Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

Ο Τραμπ "προστατεύει" με τεθωρακισμένα, το λαό του San Diego - Δείτε τις εφιαλτικές προβλέψεις για πληθυσμό της Νέας Υόρκης - ΒΙΝΤΕΟ








 Τεράστιος αριθμός τανκ, δυνάμεις τεθωρακισμένων εισέβαλαν στο San Diego,στην Καλιφόρνια για να επιβάλουν μέτρα για κορωνοιό. 
Η Πολιτεία της California επέβαλε ένα lockdown στους 40.000.000 κατοίκους της για τη μη διασπορά του ιού. 
"Προβλέπουμε ότι το 80% του πληθυσμού της New York θα μολυνθεί από τον Coronavirus", δήλωσε ο κυβερνήτης της Πολιτείας ο Andrew Cuomo.
Περισσότεροι από 10,000 βρέθηκαν θετικοί στον covid19 στη New York Πολιτεία αυξήθηκαν κατά 3.254 από την Παρασκευή αναφέρει το WNBC…
Η Νέα Υόρκη είναι έρημη και βορειότερα, η πόλη των 80.000 κατοίκων της New Rochelle που ανήκει στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης ήταν η πρώτη που χτυπήθηκε από τον ιό. Έχει τοποθετηθεί σε καραντίνα, μολυσμένη με τον κοροναϊό, περιβάλλεται από τον στρατό που απαγορεύει στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν και να εισέλθουν για να απομονώσουν τη μόλυνση.



dimpenews.com



Η Νέα Υόρκη είναι έρημη και βο

Άσκηση, παγκόσμιας πανδημίας, πραγματοποίησαν οι ΗΠΑ, τον Οκτώβριο 2019! - Γνώριζαν κάτι που δεν ήξεραν όλοι οι υπόλοιπο και το έκρυβαν;




Γιατί οι ΗΠΑ οργάνωσαν το event 201,μια άσκηση παγκόσμιας πανδημίας τον Οκτώβρη 2019 λίγο πριν την εμφάνιση του covid19;    
Γνώριζαν κάτι που δεν ήξεραν όλοι οι υπόλοιποι; 
Γιατί o Αναπληρωτής Διευθυντής της CIA συμμετείχε σε αυτήν; 
Είναι γιατί απλά οι ΗΠΑ προέβλεψαν τα επερχόμενα; 
Μάλλον δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση.
Ο John Rood, ο καλύτερος σύμβουλος του Πενταγώνου για την πολιτική Άμυνας άλλωστε τον τελευταίο Ιούλη είχε ορίσει τον εχθρό αφού είχε αποκαλέσει την Κίνα ως την πιο μεγάλη απειλή “για τον τρόπο ζωής μας στις ΗΠΑ ” στο Aspen Security Forum.
Η πανδημία του 1918, με 1 δις προσβεβλημένους κι αριθμό νεκρών κατ΄εκτίμηση ” 17-50.000.000 κι ίσως 100 εκατομμύρια …ήταν μια από τις πιο θανατηφόρες επιδημίες της ιστορίας της ανθρωπότητας “, σύμφωνα με wikipedia,αποδείχθηκε ότι προήλθε από ΗΠΑ αλλά άφησαν την Ισπανία για ένα αιώνα να φέρει το στίγμα της διάδοσης.

dimpenews.com

"Μετανάστες" στον Έβρο, με την βοήθεια των Τούρκων, βιντεοσκοπούν τις κινήσεις Ελλήνων Αστυνομικών και Στρατιωτικών - Δείτε φωτογραφίες



Την ώρα που συνεχίζονται οι εργασίες για την επιμήκυνση του φράχτη στον Έβρο με συρματόπλεγμα ενώ εντύπωση προκαλεί η πρέσα με το μπετόν από την πλευρά της Τουρκίας που δείχνει ότι κάτι χτίζεται

Πολεμικό σκηνικό στις Καστανιές του  Έβρου στήνουν απο το πρωί του Σαββάτου ομάδες μεταναστών με τη βοήθεια των Τούρκων.

Όπως φαίνεται απο τις φωτογραφίες - ντοκουμέντο του protothema.gr, το αγριεμένο πλήθος μετά απο εντολές και οδηγίες που έχει δεχθεί βιντεοσκοπεί τις κινήσεις των Ελλήνων αστυνομικών και στρατιωτών σε μια προσπάθεια να μελετήσει και να αποκρυπτογραφήσει τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς.

Ύπο το φόβο του κορωνοϊού φαίνεται, μάλιστα, να έχουν λάβει μέτρα αυτοπροστασίας φορώντας μασκες και γάντια.

