Στην κυριολεξία προτεκτοράτο - "Αφ’ Ότου Ηλευθερώθημεν, Αφ’ Ότου Δηλαδή Μετηλλάξαμεν Τυράννους».

 

Τι είναι προτεκτοράτο; Διαβάζουμε στο Λεξικό: «Είναι η συμβατική (κατά σύμβαση – αμοιβαία συμφωνία) σχέση μεταξύ δύο κρατών, κατά την οποία το ένα από αυτά, η λεγόμενη προστάτιδα δύναμη, αναλαμβάνει την “προστασία” του άλλου, δηλαδή τη διεύθυνση των εξωτερικών υποθέσεών του, σχέση η οποία αποτελεί στην πραγματικότητα νομική μορφή εξάρτησης του προστατευόμενου κράτους από την προστάτιδα δύναμη» («Πάπυρος», τόμος 10, σελ. 50). Το Λεξικό Μπαμπινιώτη καταγράφει τρεις εκδοχές της λέξης προτεκτοράτο: 

«1. Το καθεστώς που εδραιώνεται με συμφωνία μεταξύ κρατών, από τα οποία το ένα ελέγχει ως προστάτιδα δύναμη το άλλο, στου οποίου τις εσωτερικές υποθέσεις αναμειγνύεται αποφασιστικά.

 2. Το κράτος που τελεί υπό τον έννομο έλεγχο προστάτιδας δύναμης έχοντας απολέσει την εθνική του αυτοδιάθεση. 

3. Το κράτος που έχει ουσιαστικά χάσει την εθνική του αυτοδιάθεση και βρίσκεται υπό τον έλεγχο άλλου ισχυροτέρου» (σελ. 1.519).

Αν διαθέτουμε στοιχειώδη γλωσσική εντιμότητα (πιστότητα στην κοινή και κοινωνούμενη σύμπτωση εννοιών και νοουμένων), θα παραδεχθούμε ότι το νεωτερικό ελληνώνυμο κράτος είναι τυπική περίπτωση προτεκτοράτου. Η διαπίστωση απηχεί μιαν ιστορική αναγκαιότητα, όχι μιαν ελεύθερη επιλογή. Υστερα από τέσσερις αιώνες υποταγής στην κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων, η αυτονόμηση και συγκρότηση σύγχρονου ελληνόφωνου έθνους – κράτους θα ήταν μάλλον αδύνατο να επιτευχθεί δίχως τη συγκατάθεση των ισχυρών κρατών της Ευρώπης, με ανταλλάγματα επικυριαρχίας.

Η καταφανής δυσαρέσκεια και οι συναφείς αντιδράσεις των ισχυρών της Ευρώπης για τον ελληνικό ξεσηκωμό του 1821 έχουν ελάχιστα μελετηθεί και προβληθεί – για λόγους μάλλον όχι τυχαίους. Η δυσαρέσκεια φάνηκε να υποχωρεί με την έγκαιρη προσφυγή των Ευρωπαίων στη ναρκισσιστική επινόηση ότι αυτοί συνεχίζουν (και όχι οι εκβαρβαρωμένοι «Γραικοί») την ιστορική συνέχεια του αρχαιοελληνικού κλέους και πολιτισμού. Οι ιστορικές – πολιτικές επιπτώσεις αυτής της μεθοδικής προπαγάνδας ήταν αφελώς επιδεικτικές – τα τρία πρώτα πολιτικά κόμματα που δημιουργήθηκαν στην ελάχιστη περιοχή που ήλεγχαν οι επαναστατημένοι Έλληνες, είχαν την ειλικρίνεια να δηλώνουν σε ποιον «αφέντη» και «κύριο» εμπιστεύονταν την προστασία της ελευθερίας τους: ονομάστηκαν τα κόμματα: το «Αγγλικόν», το «Γαλλικόν», το «Ρωσικόν». Ομολογούσαν απερίφραστα οι απελεύθεροι, αυτό που με διαγνωστική τόλμη θα πιστοποιούσε επιγραμματικά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το 1892: «αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυράννους».

