Δνων Σύμβουλος και Μέλος του Δ.Σ. της Ε.Α.ΑΣ: -ΧΑΟΣ με το ΜΤΣ, το Ε.Κ.Ο.Ε.Μ.Σ, το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. κλπ - Μας αντιμετωπίζουν ως εταίρες και όχι ως εταίρους - Μας θεωρούν "αυτιστικούς" και "δεδομένους" - Ανταμείψτε τους με το ίδιο νόμισμα

Γράφουν οι: 

Ι> Σχης (Π.Ζ.) ε.α. Αναστάσιος Φαραντάτος 

                   Μέλος Δ.Σ. Ε.Α.Α.Σ.

Ι>  Ανχης (Α.Σ.) ε.α. Χρήστος Χρηστίδης

                  Δ/νων Σύμβουλος Ε.Α.Α.Σ. 

Είναι σε όλους γνωστό ότι η δημόσια διοίκηση πάσχει, αφού οι δαιδαλώδεις διαδικασίες, οι αλληλοσυγκρουόμενοι νόμοι που ψηφίζονται, οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, τα Προεδρικά Διατάγματα και οι ακολουθούσες ερμηνευτικές εγκύκλιοι δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα, που όχι μόνον οδηγεί στην αδυναμία εξυπηρέτησης των πολιτών, αλλά απαγορεύει παντελώς σε κάθε αδικούμενο να βρει το δίκιο του και μάλιστα όταν υπάρχει σχετική ευθύνη κρατικών παραγόντων ή οργάνων, όχι μόνον να μην ανιχνεύεται αλλά ακόμη και να συγκαλύπτεται. 

Εμείς, τα μέλη της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, ως συνταξιούχοι υπαγόμεθα πλέον στο Υπουργείο Οικονομικών για τις συντάξεις μας, στο Υπουργείο Εργασίας για τα ασφαλιστικά μας και στο Υπουργείο Υγείας για την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Ως εν αποστρατεία στρατιωτικούς, μας εποπτεύει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο ελέγχει και καθοδηγεί το ΜΤΣ, τον Ε.Κ.Ο.Ε.Μ.Σ, το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. κλπ. 

ΧΑΟΣ! 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εν έτει 2022, όπου όλοι επιχαίρουν για τη Δημοκρατία μας, ένα σημαντικό ερώτημα μένει αναπάντητο: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ των παραπάνω Υπουργείων, κάθε φορά που ένα νομοσχέδιο, που μας αφορά άμεσα, εισάγεται προς ψήφιση στη βουλή;» Ποιος είναι ο Κοινωνικός Εταίρος, που μας έλεγαν κάποτε; 

Οι Ενώσεις Αποστράτων, ως οι πλέον αντιπροσωπευτικοί, μαζικοί, συνταξιουχικοί, διεκδικητικοί και συνδικαλιστικοί φορείς είναι οι φύσει και de jure Κοινωνικοί Εταίροι της κάθε Κυβέρνησης, για τα ζητήματα των ε.α. Αξιωματικών. 

Τα μέλη μας εκλέγουν τα διοικητικά συμβούλια των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, δηλαδή η εκλογή των Προέδρων, Αντιπροέδρων και μελών των ΔΣ, γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες από την βάση, οπότε εμείς, τα ΔΣ, πρέπει να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση των αποφάσεων που μας αφορούν και εμάς θα έπρεπε να προσκαλούν όλα τα υπουργεία, ως συνομιλητές στις διαβουλεύσεις, που θα έπρεπε να προηγούνται της κατάθεσης νομοσχεδίων στη βουλή, όπως γίνεται σε όλα τα ευνομούμενα προηγμένα κράτη.

Δυστυχώς μας αγνοούν επιδεικτικά σαν να μην είμαστε ισότιμοι πολίτες αυτού του κράτους, σαν να μην έχουμε γνώμη ή μάλλον ακόμη χειρότερα, μας θεωρούν «αυτιστικούς» και «δεδομένους». 

Και σαν να μην έφτανε αυτή η απαξίωση και περιφρόνηση, από τους εκάστοτε κρατούντες προς το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών, μας έχουν στερήσει με νόμους και τη συμμετοχή μας, στα όργανα λήψης αποφάσεων, δηλαδή στα ΔΣ φορέων, που διαχειρίζονται την περιουσία και τα χρήματά μας! 

Το ΜΤΣ π.χ. έχει 8μελές Διοικητικό Συμβούλιο και εμείς συμμετέχουμε με ένα μόνο μέλος! Επίσης μετέχουν εξ οφίτσιο, ο εκάστοτε, διορισμένος από τον ΥΕΘΑ, Πρόεδρος του ΜΤΣ, και 4 ε.ε. Αξιωματικοί, που και αυτοί υπάγονται αμέσως ή εμμέσως στον κ. Υπουργό . Έτσι υπάρχει πάντα η απαιτούμενη πλειοψηφία, ώστε να εφαρμόζονται οι άνωθεν εντολές. 

Στην ουσία και με βάση τα παραπάνω ο κ. Υπουργός επιλέγει να συνδιαλέγεται με τον «εαυτό του» για το ύψος του μερίσματος, τον καθορισμό της πολιτικής για διεύρυνση των πόρων κ.α. Όμως ο Κοινωνικός Εταίρος είμαστε εμείς, ενώ το ΜΤΣ είναι απλά το διαχειριστικό όργανο και όχι φορέας χάραξης πολιτικής. Αν του δώσεις 100, 100 θα μοιράσει, 1000 , 1000 θα μοιράσει, το πώς θα τα βρει, από πού θα τα αντλήσει και πώς θα βρει παραπάνω από τα 1000 είναι θέμα των αποστράτων, τους οποίους εκπροσωπούν οι Ενώσεις και ΟΧΙ τα ΜΤ. Σύμβουλοι των Ενώσεων έπρεπε να είναι τα ΜΤ και όχι αποφασίζοντες και προτείνοντες. Τα ΔΣ έπρεπε να διέπονται από ισορροπία στη συγκρότησή τους και γι’ αυτό οφείλουν να διευρυνθούνώστε την πλειοψηφία να την έχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή εμείς. 

Οι διοριζόμενοι Πρόεδροι πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης με τον εκάστοτε ΥΕΘΑ, διότι πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι δίπλα στον απόστρατο και τα προβλήματά του και να εργάζονται για το δικό μας συμφέρον. 

Το ίδιο και στο ΝΙΜΤΣ, όπου πάλι είμαστε ωσεί παρόντες με το 1/11 ενώ ο κ. Υπουργός ελέγχει και πάλι τα 6/11. 

Ποιος διοικεί λοιπόν τα ΝΠΔΔ που μας υπηρετούν; 

Ποιος έπρεπε να μας έχει συνεργάτες και μόνιμους συνομιλητές και όχι στο περιθώριο; 

Είναι τραγικό και ταυτόχρονα προσβλητικό για τη δημοκρατία μας, να μην συνεργάζονται μαζί μας οι ΥΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ, αλλά να «κινούν» τα νήματα ενώ παράλληλα να διατρανώνουν ότι προσπαθούν για εμάς.... χωρίς εμάς. 

Από τις 27 Δεκ 2021, που πραγματοποιήθηκε επίσημη επίσκεψη του Συντονιστικού των 3 Ενώσεων στον κ.ΥΕΘΑ, αποχωρήσαμε με τη δέσμευση της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, που θα ρύθμιζε χρονίζοντα θέματά μας, μέχρι τον Μάρτιο του 2022 και μέχρι τώρα δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή. Θα μου πείτε 8 μήνες καθυστέρηση και αναμονή, κάτσε ένα μήνα ακόμη και θα έχει γενέθλια η....αδιαφορία! 

Κατάντησε βαρετό να προσπαθούμε να εισακουσθούμε από ώτα μη ακουόντων. Εισάγεται νομοσχέδιο που αφορά συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά μας ζητήματα και ούτε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μπήκε στον κόπο να μας καλέσει για να ακούσει τη γνώμη μας. Τελευταία στιγμή και καταϊδρωμένοι, παριστάμεθα διαδικτυακά, για τα μάτια της....δημοκρατίας! 

