Αυτό το μήνυμα έλαβε ο Πρωθυπουργός;
Του φταίει ο κ. Σκρέκας για το μισό κιλό φέτας και τα υποδεέστερα γερμανικά απορρυπαντικά;
Και προάγει αυτούς που αφήνουν διαρροές των προσωπικών δεδομένων εκλογέων;
Δεξιά Ανακύκλωση.
Περσινά ξινά σταφύλια.
Το κεντρικό πρόσωπο του ανασχηματισμού ήταν ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης κ. Κώστας Σκρέκας, στον οποίο ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης χρέωσε την αποτυχία της κυβέρνησης να ρίξει τον πληθωρισμό, να ελέγξει το πρόβλημα της ακρίβειας. Και με απόφαση του ο βουλευτής από τα Τρίκαλα απομακρύνθηκε από το υπουργείο.
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της θητείας του, δεν ήταν ερήμην του πρωθυπουργού. Για παράδειγμα η σύγκρουση με τις πολυεθνικές, η επιβολή προστίμων σε μεγάλες εταιρείες, οι αλλαγές στο πλαίσιο των προσφορών, το πλαφόν στα μικτά κέρδη εταιρειών σε κλάδους με βασικά καταναλωτικά αγαθά κλπ δηλαδή ευθείες ή έμμεσες παρεμβάσεις στην ελεύθερη αγορά αλλά και στα λογιστήρια των επιχειρήσεων, απαιτούσαν την έγκριση του πρωθυπουργού. Και ο κ. Μητσοτάκης την έδωσε. Κι επιπλέον φρόντιζε ανά τακτά διαστήματα να διαφημίζει και να επικοινωνεί αυτές τις παρεμβάσεις.
Η απομάκρυνση Σκρέκα, είναι προφανές ότι αποφασίστηκε, για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους. Ο πρωθυπουργός πρέπει να πείσει όσους αποδοκίμασαν την κυβερνητική πολιτική στις εκλογές πώς έλαβε το μήνυμα και ό,τι κάτι θα κάνει…
Οι αλλαγές προσώπων σε μία κυβέρνηση σπάνια έχουν απήχηση στην κοινή γνώμη. Εκτός αν πρόκειται για κραυγαλέες περιπτώσεις.
Αυτό που οι πολίτες επικροτούν ή αποδοκιμάζουν είναι οι πολιτικές.
Και η κυβέρνηση στο θέμα της ακρίβειας δεν δείχνει να αλλάζει στρατηγική. Το δείχνει κι ο πληθωρισμός με τις ανατιμήσεις να συνεχίζουν να τρέχουν και με την αγορά να προβλέπει πώς οι τιμές δεν θα αποκλιμακωθούν γρήγορα.
Άλλο ένα σημείο που φανερώνει την επιμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην αναποτελεσματική πολιτική της είναι η άρνηση να μειώσει τον ΦΠΑ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρόσφατα ήταν κάθετος στη μείωση του φορολογικού συντελεστή στα τρόφιμα. Κι ο λόγος δεν είναι άλλος από την αδυναμία ή ανυπαρξία του φορολογικού μηχανισμού να ελέγξει τη μετακύλιση της μείωσης στα ράφια. Και παρά το γεγονός πώς αυτή η στρέβλωση θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο μεταρρυθμιστικής πολιτικής, εντούτοις ο πρωθυπουργός προτιμά να αναλώνεται στη «θυσία Σκρέκα» παρά στο να κάνει σοβαρή και ουσιαστική δουλειά…
πηγή:https://www.ot.gr/2024/06/14/apopseis/opinion/o-skrekas-feygei-i-akriveia-menei-kai-o-fpa-den-katevainei/
Ολόκληρο το έγγραφο
.jpg)
ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
. Την τελευταία προεκλογική ημέρα τα αποκάλυψε όλα:
Το 41% που εξελίχθηκε σε 28% δείχνει ότι αφού δεν αξιωνόμαστε υγιή αντιπολίτευση, γίναμε αντιπολίτευση! Μας βγάζω το καπέλο. Οι λοιποί; Αενάως ετοιμόρροπα επιρρεπείς στα χάδια του επόμενου λαϊκιστή που θα τους τάξει λαγούς με πετραχήλια. Μέχρι να κάνουμε τη γνωστή διαδρομή… Που όλοι θα τα χάσουμε όλα. Και φτου κι από την αρχή
Ρέα Βιτάλη
Είναι μια ακροβασία χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Και ένα ύπουλο αεράκι που φυσάει μπαϊράκι: «Και τι έχω να χάσω;». Και γι’ αυτό φταίνε πολύ περισσότεροι από όσους πρόχειρα βγάζουμε στη σέντρα. Και μιας που είμαστε χρονικά μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, ας αρχίσουμε από τους ευρωβουλευτές όλων των κομμάτων.
