TIME: Η αλλοπρόσαλλη εξουσία του Ερντογάν αποτελεί κίνδυνο για όλο τον κόσμο

 Τα τελευταία 18 χρόνια, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποκτήσει περισσότερη εξουσία από κάθε προκάτοχό του, από την εποχή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, επισημαίνει ο Ian Bremmer, Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και πρόεδρος του Eurasia Group, σε άρθρο του στο περιοδικό TIME.

"Έχει μεταμορφώσει την πολιτική της Τουρκίας, αντιμετώπισε στρατιωτικό πραξικόπημα, και έγραψε ξανά το σύνταγμα της χώρας για να δώσει στην προεδρία του πρόσθετη ισχύ. Αλλά το μαχητικό του στυλ και τα αυταρχικά ένστικτά του έχουν προκαλέσει έντονες κριτικές τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων. Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα του αυτή τη στιγμή είναι το οικονομικό: η ανεργία βρίσκεται κοντά στο 14%, ο πληθωρισμός παραμένει διψήφιος και η πανδημία επιμένει".

Ο πρόεδρος και το κόμμα του, το AKP,  πληρώνουν βαρύ πολιτικό τίμημα για όλα αυτά. Ο Ερντογάν ακολουθεί τον αντίπαλό του, Εκρέμ Ιμάμογλου, σε πολλές πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα, μάλιστα, με μια πρόσφατη δημοσκόπηση από το Turkiye Raporu, το ποσοστό του AKP, εάν γίνονταν εκλογές, έχει πέσει κάτω από το 30% για πρώτη φορά. Η προθυμία του Ερντογάν να επιτρέψει στον νέο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας να αυξήσει απότομα τα επιτόκια στα τέλη του περασμένου έτους έχει σταθεροποιήσει τις οικονομικές συνθήκες, συγκρατώντας τον πληθωρισμό και προσελκύοντας περισσότερες ξένες επενδύσεις. Καθώς η πανδημία επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τον πλούτο των νοικοκυριών, αυξάνεται η εσωτερική πολιτική πίεση αλλά και το αίτημα της κοινής γνώμης για αλλαγή. Μάλιστα, τους επόμενους μήνες δεν αποκλείεται ο Ερντογάν να καταφύγει στις γρήγορες οικονομικές πολιτικές που κατέστησαν εξαρχής την τουρκική οικονομία τόσο εύθραυστη, όπως σημειώνει ο Bremmer.

Εν τω μεταξύ, εξαιτίας των μεγάλων οικονομικών δυσκολιών που προκάλεσαν ραγδαία αύξηση στις πωλήσεις του φθηνού ψωμιού, ο Ερντογάν προσπαθεί να συγκεντρώσει την πολιτική του βάση και να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα. Όταν φοιτητές διαμαρτυρήθηκαν για τον διορισμό του πρύτανη στο πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, ο πρόεδρος της Τουρκίας τούς χαρακτήρισε "τρομοκράτες" και συνέλαβε πολλούς εξ αυτών. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει μια πολιτική μάχη για συνταγματικές αλλαγές που θα δώσουν στην προεδρία -όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο Ερντογάν- την εξουσία που χρειάζεται, αλλά τίθεται εν αμφιβόλω αν θα καταφέρει να πείσει το τουρκικό κοινοβούλιο να τις επικυρώσει, μιας και δεν διαθέτει την απαραίτητη πλειοψηφία. 

Ο Bremmer, σε άλλο σημείο του άρθρου του, αναφέρει πως ο Ερντογάν έχει στραφεί σε πιο προβλέψιμους στόχους. Στις αρχές Φεβρουαρίου, μια επιχείρηση του τουρκικού στρατού να διασώσει Τούρκους αιχμαλώτους του PKK στο βόρειο Ιράκ στέφθηκε με συντριπτική αποτυχία, και ο Τούρκος πρόεδρος υποχρεώθηκε να ακυρώσει το πανηγυρικό -όπως σχεδίαζε- νικητήριο μήνυμά του. 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Eurasia Group, οι χειρισμοί του Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας τον έχουν φέρει σε αντιπαράθεση με ξένους ηγέτες. "Άλλωστε, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και αξιωματούχοι της ΕΕ ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο από ό,τι ο Ντόναλντ Τραμπ για τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχουν όμως πολλά ζητήματα που χωρίζουν την Τουρκία και τη Δύση", σχολιάζει ο Bremmer "δείχνοντας" προς την αμφιλεγόμενη αγορά του ρωσικού εξοπλιστικού προγράμματος S-400 και το οικονομικό σκάνδαλο της τουρκικής Halkbank, που ξέπλενε ιρανικό μαύρο χρήμα.