Παράλληλα, όπως φαίνεται και στις υπόλοιπες φωτογραφίες που παρουσιάζει το protothema.gr, από το πρωί πραγματοποιούνται εργασίες για την επιμήκυνση του φράχτη με συρματόπλεγμα, ενώ εντύπωση προκαλεί η πρέσα με το μπετόν από την πλευρά της Τουρκίας που δείχνει ότι κάτι χτίζεται.



Ιμπραήμ πασάς: Τα άγνωστα γεγονότα που τον απομυθοποιούν

Η ζωή και η δράση του ανθρώπου που λίγο έλειψε να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση του 1821-Τα άγνωστα περιστατικά και οι μεγάλες απώλειες του από την αναχώρηση του από την Αλεξάνδρεια ως την αποβίβαση των στρατευμάτων του στην Πελοπόννησο

Ο κορωνοϊός σίγουρα, και δικαιολογημένα, μονοπωλεί το ενδιαφέρον της παγκόσμιας και της ελληνικής κοινής γνώμης. Καθώς δεν είμαστε ειδικοί, δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με το θέμα, άλλωστε το protothema.gr καλύπτει πλήρως το κεφάλαιο «κορωνοϊός». Έτσι, μετά το χθεσινό μας άρθρο για τις επιδημίες στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα, επιστρέφουμε σήμερα στα γνωστά, αμιγώς ιστορικά θέματα. Θα ασχοληθούμε με τον Ιμπραήμ πασά, τον άνθρωπο που λίγο έλειψε να σταθεί μοιραίος για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και να πετύχει όσα δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια (πριν το 1825), τα οθωμανικά στρατεύματα: να την καταπνίξει.

Ποιος ήταν ο Ιμπραήμ πασάς;

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως ο Ιμπραήμ υπήρξε υπερτιμημένος; ‘Όχι τόσο στον τομέα των ικανοτήτων του, όσο στο θέμα της εκστρατείας του στην Ελλάδα. Οι περισσότερες Ελληνίδες και οι περισσότεροι Έλληνες, αν ρωτηθούν για αυτόν, θα απαντήσουν (όσες και όσοι ξέρουν…), ότι ήταν ένας φοβερός και τρομερός στρατιωτικός που συνέτριψε παντού τους Έλληνες και αν δεν είχα παρέμβει οι Μεγάλες Δυνάμεις και δεν ακολουθούσε η ναυμαχία του Ναβαρίνου και η εκστρατεία του Μεζόν στην Πελοπόννησο, σίγουρα θα είχε καταστείλει την Επανάσταση.
Το 2016, από τις ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του αείμνηστου ιστορικού και ακαδημαϊκού Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου (1912-2014), με τίτλο «Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο καταλύτης για την αποδιοργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης 24 Φεβρουαρίου- 23 Μαΐου 1825». Το συγκεκριμένο έργο, γράφτηκε απ’ τον αείμνηστο Μ. Σακελλαρίου, μεταξύ 1939- 1942. Σκόπευε να το συνεχίσει και να το εμπλουτίσει με στοιχεία από ευρωπαϊκά και αιγυπτιακά αρχεία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, η απόφασή του να ασχοληθεί με την αρχαία ελληνική ιστορία, τον έκαναν να μην ασχοληθεί περαιτέρω με τον Ιμπραήμ. Ωστόσο, το 2007, αποφάσισε να δει πάλι το υλικό που είχε συγκεντρώσει, 65 χρόνια πριν. Με μερικές προσθήκες και βελτιώσεις, το βιβλίο εκδόθηκε το 2016, φέρνοντας στο φως πολύτιμες και άγνωστες πληροφορίες για τον Ιμπραήμ και την δράση του, που ανατρέπουν πολλά απ’ όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα γι’ αυτόν.

Ο Ιμπραήμ πασάς γεννήθηκε το 1789 στην Καβάλα ή στο χωριό Νικηφόρος (παλαιότερα Νουσρατλί), της Δράμας. Ήταν γιος του αλβανικής καταγωγής Βαλή της Αιγύπτου Μοχάμετ Άλη και μιας Χριστιανής, γνωστής ως χήρας Τουρματζή. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ήταν γιος της χήρας, από τον γάμο της με κάποιον Τουρματζή και ο Μοχάμετ Άλη τον υιοθέτησε. Πήρε μόρφωση από Ευρωπαίους παιδαγωγούς. Ήταν κοντός και παχύς, τολμηρός αποφασιστικός και παράφορος. Μετά τον διορισμό του πατέρα του ως αντιβασιλέα της Αιγύπτου (1805), ο Ιμπραήμ άρχισε να δείχνει τις στρατιωτικές του ικανότητες. Ο Μοχάμετ Άλη, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του, τον εξόρισε αρχικά στο εσωτερικό της Αιγύπτου, όμως σύντομα τον χρειάστηκε για να εξοντώσει τους Μαμελούκους που λυμαίνονταν το Σουλτανάτο της Αιγύπτου.

