Συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στην εφημερίδα Documento και το δημοσιογράφο Άγγελο Προβολισιάνο
Να ζητήσω πρώτα, κύριε πρόεδρε, το σχόλιό σας για ένα φαινόμενο στην αντιπαράθεσή σας με την κυβέρνηση του κυρίου Μητσοτάκη. Είναι στοιχείο της δημοκρατίας μας η διαφορά αντιλήψεων ανάμεσα στην αντιπολίτευση και την κυβέρνηση. Αλλά εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε ότι ανάμεσα στην αντίληψη της κυβέρνησης για την πραγματικότητα που ζούμε και την αντίληψη της αντιπολίτευσης υπάρχει χάος.
Έχετε δίκιο. Αλλά το χάος που λέτε δεν είναι ανάμεσα σε μας και τον κύριο Μητσοτάκη, είναι ανάμεσα στην πραγματικότητα και το πώς ο ίδιος την καταλαβαίνει. Η χώρα και η ελληνική κοινωνία βιώνουν μια δυστοπία. Σπάμε το ένα μετά το άλλο, όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Στην πανδημία με πάνω από 30.000 νεκρούς, είμαστε στην πρώτη θέση στην Ευρώπη. Η τιμή του ρεύματος είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη. Οι τιμές της βενζίνης και των ειδών πρώτης ανάγκης επίσης, μας χαρίζουν το ευρωπαϊκό μετάλλιο ακρίβειας. Τόσο για τη κυβέρνηση όμως όσο και την «ενημέρωση 108» είναι σα να ζούμε σε άλλη χώρα, η οποία βρίσκεται στον αστερισμό πολλαπλών success stories. Εκείνο που θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε είναι πόσα τέτοια success stories μπορεί να αντέξει ακόμα η κοινωνία μας.
Κύριε πρόεδρε, η συνέντευξη αυτή δίνεται στην εφημερίδα που έχει στοχοποιηθεί όσο καμία από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, ο οποίος πρόγραψε τον εκδότη της από το βήμα της Βουλής. Τι πιστεύεται ότι οδήγησε στην «ενημέρωση 108» και ποιος ο αντίκτυπος της δυστοπίας αυτής στην κοινωνία;
Η κατάσταση για την ελευθερία του Τύπου είναι πολύ άσχημη. Κι αυτό δεν το καταγγέλω μόνο εγώ ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή εσείς, αλλά οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι κατέταξαν στη χώρα στην 108η θέση στον κόσμο, καθώς και μεγάλες διεθνείς οργανώσεις, έγκυρα διεθνή ΜΜΕ, το ευρωκοινοβούλιο, ακόμη και η Κομισιόν. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και προσωπικά στον κύριο Μητσοτάκη για την έκπτωση της ενημέρωσης, της ψυχής της δημοκρατίας, σε προπαγάνδα κομματική αλλά και προσωπική. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία του ΕΣΡ για την προβολή των κομμάτων από τα εθνικής εμβέλειας κανάλια, που παραπέμπουν σε απολυταρχικά καθεστώτα. Και δεν είναι μόνο θέμα ισότητας στην προβολή. Η απόκρυψη γεγονότων που δεν υπηρετούν το κυβερνητικό αφήγημα, η διαστρέβλωση τους όπως και η διαστρέβλωση θέσεων της αντιπολίτευσης, η "γραμμή" από το Μαξίμου για όλα τα μεγάλα και μικρότερα θέματα, η ανεξιχνίαστη δολοφονία Καραϊβάζ από μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε με σύνθημα «νόμος και τάξη», οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, οι λίστες της ντροπής για την άνευ κριτηρίων κρατική χρηματοδότηση, ο εξευτελισμός της δημόσιας τηλεόρασης με τα μηνύματα