Διακόσια χρόνια τώρα η Ιστορία του Ελληνισμού είναι ιστορία Ελλαδικού προτεκτοράτου της Δύσης. Υπάρχει ελεύθερη κριτική Ιστοριογραφία, αλλά τα συμπεράσματά της δεν διδάσκονται ποτέ σε πανεπιστήμια και σχολεία. Ο Βασίλης Κρεμμυδάς, λ.χ., ήταν ελεύθερος να δημοσιεύσει τα συμπεράσματα δικαστικής διερεύνησης της δολοφονίας του κυβερνήτη Καποδίστρια, στα σχολεία όμως διδασκόμαστε μόνο το παραμυθάκι για τους «κακούς» Μαυρομιχαλέους, αποσιωπώντας τον ρόλο της Αγγλικής και της Γαλλικής Αποστολής στο έγκλημα. Το αποκαλυπτικότερο ντοκουμέντο για τα αίτια και τους στόχους της δολοφονίας του Καποδίστρια είναι το βιβλίο του Νικόλαου Σπηλιάδη «Αναίρεση» (Εκδόσεις «Ποταμός») και θα ήταν αυτονόητο να έχει αξιοποιηθεί ο συναρπαστικός πλούτος της θεματικής του, διαπιστωτικός και ερμηνευτικός. Το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο της Έλλης Σκοπετέα «Το πρότυπο Βασίλειο και η Μεγάλη Ιδέα».

Τα λεγόμενα «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» έχουν προγραμματικά εγκαταλείψει τον ρόλο κοινωνικού λειτουργήματος, της δημοσιογραφίας. Απλώς ενδιαφέρονται να πουλήσουν εντυπωσιασμό, τρόμο, απειλές, καταστροφολογία. Οσο κι αν μοιάζει ρητορικό σχήμα, πρώτη έγνοια στην «αγορά» είναι ο εμπορεύσιμος πανικός, ως είδηση. Χωρίς έγνοια για τη θανάσιμη απειλή που εγκυμονεί η εμπορευματοποίηση της δημοσιογραφίας.

Υπερβολή ο λόγος για «θανάσιμη απειλή»; Ας διερωτηθούμε: Αφού ο αποδεδειγμένα απάνθρωπος Μαρξισμός – Λενινισμός κατέρρευσε και απολακτίστηκε μέσα στα ίδια τα θωρακισμένα οχυρά του (Μόσχα, Πεκίνο κ.λπ.), γιατί το ΝΑΤΟ, όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει, αλλά και παραβλέπει τις παραχρήσεις τυραννίας – αδικίας που συντηρούνται επ’ ονόματί του; Γιατί η Ελλάδα συνεχίζει να συντηρεί, με μυθώδες κοστολόγιο, τόσες βάσεις του ΝΑΤΟ, τη χρήση στεριάς, θάλασσας και αέρα, γιατί ξεπουλάει η Ελλάδα, χωρίς αντάλλαγμα, την κρατική της ακεραιότητα, αλλά και τη διεθνή αξιοπρέπειά της ανεχόμενη την ύβρι ταπεινωτικών, καθημερινών προκλήσεων από τους Τούρκους;

Στους επίσημους λόγους, όπου το ψέμα είναι η τυποποίηση της καλλιλογίας, όλοι μιλούν για την «ασπίδα προστασίας», που είναι το ΝΑΤΟ για τα κράτη-μέλη του. Αυτή η «ασπίδα» δεν λειτούργησε ποτέ για να αποτραπεί η εισβολή και κατάκτηση της μισής Κύπρου από την Τουρκία, ποτέ για την απελευθέρωση των Βορειοηπειρωτών Ελλήνων από την ειλωτεία σε Αλβανούς και Σκοπιανούς, ποτέ για να περιοριστούν οι παραβιάσεις του εναέριου ελληνικού χώρου από την τουρκική θρασύτητα, δεκαετίες τώρα.

