Οι ομοιότητες μεταξύ της πολιτικής/κομματικής λατρείας και της Θρησκείας - Για ποιο λόγο δεν αντιλαμβάνονται το αυτονόητο

 Τα αριστερά κόμματα συγκρούονται με πράγματα τόσο αυτονόητα που ακόμα και ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους τα αντιλαμβάνεται ως τέτοια

Μάνος Βουλαρίνος

Το ότι η αριστερά είναι μια μορφή θρησκείας το έχουμε νομίζω εμπεδώσει. Έχει δόγμα, αγίους, μάρτυρες, ιερό βιβλίο, ιερά σύμβολα, πίστη σε έναν άλλο κόσμο απαλλαγμένο από όλα τα δεινά αυτού, μίσος για τους "απίστους" και γενικά όλα τα γνωρίσματα των θρησκειών (εξ ου και οι διώξεις στις υπόλοιπες θρησκείες εκεί που επικράτησε - ήταν μια προσπάθεια εξάλειψης του ανταγωνισμού). 

Είναι λοιπόν αναμενόμενο, ως θρησκεία, η σχέση που έχει με την πραγματικότητα να είναι κάπως χαλαρή. Οι θρησκείες άλλωστε δεν εξαρτώνται από την πραγματικότητα γιατί, αν εξαρτιόνταν από την πραγματικότητα, θα ήταν απόψεις που μεταβάλλονται μαζί της και όχι δόγματα που παραμένουν αναλλοίωτα εις τους αιώνας των αιώνων.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα και πιο ενοχλητικά γνωρίσματα των θρησκειών είναι πως, ενώ η σχέση τους με την πραγματικότητα είναι χαλαρή, η επιθυμία τους να της επιβληθούν και να την εξουσιάσουν είναι απόλυτη. Όταν όμως ένας θεσμός που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την πραγματικότητα προσπαθεί να επιβληθεί στην πραγματικότητα, αναγκαστικά συγκρούεται με το αυτονόητο. Ό,τι δηλαδή συνέβη με την Εκκλησία της Ελλάδας και τον πολιτικό γάμο, την καύση νεκρών ή τις ταυτότητες και ό,τι συμβαίνει αυτές τις μέρες με τα αριστερά κόμματα και το νομοσχέδιο της Κεραμέως για τα ΑΕΙ.

Προκειμένου να επιβληθούν στην πραγματικότητα και να επιβάλλουν το δόγμα τους, τα αριστερά κόμματα συγκρούονται με πράγματα τόσο αυτονόητα που ακόμα και ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους τα αντιλαμβάνεται ως τέτοια.

Γιατί πολλοί ψηφοφόροι της αριστεράς καταλαβαίνουν πως:

>. Είναι αυτονόητο να μην μπορείς να μπεις στο πανεπιστήμιο αν δεν έχεις μια επίδοση που να βεβαιώνει ότι γνωρίζεις τον τρόπο με τον οποίο ανοίγει ένα βιβλίο.

>. Είναι αυτονόητο πως η ιδιότητα του φοιτητή σε δημόσιο πανεπιστήμιο, δηλαδή του φοιτητή που για τη φοίτησή του πληρώνουν υποχρεωτικά οι συμπολίτες του, δεν μπορεί να είναι ισόβια ή όσο κάνει κέφι στον καθένα.

>. Είναι αυτονόητο πως οι τραμπούκοι και οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου δεν μπορούν να έχουν στα πανεπιστήμια άνεση κινήσεων την οποία ούτε καν ονειρεύονται έξω από αυτά.

>. Είναι αυτονόητο πως οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν μπορεί να είναι κέντρα διερχομένων ή ξενοδοχεία ημιδιαμονής ανοιχτά για κάθε περαστικό. 

>. Είναι αυτονόητο πως τα ελληνικά ΑΕΙ θα πρέπει να προσπαθήσουν να μοιάσουν (όσο αυτό είναι δυνατό) στα καλύτερα ξένα έτσι ώστε και αυτοί που δεν έχουν τα χρήματα να σπουδάσουν στο εξωτερικό να έχουν δικαίωμα σε αξιοπρεπείς χώρους σπουδών.

Ενάντια σ’ αυτά τα αυτονόητα (ακόμα και για πολλούς ψηφοφόρους τους) είναι που αγωνίζονται τα κόμματα της αριστεράς και οι διαδηλωτές που εναντιώνονται στο νομοσχέδιο της Κεραμέως αποδεικνύοντας πως, όπως συνήθως συμβαίνει με τις θρησκείες, εκφράζουν τη συντήρηση και όχι την πρόοδο.