με ένδειξη SOS για να μην ανέβουν φωτογραφίες του κυρίου Μητσοτάκη με τον Λιγνάδη, και βέβαια οι διώξεις δημοσιογράφων, όπως του Κ. Βαξεβάνη και της Γ. Παπαδάκου, αποκαλύπτουν ένα ζοφερό πεδίο στην ενημέρωση. Και επιτρέψτε μου επιγραμματικά να πω ότι αυτή η κατάσταση στο τέλος θα τους βγει σε κακό. Και αναφέρομαι τόσο στον κύριο Μητσοτάκη, όσο και στους συνενόχους του ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Και θα τους βγει σε κακό, γιατί ένας λαός που ζει με τεράστιες δυσκολίες, σε συνθήκες μεγάλης κρίσης και αισθάνεται ότι τον κοροϊδεύουν από πάνω, τον υποτιμούν, επιχειρούν να τον χειραγωγήσουν, θα βρει τον τρόπο να αντιδράσει. Ήδη η συστημική ενημέρωση είναι στο βυθό της αξιοπιστίας και η εικόνα για την πραγματικότητα που εμφανίζει μαζί με τον κύριο Μητσοτάκη είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Ας πάμε παρακάτω. Κατηγορείτε τον πρωθυπουργό ότι έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Την ώρα που οι απώλειες συμπολιτών μας λόγω πανδημίας αποτελούν πλέον παγιωμένη συνθήκη και παράλληλα η ακρίβεια τσακίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις, η δική σας άποψη για την πραγματικότητα ποια είναι;
Η πραγματικότητα υπάρχει και είναι και πεισματάρα. Και μερικές φορές δεν έχει νόημα να προσπαθείς να αποδείξεις ότι το μαύρο είναι μαύρο και όχι λευκό, όπως το παρουσιάζουν. Άλλωστε ο κόσμος τη ζει την πραγματικότητα και δεν περιμένει να τη μάθει από την τηλεόραση. Και αυτό που ζει είναι μια κατάσταση καθημερινής ανασφάλειας, φόβου, ακόμα και απόγνωσης. Πρώτα-πρώτα, γιατί η πανδημία δεν τελείωσε επειδή η κυβέρνηση έχει κηρύξει τη λήξη της, αγνοώντας τις υποδείξεις των ειδικών και του ΠΟΥ. Με πάνω από 30.000 νεκρούς ως τώρα και πάνω από 30 νεκρούς κάθε μέρα, ο κύριος Μητσοτάκης πανηγυρίζει. Και ο κύριος Πλεύρης, αντί να ασχοληθεί με αυτή την τραγική αλήθεια ψάχνει να κάνει αντιπερισπασμούς και προβοκάτσιες, ως αυθεντικός ακραίος δεξιός λαϊκιστής που είναι, διαδίδοντας συνειδητά ψέματα ότι δήθεν δε τηρώ τα υγειονομικά πρωτόκολλα επειδή πήγα στο προεδρικό μέγαρο για τη γιορτή της Δημοκρατίας. Ενώ ήταν γνωστό ότι είχα από την προηγούμενη μέρα αρνητικό μοριακό τεστ. Αλλά βασικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η εχθροπάθεια για τους πολιτικούς της αντιπάλους, το ψέμα και τα fake news. Σιγά μην άφηνε την αλήθεια να χαλάσει το αφήγημά της.
Υπάρχει όμως και το επιχείρημα ότι η οικονομία απαιτεί χαλάρωση...
Θα ερχόμουν σ` αυτό, γιατί η ακρίβεια είναι το μεγάλο πρόβλημα των ημερών, που απασχολεί εκατομμύρια νοικοκυριά. Δεν είναι θέμα ποσοστών, εικόνας, προπαγάνδας. Δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα, αυτό είναι το θέμα. Κόβουν όχι μόνο από την ψυχαγωγία και τα "περιττά" αλλά και από τα απαραίτητα και παρ’ όλα αυτά τα χρήματα τελειώνουν την τρίτη εβδομάδα. Είδατε τις ιλιγγιώδεις τιμές που ανακοινώθηκαν πρόσφατα. Πώς θα τα βγάλουν πέρα επιχειρήσεις και νοικοκυριά; Το ρεύμα έχει ακρωτηριάσει όχι εισοδήματα, αλλά ζωές...
Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά η κυβέρνηση ανακοίνωσε και επιδοτήσεις για τους λογαριασμούς ρεύματος. Πάνω από 1 δισ. για τον Αύγουστο.
Ανακοίνωσε... αλλά ανάμεσα στις ανακοινώσεις και τις πράξεις αυτής της κυβέρνησης υπάρχει το γκρίζο της εξαπάτησης. Το είδαμε με τα διάφορα Fuel και Power Pass, τις επιδοτήσεις για οικιακές συσκευές κλπ. Το βασικό όμως εδώ είναι ο φαύλος κύκλος της αισχροκέρδειας. Παίρνουν κάποια δισεκατομμύρια από τις τσέπες των καταναλωτών με τα αυξημένα λόγω τεράστιας αύξησης των τιμών έσοδα από φόρους, όπως ο ΦΠΑ και ο ΕΦΚ. Και ύστερα επιστρέφουν ένα μέρος των χρημάτων αυτών ως επιδοτήσεις για να απαλύνουν τις πληγές των υπέρογκων λογαριασμών, ποιών; Των μεγάλων παρόχων της ενέργειας, που τα κέρδη τους δεν είναι αυτή την εποχή κέρδη του ρεύματος, αλλά επιτρέψτε μου να πω… κέρδη του αίματος. Με την εγγύηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. «Ματώνουν» τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις για να είναι ψηλά στο ταμπλό του χρηματιστηρίου η μετοχή της ΔΕΗ και να αποκομίζουν τεράστιους μισθούς και μπόνους τα «γαλάζια» παιδιά.
Ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί τελικά σαν το μακρύ χέρι της αισχροκέρδειας στην κοινωνία. Αρνείται πεισματικά το πλαφόν στις τιμές, όταν στη Γαλλία έχει κρατικοποιηθεί η γαλλική ΔΕΗ. Αρνείται με διάφορα προσχήματα να φορολογήσει στοιχειωδώς τα υπερκέρδη, αν και υποχρεώθηκε στη Βουλή, κάτω από τη δική μας πίεση, να το υποσχεθεί. Κι έτσι βλέπουμε η Ελλάδα να είναι πρωταθλήτρια στις τιμές του ρεύματος και της βενζίνης την ίδια στιγμή που είναι στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης στις αμοιβές. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις πληρώνουν με δυο λόγια την εμμονή του κ. Μητσοτάκη στην εξυπηρέτηση των καρτέλ εις βάρος της κοινωνίας.
Υπάρχει όμως εδώ ένα αντεπιχείρημα. Ότι η ενεργειακή κρίση, που οδηγεί σε πληθωρισμό, οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες και κυρίως στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Πρώτα από όλα η ακρίβεια έδειξε τα δόντια της στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αλλά προφανώς η πληθωριστική κρίση έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά. Κανείς δεν το παραβλέπει. Όμως ο ενεργειακός πληθωρισμός στην Ε.Ε από τον Μάη τον 21 έως τον Μάη του 22 καταγράφηκε στο 39% και στην Ελλάδα στο 62%. Ε, αυτό το επιπλέον 23% που μας δίνει την αρνητική πρωτιά είναι η ακρίβεια Μητσοτάκη, που έρχεται να προστεθεί στην αντικειμενική αύξηση των τιμών σε διεθνές επίπεδο. Και η δίδυμη αδελφή της, η αισχροκέρδεια, είναι επίσης αισχροκέρδεια Μητσοτάκη. Δείτε τα υπερκέρδη των παραγωγών της ενέργειας. Από τον Ιούλη του 21 έως τον Ιούνη του 22 είναι 2,2 δις. Εις υγείαν των κορόιδων…
Τι θα έκανε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιμετωπίσει την απειλητική ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια;
