Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, προκειμένου να μελετήσουμε την εξέλιξη του ζητήματος της Κύπρου μετά την παράνομη εισβολή και κατοχή του 37% του εδάφους της Νήσου, από τα τουρκικά στρατεύματα το 1974, θα καταλήξουμε στον τίτλο του άρθρου, τόσον ως προς την εξέλιξη, όσο και στην συμμετοχή των εμπλεκομένων αλλά και του διεθνούς παράγοντα.
Νύχτα βαθιά διότι:
- Υπάρχει ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του οποίου μεγάλο μέρος, κατέχεται παρανόμως, επί 47 έτη, από μια χώρα η οποία συνεργάζεται στενά με την ΕΕ και διαπραγματεύεται την είσοδο της σε αυτήν.
- Υπάρχει ένα κράτος πειρατής, που έχει ‘’κουρελιάσει΄΄ την ΑΟΖ κράτους μέλους της ΕΕ, η οποία Ένωση, αντιμετωπίζει την κατάσταση με ευχολόγια και εξορκισμούς
- Υπάρχει ένα κράτος, τρομοκράτης, που εμποδίζει χώρα μέλος της ΕΕ, να εκμεταλλευτεί, τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, με τη δύναμη των όπλων και τόσο η ΕΕ, όσο και ο διεθνής παράγων, αντιδρούν δια της της ρητορικής, κοινώς, σφυρίζουν αδιάφορα
- Υπάρχει ένα κράτος, το οποίο, όχι μόνον, τορπιλίζει επί 47 έτη, την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης αλλά στη περίπτωση της Αμμοχώστου, προκαλεί τις ενδιαφερόμενες χώρες και κυρίως εξευτελίζει την ΕΕ και τον διεθνή παράγοντα, ακυρώνοντας τον ρόλο του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, τη στιγμή που:
- Το ψήφισμα 550 του 1984, του Συμβουλίου Ασφαλείας, χαρακτηρίζει απαράδεκτες, οποιεσδήποτε απόπειρες εποικισμού των Βαρωσίων και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών.
- Το ψήφισμα 789 του 1992, επαναβεβαιώνει το 550 του 1984 και ζητεί η περιοχή της Κύπρου, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών να επεκταθεί και να συμπεριλάβει τα Βαρώσια.
- Το 2019, το Συμβούλιο Ασφαλείας επαναβεβαιώνει, την ισχύ των ψηφισμάτων 550/84 και 789/92 με ομόφωνη δήλωση, καλώντας να μη γίνουν ενέργειες στα Βαρώσια, οι οποίες να αντιτίθενται, στα πιο πάνω ψηφίσματα
Η Κύπρος κείται μακράν διότι:
- Ο πολιτικός σχεδιασμός και η συνεργασία των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, έχει εισέλθει σε περίοδο οιονεί αγρανάπαυσης και το κοινό μέτωπο των δύο χωρών παρουσιάζει ρωγμές.
- Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν, εδώ και ένα χρόνο, δείχνει τον εποικισμό της Αμμοχώστου και ο διεθνής παράγων βλέπει το δάχτυλο, ενώ η αντίδραση τους, εξαντλείται σε δηλώσεις του τύπου : ‘’Οι ενέργειες της Τουρκίας στην Κύπρο, δεν βοηθάν στη λύση του Κυπριακού’’ , δηλαδή με άλλα λόγια, ‘’Χέστηκε η Φατμέ στο Γενί Τζαμί’’.
- Ο λαός της Ελλάδος, η οποία φέρει, σε μεγάλο βαθμό, την ευθύνη της δημιουργίας των συνθηκών εισβολής των Τούρκων αλλά και ο λαός της Κύπρου, μετά το 2000, δυστυχώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αντί να ΄΄ενοχλούν’’ συνεχώς, με πράξεις διαμαρτυρίας ή και ακραίου ακτιβισμού, τον διεθνή παράγοντα, με αποτέλεσμα η χώρα τρομοκράτης να μην μπορεί να σταθεί στο διεθνές στερέωμα, έχουν ‘’ξεχάσει’’ το έγκλημα και τους εγκληματίες και:
΄΄δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουν ίσως κάποιο θάμα’’
Στο διά ταύτα
- Με ευχολόγια, παρακλήσεις και επικλήσεις του διεθνούς παράγοντα δεν ιδρώνουν τα αυτιά των νεοοθωμανών, που ονειρεύονται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
- Αν ο Ελληνισμός δεν είναι ενωμένος και δεν επιδεικνύει, καθημερινά, την αποφασιστικότητα του, να δώσει ΄΄μάχες΄΄ σε όλα τα πεδία και αν χρειαστεί να ‘’ματώσει’’, δεν πρόκειται να επιβιώσει.
Όσο για την Αμμόχωστο, θα είναι εκεί, πληγή ‘’χαίνουσα’’, για να θυμίζει την αδυναμία τη δική μας, αλλά και κυρίως, της διεθνούς κοινότητας να επιβάλλει το δίκαιο ενός λαού, που η πατρίδα του βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
πηγή:https://www.eaas.gr/arthra-dimosieymata/nyhta-bathia-kai-i-kypros-makran-i-pikri-istoria-tis-ammohostoy
