Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Μήπως είσαι λιγάκι ακραίος ;;












Εικόνα: Χρήστος Μπολώσης«Είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως βεβαίως». Αυτό το τραγούδι με τον Θέμη Ανδρεάδη που κυκλοφόρησε γύρω στο 1974, μου ήρθε στο νου, όταν σε κάποια εκδήλωση, με πλησίασε ένα κύριος και μου είπε:
- Σας διαβάζω και μου αρέσετε πολύ. Συμφωνώ κατά 95% με αυτά που γράφετε.
- Και το υπόλοιπο 5% τι αφορά; τον ρωτώ γεμάτος περιέργεια, αφού τον ευχαρίστησα για τα καλά του λόγια.
- Να, είστε λιγάκι ακραίος.
Εκεί είναι που θυμήθηκα το «Είσαι πολύ ακραίος, βεβαίως, βεβαίως» Δεν θέλησα να στενοχωρήσω τον φίλο και να ξεκινήσουμε συζήτηση, που δεν θα έβγαζε άλλωστε πουθενά την συγκεκριμένη στιγμή, αφού άλλος ήταν ο σκοπός της εκεί παρουσίας μας και περιορίστηκα να παραδεχθώ: «Ναι, είμαι λίγο ακραίος».
Φυσικά και δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούν όλοι με όλα. Για να δούμε όμως τώρα, πώς εννοούν μερικοί την έννοια «ακραίος».
Υπάρχουν οι από «κείθε» ακραίοι και οι από «δώθε» ακραίοι. Τους από κείθε αρχίσαμε να τους ζούμε δειλά – δειλά από το 1974. Πιο ζόρικα από το 1981 και από τον Ιανουάριο του 2015 καταλάβαμε πολύ καλά, τι εστί βερίκοκο. Να μη τα επαναλαμβάνω, διότι τα γνωρίζουμε. Συνωστισμός το 1922, εργατικό κίνημα το 1821, ο Παύλος Μελάς τσιφλικάς, ο Μπελογιάννης ήρωας, τα γεμιστά, οι ηλιοθεραπείες, οι επενδυτές, το στραγγάλισμα της ιστορίας, ο Άρης, (πέρα από ομάδα της Θεσσαλονίκης), είναι και εθνικός ήρωας (ίσως έχει αντίρρηση ο μικρός Μαραθέας, αλλά ποιος νοιάζεται;) και άλλα φαιδρά και ωραία της από κείθε πλευράς.
Και η από δώθε «ακραία» πλευρά; Εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τον λόγο έχει ο Ίων Δραγούμης: «Ας λείψει το Κράτος που θα είναι εμπόδιο ή θα παραμορφώνει την Εθνική ψυχή. Αν το Κράτος στενοχωρεί το Έθνος, πρέπει αναγκαστικά ή να αλλάξει μορφή ή να χαθεί. Το Κράτος που εμποδίζει το Έθνος, είναι περιττό και βλαβερό». Και αν ο Δραγούμης ξινίζει μερικούς, ακούμε και τον Οδυσσέα Ελύτη: «Θα ήθελα να κοιμηθώ μια μέρα και να ξυπνήσω σ’ έναν αιώνα, όπου και τα πουλιά ακόμα, να κελαηδούν Ελληνικά και νικητήρια» (Μάλλον φασιστοφέρνει και ο Ελύτης…).
Αν λοιπόν όλα αυτά είναι ακραία, τότε ναι, είμαι ακραίος. Αν το να στενοχωριέσαι βλέποντας την Πατρίδα σου σιγά σιγά να καταλαμβάνεται από τους απρόσκλητους επισκέπτες και ανησυχείς, ναι είμαι ακραίος. Αν το να σε ενοχλεί που η ιστορία σου αλλοιώνεται, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να σε ενοχλεί που αγιοποιούνται οι σφαγείς του Ελληνικού λαού, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να δακρύζεις όταν περνάει η σημαία σου, που άλλοι καίνε ατιμώρητα, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να ονειρεύομαι μια ελεύθερη Βόρειο Ήπειρο και μία Ελληνική Κωνσταντινούπολη είναι ακραία, τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να θέλω την Ελλάδα μου πίσω είναι ακραίο και ουτοπία, τότε ναι, είμαι ακραίος και ουτοπιστής. Αν με εκφράζει απολύτως η ρήση του Σεφέρη «Το να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό», τότε ναι είμαι ακραίος. Αν δεν θεωρώ υποχρέωσή μου να αρχίζω οποιαδήποτε ομιλία μου και συζήτηση με την αποστροφή «Τιμώ τους αγώνες του ΚΚΕ», τότε ναι είμαι ακραίος. Αν το να μην εννοώ να συμμορφωθώ με το δόγμα Κίσινγκερ, ότι η Ελλάδα δεν θα υπάρχει μέχρι του 2018, είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος.
Η Ελλάδα μας, πάντα υπήρξε φιλόξενη και ανεκτική, ποτέ όμως υπόδουλη. Να συνέλθουμε και να καταλάβουμε ότι η αλλοίωση της ιστορίας και της θρησκείας, έχουν ως αντικειμενικό σκοπό την διάλυση του Έθνους. Και να θυμόμαστε πάντα τον Ίωνα Δραγούμη ότι «το Κράτος που εμποδίζει το Έθνος, είναι περιττό και βλαβερό».
Και κάτι ακόμη. Μερικοί νομίζουν ότι Γενοκτονία είναι μόνο το μαχαίρι του Τούρκου. Όχι βέβαια. 
Γενοκτονία είναι και η δολοφονία της γλώσσας. 
Γενοκτονία είναι και η αποδόμηση και ο εξευτελισμός της Θρησκείας. 
Γενοκτονία είναι και η εισαγωγή νέων ηθών με τους γάμους των ομοφυλοφίλων, που φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε όσοι είμαστε φυσιολογικοί και δεν έχουμε το κουσούρι. 
Γενοκτονία είναι και η εξύβριση των Εθνικών συμβόλων. 
Γενοκτονία είναι και η διαστρέβλωση της ιστορίας μας. 
Και όλες αυτές οι Γενοκτονίες, ευρίσκονται σε εξέλιξη. 
Εάν λοιπόν το να αρνούμαι να δεχθώ αυτές τις γενοκτονίες είναι ακραίο, τότε ναι είμαι ακραίος.
πηγή:http://www.dimokratianews.gr/content/74455/eisai-ligaki-akraios#disqus_thread


Με Αρετή και Τόλμη: Συγκλονίζει ο γιος του Λοχία Δημήτριου Ίτσιου, που σταμάτησε τη επέλαση των ναζί, στο θρυλικό πολυβολείο Π8. (ΒΙΝΤΕΟ)



Συγκλονίζει ο γιος του ήρωα Λοχία Ίτσιου - ΒΙΝΤΕΟ


 

     Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που υπηρέτησα στο 605 Τάγμα Προκαλύψεως, με την ονομασία  "Στρατόπεδο Ιτσιος", στα Άνω Πορόϊα Σερρών, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και πολέμησε ο ήρωας Λοχίας Δημήτριος Ίτσιος. 