Γιατί αν εξέφραζαν την πρόοδο, αν δεν ήταν αρχιερείς και ιερείς θρησκείας, θα αγωνίζονταν όχι ενάντια στα αυτονόητα αλλά υπέρ των αυτονόητων που το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει.

Θα αγωνίζονταν για τον περιορισμό της γάγγραινας που ακούει στο όνομα φοιτητικές κομματικές παρατάξεις. Αυτά τα κομματικά κατηχητικά που το νομοσχέδιο μοιάζει να θεωρεί ως πανεπιστημιακή κανονικότητα και αφήνει ανενόχλητα να λύνουν και να δένουν και να στρατολογούν φοιτητές οι οποίοι θα εξελιχθούν σε καριερίστες κομματανθρώπους.

Θα αγωνίζονταν ώστε η χρηματοδότηση των σχολών να εξαρτάται άμεσα από την αξιολόγηση ή/και το ερευνητικό τους έργο έτσι ώστε να εμπεδωθεί πως τα πανεπιστήμια δεν είναι απλώς χώροι λιμνάζουσας διδασκαλίας, αλλά ζωντανοί χώροι μετάδοσης αλλά και διεύρυνσης της γνώσης.

Θα αγωνίζονταν να κλείσουν οι σχολές που υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν τις ανάγκες τοπικών κοινωνιών ή/και διορισμών και θα αγωνίζονταν ώστε με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν να αυξηθεί η χρηματοδότηση των σχολών που έχουν εκπαιδευτικό και ερευνητικό λόγο ύπαρξης. 

Θα αγωνίζονταν ώστε τα κριτήρια για να γίνει (και να παραμείνει) κάποιος πανεπιστημιακός καθηγητής να γίνουν πιο αυστηρά και το ίδιο αυστηρός να είναι και ο διαρκής έλεγχός τους.

Θα αγωνίζονταν ώστε το νομοσχέδιο να αποκτήσει χώρο και για άλλα αυτονόητα και δεν θα αγωνίζονταν ενάντια στα αυτονόητα που το νομοσχέδιο ήδη περιέχει. Αλλά τότε δεν θα ήταν θρησκεία. Και δεν θα ήταν η αριστερά που ξέρουμε. Και μπράβο της.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/702009_agonas-diarkeias-enantia-sto-aytonoito»

Ελληνική Βουλή: Ούτε κουβέντα για τα μαγαζιά τους! - Η διακομματική ομερτά και η "συντεχνιακή" αλληλεγγύη - Για ποιους είναι θέμα υπαρξιακής φύσης.

 

 
Στη Βουλή συζητούν για τα προβλήματα στα πανεπιστήμια αλλά αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη που αναλογεί στις φοιτητικές παρατάξεις, δηλαδή στα κομματικά παραρτήματα εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας. 

Λες και υπάρχει μία διακομματική ομερτά, "συντεχνιακή" αλληλεγγύη στο μέγιστο δυνατό βαθμό

Κώστας Γιαννακίδης

Από το βήμα της Βουλής έγιναν πολλές αναφορές προς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται για την αστυνόμευση στους χώρους των ιδρυμάτων. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας το κάνει πιο ωραία από όλους, δείχνοντας και παραστατικά με το δάχτυλο. 

Το ενδιαφέρον σε αυτές τις συζητήσεις είναι ότι γίνεται εκτενής αναφορά σε αυτούς που διαμαρτύρονται, αλλά συνήθως δεν ακούγεται λέξη για εκείνους που συμφωνούν. Αν, ας πούμε, μπορούσαμε να μετρήσουμε τους φοιτητές και τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας που αποδέχονται την αστυνόμευση, ενδεχομένως η εικόνα να ήταν διαφορετική. Απλώς οι συγκριμένες «φυλές» δεν είναι και τόσο του ακτιβισμού και της διαμαρτυρίας. 

Στη Βουλή είπαν πολλά για την κατάσταση και τη βία στα πανεπιστήμια. Όμως απέφυγαν να αναφερθούν στα δικά τους μαγαζιά που λειτουργούν εκεί μέσα: στις κομματικές παρατάξεις. Δουλευόμαστε. Εντοπίζουμε στον πυρήνα του προβλήματος τους μπαχαλάκηδες και τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, αλλά δεν λέμε ότι οι κομματικές μας ακαδημίες έχουν μερίδιο ευθύνης στην παθογένεια των πανεπιστημίων. 

'Oλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι φοιτητικές παρατάξεις, αυτά τα φυτώρια κομματικών στελεχών. Είναι λες και προσπαθούν να τραβήξουν το Πανεπιστήμιο στο χθες ή, τέλος πάντων, να το μετατρέψουν σε θερμοκήπιο για εθνικές καχεξίες. 

Αν, λοιπόν, τα κόμματα είναι ειλικρινή ως προς την αγωνία τους για το Πανεπιστήμιο, οφείλουν να συνάψουν μία έντιμη συμφωνία για την απόσυρση των φοιτητικών παρατάξεων (τα περί απαγόρευσης που προτείνουν κάποιοι είναι βλακώδη, αντισυνταγματικά κ.λ.π). 

Ακούγεται αστείο, ε; Και είναι. Κανένας δεν κλείνει ένα μικρομάγαζο που στέλνει πελάτες στα κεντρικά. Όμως είναι εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο βγάζουν τις φοιτητικές παρατάξεις από την κουβέντα. Λες και υπάρχει μία διακομματική ομερτά, «συντεχνιακή» αλληλεγγύη στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και μην πει κανείς τους ότι αυτά δεν είναι εύκολο να γίνουν. Μπορούν πολύ εύκολα να διακόψουν την οργανική σύνδεση των παρατάξεων με τους κομματικούς μηχανισμούς. Χωρίς στήριξη, χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς κομματικούς πατερούληδες στο πλευρό των παιδιών. 

Η πρωτοβουλία δεν θα είναι καν τόσο τολμηρή όσο θα φαίνεται. Ούτως ή άλλως οι παρατάξεις και το περιβάλλον τους απονευρώνονται στο πέρασμα του χρόνου, δείχνουν απομεινάρι του παλιού και αρκετά τοξικές για το σώμα μίας υγιούς κοινότητας. 

Για την Αριστερά, το θέμα είναι υπαρξιακής φύσης. Για τους άλλους όμως; Ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να το τολμήσει, αυτή θα ήταν μία πραγματικά γενναία μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Μπορεί να του κοστίσει στα πανεπιστήμια, αλλά θα βγάλει περισσότερα από την κοινωνία. 

Υ.Γ Ο μόνος εκ των ομιλητών που αναφέρθηκε στις ευθύνες του πολιτικού συστήματος για τον κομματισμό στο Πανεπιστήμιο ήταν ο Δημήτρης Καιρίδης της ΝΔ. Ως πανεπιστημιακός τα έχει υποστεί όλα αυτά. 

Πηγή: Protagon.gr

Τα μυστικά των κινητοποιήσεων! - Τα τρία ιδεολογικά προπύργια, το ανομολόγητο πρόβλημα και η δημοκρατία της Αριστεράς!

 

Τρία ήταν μεταπολιτευτικώς τα ιδεολογικά προπύργια της Αριστεράς: Η διανόηση.

• Από τον Μανώλη Κοττάκη

Οι εφημερίδες. Τα πανεπιστήμια. Και δι’ αυτών «κυβερνούσε» χωρίς να κυβερνά. Με τη διανόηση έγραψε ξανά την Ιστορία της νεοτέρας Ελλάδος, ειδικώς του Εμφυλίου Πολέμου, με όρους νικητού και όχι ηττημένου. Κολακευόταν τότε η Αριστερά με τη φράση «η Δεξιά κυβερνά, η Αριστερά σκέπτεται». Με τις εφημερίδες διαμόρφωνε την πολιτική ατμόσφαιρα στην κοινωνία. Σε όλα τα επιτελεία του Τύπου ηγούνταν παλαιοί εαμίτες ή και νέες αριστερές μεταπολιτευτικές δυνάμεις. Ακόμη και ο κεντροδεξιός Τύπος έτσι στελεχωνόταν. Με τα πανεπιστήμια, τέλος, στρατολογούσε κομματικά μέλη, αύξανε τη διείσδυσή της στο εκλογικό σώμα και διέθετε εμπροσθοφυλακή για τις διαδηλώσεις.