Θα σας πω πρώτα πρώτα τι δεν θα κάναμε. Δεν θα κλείναμε άρον άρον τους λιγνίτες για να κάνουμε τα επενδυτικά χατίρια ορισμένων εις βάρος της ενεργειακής ασφάλειας. Δεν θα παραδίναμε τη ΔΕΗ στην κερδοσκοπία, όταν η κρίση χτυπούσε ήδη την πόρτα της χώρας. Δεν θα πετούσαμε σε ροζ σύννεφα αυτοθαυμασμού, όπως ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ, που πρόβλεψε μόνο λίγα ευρώ αύξηση στους λογαριασμούς του ρεύματος την ώρα που έβαζε τη χώρα στο μέγγενη της ρήτρας αναπροσαρμογής. Και φυσικά θα επιβάλαμε πλαφόν στην τιμές ενέργειας, θα περνάγαμε άμεσα υπό Δημόσιο έλεγχο τη ΔΕΗ, και μη με ρωτήσετε πως. Όπως πρέπει και όπως γίνεται. Ακόμη κι αν έπρεπε να κρατικοποιήσουμε, θα το κάναμε. Εδώ το έκανε ο Μακρόν. Η ΔΕΗ μπορεί και πρέπει να λειτουργεί με κριτήρια κοινής ωφέλειας.
Θα επιβάλαμε επίσης αυστηρούς ελέγχους στις τιμές όλων των ειδών πρώτης ανάγκης και θα μειώναμε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα και τον ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής. Και τέλος θα φορολογούσαμε στα αληθινά τα υπερκέρδη. Δε θα παίζαμε θέατρο. Και μάλιστα θέατρο σκιών με πρωταγωνιστή τον Πρωθυπουργό. Με δυο λόγια, θα ακολουθούσαμε μια πολιτική που επιδιώκει με κάθε τρόπο να προστατεύσει την οικονομία και την κοινωνία και όχι να διευκολύνει την αισχροκέρδεια.
Για να περάσουμε σε ένα άλλο θέμα. Στην τελευταία δήλωσή σας κατά την επίσκεψη στα καμένα της Πεντέλης, χαρακτηρίσατε τις φωτιές εθνική τραγωδία και ζητήσατε μια εθνική πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Τι ακριβώς εννοείτε όταν μιλάτε για εθνική πολιτική;
Κοιτάξτε, αν συμφωνήσουμε όλοι, και νομίζω ότι συμφωνούμε, ότι η επαναλαμβανόμενη τραγωδία της φωτιάς είναι εθνική τραγωδία, τότε θα συμφωνήσουμε και ότι αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους αυτοθαυμασμού, διχασμού, και επικοινωνίας. Χρειάζονται εθνικό σχέδιο πρόληψης και κατάσβεσης, εθνική αποφασιστικότητα, κινητοποίηση και συντονισμός όλων των δυνάμεων της κοινωνίας. Δεν αρκεί να καταγγέλλουμε κάθε φορά τις ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού και τα μεγάλα προβλήματα συντονισμού, που και στις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές αποκαλύφθηκαν. Η Ελλάδα είναι μια βαριά τραυματισμένη χώρα από τις πυρκαγιές. Οφείλουμε πριν είναι πολύ αργά να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα ξεπερνά τα κομματικά όρια, τα όρια μιας κυβερνητικής τετραετίας, και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με όρους εθνικής σοβαρότητας και διάρκειας. Η δική μας κυβέρνηση, μετά την τραγωδία στο Μάτι, κάλεσε έναν από τους κορυφαίους ειδικούς στον κόσμο, τον επικεφαλής του Κέντρου Παγκόσμιας Παρακολούθησης Πυρκαγιών Γιόχαν Γκολντάμερ να συντάξει με την ομάδα του μια μελέτη-οδηγό για την Ελλάδα. Η μελέτη πρότεινε γενναία μέτρα στην κατεύθυνση που ανέφερα, αλλά παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε συμφωνήσει με την ανάθεσή της, όταν έγινε πρωθυπουργός αποφάσισε να τη βάλει στο συρτάρι και να συνεχίσει την πεπατημένη. Τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι και φέτος και πέρσι...