    Γνωρίζω πολύ καλά το φυλάκιο της ομορφοπλαγιάς και το θρυλικό πολυβολείο Π8, όπου αντιστάθηκε μέχρις εσχάτων, αρνούμενος να παραδοθεί, προκαλώντας στους Γερμανούς, μεγάλες απώλειες (άνω των 200 ανδρών).


   Κάθε χρόνο στις 06 Απριλίου η Μονάδα, (τώρα έχει κλείσει) προέβαινε στην πραγματοποίηση εκδήλωσης προς απότιση φόρου τιμής και μνήμης, στον Λοχία Ίτσιο και τους άνδρες του, στο φυλάκιο της ομορφοπλαγιάς και επί του πολυβολείου Π8.



   Ο λοχίας Δημήτριος Ίτσιος ήταν έφεδρος υπαξιωματικός του Ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα. Επικεφαλής ολιγάριθμων ανδρών αντιστάθηκε μέχρις εσχάτων και με το πολυβολείο του προκάλεσε μεγάλες απώλειες στον εχθρό.

  
   Ο γιος του ήρωα λοχία Ίτσιου συγκλονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή "Με Αρετή και Τόλμη". Προκαλεί συγκίνηση μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίον ο πατέρας του σταμάτησε την επέλαση των ναζί στο θρυλικό πολυβολείο Π8.
Στην εκπομπή που θα μεταδοθεί την Κυριακή 28 Μαΐου 2017 στις 11:30 από την ΕΡΤ 1 μεταξύ άλλων θεμάτων περιλαμβάνει επίσης:
-"Απόβαση" στρατιωτικών γιατρών στην Σαμοθράκη όπου εξετάζουν τους κατοίκους.
-Εντυπωσιακή άσκηση του μηχανικού με την κατασκευή πλωτών γεφυρών πάνω από τις οποίες μπορούν να περάσουν άρματα μάχης.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ

Απάντηση ΥΠΕΞ προς Άγκυρα: Το ζήτημα του Κυπριακού προβλήματος που είναι εξ ορισμού ζήτημα παράνομης εισβολής και κατοχής της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό.










Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, αναφορικά με τη σημερινή δήλωση του Εκπροσώπου του ΥΠΕΞ Τουρκίας, Hüseyin Müftüoğlu, σχετικά με τις εξελίξεις στο Κυπριακό, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Στράτος Ευθυμίου δήλωσε τα εξής:
«Η Ελλάδα διαχρονικά και συστηματικά στηρίζει την εξεύρεση μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης του κυπριακού προβλήματος στη βάση των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών. Γι’ αυτό και εγκαίρως -εδώ και ενάμισι χρόνο- υπογράμμισε προς όλες τις πλευρές, των Ηνωμένων Εθνών συμπεριλαμβανομένων, τη σημασία ενδελεχούς και έγκαιρης διαπραγμάτευσης των θεμάτων εγγυήσεων και ασφάλειας, προκειμένου να μην οδηγηθεί η διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού σε αποτυχία.
Τώρα, όμως, για ακόμη μια φορά, η Άγκυρα –για λόγους εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών της συμφερόντων- και ο κ. Ακιντζί οδηγούν σε αδιέξοδο τη διαπραγματευτική διαδικασία υπό τα Ηνωμένα Έθνη, επικαλούμενοι μεθοδολογικούς λόγους και επιχειρώντας να τερματίσουν τη διαπραγμάτευση, επειδή είναι απρόθυμοι να συζητήσουν τον πυρήνα του Κυπριακού προβλήματος που είναι τα θέματα εγγυήσεων και ασφάλειας.
Τα ζητήματα αυτά, όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη φύση του Κυπριακού προβλήματος που είναι εξ ορισμού ζήτημα παράνομης εισβολής και κατοχής της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό.
Αναρωτιόμαστε, τι πιστεύει η Τουρκία; Ότι το γεγονός ότι παρανόμως κατέχει την Κύπρο δεν θα πρέπει να είναι η ουσία και το αντικείμενο της λύσης της εξωτερικής πτυχής του Κυπριακού;
Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις».

Υποδοχή των λειψάνων των 17 αγνοουμένων-πεσόντων στην Κύπρο, που έχυσαν το αίμα τους για την ανεξαρτησία της Κύπρου. ΒΙΝΤΕΟ


          

    Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής, ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης ΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Χρήστος Χριστοδούλου και η Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας Καλλιόπη Παπαλεωνίδα παρέστησαν στην τελετή υποδοχής των λειψάνων των 17 αγνοουμένων-πεσόντων στην Κύπρο που πραγματοποιήθηκε στην Αεροπορική Βάση Δεκέλειας στο Τατόι.

    «Παρών» στην τελετή υποδοχής ήταν και ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.

    Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας απηύθυνε τον εξής χαιρετισμό:

    «Υποδεχόμαστε με εθνική υπερηφάνεια, με βαθιά συγκίνηση και με τον προσήκοντα σεβασμό, αποτίνοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής, τους ηρωικώς πεσόντες Έλληνες στρατιωτικούς κατά την επαίσχυντη τουρκική εισβολή το 1974 στη μαρτυρική Κύπρο και τον πεσόντα της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ το 1964.

    Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και η επιχείρηση της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ ήταν επίσημες πολεμικές επιχειρήσεις. Οι Έλληνες στρατιωτικοί δεν έπεσαν κατά τη διάρκεια ασκήσεων, αλλά κατά τη διάρκεια εθνικής αποστολής, υπέρ πίστεως και πατρίδος, όπως πέφτουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες όταν δίνουν τη μάχη για την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ανεξαρτησία, για τη σημαία και το Σταυρό, εκπληρώνοντας τον όρκο που κάνουν όταν κατατάσσονται ως στρατιώτες.