Ο Ερντογάν, ακόμη, αψηφά τις αντιρρήσεις της ΕΕ για τη διενέργεια τουρκικών ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην ίδια περιοχή, ο Ερντογάν δημιούργησε επίσης μια κρίση πέρυσι όταν ανακοίνωσε ότι "άνοιξε τις πύλες στην Ευρώπη" για πρόσφυγες που η Τουρκία είχε στεγάσει ως μέρος μιας συμφωνίας με την ΕΕ. Πρόσφατα, αφού η Τουρκία έστειλε ένα ερευνητικό σκάφος (το Τσεσμέ) στο Αιγαίο, ήξερε ότι θα προκαλούσε θυμό στην Αθήνα, αλλά οι Τούρκοι αξιωματούχοι παραπονέθηκαν ότι τα ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη παρενόχλησαν το πλοίο. Ο Ερντογάν συνεχίζει επίσης να αντιτίθεται στην ΕΕ για το Κυπριακό, επιμένοντας σε μια "λύση δύο κρατών".

"Η ιστορία μάς διδάσκει ότι ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας θα γίνει ακόμη πιο επιθετικός και αλλοπρόσαλλος, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, καθώς η οικονομία της χώρας θα βαρύνει περισσότερο στο πολιτικό του μέλλον", καταλήγει ο Bremmer.

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3530365/time-i-alloprosalli-exousia-tou-erntogan-apotelei-kinduno-gia-olo-ton-kosmo

Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού: Δεν επεκτείνεται το Κέντρο Υποδοχής και Τακτοποίησης. στο χωριό Φυλάκιο, στον ακριτικό Έβρο.

 Η Ε.Α.Α.Σ χαιρετίζει με μεγάλη ικανοποίηση την απόφαση της Κυβέρνησης για τη μη επέκταση του ΚΥΤ στο χωριό Φυλάκιο στον ακριτικό Έβρο. Δηλώνουμε δε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που ενώνοντας τη φωνή μας με το σύνολο των φορέων της τοπικής κοινωνίας συμβάλλαμε ώστε η Κυβέρνηση να λάβει αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση.

Πιστοί στο ρητό «Φύλακες Γρηγορείτε» θα είμαστε πάντα δίπλα στους Ακρίτες μας.

Εκ του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της ΕΑΑΣ

Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού: Για τον ηρωικό Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό - Άμεση ανάληψη ενεργειών για την αποκατάσταση της προτομής του

 

Βασικός πυλώνας της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής επιβίωσης είναι η ορθή διαχείριση των συμβόλων από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας, των αρχών και των θεσμικών οργάνων της Πολιτείας.

     Η Ε.Α.Α.Σ. θεωρεί ότι ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα της Εθνικής Αντίστασης των Ελλήνων στην γερμανοϊταλική και βουλγαρική κατοχή είναι η μορφή του ηρωικού Συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού, ο οποίος ήταν συνιδρυτής της εθνικής αντιστασιακής οργάνωσης «Εθνική και Κοινωνική Αναγέννηση (ΕΚΚΑ)» και αρχηγός του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων. Ο Ψαρρός δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 1944 από τον ένοπλο βραχίονα του ΚΚΕ, τον ΕΛΑΣ, με εντολή του Άρη Βελουχιώτη.

     Η προτομή του ηρωικού Συνταγματάρχου υπήρχε στην Πλατεία ΑΙγύπτου,  δυστυχώς βανδαλίστηκε και βρίσκεται στις αποθήκες του Δήμου Αθηναίων για αποκατάσταση από το 2013!