Τελικά αποδεικνύεται ότι η απάτη περί κυρίαρχου λαού, μας αφορά μόνον όταν οι πολιτικοί, που διαχειρίζονται τις τύχες μας, μας καλούν να τους ψηφίσουμε. 

Την υπόλοιπη θητεία της, η κάθε κυβέρνηση μας αγνοεί, επειδή μας θεωρεί ...δεδομένους. 

Ίσως τώρα είναι ο κατάλληλος χρόνος αυτό να αλλάξει για πάντα. Αναλογιστείτε πόσα υποστήκαμε τα τελευταία 10 χρόνια, ποιοι και πόσο μας αγνόησαν και ανταμείψτε τους με το ίδιο νόμισμα. 

Μόνον έτσι στο μέλλον θα μας αντιμετωπίζουν ως εταίρους και όχι ως εταίρες, όπως μέχρι σήμερα.

ΜΙΝΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ (ΜΑΞΙ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ!) - Ισοπεδωτικός και αποκαλυπτικός ο Πρόεδρος της Ε.Α.Α.Σ: - "Ο Υπουργός εργασίας αρνήθηκε να συναντηθούμε" - "Αγνόησε τις προτάσεις μας" - "Τιμωρούνται οι απόστρατοι"- "Η κατάντια που θα χτυπήσει ανελέητα και τους εν ενεργεία"

 

Γράφει ο 

Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής, 

Πρόεδρος Ε.Α.Α.Σ. 

Ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Χατζηδάκης, κατέθεσε σχέδιο νόμου για να ρυθμίσει “εκκρεμότητες” του “νόμου Βρούτση”, που υποτίθεται ότι διαμόρφωνε καλύτερα τον προηγηθέντα “νόμο Κατρούγκαλου”. 

Η Ένωση από την αρχή ενημέρωσής της για το νέο σχέδιο νόμου: 

Συνέταξε Υπόμνημα με τα αιτήματά μας (αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας), το οποίο απέστειλε προς όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και εμπλεκόμενους βουλευτές. 

Συμμετείχε σε κινητοποίηση των συνταξιούχων στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και επειδή έλειπε ο κ. Υπουργός κατέθεσε το Υπόμνημα στη Γραμματεία του. 

Συναντήθηκε με πολλούς βουλευτές της ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ και τον Πρόεδρό της, που έχει την αρμοδιότητα συζήτησης με τους κοινωνικούς εταίρους το εξεταζόμενο σχέδιο νόμου. 

Ζήτησε να παρουσιάσει τις θέσεις της σε ξεχωριστή συνάντηση με τον κ. Υπουργό. 

Ο υπογράφων παρουσίασε την παρακάτω παρέμβαση στην τηλεδιάσκεψη της Επιτροπής. 

Τέλος με παρέμβαση/επιστολή του Συντονιστικού των Ενώσεων ζητήθηκε επί πλέον η μη κατάργηση της κράτησης του 1% από τις αποδοχές των στρατιωτικών υπέρ των Μετοχικών Ταμείων τους, καθόσον αυτό θα επέφερε μεγάλη οικονομική “αιμορραγία” στα Ταμεία (ήταν αλλαγή της τελευταίας στιγμής στο αρχικό σχέδιο νόμου).

Στη συζήτηση του σχεδίου νόμου στην ολομέλεια της Βουλής έγιναν παρεμβάσεις από κόμματα και μεμονωμένους βουλευτές που αφορούσαν τα αιτήματά μας. 

Δεν εισακούστηκε το αίτημά μας να συναντηθούμε με τον κ. Υπουργό προ της ψήφισης του νόμου και οι προτάσεις μας αγνοήθηκαν! 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΕ.Α.Α.Σ. ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ «Εξορθολογισμός ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, ενίσχυση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και άλλες διατάξεις» 

Τηλεδιάσκεψη 

Δευτέρα, 21Νοεμβρίου 2022 και ώρα 13.00΄ 

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είμαι ο Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής, Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ,ΝΠΔΔ που εκπροσωπεί 30.000 αποστράτους αξιωματικούς, ανθυπασπιστές και ορφανικές οικογένειες του Στρατού Ξηράς. 

Ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να παρουσιάσουμε τις προτάσεις μας για το συζητούμενο σήμερα σχέδιο νόμου. 

Αυτές σας έχουν ήδη κοινοποιηθεί ως Υπόμνημα με σχετικό μας έγγραφο της 31/10/2022.Οπότε σήμερα δεν θα επεκταθώ στην ανάλυσή τους, αλλά θα τοποθετηθώ γι’ αυτές γενικά, πιστεύοντας ότι θα έχετε το χρόνο να τις μελετήσετε σε βάθος και θα είμαι στη διάθεσή σας για επεξηγήσεις που θα θεωρήσετε απαραίτητες. 

Κυρίες και κύριοι, σήμερα η Ελληνική Πολιτεία τιμά τις Ένοπλες Δυνάμεις και κατά βάση το προσωπικό τους που αδιαμφισβήτητα αποτελεί και το κύριο πολλαπλασιαστή της ισχύος τους. 

Σε όλη τη χώρα θα γίνουν δοξολογίες καταθέσεις στεφάνων και δεξιώσεις. Και δικαίως. Στην πράξη όμως η Πολιτεία παρουσιάζεται ως Ιανός. Με το ένα πρόσωπο αναγνωρίζει και τιμά και με το άλλο απαξιώνει και αποδομεί. 

Γίνομαι σαφέστερος. 

Η Πολιτεία έχει αποφασίσει να διαχωρίσει τεχνικά τις αμοιβές του “εν ενεργεία” προσωπικού από τις συντάξεις των αποστράτων και ίσως θεωρεί ότι έτσι πετυχαίνει κάτι σπουδαίο λογιστικά, καθόσον έχει συμπιέσει τις συντάξεις των στρατιωτικών με πολλαπλές μειώσεις εδώ και 12 χρόνια, παρά τις εύλογες αντιδράσεις των αποστράτων και τις κατατεθείσες κατά καιρούς εισηγήσεις. Αυτό είναι κατάντια. Ομιλώ βεβαίως εκ μέρους των αποστράτων του ΣΞ γνωρίζοντας όμως ότι στην πράξη και ουσιαστικά οι “εν ενεργεία” συνάδελφοι παρακολουθούν αυτή την κατάντια και αξιολογούν το αποτέλεσμα που θα τους κτυπήσει ανελέητα σε λίγα χρόνια. Τι επιπτώσεις πιστεύετε ότι έχει στο ηθικό τους; 

Η λογιστική προσέγγιση έχει καταλύσει το “άτυπο μεν, ουσιαστικό δε συμβόλαιο” μεταξύ Πολιτείας και στρατιωτικών που αναγνώριζε ότι αυτή η κατηγορία δημόσιων λειτουργών είναι η μόνη από όλους τους απασχολούμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που δεν θα έχουν συνδεδεμένο ωράριο με αμοιβές και δήλωνε ότι γι’ αυτό το λόγο θα καλύπτει με ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα αυτούς και τις οικογένειές τους δια βίου. Και έτσι υπήρχε η “εργασιακή υποκουλτούρα” των στρατιωτικών να μην ασχολούνται με τις απολαβές τους. Ήταν μάλιστα αξιοπεριφρόνητος αυτός που μέτραγε το τι θα πάρει στο τέλος του μήνα. Αυτό αλλάζει. Και είναι σε βάρος του στρατεύματος και της Πολιτείας. 

Η λογιστική αντιμετώπιση στις αμοιβές των στρατιωτικών οδηγεί νομοτελιακά στην υπαλληλοποίησή τους καθόσον αποτυγχάνει να πιάσει τα άυλα αλλά σημαντικότερα που όμως επιβάλλεται να νιώθουν οι πολιτικοί. Και αυτό προσδοκούμε απευθυνόμενοι σε σας σήμερα. 

Κυρίες και κύριοι πιάστε τα άυλα, αλλά ουσιαστικά και θεσμοθετήστε ανάλογα. 

Στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου με το Υπόμνημά μας κάνουμε 9 προτάσεις. Σε κάθε μια έχουμε μικρό ιστορικό, σχόλια και τέλος καταθέτουμε την πρότασή μας και μάλιστα στις περισσότερες ως συγκεκριμένη τροποποίηση νόμου και άρθρου. Η μία αφορά το άρθρο 23 (προηγούμενο 19), οι 7 αφορούν παλαιά αιτήματα που όμως δεν καλύφθηκαν με τις προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις των κκ. Κατρούγκαλου και Βρούτση και τέλος υποβάλλουμε μια πρόταση για πολιτική προσέγγιση της “προσωπικής διαφοράς”. 

Επιτρέψτε μου λοιπόν να θέσω επιγραμματικά αυτές μας τις θέσεις. 

Με το Άρθρο 23 (στην αρχική έκδοση του σχεδίου νόμου 19), παραχωρείται η επί πλέον πενταετία σε όλο το προσωπικό των ΕΔ και ΣΑ. 

Κατ’ αρχάς παρακαλώ για την αντικατάσταση της ορολογίας “ένστολο προσωπικό”, από την ακριβέστερη “προσωπικό των ΕΔ και ΣΑ”. 

Ακολούθως δεν θα ήταν δίκαιο να επεκταθεί η νέα ευεργετική διάταξη και στους ήδη αποστρατευθέντας; 

Επίσης αναρωτηθείτε παρακαλώ γιατί κάποτε ο νομοθέτης έδωσε αυτά τα 5 χρόνια στους στρατιωτικούς. Ήταν χαριστικά ή για να αναγνωρίσει τις πραγματικές και ατελείωτες προγραμματισμένες ώρες υπηρεσίας και ασκήσεων στις μονάδες; Και τώρα με αυτή την ευεργετική διάταξη πώς θα συνεχίσετε εσείς, οι σημερινοί νομοθέτες, να αναγνωρίζετε αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην απασχόληση των συναδέλφων των ΕΔ; 

Ακολούθως οι συνάδελφοι που αποστρατεύονται με πάνω από 40 χρόνια υπηρεσίας “τιμωρούνται” με μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης από 2 σε 0,5. Αυτοί δηλαδή, κυρίως οι ανώτατοι, που θα διατηρήσουν για τόσα χρόνια τόσες ευθύνες αντιμετωπίζουν αυτή την ακατανόητη μείωση. Γιατί; Δεν πρέπει να αλλάξει άμεσα αυτή η ρύθμιση; 

Επίσης έχουμε το μοναδικό φαινόμενο μεταξύ των εργαζομένων οι συνάδελφοι να τερματίζουν την υπηρεσία τους ευδοκίμως πριν από τα 40 χρόνια. Διότι αυτό απαιτεί η τήρηση της στρατιωτικής ανώτατης κυρίως ηγεσίας. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις διεθνώς έχουν πυραμιδοειδή οργάνωση διοικήσεως, όπου η ιεραρχία των βαθμών συμβαδίζει με την ιεραρχία των καθηκόντων και ως εκ τούτου όσο ανεβαίνουμε σε βαθμό, οι οργανικές θέσεις μειώνονται δραματικά, οπότε απαιτείται η αποστρατεία μεγάλου αριθμού στρατιωτικών κυρίως μετά τον βαθμό του Ταξιάρχου, όπου οι αποστρατευόμενοι έχουν 33-35-37 χρόνια υπηρεσίας. Γιατί λοιπόν δεν τους δίνονται τα επί πλέον χρόνια μέχρι τα 40 αφού αυτοί δεν προκάλεσαν την αποστρατεία τους; 

Έχουμε τα περιβόητα, τουλάχιστον για για μας, “χρόνια του Κονδύλη”. Με βάση αυτή τη ρύθμιση οι συνάδελφοι που προερχόντουσαν από τις τάξεις των υπαξιωματικών μπορούσαν να διαλέξουν τη συνταξιοδοτική τους κατάσταση με ευνοϊκό τρόπο. Η ευνοϊκή διάταξη καταργήθηκε, οι συντάξεις τους “κλειδώθηκαν” με τις παλιές ρυθμίσεις και δεν τους επιτρέπεται να τις επαναπροσδιορίσουν με την τωρινή διάταξη που σήμερα θα ήταν ευνοϊκότερη γι’ αυτούς. Για ποιο λόγο; 

Εάν απόστρατος τολμήσει να εργαστεί θα “τιμωρηθεί” με περικοπή της σύνταξης, για την οποίαν έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να την λαμβάνει λόγω της ενεργού υπηρεσίας του. Ούτε να διδάξει σε στρατιωτικά σχολεία δεν μπορεί. Η εργασία του δεν θα αύξανε τον πλούτο; Η φορολόγηση της επί πλέον προσπάθειας δεν θα έφερνε έσοδα στο Κράτος; Περισσότερα επιχειρήματα μπορείτε να βρείτε στο Υπομνημά μας. 

Γιατί οι Ενώσεις Αποστράτων αποκλείονται νομοθετικά από την απολαβή των εσόδων των 0,20 ΕΥΡΩ που κρατούνται από τις συντάξεις των μελών τους; Επειδή έχουν και άλλα έσοδα; Μα ούτως ή άλλως οι απόστρατοι οικειοθελώς συμβάλλουν από συντάξεις και μερίσματα για τις Ενώσεις τους. Δεν επιβαρύνεται ο Κρατικός Προϋπολογισμός. 

Γιατί δεν αποδίδονται σε όλους ανεξαιρέτως τα αναδρομικά 23 μηνών (Φεβ. ’17 - Δεκ. ’19) από την κατάργηση της ΕΑΣ; 

Γιατί αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο δήλωσε το παράνομο των κρατήσεων αυτής της περιόδου θα πρέπει οι Έλληνες πολίτες να διαχωριστούν σε αυτούς που πρόλαβαν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και στους άλλους; 

Γιατί κρατείται ως εισφορά Υγειονομικής Περίθαλψης από όλους τους συνταξιούχους 6% αδιακρίτως των καλυπτομένων μελών της οικογενείας τους; Δεν θα ήταν δικαιότερη μια αναλογικότερη εισφορά; 

Τέλος ας εξεταστεί αν είναι δυνατή η απόδοση των αναλογουσών αυξήσεων του νέου έτους ως οικονομική ενίσχυση, ώστε η “προσωπική διαφορά” να μη λειτουργήσει αρνητικά για τους συνταξιούχους.

 Άφησα τελευταίο ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για τους αποστράτους του ΣΞ. Αφορά στην κατανομή των πόρων από τα εξοπλιστικά προγράμματα των ΕΔ. Αυτό που προβλέπεται σήμερα είναι η κράτηση 4% από τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΥΠΕΘΑ, να κατανέμεται στο ΜΤ του κάθε Κλάδου ο οποίος εκτελεί την προμήθεια. 

Η πρόβλεψη αυτή αντισταθμίζει την ανυπαρξία επικουρικών ταμείων για τους στρατιωτικούς και κατάθεσης στα Μετοχικά Ταμεία της αναλογούσης εισφοράς 3% από τον εργοδότη,το Κράτος. Εδώ υφίσταται η μεγάλη αδικία σε βάρος των αποστράτων του ΣΞ. Οι εξοπλισμοί καλύπτουν επιχειρησιακές ανάγκες των ΕΔ και όχι του Κλάδου που τους πραγματοποιεί. Επίσης το έσοδο αυτό θεσπίζεται από την Πολιτεία για τους αποστράτους και συνεπώς θα έπρεπε να μοιράζεται αναλογικά σε όλους αδιακρίτως Κλάδου. Γιατί λοιπόν εξακολουθεί τόσο άδικη και παράλογη προσέγγιση; 

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, ευελπιστώγια την μελέτη των προτάσεών μας και την υιοθέτησή τους με κατάλληλες παρεμβάσεις στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου.