    Οι ήρωες:

    Αντιπτέραρχος Βασίλειος Παναγόπουλος,

    Συνταγματάρχης (ΠΖ) Βασίλειος Παπαλάμπρου,

    Έφεδροι Ανθυπασπιστές (ΠΖ), 
    Αθανάσιος Καραγεώργος,
    Αργύριος Σίννης,
    Ιωάννης Κωνσταντακόπουλος,
    Γεώργιος Χαμουριωτάκης,
    Ιωάννης Παπαδόπουλος,
    Κωνσταντίνος Μπροδήμας,
    Γεώργιος Ζερβομανώλης,
    Βασίλειος Τριάντης,
    Μανούσος Τριανταφυλλίδης,
    Νικόλαος Κρητικός,
    Νικόλαος Αθανασίου,

    Έφεδροι Ανθυπασπιστές (ΚΔ)
    Σωτήριος Κουρούνης,
    Στέφανος Τσιλιβάκης,

    Έφεδρος Ανθυπασπιστής (ΜΧ)
    Ελευθέριος Άνθης,

    Ανθυπασπιστής Πολεμικού Ναυτικού (Ακταιωρός Φαέθων)
    Νικόλαος Νιάφας,

    έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για τα ιδανικά της ελευθερίας του Έθνους μας. Ένας κύκλος χρέους της Πατρίδας κλείνει. Πλέον θα αναπαύονται εν ειρήνη στους τόπους καταγωγής τους.

    Οι ήρωές μας, έδειξαν τι σημαίνουν οι έννοιες της αυταπάρνησης, της αλληλεγγύης και της ανδρείας και ανήκουν στο πάνθεον αυτών που κοσμούν με το παράδειγμά τους την ένδοξη ιστορία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

    Τιμώντας τον όρκο τους θυσιάστηκαν, αναλαμβάνοντας ο καθένας τους το βάρος της Ιστορίας. Μιας Ιστορίας που μας γαλουχεί και αποτελεί διαχρονική παρακαταθήκη για τον Ελληνισμό και τους Έλληνες.

    Έχυσαν το αίμα τους στην ελληνική γη της Κύπρου, έχυσαν το αίμα τους για την ανεξαρτησία της Κύπρου, έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία. 

    Κυρίες και Κύριοι,

    Σήμερα η σκέψη μας στρέφεται στους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες των πεδίων των μαχών, αλλά και σε αυτούς που συνεχίζουν τη δοξασμένη και εθνική μας πορεία.

    Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ακόμα και σε περίοδο ειρήνης παράγουν ήρωες που μάχονται για την εδαφική ακεραιότητα, την εθνική ανεξαρτησία, αλλά και την ασφάλεια όλων μας. 

    Όλος ο ελληνικός λαός νοιώθει υπερήφανος για το έργο που επιτελούν οι Ένοπλες Δυνάμεις σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο. Τους εκτιμά και τους προτάσσει στη συνείδησή του, γνωρίζοντας ότι είναι οι συνεχιστές των ιστορικών παρακαταθηκών των προγόνων, όπως οι ήρωες, τα λείψανα των οποίων τιμούμε σήμερα.

    Το ισχυρότερο όπλο που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο άνθρωπος, μαζί με την Υπέρμαχο Στρατηγό. Είναι έτοιμοι, ανά πάσα στιγμή, να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, συνιστώντας τον πιο αξιόπιστο παράγοντα της αμυντικής ισχύος της πατρίδας μας. Αυτό το όπλο δεν μπορεί κανείς να το υπερνικήσει, είναι το όπλο της «εθνικής ψυχής».

    Σεβαστοί συγγενείς των ηρώων,

    Θέλω να επαναλάβω ότι μέγιστη προτεραιότητα για εμένα, για την κυβέρνηση και τη στρατιωτική ηγεσία είναι αυτοί οι νεκροί ήρωες που με αυτοθυσία τίμησαν όπως τόσοι άλλοι την Ελλάδα μας να επιστρέψουν στην πατρίδα. 

    Η θυσία τους είναι η αξιακή βάση, με την οποία πρέπει να αναθρέψουμε τη νέα γενιά των Ελλήνων, που πιστεύουν στα ιδανικά της πατρίδας και του Ελληνισμού.

    Θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στην Κυπριακή Δημοκρατία, στον Υπουργό Άμυνας της Κύπρου, κ. Φωκαΐδη, που έδωσε τη μάχη για την αναγνώριση των ηρώων με τα νέα συστήματα που διαθέτει η επιστήμη αλλά και στους Συνδέσμους των αγωνιστών που 43 χρόνια, μαζί με όλους εσάς, δεν έκαναν πίσω. Στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και σε όλους τους Κύπριους που έδωσαν μάχη προκειμένου να αποκατασταθεί η αδικία.

    Οφείλω να σας πω και εδώ, όπως έκανα και στην Κύπρο, ένα μεγάλο συγγνώμη γιατί επί 43 χρόνια έγιναν εγκλήματα εις βάρος των ηρώων. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς διεκδικούσαν από την πρώτη στιγμή μια απλή αναγνώριση, ότι οι άνθρωποί τους έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. 
    Γνωρίζω ότι πολλές φορές, άνθρωποι σαν τον ναύτη που παραλαμβάνουμε σήμερα, αλλά και τους συμπολεμιστές του στην ακταιωρό ΦΑΕΘΩΝ, που είναι παρόντες, είδαν την πλάτη της Πολιτείας γιατί κάποιοι επέμεναν ότι η επιχείρηση αυτή θα πρέπει να μείνει απόρρητη. Ακόμα και ο ίδιος ο κυβερνήτης τιμήθηκε πέρυσι για πρώτη φορά από την ελληνική Πολιτεία. 
    Οφείλουμε, λοιπόν, μια συγγνώμη και μια δέσμευση ότι θα αποκατασταθεί η υποχρέωση της Πολιτείας στην αναγνώριση των ηρώων. 

    Μια Πολιτεία που δεν αναγνωρίζει εκείνους που έδωσαν την τελευταία ρανίδα του αίματός τους για την πατρίδα είναι μια Πολιτεία που συνεχίζει να οφείλει. Σας διαβεβαιώνω ότι αυτή η προσπάθεια θα συνεχιστεί και από την πλευρά της πολιτικής, αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας, μέχρι να έρθει πίσω και ο τελευταίος ήρωας. 

    Σήμερα υποδέχεται τους ήρωες, τους συγγενείς σας, τα αδέρφια σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας όλη η Ελλάδα, σύσσωμος και ενωμένος ο ελληνικός λαός. 

    Γονατίζουμε μπροστά τους και τους υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να τιμούμε τη μνήμη τους και να διαδίδουμε τις αξίες για τις οποίες έδωσαν τη ζωή τους.

    Αθάνατοι».

