Το να αξιώνει κανείς συγγνώμη από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ για την συκοφάντηση του Παπασταύρου, είναι ένα ρητορικό σχήμα. Όμως η υπόθεση είναι μία από τις πολλές και ενδεικτικές για τη βλάβη που προκλήθηκε στη χώρα
Αγγελος Κωβαίος
Τα επίχειρα της πολιτικής αγυρτείας της προηγούμενης δεκαετίας φαίνεται ότι είναι πολλά και θα συνεχίσουν να φανερώνονται για καιρό.
Προσφάτως απαλλάχθηκε, έπειτα από δικαστικές περιπέτειες πολλών ετών, ο Σταύρος Παπασταύρου, στενός συνεργάτης του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είχε «καταδικασθεί» προκαταβολικά από τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του, επειδή το όνομα του περιλαμβανόταν στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ.
Κατέρρευσε έτσι άλλο ένα μύθευμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο όμως αποτέλεσε θεμέλιο για το αυθαίρετο οικοδόμημα του ηθικού πλεονεκτήματος και όλης της ανοησίας που το περιέβαλε.
Αντίστοιχη εξέλιξη έχει και η υπόθεση του Ανδρέα Γεωργίου, πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος ταλαιπωρείται επί σειρά ετών, επειδή έτσι είχε αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιώντας τον ως κεντρικό χαρακτήρα της απατηλής αντιμνημονιακής του μπουρδολογίας.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε τις περιπέτειες των Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλου, Γιάννη Στουρνάρα, Παναγιώτη Πικραμμένου, κ.ά., τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στοχοποιήσει και καταδιώξει για το «σκάνδαλο Novartis». Ίσως δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι όσο θα έπρεπε: ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και όλο αυτό το ασκέρι, ήθελαν αυτούς τους ανθρώπους στη φυλακή. Είχαν ποντάρει πολλά σε αυτό. Ευτυχώς – και παρά τη μακρά θητεία πολλών στο καφενειακό χαρτοπαίγνιο – ούτε αυτό το ποντάρισμα τους έκατσε.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα αυτά λησμονούνται.
Σε αυτά τα μονοπάτια εξακολουθεί να βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτή η αντίληψη διαπνέει την πολιτική του. Αυτή εκφράζεται στο δημόσιο λόγο του, αυτή εντοπίζεται στα θλιβερά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του και στις μικρονοϊκές αναρτήσεις των διαφόρων τρολ στα κοινωνικά δίκτυα.
Μέρες που ‘ναι, δεν πρέπει να ξεχνούμε και κάτι άλλο, με αφορμή τη σύλληψη του κατάδικου Χρυσαυγίτη Παππά.
Η σύλληψη των πρωτεργατών της δολοφονίας του Φύσσα έγινε επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το κατηγορητήριο στοιχειοθετήθηκε επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η παραπομπή σε δίκη και η προφυλάκιση των Χρυσαυγιτών έγινε επίσης επί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η δίκη και η καταδίκη, το ίδιο. Στο μεσοδιάστημα και επί συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, δεν μπορούσε (;) να βρεθεί αίθουσα (!) για την διεξαγωγή της δίκης. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε κοινοβουλευτικά παιχνιδάκια με τους Χρυσαυγίτες.
Για να μην λησμονούμε την ανίερη, τάχα αντιμνημονιακή συμμαχία στις πλατείες, στην Βουλή για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και στο «μέτωπο» του διαβολικού δημοψηφίσματος, τέτοιες ημέρες πριν από έξι χρόνια.
Οι αναμνήσεις αυτές θα είναι πάντα χρήσιμες. Κατά κύριο λόγο επειδή είναι φανερό ότι μία σημαντική μερίδα του κόσμου δεν έχει συνειδητοποιήσει τη βλάβη που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ και πόσο κοντά στον όλεθρο έφτασε η χώρα.
Προφανώς και δεν πρέπει κανείς να περιμένει συγγνώμες από τον Τσίπρα, ούτε για τον Παπασταύρου, ούτε για τίποτε απολύτως.
Στην πραγματικότητα δεν έχει κανείς να περιμένει τίποτε απολύτως. Το λες και ενθαρρυντικό.
Πηγή: Protagon.gr