Ο νόμος-πλαίσιο του 1982, που προέβλεπε συμμετοχή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα και κατ’ ουσίαν συνδιοίκηση με τους πρυτάνεις, τη μεταπολιτευτική διαμόρφωση των συσχετισμών στα ΑΕΙ επικύρωνε. Μέσω αυτού -οι συντάκτες του το έχουν μετανιώσει- η Αριστερά αύξησε καταλυτικά την παρουσία της στα μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού. Απέκτησε λέκτορες, αναπληρωτές επίκουρους και τακτικούς καθηγητές, οι οποίοι αποτελούν σήμερα, καθένας στον τομέα του, την αυθεντία που ορίζει την κατεύθυνση της επιστήμης αλλά και το μονοπώλιο της σκέψης. Ταυτοχρόνως «εξόρισε» από το πανεπιστήμιο διάνοιες που την απειλούσαν – χαρακτηριστικό το παράδειγμα του διαπρεπούς καθηγητή Νανόπουλου στον οποίο εφράγη ο δρόμος. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η Αριστερά πολέμησε λυσσωδώς τη δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Ο φόβος ότι θα «ανοίξει» η κλειστή ακαδημαϊκή επετηρίδα και θα χαθεί διαπαντός το μονοπώλιο της σκέψης.

Οι «αυθεντίες» που έγερναν την πλάστιγγα υπέρ της σε κρίσιμες στιγμές. Προχωρώ συντόμως σε αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις γιατί είναι μάλλον δύσκολο στον τρίτο αδαή που έχει μαύρα μεσάνυκτα για την αριστερά κουλτούρα και πρακτική να κατανοήσει γιατί αυτές τις ημέρες η Αριστερά πραγματοποιεί το ένα συλλαλητήριο πίσω από το άλλο εναντίον του νόμου Κεραμέως για την Ανώτατη Εκπαίδευση τη στιγμή που:

 α) δεν πράττει με την ίδια επιμονή κάτι ανάλογο για τους πληττόμενους κλάδους από την πανδημία και 

β) οι δημοσκοπήσεις της «λένε» ότι οι απόψεις της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι ισχυρά πλειοψηφικές και οι δικές της ασθενώς μειοψηφικές.

Η απάντηση είναι ότι ελάχιστα την ενδιαφέρει αυτό. Αυτό που την «καίει» είναι η μείωση των εισακτέων κατά 20.000 με την καθιέρωση της βάσης και η πτώση του προπυργίου της ανομίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους του ασύλου. Και τούτο για έναν απλό λόγο, τον οποίο υπαινίχθηκα ευθέως ανωτέρω: Λιγότεροι εισακτέοι στα ΑΕΙ ίσον λιγότερη επιρροή στη νεολαία, λιγότερη στρατολόγηση στους οριοθετημένους χώρους του πανεπιστημίου, μικρότερες διαδηλώσεις. 

Φαντάζεται κανείς ότι πήρε ο πόνος την Αριστερά για το γεγονός ότι οι αποτυχόντες να εισέλθουν στα ΑΕΙ θα εγγραφούν στα κολέγια και τα ΙΕΚ; Θεωρεί κανείς ότι το πρόβλημά της είναι το χαμηλό επίπεδο των κολεγίων και των ΙΕΚ; 

Μα αν την ένοιαζε διαχρονικά το επίπεδο σπουδών, δεν θα έτρεχαν τα ίδια της τα μέλη και στελέχη να σπουδάσουν σε αμφίβολης ποιότητας σχολές Νομικής, Ιατρικής κ.ά. στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, ακόμη και στην Ιταλία. 

Αν την ένοιαζε, θα διάβαζε μελέτη της ΓΣΕΕ που αποκαλύπτει ότι οι πτυχιούχοι ΑΕΙ φοιτούν μετά το πέρας των σπουδών τους σε ΙΕΚ γιατί μόνο έτσι βρίσκουν θέση στην αγορά εργασίας. Εάν την ένοιαζε, θα διαμαρτυρόταν για την εξίσωση ΤΕΙ – ΑΕΙ. Αστειευόμαστε, προφανώς!

Το ανομολόγητο πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στα κολέγια και στα ΙΕΚ δεν είναι δυνατό το πολιτικό ψηστήρι. Και κυρίως η στρατολόγηση. Στις περυσινές φοιτητικές εκλογές (ΔΑΠ 49%) η παράταξη της Πανσπουδαστικής έλαβε 20%, τέσσερις φορές πάνω το ποσοστό του ΚΚΕ στην επικράτεια. Τα ΕΑΑΚ 9% και η ΠΑΣΠ 8%. Για να αυξηθούν τα ποσοστά αυτά και να αιμαδοτοδοτηθεί η γηρασμένη εκλογική βάση του εν συνεδριακή τροχιά ΚΚΕ απαιτούνται «ηρωικά» γεγονότα. Πορείες. Επεισόδια. Προσαγωγές. Ξύλο. Καταγγελίες. Είναι καταπληκτικό να παρατηρεί κανείς με ποια επιχειρήματα επιχειρεί η Αριστερά να ματαιώσει την ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως.