Πότε (ΔΕΝ) θα γίνουν οι εκλογές - Οι τέσσερις παράγοντες που θα μυρίζουν εκλογές

 

Πότε (δεν) θα γίνουν οι εκλογές Τέσσερις αντικειμενικοί παράγοντες καθορίζουν το πότε θα στηθούν οι κάλπες. Και αν τελικώς αποφασιστεί ότι οι εκλογές θα γίνουν με τη νέα απογραφή, η πρώτη αναμέτρηση θα διεξαχθεί πιθανότατα κάποια από τις Κυριακές που περιλαμβάνονται στο διάστημα από 5 Μαρτίου έως 9 Απριλίου 

Από την ώρα που ο πρωθυπουργός απεφάνθη ότι «μύρισε εκλογές» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι θα γίνουν «κοντά» στο τέλος της τετραετίας, ουσιαστικά ο χρόνος μετράει αντίστροφα για να στηθούν οι κάλπες. Ζήτημα «αιφνιδιασμού» δεν υπάρχει, καθώς ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει θυσιάσει αυτό το πρωθυπουργικό «όπλο» στον… βωμό της θεσμικής αντίληψης που προβλέπει εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Πότε, όμως, μπορούν να διεξαχθούν οι εκλογές, με βάση τα σημερινά πραγματικά δεδομένα; Διά της εις ατόπον απαγωγής μπορεί κανείς να υποθέσει βασίμως ότι η ημερομηνία διεξαγωγής τους τοποθετείται εντός του Μαρτίου ή του Απριλίου και πριν από το Πάσχα, που φέτος εορτάζεται στις 16 Απριλίου. Ας δούμε ποιοι παράγοντες καθορίζουν τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Πρώτον, το γεγονός ότι βάσει του κυβερνητικού σχεδιασμού θα είναι διπλές. 

Οι πρώτες θα γίνουν με απλή αναλογική και επειδή όλα δείχνουν ότι δεν θα σχηματιστεί κυβέρνηση, πιθανότατα θα ακολουθήσουν και δεύτερες, με ενισχυμένη αναλογική. Αυτή η διπλή εκλογική διαδικασία απαιτεί συνολικά περίπου δυόμισι μήνες από την ώρα που θα προκηρυχθούν οι πρώτες και μέχρις ότου διεξαχθούν και οι δεύτερες εκλογές. Ανάμεσα δε στην πρώτη και στη δεύτερη κάλπη θα μεσολαβήσουν από τέσσερις έως έξι εβδομάδες, ανάλογα με τον χρόνο που θα κρατήσουν οι διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης. 

Δεύτερος παράγων, η απογραφή. Σύμφωνα με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες, εφόσον οι εκλογές γίνουν πριν τις 28 Φεβρουαρίου, διεξάγονται με βάση την υπάρχουσα απογραφή, ενώ από αυτή την ημερομηνία και πέρα γίνονται με τη νέα απογραφή, πράγμα που επηρεάζει την κατανομή των εδρών ανά εκλογική περιφέρεια. Επειδή η κυβέρνηση έχει στρατηγική διπλών εκλογών, είναι εντελώς απίθανο να υποθέσει κανείς ότι θα κάνει τις πρώτες εκλογές με την παλιά απογραφή και τις δεύτερες με τη νέα. Πρακτικά, λοιπόν, η απογραφή καθιστά μάλλον απίθανη τη διεξαγωγή των εκλογών πριν την 1η Μαρτίου. 

Τρίτος παράγων, οι πανελλαδικές εξετάσεις. Η ημερομηνία διεξαγωγής τους έχει ήδη ανακοινωθεί και περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα από τις 2 έως τις 29 Ιουνίου. Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρος ο Ιούνιος αποκλείεται ως μήνας εκλογών. Αρα, με δεδομένο ότι η τετραετία λήγει τον Ιούνιο (δεν μπορεί να φανταστεί κανείς σοβαρό λόγο εξάντλησης και του πρόσθετου μήνα, όπως δίνει τη δυνατότητα το Σύνταγμα), οι διπλές εκλογές θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί εντός του Μαΐου. Αρα, οι πρώτες –με απλή αναλογική– θα πρέπει να έχουν γίνει το αργότερο εντός του Απριλίου. 

Τέταρτο, το Πάσχα. Η Κυριακή του Πάσχα είναι στις 16 Απριλίου και προφανώς αποκλείεται ως ημερομηνία διεξαγωγής είτε των πρώτων είτε των δεύτερων εκλογών. Εάν όμως η εκλογική διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει πριν από το Πάσχα, αυτό σημαίνει είτε ότι οι άγιες μέρες θα συμπέσουν με την προεκλογική περίοδο (πράγμα που δεν βοηθάει τον πολιτικό διάλογο) είτε ότι δεν θα υπάρχει αρκετός χρόνος (μέχρι και έξι εβδομάδες) ώστε οι δεύτερες εκλογές να έχουν ολοκληρωθεί πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις. 

Συμπέρασμα: Εάν τελικώς αποφασιστεί ότι οι εκλογές θα γίνουν με τη νέα απογραφή, η πρώτη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί πιθανότατα κάποια από τις Κυριακές που περιλαμβάνονται στο διάστημα από 5 Μαρτίου έως 9 Απριλίου. 

Πηγή: Protagon.gr

Αν η Στάζι είχε φάκελο στο όνομά σας, θα θέλατε να τον δείτε; - Η μνήμη και η λήθη ως μηχανισμοί ψυχολογικής άμυνας

 

 
Αμέτρητα θύματα του διαβόητου υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας επιλέγουν συνειδητά να μην ασχοληθούν και να συνεχίσουν να αγνοούν ποιοι ήταν οι καταπιεστές τους. Η Γερμανία έχει και εκείνη τις δικές της «ζώνες λήθης», όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες...

Protagon Team

Το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Ανατολικής Γερμανίας, η Στάζι, είχε θέσει τον φωτογράφο Ζίγκφριντ Βίτενμπουργκ υπό επιτήρηση από το 1972 σχεδόν μέχρι τη διάλυσή της. Η τελευταία καταχώρηση της υπηρεσίας στον φάκελο του, η οποία αφορούσε φωτογραφίες από την ερειπωμένη παλιά πόλη του Ρόστοκ που είχε εκθέσει –καθότι ήταν πιο ασφαλές το να τραβήξεις φωτογραφίες από το να επικρίνεις το καθεστώς της κουμμουνιστικής περιόδου με τα λόγια, έστω και με μικρή διαφορά– είχε ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 1989. Το Τείχος του Βερολίνου είχε γκρεμιστεί σχεδόν τρεις εβδομάδες νωρίτερα. 

Ο Βίτενμπουργκ βρέθηκε σε θέση να γνωρίζει τα παραπάνω, καθώς αιτήθηκε πρόσβαση στον φάκελο του το 1999. Εχοντας ανακαλύψει τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, συμφιλιώθηκε με έναν από αυτούς –υπήρξε θύμα εκβιασμού της Στάζι και ο ίδιος– ενώ τερμάτισε τις σχέσεις του με τους άλλους. «Από τότε που απελευθερώθηκα από το παρελθόν μου, νιώθω ελεύθερος» λέει ο 69χρονος. «Εγινα πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος, πιο ζεστός – και επιτυχημένος». 

Την παραπάνω προσωπική ιστορία παρέθεσε στην εισαγωγή του άρθρου της στον Guardian υπό τον τίτλο «Εάν οι υπηρεσίες πληροφοριών είχαν έναν φάκελο για εσάς, γιατί να μη θέλατε να τον δείτε; Ρωτήστε τους Γερμανούς που κατασκόπευε η Στάζι», η δημοσιογράφος του επιστημονικού ρεπορτάζ Λόρα Σπίνεϊ. 

Η Σπίνεϊ θα προσπαθήσει στη συνέχεια να απαντήσει στο ερώτημα αυτό καθώς, παρότι «πολλοί πρώην πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας αφηγούνται παρόμοιες ιστορίες», μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cognition ήρθε να προκαλέσει ανησυχία, καταγράφοντας ότι η πλειονότητα των ανθρώπων για τους οποίους η Στάζι διατηρούσε αρχεία, δεν τα έχει ανοίξει.

Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα έφθασαν η ιστορικός του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, Ντάγκμαρ Ελερμπροκ, και ο ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, Ραλφ Χέρτβιγκ. Και τα ευρήματα τους αυτά «άγγιξαν μια ευαίσθητη χορδή στη Γερμανία, η οποία μπορεί μερικές φορές να μοιάζει σαν ένα ανοιχτό μουσείο για τη φρίκη του ναζισμού, αλλά έχει και εκείνη τις δικές της ζώνες λήθης, όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες», έγραψε η δημοσιογράφος και συγγραφέας. Εν παραδείγματι, «η Γερμανία δεν έχει συμφιλιωθεί ακόμη με τη βία που επικράτησε στις πρώην αποικίες της, όπως και η Βρετανία, η Γαλλία ακόμη παλεύει να διαχειριστεί την εμπλοκή της στον πόλεμο της Αλγερίας, ενώ η Ισπανία διέλυσε τη συμφωνία της λήθης που είχε συναφθεί μετά την εποχή του Φράνκο πολύ πρόσφατα». Την ώρα, λοιπόν, που η Ιστορία εργαλειοποιείται στην Ουκρανία και καθώς η πανδημία αρχίζει να σβήνει από τη μνήμη, η εν λόγω μελέτη ήρθε να τροφοδοτήσει μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το πώς οι κοινωνίες –αλλά και τα άτομα– αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος, συνέχισε ο Guardian. «Δεν δικαιολογώ τη σκόπιμη άγνοια, όμως θέλω να την κατανοήσω» λέει ο Χέρτβιγκ. Ο ίδιος έχει ακούσει πολλές ιστορίες όπως αυτή του Βίτενμπουργκ, αλλά και αρκετά διαφορετικές αφηγήσεις. 

Οταν ο Χέλμουτ Σμιτ ανέφερε, το 2002, ότι θα επιθυμούσε την καταστροφή του αρχείου της Στάζι –«το ένστικτό μου θα ήταν να κάψω οτιδήποτε δεν είχε διαβαστεί»–, ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας εξέφραζε την άποψη της πλειονότητας της δυτικογερμανικής πολιτικής ελίτ την εποχή της επανένωσης. Ο συγγραφέας Γκύντερ Γκρας αρνήθηκε δημοσίως να δει τον φάκελό του, με το σκεπτικό ότι με αυτή την κίνησή του θα ανακάλυπτε τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, αλλά όχι αυτό που τους παρακίνησε (τελικά άλλαξε στάση, αλλά μόνο αφού είχαν διαγραφεί τα ονόματα). 

Οι Χέρτβιγκ και Ελερμπροκ ρώτησαν το προσωπικό της υπηρεσίας που χειρίζεται το αρχείο της Στάζι πόσοι των οποίων οι φάκελοι διατηρούνται ήρθαν να τους ανοίξουν. «Η απάντησή τους ήταν: “Τι εννοείς; Ολοι κοιτάζουν τους φακέλους τους!”» λέει ο Χέρτβιγκ. 

Κάτι τέτοιο φαινόταν απίθανο, ωστόσο οι ερευνητές συνειδητοποίησαν γιατί μπορεί οι υπάλληλοι να έδωσαν αυτή την απάντηση: «Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσοι φάκελοι υπάρχουν –μόνο ότι πριν μοιραστούν ανάμεσα στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας στο Βερολίνο και σε δώδεκα ακόμη περιφερειακά υποκαταστήματα των εθνικών αρχείων, το 2021, γέμιζαν ράφια 111 χλμ. Μία από τις τελευταίες ενέργειες της Στάζι ήταν να καταστρέψει μεγάλο μέρος του συστήματος ευρετηρίασης των αρχείων, μαζί με πολλούς φακέλους. Αλλά αν δεν γνωρίζουμε πόσα αρχεία υπάρχουν, δεν γνωρίζουμε και πόσοι φάκελοι δεν ανοίχτηκαν από τους ενδιαφερόμενους». 

Οι Χέρτβιγκ και Ελερμπροκ υπολόγισαν ότι, εάν όλοι οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που πίστευαν ότι η Στάζι είχε αρχεία για τους ίδιους είχαν κάνει αίτηση για να αποκτήσουν πρόσβαση στο υλικό αυτό, οι αιτήσεις θα έφθαναν τα 5 εκατομμύρια περίπου από τότε που άνοιξε το αρχείο, το 1991. Ωσατόσο, οι αιτήσεις ήταν περί τα 2 εκατομμύρια, κάτι που σημαίνει ότι περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες επέλεξαν τη «σκόπιμη άγνοια». 

Αφότου γνωστοποίησαν την εργασία τους στον Τύπο και έπεισαν περί τα 150 άτομα που δεν είχαν δει τους φακέλους τους να μετάσχουν στη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό συνεντεύξεων και ερωτηματολογίων προκειμένου να εξετάσουν τους λόγους πίσω από αυτή την επιλογή. 

Οι λόγοι διέφεραν, αλλά οι πλέον συνηθισμένες απαντήσεις ήταν ότι οι πληροφορίες δεν είναι πλέον σχετικές, ότι προτιμούσαν να μη γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοι, φίλοι ή συγγενείς είχαν παράσχει πληροφορίες για τους ίδιους στη Στάζι, ή ότι φοβόντουσαν ότι δεν θα μπορούσαν να εμπιστευθούν ξανά. 

Για τον Βόλκερ Χόφερ, ο οποίος διευθύνει το αρχείο της Στάζι στο Ρόστοκ, όσοι συμβουλεύθηκαν τους φακέλους τους σχεδόν πάντα έβρισκαν την εμπειρία αυτή απελευθερωτική –ειδικά αν είχαν υποστεί διώξεις, ως αποτέλεσμα κατασκοπείας από το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας. «Σε πολλές περιπτώσεις, μου είπαν ότι τώρα μπορούσαν να κλείσουν τις σκοτεινές τρύπες μέσα τους» λέει. Επιπλέον, ο Χόφερ υποστηρίζει ότι η εμπειρία αυτή αποτελεί και ένα απαραίτητο βήμα για ολόκληρη τη Γερμανία, προκειμένου να αναπτύξει ανοσία στις όποιες δικτατορίες του μέλλοντος. 

«Οι σκέψεις του ατόμου είναι περίπλοκες και ιδιωτικές και μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου – ειδικά με την αλλαγή των γενεών», σημειώνει ο Χέρτβιγκ. «Ετσι εξελίσσεται η συλλογική μνήμη και κεφάλαια που κάποτε είχαν απωθηθεί επανέρχονται στη συλλογική συνείδηση. Η σκόπιμη άγνοια και η λήθη δεν είναι το ίδιο πράγμα, διότι για να ξεχάσεις κάτι πρέπει να το έχεις γνωρίσει εξαρχής. Ωστόσο, η λήθη μπορεί επίσης να είναι μια συλλογική στρατηγική. Πιθανότατα αυτή ήταν και η προτιμώμενη στρατηγική από τις κοινωνίες προκειμένου να προχωρήσουν πέρα από τα τραύματα που υπέστησαν, η οποία όμως σπάνια αποδεικνύεται ανθεκτική», σύμφωνα με τον ψυχολόγο. 

Με αφορμή τα παραπάνω, η δημοσιογράφος του Guardian θα αναφερθεί και στην «τρέχουσα τάση» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση συλλογικών τραυμάτων, η οποία έχει ως μοντέλο την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης της Νότιας Αφρικής, το 1996, για την περίοδο του απαρτχάιντ.

 Μια τέτοια προσέγγιση υιοθέτησε πολύ πιο πρόσφατα ο Καναδάς απέναντι στο παρελθόν βίας κατά των ιθαγενών της χώρας, όμως η τακτική αυτή είχε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. «Το 2020, κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης μεταξύ της αστυνομίας και ακτιβιστών που ισχυρίζονταν ότι η κυβέρνηση ήθελε να κατασκευάσει ένα αγωγό φυσικού αερίου ο οποίος περνούσε από τα κλεμμένα εδάφη των ιθαγενών, γεννήθηκε ένα νέο σύνθημα: “Η συμφιλίωση είναι νεκρή”». Μια πλατύτερη ερμηνεία για το σύνθημα, το οποίο ξεπέρασε τα όρια της χώρας της Βόρειας Αμερικής, είναι: «Αν συγχωρήσεις και ξεχάσεις, θα είσαι για πάντα θύμα». 

Η μνήμη και η λήθη ως μηχανισμοί ψυχολογικής άμυνας

 Μια άλλη παράμετρος της συζήτησης που θέτει η Λόρα Σπίνεϊ αγγίζει τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD), χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι οι επίμονες τραυματικές αναμνήσεις. 