Θαρρείς ότι λαμβάνουν μέρος σε μια λαχειοφόρο αγορά, όπου μόλις κληρωθούν, αποχωρούν για να ζήσουν ζωή χαρισάμενη, μακριά από τα μάτια των πολιτών, μην και τους πιάσει «μάτι». Πώς χάνονται; Τι υπηρεσίες προσφέρουν; Πόσο τυπικοί είναι στα καθήκοντά τους; Τι γνώση μεταφέρουν στους πολίτες; Τι έχουν να απαντήσουν στα δημοσιεύματα που ξεμπροστιάζουν την αξιολόγησή τους ως μια από τις χαμηλότερες όλων;
Ακρα του τάφου σιωπή. Ούτε καν θίχτηκαν. Εμφανίζονται πάντα λίγο πριν από τη διεκδίκηση επανεκλογής τους με τον αέρα του Ευρωπαίου και του οικονομικά τακτοποιημένου για να μας ξεπετάξουν αμπελοφιλοσοφίες. Από την άλλη, έχουμε την κυβέρνηση με ποσοστό 28% πια.
Οταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως αρχηγός της ΝΔ, ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας μας, έπειτα από μια μακρά οικονομική κρίση που έκαψε ξερά και χλωρά και μια τελευταία σκηνή δράματος, κάτι σαν μεγάλο φινάλε, όπου τελειωτικά χάθηκε κάθε επαφή με κάθε είδους αυτονόητο, νιώσαμε ότι επιτέλους υπήρχε κάποιος με τον οποίο συνεννοηθήκαμε τα αυτονόητα ως αυτονόητα. Ξεκίνησε γκαζωμένος, με συνεργάτες που δεν είχαν κομματικές παρωπίδες, διευρύνοντας κομματικά σύνορα.
Αλλωστε, τι να μας χώριζε ύστερα από τόσα χρόνια σε ένα κοινό δράμα; Ποιο κόμμα να παραστήσει τον άγιο στο άλλο; Αυτή η ιερή ώσμωση που είχε κατακτηθεί στην κοινωνία μετουσιώθηκε σε ένα ενδιαφέρον, καθαρό Κέντρο κεντρένιο. Οπως λοιπόν προανέφερα, κατέφθασε σαν έτοιμος από καιρό και συνεννοηθήκαμε… Ασφάλεια.
Η ασφάλεια, να σας θυμίσω, ήταν τότε η πρώτη μας προτεραιότητα. Ηλεκτρονική διακυβέρνηση (γιατί είχαμε γκώσει από γραφειοκρατία και υπαλλήλους που πληρώνονταν για να βασανίζουν τον πολίτη). Δικαιοσύνη, γιατί είχαμε καμαρώσει τον Κουφοντίνα να κόβει βόλτες και να διεκδικεί δικαιώματα.
Παιδεία, γιατί είχαμε δει πρύτανη να χλευάζεται με ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος. Υγεία, γιατί ήμασταν ακόμα στα ράντζα, τον Αγιο Σάββα ως το μόνο Ογκολογικό και την έννοια Ανακουφιστική ως άγνωστη λέξη. Φορολογική δικαιοσύνη, γιατί είχαμε φτύσει αίμα τα συνήθη υποζύγια. Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Αγροτικός τομέας. Να συνεχίσω; Ζητούσαμε… Ζητούσαμε… Ολα! Ολα!
