Θεωρούμε υποχρέωση μας να μην πάψουμε ποτέ να υπενθυμίζουμε πως το μεγαλύτερο έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας ήταν το PSI – με απόλυτη ευθύνη των δύο κομμάτων που το υπέγραψαν, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ή, καλύτερα, του κ. Βενιζέλου και του κ. Σαμαρά.
Το αμέσως επόμενο έγκλημα ήταν το δεύτερο μνημόνιο που δρομολογήθηκε από τους ίδιους δράστες – αφού το πρώτο επιβλήθηκε ουσιαστικά από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο όλων των βουλευτών που το ψήφισαν.
Επικαιρότητα
Παραμονές εκλογών ο κ. Σαμαράς, τον οποίο το 2014 επικροτήσαμε για την κατάργηση της πολιτικής των μνημονίων (ανάλυση), προσπάθησε να ξεπλύνει το παρελθόν του – ισχυριζόμενος σε εκπομπή φιλικά διακείμενου προς το κόμμα του τηλεοπτικού σταθμού (πηγή) ότι, η κυρία Merkel του είχε προτείνει την προσωρινή έξοδο από το ευρώ και αυτός αρνήθηκε σθεναρά!Υπενθυμίζουμε πως ακριβώς το ίδιο έχει αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης, μετά την παταγώδη διαπραγματευτική αποτυχία του, για τον κ. Σόιμπλε – υπερηφανευόμενος επίσης πως δεν το δέχτηκε και πολέμησε για την πατρίδα του!
Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς τόνισε πως είχε τότε να αντιμετωπίσει, προφανώς μαζί με το ΠΑΣΟΚ που συνεργαζόταν, δύο, για πολύ καιρό μόνιμους εχθρούς της Ελλάδας – το βουνό από τα χρέη και τα ελλείμματα, καθώς επίσης τα λόγια του προηγούμενου πρωθυπουργού, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα στον πλανήτη. Αυτό που δεν είπε βέβαια είναι πως το κόμμα του, η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ, δημιούργησαν αυτούς τους δύο μόνιμους εχθρούς της Ελλάδας – αφού οι δύο αυτές παρατάξεις κυβερνούσαν τη χώρα τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, υπερχρεώνοντας την, εγκλωβίζοντας την στο ευρώ και χρεοκοπώντας την.
Τέλος, αυτό που απέκρυψε έμμεσα ήταν η συμφωνία και η υπογραφή του εγκληματικού PSIαπό τον ίδιο και από τον κ. Βενιζέλο – με το οποίο κυριολεκτικά δολοφονήθηκαν οι Έλληνες, ενώ παραδόθηκαν αμαχητί και ανεύθυνα τα κλειδιά της χώρας στους Γερμανούς.
Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε υποχρέωση μας να μην πάψουμε ποτέ να υπενθυμίζουμε πως το μεγαλύτερο έγκλημα στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας ήταν το PSI – με απόλυτη ευθύνη των δύο κομμάτων που το υπέγραψαν, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ή, καλύτερα, του κ. Βενιζέλου και του κ. Σαμαρά. Το αμέσως επόμενο έγκλημα ήταν το δεύτερο μνημόνιο που δρομολογήθηκε από τους ίδιους δράστες – αφού το πρώτο επιβλήθηκε ουσιαστικά από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο όλων των βουλευτών που το ψήφισαν.
Όσον αφορά τώρα αυτούς που από το δεύτερο μνημόνιο και μετά τέθηκαν υπέρ, βουλευτές ή κόμματα, είτε είναι εντελώς ανόητοι, είτε υποχείρια της Τρόικα – αφού τα μνημόνια καταστρέφουν σταδιακά την Ελλάδα, επιτρέποντας στους Γερμανούς να υφαρπάξουν τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, καθώς επίσης να μετατρέψουν τη χώρα σε αποικία τους (ήδη έχει δρομολογηθεί η απώλεια της εδαφικής της ακεραιότητας μέσω της Μακεδονίας, η αλλοίωση του πληθυσμού της με τη βοήθεια των μεταναστών κοκ.).
Περαιτέρω, η Ελλάδα είναι ασφαλώς μία χώρα που, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης αλλά εξαιρετικά πολύτιμης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται – αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.
Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του – κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία – η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο.