     Η Ε.Α.Α.Σ., πιστή στους ιδρυτικούς της σκοπούς και σε συνεργασία με τον Σύλλογο Απογόνων Αγωνιστών και Φίλων του 5/42 ΣΕ Δ. Ψαρρός, επισκέφθηκε την Παρασκευή τον Αντιδήμαρχο Αθηναίων κ. Ελευθέριο Σκιαδά με σκοπό την αποκατάσταση της προτομής του Συνταγματάρχη Ψαρρού και την επανατοποθέτησή της στην πλατεία Αιγύπτου. Αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν η άμεση ανταπόκριση του κ. Αντιδημάρχου και η  άμεση ανάληψη ενεργειών για την επίλυση του θέματος σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Η Ε.Α.Α.Σ. εκπροσωπήθηκε στη συνάντηση με τον κ. Σκιαδά από τον Αντιπρόεδρό της, Υποστράτηγο ε.α. κ. Ιωάννη Δεβούρο και τον  Διευθύνοντα Σύμβουλό της, Αντισυνταγματάρχη (ΑΣ) ε.α.  κ. Χρήστο Χρηστίδη.

 

Εκ του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της Ε.Α.Α.Σ.

Πόσοι γεννήθηκαν 17 Νοέμβρη; - Κάποιοι ανοίγουν χαρακώματα

 

 
Όπως υπάρχουν υποστηρικτές της χούντας, που μάλιστα μπήκαν και στη Βουλή, έτσι εκεί έξω κυκλοφορούν και άνθρωποι που είναι με τη «17 Νοέμβρη». Και ευτυχώς, έχουν κάθε δικαίωμα να το αισθάνονται και να το δηλώνουν. Στα καθεστώτα που οι ίδιοι θαυμάζουν δεν επιτρέπονται κάτι τέτοια. Όμως πόσοι είναι τελικά;

Κώστας Γιαννακίδης

Η συγκέντρωση για τον Δημήτρη Κουφοντίνα στο Σύνταγμα δεν πήρε προβολή από τα Μέσα, ούτε είναι στα πρωτοσέλιδα του Τύπου. Δεν ήταν, όμως, μία μικρή συγκέντρωση. Και αν βάλεις από τη μία τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκε ο Κουφοντίνας και από την άλλη τον αριθμό των ανθρώπων που βγήκαν στον δρόμο, είναι εύλογο να εντυπωσιαστείς. Ίσως ήταν η μεγαλύτερη, παγκοσμίως, συγκέντρωση συμπαράστασης σε έναν κατά συρροή δολοφόνο. 

Στην κορυφή της συγκέντρωσης, με μέτωπο προς τη Βουλή, ήταν ένα πανό. «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». Δεν ήταν μήνυμα συμπαράστασης, αλλά μία δήλωση συστράτευσης με όσα αντιπροσωπεύει η «17 Νοέμβρη». Πίσω από το πανό ήταν κατά κύριο λόγο νέοι άνθρωποι. Δεν είχαν γεννηθεί όταν δρούσε ο Κουφοντίνας, οι περισσότεροι θα ήταν μικρά παιδιά όταν συνελήφθη. Τα προσωπικά τους βιώματα είναι μακριά από τη δράση της τρομοκρατίας, αλλά η ιδεολογική τους προσέγγιση οδηγεί σε απόλυτη ταύτιση. Γεννήθηκαν 17 Νοέμβρη. 

Αυτό δεν είναι τόσο περίεργο όσο δείχνει. Όπως υπάρχουν υποστηρικτές της χούντας, που μάλιστα μπήκαν και στη Βουλή, έτσι εκεί έξω κυκλοφορούν και άνθρωποι που είναι με τη 17 Νοέμβρη ή, για να είμαστε ακριβείς, με ένα κομμάτι της – τον Γιωτόπουλο ούτε να τον φτύσουν. Και ευτυχώς έχουν κάθε δικαίωμα να το αισθάνονται και να το δηλώνουν. Στα καθεστώτα που οι ίδιοι θαυμάζουν δεν επιτρέπονται κάτι τέτοια. 

Πόσοι είναι όλοι αυτοί; Απροσδιόριστο. Κανένας δημοσκόπος δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει το δείγμα του τι σκέφτεται για τη «17 Νοέμβρη» – η ερώτηση θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον πριν από τριάντα χρόνια. Ασφαλώς δεν είναι πολλοί ώστε να έχουν πολιτικό βάρος (για αυτό και είναι να απορείς με τον Τσίπρα), αλλά είναι αρκετοί για να κάνουν αισθητή και θορυβώδη την παρουσία και κυρίως την «παρέμβασή» τους. 

