Ελληνοτουρκικά: Τι σημαίνει για την Τουρκία και την Ελλάδα η επιστροφή του Νετανιάχου

 Αλλάζει τα δεδομένα η εκλογή Νετανιάχου ο οποίος έχει πολύ κακές σχέσεις με το καθεστώς Ερντογάν 

Τι στρατηγική θα ακολουθήσει με την Άγκυρα και την Αθήνα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ;

Η επιστροφή του Μπένζαμιν Νετανιάχου αναμένεται να συνοδευθεί και από την στρατηγική του στους στενούς δεσμούς Ισραήλ-Ινδίας, στη διαχείριση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, τη συνεργασία με την ΕΕ, τις Συμφωνίες του Αβραάμ, τις σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και βεβαίως τις σχέσεις με το Λίβανο και την Τουρκία. Αρχικά πρέπει να παραδεχθούμε ότι Μπένζαμιν Νετανιάχου, ήταν ο αρχιτέκτονας της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης.

Η προσπάθεια της απερχόμενης κυβέρνησης στο Ισραήλ να βελτιώσει τις σχέσεις με την Τουρκία είναι προφανώς βεβιασμένη αφού είναι γνωστό ότι ο «Μπίμπι» δεν έχει καθόλου καλές σχέσεις με τον Ταγίπ Ερντογάν. Όταν ο Νετανιάχου ήταν επικεφαλής, το σύνθημά του ήταν η «ισχύς» και ποτέ δεν επέτρεψε στην Τουρκία να απειλήσει το Ισραήλ χωρίς να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής των Κούρδων και ήταν πάντα πρόθυμος να αντισταθεί στις συκοφαντίες της Άγκυρας. Η σχέση με την Τουρκία είναι από τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Άλλωστε ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν θέλει τον «Μπίμπι».

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η Άγκυρα ήταν μία από τις πιο εχθρικές χώρες απέναντι στο Ισραήλ τις τελευταίες δεκαετίες. Το κυβερνών AKP στην Τουρκία συνέκρινε το Ισραήλ με τη ναζιστική Γερμανία πολλές φορές το 2018 και το 2019. Η Άγκυρα φιλοξένησε ηγέτες της Χαμάς και δημοσιεύματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πως η Χαμάς σχεδίαζε επιθέσεις από την Τουρκία, λέει η Jerusalem Post. Επιπλέον, ο μικρός στόλος Mavi Marmara με προορισμό τη Γάζα οργανώθηκε από ακροδεξιούς εξτρεμιστές στην Τουρκία, λέει η εφημερίδα. Όταν ανακοινώθηκαν οι Συμφωνίες του Αβραάμ, η Άγκυρα προσπάθησε να τις σαμποτάρει απειλώντας να διακόψει τις σχέσεις της με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Τουρκία προσπάθησε επίσης να παρέμβει στις σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.

Προ ημερών, ισραηλινές πηγές διαβεβαίωναν πως σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ είναι στρατηγικής σημασίας και η όποια βελτίωση των ισραηλινοτουρκικών σχέσεων δεν θα γίνει εις βάρος των ελληνοϊσραλινών. Κατά τις ίδιες πηγές, οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις ισχυροποιούνται και έχουν στρατηγικό βάθος. Οι ίδιες πηγές έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στη «στρατηγική συνεργασία και φιλία» των δύο χωρών. Μπορούμε λοιπόν να εκτιμήσουμε ότι ο κ. Νετανιάχου θα ενδυναμώσει περισσότερο τις σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο. Θα τις αναβαθμίσει και στρατηγικά και στρατιωτικά και οικονομικά.

Η εκλογική νίκη του Νετανιάχου αποτελεί σαφέστατα θετική είδηση για την Ελλάδα υπό την έννοια ότι επιστρέφει στην πρωθυπουργία ο πολιτικός ηγέτης ο οποίος πίστεψε στη δυναμική των διμερών σχέσεων την εποχή της δυσπιστίας και των προκαταλήψεων. Από εκεί και πέρα, όμως, χρειάζεται πολιτικός ρεαλισμός. Θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κάποιος ότι μέσα σε ένα βράδυ το Ισραήλ θα πάρει το μέρος της Ελλάδας κατά της Τουρκίας. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο Νετανιάχου έχει αρκετές διαφωνίες και με τον Μπάιντεν. Η νέα ισραηλινή κυβέρνηση ενδέχεται λοιπόν να διαφωνήσει ανοιχτά σε ορισμένα θέματα με τον πρόεδρο Μπάιντεν, όπως το Παλαιστινιακό, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, και το ζήτημα της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό θα φέρει την Ελλάδα σε δύσκολη θέση, καθώς από τη μία πλευρά η πολιτική της ευθυγραμμίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά από την άλλη αναζητεί σύμπλευση με το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συνεπώς τα όποια συμπεράσματα δεν μπορούν να είναι εύκολα και αβίαστα.

πηγή:https://www.newsbomb.gr/ellada/ethnika/story/1368113/ti-simainei-gia-tin-tourkia-kai-tin-ellada-i-epistrofi-tou-netaniaxou

Συνέβη σαν Σήμερα το 1883 - Αντιστράτηγος Νικόλαος Πλαστήρας - Ο Μαύρος καβαλάρης και ο φτωχός πρωθυπουργός

 Στρατιωτικός και πολιτικός, με έντονη δράση σε κρίσιμες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, γνωστός με το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης». Γεννήθηκε στο Βούνεσι (σημερινό Μορφοβούνι) Καρδίτσας στις 4 Νοεμβρίου 1883.

Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο κατατάχθηκε ως εθελοντής στο στρατό με το βαθμό του δεκανέα το 1903 και πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Συμμετείχε ενεργά στον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο», που έκανε το Κίνημα στο Γουδί (1909) και έφερε στην εξουσία τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Το 1912, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός και με το βαθμό αυτό πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913). Ο Πλαστήρας διακρίθηκε σε πολλές μάχες, ιδιαίτερα στη Μάχη του Λαχανά, όπου οι συμπολεμιστές του έδωσαν το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης». Κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού (1916) συντάχθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και προσχώρησε στο Κίνημα της Εθνικής Αμύνης. Στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έδειξε ξεχωριστά χαρίσματα, ιδιαίτερα στη Μάχη του Σκρα και προήχθη σε αντισυνταγματάρχη.

Το 1919 ανέλαβε τη διοίκηση του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων στην Ουκρανία, συμμετέχοντας στη συμμαχική εκστρατεία υποστήριξης του ρωσικού «Λευκού Στρατού», ο οποίος εμάχετο τους μπολσεβίκους του Λένιν. Μετά την αποτυχία του εγχειρήματος, ο Πλαστήρας επικεφαλής της ίδιας μονάδας και με το βαθμό του συνταγματάρχη εστάλη στο Μικρασιατικό Μέτωπο.

Η δράση του κατά τη μικρασιατική εκστρατεία ενίσχυσε τη φήμη του. Οι Τούρκοι τον ονομάζουν Καρά-Πιπέρ (Μαυρόπιπερο), εξαιτίας του μελαψού του χρώματος και τη μονάδα του «Σεϊτάν Ασκέρ» (Στρατό του Διαβόλου). Ο Πλαστήρας διακρίθηκε κατά την τουρκική αντεπίθεση στο Σαγγάριο, που προκάλεσε την κατάρρευση του Μετώπου. Οδήγησε τη μονάδα του συντεταγμένα στον Τσεσμέ και από εκεί στη Χίο, σώζοντας παράλληλα χιλιάδες πρόσφυγες που τον ακολουθούσαν.

Η Μικρασιατική Καταστροφή έφερε την εξέγερση του στρατού στη Χίο και στη Μυτιλήνη τον Σεπτέμβριο του 1922 και τη δημιουργία της «Επαναστατικής Επιτροπής» υπό τους Νικόλαο Πλαστήρα, Στυλιανό Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά. Η Επιτροπή με τελεσίγραφό της αξίωσε την παράδοση της εξουσίας, την έξωση του βασιλιά Κωνσταντίνου και την παραίτηση της κυβέρνησης Γούναρη. Με τη βοήθεια του λαού και του στρατού, ιδίως του Ναυτικού, οι εξεγερθέντες γρήγορα έγιναν κύριοι της κατάστασης, με τον Νικόλαο Πλαστήρα να έχει αρχηγικό ρόλο. Ο Κωνσταντίνος παραιτήθηκε υπέρ του υιού του Γεωργίου Β', ενώ πρωθυπουργός ανέλαβε ο Σωτήριος Κροκιδάς.

Η Επαναστατική Επιτροπή είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει. Έπρεπε να αναδιοργανώσει τον στρατό για να επιτύχει καλύτερους όρους ως ηττημένη χώρα στην επικείμενη διάσκεψη της Λοζάννης, να φροντίσει και να στεγάσει τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρασιάτες πρόσφυγες, αλλά και να επουλώσει το τραυματισμένο λαϊκό αίσθημα, που ζητούσε την τιμωρία των υπαιτίων της Εθνικής Συμφοράς. Με μια αμφιλεγόμενη απόφασή του, προσήγαγε σε δίκη του πολιτικούς και στρατιωτικούς υπεύθυνους της ήττας («Δίκη των Έξι»), οι οποίοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στο Γουδί.

Ο Πλαστήρας κάλεσε από την εξορία τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να ηγηθεί της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που οδήγησαν στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Η Επαναστατική Επιτροπή αντιμετώπισε επιτυχώς το φιλοβασιλικό πραξικόπημα των υποστρατήγων Γαργαλίδη και Λεοναρδόπουλου (Οκτώβριος 1923), ενώ δεν κλονίσθηκε με το περιστατικό της Κέρκυρας, που προκάλεσε την ολιγοήμερη κατάληψη του νησιού από τους Ιταλούς.

Ο Πλαστήρας πίστευε ότι η θέση των στρατιωτικών είναι στους στρατώνες και μόνο δεινά θα προκαλούσε η άσκηση εξουσίας από αυτούς. Έτσι, οδήγησε τη χώρα στις κάλπες στις 16 Δεκεμβρίου 1923. Από τις εκλογές απείχε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις», στην οποία είχαν συσπειρωθεί οι φιλοβασιλικοί και άλλοι αντιπολιτευόμενοι την Επαναστατική Επιτροπή. Η νέα Βουλή που προέκυψε ήταν Συντακτική και συνήλθε στις 2 Ιανουαρίου 1924, ανοίγοντας το δρόμο για τη Β' Ελληνική Δημοκρατία. Την ίδια μέρα, ο Πλαστήρας υπέβαλε την παραίτησή του από τις τάξεις του στρατεύματος, αφού πρώτα έκανε ένα απολογισμό των πεπραγμένων της Κυβερνητικής Επιτροπής. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα, με απόφαση της Βουλής προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου.