Το τρέχον θεραπευτικό πρωτόκολλο για το PTSD περιλαμβάνει την προσπάθεια «ενημέρωσης» της τραυματικής ανάμνησης με την εισαγωγή νέων πληροφοριών, λέει η ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Τζένιφερ Ουάιλντ. Ωστόσο, η πρόσφατη δουλειά της με υγειονομικούς των οποίων η ψυχική υγεία επιβαρύνθηκε την περίοδο της πανδημίας της Covid-19, την έκανε να αναρωτηθεί αν υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να επιταχυνθεί η ανάρρωση ενός ασθενούς. 

Η «επανεγγραφή» της μνήμης μπορεί να βοηθήσει, λέει η ψυχολόγος, η οποία ειδικεύεται στο PTSD, όμως «άνθρωποι έχουν βρει χρήσιμο το να σπάσουν τη σύνδεση με το παρελθόν», αντί να την επεξεργαστούν. 

Εφαρμόζοντας τις ιδέες της στα θύματα της Στάζι, και υπό την επιφύλαξη ότι δεν έχει εργαστεί μαζί τους, υποστηρίζει ότι είναι λογικό ένα άτομο χωρίς τραυματικές αναμνήσεις να μη νιώθει καμία επιθυμία να συμβουλευθεί τον φάκελό του. 

Από την άλλη, αν κανείς δυσκολευόταν να αφήσει πίσω το παρελθόν, μια «επίσκεψη» στα αρχεία –«σκεπτόμενος τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να τον πρόδωσε, και με δεδομένο ότι η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική»– θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη, εκτίμησε. Από την πλευρά του, ο νευρολόγος και ειδικός για τη νόσο Αλτσχάιμερ Σκοτ Σμολ, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, υποστήριξε («Forgetting: the Benefits of Not Remembering») ότι σύντομα θα ξεχάσουμε μεγάλο μέρος της πανδημίας, κάτι που είναι καλό, όπως λέει, για την ψυχική μας υγεία. 

Ο Σμολ, ο οποίος κάνει λόγο για «επανάσταση» στην επιστημονική σκέψη απέναντι στη λήθη τα τελευταία χρόνια, εξηγεί ότι το να ξεχνάμε δεν ισοδυναμεί απλώς με μια «θολή» ανάμνηση: πρόκειται για μια διαδικασία που υποστηρίζεται από διακριτούς μοριακούς μηχανισμούς. «Ενα σημαντικό συστατικό αυτών των μηχανισμών είναι η ορμόνη ωκυτοκίνη, η οποία εκκρίνεται φυσικά όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν πρόσωπο με πρόσωπο, ρυθμίζοντας το στρες. Ετσι, μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, διαμορφώνουμε ο ένας τις αναμνήσεις του άλλου, για να φθάσουμε σε έναν αμοιβαία συμβατό, συναισθηματικά μη επιβλαβή απολογισμό», σημειώνει. 

«Ο φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν θα είχε τρομοκρατηθεί» με τα παραπάνω, «καθώς ένιωθε ότι μόνο αν διατηρούμε το συναίσθημα ανέπαφο θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος», σχολίασε η δημοσιογράφος. 

«Οι ειδικοί στη Δημόσια Υγεία, που απογοητεύονται από την αδυναμία μας να θυμηθούμε τις πανδημίες του παρελθόντος και να προετοιμαστούμε για τις μελλοντικές, μπορεί να συμφωνήσουν (με τον Μπένγιαμιν). Αλλά το πιθανότερο είναι ότι πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε, ή θα επιλέξουμε την άγνοια, αν μπορούμε, και εν αγνοία μας, θα ξαναγράψουμε την ιστορία στη διαδικασία», συνόψισε η Σπίνεϊ, ενώ έκλεισε το άρθρο της με ακόμη μια αναφορά στην πρόσφατη συλλογική τραυματική εμπειρία του κορονοϊού: «Εκείνοι που μας αγκυροβολούν στο παρελθόν, τα διαρκή δοχεία της μνήμης, παραμένουν οι πενθούντες. “Οσο για τις απώλειες”, λέει ένας άνδρας που έχασε και τους δύο γονείς του κατά τη διάρκεια της πανδημίας, “μόνο αυτοί που τους γνώριζαν από κοντά θα τις κουβαλούν καθημερινά για το υπόλοιπο της ζωής τους”». 

Πηγή: Protagon.gr

Πηγή: Protagon.gr

 Πηγή: Protagon.gr

Συντάξεις: Η ώρα των αυξήσεων και των αναδρομικών - Πως τα αναδρομικά των 75.800 ευρώ έγιναν 42.700 ευρώ

 

Αυξήσεις συντάξεων με αναδρομικά που φτάνουν ως και τις 75.000 ευρώ έρχονται για 120.000 συνταξιούχους με επανυπολογισμούς των αποδοχών τους που βρίσκονται σε εξέλιξη από τον ΕΦΚΑ

Οι επανυπολογισμοί αφορούν δύο γενικές κατηγορίες:

1 Νέους συνταξιούχους που αποχώρησαν μετά τον Μάιο του 2016 με παράλληλη ασφάλιση, στους οποίους πληρώθηκε η μία σύνταξη και οφείλεται η προσαύξηση για τον διπλό χρόνο ασφάλισης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οφείλονται και αυξήσεις από τα μεγαλύτερα ποσοστά αναπλήρωσης μετά την 30ετία.

2 Συνταξιούχους που βγήκαν πριν το 2016 με ένα Ταμείο (παλαιοί), οι οποίοι είχαν μείνει εκτός επανυπολογισμού τόσο με το νόμο «Κατρούγκαλου» όσο και με το νόμο Βρούτση, διότι τα στοιχεία τους ήταν ελλιπή. Στην ίδια κατηγορία συγκαταλέγονται και νέοι -μετά το 2016- συνταξιούχοι με 30 έτη ασφάλισης και άνω, σε ένα Ταμείο, για τους οποίους ο επανυπολογισμός σύνταξης σκοντάφτει σε διάφορες αιτίες (παίρνουν και σύνταξη χηρείας, είχαν απασχόληση ως συνταξιούχοι κ.λπ.).

Στόχος

Για όλους τους εκκρεμείς επανυπολογισμούς που καθυστερούν, όπως και για τις προσαυξήσεις συντάξεων από την παράλληλη ασφάλιση που δεν έχουν υπολογιστεί, ο ΕΦΚΑ έχει δρομολογήσει τη διαδικασία εκκαθάρισής τους από το καλοκαίρι με τη λειτουργία ειδικού λογισμικού από τις υπηρεσίες του. Ο στόχος που έχει θέσει η διοίκηση του Ταμείου είναι να μηδενιστούν οι εκκρεμότητες των επανυπολογισμών στο πρώτο εξάμηνο του 2023.

Ηδη, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν γίνει διορθώσεις στοιχείων και ποσών σε περίπου 40.000 παλιές συντάξεις που είχαν και χρόνους ασφάλισης στο εξωτερικό, όπως και σε άλλες 12.000 συντάξεις του ΝΑΤ που ο επανυπολογισμός τους καθυστερούσε από το νόμο Κατρούγκαλου.

Οι μεγαλύτερες αυξήσεις προκύπτουν για τους συνταξιούχους που έχουν παράλληλη ασφάλιση, καθώς και για τους «ξεχασμένους» επανυπολογισμούς παλαιών συνταξιούχων.

Οι μεν συνταξιούχοι με ασφάλιση σε δύο Ταμεία μπορεί να φτάνουν σε αναδρομικά αυξήσεων ως και τις 75.000 ευρώ, ενώ για συνταξιούχους που δεν έχουν κανέναν επανυπολογισμό οι αυξήσεις και τα αναδρομικά ξεκινούν από 1ης/1/2019 που θα έπρεπε να έχουν επανυπολογισμένες συντάξεις με τα ποσοστά του νόμου Κατρούγκαλου και εν συνεχεία από 1ης/10/2019 μετρούν τα αναδρομικά του επανυπολογισμού με το νόμο Βρούτση.

