Θεέ μου, από ποιους γλιτώσαμε!

«Η αγάπη, η φιλία και ο θαυμασμός δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το κοινό μίσος για κάτι». – Anton Chekhov\

«Θέλω να βλέπω δεξιούς και φιλελέδες να καίγονται με αργό και βασανιστικό θάνατο, να μου ζητήσει συγγνώμη ο σιχαμένος Παπαδήμος που δεν ψόφησε από την μπόμπα των συντρόφων και να πάω με την Μποφίλιου για μουσκεμένα ψαλίδια στα βουνά και να καίμε ελληνικές σημαίες με 10 Αφγανοπακιστανούς ερωτικούς σκλάβους των οποίων τα δικαιώματα ως ηθικά ανώτερες Αριστερές θα προστατεύσουμε…» – Μυρσίνη Λοΐζου.

Προς πληροφορία σας, η Μυρσίνη Λοΐζου ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής το 2024 με τον Σύριζα. Ευτυχώς δεν εξελέγη ώστε να γίνουμε ρεζίλι και στην Ευρώπη με τις προοδευτικές και σεξουαλικές απόψεις της.

Αλήθεια, πόσο μίσος αποπνέουν αυτές οι 59 λέξεις. Ειδικά η αναφορά και το ρήμα που χρησιμοποιεί για τον Λουκά Παπαδήμο δείχνει το επίπεδο του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς. Αυτά σαν εισαγωγή για το μίσος και πώς το εκδηλώνουν οι αριστεροί.

Η αφορμή για το σημερινό κείμενο ήταν η διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης που έγινε στις 7 Οκτωβρίου 2025 στην Αθήνα. Ποιος διεστραμμένος ανεγκέφαλος είχε τη φαεινή ιδέα να οργανώσει πορεία υπέρ της Παλαιστίνης προς την πρεσβεία του Ισραήλ στην επέτειο του μεγαλύτερο πένθους ενός λαού; Επιβεβαιώνει πλήρως τον Anton Chekhov. Στο Δίστομο εκτελέστηκαν 229 άμαχοι το 1944 και τιμούμε την ημέρα πένθους κάθε χρόνο. Στο Ισραήλ εκτελέστηκαν πάνω από 1.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι νέοι, βιάστηκαν γυναίκες και εκατοντάδες μεταφέρθηκαν και κρατήθηκαν σαν όμηροι της Χαμάς. Και εμείς πήγαμε να διαδηλώσουμε υπέρ της Παλαιστίνης αυτή την ημέρα. Εχω εντυπωσιαστεί γιατί είδα τα της διαδήλωσης και τις συλλήψεις στα ΜΜΕ, αλλά δεν είδα να τονίζεται το μέγεθος της βλακείας και η προσβολή των νεκρών που υποτίθεται τη σεβόμαστε. Είναι βέβαιο ότι κάτι έχουμε πάθει σαν λαός. Εμείς οι Αριστεροί που «είμαστε με τον άνθρωπο» μισούμε τους Εβραίους. Εμείς οι Αριστεροί που «είμαστε με τον άνθρωπο» πάμε όμως στον Αγνωστο Στρατιώτη όπου υποτίθεται ότι πενθούμε τους δικούς μας 57 νέους που χάθηκαν σε ένα δυστύχημα και ανεμίζουμε τη σημαία της Παλαιστίνης. Κάποιος πρέπει να μας έχει καταραστεί. Δεν εξηγείται αλλιώτικα η συμπεριφορά μας.

Δεν φτάνουν αυτά. Στις 16/10, πρώτη επέτειο του θανάτου του αρχηγού της Χαμάς, που σχεδίασε τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, και επέφερε την καταστροφή στην Παλαιστίνη, εμείς θέλαμε να τιμήσουμε τη μνήμη του, με συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς η αστυνομία δεν έδωσε άδεια, αλλά η πρόθεση πρέπει να μας προβληματίσει. Δεν πάμε καλά.

