H γελοιότητα των διαγραφών - Σε κατάσταση παροξυσμού τα 3 κόμματα

 Τα τρία κόμματα βρίσκονται σε κατάσταση παροξυσμού. Μόλις κυκλοφορήσει στην πιάτσα κάποιο από τα 213 ονόματα ψάχνουν στους καταλόγους τους να δουν αν είναι γραμμένος, και αν ναι, τον διαγράφουν. Δεν περιμένουν να δουν την εξέλιξη της υπόθεσης, πόσο είναι αναμεμειγμένο το στέλεχος που διέγραψαν και βέβαια το τεκμήριο της αθωότητας πήγε περίπατο. Είναι ένοχος μέχρι να αθωωθεί.

Αυτή η τραγελαφική κατάσταση ξεκίνησε όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν πως μπορεί να πολιτικοποιήσουν την υπόθεση Μίχου και να πλήξουν τη Νέα Δημοκρατία. Το είχαν επιχειρήσει και στο παρελθόν με την υπόθεση Λιγνάδη, αλλά η προσπάθεια απέτυχε. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως οι πολιτικοί δεν μπορούν να γνωρίζουν την απόκρυφη ζωή πολιτικών τους φίλων ούτε είναι υπεύθυνοι για το ποιόν αυτών με τους οποίους φωτογραφίζονται ή ανταλλάσσουν χειραψία.

Οι Συριζαίοι δεν πήραν το μάθημά τους και επανήλθαν με την υπόθεση της 12χρονης. Προβεβλημένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκτέθηκαν με τη συμπεριφορά τους και για τα όσα είπαν σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας και γιατί βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα για την ηθική ολόκληρης της παράταξης. Να μην αναφέρω τα ονόματά τους γιατί πλέον θα έχουν μετανιώσει γι΄αυτά που είπαν. Τώρα που προέκυψε πως και ο δικός τους πολιτικός χώρος έχει λερωμένη τη φωλιά του στην υπόθεση της 12χρονης.

Δεν γνώριζαν πως σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου; Και ως γνωστόν η άβυσσος δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο. Η απάντηση που δίνω στο ερώτημα είναι πως πίστεψαν ότι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν έχει μόνο πολιτική διάσταση, αλλά περικλείει όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Πίστευαν πως ο αριστερός είναι ανώτερος άνθρωπος, καθώς αντιπροσωπεύει τον επίγειο σοσιαλιστικό παράδεισο και είναι φορέας της απόλυτης αλήθειας. Συνεπώς θα ήταν αδιανόητο να εμπλέκεται σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις.

Η όλη κατάσταση παραπέμπει στην αντίληψη που επικρατούσε στην εποχή του Στάλιν πως στη σοσιαλιστική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχουν κατά συρροή δολοφόνοι. (Σας προτείνω να δείτε την ταινία child 44).

Eπειδή ακριβώς πίστευαν -και μπορεί ακόμα να εξακολουθούν να πιστεύουν- πως με τέτοιες ακατονόμαστες πράξεις βαρύνονται μόνον οι ταξικοί και πολιτικοί τους αντίπαλοι, έπεσαν από τα σύννεφα όταν διαπίστωσαν πως μεταξύ των 213 υπήρχε και ένας τουλάχιστον δικός τους. Η προσγείωση ήταν απότομη, αν κρίνω από τη σιωπή που επικρατεί στο Διαδίκτυο.

Είναι καιρός να αντιληφθούν πως αν αρχίσουν να πολιτικοποιούν όλα τα κόμματα τις ειδεχθείς δολοφονίες, δηλαδή αν ψάχνουν να δουν όχι μόνο τα πολιτικά φρονήματα του δολοφόνου, αλλά και όλης της οικογένειας του και των προγόνων του, τότε θα βιώσουμε την πλήρη παρακμή της πολιτικής, με ό,τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία μας. Ας το καταλάβουν μια και καλή οι αριστεροί πως το έγκλημα δεν έχει πρόσημο, διαπερνά οριζόντια την κοινωνία και κυρίως να αποβάλουν την βλακώδη αντίληψη πως αυτοί είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα.

