Αείμνηστος Πρόεδρος Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης: - "Mνήμη Εθνική" είναι η 30η Αυγούστου 1949 γιατί συνέτριψε τον κομμουστοσυμμοριτισμό - "Ἐθνοπροδόται καὶ προδόται τῆς χώρας καὶ συμμορῖται .." - Ἵσταται ἰσότιμος πρὸς τὴν πανένδοξον 28ην Ὀκτωβρίου 1940.

                                         ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

Πρώην Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

*******

M N H M H  E Θ Ν Ι Κ Η

(Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 56 ἐτῶν ἀπὸ τῆς συντριβῆς

τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ)

*****

1.-  Ἡ 30ὴ Αὐγούστου 1949 ἔχει δικαίως καταγραφῆ διὰ τοὺς σκεπτομένους καὶ μὲ ἀληθῆ δημοκρατικὴν συνείδησιν Ἕλληνας ὡς μία τῶν ἐνδοξοτέρων ἡμερῶν τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, ὡς ἡ φωτεινοτέρα τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος. 

Διότι, μετὰ τὴν κατὰ τὰς προηγηθείσας ἡμέρας πτῶσιν τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βιτσίου, ὑπέκυπτεν εἰς τὰς ἐθνικὰς δυνάμεις τὴν 10^ην πρωϊνὴν τῆς ἡμέρας αὐτῆς καὶ τὸ φοβερὸν Κάμενικ, ἡ τελευταία καὶ ἰσχυροτέρα θέσις-κλειδὶ τοῦ ἀντιπάλου ἐπὶ τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αὐτὴ ὑπῆρξεν ἡ νικηφόρος κατακλεὶς τριετοῦς καὶ πλέον ἐνόπλου ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους ἐναντίον συμμοριτοπολέμου, ἐπιβληθέντος εἰς τὴν Ελλάδα ἀπὸ τοὺς βορείους, ὑπὸ κομμουνιστικὸν τότε καθεστώς, γείτονάς της, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ὠργάνωσαν, τὸν ἐξώπλισαν καὶ τὸν κατηύθυναν, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της. 

Συμμοριτοπολέμου, ἀποσκοποῦντος εἰς τὴν ὑλοποίησιν ἀφ ἑνὸς τοῦ παλαιοῦ, ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19^ου αίῶνος, πανσλαβιστικοῦ σχεδίου ἐπεκτατικῆς καθόδου εἰς τὸ Αἰγαῖον δι ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα: (ἐδαφικὸς τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμός), ἀνανεωθέντος δὲ ὑπὸ Σταλινικὴν ἐπίνευσιν καὶ Τιτοϊκὴν πρωτοβουλίαν ὑπὸ τὴν μορφὴν δημιουργίας, μετὰ τῶν λοιπῶν ἐκτὸς Ἑλλάδος τμημάτων τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας, ξεχωριστοῦ κράτους ( : ἐθνικὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀκρωτηριασμὸς δι ἀποχωρισμοῦ ἀπὸ αὐτὸν τῶν Μακεδόνων καὶ διαγραφῆς ἔτσι ἕξη αἰώνων ἐνδόξου ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, αὐτῆς τῶν λεγομένων Ἑλληνιστικῶν χρόνων, ἀπὸ τοῦ 3^ου π.Χ. μέχρι καὶ τοῦ 3^ου μ.Χ. αἰῶνος )∙ καὶ ἀφ΄ ἑτέρου εἰς τὴν κομμουνιστικοποίησιν καὶ τῆς ἀπομενούσης Ἑλλάδος. ΄

Συμμοριτοπολέμου δὲ ἐξαπολυθέντος μὲ ἐθελόδουλα ἐγχώρια ἐνεργούμενα, ἰδεολογικῶς ὁμόφρονα τῶν ξένων ἐπιβούλων. Συγκεκριμένως ὑπὸ μόνου τοῦ Κ.Κ.Ε. χωρὶς συμμετοχὴν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.), μὲ ἐπιστράτευσιν κομματικῶν στελεχῶν καὶ ὀπαδῶν του, ἀλλὰ καὶ σωρείας παραπλανηθέντων ἀπὸ ἀπατηλὴν συνθηματολογίαν καὶ ἀδίστακτον ψευδολογίαν ἁγνῶν καὶ ἀνυπόπτων Ἑλλήνων, ὡς καὶ χιλιάδων βιαίως, δι’ ἐπιδρομῶν εἰς τὴν ὕπαιθρον χώραν, στρατολογηθέντων χωρικῶν, ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὅμως, διδομένης εὐκαιρίας, καὶ κατέφευγον, παραδιδόμενοι, εἰς τὰς ἐθνικὰς δυνάμεις. Αὐτὸς ἦτο ὁ ψευδώνυμος «Δημοκρατικὸς Στρατός» !  Καὶ δὲν ἐδίστασε τὸ Κ.Κ.Ε. εἰς τὴν ἔνοπλον αὐτὴν ἐπιχείρησίν του ἀκρωτηριασμοῦ τῆς ἰδίας Πατρίδος, ἀφοῦ εἶχεν ἤδη προηγουμένως, ἀπὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, ἀποδεχθῆ τὸ σχέδιον τῶν σταλινικῶν πατρώνων του (3^ης Διεθνοῦς, ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ βουλγάρου Δημητρώφ) περὶ αὐτονομήσεως τῆς Μακεδονίας μας.

2.- Ἔτσι, ἐνῷ οἱ ἄλλοι Εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ ἐπεδίδοντο εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνορθώσεως τῶν χωρῶν των ἀπὸ τὰ ἐρείπια τοῦ 2^ου παγκοσμίου πολέμου, ἐδῶ  τὸ Κ.Κ.Ε. προεκάλεσε νέα πολλαπλάσια τοῦ πολέμου ἐκείνου δεινά, μὲ   δεκάδας χιλιάδας θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφάς∙καὶμὲμελανωτέραν σελίδα τὸ κατάπτυστον παιδομάζωμα, δηλαδὴ τὴν διαρπαγὴν χιλιάδων, συγκεκριμένως 28.010, μικρῶν Ἑλληνοπαίδων ἡλικίας μόλις 3 ἕως 14 ἐτῶν τῆς ὑπαίθρου χώρας ἀπὸ τοὺς γονεῖς των καὶ τὴν βιαίαν μεταφοράν των  εἰς γειτονικὰς καὶ ἄλλας κομμουνιστικὰς χώρας, διὰ νὰ μεταβληθοῦν εἰς γενιτσάρους, ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος των παιδομάζωμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἐστιγματίσθη ἀπὸ τὴν ἐπιτοπίως ἐργασθεῖσαν «Βαλκανικὴν Ἐπιτροπὴν» τοῦ Ο.Η.Ε.  μὲ τὴν ἀπὸ 21.5.1948 ἀπόφασίν της, ὡς «κακούργημα γενοκτονίας» (crime of genocide).

Καὶ τὸν ἐθνικὸν αὐτὸν ὑπὲρ ὑπάρξεως, διασφαλίσεως τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἐλευθέρου τοῦ ἐθνικοῦ δημοκρατικοῦ μας βίου, ἀγῶνα διεξήγαγεν ἡ Ἑλλὰς  ὑπὸ κοινοβουλευτικὸν καθεστώς, λειτουργούσης τῆς Βουλῆς, μὲ Πρωθυπουργὸν τὸν ἀείμνηστον Ἀρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην καὶ μὲ ὁμοφωνίαν ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ δυνάμεων τῆς χώρας (πλὴν τοῦ στασιάσαντος Κ.Κ.Ε.). Δηλαδὴ ἀκόμη καὶ ὁ τραγικὸς ἐκεῖνος ἐθνικὸς διχασμός, ἡ διαίρεσις μεταξὺ βενιζελικῶν καὶ ἀντιβενιζελικῶν (βασιλοφρόνων), ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαετίας, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, εἶχε ταλανίσει τὴν χώραν καὶ ἔφθασεν εἰς τὸν παροξυσμὸν κινημάτων καὶ ἀντικινημάτων, ἐπανειλημμένων ἀποπειρῶν δολοφονίας (1920 καὶ 1933) τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ Ἀρχηγοῦ τῶν Φιλελευθέρων Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ἀλλὰ καὶ ὡδήγησεν οὐσιαστικῶς εἰς τὴν δίκην, καταδίκην καὶ ἐκτέλεσιν τῶν πέντε ἡγετικῶν προσωπικοτήτων τῆς ἀντιπάλου παρατάξεως καὶ τοῦ Ἀρχιστρατήγου (τὸ 1922), ὁ ἐν λόγῳ διχασμὸς τότε, τὸ 1946, ἐξηνεμίσθη πλήρως ἐνώπιον τῆς ἀπειλουμένης νέας τοῦ Ἔθνους συμφορᾶς. Τόση ἦτο ἡ τραγικότης τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, ὥστε καὶ ἀντιθέσεις ποτισθεῖσαι ἑκατέρωθεν μὲ αἷμα νὰ ἐξαφανισθοῦν. Καὶ οἱ τέως θανάσιμοι ἀντίπαλοι ἐσχημάτισαν τὴν συμμαχικὴν Κυβέρνησιν Λαϊκῶν (Βασιλοφρόνων) καὶ Φιλελευθέρων, ὑπὸ τὴν Προεδρίαν μάλιστα τοῦ Θεμιστοκλέους Σοφούλη, ἀμέσου διαδόχου τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου εἰς τὴν ἀρχηγίαν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων, καίτοι μάλιστα τοῦτο ὑπελείπετο εἰς βουλευτικὰς ἕδρας τοῦ, ἔχοντος θριαμβεύσει κατὰ τὰς προηγηθείσας ἐκλογὰς τῆς 31^ης Μαρτίου 1946, Λαϊκοῦ κόμματος. 

Καὶ   μὲ τὴν πλήρη καὶ ἀνεπιφύλακτον συναίνεσιν καὶ τῶν λοιπῶν μικροτέρων εἰς δύναμιν πολιτικῶν σχηματισμῶν, κυριολεκτικῶς σύσσωμον τὸ Ἔθνος ἀντιμετώπισε νικηφόρως τὴν ξενοκίνητον ἐπέλασιν, τὴν μάστιγα τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ.

Δὲν ἐπρόκειτο λοιπὸν περὶ καταστολῆς ἀνταρσίας «ἀδίκως διωκομένων δημοκρατικῶν Ἑλλήνων πολιτῶν»(!), ὅπως μὲ ὑστερίαν διαλαλεῖ συνεχῶς ἡ κομμουνιστικὴ προπαγάνδα, ἀλλὰ περὶ καταστολῆς στάσεως, ἔξωθεν ὑποκινηθείσης καὶ κατευθυνομένης μὲ πειθήνιον ἐκτελεστὴν τὸ κόμμα «τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς ἐθνικῆς προδοσίας» κατὰ τὸν ἐπιτυχέστατον ἱστορικὸν χαρακτηρισμὸν διὰ τὸ Κ.Κ.Ε. τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, Ἀρχηγοῦ τοῦ Δημοκρατικοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος, Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀπελευθερώσεως, τοῦ μετέπειτα θρυλικοῦ «Γέρου τῆς Δημοκρατίας».  Οὔτε φυσικὰ ἐπρόκειτο περὶ «ἐμφυλίου πολέμου». Οἱ ἔχοντες ἑλληνικὴν παιδείαν γνωρίζουν, ὅτι ὁ «πόλεμος» κυριολεκτεῖται μόνον ἐπὶ διαμάχης μετὰ ξένων, ποτὲ μετὰ ὁμοφύλων, πολέμιοι εἶναι μόνον ξένοι καὶ ὁ πόλεμος μόνον μὲ ξένους διεξάγεται, ἐνῷ ἡ διαμάχη καὶ ἀντιπαράθεσις πρὸς ὁμοφύλους ὀνομάζεται «στάσις». Λέγει χαρακτηριστικῶς ὁ Πλάτων, κατὰ λέξιν, « ... λέγω δὲ τὰ δύο, τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ ξυγγενές, τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ἄλλοτρίου πόλεμος» (Πολιτεία, 470 Β).

Καὶ ἡ στάσις αὐτὴ ἔχει ὄνομα. Τὸ ἀντλεῖ ἀπὸ τὶς κείμενες διατάξεις τῆς Ποινικῆς νομοθεσίας. Ἡ ἀπόπειρα βιαίας μεταβολῆς τοῦ πολιτεύματος τῆς χώρας (ὅπως ἐν προκειμένῳ ἀπὸ ἐλευθέρου δημοκρατικοῦ εἰς καταπιεστικὸν κομμουνιστικόν) συνιστᾷ τὸ κακούργημα τῆς ἐσχάτης προδοσίας  [ ἄρθρον 123 § 2 τοῦ προϊσχύσαντος μέχρι καὶ τοῦ 1950 Ποινικοῦ Νόμου, ἄρθρον 134 § 1 Β β τοῦ ἰσχύοντος Ποινικοῦ Κώδικος]. Ἡ ἐπιχείρησις βιαίας ἀποσπάσεως ἐδάφους ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν κράτος (ὅπως ἐν προκειμένῳ τῆς Μακεδονίας μας) συνιστᾷ τὸ κακούργημα τῆς προδοσίας (ἐπιβουλῆς τῆς ἀκεραιότητος) τῆς χώρας [ ἄρθρον 123 § 4 Ποινικοῦ Νόμου,  ἄρθρον 138 § 1 Ποινικοῦ Κώδικος ].  Ἡ δὲ συμφωνία ἢ ἕνωσις μὲ ἄλλους (ἕνα ἢ περισσοτέρους) πρὸς διάπραξιν συγκεκριμένων κακουργημάτων (ὅπως τὰ προκείμενα) συνιστᾷ τὸ ἔγκλημα τῆς συμμορίας  [ἄρθρον 57 Ποινικοῦ Νόμου, ἄρθρον 187 § 1 Ποινικοῦ Κώδικος].Καὶ ἂς προστεθῇ ἐδῶ, ὅτι δὲν πρόκειται περὶ ἰδιαιτερότητος τῆς Ἑλληνικῆς Ποινικῆς Νομοθεσίας, παλαιᾶς καὶ ἰσχυούσης. 

Διότι τὰ ἴδια ἐγκλήματα μὲ τοὺς ἰδίους χαρακτηρισμοὺς καὶ τὰς ἰδίας αὐστηρὰς κυρώσεις προβλέπουν καὶ αἱ ξέναι ποινικαὶ νομοθεσίαι, ὅλων τῶν πολιτισμένων χωρῶν.  Ἐθνοπροδόται καὶ προδόται τῆς χώρας, λοιπόν, καὶ συμμορῖται ὑπῆρξαν, κατὰ τὸν μόνον δυνατὸν καὶ ἐπιστημονικῶς ἀκριβῆ χαρακτηρισμόν, οἱ ἀποτελέσαντες τὸν ψευδώνυμον «Δημοκρατικὸν Στρατόν». Ἑπομένως καὶ ὀρθότατα ἐχαρακτηρίζοντο ἀνέκαθεν ὡς «συμμορῖται»  καὶ ἐγίνετο λόγος συνεκδοχικῶς περὶ «συμμοριτοπολέμου», ἐξ αἰτίας δὲ τῆς ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ποδηγετήσεώς των, περὶ «κομμουνιστοσυμμοριῶν» καὶ «κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου».

3.- Ἀνέκαθεν ἐχρησιμοποιοῦντο ἀπὸ ὅλους οἱ ὅροι αὐτοί, ἀλλὰ κατὰ τὰς πρώτας μόνον ἀπὸ τῆς ἐθνικῆς αὐτῆς τραγῳδίας δεκαετίας. Διότι ὁ χαρακτηρισμὸς εἰς τὸ πολιτικὸν λεξιλόγιον ἤλλαξεν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν. Ἡ ἀλλαγή, χωρὶς νὰ δικαιολογῆται, ἔχει ἐν τούτοις τὴν κοινωνιολογικήν της ἐξήγησιν.

 Ὀφείλεται εἰς τὸ μέγα ἔγκλημα τῶν ἐπιόρκων συνωμοτῶν τῆς 21^ης Ἀπριλίου 1967, καταλύσεως τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος καὶ διὰ τῆς βίας,  - μὲ διώξεις ἀναριθμήτων Ἑλλήνων πολιτῶν καὶ βασανιστήρια εἰς βάρος ἑκατοντάδων ἄλλων, ἀνεξαρτήτως κοσμοθεωρητικῆς, ἰδεολογικῆς ἢ κομματικῆς τοποθετήσεως τῶν θυμάτων των αὐτῶν, - ἐπιβολῆς τοῦ γελοιωδεστέρου καθεστῶτος, ποὺ ἐγνώρισεν ἡ Ἑλλάς. Μὲ ἀποτέλεσμα ἡ καθολική, ἐκτὸς τῶν ἰδιοτελῶν καιροσκόπων, συσπείρωσις καὶ ἀντίθεσις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ πρὸς τὴν ἐπιβληθεῖσαν τυρρανίαν νὰ συνεπιφέρῃ τὴν συνεύρεσιν εἰς τὸ αὐτὸ ἀντίπαλον αὐτῆς στρατόπεδον πάντων, καὶ τῆς δημοκρατικῆς Ἑλλάδος τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949 καὶ τῆς ἡττηθείσης μικρᾶς, ἀλλὰ τόσον κακοποιοῦ, συμμοριακῆς μειονοψηφίας. Ὥστε τοῦ λοιποῦ νὰ ἀπαμβλυνθῇ ἡ μεταξύ των ἀντίθεσις ἐνώπιον τῶν δεινῶν τῆς νέας συμφορᾶς, καὶ συνακολούθως καὶ ἡ ὁρολογικὴ ἐπισήμανσις τῆς παλαιᾶς ἐκείνης ἀντιπαραθέσεως νὰ εἶναι τοῦ λοιποῦ ἄτοπος καὶ πολιτικῶς ἀσύνετος.

 Διότι τὸν σημερινὸν συναγωνιστήν σου δὲν νοεῖται νὰ τὸν ἀποδοκιμάζῃς μὲ τὰ κριτήρια τοῦ παρελθόντος του. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὠμὴ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, καὶ ὄχι οἱασδήποτε μορφῆς μετάγνωσις τῆς ἐθνικόφρονος, δημοκρατικῆς Ἑλλάδος καὶ μεταβολὴ ἀντιλήψεών της περὶ τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ∙ ἀλήθεια, τὴν ὁποίαν μόνον οἱ ἄφρονες καὶ οἱ ἔχοντες σκοταδιστικὰς παρωπίδας ἀγνοοῦν. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ διατί, ἕνας Παναγιώτης Κανελλόπουλος, εὐγενεστάτη καὶ ἀληθῶς ἐξέχουσα, ἐκ τῶν σπανιωτάτων, πολιτικὴ τῆς Πατρίδος μας φυσιογνωμία, καὶ μάλιστα ἡ, κατὰ τὴν γνώμην μου, κραταιοτέρα πνευματικὴ μορφὴ τῆς Ἑλλάδος τοῦ 20^οῦ αἰῶνος, ὡμίλησε περὶ «ἐμφυλίου πολέμου» διὰ τὸν ὑπὲρ ὑπάρξεως ἀγῶνα ἐκεῖνον τοῦ Ἔθνους∙ μολονότι δὲν ἤθελε νὰ βιάσῃ τὴν ἱστορικὴν περὶ τούτου ἀλήθειαν, ἡ ὁποία, ὅπως ἔλεγε, καὶ δὲν ἀλλοιοῦται μὲ ὁσασδήποτε εἰς βάρος της κακοποιήσεις∙ καὶ αὐτὰ τὰ γνωρίζουν ὅσοι εἶχαν τὸ προνόμιον τῆς φιλίας καὶ πνευματικῆς ἀναστροφῆς μαζί του, ὅπως καὶ ὁ σύρων τὰς παρούσας γραμμάς.

Ἔτσι γίνεται πλέον καθολικῶς λόγος ἀνακριβέστατα καὶ ἀτόπως περὶ «ἐμφυλίου πολέμου» εἰς τὸ πλαίσιον μιᾶς εὐγενοῦς, πλὴν ἀμφιβόλων ἀποτελεσμάτων, ἀδιεξόδου σήμερον πολιτικῆς σκοπιμότητος. 

Συγκεκριμένως, τῆς ἐπιτεύξεως πανεθνικῆς ὁμοφροσύνης δι" ὁριστικῆς συμφιλιώσεως ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὅμως οἱαδήποτε συμφιλίωσις προϋποθέτει ἀμφοτερόπλευρον ἐνέργειαν, συγχωρεῖται ὁ πταίσας, ἀφοῦ ὅμως ἀναγνωρίσει προηγουμένως, ὅτι ἔπταισε. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δὲν συμβαίνει ἐν προκειμένῳ. Διότι, ὄχι μόνον τό, χωρὶς ὅρους, νομιμοποιηθὲν ὡς πολιτικὸν κόμμα Κ.Κ.Ε. δὲν ἐξεδήλωσε ποτὲ τὴν μεταμέλειάν του διὰ τὰ ὅσα, ὡς ἀνωτέρω, κακουργήματα εἰς βάρος τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος διέπραξε, ἀλλά, καί, χωρὶς τοὐλάχιστον νὰ σιωπήσῃ, καθημερινῶς ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως καὶ ἐντεῦθεν ἐπιδίδεται, διὰ λόγων,  ἐντύπων καὶ ἄλλων δημοσιευμάτων στελεχῶν καὶ ἄλλων πνευματικῶς ἀνερματίστων ὑποτακτικῶν του σκοταδιστῶν, ὡς καὶ δι΄ ἐπισκέψεων εἰς τοὺς τόπους τοῦ δράματος, «ἑορτῶν» καὶ «πανηγύρεων» καὶ ἐμετικῶν ἐξιστορήσεων, εἰς συνεχῆ καὶ ἀδιάλειπτον ἐξύμνησιν τῶν «πεπραγμένων» του ἐκείνων, τῶν «ἔργων καὶ ἡμερῶν» καὶ ἄθλων, βεβαίως κατὰ τὸ πλεῖστον ἀνυπάρκτων καὶ φανταστικῶν, τοῦ φρικαλέου ἐκείνου ψευδωνύμου «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ».  Καὶ εἶναι φανερὸν πόσον βλαπτικὴ διὰ τὸ ἐθνικόν μας σύνολον εἶναι ἡ ἀδίστακτος αὐτὴ πλαστογράφησις τῆς Ἱστορίας, δυναμένη, ἀπομένουσα χωρὶς καταγγελίαν της, νὰ παραπλανήσῃ τὴν ἄδολον καὶ ἀνύποπτον νέαν γενεάν. 