Θα παραπέμψω για μια ακόμα φορά στο βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά «Ενα σκοτεινό δωμάτιο». Και μόνο η ανάγνωσή του διασαφηνίζει την έννοια και πραγματικότητα της Ελλάδας ως προτεκτοράτου.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561692986/stin-kyriolexia-protektorato/

ΕΦΚΑ/Συντάξεις: Μισθοί 7.000 ευρώ Συν Μπόνους στους Διευθυντές. - Δείτε τα Παχυλά Μπόνους στους Υπαλλήλους που εργάζονται στο τηλεφωνικό κέντρο 1555.

 

Mισθούς που απέχουν πολύ από το μισθολόγιο του Δημοσίου θα δίνει ο ΕΦΚΑ στους νέους managers που θα έρθουν από τον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα προβλέπεται «γενναίο» πριμ στους εργαζόμενους που πετυχαίνουν τους στόχους που έχουν τεθεί από την Διοίκηση και διεκπεραιώνουν πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τις υποθέσεις των πολιτών.

Οι νέοι γενικοί διευθυντές του ΕΦΚΑ που θα αναλάβουν τον τομέα της πληροφορικής και της αξιοποίησης των ακινήτων θα είναι στελέχη της αγοράς και θα αμείβονται με 7.000 ευρώ μεικτά μηνιαίως, συν μπόνους.

Μολονότι ο μισθός των διευθυντών του Δημοσίου σε γενικές γραμμές δεν ξεπερνάει τα 2.000 ευρώ, οι νέοι managers θα λαμβάνουν μισθούς ιδιωτικού τομέα, καθώς όπως αναφέρουν πηγές του ΕΦΚΑ είναι ο μόνος τρόπος για να προσελκύσει ο φορέας στελέχη καριέρας που θα εργαστούν στον πιο προβληματικό Οργανισμό της Δημόσιας Διοίκησης.

Μάλιστα οι διαδικασίες για την επιλογή τους θα ξεκινήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον εκσυγχρονισμό του φορέα.

Μπόνους στους υπαλλήλους

Ήδη το υπουργείο Εργασίας εφαρμόζει την μέθοδο του μπόνους στους υπαλλήλους που διεκπεραιώνουν συνταξιοδοτικές υποθέσεις.

Το νέο σύστημα καταβολής πριμ συνδέεται με συγκεκριμένους μετρήσιμους στόχους (συντελεστές βαρύτητας) που θα τίθενται ανά Γενική Διεύθυνση και θα ανταμείβει χωρίς «κόφτη» τόσο τους άριστους όσο και τους απλώς επιμελείς.

Το νέο πλαφόν που θα θεσπιστεί ανά υπάλληλο θα είναι 7.800 ευρώ ετησίως, ενώ τα κλιμάκια των έξτρα αμοιβών θα καθοριστούν από επιτροπή.

Πριμ με το ίδιο πλαφόν προβλέπεται και για τους υπαλλήλους που εργάζονται στο back office του τηλεφωνικού κέντρου 1555. Αν η υπόθεση που καλούνται να φέρουν εις πέρας είναι πολύπλοκη (π.χ. μια υπόθεση διαδοχικής ασφάλισης), το πριμ θα είναι μεγαλύτερο και θα κυμαίνεται από 350 – 600 ευρώ το μήνα ανάλογα με τη θέση που κατέχουν.

Το επιπλέον ποσό επιμερίζεται ως εξής:

• Για την Γραμματεία του τμήματος τηλεφωνικής εξυπηρέτησης, 350 ευρώ το μήνα.
• Για τους υπαλλήλους που απασχολούνται ως μέλη των θεματικών κατηγοριών, 450 ευρώ το μήνα.
• Για τους επόπτες των τμημάτων, 500 ευρώ το μήνα.
• Για τον προϊστάμενο του τμήματος τηλεφωνικής εξυπηρέτησης, 550 ευρώ το μήνα.
• Για τους υπαλλήλους που απασχολούνται στο τμήμα εξυπηρέτησης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άλλων μορφών επικοινωνίας, 450 ευρώ το μήνα.
• Για τον προϊστάμενο του τμήματος εξυπηρέτησης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, 550 ευρώ.
• Για τον διευθυντή της Διεύθυνσης Εξυπηρέτησης Πολιτών, 600 ευρώ.