Και ποια τακτική ακολουθούν μεταξύ τους τα αριστερά κόμματα στην προσπάθεια να υφαρπάξουν πελατεία το ένα από το άλλο! Επί της αρχής ζήτησαν απόσυρση του νομοσχεδίου με επιχείρημα την πανδημία. Εάν είχαν ζητήσει πλήρη αναστολή των εργασιών της Βουλής (ψήφιση νόμων, κύρωση διεθνών συμβάσεων, συνεδρίαση επιτροπών, κοινοβουλευτικό έλεγχο), τότε ίσως είχε αξιοπιστία το επιχείρημα της πανδημίας. Αλλά δεν το έκαναν. Αντιθέτως, αυτό που πρότειναν στον ελληνικό λαό σε περίοδο κρίσεως είναι η διακοπή της νομοθέτησης και κατ’ επέκταση της διακυβέρνησης. Πρωτότυπο!

Έπειτα επιχείρησαν να οικοδομήσουν το επιχείρημα ότι, αν αθροιστούν τα ποσοστά τους στο εκλογικό σώμα, ξεπερνούν το 50% και κατά συνέπεια η κυβέρνηση πρέπει να ικανοποιήσει την απαίτησή τους για αναβολή. Στην ουσία πρότειναν όμως την κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι έδρες όλων των συνασπισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά του νομοσχεδίου Κεραμέως είναι μόλις 132! Ωραίοι λογαριασμοί.
Όπως ωραίος και ο χαρακτηρισμός της συγκέντρωσης «πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο»:

Έτσι αποκλήθηκε η συγκέντρωση 5.000-7.000 κομματικών μελών με κόκκινα λάβαρα χωρίς την παρουσία ούτε ενός εν ενεργεία πρυτάνεως. «Πανεκπαιδευτικό». Πόσο δυστυχείς. 

Κράτησα για το τέλος το καλύτερο: Τον συναγωνισμό «αλληλεγγύης» εντός Κοινοβουλίου. Αριστερά κόμματα που δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό έσπευσαν να αξιοποιήσουν μια αψιμαχία έξω από τη ΓΑΔΑ για να υποστηρίξουν ότι ξυλοκοπήθηκε η βουλευτής του ΜέΡΑ25 Σοφία Σακοράφα. Ενώ, όπως διευκρίνισε αργά το βράδυ της ιδίας μέρας η σεμνή άλλοτε πρωταθλήτριά μας στον ακοντισμό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.

Όλα αυτά συνέβησαν την ημέρα που ο πρόεδρος Ερντογάν απείλησε ευθέως ξανά την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της, οι εστιάτορες μετέβησαν στο Μαξίμου για να παραδώσουν τα κλειδιά τους, το οικονομικό επιτελείο αποκάλυψε πως ετοιμάζεται να αναθεωρήσει τον Προϋπολογισμό λόγω της ύφεσης και σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία το ιδιωτικό χρέος -οι πολίτες που κάνουν στάση πληρωμών αυξάνονται δραματικώς- εκτοξεύεται. Κάποιοι τη μέρα αυτή αφηνίασαν στο κέντρο της Αθήνας υπέρ της αιωνιότητος της φοιτητικής ιδιότητος και εμμέσως υπέρ του δικαιώματος στην αντιγραφή και τη λογοκλοπή. Λες και η χώρα έχει καιρό για χάσιμο. Ε, λοιπόν, όχι, η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Για νέο «ραχατηλίκι».

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει και όσο νωρίτερα σταματήσει την αυτοθυματοποίηση η Αριστερά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητές της να μειώσει τη νέα συρρίκνωση που θα υποστεί σε εθνικό επίπεδο. Όσα μέλη κι αν «ψαρέψει» στα τραπεζάκια έξω από τις Γραμματείες των σχολών. Εάν θέλει, ας το καταλάβει. Αν όχι, κακό του κεφαλιού της. Ας παραμείνει κλεισμένη στον υπέροχο κόσμο της.

πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/169214/ta-mystika-ton-kinitopoiiseon/

Υπεράνω όλων η πατρίς

 

«Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι». Σωκράτης (Πλάτωνος «Κρίτων», 51α, 51β)

• Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Σε μια εποχή που η παιδεία του επίσημου ελληνικού κράτους σε όλες τις βαθμίδες επιχειρεί την αλλαγή της ιδιοπροσωπίας του Έλληνα, προωθώντας πρότυπα ξένα προς την ελληνική παράδοση και την Ιστορία.

Σε μια εποχή που το ελληνικό κράτος αλλά και οι… πνευματικές ελίτ κακοποίησαν και συνεχίζουν να κακοποιούν την ελληνική γλώσσα, που είναι το θεμέλιο αλλά και ο συνεκτικός κρίκος του ελληνικού έθνους.

Σε μια εποχή που συστηματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν πρότυπα που αποξενώνουν τους Έλληνες από την παράδοση και την Ιστορία.

Σε μια εποχή που τα κόμματα πρεσβεύουν ιδέες και εφαρμόζουν προγράμματα που οδηγούν στη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της Ελλάδας.

Σε μια εποχή που οι διανοούμενοι και οι ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι σε μεγάλο βαθμό διδάσκουν το δόγμα της ασυνέχειας, δηλαδή ότι το ελληνικό έθνος είναι δημιούργημα του ελληνικού κράτους και δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιότητα.

Σε μια εποχή που λόγω της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η ελληνική κρατική τηλεόραση, ενώ θα έπρεπε καθημερινά να μεταδίδει ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ με ήρωες και γεγονότα της Επανάστασης του 1821, δείχνει άλλα αντ’ άλλων.

Σε μια εποχή που η ελληνική κυβέρνηση ανέθεσε την ευθύνη για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 σε εθνοαποδομητές και σε άτομα που στην ουσία μισούν τον Ελληνισμό.

Σε μια εποχή που όλο αυτό το σύστημα που προανέφερα θέλει να μας αποξενώσει από την Ιστορία και τις ηρωικές μορφές των εθνικών μας αγώνων.

Σε μια εποχή που η νεολαία της πατρίδας μας γράφει συνθήματα στους τοίχους του τύπου «Ελληνας είσαι και φαίνεσαι», «Μετανάστες, μη μας αφήνετε μόνους μας με τους Ελληνες», «Να πεθάνουν οι Ελληνες, να ζήσουμε εμείς»…

Σε μια εποχή που η νεολαία της πατρίδας μας βεβηλώνει και βανδαλίζει συστηματικά τις προτομές, τα αγάλματα και τους ανδριάντες εθνικών ηρώων με συνθήματα αντεθνικά και ανθελληνικά.

Σε μια εποχή που γίνονται όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα… ένας Ελληνας, απόγονος των Πετμεζάδων και των Λιονταίων, που αγωνίστηκαν το 1821 για να ελευθερωθεί το Γένος, είπε σας εμάς, στην παρηκμασμένη Ελλάδα που μισεί τον εαυτό της, ότι «ξυπόλυτος ήλθα, ξυπόλυτος θα φύγω, γι’ αυτό αφήνω όλη την περιουσία μου στην Ελλάδα, γιατί αυτό προστάζουν οι αγωνιστές πρόγονοί μου».

Είναι ο 97χρονος Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος πλαστογράφησε την ταυτότητά του όταν ήταν 16 ετών, για να φαίνεται 18 και να δικαιούται να συμμετάσχει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή αυτό του «επέβαλλαν» οι νεκροί ήρωες πρόγονοί του.

Είναι ο Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος, αν και απέκτησε περιουσία και έγινε εφοπλιστής, δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τους αγώνες των προγόνων του και τα συμφέροντα της πατρίδας.

Είναι ο Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος ίδρυσε το Μουσείο «Ιάκωβος Τσούνης» στο Αίγιο, για να θυμίζει στους νεότερους τους ήρωες προγόνους μας και να μας εμπνέουν σε κάθε βήμα της ζωής μας.

Είναι ο 97χρονος έφηβος Ιάκωβος Τσούνης, ο σύγχρονος εθνικός ευεργέτης που δώρισε την περιουσία του (23.000.000 ευρώ) και 60 σκάφη αμφίβιων επιχειρήσεων στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, δίνοντας το μήνυμα προς όλους μας ότι υπεράνω όλων είναι η πατρίς.

