Θοδωρής Γιάνναρος*
Μια χώρα που απειλείται από μια γειτονική, αποφασίζει μετά από υποτακτική επί δεκαετίες συμπεριφορά να απαλλαγεί από τους φόβους και τους δισταγμούς του παρελθόντος και να κάνει το αυτονόητο… να εξοπλιστεί, να συμμαχήσει με άλλες χώρες και να αναστρέψει την αρρωστημένη κατάσταση, να προσέχει κάθε κίνηση που κάνει, μη και θυμώσει ο γείτονας…
Θα περίμενε κανείς πως στη συγκεκριμένη χώρα, οι πολιτικές δυνάμεις που απαρτίζουν το κοινοβούλιό της, θα συμφωνούσαν ως προς την ανάγκη θωράκισης της χώρας έναντι των ορατών κινδύνων ειδικά τη στιγμή που μέρα με τη μέρα οι απειλές στα χαρτιά, στο λόγο αλλά και στο πεδίο επιδεινώνονται δραματικά και ο βαθμός επικινδυνότητας κλιμακώνεται! Θα περίμενε κανείς πως θα χαίρονταν για κάθε βίδα, σφαίρα, ρόδα, προπέλα ή φτερό που θα αγοράζονταν για το στρατό το ναυτικό ή την αεροπορία και θα υποδέχονταν με χαρά και ανακούφιση κάθε συμμαχία που θα συμφωνούνταν, ειδικά αν ο σύμμαχος είναι και δοκιμασμένος και ισχυρός…
Κάποιοι όμως αντιδρούν με την προσπάθεια αυτή -με την όλη πορεία δηλαδή θωράκισης της χώρας και αν κάποιος το εξετάσει εις βάθος, από την πλευρά του πρίσματος που το βλέπουν… έχουν δίκιο!
Αν η χώρα θωρακιστεί και επέλθουν η ηρεμία και η ασφάλεια που τόσο χρειάζεται, τότε οι ίδιοι δεν θα έχουν πλέον κανένα ρόλο ύπαρξης και θα εξαφανιστούν -είναι δηλαδή θέμα κινητοποίησης και πυροδότησης του αρχέγονου ενστίκτου αυτοσυντήρησης που υφίσταται ήδη εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ίσως και από την εποχή των Νεάντερταλ! Οι άνθρωποι αυτοί καρπώνονται όφελος και έχουν λόγο ύπαρξης, μόνον σε εποχές που κυριαρχεί η αγωνία, ο φόβος, η τρομοκρατία, η υποδούλωση και ο θάνατος! Δεν υφίστανται σε καιρούς ευδαιμονίας, ηρεμίας και ασφάλειας… έννοιες που τους στερούν την ανάσα και τις οποίες απεχθάνονται για όλους τους προαναφερθέντες λόγους!
Δεν είναι σίγουρα θέμα ιδεολογίας η προδοσία της χώρας σου, ούτε θέμα ιδέας ούτε ηλιθιότητας! Είναι ηθελημένη και συντεταγμένη απόφαση για το κέρδος και για την αποκόμιση οφέλους! Όμως δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν ούτε ιδέες ούτε ιδεολογίες στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά υπάρχουν μονάχα άνθρωποι-σύντροφοι που κουβαλούν τις ιδέες, και που δυστυχώς γι’ αυτούς, αυτές παίρνουν πάντα το μπόι των ανθρώπων που τις κουβαλάνε και το μπόι το δικό τους είναι απειροελάχιστο!
Παρ’ όλ’ αυτά οι άνθρωποι αυτοί παραμυθιάζονται πως υπηρετούν ευλαβικά μια μεγάλη και ζωοποιό ιδέα… ξεχνούν όμως, πως το να σκοτώνεις μία ολόκληρη χώρα για να υπερασπιστείς την ιδέα, δεν είναι υπεράσπιση της ιδέας… αλλά προδοσία μετά φόνου της χώρας και των πολιτών της... Είναι μάλλον η ενστικτώδης επιθυμία να είναι μέλη μιας πολυάριθμης σέχτας, που παλεύει για κάποια δήθεν ιδανικά, που δυναμώνει στο εσωτερικό τους τόσο, ώστε να μην έχει καμιά σημασία πλέον τι είδους είναι αυτά τα ιδανικά.
Ευτυχώς όμως, κυριάρχησε η άποψη που υποστηρίζει ότι απέναντι στη διαρκή επιθετικότητα του γείτονα δεν μπορεί να δώσει απάντηση ο ενδοτισμός και η υποχωρητικότητα, αλλά χρειάζεται μια πιο επιθετική κατεύθυνση που να προσπαθεί να απομονώσει διπλωματικά τον γείτονα, να οικοδομήσει αποτρεπτική ικανότητα και να διεκδικήσει αποφασιστικά τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ακόμη και με "μονομερείς” ενέργειες, με τους πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία να συντάσσονται με αυτή την άποψη μιας και αποτελεί θέμα για τη αλώβητη συνέχεια Κράτους και Έθνους!
Αλλά μιας και μιλάμε για την Ελλάδα, εάν αυτή τη χρονική στιγμή είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ποια γραμμή αλήθεια, θα ακολουθούνταν στα εθνικά θέματα; Αλήθεια, ποια είναι η στρατηγική του Τσίπρα και των λοιπών συντρόφων στα Ελληνοτουρκικά; Ποιος θα επικρατούσε στις αναμετρήσεις ή στις κόντρες μεταξύ των στελεχών του… Μπίστης ή Κοτζιάς, Νεοσημιτικοί ή Νεοσυριζαίοι… Ευτυχώς δεν πρόκειται για ημιτελικούς ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, ώστε να χρειαστεί να ψάχνουμε τους νικητές και ακόμα καλύτερα μιας και δε θα απαιτηθεί να ψάξουμε και να βρούμε τις απαντήσεις τώρα! Είμαστε τυχεροί που τις απαντήσεις αυτές τις έδωσαν ήδη οι Έλληνες στις εκλογές που πέρασαν και που ισχύουν μέχρι τις επόμενες.
Άσχετα όμως με την πολιτική κατεύθυνση που κάποιος κοιτά, το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι ούτε κομματικό… ούτε καν πολιτικό! Είναι θέμα Εθνικής Ενσυναίσθησης και Ευθύνης απέναντι σε αυτό που ονομάζεται Πατρίδα για την οποία το αίμα χύθηκε ποτάμια!
* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος-Γενετιστής
πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3587305/-prodotes-kath-exin-i-politikes-sourikates