Από το 1924 έως το 1933 ο Νικόλαος Πλαστήρας δεν μετείχε στα κοινά, ζώντας μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας. Όταν στις εκλογές της 6ης Μαρτίου 1933 η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» αναδείχθηκε νικήτρια, ο Πλαστήρας προσπάθησε να αποτρέψει την πολιτική μεταβολή μ' ένα πραξικόπημα που απέτυχε παταγωδώς, καθώς δεν είχε ούτε τη στήριξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, καθώς η κυβέρνησή του παραιτήθηκε το ίδιο βράδυ.

Με το ενδεχόμενο να διωχθεί ποινικά για εσχάτη προδοσία, ο Πλαστήρας αναχώρησε κρυφά για τα Δωδεκάνησα και από εκεί για τη Βηρυτό και τη Γαλλία, όπου εγκαταστάθηκε στη Νίκαια. Τελικά, δεν διώχθηκε για το πραξικόπημα της 6ης Μαρτίου 1933, αλλά για το φιλοβενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935. Αν και βρισκόταν μακριά από την Ελλάδα, καταδικάσθηκε σε θάνατο, μαζί με τον Βενιζέλο.

Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιδικτατορικής κίνησης, ενώ προσπάθησε μάταια να πείσει τη Γαλλία να αναλάβει ενεργό ρόλο στην κατάλυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου έγραψε επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση, με την οποία την καλούσε να συνθηκολογήσει με την Ιταλία. Η επιστολή αυτή θα του κοστίσει πολιτικά τα επόμενα χρόνια.

Μετά την Απελευθέρωση και τα «Δεκεμβριανά» (1944), που προκάλεσαν την παραίτηση της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, ο Πλαστήρας διορίζεται πρωθυπουργός στις 3 Ιανουαρίου 1945, ως πρόσωπο ευρείας αποδοχής. Στην κυβέρνησή του συμμετέχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκτός των κομμουνιστών. Επί της πρωθυπουργίας του υπογράφηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945), βάσει της οποίας οι κομμουνιστές και το ΕΑΜ θα παρέδιδαν τον οπλισμό τους. Η δημοσίευση στον Τύπο τής προ πενταετίας επιστολής του που ζητούσε συνθηκολόγηση με την Ιταλία κατά τη διάρκεια του ελλληνοϊταλικού πολέμου, προκάλεσε την παραίτησή του στις 10 Απριλίου 1945.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου παρέμεινε εκτός πολιτικής σκηνής. Κατήγγειλε τόσο την Αριστερά, όσο και τη Δεξιά, για τις μεθοδεύσεις τους που οδήγησαν στον αδελφοκτόνο σπαραγμό. Πρώτος αυτός από τους αστούς πολιτικούς τόλμησε να χρησιμοποιήσει την έκφραση «Εμφύλιος Πόλεμος», αντί του καθιερωμένου τότε όρου «Συμμοριτοπόλεμος».

Μετά τη λήξη του Εμφυλίου εμφανίσθηκε ως σημαιοφόρος της λήθης και της συμφιλίωσης. Στις 14 Ιανουαρίου 1950 ιδρύει την ΕΠΕΚ (Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου) μαζί με τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Στις εκλογές τις 5ης Μαρτίου 1950 κέρδισε το 16,4% των ψήφων και 45 έδρες, ελθούσα τρίτο κόμμα, μετά το Λαϊκό Κόμμα και το Φιλελεύθερο. Στις 15 Απριλίου σχηματίζει κυβέρνηση συνασπισμού με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου, η οποία θα έχει ζωή μόλις πέντε μηνών. Πρόλαβε, όμως, να πάρει μέτρα, που στόχευαν στην άμβλυνση των συνεπειών του Εμφυλίου, περιορίζοντας τις διώξεις των Αριστερών.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 η ΕΠΕΚ ήλθε δεύτερη, μετά τον Συναγερμό του Παπάγου, με το 23,5% των ψήφων και 74 έδρες. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ ΕΠΕΚ και Φιλελευθέρων, με πρωθυπουργό τον Πλαστήρα, που κράτησε ένα χρόνο. Παρά την πολιτική συνδιαλλαγής που ακολουθεί και παρά την αντίθεσή του κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, εκτελούνται οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Καλούμενος, Αργυριάδης, ενώ αρχίζει η Δίκη των Αεροπόρων. Το δεξιό παρακράτος ζει και βασιλεύει. Ο Πλαστήρας λαμβάνει μέτρα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας με έργα υποδομής, εθνικοποιήσεις, κοινωνικές παροχές, διανομή γης στους ακτήμονες και ψήφο στις γυναίκες.

Στις 16 Νοεμβρίου 1952 προκηρύσσονται νέες εκλογές, στις οποίες κυριαρχεί ο νικητής του Εμφυλίου, στρατάρχης Παπάγος και το κόμμα του «Ελληνικός Συναγερμός». Η έκκληση του Πλαστήρα προς την Αριστερά για συστράτευση πέφτει στο κενό. «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά» είναι η απάντηση των κομμουνιστών. Η ΕΠΕΚ ηττάται κατά κράτος και στις 3 Μαΐου 1953 διασπάται. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, καταβεβλημένος από αλλεπάλληλα καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, δεν εξελέγη ούτε βουλευτής. Η πολιτική του καριέρα θα λάβει τέλος, όπως και η ζωή του λίγους μήνες αργότερα. Θα αφήσει τη τελευταία του πνοή στις 26 Ιουλίου 1953, εξαιτίας ενός νέου βαρύτατου καρδιακού εμφράγματος.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/184?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-11-04

© SanSimera.gr

Ελληνοτουρκικά: - Το State Department στην προσωρινή Κυβέρνηση της Τρίπολης: - Δεν μπορείτε να υπογράφετε συμφωνίες όπως αυτή με την Τουρκία.