Και από πού ξεκινάει όλο αυτό; Είναι το διαχρονικά ισχυρό αποτύπωμα των Εξαρχείων σε ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι της νεολαίας ή πρόκειται για ρεύμα που εσχάτως ενισχύεται; Ενδεχομένως να είναι και τα δύο. Και το εργαστήριο ιδεολογικών αναχρονισμών συνεχίζει να δουλεύει, αλλά και ένα κομμάτι νεολαίας, που βλέπει μπροστά του χούντα, και προετοιμάζεται να δώσει τη μάχη του με τα τανκς. Πόσοι, αλήθεια, μεγάλωσαν και γέρασαν στα Εξάρχεια περιμένοντας το δικό τους Πολυτεχνείο; Ωστόσο ακόμα και αν όλοι αυτοί δείχνουν γραφικοί, είναι πλέον εμφανές ότι σταδιακά εκεί έξω ανοίγουν χαρακώματα και κάτι σαν βεντέτα με την Αστυνομία. 

Αν το δεις εντελώς κυνικά, αυτό που συμβαίνει τώρα, με αφορμή τον Κουφοντίνα, θα είναι μία ευκαιρία για μετρηθούν προθέσεις και μεγέθη. Να δούμε, δηλαδή, αν εκεί έξω υπάρχει «ένας ολόκληρος κόσμος» που είναι έτοιμος να στήσει οδοφράγματα για να υπερασπιστεί αυτό που εκλαμβάνεται ως «δημοκρατικές ελευθερίες» ή αν τελικά έχουμε όντως να κάνουμε με μερικούς περιθωριακούς του μπάχαλου. Υποτίθεται ότι για όλους αυτούς είναι η μητέρα των μαχών. Ας δούμε λοιπόν και πόσοι είναι. 

Πηγή: Protagon.gr

Χρήσιμοι και άχρηστοι - Οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής και οι προπαγανδιστές επαναστάτες

Νίκος Κωνσταντάρας

Αυτοί που αδιαφορούν για την εξάπλωση του κορωνοϊού, είτε προπαγανδίζοντας εναντίον των μέτρων προστασίας και των εμβολίων, είτε ευρισκόμενοι σε διαδηλώσεις, καμαρώνουν για το επαναστατικό τους πνεύμα, πείθουν εαυτούς ότι είναι πρωτοπόροι, ότι η λάμψη τους φωτίζει τον δρόμο για τους υπόλοιπους, τους δήθεν υποταγμένους στους κανόνες του συστήματος, στις επιταγές της πραγματικότητας. 

Όμως, αφού δοκιμάσαμε ήδη το μοντέλο "οι φαντασιώσεις στην εξουσία", και βλέποντας πόσο δύσκολος είναι ο αγώνας μπροστά μας, γίνεται σαφές ότι αυτό που λείπει από τη χώρα δεν είναι οι αυτόκλητοι ήρωες, αλλά η αναγνώριση του αόρατου στρατού των ανθρώπων που κρατούν την κοινωνία όρθια κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, από την οικονομική κρίση έως την πανδημία.

Για να σωθεί κάτι από την καθημερινότητά μας μέσα στις ανατροπές και στην αγωνία, στρατιές ανθρώπων πηγαίνουν στην εργασία τους στην ώρα τους, είναι εντάξει σε κάθε υποχρέωση, υπηρετούν όπου τους καλεί το καθήκον και η συνείδησή τους, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, φροντίζουν να μη βαρύνουν κανέναν, γνωρίζουν ότι η ζωή θέλει γενναιοδωρία και θάρρος μπροστά και στη ρουτίνα και στον κίνδυνο, θέλει να βοηθάμε και να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να γνωρίζουμε ότι η υπερηφάνεια και η αλληλεγγύη πάνε μαζί. 

Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή σε κάθε αγώνα, χωρίς τίτλους και προνόμια, μονάχα με την αίσθηση ότι η ταυτότητά τους συμπεριλαμβάνει όχι μόνο δικαιώματα αλλά και θυσίες. 