πηγή: https://www.insider.gr/tax-labour/211329/efka-misthoi-7000-eyro-stoys-neoys-managers-gennaia-mponoys-se-ypalliloys-kai

Κος "λεφτά υπάρχουν": - Δεν τον θέλουν στην Ελλάδα; - Τον θέλουν οι ξένοι για τα προσόντα του!

 Ο Γιώργος Παπανδρέου (George Papandreou) είναι διεθνής προσωπικότητα. Πάρτε το χαμπάρι! Αυτό για όσους χλεύασαν προ λίγου καιρού την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΚΙΝΑΛ και την ήττα του - κατά κράτος- από τον Ανδρουλάκη. Όμως ο George δεν προβληματίζεται από αυτά. Δεν τον θέλουν στην Ελλάδα; Τον θέλουν οι ξένοι. Όχι δεν αναφέρομαι μόνο στην ιδιότητα του προέδρου της σοσιαλιστικής διεθνούς.  

Η αξία και η χρησιμότητα του George έχει φτάσει μέχρι την Κίνα! Μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες μετανάστευσης στην Κίνα, η Walian, που έχει σημαντική δράση στην Ελλάδα, και ως αγοραστής ακινήτων, συνεργάζεται με τον πρώην Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος έχει τον ρόλο του Επίτιμου Συμβούλου στην Walian Overseas Consulting Group. Η οποία έχει έντονη δραστηριοποίηση στο πρόγραμμα της «Χρυσής Βίζας», στο οποίο άλλωστε πρωταγωνιστές είναι οι Κινέζοι μακράν του δεύτερου... 

Σημειώστε ότι από την αρχή του προγράμματος μέχρι το τέλος του 2021, «Χρυσή Βίζα» είχαν αποκτήσει 6.405 άδειες Κινέζοι - συνολικά 19.142 άδειες παραμονής αν συνυπολογισθούν και τα μέλη των οικογενειών τους, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα. Η μπίζνα αυτή είχε ατονίσει την τελευταία τριετία, κυρίως λόγω Covid και των μέτρων που είχαν ληφθεί, καθώς και των ερευνών που είχαν υπάρξει για την υπόθεση «Κινέζοι και Χρυσές Βίζες». 

Όμως οι Κινέζοι ετοιμάζονται πλέον να επιστρέψουν δριμύτεροι. Και να ενισχύσουν και το αστικό αναπτυξιακό real estate σενάριο... Όλα τα άλλα ανήκουν στο παρελθόν... Και φυσικά δεν έχουν σχέση με την Wailian και τη συνεργασία με τον George που τη συμβουλεύει. Φαντάζομαι πάντως ότι θα τους φανεί πολύ χρήσιμος καθώς άλλωστε ο ΓΑΠ πέραν του κύρους, αποτελεί και πρόσωπο με βαθιά γνώση και του μεταναστευτικού στο σύνολό του. Ε, και διάολε, πρώην πρωθυπουργός είναι, αν τον πάρει ξέρω 'γω τον Μηταράκη δηλαδή ένα τηλέφωνο για διευκρινίσεις, δεν θα του το σηκώσει ο Νότης; Από ευγένεια και μόνο αν μη τι άλλο. 

Όλα γίνονται θέλω να σας πω.... Και όχι στη χώρα μας με τα τσίγκινα σωβρακάκια... αλλά και αλλού. 

πηγή:https://www.insider.gr/stiles/backstory/211160/o-gap-i-kineziki-wailian-kai-oi-hryses-bizes-giot-toy-mpezos-kai-i

Τι τραβάνε και αυτοί οι κακόμοιροι οι αρμοί της εξουσίας

 

Τι τραβάνε και αυτοί οι κακόμοιροι οι αρμοί. Είναι οι αγαπημένοι των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τους συνδέουν με την εξουσία. Οχι αυτή που έχασαν, αλλά αυτή που προσδοκούν να επανακτήσουν. Μάλιστα, υποστηρίζουν πως έχασαν την εξουσία γιατί δεν είχαν καταλάβει όλους τους αρμούς της.