    Τουρκία: Μας κατηγορούν ότι καταλάβαμε το νησί Θύμαινα – Πράγματι… το 1912 !! (Χάρτης)



    Η τουρκική εφημερίδα Aydınlık μάς κατηγορεί ότι καταλάβαμε τη Θύμαινα – Πράγματι… το 1912


    Συνεχίζουν τον «χαβά» τους οι τουρκικές κεμαλικές εθνικιστικές εφημερίδες, που προπαγανδίζουν ασύστολα ότι η Ελλάδα «κατέλαβε στρατιωτικά» μεταξύ των ετών 2004 και 2014 «18 τουρκικά νησιά» στο ανατολικό Αιγαίο.
    Η αριστερή εθνικιστική Aydınlık (στα «νιάτα» της όργανο του Τουρκικού Κομμουνιστικού Κόμματος) σε είδηση με τίτλο «Η Ελλάδα αυξάνει την ένταση», δημοσιεύει τις δηλώσεις του πρώην Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, Ουμίτ Γιαλίμ, σύμφωνα με τον οποίο, ενώ η Τουρκία διεξήγαγε την άσκηση «Θαλασσόλυκος» στο Αιγαίο, το Ελληνικό Ναυτικό διεξήγαγε στη «Θύμαινα [Hurşit adası] Αϊδινίου» την άσκηση «Κεραυνός 2017».
    Η Θύμαινα είναι νησί του συμπλέγματος των Φούρνων Ικαρίας και βρίσκεται μεταξύ Σάμου και Ικαρίας. Ανήκει στην Ελλάδα από το 1912. Οι Τούρκοι θυμήθηκαν μετά από 105 χρόνια ότι το νησί είναι «τουρκικό».
    Παλαιότερα λεγόταν και Φύμαινα. Κατά μία εκδοχή το όνομα Θύμαινα πιστεύεται ότι οφείλεται στα πολλά θυμάρια που υπάρχουν στο νησί.
    Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος μετά τους Φούρνους με έκταση 10,071 τ.χλμ..
    Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 136 κάτοικοι που διαμένουν στους δύο οικισμούς του νησιού την Θύμαινα και την Κεραμειδού.

    Έλληνες εθνοφύλακες στους Φούρνους ατενίζουν τη θέα στην πρόσφατη άσκηση Κεραυνός 2017.

    Όπως αναφέρει ακόμα το τουρκικό δημοσίευμα, ο Διοικητής της ΑΣΔΕΝ, Αντιστράτηγος κ. Νικόλαος Μανωλάκος με τον «ελληνικό στρατό κατοχής», έκαναν κατά τη διάρκεια της άσκησης επίδειξη σημαίας και δύναμης στη Θύμαινα, παραβιάζοντας τα τουρκικά χωρικά ύδατα, αναφέρει το δημοσίευμα, και προσθέτει ότι η Ελλάδα, συμπληρωματικά με τις μονάδες του τακτικού στρατού έχει εγκαταστήσει και εξοπλίσει και πολίτες στο νησί.

    Οι Τούρκοι προφανώς αναφέρονται στην εικονιζόμενη «επίδειξη σημαίας». Διαβάζοντας το τουρκικό κείμενο και κοιτώντας τις φωτογραφίες που έχει αναρτήσει το Γενικό Επιτελείο Στρατού στη σελίδα του [εδώ], μας δημιουργείται η πεποίθηση ότι οι Τούρκοι «συνάδελφοι» κοιτάνε τις εικόνες και γράφουν σενάρια από τα κεφάλια τους.

    Συγκεκριμένα, έχουν εφοδιαστεί με όπλα, πυρομαχικά και στολές. Και για όλα αυτά, η κυβέρνηση του ΑΚΡ δεν έχει εκδώσει καμία νότα, καταλήγει το δημοσίευμα.
    Πρόκειται για ψευδέστατο σε όλα του εκτός από μια αλήθεια: Το νησί είναι οχυρωμένο σαν αστακός και όποιος Τούρκος τολμά ας το ζυγώσει.

    Δείτε τη Θύμαινα στον χάρτη:

    Υπάρχει όμως ακόμα μεγαλύτερη γελοιότητα, που ξεπερνά τις δημοσιογραφικές γραφικότητες και έχει να κάνει με την τουρκική Βουλή.
    Ο Τούρκος βουλευτής Αττάλειας του «κεντροαριστερού» κεμαλικού Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Νιγιαζί Νεφί Καρά, κατέθεσε ερώτηση στην τουρκική Βουλή, με την οποία ζητά να ενημερωθεί από τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αν η «Κυρά Παναγιά (Κeçi adası) Μούγλων» θα ανοίξει στον τουρισμό κατά την τουριστική περίοδο, καθώς και βάσει ποιας συνθήκης, η ελληνική κυβέρνηση ανοίγει σε επισκέψεις τουριστών νησί που βρίσκεται στα τουρκικά χωρικά ύδατα.
    Το «κοσμικό» κεμαλικό κεντροαριστερό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υιοθετήσει πλήρως τους ψευδέστατους ισχυρισμούς του Ουμίτ Γιαλίμ για να ασκεί «πατριωτική» αντιπολίτευση στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
    Έτσι, τα όσα έλεγε ο Ουμίτ Γιαλίμ και ήταν μέχρι πρότινος οι ισχυρισμοί ενός περιφερόμενου γραφικού, πλέον αποτελούν επίσημη ρητορική του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της Τουρκίας, το οποίο κάποιοι θεωρούν «καλύτερο» ή «λιγότερο επικίνδυνο» από τους ισλαμιστές.
    Η πραγματικότητα είναι ότι οι κεμαλικοί δεν είναι «καλύτεροι» από τους ισλαμιστές. Όσο «μουρλός» κι εάν είναι ο Ερντογάν, από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Τουρκίας μαζί του θερμό επεισόδιο δεν είχαμε. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι και δεν θα έχουμε στο μέλλον.
    Οι κεμαλικοί από την άλλη είναι άκρως επιθετικοί προς τη χώρα μας και αρκετοί Έλληνες αναλυτές συζητούν μεταξύ τους ότι μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ενός πολέμου με την Τουρκία εάν πάθει τίποτα ο Ερντογάν και «φύγει» από τη ζωή παρά όσο παραμένει στην εξουσία.
    Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα είναι έτοιμη για οποιονδήποτε Τούρκο που θα αποπειραθεί να «πάρει» ελληνική γη.
    πηγή:https://www.tribune.gr/politics/news/article/363608/tourkiki-efimerida-aydinlik-mas-katigori-oti-katalavame-ti-thymena-pragmati-1912.html

    Αποκάλυψη Τώρα: Ποιοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεων ;;

     







    Κανένα πολιτικό κόμμα δεν απάντησε στο κάλεσμα του ΥΕΘΑ,  για δέσμευση, όταν την διάρκεια της ομιλίας του, στην εκδήλωση μνήμης και τιμής για το Αντιτορπιλικό «Βέλος» και το Κίνημα του Ναυτικού, ο ΥΠΕΘΑ ανέφερε μεταξύ των άλλων και τα εξής:
       "Δέσμευση όλων μας είναι με τη βοήθεια - επαναλαμβάνω - όλων των κομμάτων, να συνεχιστεί και να αποκατασταθεί πλήρως η οικονομική πίεση την οποία εδέχθησαν τα εν ενεργεία, αλλά και τα εν αποστρατεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης."
       