Το 1818, κατέστειλε την εξέγερση των Βαχαβιτών, μιας μουσουλμανικής αίρεσης και επανέφερε τη Μεδίνα, ιερή πόλη των Μουσουλμάνων, στην οθωμανική επικράτεια. Για ανταμοιβή, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ του ανέθεσε το πασαλίκι της Μέκκας και τον ονόμασε πασά με τρεις ιππουρίδες (αλογοουρές) καθιστώντας τον ισότιμο με τον πατέρα του. Από τότε ασχολήθηκε συστηματικά με τη σωστή οργάνωση του αιγυπτιακού στρατού και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε σε καίριες θέσεις Γάλλους, κυρίως, αξιωματικούς που είχαν πάρει μέρος στους ναπολεόντειους πολέμους. Στην προσπάθειά του αυτή, συνάντησε πολλές αντιδράσεις από τους Αιγύπτιους αξιωματικούς ωστόσο κατάφερε να επιβληθεί. Έτσι, το 1823, ο στρατός της αντιβασιλείας της Αιγύπτου, απαρτιζόταν από 100.000 άνδρες αρκετά καλά γυμνασμένους και ετοιμοπόλεμους.

Η Επανάσταση ως το 1824

Τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, οι ελληνικές δυνάμεις υπερίσχυσαν σχεδόν παντού σε στεριά και θάλασσα, των Οθωμανικών. Το 1823, η δύναμη της αντίστασης των Οθωμανών μειώθηκε ακόμα περισσότερο και η Επανάσταση είχε εδραιωθεί και ο εχθρός φαινόταν ανίκανος να την καταστείλει. Και μέσα στα ελευθερωμένα από τους Έλληνες εδάφη μόνο λίγα φρούρια, κι αυτά αποκλεισμένα, παρέμεναν στα χέρια των Τούρκων: της Αθήνας, της Ναυπάκτου, της Καρύστου, της Πάτρας, της Μεθώνης και της Κορώνης.

Κι ενώ οι Οθωμανοί φαίνονταν αποδυναμωμένοι και οι Έλληνες σε πολύ πλεονεκτική θέση, οι εσωτερικές έχθρες, ο φανατισμός και προσωπικές φιλοδοξίες, οδήγησαν από τα τέλη του 1823 ως τις αρχές του 1825 σε εμφύλιες συγκρούσεις, δύο φορές, που λίγο έλειψε να προκαλέσουν το τέλος και την αποτυχία, την «αυτοκατάλυση» της Επανάστασης.

Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο σουλτάνος αποφάσισε να κινητοποιήσει και να αξιοποιήσει περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις. Έτσι απευθύνθηκε στον ημιανεξάρτητο «υφιστάμενό» του, Μοχάμετ Άλη της Αιγύπτου που ήταν ο πρώτος επικεφαλής ισλαμικής χώρας που προσανατολιζόταν προς τη Δύση. Οι δυο τους αποφάσισαν να συμπράξουν. Ο μεν σουλτάνος θα κατέπνιγε την Επανάσταση στα νησιά, ενώ ο δεύτερος θα καταλάμβανε την Κρήτη και την Πελοπόννησο, τις οποίες, αν όλα πήγαιναν όπως τα είχαν σχεδιάσει, θα του παραχωρούσε μετά την καταστολή της Επανάστασης ο σουλτάνος.

Η εκστρατεία άρχισε να σχεδιάζεται στις αρχές του 1824.

Η εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Ελλάδα

Η προετοιμασία της κράτησε αρκετούς μήνες. Στο επιτελείο του Ιμπραήμ ανήκαν Ευρωπαίοι αξιωματικοί όπως αναφέραμε, με επικεφαλής τον Γάλλο εξωμότη de Seve που έγινε γνωστός ως Σο(υ)λεϊμάν μπέης. Ο Ιμπραήμ άρχισε να συγκεντρώνει και να εκπαιδεύει στρατό, να μαζεύει χρήματα, πολεμικό υλικό και τρόφιμα και να ναυλώνει ευρωπαϊκά φορτηγά για να μεταφέρει τον στρατό του στην Ελλάδα. Είχε φροντίσει ακόμα και να δωροδοκήσει Ευρωπαίους τυχοδιώκτες που εμφανιζόμενοι ως φιλέλληνες, γύριζαν σε διάφορα μέρη της χώρας μας συγκεντρώνοντας πληροφορίες που τις μετέφεραν στη συνέχεια στον Ιμπραήμ. Αυτός πίστευε ότι ως την άνοιξη του 1824 θα είχε ολοκληρώσει τις ετοιμασίες του και θα έφτανε στην Ελλάδα.