πηγή:https://www.liberal.gr/s-moymtzis/h-geloiotita-ton-diagrafon

Ζούμε, αλήθεια, την παρακμή της Δύσης;

Του Σταύρου Ζουμπουλάκη

Η «Παρακμή της ∆ύσης» του Οσβαλντ Σπένγκλερ έχει συζητηθεί κατά κόρον και έχει κριθεί, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας της γενικά. Δεν έχει νόημα μια νέα συζήτηση εδώ, κάτι που εξάλλου είναι αδύνατο να γίνει μέσα σε λίγες αράδες. Θα θυμίσουμε μόνο ότι το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Γερμανία στο ευρύ κοινό – όχι στους ιστορικούς. 

Ο Σπένγκλερ άλλωστε δεν απευθυνόταν σε αυτούς, τις εξονυχιστικές μονογραφίες των οποίων περιφρονούσε. Εκείνοι που ενθουσιάστηκαν με αυτόν, ο οποίος αυτοπροσδιοριζόταν ως ο Κοπέρνικος της Ιστορίας, δεν τον διάβασαν ως ιστορικό αλλά ως προφήτη, που είχε το βλέμμα του στραμμένο στο μέλλον. Εμπνεόμενος σταθερά από τον Νίτσε, φθέγγεται ρήματα αληθείας για το ιστορικό πεπρωμένο, με απόλυτη βεβαιότητα, λες και του τα υπαγορεύει ο Θεός («τάδε λέγει Κύριος»), ο τόνος όλου του βιβλίου είναι προφητικός. 

Το αποκαλυπτικό κλίμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησε τους κατοίκους της Ευρώπης στη βίαιη συνειδητοποίηση ότι κάθε πολιτισμός είναι θνητός, όπως έγραψε αρχή αρχή ο Βαλερύ στο διάσημο δοκίμιό του «Η κρίση του πνεύματος» (1919), και γέννησε στις ψυχές τους την αγωνία για το τέλος και του δικού τους πολιτισμού. Σε αυτό το κλίμα γράφεται και διαβάζεται το βιβλίο του Σπένγκλερ. 

Οι πολιτισμοί είναι σαν τα λουλούδια: φυτρώνουν, αναπτύσσονται, μαραίνονται και πεθαίνουν. Το ίδιο θα συμβεί και με αυτόν τον πολιτισμό της Δύσης, τον πολιτισμό της δημοκρατίας, του φιλελεύθερου ατομικισμού και της προόδου. Οι αναγνώστες του βιβλίου του Σπένγκλερ, ιδίως του Β΄ μέρους, το 1922, είναι οι αυριανοί ενεργοί ναζιστές. Οι ρητά αντιδημοκρατικές ιδέες του θα διατυπωθούν με ανατριχιαστική σαφήνεια στα καθαρά πολιτικά βιβλία του που θα ακολουθήσουν την «Παρακμή». Μπορεί την αφορμή σήμερα να μας τη δίνει η εκατονταετηρίδα του διάσημου βιβλίου, ο Σπένγκλερ δεν ήταν πάντως ο πρώτος που μίλησε για ιστορική παρακμή εν γένει και για την παρακμή της Δύσης ειδικότερα. Την ίδια πάνω-κάτω εποχή, Ιταλοί κοινωνιολόγοι (Μόσκα, Φερέρο, Παρέτο) θα μιλήσουν, από κοινωνιολογική σκοπιά, για την ιδέα της παρακμής. Ηταν όλοι τους αντιδημοκράτες.