Παρὰ ταῦτα, τὸ σύνολον σχεδόν, μὲ περιθωριακὰς ἐξαιρέσεις, τοῦ λοιποῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἀκολουθεῖ σταθερῶς τὴν υἱοθετηθεῖσαν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς μας Δημοκρατίας πολιτικὴν τῆς χωρὶς ἀντίκρυσμα συγχωρήσεως τῶν παλαιῶν ἐκείνων ἐγκλημάτων, ὡς καὶ τῆς ἀπροσμετρήτου ἀνοχῆς καὶ σιωπῆς ἐνώπιον τῶν νεωτέρων ἐλεεινῶν, ὡς ἀνωτέρω, προκλήσεων καὶ ψευδολογιῶν.

Καὶ προσωπικῶς φρονῶ, αὐτὸ γίνεται παρὰ τὴν πλήρη γνῶσιν τῆς ἀληθοῦς τῶν πραγμάτων, χωρὶς τὰς κακοποιήσεις της, Ἱστορίας. Ἔτσι ἑρμηνεύω π.χ. καὶ τὴν δήλωσιν τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ κατὰ πρόσφατον ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν νῆσον Ἅγιος Εὐστράτιος, τόπον ἐξορίας κομμουνιστῶν κατὰ τὴν ἐπίμαχον ἐκείνην περίοδον τοῦ ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους, καὶ τὸν χαρακτηρισμὸν τοῦ συγκεκριμένου οἰκήματος τῆς ἐκεῖ διαμονῆς των ὡς «Μουσείου τῆς Δημοκρατίας». 

Χαρακτηρισμόν, ὁ ὁποῖος καὶ προεκάλεσε θύελλαν διαμαρτυριῶν ἁγνῶν, συνειδητῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν, ὄχι δὲ μόνον ἐκ τῶν ἐπιζώντων μαχητῶν τοῦ ἱεροῦ ἐκείνου τοῦ Ἔθνους ἀγῶνος. Φρονῶ, ὅτι ὁ Πρωθυπουργὸς μὲ τὰ λεγόμενά του ἤθελε νὰ ἐξάρῃ, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Πατρὶς συμπεριεφέρθη τότε μὲ δημοκρατικὸν ἀνθρωπισμόν, ἁπλῶς ἠδρανοποίησε τοὺς ἀγωνιζομένους ἐναντίον της ἐχθρούς της διὰ τῆς κρατήσεώς των, καὶ δὲν τοὺς ἐξώντωσε φυσικῶς, οὔτε τοὺς ἀπέστειλεν εἰς ψυχιατρεῖα ἢ καταναγκαστικὰ ἔργα, κατὰ τὴν πρακτικὴν τῶν ἀπολυταρχικῶν καθεστώτων, καὶ ἰδίως τῶν κομμουνιστικῶν («Γκουλάκ», κλπ.). Ὥστε προβάλλουν ὄντως ὡς Μουσεῖα Δημοκρατίας οἱ τόποι ἐκεῖνοι κρατήσεως, δείγματα εὐγενοῦς δημοκρατικῆς συμπεριφορᾶς χώρας πολιτισμένης, ἀκόμη καὶ πρὸς ἀπεργαζομένους τὸν ἀφανισμόν της,. Διότι δὲν διανοοῦμαι, ὅτι ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργὸς ἤθελε μὲ τὸν ἀνωτέρω χαρακτηρισμὸν νὰ μυκτηρίσῃ τὴν δημοκρατικὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἐθνικὸν ἀντισυμμοριακὸν ἀγῶνα.

4.-  Ἀποτελεῖ παναρχαίαν Ἑλληνικὴν παράδοσιν ἡ ἀπόδοσις τιμῶν εἰς τοὺς νεκρούς, καὶ μάλιστα εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς Πατρίδος πεσόντας. «Τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι», γράφει ὁ Θουκυδίδης (Ἱστορία, ΙΙ 34, 35) «δημοσίας ταφὰς ἐποιήσαντο» οἱ Ἀθηναῖοι διὰ τοὺς πεσόντας κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, ὁπότε καὶ ἐξεφώνησεν ὁ Περικλῆς «ἔπαινον τὸν πρέποντα» δι αὐτούς, τὸν περίφημον ἐπιτάφιόν του, καθὼς ἐπεβάλλετο «ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς».

Καὶ ὅμως ἡ πατρογονικὴ αὐτὴ συνήθεια, ἡ ἐπὶ χιλιετηρίδας ἀδιαλείπτως ἀκολουθουμένη, ἔπαυσε βαθμηδὸν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν τηρουμένη διὰ τοὺς πεσόντας ὑπὲρ Ἑλλάδος ἐλευθερίας κατὰ τὸν ἱστορικὸν ἐκεῖνον ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ∙ διὰ νὰ ἐγκαταλειφθῇ κατὰ τὰς ἡμέρας μας ὁλοσχερῶς. Καὶ ἀπὸ τὸν πολιτικὸν κόσμον γενικῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσημον Πολιτείαν ! Καὶ ἐπενδύεται ἡ τοιαύτη ἀσυγχώρητος ἀσέβεια πρὸς τοὺς πεσόντας καὶ τοὺς ἀγωνισθέντας διὰ νὰ εἴμεθα ἐμεῖς σήμερον ἐλεύθεροι, μὲ ἑτοιμόρροπον δικαιολογίαν. Καὶ πάλιν, τὴν ἀνάγκην λήθης τοῦ παρελθόντος καὶ ἐθνικῆς συμφιλιώσεως.

Ἀλλὰ τὴν πραγματικὴν συμφιλίωσιν ἡ ἐγκληματήσασα, ἀντίπαλος τοῦ Ἔθνους, πλευρά, ὅπως προεξετέθη, δὲν τὴν ἀποδέχεται∙ διότι δὲν ἀρκεῖται εἰς πολλαπλῶς κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας ἐκφραζομένην, ἀκόμη καὶ διὰ κρατικῶν παροχῶν (συντάξεων, κλπ.!), ἐθνικὴν τῶν ἀνομημάτων της συγχώρησιν, ἀλλὰ ἐπιδιώκει καὶ τὴν ρητὴν τῶν ἐγκλημάτων της δικαίωσιν. Ἐξ ἄλλου, μὲ τὴν ἀνωτέρω πολιτικὴν λησμονεῖται, ὅτι ἡ λήθη εἶναι καὶ γλωσσικῶς ἀκόμη τὸ ἀντίθετον τῆς ἀληθείας, τὴν καταπνίγει ὁλοσχερῶς ! ¨

Προκειμένου δὲ περὶ ἐπικῶν σελίδων τῆς ἐθνικῆς Ἱστορίας, ὅπως τοῦ ἐναντίον τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους, τὴν κολοβώνει ἐθνοβλαβῶς. Κυρίως δέ, τοιαύτη λήθη τίποτε ἀπολύτως δὲν ὑπηρετεῖ. Διότι ἡ Πολιτεία θὰ ἠμποροῦσε κάλλιστα νὰ συνεχίσῃ τὴν ὀρθὴν πολιτικήν της κατευνασμοῦ τῶν παθῶν τοῦ παρελθόντος διὰ τῆς πρακτικῆς τῆς ἴσης μεταχειρίσεως καὶ ἰσονομίας πάντων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ παύσῃ τιμῶσα συγχρόνως καὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ Ἔθνους πεσόντας καὶ ἀγωνισθέντας. Τοὐλάχιστον καὶ πρὸς ἐθνικὸν τῶν νεωτέρων φρονηματισμόν. Ὅταν μάλιστα ἡ ἀντίπαλος, ἡ ἐθνικῶς ἐγκληματήσασα, πλευρὰ καθημερινῶς ἀνυμνεῖ καὶ τιμᾷ τοὺς ἰδικούς της ἐθνοπροδότας νεκροὺς καὶ ἀγωνιστάς.   Ἐπὶ τέλους, ὁ κατευνασμὸς δὲν συνεπάγεται ἀχωρίστως καὶ τὴν πλαστογράφησιν τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας διὰ τῆς διαγραφῆς χρυσῶν δέλτων της.

5.- Καὶ εἶναι πράγματι ὁλόχρυσοι αἱ σελίδες τῆς Ἱστορίας μας τοῦ ἀντισυμμοριακοῦ ἐκείνου ἀγῶνος. Διότι ἡ 30ὴ Αὐγούστου 1949, ἡ τελειωτικὴ νίκη τοῦ Ἔθνους εἰς τὸν Γράμμον καὶ τὸ Βίτσι, ἔχει ὄχι μόνον στενῶς Ἑλληνικήν, ἀλλὰ ὑπερεθνικήν, πανανθρωπίνην, ἀποφασιστικὴν διὰ τὸν ροῦν τῆς παγκοσμίου Ἱστορίας,  σημασίαν. Ἵσταται ἰσότιμος πρὸς τὴν πανένδοξον 28^ην Ὀκτωβρίου 1940. 

Πράγματι, ὅπως καὶ ἄλλοτε, εἰς μήνυμά μου κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς 50ῆς ἐπετείου τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους, ἐσημείωσα, αὐτὴ ἐντάσσεται εἰς τὴν χορείαν τῶν σημαντικωτέρων συμβάντων τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας. Καὶ ἔρχεται ὡς ἀδιάσπαστος κρίκος πρὸς ἐπιβεβαίωσιν τῆς Ἑλληνικῆς ἀρετῆς τοῦ ἀδιαλείπτου ἀγῶνος ὑπὲρ τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ. 

Διότι, ὅπως κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ὁ Ἑλληνισμὸς διέσωσε τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμὸν ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴν βαρβαρότητα∙  ὅπως κατὰ τοὺς Μέσους χρόνους τὸ Βυζάντιον, ἡ Μεσαιωνικὴ αὐτὴ Ἑλληνική μας Αὐτοκρατορία, διεφύλαξε τὴν Εὐρώπην ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη ἀπὸ τὰς ἐπιδρομὰς καὶ πάλιν κυρίως ἀσιατῶν βαρβάρων ἐπιδρομέων∙ ὅπως κατὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους τοῦ 20^οῦ αἰῶνος  ἡ Ἑλλὰς ἠγωνίσθη παρὰ τὸ πλευρὸν τῶν Δημοκρατιῶν ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, καὶ μάλιστα ἔδωσεν αὐτή, κατὰ τὸν δεύτερον πόλεμον, διὰ θριαμβευτικῆς συμβολῆς της εἰς ἀποφασιστικὴν καμπήν του, τὴν νίκην εἰς τοὺς συμμάχους [βλέπε σχετικῶς τὰ ἐξαίρετα βιβλία τοῦ ἀειμνήστου Ἀχιλλέως ΚΥΡΟΥ, Ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε τὴν Νίκην, 2^α ἔκδοσις, καὶ Ἡ ἀποφασιστικὴ καμπὴ τοῦ πολέμου, ἀμφότερα Ἀθῆναι, Ἀετός, 1945 καὶ 1946 ἀντιστοίχως]∙ ἔτσι καὶ μὲ τὴν ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστο-συμμοριτισμοῦ νίκην, ποὺ κατήγαγον, μὲ τὴν ὑλικὴν μόνον βοήθειαν τῶν συμμάχων μας, μὲ τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα των, μόνα των, τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, οὐσιαστικῶς διέσωσαν καὶ πάλιν τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμόν : Διότι, ἐὰν τότε ἡ Ἑλλὰς ὑπέκυπτε, καὶ ἐξετείνετο τοιουτοτρόπως ἡ σοβιετικὴ κυριαρχία μέχρι τῆς Μεσογείου, ἡ μὲν γείτων Τουρκία, πάντοτε καιροσκόπος, θὰ ἐνέδιδε, ἡ δὲ λοιπὴ Εὐρώπη, περιδεὴς καὶ ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν ἰσχυρῶν κατὰ τόπους κομμουνιστικῶν κομμάτων, ἀσφαλῶς θὰ ἐσυνθηκολόγει. Καὶ ἔτσι καὶ ἡ Δυτικὴ Εὐρώπη θὰ ἐσύρετο ὑπὸ τὸ πέλμα τῆς σκοταδιστικῆς σταλινικῆς κτηνωδίας, τῆς ὁποίας τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον θύματα σύγχρονοι ἱστορικοὶ ἀναβιβάζουν εἰς σχεδὸν ἑκατὸν ἑκατομμύρια ! [βλέπε σχετικῶς τὸ ἐκπληκτικῆς τεκμηριώσεως ἔργοντῶν COURTOIS, WERTH, PANNÉ, PACZKOWSKI, BARTOSEK, MARGOLIN, Le livre noir du Communisme, Crimes, Terreur, Répression (Tὸ μαῦρο βιβλίο τοῦ κομμουνισμοῦ, Ἐγκλήματα, Τρόμος, Καταπίεσις), Paris, Robert Laffont, 1998, σελίδες 923 ]. Ὁπότε καὶ ἡ Δημοκρατία παντοῦ θὰ κατελύετο ἀνεπανορθώτως καί, συνακολούθως, ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ ἀπεκλείετο καὶ ἡ, ἐκ τῆς ὑπάρξεως ἀκριβῶς τῆς Ἐλευθέρας Εὐρώπης, σημειωθεῖσα μετὰ 40ετίαν ἐξέλιξις, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς τὴν κατάρρευσιν παντοῦ εἰς τὴν Εὐρώπην τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς μὲ ἐλεύθερον πνεῦμα καὶ τιμίαν συνείδησιν δικαιοῦται νὰ διαστρέφῃ ἢ ἀγνοῇ.

  Καὶ τὰ ὁποῖα ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐνθυμούμεθα, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους νὰ ὑπενθυμίζωμεν. Καὶ πρὸ παντὸς εἰς τοὺς ξένους, ὅλους τοὺς ἐλευθέρους λαούς, οἱ ὁποῖοι, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ὀφείλουν τὴν διάσωσιν καὶ τῆς ἰδικῆς των ἐλευθερίας εἰς τὸν ἐν λόγῳ ἀγῶνα καὶ τὰς κατ’ αὐτὸν θυσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀνερχομένας, πέρα τῶν τεραστίων ὑλικῶν καταστροφῶν, εἰς τὸ ἀκόλουθον φοβερὸν εἰς ἀνθρωπίνους ἀπωλείας τίμημα : ἐκτελεσθέντες πολῖται 4.123, - ἐκτελεσθέντες ἱερεῖς 165,- πολῖται φονευθέντες εἰς ναρκοπέδια 931,- Ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τῆς Χωροφυλακῆς, φονευθέντες 1.579, τραυματισθέντες 2.329,- Ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τοῦ Στρατοῦ, φονευθέντες 12.777, τραυματισθέντες 37.732 (βλέπε σχετικῶς τὸ διαφωτιστικώτατον βιβλίον τοῦ Εὐαγγέλου ΑΒΕΡΩΦ, Φωτιὰ καὶ Τσεκούρι, μετάφρασις ἐκ τῆς γαλλικῆς, Ἀθῆναι, Ἑστία, 1974, σελ. 466).

Καὶ κυριώτατα ἐπιβάλλεται ἡ ὑπόμνησις τῆς ἀνωτέρω ἀληθείας πρὸς τοὺς γειτονικούς μας λαούς, αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τὸ κομμουνιστικόν των καθεστὼς ὠργάνωσαν καὶ κατηύθυναν τὴν ἐναντίον μας ἐπιβουλὴν καὶ οἱ ὁποῖοι, κατὰ παράδοξον τῆς μοῖρας τροπήν, ὠφελήθησαν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας πανεθνικὴν ἀντίστασιν, διὰ νὰ ζοῦν σήμερον καὶ αὐτοὶ ἐλεύθεροι. 

Καὶ ἔχει ἡ πρὸς αὐτοὺς ἰδιαιτέρως ὑπόμνησις καὶ σύγχρονον ἀποστολήν : διὰ νὰ παύσουν, ἐπαναλαμβάνοντες τὸν κακὸν ἑαυτόν των, βυσσοδομοῦντες καὶ σήμερον ἐναντίον τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἀνεξαρτησίας, ἐγκαταλείποντες ἐπὶ τέλους τὰς κατακτητικάς των εἰς βάρος μας βλέψεις των : οἱ Βούλγαροι μὲ τὸ ἐπίσημον δόγμα των, ὅτι συνορεύουν γύρωθεν πρὸς ἐδάφη μὲ βουλγαρικοὺς πληθυσμούς (ἐννοοῦν φυσικά, ἐν σχέσει πρὸς τὴν Ἑλλάδα,  τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Δυτικὴν Θράκην),- οἱ Σκοπιανοὶ μὲ τὰς περὶ Μακεδονικῆς ἐθνότητος τερατώδεις ἀνοησίας των, οἱ Ἀλβανοὶ μὲ τὰ περὶ Τσαμουριᾶς φληναφήματα καὶ τὰς μέχρι καὶ Ἄρτης παραλόγους διεκδικήσεις των.

Ἡ ἐπίγνωσις τῶν ἀνωτέρω ἀδιασείστων ἀληθειῶν ἀναδεικνύει καὶ τὸ πόσον ἀπερίσκεπτος καὶ εὐθέως βλαπτικὴ διὰ τὰ γενικώτερα ἐθνικά μας συμφέροντα ὑπῆρξεν ἡ κατάργησις τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949. Διότι ἔτσι ἐνεταφιάσαμεν μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια κραταιὰ ἐθνικὰ πλεονεκτήματα, ἀπωλέσαμεν ἀδιαμφισβητήτους τίτλους τιμῆς διὰ τὴν Πατρίδα μας. Ἰδιαιτέρως χρησίμους κατὰ τοὺς σημερινοὺς σκοτεινοὺς δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ  ζωὴ λαῶν καὶ ἐθνῶν κινεῖται εἰς τὸ χάος καὶ τὸ ἔλεος ἀδιστάκτων συμφερόντων καὶ κατευθυνομένης ἀναρχίας.

6.- Διεκηρύχθη ὡς πολιτικὸν πρόγραμμα τῆς κυβερνώσης σήμερον παρατάξεως ἡ ἐπανίδρυσις τοῦ Κράτους. Ἡ προεκλογικὴ αὐτὴ δέσμευσις προϋποθέτει λογικῶς, ὅτι, κατὰ τὴν ἀντίληψιν τῶν σήμερον κυβερνώντων, τὸ Κράτος εἶχε περιέλθει εἰς κατάστασιν ἀποσυνθέσεως.

 Ἐκτίμησις, μὴ ἀπέχουσα τῆς πραγματικότητος εἰς ὡρισμένους τοὐλάχιστον τομεῖς, ὅπως π.χ. εἰς τὴν Παιδείαν, ὅπου τὸ ἔργον τῆς ἀποσυνθέσεως ἔχει μακρὰν ἱστορίαν, ἤρχισεν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως, μὲ τὴν οὐσιαστικὴν δολοφονίαν τῆς γλώσσης μας καὶ μὲ σχολικὰ ἐγχειρίδια, ἱστορικὰ καὶ ἄλλα, μόνον παιδείαν Ἑλληνικὴν μὴ προσφέροντα∙ διὰ νὰ συνεχισθῇ ἔκτοτε ἀδιακωλύτως, μὲ φωτεινὴν ἐξαίρεσιν τὴν ἀπόπειραν τοῦ ἀειμνήστου Ἀντωνίου Τρίτση, ὡς Ὑπουργοῦ Παιδείας, μὲ τὴν ἐπίσημον ἐξαγγελίαν προγράμματος «ἀνακτήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας», διὰ τὸ ὁποῖον ὅμως αὐτὸς ἐξεδιώχθη ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν, τοῦ δὲ προγράμματός του, καίτοι τυχόντος διακηρυχθείσης κυβερνητικῆς ἐγκρίσεως, ἐγκαταλειφθέντος∙ ἀποσυνθέσεως ἀνεμποδίστου, χωρὶς καμμίαν διαμαρτυρίαν ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν φύλακας, ποικιλωνύμους πνευματικούς μας ταγούς, ὅλους, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις, μεριμνῶντας, ἀκόμη καὶ μὲ ἀτομικὴν συμβολὴν εἰς τὸ ἔργον τῆς κατεδαφίσεως, μόνον διὰ τὴν ἀπόκτησιν τοῦ περιποθήτου τίτλου τοῦ προοδευτικοῦ, - οὐσιαστικῶς «προοδευτικοῦ», μὲ εἰσαγωγικά, σκοταδιστοῦ, χωρὶς εἰσαγωγικά...  

Ἀλλὰ ἡ ἀποσύνθεσις δὲν ἀνέκυψεν ἐκ τοῦ μηδενός, συνετελέσθη διὰ θεσμικῶν, νομοθετικῶν, ἐπεμβάσεων. Ἑπομένως ἐπανίδρυσις δὲν ἠμπορεῖ νὰ πραγματοποιηθῇ παρὰ μόνον μὲ τὴν ἀνατροπὴν καὶ κατάργησιν τῶν θεσμικῶν μεταβολῶν, ποὺ ὡδήγησαν εἰς τὴν ἀποσύνθεσιν. Αὐτὸ ἀναμένουν οἱ πιστεύοντες εἰς τὴν ἀνάγκην ἐπανιδρύσεως. Ἄλλως ἡ ἐπαγγελία θὰ παραμείνῃ μετέωρος, ἀναδίδουσα ἁπλῶς ὀσμὴν ἀερολογίας.

Ἔτσι καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου : Ἀποσύνθεσιν, καὶ  μάλιστα ἐθνικήν, ὄχι ἁπλῶς κρατικήν, συνιστᾷ καὶ ἡ θεσμικὴ ἐγκατάλειψις τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ. Διότι, ὅπως προεξετέθη, ἡ ἐπὶ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους σιωπή, χωρὶς τίποτε νὰ ὑπηρετῇ, μόνον τὴν πλαστογράφησιν τῆς προσφάτου Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας διὰ τῆς διαγραφῆς τῶν ἐνδοξοτέρων σελίδων της ἀπεργάζεται.

Ἐπιβάλλεται, λοιπόν, καὶ ἐπὶ τοῦ κεφαλαιώδους αὐτοῦ θέματος, ἡ ἀποκατάστασις, ἡ ἐπαναθέσπισις δηλαδὴ ὑπὸ τῆς Πολιτείας, μεριμνώσης διὰ τὴν ἐπανίδρυσιν τοῦ Κράτους καὶ συνακολούθως διὰ τὴν ἐνδυνάμωσιν τῆς ἐθνικῆς  τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ   αὐτογνωσίας,  τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949.

 Αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἐθνική μας παράδοσις. Καὶ ἡ ἀνάγκη ἀνακτήσεως ἀδιατιμήτου, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ἐθνικοῦ μας πλεονεκτήματος. Καί, βεβαίως, τὸ χρέος τιμῆς ἡμῶν τῶν ἐπιγενομένων ἔναντι τῶν πεσόντων ἐκείνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπιζώντων μαχητῶν τοῦ ἐπικοῦ ἐκείνου ἀγῶνος. Αὐτῶν, ποὺ μὲ τοὺς ἀγώνας καὶ τὰς θυσίας των συνετέλεσαν, ὥστε νὰ ζοῦμε σήμερον ἐμεῖς ἐλεύθεροι.

Δὲν ἔχει βεβαίως καὶ τόσην σημασίαν δ鴨 αὐτούς, ἐὰν ἡ ἐπίσημος Πολιτεία ἐπὶ τέλους συνέλθῃ καὶ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν ὑπερτάτου καὶ ἔναντί των χρέους. Διότι, ἐν πάσῃ περιπτώσει οἱ μὲν πεσόντες, θὰ συνεχίσουν ἀναπαυόμενοι ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν δίκαιον, χάριν τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος, τῆς Δημοκρατίας καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, αἰώνιον ὕπνον των. Οἱ δὲ ἐπιζῶντες μαχηταί, ἂς συντηροῦν μέσα των τὰ ζώπυρα τῆς νεανικῆς των ἀλκῆς καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν διὰ νὰ νεανικά των ἆθλα. Ἀρκεῖ δι’ ὅλους, ὅτι τοὺς στέφει ἐσαεὶ ἡ ἐτυμηγορία τῆς ἀδεκάστου Ἱστορίας καὶ  ἡ ἀναγνώρισις καὶ εὐγνωμοσύνη ὅλων τῶν συνειδητῶν Ἑλλήνων, ὅπου τῆς γῆς.-

Νέα Πεντέλη, 25^η Αὐγούστου 2005. 

 Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

 (www.sartzetakis.gr)

Πρωθυπουργός στους πληγέντες από τις πυρκαγιές: Εμείς κάναμε μεταρρυθμίσεις! - Εσείς φταίτε που καήκατε γιατί δεν είχατε λεφτά για να πληρώσετε…!!

 

 Ας βάλουμε τα πράγματα σε σειρά. Από το 1987 ισχύουν οι διατάξεις για «μέτρα πρόληψης πυρκαγιών σε οικόπεδα και λοιπούς ακάλυπτους χώρους που βρίσκονται μέσα ή κοντά σε κατοικημένες περιοχές». Σύμφωνα με το ΦΕΚ 724/Β΄ 22.12.1987: «Οι ιδιοκτήτες ή με οποιονδήποτε τρόπο εκμεταλλευτές οικοπέδων και λοιπών ακάλυπτων χώρων που βρίσκονται μέσα σε κατοικημένες περιοχές ή κοντά σε αυτές και μέχρι απόστασης εκατό (100) μέτρων υποχρεούνται στην αποψίλωση αυτών από τα ξηρά χόρτα και στην απομάκρυνση τυχόν άλλων εύφλεκτων υλικών που βρίσκονται μέσα σε αυτά, προς αποτροπή του κινδύνου πρόκλησης πυρκαγιάς. Την ίδια υποχρέωση έχουν το Δημόσιο, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομικά Πρόσωπα, Οργανισμοί κ.λπ., εφόσον είναι κάτοχοι τέτοιων χώρων».

Η μεγάλη «μεταρρύθμιση» που έκανε αυτή η κυβέρνηση είναι να προσθέσει περιττή γραφειοκρατία. Δεν αρκεί πλέον να καθαρίσει ο πολίτης και φορολογούμενος το οικόπεδό του, όπως απαιτούν η λογική και ο προηγούμενος νόμος. Πρέπει και να το δηλώσει στην πλατφόρμα με το εύηχο όνομα akatharista.apps.gov.gr.

Εικάσαμε πως το μέτρο επιβάλλεται διότι «υπάρχουν αδιάθετα λεφτά από το Ταμείο Ανάκαμψης, οι υπουργοί φτιάχνουν άχρηστες ψηφιακές πλατφόρμες και προκειμένου να τις δικαιολογήσουν υποχρεώνουν τους πολίτες σε επιπλέον γραφειοκρατία» («Καθημερινή», 19.5.2024). Την περασμένη εβδομάδα, διαπιστώσαμε ότι έχει και μια άλλη ευεργετική για την κυβέρνηση επίπτωση, αφού «βγάζει από την επικοινωνία, ξύγκι». Οπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Παύλος Μαρινάκης, «οκτώ στα δέκα οικόπεδα, σπίτια, οικήματα που έχουν πλέον σήμανση, ή κίτρινη ή κόκκινη (σ.σ.: καταστράφηκαν μερικώς ή ολοσχερώς) ήταν ακαθάριστα τα οικόπεδά τους» (ΣΚΑΪ, 21.8.2024).

Η μεγάλη «μεταρρύθμιση» που έκανε αυτή η κυβέρνηση είναι να προσθέσει περιττή γραφειοκρατία.

Εδώ προκύπτουν κάποια ερωτήματα. 

Πρώτον: μήπως αυτά τα οκτώ στα δέκα οικόπεδα ήταν καθαρισμένα και όχι δηλωμένα; Σύμφωνα με ιστοσελίδα akatharista (κ.λπ.), «από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας υπουργικής απόφασης εξαιρούνται οι διαμορφωμένοι, συντηρημένοι κήποι, φυτεμένες επιφάνειες ακάλυπτων χώρων κτιρίων, πολυκατοικιών κ.ά.». Πώς ξέρουν στην κυβέρνηση ποια είναι καθαρισμένα και ποια είναι «διαμορφωμένοι, συντηρημένοι κήποι», αφού τα τελευταία δεν δηλώνονται; Η απάντηση είναι απλή: δεν το ξέρουν. Απλώς πετούν ένα νούμερο για να εντυπωσιάσουν τους αδαείς και η ασυναρτησία γίνεται «αλήθεια» διά της διαρκούς επανάληψης στα κανάλια.

Δεύτερον και κυριότερον: Θα επιβληθεί το πρόστιμο των 1.000 ευρώ στους ιδιοκτήτες εκείνων των καμένων σπιτιών που ήταν αδήλωτα ή έχουμε ακόμη ένα νόμο για τα πανηγύρια; Κάποιος λογικώς θα σκεφτεί: «Μα οι άνθρωποι έχουν τον πόνο τους, κάηκε το σπίτι τους και θα τους έρθει απανταχούσα 1.000 ευρώ επειδή δεν δήλωσαν (προσοχή, το χιλιάρικο είναι για όσους δεν δήλωσαν και όχι όσους δεν έκοψαν τα χόρτα!) στο akatharista (κ.λπ.)»; «Absurdus lex, sed lex», που θα έλεγαν και οι Ρωμαίοι. «Παράλογος νόμος, αλλά νόμος». Στη διάταξη δεν υπάρχει πρόβλεψη απαλλαγής όταν κάποιος δεν δηλώνει στο akatharista (κ.λπ.) και καίγεται το σπίτι του.

Φυσικά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτε, ούτε θα επιβληθούν πρόστιμα, όπως προτάσσει και η κοινή λογική. Να σημειώσουμε όμως ότι, για μία ακόμη φορά, φτιάχνουμε νόμους για το θεαθήναι, ταλαιπωρούνται με περιττή γραφειοκρατία εκατομμύρια πολίτες μόνο και μόνο για να υπονοούν οι υπουργοί ότι «εμείς κάναμε μεταρρυθμίσεις, εσείς φταίτε που καήκατε…».

Remaining Time -0:00

 

πηγήhttps://www.kathimerini.gr/opinion/563186794/xygki-apo-tin-epikoinonia/

Remaining Time -0:00

 

Η προπαγανδιστική ρητορική της καταπολέμησης των "ασύμμετρων απειλών"

 

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Πολλοί από αυτούς που παρατήρησαν ότι, μέσα στο κατακαλόκαιρο με τους απανωτούς καύσωνες, άρχισαν και πάλι να πληθαίνουν οι μασκοφόροι φορώντας όχι μόνο μία αλλά δύο προσωποκτόνες μάσκες, αναρωτήθηκαν αν υπάρχει στα σκαριά κάποιο σχέδιο για ξέσπασμα νέας πανδημίας ή για θεαματικό φούντωμα της προηγούμενης, που, υπό μίαν έννοια, θυμίζει ενεργό ηφαίστειο.

Με δεδομένο ότι τον Σεπτέμβριο του 2019 εκπρόσωποι της υπερεθνικής ελίτ που διαχειρίζεται τις τύχες του πλανήτη είχαν μιλήσει για το όραμα του δεκαετούς εμβολιασμού της ανθρωπότητας, επιδεικνύοντας μπλουζάκια στα οποία ήταν γραμμένο το σύνθημα «vaccines work», δεν αποκλείεται η συζητούμενη εκδοχή να συνδέεται με μια σχεδιαζόμενη αναζωπύρωση της ελεεινής προπαγάνδας υπέρ του μαζικού εμβολιασμού με τα καινοτόμα και αμφιβόλου ασφαλείας εμβόλια mRNA.

Αντιστοίχως, ο εμβολιαστικός στόχος δεν θα ήταν παντελώς απίθανο να συσχετισθεί με το δις δοκιμασμένο απάνθρωπο μέτρο του λοκντάουν, το οποίο κρίθηκε απαραίτητο για την «καταπολέμηση» του κορωνοϊού. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ήδη βομβαρδιζόμαστε με ειδήσεις για την επιδημία της «ευλογιάς των πιθήκων» και, ειδικότερα, για το πέρασμά της στην Ευρώπη.

Λαμβάνοντας αφορμή από την ευρεία χρήση της μιλιταριστικής ορολογίας, αξίζει να συνειδητοποιήσουμε την σημασία που έχει για τα ανυποψίαστα πλήθη η προπαγανδιστική ρητορική της «καταπολέμησης».

ΥΒΡΙΔΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται κατά κόρον για να προλειαίνει το έδαφος των δρακόντειων μέτρων που θεσπίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, προκειμένου τάχα να βοηθήσει τον πολίτη να αντεπεξέλθει στις πολλαπλές κρίσεις (οι Νεοταξίτες προτιμούν τον όρο «πολυκρίση») που τον μαστίζουν σωρευτικά ή διαδοχικά και οι οποίες παρομοιάζονται πάντοτε με «πόλεμο».

Εξάλλου, η πολεμική πλαισίωση μιας κρίσης είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να κεντρίσουν οι πανούργοι πολιτικοί την προσοχή του κόσμου και να τον ωθήσουν να εστιάσει πάνω στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Ο φόβος που προκαλείται από τη χρήση πολεμικών μεταφορών έχει την δύναμη να κινητοποιήσει τους πολίτες να αλλάξουν τα πιστεύω τους και να αναλάβουν δράση συμμετέχοντας στη λύση ζητημάτων που προπαγανδίζονται ως σημαντικά για την κοινωνία (βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία, Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, Τρίτη επικαιροποιημένη έκδοση, Αλφειός, Αθήνα 2023, σελ. 88 επ.).

Ιδού μερικοί τέτοιοι υβριδικοί «πόλεμοι»: «Πόλεμος» κατά της φοροδιαφυγής, «πόλεμος» κατά της διαφθοράς, «πόλεμος» κατά της λαθρομετανάστευσης (ή, στην γλώσσα της πολιτικής ορθότητας: της «παράτυπης μετανάστευσης»), «πόλεμος» κατά των ναρκωτικών, «πόλεμος» κατά της τρομοκρατίας, «πόλεμος» κατά των ιών και των μικροβίων, «πόλεμος» κατά της κλιματικής αλλαγής, «πόλεμος» κατά της ακρίβειας και της φτώχειας, αλλά και «πόλεμος» κατά των εμπρησμών.

Κάθε τέτοιος προπαγανδιζόμενος «πόλεμος» είναι, στην ουσία, «πόλεμος» κατά του ανθρώπινου μυαλού, το οποίο θολώνει και δεν μπορεί να σκεφτεί ψύχραιμα και λογικά. Ταυτοχρόνως, στον βωμό αυτών των «πολέμων» κατακρεουργούνται τα θεμελιώδη δικαιώματα και η αξία του ανθρώπου. Σημειωτέον ότι οι επιπτώσεις των μεταφορικών-έξυπνων «πολέμων» είναι χειρότερες από εκείνες των κυριολεκτικών, στο μέτρο που οι πρώτοι, πέρα από το ότι εξολοθρεύουν τμήματα του στοχοποιημένου άμαχου πληθυσμού, επιπλέον υποδουλώνουν την ψυχή και τον νου των πολιτών.

Εκτός από την κατάργηση της διάκρισης ανάμεσα σε μαχητές και αμάχους, κοινός παρονομαστής όλων αυτών των υβριδικών «πολέμων» που κηρύσσουν οι πολεμοχαρείς κυβερνήσεις ενάντια στις αντίστοιχες κρίσεις είναι ότι αποτελούν «πολέμους χαμηλής εντάσεως» (low intensity wars) με υφέσεις και εξάρσεις, συνήθως με «αόρατους εχθρούς» που, ως «ασύμμετρες απειλές», είναι πανταχού παρόντες και τους πάντες αδιακρίτως απειλούντες, αλλά και με αδιευκρίνιστη την λήξη τους και, πολλές φορές, με μη αναγνωρίσιμη την έναρξή τους (βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία, ό.π., σελ. 100).

Επί παραδείγματι, κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί πότε ξεκίνησε και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε θα τερματισθεί ο «πόλεμος» κατά της φοροδιαφυγής ή ο «πόλεμος» κατά της ακρίβειας. Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος «πόλεμος» περιγράφονταν ως μάστιγες κατά των πολιτών ήδη πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και, συνεπώς, τα μέτρα «καταπολέμησής» τους διαρκούν επί έναν περίπου αιώνα!

Επιπλέον, ενώ όλοι θυμόμαστε ότι η πανδημία του κορωνοϊού κηρύχθηκε στις 11 Μαρτίου 2020, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι έχει οριστικώς και αμετακλήτως τερματισθεί, αφού ανά περιόδους πληροφορούμαστε από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ότι τα κρούσματα του κορωνοϊού βρίσκονται και πάλι σε έξαρση ή ότι εντοπίσθηκε μια νέα επικίνδυνη-φονική μετάλλαξη. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι δαιμόνιοι προπαγανδιστές του συγκεκριμένου «υγειονομικού», ορθότερα «βιολογικού πολέμου», αναμασούν από καιρού εις καιρόν την φράση «ο κορωνοϊός ήρθε για να μείνει».

Περαιτέρω, κάθε τέτοιος υβριδικός «πόλεμος» είναι μια σατανική επινόηση, μια «απάτη της ετικέτας», που σκαρφίστηκε η υπερεθνική ελίτ συνεργαζόμενη με τις στοές και τις λέσχες της, για να επιβάλλει διαρκώς τα αίσχη της σε βάρος της ευκολόπιστης ανθρωπότητας. Και έχει οργανωθεί από εκείνους που προκάλεσαν εσκεμμένα το εκάστοτε πρόβλημα-πονοκέφαλο για να φέρουν την οδυνηρή λύση-ασπιρίνη που συμφέρει τους ίδιους και καταστρέφει όλους τους σκλάβους τους.

Κάθε τέτοιος εωσφορικός «πόλεμος» είναι το υποκριτικό άλλοθι των πεφωτισμένων ψυχοπαθών, για να συνεχίζουν τις κερδοφόρες μπίζνες τους στις πλάτες των λαών, μεγιστοποιώντας την διαφθορά, εκτρέφοντας τρομοκράτες, διασπείροντας ιούς, καταστρέφοντας το κλίμα, ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα, διακινώντας ναρκωτικά κ.ο.κ.

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Αν μάθουμε να αποκωδικοποιούμε το μιλιταριστικό και, ταυτοχρόνως, προπαγανδιστικό γλωσσάρι των παγκοσμιοποιητών Νεοταξιτών, θα είμαστε σε θέση να προβλέψουμε πότε θα κηρυχθεί ο επόμενος «πόλεμος», πότε θα γίνει αναζωπύρωση του εν εξελίξει «πολέμου» και πώς θα πρέπει να αντιδράσουμε.

Είναι πιθανό ότι όλοι αυτοί οι «οργουελικοί πόλεμοι» αποτελούν υπο-πολέμους ενός οιονεί Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που στο ένα στρατόπεδο έχει τους σφουγγοκωλάριους της νεοταξίτικης ελίτ και στο άλλο στρατόπεδο έχει τους αφυπνισμένους αντινεοταξίτες, οι οποίοι αγωνίζονται να ξεγυμνώσουν και να παρεμποδίσουν, ή έστω να καθυστερήσουν, την εκπλήρωση του διακαούς πόθου των σκοτεινών δυνάμεων κατά της ανθρωπότητας.

Ο πόθος αυτός εκτιμάται ότι καταλήγει στην εγκαθίδρυση μιας δήθεν δημοκρατικής παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία θα προπαγανδισθεί ως η μόνη λύση για τον τερματισμό όλων των πολέμων, τόσο των κυριολεκτικών όσο και των μεταφορικών. Μόνο που η κυβέρνηση αυτή δεν θα είναι παρά η παγκόσμια δικτατορία του μασκοφορεμένου, ψευτοδημοκράτη Αντιχρίστου.

Όλοι οι παραπάνω υβριδικοί-ασύμμετροι «πόλεμοι» αποτελούν συνέχιση του πραγματικού πολέμου με τα μέσα της προπαγανδιζόμενης πολυκρίσης (κατά παράφραση της πασίγνωστης ρήσης του Κλαούζεβιτς ότι «η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα») και εξυπηρετούν το προαναφερθέν διφασικό σχέδιο της υπερεθνικής ελίτ: αφ’ ενός συμβάλλουν στην «καταπολέμηση» του υπερπληθυσμού (άλλη μία μορφή υβριδικού «πολέμου»), αφ’ ετέρου στην ασφυκτική επιτήρηση όσων θα επιζήσουν της «πολυπολεμικής φρενίτιδας». Οι μάγειρες των προπαγανδιζόμενων «πολέμων», δηλ. οι ελληνικής και παγκόσμιας προελεύσεως σχιζοφρενείς σαδιστές, πολεμούν τους απλούς πολίτες, ηδονιζόμενοι να τους αποδεκατίζουν ή/και να τους βασανίζουν, κατά την προσφιλή τακτική των serial killers.

ΠΥΡΟΜΑΝΕΙΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ

Από τα παραπάνω προκύπτει ένα ζοφερό συμπέρασμα για τον «πόλεμο» κατά των πυρκαϊών, που έχει και αυτός χαρακτηρισθεί πονηρά ως «ασύμμετρος»: Οι πυρκαϊές είναι πλέον ο μόνιμος καλοκαιρινός «αόρατος εχθρός» του πληθυσμού, αφού η φωτιά μπορεί να ξεσπάσει οποτεδήποτε, οπουδήποτε και να πλήξει οποιονδήποτε. Όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους «αόρατους εχθρούς», που είναι κατασκευασμένοι από τους όψιμους ψευτοσωτήρες μας, αυτουργοί ή/και συμμέτοχοι των πυρκαϊών είναι οι «πυρομανείς πυροσβέστες» της Νέας Τάξης (ορθότερα: Αταξίας) Πραγμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, το καλοκαίρι μεταλλάχθηκε, στην βάση της λογικής του ανάποδου κόσμου, σε «κακοκαίρι». Μένει να αποδειχθεί ότι και ο κα-κ-οκαιρινός εφιάλτης της (φέτος από τον Ιούνιο) πολύ υψηλής θερμοκρασίας είναι προϊόν της προηγμένης τεχνολογίας τροποποίησης του καιρού, που αναμφισβήτητα διαθέτει η εωσφορική ελίτ τουλάχιστον από την δεκαετία του 1970.

Αλλά αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχθεί, αμυνόμενη στην συγκεκριμένη μομφή με την γνωστή καραμέλα της «συνωμοσιολογίας». Αντιθέτως, θα υποστηρίξει ότι η διπλή πύρινη κόλαση (φωτιές-καύσωνες) που γεύθηκαν οι Έλληνες του 2024 οφειλόταν στον πιο επικίνδυνο «αόρατο εχθρό» της ανθρωπότητας, την καλπάζουσα (σταθερά προπαγανδιζόμενη ως ανθρωπογενή) «κλιματική κρίση» (η μετονομασία της κλιματικής αλλαγής σε κλιματική κρίση μόνο τυχαία δεν είναι)!

*Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Αγνοούνται οι συντεταγμένες της Ελληνικής ΑΟΖ - Ο "λύκος" Ερντογάν εκμεταλλεύεται τις ερασιτεχνικές κινήσεις της κυβέρνησης

  Μητσοτάκη και την απώλεια διεθνών εγγράφων, τα οποία αποδεικνύουν τα όρια του FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης

Της Κύρας Αδάμ

Από τον περασμένο Ιούλιο έως σήμερα και σίγουρα μέχρι τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη σοβεί μια έρπουσα ελληνοτουρκική κρίση στην περιοχή νότια, νοτιοανατολικά Ρόδου –  Καστελόριζου, ως τις ανατολικές ακτές της Κρήτης.

Αυτή η έρπουσα κρίση έχει επίκεντρο μέχρι στιγμής το εύρος του FIR Αθηνών στην περιοχή Ρόδου – Καστελόριζου αλλά και την περιοχή της Κάσου, όπου η ελληνική κυβέρνηση, δύο φορές και αυστηρά μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα και όχι μέσα στη νόμιμη στον ΟΗΕ ελληνική ΑΟΖ στο πλαίσιο της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας ΑΟΖ, ποντίζει πάνω κάτω αδέσποτα καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας για τη μελλοντική (όποτε και αν) ηλεκτρική σύνδεση Αιγύπτου – Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας με την υπόλοιπη Ευρώπη.

«Άγρυπνος φρουρός» των καθ’ όλα νόμιμων ελληνικών ενεργειών στέκεται η Τουρκία, η οποία παρακολουθεί με ναυτικά και αεροπορικά στρατιωτικά μέσα τις ελληνικές ενέργειες, παραμένοντας νόμιμα στα διεθνή ύδατα, δηλώνοντας ότι θα προασπίσει και αυτή την ομοίως νόμιμη στον ΟΗΕ τουρκική ΑΟΖ μέσα στη γενικότερη τουρκολιβυκή συμφωνία για την ΑΟΖ.

Στην πραγματικότητα, Ελλάδα και Τουρκία αυτό το καλοκαίρι επιδίδονται συνεχώς σε ένα σιωπηλό αλλά εξόχως επικίνδυνο μπρα ντε φερ στην περιοχή της τουρκολιβυκής ΑΟΖ και της ομοίως νόμιμης ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ, τμήματα των οποίων αλληλεπικαλύπτονται μεταξύ του 26ου και 28ου Μεσημβρινού και σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας απαιτούν διμερή διαπραγμάτευση για τη λύση του αδιεξόδου. Σημειώνεται ότι το πρώτο καθ’ όλα νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο τμήμα ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο θα μπει σε διαπραγμάτευση ή διμερή συμφωνία με την Τουρκία.

Το μεγαλεπήβολο έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (το υποστηρίζει σθεναρά μόνο η Αθήνα) προκειμένου να υλοποιηθεί κατ’ ανάγκη θα περάσει μέσα από την τουρκολιβυκή ΑΟΖ και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη και την άδεια της Τουρκίας. Διαφορετικά το έργο δεν μπορεί να υλοποιηθεί και τούτο διότι, η Τουρκία (όπως και η Ελλάδα), με βάση τη Σύμβαση της Θάλασσας έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα για έρευνες, γεωτρήσεις, αλιεία, πόντιση καλωδίων και αγωγών κ.λπ. μέσα στην ΑΟΖ της.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουδέποτε εξήγησε γιατί μέσα στο κατακαλόκαιρο αποφάσισε να ποντίζει διά του ιταλικού πλοίου πάνω κάτω στα χωρικά ύδατα της Κάσου ηλεκτρικά καλώδια, που δεν έρχονται και δεν πάνε πουθενά για την ώρα, τεστάροντας το μέγεθος των αντιδράσεων της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή. Το επόμενο κεφάλαιο θα ανοίξει μέσα στον Σεπτέμβριο με την πολυεθνική άσκηση «ΕΥΝΟΜΙΑ».

Ωστόσο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι εξόχως επικίνδυνη στη διαχείριση των εθνικών θεμάτων σε Αιγαίο και Μεσόγειο, δεδομένου ότι στα επίσημα ενυπόγραφα ελληνοτουρκικά και διεθνή στοιχεία που θα παρατεθούν αποδεικνύεται ότι στα υπουργεία Άμυνας, Εξωτερικών και Μεταφορών επικρατεί χαοτική σύγχυση και τούτο διότι τα έγγραφα που υπογράφουν τα τρία υπουργεία για τα Ελληνοτουρκικά είτε δεν τα διαβάζουν είτε υπάρχει παντελής άγνοια ή σκοπιμότητα, που οδηγεί σε διαπραγματεύσεις παραχωρήσεων.

Συγκεκριμένα: Η κυβέρνηση ενημέρωσε τη διεθνή κοινότητα ότι θα εκτελέσει Έρευνα και Διάσωση στη Θάλασσα (SAR) εντός του FIR Αθηνών στην περιοχή του Αιγαίου. Η Τουρκία αντέδρασε αστραπιαία και ενημέρωσε και αυτή τη διεθνή κοινότητα ότι η ελληνική περιοχή SAR κείται μερικώς στην περιοχή Έρευνας και Διάσωσης της Άγκυρας, όπως αυτή έχει δηλωθεί από την Τουρκία στον ΙΜΟ, ο οποίος την έχει καταχωρίσει στο παγκόσμιο εγχειρίδιο (Global SAR) και ότι ο όρος FIR Αθηνών που χρησιμοποιεί η Ελλάδα είναι θεωρητικώς χωρίς συντεταγμένες. Η Ελλάδα αντέδρασε με μια απάντηση η οποία ξεπερνά τα όρια επικινδυνότητας σε βάρος της χώρας, διότι εξέδωσε την ελληνική διεθνή αγγελία Α 3245/2024 με την οποία ενημέρωσε τους πάντες ανά την υφήλιο και με την οποία παραποιεί τις περιοχικές συμφωνίες του ΙCΑΟ για καθορισμό των ορίων των FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης και συγκεκριμένα την περιοχική συνδιάσκεψη του ΙCΑΟ Μέσης Ανατολής 1950 στην Κωνσταντινούπολη για τον καθορισμό του FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης στη θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου. Στη συνδιάσκεψη του 1950 ο ΙCΑΟ καθόρισε το FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης στη θαλάσσια περιοχή ως εξής: «Αθήνα/Κων. FIR μεταξύ των σημείων 4045Ν και 2610 E (εκβολές Έβρου) και 3555Ν και 3000 E (που είναι σημείο 15 ν.μ. ανατολικά Καστελόριζου) ακολουθεί τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας».

Το ιταλικό πλοίο «levoli Relume» που πραγματοποίησε έρευνα για την πόντιση υποβρύχιων καλωδίων πλησίον της Κάσου

Η απάντηση της Ελλάδας με την αγγελία Α 3245 21 Αυγ. 2024 αναγράφει ότι «το 1950 συμφωνήθηκε ότι το Αθήνα/Κωνσταντινούπολης FIR μεταξύ των σημείων 4045Ν 2610 E και 3605 Ν και 3000 E ακολουθεί τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας. Αυτή η συμφωνία του 1950 στην Κωνσταντινούπολη εγκρίθηκε από το Συμβούλιο του ΙCΑΟ τον Δεκέμβριο 1950 και τον Φεβρουάριο 1958».

Η κυβέρνηση παραποιεί σκοπίμως την απόφαση του 1950, διότι τις συντεταγμένες 3555Ν του ΙCΑΟ 1950 τις μετακινεί 10 ν.μ. βορείως και αναγράφει 3605 Ν ανατολικά Καστελόριζου. Η παραποίηση αυτή έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα κύριο σημείο, βάσει του οποίου η Άγκυρα υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι ικανή να εφαρμόσει τους κανόνες και τις αποφάσεις του ΙCΑΟ στην περιοχή του Αιγαίου, με αποτέλεσμα να ζητήσει όποτε το αποφασίσει την αναδιάταξη του FIR Αθηνών για να φτάσει μέχρι τη μέση του Αιγαίου.

Χάθηκε από το 1993 η απόφαση του 1958 της Διάσκεψης του ΙCΑΟ

Μια σωστή απάντηση που θα έπρεπε να δίνει η κυβέρνηση για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων είναι: «Το FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης καθορίστηκε το 1950 από τις εκβολές του Έβρου στις συντεταγμένες 4045Ν και 2610E, μετά ακολουθεί τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας στις συντεταγμένες 3555Ν και 3000Ε (15 ν.μ. ανατολικά Καστελόριζου). Το 1958 η περιοχική συμφωνία της Γενεύης με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, το σημείο 3555 (ανατολικά Καστελόριζου), μετακινήθηκε 3605Ν (10 ν.μ. βορείως προς τις ακτές της Τουρκίας). Ωστόσο την απόφαση του 1958 δεν μπορεί να την υποστηρίξει η κυβέρνηση, δεδομένου ότι τον Ιούλιο του 1993, επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη διαπιστώθηκε, σύμφωνα με τον όγκο διαθέσιμων εγγράφων, ότι η απόφαση του 1958 της Διάσκεψης του ΙCΑΟ μαζί με τα πρακτικά έχουν εξαφανιστεί ή κλαπεί, γι’ αυτόν τον λόγο το ΥΠΕΞ δεν μπορεί να επικαλεστεί την απόφαση του 1958 για να υποστηρίξει τα ελληνικά συμφέροντα.

Δυστυχώς από το 1993 έως σήμερα καμιά κυβέρνηση δεν φρόντισε να ανακτήσει το χαμένο έγγραφο και τα πρακτικά 1958 του ΙCΑΟ, ενώ η παρούσα κυβέρνηση εξακολουθεί να συγκαλύπτει το θέμα για καλό κλίμα στο Αιγαίο (ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την άσχημη κοιμωμένη σε χειμερία νάρκη). Στην τωρινή ελληνική αγγελία αναγράφεται για παραπλανητική ενίσχυση της παραποίησης της απόφασης ΙCΑΟ 1950 η ελληνική διεθνής αγγελία 1709/2007, στην οποία παραπέμπει η ελληνική κυβέρνηση για να ρίξει σκοτάδι και να συγκαλύψει την παραποίηση της απόφασης 1950 του ΙCΑΟ.

Στην ελληνική αγγελία 1709/2007 αναγράφονται πέραν των άλλων: «Το FIR Αθηνών/Κωνσταντινούπολης μεταξύ των σημείων 4045Ν 2610Ε και 3605Ν 3000Ε καθορίζεται από τα δυτικά σύνορα της Τουρκίας». Η παραποίηση αυτή των συντεταγμένων 3555Ν του ΙCΑΟ σε 3605 συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με την κυβέρνηση να προσπαθεί σήμερα να συγκαλύψει την απώλεια της απόφασης ΙCΑΟ 1958, η οποία διαπιστώθηκε τον Ιούλιο του 1993 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα τόσα χρόνια η Τουρκία να έχει αποκτήσει το πλεονέκτημα αίτησης αναδιάταξης του FIR Αθηνών από το ICAO, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ύπαρξη της χώρας.

Η Τουρκία με την απώλεια της απόφασης 1958 καθορίζει 16 ν.μ. χωρικά ύδατα και όχι 6 ν.μ. από Ρόδο και ανατολικά, με αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η ΑΟΖ Ρόδου-Καστελόριζου, διότι τα 16 ν.μ. μπαίνουν σφήνα και εξαφανίζουν την ΑΟΖ Ρόδου-Καστελόριζου, γεγονός που οδήγησε και στην οριοθέτηση της τουρκολιβυκής ΑΟΖ.

Προς άρση κάθε αμφιβολίας και παρανόησης η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει ως τεκμήριο την ελληνική διεθνή αγγελία Α 1709 6 Σεπτεμβρίου 2007 και την Α 3245 21 Αυγούστου 2024.

Η ελληνική διεθνής αγγελία Α 3245/2024 που παραποιεί τις περιοχικές συμφωνίες του ΙCΑΟ

Η ελληνική διεθνής αγγελία Α 1709/2007

Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

Η δημοσιογραφία στην υπηρεσία της εξουσίας

 Του Νίκου Γ. Μερτζάνη

Έψαχνα και έψαχνα στο βολικό διαδίκτυο να μου δώσει δεδομένα να γράψω και χρησιμοποιούσα λέξεις-κλειδιά όπως «η ενημέρωση στα βράχια», «η δεοντολογία της πλάκας», «η απαξιωμένη δημοσιογραφία και οι απαξιωμένοι δημοσιογράφοι». Τίποτα δεν μου έβγαλε, παρά μόνο ένα κείμενο από το μακρινό 2016, που είχε δημοσιευτεί στον Παρατηρητή της Θράκης. Σε αυτό το κείμενο διάβασα και την παράγραφο που παραθέτω: «Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι η δημοσιογραφία ειδικά έτσι όπως ασκείται στην πρωτεύουσα και φτάνει στο πανελλήνιο έχει από καιρό απαξιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας. Γνωστά είναι εξάλλου από χρόνια τα συνθηματικού χαρακτήρα κοσμητικά επίθετα που συνοδεύουν τη λέξη δημοσιογράφος» (πηγή: www.paratiritis-news.gr).