        Η δήλωση αυτή εκτιμάται ότι, δε έγινε τυχαία και αυτό γιατί, είναι γνωστό άλλωστε πως η Ελλάδα, βρίσκεται υπό την οικονομική επιτροπεία των δανειστών, που έχουν, τον απόλυτο έλεγχο της δημοσιονομικής πολιτικής, δηλαδή και με απλά λόγια, η σημερινή συγκυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί από μόνη της, εάν δεν εγκρίνουν οι δανειστές, στην επαναφορά των μισθών και των συντάξεων για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στα επίπεδα του Ιουλίου 2012 όπως διέτασσε η υπ΄ αριθ. 2192 απόφαση του ΣτΕ. 
    Θα είναι όμως τελείως διαφορετική η αντίδραση των δανειστών, όταν σύσσωμο το Ελληνικό κοινοβούλιο απαιτήσει την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ, την στιγμή μάλιστα που δεν επιβαρύνεται ο Κρατικός προϋπολογισμός, καθόσον, όπως έχουν δηλώσει, κατ΄επανάληψη ο ΥΕθΑ και ο ΑΝΥΕΘΑ, το ΥΠΕΘΑ, έχει την δυνατότητα, να καλύψει το οικονομικό κόστος, της πλήρους αποκατάστασης, των μισθών και των συντάξεων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι της μερικής και κατακρεουργημένης αποκατάστασης,που έπραξε η προηγούμενη συγκυβέρνηση.
       
       Είναι επίσης χρυσή ευκαιρία, για τα κόμματα της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, να αποδείξουν ότι, αφενός μεν ότι ενδιαφέρονται πραγματικά και όχι στα λόγια,για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και αφετέρου δε να αποδείξουν την κοροϊδία τόσο του ΥΕΘΑ όσο και του ΑΝΥΕΘΑ, στην περίπτωση που δεν υπάρχουν τα απαιτούμενα κονδύλια. 

       Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, ήρθε η ώρα, για όλα τα κόμματα,να γίνουν στρατηγικοί σύμμαχοι και να αποδείξουν, αποκαλύπτοντας  τις πραγματικές τους προθέσεις, με στοιχεία αριθμούς και ημερομηνίες και όχι με αοριστίες, υπεκφυγές και ευχές,του τύπου: 
      ."επιβάλλεται να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΣτΕ" 
      ." πρώτη μας προτεραιότητα η κατάθεση νέου αξιοπρεπούς μισθολογίου" 
      ."όταν οι δημοσιονομικοί στόχοι το επιτρέψουν, θα επιστρέψουμε τα αναδρομικά" 
      ."διαχρονικά είμαστε δίπλα στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, διαπίστωσα ότι έχετε οργή γιατί σας κοροϊδεύουν"  
      ."Η απόφαση και δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα αποκαταστήσουμε μέσω των αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας τις μισθολογικές αδικίες υλοποιείται...." ,"  
      ."το ειδικό μισθολόγιο είναι κόκκινη γραμμή για μας".

      Επειδή όμως οι 300 της Βουλής, είναι ενωμένοι και ψηφίζουν ομόφωνα και χωρίς επερωτήσεις και ενδοιασμούς, ΜΟΝΟ όταν πρόκειται για το δικό τους καλό και για τις δικές τους 
    μισθολογικές αποδοχές.

     Επειδή με την δουλική συμπεριφορά μας, έχουμε δώσει την σιγουριά στα κόμματα να πιστεύουν, ότι είμαστε δεδομένοι και υποταγμένοι στα δικά τους συμφέροντα.

     Επειδή στην Πατρίδα μας, τα κομματικά πολιτικά συμφέροντα, είναι πάνω από την εφαρμογή των  αποφάσεων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και του Συντάγματος.

     Επειδή οι πολιτικοί  μας πιστεύουν ακόμη ότι, "το τάξιμο δεν χαλάει τα κόμματα, το δόσιμο χαλάει", καθώς συνεχίζουμε να είμαστε, αφελείς, ευκολόπιστοι και αμνήμονες.

      Είναι σίγουρο ότι, κανένα από τα κόμματα της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης, δεν θα δεσμευθεί, να συνταχθεί στον αγώνα, για να εφαρμοσθούν πλήρως οι αποφάσεις του ΣτΕ και να αποκατασταθούν πλήρως τα ε.ε, και ε.α. στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και αυτό γιατί πιστεύουν πως θα έχουν σοβαρό πολιτικό κόστος και ιδίως η προηγούμενη συγκυβέρνηση, καθόσον είναι η φυσική αυτουργός των παράνομων, στοχευμένων και αντισυνταγματικών  εξοντωτικών μειώσεων που επέβαλαν στους μισθούς και τις συντάξεις και τις βιώνουμε επώδυνα μέχρι σήμερα. Βέβαια το θρίλερ των μειώσεων, θα συνεχίσει ακάθεκτο την πορεία του, ιδίως από το 2019 και με οποιαδήποτε κόμμα βρίσκεται στην εξουσία.

       


    Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

    Δύο αιώνες μνημόνια, δύο αιώνες υποταγή στους δανειστές, για την Ελλάδα



















    ΕΤΙΚΕΤΕΣ:











    Εύγλωττες ομοιότητες μεταξύ της τρέχουσας ελληνικής κρίσης και των προηγούμενων τριών επεισοδίων κρατικής χρεοκοπίας στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας αποκαλύπτει νέα επιστημονική εργασία των Κάρμεν Ράινχαρτ (Harvard) και Κρίστοφ Τρεμπές (Πανεπιστήμιο του Μονάχου), που παρουσιάστηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου σε συνέδριο του ινστιτούτου Brookings στις Ηνωμένες Πολιτείες.
    Σύμφωνα με την ανάλυση των δύο οικονομολόγων, η τρέχουσα κρίση, όπως και όλες οι προηγούμενες, είναι στην ουσία τους κρίσεις εξωτερικού δανεισμού (όχι απλά δημοσιονομικού εκτροχιασμού). Είναι κοινό χαρακτηριστικό των τεσσάρων χρεοκοπιών του νεοελληνικού κράτους (1829, 1893, 1932, 2012), σύμφωνα με την εργασία με τίτλο «The Pitfalls of External Dependence: Greece 1829-2015», ότι συνέβησαν μετά από περιόδους διογκούμενης εξάρτησης του ελληνικού Δημοσίου από ξένα κεφάλαια. Ο υπερδανεισμός της Ελλάδας οδήγησε στη συνέχεια σε απώλεια εμπιστοσύνης των ιδιωτών δανειστών και σε ενεργοποίηση ξένων κυβερνήσεων, προς διάσωση των ιδιωτών μέσω της διάσωσης της Ελλάδας.
    Η ενεργοποίηση αυτή σε κάθε περίπτωση συνοδεύτηκε από έντονη παρέμβαση των επίσημων πιστωτών στην οικονομική πολιτική της Ελλάδας. Σε καθεμία από τις περιπτώσεις, η χώρα παρέμεινε για πολλά χρόνια αποκλεισμένη από τις αγορές (η συντομότερη περίοδος ήταν εννέα χρόνια, από το 1893 ώς το 1902). Τα διδάγματα των προηγούμενων εμπειριών οδηγούν τους δύο καθηγητές στο συμπέρασμα ότι η οριστική λύση της ελληνικής κρίσης θα επέλθει μόνο με «κούρεμα» του ελληνικού χρέους.
    Οπως αναγνωρίζουν, η ανάλυσή τους πηγαίνει ενάντια στο ρεύμα των προτροπών να διαρραγεί ο «μοιραίος εναγκαλισμός» μεταξύ κυβερνήσεων και εγχώριων τραπεζών. Επ’ αυτού, σημειώνουν: «Τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών ήταν σχεδόν αποκλειστικά εγχώρια μεταξύ του 1945-1980, την περίοδο στην ιστορία με το μικρότερο αριθμό τραπεζικών κρίσεων και κρίσεων χρέους [...] Επίσης, η περίοδος μέγιστης ευημερίας και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας που γνώρισε η Ελλάδα, μεταξύ της δεκαετίας του ’50 και το 2000, ήταν μία περίοδος με ισχυρή εγχώρια προκατάληψη [στις τοποθετήσεις των τραπεζών] και ένα συγκριτικά χαμηλό επίπεδο εξωτερικού χρέους».
    Μία σημαντική λεπτομέρεια της ανάλυσης αφορά τον ορισμό του εξωτερικού χρέους. Οπως αναφέρουν οι Ράινχαρτ και Τρεμπές, παλαιότερα η έννοια του εξωτερικού χρέους περιοριζόταν σε περιπτώσεις χρεών που εκδίδονται υπό ξένη νομοθεσία, σε ξένο νόμισμα και με ξένους κατόχους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, «αυτό που είναι εγχώριο όσον αφορά το νόμισμα ή τη νομοθεσία που το διέπει, μπορεί να μην είναι εγχώριο αν εξετάσουμε ποιος διακρατεί το χρέος».
    Σε περιπτώσεις υπέρογκων εξωτερικών οφειλών, οι δυνατότητες μιας κυβέρνησης να πιέσει για ταχεία αναδιάρθρωση είναι σαφώς περιορισμένες, όπως υπενθυμίζει η μελέτη. Το υπερχρεωμένο κράτος δεν διαθέτει ρυθμιστική επιρροή επί των κατόχων εξωτερικού χρέους και δεν μπορεί να διαβρώσει την πραγματική αξία των οφειλών μέσω πληθωρισμού. Επιπλέον, οι κάτοχοι εξωτερικού χρέους, εν αντιθέσει με εγχώριους ομολογιούχους, δεν νιώθουν εξίσου επιτακτικά την ανάγκη εξεύρεσης λύσης: όπως παρατηρούν οι συγγραφείς, τόσο στην περίπτωση της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980 όσο και σε αυτή της Ελλάδας, ενώ οι χρεοκοπημένες χώρες βυθίζονταν στην ύφεση, οι οικονομίες των βασικών πιστωτών (οι ΗΠΑ τότε, η Γερμανία σήμερα) αναπτύσσονταν δυναμικά.
    Τα αίτια της εξάρτησης
    Η μελέτη αναδεικνύει ορισμένα στοιχεία που φιλοτεχνούν το πορτρέτο μιας ανεπτυγμένης οικονομίας διαφορετικής από τις άλλες. Μεταξύ του 1946-2014, σημειώνουν, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν αρνητικό στο 93% των ετών στην Ελλάδα, έναντι μέσου όρου 19 άλλων ανεπτυγμένων κρατών μόλις 56%. Μέρος της εξήγησης είναι ότι η εγχώρια αποταμίευση, καθ’ όλη αυτή την περίοδο, παρέμενε συγκριτικά χαμηλή. Οπως αναφέρουν οι συγγραφείς, είναι γνωστό, αν και «δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί», ότι το διαχρονικό αυτό έλλειμμα αποταμίευσης «οφείλεται στο ότι μεγάλο μέρος του πλούτου των Ελλήνων βρίσκεται στο εξωτερικό». Πρόκειται για μία «περισσότερο ή λιγότερο χρόνια μορφή φυγής κεφαλαίων», όπως παρατηρούν, που ενισχύεται σε περιόδους κρίσης αλλά υφίσταται και στις καλές εποχές, όπως συμβαίνει σε πολλές αναδυόμενες οικονομίες στη Λατινική Αμερική και αλλού.
    Ενας άλλος λόγος για τα περίπου μόνιμα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών, όπως αναφέρουν, συνδέεται με τις επί σειρά ετών μεταβιβάσεις σημαντικών πόρων προς την Ελλάδα, με κυριότερα επεισόδια το σχέδιο Μάρσαλ και τους κοινοτικούς πόρους της Ε.Ε.
    Αλλά και στην έκρηξη εξωτερικού δανεισμού κατά τα χρόνια της αθωότητας της Ευρωζώνης, η Ελλάδα ήταν πρωτοπόρος. Το ποσοστό των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου στα χέρια εγχώριων επενδυτών μειώθηκε από 75% του συνόλου το 1998 σε περίπου 30% δέκα χρόνια αργότερα, στις παραμονές της κρίσης. Οπως σημειώνεται στη μελέτη, η εξάρτηση από ξένα κεφάλαια αυξήθηκε κατά την περίοδο αυτή και σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία), αλλά όχι στον ίδιο βαθμό όπως στην Ελλάδα.