Στα αρχικά σχέδιά του ήταν να κάνει απόβαση στην Πάτρα και το Νεόκαστρο και να καταστρέψει την Ύδρα και τις Σπέτσες.

Όμως επιδημίες, μια καταστρεπτική πυρκαγιά στην ακρόπολη της πρωτεύουσάς του και επαναστάσεις στη Συρία και την Άνω Αίγυπτο καθυστέρησαν τις ετοιμασίες του.

Οι Έλληνες μάθαιναν από διάφορες πηγές για τις ετοιμασίες του πασά της Αιγύπτου εναντίον τους. Ήταν όμως τόσο πολύ απορροφημένοι τις εμφύλιες διαμάχες που δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Ο στόλος, το μεγαλύτερο όπλο της χώρας μας, είχε διαταγή από το νέο Εκτελεστικό να στραφεί εναντίον του παλαιού! Έτσι χωρίς καμία αντίσταση ο αιγυπτιακός στόλος με αλβανικό αποβατικό σώμα, κατέλαβε την Κρήτη. Ένα προπύργιο της Επανάστασης έπεσε και ο εχθρός απέκτησε μια σημαντική βάση για τη συνέχιση των επιχειρήσεών του.

Η κυβέρνηση που επικράτησε στον εμφύλιο, έδωσε αμνηστία στους ηττημένους αντιπάλους της στις 2/14 Ιουνίου 1824. Ωστόσο το χαμένο έδαφος ήταν πολύ δύσκολο να ανακτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι Τούρκοι από τα Δαρδανέλια και οι Αιγύπτιοι από την Κρήτη άρχισαν τα χτυπήματα. Πρώτος ο αιγυπτιακός στόλος κινήθηκε προς την Κάσο και την κατέστρεψε στα τέλη Μαΐου 1824. Ακολούθησαν τα Ψαρά που κατέστρεψε ο τουρκικός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο Χοσρέφ στις 21 Ιουνίου/3 Ιουλίου 1824. Και στις δύο περιπτώσεις, ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Δημήτριο Σαχτούρη στην πρώτη περίπτωση και τον Ανδρέα Μιαούλη στη δεύτερη, έφτασε με καθυστέρηση. Παράλληλα, ο Μοχάμετ Άλη προετοίμαζε το εκστρατευτικό σώμα για την επιχείρηση στην Πελοπόννησο.

Στα τέλη Ιουνίου, το εκστρατευτικό σώμα ήταν έτοιμο. Απαρτιζόταν από 4 συντάγματα. Οι μάχιμοι άνδρες ήταν 19.605. Υπήρχαν ακόμα 2.000 ιπποκόμοι και 4.000 υπηρέτες. Συνολικά, ο Μοχάμετ Άλη έστειλε στην Ελλάδα 26.000 άνδρες με αρχηγό τον Ιμπραήμ που περιστοιχιζόταν από διάφορους Ανατολίτες αξιωματούχους.

Η ανώτατη διοίκηση δεν είχε λάβει εκπαίδευση αξιωματικού του τακτικού στρατού. Προσκολλήθηκαν όμως στο εκστρατευτικό σώμα σαν εκπαιδευτές και έντεκα Ευρωπαίοι αξιωματικοί: 9 του Πεζικού, ένας του Μηχανικού και ένας των Σκαπανέων. Κορυφαίος όλων, ο Ιταλός Giovanni Romei, Ιταλός Συνταγματάρχης του Μηχανικού, παλαιός αξιωματικός στον στρατό του Ναπολέοντα.

Πολλά ευρωπαϊκά πλοία ήταν έτοιμα από καιρό για να μεταφέρουν το αιγυπτιακό εκστρατευτικό σώμα και τα εφόδιά του. Για να εξαπατήσουν τον ελληνικό στόλο όσα μετέφεραν τρόφιμα, εφοδιάστηκαν με ψεύτικα ναυλωτικά, ότι δήθεν το φορτίο τους προοριζόταν για τη Μάλτα, τα νησιά του Ιονίου και λιμάνια της Αδριατικής.

