Η νοσταλγία δύσκολα νικιέται - Καλά Χριστούγεννα και μιά πρωτοχρονιά κάποτε…

 

Παραμονή πρωτοχρονιάς του 196…

• Από τον Υπτγο ε.α. Χρήστο Μπολώση

Ο νεαρός Ανθυπολοχαγός Αλέξανδρος Ε., έριξε ένα ξύλο στην βαμμένη με ασημόχρωμα μαντεμένια ξυλόσομπα. Από νωρίς είχε πάει στον ΟΤΕ (τους συνέδεσαν μετά από πολύ ώρα, μέρα που ήταν…) και είχε ανταλλάξει ευχές με τους γονείς του και τα αδέλφια του  και τώρα, πήρε «χαρτί και καλαμάρι», έβαλε έναν δίσκο στο πικάπ και ένα ποτηράκι βερμούτ και άρχισε να γράφει στην κοπέλα του στην Αθήνα.

Τούτη τη μέρα η νοσταλγία δύσκολα νικιέται. Θυμήθηκε ότι πέρσι, σαν σήμερα, αφού «άλλαξε» τον χρόνο με τους γονείς του, έτρεξε να βρει την αγαπημένη του για να συνεχίζουν  τη διασκέδαση με φίλους. Σήμερα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Άδεια δεν μπόρεσε να πάρει, διότι «τώρα έχουμε δουλειές», όπως του είπε… πειστικότατα ο διοικητής του…

Ο χρόνος περνάει γλυκά γράφοντας το γράμμα, αλλά ήδη έφτασε η ώρα να  φύγει για την Λέσχη, όπου σε λίγο θα αρχίσει ο πρωτοχρονιάτικος χορός της Μεραρχίας.

Η Λέσχη, στο κέντρο της πόλεως, ολόλαμπρα στολισμένη, είναι έτοιμη μαζί με τους αξιωματικούς της Φρουράς να δεχτεί και τους «εξέχοντας πολίτες» της τοπικής κοινωνίας, που όλοι μαζί θα αποχαιρετήσουν τον παλιό χρόνο και θα υποδεχθούν τον καινούργιο με πολλές ελπίδες. Ο Αλέξανδρος, ποτέ δεν κατάλαβε, γιατί ο νέος θα είναι γεμάτος καλά την στιγμή που όλοι οι παλιοί ήταν  γεμάτοι άσχημα. Δεν μπόρεσε ποτέ να βρει απάντηση. Δεν τον πολυαπασχολούσε κιόλας.  Άλλωστε στο ερώτημα αυτό δεν είχε βρει απάντηση ούτε στα 80 του!

Οι προετοιμασίες που είχαν προηγηθεί είχαν εξουθενώσει τους εμπλεκομένους στις διάφορες επιτροπές αξιωματικούς. Οι νεαροί ανθυπολοχαγοί, δεν είχαν εμπλακεί, διότι «ακόμα μάθαιναν». Άλλωστε είχαν μπροστά τους ολόκληρη ζωή. 

Πραγματικά όμως οι επιτροπές είχαν δώσει ρέστα.

Η «Επιτροπή Συσσιτίου» είχε φθάσει μέχρι την Θεσσαλονίκη για να συμβουλευτεί μεγάλους μαγείρους (τότε δεν τους έλεγαν ακόμη «σεφ». Άντε το πολύ πολύ «αρχιμάγειρες»), ενώ για τα γλυκά, άλλο κλιμάκιό της είχε φθάσει στην Ξάνθη.

Η επιτροπή «Καλλιτεχνικού Προγράμματος», πέραν των Πάριων και των Μπθικώτσηδων των Μονάδων της Μεραρχίας, είχε πάει σβάρνα και όλα τα Πολιτιστικά Κέντρα (διάβαζε ‘’σκυλάδικα’’) της περιοχής και είχε έλθει σε επαφή με τις  περιστασιακές Μαρινέλλες, οι οποίες είναι η αλήθεια, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, ανταποκρίθηκαν με  μεγάλη προθυμία,  αφού πήραν και την άδεια του «αφεντικού» και ο νοών νοείτω. Ίσως γιατί υπέθεσαν ότι η εμφάνιση αυτή θα ήταν  τα σκαλοπάτια, που παν στην επιτυχία. Δυστυχώς γι’ αυτές, τα μόνα σκαλοπάτια που ανέβηκαν, ήταν αυτά της Λέσχης.

Η άφιξη του Στρατηγού σημαίνει ένα είδος συναγερμού. Ο Στρατηγός χαμογελαστός χαιρετάει τους καλεσμένους, επισήμους και απλούς συμπολίτες  και μόλις κάθεται στην θέση του,  αρχίζει το σερβίρισμα, ενώ  η ορχήστρα  αποτελουμένη από εκκολαπτόμενους Κατσαρούς, Χατζηδάκηδες και Ζαμπέτες, αρχίζει  το πρόγραμμά της με ένα ρεπερτόριο που φέρει το περίεργο όνομα «Μουσική Φαγητού». Να σημειωθεί ότι τα κομμάτια που εκτελεί (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς), δεν αναφέρονται σε μακαρονάδες, συκωταριές, σουβλάκια  και σπληνάντερα. Απεναντίας. Άρα γιατί «Φαγητού»; Τέλος πάντων.

Αλλά ξεχάσαμε τον ανθυπολοχαγό Αλέξανδρο Ε. Στη μια γωνιά λοιπόν της αιθούσης είναι στημένο το εντυπωσιακό χριστουγεννιάτικο δέντρο και στην άλλη  ένα τραπέζι με νεαρούς αξιωματικούς, οι οποίοι μάλλον δεν δείχνουν να πολυσυμμετέχουν στα διαδραματιζόμενα. Τσιμπολογάνε ανόρεχτα τις μπριζόλες τους, γαρνιρισμένες με «ριζότο αλά Μιλανέζ» (ένα πιλαφάκι δηλαδή) και καρώτα, αλλά ο νους τους ταξιδεύει. Κάνα δυό φλερτάρουνε με κάποιες κοπελιές από διπλανά τραπέζια, αλλά ο Αλέξανδρος ταξιδεύει. Ταξιδεύει και πετάει μακριά. Στο πατρικό του, που σε λίγο ο πατέρας θα κόψει την Βασιλόπιττα και ένα κομμάτι της θα είναι γι΄ αυτόν. Στην κοπέλα που τον περίμενε μάταια, αλλά δυστυχώς «είχανε δουλειές». Σε κάποια παρέα, που αυτήν την ώρα θα έχει στήσει ένα όμορφο γλεντάκι. Κάπου τέλος πάντων μακριά.

Τα μάτια του λαμπυρίζουν  και δεν είναι μόνο από τα φώτα.  Ένα διαμαντάκι γυαλίζει στην άκρη των ματιών. Ένα διαμαντάκι που το σκουπίζει γρήγορα γρήγορα. Πόσο γρήγορα φεύγουν τα διαμαντάκια των ματιών…

Και ταξιδεύει ο Αλέξανδρος. Και ταξιδεύει. Και ξαφνικά, κάτι το ταράζει και μια φωνούλα διακόπτει το ταξίδι του «Ε, παππού, παππού ξύπνα το φαγητό είναι έτοιμο». Αυτό ήταν. Ο παππούς, απόστρατος αξιωματικός δεν βρισκόταν στη Λέσχη της μικρής Μακεδονικής πόλεως, αλλά τη ζεστή γωνιά του σπιτιού του, όπου είχε μαζευτεί όλη η οικογένεια, παιδιά και εγγόνια, για να γιορτάσουν την  αλλαγή του χρόνου. «Κοιμήθηκες καλέ μου;», τον ρωτάει η γυναίκα του, ήταν η κοπελιά που την μακρινή πρωτοχρονιά της έγραφε. «Λίγο βρε γυναίκα. Αλλά πρόλαβα να δω ένα όνειρο, μα ένα όνειρο…».

Ο παππούς δικαίωσε και με το παραπάνω, το ποιηματάκι του Στέλιου Σπεράντσα, που μαθαίναμε στο σχολείο:

Στην καρέκλα την παλιά, με κατάσπρα τα μαλλιά

ο γεροπαππούς κοιμάται. Μη μιλάτε, μη μιλάτε.

Μουρμουρίζει σιγαλά μες στον ύπνο και γελά.

Μη μιλάτε και ξυπνήσει, γιατί τ’ όνειρο θα σβήσει.

Κι είναι τ’ όνειρο γλυκό κι είναι τόσο μαγικό.

Ο παππούς βλέπει λιγάκι πως ξανάγινε παιδάκι.

Τι χαρά μου! Πού και πού βλέπει ακόμη έναν παππού,

που τόνε κρατά στα στήθια και του λέει παραμύθια.

Στην καρέκλα την παλιά με κατάσπρα τα μαλλιά

ο γεροπαππούς κοιμάται. Μη μιλάτε, μη μιλάτε.

Χρόνια πολλά αγαπητοί συνάδελφοι εν ενεργεία και εν αποστρατεία και φίλοι του Στρατού μας. Χρόνια πολλά και στους ονειροπόλους παππούδες, τις στοργικές γιαγιάδες και τα γλυκούλικα εγγονάκια τους. Χρόνια πολλά και σε όλους εσάς που μας κρατάτε συντροφιά στους περιπάτους μας κάθε εβδομάδα στην ηλεκτρονική «δημοκρατία», στην οποία εύχομαι και εφέτος τα καλύτερα.

Εμείς θα τα ξαναπούμε, συν Θεώ,  την Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2025.

Υστερόγραφο:

Διαβάζοντας το άρθρο της περασμένης εβδομάδος για την «Δίκη των Έξ» ο φίλος μου «Αιρετικός» (Δ.Ζ.) έστειλε το παρακάτω κείμενο, το οποίο ευχαρίστως σας το προσφέρω:

Η δίκη των Έξι

Η δίκη των έξι ήταν δίκη των οκτώ ενώ έπρεπε να είναι η δίκη των εννέα και δέκα. Βεβαίως παραπέμφθηκαν σε δίκη άλλοι αντί άλλων και η όλη δίκη ήταν παρωδία δίκης.

Εκείνος, όμως, που εκτελέσθηκε εντελώς τσάμπα, είναι ο στρατηγός Χατζηανέστης.

Βιογραφικά στοιχεία του Στρατηγού Χατζηανέστη.

Ο Χατζανέστης αποφοίτησε από την ΣΣΕ το 1884 και στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γαλλία, την Αγγλία και τη Γερμανία.

Κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1987, ως λοχαγός, διετέλεσε για μικρό διάστημα επιτελάρχης της 3ης Ταξιαρχίας, αναλαμβάνοντας αργότερα τη διοίκηση της 2ης ορειβατικής πυροβολαρχίας.

Στην επανάσταση του 1909 παραιτήθηκε. Στους Βαλκανικούς πολέμους επανήλθε ως έφεδρος ταγματάρχης και ανέλαβε ως επιτελάρχης αρχικά της 6ης  Mεραρχίας και αργότερα της 5ης.

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, με ειδικό νόμο, επανέκτησε την πρότερη αρχαιότητα λαμβάνοντας το βαθμό των συγχρόνων του, του συνταγματάρχη του πυροβολικού. Με τον βαθμό αυτό, διορίσθηκε Διοικητής της Σχολής Ευελπίδων. Κατά την επιστράτευση του 1915 ανέλαβε τη διοίκηση της 5ης Μεραρχίας. Καθ΄ όλη την εκεί υπηρεσία του, τον διέκρινε πνεύμα εξαιρετικής αυστηρότητας που υπερέβαινε κατά πολύ τα όρια του πρέποντος και της αντοχής.

Αποτέλεσμα αυτής της πολύ αυστηρής συμπεριφοράς του ήταν η εναντίον του εκδήλωση στάσης στη Μεραρχία του, με κίνδυνο διάλυσής της. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν η έκδοση σχετικής διαταγής μετάθεσης και η τοποθέτησή του στην θέση του διοικητή της 15ης Μεραρχίας. Μη αποδεχόμενος όμως τη θέση αυτή, ζήτησε να τεθεί σε διαθεσιμότητα προκειμένου να μεταβεί στην Ελβετία, αίτημα που έγινε αποδεκτό.

Επιστρέφοντας από την Ελβετία και αφού ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία το 1921, τον Απρίλιο του 1922 ανέλαβε Διοικητής της Στρατιάς Θράκης και τον Μάιο του 1922 Διοικητής της Στρατιάς της Μικράς Ασίας, ύστερα από την οικειοθελή αποχώρηση του αρχιστράτηγου Αναστασίου Παπούλα, στις 25 Μαΐου του 1922. Μάλιστα για τη θέση αυτή προτάθηκε από τον ίδιο τον Παπούλα, ο οποίος, στην επιστολή παραίτησης που απέστειλε τον πρότεινε ως αντικαταστάτη του, καθώς ο δεύτερος προταθείς, Βίκτωρ Δούσμανης δεν έχαιρε της έγκρισης της κυβέρνησης του Δημητρίου Γούναρη. Η τοποθέτησή του στην αρχηγία του μικρασιατικού μετώπου προκάλεσε τις αντιδράσεις μερίδας των αξιωματικών. Ο Χατζανέστης ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντά του στη Σμύρνη στις 5 Ιουνίου 1922, ορίζοντας ως επικεφαλής του επιτελείου του, τον υποστράτηγο Γεώργιο Βαλέτα και υπαρχηγό το διευθυντή του ΙΙΙ Γραφείου της Στρατιάς, συνταγματάρχη πεζικού, Μιχαήλ Πάσσαρη.

Ο Χατζανέστης όχι μόνο κακώς επελέγη από την Κυβέρνηση ως αρχιστράτηγος της Μικρασιατικής εκστρατείας, αλλά κακώς και ο ίδιος αποδέχθηκε τη θέση αυτή, τη συγκεκριμένη στιγμή και τούτο για τους εξής λόγους:

α. Ο Χατζανέστης όχι μόνο δεν ήταν μπαρουτοκαπνισμένος, αλλά ούτε καν       καπνισμένος.

β. Δεν είχε υπηρετήσει σε καμία μάχιμο μονάδα εκτός από μία πυροβολαρχία ως λοχαγός, δηλαδή μάλλον δεν είχε φορέσει άρβυλα.

γ. Τον διέκρινε πνεύμα εξαιρετικής αυστηρότητας που υπερέβαινε κατά πολύ τα όρια του πρέποντος και της αντοχής.

ε. Αποτέλεσμα αυτής της πολύ αυστηρής συμπεριφοράς του ήταν η εναντίον του εκδήλωση στάσης στη Μεραρχία του, με κίνδυνο διάλυσής της.

    στ. Άλλωστε το όλο παρουσιαστικό του δεν ενέπνεε ούτε ενθουσιασμό ούτε εμπιστοσύνη στους στρατιώτες.

ζ. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν η έκδοση σχετικής διαταγής μετάθεσης και η τοποθέτησή του στην θέση του διοικητή της 15ης μεραρχίας.

η. Το 1915 παρητήθη και ανακλήθηκε στην υπηρεσία μετά από 7 χρόνια, στις 25 Μαΐου 1922, οπότε είχε ξεχάσει από ποιο μέρος πιάνουνε το όπλο.

θ. Στις 5 Ιουνίου ανέλαβε την αρχιστρατηγία της Μικρασιατικής εκστρατείας μέχρι τις 28 Αυγούστου 1922. Δηλαδή διετέλεσε διοικητής Στρατιάς 84 ημέρες.

ι. Δεν είχε το γνώθι σ’ αυτόν. Διότι αν γνώριζε τα προσόντα του θα αρνείτο να αναλάβει τη θέση αυτή. Που πας ξυπόλητος ρε Καραμήτρο και με το στρατό εξουθενωμένο;

ια. Διοικούσε τη Στρατιά από τη Σμύρνη.

Η καταδίκη του

Η καταδίκη του με τη θανατική ποινή ήταν, αφ’ ενός μεν επαχθεστάτη, αφ’ ετέρου δε κατάφωρα άδικη για τους εξής λόγους:

α. Χρεώθηκε τα λάθη όλων των προηγουμένων του και της Κυβερνήσεως, διότι τι θα μπορούσε να κάνει σε 80 ημέρες με μια εξουθενωμένη και υπό διάλυση Στρατιά;

β. Ο Παπούλας, αν και τον είχε προτείνει να του αναθέσουν τη Στρατιά, στο δικαστήριο του φόρτωσε τα δικά του λάθη και καταδικάστηκε.

γ. Κατά τη γνώμη μου δικαίως καταδικάσθηκε διότι, αφ’ ενός μεν δεν είχε το γνώθι σ’ αυτόν, αφ’ ετέρου δε ανέλαβε την αρχηγίαν χωρίς να μελετήσει την κατάσταση της Στρατιάς και την εν γένει τακτική κατάσταση στο πεδίο των τακτικών επιχειρήσεων.

δ. Μωραίνει κύριος όν βούλεται απολέσαι.   Συνεπώς πάσχων από το σύνδρομο του αρχηγού αυτοκαταδικάσθηκε.

ε. Αν ήμουνα πρόεδρος του Δικαστηρίου θα τον απάλλασσα βεβαίως, λόγω βλακείας.

Υ.Γ.: Ο Χατζανέστης είχε μια αδελφή καλλονή, την Αικατερίνη. Είχε παντρευτεί τον Άγγλο Λόρδο Εδουέρδω Λω, εξ ού και έμεινε γνωστή ως ΛαίδηΛω.

Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια από την Αγγλία να μην εκτελεσθεί ο Χατζανέστης. Βεβαίως εστάλη μήνυμα να μην εκτελεσθεί, αλλά το μήνυμα καθυστέρησε και έτσι ο Πλαστήρας με τη πρεμούρα που τον διακατείχε σε όλη την διαδικασία είχε προλάβει να τους εκτελέσει πριν πάρει το μήνυμα.

Ο tempora o mores

Όσον  αφορά τον μαύρο καβαλάρη θα σας τον ξασπρίσω σε κάποιο επόμενο αιρετικό.

O αιρετικός

Γελάμε; (όποιος θέλει κλαίει…)

Τι ζητάς κι’ εσύ ρε Γκάτσο τώρα…

 

Αυτά επί κορονοϊού. Απλώς για να μη ξεχνάμε διότι ποτέ δεν ξέρεις

Σωστά…

 
…μέσα από την καρδιά μου

ΥΕΘΑ: - Μία χώρα όταν είναι οικονομικά αδύναμη, δεν μπορεί να είναι εθνικά ισχυρή - Οποιοδήποτε νομοθέτημα δεν είναι γραμμένο πάνω σε πέτρα ή πάνω σε μάρμαρο.

 

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ανέφερε σήμερα, Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2025, κατά την ομιλία του στη Βουλή επί του Σχεδίου Νόμου «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2026»:

«Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες, κύριοι συνάδελφοι δεν θα σας πω κάτι καινούριο αν σας πω ότι ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Πρωτόγνωρες γεωπολιτικές ανακατατάξεις, αναθεωρητικές πολιτικές, ένοπλες συρράξεις, αλλαγή συνόρων διά της βίας, περιφερειακοί παίκτες που επιδιώκουν ζώνες επιρροής. Η νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, την είδαμε πριν από λίγες μέρες, που θέτει στον αναγνώστη σε αμφισβήτηση το ρόλο των ΗΠΑ σαν εγγυητή μιας “rules-based international order”, όπως την είχαμε στο μυαλό μας μέχρι σήμερα.

Και από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ευρύτερη οικογένειά μα, η οποία απέχει πολύ από τη διαμόρφωση μιας αμυντικής αυτονομίας. Και επίσης υπάρχουν εσωτερικά, μέσα στην Ένωση, μεγάλες διαφορές στο τι προσλαμβάνει κάθε χώρα ως απειλή.

Συμπέρασμα όλων αυτών: Η χώρα, η Πατρίδα μας, η Ελλάδα, πρέπει να θωρακιστεί απέναντι σε κάθε δυνητική απειλή, ώστε να μπορεί να την αποτρέψει και να μπορεί αν αυτό απαιτηθεί, να την αποτρέψει μόνη της.

Αυτή είναι η συνταγματική υποχρέωση κάθε ελληνικής κυβέρνησης και αυτή είναι η συνταγματική υποχρέωση κάθε Έλληνα Υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις, εν τω μεταξύ, είναι καταιγιστικές και τα διδάγματα από τους πολέμους στην Ουκρανία, στον Καύκασο, στη Μέση Ανατολή, δείχνουν ότι οι ένοπλες συρράξεις και ο τρόπος που διεξάγονται, έχει αλλάξει τελείως.

Αντιμετωπίζουμε επίσης και άλλες προκλήσεις. Πληθυσμιακή συρρίκνωση, δυσχέρεια προσέλκυσης και διατήρησης των στελεχών στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεδομένου ότι δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε το επίπεδο αμοιβών που δίνει η αγορά.

Παρά ταύτα, η προσαρμογή στις νέες συνθήκες – ξαναλέω – είναι θέμα επιβίωσης και αυτό, για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν μπορεί να γίνει με νοοτροπία και αντιλήψεις ΔΕΚΟ της δεκαετίας του ’80.

Προτείναμε λοιπόν και εφαρμόζουμε μια στρατηγική, την έχουμε ονομάσει «Ατζέντα 2030», και αυτό γιατί χρειαζόμασταν ένα νέο Δόγμα Αποτροπής, μια νέα Δομή Δυνάμεων, μία νέα διάρθρωση του στελεχιακού μας δυναμικού, ένα επιτέλους οικοσύστημα αμυντικής καινοτομίας, την επανεκκίνηση, την αναγέννηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Επιτέλους, χρειαζόμασταν ένα Μακροπρόθεσμο Αμυντικό Προγραμματισμό, έναν προγραμματισμό αμυντικών εξοπλισμών και μία ολιστική προσέγγιση στην προσπάθεια να στηρίξουμε το επίπεδο ζωής των στελεχών μας και των οικογενειών τους. Δηλαδή μια συνολικά νέα νοοτροπία που να αφήνει πίσω τα στρεβλά του παρελθόντος και να υπηρετεί τη μεγάλη αλλαγή που πρέπει να γίνει και γίνεται στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Μια και σήμερα μιλάμε για τον Προϋπολογισμό, θέλω να σας μιλήσω για την οικονομική αντίληψη πίσω από αυτή τη νέα φιλοσοφία, γιατί η «Ατζέντα 2030» δεν αντιμετωπίζει την άμυνα ως καταναλωτή του υστερήματος του ελληνικού λαού, αλλά ως επένδυση στην ασφάλειά του. Και δημιουργεί ένα νέο υπόδειγμα οικονομικής διαχείρισης, τολμώ να πω κατά την άποψή μου, ένα ενάρετο υπόδειγμα, το οποίο σέβεται απαρέγκλιτα τους οικονομικούς κανόνες, αλλά συγχρόνως καθιστά τις δαπάνες για την άμυνα, δαπάνες που μοχλεύουν την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κι επίσης στοχεύουν στην αύξηση των εξαγωγών.

Προσπαθούμε, δηλαδή, να απαντήσουμε στα δύο βασικά προβλήματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, την προηγούμενη δεκαετία: Το χρέος, το δημόσιο χρέος και από την άλλη, το προβληματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Ξεκινάω από το θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι δαπάνες, κυρίες και κύριοι, του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κινούνται εντός του δημοσιονομικού πλαισίου, το οποίο μας χορηγείται – ο κύριος Πετραλιάς είναι εδώ για να το επιβεβαιώσει – με αυστηρότητα, τολμώ να πω με ιερή προσήλωση. Γιατί θεωρούμε ότι μία χώρα όταν είναι οικονομικά αδύναμη, δεν μπορεί να είναι εθνικά ισχυρή. Και επίσης, η ύπαρξη Μακροπρόθεσμου Προγραμματισμού Αμυντικών Εξοπλισμών, δώδεκα συν οχτώ χρόνια, δίνει διαύγεια και διαφάνεια στο εγχείρημα. Γι’ αυτό λοιπόν, ξαναλέω, αποφασίσαμε ότι τα λάθη του παρελθόντος, που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία του 2010, δεν είναι δυνατόν να επαναληφθούν.

Από την άλλη, πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον αναπτυξιακό ρόλο που μπορεί να έχουν αυτές οι δαπάνες σαν πολλαπλασιαστής όχι μόνο ισχύος, αλλά και οικονομικής ανάπτυξης. Δεν μπορούμε να πούμε και να θεωρήσουμε αποδεκτό ότι η εγχώρια παραγωγή μετέχει στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας κατά 0,7%. Έχουν δαπανηθεί στην Πατρίδα μας εκατοντάδες δισεκατομμύρια για τις αμυντικές μας δαπάνες, αυτό το οποίο έχει κατορθωθεί σημαίνει ότι δεν τα κάναμε όλα σωστά.

Παράλληλα, υιοθετούμε ένα μοντέλο, στις οποιεσδήποτε δαπάνες κάνουμε, συμμετοχής του δικού μας αμυντικού οικοσυστήματος κατά 25% μεσοσταθμικά και επίσης πέρα από αυτό, κινητροδοτούμε την παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων διπλής χρήσης. Δηλαδή προϊόντων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την άμυνα, αλλά και για την υπόλοιπη οικονομία.

Έτσι έχουμε κατανείμει το 1,5% του Εξοπλιστικού μας Προγράμματος για προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης και ένα επιπλέον 1% για την ανάπτυξη του εγχώριου οικοσυστήματος καινοτομίας. Πρακτικά πράγματα, το ΕΛΚΑΚ το ξέρετε. Έχει προκηρύξει 18 καινοτόμα προγράμματα, έχουν προβλεφθεί για το 2026 75 εκατομμύρια. Και επίσης έχουμε δημιουργήσει μια σύζευξη των καινοτόμων επιχειρήσεων με τις Ένοπλες Δυνάμεις, που δεν υπήρχε στο παρελθόν της Πατρίδας μας. Στην άσκηση «Αίσιος Οιωνός» εδώ και λίγες εβδομάδες, 32 φορείς, εταιρίες του αμυντικού οικοσυστήματος παρουσίασαν καινοτόμα προϊόντα στο πλαίσιο ασκήσεων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Δημιουργούμε μια τελείως διαφορετική αντίληψη από αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Και από την άλλη, έχουμε μια αυστηρή λογική εξοικονόμησης. Και επίσης επανεπένδυση των προϊόντων της εξοικονόμησης μετά από συμφωνία με το Υπουργείο Οικονομικών, ως αυξήσεις και βελτίωση των όρων ζωής των στελεχών μας.

Όλα αυτά τα χρήματα τα οποία εξοικονομήσαμε με το κλείσιμο στρατοπέδων, με την αλλαγή των Δομών, χρησιμοποιούνται ώστε τα στελέχη μας να πάρουν μεσοσταθμικά αυξήσεις από το 13% έως το 24%, σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Ελπίζω ότι αυτό το νομοθέτημα θα έχει ψηφιστεί μέχρι τις 8 Ιανουαρίου. Πάντως, το λέω πάλι για να είμαστε επ΄ αυτού συνεννοημένοι, θα ισχύσουν αναδρομικά από την 1η Οκτωβρίου του 2025.

Και επειδή έχουν ακουστεί – για την ακρίβεια μάλλον περισσότερο έχουν γραφεί αρκετά ανακριβή για να μην πω πολλά ανακριβή – θέλω να ξεκαθαρίσω πάλι δυο-τρία βασικά πράγματα, παρότι για το νομοσχέδιο θα έχουμε πολύ καιρό να συζητήσουμε στην Επιτροπή και μετά στην Ολομέλεια.

Κάθε στέλεχος θα παίρνει ως την τελευταία μέρα που υπηρετεί, ψηλότερο μισθό απ’ ό,τι παίρνει με το υπάρχον καθεστώς. Κάθε στέλεχος θα πάρει μεγαλύτερη σύνταξη, κάθε στέλεχος θα πάρει μεγαλύτερο εφάπαξ.

Και επίσης αν σε αυτές τις αυξήσεις προσθέσετε το αυξημένο Επίδομα Θέσης Ευθύνης και το αυξημένο νέο Επίδομα Διοίκησης, οι αποδοχές αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Είπα το παράδειγμα ενός Κυβερνήτη Φρεγάτας, οι αυξήσεις του θα προσεγγίσουν το 50% ίσως και να το υπερβούν.

Και ξαναλέω, δεν θα σταματήσουμε εδώ. Αυτός είναι ένας ενάρετος κύκλος ο οποίος θα συνεχίσει. Θα υπάρξουν επιπλέον εξοικονομήσεις που θα δώσουν ελπίζω τη δυνατότητα επιπλέον αυξήσεων.

Το άλλο πράγμα το οποίο κάναμε, πάλι για τις εξοικονομήσεις, είναι να υπάρχει μία στοιχειωδώς αξιοπρεπής αμοιβή σε αυτούς που στρατεύονται, 100 και 50 ευρώ αντίστοιχα. 100 στον Έβρο και στα νησιά, 50 στην ενδοχώρα. Θυμάστε ότι πληρωνόντουσαν το εξευτελιστικό 8,8 ευρώ το μήνα.

Και επίσης, το μεγαλύτερο Στεγαστικό Πρόγραμμα το οποίο έχει υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα. 10.500 καινούριες κατοικίες και 7.000 κατοικίες τις οποίες ξαναβάζουμε σε χρήση συντηρώντας τες. Ξαναλέω, το μεγαλύτερο Πρόγραμμα που έχει υπάρξει ποτέ, χωρίς να προϋποθέτει καταβολή χρημάτων από το Υπουργείο Οικονομικών.

Μέχρι το τέλος του 2026 θα έχουμε παραδώσει τις πρώτες 1.000 και κατοικίες. Προχθές είχα τη μεγάλη ευκαιρία να δώσω κλειδιά, συμβολικά, σε τρεις στρατιωτικές οικογένειες, παιδάκια και σύζυγοι στρατιωτικών να μπαίνουν σε ένα δικό τους σπίτι, σε ένα σπίτι στο οποίο δεν χρειάζεται να πληρώνουν τεράστια ενοίκια.

Κυρίες και κύριοι, το τελευταίο στο οποίο θέλω να αναφερθώ, η προσπάθεια την οποία θα κάνουμε για να μειώσουμε το καλάθι της στρατιωτικής οικογένειας. Όπως ξέρετε, υπάρχουν στρατιωτικά πρατήρια. Θα πετύχουμε μέσα στο 2026 το κόστος του καλαθιού της νοικοκυράς σε αυτά τα πρατήρια να είναι 20%-25% χαμηλότερο από την υπόλοιπη αγορά. Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει, θα το δείτε, θα το μετρήσουμε μαζί.

Πρέπει, ξαναλέω, πρέπει να στηρίξουμε τα στελέχη μας. Ευρύτερα ως Κυβέρνηση, αν μου επιτρέπετε να μιλήσω γενικότερα, πρέπει να στηρίξουμε τη μεσαία τάξη. Κυρίες και κύριοι, η Δημοκρατία ως Πολίτευμα χωρίς τη μεσαία τάξη δεν υπάρχει.

Καταλήγω λέγοντας τα εξής. Τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι ο προϋπολογισμός για την Άμυνα, είναι το τίμημα της προστασίας απέναντι σε υπαρκτή απειλή.

Η απειλή, όπως ξέρετε, η εκδηλωθείσα, γιατί δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι η μόνη, είναι πληθυσμιακά 9 φορές μεγαλύτερη και το κόστος των δαπανών της σε εξοπλιστικά προγράμματα είναι 28,7 δισ.

Πρέπει, λοιπόν, με τον δικό μας προϋπολογισμό να αντιμετωπίσουμε έναν πολλαπλάσιο προϋπολογισμό.

Όμως νομίζω ότι έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι ότι αυτό είναι το τίμημα της ελευθερίας, δηλαδή το τίμημα για να μπορεί η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός λαός να αποφασίζει αυτόνομα το μέλλον του κατά τον τρόπο που αυτός κρίνει μέσα στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου.

Σας ευχαριστώ πολύ».

Απαντώντας επίσης σε ερωτήσεις των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ανέφερε:

«Ευχαριστώ τους κυρίους Προέδρους για τις παρατηρήσεις τους.

Δεν πρόκειται να επεκταθώ στα θέματα του κατατεθέντος σήμερα νομοθετήματος διότι θα έχουμε όλο τον καιρό αυτά να τα συζητήσουμε. Έχω πει επανειλημμένως ότι οποιοδήποτε νομοθέτημα δεν είναι γραμμένο πάνω σε πέτρα ή πάνω σε μάρμαρο. Από την άλλη όμως, έχει μία βασική φιλοσοφία και καλύπτει βασικές ανάγκες τις οποίες θα συζητήσουμε.

Θα απαντήσω κατ’ αρχήν, έγινε αρκετή συζήτηση για το SAFE. Θα μου επιτρέψετε να σας πω αγαπητοί κύριοι Πρόεδροι ότι φοβούμαι ότι είμαι ο μόνος εξ ημών που έχει διαβάσει τον Κανονισμό.

Και επίσης, επειδή ακριβώς τον έχω διαβάσει, και επειδή έχω πάει ειδικά στις Βρυξέλλες και έχω συζητήσει με την Επιτροπή, και με όλους τους υπαλλήλους της συγκεκριμένης Διεύθυνσης, θα σας παρακαλέσω απλώς να μην αναμασάτε. Δεν υπάρχει λόγος, είναι ανακριβές ότι πήραμε πίσω την πρότασή μας ή ότι «μειώθηκε» η χώρα. Δεν είναι έτσι.

Να ξεκινήσουμε κάποια βασικά πράγματα που πρέπει να είναι αντιληπτά. Το SAFE δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα δάνειο. Προηγουμένως μίλησα για σοβαρότητα στη δημοσιονομική διαχείριση. Η χώρα πρότεινε προγράμματα στο SAFE που ήδη υπάρχουν στο εξοπλιστικό της πρόγραμμα.

Κι ο λόγος που ανέβηκε στα 3 δισ. -κάτι λιγότερο – αυτός ο υπολογισμός, είναι γιατί η χώρα πρόβαλε πάρα πολλές εναλλακτικές. Γιατί τίποτα στο SAFE δεν έχει λήξει.

Το SAFE έχει ακόμα τρεις μήνες για να καταλήξουμε ποια χώρα θα μετέχει πού κι όταν καταλήξουμε αυτό θα έρθει στη Βουλή, στην Επιτροπή Εξοπλιστικών, για την έγκριση από την Εθνική Αντιπροσωπεία. Για την ώρα το SAFE είναι ένα matrix δυνατοτήτων και θελήσαμε να έχουμε την ευρύτερη δυνατή πιθανότητα, για να επιλέξουμε με ποιον και σε τι θα συνεργαστούμε.

Μας ζήτησε ο συγκεκριμένος Επίτροπος το άθροισμα το οποίο αναγράφουμε, να είναι το άθροισμα του ήδη εγκριθέντος δανείου, διότι επ’ αυτού θα υπάρξει και επανακατανομή από τα αδιάθετα κι όπως διαβάζετε ήδη θα υπάρξει και SAFE ΙΙ. Εμείς θελήσαμε να τα προλάβουμε όλα αυτά.

Και επ’ αυτού -διαψεύδοντας τα όσα εγράφησαν στον ελληνικό Τύπο- υπήρξε σαφής ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς το τι έχουμε κάνει και πώς το έχουμε κάνει. Κατά συνέπεια σας παρακαλώ, δεν υπάρχει λόγος να αναμασάμε κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί λάθος. Ορθώς έγινε η υποβολή στο SAFE.

Έρχομαι τώρα στα υπόλοιπα θέματα τα οποία ελέχθησαν, κατ’ αρχήν από τον κύριο Χαρίτση ως προς το ό,τι είπα ότι «δεν κάνουν τα Rafale για το Αιγαίο».

Κύριε Χαρίτση σας παρακαλώ, αν έχετε την καλοσύνη, διαβάστε τι λέω εγώ, όχι τι θα θέλατε να έχω πει. Και εξηγούμαι, είπα ότι τα Rafale είναι ένας πάρα πολύ ακριβός μηχανισμός για να τον χρησιμοποιούμε μόνον στον αντιαεροπορικό του ρόλο και το έχω πει πάρα πολλές φορές αυτό.

Το Rafale είναι ένα αεροσκάφος εξαιρετικά ακριβό, εξαιρετικών δυνατοτήτων, το οποίο μπορεί να πάει και να γυρίσει στην Κύπρο. Το να το δεσμεύσεις σε ρόλο αντιαεροπορικής προστασίας του Αιγαίου, αδικεί τις δυνατότητές του. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακατάλληλο για το Αιγαίο, σημαίνει ότι μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από αυτό.

Όσον αφορά στα ζητήματα για το τι είπε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, σε αυτό θα απευθύνετε την ερώτηση στο Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, δεν θα την απευθύνετε σε μένα, δεν λογοδοτώ εδώ για οτιδήποτε έχει πει ο κύριος Ρούτε.

Όσον αφορά δε, το θέμα του αντιαεροπορικού θόλου και της επιλογής των συστημάτων, ξέρετε ήδη ότι σε ορισμένα συστήματα, όταν προέρχονται από το Ισραήλ, αυτό θα γίνει μέσω διακρατικής συμφωνίας με το κράτος του Ισραήλ. Για εμάς το κριτήριο είναι η αποτελεσματικότητα και το κόστος.

Αυτό αφορά το πυραυλικό πυροβολικό, αφορά τα αντιαεροπορικά, αφορά μια σειρά από συστήματα, τα οποία ανήκουν στο «Θόλο του Αχιλλέα» και τα οποία θα έρθουν όλα με τη σειρά τους στην Επιτροπή Εξοπλιστικών.

Όσον αφορά στον Πρόεδρο, τον κ. Βελόπουλο: Κύριε Πρόεδρε, εντάξει, έχω συνηθίσει σε αυτή την αίθουσα την προσπάθεια να αναδειχθούν διάφορα ότι είτε «δεν συνομιλώ με τον Πρωθυπουργό, είτε ότι δεν συν-αντιλαμβάνομαι με τον Πρωθυπουργό». Μετά από ,5 χρόνια έχω πάψει να απαντώ, γιατί απλώς δεν έχω καινούργιες απαντήσεις να προσκομίσω.

Απλώς κρατώ, θα μου επιτρέψετε να πω με όλο το σεβασμό, ως λίγο αισιόδοξη την πρόβλεψή σας ότι ως Κυβέρνηση θα καταργήσετε το Νομοσχέδιο το οποίο καταθέτω. Αλλά εν πάση περιπτώσει, ούτως ή άλλως και εν τη αισιοδοξία σας προβλέψατε ότι αυτό θα ψηφιστεί. Εγώ λοιπόν θα σας παρακαλούσα αν έχετε την καλοσύνη, για να είστε απολύτως βέβαιος ότι θα έχετε τη δυνατότητα να το καταργήσετε πρώτα, να το ψηφίσετε και εσείς για να γίνει νόμος του κράτους και μετά με το καλό κάποια στιγμή, εσείς κρίνετε.

Όσον αφορά στο θέμα της Κύπρου, αγαπητέ κύριε Πρόεδρε της «Νίκης», έχω επανειλημμένως πει εγώ ο ίδιος ότι η Κύπρος δεν κείται μακράν, επανειλημμένως. Και επίσης ο όλος μας, προφανώς, αμυντικός σχεδιασμός την περιλαμβάνει. Αλλά αν κάθε φορά που ανεβαίνω στο βήμα πρέπει να πω τα πάντα, δεν θα τελειώσω ποτέ.

Όσον αφορά δε, κύριε Πρόεδρε, την Μαριούπολη σας παρακαλώ αναγνωρίστε μου ότι ως Υπουργός Εξωτερικών είχα πάει στη Μαριούπολη και είχα πάει επίσης και στη Μόσχα. Ήμουν ο τελευταίος δυτικός Υπουργός που ήταν στη Μόσχα πριν από την εισβολή. Και ο λόγος για τον οποίο πήγα ήταν ακριβώς για να μιλήσω με τη ρωσική ηγεσία για την προστασία του Ελληνισμού της Μαριούπολης.

Προφανώς εκ του αποτελέσματος, δεν μπορώ να πω ότι ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική η παρέμβασή μου, αυτό το ξέρουμε. Αλλά δεν νομίζω ότι θα καταλογίσετε σε εμένα ή στην ελληνική Κυβέρνηση την ευθύνη για αυτό.

Όσον αφορά δε για την Ιταλία, αυτό πρέπει να απαντήσει ο κύριος Γεραπετρίτης τώρα, αλλά θα μου επιτρέψει εν τη απουσία του να το καλύψω γιατί η υπογραφή αυτή είναι στοιχείο και της συμφωνίας με την Ιταλία και της συμφωνίας με την Αίγυπτο».

Στη συνέχεια, μετά τις δευτερολογίες που έκαναν οι Προέδροι των Κομμάτων, ο κ. Υπουργός τόνισε:

«Κύριε Χαρίτση, αυτό που διαβάσατε δεν αφορά την αμυντική βιομηχανία. Αφορά στη μη συμπερίληψη στον κατάλογο του ελληνικού πλοίου, το οποίο υπάρχει στο Εξοπλιστικό.

Επελέγη να μην ενταχθεί στην πιθανότητα χρηματοδότησης από το SAFE. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ελληνικό πλοίο δεν υπάρχει στον κατάλογο των εξοπλιστικών, δηλαδή στα συνολικά Εξοπλιστικά.

Ο καθένας μπορεί να διαμαρτύρεται αλλά θα μου επιτρέψετε να πω ότι υπάρχει μία τεχνοκρατική προσέγγιση στο από πού θα επιδιώκεται η χρηματοδότηση κάθε προγράμματος.

Όσον αφορά, κύριε Χαρίτση, στο ζήτημα του πώς βλέπουμε τους εξοπλισμούς, το είπα προηγουμένως στην πρωτολογία μου. Βλέπουμε τις δαπάνες ως δυνατότητες μόχλευσης – ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας με δύο τρόπους:

Αφενός μεν τη δημοσιονομική σοβαρότητα, δηλαδή να μην πετάμε λεφτά που δεν έχουμε.

Και δεύτερον την μόχλευση του οικοσυστήματος για να παράξει εξαγώγιμα προϊόντα γιατί έχουμε πρόβλημα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών.

Συνεχίζετε και το βλέπετε μόνο ως δαπάνες. Εμείς το βλέπουμε ως μόχλευση δυνατοτήτων και ως εξασφάλιση του ύψιστου αγαθού που είναι η ελευθερία των Ελλήνων πολιτών.

Επίσης ρωτήθηκα πάρα πολλές φορές, εξήγησα νομίζω με τον πιο καθαρό τρόπο, και με αριθμούς, από πού προέρχεται για εμάς η πρώτη και βασική απειλή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλες απειλές. Αλλά όταν υπάρχει εκπεφρασμένη απειλή πολέμου (casus belli), παρέλκει ο,τιδήποτε άλλο.

Αυτή η απειλεί δαπανά -και το είπα- 28,7 δισεκατομμύρια, όταν εμείς δαπανούμε έξι. Περιμένω στοιχειωδώς η Εθνική Αντιπροσωπεία θα στηρίξει την επιλογή ή αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα 28 χωρίς να χαλάσουμε εμείς. Χωρίς να χαλάσουμε οτιδήποτε. Μακάρι, ευχαρίστως! Ουδείς θέλει να δαπανά. Αλλά σας παρακαλώ αν έχετε την καλοσύνη και δεν αναφέρομαι βεβαίως στα κόμματα εκ των δεξιών, αλλά και των αριστερών. Πέστε μας κάτι πιο συγκεκριμένο από αυτό που λέτε.

Όσον αφορά το θέμα της Ιταλίας, απάντησε ο κος Βελόπουλος. Αυτό αφορά την κόκκινη γαρίδα. Ήταν ένα εμπόδιο που επί τη βάσει του οποίου η Ελλάδα δεν μπόρεσε επί 50 χρόνια να συμφωνήσει με την Ιταλία. Η κόκκινη γαρίδα δεν αποτελεί στόχο των Ελλήνων αλιέων. Δεν τους ενδιέφερε. Ούτως ή άλλως τα αλιευτικά δικαιώματα για όσους γνωρίζουν Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τα έχουμε περάσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όσον αφορά τώρα τα θέματα του Καστελλορίζου κύριε Πρόεδρε, που είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και σας απαντώ επ’ αυτού. Η συμφωνία μας με την Αίγυπτο είναι μερική συμφωνία. Δεν οριοθετεί την ελληνική διεκδίκηση στην Ανατολική Μεσόγειο. Με την Αίγυπτο συμφωνήσαμε σε αυτό το τμήμα. Υπάρχει και υπόλοιπο, για αυτό λέγεται «μερική». Θα συζητήσουμε και για το υπόλοιπο.

Υπάρχει ειδικό άρθρο μέσα στη συμφωνία, το οποίο θα το δείτε. Καταλήγω λοιπόν. Νομίζω, εγώ θα ήθελα να παρακαλέσω όλα τα κόμματα να ψηφίσουν τις αμυντικές δαπάνες. Υπάρχει τεράστιο. Δεν μπορούμε, σας το λέω ειλικρινά, ουδείς αλάνθαστος! Κι εγώ βεβαίως επίσης κάνω λάθη, όλοι μας κάνουμε λάθη. Αλλά υπάρχει πρόβλημα.

Κύριε Πρόεδρε επανειλημμένως έχω πάει στην Κύπρο και επανειλημμένως έχω διατυπώσει τις θέσεις».

Ακόμη, απαντώντας σε ερωτήσεις Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων, ο κ. Δένδιας ανέφερε:

«Όσον αφορά το νομοθέτημα: Το νομοθέτημα αυτό είναι στη δημοσιότητα επί μήνες, πέρασε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 30 Σεπτεμβρίου μετά πολλών επαίνων. Έχει γίνει αντικείμενο συζητήσεων πάρα–πάρα πολλές φορές.

Ήταν στη δημόσια διαβούλευση επί πάρα πολύ καιρό και κατά συνέπεια το ότι ο «αιφνιδιασμός», όπως δηλώνετε, θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν με βρίσκει σύμφωνο. Θα είναι εντυπωσιακό κάποιος να έχει αιφνιδιαστεί από ένα νομοθέτημα που είναι ανοικτό τους τελευταίους τέσσερις μήνες!

Να μπούμε τώρα στη συζήτηση για τα θέματα αυτού του νομοθετήματος, όταν την Τετάρτη θα το συζητήσουμε στην Επιτροπή, νομίζω δεν έχει καμία σημασία. Θα ήταν σχήμα ανακόλουθο.

Όσον αφορά πάλι την εμμονή στο να βρεθεί λάθος στο SAFE, θα με συγχωρήσετε, τα εξήγησα μία φορά. Δεν έχει καμία έννοια να λέμε τα ίδια και τα ίδια εδώ πέρα. Αν νομίζετε ότι με ρητορικά σχήματα αυτής της μορφής κερδίζετε κάτι πολιτικά, αγαπητέ κύριε συνάδελφε, δεν έχω καμία αντίρρηση. Μπορείτε να συνεχίσετε να τα λέτε.

Σας εξήγησα τι ακριβώς έχει συμβεί. Ουδέποτε ζητήθηκε επανυποβολή του σχεδίου. Το ίδιο σχέδιο είναι. Το cover letter αλλάξαμε όσον αφορά στο ποσό. Εμείς βάλαμε το μέγιστο ποσό, εάν υπάρξει αναδιανομή και αν υπάρξει SAFE ΙΙ. Προτιμώ στο γραφείο του αρμόδιου Επιτρόπου να πάει το αρχικό εγκριθέν ποσό και να το δούμε εκ νέου μετά. Και εξηγώ ότι αυτά τα οποία υποβάλαμε είναι τμήματα του μακροχρόνιου εξοπλιστικού το οποίο ήδη έχει εγκριθεί και από το ΚΥΣΕΑ και από την αρμόδια Επιτροπή πάνω από ένα χρόνο και είναι και το πρώτο Εξοπλιστικό που έγινε ποτέ στη χώρα, το πρώτο.

Επ’ αυτών ξαναλέω, επιδιώκω -κάθε Κυβέρνηση νομίζω πρέπει να επιδιώκει- την εθνική συναίνεση, την εθνική αντίληψη. Εάν υπάρχει κενό ενημέρωσης, διότι μπορεί να υπάρχει, σας παρακαλώ ειλικρινά ζητήστε το και είμαι απολύτως στη διάθεσή σας εγώ ή οι Επιτελείς να το καλύψουμε. Αυτά τα χρήματα δεν είναι ιδιοκτησία της Κυβέρνησης. Είναι χρήματα του ελληνικού λαού και είμαστε απολύτως στη διάθεσή σας. Δεν ξέρω σε ποιο γεγονός αναφέρεστε για «έλλειμμα ενημέρωσης», ειλικρινά. Αλλά ειλικρινά πάλι, επίσης σας επαναλαμβάνω, αν έχετε την καλοσύνη ή και με ένα απλό τηλεφώνημα ή και με ένα μήνυμα στο κινητό μου, «θέλουμε να ενημερωθούμε γι’ αυτό και γι’ αυτό». Είμαστε απολύτως στη διάθεσή σας για οποιοδήποτε εξοπλιστικό πρόγραμμα να ενημερωθείτε.

Εγώ, απλώς, αυτό το οποίο δυσχεραίνομαι να απαντήσω, είναι ότι υπάρχει μια πτέρυγα της Βουλής που ομιλεί για «υπερεξοπλισμούς» και δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να υπάρχει υπερεξοπλισμός όταν η χώρα η οποία μας έχει απειλήσει έχει 29 δισ. κι εμείς έχουμε ούτε το ένα τέταρτο. Και υπάρχει μια άλλη πτέρυγα της Βουλής, που με κατηγορεί επειδή δεν πήρα μεγαλύτερο δάνειο από το SAFE, που το SAFE είναι δάνειο. Αυτά τα δύο πράγματα δεν μπορεί να ακούγονται και να είναι και τα δύο ακριβή, ένα από τα δύο είναι λάθος.

Εν πάση περιπτώσει όμως, με κανέναν τρόπο δεν πρόκειται να οξύνω το ύφος ή τη συζήτηση ή την ανταλλαγή απόψεων, στα θέματα της Άμυνας. Επιδιώκουμε και θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε την συναίνεση και την κοινή αντίληψη.

Ευχαριστώ πολύ κ. Πρόεδρε».

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στους αγρότες: - Η κοινωνία περιμένει υπευθυνότητα τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους εκπροσώπους των αγροτών.

 

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αντιμετωπίζουμε με απόλυτη σοβαρότητα τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου. Και πάντοτε προσπαθούμε να εξαντλούμε τα περιθώρια στήριξης με εθνικά κονδύλια και ευρωπαϊκούς πόρους, επιδεικνύοντας την αναγκαία ευαισθησία. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήματα προς αντιμετώπιση.

Ορισμένα από τα αιτήματα που θέτουν οι αγρότες είναι δίκαια, και αντανακλούν τις πιέσεις που δέχεται ο πρωτογενής τομέας από το κόστος παραγωγής, τις διεθνείς εξελίξεις και τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.

Όλοι γνωρίζουν πως η κυβέρνηση είναι σε διάλογο μαζί τους τους τελευταίους μήνες. 

Από την δική μας πλευρά, όπως έχει ξεκαθαρίσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, υπάρχει η βούληση να συζητήσουμε ουσιαστικά όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον αγροτικό κόσμο.

Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εξετάσει προσεκτικά κάθε αίτημα, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις ανάγκες των παραγωγών όσο και τις αντοχές της οικονομίας, αλλά και το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. 

Τους τελευταίους μήνες έχουμε ικανοποιήσει μια σειρά αιτημάτων ενώ έχουν ομαλοποιηθεί οι πληρωμές από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, μετά τα προβλήματα του περασμένου καλοκαιριού. 

Όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα επεξεργαζόμαστε μαζί με τα συναρμόδια Υπουργεία  αιτήματα των αγροτών μας. 

