Συντάξεις: - Την Μεγάλη Εβδομάδα πληρώνονται τα αναδρομικά, σε όσους έγιναν λάθη κατά τον επανυπολογισμό των συντάξεων - Πότε ολοκληρώνεται ο κύκλος των υπόλοιπων αναδρομικών

 

"Κατά κύματα" και σταδιακά έως και το τέλος Μαΐου εξοφλούνται τα αναδρομικά 54 μηνών, που προκύπτουν από τον επανυπολογισμό της σύνταξης τους, χιλιάδες απόμαχοι της εργασίας. Την "σκυτάλη" παίρνουν, οι συνταξιούχοι Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου-  ΔΕΚΟ, με άλλα λόγια του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίοι θα λάβουν τα όποια αναδρομικά τους αναλογούν, στις αρχές της Μεγάλης Εβδομάδας.

Σε ποιους θα καταβληθούν αναδρομικά

Η διαδικασία υπολογίζεται να "κλείσει" τον Μάιο με τους πρώην τραπεζοϋπάλληλους που θα λάβουν και εκείνοι αυξημένα ποσά μηνιαίων αποδοχών, αλλά και αναδρομικά 54 μηνών.

Ειδικότερα, θα καταβληθούν αναδρομικά από τον επανυπολογισμό των συντάξεων σε περίπου 2.000 δικαιούχους Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και με τις συντάξεις Μάιου θα καταβληθούν τα αναδρομικά οι προσαυξήσεις σε περίπου 12.000 πρώην τραπεζοϋπάλληλους.

Πρόκειται για παλαιούς συνταξιούχους τραπεζικούς που είχαν μείνει εκτός επανυπολογισμών. Και σε αυτή την ομάδα τα ποσά που θα πληρωθούν είναι υψηλά και σύμφωνα με εκτιμήσεις ξεπερνούν τα 15.000 ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν τα 50.000 ευρώ.

Για ποιους συνταξιούχους έχουν "κλείσει" οι εκκρεμότητες

Εντούτοις, υπάρχουν και κάποιοι συνταξιούχοι, οι οποίοι δηλώνουν πως ακόμη αναμένουν τον επανυπολογισμό της σύνταξής τους βάσει του ν. 4670/20, κατηγορίες που δεν ανήκουν στις προαναφερόμενες και είναι ως επί το πλείστον μισθωτοί: Όπως επισημαίνουν πηγές του e-ΕΦΚΑ δεν είχαν όλοι οι μισθωτοί δικαίωμα σε επανυπολογισμό σύνταξης και αναδρομικά, αλλά και για όσους είχαν αυτό το δικαίωμα έγινε σχεδόν άμεσα η διαδικασία αναπροσαρμογής των αποδοχών τους και η καταβολή αναδρομικά.

Επί της ουσίας στελέχη του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, εκτιμούν πως με τις προαναφερόμενες κατηγορίες συνταξιούχων "κλείνουν" οι όποιες εκκρεμότητες σε αυτό το πεδίο και αν απομένουν κάποιοι αυτές είναι μεμονωμένες περιπτώσεις.

Για ποιες κατηγορίες συνταξιούχων γίνεται επανυπολογισμός

Υπενθυμίζεται ότι οι επανυπολογισμοί στις μεν νέες συντάξεις γίνονται σε όσους αποχώρησαν με 30 έτη ασφάλισης και άνω από 13/5/2016 έως και τις 30/9/2019, ενώ για τις παλαιότερες συντάξεις αφορούν όσους αποχώρησαν με περισσότερα από 30 έτη έως και 12/5/2016.

Η διαφορά είναι ότι οι νέοι συνταξιούχοι παίρνουν στο χέρι την αύξηση που προκύπτει από τον επανυπολογισμό της σύνταξης, ενώ οι παλαιοί θα πάρουν αύξηση εφόσον η νέα επανυπολογισμένη σύνταξη βγει μεγαλύτερη από τη σύνταξη που έβγαλε ο πρώτος επανυπολογισμός που έγινε με τον νόμο Κατρούγκαλου.

Η διακύμανση των αναδρομικών οφείλεται στις συντάξεις και στο αν και πόση προσωπική διαφορά έχουν οι συνταξιούχοι που πρέπει να μηδενιστεί για να δουν την αύξηση "στην τσέπη".

Επισημαίνεται ότι τα περισσότερα αναδρομικά θα τα λάβουν οι συνταξιούχοι που αποχώρησαν με 35, 38 και 40 έτη ασφάλισης, καθώς σε αυτά τα έτη τα ποσοστά αναπλήρωσης ενισχύθηκαν σημαντικά με τον νόμο Βρούτση.

Οι επανυπολογισμοί αυτοί ισχύουν από την 1η Οκτωβρίου 2019 και μετά.  Δηλαδή, όσοι περιμένουν αυξήσεις από τον επανυπολογισμό θα τις πάρουν με αναδρομικά άνω των τεσσάρων ετών, 54 μηνών συγκεκριμένα έως τον Απρίλιο (Οκτώβριος 2019 – Απρίλιος 2024).

πηγή:https://www.enikonomia.gr/economy/anadromika-nea-pliromi-se-syntaxiouch/550230/

Η Πίστη είναι Απόφαση

 «Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...». Δεν σχολίασα.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Αντί να με δεχθεί στο Δεσποτικό –στο ωραιότερο χωρίς αμφιβολία σπίτι της παλιάς πόλης, εκεί όπου εδώ και ενάμιση αιώνα κατοικούν οι μητροπολίτες μας– με περίμενε σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο τρίτης κατηγορίας, κατάλληλο μάλλον για παράνομα ζευγάρια παρά για τουρίστες, πόσο δε μάλλον για αρχιερείς. «Θέλω την απόλυτη εχεμύθειά σου», μου είχε πει στο τηλέφωνο προτού μου δώσει τον αριθμό του δωματίου του.

Τρόμαξα να τον γνωρίσω. Φορούσε αθλητική φόρμα. «Πού είναι το ράσο σου;» Είχε ξυριστεί, εάν εξαιρέσεις ένα σφηνοειδές μουσάκι, μια φούντα στο πιγούνι του. «Τι έγινε η γενειάδα σου;» Άρχισε να τραντάζεται από λυγμούς. Με τράβηξε μέσα και κλείδωσε την πόρτα πίσω μου. «Εχασα την πίστη μου!» μου ανήγγειλε σπαραχτικά. «Πάει...»

Είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω κάπως. Να τον κάνω να μου μιλήσει.

«Από τη μια στιγμή στην άλλη, Γιώργο, στην κυριολεξία. Ξύπνησα εχθές το πρωί, κοίταξα γύρω μου και ξαφνικά δεν είχα ιδέα τι γύρευα εγώ εκεί. Όχι πως είχα πάθει αμνησία – θα το προτιμούσα. Θυμόμουν στην εντέλεια ποιος ήμουν, ποιον δρόμο είχα ακολουθήσει από παιδί σχεδόν, πώς και γιατί είχα βρεθεί στη μονή πρώτα, στην εκκλησία έπειτα, ταπεινός δούλος Κυρίου. Μου διέφευγε όμως εντελώς το γιατί. Το γιατί της ζωής μου όλης... Ο διάκος μου έφερε καφέ και παξιμάδι, με βοήθησε να ντυθώ. Πήγαμε στη μητρόπολη, να επιβλέψω τις ετοιμασίες για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα πάντα προχωρούσαν στην εντέλεια. Τα πάντα, ωστόσο, μου φαίνονταν εντελώς κενά. Οι παπάδες και τα παπαδάκια. Οι ενορίτισσες που γυάλιζαν το ξύλο του Επιταφίου και οι νεοκόροι που παραλάμβαναν κεριά και λαμπάδες και τα τοποθετούσαν στα παγκάρια. Ακόμα και οι αγιογραφίες στους τοίχους. Ακόμα και ο Παντοκράτωρ στον τρούλο! Τι νόημα είχαν; Τι παρίσταναν;»

Ήπιε μια γουλιά κόκα-κόλα από το τενεκεδάκι και με κοίταξε σαν νήπιο που το ’χουν παρατήσει εν μέση οδώ.

Ο μεγάλος μου αδελφός! Βαγγέλης μέχρι τα δεκάξι του. Βαρλαάμ για τα επόμενα σαράντα χρόνια, αφότου άκουσε την κλήση, το κάλεσμα να αφοσιωθεί στον Θεό. Η ιεροσύνη του στάθηκε τραυματική για την οικογένειά μας. Οι γονείς μας ήταν άνθρωποι πρακτικοί και ανοιχτόμυαλοι για τα μέτρα της επαρχίας –μας ανέθρεψαν με μουσικές, με βιβλία, με τσάρκες– το εμπορικό τού μπαμπά άφηνε καλά κέρδη, η μαμά ξόδευε σε λούσα, σε βεγγέρες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης μαζευόταν στο σαλόνι μας... 
Το «Εν τούτω νίκα» του Βαγγέλη βιώθηκε ως προδοσία. Ο πατέρας βάρεσε τη γροθιά και απαίτησε να δώσει στη Νομική. Εκείνος τον αγνόησε, γράφτηκε στη Θεολογία, μπήκε στην Αθήνα σε μοναστήρι, έβγαινε μόνο για να πάει στη σχολή. Όσο αγωνίζονταν οι γονείς μου να τον πλησιάσουν, τόσο τους γύριζε την πλάτη. 
Τα καλοκαίρια δεν επέστρεφε σε εμάς, επισκεπτόταν το Άγιον Όρος. Στα γράμματα της καημένης της μαμάς –όλο γλυκόλογα και παρακάλια– απαντούσε με χωρία από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. «Με κοροϊδεύει;» απελπιζόταν εκείνη.