Στις αρχές Ιουλίου 1824, 272 πολεμικά και μεταγωγικά πλοία του αιγυπτιακού, οθωμανικού και τυνησιακού στόλου απέπλευσαν από την Αλεξάνδρεια για τις ελληνικές θάλασσες.
Τα παθήματα του Ιμπραήμ

Η νηοπομπή αυτή όμως δεν μπόρεσε να διατηρηθεί σε τάξη. Πολλά πλοία σκόρπισαν και απομακρύνθηκαν. Πρώτος σταθμός των πλοίων ήταν η Μάκρη (Μαρμάρι) όπου γιόρτασαν το Ραμαζάνι και έπειτα κατευθύνθηκαν στη Ρόδο όπου έφτασαν στις αρχές Αυγούστου 1824. Την ίδια εποχή, ο Χοσρέφ επιδίωκε να καταλάβει τη Σάμο. Όμως πλέον ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Μιαούλη βρισκόταν στη θέση του. Ο Χοσρέφ ζήτησε τη βοήθεια του Ιμπραήμ που βρισκόταν στην Αλικαρνασσό κι εκείνος θεωρώντας πως θα είχε εύκολο έργο, συμφώνησε.

Στη ναυμαχία του Γέροντα όμως ο ελληνικός στόλος συνέτριψε τους επιτιθέμενους εχθρούς (29/8/1824) και πυρπόλησε την τυνησιακή ναυαρχίδα. Ο Ιμπραήμ πείσμωσε και στοχοποίησε τη Σάμο. Και πάλι όμως ο Μιαούλης βρέθηκε μπροστά του και τον σταμάτησε μπροστά στο νησί (9/21 Σεπτεμβρίου 1824). Και όχι μόνο αυτό. Καταδίωξε τους δύο στόλους ανάμεσα στις Κυκλάδες κοντά στην Ικαρία, έξω απ’ τη Χίο και τη Λέσβο και ματαίωσε μια απόπειρά τους να ξαναγυρίσουν στην Αλικαρνασσό. Η… σύμπραξη των δυο πασάδων διακόπηκε άδοξα. Ο Χοσρέφ μετά από σουλτανική διαταγή επέστρεψε στη βάση του, αφήνοντας 15 πλοία στον Ιμπραήμ που γύρισε στην Αλικαρνασσό στις 10/22 Οκτωβρίου. Είχε όμως χάσει πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις.

Οι πλοίαρχοι των ναυλωμένων ευρωπαϊκών σκαφών ζητούσαν να πληρωθούν και να φύγουν. Θανατηφόρες ασθένειες έπληξαν τον στρατό του στην Αλικαρνασσό. Με το πείσμα και με σκληρές τιμωρίες επέβαλε την πειθαρχία.

Στις 25 Οκτωβρίου, μέσα σε σφοδρή κακοκαιρία, έδωσε εντολή στον στόλο του να ξεκινήσει για την Πελοπόννησο. Στις 2/14 Νοεμβρίου εμφανίστηκε πάλι ο ελληνικός στόλος με τον Μιαούλη επικεφαλής, που άρχισε να καταδιώκει τον εχθρικό. Ο Ιμπραήμ απελπισμένος, έδωσε σήμα ,να σωθεί όπως μπορεί το κάθε πλοίο. Ο στόλος του σκόρπισε. Ο Ιμπραήμ έφτασε στη Σούδα. Άλλα πλοία γύρισαν στη Ρόδο και το Μαρμάρι ενώ κάποια έφτασαν στην Αλεξάνδρεια! Οι απώλειες του Ιμπραήμ ήταν τεράστιες. Στα χέρια των Ελλήνων, ανάμεσα στα άλλα, έπεσαν μια σακολέβα με πολλά χρήματα, πέντε ευρωπαϊκά μεταγωγικά με 1.700 άνδρες ,σχεδόν όλους του 6ου Συντάγματος και δέκα αυστριακά, με άλογα, ιππείς, εφόδια και τρόφιμα. Ο ελληνικός στόλος στις 12/24 Νοεμβρίου αποσύρθηκε στις βάσεις του για τις αναγκαίες επισκευές.


Ο εφησυχασμός που προκλήθηκε στην ελληνική πλευρά οδήγησε σε νέο γύρο εμφύλιων συγκρούσεων. Επί ένα μήνα οι Έλληνες σπαράζονταν στον Μοριά. Η Πύλη πίεζε τον Ιμπραήμ να περάσει στην Πελοπόννησο επωφελούμενος από τον ελληνικό εμφύλιο. Ο Αιγύπτιος πήγε στη Ρόδο και το Μαρμάρι και οδήγησε στη Σούδα όσα πλοία είχαν παραμείνει εκεί. Έστειλε στην Κορώνη και τη Μεθώνη μια γολέτα κι ένα μπρίκι με τρεις λόχους για να ενισχύσουν τα φρούρια που πολιορκούσαν οι Έλληνες. Το μπρίκι όμως χάλασε από τη θαλασσοταραχή και γύρισε πίσω αλλά η γαλέτα κατάφερε να αποβιβάσει δυνάμεις και εφόδια.