Και υπάρχουν περιθώρια να εξεταστούν παρεμβάσεις που αφορούν:

– στο κόστος παραγωγής, μέσα από ρυθμίσεις που μειώνουν άμεσα τις επιβαρύνσεις και ενισχύουν τη ρευστότητα των παραγωγών,

– στην ενέργεια, με τη διασφάλιση σταθερής και πιο χαμηλής τιμής για το αγροτικό ρεύμα,

– στα καύσιμα, και ειδικότερα στο ζήτημα του αγροτικού πετρελαίου στην αντλία 

– στον ΕΛΓΑ, με άμεσες αλλαγές στον κανονισμό, ώστε οι αποζημιώσεις να καλύπτουν το 100% της ασφαλιζόμενης ζημίας 

-στην ενίσχυση των κλάδων που πιέζονται περισσότερο, όπως η κτηνοτροφία και συγκεκριμένες καλλιέργειες. Η νέα ενίσχυση θα προκύψει από την  αξιοποίηση αδιάθετων ποσών της βασικής ενίσχυσης της ΚΑΠ. Τα ποσά αυτά είναι αποτέλεσμα της εξυγίανσης του ΟΠΕΚΕΠΕ και των στοχευμένων διασταυρωτικών ελέγχων της ΑΑΔΕ.  

Γι’ αυτό καλούμε, άμεσα, τους εκπροσώπους των αγροτών σε ουσιαστικό διάλογο, προκειμένου να εξετάσουμε και επιμέρους ζητήματα. Όσο νωρίτερα γίνει, τόσο καλύτερα.

Και για τους αγρότες και για όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες. 

Με σεβασμό στις ανάγκες τους, αλλά και με επίγνωση των πραγματικών δυνατοτήτων της χώρας. 

Η κοινωνία περιμένει υπευθυνότητα τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους εκπροσώπους των αγροτών.

Εγκαίνια Παραρτήματος Ε.Α.Α.Σ. στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου

 Πραγματοποιήθηκαν στις 13 Δεκεμβρίου, στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, τα εγκαίνια του νέου Παραρτήματος της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (Ε.Α.Α.Σ.).

Τον αρχιερατικό αγιασμό των εγκαινίων τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Δαμασκηνός, παρουσία του Αντιπεριφερειάρχη, του Δημάρχου, εκπροσώπων των Σωμάτων Ασφαλείας, των Συνδέσμων Εφέδρων και μελών του Παραρτήματος.

Την Ε.Α.Α.Σ. εκπροσώπησε ο Διευθύνων Σύμβουλος, Ανχης ε.α. Χρηστίδης Χρήστος, ο οποίος τέλεσε τα εγκαίνια του 46ου Παραρτήματος της Ένωσης, υπογραμμίζοντας τη σημασία που αποδίδει η Ε.Α.Α.Σ. στη θεσμική ενίσχυση των Παραρτημάτων της στην περιφέρεια.

Το νέο Παράρτημα εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό της Ε.Α.Α.Σ. για ουσιαστική παρουσία και δράση σε περιοχές με ιδιαίτερη ιστορική σημασία.

 

Το Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων 

«Το βλογημένο μαντρί»: - Καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος!

• Γράφει ο Υπτγος ε.α Χρήστος Μπολώσης

Έτσι προ ημερών είδα στο μετρό, μία κοπέλα να διαβάζει με πάθος ένα βιβλίο, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να ισορροπήσει από τα διάφορα τερτίπια, του συρμού (απότομα φρεναρίσματα), αλλά και από το δίκην σαρδελοκουτιού στριμωξίδι. Όλη αυτή την ώρα εγώ προσπαθούσα να δω τον τίτλο του βιβλίου, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, διότι άλλοτε κάποιος έμπαινε μπροστά μου, άλλοτε εγώ άλλαζα κέντρο βάρους και λικνιζόμουνα χαριτωμένα.

Κάποια στιγμή το κατάφερα. Δηλαδή τα μισοκατάφερα, αφού είδα μόνο τον συγγραφέα του βιβλίου και ομολογώ ότι ψιλοαπογοητεύτηκα. Ήταν ο Ο Καζούο Ισιγκούρο (ιαπωνικά : カズオ・イシグロ ή 石黒 一雄 ; 8 Νοεμβρίου 1954), ο οποίος όπως με ενημέρωσε η Βικιπαίδεια, είναι Βρετανός μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος και συγγραφέας μικρών ιστοριών. Γεννήθηκε στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας· η οικογένειά του μετακόμισε στην Αγγλία το 1960, όταν ήταν πέντε ετών.

Σε κάποια στιγμή θέλησα να ρωτήσω την κοπέλα αν είχε εξαντλήσει την Ελληνική λογοτεχνία και μοιραίως στράφηκε στον Ισιγκούρο. Όμως ούτε οι συνθήκες ήταν ιδανικές για τέτοιου είδους συζητήσεις, είπαμε ότι το στριμωξίδι ήταν απελπιστικό, χώρια που μπορούσα να εισπράξω και κανένα «α, να χαθείς κρύε».

Ήμουν όμως σίγουρος, ότι η φιλομαθής, ούτως ή άλλως, κοπέλα δεν είχε και πολύ καλή επαφή με την Ελληνική λογοτεχνία και πήγε κατ’ ευθείαν στον Ιάπωνα, που είναι και Βρετανός.

Εγώ όμως, μέρες που είναι και μαζί με τις ευχές μου για Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο και δημιουργικό του 2026, σας προσφέρω σήμερα ένα Ελληνικό χριστουγεννιάτικο διήγημα του Φώτη Κόντογλου που έχει τον τίτλο: «Το βλογημένο μαντρί»:

Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης, τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι’ αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε.

Αφού βολόδειρε από δω κι από κει, κι αφού πέρασε από χώρες πολλές κι από χιλιάδες χωριά και πολιτείες, έφταξε στα ελληνικά τα μέρη, που ‘ναι φτωχός κόσμος. Απ’ όλα τα χωριά πρόκρινε τα πιο φτωχά, και τράβηξε κατά κει, ανάμεσα στα ξερά βουνά που βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά.

Περπατούσε νύχτα κι ο χιονιάς βογκούσε, η πλάση ήτανε πολύ άγρια. Ψυχή ζωντανή δεν ακουγότανε, εξόν από κανένα τσακάλι που γάβγιζε.

Αφού περπάτησε κάμποσο, βρέθηκε σ’ένα απάγκιο, που έκοβε ο αγέρας από ‘να μικρό βουνό, κι είδε ένα μαντρί κολλημένο στα βράχια. Άνοιξε την αυλόπορτα, που ήτανε καμωμένη από άγρια ρουπάκια, και μπήκε στη μάντρα. Τα σκυλιά ξυπνήσανε και πιάσανε και γαβγίζανε. Πέσανε απάνω του να τον σκίσουνε μα, σαν πήγανε κοντά του, σκύψανε τα κεφάλια τους και σερνόντανε στα ποδάρια του, γλείφανε τα χοντροπάπουτσά του, γρούζανε φοβισμένα και κουνούσανε παρακαλεστικά τις ουρές τους.

Ο Άγιος σίμωσε στο καλύβι του τσομπάνου και χτύπησε την πόρτα με το ραβδί του και φώναξε: «Ελεήστε με, χριστιανοί, για τις ψυχές των αποθαμένων σας! Κι ο Χριστός μας διακόνεψε σαν ήρθε σε τούτον τον κόσμο!».

Η πόρτα άνοιξε και βγήκε ένας τσομπάνης, παλικάρι ως εικοσιπέντε χρονώ, με μαύρα γένια και δίχως να δει καλά καλά ποιος χτυπούσε την πόρτα, είπε στο γέροντα: «Πέρασε μέσα στ’ αρχοντικό μας να ζεσταθείς! Καλή μέρα και καλή χρονιά!».

Αυτός ο τσομπάνης ήτανε ο Γιάννης ο Μπάικας, που τον λέγανε Γιάννη Βλογημένον, άνθρωπος αθώος σαν τα πρόβατα, που βόσκαγε, αγράμματος ολότελα. Μέσα στην καλύβα έφεγγε με λιγοστό φως ένα λυχνάρι. Ο Γιάννης, σαν είδε στο φως πως ο μουσαφίρης ήτανε γέροντας καλόγερος, πήρε το χέρι του και τ’ ανασπάστηκε και το ‘βαλε απάνω στο κεφάλι του. Ύστερα φώναξε τη γυναίκα του, ως είκοσι χρονώ κοπελούδα, που κουνούσε το μωρό τους μέσα στην κούνια. Κι εκείνη πήγε ταπεινά και φίλησε το χέρι του γέροντα, κι είπε: «Κόπιασε, παππού, να ξεκουραστείς».