Δυστυχώς όμως η Ελλάδα έκανε μεγάλα λάθη στο παρελθόν, κυρίως μετά το 1980, όπου άρχισαν να αυξάνονται τα χρέη της – οπότε, για να μπορέσει να ανταπεξέλθει με τα υψηλά επιτόκια δανεισμού της, αναγκάσθηκε να υιοθετήσει το ευρώ, χωρίς όμως να είναι ανάλογα προετοιμασμένη η οικονομία της. Εν τούτοις, δεν ζούσε ποτέ πάνω από τις δυνατότητες της (ανάλυση) – ενώ όσον αφορά τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, επρόκειτο για ένα μεγάλο μύθο (ανάλυση), χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως δεν είχε άλλα προβλήματα η χώρα.
Έτσι έφτασε η Ελλάδα στην εποχή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης όπου, αντί να φροντίσει η τότε κυβέρνηση της (ΝΔ) να διατηρήσει τουλάχιστον την πολιτική σταθερότητα, η οποία ήταν απαραίτητη προϋπόθεση του βιώσιμου δανεισμού της από τις αγορές, διορθώνοντας σταδιακά τα μεγάλα λάθη του παρελθόντος (διόγκωση των δημοσίων δαπανών, εικονική αύξηση του ΑΕΠ με την πρόσθεση της παραοικονομίας, υπερβολικές εγγυήσεις του δημοσίου στις τράπεζες, μη έγκαιρη ανανέωση των ομολόγων που έληγαν μαζικά το 2010 κλπ.), προτίμησε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές – ότι χειρότερο δηλαδή για εκείνη την εποχή και για την Ελλάδα.
Αργότερα, το 2012, το ίδιο κόμμα δια του κ. Σαμαρά, σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, υπέγραψε την υπαγωγή των ομολόγων της χώρας στο αγγλικό δίκαιο, την απαγόρευση της μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα, καθώς επίσης την υποθήκευση ολόκληρης της Ελλάδας. Όλα αυτά σε μία χρονική στιγμή που οι δανειστές φοβόντουσαν όσο τίποτα άλλο μία ελληνική χρεοκοπία – η οποία μπορεί μεν να ήταν επώδυνη, αλλά θα οδηγούσε τη χώρα με ασφάλεια στην έξοδο από την κρίση, ενδεχομένως με ένα δικό της εθνικό νόμισμα. Ειδικότερα, τότε είχε τη δυνατότητα η χώρα να προβεί
(α) είτε σε αναβολή πληρωμών διαπραγματευόμενη τη διαγραφή μέρους των χρεών της με τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες – κάτι που αποδέχθηκε ξανά ως σωστό το ΔΝΤ, αναφέροντας πως με το PSI διασώθηκαν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες, εις βάρος των Ελλήνων
(β) είτε να μετατρέψει όλο το εξωτερικό χρέος της σε δραχμές και στη συνέχεια να το πληρώνει στο δικό της νόμισμα – οπότε η υποτίμηση του δεν θα επιβάρυνε μόνο την ίδια αλλά, επίσης, τους δανειστές της, ενώ το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος θα μειωνόταν πληθωριστικά.
Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η Ελλάδα ήταν σε θέση να εξυπηρετήσει τα χρέη της και να μην καταλήξει στο σημερινό αδιέξοδο – ενώ είχε πολλές άλλες δυνατότητες, όπως τα εθνικά ομόλογα ή ο μηδενισμός του χρέους (ανάλυση). Επομένως, αυτός που δολοφόνησε την Ελλάδα ή, καλύτερα, αυτός που της έδωσε τη χαριστική βολή, δεν ήταν ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ούτε η σημερινή – αλλά οι αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Έκτοτε η Ελλάδα είναι έρμαιο των δανειστών, χάθηκε εντελώς η εθνική της κυριαρχία και η οικονομία της θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, έως ότου αλλάξει το ιδιοκτησιακό της καθεστώς – ενώ οι Έλληνες έχουν εξουδετερωθεί πια, ελέγχονται από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, συμβιβάστηκαν και έσκυψαν οριστικά το κεφάλι, αφού στις δημοσκοπήσεις στηρίζουν τους ίδιους τους δολοφόνους τους, τα κόμματα που τους κατέστρεψαν (αν και κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον). Ως εκ τούτου, όσο και να προσπαθεί ο κ. Σαμαράς να ξεπλύνει το παρελθόν του, δεν πρόκειται να τα καταφέρει – αφού η ιστορία δεν γράφεται κατά το δοκούν και οι «πατριδοκτονίες» αυτού του είδους αποδεικνύονται χωρίς την παραμικρή δυσκολία.