Στη χειροτονία του δεν μας κάλεσε. «Εάν εκκλησιαζόσασταν, θα το μαθαίνατε», μας αποστόμωσε δήθεν. Άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά της ιεραρχίας. Το άκαμπτο ήθος του, η αποχή του από φραξιονισμούς και από δολοπλοκίες, βράδυνε την εξέλιξή του. Στα πενήντα πέντε του, εξελέγη επιτέλους μητροπολίτης στον τόπο του.

Ενθρονίστηκε πανηγυρικότατα –οι γονείς μας είχαν από χρόνια πεθάνει– εγώ πήγα στη γιορτή, να καμαρώσουν τα δίδυμα τον μπάρμπα τους μες στα χρυσά του άμφια. Κι ενώ ζύγωνε το πρώτο Πάσχα που από τον αρχιερατικό του θρόνο θα μοίραζε το Άγιο Φως, τον εγκατέλειψε αίφνης η πίστη του!

«Τι στερήθηκα, Γώγο μου, τι αρνήθηκα; Έχωσα το κεφάλι μου στην άμμο κι έχασα τη ζωή μου!» χτυπιόταν. Χαλύβδινος στον όρκο αγαμίας, ανέγγιχτος από τους πειρασμούς, είχε σχηματίσει την πεποίθηση πως «εκεί έξω» ρέει κρουνηδόν μέλι και γάλα. Ότι η κάθε μέρα των ανεκκλησίαστων –έτσι τους αποκαλούσε– τους φέρνει μεν κοντύτερα στην απώλεια, τους ανταμείβει δε με καντάρια ηδονής. «Μίλα μου για τις γυναίκες, για τις κραιπάλες, τους διονυσιασμούς σας! Πήγαινέ με τώρα στα πορνεία!» «Δεν έχουμε πορνεία στην πόλη μας...» «Μη μου λες ψέματα!» «Είναι ελεεινής ποιότητας...» «Ας πάρουμε την πρώτη πτήση για Αθήνα! Έχω λεφτά! Θα τα γλεντήσουμε μαζί!»

Εάν συνέβαιναν αυτά μια δεκαετία νωρίτερα, θα γέλαγα θριαμβευτικά και θα έσπευδα να τον μυήσω στα απαγορευμένα, τα πιπεράτα και τα πρόστυχα. Τώρα όμως; Τώρα πια; Εκείνος μεν είχε ασπρίσει και βαρύνει – το θέαμά του να τσαλαβουτάει στις απολαύσεις θα ήταν κωμικό, για να μην πω θλιβερό. Εγώ δε είχα στραγγίξει από το αλλοτινό μου κέφι –δούλευα σαν τον σκλάβο για να πληρώνω τα δίδυμα και τη διατροφή της μάνας τους– δεν άδειαζα ούτε γκόμενα να πιάσω κι ας παρέμενα τζόβενο...

«Ζέχνει η ζωή εκεί έξω, αδελφούλη...» τον προσγείωσα. «Δεν ξέρω τι σου εξομολογούνται, τους βγαίνει πάντως το λάδι για να τα φέρνουν βόλτα. Όχι τόσο για να εξασφαλίζουν τον επιούσιο. Όσο για να κρατάνε τις ισορροπίες. Να συνδυάζουν τους ρόλους. Να είναι γονείς και σύζυγοι και εργαζόμενοι και ωραίοι τύποι –όπως το εννοεί ο καθένας–, να βρίσκουν διαρκώς κάτι έξυπνο να πουν, να διακρίνονται σε ένα τουλάχιστον πεδίο, να μην τους σμπαραλιάζει ο τρόμος για τη μοναξιά, τα γηρατειά, τον θάνατο... Να προσποιούνται επιτυχία, σφρίγος, οργασμούς...» Με άκουγε άναυδος. «Κατά βάθος εσάς της Εκκλησίας σάς ζηλεύουν», του αποκάλυψα. «Γιατί;» «Επειδή πιστεύετε, Βαγγέλη. Η πίστη, κι αν δεν σώζει, ανακουφίζει» «Εγώ όμως δεν πιστεύω πια!» μου υπενθύμισε και με έστειλε στην ευχή – όχι του Θεού, τη δική του.

Μπαίνοντας η Μεγάλη Εβδομάδα, περίμενα την είδηση ότι ο δεσπότης πέταξε τα ράσα, πως η μητρόπολή μας έμεινε ακέφαλη. Φοβόμουν κι άλλα, τρισχειρότερα. Ότι θα εμφανιζόταν ξυρισμένος στην πλατεία και θα ’κανε κήρυγμα αθεΐας. Πως θα βολτάριζε επιδεικτικά στη γειτονιά με τα μπουρδέλα, θα τον μπουζούριαζαν άραγε; Θα του φορούσαν ζουρλομανδύα; Τίποτα απολύτως δεν συνέβη.

Απ’ το Τροπάριο της Κασσιανής, απ’ την Ακολουθία του Νιπτήρος κι από τα Δώδεκα Ευαγγέλια απουσίασε δίχως εξήγηση. Στον Επιτάφιο όμως εμφανίστηκε καμαρωτός κι έψαλε καλλικέλαδος. Το ευσεβές εκκλησίασμα του φιλούσε τα χέρια, οι προοδευτικοί μας συμπολίτες σχολίαζαν ευμενώς το γενάκι του. «Σενιαρίστηκε ο Βαρλαάμ! Αν είναι να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία, ας ξεκινήσει κι απ’ τις τρίχες...».

Τρίτη του Πάσχα με κάλεσε με τα δίδυμα στο Δεσποτικό για γεύμα – δεν μας είχε ξανακάνει τέτοια τιμή. Τα πήρε μια καλόγρια να τα ξεναγήσει στις βυζαντινοπρεπείς του κάμαρες, μείναμε οι δυο μας.

«Εφιάλτης ήταν και πέρασε...» μου ανήγγειλε ανακουφισμένος. «Θέλησε ο Κύριος να με δοκιμάσει πριν αναγγείλω από καθέδρας την Ανάστασή Του...» Δεν σχολίασα. «Έχεις διαφορετική γνώμη;» «Ναι», έγνεψα. Δεν σκόπευα να επεκταθώ. «Με περνάς για βλάκα;» γυάλισε προς στιγμήν το μάτι του. «Κάθε άλλο, αδελφέ!» «Αφού λοιπόν δεν είμαι βλάκας, κάτι θα με έφερε στα σύγκαλά μου. Κάτι εκ Θεού. Η πίστη –άργησα να το καταλάβω, Γώγο μου– η πίστη είναι απόφαση!»

Έκανε τον σταυρό του με μεγαλοπρέπεια και τσίμπησε ένα από τα σοκολατάκια που του ’χαμε αγοράσει.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/957698/article/politismos/vivlio/h-pisth-einai-apofash

Υπτγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης: - Ελλάς, Χώρα Ηρώων

 Του Υπτγου ε.α. Χρήστου Μπολώση

Αγαπητοί μου συμπολίτες, που λέει και ο κ. πρωθυπουργός, έχετε αναλογισθεί ποτέ πόσα μνημεία μας περιτριγυρίζουν και δεν γνωρίζουμε την ιστορία τους και το τι ακριβώς συμβολίζουν; Και δεν μιλώ βέβαια για  το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου ή τους ανδριάντες του Κολοκοτρώνη, του Τρικούπη και άλλων, των οποίων την ιστορία, λίγο πολύ την ξέρουμε.

Μιλάω για μνημεία τα οποία άλλα θέλουν να πουν και άλλα λένε. Μιλάω για μνημεία, που είναι… μνημεία βλακείας. Μιλάω για μνημεία τραβηγμένα από τα μαλλιά, που στήθηκαν για να στηθούν.

Μπαίνοντας λοιπόν στην Αθήνα ερχόμενος από τα Μεσόγεια, η κίνηση που είναι μόνιμη σ΄ εκείνο το σημείο, σε αναγκάζει να σταματήσεις όξω από το Μέγαρο της ΕΡΤ. Χαζεύοντας βλέπεις στο προαύλιο μία στήλη, σαν επιτύμβια δείχνει, που παριστάνει την αγωνιώδη προσπάθεια μερικών ανθρώπων να βγουν από ένα ασανσέρ στο οποίο έχουν κλεισθεί, προφανώς λόγω διακοπής του ρεύματος, ή λόγω βλάβης, ή επειδή δεν πλήρωσε ο διαχειριστής τον λογαριασμό της ΔΕΗ.

Επειδή είσαι και περίεργος αλλά και φιλομαθής γκουγλάρεις το «μνημείο ΕΡΤ» και διαβάζεις: «Ένταση και φαιδρότητα στην αποκάλυψη του “μνημείου των νεκρών” της ΕΡΤ» και συνεχίζεις: «”Στα κάγκελα της ΕΡΤ δεν μπήκε το τανκς και κανένας Ντερτιλής δεν δολοφόνησε το Διομήδη Κομνηνό και τα άλλα παιδιά την επομένη του Πολυτεχνείου. Στην ΕΡΤ μπήκε, όμως, το τανκς της ανεργίας και της ανασφάλειας, και αυτή η ανασφάλεια και η ανεργία είναι που έστειλε τους ανθρώπους στον άλλο κόσμο”. Με αυτή τη φράση, του επικεφαλής της ΕΡΤ Διονύση Τσακνή, κορυφώθηκε σήμερα το κυβερνητικό αφήγημα προς “τιμήν των 23 εργαζομένων και αλληλέγγυων που έχασαν τη ζωή τους τη διετία 2013-2015” εξαιτίας της απόφασης της κυβέρνησης Σαμαρά να κλείσει την κρατική τηλεόραση». Σφουγγίζεις τα μάτια σου και σκέφτεσαι «καλά 23 εργαζόμενοι πέθαναν διότι ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ;». Φίλε όσο κι αν περιμένεις ουδείς θα σου απαντήσει.