Ο Άγιος Βασίλης στάθηκε στην πόρτα και βλόγησε το καλύβι κι είπε: «Βλογημένοι να ‘σαστε, τέκνα μου, κι όλο το σπιτικό σας! Τα πρόβατά σας να πληθαίνουν ως του Ιώβ μετά την πληγήν και ως του Αβραάμ και ως του Λάβαν! Η ειρήνη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να είναι μαζί σας!».

Ο Γιάννης έβαλε ξύλα στο τζάκι και ξελόχιασε η φωτιά. Ο Άγιος απίθωσε σε μια γωνιά το ταγάρι του, ύστερα έβγαλε το μπαλωμένο το ράσο του κι απόμεινε με το ζωστικό του. Τον βάλανε κι έκατσε κοντά στη φωτιά, κι η γυναίκα του ‘βαλε και μια μαξιλάρα ν’ ακουμπήσει.

Ο Άγιος Βασίλης γύρισε κι είδε γύρω του και ξανάπε μέσα στο στόμα του: «Βλογημένο να ‘ναι τούτο το καλύβι!».

Ο Γιάννης μπαινόβγαινε, για να φέρει το ‘να και τ’ άλλο. Η γυναίκα του μαγείρευε. Ο Γιάννης ξανάριξε ξύλα στη φωτιά. Μονομιάς φεγγοβόλησε το καλύβι με μιαν αλλιώτικη λάμψη και εφάνηκε σαν παλάτι. Τα δοκάρια σαν να ‘τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οι πυτιές, που ήτανε κρεμασμένες, σαν να γινήκανε χρυσά καντήλια, και τα τυροβόλια κι οι καρδάρες και τ’ άλλα τα σύνεργα, που τυροκομούσε ο Γιάννης, λες κι ήτανε διαμαντοκολλημένα. Και τα ξύλα που καιγόντανε στη φωτιά ευωδιάζανε σαν μοσκολίβανο και δεν τρίζανε, όπως τρίζανε τα ξύλα της φωτιάς, παρά ψέλνανε σαν τους αγγέλους, που ‘ναι στον Παράδεισο.

Ο Γιάννης ήτανε καλός άνθρωπος, όπως τον έφτιαξε ο Θεός. Φτωχός ήτανε, είχε λιγοστά πρόβατα, μα πλούσια καρδιά: «Τη πτωχεία τα πλούσια!». Ήτανε αυτός καλός, μα είχε και καλή γυναίκα. Κι όποιος τύχαινε να χτυπήσει την πόρτα τους, έτρωγε κι έπινε και κοιμότανε. Κι αν ήτανε και πικραμένος, έβρισκε παρηγοριά. Γι’ αυτό κι ο Άγιος Βασίλης κόνεψε στο καλύβι τους, ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά, παραμονή της χάρης του, κι έδωσε την ευλογία του.

Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της οικουμένης, αρχόντοι, δεσποτάδες κι επίσημοι ανθρώποι, πλην εκείνος δεν πήγε σε κανέναν τέτοιον άνθρωπο, παρά πήγε στο μαντρί του Γιάννη του Βλογημένου.

Σαν βολέψανε τα πρόβατα, μπήκε ο Γιάννης και λέγει στο γέροντα: «Γέροντα, μεγάλη χαρά έχω απόψε που ήρθες, ν’ ακούσουμε κι εμείς κανένα γράμμα, γιατί δεν έχουμε εκκλησία κοντά μας, μήτε καν ρημοκλήσι. Εγώ αγαπώ πολύ τα γράμματα της θρησκείας μας, κι ας μην τα καταλαβαίνω, γιατί είμαι ξύλο απελέκητο. Μια φορά μας ήρθε ένας γέροντας Αγιονορείτης και μας άφησε τούτη την αγιωτική φυλλάδα, κι αν λάχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος καμιά φορά, τον βάζω και τη διαβάζει. Εγώ όλα όλα τα γράμματα που ξέρω είναι τρία λόγια που τα ‘λεγε ένας γραμματιζούμενος, που έβγαζε λόγο στο χωριό, δυο ώρες από δω, κι από τις πολλές φορές που τα ‘λεγε, τυπωθήκανε στη θύμησή μου. Αυτός ο γραμματικός έλεγε και ξανάλεγε: «Σκώνιτι ου μήτηρ κι τουν ανισπάζιτι κι του λέγ’: Τέκνου μου! Τέκνου μου!». Αυτά τα γράμματα ξέρω … ».

Ήτανε μεσάνυχτα. Ο αγέρας βογκούσε. Ο Άγιος Βασίλης σηκώθηκε απάνου και στάθηκε γυρισμένος κατά την ανατολή κι έκανε το σταυρό του τρεις φορές. Ύστερα έσκυψε και πήρε από το ταγάρι του μια φυλλάδα κι είπε: «Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων!».

Ο Γιάννης πήγε και στάθηκε από πίσω του και σταύρωσε τα χέρια του. Η γυναίκα βύζαξε το μωρό και πήγε κι εκείνη και στάθηκε κοντά στον άντρα της.

Κι ο γέροντας είπε το «Θεός Κύριος» και τ’ απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες», χωρίς να πει και το δικό του τ’ απολυτίκιο, που λέγει: «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου».

Έψελνε γλυκά και ταπεινά, κι ο Γιάννης κι η Γιάνναινα τον ακούγανε με κατάνυξη και κάνανε το σταυρό τους. Κι είπε ο Άγιος Βασίλης τον όρθρο και τον κανόνα της εορτής «Δεύτε λαοί, άσωμεν», χωρίς να πει το δικό του κανόνα «Σου την φωνήν έδει παρείναι, Βασίλειε». Κι ύστερα είπε όλη τη λειτουργία κι έκανε απόλυση.

Καθίσανε στο τραπέζι και φάγανε, ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, ο Γιάννης ο Βλογημένος, η γυναίκα του κι ο μπάρμπα-Μάρκος ο Βουβός, που τον είχε συμμαζέψει ο Γιάννης και τον βοηθούσε.

Και, σαν αποφάγανε, έφερε η γυναίκα τη βασιλόπιτα και την έβαλε απάνω στο σοφρά. Κι ο Άγιος Βασίλης πήρε το μαχαίρι και σταύρωσε τη βασιλόπιτα κι είπε: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!». Κι έκοψε το πρώτο το κομμάτι κι είπε: «του Χριστού», έκοψε το δεύτερο κι είπε: «της Παναγίας», κι ύστερα έκοψε το τρίτο και δεν είπε: «του Αγίου Βασιλείου», αλλά είπε: «του νοικοκύρη του Γιάννη του Βλογημένου!».

Πετάγεται ο Γιάννης και του λέγει: «Γέροντα, ξέχασες τον Αι-Βασίλη!».

Του λέγει ο Άγιος: «Αλήθεια, τον ξέχασα!». Κι έκοψε ένα κομμάτι κι είπε: «Του δούλου του Θεού Βασιλείου!». Ύστερα έκοψε πολλά κομμάτια, και σε κάθε ένα που έκοβε έλεγε: «της νοικοκυράς», «του μωρού», «του δούλου του Θεού Μάρκου του μογιλάλου», «του σπιτιού», «των ζωντανών», «των φτωχών».

Λέγει πάλι ο Γιάννης στον Άγιο: «Γέροντα, γιατί δεν έκοψες για την αγιοσύνη σου;».

Του λέγει ο Άγιος: «Έκοψα, ευλογημένε!».

Μα ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο καλότυχος!

Έστρωσε η γυναίκα, για να κοιμηθούνε. Σηκωθήκανε να κάνουνε την προσευχή τους. Ο Άγιος Βασίλης άνοιξε τις απαλάμες του κι είπε τη δική του την ευχή, που τη λέγει ο παπάς στη λειτουργία: «Κύριος ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην εισέλθης του οίκου της ψυχής μου … ».

Σαν τελείωσε την ευχή κι ετοιμαζόντανε να πλαγιάσουνε, του λέγει ο Γιάννης: «Εσύ, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, πες μας σε ποια παλάτια άραγες πήγε απόψε ο Αι-Βασίλης; Οι αρχόντοι κι οι βασιλιάδες τι αμαρτίες μπορεί να ‘χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστε αμαρτωλοί και κακορίζικοι, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζόμαστε!».

Ο Άγιος Βασίλης δάκρυσε. Σηκώθηκε πάλι απάνω, άπλωσε τις απαλάμες του και ξαναείπε την ευχή του αλλιώτικα: «Κύριε ο Θεός μου, οίδας ότι ο δούλος σου Ιωάννης ο απλούς εστιν άξιος και ικανός, ίνα υπό την στέγην αυτού εισέλθεις, ότι νήπιος υπάρχει, και των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών … ».

Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο καλότυχος, ο Γιάννης ο Βλογημένος.

https://www.dimokratia.gr/apopseis/635240/kala-christoygenna-ki-eytychismenos-o-kainoyrgios-chronos/

Οι Ευχές της Ε.Α.Α.Σ