Μεγαλύτερα οφέλη

Περισσότερο κερδισμένοι από τις προσαυξήσεις παράλληλης ασφάλισης βγαίνουν οι γιατροί του ΕΣΥ που έχουν δύο Ταμεία, το Δημόσιο λόγω θέσης και το ΤΣΑΥ λόγω επαγγέλματος. Η πλειονότητα όσων βγήκαν μετά το 2016 πήρε τη σύνταξη του Δημοσίου και ένα ποσό «έναντι» από το ΤΣΑΥ πολύ μικρότερο από την προσαύξηση κατά 0,075% που προβλέπει ο νόμος. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα αναδρομικά της προσαύξησης υπολογίζονται από την αρχική ημερομηνία συνταξιοδότησης που μπορεί να είναι το 2016, το 2017 ή το 2018, ενώ αν δεν έχει γίνει και ο επανυπολογισμός με τους συντελεστές του νόμου Βρούτση (από τα 30 έτη ασφάλισης και πάνω) τότε τα αναδρομικά για τους εν λόγω συνταξιούχους φτάνουν ως και τις 75.000 ευρώ!

Πραγματικές περιπτώσεις

Ο «Ε.Τ.» μέσα από τη δημοσιογραφική του έρευνα βρήκε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις συνταξιούχων γιατρών του ΕΣΥ, που μετά από πολύμηνη αναμονή πήραν αναδρομικά από την προσαύξηση για την παράλληλη ασφάλιση και από τον επανυπολογισμό σύνταξης λόγω 30ετίας, με μικτά ποσά 44.150 ευρώ ο ένας και 75.800 ευρώ ο δεύτερος. Ωστόσο τα καθαρά ποσά αναδρομικών που εισπράχθηκαν μετά τις κρατήσεις και το φόρο μειώθηκαν σε 26.600 ευρώ και 42.700 ευρώ αντίστοιχα.

Οι εκκρεμείς επανυπολογισμοί συντάξεων για συνταξιούχους με ένα Ταμείο, καθώς και ο υπολογισμός των προσαυξήσεων για όσους έχουν παράλληλη ασφάλιση προχωρούν με ικανοποιητικό ρυθμό και για συνταξιούχους που ασφαλίστηκαν ταυτόχρονα σε δύο Ταμεία του ιδιωτικού τομέα (π.χ. ΙΚΑ και ΟΑΕΕ).

Ηδη βγαίνουν δεκάδες τροποποιητικές αποφάσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση από τις κατά τόπους διευθύνσεις του ΕΦΚΑ και οι συνταξιούχοι παίρνουν αύξηση από τον παράλληλο χρόνο με αναδρομικά από την ημερομηνία που συνταξιοδοτήθηκαν.

Επειδή όμως στον ιδιωτικό τομέα ο παράλληλος χρόνος ασφάλισης είναι μικρότερος, προκύπτουν και μικρότερα ποσά για τους συνταξιούχους.

Σε δύο τέτοιες τροποποιητικές αποφάσεις που συνέλεξε ο «Ε.Τ.» από την έρευνά του για τους εκκρεμείς επανυπολογισμούς, οι συνταξιούχοι έχουν από τον Νοέμβριο του 2022 προσαυξήσεις για τον παράλληλο χρόνο με σχεδόν 110 ευρώ το μήνα ο ένας και 27 ευρώ ο δεύτερος.

Συντάξεις: Πάνε… τρένο

Στις συντάξεις που μένουν χωρίς επανυπολογισμό (με ένα Ταμείο) ανήκουν τόσο παλιών όσο και νέων συνταξιούχων. Σε κάποιες, δε, κατηγορίες, όπως για παράδειγμα παλαιοί συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ, συμβαίνει οι χήρες συνταξιούχων του Ταμείου να παίρνουν επανυπολογισμένες συντάξεις που είναι ως και 700 ευρώ υψηλότερες από τις συντάξεις γήρατος που λαμβάνουν οι συνταξιούχοι του Ταμείου! Ο λόγος για το παράδοξο αυτό είναι ότι οι συντάξεις γήρατος του ΗΣΑΠ δεν επανυπολογίστηκαν ούτε με το νόμο Κατρούγκαλου και κατά συνέπεια, αφού δεν είχαν τον πρώτο επανυπολογισμό, δεν έχουν επανυπολογιστεί ούτε με τους βελτιωμένους συντελεστές του νόμου Βρούτση.

Τώρα που ο ΕΦΚΑ πιάνει μία-μία τις εκκρεμότητες θα πρέπει και αυτοί να δουν τις καινούργιες τους συντάξεις και μάλιστα με αυξήσεις από τον επανυπολογισμό γιατί θα έχουν μπόνους 0,075% από τις επιπλέον του 20% εισφορές που κατέβαλαν ως εργαζόμενοι.

πηγή:https://eleftherostypos.gr/oikonomia/asfalisi-syntaxeis/syntaxeis-anadromika-eos-75-000-evro-gia-120-000-syntaxiouchous

Συνέβη σαν Σήμερα το 1913 - Η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα

 Την 1η Δεκεμβρίου του 1913 η Κρήτη ενσωματώθηκε και επίσημα στο ελληνικό κράτος. Ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα (1 Νοεμβρίου 1913), ο σουλτάνος Μεχμέτ ο 5ος είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επικυριαρχίας επί της μεγαλονήσου. Αιώνες αιμάτων και δακρύων στη μαρτυρική Κρήτη έβρισκαν επιτέλους την ιστορική τους δικαίωση.

Η επίσημη ανακήρυξη της ένωσης έγινε στα ηλιόλουστα Χανιά την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 1913, παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, μέσα σε ιδιαίτερα πανηγυρικό κλίμα. «Η πόλις ηγρύπνησε στολιζομένη. Εορτάζει δε ο ουρανός, αποκατασταθείσης από της νυκτός της γαλήνης και ανατείλαντος εαρινού ηλίου. Οι δρόμοι παρουσιάζουν όψιν λειμώνων ευωδιαζόντων από τας μυρσίνας. Παντού είναι ανηρτημέναι Βυζαντιναί σημαίαι μεταξύ των κυανολεύκων. Συνωστίζονται παντού χωρικοί υψηλόκορμοι ζώσαι εικόνες του Θεοτοκοπούλου. Τα Κρητικόπουλα εις σμήνη κυκλοφορούν με τις φουφουλίτσες των. Από του Νικηφόρου Φωκά του εκδιώξαντος εκ Κρήτης τους Άραβας πρώτην φοράν Έλλην βασιλεύς αποβιβάζεται εις την νήσον» γράφει σε ανταπόκρισή της από τα Χανιά η αθηναϊκή εφημερίδα «Εστία». Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν στις 11:50 το πρωί, όταν οι γηραιοί αγωνιστές Αναγνώστης Μάντακας, 94 ετών, και Χατζημιχάλης Γιάνναρης, 88 ετών, ύψωσαν την ελληνική σημαία στο φρούριο Φιρκά, ενώ την ίδια ώρα ερρίπτοντο 101 κανονιοβολισμοί από τα ναυλοχούντα ελληνικά πολεμικά πλοία.

Η Κρήτη περιήλθε ολοκληρωτικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στις 4 Οκτωβρίου του 1669, όταν ο μέγας Βεζύρης Κιοπρουλής εισήλθε πανηγυρικά στον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο), θέτοντας τέλος στην Ενετοκρατία στο νησί, που κράτησε 465 χρόνια (1204-1669). Παρά τη φυγή πολλών κατοίκων και την πληθυσμιακή αλλοίωση από τους νέους κατακτητές, οι Κρήτες ποτέ δεν έσκυψαν το κεφάλι στους Οθωμανούς. Το μαρτυρούν οι εξεγέρσεις του 1692 («Κίνημα του 1692») και του 1770 («Επανάσταση του Δασκαλογιάννη»).