Επειγόμασταν για τα πάντα, γιατί τα πάντα είχαν αποκαλυφθεί σμπαράλια. Ως «κακοκτισμένα» πρόχειρα, συμφεροντολογικά, μικροκομματικά, κοροϊδευτικά. Θυμάστε έστω και έναν τομέα, έναν θεσμό που να λειτουργούσε σωστά; Κράτος κατ’ επίφασιν. «Από πού να αρχίσεις και πώς;..». Καλά ξεκίνησε, όταν ξεκίνησε.
Με αντίπαλο ακόμα και το ίδιο του το κόμμα. Πρώτη τετραετία. Τόσο πολυμέτωπη διαχείριση παράλληλα με όλα τα κακά της διεθνούς μοίρας! Κι έλεγα τότε, να δεις θα έρθουν καλύτερες μέρες και δεν θα ξέρουμε να τις διαχειριστούμε. Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι η πολιτική πια έχει απαξιωθεί και στους κόλπους της κυρίως εισέρχονται «περιπτώσεις», για να το πω κομψά. «Ποιος σοβαρός άνθρωπος να μπει σε αυτή την αρένα;», όπως και λέμε αναμεταξύ μας. Και φτάσαμε στη δεύτερη τετραετία.
Με την τραγωδία των Τεμπών ενδιαμέσως να έχει παγώσει το σύμπαν μας ως ανώμαλη προσγείωση-υπενθύμιση-ματαίωση. «Η στιγμή της σύγκρουσης του κράτους με τον χειρότερο εαυτό του». Ναι. Σε κάθε πεδίο. Ακόμα και με έναν εγκληματικά, από ανενημέρωτο έως αφελή υπουργό που διαβεβαίωνε την ασφάλεια των τρένων. Που επανεξελέγη.
Στη δεύτερη τετραετία λοιπόν, και παρά το 41% του λαού που έδινε γκάζι όσο ποτέ… Μια αδιανόητα ενισχυτική στιγμή στην ιστορία της πολιτικής… Η κυβέρνηση αντιστρόφως με την προτροπή χαμήλωσε ταχύτητα… Χαμήλωσε, χαμήλωσε… Στιγμές στιγμές, αναρωτιόσουν μήπως και έσβησε. Μονοθεματικά απονήρευτο μού μοιάζει το «Πήραν τα μυαλά τους αέρα», αν και πολλών μπορεί να πήραν.
Εγώ όμως, έτσι για να δώσω και μια άλλη εκδοχή, θα σας έλεγα ότι η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο Χ. Εκεί που πρέπει να συγκρουστείς αυ-το-κτο-νι-κά. Εκεί που δεν σηκώνει πια πασαλείμματα, ξεπέτες, μισοδουλειές. Δηλαδή εκεί που πρέπει να συγκρουστείς, γνωρίζοντας ότι μετά θα πεθάνεις. Η χώρα μας διαχρονικά κυβερνιέται, όχι από κυβερνήσεις, αλλά από ισχυρότατες μικροκυβερνήσεις και δυο τρία ονόματα βαρβάτα.
Για να γίνει δουλειά εις βάθος, για να αξιωθούμε κράτος, πρέπει να τους βλάψεις όλους αυτούς, να μην τους υπολογίσεις. Ε μετά θα πέσεις. Αυτό, αγαπητοί, είναι για μένα το Χ . Το ραντεβού που εμφανίζεται και ο λαϊκιστής που μυρίζεται την ευκαιρία. Στο «λαϊκιστής» συμπεριλαμβάνεται και ο αντιπολιτευόμενος αλλά, ακόμα ακόμα, και ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Χονδρικά τι σας λέω; Αν αυτό (το όποιο «αυτό») δεν αλλάξει, τίποτα δεν θα αλλάζει. Αλλά…
Προσέξτε αυτό το κομβικό! Αν αυτό (το όποιο «αυτό») αλλάξει, θα πέσει η κάθε κυβέρνηση. Λέω ψέματα; Αναρωτιούνται πολλοί αν γίναμε σοφότεροι στα χρόνια. Οι προηγουμένως σκεπτόμενοι έγιναν παραπάνω. Το 41% που εξελίχθηκε σε 28% αυτό δείχνει. Κατά πόδας τους παρακολουθούμε! Αφού δεν αξιωνόμαστε υγιή αντιπολίτευση, γίναμε αντιπολίτευση! Μας βγάζω το καπέλο.