    Από τα δάνεια της επανάστασης ώς το Grexit του ’32
    Σύμφωνα με την ιστορική αφήγηση των δύο οικονομολόγων, η πρώτη περίοδος υπερχρέωσης ξεκινά με τα δάνεια του 1824-5, που συνήφθησαν στο Λονδίνο με σκοπό τη χρηματοδότηση του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα. Τα δάνεια αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να φορτωθεί χρέη που το 1833 έφταναν το 120% του ΑΕΠ, καθώς οι όροι ήταν δυσβάσταχτοι για τους Ελληνες. Η στάση πληρωμών, επί 1,3 εκατ. στερλινών που δόθηκαν στην Ελλάδα (από τα 2,8 εκατ. που είχαν συμφωνηθεί), δεν άργησε να έρθει: συνέβη το 1826, υπό το βάρος των διαρκώς διογκούμενων στρατιωτικών δαπανών. Το αναδυόμενο έθνος-κράτος, με άλλα λόγια, είχε προλάβει να υπερδανειστεί και να χρεοκοπήσει πριν καν αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Το 1833, με την ενθρόνιση του Οθωνα, οι τρεις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) καταλήγουν σε συμφωνία στο πρώτο ελληνικό μνημόνιο: Εγγυώνται δάνειο 60 εκατ. γαλλικών φράγκων (2,4 εκατ. στερλινών) από ιδιώτες επενδυτές, εξασφαλίζοντας ως ενέχυρο το σύνολο των εσόδων του ελληνικού κράτους! Η αυστηρή λιτότητα που επέβαλε ο Οθωνας στις αρχές της δεκαετίας του 1840, μετά τις εξωτερικές πιέσεις (ώς και στρατιωτικές απειλές από τη Βρετανία) για εξυπηρέτηση των δανείων διάσωσης, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου. Ο Κώστας Κωστής, καθηγητής Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΕΚΠΑ, μιλώντας στην «Κ», αναφέρει ότι οι περικοπές του Οθωνα τα χρόνια εκείνα «συμπεριέλαβαν τους 3.500 Βαυαρούς στρατιώτες, στους οποίους πλήρωνε μισθούς εκστρατείας, που αποτελούσαν τη φρουρά προστασίας του». Η αποχώρησή τους άνοιξε τον δρόμο για την εξέγερση κατά του βασιλιά.
    Η Ελλάδα τελικά απέκτησε πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές το 1879, πάνω από μισό αιώνα αργότερα, μετά συμφωνία για «κούρεμα» των αρχικών δανείων, ύστερα από πολυετείς διαπραγματεύσεις σχετικά με τους τόκους υπερημερίας, που είχαν φτάσει να είναι πολλαπλάσιοι του αρχικού ποσού.
    Η χρονιά αυτή σήμανε το έναυσμα μιας νέας περιόδου φρενήρους υπερδανεισμού. Η Ελλάδα, αναφέρουν οι Ράινχαρτ και Τρεμπές, πρόλαβε σε λίγα χρόνια να δανειστεί πάνω από το 100% του ΑΕΠ της ― εν μέρει για να εξυπηρετήσει πληρωμές που προέκυψαν από τη συμφωνία του 1878. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890, τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, η διεθνής κρίση και η κατάρρευση των εξαγωγών σταφίδας λόγω προστατευτικών δασμών που επέβαλαν η Γαλλία, η Γερμανία και η Ρωσία, οδήγησαν σε απώλεια εμπιστοσύνης των αγορών. Η ισοτιμία της δραχμής υπέστη απότομη διολίσθηση και το εξωτερικό χρέος κατέστη μη εξυπηρετήσιμο, οδηγώντας στη χρεοκοπία του 1893.
    Η Ελλάδα παρέμεινε τότε σε καθεστώς χρεοκοπίας για πέντε χρόνια. Μετά την καταστροφική ήττα από την Οθωμανική Τουρκία στον πόλεμο του 1897, οι ξένες δυνάμεις (Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία, Γερμανία, Ιταλία και Αυστροουγγαρία) μεσολάβησαν και επέβαλαν μία επώδυνη για τη χώρα συμφωνία. Βάσει των όρων της, δεν θα γινόταν «κούρεμα» ονομαστικής αξίας, ενώ τέθηκαν πάλι σε ισχύ απαιτήσεις των τριών πρώτων από το δάνειο του 1833, τις οποίες η Ελλάδα συνέχισε να εξυπηρετεί ώς τη στάση πληρωμών του 1932.
    Επιτροπεία
    To μνημόνιο του 1898 συνοδευόταν από δάνειο με τις ίδιες εγγυήτριες δυνάμεις (Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία), το οποίο θα χρησιμοποιούσε η Αθήνα για να πληρώσει πολεμικές επανορθώσεις στην Τουρκία και για να εξυπηρετήσει τα αναδιαρθρωμένα δάνεια προς τους ιδιώτες πιστωτές της. Το δάνειο ήταν αξίας 6 εκατ. στερλινών, ισοδύναμο με το 26,8% του ελληνικού ΑΕΠ το έτος εκείνο και ως μέρος της συμφωνίας, επιβλήθηκε στην Ελλάδα η επιτροπεία της Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, που είχε σχεδόν απόλυτο έλεγχο επί της δημοσιονομικής πολιτικής. Οι βασικοί θιασώτες της ιδέας αυτής ήταν οι Γερμανοί. Οι συγγραφείς αποδίδουν το γεγονός στο ότι κατάγονταν από εκεί πολλοί από τους ξένους ομολογιούχους. Ο Κώστας Κωστής δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην προσπάθεια του Βερολίνου να κερδίσει την εύνοια των Οθωμανών, τηρώντας σκληρή γραμμή απέναντι στην Ελλάδα.
    Η χρεοκοπία του 1932 συνδέεται ευθέως με τη Μεγάλη Υφεση που ξέσπασε το 1929 στις ΗΠΑ και επεκτάθηκε στην παγκόσμια οικονομία. Μετά μία τριετία μειούμενων κρατικών εσόδων, σημαντικής αύξησης του πληθωρισμού, συνεχούς συρρίκνωσης των εξαγωγών και απώλειας συναλλαγματικών αποθεμάτων, τον Απρίλιο της χρονιάς εκείνης η Ελλάδα αποχώρησε από τον κανόνα του χρυσού (το Grexit των ημερών εκείνων), η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 50% και, αυτομάτως, το βάρος του εξωτερικού χρέους της χώρας διπλασιάσθηκε. Η έξοδος από τον κανόνα του χρυσού συνοδεύθηκε από στάση πληρωμών στο εξωτερικό χρέος.
    Η Ελλάδα, ωστόσο, ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές και πριν από το Κραχ του ’29. Είχε εξέλθει από μία δεκαετία πολέμων (1912-1922) βαθιά χρεωμένη, με το επιπρόσθετο βάρος απορρόφησης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