Αυτοί όλοι οι υποκριτές που κόπτονται για την Παλαιστίνη γιατί δεν έχουν κάνει καμία διαδήλωση υπέρ της Ουκρανίας; Το Ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο μετά από τη σφαγή των αμάχων. Δέχομαι ότι η απάντησή του δεν ήταν ακριβώς «οδόντα αντί οδόντος», όπως λέει ο Μωσαϊκός Νόμος, αλλά «μασέλα αντί οδόντος». Αυτό όμως είναι το τίμημα του πολέμου: η ασυμμετρία. Ο «λαοφίλητος» Πούτιν, όμως, μπήκε στα καλά καθούμενα στην Ουκρανία και την έκανε καλοκαιρινή, αλλά εμείς που «είμαστε με τον άνθρωπο» δεν βρίσκουμε τον λόγο να διαμαρτυρηθούμε. Ενώ για τους Παλαιστίνιους βεβηλώσαμε την Ακρόπολη, το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και υψώσαμε τη σημαία τους στο Ηρώδειο και αλλού.

Τον Ιούνιο 2025 είχαμε ένα διεθνές happening για τη Γάζα, στο οποίο φυσικά συμμετείχε και η Ελλάδα. Θυμίζω το περίφημο «March to Gaza» όπου οι ακτιβιστές προσπάθησαν να φτάσουν στη Γάζα οδικώς, μέσω Αιγύπτου. Φυσικά το εγχείρημα κατέληξε σε φιάσκο. Η περιγραφή που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την επίσημη ιστοσελίδα March to Gaza Greece: «Χτες η Πορεία προς τη Γάζα επιχείρησε να φτάσει στην Ισμαηλίγια, πόλη στη διώρυγα του Σουέζ, στα όρια της χερσονήσου Σινά. Λίγα χιλιόμετρα πριν, στα διόδια, οι διαδηλωτές ανακοπήκαμε από την αστυνομία. Εκατοντάδες από πολλές χώρες συγκεντρωθήκαμε επί ώρες ζητώντας ειρηνικά να περάσουμε. Η αστυνομία δεν το επέτρεψε. Αποφασίσαμε να επιμείνουμε, ειρηνικά. Η επίσημη και η μυστική αστυνομία επιτέθηκαν, σε άλλες αποστολές πιο βίαια με ξύλο, στη δική μας με “αρπαγές” στο σωρό. Είχα την τύχη να είμαι ένας απ’ το σωρό. Μας έβαλαν σε μικρά (πολιτικά) βανάκια και μας απομάκρυναν. Καμία εξήγηση καμία επικοινωνία με αξιωματικό […]». Σε ανεπίσημη μετάφραση: Οι Αιγύπτιοι τους πέταγαν παπούτσια αντί για λουλούδια!

Δεν τους έφτανε όμως το φιάσκο της πορείας. Συνεννοήθηκαν οι πονόψυχοι και αποφάσισαν να πάνε στη Γάζα διά θαλάσσης με άλλο πομπώδες όνομα: «Global Sumud Flotilla» Πριν δούμε τι απέγινε ο στόλος, ελάτε να δούμε τα βασικά. Μπήκα στο site που έχουν δημιουργήσει: https://globalsumudflotilla.org. Η ιστοσελίδα είναι καλοφτιαγμένη από επαγγελματία και υποστηρίζει τρεις γλώσσες: Αγγλικά, Ισπανικά και Αραβικά. Από τις 3/8 μέχρι τις 4/10 έχουν εκδώσει 19 press release. Από το site αντιγράφω: «[…] Με παγκόσμιο συντονισμό, νομική προετοιμασία και εκπαιδευμένα πληρώματα, στοχεύουμε στην αύξηση του πολιτικού κόστους οποιασδήποτε επιθετικότητας. Οι συμμετέχοντες θα υποβληθούν σε έλεγχο ταυτότητας, εκπαίδευση για μη βία και προετοιμασία ασφαλείας […]» Υπάρχουν video των συμμετεχόντων τα οποία είναι πανομοιότυπα και αρχίζουν όλα με τη φράση «Είμαι ο τάδε και είμαι Ελληνας πολίτης. Αν βλέπετε αυτό το video σημαίνει ότι έχω απαχθεί…» και τελειώνουν με έκκληση σε φίλους και συγγενείς να ασκήσουν πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για την απελευθέρωσή τους. Παρόμοια έχουν αναρτήσει πολίτες άλλων χωρών.Κάποιος πρέπει να μας έχει καταραστεί. Δεν εξηγείται αλλιώτικα η συμπεριφορά μας

Όλα τα παραπάνω απαιτούν χρήματα, πολλά χρήματα. 