Τώρα, τη δεύτερη φορά, θα είναι αλλιώς τα πράγματα. Και όπως είπε η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, τους 54 μήνες που κυβερνούσαν μαζί με τους ΑΝΕΛ, οι δικαστές, επειδή δεν ήταν φιλικοί προς το κόμμα της, έβαζαν εμπόδια στο πρόγραμμά του. Δηλαδή έκριναν αντισυνταγματικό τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, δεν προφυλάκισαν τουλάχιστον τον Αδ. Γεωργιάδη αλλά και τον Ανδρ. Λοβέρδο, ώστε να κερδίσουν τις εκλογές.

Πώς θα θεραπευθεί αυτή η δράση των δικαστών τη δεύτερη φορά Αριστερά; Μα θα φτιάξουμε μια νέα σχολή δικαστών, όπως προανήγγειλε ο κ. Π. Πολάκης και από εκεί θα βγαίνουν δικοί μας δικαστές, πιστοί στη σοσιαλιστική νομιμότητα, οι οποίοι και δεν θα μας προβάλλουν εμπόδια με στείρους νομικισμούς. Οποιος δεν πιστεύει αυτά που διαβάζει, υπάρχουν στο Διαδίκτυο τα σχετικά ηχητικά ντοκουμέντα.

Τώρα, να πάρω στα σοβαρά όλα αυτά και να προσπαθήσω να τα αντικρούσω, θα υποτιμήσω τη νοημοσύνη του αναγνώστη. Το πρόβλημα με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως ποτέ δεν πρόκειται να αποδεχθούν τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Και είναι απολύτως φυσιολογικό. Αν τους αποδέχονταν δεν θα ήταν μαρξιστές.

Συνεπώς, δεν θα πρέπει να μας προκαλούν εντύπωση αυτά που ακούμε να λένε. Απλώς να γνωρίζουμε πως τα εννοούν και τα κουβεντιάζουν μεταξύ τους σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Λέει ο κ. Πολάκης πως θα φτιάξουμε μια δική μας σχολή δικαστών και όσοι τον άκουσαν, πλην των συντρόφων του, δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους.

Θέλουν να δώσουν ένα όραμα στο εναπομείναν φανατισμένο ακροατήριό τους για το πώς θα είναι η νέα εξουσία. Σκληρή και αμείλικτη τιμωρός. Βέβαια, για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να ξανακυβερνήσουν. Και για να ξανακυβερνήσουν θα πρέπει να κερδίσουν τις εκλογές, κάτι που φαίνεται χλωμό με τα σημερινά δεδομένα. Και με αυτά που λένε γίνεται χλωμότερο.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561703915/oi-armoi-tis-exoysias/

Οι νέες αυταπάτες και ο συμβιβασμός

 Το κλισέ που θέλει όποιον δεν μαθαίνει από τα λάθη του να τα επαναλαμβάνει και ενίοτε να καταστρέφεται από αυτά φαίνεται πως έχει γίνει η απόλυτη συνήθεια, αν όχι και επιλογή, για τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Δυόμισι χρόνια μετά την τριπλή ήττα στις κάλπες του 2019 δεν έχουν καταλάβει τίποτε ή, ακόμη χειρότερα, αρνούνται να αποδεχθούν την πραγματικότητα και μαλώνουν με φαντάσματα σε ένα δικό τους σύμπαν. 

Πέραν της τοξικότητας στην πολιτική ζωή και της χυδαιότητας στην αντιπαράθεση με τους αντιπάλους τους, αρνούνται και την απλή ανάγνωση των όσων συμβαίνουν. Τελευταίο παράδειγμα αυτής της συμπεριφοράς είναι η υποδοχή εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα των ανακοινώσεων της κυβέρνησης για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ. Είναι να απορεί κανείς με την προσέγγιση, λες και οι πολίτες δεν θα δουν σε μερικούς μήνες τον λογαριασμό για να συγκρίνουν και να κρίνουν αν τους αφορά η μείωση. 