Και σήμερα γίνεται συχνά-πυκνά λόγος για την παρακμή της Δύσης. Πολλοί ρητορεύουν με πάθος για τον θάνατό της, σαγηνευμένοι οι ίδιοι από αυτήν την προοπτική και ενσπείροντας γύρω τους τον φόβο και την ανησυχία. Ο Σπένγκλερ διαρκώς επιστρέφει. Στη σημερινή Γαλλία τον εκτελωνίζει ο ακροδεξιός διανοούμενος Αλέν ντε Μπενουά.

Με ποιο κριτήριο αποφάσισαν όλοι αυτοί ότι σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε παρακμή; Με κριτήριο το βιοτικό επίπεδο, την ανάπτυξη της επιστήμης, τη δημόσια υγεία, την παιδεία; Με ποιο; Στηρίζουν συνήθως τα λογύδριά τους στο θολό πεδίο της ηθικής, όπου μπορούν άνετα να ονομάζουν ηθική παρακμή και κατάπτωση ό,τι για άλλους είναι αξιοτίμητο. Δεν θέλω να πω ότι όλα είναι ρόδινα στην Ευρώπη σήμερα. Ούτε είναι ούτε θα γίνουν ποτέ στην Ιστορία. Η απλοϊκή όμως ιδέα της γενικής παρακμής δεν εξηγεί τίποτε ούτε φωτίζει τον τρόπο των ιστορικών αλλαγών. 

Οι σημερινοί ιεροκήρυκες της ευρωπαϊκής παρακμής είναι κατά κανόνα εναντίον της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης, λατρεύουν μόνο τα εθνικά λάβαρα. Το κύριο επιχείρημά τους, με το οποίο αποκτούν και διευρύνουν το ακροατήριό τους, είναι η εχθρότητα προς τους μετανάστες, ειδικά τους μουσουλμάνους μετανάστες: μια Ευρώπη με τζαμιά δεν είναι Ευρώπη, έχει ήδη αλωθεί, η ευρωπαϊκή ταυτότητα έχει αλλοιωθεί. Μέσα σε ένα πέλαγος αυταρχικών, αντιδημοκρατικών καθεστώτων ή και ωμών δικτατοριών, που μισούν τη Δύση, τι άλλο είναι περισσότερο υπερασπίσιμο από αυτήν (ως πολιτική και πολιτιστική έννοια και όχι γεωγραφική), μια Δύση βεβαίως της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, της δικαιοσύνης, της υποδοχής και της φιλοξενίας;

Δεν θέλω με όλα αυτά να πω ότι πρέπει να αποσύρουμε τη λέξη παρακμή από το λεξιλόγιό μας. Διόλου. Θα συνεχίσουμε να τη χρησιμοποιούμε, κάνοντας λόγο, επί παραδείγματι, για την παρακμή ενός τομέα οικονομικής δραστηριότητας ή ό,τι άλλο. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι το σημερινό κήρυγμα για την παρακμή της Ευρώπης είναι ένας λόγος αντιδραστικός, μισαλλόδοξος και ακροδεξιός.

* Ο κ. Σταύρος Ζουμπουλάκης είναι συγγραφέας, πρόεδρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/562113835/zoyme-alitheia-tin-parakmi-tis-dysis/

 

H Eλλάδα, το Ισραήλ και ο Νετανιάχου - Ο αρχιτέκτων της Ελληνοϊσραηλινής φιλίας

 

*Γιώργος Ν. Τζογόπουλος

Οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις αποτελούν εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια βασική πτυχή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Αν υπάρχει ένας πολιτικός, ο οποίος θεωρείται αρχιτέκτων της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης, και πλέον φιλίας, δεν είναι άλλος από τον Μπένζαμιν Νετανιάχου. 

Ο Νετανιάχου ήταν αυτός, ο οποίος αναζήτησε εναλλακτικές ύστερα από την επιδείνωση των σχέσεων Ισραήλ–Τουρκίας το 2008, και ακολούθως διερεύνησε τη δυνατότητα συνεργασίας με την Ελλάδα. 