Συνεχίζεις  περίλυπος και σκυθρωπός με το μυαλό στους ήρωες και καθώς φτάνεις στη διασταύρωση της Πανεπιστημίου με τον πεζόδρομο της Κοραή, εκεί στη γωνία σηκώνεις τα δακρυσμένα μάτια σου και διαβάζεις μία εντοιχισμένη πλάκα: «Την περίοδο 1962-1964 στο κτίριο αυτό στεγάστηκε η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος, ΕΦΕΕ, η οποία με τους αγώνες όλων των φοιτητών συνέβαλε στην προαγωγή της παιδείας, του πολιτισμού και του εκδημοκρατισμού της δημόσιας ζωής της χώρας». Ταρακουνιέσαι σύγκορμος. Τι λες βρει παιδί μου, εδώ στεγάστηκε η ΕΦΕΕ χάρη στις άοκνες προσπάθειες της οποίας οδηγήθηκε η χώρα στον εκδημοκρατισμό;  Αφού θυμίσουμε ότι από τον πολύ εκδημοκρατισμό σε λίγο είχαμε την 21η Απριλίου, αναρωτιόμαστε, τι ακριβώς τιμά η πινακίδα. Το ότι εκεί μέσα υπήρχε μια παλιογραφομηχανή, ένας κάλαθος αχρήστων και μερικά τασάκια τίγκα στο αποτσίγαρο; Ε δεν ήτανε ούτε το Χάνι της Γραβιάς, ούτε οι Βερσαλλίες, που υπεγράφη η ομώνυμη Συνθήκη, που τσάντισε τους Γερμανούς. Αν κάνουμε εθνικό κειμήλιο ένα γραφειάκι τότε τι να πει το γραφείο του Παλαμά, του Παπαδιαμάντη, αλλά και του Ψαθά, του Τσιφόρου και τόσων άλλων. Ψυχραιμία παιδιά. Οι ήρωες δεν κατασκευάζονται.

Κατηφορίζοντας την Πανεπιστημίου να σου άλλο ένα μνημείο, μικρότερο, όπου διαβάζεις: «Αφιερώνεται στη μνήμη των Αγωνιστών  Επαγγελματοβιοτεχνών… (και αναφέρει τα ονόματα)… Σκοτώθηκαν εδώ στην πρώτη Πανεπαγγελματική απεργία. 10 Μαρτίου 1927». Ποιος τους σκότωσε; Μάλλον οι κακοί αστυνομικοί…

Κάτι μουρμουρίζεις μέσα από τα δόντια σου και παίρνεις το μετρό για τον Πειραιά να δεις ένα φιλαράκι σου. Χαζολογώντας να περάσει λίγο η ώρα, το μάτι σου πέφτει σε μία μαρμάρινη πλάκα στην οποία διαβάζεις: «Στο κτίριο αυτό, έγινε το  Α’ ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ ΚΚΕ από 17-23 Νοέμβρη 1918. Κ.Ο. Πειραιά ΚΚΕ». Τώρα εσύ κάθεσαι και σκέπτεσαι: «Ρε μεγάλε, τότε ιδρύθηκε το ΣΕΚΕ και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1925, δηλαδή 7 χρόνια μετά. Πώς το 1918 ήταν ΣΕΚΕ ΚΚΕ;» και άμα βρεις απάντηση εμένα να με χε@@@@@ άμα λάχει να ‘ουμ, που έλεγε και ο Χάρι Κλιν.

Αφού πιείς τα ουζάκια σου με το φιλαράκι, άντε πάλι πίσω στη διαμαντόπετρα, της γης το δαχτυλίδι.

Στη στάση του μετρό στο Σύνταγμα σε περιμένει μία ευχάριστη έκπληξη. Εκεί βλέπεις ένα καροτσάκι για μωρό άνευ μωρό, φορτωμένο με λογής λογής μπόγους και με μία πινακίδα που γράφει: «Καλημέρα. Περιοδικό δρόμου ΣΧΕΔΙΑ. Βραβευθέν με Αριστείο Κοινωνικής Έκφρασης», άνευ λοιπών διευκρινίσεων. Και τώρα εσύ μένεις με την απορία. Ποιος στο καλό το βράβευσε; Η Ακαδημία Αθηνών; Η Ακαδημία Κινηματογράφου, που μοιράζει τα Όσκαρ; Η Ανίτα Πάνια; Όλα τα παραπάνω; Περίεργο, άμα δε και μυστήριο.

Κάποτε, έρχεται και η Κυριακή και ως πιστός και φιλότιμος ΑΕΚτζης πηγαίνεις για το καθιερωμένο προσκύνημα στον Ναό, την «Αγιά Σοφιά».  Δίπλα από τα γήπεδο, υπάρχει μία μεταλλική πλάκα με τη φωτογραφία παλαιμάχου ποδοσφαιριστού της ΑΕΚ, που γράφει: «Σπύρος Κοντούλης. Ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και μέλος του ΕΑΜ. ΚΚΕ». Αυτό, καθόσον όσοι σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, οι οποίοι ως γνωστόν είναι φίλοι μας, στην Κατοχή ανήκαν στο ΚΚΕ. Ποιος το λέει; Το ΚΚΕ!…

Όμως φίλοι μου ήδη βρισκόμαστε προ του Αγίου και Ελληνικού Πάσχα.

Ας αφήσουμε (για λίγο όμως…) τη γκρίνια και ας αφήσουμε την καρδιά μας να πλημμυρίσει αγάπη που πηγάζει από τον σταυρό του Θεανθρώπου.

Χρόνια πολλά φίλοι μου. Χαρούμενη Ανάστατη και καλό Πάσχα.

Εμείς, συν Θεώ, θα τα ξαναπούμε στις  23 Μαΐου.

Γελάστε γιατί χανόμαστε

Ενός προσκυνήματος μύρια έπονται - Oι 3 Υποταγές

 

Του Δρ. Απόστολου Ε. Παπαφωτίου*

Διαβάζοντας  προσεκτικά τη συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος κου Γεραπετρίτη στο Forum των Δελφών «Delphi Economic Forum IX» (Δελφοί, 12.04.2024) προβληματίζεται ο αναγνώστης για τον τρόπο του κ. Υπουργού που διαχειρίζεται τα κρίσιμα εθνικά θέματα της χώρας.

Ειδικά για τα ελληνοτουρκικά ανέφερε:

«Βασικό οι εντάσεις να μην προκαλούν κρίσεις».

Ο ίδιος έκανε ειδική μνεία στην ανάγκη αποσυμπίεσης των εντάσεων: «Καταλαβαίνουμε το πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να καταλαγιάζουμε τις εντάσεις. Το πρώτο πράγμα που είπα όταν ανέλαβα το υπουργείο είναι πως τις εντάσεις δεν τις αποφεύγεις, αλλά το βασικό για εντάσεις υπήρξαν πολλές το τελευταίο δεκάμηνο. Όμως, η διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν πως αυτές οι εντάσεις αποσυμπιέστηκαν λόγω της γρήγορης διαχείρισης στο υψηλότερο επίπεδο. Αντί να έχουμε μια διαχείριση να κλιμακώνει την ένταση ώστε αυτή να φτάσει στο σημείο να μην αποσυμπιέζεται, γίνεται η διαχείριση από πάνω προς τα κάτω έτσι ώστε να υπάρχει πιο γρήγορη αποσυμπίεση. Είναι σημαντικό να έχουμε έναν άμεσο δίαυλο επικοινωνίας» τόνισε.

Δηλαδή κάθε φορά που θέλει να πετύχει κάτι η Τουρκία  θα δημιουργεί μία ένταση και με το σκεπτικό του κου Γεραπετρίτη για να μην γίνει κρίση, θα επιλύεται και σίγουρα εις βάρος της Ελλάδος. Και μάλιστα η αποσυμπίεση  θα γίνεται πολύ γρήγορα μια και η διαχείριση θα γίνεται από πάνω προς τα κάτω, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγει κάτι χωρίς να ενημερώνεται κανείς. Έτσι τα τελευταία χρόνια η Τουρκία συνεχώς κερδίζει γιατί εμείς αποφεύγουμε τις κρίσεις και υποχωρούμε προτού δημιουργηθούν. Μέχρι και η προστασία των χελωνών στο Αιγαίο Πέλαγος από τη μεριά μας, χαρακτηρίστηκε υβριδικό μέσο και κατά την αφελή λογική του κου Γεραπετρίτη δεν προσιδιάζει στην ελληνική εξωτερική πολιτική και ως εκ τούτου δεν προχώρησε στη λήψη γεωπολιτικών οφελών για να μη γίνει κρίση με την Τουρκία που αντέδρασε. Έτσι παρουσιάστηκε το θέμα μέσα από μία γλυκιά τοποθέτηση του Ελληνικού ΥΠΕΞ.

Ο κος Υπουργός αποτελεί ένα ανοικτό βιβλίο για τους Τούρκους και είναι προβλέψιμος στις ενέργειες του. Γίνεται αντιληπτή και δεδομένη η συμπεριφορά του, η οποία δυστυχώς καταντάει δόγμα, «η αποσυμπίεση των Εντάσεων» για το σημερινό Υπουργείο Εξωτερικών και την κυβέρνηση.

1η Υποταγή

Η ιστορική ευκαιρία που δόθηκε κατά την Διάσκεψη των Ωκεανών «Our Ocean Conference» (OOC-9), στην Αθήνα στις 16-17 Απριλίου 2024 χάθηκε λόγω της αποφυγής εντάσεων με τους Τούρκους.

Η Ελλάδα θα οριζόταν περιβαλλοντική υπεύθυνος για τα νησιά του Αιγαίου. Ομοίως, η Διάσκεψη των Ωκεανών θα ανεγνώριζε τα νησιά του Αιγαίου και τα νησιά του Σολομώντος – ένα  κράτος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στην Αυστραλία – ως Αρχιπέλαγος με υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Για να γίνει αυτό έπρεπε η Κυβέρνηση να έχει το νομικό σχεδιασμό να παρουσιάσει αυτά τα πάρκα ως ευρωπαϊκά πάρκα Natura με τη δημοσίευση των χαρτών στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ενέργειες που δεν είχαν γίνει.

Να σημειωθεί ότι η χώρα μας δεν έχει καν ολοκληρώσει τη διαδικασία έκδοσης Προεδρικών Διαταγμάτων για τις περιοχές Natura 2000, με αποτέλεσμα  την καταδίκη μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Αντί αυτού ανήγγειλε ο κος Πρωθυπουργός τη δημιουργία δύο θαλασσίων πάρκων στο Αιγαίο και στο Ιόνιο πέλαγος, στο πλαίσιο μιας «γλυκιάς τοποθέτησης», για την ιστορική ευκαιρία που χάθηκε εφαρμόζοντας το «Δόγμα των μη Εντάσεων» με την Τουρκία η οποία αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία και την εκμετάλλευση των νησιών του Αιγαίου από τους ιδιοκτήτες του. Ελλοχεύει βέβαια ο κίνδυνος η εξαγγελία να ανήκει σε αυτά που λέγονται και δεν γίνονται ή εάν γίνει θα είναι καρικατούρα αυτού που μπορούσαμε να έχουμε πετύχει με τη Διάσκεψη.

2η Υποταγή

Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός

Το κάτωθι κείμενο αποτελεί τμήμα του Δελτίου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 23 Δεκεμβρίου του 2023.

«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα [INFR(2021)2226] στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δεν διασφάλισε την ορθή εφαρμογή της οδηγίας (ΕΕ) 2014/89 σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.

Η οδηγία απαιτεί από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπονήσει και υποβάλει τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια στην Επιτροπή.

Ως εκ τούτου, μετά την προειδοποιητική επιστολή που εστάλη τον Δεκέμβριο του 2021 και την αιτιολογημένη γνώμη τον Απρίλιο του 2023, η Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Η χώρα μας είχε όλο το χρόνο για να καταρτίσει τα σχέδια και τη μελέτη για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό. Εξάλλου της δόθηκε σχεδόν δύο ετών παράταση. Τελικά δεν κατατέθηκε τίποτε από τις υποχρεώσεις της.  Η έγκριση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού είναι βασικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας, καθόσον ορίζει πλήρως την κυριαρχία μας που είναι αποδεκτή και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δημιουργεί τις συνθήκες για βιώσιμη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος. Αποτελεί κόλαφο και εξευτελισμό η προσφυγή και η καταδίκη της Ελλάδας από το  Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ήταν επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να συρθεί η Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να καταβάλλει βαριά πρόστιμα από το να ολοκληρώσει τον  Θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.

Και τούτο διότι θα έπρεπε να καταθέσει χάρτες για όλη την επικράτεια που θα απεικονίζουν το θαλάσσιο μέτωπο, τα νησιά, τις  νησίδες και τις βραχονησίδες της πατρίδας μας. Κάτι τέτοιο δεν τολμά η Κυβέρνηση να κάνει, να δηλώσει δηλαδή την κυριαρχία της, εφαρμόζοντας «το Δόγμα των μη Εντάσεων», υποχωρώντας στις απαιτήσεις των Τούρκων και να προτιμά να πληρώνει  τα πρόστιμα που αυξάνουν.

3η Υποταγή

Το θέμα του Κοσσόβου όπως το διαχειρίστηκε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και η κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη ήδη δημιούργησε βαθιές πληγές στις ιστορικές σχέσεις μας με το φιλικό κράτος της Σερβίας, αλλά και έφερε ολέθριες συνέπειες στην Κύπρο και στην ίδια την Ελλάδα στην Θράκη. Να ληφθεί υπόψη ότι το Κόσσοβο έχει παρατηρητές στο Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ) όπως και το ψευδοκράτος. Με την εισήγηση της κας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη δημιουργήθησαν οι κατάλληλες συνθήκες και ορίστηκε ένα προηγούμενο για την ένταξη του αποσχισθέντος ψευδοκράτους του Κοσσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και εξασφάλισε  εύκολη πλέον αναγνώριση διεθνώς.

Το προηγούμενο αυτό της κας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη και τον δρόμο που άνοιξε, θα  ακολουθήσει και το άλλο ψευδοκράτος, στην Κύπρο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την Κυπριακή Δημοκρατία και για την Ελλάδα.

Όσον αφορά την Θράκη εκεί οι Τούρκοι με το Προξενείο και το πιθανό στο μέλλον Πανεπιστήμιο – που τόσο άκριτα προσφέρει τη δυνατότητα ίδρυσης η Κυβέρνηση – θα έχουμε τεράστια προβλήματα που διευκολύνονται από τέτοιες συμπεριφορές της Κυβέρνησης.

Δεν ξεχνάμε τα λόγια της Σερβίδας Μπιλιάνα Πάντιτς προς την κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη στην ΚΣΣΕ: «Θα μείνετε στην ιστορία ως κάποια που με τον πιο βάναυσο τρόπο παραβίασε όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκε αυτή η οργάνωση. Έχετε αποδείξει ότι σας λείπει η ακεραιότητα, προκαλείτε και είστε υποκρίτρια… Μπορεί να είμαστε μια μικρή χώρα, αλλά σε αντίθεση με εσάς έχουμε ακεραιότητα και ποτέ δεν πρόκειται να παραδοθούμε και να υποκύψουμε». Όπως και την εξοργισμένη κραυγή «Ντροπή σας» του κ. Βούτσιτς προς την κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη.

Και οι τρεις (3) Εντάσεις είναι ισχυρά παραδείγματα που ελήφθησαν από τη σημερινή κυβέρνηση με τυφλή υπακοή και υποταγή στις κελεύσεις των Η.Π.Α. και των χωρών της Ευρώπης. Και το κάνει με τον χειρότερο τρόπο, προδοτικό για τους φίλους, χωρίς να κρατάει κάτι και χωρίς να λαμβάνει υπόψη την εξαπάτηση και την αφιλία – ουδετερότητα των «φίλων μας». Χάνουμε τους φίλους μας και δεν κερδίζουμε τους εχθρούς. Και το πιο τραγικό είναι ότι ταυτίζεται απολύτως με ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς και δεν ανήκει στην πλευρά της ιστορίας που στεκόμαστε εμείς.

Δυστυχώς, πλέον σε αυτή τη χώρα, στην πατρίδα μας κάθε εχέφρων Έλληνας προβληματίζεται εάν αυτή είναι ο τόπος των προγόνων μας, ο τόπος που μας αξίζει κι εάν οι σημερινοί κρατούντες υπηρετούν το λαό και τη χώρα μας.

*Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π., Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

πηγή:https://www.antinews.gr/53325/antitheseis/enos-proskynimatos-myria-epontai/

Πρωθυπουργός: - Ευχαριστώ ,τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα στελέχη του Λιμενικού, τους πυροσβέστες μας, για την ΕΜΑΚ και τους αστυνομικούς μας

 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι στην κυβέρνηση και στη Βουλή, αγαπητά στελέχη της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, των Ενόπλων Δυνάμεων, του Λιμενικού, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αγαπητοί εθελοντές, φίλες και φίλοι.

Μια ιστορική ρήση του πατέρα του αμερικανικού έθνους, του Μπέντζαμιν Φράνκλιν, ότι «όποιος αποτυγχάνει να προετοιμαστεί, προετοιμάζεται για να αποτύχει», νομίζω ότι ισχύει απόλυτα και στην περίπτωση της Πολιτικής Προστασίας. Τον κρατικό φορέα, δηλαδή, ο οποίος έχει επωμιστεί τη βαριά ευθύνη της προστασίας μας, να γίνει ασπίδα μας απέναντι στις επιθέσεις της κλιματικής κρίσης.

Μία κρίση που, δυστυχώς, το γνωρίζουμε πια όλοι, είναι ήδη παρούσα, απειλώντας όλο και πιο συχνά ζωές, περιουσίες και κρίσιμες υποδομές, παίρνοντας μάλιστα συχνά διαφορετικές μορφές.

Το ζήσαμε το περασμένο καλοκαίρι με τις φλόγες να καίνε επί μέρες στη Ρόδο, στα Δερβενοχώρια, στην Πάρνηθα, στη Δαδιά, σε πολλά άλλα σημεία της χώρας, για να ακολουθήσουν μετά οι κυκλώνες «Daniel» και «Elias», πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα τα οποία βύθισαν τεράστιες εκτάσεις, πρωτίστως στη Θεσσαλία αλλά και στη βόρεια Εύβοια και στη Στερεά Ελλάδα.

Είναι, όπως είπα, φαινόμενα πρωτοφανή σε ένταση. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πια πότε αυτά θα ξαναχτυπήσουν. Πρόκειται για ακραία φαινόμενα της εποχής, τα οποία, όμως, δηλώνουν ένα και μόνο πράγμα: τίποτα, μα τίποτα, δεν θα είναι όπως χθες. Και ότι είναι υποχρέωσή μας να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες.

Κυρίως, όμως, να αντιληφθούμε ότι η πρόληψη, η καταστολή και η αποκατάσταση -όπου αυτή χρειάζεται- γίνονται πλέον ένα αναγκαίο τρίπτυχο, έχοντας πάντα ως ιερή προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Γιατί για τον άνθρωπο υπάρχει τελικά η πολιτική, όπως είπατε «για να γυρίσουν τα παιδιά σπίτι». Και στη δική του υπηρεσία, στην υπηρεσία του ανθρώπου, πρέπει να τίθεται κάθε μέτρο της πολιτείας.

Θέλω και πάλι σήμερα να εκφράσω ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» στους αφανείς ήρωες της πρώτης γραμμής: αυτούς που σβήνουν πυρκαγιές, αυτούς που σώζουν ζωές στις πλημμύρες, αυτούς που παρεμβαίνουν με αυτοθυσία μετά από κάθε σεισμό, αυτούς που με το «112» προλαμβάνουν τα χειρότερα. Με αυτοθυσία δίνουν όλες τις μάχες. Είναι πολλές.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε -θέλω να το τονίσω αυτό- και τους σεισμούς που «χτυπούν» αιφνιδιαστικά στη χώρα μας. Μάλιστα, μόλις σήμερα ουσιαστικά ολοκληρώθηκε μία πολυήμερη άσκηση, η οποία πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Κρήτη.

Μιλώ, λοιπόν, για τους πυροσβέστες μας, για την ΕΜΑΚ, για τους αστυνομικούς μας, για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα στελέχη του Λιμενικού αλλά και τους εθελοντές μας, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά. Σας αξίζει ένα πολύ θερμό χειροκρότημα. Χαίρομαι που χρόνο με τον χρόνο αυξάνεστε και προσφέρετε ένα πρόσθετο τείχος προστασίας στον τόπο.

Η εμπειρία των περασμένων ετών, κυρίες και κύριοι, μας δίνει δύναμη και γνώση για την αντιπυρική περίοδο, η οποία ουσιαστικά -ας μην κοροϊδευόμαστε- έχει ήδη ξεκινήσει.

Φέτος είχαμε πυρκαγιές από τον Μάρτιο, παραπάνω από 1.000 έως τώρα. Υπήρχε μάλιστα ένα 12ωρο με παραπάνω από 120 φωτιές. Υπήρχαν φωτιές που εκδηλώθηκαν σε δυσπρόσιτες περιοχές, σε μεγάλα υψόμετρα: στα Πιέρια Όρη, στην Ιεράπετρα. Είχαμε ξαφνικά περιστατικά, όπως φωτιά η οποία αντιμετωπίστηκε με μεγάλη επιτυχία χθες στη Σούδα. Ενώ ξέρουμε ότι και ο φετινός ασυνήθιστα θερμός και σχετικά άνυδρος χειμώνας, σε συνδυασμό με τους ανέμους, δυσχεραίνει την κατάσταση και μας υποχρεώνει να προετοιμαστούμε, όπως είπε ο Υπουργός, για μια δύσκολη αντιπυρική περίοδο.

Δεν θα πω μεγάλες κουβέντες και δεν πρέπει να πούμε μεγάλες κουβέντες. Στο μέτρο του δυνατού έχουμε κάνει ό,τι μπορούσαμε καλύτερο για να μας βρει το φετινό καλοκαίρι όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένους. Με περισσότερους πυροσβέστες, με νέους δασοπυροσβέστες, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα, όπως είδατε και σε αυτό το πολύ όμορφο βίντεο, να παρεμβαίνουν κατευθείαν μέσα στη φωτιά.

Θέλω να ακούσετε με προσοχή την ιστορία, την οποία σας διηγήθηκε ο Υποπυραγός, ο οποίος έλαβε τον λόγο στη διάρκεια της παρουσίασης. Όταν αυτοί οι πυροσβέστες -προσέξτε- τους αφήνει ένα ελικόπτερο σε μια δυσπρόσιτη περιοχή, συχνά μην έχοντας και οι ίδιοι εξασφαλισμένη διαφυγή, για να μπουν, στην κυριολεξία, μέσα στη φωτιά και να την αντιμετωπίσουν στο πεδίο με αξιοθαύμαστο θάρρος και αξιοθαύμαστη αυτοθυσία.

Και βέβαια, σ’ αυτό θέλω να προσθέσω τις ευχαριστίες μου και στα στελέχη των Δασικών Υπηρεσιών. Θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία το γεγονός ότι καταφέραμε επιτέλους, μετά από πολλά χρόνια, και «παντρέψαμε» το Πυροσβεστικό Σώμα με τις Δασικές Υπηρεσίες, οι οποίες υπάγονται πια στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, ώστε μαζί και να προλαμβάνουν αλλά και να παρεμβαίνουν στις πυρκαγιές. Οι μεν φέρνοντας τη γνώση της κατάσβεσης της φωτιάς, οι δε τη γνώση του δάσους, η οποία τόσο απαραίτητη είναι για να αντιμετωπιστεί μια δασική πυρκαγιά στο πεδίο.

Δέκα, λοιπόν, νέες μονάδες δασοκομάντος, τα περισσότερα αεροσκάφη που είχαμε ποτέ, αεροπλάνα και ελικόπτερα. Όπως είπα βέβαια, λειτουργεί πλέον και ένα νέο, ακόμα πια αυστηρό επιχειρησιακό δόγμα, το οποίο έχει έναν βασικό σκοπό: να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τη φωτιά στον πρώτο χρόνο, αμέσως αφότου αυτή ξεσπάσει.

Ξέρω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δασικών πυρκαγιών αντιμετωπίζονται εν τη γενέσει τους. Είναι αυτές οι λίγες οι οποίες τελικά ξεφεύγουν, μεγαλώνουν και όταν γιγαντώνονται, ειδικά σε ακραίες συνθήκες ανέμων, ξηρασίας και ζέστης, τότε τα πράγματα γίνονται πραγματικά πολύ δύσκολα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί αυτή η πρώτη προσβολή, η οποία συνδέεται βέβαια και με τον γρήγορο εντοπισμό μιας πυρκαγιάς, αποκτά τόσο κρίσιμη σημασία στις συνθήκες τις οποίες καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Θα ήθελα, επίσης, να θυμίσω ότι έχουν γίνει πλέον πιο αυστηρές και οι ποινές για τους εμπρηστές, αλλά και για εκείνους που από αμέλεια προκαλούν την απώλεια ανθρώπινων ζωών, αλλά και τις καταστροφές περιουσιών και κρίσιμων οικοσυστημάτων. Μπορεί η πρόθεση να τους λείπει, αλλά το αποτέλεσμα των πράξεών τους είναι εξίσου ολέθριο.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα περιθώριο για αδράνεια, ούτε υπάρχει περιθώριο για εγκληματική αδιαφορία. Ενώ, βέβαια, αξίζει να επαναλάβουμε και πάλι ότι όλες οι δασικές εκτάσεις οι οποίες καίγονται κηρύσσονται πλέον αυτόματα αναδασωτέες. Θέλω εδώ να συγχαρώ τις Δασικές Υπηρεσίες για την πολύ μεγάλη ταχύτητα με την οποία δρομολογούν τα σημαντικά έργα αποκατάστασης, τα οποία πρέπει να γίνουν στο δάσος μετά από μία δασική πυρκαγιά για να συγκρατηθούν τα χώματα και να μπορέσει η φύση μετά να αναλάβει μόνη της το έργο της δημιουργίας και πάλι των δασικών συστημάτων που καταστράφηκαν στην πυρκαγιά.

Θέλω επίσης να τονίσω -αναφέρθηκε και στην παρουσίαση του Υπουργού και του κ. Σταμπουλίδη- την πολύ μεγάλη σημασία την οποία αποδίδουμε στην πρόληψη και ειδικά στο πρόγραμμα «AntiNero», ένα σχέδιο το οποίο υλοποιήθηκε και υλοποιείται τώρα για τρία χρόνια, με προϋπολογισμό πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ.

Για πρώτη φορά δαπανώνται τόσα πολλά χρήματα για προληπτικές δράσεις εντός του δάσους: νέες αντιπυρικές ζώνες, καθαρισμοί δασών, ειδική προστασία κρίσιμων δασικών οικοσυστημάτων, κρίσιμων υποδομών. Έχουν συνταχθεί ήδη αντιπυρικά σχέδια για 39 κρίσιμα οικοσυστήματα. Είναι η πρώτη φορά που δαπανώνται τόσο σημαντικοί πόροι για την πρόληψη των πυρκαγιών με σημαντικές παρεμβάσεις εντός των δασών.

Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε εδώ και την υποχρέωση των ίδιων των πολιτών. Όπως είπε και ο Υπουργός, πρέπει να είμαστε όλες και όλοι σύμμαχοι σε αυτή την προσπάθεια. Ναι, υπάρχει ατομική ευθύνη στον καθαρισμό των οικοπέδων, αυτό να δηλώνεται σε ειδική πλατφόρμα η οποία πρέπει να παρακολουθείται από τον τοπικό Δήμο.

Συνολικά, ωστόσο, την ευθύνη για την «άμυνά» μας θα την έχει το Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων του Υπουργείου. Όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ» αυτό θα πάρει τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να μπορεί να συλλέγει όλη εκείνη την κρίσιμη πληροφορία, ώστε να μπορούμε να παίρνουμε, ανά πάσα στιγμή και σε δύσκολες συνθήκες, τις πιο σωστές επιχειρησιακές αποφάσεις.

Θέλω να τονίσω ότι η αξιοποίηση της τεχνολογίας και ειδικά της τεχνητής νοημοσύνης μας προσθέτει πολύ δυνατά πρόσθετα όπλα σε αυτή την προσπάθεια. Εκτός από τις δράσεις οι οποίες δρομολογούνται από το «ΑΙΓΙΣ», που αφορούν την απόκτηση εξοπλισμού που θα ανήκει στο κράτος, συνεργαζόμαστε και με όλες τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας.

Είμαστε στην πρώτη γραμμή δοκιμής νέων μοντέλων πρόβλεψης, είτε μιλάμε για δασικές πυρκαγιές -ένα πρώτο τέτοιο μοντέλο θα μπορέσει να ενεργοποιηθεί φέτος πιλοτικά ώστε να δούμε σε ποιον βαθμό η τεχνητή νοημοσύνη είναι εξίσου καλή με τη δουλειά που κάνουν οι συντονιστές πυροσβέστες στο συντονιστικό κέντρο για την πρόβλεψη, για το πώς θα κινηθεί μια φωτιά- είτε για μοντέλα πρόβλεψης πλημμυρών, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά κάθε περιοχής. Η τεχνολογία θα μας βοηθήσει σημαντικά σε αυτή την προσπάθεια.

Αγαπητά στελέχη της Πολιτικής Προστασίας, φίλες και φίλοι, δεν θα ακούσετε ποτέ από εμένα ούτε από τον Υπουργό ότι είμαστε πανέτοιμοι. Ούτε ότι η Πολιτική Προστασία πρέπει ή μπορεί να γίνει πεδίο πολιτικής διαμάχης.

Αντίθετα, πάντα θα λέμε ότι κάνουμε το καλύτερο το οποίο μπορούμε, αλλά θα πρέπει να προειδοποιούμε επίσης ότι μερικές φορές η μάχη με τη φύση μπορεί να είναι άνιση. Με τις επιθέσεις της κλιματικής κρίσης να δοκιμάζουν τις αντοχές κάθε πολιτείας, όσο κι αν αυτή μπορεί να λαμβάνει μέτρα.

Ενδεχομένως αναφέρομαι και σε χώρες οι οποίες είναι οικονομικά πολύ πιο ισχυρές από την πατρίδα μας. Να αναφέρω δυο ενδεικτικά παραδείγματα. Είδατε τις πρόσφατες εικόνες από το Ντουμπάι, όπου ένα πανίσχυρο οικονομικά κράτος ουσιαστικά βυθίστηκε στο νερό. Αν δείτε τα στατιστικά στοιχεία -θα μπορούν να μας τα επιβεβαιώσουν και οι μετεωρολόγοι- το νερό το οποίο έπεσε στο Ντουμπάι ήταν το ένα τρίτο με το ένα τέταρτο του νερού που έπεσε στη Θεσσαλία στη διάρκεια του «Daniel».

Βλέπετε τι γίνεται στον Καναδά. Ο Καναδάς είναι ίσως η χώρα με τη μεγαλύτερη εμπειρία και τη μεγαλύτερη τεχνογνωσία στην αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών. Και εκεί, όμως, υπάρχουν φαινόμενα τα οποία πολύ απλά ξεπερνούν την ανθρώπινη δυνατότητα να τα περιορίσουν.

Όμως δεν είμαστε μοιρολάτρες και δεν αντιμετωπίζουμε αυτή τη νέα πραγματικότητα με κατεβασμένα τα χέρια. Ακριβώς γι’ αυτό γίνονται όλα αυτά για τα οποία σας μίλησε ο Υπουργός

Και θέλω να θυμίσω ότι στα ζητήματα της Πολιτικής Προστασίας, ναι, νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι η Ελλάδα του 2024 δεν θυμίζει σε τίποτα την Ελλάδα του 2019, όταν η Πολιτική Προστασία ήταν μία περιθωριακή Γραμματεία που -προσέξτε- στεγαζόταν σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο. Το πρώτο κτίριο το οποίο θα έπεφτε σε έναν, ο μη γένοιτο, ισχυρό σεισμό θα ήταν το κτίριο της Πολιτικής Προστασίας. Με ανενεργό τότε το «112», με άφαντο τον μηχανισμό πρόληψης και πολύ περισσότερο της επέμβασης και της διάσωσης.

Κι όμως, μέσα σε λίγα χρόνια έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Έχουμε αποκτήσει έναν φορέα ο οποίος έχει πια τη στιβαρότητα και την αποτελεσματικότητα, σε επίπεδο Υπουργείου και των δομών που εξαρτώνται από αυτό, να μπορεί να μας γεμίζει με εμπιστοσύνη ότι θα καταφέρουμε και σε μεγάλες δυσκολίες.

Είναι μία προσπάθεια που έχει τη σφραγίδα και δύο ανθρώπων τους οποίους θέλω να μνημονεύσω: του Νίκου Χαρδαλιά αλλά και του πρώτου Υπουργού, του Χρήστου Στυλιανίδη. Ένα έργο το οποίο συνεχίζει τώρα ο Βασίλης Κικίλιας, με «πυξίδα» το πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ».

Παρουσιάστηκαν στις σχετικές διαφάνειες οι λεπτομέρειές του: 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο πρόγραμμα Πολιτικής Προστασίας που έχει δρομολογηθεί στη χώρα και το οποίο θέλω να τονίσω ότι «τρέχει» με μεγάλη ταχύτητα. Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον Πάνο Σταμπουλίδη και την ομάδα του για την ταχύτητα με την οποία προχωρούν στη δημοπράτηση σε περίπλοκους διαγωνισμούς, έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι οι πόροι τους οποίους έχουμε εξασφαλίσει θα απορροφηθούν με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα.

Όταν μιλάμε για πόρους θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η χρηματοδότηση έρχεται από τρεις πηγές: από το Ταμείο Ανάκαμψης, από ένα ειδικό τομεακό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Είναι αυτοί οι πόροι που μας επιτρέπουν να κάνουμε μία επένδυση πρωτοφανή για τα δεδομένα της χώρας, αποκτώντας 7 καινούργια πυροσβεστικά αεροσκάφη Canadair τύπου 515. Ειδικά για τα πυροσβεστικά αεροσκάφη αυτά θα πω ότι θα έρθουν να αντικαταστήσουν αεροσκάφη Canadair τύπου 215, τα οποία -όπως είπε και ο Υπουργός- πετούν εδώ και 50 χρόνια.

Και θέλω πραγματικά να υποκλιθώ και στους χειριστές αλλά και στους τεχνικούς που κρατούν αυτά τα αεροπλάνα, παρά τις πολύ μεγάλες δυσκολίες, ετοιμοπόλεμα και ασφαλή.

Ταυτόχρονα, αναβαθμίζουμε και τα λίγο παλαιότερα Canadair. Αποκτούμε πια εμείς δικά μας, ιδιόκτητα -και δεν μισθώνουμε πια- 8 συν 2 νέα ελικόπτερα, τα ελικόπτερα τα οποία βλέπετε εδώ, τα Erickson. Είναι πολύ αποτελεσματικά ελικόπτερα, αλλά θα πρέπει να μην ξεχνάμε ότι φέτος θα δαπανήσουμε παραπάνω από 120 εκατομμύρια ευρώ για να μισθώσουμε ελικόπτερα. Ο αριθμός των ελικοπτέρων αυτών είναι πεπερασμένος. Και όσο περισσότερες χώρες ενδιαφέρονται να τα μισθώσουν τόσο ανεβαίνουν οι τιμές.

Έχουμε πάρει λοιπόν μια απόφαση, ως Ελληνική Δημοκρατία, να αποκτήσουμε πια ιδιόκτητα ελικόπτερα μεσαίου τύπου, τα οποία θα μπορούν ουσιαστικά να επιτελούν μια διπλή αποστολή: αφενός να συμβάλλουν στην κατάσβεση μεταφέροντας ένα ικανό φορτίο νερού και αφετέρου να είναι και ελικόπτερα μεταφοράς προσωπικού, έτσι ώστε να μπορούμε να παρεμβαίνουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα γίνεται στο ίδιο το πεδίο των επιχειρήσεων.

Αυτά πλαισιώνονται από νέα αμφίβια αεροσκάφη, τα οποία θα αντικαταστήσουν τα παλιά, πολύ αξιόπιστα αλλά αρκετά γερασμένα πια, PZL. Πάρα πολλά καινούργια πυροσβεστικά οχήματα. Είδατε στις διαφάνειες το εύρος των παρεμβάσεων που γίνεται σε αυτό το επίπεδο. Αλλά, και βέβαια, συστήματα πυρανίχνευσης, αισθητήρες, θερμικές κάμερες για δάση, drones, 300 ασθενοφόρα, νοσοκομεία εκστρατείας. Ήταν μια ευκαιρία, μέσα από το πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ», να καλύψουμε και κάποιες συμπληρωματικές ανάγκες των Υπουργείων Υγείας, Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη.

Και βέβαια, θέλω να πω τελειώνοντας ότι αυτός ο εξοπλισμός δεν θα υπήρχε, δεν θα μπορούσαμε να τον προμηθευτούμε, εάν δεν είχαμε εξασφαλίσει τα ανάλογα κονδύλια από τις Βρυξέλλες. Μόνο το Ταμείο Ανάκαμψης, όπως ανέφερε και ο κ. Καβαλάκης, έχει διαθέσει στη χώρα μας πόρους οι οποίοι αγγίζουν τα 36 δισ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου το μισό ποσό είναι απευθείας επιχορηγήσεις και το άλλο μισό είναι χαμηλότοκα δάνεια.

Προσθέστε σε αυτό και τους σημαντικούς πόρους του ΕΣΠΑ για να αντιληφθούν όλες και όλοι γιατί αυτό για το οποίο θα ψηφίσουμε σε λίγες εβδομάδες από τώρα, την 9η Ιουνίου, αφορά τελικά κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Γιατί, ναι, και στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα κριθεί ποια είναι η πολιτική δύναμη εκείνη η οποία είναι ικανή να εξασφαλίσει ακόμα περισσότερους πόρους για τη χώρα μας, όπως τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Ποια θα είναι η πολιτική δύναμη εκείνη η οποία θα μπορέσει να διεκδικήσει μια πιο ευέλικτη Κοινή Αγροτική Πολιτική για τους αγρότες μας. Ποια θα είναι εκείνη η πολιτική δύναμη η οποία θα διαμορφώσει τη στάση της Ευρώπης στο μεταναστευτικό ή θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας αυτόνομης στρατηγικής άμυνας της ηπείρου μας.