Παράλληλα, ο Μοχάμετ Άλη έστειλε στο Μαρμάρι τα πλοία που είχαν επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια μετά τον διασκορπισμό τους. Ο Ιμπραήμ έφυγε από τη Σούδα για να τα παραλάβει. Στην επιστροφή του αυτή, τον βρήκε νέα κακοτυχία. Σφοδρή τρικυμία έπληξε τη νηοπομπή. Τα περισσότερα από τα 36 πολεμικά και φορτηγά γύρισαν στην Αλεξάνδρεια και το Μαρμάρι. Μόνο 5 φρεγάτες, τρία μπρίκια και μερικά μικρότερα έφτασαν με τον Ιμπραήμ στη Σούδα. Ένα από αυτά που σκόρπισαν, το συνάντησε η γαλέτα του Μπόταση και το έκαψε. Μερικά μικρά πολεμικά και φορτηγά πλοία έφτασαν σκόρπια στη Σούδα στις αρχές Φεβρουαρίου, ενώ όσα πήγαν στην Αλεξάνδρεια έμειναν εκεί ως τις 6/18 Μαρτίου. Και στην Κρήτη όμως, ο αιγυπτιακός στρατός είχε πολλά προβλήματα. Έβρεχε συνεχώς και έκανε πολύ κρύο. Φορώντας ελαφριά ρούχα, πολλοί άνδρες του Ιμπραήμ, αρρώστησαν. Οι επιδημίες θέριζαν. Οι σκοτωμένοι, πνιγμένοι, αιχμάλωτοι και τα θύματα των ασθενειών που θέρισαν τους Αιγύπτιους στην Αλικαρνασσό, στη Ρόδο και τη Σούδα ήταν 7.000! Η συνοχή του στρατού, διατηρήθηκε χάρη στη σκληρότατη πειθαρχία που επέβαλε ο Ιμπραήμ.

Χρησιμοποιούσε πνευματικά μέσα με τους ιμάμηδες που συνόδευαν τον στρατό και σωματικές τιμωρίες. Σε μεγάλη χρήση, ήταν η ποινή του ραβδισμού, την οποία δέχονταν ακόμα και Ταγματάρχες και Λοχαγοί! Και στο ιππικό είχε όμως μεγάλες απώλειες ο Ιμπραήμ. Τουλάχιστον 1.200 ιππείς και 1.500 άλογα σε σύνολο 2.000 χάθηκαν. Δύο Λόχοι Σκαπανέων έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων και άλλοι δύο ήταν στα πλοία που επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια. Από τους σωματοφύλακες του Ιμπραήμ, μόνο 80 επέζησαν. Οι υπόλοιποι πνίγηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες. 20 πλοία πιάστηκαν από τους Έλληνες και άλλα τόσα βυθίστηκαν. Ο Ιμπραήμ υποχρεώθηκε να πληρώσει επιπλέον χρήματα για να παρατείνει τη ναύλωση των ευρωπαϊκών πλοίων.

Παρ’ όλα αυτά, τον Φεβρουάριο του 1825, με 7 μήνες καθυστέρηση, ήταν έτοιμος να αποβιβασθεί στην Πελοπόννησο. Ακόμα και η αποβίβαση των δυνάμεών του στον Μοριά ήταν τραγελαφική. Στις 12 και 13 Φεβρουαρίου 1825, έφτασε το πρώτο «κύμα». Ωστόσο, 50 άνδρες πνίγηκαν κατά την αποβίβαση στη Μεθώνη!

Στις 5/17 Μαρτίου, έφτασε το δεύτερο «κύμα». Επικράτησε μεγάλη σύγχυση και σημειώθηκαν δυστυχήματα και απώλεια υλικού που έπεσε στη θάλασσα. Με το τρίτο «κύμα», έφτασαν στον Μοριά πολεμικό υλικό και άλλα εφόδια. Αυτές ήταν οι περιπέτειες του Ιμπραήμ μέχρι να φτάσει στην Πελοπόννησο. Με τα όσα έγιναν στη συνέχεια θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο.

Βασική πηγή για το άρθρο ήταν το βιβλίο του Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου «Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο καταλύτης για την αποδιοργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης», ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ, 2016





Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

Το 1821 και ο κορωνοϊός - Άνοιξη του 1821... - Άνοιξη του 2020.....- Οι ομοιότητες ...