Εύλογα διερωτήθηκα πού βρήκαν τα χρήματα. Στην ιστοσελίδα τους υπάρχει ένα κουμπάκι «DONATE». Το πάτησα και να τι βρήκα. Εχουν μαζέψει 3.209.190 ευρώ από δωρεές 68.433 υποστηρικτών. Να σας πω την αμαρτία μου. Αμέσως σκέφτηκα να γίνω οργανωτής ακτιβιστών. Καλό ταμείο κάνανε μέσα σε 3 μήνες.

Και φυσικά ύστερα από όλα αυτά είναι εύλογο το ερώτημα. Αφού όλοι αυτοί οι ενήλικοι πήγαν με τον στολίσκο τους σε μια εμπόλεμη περιοχή, έχοντας πλήρη γνώση για το τι μπορεί να τους συμβεί, γιατί έπρεπε η κυβέρνησή μας να πληρώσει τα έξοδα για την επιστροφή τους; Η Ιταλία και η Πορτογαλία αρνούνται να πληρώσουν για την επιστροφή τους. Λυπάμαι, αλλά αυτά που λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν στέκουν. Οτι δηλαδή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο για να καταλογιστούν τα έξοδα στους «διασωθέντες». Να χρεωθούν στο ΑΦΜ τους και να πάνε στα δικαστήρια να τα διεκδικήσουν ώστε να πληρώσουν κάτι για να πονέσουν. Μέχρι πότε θα αντιμετωπίζουμε με φοβία την Αριστερά;

Αυτό όμως που με εξόργισε περισσότερο είναι ότι στην πτήση, εκτός από τα 27 μέλη της ελληνικής αποστολής επέβαιναν και 134 πολίτες άλλων 15 ευρωπαϊκών χωρών, ανάμεσά τους και η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Τι δουλειά έχουμε εμείς με πολίτες άλλων χωρών; Εθελοντικά πήγαν, έχοντας πλήρη επίγνωση για τις συνέπειες των πράξεών τους. Η υπερβολική επιείκεια συνήθως εκλαμβάνεται σαν αδυναμία με καταστροφικές συνέπειες.

Στο αεροδρόμιο τους υποδέχτηκαν ομοϊδεάτες τους με λουλούδια και παλαιστινιακές σημαίες. Μεταξύ αυτών και ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης για να υποδεχτεί τον γιο του. Αλήθεια, πόσο εύκολη είναι η κατρακύλα. Αρχισε όταν το 2021 ο ναύαρχος αποδέχτηκε πρόσκληση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αναλάβει το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Μετά τις αντιρρήσεις των συντρόφων του υπαναχώρησε. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είχε αποδεχθεί την πρόταση, διότι είχε ενημερώσει την Προεδρία ότι στην ορκωμοσία του θα παρευρεθεί και η σύζυγός του. Δεν συμπεριφέρεται έτσι ένας επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Ακολούθησε η «απόβασή» του με τον Κασσελάκη στη Μακρόνησο. Εκεί όλη η σκηνοθεσία αναδείκνυε τον Κασσελάκη και υποβάθμιζε τον ναύαρχο, μέχρι που κάποιοι τον αποκάλεσαν «μούτσο». Κρίμα.

Και το κερασάκι στην τούρτα: Η μικρή και «αθώα» Γκρέτα διέπραξε ένα τοσοδούλικο λαθάκι. Ανάρτησε μια φωτογραφία ενός σκελετωμένου κρατούμενου, λέγοντας ότι είναι Παλαιστίνιος σε φυλακή του Ισραήλ. Απεδείχθη όμως ότι ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ήταν Εβραίος κρατούμενος της Χαμάς. Ετσι δουλεύει η προπαγάνδα. Αν πιάσει, έπιασε.

Θα κλείσω το σημερινό σημείωμα με ένα απόφθεγμα του Στρατή Μυριβήλη: «Δεν υπάρχουν Ελληνες κομμουνιστές. Οταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι Ελληνας. Γι’ αυτό το κόμμα λέγεται Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας και όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα».

Ο Μυριβήλης πέθανε το 1969, όταν το μόνο κομμουνιστικό κόμμα που είχαμε στη Ελλάδα ήταν το ΚΚΕ. Σήμερα το απόφθεγμά του ισχύει για όλα τα αριστερά κόμματα που έχουμε, αλλά και μερικά που θα δημιουργηθούν.

Θεέ μου, από πού γλιτώσαμε!

*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

https://www.kathimerini.gr/opinion/563887441/thee-moy-apo-poioys-glitosame/

κκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκ