Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Παραίτηση βόμβα του προέδρου Συμβουλίου Επικρατείας και καταγγελία διαρροών.









Την παραίτησή του ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Νίκος Σακελλαρίου, λίγες ημέρες πριν τη συνταξιοδότησή του, λόγω, όπως ανέφερε, των διαρροών των διασκέψεων για τον ασφαλιστικό νόμο -νόμος Κατρούγκαλου.
Ο κ. Σακελλαρίου εξαπέλυσε επίθεση εναντίον όσων δεν τηρούν το δικαστικό απόρρητο κάτι που, όπως είπε, έχει επιφέρει πλήγμα στο ΣτΕ. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «Οι αντοχές όλων μας δοκιμάστηκαν από τα νεότερα μνημόνια που επέβαλλαν νέα αυστηρότερα μέτρα λιτότητας», είπε και εξέφρασε φόβους για πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων.




Ο κ. Σακελλαρίου εξέφρασε τη διαμαρτυρία του για τις διαρροές ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ως συνταγματικό τον νόμο Κατρούγκαλο με τον οποίο περικόπτονται οι συντάξεις και ανακοίνωσε ότι απέρχεται της θέσης του πριν την συμπλήρωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Ο κ. Σακελλαρίου επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί την 30η Ιουνίου οπότε και συμπληρώνει το όριο ηλικίας.
Με μια βαρυσήμαντη δήλωση η οποία μεταδόθηκε σε απ’ ευθείας τηλεοπτική μετάδοση, ο πρόεδρος του ΣτΕ προειδοποίησε ότι είναι ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μείωσης των συντάξεων που όπως είπε ο κ. Σακελλαρίου θα έχει αποτέλεσμα «την πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων».
Με μια αιχμηρή αναφορά, ο κ. Σακελλαρίου επέκρινε την πολιτική ηγεσία της χώρας επειδή όπως εξήγησε μετακυλίει παγίως στη δικαιοσύνη την επίλυση των πιο δυσεπίλυτων προβλημάτων της χώρας.
Ο απερχόμενος, πρόεδρος του ΣτΕ ζήτησε από τους πολίτες να εξακολουθήσουν να έχουν εμπιστοσύνη στους δικαστές επισημαίνοντας: «Υπάρχουν δικαστές εις τας Αθήνας.»
Αναφερόμενος στο πρόσφατο παρελθόν και στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας των τελευταίων ετών, ο κ. Σακελλαρίου έκανε λόγο για πλήρη κυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού και προειδοποίησε για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την οικονομική κρίση.
«Οι καταστάσεις αυτές οδήγησαν το δικαστήριο στην έκδοση αποφάσεων σχετικά με την μη περαιτέρω μείωση αποδοχών σε τομείς όπως η εθνική άμυνα, η υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια του πολίτη» τόνισε ο Νίκος Σακελλαρίου εξηγώντας το σκεπτικό των μελών του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Καθήκοντα προέδρου του ΣτΕ αναλαμβάνει η μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Μαίρη-Ειρήνη Σαρπ.
http://www.defence-point.gr/news/paretisi-vomva-proedrou-symvouliou-epikratias-ke-katangelia-diarroon




Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Νετανιάχου προς Ερντογάν: Όποιος κατέχει εδάφη της Κύπρου δεν μπορεί να μιλά




Σκληρή απάντηση, με αιχμή το Κυπριακό, έδωσε ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου στις βαριές καταγγελίες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ συνεχίζεται και κλιμακώνεται η λεκτική κόντρα ανάμεσα σε Άγκυρα και Τελ Αβίβ με αφορμή τον θάνατο 60 Παλαιστινίων από ισραηλινά πυρά στην Λωρίδα της Γάζας. 

«Κάποιος που στέλνει χιλιάδες τούρκους στρατιώτες για την κατοχή της βόρειας Κύπρου και εισβάλει στην Συρία δεν θα κάνει κήρυγμα σε εμάς όταν υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας από απόπειρα της Χαμάς», έγραψε στο Twitter ο κ. Νετανιάχου.

Κατηγόρησε επίσης τον Τούρκο πρόεδρο πως τα χέρια του είναι βαμμένα με το αίμα «αναρίθμητων Κούρδων» στην Τουρκία και την Συρία.



http://www.zougla.gr/kosmos/article/netaniaxou-pros-erntogan-opios-katexi-edafi-tis-kiprou-den-mpori-na-mila









Παρουσία Αρχηγού ΓΕΣ στις Εκδηλώσεις για την 98η Επέτειο Απελευθέρωσης της Κομοτηνής



Την Δευτέρα 14 Μαΐου 2018, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, εκπροσωπώντας τον Υπουργό
Εθνικής Άμυνας,παρέστη στις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 98ης Eπετείου Aπελευθέρωσης της Κομοτηνής.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις, για το υψηλό φρόνημά τους και την αγάπη τους για την Πατρίδα!
#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy, #ΕίμαστεΥπερήφανοι, #WeAreProud.






ΥΕΘΑ: Ενώ οι περικοπές στα μισθολόγια των στελεχών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας τσάκισαν πραγματικά τις οικογένειες των στελεχών μας, κράτησαν όρθια την αμυντική δύναμη της πατρίδας μας.




«Είναι ιδιαίτερη τιμή να βρίσκομαι σήμερα εδώ, σε αυτή τη σημαντική συζήτηση για την άμυνα και την ασφάλεια που οργανώνει η Exposec - Defenseworld. Αισθάνομαι δε, ιδιαίτερη χαρά, που απευθύνομαι στο εκλεκτό αυτό ακροατήριο και μαζί με τους υπόλοιπους ομιλητές του Συνεδρίου, θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στο πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο θέμα που αφορά το σύνολο της παγκόσμιας κοινότητας, με τίτλο: «Defense & Security in a Digital World».

Πρόπερσι, ανοίγοντας τη συζήτηση, ζούσαμε σε μια αβεβαιότητα για το μέλλον της πατρίδας μας. Πέρυσι, ακούστηκαν κάποιες επιφυλάξεις. Φέτος χαίρομαι ιδιαίτερα που όλοι συμφωνούμε ότι η πατρίδα μας άλλαξε σελίδα. Η εποχή της κρίσης, η εποχή της παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, η εποχή που λαμβάναμε εντολές από τους δανειστές τελείωσε χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού και χάρη στη σκληρή δουλειά όλων μας. 

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να τονίσω το ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων. Το ρόλο της ηγεσίας, των αξιωματικών, των υπαξιωματικών, των στρατεύσιμων και των εθνοφυλάκων στη δύσκολη αυτή εποχή της κρίσεως, που ενώ οι περικοπές στον προϋπολογισμό της άμυνας έφθασαν το 60% και οι περικοπές στα μισθολόγια των στελεχών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας τσάκισαν πραγματικά τις οικογένειες των στελεχών μας, κράτησαν όρθια την αμυντική δύναμη της πατρίδας μας. 

Οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε αυτούς και στις οικογένειές τους, γιατί ακριβώς με αυτή την επιμονή, τον επαγγελματισμό, τη θυσία στο καθήκον, η Ελλάδα απέκτησε έναν πολύ ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο μέσα στις συμμαχίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. 

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση επανακτήσαμε το σεβασμό των εταίρων. Η Ελλάδα δεν ήταν παρίας, αλλά ένας ομότιμος εταίρος ο οποίος ακολουθεί τα συμφωνημένα και ζητά από την Ευρωπαϊκή Ένωση να τηρήσει αυτά τα οποία έχει υποσχεθεί.

Στο ΝΑΤΟ, παρά τις οικονομικές θυσίες, κρατήσαμε το 2%, που αποτελεί ένα στόχο για πολλά κράτη-μέλη της Συμμαχίας, ενώ παράλληλα δεν περιορίσαμε τη συμμετοχή μας στις διεθνείς επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή δινόταν η μεγάλη μάχη με τους δανειστές και οφείλω να πω δημόσια ότι η λύση βρέθηκε χάρη στην παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του Γάλλου Προέδρου Ολάντ που υποστήριξαν το νέο σχέδιο που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση, το οποίο ενέκρινε ο ελληνικός λαός τον Σεπτέμβριο του 2015.

Σημαντικό ρόλο στη βελτίωση των σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έπαιξε ο σημερινός πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών Geoffrey Pyatt, ο Στρατιωτικός Ακόλουθος Robert Palm και όλο το επιτελείο της αμερικανικής πρεσβείας που με περίσσεια υπομονή, σκληρή δουλειά, συνεχή παρουσία στα μέσα ενημέρωσης και διπλωματικές ενέργειες προετοίμασαν τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ της Ελλάδος και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που έχουν φτάσει στο καλύτερο σημείο από τη μεταπολίτευση.

Χάρη σε αυτή τη συνεργασία, η Ελλάδα, χτίζοντας σιγά - σιγά μέσω του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του Υπουργείου Εξωτερικών στενές διμερείς σχέσεις με όλες τις moderate χώρες της Αφρικής, με μια πολύ στενή συνεργασία με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Λίβανο και βόρεια με τις χώρες των Βαλκανίων, με τη Ρουμανία, της οποίας ο υπουργός Άμυνας συνεχίζει σήμερα την επίσκεψή του στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Αλβανία, τη Σερβία, λύνοντας προβλήματα του παρελθόντος, έγινε, μαζί με την Κύπρο, το κέντρο ενός άξονα σταθερότητας σε μια περιοχή που φλέγεται. Ενός άξονα σταθερότητας με προοπτική για το αύριο.

Χάρη σε αυτή τη συμβολή των Ενόπλων Δυνάμεων, τη διατήρηση της ισχύος, καταφέραμε αυτόν τον άξονα σταθερότητας να τον επεκτείνουμε πέρα από τον αμυντικό τομέα και στον τομέα της ενέργειας. Δεν είναι τυχαία η επιλογή της κατασκευής του αγωγού που θα συνδέει την Κύπρο με τη νότια Κρήτη, τη Δυτική Ελλάδα και την Ευρώπη.

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι σε αυτόν τον αγωγό δεν συμμετέχουν μόνο η Κύπρος και το Ισραήλ, αλλά η συνεργασία επεκτείνεται με την Αίγυπτο και βεβαίως με τα αποθέματα τα οποία θα προκύψουν μετά την τελική υπογραφή της συμφωνίας της Ελλάδας για τα κοιτάσματα της βορείου και νοτίου Κρήτης με την Exxon και την Total. Αυτές οι συνεργασίες στους τομείς της ενέργειας και της άμυνας δείχνουν ότι το αύριο για την πατρίδα μας θα είναι πολύ διαφορετικό από το χθες.

Κυρίες και Κύριοι,

στον ψηφιακό κόσμο που ζούμε είναι γνωστό ότι ο επηρεασμός της παγκόσμιας κοινότητας μπορεί να επιτευχθεί εύκολα μέσα από την ψηφιακή τεχνολογία και ιδιαίτερα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή ακόμη και την προπαγάνδα. 

Η ανάπτυξη και η εξάπλωση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και της δορυφορικής τεχνολογίας έδωσαν δυνατότητες που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Με τα μέσα αυτά είναι δυνατόν να κατευθύνεται και να καθοδηγείται το συναίσθημα και ο τρόπος σκέψης εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. 

Ήδη, το μεγάλο βήμα για τη δορυφορική εποχή στην Ελλάδα έχει γίνει. Ο Hellas Sat είναι μια πραγματικότητα. Η ανάπτυξη της δορυφορικής πολιτικής έχει μπει πλέον στις γραμμές για να μπορέσει να αποδώσει. Χάσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια πάνω από 650 δις ευρώ από κονδύλια τα οποία ποτέ δεν διεκδικήσαμε για την ανάπτυξη της δορυφορικής πολιτικής και κάποιοι επιμένουν ακόμα να χαμογελούν ή και να εμπαίζουν την ελληνική κυβέρνηση ακριβώς για αυτή την ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Θέλω στο σημείο αυτό να σας διαβεβαιώσω ότι θα υπάρχει στενή συνεργασία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων με το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής και τον Υπουργό κ. Νίκο Παππά και εντός των επομένων μηνών θα καλέσουμε την ελληνική αμυντική βιομηχανία, όλους εσάς, να συμμετέχετε ακριβώς σε αυτό το νέο βήμα, όπως κάναμε εξάλλου και όλα αυτά τα χρόνια καλώντας τις ιδιωτικές εταιρείες να βρίσκονται μαζί με τις κρατικές εταιρείες σε όλες τις διπλωματικές αποστολές εντός και εκτός Συμμαχίας. Ήμασταν μαζί στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία, στο Ισραήλ, στην Ινδονησία, στην Ινδία, στα Βαλκάνια και θα είμαστε μαζί γιατί θεωρούμε ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν αποτελούν έναν συνεργαζόμενο του ελληνικού δημοσίου, αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής αποστολής.

Οι Έλληνες αξιωματικοί που υπηρετούν ως ΑΚΑΜ σε όλες τις χώρες του κόσμου, δεν εκπροσωπούν μόνο τις Ένοπλες Δυνάμεις και την ελληνική κρατική βιομηχανία, αλλά και τις ιδιωτικές εταιρείες, όπως κάνουν όλες οι πολιτισμένες χώρες του κόσμου. 

Οι νέες γενιές εξτρεμιστών έχουν εκπαιδευτεί με τον καλύτερο τρόπο στην εκμετάλλευση της νέας ψηφιακής τεχνολογίας για την προώθηση της ιδεολογίας τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ψηφιακή τεχνολογία μπορεί να περιορίσει τους τρομοκράτες τόσο στις δραστηριότητες που αφορούν την προπαγάνδα όσο και στην ανάπτυξη της τεχνογνωσίας σχετικά με την κατασκευή, τη χρήση και τη διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής. Για παράδειγμα το εγχειρίδιο των Μουτζαχεντίν ήταν διαθέσιμο στο διαδίκτυο για αρκετά χρόνια και περιείχε οδηγίες για την προετοιμασία και τη χρήση αρκετών δραστικών μολυσματικών ουσιών. Πολλές εξτρεμιστικές ομάδες δημοσίευσαν αυτό το εγχειρίδιο, υποδεικνύοντας ενδιαφέρον για αυτές τις επικίνδυνες ουσίες.

Στην εποχή μας, το θέμα της ασφάλειας εμπλέκεται με το θέμα της άμυνας και πέραν της σκληρής εργασίας που γίνεται μεταξύ των Υπουργείων και των Αρχηγείων πρέπει να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω, να δημιουργήσουμε κοινούς κανόνες εμπλοκής μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος. 

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια πρόκληση που δεν αφορά μόνο την ασφάλεια, αλλά και την άμυνα της χώρας, δεν απασχολεί μόνο την ασφάλεια της Συμμαχίας, αλλά και την άμυνα της Συμμαχίας και πιστέψτε με, αυτό το Συνέδριο, θα φροντίσει να μπουν οι πρώτες γραμμές για να προχωρήσουμε σε αυτή την πολύ σημαντική συμμαχία για την πατρίδα μας αλλά και για την Συμμαχία.

Σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας και πιστεύω ότι θα έχουμε μια τεράστια ευκαιρία στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου έχουμε την κατ’ αρχήν αποδοχή εκ μέρους του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για την παρουσία του. Θα είναι πάντως πολύ υψηλή η εκπροσώπηση των Ηνωμένων Πολιτειών για να μπορέσουμε ακριβώς αυτή την πολιτική και αμυντική συμμαχία να την επεκτείνουμε και σε επιχειρηματική συμμαχία.

Η Ελλάδα μπορεί να είναι η πόρτα των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Μέση Ανατολή και η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει την πόρτα για τις επιχειρήσεις της Μέσης Ανατολής προς το ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καλή επιτυχία».

Ι.Σ.Μ.Ε.: Πρόσκληση στην Διάλεξη με θέμα « Άνοδος και Πτώση του Βυζαντίου.1453 : Άλωσης της Κωνσταντινούπολης »






                              ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Παρακαλούνται τα Μέλη και οι Φίλοι 
του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος
να τιμήσουν με την παρουσία τους την Διάλεξη του
                     κ.  Προκοπίου Φούσα
         Εκπαιδευτικού – Οικονομολόγου
                          με θέμα
« Άνοδος και Πτώση του Βυζαντίου.
1453 : Άλωσης της Κωνσταντινούπολης »
την 24η Μαΐου 2018, ημέρα Πέμπτη και ώρα 7 μ.μ.​
στο Σπυροπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού

(Λεωφόρος Κηφισίας και Αγίας Σοφίας 1Ν. Ψυχικό 154 51, Στάση Σκαλάκια επί της Λεωφόρου)

Από το «η Κύπρος κείται μακράν» στη διεύρυνση του Ελληνισμού


Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του Αττίλα ΙΙ, την περίφημη δήλωση: «Η Κύπρος κείται μακράν». Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνόψισε την αδυναμία(;) και απροθυμία της νέας τότε κυβέρνησής του να συνδράμει την Κύπρo έναντι της τουρκικής εισβολής. Έτσι, οι Τούρκοι εισβολείς, σχεδόν ανενόχλητοι, κατέλαβαν το 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, διχοτομώντας το νησί.
Όμως, η φράση αυτή επιπλέον συνόψισε και επισημοποίησε την ελληνική πολιτική στο Κυπριακό και ουσιαστικά την απόσυρση της Ελλάδας από την Ανατολική Μεσόγειο από το 1930 και εντεύθεν. Πολιτική που ακολουθείται με ελάχιστες εξαιρέσεις έκτοτε. Βασίζεται όμως η πολιτική αυτή σε ορθολογικά δεδομένα; Και ποια τα αποτελέσματά της διαχρονικά και ειδικά σήμερα;
Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η πολιτική αυτή υιοθετήθηκε υπό το βάρος του δυσεπούλωτου ψυχολογικού τραύματος που κατέλειπε η Μικρασιατική Καταστροφή. 
Η ελληνική ελίτ είναι επισήμως έκτοτε προσηλωμένη στην προάσπιση του status quo της συνθήκης της Λωζάνης και στην προστασία των ελλαδικών συνόρων. Όμως, αν ληφθούν υπόψη οι διαχρονικοί υποχωρητικοί χειρισμοί για την τύχη του Ελληνισμού σε Ίμβρο, Τένεδο, Πόλη και Βόρεια Ήπειρο, καθώς και στο «Σκοπιανό» και τα ελληνοτουρκικά, τότε η ερμηνεία αυτή είναι μάλλον ανεπαρκής. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η πολιτική αυτή οφείλεται βασικά στη διαχρονική εξάρτηση της ελληνικής ελίτ, αρχικά από την αγγλική και στη συνέχεια από την αμερικανική πολιτική.
Στο πλαίσιο αυτό, η εξωτερική πολιτική ασκούνταν πάντα με γνώμονα κυρίως την αντιμετώπιση του σοβιετικού αρχικά και στη συνέχεια του ρωσικού κινδύνου, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τα γεωπολιτικά συμφέροντα της χώρας. Έτσι, η Ελλάδα έως και τώρα δεν έπρεπε να αντιδρά στον τουρκικό επεκτατισμό και να ασκεί τα δικαιώματά της στο Αιγαίο, γιατί «έθετε σε κίνδυνο τη νατοϊκή συμμαχία».
Δεν της επιτρεπόταν να έχει δραστήρια παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και συνεπώς να υπερασπίζεται ενεργά την ελληνική παρουσία στην Κύπρο. Το «η Κύπρος κείται μακράν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1974 είναι η φυσική συνέχεια του «Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν μπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν» του Γεωργίου Παπανδρέου ως υπουργού των Εξωτερικών το 1950.

Τα οδυνηρά αποτελέσματα

Έτσι, η επίσημη Ελλάδα αρχικά αποθάρρυνε ή απρόθυμα, κάτω από την πίεση της ελληνικής κοινής γνώμης, υποστήριξε τον αγώνα για Αυτοδιάθεση και Ένωση των Κυπρίων μέχρι και το 1959. Στη συνέχεια, με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959 εγκατέλειψε και επισήμως το στόχο της Ένωσης και συναίνεσε στην επαναφορά της Τουρκίας στην Κύπρο, που επέτρεψε την εισβολή του 1974.
Και από την εισβολή και μετά, είτε ως απλός παρατηρητής υπό το μανδύα του εύηχου δόγματος «η Ελλάς συμπαρίσταται και η Κύπρος αποφασίζει» είτε ως ενεργητικός εργολάβος των Δυτικών (Αγγλοαμερικανών), η Ελλάδα αποδέχεται τα παράνομα τετελεσμένα σαν «λύσεις». Λύσεις που νομιμοποιούν την εισβολή και κατοχή, τον παράνομο εποικισμό και προνοούν μία ιδιότυπη λύση ομοσπονδίας-συνομοσπονδίας και διατήρηση των συνθηκών εγγυήσεως και των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.
Αυτό θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε Αττίλα ΙΙΙ, εξανδραποδισμό και αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού. Ως αποτέλεσμα, μετά από 60 χρόνια συνεχούς υποχώρησης, φτάσαμε σήμερα στην αμφισβήτηση της ίδιας της υπόστασης και των αυτονόητων δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ελάχιστες και αποσπασματικές είναι οι εξαιρέσεις όλα αυτά τα χρόνια, στερούμενες ευρύτερου σχεδιασμού και συνέχειας.
Τέτοιες εξαιρέσεις είναι η διακήρυξη για την εφαρμογή του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1993, η ασθενής αποστασιοποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή το 2004 από το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν και τέλος η ενεργός πολιτική παρέμβαση Κοτζιά την τελευταία διετία υπέρ της κατάργησης των εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων τρίτων χωρών, δηλαδή της Τουρκίας, στην Κύπρο.

Η γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου

Μπορεί όμως η Ελλάδα να αφήσει μόνη της την Κύπρο; Και το ερώτημα αυτό δεν απευθύνεται τόσο στο εθνικό μας αίσθημα, Ελλαδιτών και Κυπρίων, αλλά κυρίως στο εθνικό μας συμφέρον. Η Ελλάδα από μόνη της είναι μια χώρα με ιδιαίτερη σημασία για την Ανατολική Μεσόγειο. Ελέγχει το εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δυτικής Ευρώπης, το πέρασμα στη Μαύρη Θάλασσα και αποτελεί το επίνειο της βαλκανικής ενδοχώρας και σταθερό σταθμό ανεφοδιασμού όλων σχεδόν των ξένων αεροναυτικών δυνάμεων στην περιοχή.
Με την προσθήκη της Κύπρου, όμως, ο Ελληνισμός ελέγχει όλο το «τόξο» που εκτείνεται από τα στενά του Οτράντο βορειοδυτικά και καταλήγει στην Καρπασία νοτιοανατολικά. Η σπουδαία γεωπολιτική αξία της Κύπρου οφείλεται στην εγγύτητά της σε όλες τις εστίες έντασης στη Μέση Ανατολή, τους παραγωγούς και τις οδούς μεταφοράς υδρογονανθράκων, τη θέση της ως μαλακό υπογάστριο της Μικράς Ασίας, το νευραλγικό ρόλο της στον εναέριο έλεγχο όλης της περιοχής που εκτείνεται από τις παρυφές του Καύκασου έως νότια τον Περσικό κόλπο και τη Βόρεια Αφρική.
Η δε σταδιακή ανακήρυξη και οριοθέτησή της ΑΟΖ από τα παράκτια κράτη παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος, έχει μεταβάλει σημαντικά την εικόνα της περιοχής. Μια ματιά στο χάρτη της ΑΟΖ που δικαιούται βάσει διεθνούς δικαίου η Ελλάδα μας δείχνει: Πρώτον ότι Ελλάδα και Κύπρος για πρώτη φορά αποκτούν δυνητικά επαφή, καθώς οι οικονομικές τους ζώνες εφάπτονται. Δεύτερον, ότι η Ελλάδα μέσω της ΑΟΖ της για πρώτη φορά πρακτικά συνορεύει με Λιβύη και Αίγυπτο. Και κυρίως, ότι με την παρουσία της Κύπρου ο Ελληνισμός προεκτείνεται και συνορεύει με Λίβανο, Συρία, Ισραήλ ανατολικά. Έτσι οφείλουμε να βλέπουμε τον χάρτη του Ελληνισμού εφεξής.
Η ενοποίηση των οικονομικών ζωνών Ελλάδας-Κύπρου σφυρηλατεί στρατηγικές σχέσεις μεταξύ τους και αμφότερων με τις όμορες χώρες. Υπαγορεύει την από κοινού ανάληψη διπλωματικών, αμυντικών, οικονομικών πρωτοβουλιών για την προστασία όλου αυτού του θαλάσσιου χώρου και τη διαχείριση των κοινών ενεργειακών αποθεμάτων. Και κυρίως περιορίζει την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο με ό,τι αυτό δυνητικά συνεπάγεται για τη δυνατότητα προβολής της τουρκικής αεροναυτικής ισχύος στην περιοχή.

Η ανάγκη χάραξης πανεθνικής στρατηγικής

Συνολικά, η παρουσία της Κύπρου πολλαπλασιάζει τη γεωπολιτική ισχύ του Ελληνισμού και άρα τη διαπραγματευτική μας θέση. Επιπλέον, λύση του Κυπριακού που κινείται εκτός διεθνούς δικαίου, που νομιμοποιεί την κατοχή και εισβολή και που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τουρκική κατάκτηση όλης της Κύπρου, θα ενθαρρύνει τον τουρκικό επεκτατισμό. Αν οι Τούρκοι υλοποιήσουν τους στόχους τους στην Κύπρο, τότε ακολουθούν Αιγαίο και Θράκη. Αυτό θα είναι κυριολεκτικά ολέθριο για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ελλάδας. Στο μέτωπο του Κυπριακού θα κριθεί εν πολλοίς η τύχη της τουρκικής επιθετικότητας έναντι του Ελληνισμού συνολικά.
Η Κύπρος δεν κείται μακράν. Κείται πολύ κοντά στην Ελλάδα, τώρα πιο κοντά από ποτέ. Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσει την Κύπρο μόνη. Δεν είναι μόνον συναισθηματικό θέμα εθνικής αλληλεγγύης. Είναι πρωτίστως θέμα διατήρησης των ζωτικών ελληνικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Αντιστοίχως, η μικρή Κύπρος στην περιοχή που βρίσκεται δεν πρόκειται να επιβιώσει μακροπρόθεσμα χωρίς την ενεργή συμπαραταξη με την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι ο μόνος απόλυτα σταθερός και ειλικρινής σύμμαχος της Κύπρου. Η Κύπρος, βεβαίως, είναι ανεξάρτητο κράτος με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όμως, δεν μπορεί να έχει ανεξάρτητη μοίρα από τον υπόλοιπο Ελληνισμό.
Είναι λοιπόν τώρα η ώρα για αναβίωση, ολοκλήρωση και υλοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος έναντι της τουρκικής επεκτατικότητας. Για χάραξη πανεθνικής στρατηγικής που θα συντονίζει τα δύο κράτη σε πολλαπλά επίπεδα: αμυντικό, πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό, παιδείας. Που θα χαράζει κοινή γραμμή στα σημαντικά θέματα, θα ενισχύει το εθνικό φρόνιμα των Κυπρίων και το αίσθημα ασφάλειάς τους.
Κυρίως είναι τώρα η ώρα για μια νέα ενεργητική στρατηγική στο Κυπριακό, ενταγμένη σε μια πανεθνική εξωτερική πολιτική. Που θα επαναφέρει το Κυπριακό στην ουσία του ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, θα ενισχύει την υπόσταση και το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα καθιστά το οικονομικό, γεωπολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό κόστος της κατοχής για την Τουρκία δυσβάσταχτο. Το ερώτημα είναι ποιος θα πραγματοποιήσει μια τέτοια πολιτική. Οι βασικός λόγος απόσυρσης της Ελλάδας από την Κύπρο, η εξάρτηση της πολιτικής της ηγεσίας, εξακολουθεί αμείωτη.
Θοδωρής Καρναβάς