 

Για δεύτερη φορά μετά την υπογραφή της νέας συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης Ντμεϊμπά στη Λιβύη και της Τουρκίας, το State Department υπογραμμίζει ότι η προσωρινή Κυβέρνηση της Τρίπολης δεν μπορεί να υπογράφει παρόμειες συμφωνίες. Επισημαίνει συγκεκριμένα -με δήλωση του Εκπροσώπου του- ότι «η υπηρεσιακή Κυβέρνηση της Λιβύης υποχρεούται σύμφωνα με τις διατάξεις του οδικού χάρτη του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη (LPDF) να μην εξετάζει νέες συμφωνίες που βλάπτουν τη σταθερότητα των εξωτερικών σχέσεων του λιβυκού Κράτους ή του επιβάλλουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις». Καλεί ταυτόχρονα «όλα τα μέρη να απέχουν από ενέργειες που ενέχουν τον κίνδυνο να αυξήσουν τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο».

• Η δήλωση αυτή του State Department είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. η οποία εκφράζει, εμμέσως πλην σαφώς, πλήρη αντίθεση στα τουρκολιβυκά μνημόνια. Συγκεκριμένα, στην ομόφωνη απόφασή του για την ανανέωση της αποστολής του Ο.Η.Ε. στη Λιβύη, το Συμβούλιο Ασφαλείας κάνει -και μάλιστα για πρώτη φορά- ρητή αναφορά στο άρθρο 6 της Συμφωνίας του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη, που προβλέπει ότι η Κυβέρνηση της Λιβύης δεν μπορεί να συνάπτει συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα στο μέλλον και μπορεί να είναι επιβλαβείς για την εξωτερική πολιτική της χώρας.
• Σημειώνεται ότι τη συμφωνία αυτή έχουν ήδη καταγγείλει εκτός από τις Η.Π.Α., η Αίγυπτος, η Ε.Ε., η Γερμανία και η Γαλλία, ενώ στο εσωτερικό της Λιβύης η συμφωνία δεν υποστηρίζεται παρά μόνο από το ένα τρίτο της προσωρινής Κυβέρνησης και προσκρούει στην πλήρη αντίθεση της λιβυκής Βουλής.
• Επισημαίνεται ότι μετά τη νέα τοποθέτηση του State Department ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών επιδόθηκε χθες σε νέες εμπρηστικές δηλώσεις με σειρά αυθαίρετων διεκδικήσεων σε βάρος της χώρας μας κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας. Γίνεται έτσι προφανές -όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας- ότι η τελευταία τοποθέτηση των Ηνωμένων Εθνών και του State Department όσον αφορά το τουρκολιβυκό «μνημόνιο» και την εγκυρότητά του, έχει δημιουργήσει έντονη νευρικότητα στην τουρκική πλευρά.

 

Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος: Πρόσκληση στην Διάλεξη του κ. Κόλμερ Κωνσταντίνου με θέμα « Γιατί το 2023 είναι πολύ κρίσιμο έτος »

 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρακαλούνται τα Μέλη και οι Φίλοι

του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος

να τιμήσουν με την παρουσία τους την Διάλεξη του κ.

Κόλμερ Κωνσταντίνου

Δημοσιογράφου 

με θέμα

« Γιατί το 2023 είναι πολύ κρίσιμο έτος »

Την 15η Νοεμβρίου 2022, ημέρα Τρίτη και ώρα 7 μ.μ.

στο Σπυροπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού

(Λεωφόρος Κηφισίας και Αγίας Σοφίας 1, Ν. Ψυχικό 154 51, Στάση Σκαλάκια επί της Λεωφόρου)

Είσοδος και Παραμονή στο χώρο με Μάσκες Προστασίας και σε Επιλεγμένες Θέσεις.

 

Εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία - Μια απίστευτη επιδρομή των Ουκρανών κομάντος - Διέλυσαν βάση ελικοπτέρων, σε βάθος 700 χιλιομέτρων, εντός της Ρωσίας

 
'Κτύπησαν" βάση ελικοπτέρων εντός της Ρωσίας, στα βορειοδυτικά εδάφη της, περισσότερα από επτακόσια χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους. Οι σκοποί άρχισαν έντρομοι να αντιλαμβάνονται τι συνέβαινε μόνον όταν το ένα μετά το άλλο τα μαχητικά ελικόπτερα στην πίστα άρχισαν να ανατινάζονται

Protagon Team

Οι σαμποτέρ διείσδυσαν σχεδόν ανενόχλητοι σε μια ρωσική βάση όπου κανένας δεν περίμενε ότι θα μπορούσε να μπει στο στόχαστρο των Ουκρανών, δεδομένου ότι τα σύνορα με την Ουκρανία απέχουν περί τα επτακόσια χιλιόμετρα. Οι σκοποί άρχισαν έντρομοι να αντιλαμβάνονται τι συνέβαινε μόνον όταν το ένα μετά το άλλο τα μαχητικά ελικόπτερα στην πίστα άρχισαν να ανατινάζονται. Επρόκειτο για την πιο παράτολμη και θαρραλέα αποστολή των ουκρανών κομάντος έως σήμερα, οι οποίοι κατάφεραν να πλήξουν ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στη ρωσική περιφέρεια Πσκοφ, σε απόσταση μόλις 25 χιλιομέτρων από τα σύνορα με την Εσθονία. 