Άνοιξη του 1821: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά των Οθωμανών, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. 
Άνοιξη του 2020: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά μιας πανδημίας, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. 
Οι αναλογίες απολύτως άνισες, ωστόσο συγκλίνουσες και αποκλίνουσες παράμετροί τους είναι, παραδόξως, αναγνωρίσιμες στο τότε και το τώρα. Το 1821 ετοιμάσθηκε από μιαν ελίτ εμπόρων, λογίων, ενόπλων και προυχόντων και βγήκε πέρα γιατί ένας λαός ξωμάχων, ναυτικών και αγροτών στάθηκε όρθιος υπηρετώντας τον στόχο μέχρι τέλους. Για την ελευθερία που δεν είχε, αλλά προσδοκούσε ν’ αποκτήσει. 
Σήμερα, το 2020, μπήκε στον πόλεμο από αιφνιδιασμό. Τον πόλεμο αυτόν τον κρατά μία ελίτ επιστημόνων, γιατρών, νοσοκόμων, υγειονομικών υπαλλήλων, φαρμακοποιών, κρατικών υπαλλήλων, πολιτικού προσωπικού αλλά βγαίνει πέρα γιατί ένας λαός στέκεται όρθιος, με ανέλπιστη υπευθυνότητα, για την επιβίωση τη δικιά του και της κοινωνίας του. Για να επανέλθει στην ελευθερία που, μέχρι πριν λίγο, είχε και, λόγω του ιού, έχασε.
Το 1821 ελληνικό κράτος δεν υπήρχε. Μόλις τότε γεννιόταν και διαμορφωνόταν, με δυσκολίες επικοινωνίας και συντονισμού, μέσα σε ορυμαγδό απρόβλεπτων και βαριών καταστάσεων που ένας πόλεμος φέρει - χωρίς στρατό, δομές, θεσμούς, υπηρεσίες και νόμους. 
Σήμερα, το 2020, το ελληνικό κράτος είναι σχεδόν διακοσίων ετών και αντιμετωπίζει τον πόλεμο κατά του ιού και τις απρόβλεπτες καταστάσεις που αυτός φέρει με υπηρεσίες, δομές, θεσμούς και νόμους, σε μία τεχνολογική πραγματικότητα που εξασφαλίζει ταχεία επικοινωνία και ευρεία πληροφόρηση.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων εντάσσεται στο ρεύμα του Εθνισμού του 19ου αιώνα που, στην πρώτη του φάση, πυρπολούσε λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής  ωθώντας τους προς την ανεξαρτησία, σε μία βάση αναγνωρίσιμων κοινών συναισθημάτων που ο αγώνας αυτός προκαλούσε στους μετέχοντες. 
Προετοιμαζόμενοι για τη δική τους μάχη οι Έλληνες είχαν έλθει, το 1821, χάρις στις πληροφορίες που έφταναν για την Αμερικανική και τη Γαλλική Επανάσταση με τους ναπολεόντειους της πολέμους, ιδεολογικά και συναισθηματικά εγγύτερα προς τον Δυτικό κόσμο - με τον οποίο επρόκειτο, εξ άλλου, και δομικά να συνδεθούν κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. 
Διακόσια χρόνια αργότερα και μέλη πια της Ε.Ε από τεσσαρακονταετίας, οι Έλληνες, παρακολουθώντας τηλεοπτικά την παγκόσμια μάχη κατά του ιού, εστιάζουν τις αγωνίες τους στις εγγύτερες γεωγραφικά και συναισθηματικά Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, σε μια ψυχική σύγκλιση που δεν είχε καταφέρει να επιτύχει η ΕΕ στις δεκαετίες που κύλησαν.
Αυτή τη σύγκλιση με την πρωτοπόρα πνευματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και κοινωνικά Δύση επεδίωξαν οι λόγιοι πολιτικοί ηγέτες της Επανάστασης του 1821, παραμερίζοντας τη σύνδεση με την πεφιλημένη των λαϊκών στρωμάτων ομόδοξη αλλά καθυστερημένη Ρωσία. Στόχος τους, η δημιουργία -όπως οι ίδιοι τόνιζαν- μιας Ελλάδας στην κατεύθυνση των «ευνομούμενων» «πολιτισμένων» λαών της Δύσης, και πολιτών με αίσθημα ατομικής ευθύνης, αξιοπρέπεια, σεβασμό των νόμων και του κοινού αγαθού. Προς τον σκοπόν αυτό, μέσα στην Επανάσταση, συγκάλεσαν Εθνοσυνελεύσεις στις οποίες ψηφίστηκαν Συντάγματα και νόμοι δυτικού τύπου, την ίδια ώρα που οργάνωσαν πολιτειακά την αναδυόμενη χώρα πάνω στα πιο πρωτοπόρα βήματα της Δύσης. Η σύνδεση αυτή έγινε, όμως, εκ των άνω και, εξ αυτού, παρόλα τα ισχυρά βήματα σύγκλισης, αποδείχθηκε μέσα στον χρόνο, πολλές φορές αδύναμη και, στην πράξη, ελλιπώς αφομοιωμένη.