Είναι αυτοί που πληρώνουν το εισιτήριο και όταν δεν υπάρχουν έλεγχοι, που επιδιώκουν το καλύτερο αποτέλεσμα και ας μην αναγνωρίζεται η προσπάθειά τους, που πασχίζουν να μη χαθεί ούτε ένα εμβόλιο, που φέρνουν την αποστολή τους εις πέρας, που δίνουν το «παρών» στα δύσκολα και επικροτούν την καλή προσπάθεια. Είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά τους να έχουν καλύτερο μέλλον, γι’ αυτό αγωνιούν για τη λύση σημερινών προβλημάτων.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άμορφη μάζα, ούτε αγγελικά πλασμένος. Όλοι φέρουμε το δικό μας παρελθόν, το δικό μας φορτίο από αγωνίες, πίκρες και ελπίδες. Και με αυτά τα κριτήρια ψηφίζουμε. Η πραγματική επιλογή, όμως, είναι μεταξύ αυτών που προσπαθούν να χτίσουν με τα δύσκολα υλικά που διαθέτουμε και αυτών που πουλάνε φαντασιώσεις, για να είναι αρεστοί σε κάποιους και άχρηστοι στο σύνολο. 

πηγή: https://www.kathimerini.gr/opinion/561285661/chrisimoi-kai-achristoi/

Πόσο στοίχισαν στα εισοδήματα τα 10 + 1 χρόνια μνημονίων και πανδημίας

 

Του Τάσου Δασόπουλου

To ιλιγγιώδες ποσό των 60,2 δισ. ευρώ έχασε το ΑΕΠ, κατά την διάρκεια των 10 + 1 χρόνων στα οποία η οικονομία πέρασε τρία μνημόνια και - με μια μικρή ανάσα τη διετία 2018-2019 - έπεσε στην κρίση που δημιούργησε για όλη την υφήλιο η πανδημία του κορονοϊού

Το διάστημα αυτό το ελληνικό ΑΕΠ βυθίστηκε κατά 29,7% του ΑΕΠ με το ύψος του να μειώνεται, από τα 226,03 δισ. ευρώ που υπολογίζονταν το 2010 (χρονιά στην οποία η οικονομία είχε ύφεση 5,5% του ΑΕΠ), στα 165,8 δισ. ευρώ που έφτασε στο τέλος του 2020, όταν η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε κατά 8,2% του ΑΕΠ, με βάση τα στοιχεία που δημοσίευσε την Παρασκευή η ΕΛΣΤΑΤ.

Σε μέση ετήσια βάση για την περίοδο 2010-2020 η Ελλάδα είχε ύφεση 2,53%, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσονταν με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 1,5%, και η Ευρωζώνη είχε μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 1,3% του ΑΕΠ της.

Μέσα σε 11 χρόνια, η Ελλάδα είχε θετικό ρυθμό ανάπτυξης μόνο τέσσερα χρόνια. Το 2014, μετά από έξι χρόνια ύφεσης (η οικονομική συρρίκνωση είχε ξεκινήσει από το 2008), είδε για πρώτη φορά θετικό πρόσημο στο ρυθμό ανάπτυξης με την μεγέθυνση να φτάνει το 0,7% του ΑΕΠ. Στην συνέχεια με το τρίτο μνημόνιο πέρασε ξανά σε ύφεση σημειώνοντας ύφεση 0,41% του ΑΕΠ το 2015 και 0,5% του ΑΕΠ το 2016. Προς το τέλος του τρίτου μνημονίου το 2017 η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,3% του ΑΕΠ, το 2018 με 1,6% του ΑΕΠ και το 2019 με 1,9% του ΑΕΠ για να έρθει μετά η υγειονομική κρίση που ανέτρεψε την πορεία ανάκαμψης, βυθίζοντας ξανά την οικονομία σε ύφεση.

Οι παράγοντες του ΑΕΠ

Η εξέλιξη του ΑΕΠ στα 11 αυτά δύσκολα χρόνια για την οικονομία, διαμορφώθηκε από ανάλογη πορεία και στα επιμέρους συστατικά που απαρτίζουν το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.

Από το 2010 η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε πορεία αποεπένδυσης. Τα ποσά των καθαρών επενδύσεων είναι σε ετήσια βάση μικρότερα από τις αποσβέσεις, δημιουργώντας ένα επενδυτικό κενό το οποίο φτάνει στο δυσθεώρητο ποσό των 130 δισ. ευρώ. Αντιστοίχως, το κενό σε αποταμιεύσεις που θα χρηματοδοτούσαν επενδύσεις φτάνει με βάση τα συμπεράσματα της έκθεσης της επιτροπής ΠΙσσαρίδη τα 125 δισ. ευρώ.