Ως πρωθυπουργός του Ισραήλ έχει συνεργαστεί επιτυχώς με διαφορετικές ελληνικές κυβερνήσεις – με αυτή του ΠΑΣΟΚ τα κρίσιμα έτη 2010 και 2011, εκείνη της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ από το 2012 ως το 2015, του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ από το 2015 ως το 2019, και στη συνέχεια της Νέας Δημοκρατίας από το 2019 μέχρι πέρυσι που ο ίδιος έφυγε από την εξουσία.  

Παρά τη διαφορετική απόχρωση των ελληνικών κυβερνήσεων το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: διαρκής πρόοδος στις διμερείς σχέσεις. Αν σήμερα η ελληνοϊσραηλινή φιλία αξιολογείται ως δεδομένη, ο δρόμος προς την κατεύθυνση αυτή ήταν δύσκολος. Η Τουρκία ήταν για δεκαετίες στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ, η Ελλάδα συνεργαζόταν άριστα με τα αραβικά κράτη, ενώ η ύπαρξη προκαταλήψεων στις κοινωνίες και το θέμα του αντισημιτισμού στην Ελλάδα εμπόδιζαν να γίνει το παραπάνω βήμα. Έτσι, η προνοητικότητα του Κωσταντίνου Μητσοτάκη από τις αρχές τις δεκαετίας του 1990 άργησε κάποια χρόνια να αποδώσει καρπούς, αλλά τελικά απέδωσε. 

Η εκλογική νίκη του Νετανιάχου αποτελεί θετική είδηση για την Ελλάδα υπό την έννοια ότι επιστρέφει στην πρωθυπουργία ο πολιτικός ηγέτης ο οποίος πίστεψε στη δυναμική των διμερών σχέσεων την εποχή της δυσπιστίας και των προκαταλήψεων. Από εκεί και πέρα, όμως, χρειάζεται ρεαλισμός. 

Ο Νετανιάχου αναλαμβάνει ξανά τα ηνία του Ισραήλ σε μια εποχή που η χώρα έχει αποκαταστήσει τις διπλωματικές της σχέσεις με την Τουρκία – χωρίς αυτό να σημαίνει πως η εμπιστοσύνη έχει αποκατασταθεί. Ο ίδιος θα κυβερνήσει με στόχο τη συνεργασία με την Τουρκία – σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος – και όχι τον εξοβελισμό της από τις διεργασίες της Ανατολικής Μεσογείου σε διμερές και πολυμερές επίπεδο. 

Ο τρόπος με τον οποίο οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις θα εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται με τα καινούρια δεδομένα θα αποτελέσει θέμα συζήτησης των δύο κυβερνήσεων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιμένουμε ότι το Ισραήλ θα πάρει το μέρος της Ελλάδας κατά της Τουρκίας. Γνωρίζοντας τα όρια, η ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι του Ισραήλ μετά την επιστροφή του Νετανιάχου θα είναι καλό να εστιάσει σε πεδία όπου μπορούν να υπάρξουν συμπράξεις όπως αυτό της κυβερνοασφάλειας και της στρατιωτικής συνεργασίας, για παράδειγμα με την αξιοποίηση του κέντρου εκπαίδευσης πιλότων στην Καλαμάτα. 

Επίσης, δεν αποκλείεται επί Νετανιάχου η ισραηλινή κυβέρνηση να διαφωνήσει ανοιχτά σε ορισμένα θέματα με τον πρόεδρο Μπάιντεν, όπως το Παλαιστινιακό, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, και το ζήτημα της Σαουδικής Αραβίας. Αυτό θα φέρει την Ελλάδα σε δύσκολη θέση, καθώς από τη μία πλευρά η πολιτική της ευθυγραμμίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά από την άλλη αναζητεί σύμπλευση με το Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει η μελλοντική κατεύθυνση των σχέσεων Ισραήλ-Ρωσίας όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ένας ενεργός ρόλος του Νετανιάχου στο ουκρανικό, καθώς ο νέος πρωθυπουργός διατηρεί άριστες σχέσεις με τον πρόεδρο Πούτιν, μπορεί να αφαιρέσει από την Τουρκία το προνόμιο του μοναδικού μεσολαβητή στην περιοχή μας –έστω και αν τα ισραηλινά κίνητρα συνδέονται σχεδόν αποκλειστικά και μόνο με το Ιράν. 

