Πρωθυπουργός: - Βεβαίως, βεβαίως και θα είμαι επικεφαλής στις επόμενες εκλογές - Αναγνωρίζεται από τους πολίτες μία βελτίωση στους μισθούς

 

Νίκος Χατζηνικολάου: Τώρα, μια που αναφέρθηκα στον πρώην Πρωθυπουργό, τον κύριο Σαμαρά, θέλω να σας ρωτήσω αν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξουν νέα επεισόδια στην τριβή, στη σύγκρουση την πολιτική με την κυβέρνηση και με εσάς από τον πρώην Πρωθυπουργό. Και το ρωτώ διότι κυκλοφορούν διάφορα σενάρια, ακόμα και για το ενδεχόμενο να κάνει κόμμα. Δεν έχουν διαψευστεί, άλλωστε, αυτά, παραμένουν στον αέρα.

Το ερώτημά μου, λοιπόν, είναι: είναι συμπαγής η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας; Φοβάστε ότι μπορεί να έχετε διαρροές; Και πώς βλέπετε την εξέλιξη αυτού του θέματος με τον πρώην Πρωθυπουργό;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Μπετόν αρμέ, μιας και είμαστε σε κατασκευαστικό περιβάλλον. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα όσον αφορά τη συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, αλλά θα έλεγα και της βάσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Χατζηνικολάου.

Εξακολουθούμε να είμαστε η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη στη χώρα, αυτό δεν αμφισβητείται. Σίγουρα έχουμε υποστεί κι εμείς και τη φθορά του χρόνου και την πίεση από πολλά δικαιολογημένα αιτήματα των πολιτών. Όμως, σήμερα, εναλλακτικό σχέδιο, εναλλακτική πρόταση για το μέλλον της χώρας δεν βλέπω να έχει διαμορφωθεί από καμία άλλη πολιτική δύναμη. Ενδεχομένως να γίνει αυτό κάποια στιγμή στο μέλλον, αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν το βλέπω. Άρα, το τι θα συμβεί από εδώ και στο εξής και σε τι άλλες κινήσεις μπορούν οποιοιδήποτε να προβούν είναι δικαίωμά τους προφανώς.

Αλλά, πάλι, ο κυρίαρχος ελληνικός λαός είναι αυτός ο οποίος θα καθορίσει πόσα είναι τα κόμματα τα οποία θα μπουν στη Βουλή στις εκλογές του 2027.

Νίκος Χατζηνικολάου: Παραδεχθήκατε ότι υπάρχει μία φθορά, λόγω της μακράς παρουσίας της Νέας Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση, το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Υπ΄ αυτήν την έννοια δεν κατανοώ και θέλω να μου εξηγήσετε γιατί επιμένετε ότι δεν θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Θέλω να πω, το 38-39% που θέλει αυτός ο εκλογικός νόμος για την αυτοδυναμία την κοινοβουλευτική ενός κόμματος είναι ένα πολύ υψηλό ποσοστό. Είστε έτοιμος για πολιτικές συνεργασίες στην περίπτωση που δεν επιτύχετε την αυτοδυναμία; Και με ποια κόμματα στη σημερινή πολιτική σκηνή θα μπορούσε να συνεργαστεί μελλοντικά η Νέα Δημοκρατία;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Οι εκλογές θα γίνουν σε 2,5 χρόνια από τώρα, 2,5 χρόνια είναι ένας αιώνας στην πολιτική. Άρα, δεν μπορώ να προβλέψω τώρα ποια θα είναι η βούληση του ελληνικού λαού το 2027.

Νίκος Χατζηνικολάου: Θα είστε εσείς τότε επικεφαλής στις εκλογές;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Βεβαίως, βεβαίως και θα είμαι.

Νίκος Χατζηνικολάου: Σας ρωτώ γιατί κυκλοφορούν έντονα σενάρια, κ. Πρόεδρε, ότι μπορεί να επιλέξετε τον δρόμο της Ευρώπης και να βρεθείτε σε ένα ευρωπαϊκό αξίωμα και να μην είστε υποψήφιος για τρίτη θητεία.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Να τα πάρουμε ένα-ένα. Θα δώσω τη μάχη των εκλογών, επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας το 2027, την υγειά μας να’ χουμε. Αυτό είναι κάτι το οποίο το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, αλλά να επανέλθω στην προηγούμενη ερώτησή σας.

Νίκος Χατζηνικολάου: Στις συνεργασίες και στον εκλογικό νόμο.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Ουσιαστικά εννοήσατε με την ερώτησή σας ότι πρέπει να αλλάξω τον εκλογικό νόμο, να κατεβάσω τον πήχη της αυτοδυναμίας, διότι αυτό θα βόλευε τη Νέα Δημοκρατία για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεν θα το κάνω. Όπως δεν το έκανα…

Νίκος Χατζηνικολάου: Το εισηγούνται και υπουργοί σας ακόμη.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Ναι, όπως δεχόμουν τέτοιες εισηγήσεις και πριν από τις εκλογές του 2023. Και θέλω να σας θυμίσω ότι και τότε πολλοί πίστευαν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορούσε να φτάσει στην αυτοδυναμία.

Προσωπικά πιστεύω στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω τους κανόνες του παιχνιδιού για να κάνω πιο εύκολη την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Αν ο ελληνικός λαός κρίνει ότι πρέπει να είμαστε αυτοδύναμοι στις επόμενες εκλογές, τότε αυτή την εντολή θα μας δώσει. Αν πάλι ο λαός κρίνει ότι θέλει κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις επόμενες εκλογές, πάλι θα σεβαστούμε την εντολή του. Αλλά αυτό το οποίο δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνω είναι να αρχίσω να πειραματίζομαι με τη μηχανική του εκλογικού νόμου για να διευκολύνω με κάποιο τρόπο την αυτοδυναμία.

Έχω εξηγήσει με, πιστεύω, πιστευτό τρόπο γιατί η χώρα χρειάζεται αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Δείτε λίγο τι γίνεται στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Η Γερμανία κατέρρευσε, ένας ετερόκλητος κυβερνητικός συνασπισμός. Στη Γαλλία αυτή η ιδιότυπη συγκατοίκηση, ένας Πρόεδρος ο οποίος δεν έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, έχει οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα μεγάλης δημοσιονομικής κρίσης.

Η Ελλάδα, παρά τις δυσκολίες που αναντίρρητα υπάρχουν, παρά τα προβλήματα τα οποία ο κόσμος έχει, παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουν αυξηθεί τα εισοδήματα όσο θέλουμε και όσο πιστεύουμε ότι θα γίνει, έχει μια πολιτική σταθερότητα. Έχει μια κυβέρνηση η οποία ακούγεται στην Ευρώπη και μια κυβέρνηση η οποία, εν πάση περιπτώσει, αυτά τα οποία λέει προσπαθεί να τα κάνει. Καλή ώρα, παράδειγμα, αυτό το οποίο κάνουμε σήμερα στη Θεσσαλονίκη και πολλά άλλα για τα οποία χρειάζομαι πολύ καιρό να σας μιλήσω.

Νίκος Χατζηνικολάου: Υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί στο σημερινό σκηνικό με τους οποίους θα μπορούσε να συνεργαστεί η Νέα Δημοκρατία αν χρειαστεί;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν μπορώ να σας προβλέψω ποιο θα είναι το εκλογικό τοπίο το 2027, ούτε και ποια θα είναι η πρόθεση των κομμάτων. Δεν ξέρουμε πόσα κόμματα θα μπουν στη Βουλή το 2027. Άρα, θεωρώ ότι αυτή η συζήτηση είναι εξαιρετικά πρώιμη.

Νίκος Χατζηνικολάου: Ο κύριος Ανδρουλάκης, αρχηγός πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τη νέα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι πρόσωπο κοινής αποδοχής και όχι κομματικό. Αρκετά από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας διατυπώνουν την ευχή το πρόσωπο του Προέδρου να είναι πρόσωπο προερχόμενο από την κεντροδεξιά παράταξη. Τι λέτε;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Θα κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι τον Ιανουάριο του 2025. Έχω εξηγήσει και γιατί για θεσμικούς λόγους είναι πολύ άκομψη αυτή η συζήτηση από τη στιγμή που η θητεία της Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει ακόμα λήξει. Θα κάνετε λίγο υπομονή και στην κατάλληλη στιγμή θα ανακοινώσουμε την πρότασή μας, την πρόταση δηλαδή της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το πρόσωπο του Προέδρου.

Αυτό το οποίο σίγουρα πρέπει να σας πω είναι ότι το πρόσωπο του Προέδρου ή της Προέδρου πρέπει να πληροί τις προδιαγραφές του ρόλου και να έχει τη δυνατότητα -γιατί όχι;-, τη δυνατότητα, το τονίζω, να πάρει όσες το δυνατόν περισσότερες ψήφους στην Βουλή. Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο εξαρτάται και από τα άλλα κόμματα, πώς θα αξιολογήσουν την υποψηφιότητα.

Νίκος Χατζηνικολάου: Στη συνάντηση με τον κ. Ανδρουλάκη είναι ένα θέμα που θα συζητήσετε πιθανόν;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Δεν έχω αυτή τη στιγμή, δεν είμαι έτοιμος να κάνω μία τέτοια συζήτηση κατ’ ιδίαν με τον κ. Ανδρουλάκη διότι δεν έχω καταλήξει ακόμα στην πρότασή μας.

Νίκος Χατζηνικολάου: Αναφερθήκατε και εσείς πριν στο γεγονός ότι τα εισοδήματα, και με αυτό θα κλείσω, κ. Πρόεδρε, δεν είναι στην Ελλάδα τόσο ισχυρά, τόσο δυνατά όσο θα έπρεπε. Και βέβαια έχουμε και το μεγάλο θέμα της ακρίβειας, ένα θέμα που φαντάζομαι ότι είναι κεντρικό πολιτικό στοίχημα για την κυβέρνησή σας, το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, γιατί αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα.

Θέλω να σας ρωτήσω αν υπάρχει κάτι επιπλέον που δεν γνωρίζουμε και θα ακούσουμε στη συζήτηση του Προϋπολογισμού από εσάς. Έχω την αίσθηση ότι τα πράγματα πήγαν αρκετά καλά σε ό,τι αφορά τα πλεονάσματα και θα μπορούσατε να ξύσετε λίγο παραπάνω, να το πω έτσι, τον πάτο του βαρελιού.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Και να είχα κάτι να πω στον Προϋπολογισμό, κ. Χατζηνικολάου, είστε έμπειρος δημοσιογράφος, δεν θα σας το έλεγα σήμερα.

Αλλά να δούμε λίγο τη μεγάλη εικόνα γιατί νομίζω ότι αυτό έχει μεγάλη, έχει εξαιρετική σημασία. Είχαμε τα τελευταία τρία χρόνια μία συσσωρευμένη ακρίβεια, όχι μόνο στην Ελλάδα, νομίζω ότι αυτό το αναγνωρίζουν όλοι, παντού στον κόσμο. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν το ίδιο πρόβλημα, μια δηλαδή σωρευτική αύξηση τιμών προϊόντων και υπηρεσιών.

Είχαμε ταυτόχρονα -και νομίζω ότι αναγνωρίζεται από τους πολίτες- μία βελτίωση στους μισθούς και μία φορολογική πολιτική η οποία μείωσε 72 φόρους και στήριξε το διαθέσιμο εισόδημα. Και σε έναν βαθμό, η μία πολιτική ακύρωσε την άλλη. Αλληλοεξουδετερώθηκαν, θα έλεγα, οι αυξήσεις των μισθών και οι μειώσεις των φόρων από την ακρίβεια.

Πού είμαστε σήμερα; Οι τιμές δεν θα πέσουν από τη μία στιγμή στην άλλη, ούτε υπάρχουν μαγικές λύσεις. Όμως, η εκτίμησή μας είναι ότι και ο πληθωρισμός θα μειωθεί σημαντικά. Είχαμε πληθωρισμό τροφίμων σχεδόν μηδενικό τον μήνα που μας πέρασε. Άρα, δεν θα δούμε άλλες…

Νίκος Χατζηνικολάου: Οι τιμές, όμως, είναι ήδη ψηλά.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Μα το είπα αυτό. Αλλά αυτό το οποίο θα γίνεται από εδώ και στο εξής είναι ότι, εκτιμώ, δεν θα αυξάνονται άλλο οι τιμές όπως αυξήθηκαν, αλλά θα αυξάνονται πολύ πιο γρήγορα οι ονομαστικοί μισθοί, και φυσικά με τις μειώσεις φόρων θα αυξάνει και το διαθέσιμο εισόδημα.

Αυτή είναι μία πολιτική, γι΄ αυτό έχω μιλήσει για πολιτική τριετίας, η οποία θέλει χρόνο να δείξει τα αποτελέσματά της. Όπως ήθελαν χρόνο οι πολιτικές προσέλκυσης επενδύσεων, δημιουργίας θέσεων εργασίας, δεν είναι πολιτικές που αποδίδουν από τη μία στιγμή στην άλλη.

Είμαι, όμως, ακράδαντα πεπεισμένος, κ. Χατζηνικολάου, ότι το 2027 όχι μόνο θα πετύχουμε τους στόχους μας, κατώτατο μισθό 950 ευρώ, μέσο μισθό 1.500 ευρώ, για το μέσο μισθό πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε και τον στόχο μας, γιατί καθώς μειώνεται η ανεργία αυξάνεται και η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζόμενων και οι επιχειρήσεις είναι αναγκασμένες, όπως το κάνουν ήδη, να πληρώνουν περισσότερο και θα πληρώνουν περισσότερο.

Όταν μειώνουμε, παραδείγματος χάρη, μία μονάδα -ναι, μία μονάδα, γιατί αυτό μπορούμε αυτή τη στιγμή- τις εργοδοτικές εισφορές από 1/1/2025, αυτό είναι όφελος τελικά και για την επιχείρηση και για τον εργαζόμενο.

Άρα, εγώ κατανοώ απόλυτα ότι υπάρχει μία δυσθυμία, η οποία, όπως σας είπα, δεν είναι μόνο ελληνική. Τη βλέπω, συνομιλούμε με όλους τους ομολόγους μου. Είναι πρόβλημα μιας πολιτικής τριετίας. Μην ξεχνάτε, είχαμε μία πανδημία, έχουμε έναν πόλεμο, δεν είμαστε σε κανονικές συνθήκες.

Νίκος Χατζηνικολάου: Υπάρχει σκέψη φορολόγησης έκτακτης των υπερκερδών κάποιων μεγάλων ομίλων;

Κυριάκος Μητσοτάκης: Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι πια, με τους καινούργιους δημοσιονομικούς κανόνες, τα πρόσθετα έσοδα από μία κίνηση φορολόγησης, ειδικά αν είναι έκτακτη, ουσιαστικά δεν μπορούμε να τα δαπανήσουμε γιατί έχουμε οροφές δαπανών, άρα θα ήταν και λίγο δώρο άδωρον να το κάνουμε αυτό.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Αν έχουμε διαρθρωτικές παρεμβάσεις όσον αφορά στη φορολογία, στη μείωση της φοροδιαφυγής, η οποία στο κάτω-κάτω είναι η πιο κοινωνικά δίκαιη πολιτική, διότι όταν κάποιοι λένε «αυξάνονται τα έσοδα» και μας ασκούν κριτική γιατί αυξάνονται τα έσοδα και ένα μεγάλο κομμάτι της αύξησης των εσόδων είναι από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τι θέλουν δηλαδή; Να εξακολουθούμε να ανεχόμαστε τους φοροφυγάδες; Ας βγουν να το πούνε ανοιχτά.

Διότι εγώ από την πρώτη στιγμή είχα πει ότι η μάχη με τη φοροδιαφυγή είναι υπαρξιακής σημασίας, όχι μόνο για τα δημόσια οικονομικά αλλά για την ίδια την κοινωνική ισορροπία. Δεν υπάρχουν εδώ πολίτες δύο κατηγοριών, οι έξυπνοι και τα κορόιδα.

Αυτά, λοιπόν, τα πρόσθετα έσοδα από δομικές παρεμβάσεις -γιατί η έκτακτη φορολόγηση δεν είναι δομική παρέμβαση, την κάναμε το 2024 με τα διυλιστήρια γιατί ήταν η τελευταία χρονιά που είχαμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Άρα, δεν έχει νόημα να συζητάμε πια για έκτακτες φορολογήσεις, διότι δεν μπορούμε τα χρήματα αυτά να τα ξοδέψουμε ξεπερνώντας τις οροφές δαπανών.

Νίκος Χατζηνικολάου: Σας ευχαριστώ θερμά, κ. Πρόεδρε.

Ελεγκτικό Συνέδριο στην Κυβέρνηση: - Κάνατε Ρεκόρ 18.000 συμβάσεων με παραβάσεις, ασυμφωνίες και απευθείας αναθέσεις

 

Η έκθεση «Απολογισμός και Ισολογισμός του Κράτους» του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2024 αποκαλύπτει μια εικόνα που δύσκολα μπορεί να αγνοηθεί.

Σε έναν τομέα όπου δαπανώνται πάνω από 15 δισ. ευρώ ετησίως, το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο εντοπίζει ξανά σωρεία παραβάσεων, ελλιπή εποπτεία και εκτεταμένη χρήση διαδικασιών που μειώνουν τη διαφάνεια.

Πρόκειται για μια εικόνα που «χτυπάει» απευθείας το μοντέλο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, αφού τα ευρήματα αναδεικνύουν ένα περιβάλλον με χαμηλό ανταγωνισμό, συχνές απευθείας αναθέσεις, λάθη στην καταγραφή και έλλειμμα αξιοπιστίας.

Απευθείας αναθέσεις και διαγωνισμοί με μία προσφορά

Το Ελεγκτικό Συνέδριο εξετάζει 18.078 συμβάσεις, συνολικής αξίας 4,8 δισ. ευρώ, και εντοπίζει ανησυχητικά δεδομένα:

• 43% των διαγωνισμών πραγματοποιήθηκαν με μία μόνο προσφορά
• Οι συμβάσεις απευθείας ανάθεσης ή διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση συγκεντρώνουν μία προσφορά στο 61% των περιπτώσεων
• Οι συμβάσεις προμηθειών αποτελούν 59% του πλήθους
• Τα έργα απορροφούν 52% της συνολικής αξίας

Αυτοί οι αριθμοί δεν περιγράφουν απλώς «χαμηλό ανταγωνισμό». Δείχνουν μια διοίκηση που έχει υιοθετήσει τις εξαιρετικές διαδικασίες ως κανόνα, όχι ως εξαίρεση.

Ασυμφωνίες, λάθη και αδιαφάνεια στα υπουργεία

Το Ελεγκτικό Συνέδριο διαπιστώνει:

• Ασυμφωνίες στα στοιχεία που δίνουν τα υπουργεία σε σχέση με όσα καταγράφονται στο ΚΗΜΔΗΣ
• Λάθη και ελλείψεις στις καταχωρίσεις
• Πληθώρα αποκεντρωμένων μονάδων που λειτουργούν χωρίς ενιαίο σύστημα εποπτείας

Τα υπουργεία Κλιματικής Κρίσης, Οικονομικών, Ναυτιλίας, Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη εμφανίζονται με σημαντικές αποκλίσεις. Σε άλλες περιπτώσεις – όπως στα υπουργεία Πολιτισμού και Προστασίας του Πολίτη – υπήρξαν λάθος εγγραφές ή διπλοκαταχωρίσεις.

Ακόμη χειρότερα, η έλλειψη ενός ενιαίου μητρώου συμβάσεων καθιστά αδύνατο τον πλήρη έλεγχο και αφήνει χώρο για αστοχίες, σκιές και αδιαφάνεια. Πρόκειται για διαχρονικό πρόβλημα, αλλά η έκθεση δείχνει ότι επί κυβέρνησης ΝΔ όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά βαθαίνει.

Οικονομική διαχείριση… στα τυφλά

Η εικόνα που προκύπτει είναι μια κρατική μηχανή που δαπανά δισεκατομμύρια με ελλιπή έλεγχο:

• Σημαντικό ποσοστό συμβάσεων ανατίθεται χωρίς ουσιαστικό ανταγωνισμό
• Τα στοιχεία δεν συμφωνούν μεταξύ φορέων
• Οι μηχανισμοί καταγραφής λειτουργούν με ασυνέπεια
• Η εποπτεία χαρακτηρίζεται ανεπαρκής

Το Συνέδριο προτείνει:

• ενίσχυση των ελέγχων
• ενοποίηση της καταγραφής μέσω ενιαίου μητρώου
• αυστηρές διαδικασίες ανάθεσης
• περισσότερη διαφάνεια και καλύτερη αξιοποίηση πόρων

Με άλλα λόγια, ζητά από την κυβέρνηση να κάνει τα αυτονόητα.

πηγή:https://www.dimokratia.gr/oikonomia/628774/to-elegktiko-synedrio-karfonei-tin-kyvernisi-rekor-paravaseon-kai-apeytheias-anatheseon-stis/

Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων - Ο Μητσοτάκης στρέφεται καταφανώς κατά της δομής και της συνοχής των Ενόπλων Δυνάμεων

 

Μεγαλειώδης υπήρξε η σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Ενώσεων Στρατιωτικών η οποία έλαβε χώρα στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και κορυφώθηκε με πορεία αρκετών χιλιάδων Ελλήνων Πατριωτών, προς την πλατεία Συντάγματος. Μία έντονη διαμαρτυρία και ξεκάθαρη αντίδραση στο απαράδεκτο πολυνομοσχέδιο της κυβερνήσεως Μητσοτάκη που στρέφεται καταφανώς κατά της δομής και της συνοχής των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ένα απαράδεκτο νομοθέτημα που προβλέπει πέρα από κάθε λογική, την θέσπιση Σώματος Υπαξιωματικών βάσει του οποίου περιορίζει την βαθμολογική εξέλιξη στην στρατιωτική ιεραρχία, των αποφοίτων των Σχολών Υπαξιωματικών. Παιδιών που επιλέγουν την σταδιοδρομία στις Ένοπλες Δυνάμεις όχι τόσο για λόγους βιοπορισμού όσο για να υπηρετήσουν δια βίου την Πατρίδα και να θυσιαστούν για χάρη της αν χρειαστεί.

Η Ν.Δ. του Δένδια και του Μητσοτάκη θέλοντας κατά τρόπο αψυχολόγητο, πολιτικά απαράδεκτο και εθνικά επικίνδυνο, να καταστήσει τους Υπαξιωματικούς εσαεί χαμηλόβαθμους, προκαλεί αναταραχή στο Στράτευμα και διαλύει τα όνειρα χιλιάδων νέων που είχαν ως στόχο να ανέλθουν στην ιεραρχία σε βαθμούς Αξιωματικού.

Τέτοιου είδους ερασιτεχνισμοί είναι βέβαιο πως θα προκαλέσουν την ερήμωση των στρατιωτικών σχολών Υπαξιωματικών και την υποστελέχωση των Ενόπλων Δυνάμεων στις οποίες θα υπάρχουν πλέον λιγότεροι ανώτεροι αξιωματικοί με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην στρατιωτική δομή.

Η αναδρομική ισχύς του εκκολαπτόμενου νόμου μάλιστα, σημαίνει ότι το ως άνω νομοθέτημα, αν ψηφιστεί, θα εφαρμοστεί όχι μόνο στους εισακτέους των στρατιωτικών σχολών των επομένων ετών αλλά και σε αυτούς που ήδη έχουν αποφοιτήσει από τις παραγωγικές σχολές των Υπαξιωματικών και έχουν ξεκινήσει την στρατιωτική τους σταδιοδρομία, απαξιώνοντάς τους κατά την διάρκεια της στρατιωτικής τους ενέργειας και εξαθλιώνοντάς τους κατά την αποστρατεία τους, δεδομένου ότι η περιορισμένη βαθμολογική εξέλιξή τους στην στρατιωτική ιεραρχία που προβλέπεται στο αψυχολόγητο πολυνομοσχέδιο, θα τους καταστήσει μελλοντικά πενόμενους χαμηλοσυνταξιούχους, αφού επί παραδείγματι, αντί για σύνταξη Αντισυνταγματάρχη θα λάβουν σύνταξη Ανθυπασπιστή, στην καλύτερη περίπτωση.

Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ, πάντα πιστή στο Εθνικό Καθήκον, παρέστη σήμερα στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων με ισχυρό κλιμάκιο στελεχών της, αποτελούμενο από τους Ανδρέα Μητσόπουλο, Υποστράτηγο ε.α. Παντελή Καπράλο, Αντιγόνη Γλυκού, Χρήστο Κωστάκη, Δημήτρη Αλεξανδρόπουλο, Παράσχο Δανιηλίδη, Παναγιώτη Καλομοίρη, Κώστα Τσιόρτο και Γιάννη Καλαμάρη, υποστηρίζοντας δυναμικά και εμπράκτως τα δίκαια αιτήματα των στρατιωτικών, συνομιλώντας εκτενώς με τους επικεφαλής των στρατιωτικών ενώσεων, ζητώντας την απόσυρση του άδικου και εθνικά επιζήμιου πολυνομοσχεδίου για τις Ένοπλες Δυνάμεις, που προβλέπει μεταξύ άλλων προβληματικών διατάξεων και την θέσπιση Σώματος Υπαξιωματικών.

Τόσο η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ όσο και η Πρόεδρος Αφροδίτη Λατινοπούλου, δεσμευόμαστε ότι όταν ο Ελληνικός Λαός μας δώσει την απαιτούμενη δύναμη, θα συμβάλουμε ουσιαστικά ούτως ώστε οι Έλληνες Στρατιωτικοί να κερδίσουν την χαμένη τους υπερηφάνεια που τους αφαίρεσαν οι μη σκεπτόμενες εθνικά κυβερνήσεις, ώστε απόλυτα προσηλωμένοι και απερίσπαστοι να συνεχίσουν την ιερή εθνική αποστολή της διαφύλαξη της άμυνας και της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας.

Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Βίντεο

00:00

00:07

«Φραπές»: - «Στις 11 Δεκεμβρίου θα είμαι στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής» - «Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Και πολλοί θα τρέχουν!»

 Κορυφώνεται το ενδιαφέρον γύρω από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς ο εμπλεκόμενος Γιώργος Ξυλούρους, γνωστός ως «Φραπές», εμφανίζεται αποφασισμένος να μιλήσει ανοιχτά και –όπως υποστηρίζει– με αποδείξεις για όλα όσα γνωρίζει.

Σύμφωνα με δηλώσεις που φέρεται να έκανε σε φιλικό του πρόσωπο και οι οποίες παρουσιάστηκαν στην εκπομπή του OPEN «10 παντού», ο Ξυλούρους δηλώνει έτοιμος να εμφανιστεί –«αυτή τη φορά», όπως χαρακτηριστικά λέει– στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής χωρίς καμία ανάγκη για βίαιη προσαγωγή.

«Στις 11 Δεκεμβρίου στις 9 το πρωί θα είμαι στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Δεν θα χρειαστεί καμία βίαιη προσαγωγή. Θα πάω και θα μιλήσω», αναφέρει, σημειώνοντας μάλιστα πως 

Ο Ξυλούρους υποστηρίζει ότι θα «μιλήσει για όλους», αφήνοντας να εννοηθεί πως οι αποκαλύψεις του θα προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις: «Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Και πολλοί θα τρέχουν μετά! Θα έχουμε… μαραθώνιο!».

Οι δηλώσεις αυτές έχουν ήδη προκαλέσει έντονη συζήτηση γύρω από το ποιοι ενδέχεται να «τρέχουν μαραθώνιο» μετά την κατάθεσή του. Το ενδιαφέρον στρέφεται πλέον στην 11η Δεκεμβρίου, όπου αναμένεται να φανεί αν ο «Φραπές» θα επιβεβαιώσει τις ηχηρές προαναγγελίες του και τι είδους στοιχεία θα προσκομίσει ενώπιον των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής.

Του φόβου συντρίψτε τους χαλκάδες! - Ο «Ματωμένος Δεκέμβρης του ’44» και η αλήθεια

 Τα πράγματα είναι απλά. Τόσο απλά που κανονικά, θα έπρεπε ακόμη και ένας κομμουνιστής να τα έχει αντιληφθεί. Λίγο δύσκολο αυτό. Για τον λόγο αυτό, θα προσπαθήσουμε να τα κάνουμε όσο γίνεται πιο λιανά και κατανοητά.

• Γράφει ο Υπγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης

Τον Σεπτέμβριο του 1944, μετά την Ιταλική συνθηκολόγηση, ο ΕΛΑΣ (το στρατιωτικό σκέλος του EAΜ) κυριάρχησε στην Βόρειο και Κεντρική Ελλάδα, ενώ παραλλήλως αρχίζει έναν αγώνα κατασυκοφαντήσεως των αγωνιστών της Εθνικής Αντιστάσεως, που δεν ανήκαν στις τάξεις του, με  κορυφαία την αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας του Συνταγματάρχου Δημ. Ψαρρού, Διοικητού του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, στις 17 Απριλίου του ’44.

Η εν γένει στάση και – κυρίως – η δράση του ΕΑΜ, οδήγησε τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, στην λήψη μέτρων, ώστε να εξασφαλισθεί η έννομος τάξη. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1944, αρχίζει η σταδιακή αποχώρηση των Γερμανών και στις 8 Σεπτεμβρίου ο ΕΛΑΣ, αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις του, προσβάλοντας Σταθμούς Χωροφυλακής και εκτελώντας άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας στον Πύργο, στην Καλαμάτα και τον Μελιγαλά, όπου εσφάγησαν περί τις 2.000 άμαχοι και γυναικόπαιδα. Την νύχτα της 8ης Οκτωβρίου, ο ΕΛΑΣ, καταλαμβάνει τις εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων, επιδιδόμενος σε αγώνα δρόμου με την Κυβέρνηση για την κατάληψη καιρίων περιοχών και εγκαταστάσεων.

Στις 12 Οκτωβρίου, υποστέλλεται η γερμανική σημαία, από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως.

Μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα της καχυποψίας, που αρκούσε μία σπίθα για να την μετατρέψει σε ολοκαύτωμα, αφού ο ΕΛΑΣ συνέχιζε τις επιθέσεις του σε Μονάδες Ταγμάτων Εθνοφυλακής (101 Τάγμα Αθηνών, 108 Πατρών κ.λπ.), φθάνουμε στις 2 Δεκεμβρίου, όταν το ΕΑΜ αποφασίζει την διοργάνωση συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα και παραλλήλως εξαγγέλλει και γενική απεργία για την 4η Δεκεμβρίου.

Η άδεια για το συλλαλητήριο αρχικώς δίδεται, αλλά μετά από νέα εκτίμηση των υπαρχουσών  πληροφοριών και της εν γένει καταστάσεως, ανακαλείται. Το ΚΚΕ, όμως, έχει πάρει τις αποφάσεις του. Έτσι, με άρθρο στον «Ριζοσπάστη» στις 3 Δεκεμβρίου, καλεί τον λαό «… να σαρώσει την κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου και να δημιουργήσει μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητος».

Το, παράνομο πλέον, συλλαλητήριο πραγματοποιείται το πρωί της 3 Δεκεμβρίου, παρά την απαγορευτική διαταγή. Κάποια στιγμή αρχίζουν οι πυροβολισμοί. Από εδώ και πέρα αρχίζει το (ένα από τα πολλά) παραμύθι των κομμουνιστών. Πρώτη χτύπησε η Αστυνομία, ισχυρίζονται.

Ωραία. Σύμφωνοι. Κι εμείς μαζί τους (κούφια η ώρα που τ’ ακούει). Πρώτη η Αστυνομία. Εσείς ωρέ σύντροφοι, που απαντήσατε δεύτεροι, τι τα θέλατε τα όπλα σε ένα ειρηνικό (τρομάρα σας)  συλλαλητήριο; Ή μήπως δεν είχατε όπλα; Η γνωστή βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ που, κατά δήλωσή της, συμμετείχε στο συλλαλητήριο γράφει: «… πυροβολισμοί ακούγονται από παντού. Η διαδήλωση είχε φρουρούς του ΕΛΑΣ, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν προς τα πάνω, προς τα ξενοδοχεία. Έγινε σαματάς. Όλοι χτυπούσαν μεταξύ τους».

Προσέξτε «ΟΛΟΙ» Από μαρτυρίες αυτοπτών προκύπτει ότι οι «ειρηνικοί» είχαν μαζί τους χειροβομβίδες, ακόμη και μικρούς φορητούς όλμους. Σκεφθείτε να μην ήταν «ειρηνικό το συλλαλητήριο», όπως ισχυρίζονται σήμερα τα ορφανά του Στάλιν, τι θα είχαν μαζί τους.

Υπάρχει όμως και ακόμα ένα ντοκουμέντο που αποκαλύπτει το (κοινό μυστικό) ευρύτερο σχέδιο και τους σκοπούς του ΕΛΑΣ. Πρόκειται για το υπ’ αριθμ. 51/3-12-44 έγγραφο που εκδόθηκε από το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ και διατάσσει όπως από αύριο 4 Δεκεμβρίου την πρωία:

– «Μόλις ξημερώσει θα εκτελεσθεί ο αφοπλισμός των Αστυνομικών Τμημάτων και της Χωροφυλακής.

– Την αυτή ώρα το Τάγμα Κοκκινιάς, να έχει καταλάβει την θέση του στο Περιστέρι. Ενα Τάγμα του 34ου Συντάγματος εκ Λιοσίων δια Νέου Ηρακλείου προς Τουρκοβούνια, να έχει καταλάβει μέχρι της 1ης πρωινής της αύριον 4-12-44 τα Τουρκοβούνια βορείως υψομέτρου 295, όπου θα συνδεθεί με το αριστερόν του Α΄ Συγκροτήματος και να τεθεί υπό τας αμέσους διαταγάς της ΙΙ Μεραρχίας κ.λπ. κ.λπ.»

Όλα αυτά τα ωραία και … ειρηνικά. Τι δεν καταλαβαίνετε, επί τέλους ρε σύντροφοι; Πόσο πιο λιανά να τα κάνουμε; Έλεος πιά!

Ακολούθησαν οι… ειρηνικές, πλην φονικότατες μάχες μεταξύ κομμουνιστών και υπερασπιστών Αξιωματικών και Οπλιτών της Βασιλικής Χωροφυλακής στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, με τελική συντριβή των  ΕΛΑΣιτών.Ένα μεγάλο «Συγγνώμη»

Πολλοί φίλοι, με ενημέρωσαν ότι το προηγούμενο  άρθρο με τίτλο «Η δίκη των Έξι», ο έλαβαν με πολλά λάθη. Παλιά αυτό το λέγανε ο «Δαίμων του Τυπογραφείου». Σήμερα δεν ξέρω πώς το λένε, αλλά από έναν έλεγχο που έκανα διεπίστωσα ότι το φταίξιμο είναι όλο δικό μου, δι’ ο και αναλαμβάνοντας το… πολιτικό κόστος, σας ζητώ συγγνώμη για την ταλαιπωρία.

Ο επίτιμος Α΄ Υπαρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος ε.α. Νίκος Ταμουρίδης, έγραψε το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον και πολύ επίκαιρο άρθρο:

Του φόβου συντρίψτε τους χαλκάδες!

«Του φόβου συντρίψτε τους χαλκάδες», θα διατράνωνε ο μέγας εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, εάν ζούσε την σημερινή εποχή και όχι 100 χρόνια πριν, όταν ισχυρά προέτρεπε τους Έλληνες «να συντρίψουν τα δεσμά του τύραννου» Τούρκου, που διαφέντευε ακόμη μεγάλο μέρος της σημερινής ελεύθερης Ελλάδας!

Αλήθεια, γιατί; Τι είναι ο φόβος; Τι είναι αυτό το συναίσθημα που μας καθηλώνει, μας αδρανοποιεί, μας καθιστά αδύναμους να αντιδράσουμε σε κάτι κακό που νομίζουμε ότι έρχεται; Μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να τον νικήσουμε;

Ορισμός: Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή μιας απειλής. Είναι ένας μηχανισμός προστατευτικού χαρακτήρα, χωρίς να απαιτεί συνειδητή σκέψη.

Κατά τον Αριστοτέλη, στη «Ρητορική» του, ο φόβος είναι ένα είδος ψυχικής και σωματικής οδύνης ή αναστάτωσης, που προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να συμβεί.

Στον τραγικό κόσμο του Αισχύλου, ο φόβος, που είναι κατά το πλείστον σωματοποιημένος, είναι εκείνος που περιέχει και αισθηματικό αντίκτυπο συγκινησιακά φορτισμένο, συνοδεύεται δε πάντοτε από μια ανησυχία και αγωνία για το άμεσο μέλλον.

Το δεδομένο είναι πως ο φοβισμένος άνθρωπος παύει να είναι ο εαυτός του! Νιώθει να εκμηδενίζεται, δεν μπορεί να σκεφθεί λογικά, δεν μπορεί να δει καθαρά, με αποτέλεσμα να καθίσταται απολύτως αδρανής, να δέχεται εύκολα την όποια προπαγάνδα του επιβληθεί και να προσεγγίζει την εξουσία, στην οποία αναγνωρίζει ισχύ, για να προφυλαχθεί.

Στα πλαίσια της χρησιμότητάς του, ο φόβος αποτελεί βασικό στοιχείο της «αρχής της επιθέσεως» της Προπαγάνδας και περιλαμβάνει πόλεμο νεύρων, εκφοβισμό με απειλές και επιδείξεις δυνάμεως, δημιουργία κλίματος ισχύος και συνεχή αλλαγή απειλής. Επιπλέον, αποτελεί βασικό στόχο του λεγόμενου «υβριδικού πολέμου», για την δημιουργία πανικού, πρόκληση ανασφάλειας και κάμψη του ηθικού του λαού του αντιπάλου.

Όποια μορφή φόβου και να εξετάσουμε, συνειδητοποιούμε ότι η εγγύτητα και το μέγεθος ενός κινδύνου αποτελούν βασική παράμετρο του φόβου,  ο οποίος είναι δομημένος από την άγνοια του πραγματικού μας εαυτού και από την άγνοια των πραγματικών γεγονότων. Ως παράδειγμα, εδώ εντάσσεται, η προδοτικά εκούσια ή βλακωδώς ακούσια καθημερινή μετάδοση πιθανής άμεσης σύγκρουσης με την Τουρκία, καθώς και η γιγάντωση των δυνατοτήτων των Τούρκων.

Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα στην πατρίδα μας. Η επιβολή του φόβου στην ελληνική κοινωνία αποτελεί, όπως φαίνεται, εκούσια επιλογή των κυβερνήσεων. Ας δούμε γιατί και πως επιβάλλεται ένας απίστευτος φόβος στον λαό μας.

Το πολιτικό σύστημα, επειδή είναι σάπιο και φοβάται μήπως καταρρεύσει, για να κατορθώνει να επιβιώνει χρησιμοποιεί την έντεχνη επιβολή του φόβου στον λαό. Τον ρόλο αυτό κατά το μείζον έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ, τα οποία βομβαρδίζουν καθημερινά τον λαό με φοβικές βόμβες κάθε είδους, με σκοπό να τρομοκρατείται τόσο που να μεταμορφώνεται σε μια άμορφη μάζα και να υποτάσσεται αδιαμαρτύρητα στην ισχύ της εξουσίας, δεχόμενος την ισοπέδωση των πάντων, το κακό ως καλό, το παράνομο ως νόμιμο, το ανώμαλο ως κανονικό.

Δύο είναι τα μεγάλα θέματα που απασχολούν σήμερα την πατρίδα μας και για τα οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να φοβίσει το λαό για να τον αδρανοποιήσει και να δεχθεί τις επιλογές της:

-Πρώτον, η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας. Σχετικά με το θέμα αυτό, πλέον της καθημερινής εμφάνισης των παραβιάσεων, των διεκδικήσεων, των απειλών και των πολεμικών κραυγών των Τούρκων, τα δικά μας ΜΜΕ, με «κατάλληλους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επιχειρούν να παρουσιάσουν την Τουρκία ως ιδιαίτερα ισχυρή, έτσι ώστε ο λαός να φοβηθεί την πιθανή εμπλοκή μας σε ένα πόλεμο και έτσι να αποδεχθεί ως λύση του χρονίζοντος προβλήματος ατιμωτικές παραχωρήσεις των εθνικών μας δικαίων στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο.

-Δεύτερον, ο ισλαμικός εποικισμός της χώρας. Στο τεράστιο αυτό θέμα, που αλλάζει τα δημογραφικά δεδομένα της αείποτε από Έλληνες κατοικημένης Ελλάδος, η κατατρομοκράτηση των Ελλήνων γίνεται κυρίως με τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο, με σκοπό να αποδεχθούν την «σιωπηρή άλωση» της χώρας αδιαμαρτύρητα. Δεν τολμά κάποιος να μιλήσει, να διαμαρτυρηθεί για την διάλυση της κοινωνικής μας συνοχής και αμέσως τον χαρακτηρίζουν ρατσιστή, φασίστα, ξενοφοβικό, ισλαμοφοβικό κλπ και τον σέρνουν στα δικαστήρια για τις νέες αυτές μορφές αδικημάτων. Μέχρι και ο πατριωτισμός, η αγάπη προς την πατρίδα, έχει ενοχοποιηθεί!

Έτσι διαμορφώνεται ένα τρομερό κλίμα φοβίας στη χώρα μας. Τον Έλληνα πλέον τον διακατέχουν δύο «ορισμένοι» φόβοι: Πρώτον «να μην μας επιτεθεί ο Τούρκος» και δεύτερον «να μην μας χαρακτηρίσουν ως ρατσιστές ή φασίστες»! Επιπλέον τον καθηλώνει και ένας «αόριστος» φόβος, έντεχνα καλλιεργημένος, για να μην μπορεί να αποκτήσει μηχανισμούς άμυνας, ο οποίος προσδιορίζεται σε στοιχεία του μικρόκοσμου του, όπως να μην του χαλάσουν την ησυχία του, να νοιώθει ασφαλής μέσα στο σπίτι του, να μην πάθει τίποτε ο ίδιος και η οικογένειά του.

Και όπως είναι φυσικό, γεννάται το ερώτημα: Πως καταπολεμάται αυτός ο φόβος, πως σπάμε τις αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους; 

-Η σύγχρονη Ψυχολογία προτείνει κάποιους τρόπους αντιμετώπισης του φόβου: Απομακρύνσου από την πηγή του φόβου (πχ. κλείσε την τηλεόραση και μείνε μακριά από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης που βομβαρδίζουν με φόβο). Τόλμησε, έλα αντιμέτωπος με αυτό που φοβάσαι. Άντλησε δύναμη από άλλα δυνατά συναισθήματα, όπως πίστη, χαρά, αισιοδοξία. Δες την πραγματικότητα (που συνήθως είναι πιο καλή από αυτή που νομίζουμε, από αυτή που μας δείχνουν). Τέλος, διάβαζε να έχεις γνώση και αντιμετώπισε τον φόβο μαζί με άλλους. Επιβάλλεται ενότητα!

-Εμείς όμως οι Έλληνες ξεπερνάμε τον φόβο και με την πίστη μας. Εμείς έχουμε μαζί μας σύμμαχο το Χριστό μας. Αυτός μας χαρίζει την πραγματική ελευθερία! Το καλό πάντοτε στο τέλος υπερισχύει του κακού. Χρειάζεται όμως γνώση, πίστη και αγώνας.Δεν φοβόμαστε λοιπόν! Συντρίβουμε τους χαλκάδες του φόβου!

Τον Άγι Στίνα τον ξέρετε; 

Αναλαμβάνει να μας τον συστήσει η Google: «Ο Άγις Στίνας (πραγματικό όνομα Σπύρος Πρίφτης) ήταν πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ και στη συνέχεια του τροτσκισμού. Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν υπέρμαχος του ντεφαιτισμού. Στο τέλος της ζωής του ήταν κοντά στον αναρχισμό».

Ο Άγις Στίνας λοιπόν, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Αναμνήσεις». Μέσα στα πολλά που αναφέρει ο Στίνας,  γκρεμίζει και τον μύθο περί… απελευθερώσεως της Ελλάδος από το ΚΚΕ.

Παρακάτω παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα και καλά ξυπνητούρια στους συντρόφους:

Διεθνολόγος Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος: - «Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς ένα πολιτιστικό αγαθό, αλλά πυλώνας εθνικής ισχύος»

 

Δρ. Κωνσταντίνος Π. Μπαλωμένος

Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος

Η ομόφωνη ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την 43η Γενική Διάσκεψη της UNESCO, η οποία ολοκληρώθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2025, στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν και έλαβε την υποστήριξη 90 κρατών–μελών, συνιστά εξέλιξη υψίστης εθνικής σημασίας για την Ελλάδα και τον διεθνή της ρόλο.

Παρά τη σημασία της, το ζήτημα στο δημόσιο διάλογο προσεγγίστηκε κυρίως σε σχέση με τη συμβολή της ελληνικής γλώσσας στην επιστήμη, στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας του απόδημου ελληνισμού, χωρίς να αναδειχθούν οι βαθύτερες γεωπολιτικές και στρατηγικές του προεκτάσεις. Για του λόγου το αληθές, οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκου Ανδρουλάκη, της Υπουργού Παιδείας κας Ζαχαράκη και οι ανακοινώσεις του ΥΠΕΞ και ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνουν τον ανωτέρω ισχυρισμό.

Συγκεκριμένα, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ιστορική αυτή απόφαση, προσφέρει στην Ελλάδα τη στρατηγική ευκαιρία να αξιοποιήσει την ελληνική γλώσσα ως συντελεστή ήπιας ισχύος και μέσο άσκησης διεθνούς επιρροής για την ενίσχυση της γεωπολιτικής της θέσης.

Υπό αυτή την οπτική, η ελληνική γλώσσα αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο της ήπιας ισχύος, η οποία, όπως επισημαίνει ο Joseph Nye (Βλέπε: Nye, J. S. Jr. Soft Power: The Means to Success in World Politics, New York: Public Affairs, 2004), συνίσταται στην ικανότητα ενός κράτους να «παίρνει αυτό που

θέλει μέσω της ελκυστικότητάς του, παρά μέσω καταναγκασμού ή πληρωμών και υλικών ανταλλαγμάτων».

Η ήπια ισχύς πηγάζει από την ελκυστικότητα του πολιτισμού, των πολιτικών αξιών και της εξωτερικής πολιτικής μιας χώρας, ενώ προϋποθέτει ότι οι στόχοι και οι πολιτικές της κρίνονται νομιμοποιημένες από τους διεθνείς αποδέκτες.

Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, η ήπια ισχύς αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο άσκησης επιρροής, επιτρέποντας σε ένα κράτος να διαμορφώνει τις προτιμήσεις των άλλων, ώστε να επιδιώκουν στόχους συμβατούς με τα δικά του συμφέροντα, χωρίς τη χρήση εξαναγκασμού.

Ως βασικές πηγές της ήπιας ισχύος, ο Joseph Nye, αναγνωρίζει την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τις πολιτικές αξίες και την εξωτερική πολιτική ενός κράτους, στοιχεία τα οποία η Ελλάδα, μπορεί να ενισχύσει και να προβάλει διεθνώς μέσω της ελληνικής γλώσσας.

Συνεπώς, η στρατηγική χρήση της ήπιας ισχύος από ένα κράτος και η αξιοποίηση της γλώσσας του ως μέσο επικοινωνίας και δημόσιας διπλωματίας, δύναται να συμβάλει στην ενίσχυση της διεθνής του νομιμοποίησης, στη σφυρηλάτηση στενότερων σχέσεων με επιλεγμένα διεθνή ακροατήρια και στην προώθηση των εθνικών του συμφερόντων.

Ενδεικτικό της δυναμικής που μπορεί να αποκτήσει μια γλώσσα ως συντελεστής ήπιας ισχύος και μέσο δημόσιας διπλωματίας αποτελεί το παράδειγμα της Τουρκίας, η οποία τα τελευταία χρόνια αξιοποιεί στρατηγικά την τουρκική γλώσσα ως εργαλείο πολιτιστικής επιρροής και διπλωματικής διείσδυσης, ενισχύοντας τη διεθνή της παρουσία και νομιμοποίηση.

Συγκεκριμένα, η Τουρκία αξιοποιεί στρατηγικά την τουρκική γλώσσα ως εργαλείο ήπιας ισχύος μέσω του δημόσιου Ινστιτούτου Yunus Emre, το οποίο ιδρύθηκε το 2007 με σκοπό την προώθηση της τουρκικής γλώσσας, του πολιτισμού, της ιστορίας και της τέχνης σε διεθνή ακροατήρια.

Το ινστιτούτο οργανώνει μαθήματα γλώσσας, πολιτιστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικά προγράμματα, συνέδρια και εκθέσεις σε περισσότερες από 50 χώρες, προσφέροντας παράλληλα υποτροφίες και υποστήριξη σε Τουρκολόγους και ακαδημαϊκούς. Μέσω αυτών των δράσεων, η Τουρκία επιδιώκει να ενισχύσει τη διεθνή της παρουσία και νομιμοποίηση, να επηρεάσει θετικά την αντίληψη των ξένων για τη χώρα και να σφυρηλατήσει μακροχρόνιες σχέσεις με επιλεγμένα διεθνή ακροατήρια.

Η πολιτιστική διπλωματία και η εκμάθηση της γλώσσας χρησιμοποιούνται ως μέσο διαμόρφωσης κοινών αξιών, αντιλήψεων και ταυτοτήτων, επιτρέποντας στην Τουρκία να αναδείξει τη θέση της στον παγκόσμιο χώρο χωρίς την ανάγκη άμεσου καταναγκασμού ή οικονομικής πίεσης.

Σήμερα, περίπου 220 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως μιλούν τουρκικά, και η εκμάθησή τους γνωρίζει σημαντική άνοδο, αντανακλώντας τη συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας να συνδέσει την γλωσσική επιρροή με στρατηγικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς στόχους.

Παρόμοια, χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Κίνα αξιοποιούν τη γλώσσα τους ως βασικό εργαλείο ήπιας ισχύος, χρησιμοποιώντας την για να διαμορφώσουν ιστορικές αφηγήσεις, πολιτισμικά πρότυπα, τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς, ενισχύοντας παράλληλα τη γεωπολιτική τους θέση και την προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων.

Συγκεκριμένα, η Βρετανία χρησιμοποιεί τη γλώσσα της ως εργαλείο ήπιας ισχύος και μέσω των Βρετανικών Συμβουλίων (British Council) προωθεί την αγγλική γλώσσα και τον βρετανικό πολιτισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Η Γαλλία επίσης, μέσω των Γαλλικών Ινστιτούτων (INSTITUT FRANCAIS) προωθεί τη γαλλική γλώσσα, την κουλτούρα και τις πολιτιστικές της αξίες διεθνώς, ενισχύοντας την επιρροή και τη διεθνή νομιμοποίησή της. Αντίστοιχα, η Γερμανία αξιοποιεί τα Ινστιτούτα Γκαίτε (Goethe-Institut) για τη διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας, την προώθηση της γερμανικής κουλτούρας και επιστήμης, και την ενίσχυση των σχέσεων με διεθνή ακροατήρια. Ομοίως και η Κίνα αξιοποιεί τα Ινστιτούτα Κομφούκιος (Confucius Institute), για να προωθήσει την κινεζική γλώσσα, τον πολιτισμό και τις αξίες της Κίνας, ενισχύοντας την πολιτιστική επιρροή και το διεθνές της αποτύπωμα.

Συνοψίζοντας, σε όλες τις εν λόγω περιπτώσεις, η γλώσσα λειτουργεί ως κρίσιμο εργαλείο δημόσιας διπλωματίας, ενισχύοντας την ήπια ισχύ, την διεθνή επιρροή και τη νομιμοποίηση των κρατών αυτών.

Μέσω αυτών των Ινστιτούτων και της ανάπτυξης δικτύων (με πανεπιστήμια, think tanks, πολιτιστικούς φορείς, διαμορφωτές κοινής γνώμης κ.ά.), οι χώρες αυτές προβάλλουν όχι μόνο τον πολιτισμό και τη γλώσσα τους, αλλά και σύγχρονες αξίες και μορφές συνεργασίας που εξυπηρετούν τα μακροπρόθεσμα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.

Με αυτόν τον τρόπο, επηρεάζουν ουσιαστικά τη στάση στοχευμένων διεθνών ακροατηρίων, προβάλλοντας τον πολιτισμό, τις αξίες και τις στρατηγικές τους επιδιώξεις, ενώ ταυτόχρονα οικοδομούν σχέσεις εμπιστοσύνης και διαρκούς συνεργασίας που εξασφαλίζουν μακροπρόθεσμη υποστήριξη στις εθνικές τους πρωτοβουλίες.

Με βάση αυτή την προσέγγιση, η ελληνική γλώσσα, με τη διαχρονική της πολιτισμική ακτινοβολία και την ιστορική της συνέχεια, μπορεί να λειτουργήσει ως στρατηγικό εργαλείο ήπιας ισχύος, ενισχύοντας την εικόνα, το κύρος, την αξιοπιστία και τη διεθνή επιρροή της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, η διεθνής αναγνώριση της ελληνικής γλώσσας από την διακήρυξη της UNESCO προσφέρει στην Ελλάδα ένα νομιμοποιημένο διεθνές θεσμικό αφήγημα που αναγνωρίζει τη συμβολή της ελληνικής γλώσσας στη διαμόρφωση της παγκόσμιας νόησης.

Σύμφωνα με την εν λόγω διακήρυξη η ελληνική γλώσσα παρουσιάζεται ως θεμέλιο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διανόησης, εργαλείο επιστημονικής ορολογίας, βάση της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, καθώς και γλωσσικό φορέα ιστορίας 3.500 ετών.

Το γεγονός αυτό, αναδεικνύει την ελληνική γλώσσα σε πυλώνα εθνικής ισχύος και στο ισχυρότερο «Soft Power Brand» της χώρας, στοιχείο που πρέπει να αξιοποιηθεί στρατηγικά από τους διαμορφωτές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και την πολιτική ηγεσία, ώστε η Ελλάδα να κεφαλαιοποιήσει πλήρως το γλωσσικό της κεφάλαιο ως εργαλείο διεθνούς επιρροής.

Συνεπώς, κρίνεται αναγκαία η διαμόρφωση μιας συνεκτικής και θεσμικά ολιστικής στρατηγικής δημόσιας διπλωματίας (πολιτισμός, εκπαίδευση, απόδημος ελληνισμός κ.λπ.), που θα μετατρέψει την ελληνική γλώσσα σε πολλαπλασιαστή ισχύος, επιτρέποντας στη χώρα να επηρεάσει κρίσιμα διεθνή ακροατήρια και να προωθήσει αποτελεσματικά τα εθνικά της συμφέροντα.

Υπό το πλαίσιο αυτό, η εμπειρία διεθνών Ινστιτούτων γλώσσας και πολιτισμού (Βρετανικό Συμβούλιο, Γαλλικό Ινστιτούτο κ.ά.) μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για την Ελλάδα, παρέχοντας καθοδήγηση για τη δημιουργία ενός διεθνούς δικτύου ελληνικών ινστιτούτων και δράσεων που θα ενσωματώνουν τη διδασκαλία, τον πολιτισμό, την ελληνική διασπορά και την ψηφιακή προβολή της ελληνικής γλώσσας.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει φορείς που προωθούν τη γλώσσα και τον πολιτισμό, όπως το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), πανεπιστημιακά κέντρα διδασκαλίας ελληνικών και υποστηρικτικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Εξωτερικών, δε 

εν υπάρχει σήμερα ένας οργανισμός με ολοκληρωμένο διεθνές δίκτυο που να προωθεί τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τις στρατηγικές αξίες της χώρας. Απουσιάζει, επίσης, μια συνεκτική και ολιστική στρατηγική δημόσιας διπλωματίας που να συνδυάζει διδασκαλία, πολιτιστικές δράσεις, διασπορά και διεθνή δικτύωση.

Συνεπώς, κρίνεται απαραίτητη η θεσμική ενοποίηση και ο συντονισμός των υφιστάμενων πρωτοβουλιών, ώστε η Ελλάδα να μιλά με μία συνεκτική φωνή στο διεθνές περιβάλλον.

Για την κάλυψη του εν λόγω κενού, η δημιουργία ενός ελληνικού Ινστιτούτου Γλώσσας και Πολιτισμού διεθνούς εμβέλειας θα λειτουργήσει ως στρατηγικός μηχανισμός προβολής της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, με τους εξής στόχους:

1. Ίδρυση διεθνούς δικτύου παραρτημάτων: Δημιουργία Ινστιτούτων και πολιτιστικών κέντρων σε κρίσιμες γεωπολιτικά και πολιτιστικά χώρες, αξιοποιώντας τη διεθνή αναγνώριση της ελληνικής γλώσσας από την UNESCO. Ιδιαίτερη σημασία έχει η δημιουργία Ινστιτούτων στις 90 χώρες που υποστήριξαν την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.

2. Προώθηση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας: Προώθηση της διδασκαλίας των ελληνικών σε διεθνές επίπεδο, καλύπτοντας όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και παρέχοντας εξειδικευμένα προγράμματα για πανεπιστημιακούς, ερευνητές και επαγγελματίες. Διαμόρφωση μηχανισμού πιστοποίησης της ελληνομάθειας και υποστήριξη των διδασκόντων και των εκπαιδευτικών φορέων στο εξωτερικό, διασφαλίζοντας υψηλά πρότυπα διδασκαλίας και συνεργασία με ακαδημαϊκούς φορείς και σχολεία. Παράλληλα, παράγεται και διανέμεται εκπαιδευτικό υλικό, αναπτύσσονται ψηφιακές πλατφόρμες και διεξάγονται μαθήματα μέσω e‑Learning, ενώ δημιουργείται ψηφιακό περιεχόμενο για μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό.

3. Συνεργασία με διεθνείς φορείς και ανάπτυξη δικτύων: Δικτύωση με πανεπιστήμια, think tanks, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς καθώς και άλλους διεθνείς φορείς και ανάπτυξη θεσμών όπως τα UNESCO Chairs, για την υποστήριξη της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, την παραγωγή εκπαιδευτικού και πολιτιστικού υλικού, τις ανταλλαγές και τα προγράμματα κινητικότητας (residencies) για καλλιτέχνες, συγγραφείς, επιστήμονες και ερευνητές. Η δημιουργία συνεργασιών και η ένταξη σε διεθνή δίκτυα επιτρέπει την ανάπτυξη κοινών δράσεων, την προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και ενισχύει τη διεθνή εικόνα και την ήπια ισχύ της Ελλάδας σε κρίσιμες γεωπολιτικά και πολιτιστικά χώρες.

Η επιτυχία ενός τέτοιου σχεδίου απαιτεί μετρήσιμους δείκτες απόδοσης (Key Performance Indicators – KPIs), ώστε η ήπια ισχύς να αποτιμάται ως πραγματικός πολλαπλασιαστής ισχύος και να μετατρέπεται σε μετρήσιμο εργαλείο εξωτερικής πολιτικής. Ενδεικτικά, μπορούν να αξιολογηθούν ο αριθμός μαθητών που μαθαίνουν ελληνικά στο εξωτερικό, ο αριθμός συνεργασιών με πανεπιστήμια ή ξένους φορείς, η επισκεψιμότητα του ψηφιακού περιεχομένου, το δυνητικό κοινό των εκστρατειών (Media reach), οι συμμετοχές σε προγράμματα κινητικότητας (residencies), καθώς και η αύξηση των θετικών αφηγήσεων για την Ελλάδα στα διεθνή ΜΜΕ.

Παράλληλα, η Ελλάδα οφείλει να εκπονήσει και υλοποιήσει εθνικές πρωτοβουλίες δημόσιας διπλωματίας, οι οποίες θα ενισχύσουν τη διεθνή εικόνα της χώρας και θα συνδέουν την πολιτιστική διπλωματία με τη συνολική στρατηγική εξωτερικής πολιτικής. Συγκεκριμένα, απαιτείται:

1. Εκπόνηση και υλοποίηση ολιστικής στρατηγικής δημόσιας διπλωματίας: Στρατηγική που θα συνδυάζει τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τον απόδημο ελληνισμό και τα ψηφιακά μέσα, προκειμένου να επιτευχθεί συντονισμένη προβολή και παρουσίαση της Ελλάδας, με στόχο την ενίσχυση της διεθνούς εικόνας, της αξιοπιστίας και επιρροής της χώρας σε κρίσιμα διεθνή ακροατήρια.

2. Εκπόνηση και υλοποίηση διεθνούς εκστρατείας Στρατηγικής Επικοινωνίας: Εκστρατεία που θα διασφαλίζει την αποστολή του σωστού μηνύματος, μέσω των πλέον κατάλληλων διαύλων επικοινωνίας, στο κατάλληλο ακροατήριο, τη σωστή χρονική στιγμή και με τη μέγιστη δυνατή επίδραση.

Συνοψίζοντας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η γλώσσα δεν είναι απλώς ένα μέσο μετάδοσης πληροφοριών και γνώσης, αλλά εργαλείο που διαμορφώνει ταυτίσεις, κοινωνικές σχέσεις, συλλογικές αξίες και εθνικές ταυτότητες.

Είναι φορέας και μέσο έκφρασης ενός συγκεκριμένου πολιτισμού και άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τρόπο που ερμηνεύουμε τον κόσμο, καθώς και με τον τρόπο που διαμορφώνονται οι αξίες, οι κοινωνικές σχέσεις και ο πολιτισμός ενός έθνους.

Όπως επισημαίνει ο Norman Fairclough (Norman Fairclough, Language and power, Longman, London, 1989.), η γλώσσα αποτελεί μέσο άσκησης εξουσίας, μέσω του οποίου κοινωνικές και πολιτικές αξίες γίνονται αντιληπτές και νομιμοποιούνται.

Ειδικότερα, η γλώσσα δεν περιορίζεται στη μεταφορά πληροφοριών, αλλά λειτουργεί ως εργαλείο κατασκευής νοήματος, δημιουργίας ταυτοτήτων και διαμόρφωσης αφηγήσεων, με άμεσες επιπτώσεις στη διαμόρφωση στρατηγικών πολιτικών, στην ήπια ισχύ και στη διεθνή εικόνα ενός κράτους.

Υπό αυτή την οπτική, η απόφαση της UNESCO για την ανακήρυξη της 9ης Φεβρουαρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας δεν αποτελεί ένα απλό τρόπαιο προς επίδειξη, αλλά εργαλείο υψίστης στρατηγικής σημασίας.

Η ελληνική γλώσσα πλέον αποτελεί συντελεστή της εθνικής ισχύος και δύναται να λειτουργήσει ως μέσο σύνδεσης ατόμων διαφορετικών εθνοτήτων και πολιτισμών με τον ελληνικό πολιτισμό, επιτρέποντας την ουσιαστική κατανόηση και βιωματική συμμετοχή τους στις πνευματικές, ηθικές και πολιτιστικές αξίες του, ενώ διασφαλίζει τη μετάδοση και διατήρηση των κοινωνικών σχέσεων που συγκροτούν τον ελληνικό πολιτισμό.

Η Ελλάδα έχει την ευλογία και το προνόμιο να διαθέτει μια γλώσσα με παγκόσμια αναγνωρισιμότητα και αποδοχή.

Σε ένα διεθνές περιβάλλον έντονου ανταγωνισμού αφηγήσεων, η χώρα οφείλει να αξιοποιήσει στρατηγικά την ελληνική γλώσσα ως πηγή νοήματος, αξιών και σύγχρονης δημιουργίας και πολιτισμού για να διαμορφώσει και προβάλλει το δικό της στρατηγικό αφήγημα, ενισχύοντας την εικόνα, την αξιοπιστία και την επιρροή της σε κρίσιμα διεθνή ακροατήρια.

Απαιτείται, η συνειδητοποίηση και ενεργοποίηση αυτού του πλούτου από την ελληνική πολιτεία και όλους τους εθνικούς φορείς, μέσα από ολοκληρωμένες πολιτικές δημόσιας διπλωματίας και στρατηγικής επικοινωνίας, ώστε η γλώσσα να μετατραπεί σε πραγματικό πολλαπλασιαστή ισχύος και μέσο προώθησης των εθνικών συμφερόντων.

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς ένα πολιτιστικό αγαθό, αλλά πυλώνας εθνικής ισχύος, ικανός να ενισχύσει αποφασιστικά τη θέση της χώρας στο διεθνές σύστημα