Τα τρία τέταρτα του ΑΕΠ (ποσοστό 67%) εξαρτώνται πλήρως από την ιδιωτική κατανάλωση, η οποία χτυπήθηκε και αυτή από την μείωση των εισοδημάτων για το σύνολο της οικονομίας κατά 32%. Το 2020, λόγω των μέτρων στήριξης της οικονομίας η μέση απώλεια εισοδήματος δεν ξεπέρασε το οριακό 0,1%.

Οι εξαγωγές αυξήθηκαν μεν ως ποσοστό του ΑΕΠ την περίοδο 2010 -2020, από το 21,6% το 2010 στο 38.7%, αλλά αυτό αντανακλά περισσότερο την μεγάλη μείωση του ΑΕΠ, παρά την καθαρή άνοδο των εξαγωγών. Επιπλέον, το ποσοστό των εξαγωγών στο ΑΕΠ παραμένει από τα χαμηλότερα εντός της ΕΕ.

Η ανεργία

Η πολυετής ύφεση άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της στην απασχόληση και την ανεργία. Η ανεργία έφτασε στο αποκορύφωμα της το πρώτο τρίμηνο του 2013, φτάνοντας το 27% το πρώτο τρίμηνο του έτους για να αρχίσει να υποχωρεί με αργούς ρυθμούς μέχρι και το 16,7% που έφτασε το δεύτερο τρίμηνο του 2020. Ένα θετικό από την κρίση του κορονοϊού είναι η ενεργοποίηση της ρήτρας συνολικής διαφυγής που επέτρεψε την Ελλάδα και όλα τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ να κάνουν δαπάνες για την στηρίξουν τις θέσεις εργασίας. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σταθεροποιήσει το ποσοστό ανεργίας λίγο πάνω από το 16% στο τέλος του 2020. 

Ωστόσο, οι κρίσεις δεν βοήθησαν να λυθούν τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας. Για παράδειγμα οι μακροχρόνια άνεργοι από το 17,5% του συνόλου το 2ο τρίμηνο του 2013 μειώθηκαν μεν, αλλά παρέμειναν στο τέλος του 2020 ως ποσοστό πάνω από το 11% του συνόλου των ανέργων. Παρόμοια πορεία ακολουθεί η ανεργία των νέων έως 24 ετών που από το 59% που είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της κρίσης, υποχώρησε επίσης πολύ υψηλό 36% στο τέλος του 2020.

πηγή:https://www.capital.gr/oikonomia/3530299/poso-stoixisan-sta-eisodimata-ta-10-1-xronia-mnimonion-kai-pandimias

Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας... Οι ανεύθυνες ανοησίες... - Η εγκατάλειψη των επαναστατικών "φλυαριών"

 

Του Κώστα Στούπα 

Μια πολεμική σύρραξη είναι ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση για να την αφήσει μια χώρα στα χέρια μιας ομάδας εξτρεμιστών της αριστεράς ή της δεξιάς που επιζητούν και πιστεύουν είτε στον προλεταριακό διεθνισμό ή τον πολεμικό εθνικισμό.

Το ίδιο ισχύει και για μερίδα στρατιωτικών ιδίως συνταξιούχων...

Ένας κοινός παρονομαστής αμφοτέρων των άκρων είναι ο "μιλιταριστικός ρομαντισμός". Ο άλλος είναι η μεγάλη ευκολία με την οποία χαρακτηρίζουν προδότη όποιον δεν "κοπαδοποιείται" μαζί τους.

Παρατηρώ συχνά στον διάλογο των αναγνωστών που ακολουθεί τη στήλη, τις προσπάθειες μιας μερίδας ακραίων να  κατηγορεί σύμπασα σχεδόν την πολιτική ηγεσία για ενδοτισμό που φτάνει τα όρια της εθνικής μειοδοσίας...

Έγραφε λοιπόν προχθές κάποιος:

"Εάν λοιπόν έχεις αποκτήσει Rafale αλλά δεν έχεις την πολιτική βούληση να τα χρησιμοποιήσεις όταν κινδυνεύουν ζωτικά σου συμφέροντα, τότε η συγκεκριμένη αγορά δεν είχε νόημα...

Αν απέκτησες Rafale αλλά σκοπεύεις να τα χρησιμοποιήσεις όπως χρησιμοποιούσες τα Mirage, τότε απλώς σπατάλησες πόρους…".

Κατά την ταπεινή μου γνώμη τούτα συνιστούν ανεύθυνες ανοησίες...