*Ο Γιώργος Ν. Τζογόπουλος είναι Λέκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Νίκαιας (CIFE), Senior Fellow στο ΕΛΙΑΜΕΠ και το Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών Μπέγκιν-Σαντάτ (Ισραήλ)

Τραγωδία στο Μάτι: - Ζήτημα τιμής - Ποιο "αόρατο χέρι" προστατεύει από την πρώτη στιγμή τους κατηγορουμένους

 Είναι ζήτημα τιμής για την πολιτεία και τη Δικαιοσύνη να μην παραγραφεί η υπόθεση της τραγωδίας στο Μάτι. 

Έχουμε υποχρέωση απέναντι στα θύματα και στους συγγενείς τους, που περιμένουν απαντήσεις και την απόδοση ευθυνών για όσα συνέβησαν. 

Έχουμε διαπιστώσει ότι κάποιο "αόρατο χέρι" προστατεύει από την πρώτη στιγμή τους κατηγορουμένους, για κάποιον ανεξήγητο λόγο. 

Η παραγραφή λόγω μη έγκαιρης ολοκλήρωσης της δίκης θα είναι, όμως, αδιανόητη και εξοργιστική. Και γι’ αυτό πρέπει να γίνουν τα πάντα για να αποφευχθεί.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/562116415/zitima-timis-6/

“Καλάθι του Νοικοκυριού” - Δείτε με ένα κλικ το “Καλάθι" με τις τιμές 13 σούπερ μάρκετ

 Το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό για την έναρξη της πρωτοβουλίας το “Καλάθι του Νοικοκυριού” από την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022.

 

Οι αλυσίδες λιανικής πώλησης (supermarket) που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία “το Καλάθι του Νοικοκυριού”  είναι οι:

 

1. ΑΒ Βασιλόπουλος  

2. Bazaar  

3. Γαλαξίας  

4. e-Fresh  

5. Discount Markt

6. Κρητικός  

7. Lidl  

8. Μασούτης 

 9. Market In  

10. My Market

11. Σκλαβενίτης  

12. ΣΥΝΚΑ  

13. Χαλκιαδάκης

 

Για να δείτε το “Καλάθι του Νοικοκυριού” που προτείνει κάθε αλυσίδα πατήστε εδώ.

Σταδιακά θα προστίθενται και άλλες αλυσίδες λιανικής πώλησης που επιθυμούν να συμμετέχουν στην πρωτοβουλία “το Καλάθι του Νοικοκυριού”.

Κυβερνητικός Εκπρόσωπος για την μικροκομματική εκμετάλλευση, για δρώμενα, με τον παιδοβιαστή Μίχο: : - Εμείς δεν ψάχνουμε ψήφους πάνω σε αποτρόπαια εγκλήματα και σε ανθρώπινες τραγωδίες

 ΜΑΡ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ: Σε ένα άλλο ζήτημα. Το Σαββατοκύριακο είχαμε το θέμα του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, που φέρεται να συνομιλούσε με το 12χρονο κορίτσι στη φρικιαστική αυτή υπόθεση του Κολωνού. Έχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο, δεδομένου ότι και στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξε έντονη πολιτική αντιπαράθεση με την αποκάλυψη του ονόματος του παιδοβιαστή Μίχου, που συνδεόταν με τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας;

Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Η εξέλιξη αυτής της αποτρόπαιης υπόθεσης στον Κολωνό, αναδεικνύει νομίζω με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν πρέπει να επιχειρείται η απόδοση πολιτικών ή ιδεολογικών χαρακτηριστικών σε τέτοιου είδους ζητήματα. Ελπίζω όλοι να το έχουν αντιληφθεί πλήρως, πλέον, αυτό. Από εκεί και πέρα, μην περιμένετε από τη Νέα Δημοκρατία να γίνει ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν θα γίνουμε ΣΥΡΙΖΑ. Η Νέα Δημοκρατία δεν ψάχνει ψήφους και μικροκομματική εκμετάλλευση πάνω σε αποτρόπαια εγκλήματα και σε ανθρώπινες τραγωδίες, ούτε πολιτεύεται με χυδαία hashtag και με άθλια υπονοούμενα. Δεν το κάναμε και δεν θα το κάνουμε. Δεν θα γίνουμε σαν και αυτούς ποτέ.

ΣΠ. ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ: Σε ένα άλλο θέμα. Γιατί η Κυβέρνηση αποσύρει τα άρματα μάχης, αν δεν απατώμαι, τα BMP-1, από τα νησιά, στέλνοντάς τα στην Ουκρανία, δίχως αντικατάσταση, αντίθετα μάλιστα με παλαιότερες διαβεβαιώσεις της ίδιας της Κυβέρνησης και μάλιστα σε μια συγκυρία που η Τουρκία ζητά την αποστρατικοποίηση των νησιών μας;

Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Από πού προκύπτει ότι δεν έχουν αντικατασταθεί;

ΣΠ. ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ: Αν δεν απατώμαι, από τις δηλώσεις που έκαναν οι κύριοι Μητσοτάκης και Scholtz.

Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Οι δηλώσεις δεν ήταν καθόλου τέτοιες. Οι δηλώσεις αφορούσαν το πού πάνε αυτά που ήρθαν από τη Γερμανία. Δεν αφορούν αν έχουν αντικατασταθεί ή όχι αυτά που έφυγαν από τα νησιά.

ΣΠ. ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ: Και ότι αυτά που θα έρθουν από τη Γερμανία θα πάνε στον Έβρο.

Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Επαναλαμβάνω, οι δηλώσεις αφορούσαν το πού θα πήγαιναν, κατόπιν υπόδειξης των Επιτελείων, αυτά που θα έρθουν από τη Γερμανία. Άλλη η υπόθεση αυτή, άλλη το αν αυτά που έφυγαν από τα νησιά αντικαταστάθηκαν.

ΣΠ. ΓΚΟΥΤΖΑΝΗΣ: Αντικαταστάθηκαν;

Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Βεβαίως.

Συνέβη σαν Σήμερα ΤΟ 1940: - Αλέξανδρος Διάκος - Ο πρώτος Έλληνας Αξιωματικός που έπεσε ηρωικά μαχόμενος στα βουνά της Πίνδου

 Αξιωματικός του Πεζικού, ο πρώτος πεσών Έλληνας αξιωματικός κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου.

Ο Αλέξανδρος Διάκος γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Χάλκη της Δωδεκανήσου το 1911 και μεγάλωσε στη Ρόδο, όπου περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Από μαθητής ακόμη, έδειξε γενναιότητα ­ψυχής και ελληνικό φρόνημα. Κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής της Δωδεκανήσου, συνελήφθη και κρατήθηκε, όταν σε επέτειο της 25ης Μαρτίου κατέβασε την ιταλική σημαία από το ελληνικό γυμνάσιο της Ρόδου και ανάρτησε την ελληνική.

Το 1930 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα. Αποφοίτησε το 1934 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού και τοποθετήθηκε στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού της Λάρισας. Το 1937 αποσπάσθηκε στην αεροπορία και μετά από διετή φοίτηση έλαβε το πτυχίο του αεροπόρου παρατηρητή.