ΠΗΓΉ:https://slpress.gr/ethnika/apo-to-i-kypros-keitai-makran-sti-dievrynsi-tou-ellinismou

Στο ίδιο έργο θεατές. Τελικά «δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα που να μη μαίνεται κατά της πατρίδας»




Πολλοί είχαν ελπίσει ότι η βαθιά πολύπλευρη κρίση που διέρχεται η χώρα θα οδηγούσε σε στοιχειώδη ποιοτική αλλαγή της συμπεριφοράς των πολιτικών κομμάτων. Η αδήριτη πραγματικότητα, όμως, δικαιώνει όσους είχαν τολμήσει να υποστηρίξουν ότι τα πράγματα όχι μόνο θα παραμείνουν ίδια, αλλά και θα κατρακυλήσουν σε χειρότερα επίπεδα.
Μάλιστα, η συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων οδηγεί σε οδυνηρές σκέψεις ότι τελικά «δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα που να μη μαίνεται κατά της πατρίδας» (Paul Valery, Πνεύμα και Πολιτική). Δυστυχώς κανένα κόμμα για το ζήτημα αυτό δεν δίνει καμία εξήγηση. Καθένα έχει τα δικά του σκοτεινά σημεία, τις κρυφές του εκατόμβες και τα ανομολόγητα όνειρά του. Τους θησαυρούς του από απερίσκεπτα πράγματα και από προπέτειες. Όσα λησμόνησε στα σχέδιά του και όσα θέλει να κάνει να ξεχάσουν οι άλλοι. Αποσύρουν, προκειμένου να επιβιώσουν, όλα εκείνα τα οποία υπόσχονται, προκειμένου να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους. Συμπεριφέρονται «λαϊκιστικά» όσο βρίσκονται εκτός εξουσίας και άλλο τόσο και περισσότερο όταν βρίσκονται στην εξουσία.
Μια απλή ματιά φθάνει, για να γίνει αντιληπτό ότι: 
. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει στην εξουσία, 
. Η ΝΔ να επανέλθει στην εξουσία, 
. Το ΠΑΣΟΚ να ξανακερδίσει τη χαμένη θέση του στο πολιτικό σκηνικό, 
. Το ΚΚΕ να διατηρήσει απλά την επιρροή του, 
. Η Χρυσή Αυγή να ξεμπλέξει με τις δικαστικές περιπέτειες της, 
. Το Ποτάμι να επιβιώσει ως παραπόταμος πια κάποιου μεγαλύτερου ποταμού. 
Όλα τα υπόλοιπα «νέα» σχήματα να εκμεταλλευτούν το ρευστό σκηνικό μπας και μπορέσουν να «πωλήσουν» τον εαυτό τους σε όσο υψηλότερη τιμή στο πολιτικό παζάρι. Εν τω μεταξύ «η Ελλάδα ταξιδεύει» (Γ. Σεφέρης).
Η συνεχής προσπάθεια των πολιτικών κομμάτων να επιβάλλουν τη βούλησή τους στον (εγχώριο) αντίπαλο αφενός τα κολακεύει, αφετέρου μπορεί να καταστρέψει την χώρα. Πολλές φορές συμβαίνει να επιτυγχάνεται η επιβολή της βούλησης επί των αντιπάλων, αλλά άλλες τόσες φορές μπορεί να αποδειχθεί (ή έχει αποδειχθεί) μοιραία. Τα συμφέροντα της χώρας δεν πρέπει να συγχέονται με τις προσδοκίες κάθε πολιτικού κόμματος. Η εκπλήρωση των επιθυμιών τους δεν μας απομακρύνει από τη δυστυχία ή και τον χαμό της χώρας.