Όπως την 9η Ιουνίου οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα δηλώσουν τελικά με τον τρόπο τους αν επιθυμούν η χώρα μας να παραμείνει σε αυτή την τροχιά προόδου που ακολουθεί εδώ και πέντε χρόνια, μακριά από πειράματα και μακριά από νέες περιπέτειες.

Κλείνω, λοιπόν, με τη σκέψη ότι στην παρούσα συγκυρία ο ίδιος ο τίτλος της Πολιτικής Προστασίας αποκτά ένα συμβολικό περιεχόμενο, αποτυπώνοντας την ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας ώστε ο τόπος να συνεχίσει την ανοδική του τροχιά, με την κοινωνία να βηματίζει με σιγουριά, ώστε να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα.

Μια διαδρομή, στην οποία και η δική σας προσφορά θα είναι καθοριστική. Είμαι σίγουρος ότι και σε αυτή την αντιπυρική περίοδο όλες και όλοι θα δώσετε τον καλύτερό σας εαυτό, όπως, εξάλλου, το κάνετε πάντα.

Η δική μας υποχρέωση είναι να μπορέσουμε να δώσουμε στο εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό το οποίο έχουμε την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και τα καλύτερα και πιο σύγχρονα μέσα για να μπορείτε να φέρετε εις πέρας την αποστολή σας, με αποτελεσματικότητα αλλά κυρίως με ασφάλεια. Για εσάς, τους πραγματικούς ήρωες της πρώτης γραμμής. Σας είμαστε ευγνώμονες.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ε.Α.Α.Σ/Παράρτημα Άρτας: Ημερίδα με θέμα: "Εφεδρεία και Παλλαϊκή Άμυνα /Ο Ρόλος του Πολίτη σε Ένα Ασταθές Γεωπολιτικό περιβάλλον"

 

                              

 Το Σάββατο 20 Απριλίου 2024 πραγματοποιήθηκε, στο Επιμελητήριο Άρτας, με πολύ μεγάλη συμμετοχή πολιτικών και τοπικών θεσμικών αρχών και συναδέλφων , Ημερίδα, με θέμα: "Εφεδρεία και Παλλαϊκή Άμυνα /Ο Ρόλος του Πολίτη σε Ένα Ασταθές Γεωπολιτικό περιβάλλον" με Κεντρικούς ομιλητές;

    Ι> Τον  Καθηγητή  Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Τεχνολογιών, Διευθυντή του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην ΣΣΕ  Κωνσταντίνο Γρίβα 

    Ι> Τον  πρώην Διευθυντή των Ειδικών Δυνάμεων Αντιστράτηγο ε.α. Ευάγγελο  Παπαδόπουλο

   

    Οι κεντρικοί ομιλητές καθήλωσαν, τους παρευρισκόμενους, με τις εξαιρετικές, αναλυτικές και με αποδείξεις ομιλίες τους, που είχαν σχέση με τα Εθνικά μας Θέματα, με αποτέλεσμα, αφενός μεν να δεχθούν σωρεία  ερωτήσεων αφετέρου δε η ημερίδα να περατωθεί μετά την 22:00 ώρα  

    Ι> Τον  Καθηγητή  Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Τεχνολογιών, Διευθυντή του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην ΣΣΕ  Κωνσταντίνο Γρίβα 

    Ι> Τον  πρώην Διευθυντή των Ειδικών Δυνάμεων Αντιστράτηγο ε.α. Ευάγγελο  Παπαδόπουλο

Χαιρετισμός από την φίλη των Ενόπλων Δυνάμεων Κα Βίκυ Φλέσσα

Αξιότιμες Κυρίες, Αξιότιμοι Κύριοι, αφού ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τόν Πρόεδρο της ΕΑΑΣ Στρατηγό Ιωάννη Δεβούρο , καθώς και τον οικοδεσπότη της ΕΑΑΣ στο παράρτημα Άρτας Συνταγματάρχη κυ'ριο Αλέξανδρο Παναγή, για την μεγάλη τιμή και χαρά να είμαι απόψε μαζί σας, θα ήθελα να απολογηθώ και να ζητήσω ανυπόκριτα συγγνώμη, διότι έκτακτη μαγνητοσκόπηση της γλωσσικής εκπομπής απόψε με τον Καθηγητή κ.Γεώργιο Μπαμπινιώτη μέ υποχρέωσε να παραμείνω στην Αθήνα. 

Αν ήμουν εκεί θα σάς έλεγα δια ζώσης ότι ως κόρη Πυροσβέστη, ως αδελφή αξιωματικού της Πολεμικής μας Αεροπορίας, ως θεία τριών ανιψιών στην Αστυνομία, καθώς και ως ανιψιά δύο θείων Διοικητών της Αστυνομίας, αισθάνομαι ότι μαζί σας είμαι μέσα στήν οικογένειά μου.

 Είμαι Υπερήφανη , διότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι θεσμός, ο οποίος ευρίσκεται στην υψηλότερη θέση σεβασμού και κύρους στην συνείδηση του ελληνικού λαού. Επίσης, έχετε περίτρανα αποδείξει ότι όταν η κοινωνία σας χρειάζεται είσθε παρόντες σε κάθε δύσκολη στιγμή.

 Έτσι δίνετε και σε εμάς- και το σημαντικότερο στη νέα γενιά - το παράδειγμα της προσφοράς στην Πατρίδα, προσφορά που φτάνει πολλές φορές στην θυσία ακόμη και της ίδιας της ζωής σας εν   ὣρα  καθήκοντος. 

Μὶα προσφορὰ, ἡ ὁποὶα εὐελπιστοῦμε ὃτι θὰ ἀναγνωριστεῖ τὸ συντομὸτερο ἐμπρὰκτως καὶ ἀπὸ τὴν Πολιτεὶα.

Σάς είμεθα ευγνώμονες, Καλή Ανάσταση, η Παναγία μας η Αρχιστράτηγος να σάς σκέπει πάντα

Συνέβη σαν Σήμερα το 1919: - Το "OXI" που δεν είπε ο Βενιζέλος - Alea jacta est ...και η συνέχεια είναι γνωστή και επώδυνη

 

Ήταν 24 Απριλίου 1919 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος ρωτήθηκε από τους συμμάχους της Αντάντ αν η Ελλάδα μπορεί να στείλει στρατό στη Μικρά Ασία και να καταλάβει τη Σμύρνη. «Είμεθα έτοιμοι» απάντησε, εκτιμώντας ότι θα έχει και τη βοήθεια τους. Η συνέχεια είναι γνωστή... 

Στις 24 Απριλίου 1919, στη γαλλική πρωτεύουσα, οι τρεις πιο ισχυροί πολιτικοί του κόσμου πήραν μια απόφαση που, εκ πρώτης όψεως, έμοιαζε βγαλμένη μέσα από τα πιο τρελά όνειρα των Ελλήνων: να σταλεί ελληνικός στρατός στη Σμύρνη, στην πόλη-σύμβολο του μικρασιατικού Ελληνισμού. Θα το ανακοίνωναν στον Έλληνα πρωθυπουργό εκείνο το ίδιο μεσημέρι – κι εκείνος θα έδινε μια απάντηση για την οποία επικρίνεται μέχρι σήμερα. 

Στα τέλη του 1918, μετά από τεσσεράμισι αιματηρά χρόνια που στοίχισαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους και γκρέμισαν τέσσερις αυτοκρατορίες, έληξε επιτέλους ο Μεγάλος Πόλεμος. Έτσι έλεγαν τότε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο – πού να ήξεραν ότι λίαν συντόμως θα μας προέκυπτε και Δεύτερος… 

Το τέλος του πολέμου βρήκε τις δυνάμεις της Αντάντ να έχουν νικήσει τις Κεντρικές Δυνάμεις. Η Ελλάδα μπορεί να είχε μπει ουσιαστικά στο παρά πέντε στον πόλεμο, αλλά ήταν με την Αντάντ στην πρώτη γραμμή της επίθεσης που έσπασε την αντίσταση των Βουλγάρων στο Μακεδονικό Μέτωπο και οδήγησε στην κατάρρευση των Κεντρικών Δυνάμεων λίγο αργότερα. Έτσι η χώρα βρέθηκε στο πλευρό των νικητών και ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο Παρίσι, όπου θα γινόταν η Συνδιάσκεψη της Ειρήνης, έτοιμος να προωθήσει τις ελληνικές διεκδικήσεις. 

Η αυγή του 1919 βρήκε τους τότε ισχυρούς του κόσμου να στέκονται πάνω από τον χάρτη της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και να αποφασίζουν πώς θα χαράσσονταν τα νέα σύνορα. Η Συνδιάσκεψη βρισκόταν ουσιαστικά στα χέρια τεσσάρων ανθρώπων: του βρετανού πρωθυπουργού Λόιντ Τζορτζ, του αμερικανού προέδρου Γουίλσον, του γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσό και του ιταλού πρωθυπουργού Ορλάντο. 

Στα τέλη Ιανουαρίου 1919 ο Βενιζέλος παρουσίασε τις ελληνικές διεκδικήσεις, οι οποίες περιλαμβάνονταν αναλυτικά σε επίσημη έκθεση που είχε γράψει ο ίδιος και είχε τίτλο «Η Ελλάς ενώπιον του Συνεδρίου της Ειρήνης». Ο Βενιζέλος, μεταξύ άλλων ζητημάτων, διεκδικούσε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου (που είχαν κατακυρωθεί από το 1914 στην Ελλάδα αλλά δεν το αναγνώριζε η Τουρκία), τα Δωδεκάνησα, τη Βόρεια Ήπειρο, ολόκληρη τη Θράκη (Δυτική, που τότε ανήκε στους Βουλγάρους και Ανατολική, που τότε ανήκε στους Τούρκους) και από τη Μικρά Ασία τη Σμύρνη, το μεγαλύτερο μέρος από το βιλαέτι του Αϊδινίου και ένα τμήμα από το βιλαέτι της Προύσας. 