Το διαδίκτυο και περιθωριακά τηλεοπτικά κανάλια βρίθουν συνεντεύξεων συνταξιούχων στρατιωτικών οι οποίοι διατείνονται πως για μια τουλάχιστον φορά στην  καριέρα τους είχαν την ευκαιρία να βυθίσουν το μεγαλύτερο μέρος του τούρκικου στόλου αλλά κάποια  δειλή στρατιωτική και πολιτική ηγεσία δεν τους το επέτρεψε.

Αυτά είναι  γραφικότητες. Κανένας νουνεχής άνθρωπος δεν μπορεί να εγγυηθεί την έκβαση μιας αναμέτρησης από το σημείο εκείνο και μετά που θα πέσει ο πρώτος πυροβολισμός.

Σε όλους αυτούς θα ήταν χρήσιμο να προβάλλεται το βίντεο της  εκκένωσης της αμερικανικής πρεσβείας στη Σαϊγκόν τον Απρίλιο του 1975 μετά την ήττα του πανίσχυρου στρατού των ΗΠΑ από τους Βιετκόνγκ.  Μετά από αυτό θα πρέπει να  προβάλλεται το video με την αποχώρηση του πανίσχυρου Κόκκινου Στρατού από το Αφγανιστάν.

Συχνά στη στρατιωτική ιστορία έχουμε δει υπερδυνάμεις να ηττώνται και να ταπεινώνονται από υποδεέστερες δυνάμεις. Τούτο δεν σημαίνει πως ο πιο αδύναμος σε μια αναμέτρηση έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επικρατήσει. Το αντίθετο συνήθως συμβαίνει...

Αυτό που μας διδάσκουν οι ανατροπές των προβολών του ισοζυγίου στρατιωτικής ισχύος είναι η αβεβαιότητα που περικλείουν τέτοιες αναμετρήσεις.

Για έναν πόλεμο ισχύει αυτό που είχε πει κάποτε ο γηραιός βασιλιάς της Σπάρτης ο Αρχίδαμος, πως εύκολα τον ξεκινάς αλλά δύσκολα τον τελειώνεις...

Η ομιλία του Αρχίδαμου στη συνέλευση των Σπαρτιατών που παρουσία των πρέσβεων των Κορινθίων καλούνταν να αποφασίσουν την κήρυξη του πολέμου στην Αθήνα, είναι κάτι που όλοι πρέπει να διδάσκονται στις στρατιωτικές, διπλωματικές και δημοσιογραφικές σχολές προκειμένου να διαβάζουμε λιγότερες ανοησίες...

Έλεγε λοιπόν ο γηραιός βασιλιάς, ο οποίος δικαιώθηκε από την έκβαση του Πολέμου που ξεκίνησε για να τελειώσει σε μερικούς μήνες και κράτησε πάνω από 30 χρόνια με την καταστροφή στο τέλος αμφοτέρων των υπερδυνάμεων της εποχής:

"Αν μερικοί προσπαθήσουν με επαίνους να μας εξωθήσουν, παρά την θέλησή μας, σε επικίνδυνες περιπέτειες, δεν παρασυρόμαστε από τα ευχάριστα λόγια τους, κι αν θέλουν άλλοι να μας ερεθίσουν κατηγορώντας μας, δεν οργιζόμαστε και δεν αλλάζουμε γνώμη.

…Δεν είμαστε από εκείνους που επιδίδονται σε περιττά πράγματα και κρίνουν με παχιά μόνο λόγια τις πολεμικές προετοιμασίες του εχθρού, αλλά υστερούν πολύ τη στιγμή της δράσης.

Πιστεύουμε, αντίθετα, πως οι άλλοι είναι εξίσου προνοητικοί όσο εμείς και ότι τις τροπές της τύχης δεν μπορεί κανείς να τις προβλέψει με τη λογική.

Πάντα ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τους αντιπάλους μας πιστεύοντας πως κι αυτοί ενεργούν με σχέδιο μελετημένο.

Πρέπει, λοιπόν, να μην εξαρτούμε τις ελπίδες μας από τα ενδεχόμενα λάθη των εχθρών μας, αλλά από κατάλληλα μέτρα που εμείς θα πάρουμε, κι ας μη νομίζουμε ότι διαφέρει πολύ άνθρωπος από άνθρωπο.