Η τέχνη να εμποδίζονται οι πολίτες

Πάντοτε, η πολιτική θεμελιώνεται στην αδιαφορία της πλειονότητας των ενδιαφερομένων (η σιωπηλή πλειοψηφία όπως υποστήριζε ο Ρίτσαρντ Νίξον), χωρίς την οποία δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής. Υπ’ αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι δομικό στοιχείο της πολιτικής είναι η τέχνη να εμποδίζονται οι άνθρωποι από το να αναμειγνύονται σε ό,τι τους αφορά.
Στις μέρες μας, λόγω των σημαντικών κοινωνικών διεργασιών και των αλλαγών που έχουν επέλθει σε όλες τις στιγμές του κοινωνικού γίγνεσθαι (πολιτική, οικονομική, πολιτιστική), καθίσταται απολύτως αναγκαία η ανάγκη συνεχούς αναφοράς «στην έννοια της ισότητα ως βασικού στοιχείου της έννοιας του λαϊκισμού» (Π. Κονδύλης: Η παρακμή του αστικού πολιτισμού) και της κυρίαρχης σύγχρονης μαζικοδημοκρατικής κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι το δομικό χαρακτηριστικό της πολιτικής, που αναφέραμε αμέσως παραπάνω, να λαμβάνει την εξής μορφή: οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να αποφασίζουν για πράγματα με τα οποία δεν συμφωνούν.
Με απλά λόγια καλούνται να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία επικύρωσης ήδη προαποφασισμένων λύσεων ή επιλεγμένων με προσεκτικά κριτήρια εναλλακτικών προτάσεων, που όμως καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Ο εγκλωβισμός είναι απόλυτος και θανατηφόρος. Το πολιτισμικό DNA του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι δεδομένο, όπως επίσης και της ελληνικής κοινωνίας (Κώστας Μελάς, Το αφόρητο βουητό του κενού). Οι όποιες μεταλλαγές είναι αργόσυρτες και βασανιστικές. Υπάρχουν και προσπάθειες βίαιων μεταλλαγών, οι οποίες, λόγω ότι πρωτίστως ενδύονται τεχνικά χαρακτηριστικά, καταλήγουν σε αποτυχίες, δυσκολεύοντας περαιτέρω τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας.

Ο κανόνας και οι εξαιρέσεις

Το έργο αυτό στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται συνεχώς από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Εμπειρικά είναι απολύτως επιβεβαιωμένο (Κ. Μελάς: Μικρά Μαθήματα για την Ελληνική Οικονομία). Τα πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να έχουν την ίδια συμπεριφορά, που είχαν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, προκειμένου να παρουσιάσουν στο λαό ή νίκες και θριάμβους τους ή δραματικές μεταξύ τους συγκρούσεις και «καταγγελίες» κατά αντιπάλων.
Υπήρξαν, όμως, περίοδοι στην ελληνική ιστορία, που επήλθε υπέρβαση αυτής της πάγιας κατάστασης των πολιτικών πραγμάτων, με αποτέλεσμα σημαντικότατη ωφέλεια για την χώρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίοδος 1910-1920, μετά δηλαδή από έναν οδυνηρό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και μια πολιτική κατάσταση που αντανακλούσε ισχυρή κυβερνητική αστάθεια (αξίζει να μελετήσουμε προσεκτικά την περίοδο 1897-1910).
Όμως, κανείς δεν θα πρέπει να προβλέπει με βάση την ιστορία. Άλλωστε, η ιστορία είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα που παρήγαγε ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αν χρησιμοποιηθεί ιδεολογικά. Κάνει τους ανθρώπους να ονειρεύονται, τους δημιουργεί ψευδοαναμνήσεις, καθιστά υπερβολικά τα ανακλαστικά τους, διατηρεί ανοικτές τις παλιές πληγές τους, τους απομακρύνει από την πραγματικότητά τους, στερώντας τους τη δυνατότητα να πράξουν όπως οι πραγματικές ανάγκες επιβάλλουν.
Κώστας Μελάς 

Κώστας Μελάς

πηγή: https://slpress.gr/politiki/sto-idio-ergo-theates/