Οι πληροφορίες που μεταδόθηκαν αρχικά από ορισμένα κανάλια Telegram στη Μόσχα υποδήλωναν ατύχημα. Στη συνέχεια, όμως, κοινοποιήθηκε ένα βίντεο με πρωταγωνιστή έναν καταδρομέα να τοποθετεί εκρηκτικούς μηχανισμούς στα ρωσικά ελικόπτερα. Οι ουκρανοί κομάντος βιντεοσκόπησαν τους εαυτούς τους να κινούνται ήσυχα και αποφασιστικά εντός των εχθρικών εγκαταστάσεων, εστιάζοντας σε μια σειρά από λεπτομέρειες του τοπίου, ούτως ώστε να επιβεβαιώσουν την ακριβή τους θέση. 

Σύμφωνα με ανακοίνωση της υπηρεσίας στρατιωτικών πληροφοριών του ουκρανικού υπουργείου Άμυνας στο πλαίσιο επίθεσης κατά της αεροπορικής βάσης Βερέτιε στην περιφέρεια Πσκοφ την περασμένη Δευτέρα, δύο ρωσικά επιθετικά ελικόπτερα Ka-52 καταστράφηκαν ολοσχερώς και άλλα δύο υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Όπως συνέβη και με άλλες επιθέσεις κατά ρωσικών στόχων για τις οποίες η Μόσχα κατηγορεί ανοιχτά το Κίεβο, οι Ουκρανοί απέφυγαν να αναλάβουν την ευθύνη για το εντυπωσιακό πλήγμα που κατάφεραν, εντός της ρωσικής επικράτειας και πολύ μακριά από τα σύνορά τους. Στις καταστροφικές εκρήξεις που σημειώθηκαν στην αεροπορική βάση αναφέρθηκαν τη Δευτέρα και ρωσικά ΜΜΕ αλλά έως το μεσημέρι της Τετάρτης το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν είχε προβεί σε κανένα σχόλιο. 

Επικαλούμενο Ρώσο αξιωματούχο το ενημερωτικό κανάλι Baza στο Telegram που έχει διασυνδέσεις με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες μετέδωσε πως η έκρηξη «ήταν τόσο ισχυρή που τα συντρίμμια του αεροσκάφους σκορπίστηκαν περίπου 200 μέτρα μακριά». Ανέφερε επίσης ότι μετά τις πρώτες εκρήξεις εντοπίστηκε ακόμη ένας εκρηκτικός μηχανισμός στην άτρακτο ενός άλλου ελικοπτέρου. Επιδιώκοντας ξεκάθαρα να υποβιβάσει το πλήγμα το Baza ανέφερε πως τα ελικόπτερα που καταστράφηκαν, βρίσκονταν στην αεροπορική βάση για επισκευές και συντήρηση. 

Οσον αφορά τη σημασία της επίθεσης, ρωσικοί στόχοι εντός της ρωσικής επικράτειας έχουν πληγεί ξανά το προηγούμενο διάστημα, στην ντε φάκτο ρωσική Κριμαία και στη νότια Ρωσία, με όλες τις υποψίες, φυσικά, να στρέφονται στους Ουκρανούς. Ωστόσο η περιφέρεια του Πσκοφ στη βορειοδυτική Ρωσία απέχει εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Ουκρανία. 

Η Telegraph αναφέρει στο ρεπορτάζ της πως στην συγκεκριμένη περιοχή παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μια μαζική άφιξη προσφύγων από την Ουκρανία, πολλοί από τους οποίους κατάφεραν να περάσουν στις όμορες Εσθονία και Λετονία, δεδομένου ότι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους από τις ρωσικές δυνάμεις.

 Οτι κατά πάσα πιθανότητα η ομάδα των σαμποτέρ εισήλθε στη Ρωσία από κάποια από τις χώρες της Βαλτικής επισημαίνει και η Repubblica, υπενθυμίζοντας πως η υποστήριξη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας στην ουκρανική αντίσταση είναι απόλυτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι δράστες της επίθεσης έδρασαν με την κάλυψη των τοπικών αρχών, καθώς για παρόμοιου τύπου αποστολές αρκούν μερικοί άνδρες και δυο σακίδια με πυρομαχικά. Αναπόφευκτα, ωστόσο, οι ρωσικές υποψίες θα στραφούν και κατά του Ταλίν, του Βίλνιους και της Ρίγα, «κατά των πρωτευουσών που βίωσαν τη ρωσική κατοχή και είναι έτοιμες να κάνουν τα πάντα, ούτως ώστε να συμβάλουν στην ήττα της Ρωσίας», επισημαίνει η ιταλική εφημερίδα. 

Η νέα ουκρανική επιτυχία κατά της Ρωσίας σημειώθηκε μόλις λίγα 24ωρα μετά την επίθεση στο λιμάνι της Σεβαστούπολης, η οποία ενδέχεται στο απώτερο μέλλον να διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές όλου του κόσμου, καθώς επρόκειτο για την πρώτη συγχρονισμένη επίθεση εναέριων και πλωτών drones στην Ιστορία. Τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα και σκάφη εξαπολύθηκαν κατά των ρωσικών πολεμικών, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στην φρεγάτα «Ναύαρχος Μακάροφ», την ναυαρχίδα του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, μετά τη βύθιση του καταδρομικού «Μοσκβά» από τους Ουκρανούς τον περασμένο Απρίλιο. Για ακόμη μια φορά η Κριμαία βρέθηκε στο στόχαστρο των Ουκρανών, μετά την εξίσου εντυπωσιακή έκρηξη στη γέφυρα που συνδέει τη χερσόνησο με τη Ρωσία, για ακόμη μια φορά οι προπαγανδιστές του Κρεμλίνου δεν μπόρεσαν να αποκρύψουν την αλήθεια. 