Και φέτος και πέρσι όμως ο κ. Μητσοτάκης επαναφέρει τη συζήτηση στο Μάτι. Σας κατηγορεί ότι δεν μπορείτε να ομιλείτε εσείς που επί της πρωθυπουργίας σας υπήρξε μια τέτοια τραγωδία.
Να σας πω κατ` αρχάς ότι καμιά τραγωδία του χτες δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να κρύψει τις τραγωδίες του σήμερα. Οι συμψηφισμοί του κυρίου Μητσοτάκη, ο μακάβριος λαϊκισμός για φέρετρα και στρέμματα, η πολιτική τυμβωρυχία και οι απόπειρες τεχνητού διχασμού, αποδεικνύουν ότι ούτε κατάλαβε, ούτε θέλει να καταλάβει, ότι με την κλιματική κρίση και τις πυρκαγιές διακυβεύεται το αύριο της πατρίδας μας. Το μέλλον των παιδιών μας. Τον διακρίνει και στο θέμα αυτό όχι μόνο μια αβάσταχτη, αλλά και μια αδίσταχτη θα την έλεγα ελαφρότητα. Τέτοια και τόση, ώστε να βρίσκει το θράσος να διαβάζει ψεύτικες επιστολές στη Βουλή τις ημέρες της τραγωδίας για να πλήξει τους αντιπάλους του και να δικαιολογεί τις μετέπειτα επιλογές του, μια από τις οποίες ήταν η προαγωγή των πρωταγωνιστών της τραγωδίας αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης. Έως σήμερα που έφτασε να φωτογραφίζεται γελαστός στον κρανίου τόπο της Πεντέλης, χωρίς κανένα ίχνος ενσυναίσθησης. Πρώτα εκμεταλλεύτηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο μια τραγωδία που θα έπρεπε όλοι να σκύψουμε πάνω της με περίσκεψη και σεβασμό, για να κερδίσει ψήφους και να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Και στη συνέχεια ανακάλυψε την κλιματική κρίση, τις δυσκολίες, τα προβλήματα, αλλά μόνο με όρους συγκάλυψης των ευθυνών του. Και όποτε τον βολεύει καταφεύγει και πάλι στο Μάτι με ένα τρόπο που αποκαλύπτει ότι δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για τίποτε άλλο, παρά για την προσωπική του πολιτική επιβίωση και εικόνα. Κι αυτό είναι τραγικό σε συνθήκες πολλαπλών κρίσεων, για τις οποίες κάθε φορά ευθύνονται όλοι οι άλλοι, στο παρελθόν, το παρόν, ακόμα και το μέλλον, εκτός από τον ίδιο τον υπεύθυνο πρωθυπουργό.