Βρετανοί και Γάλλοι ήταν σύμφωνοι ότι η Ελλάδα έπρεπε να πάρει ένα κομμάτι της Μικράς Ασίας – μικρότερο όμως από εκείνο που διεκδικούσε ο Βενιζέλος. Αντίθετα, οι Αμερικανοί διαφωνούσαν λόγω των στατιστικών στοιχείων του πληθυσμού, που έδειχναν ότι οι Έλληνες ήταν μειοψηφία σε όλα τα σαντζάκια εκτός από τη Σμύρνη. Όσο για τους Ιταλούς, αρνήθηκαν και να συζητήσουν ακόμα τις διεκδικήσεις της Ελλάδας στη Μικρά Ασία. Και υπήρχε λόγος γι’ αυτό. 

Η Ιταλία δεν είχε μπει εξαρχής στον πόλεμο. Αυτό συνέβη το 1915, αφού είχε προηγηθεί μυστική συμφωνία με Βρετανία και Γαλλία ότι μετά το τέλος του πολέμου η Ιταλία θα έπαιρνε εδάφη στα νότια παράλια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή της Αττάλειας. Ένα χρόνο αργότερα όμως ακολούθησε άλλη μυστική συμφωνία, αυτή τη φορά ανάμεσα σε Βρετανία και Γαλλία, η συμφωνία Sykes-Picot, που καθόριζε τα εδάφη της ασιατικής Τουρκίας που θα αποκτούσαν Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία μετά τον Πόλεμο. Η συμφωνία αυτή έγινε εν αγνοία της Ιταλίας, η οποία όταν έμαθε τα συμφωνηθέντα απαίτησε εκτός από την Αττάλεια, τη Σμύρνη, το Ικόνιο τα Άδανα και τη Μερσίνα. Τελικά χρειάστηκε κι άλλη συμφωνία μεταξύ Βρετανίας, Γαλλίας και Ιταλίας (αυτή του Αγίου Ιωάννη της Μωριέννης), προκειμένου οι Ιταλοί να αναγνωρίσουν την συμφωνία Sykes-Picot, με αντάλλαγμα μια ζώνη στη Μικρά Ασία που περιελάβανε το Ικόνιο αλλά και τη Σμύρνη. 

Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν ελληνικά και ιταλικά συμφέροντα βρίσκονταν σε ευθεία αντίθεση – και όχι μόνο στο θέμα της Σμύρνης. Η Ελλάδα διεκδικούσε τα Δωδεκάνησα, τα οποία είχαν κατακυρωθεί στην Ιταλία από το 1915, ενώ η Βόρεια Ήπειρος αποτελούσε πάντα «μήλον της Έριδος» για τις δύο χώρες. 

Την άνοιξη του 1919, κι ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν, οι Ιταλοί αποβιβάστηκαν στην Αττάλεια προσπαθώντας ουσιαστικά να προκαταλάβουν τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης, δημιουργώντας τετελεσμένο. Ταυτόχρονα, Ιταλοί και Αμερικανοί ήρθαν σε πλήρη ρήξη για το θέμα του Φιούμε στην Αδριατική (της σημερινής Ριέκας), με αποτέλεσμα οι Ιταλοί να αποχωρήσουν από τη Συνδιάσκεψη σε ένδειξη διαμαρτυρίας. 

Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν αναφορές για συνεργασία των Ιταλών με τους Τούρκους στη Μικρά Ασία, ενώ ο αμερικανός πρόεδρος είχε λάβει αναφορά από τους Έλληνες κατοίκους της Ρόδου, που διαμαρτύρονταν για τη βάναυση συμπεριφορά των Ιταλών. 

Βλέποντας τους Ιταλούς να επεκτείνουν την κατοχή τους πέραν της Αττάλειας προς τη Σμύρνη, Λόιντ Τζορτζ, Γουίλσον και Κλεμανσό ήξεραν ότι έπρεπε να αναλάβουν δράση. Στις 24 Απριλίου (π.η.) συζητούσαν για ακόμα μια φορά το ζήτημα, όταν ο Λόιντ Τζορτζ είπε: 

«Οφείλω να επιμείνω για μία ακόμα φορά ότι δεν θα πρέπει να αφήσουμε την Ιταλία να μας φέρει προ τετελεσμένου γεγονότος στην Ασία. Πρέπει να επιτρέψουμε στους Έλληνες να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Σμύρνη». 

«Το καλύτερο μέσον για να σταματήσουμε τους Ιταλούς είναι το οικονομικό» είπε ο Γουίλσον. 

«Εμποδίσαμε ποτέ τους Τούρκους και τις βαλκανικές δυνάμεις να κάνουν πόλεμο, έστω και αν υπέφεραν πάντα από έλλειψη χρημάτων; Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε να πούμε στον κύριο Βενιζέλο να στείλει στρατό στη Σμύρνη. Θα δώσουμε εντολή στους ναυάρχους μας να αφήσουν τους Έλληνες να αποβιβαστούν όπου υπάρχει κίνδυνος για αναταραχές και σφαγές» επέμεινε ο Λόιντ Τζορτζ. 

«Γιατί να μην τους πούμε να αποβιβαστούν αμέσως; Έχετε καμία αντίρρηση γι’ αυτό;» υπερθεμάτισε ο Γουίλσον. «Καμία» απάντησε ο Λόιντ Τζορτζ. «Ούτε εγώ. Δεν θα πρέπει όμως να προειδοποιήσουμε τους Ιταλούς;» πρόσθεσε ο Κλεμανσό. 

«Κατά τη γνώμη μου, όχι» έκλεισε τη συζήτηση ο βρετανός πρωθυπουργός. Λίγο αργότερα ο Λόιντ Τζορτζ τηλεφώνησε στον Βενιζέλο να πάει νωρίτερα στο γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, όπου θα γινόταν απογευματινή συνεδρίαση για τους όρους της γερμανικής συνθήκης. Ο Βενιζέλος έφτασε 15 λεπτά πριν τις τρεις το μεσημέρι. Ακολούθησε ο εξής διάλογος: 

«Έχετε διαθέσιμο στρατό;»

 «Έχουμε. Περί τίνος πρόκειται;» 

«Αποφασίσαμε σήμερα με τον πρόεδρο Γουίλσον και τον κύριο Κλεμανσό ότι πρέπει να καταλάβετε τη Σμύρνη». 

«Είμεθα έτοιμοι». 

Έχουν περάσει 105 χρόνια, και αυτό το «Είμεθα έτοιμοι» ακόμα του το χρεώνουμε του Βενιζέλου. Ναι, αυτό του χρεώνουμε ουσιαστικά. Ή αυτό θα έπρεπε να του χρεώνουμε, εάν είχαμε ως λαός το αναγκαίο θάρρος να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Διότι το να του χρεώνουμε ότι έκανε εκλογές το 1920 – ενώ η θητεία της κυβέρνησής του είχε λήξει προ πολλού και ταυτόχρονα ο πόλεμος είχε τερματιστεί τυπικά με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών τρεις μήνες νωρίτερα – είναι απλή μετατόπιση ευθυνών. Ο λαός εξέφρασε το φρόνημά του. Και «μαύρισε» τον Βενιζέλο. Και μαζί του, «μαύρισε» και τη Μεγάλη Ιδέα, ακριβώς τη στιγμή που βρισκόταν στο απόγειό της.

 Κρίνοντας εκ των υστέρων, και καθώς είναι πρακτικά αδύνατο στο άκουσμα της λέξης «Σμύρνη» να μην έρθει στο νου μας η Καταστροφή του 1922, δεν μπορούμε καν να φανταστούμε πώς ήταν τα πράγματα στις 24 Απριλίου 1919. 

Η Ελλάδα βρισκόταν ανάμεσα στους νικητές του Πολέμου, οι δύο προαιώνιοι εχθροί της – Βουλγαρία και Οθωμανική Αυτοκρατορία – ήταν ηττημένες και τα εδάφη τους θα γίνονταν λεία των νικητών και οι τρείς Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής άνοιγαν το δρόμο στην Ελλάδα για να αγγίξει το «όνειρο». Ο Βενιζέλος τότε δεν είχε κανένα λόγο να πιστεύει ότι θα καλείτο η Ελλάδα να αντιμετωπίσει ποτέ τους Τούρκους μόνη – άλλωστε, πόλεμο δίχως συμμάχους ο Βενιζέλος δεν επιχείρησε ποτέ. Είπε λοιπόν το «Ναι» στη μεγάλη, τη μοναδική ευκαιρία που παρουσιάστηκε. 

Alea jacta est – ο κύβος ερρίφθη. 

Το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και πού βρίσκεται η ευθύνη του κάθε προσώπου και της κάθε παράταξης από εκεί και ύστερα είναι ένα θέμα που απαιτεί μεγάλη ανάλυση. Εν τέλει όμως, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνο το «Είμεθα έτοιμοι» που είπε ο Βενιζέλος στις 24 Απριλίου 1919. 

Διότι, παρότι η Ιστορία δεν γράφεται με «αν», μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι αν ο Βενιζέλος δίσταζε κι έχανε την ευκαιρία, θα είχε μείνει στην Ιστορία ως ο μεγαλύτερος προδότης της Μεγάλης Ιδέας – ο άνθρωπος που του δόθηκε η ευκαιρία να πάει στη Σμύρνη κι εκείνος είπε «Όχι»… Ένα «Όχι» που σύσσωμο το Ελληνικό Έθνος θα του καταλόγιζε για πάντα.

 Πηγή: Protagon.gr