Την επομένη της επίθεσης στη Σεβαστούπολη η Μόσχα ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη συμφωνία για την εξαγωγή των σιτηρών της Ουκρανίας, ωστόσο την Τετάρτη ο Ερντογάν γνωστοποίησε πως η Ρωσία επρόκειτο άμεσα να επιστρέψει στη συμφωνία, με το ρωσικό υπουργείο Αμυνας να επιβεβαιώνει στη συνέχεια τον τούρκο πρόεδρο. Επίσης την Τετάρτη η Μαρία Ζαχάροβα ανακοίνωσε πως η βρετανίδα πρέσβειρα στη Ρωσία Ντέμπορα Μπρόνετ επρόκειτο να κληθεί για εξηγήσεις στο υπουργείο Εξωτερικών, καθώς η Μόσχα κατηγορεί ανοιχτά το Λονδίνο ότι στη επίθεση κατά των ρωσικών πλοίων στη Σεβαστούπολη συμμετείχαν και βρετανοί ειδικοί. 

Ομως αυτές οι άκρως εντυπωσιακές ουκρανικές επιδρομές, πέρα από τεράστια συμβολική και τακτική αξία, έχουν και στρατηγικό αντίκτυπο, καθώς διευρύνουν την έκταση του πολέμου. Οι ουκρανοί κομάντος κατάφεραν μέσα σε λίγες ημέρες να μεταφέρουν το πόλεμο στην καρδιά της Κριμαίας και εντός της ρωσικής επικράτειας. Δεν έδρασαν σε παραμεθόριες περιοχές αλλά εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους και πλέον η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά ότι απειλείται παντού. Αυτό, όμως, καθιστά αυτομάτως τις όποιες διαπραγματεύσεις ακόμη πιο απίθανες και τον Πούτιν ολοένα πιο επικίνδυνο. 

Γιατί αυτές οι ουκρανικές επιθέσεις «υπονομεύουν την αξιοπιστία του, δείχνοντας σε ολόκληρο τον ρωσικό πληθυσμό ότι η ρητορική όσον αφορά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση είναι σκέτη προπαγάνδα. Ούτε καν η κινητοποίηση 300.000 εφέδρων δεν βελτίωσε την κατάσταση στο μέτωπο και η ασφάλεια της Ρωσίας έχει πολλά κενά. Κάθε μια από αυτές τις επιθέσεις αυξάνει την οργή του Κρεμλίνου και το ρίχνει στην αγκαλιά των “γερακιών”, αναγκάζοντάς το να κλιμακώνει την αντιπαράθεση», συνοψίζει η La Repubblica.

 Πηγή: Protagon.gr

Πηγή: Protagon.gr

Ο Τσυριζαίος που έγινε αρνάκι - Τα πανεπιστήμια δεν είναι χώροι γνώσης, είναι κυρίως χώροι ανάδειξης στελεχών του αγώνα για την ανατροπή

 Η πολιτική αντιπαράθεση, η επίθεση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και η αλλαγή συμπεριφοράς όταν εμπλέκεται μέλος του κόμματος σε σοβαρές κοινωνικές υποθέσεις.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας τσυριζαίος που ήταν πολύ άγριος. Αντιπολιτευόταν την κυβέρνηση με κάθε τρόπο, ακόμα και με τους πιο βρώμικους. Συκοφαντούσε κυβερνητικά στελέχη χωρίς στοιχεία, διέδιδε φήμες που είχε επινοήσει ο ίδιος, αποκαλούσε όλους όσους είχαν διαφορετικές απόψεις φασίστες και δεν ξέχναγε ποτέ να χρησιμοποιεί υβριστικά χάσταγκ όπως το #μητσοτάκη_γ@@@@@. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» έλεγε «και δεν υπάρχει ιερότερος σκοπός από το να πέσει η καταραμένη Δεξιά και να ξαναέρθει η προοδευτική παράταξη στην εξουσία για τη Δεύτερη Φορά Αριστερά που θα είναι αλλιώς».

Όταν η αστυνομία εισέβαλε στη φοιτητική εστία της Πολυτεχνειούπολης του Ζωγράφου και συνέλαβε τα μέλη μιας συμμορίας που τη χρησιμοποιούσαν για λημέρι τους, ο τσυριζαίος έγραψε πύρινα τουίτ για το αυταρχικό καθεστώς, τη χούντα Μητσοτάκη και την αστυνομοκρατία και κατακεραύνωνε κάθε κυρ-Παντελή που υπερασπιζόταν τη νομιμότητα. «Τα πανεπιστήμια δεν είναι κυρίως χώροι γνώσης, είναι κυρίως χώροι ανάδειξης στελεχών του αγώνα για την ανατροπή» υποστήριζε με θέρμη και πρόσθετε με νόημα «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά».