Παίρνω αφορμή από μια λέξη που χρησιμοποιήσατε, για να σας ρωτήσω: κατηγορείτε συχνά τον πρωθυπουργό ότι δεν έχει ενσυναίσθηση. Δεν είναι πολύ βαριά κατηγορία για ένα πολιτικό που ανέδειξε ο ελληνικός λαός στη θέση του πρωθυπουργού;
Κοιτάξτε, όταν μιλάμε για ενσυναίσθηση μιλάμε για τη συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση των άλλων, την κατανόηση των κινήτρων και της στάσης της. Ο κύριος Μητσοτάκης διακρίθηκε όλο το διάστημα της διακυβέρνησής του από σοβαρή έλλειψη αυτού του πολιτικού και ανθρώπινου χαρακτηριστικού. Δεν καταλαβαίνει την πραγματικότητα, δεν είναι σε θέση όχι να ταυτιστεί, αλλά ούτε να κατανοήσει την κοινωνία και τις ανάγκες της, να νιώσει τα συναισθήματα των απλών ανθρώπων. Με την πανδημία πήγαινε ανέμελες βόλτες στην Πάρνηθα και διασκέδαζε στην Ικαρία, σπάζοντας την καραντίνα που ο ίδιος είχε επιβάλει. Την ίδια στιγμή καταδίωκε με την αστυνομία τους νέους με μεγάλη αγριότητα, γιατί δήθεν διέδιδαν τον ιό. Τώρα, με την ακρίβεια, εμφανίζει μια εικόνα ότι όλα πάνε καλά και η Ελλάδα ζει στιγμές ευτυχίας. Πριν λίγο καιρό συμβούλευε από το ύψος του πλούτου του, τους νέους της ανεργίας και της εργασιακής γαλέρας να μη δίνουν σημασία στα χρήματα, αλλά στην ολιστική ζωή. Και πριν λίγες μέρες διαπίστωνε ότι οι νέοι εθελοντικά προτιμούν τη μαύρη εργασία, αγνοώντας πλήρως την κατάσταση στην αγορά εργασίας. Να σας πω και κάτι τελευταίο: Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας, ένας πλούσιος μάλιστα πολιτικός όπως δείχνουν τα πόθεν έσχες του, ζητά και παίρνει αγροτικές ενισχύσεις λίγων χιλιάδων ευρώ, γιατί το κάνει; Του λείπουν αυτά τα χρήματα; Όχι. Απλά ο άνθρωπος που ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με την εικόνα και την επικοινωνία, δε μπορεί να κατανοήσει ότι αυτό είναι ένα πολύ κακό σήμα προς τη κοινωνία για τον ίδιο. Δε μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματα που προκαλεί η στάση του αυτή.
Να πάμε και στην εξωτερική μας πολιτική, κ. πρόεδρε. Ο Ερντογάν προκαλεί περισσότερο από ποτέ, η κυβέρνηση αγοράζει συνεχώς όπλα ενώ στέλνει βαρύ οπλισμό στην Ουκρανία. Σας ανησυχούν αυτές οι εξελίξεις;
Πιστεύω ότι πρέπει να ανησυχούμε, ή πιο σωστά να επαγρυπνούμε. Να είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την ακεραιότητα της πατρίδας και τη διεθνή της θέση. Με ψυχραιμία όμως και χωρίς σπασμωδικές κινήσεις. Αυτό απαιτεί ομοψυχία στα βασικά, στις κόκκινες γραμμές που έχουμε καθορίσει. Εκεί δεν χωρούν κομματικές διαμάχες και αμφισβητήσεις. Από την άλλη όμως θα πρέπει να ανησυχούμε και για την ΙΧ εξωτερική πολιτική που ασκεί ο κύριος Μητσοτάκης, ο οποίος στο ουκρανικό, για να αρχίσω από αυτό, κατάφερε το ακατόρθωτο. Αφού ανέτρεψε την πάγια θέση της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας και γέφυρα ειρήνης στην περιοχή, καθιστώντας την μέρος του πολέμου, με την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, εισπράττει τώρα την καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων που με τόσο κόπο χτίζονταν για δεκαετίες, αλλά και τις σκληρές καταγγελίες της ουκρανικής ηγεσίας. Η Ρωσία μας κατέταξε στις μη φιλικές χώρες, ο Ζελένσκι μας καταγγέλλει ότι βοηθάμε τον Πούτιν, αυτό είναι ένα αξιοσημείωτο κατόρθωμα.
Ο κ. Μητσοτάκης ασκεί αυτή την πολιτική εφαρμόζοντας το 2022 ένα δόγμα που ίσχυε για την Ελλάδα του 1952. Το δόγμα του πιστού και υπάκουου συμμάχου των ΗΠΑ, ο οποίος περιμένει από το μεγάλο σύμμαχο ασπίδα προστασίας στις δύσκολες στιγμές. Αυτή όμως η προσδοκία αποδείχτηκε αυταπάτη με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, αποδεικνύεται αυταπάτη και σήμερα. Εμείς δίνουμε όπλα στην Ουκρανία, ενώ οι ΗΠΑ αναβαθμίζουν τα τουρκικά F-16 που παραβιάζουν την κυριαρχία μας στο Αιγαίο.