Ελπίζω να καταλάβαμε τώρα γιατί θέλουν να μας αποξενώσουν από τους ήρωες προγόνους μας, από τους αγωνιστές των εθνικών μας αγώνων.

Γιατί, αν το καταφέρουν, δεν θα ενδιαφέρονται οι Έλληνες για τα εθνικά μας θέματα.
Γιατί, αν το καταφέρουν, όταν χρειαστεί, οι (Νεο)Ελληνες δεν θα θελήσουν να υπερασπιστούν την πατρίδα, όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας πάντοτε όποτε τους κάλεσε η πατρίδα.

Γιατί, αν το καταφέρουν, δεν θα ξαναβρεθούν άλλοι Ελληνες, όπως ο Ιάκωβος Τσούνης (1925), ο οποίος στα 97 χρόνια του δώρισε ολόκληρη την περιουσία του στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Είναι καιρός, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, μια επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, εμείς οι Ελληνες, οι απλοί πολίτες, να αναθεωρήσουμε πολλά, για να ολοκληρώσουμε κάποια στιγμή την Επανάσταση, να δικαιώσουμε τον αγώνα των προγόνων μας και να αποκτήσει η Ελλάδα την πραγματική ανεξαρτησία της.

πηγή: https://www.newsbreak.gr/apopseis/169252/yperano-olon-i-patris/

ΥΕΘΑ: Τι χρηματικό ποσό υποχρεούται να καταβάλει, ο μέτοχος ή μερισματούχος του ΜΤΣ, για την τέλεση γάμου

Eρώτηση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (υπ. Αριθμ. 3395/20-01-2021) με θέμα: «Καταβολή μισθού για αναγνώριση γάμου»

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΘΕΜΑ: Κοινοβουλευτικός Έλεγχος 

ΣΧΕΤ.: Ερώτηση 3395/20-01-2021 της Βουλής των Ελλήνων 

Σε απάντηση της σχετικής Ερώτησης, που κατέθεσαν οι βουλευτές κ.κ. Παπαναστάσης Νίκος και Παφίλης Θανάσης με θέμα «Καταβολή μισθού για αναγνώριση γάμου», σας γνωρίζω τα ακόλουθα: 

Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 2 του ν.1105/1980 (Α'299), προβλεπόταν η υποχρεωτική καταβολή χρηματικού ποσού, ίσου με ένα βασικό μισθό, που έφερε κατά το χρόνο της καταβολής για τον πρώτο γάμο, για τον κάθε μέτοχο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΜΤΣ). 

Με το άρθρο 17 του ν. 3036/2002 (Α΄171) καταργήθηκαν από 23-7-2002 οι διατάξεις του άρθρου 2 του ν.1105/1980. 

Επομένως, οι μέτοχοι του ΜΤΣ που έχουν τελέσει το γάμο τους μετά την 22- 7-2002 απαλλάσσονται της υποχρέωσης καταβολής ενός βασικού μισθού υπέρ ΜΤΣ. 

Περαιτέρω, με τις διατάξεις του άρθρου 124 του ν.4472/2017 (Α' 74), εφαρμόσθηκε από την 1 η Ιανουαρίου 2017 το νέο μισθολόγιο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, όπου η μισθολογική κατάταξη των μονίμων στελεχών πραγματοποιείται σε τέσσερις (4) κατηγορίες, ανάλογα με την προέλευσή τους, ενώ με τις διατάξεις του άρθρου 125 του ίδιου νόμου, καθορίσθηκαν οι μηνιαίοι βασικοί μισθοί ανά κλιμάκιο και κατηγορία κατάταξης. 

Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, προέκυψε αύξηση του χρηματικού ποσού που υποχρεούται να καταβάλει ο μέτοχος ή μερισματούχος του Ταμείου για την αναγνώριση του γάμου, ο οποίος συνάφθηκε προ της 23ης Ιουλίου 2002. 

Τέλος σας γνωρίζουμε ότι, κατά την παρούσα φάση, βρίσκεται στο στάδιο της νομικής επεξεργασίας πρόταση του ΔΣ/ΜΤΣ, για τη διαμόρφωση του ύψους του χρηματικού ποσού που υποχρεούται να καταβάλει ο μέτοχος ή μερισματούχος του  Ταμείου για την τέλεση γάμου, ώστε να διαπιστωθεί εάν είναι δυνατή η τροποποίηση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου. 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Ο εφιάλτης της απλής αναλογικής - Η πόρτα της πολιτικής κόλασης και ασυνεννοησίας.