Όταν βούλιαξαν οι βάρκες στις οποίες οι Τούρκοι έβαλαν με το ζόρι μετανάστες τους οποίους έριξαν στο Αιγαίο με 9 μποφόρ, ο τσυριζαίος ξεσπάθωσε εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης την οποία χαρακτήρισε «κυβέρνηση δολοφόνων». Φυσικά δεν είπε κουβέντα για την Τουρκία. Στο κάτω-κάτω το κόμμα του συμμετέχει στις ελληνικές εκλογές κι αντίπαλος του είναι ο Μητσοτάκης, όχι ο Ερντογάν. Λίγο καιρό πριν είχε κλάψει γοερά (στο διαδίκτυο όχι στα αλήθεια) για ένα κοριτσάκι το οποίο σύμφωνα με κάποιους συντρόφους δολοφονήθηκε από την ελληνική πολιτική στον Έβρο. Το ότι το κοριτσάκι μάλλον δεν υπήρξε ποτέ δεν τον εμπόδισε να τουιτάρει για την «δολοφονία» και στα αγγλικά ώστε να είναι βέβαιος πως η χώρα και άρα η κυβέρνησή της, συκοφαντείται και στο εξωτερικό.

Όμως εκεί που ξεσπάθωσε ήταν όταν αποκαλύφθηκε ένα κύκλωμα παιδόφιλων το οποίο εκμεταλλευόταν ένα 12χρονο κορίτσι. Βλέπετε ο επικεφαλής του κυκλώματος ήταν μέλος της Νέας της Δημοκρατίας κι αυτό έδινε μια καλή αφορμή στον συριζαίο μας να συκοφαντήσει ολόκληρο το κυβερνητικό κόμμα. Άρχισε να τουιτάρει χρησιμοποιώντας το χασταγκ #NΔ_παιδεραστές, ρωτούσε όποιον νεοδημοκράτη συναντούσε πώς αισθάνεται που ανήκει σε ένα κόμμα παιδεραστών, κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι προστάτευε εγκληματίες επειδή δεν έδινε στη δημοσιότητα όλα τα ονόματα των εμπλεκόμενων ανεξαρτήτως του βαθμού εμπλοκής κι όλα αυτά με μια αγριότητα και ένα μίσος που ήταν ακραίο ακόμα και για εκείνον. Είχε γίνει ο πιο άγριος τσυριζαίος που είχε υπάρξει ποτέ. Ο φόβος και ο τρόμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των ενημερωτικών εκπομπών. 

Ώσπου μια μέρα, εκεί που έγραφε με πάθος για «την κυβέρνηση παιδεραστών» έμαθε κάτι πολύ άσχημο. Κάτι που τον τάραξε όσο δεν τον είχε ταράξει τίποτα μέχρι τότε. Ανάμεσα στους εμπλεκόμενους στην υπόθεση της 12χρονης ήταν και ένας σύντροφος στον αγώνα εναντίον του καπιταλισμού, ένας σύντροφος που πολεμούσε για την προκοπή, την αλληλεγγύη και την αλλαγή ενάντια σε κάθε αδικία. Κρύος ιδρώτας έλουσε τον τσυριζαίο μας. Μα τα κάνουν αυτά οι σύντροφοι; Κι αν τα κάνουν είναι δυνατόν να αποκαλύπτονται; Πώς θα μπορεί τώρα να πει ότι το κάθε κόμμα είναι υπεύθυνο για τη συμπεριφορά των μελών του; Πώς θα μπορεί να τουιτάρει με το ΝΔ_παιδεραστές; Τα δάχτυλά του βάρυναν και δεν μπορούσαν πια να κινηθούν στο πληκτρολόγιο του λάπτοπ. Όταν άκουσε ότι μπορεί να υπήρχε και άλλος εμπλεκόμενος σύντροφος κι όταν είδε τουίτ με το χασταγκ ΣΥΡΙΖΑ_παιδοβιαστές κουλουριάστηκε και έβαλε τα κλάματα.

Την επόμενη μέρα άρχισε να μιλά για το τεκμήριο της αθωότητας, για τη ζημιά που κάνει η πολιτικοποίηση των ποινικών υποθέσεων και των εγκληματικών συμπεριφορών. Επιχειρηματολόγησε για το ότι είναι αδύνατο τα κόμματα να ξέρουν κάθε πτυχή της ζωής των μελών τους, εξήγησε πως στα μεγάλα κόμματα είναι εύκολο να βρεθεί κάθε καρυδιάς καρύδι και πως σημασία έχει τι κάνει το κόμμα αφού μαθευτεί η δράση του μέλους του. «Να κρατήσουμε την πολιτική αντιπαράθεση μακριά από τη λάσπη» έλεγε και όταν του θύμιζαν τη συμπεριφορά του εκείνος απαντούσε «δεν θυμάστε καλά και μάλλον με μπερδεύετε με άλλον». Σοβαρός και προσεκτικός, δεν θύμιζε σε τίποτα τον συριζαίο του παρελθόντος. Οι αντίπαλοι τον συνεχάρησαν για το ήθος του ξεχνώντας την προηγούμενη συμπεριφορά του. Κι εκείνος καμάρωνε και δεν σταματούσε να εκφράζεται με σεβασμό στην αλήθεια και στους ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις από αυτόν. Ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα του δινόταν ξανά η ευκαιρία να τους πατήσει κάτω σαν τα χταπόδια. Και μπράβο του.          

  

πηγή:https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/777226/o-surizaios-pou-egine-arnaki/

Την επόμενη φορά με μαγιό! - Το Προεδρικό μέγαρο δεν είναι η ιδιωτική οικία της κυρίας Σακελλαροπούλου

 Το ντύσιμο ενός ανθρώπου, η συμπεριφορά του στον χώρο και την εκδήλωση στην οποία βρίσκεται και ο σεβασμός στον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας.