Οι λοιποί; Αενάως ετοιμόρροπα επιρρεπείς στα χάδια του επόμενου λαϊκιστή που θα τους τάξει λαγούς με πετραχήλια. Η πλειοψηφία ενός κάποτε «Οχι»… Σε μετεξέλιξή ενός «Και τι έχω να χάσω», που ενεργεί ως όντως να μην έχουν να χάσουν τίποτα, γιατί και δεν έχουν να χάσουν. Μέχρι να κάνουμε τη γνωστή διαδρομή… Που όλοι θα τα χάσουμε όλα. Και φτου και απ’ την αρχή.
Ας λέμε αλήθειες. Αναζητούμε επειγόντως μια αποφασιστική κυβέρνηση σε αποστολή λυτρωτικής αυτοκτονίας. Ως ενθαρρυντική αναπτέρωση μπορώ να τους μεταφέρω τα σπουδαία λόγια της μακαρίτισσας δημοσιογράφου Μαρίας Ρεζάν που είχα ίνδαλμα από τα μικράτα μου «Τίποτα πιο ωραίο από μια νύχτα που ο ουρανός της είναι γεμάτος αστέρια. Και η αίσθηση ότι έκανες το καθήκον σου». Αυτά.
ΥΓ. Με τους χαιρετισμούς μου και τη βαθιά μου εκτίμηση σε όσους, ελάχιστους, στην Ιστορία της χώρας μας έπραξαν το καθήκον τους, λοιδορήθηκαν, χλευάστηκαν, και, εννοείται, ακολούθως δεν εξελέγησαν. Τιμωρούμενοι γιατί είπαν αλήθειες και έπραξαν κατά συνείδηση μήπως και προλάβουν, αυτά που ποτέ δεν πρόλαβαν.
Πηγή: Protagon.gr
Επέλεξα μάλιστα αυτή η πρώτη συνεδρίασή μας μετά τις ευρωεκλογές να συμπέσει και με τη νέα μας σύνθεση, ακριβώς για να εκπέμψουμε ένα συνολικό μήνυμα δυναμικής επανεκκίνησης, γιατί η 9η Ιουνίου ήταν ένας σταθμός στην ως τώρα διαδρομή μας, κυρίως όμως είναι και μία αφετηρία προς την τριετία η οποία ακολουθεί.
Παρά τις δεδομένες δυσκολίες αυτής της προεκλογικής μάχης -και ευχαριστώντας σας όλες και όλους για τον αγώνα τον οποίον δώσατε-, η επόμενη μέρα βρίσκει την παράταξή μας πρώτη και με ισχύ μεγαλύτερη από το άθροισμα των δύο επόμενων αντιπάλων μας, αλλά βρίσκει και την Ελλάδα ευρωπαϊκό πυλώνα σταθερότητας. Μην ξεχνάμε ότι κράτη όπως η Γαλλία αλλά και η Γερμανία αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρές εσωτερικές αναταράξεις, κάτι το οποίο πιστεύω ότι ενισχύει τον δικό μας ρόλο στη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Τα ποσοστά μας βέβαια δεν έφτασαν τον στόχο τον οποίο είχαμε θέσει. Ξέρουμε καλά ότι πολλοί πολίτες οι οποίοι μας στήριξαν στις εθνικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 επέλεξαν την αποχή. Δεν επέλεξαν όμως -και να το τονίσω αυτό- τη στήριξη της αντιπολίτευσης. Αντίθετα, θα έλεγα ότι είναι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που ουσιαστικά καταδικάστηκαν.
Αξίζει να επισημάνουμε, επίσης, ότι σε απόλυτο αριθμό ψήφων δεν είχαμε ουσιαστική ενίσχυση των άκρων. Και αν συνυπολογίσουμε σε αυτά την κόπωση των πολιτών ύστερα από διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, και το γεγονός βέβαια ότι αυτές οι κάλπες δεν εξέλεξαν κυβέρνηση, νομίζω ότι αυτά συμπληρώνουν την εικόνα.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί συμπολίτες μας, με τον τρόπο τους, μας έστειλαν ένα μήνυμα. Μας ζήτησαν, ουσιαστικά, περισσότερη δουλειά και λιγότερα λάθη, μεγαλύτερα αποτελέσματα και μικρότερες καθυστερήσεις, σε μία πορεία χωρίς υποκριτικές στροφές προς τα δεξιά, προς τα αριστερά ή προς το κέντρο, με κατεύθυνση μόνο μπροστά.
Και όσοι αμφιβάλλουν, τους ενθαρρύνω να διαβάσουν μία μέχρι στιγμής αδημοσίευτη συνέντευξη την οποία είχε δώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον Βάσο Βασιλείου, η οποία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε έναν τόμο για τον ιδρυτή της παράταξής μας, στην οποία λέει κάτι πολύ ενδιαφέρον: «υπήρξα», έλεγε ο Καραμανλής, «πάντα προοδευτικός, ανεπηρέαστος από δογματισμούς και προκαταλήψεις. Δεν είμαι ούτε δεξιός, δεν είμαι ούτε κεντρώος, δεν είμαι ούτε αριστερός, ώστε κάθε φορά να μπορώ να επιλέγω τη λύση που συμφέρει τον τόπο μου».
Υπό τα νέα αυτά δεδομένα, το 41% των εθνικών εκλογών προφανώς εξακολουθεί και καθορίζει, ως τις επόμενες εθνικές εκλογές του 2027, τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, και αυτοί δεν αλλάζουν. Προς το παρόν, όμως, υποχωρεί από το προσκήνιο, τόσο ως αντιπολιτευτικό φόβητρο περί δήθεν αλαζονείας όσο όμως και ως αφορμή δικού μας εφησυχασμού ή και ενίοτε έπαρσης.
Κάτι όχι κατ΄ ανάγκη κακό, πολύ περισσότερο όταν αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται να βλέπει κατάματα τις αδυναμίες της και να τις ξεπερνά, γιατί νομίζω ότι είναι σαφές ότι οι πολίτες την περασμένη Κυριακή μάς έστειλαν ένα μήνυμα: «σας εμπιστευόμαστε αλλά προσπαθήστε περισσότερο. Δεν πιστεύουμε στα “λεφτόδεντρα” αλλά έχουμε υψηλές απαιτήσεις από εσάς. Πατήστε γκάζι και όχι φρένο. Σας θέλουμε δίπλα και όχι απέναντι».
Αυτές, λοιπόν, οι διαθέσεις είναι και στο εξής οι πυξίδες μας στην πολιτική μας δουλειά, όμως, προσέξτε, και στην καθημερινή μας συμπεριφορά, νομίζω με επιδιώξεις οι οποίες είναι συμβατές με τις νωπές εντολές των πολιτών.
Συνεπώς, η αντιμετώπιση της ακρίβειας, το πιο αποτελεσματικό κράτος, η αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, η καλύτερη υγεία και παιδεία, θα έλεγα ότι γίνονται τώρα πιο στοχευμένες προτεραιότητές μας. Χωρίς, ωστόσο, να υπάρχουν χαρτοφυλάκια πρώτης και δεύτερης ταχύτητας ή να μην αυξάνονται οι ταχύτητές μας σε όλα τα πεδία. Κανένα χαρτοφυλάκιο δεν είναι βαρύτερο από κάποιο άλλο.
Κάθε πολίτης θεωρεί το δικό του πρόβλημα ως δική του προτεραιότητα -δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ αυτό- και αυτή καλούμαστε να υπηρετήσουμε.
Όσον αφορά τώρα το υπουργικό σχήμα, επιτρέψτε μου δύο σύντομες παρατηρήσεις: η σύνθεσή του καθορίζεται πάντα με γνώμονα τις ανάγκες. Η εναλλαγή προσώπων δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά την προσπάθειά μας να γινόμαστε συνέχεια πιο παραγωγικοί στο έργο μας, κάτι το οποίο νομίζω ότι διαπιστώνετε και σήμερα, βλέποντας άλλους συναδέλφους που παλιά ήταν μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου να επανέρχονται, άλλους να αναλαμβάνουν διαφορετικές ευθύνες.
Και δεύτερον, βαθιές οργανωτικές αλλαγές στη διάρθρωση των Υπουργείων και της σύνθεσης της κυβέρνησης, ναι, μπορούν να αποδώσουν, αλλά μόνο όταν είναι ώριμες. Γι’ αυτό και παρότι δέχθηκα τέτοιες εισηγήσεις για συγχωνεύσεις, μεταβολές, έκρινα ότι αυτές δεν είναι της στιγμής, γιατί κάτι τέτοιο προϋποθέτει πολλή μελέτη και χρόνο αφομοίωσης αυτών των αλλαγών.
Δεν έχουμε αυτόν τον χρόνο αυτή τη στιγμή. Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε τώρα είναι ένα επιτελείο μάχης με έναν κεντρικό σκοπό: σε κάθε ένα από τους τομείς πολιτικής στους οποίους προΐστασθε να έχουμε ορατό έργο και αποτελέσματα σε συγκεκριμένο χρόνο.
Πάντα, κλειδί της επιτυχίας μας είναι και η αφοσίωση και η εργατικότητα. Ξέρετε πολύ καλά ότι είναι δείκτες για τους οποίους δεν θα κρύψω ότι θα είμαι αυστηρός, όπως πολύ αυστηροί -πιο αυστηροί, θα έλεγα- είναι οι πολίτες που μας κρίνουν.
Η ομαδικότητα νομίζω ότι πάντα ήταν κάτι το οποίο μας χαρακτήριζε και είναι πάρα πολύ σημαντικό να τη διαφυλάξουμε.
Και να τονίσω, επίσης, τη σημασία, και αυτό αφορά τις σχέσεις σας με τους Υφυπουργούς σας, με τους Γενικούς Γραμματείς: η καλή συνεργασία είναι απαραίτητη. Όταν δεν υπάρχει, την πρώτη ευθύνη την έχει πάντα ο προϊστάμενος και όχι ο υφιστάμενος.
Υποδεχόμαστε, συνεπώς, αυτό το νέο ξεκίνημα πιο έμπειροι και πιο αποφασισμένοι, σε μία συγκυρία μάλιστα που η επικράτηση των ιδεών και των θέσεών μας πιστεύω ότι καθρεφτίζεται και στα εσωκομματικά αδιέξοδα της αντιπολίτευσης.
Έχουμε, λοιπόν, την ευκαιρία να στραφούμε ακόμα πιο δυναμικά εναντίον των προβλημάτων, που είναι και οι αληθινοί μας αντίπαλοι. Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο, οι μεταρρυθμίσεις μας θα αποκτούν πραγματικό νόημα.
Μεταρρυθμίσεις σημαίνει ένα αποτύπωμα στην καθημερινότητα, πείθοντας και τους καχύποπτους πολίτες για τις προθέσεις μας, ενώ παράλληλα θα οικοδομούν αυτή την ισχυρή Ελλάδα, την οποία θέλουμε, του 2027.
Μία πατρίδα ισχυρή, στην «καρδιά» της Ευρώπης, με ένα διαφορετικό κράτος, μια ουσιαστικά αναβαθμισμένη υγεία, μια οικονομία στην οποία η ανεργία θα συνεχίσει να μειώνεται και οι μισθοί θα συνεχίζουν να αυξάνονται.
Και βέβαια, παράλληλα, θα ξεκινήσουν και οι δράσεις μας στην Ευρώπη, σε έναν νέο πενταετή κύκλο, στον οποίο θα κριθούν πολλά: η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η συνέχιση μιας αυστηρής, αλλά δίκαιης μεταναστευτικής πολιτικής. Η στήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων σε αυτό το περιβάλλον το οποίο διαρκώς αλλάζει.
Η προσαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στα δεδομένα της κλιματικής κρίσης από τη μία, αλλά και της ανάγκης στήριξης του εισοδήματος των αγροτών μας, από την άλλη. Το δημογραφικό. Ενιαία αμυντική πολιτική. Όλες αυτές είναι προκλήσεις που θα μας απασχολήσουν συνολικά.
Ήδη έχουμε συζητήσει με τη νέα ομάδα των ευρωβουλευτών μας τον τρόπο λειτουργία τους. Είναι σημαντικό να οργανώσουμε καλύτερα τον συντονισμό τους με όλα τα Υπουργεία.
Θα βρεθώ, μετά τη Διάσκεψη Ειρήνης η οποία γίνεται για την Ουκρανία, στις Βρυξέλλες και η ελπίδα μου είναι και ότι, και ως ένας εκ των δύο διαπραγματευτών για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, θα μπορούμε να συμφωνήσουμε στην κατανομή των θέσεων ευθύνης στην ηγεσία της ευρωπαϊκής πυραμίδας γρήγορα.
Νομίζω ότι αυτό θα βγάλει ένα κομμάτι αβεβαιότητας από τη μέση, το οποίο νομίζω ότι δεν κάνει καλό συνολικά στην Ευρώπη, έτσι ώστε τουλάχιστον να έχουμε την ψηφοφορία για τη νέα Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής -η πρότασή μας θα είναι η Ursula von der Leyen και εκτιμώ ότι θα ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο-, να ολοκληρωθεί αυτή η ψηφοφορία πριν από τα τέλη Ιουλίου.
Όσο για εμάς, συνεχίζουμε τη δουλειά μας με την ατζέντα του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως είχε προγραμματιστεί. Θα ξαναπούμε για ακόμα μια φορά το αυτονόητο, ότι όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα.
Και νομίζω ότι αν με τρεις μόνο λέξεις θα προσδιόριζα την προοπτική που εμείς πρέπει να δώσουμε στους πολίτες οι οποίοι μπορεί να μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία, είναι: μαζί στα καλύτερα.
«Μαζί» σημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις μας, οι αλλαγές μας, η ανάπτυξη αφορούν τελικά όλους τους πολίτες και κανείς δεν μένει πίσω και νομίζω στο χέρι μας είναι να κάνουμε νικηφόρα και αυτή τη νέα αρχή.
Καλή δύναμη και πάλι. Καλή αρχή στους συναδέλφους οι οποίοι επανέρχονται στο Υπουργικό Συμβούλιο, σε αυτούς που αλλάζουν ρόλο, και στο χέρι μας είναι, όπως είπα, να ανταποκριθούμε στις υψηλές προσδοκίες, στις δικαιολογημένα υψηλές προσδοκίες των πολιτών.
Ο κύβος ερρίφθη από τον πρωθυπουργό χθες στο Bloomberg.
Η Ελλάδα θα προχωρήσει μέσα στο φθινόπωρο και μέχρι το τέλος του έτους στην πρόωρη αποπληρωμή διακρατικών δανείων που απορρέουν από το πρώτο μνημόνιο, Η κυβέρνηση στοχεύει στην εξοικονόμηση περίπου 300 εκατ. ευρώ κατ’ έτος από τόκους μέχρι το 2028, με ταυτόχρονη βελτίωση του προφίλ του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Μάλιστα, ενώ οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες που θα καθοριστούν στις 21 Ιουνίου για όλα τα κράτη μέλη συμπεριλαμβάνουν τους τόκους στις κρατικές δαπάνες, τότε θα δοθεί μια επιπλέον δυνατότητα στην αξιοποίηση αυτών των χρημάτων από το 2025 και έπειτα, οπότε και θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται ο αποκαλούμενος «κόφτης» δαπανών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο αναμένεται να σταλεί επιστολή προς τον ESM από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών αλλά και τον ΟΔΔΗΧ, με την οποία θα ζητούν να επιτραπεί η χρήση μέρους των 15,5 δισ. ευρώ που ελήφθησαν από τον ESM ως μαξιλάρι ασφαλείας για τη μεταμνημονιακή περίοδο.
