Μια νέα ψηφίδα στο πολυδιασπασμένο τοπίο της Αριστεράς. Το όνομα αυτής «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης», και σαφώς μη προσιτή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε συμμετέχουν πρώην επώνυμα στελέχη του, όπως ο Νίκος Χουντής, ο Δημήτρης Στρατούλης, ο Κωστας Λαπαβίτσας, Στάθης Λεουτσάκος, που τον εγκατέλειψαν λόγω της μνημονιακής στροφής, άνθρωποι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση όπως ο Χρήστος Κορτζίδης, δημοσιογράφοι όπως ο Άρης Χατζηστεφάνου, κ.ά. Συνολικά 170 υπογράφοντες.
Και για να καταδειχθεί η πανσπερμία της Αριστεράς, συμμετέχουν, στηρίζουν ή παρακολουθούν οι οργανώσεις: Αναμέτρηση (Ομάδα κομμουνιστών/στριων, όπως αυτοσυστείνεται) «ΑΡ.ΑΝ» (Αριστερή Ανασύνθεση), «ΑΡ.ΑΣ» (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση), «Αριστερό Ρεύμα» (συμμετείχε στη ΛΑΕ του Π. Λαφαζάνη), «ΔΕΑ» (Διεθνιστική Εργατική Αριστερά), «Παρέμβαση», «Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο», «Συντονισμός Κομμουνιστικών Δυνάμεων».
Όλες ανήκουν στην κινηματική, ριζοσπαστική ή «επαναστατική Αριστερά, και σε σύγκρουση όχι μόνο με τη ΝΔ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ είναι ο φυσικός τους αντίπαλος αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι χειρότερο: Είναι ο σύντροφος που πρόδωσε το λαϊκό κίνημα υπογράφοντας το μνημόνιο και έκτοτε έχει εισχωρήσει αμετάκλητα στον κύκλο του συστήματος εξουσίας.
Η νέα κίνηση (όχι οργάνωση ακόμη), που φιλοδοξεί τη συγκρότηση ενός αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου, θα κάνει την εμφάνισή της τη Δευτέρα το απόγευμα στην πλατεία Αυδή.
Φυσικά, αυτή τους η συσπείρωση δείχνει και την ως τώρα αποτυχία τους. Κάποιες εκ των οργανώσεων έχουν δεκαετίες ζωής, αλλά απέτυχαν στην επαναστατική εποποιία που φαντάζονταν ότι θα οδηγούσαν τον εξεγερμένο λαό.
Έτσι κι αλλιώς η Αριστερά με υπερούσιο βεμπαλιστικό λόγο και λιπόσαρκα στρατεύματα, φυτοζωεί.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δημιούργησε τη ΛΑΕ, νομίζοντας ότι θα αρδεύσει τη λεόντειο μερίδα από το πλούσιο κοίτασμα του αντιμνημονιακού 62%. Το αποτέλεσμα πενιχρότατο. Δεν είχε κατανοήσει ότι το 62% ήταν δεν ήταν ένα ηρωικό λαϊκό ξέσπασμα αλλά απλώς η δυσαρέσκεια ενός λαού που ήθελε τη βολή του, χωρίς ΕΝΦΙΑ και με 13η σύνταξη.
Και δεν ήταν μόνο η ΛΑΕ. Ήταν και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής που αποκόπηκε από το πατρικό κόμμα, πιστή όπως και ο Λαφαζάνης, στις αρχές της. Άσχετα αν συμφωνείς ή όχι με αυτές τις αρχές, άσχετα αν αποστρέφεσαι τον παράδοξο ή παραληρηματικό λόγο, τους αναγνωρίζεις εντιμότητα και συνέπεια.
Δεν τους τα αναγνώρισε ο λαός φιλοδωρώντας τους με τα καχεκτικά ποσοστά. 1,47% για τη Ζωή, 0.28% για τον Λαφαζάνη στις εκλογές του 2009. Το ίδιο μίζερο και το εκλογικό ποσοστό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 0,41%. Η οργάνωση έχει ισχυρότερο brand παρά ψήφους.
Ο μόνος που διασώθηκε είναι ο αυτάρεσκος Γιάνης, που προσφέρει αερόλογη εναλλακτικότητα με όρους θεάματος.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την όποια επιτυχία του νέου εγχειρήματος (κάποιοι εκ των σχηματισμών συμμετείχαν και στη δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τα γνωστά αποτελέσματα), το συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει οδό διεξόδου στα αριστερά του.
Οι «53» και η «Ομπρέλα» θέλουν συνεργασία με τις δυνάμεις αριστερώθεν του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται κανείς για το ρεαλιστικόν του αιτήματος, καθώς τέτοιες δυνάμεις πρόσφορες σε συνεργασία δεν υφίστανται.
Το ΚΚΕ έχει ερμητικά σφραγισμένη την πόρτα του. Ο Γιάνης, εάν συνεργαζόταν θα έχανε κάθε λόγο ύπαρξης, γιατί αυτό που πουλάει και τον διατηρεί στον αφρό είναι η «ανυπόταχτη» αντισυστημικότητα (των καλοθρεμμένων). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ούτε να τους δει, αλλά όπως είπαμε δεν έπιασε καν μισό τοις εκατό. Όσο για τη νέα κίνηση είναι εχθρική προς την αξιωματική αντιπολίτευση. Τη θεωρεί προδότη του λαού.
Όπερ, τι απομένει να ευελπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία; Το ΚΙΝΑΛ, που όμως του επιστρέφει ως ανεπίδοτα τα ραβασάκια φιλίας που του στέλνει.
Το σενάριο για συνεργασίες εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει «έστω και μια ψήφο παραπάνω», ειδικά από τον χώρο της Αριστεράς, ανήκει στο χώρο του φανταστικού. Μόνος του θα πορευτεί, και από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, σε δρόμο κακοτράχαλο…
πηγή: https://www.liberal.gr/politics/suriza-monaxia-mou-ola/390074