Η φωτογραφία που βλέπετε είναι αληθινή και είναι αυτό που συμβαίνει όταν συναντιούνται ο βαρουφακικός ναρκισσισμός με την ασέβεια στους θεσμούς (ακόμα και από τους ίδιους τους θεσμούς που όλο και πιο συχνά δείχνουν σημάδια έλλειψης αυτοσεβασμού). 

Ο κύριος είναι καλεσμένος στο δείπνο που παρέθεσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο βασιλικό ζεύγος της Ολλανδίας και απ' ό,τι διαβάζω είναι επιχειρηματίας. Απ' ό,τι βλέπω είναι ένας συμπολίτης που πασχίζει να φωνάξει την «αντισυμβατικότητά» του και να τραβήξει την προσοχή με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε κάποιος που θα πήγαινε στην εκκλησία με μπικίνι, στην παραλία με σμόκινγκ, στο φεστιβάλ του ΚΚΕ με ένα πορτρέτο του Τρότσκι, στη Βουλή ντυμένος σαν τον Βαρουφάκη ή στο Συμβούλιο της Επικρατείας (για να δώσω και ένα παράδειγμα οικείο στην Πρόεδρο) με φανελάκι, βερμούδα και γυαλιά ηλίου. Η «αντισυμβατικότητα» είναι φυσικά σε εισαγωγικά διότι αυτό που θα έκανε πραγματικά αντισυμβατικό έναν επιχειρηματία θα ήταν π.χ. να διαθέτει δωρεάν τα προϊόντα του ή να καθιέρωνε το διήμερο στην εργασία με ταυτόχρονη αύξηση του μισθού. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον αντισυμβατικό αλλά με έναν συμπολίτη που ίσως και να ήταν χαριτωμένος αν είχε τον ελαφρυντικό της εφηβείας, αλλά, εξαιτίας της προχωρημένης ηλικίας από την οποία απουσιάζει η ωριμότητα που περιορίζει την ανάγκη για επίδειξη, παρουσιάζει ένα θέαμα μάλλον στενάχωρο.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση όλα αυτά θα αφορούσαν μόνο τον ίδιο τον συμπολίτη, όμως η ασέβεια που δείχνει με την εμφάνισή του δεν κατευθύνεται σε κάποιους ιδιώτες οικοδεσπότες, αλλά σε όλους μας. Ο συμπολίτης δεν είναι καλεσμένος στη δεξίωση ενός συναδέλφου του επιχειρηματία αλλά σε μια εκδήλωση της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δηλαδή ενός θεσμού που εκπροσωπεί την ίδια τη χώρα. Αναγνωρίζω ότι έχει κάθε δικαίωμα να μην σέβεται τη χώρα (δεν είναι δα και χώρα υπόδειγμα), αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήταν πιο έντιμο να αγνοήσει την πρόσκληση και να μην την μετατρέψει σε πρόκληση 15χρονου που θα τους δείξει αυτός πού έχει γραμμένους τους θεσμούς και τις επισημότητές τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως η συμπεριφορά του κυρίου (ναι, το ντύσιμο με το οποίο επιλέγουμε να εμφανιστούμε δημοσίως είναι κομμάτι της συμπεριφοράς μας και μάλιστα αρκετά σημαντικό) είναι αυτό που έχει τη μικρότερη σημασία.

Τη μεγαλύτερη σημασία την έχει ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας όσοι τον υπηρετούν. Μεγαλύτερη σημασία έχει το ότι κανείς δεν ένιωσε την ανάγκη κάπως να αντιδράσει σε αυτή την προσβολή. Γιατί κάποιος μπορεί να σου λέει κατάμουτρα ότι σε έχει γραμμένο αλλά το να τον παίρνει να σου το λέει κατάμουτρα εξαρτάται από σένα. Ξαναλέω ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας δεν είναι ένας εταιρικός θεσμός μιας επιχείρησης και το προεδρικό μέγαρο δεν είναι η ιδιωτική οικία της κυρίας Σακελλαροπούλου. Η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι ένας θεσμός που εκπροσωπεί την ίδια τη χώρα και το Μέγαρο είναι η στέγη του. Η απαξίωση του χώρου δεν είναι κάτι που αφορά την Πρόεδρο ως πρόσωπο αλλά τον κάθε έναν από μας και υπό αυτήν την έννοια ο «είμαι διαφορετικός και για να το δείξω θα ντυθώ με τρόπο που θα δείχνει πόσο διαφορετικός είμαι» συμπολίτης δεν έπρεπε να μπει στο προεδρικό μέγαρο. Γιατί για να κάνει επίδειξη της διαφορετικότητάς του δεν σεβάστηκε όλα αυτά που το Προεδρικό Μέγαρο εκφράζει. Αλλά φαίνεται πως δεν ήταν ο μόνος εκείνο το βράδυ. Και αφού οι άνθρωποι του Προεδρικού Μεγάρου δεν έχουν πρόβλημα, ανυπομονώ για τη στιγμή που κάποιος καλεσμένος τους θα εμφανιστεί με το μαγιό. Τουλάχιστον αυτό θα έχει και πλάκα. Και μπράβο του.

Υ.Γ.: Φράσεις του τύπου «αυτός έτσι είναι» ταιριάζει σε οικιακή πρόσκληση και σε συνάντηση παρέας. Το Προεδρικό Μέγαρο και την Προεδρία της Δημοκρατίας όλοι είναι υποχρεωμένοι να το σέβονται με τον ίδιο τρόπο όπως κι αν είναι στην υπόλοιπη ζωή τους.

πηγή:https://www.athensvoice.gr/epikairotita/ellada/776983/tin-epomeni-fora-me-magio/