Έπειτα από οκτώ χρόνια, τι έχει αλλάξει; Έπειτα από τόσες πολλές καθόδους στις κατηφόρες της απαξίωσης, πώς μπορούμε σήμερα να διεκδικήσουμε τον σεβασμό από τους πολίτες, όταν έχουμε «κατοχυρώσει» τη θέση 107 στην ενημέρωση; Όταν είμαστε οι πλέον απαξιωμένοι εργαζόμενοι της Ευρώπης, ως κλάδος, ως επαγγελματίες, όλα μαζί, ό,τι θέλετε κρατάτε, πώς είναι δυνατόν να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη αυτών που υποκριτικά διαλαλούμε ότι υπηρετούμε;

Στη συνείδηση της κοινής γνώμης είμαστε στην ίδια κατηγορία με τους πολιτικούς και αυτό δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν από μας που αυτοπροσδιορίζεται ως δημοσιογράφος, σε κανένα δημοσιογραφικό σωματείο, σε κανένα μέσο ενημέρωσης που θέλει να κρατήσει έστω και ένα μικρό ψήγμα αντικειμενικότητας. Είναι πολλά τα επιχειρήματα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια και δείχνουν την απαξίωση της δημοσιογραφίας, αλλά θα αρκεστώ στα όσα έχουν γίνει τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Όχι δεν περνούν στη λήθη τα «εγκλήματα» που έχουμε κάνει ως κλάδος στην κάλυψη μεγάλων γεγονότων, όπως οι υποκλοπές, τα Τέμπη και άπειρων οικονομικών σκανδάλων, αλλά αυτό που συνέβη την περασμένη Τρίτη το απόγευμα στην Πεντέλη είναι το τελευταίο καρφί στην καταπληγωμένη ελληνική δημοσιογραφία.

Θα αφήσω στην άκρη την κάλυψη της καταστροφικής πυρκαγιάς που άρχισε από τον Βαρνάβα και έφτασε στο Χαλάνδρι, αλλά θα βάλω ακόμα έναν χαρακτηρισμό, ο οποίος δεν τονίστηκε αρκετά. Η φωτιά αυτή ήταν και φονική. Μία γυναίκα κάηκε στην εταιρία όπου εργαζόταν. Θα αφήσω στην άκρη το γεγονός ότι στις τηλεοπτικές οθόνες κατά τη διάρκεια των ενημερώσεων και των συνεντεύξεων των αρμοδίων όλοι μας αρκεστήκαμε στη διαβεβαίωση ότι «η φωτιά στην αρχή της αντιμετωπίστηκε αμέσως, μέσα σε πέντε λεπτά, αλλά μετά ξέφυγε». Δεν έμεινε αναπάντητο το «γιατί». Απλώς δεν έγινε η ερώτηση. Ή κι αν έγινε η ερώτηση, χάθηκε μέσα στο πλήθος των εικόνων της φωτιάς και της ανησυχίας για το πού θα σταματήσουν οι φλόγες και δεν την άκουσα.

Θα σταθώ στα όσα έγιναν έξω από το δημαρχείο Πεντέλης, όπου είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες άνθρωποι, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την αδυναμία του κράτους να προστατέψει τις περιουσίες τους. Είναι γεγονός ότι υπήρχαν μεγάλη ένταση και πολλά υβριστικά συνθήματα, που είχαν στόχο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τους υπουργούς που έκαναν «παρέλαση», για να συμμετάσχουν σε μια σύσκεψη-παρωδία. Αυτή, λοιπόν, η συγκέντρωση, έξω από το δημαρχείο Πεντέλης, σύμφωνα με πολλά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της ΕΡΤ, δεν έγινε ποτέ. Δεν έπαιξε ούτε ένα πλάνο στο δελτίο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, δεν ακούστηκε ούτε ένα από τα συνθήματα. Ελάχιστες εικόνες «βρήκαν» χώρο και στα δελτία ειδήσεων των υπόλοιπων τηλεοπτικών σταθμών, ενώ την επόμενη μέρα ελάχιστες εφημερίδες, όπως η «δημοκρατία», είχαν στην πρώτη σελίδα την αντίδραση των πολιτών απέναντι στον πρωθυπουργό.

Πόσο τιμητικό είναι για όλους εμάς αυτή η προσπάθεια απόκρυψης ενός γεγονότος; Πότε θα σταματήσει η δημοσιογραφία να είναι η υπηρέτρια της εξουσίας;

πηγή:https://www.antinews.gr/57555/politiki/i-dimosiografia-stin-ypiresia-tis-exoysias/

Όταν ευημερούν οι αριθμοί ευημερεί και ο πλούτος στους 'Έλληνες - “Απαισιοδοξότατοι” οι Έλληνες για ακρίβεια, κατοικία και εισόδημα!! - Ποιος λέει την αλήθεια!

 Οι Έλληνες είναι οι πιο απαισιόδοξοι στην Ευρωζώνη τόσο αναφορικά με τον πληθωρισμό όσο και με το εισόδημά τους με βάση τη μηνιαία έρευνα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον Ιούλιο, που δημοσιεύτηκε το απόγευμα της Παρασκευής (23/8).

Συνολικά, με βάση την έρευνα για τον Ιούλιο οι καταναλωτές στην Ευρωζώνη “ανεβάζουν” τον πήχη πληθωριστικών προσδοκιών. Συγκεκριμένα, τα νοικοκυριά εκτιμούν ότι οι τιμές θα αυξηθούν κατά 2,8% τους επόμενους 12 μήνες – όπως και τον Ιούνιο – ενώ αναμένουν ότι ο πληθωρισμός θα είναι 2,4% μετά από τρία χρόνια από 2,3% τον Ιούνιο.

Οι Έλληνες βέβαια, μακράν πιο απαισιόδοξοι, αναμένουν ότι ο πληθωρισμός σε 12 μήνες θα αυξηθεί με ρυθμό 9,9%, δηλαδή, με υπερτριπλάσια ταχύτητα από τη μέση εκτίμηση στην Ευρωζώνη.

Ουσιαστικά, η “αίσθηση” ακρίβειας είναι πολλαπλάσια από την επίσημη, που καταγράφει τόσο η ΕΛΣΤΑΤ, όσο και η Eurostat. Συγκεκριμένα, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Ιούλιο έτρεχε με 2,7%, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και 3% σύμφωνα με τον εναρμονισμένο δείκτη τιμών καταναλωτή της Eurostat.

Αναφορικά με τον πληθωρισμό μετά από τρία χρόνια, οι Έλληνες προβλέπουν  ότι θα τρέχει με ρυθμό 8,1%, λίγο χαμηλότερα από το 8,4% τον Ιούνιο αλλά και πάλι με υπετριπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τις εκτιμήσεις των άλλων νοικοκυριών.

Ο αριθμός των αιτήσεων που προέρχονται από τα χαμηλότερα εισοδηματικά πεμπτημάρια συνέχισαν να αυξάνονται, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο που έχει παρατηρηθεί από την έναρξη της σειράς.

Σε σχέση με τις “αναμονές” των καταναλωτών στην Ευρωζώνη για την αύξηση του καθαρού εισοδήματός τους και πάλι οι Έλληνες είναι μακράν πιο απαισιόδοξοι. Έτσι, ενώ οι προσδοκίες για την αύξηση του καθαρού εισοδήματός τους μετά από 12 μήνες για το μέσο Ευρωπαίο μειώθηκαν στο 1,1% από 1,4% τον Ιούνιο, οι αντίστοιχες προσδοκίες των Ελλήνων μειώθηκαν περισσότερο καθώς αναμένουν ότι το εισόδημά τους θα μειωθεί 3,3% ενώ τον Ιούνιο ανέμεναν μείωση 2,7% και τον Μάιο 1,8%.

Η ευρωζώνη και η ανάπτυξη

Επίσης, οι προσδοκίες οικονομικής ανάπτυξης για τους επόμενους 12 μήνες έγιναν πιο αρνητικές, όντας στο -1,0%, έναντι -0,9% τον Ιούνιο. Εν τω μεταξύ, οι προσδοκίες για το ποσοστό ανεργίας τους επόμενους 12 μήνες παρέμειναν αμετάβλητες στο 10,6%, το χαμηλότερο επίπεδό τους από την έναρξη της σειράς. Οι καταναλωτές συνέχισαν να αναμένουν ότι το μελλοντικό ποσοστό ανεργίας θα είναι ελαφρώς μόνο υψηλότερο από το εκτιμώμενο τρέχον ποσοστό ανεργίας (10,1%), υποδηλώνοντας μια γενικά σταθερή αγορά εργασίας.

Σημειώνεται ότι τα τριμηνιαία στοιχεία έδειξαν ότι οι άνεργοι ερωτηθέντες ανέφεραν μείωση στην αναμενόμενη πιθανότητα εύρεσης εργασίας τους επόμενους τρεις μήνες, η οποία μειώθηκε στο 26,6% τον Ιούλιο, από 27,5% τον Απρίλιο. Οι εργαζόμενοι ερωτηθέντες ανέφεραν επίσης ότι η αναμενόμενη πιθανότητα απώλειας εργασίας τους επόμενους τρεις μήνες αυξήθηκε σε 8,9% τον Ιούλιο, από 8,7% τον Απρίλιο.

Το κόστος κατοικίας

Επίσης, τον Ιούλιο του 2024 οι καταναλωτές περίμεναν ότι η τιμή του σπιτιού τους θα αυξηθεί κατά 2,6% τους επόμενους 12 μήνες, η οποία ήταν ελαφρώς χαμηλότερη από τον Ιούνιο (2,7%).

Βέβαια, το αντίστοιχο ποσοστό για τους Έλληνες είναι στο 8,5%.

Συνολικά, στην Ευρωζώνη, τα νοικοκυριά στο χαμηλότερο εισοδηματικό πεμπτημόριο συνέχισαν να αναμένουν υψηλότερη αύξηση στις τιμές των κατοικιών από εκείνα του υψηλότερου εισοδηματικού πεμπτημόριου (3,2% και 2,5% αντίστοιχα), αν και η διαφορά μειώθηκε κάπως.

Οι προσδοκίες για επιτόκια στεγαστικών δανείων 12 μήνες αργότερα παρέμειναν σταθερές στο 4,8%. Των Ελλήνων κινούνται αυξητικά όντας στο 8,3%. Όπως και τους προηγούμενους μήνες, τα νοικοκυριά με το χαμηλότερο εισόδημα ανέμεναν τα υψηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων 12 μήνες πριν (5,4%). Το καθαρό ποσοστό των νοικοκυριών που ανέφεραν σύσφιξη (σε σχέση με εκείνα που ανέφεραν χαλάρωση) στην πρόσβαση σε πιστώσεις τους προηγούμενους 12 μήνες μειώθηκε περαιτέρω, όπως και το καθαρό ποσοστό εκείνων που αναμένουν αυστηροποίηση τους επόμενους 12 μήνες.

Και οι δύο δείκτες παρέμειναν κοντά στα επίπεδα που παρατηρήθηκαν τελευταία το δεύτερο τρίμηνο του 2022. Το μερίδιο των καταναλωτών που ανέφεραν ότι έκαναν αίτηση για πίστωση τους τελευταίους τρεις μήνες, το οποίο μετράται σε τριμηνιαία βάση, αυξήθηκε σε 17,2% τον Ιούλιο από 16,8% τον Απρίλιο . Ο αριθμός των αιτήσεων που προέρχονται από τα χαμηλότερα εισοδηματικά πεμπτημάρια συνέχισαν να αυξάνονται, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο που έχει παρατηρηθεί από την έναρξη της σειράς.

https://www.news247.gr/oikonomia/apaisiodoxotatoi-oi-ellines-gia-akriveia-katoikia-kai-eisodima/