Με προλάβατε. Ακριβώς για τα ελληνοτουρκικά ήμουν έτοιμος να σας ρωτήσω.
Η Τουρκία του Ερντογάν έχει γίνει πολύ πιο επικίνδυνη εξαιτίας της δραματικής αναβάθμισης της θέσης της μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και βέβαια της επιθετικής στάσης της ηγεσίας της. Δεν συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, παίζει ρόλο μεσολαβητή έχοντας καλές σχέσεις και με τις δύο εμπόλεμες χώρες, και απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της στήριξης της αμερικανικής ηγεσίας. Κι αυτό απαιτεί από την ελληνική πλευρά κάτι πολύ περισσότερο από τον περιορισμό της στον άχαρο και επικίνδυνο ρόλο του καλού συμμάχου. Σύμμαχοι βεβαίως, αλλά με άποψη και ετοιμότητα να διαπραγματευτούμε την καλύτερη θωράκιση της χώρας και των συμφερόντων της. Να παρέχουμε, για να πω ένα παράδειγμα, στις ΗΠΑ βάσεις επ’ αόριστον και επιπροσθέτως την Αλεξανδρούπολη, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, είναι κατά τη γνώμη μου εθνικά απαράδεκτο. Η ΙΧ εξωτερική πολιτική του κ. Μητσοτάκη εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Χρειάζεται μια άλλη εξωτερική πολιτική, που θα έχει σταθερό πρόταγμα τη σταθερότητα και την ειρήνη. Και θα συνδυάζει την πιο αποφασιστική στάση απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις με την πιο συστηματική προσπάθεια να ανοίξουμε δρόμους διαλόγου με την Τουρκία.
Πώς κρίνεται τη στάση της Ευρώπης στο ουκρανικό;
Κοιτάξτε, φοβάμαι ότι η Ευρώπη πυροβολεί, όπως έχουν γράψει πολλοί αναλυτές, τα πόδια της. Σωστά τάχθηκε κατά της ρωσικής εισβολής, και σωστά επέλεξε το μέσο των κυρώσεων. Αλλά όπως φαίνεται οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας εξελίχθηκαν όχι σε πίεση για την ειρήνη, αλλά σε μέσο οικονομικού πολέμου. Και στον πόλεμο αυτό, που πρέπει να αναρωτηθούμε ποιον ωφελεί τελικά, σίγουρα πληρώνουν βαρύ κόστος και θα πληρώσουν ακόμα βαρύτερο αν συνεχιστεί, οι ευρωπαϊκοί λαοί. Πιστεύω ότι η επιδίωξη της ειρήνης πρέπει να επανέλθει στην πρώτη θέση της ευρωπαϊκής ατζέντας. Διαφορετικά κανένας δεν αισθάνεται πια ασφαλής για το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η παγκόσμια αναμέτρηση, δεδομένου ότι και η Ρωσία διαθέτει μεγάλες δυνατότητες, αντοχή, και σημαντικές συμμαχίες. Μια σύγχρονη εκδοχή της ειρηνικής συνύπαρξης είναι πιστεύω πιο αναγκαία από ποτέ.