Η χρήση του ποσού αυτού, που αντιστοιχεί περίπου στο 40% του μαξιλαριού των διαθεσίμων του δημοσίου είχε συνδεθεί με περιορισμούς. Πριν από τη χρήση του ποσού για την μείωση του χρέους η Ελλάδα θα έπρεπε πρώτα να εξασφαλίσει τη σχετική άδεια του ESM.
Μετά την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας, και την συνεχόμενη και συνεχιζόμενη πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές η ρήτρα αυτή θεωρείται υπερβολική.
To "μαξιλάρι" του ESM, κλειδωμένο σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος και τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου συνθέτουν ένα συνολικό "μαξιλάρι" το οποίο σήμερα ξεπερνά τα 36 δισ. ευρώ.
Για την αποπληρωμή των 8 δισ. ευρώ, ένα ποσό ύψους 5 δισ. ευρώ από αυτά τα κεφάλαια θα χρησιμοποιηθεί τον Δεκέμβριο για τη νέα πρόωρη αποπληρωμή διμερών δανείων του πρώτου μνημονίου, μαζί με επιπλέον 3 δισ. ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου. Πρόκειται για δάνεια που δόθηκαν στη χώρα μας στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος, το οποίο συμφωνήθηκε το Μάιο του 2010 και περιελάμβανε διμερή δάνεια από τις χώρες της ευρωζώνης (52,9 δισ. ευρώ).
Αξίζει να σημειωθεί ότι εφόσον γίνει η αποπληρωμή των 8 δισ. ευρώ, θα είναι η 4η πρόωρη αποπληρωμή διμερών δανείων. Κι αυτό γιατί έχουν προηγηθεί τον Μάρτιο του 2019 (2,7 δισ. ευρώ προς ΔΝΤ), τον Μάρτιο του 2021 η πρόωρη αποπληρωμή 2,65 δισ. ευρώ (για το 2023 μαζί με την πλήρη πρόωρη προεξόφληση των δανείων του ΔΝΤ ύψους 1,86 δισ. ευρώ), ενώ ακολούθησε μια ακόμα πρόωρη αποπληρωμή δανείων GLF ύψους 5,29 δισ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2023. Για ιστορικούς λόγους, αξίζει να υπενθυμιστεί πως το πρώτο αίτημα για πρόωρη αποπληρωμή του ΔΝΤ είχε τεθεί στις 2 Μαΐου 2019 από τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο στη συνεδρίαση Euroworking Group.
Επισημαίνεται ότι τα δάνεια του πρώτου μνημονίου από την ευρωζώνη ανέρχονται σε 52,9 δις. ευρώ με διάρκεια αποπληρωμής από το 2020 έως τα 2040 και με επιτόκιο Euribor 3 μηνών + 0,5%, γεγονός που τα καθιστά πιο ακριβά από το να βγει η χώρα στις αγορές σε αυτή τη φάση που τα επιτόκια της χώρας είναι σε καλύτερη φάση από τα αντίστοιχα της Ιταλίας και κοντά σε αυτά της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Η Ελλάδα θα πρέπει μέχρι το 2034 να έχει μειώσει τον δείκτη χρέους προς ΑΕΠ κάτω από το 100% προκειμένου να μπορέσει να δανειοδοτηθεί με βάση τα επιτόκια που θα ισχύουν όπως εκτιμούν οι αναλυτές.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ μειώθηκε στο 161,9% το 2023 λόγω της αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ και του πλεονάσματος του πρωτογενούς ισοζυγίου. Ο δείκτης αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω στο 153,9% του ΑΕΠ το 2024 και στο 149,3% το 2025.
πηγή:https://www.ot.gr/2024/06/13/oikonomia/elliniki-oikonomia-giati-i-kyvernisi-speydei-na-spasei-ton-koumpara-gia-to-xreos/