    Στα δάνεια που έλαβε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήλθαν να προστεθούν αυτά υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών για τη διαχείριση του προσφυγικού ρεύματος (1923, 1928), που συνοδεύθηκαν κι αυτά από προγράμματα προσαρμογής. Την ίδια περίοδο, και ώς την εισβολή των Ναζί το 1941, συνέχισε η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή να ασκεί ασφυκτικό έλεγχο στη δημοσιονομική πολιτική της χώρας. Επειτα από προσωρινές συμφωνίες με τους πιστωτές, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, οι διαπραγματεύσεις σχετικά με τη χρεοκοπία του 1932 ολοκληρώθηκαν το 1964. Η Ελλάδα επέστρεψε στις αγορές ένα χρόνο νωρίτερα.
    Η πιο «αμαρτωλή» χρεοκοπία
    Δύο είναι τα πιο ενδιαφέροντα ζητήματα που προκύπτουν από την ιστορική μελέτη των Ράινχαρτ και Τρεμπές: το πρώτο αφορά τη φύση της τρέχουσας ελληνικής κρίσης και τις προϋποθέσεις ώστε στο μέλλον να μη βρεθεί η Ελλάδα σε αντίστοιχα δεινή θέση. Το δεύτερο αγγίζει τον πυρήνα της εγχώριας συζήτησης μεταξύ όσων επιρρίπτουν στην αφροσύνη των ελληνικών κυβερνήσεων τη βασική ευθύνη για την κατάρρευση του 2009-10 και όσων επιμένουν ότι φταίνε οι διεθνείς τράπεζες και οι επίσημοι πιστωτές της Ελλάδας.
    Oσον αφορά το πρώτο, η μελέτη που παρουσιάστηκε στο Brookings ακολουθεί τη γραμμή που χάραξαν οικονομολόγοι όπως ο Ντάνιελ Γκρος και ο Χανς-Βέρνερ Ζιν, σχετικά με την εξάρτηση της Ελλάδας από ξένα κεφάλαια ως πρωταρχική αιτία για τη δημοσιονομική κατάρρευση της χώρας. Ωστόσο, προκύπτει το ερώτημα: αν, για να αποφύγει τον υπέρμετρο δανεισμό από το εξωτερικό, πρέπει η Ελλάδα να βασιστεί σε εγχώριους πόρους, δεν ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο η μοιραία σχέση μεταξύ κράτους και τραπεζών, που έχει τόσο συμβάλλει στη διαιώνιση της ευρωπαϊκής κρίσης;
    «Η μόνη εναλλακτική όντως είναι η εγχώρια αποταμίευση» δηλώνει στην «Κ» ο Γκρος. «Η αποταμίευση αυτή ωστόσο δεν είναι αναγκαίο να έχει ως διαμεσολαβητή τις τράπεζες. Θα μπορούσε να προέρχεται από τις επιχειρήσεις, ή ακόμα και από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού». Oπως εξηγεί ο διευθυντής του Centre of European Policy Studies, «αν η Ελλάδα δεν αυξήσει τον δείκτη αποταμίευσής της πάνω από το 20% του ΑΕΠ [σ.σ. έχει 30 χρόνια να συμβεί αυτό], δεν θα μπορέσει ποτέ να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο. Οι τράπεζες λειτουργούν με μόχλευση, άρα μεγεθύνουν τόσο την ισχύ όσο και την αδυναμία. Αλλά οι τράπεζες δεν ευθύνονται για το “προπατορικό αμάρτημα”, που στην περίπτωση της Ελλάδας, πολύ πριν από την έλευση του ευρώ, είναι η ανεπαρκής αποταμίευση».
    Ο Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και τέως υπουργός Οικονομικών, αναφέρει ότι ο χαμηλός αυτός δείκτης αποταμίευσης τις τελευταίες δεκαετίες «αντανακλά την έξαρση της κατανάλωσης, που σε πολύ μεγάλο βαθμό αφορούσε ξένα αγαθά. Για τη χρηματοδότηση αυτής της κατανάλωσης απαιτούνταν ροές από το εξωτερικό, οδηγώντας στα μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών που κατέγραφε προ κρίσης η χώρα».
    Ο επιμερισμός των ευθυνών
    Η μελέτη του Brookings καταλογίζει άτεγκτη στάση στους επίσημους πιστωτές της Ελλάδας τους τελευταίους δύο αιώνες, θεωρώντας τους εν πολλοίς υπαίτιους για τη μεγάλη διάρκεια και το βαρύ κόστος των ελληνικών χρεοκοπιών. Ωστόσο, παρά τις ομοιότητες, η τρέχουσα κρίση χαρακτηρίζεται από μία σημαντική διαφορά: ο δανεισμός στις προηγούμενες περιπτώσεις ήταν σε μεγάλο βαθμό ζήτημα ανάγκης (χρηματοδότηση της επανάστασης, δημιουργία αξιόμαχων ενόπλων δυνάμεων και των υποδομών για την υποστήριξή τους, αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών από τη Μικρά Ασία). Κατά την περίοδο 1981-2009, και ιδιαίτερα στα χρόνια της Ευρωζώνης, τα ελλείμματα χρηματοδοτούσαν κατανάλωση. «Από ελληνική σκοπιά, η σημερινή χρεοκοπία είναι η πιο “αμαρτωλή” από όλες» τονίζει ο Χαρδούβελης.
    Για τον Κώστα Κωστή, το επαναλαμβανόμενο μοτίβο δεν αφορά τόσο την υπερβολικά σκληρή στάση των ξένων επίσημων πιστωτών απέναντι στον ελληνικό κράτος, όσο τη «διαχρονική αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τόσο να αντιμετωπίσει έγκαιρα τα προβλήματα στην οικονομία, όσο και να τα διαχειριστεί όταν οι συνθήκες γίνονται δυσμενέστερες». Εξ ου και οι ξένοι, «όχι από ανιδιοτέλεια αλλά για να διαφυλάξουν τα δικά τους συμφέροντα», όπως εξηγεί, «επανέρχονται ως παράγοντες εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους μετά τα επεισόδια χρεοκοπίας».
    O καθηγητής του ΕΚΠΑ αναφέρει ως χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ίδρυσης της Τράπεζας της Ελλάδος το 1928, υπό την πίεση των επίσημων πιστωτών της Ελλάδας (ιδιαίτερα των Βρετανών) και παρά τις εντονότατες αντιδράσεις του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Οπως εξηγεί, η δημιουργία της Τράπεζας της Ελλάδος εντασσόταν στη στρατηγική ανάκτησης της οικονομικής ισχύος των Βρετανών, με τη διασύνδεση της δραχμής με τη στερλίνα στο πλαίσιο του χρυσού κανόνα και με την κεντρική τράπεζα ως μέσο διασφάλισης της νομισματικής σταθερότητας. Για τους εγχώριους πολιτικούς, ωστόσο, που είχαν συνηθίσει να χρησιμοποιούν τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους για να χορηγούν δάνεια μέσω της Εθνικής, η ιδέα μιας κεντρικής τράπεζας ήταν εξόχως προβληματική.

    πηγή:http://www.kathimerini.gr/837087/article/epikairothta/politikh/dyo-aiwnes-mnhmonia-gia-thn-ellada