 

Σκεφθείτε για μια στιγμή αυτήν τη χώρα να κυβερνιέται σε συνθήκες απλής αναλογικής. Το ενδεχόμενο μοιάζει με εφιάλτη. Οι απειλές και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι τεράστιες, χωρίς προηγούμενο. Από την πανδημία, το προσφυγικό, τις σχέσεις με την Τουρκία έως τη διαχείριση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, είμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη συγκυρία, που δεν θα σταματήσει σύντομα.

Έχουμε μια πολιτική κουλτούρα όπου "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Ο διχασμός, με τη βοήθεια του κανιβαλισμού των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχει κόψει γέφυρες συνεννόησης. Μίσος, βρισιές, βαριές κουβέντες αποτελούν πια τη ρουτίνα. Δεν έχουμε την κουλτούρα της συναίνεσης των βόρειων εταίρων μας.

Εδώ υπάρχει και ένας ακόμη μεγάλος κίνδυνος: Στην εποχή του ακραίου αντισυστημικού τσουνάμι, η απλή αναλογική θα ανοίξει την πόρτα της Βουλής σε κόμματα και βουλευτές που θα πρεσβεύουν τα πιο παλαβά, απίθανα, ακραία πράγματα. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θα είναι ούτε δύσκολο ούτε και ακριβό να μπει ένα μικρό κόμμα στη Βουλή. Μαζί με την πόρτα του Κοινοβουλίου, θα ανοίξει και η πόρτα της πολιτικής κόλασης και ασυνεννοησίας.

Μα, θα πει κάποιος, γιατί να μη μιμηθούμε χώρες τις οποίες κυβερνούν εδώ και δεκαετίες κυβερνήσεις συνεργασίας; Διότι, πρώτα απ’ όλα, εμείς έχουμε ένα αδύναμο κράτος. Μας λείπει η «ραχοκοκαλιά» που θα εγγυόταν ότι το κράτος θα δούλευε στον αυτόματο άσχετα από το ποιος μάς κυβερνά ή εάν έχουμε εκλογές κάθε λίγους μήνες. Ούτε είμαστε μια χώρα που σηκώνει τεχνοκρατικές κυβερνήσεις.

Η απλή αναλογική μπορεί εύκολα να αποδειχθεί μονόδρομος με προορισμό μια νέα χρεοκοπία. Είναι μια λάθος συνταγή γι’ αυτήν τη χώρα.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561259333/o-efialtis-tis-aplis-analogikis/

Συντάξεις/Αναδρομικά: Τεράστιο, το νέο κύμα δικαστικών προσφυγών, για την διεκδίκηση των αναδρομικών

 

Φουντώνει το κύμα δικαστικών προσφυγών των συνταξιούχων στο ΣτΕ για τη διεκδίκηση των αναδρομικών των επικουρικών συντάξεων και των κομμένων δώρων για το 11μηνο (Ιουνίου 2015-Μαΐου 2016). 

Όπως αναφέρει η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", η απόφαση αυτή αφορά 1,3 εκατ. συνταξιούχους και η σχετική απόφαση του ΣτΕ αναμένεται να εκδοθεί το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου.

Οι προσφεύγοντες έχουν μεγάλες πιθανότητες να δικαιωθούν δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν κατέβαλε τα αναδρομικά των επικουρικών συντάξεων και των δώρων που διεκδικούν τώρα οι συνταξιούχοι και μάλιστα με το δεδικασμένο που δημιουργεί η απόφαση του ΣτΕ του περασμένου Ιουλίου. 

Δηλαδή καταβλήθηκαν πρόσφατα τα αναδρομικά από τις παράνομες περικοπές των αναδρομικών στις κύριες συντάξεις αλλά δεν δόθηκαν οι επιστροφές από τις περικοπές στα δώρα, που αφορά το σύνολο των χαμηλοσυνταξιούχων και τις επικουρικές συντάξεις. 

Είναι ενδεικτικό ότι το τελευταίο διάστημα εκδίδονται η μια μετά την άλλη δικαστικές αποφάσεις από τα Πρωτοδικεία που δικαιώνουν τους συνταξιούχους που έχουν προσφύγει.

πηγή:https://www.enikonomia.gr/my-money/244504,anadromika-ste-fountonei-to-kyma-prosfygon-apo-tous-syntaxiouchou.html