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος τον βρήκε διοικητή του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 4ου συντάγματος Πεζικού της Λάρισας. Το τάγμα του ανήκε στις πρώτες μονάδες που έσπευσαν να ενισχύσουν το Μικτό Απόσπασμα Πίνδου, που διοικούσε ο αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης και δεχόταν το βάρος της ιταλικής επίθεσης. Έτσι, την 31η Οκτωβρίου 1940 στρατοπέδευσε με το λόχο του στο μικρό χωριό Ζούζουλη της Καστοριάς, που βρίσκεται στη Βόρεια Πίνδο, σε υψόμετρο 1060 μέτρων.

Το πρωί της 1ης Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της Ελληνικής αντεπίθεσης, λαμβάνει τη διαταγή να επιτεθεί και να καταλάβει την Τσούκα, ένα απότομο και καλυμμένο βουνό, που ορθώνεται δυτικά της Ζούζουλης και το οποίο κατείχαν οι Ιταλοί Αλπινιστές. Η επίθεση ξεκινά με τους άνδρες του λόχου του να σκαρφαλώνουν στις απότομες ράχες τής Τσούκας ακροβολισμένοι με τον Διάκο μπροστά, όταν ξαφνικά ακούγεται το κροτάλισμα των ιταλικών πολυβόλων και οπλοπολυβόλων. Οι Έλληνες στρατιώτες συνεχίζουν την εφόρμησή τους και με τη λόγχη των όπλων τους καταλαμβάνουν το ύψωμα.

Όμως, θα κρατηθεί για λίγο, καθώς μία ισχυρή ιταλική αντεπίθεση αναγκάζει το λόχο να αναδιπλωθεί στη βάση της κορυφής. «Πρέπει να ξαναπάρουμε το ύψωμα», φωνάζει ο Διάκος στους φαντάρους του κι επί κεφαλής του λόχου σε μία θυελλώδη εξόρμηση ξαναπαίρνει την Τσούκα, για να συμπτυχθεί και πάλι στη βάση του υψώματος κατόπιν νέας ισχυρής ιταλικής αντεπίθεσης. Ο Διάκος και πάλι δεν απελπίζεται.

Στις 12 το μεσημέρι συγκεντρώνει για τρίτη φορά τους άνδρες τού λόχου του και τους ωθεί για νέα επίθεση. «Εμπρός, παιδιά, για μια ελεύθερη Ελλάδα και για μια ελεύθερη Δωδεκάνησο» τους φωνάζει και ορμάει με τους άνδρες του με τη λόγχη εφ’ όπλου κατά των Ιταλών. Η πρώτη εχθρική γραμμή καταλαμβάνεται και πάλι.

Ο λόχος συνεχίζει την επίθεση, όταν ξαφνικά ο Διάκος αντικρίζει απέναντί του ένα ιταλικό πολυβόλο. «Προσέξατε, κύριε υπολοχαγέ», του φωνάζει ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ελευθέριος Ντάσκας. Όρθιος ο Διάκος σημαδεύει με το όπλο του τον Ιταλό πολυβολητή, αλλά το ξερό κροτάλισμα του πολυβόλου συνεχίζεται και ο Διάκος πέφτει νεκρός. Είναι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός, που πέφτει στο πεδίο της μάχης στα βουνά της Πίνδου. Οι άνδρες του συνεχίζουν την επίθεση και με τη βοήθεια και άλλων ελληνικών τμημάτων καταλαμβάνουν οριστικά την Τσούκα.

Η σωρός του Διάκου μεταφέρθηκε και τάφηκε στο μικρό νεκροταφείο της Ζού­ζουλης. Το ελληνικό κράτος τίμησε τον ηρωικό αξιωματικό και τον προήγαγε στο βαθμό του λοχαγού επ’ ανδραγαθία. Οδοί με το όνομά του υπάρχουν στην πόλη της Ρόδου, στην Αθήνα, στη Λάρισα, τα Ιωάννινα και την Τρίπολη. Άγαλμά του, έργο του γλύπτη Κώστα Βαλσάμη, έχει στηθεί στην πόλη της Ρόδου.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1710?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-11-01

© SanSimera.gr