Στη συγκυρία του κορωνoϊού, ωστόσο, οι πολιτικοί ηγέτες της Επανάστασης θα έπαιρναν ανέλπιστα -διακόσια χρόνια μετά- μιαν αισιόδοξη εικόνα: οι μονίμως διαμαρτυρόμενοι, αγανακτούντες, αλληλοϋπονομευόμενοι, αλληλοϋβριζόμενοι, απείθαρχοι και τους άλλους κατηγορούντες Έλληνες δεν ακολούθησαν το γνώριμο μονοπάτι των συμπεριφορών τους. Αντίθετα, στάθηκαν -με τη βοήθεια, προφανώς, των βαριών εικόνων από τη γειτονική Ιταλία- ιδιαίτερα σοβαροί απέναντι στον εαυτό τους και την κοινωνία τους.
Εμπιστεύτηκαν το κράτος που αενάως κατηγορούσαν, τις υπηρεσίες που μονίμως λοιδορούσαν, τους λειτουργούς που αμφισβητούσαν, το πολιτικό προσωπικό που διέγραφαν, τους ένστολους που περιφρονούσαν και, χωρίς μεγάλες εκτροπές, ακολούθησαν κανόνες και οδηγίες τηρώντας τες, κατά μεγάλο ποσοστό, ευλαβικά. 
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τους εξέδωσε ένα υψηλού επιπέδου και συμβολισμού διάγγελμα· ο Πρωθυπουργός τους -όρθιος παρά τον αφόρητο φόρτο τεσσάρων βομβών που κλήθηκε ταυτόχρονα να  διαχειριστεί: του οικονομικού, του μεταναστευτικού, της εισβολής Ερντογάν, της πανδημίας- απέδειξε ότι, με τους συνεργάτες του, διαχειρίζεται αποτελεσματικά, στο μέτρο του δυνατού, την κρίση απευθυνόμενος στους πολίτες με ευθύνη, μέτρο, εντιμότητα και σοβαρότητα. 
Οι πολιτικοί του, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αντί του πάγιου δρόμου της σύγκρουσης για τη σύγκρουση και της υπονόμευσης για την υπονόμευση, ακολούθησαν στάση χαμηλών τόνων και υπευθυνότητας - στην κατεύθυνση αναζήτησης της βέλτιστης λύσης για την αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου. 
Οι επιστήμονές του αποδείχθηκαν έτοιμοι να πάρουν τα ηνία της υπεύθυνης δράσης και ενημέρωσης με γνώση, μέτρο, και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Οι γιατροί του και το νοσηλευτικό προσωπικό του έλαμψαν και λάμπουν δουλεύοντας σιωπηλά και αγόγγυστα, μερόνυχτα, σώζοντας ζωές- και μια κοινωνία ολόκληρη. Οι επαγγελματίες, που οικονομικά συντρίβονται από τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, υπομένουν καρτερικά το κακό γνωρίζοντας ότι βιώνουμε όλοι μιαν έκτακτη κατάσταση που πρέπει απαρεγκλίτως να κερδηθεί ώστε να επανέλθει, στο μέλλον, η ζωή στην πρότερη κανονικότητά της.
Μέσα από την πρόκληση του κορωνοϊού, η ελληνική κοινωνία μοιάζει να βρήκε το πρόσωπο που διακόσια χρόνια τώρα επεδίωκε να διαμορφώσει. Να πίστεψε στις αξίες της και στα προτάγματά της. Να πέρασε από το «εγώ» στο «εμείς». Να παραμέρισε ψεκασμούς, δεισιδαιμονίες, νερά του Καματερού, ατέρμονες διεθνείς συνωμοσίες. Να κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέπτη και, ως φαίνεται, να πήρε την απόφαση να ενηλικιωθεί - με αίσθημα ατομικής, αλλά και συλλογικής ευθύνης. Να έχει για πρότυπό της και να εμπιστεύεται, αντί για πρόσωπα αμφισβητούμενης αξίας και αρετής, ανθρώπους ήθους, σεμνότητας, αρχών, γνώσης, κύρους και υπευθυνότητας σαν τον κύριο Σωτήρη Τσιόδρα.
Αμήν και άμποτε!, όπως έλεγαν και οι αγωνιστές του ’21.