Άριστος, όμως, είναι εκείνος που ανατρέφεται σκληρά και με πειθαρχία. Ας μην εγκαταλείψουμε, λοιπόν, όλες αυτές τις αρχές που μας κληροδότησαν οι πατέρες μας, τις οποίες εφαρμόζουμε με όφελος…"

Τουτέστιν: Λίγα λόγια και πολύ προετοιμασία και μακάρι να  μην χρειαστεί ποτέ να κάνουμε χρήση. Ας πάνε τα έξοδα χαμένα...

Ανατροπή δεδομένων...

Τα γεωπολιτικά δεδομένα τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας και στον κόσμο ευρύτερα έχουν αλλάξει. Οι εξελίξεις έχουν καταστεί ιδιαίτερα ρευστές με αποτέλεσμα εχθροί να γίνονται φίλοι και φίλοι να γίνονται εχθροί.  

Η Τουρκία φαίνεται πως επιδιώκει την αλλαγή των συμφωνιών που έχουν καθιερώσει τα σύνορα στην ευρύτερη περιοχή.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως έχει ξυπνήσει από τη χειμέρια νάρκη και διπλωματικά και στρατιωτικά δείχνει πως χειρίζεται τα ζητήματα που προκύπτουν με την επάρκεια που αναλογεί στους συσχετισμούς δυνάμεων τοπικά και ευρύτερα.

Το ελληνικό πλεονέκτημα...

Αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για τη χώρα η υπευθυνότητα που δείχνουν οι βασικές πολιτικές δυνάμεις που εκπροσωπούν μια ευρεία πλειοψηφία της κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την "κωλοτούμπα" του 2015 έχει επιδείξει ιδιαίτερα υπεύθυνη στάση στις βασικές εθνικές προκλήσεις.

Η στήλη εκφράζει συχνά με δηκτικό τρόπο τα τελευταία 10 χρόνια τις διαφωνίες με τις αριστερίστικες εμμονές του κόμματος του κ. Τσίπρα.

Δεν παραβλέπει όμως πως σε καίρια ζητήματα στρατηγικών επιλογών οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησαν τις βασικές εθνικές επιλογές.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε σε μια νύχτα τις φιλοπαλαιστιανικές επαναστατικές "φλυαρίες" και συνέχισε και διεύρυνε τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.

Εκ των υστέρων αποδεικνύεται πως ορθά έκλεισαν το ζήτημα της Β. Μακεδονίας γιατί η απειλή εκ ανατολών είναι σημαντικότερη και απαιτεί εστίαση όλης της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας  σε αυτό το μέτωπο.

Αποτελεί ισχυρό πλεονέκτημα για την Ελλάδα πως οι κύριες πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν πάνω από το 70% της ελληνικής κοινωνίας ακολουθούν στρατηγικές επιλογές οι οποίες είναι κοινές.

Αντιθέτως το βασικό μειονέκτημα της ισχυρότερης στρατιωτικά και οικονομικά Τουρκίας είναι ο διχασμός της κοινωνίας της  μεταξύ των κοσμικών Κεμαλιστών και ισλαμιστών Ερντογανιστών.

Μπορεί στο μεταναστευτικό, τη θωπεία των "Κουφουντινομπαχαλάκηδων" και την οικονομία κάποιος να ασκεί όση κριτική θέλει στις επιλογές των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρέπει να παραβλέπει όμως πως μετά την "κωλοτούμπα" του 2015 σε βασικές εθνικές στρατηγικές ακολούθησε την εθνική γραμμή και τη  συναίνεση.  Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα για τη χώρα αν δεν είχε συμβεί αυτό.

Η ειρηνική συνύπαρξη

Καλώς ή κακώς πολλοί Έλληνες τοποθετούνται αριστερά και άλλοι τόσοι δεξιά του κέντρου.

Η λύση είναι εξεύρεση των σημείων σύγκλισης σε κάποιες στρατηγικές επιλογές προκειμένου η χώρα να έχει συνέχεια και να μπορεί να κυβερνηθεί.

Η αντίληψη κάποιων ένθεν κακείθεν, περί της εξαφάνισης των πολιτικών αντιπάλων και της ολοκληρωτικής επικράτησης έχει αποδειχτεί περισσότερο καταστρεπτική παρά αποδοτική.

Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας, λοιπόν όπως λέει και ο ποιητής…

https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3529942/auto-to-xoma-einai-diko-tous-kai-diko-mas