Στο διά ταύτα, κρίνοντας την πολιτική Μητσοτάκη, ζητάτε εδώ και καιρό με επιμονή εκλογές. Η κυβέρνηση σας απαντά ότι αυτό δείχνει έλλειμα σοβαρότητας. Επιμένετε στο αίτημά σας;
Αν μιλάμε για σοβαρότητα, εκείνος που παίζει επί μήνες με τις εκλογές είναι ο κ. Μητσοτάκης. Δημιούργησε εκλογικό κλίμα, όρισε υποψηφίους, έδωσε διαρροές ακόμα και για την ημερομηνία και ύστερα έκανε πίσω. Καθώς όμως τα πάντα, και τις εκλογές, τα διαχειρίζεται με όρους κερδοσκοπικού fund, κανείς δεν ξέρει πότε θα κρίνει ότι τον συμφέρει να στήσει κάλπες. Συνεπώς είμαστε σε ετοιμότητα. Από κει και πέρα αυτό που έχει σημασία για μας και πιστεύω για την πλειοψηφία του λαού μας είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Κάθε μέρα που περνάει ο κ. Μητσοτάκης σωρεύει καταστροφές στη χώρα, διαχέει ένα κλίμα φθοράς και διαφθοράς στην κοινωνία, διαβρώνει το κράτος δικαίου, διασπά την ταλαιπωρημένη κοινωνική συνοχή. Να φύγουν πριν είναι πολύ αργά, αυτή είναι η θέση μας. Και να αναλάβει την ανάταξη της χώρας μια προοδευτική κυβέρνηση με στόχο και όραμα την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατική αναγέννηση. Με διαφάνεια, εντιμότητα, και προσήλωση στο λαό και την αλήθεια.
Μια και αναφερθήκατε στο κράτος δικαίου, μετά την παρακολούθηση δημοσιογράφου έχουμε και την απόπειρα παγίδευσης του τηλεφώνου ενός πολιτικού αρχηγού. Που θα φτάσει αυτή η κατάσταση;
Το κράτος δικαίου δεινοπαθεί στη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Η συμμαχία του κ. Μητσοτάκη με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η κυριαρχία που αυτή του προσφέρει στα ΜΜΕ, έχει δημιουργήσει στον ίδιο και στους συνεργάτες του μια αίσθηση ανεξέλεγκτης παντοδυναμίας. Κάνουν πράγματα που καμία άλλη κυβέρνηση δεν επιχείρησε να κάνει, τουλάχιστον όχι χωρίς καθοριστικό πολιτικό κόστος.
Αναφέρω ενδεικτικά:
Σε ποια άλλη χώρα η κυβέρνηση θα απέρριπτε έτσι στεγνά, χωρίς κανένα επιχείρημα, τη σύσταση διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, για τον έλεγχο, την αξιολόγηση και την εποπτεία των ευρωπαϊκών κονδυλίων για το Ταμείο Ανάκαμψης;
Σε ποια άλλη χώρα θα είχε τη δυνατότητα μια κυβέρνηση να επιλέξει διαδικασίες απευθείας αναθέσεων για δαπάνες ύψους 7,5 δις σε ενάμιση χρόνο;
Σε ποια άλλη χώρα η κυβέρνηση θα διπλασίαζε τους μετακλητούς υπαλλήλους από τη μέρα που ανέλαβε την εξουσία, σπάζοντας κάθε ρεκόρ και προσλαμβάνοντας 50 «γαλάζια» παιδιά το μήνα;
Σε ποια άλλη χώρα θα υπήρχαν επιβεβαιωμένες καταγγελίες για παρακολούθηση τηλεφώνων δημοσιογράφων και πολιτικών αρχηγών από παράνομο λογισμικό και δε θα γινόταν πολιτικός σεισμός;
Αυτά γίνονται μονάχα στην Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη, που έταξε «επιτελικό κράτος» και έφτιαξε τελικά ένα κράτος-τσιφλίκι και λάφυρο. Ιδιωτικό και κομματικό.
Η καθεστωτική αυτή δυστοπία, όμως πρέπει να τελειώνει. Και για να τελειώνει, πέραν της λαϊκής ετυμηγορίας, είναι αναγκαία και η κοινή στάση όλων των δημοκρατικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενου πολίτη, προφανώς και εντός της συντηρητικής παράταξης. Γιατί δεν είναι θέμα κομματικής αντιπαράθεσης. Είναι θέμα Δημοκρατίας.