Το 1821, οι Κρήτες συμμετείχαν στον εθνικό ξεσηκωμό, αλλά οι προσπάθειές τους δεν ευοδώθηκαν, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού Τούρκων και Τουρκοκρητικών στο νησί και της έλλειψης εφοδίων. Οι εξεγέρσεις κατά του κατακτητή συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση και πυκνότητα, το 1833 («Κίνημα των Μουρνιών»), το 1841 («Επανάσταση των Χαιρέτη και Βασιλογεώργη»), το 1858 («Κίνημα του Μαυρογένη»), την τριετία 1866-1869 («Μεγάλη Κρητική Επανάσταση»), το 1878 («Επανάσταση του 1878»), το1889 («Επανάσταση του 1889») και τη διετία 1897-1898 («Επανάσταση του 1897-1898»), οπότε η Κρήτη κέρδισε την αυτονομία της υπό τις ευλογίες των Μεγάλων Δυνάμεων, μετά τις απίστευτες ωμότητες που διέπραξαν οι βαζιβουζούκοι (Τούρκοι άτακτοι) στο Ηράκλειο στις 25 Αυγούστου του 1898. Στις 2 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου και ο τελευταίος τούρκος στρατιώτης εγκατέλειπε το κρητικό έδαφος.

Η Κρήτη τέθηκε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων και την υψηλή μόνο επικυριαρχία του σουλτάνου. Από το 1898 έως το 1913 δημιουργήθηκε η Κρητική Πολιτεία, με αρμοστή τον έλληνα βασιλόπαιδα Γεώργιο και κυβέρνηση αποτελούμενη από πέντε χριστιανούς και ένα μουσουλμάνο (Οι μουσουλμάνοι αντιπροσώπευαν περίπου το 25% των κατοίκων της Κρήτης το 1900). Δεσπόζουσα μορφή εκείνης της περιόδου αναδείχθηκε ο νεαρός δικηγόρος Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος γρήγορα ήλθε σε σύγκρουση με τον Γεώργιο, εξαιτίας των υπερεξουσιών του. Η «Επανάσταση στον Θέρισο» (10 Μαρτίου 1905), που οργάνωσε ο Βενιζέλος ανάγκασε τον Γεώργιο σε παραίτηση και την ανάληψη της ύπατης αρμοστείας από τον ελλαδίτη πολιτικό Αλέξανδρο Ζαΐμη. Κύριο αίτημα των εξεγερμένων ήταν η άμεση ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/704?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-12-01

© SanSimera.gr

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/704?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-12-01

© SanSimera.gr

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/704?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-12-01

© SanSimera.gr

Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι... - "Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" - "Δεν πληρώνω" - "Σεισάχθεια"

 

Κώστας Στούπας

Έγραψα πριν λίγες μέρες για την περίπτωση της συνταξιούχου δημοσιογράφου στην οποία  γίνεται έξωση γιατί το σπίτι στο οποίο κατοικεί βγήκε σε πλειστηριασμό, πως όπως και χιλιάδες άλλοι έπεσε θύμα απατεώνων...

"Είναι γεγονός πως κατά την περασμένη δεκαετία της κρίσης πολλοί έκαναν καριέρα και περιουσία με συνθήματα "Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη", "Δεν πληρώνω", "Σεισάχθεια" κλπ.

Όταν ήρθαν στην εξουσία ανέκρουσαν πρύμναν και έπραξαν τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν...

Οι άνθρωποι που τους πίστεψαν, όμως, ακόμη πληρώνουν το κόστος της εξαπάτησης που υπέστησαν...

Το συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι πως από το κίνημα του "Δεν πληρώνω" της περασμένης δεκαετίας κάποιοι έβγαλαν περιουσίες και κάποιοι έχασαν... Τώρα αυτοί που έβγαλαν περιουσίες συμπαρίστανται σε αυτούς που τις έχασαν γιατί προφανώς πιστεύουν πως υπάρχουν και άλλα για να χάσουν..."Βλέπε: Θύματα απατεώνων...

Την ημέρα που είχε ανέβει το άρθρο ο κ. Τσίπρας, επί της πρωθυπουργίας του οποίου έγινε ο πλειστηριασμός του ακινήτου της δημοσιογράφου, την επισκέφθηκε για να της συμπαρασταθεί. Το  ίδιο έκανε και ο κ. Λαφαζάνης και άλλα πολιτικά πρόσωπα που ηγήθηκαν του κινήματος "Δεν πληρώνω...Η ίδια ανάρτησε στα κοινωνικά δίκτυα ένα σημείωμα όπου εξηγούσε πως από τις 50.000 περίπου που περίσσεψαν, όταν η τράπεζα κράτησε τα οφειλόμενα, τα περισσότερα της κατασχέθηκαν από εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τροχαία, δήμους κλπ για παλαιότερες οφειλές της..Από όσα εγράφησαν είναι φανερό πως απουσίαζε μια συνετή διαχείριση των οικονομικών. Τούτο δεν είναι πρωτοφανές. Πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν ή δεν καταφέρνουν να διαχειριστούν σωστά τα οικονομικά τους. Αρκετοί από αυτούς ταλαιπωρούνται από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις.

Ο συνάδελφος Γ.Σ. που γνωρίζει την παθούσα έγραψε ένα ανθρώπινο σχόλιο πως στον καθένα μπορεί να τύχουν αναποδιές στη ζωή. Πράγματι, δεν χρειάζεται πολύ για να πέσει κάποιος σε μια ατυχή συγκυρία αρνητικών εξελίξεων και να χάσει τον έλεγχο των εσόδων εξόδων και κατά συνέπεια και των ίδιων των εξελίξεων...

Αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής: Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι εδώ και μερικούς μήνες παραμένουν σε ετοιμότητα μέρα - νύχτα προκειμένου να κινητοποιηθούν, περικυκλώνοντας το σπίτι της παθούσας προκειμένου να μην επιτρέψουν την έξωση. Την περασμένη εβδομάδα είδαμε αρκετές εκατοντάδες συγκεντρωμένους στο δρόμο.

Στον βαθμό που υπάρχει πλειστηριασμός και δικαστική απόφαση για έξωση, η κατάσταση αυτή δύσκολα ανατρέπεται. Επιπλέον, ο νέος ιδιοκτήτης έχει πληρώσει για το ακίνητο και ενδεχομένως να έχει πάρει και κάποιο δάνειο και να καταβάλει και δόσεις γι’ αυτό.

Η παθούσα χαμηλοσυνταξιούχος λοιπόν είναι θέμα χρόνου να μείνει χωρίς το ακίνητο που αποτελεί την πρώτη κατοικία της.

Οι αλληλέγγυοι κάθε φορά που κινητοποιούνται ξοδεύουν χρήματα για ναύλα, κολατσιό κατά την πολύωρη αναμονή κλπ. Στο τέλος όμως έχουν πάντα ένα ζεστό σπίτι που τους περιμένει. Αντιθέτως, στο τέλος αυτής της περιπέτειας η παθούσα, είτε γιατί ήταν ευκολόπιστη είτε γιατί τα πράγματα της ήρθαν "στραβά", θα μείνει χωρίς σπίτι και ενδεχομένως και στέγη...

Αν αντί των αναποτελεσματικών, για τη στέγαση της κυρίας, αλλά ενδεχομένως αποτελεσματικών για πολιτικές καριέρες άλλων, κινητοποιήσεων, ο καθένας που αισθάνεται αλληλέγγυος συνεισέφερε σε ένα λογαριασμό, το αντίτιμο μιας εξόδου για διασκέδαση, θα βοηθούσε στη λύση του προβλήματος ενός συνανθρώπου;

Αν βρεθούν 5.000 άνθρωποι, που πιστεύω πως θα βρεθούν, να συνεισφέρουν από 20 ευρώ μπορούν να την βοηθήσουν να αποκτήσει ένα σπίτι σαν αυτό που χάνει...

Ο ίδιος δεσμεύομαι να είμαι από τους πρώτους που θα συνεισφέρουν και δεσμεύομαι να δημοσιεύσω τον αριθμό του λογαριασμού με τη σχετική παρότρυνση...

Μιλάμε για τα "κοράκια" των τραπεζικών δανείων που δικαίως ή αδίκως ξεσπιτώνουν τον κόσμο αλλά στην προκειμένη περίπτωση κάποιοι αποδεικνύονται ακόμη μεγαλύτερα "κοράκια" εκμετάλλευσης της ευπείθειας των άλλων...

Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι...

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3684102/ouai-umin-grammateis-kai-farisaioi