Ο κ. Τσίπρας που έλεγε ότι «…ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας παράλογος φόρος, δεν διορθώνεται, καταργείται…», αλλά στη θητεία του ως πρωθυπουργός τον αύξησε, τώρα ανακαλύπτει ότι οι μειώσεις αφορούν λίγους και εκλεκτούς. Την ίδια στιγμή, εκτός από την κυβέρνηση που έχει προφανείς λόγους να ασκεί αυτή την πολιτική, όλοι οι ειδικοί της αγοράς εξηγούν ότι οι μειώσεις αφορούν σχεδόν το 80% των πολιτών που διαθέτουν ακίνητη περιουσία. Επιπροσθέτως τονίζουν ότι οι μεγάλες ποσοστιαία μειώσεις επηρεάζουν κυρίως τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία και αντιθέτως επιβαρύνονται οι μεγάλοι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Αυτή η αντιπολιτευτική συμπεριφορά δεν είναι απλώς μεμψίμοιρη ή έστω μικροκομματική, είναι απλώς λάθος. Δεν μπορεί να ζεις έξω από τον κόσμο αλλά να θέλεις να τον εκφράσεις πολιτικά.

Το ίδιο βεβαίως πράττει ο κ. Τσίπρας στα περισσότερα πολιτικά ζητήματα όταν αφήνει τον κ. Πολάκη να συμπεριφέρεται σαν νταής στο Κοινοβούλιο. Αυτή η εμμονή στις θεωρίες συνωμοσίας, σε συνδυασμό με την πλήρη διαστρέβλωση όσων συμβαίνουν στον τόπο, τους έχει καθηλώσει στη θέση που βρίσκονται και κινδυνεύουν να πάνε ακόμη πιο κάτω. Κάθε λογικός άνθρωπος θα διόρθωνε αυτή την τακτική αν ήθελε να ορθοποδήσει το κόμμα του, αλλά φαίνεται ότι πλέον δεν μπορούν. Αντιθέτως, επενδύουν στην ένταση και στη χυδαιότητα στον πολιτικό λόγο θεωρώντας ενδεχομένως ότι μπορεί να επαναληφθεί ως εκ θαύματος ό,τι συνέβη στον τόπο μετά το 2011, που τους οδήγησε στην εξουσία το 2015.

Ο κ. Τσίπρας μεταξύ των άλλων επιχειρεί διάφορους αντιπερισπασμούς, όπως η πρόταση δυσπιστίας, καθώς αντιμετωπίζει και ισχυρές εσωκομματικές αναταράξεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ελέγχει τον κεντρικό κορμό του κόμματός του. Δεν μπορεί όμως να περάσει την πρότασή του για ανάδειξη αρχηγού και Κεντρικής Επιτροπής με άμεση εκλογή από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και είναι έτοιμος για ένα συμβιβασμό. Οσοι ξέρουν καλά τα εσωκομματικά τους υποστηρίζουν ότι στο τέλος θα φθάσει με τη μισή πρόταση, ώστε να εκλεγεί μόνο ο αρχηγός με καθολική ψηφοφορία και η Κ.Ε. από το συνέδριο.

Οσο θα προσπαθούν να ξεφύγουν από τη δική τους εσωστρέφεια τόσο θα κλιμακώνουν την πολιτική οξύτητα και θα επιχειρούν να μετατρέψουν τον δημόσιο διάλογο σε βούρκο. Αυτό ξέρουν, αυτό μπορούν.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561703912/oi-nees-aytapates-kai-o-symvivasmos-toy-tsipra/

ΕΦΚΑ για Συντάξεις: - Σε 150.000 ανέρχονται οι συντάξεις που δεν έχουν υπολογισθεί σωστά - Πόσοι θα δουν πραγματική αύξηση

 

Στις 150.000 ανέρχονται οι κύριες συντάξεις των οποίων ο επανυπολογισμός δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ παραμένουν στην αναμονή οι περίπου 80.000 δικαιούχοι της παράλληλης ασφάλισης, που επίσης διεκδικούν να λάβουν τις προσαυξήσεις τους. Αυτές είναι οι βασικές εκκρεμότητες στο σκέλος των αναδρομικών που επιδιώκει ο ΕΦΚΑ να τακτοποιήσει, ακόμα και εντός του μήνα, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος τους. Την ίδια στιγμή, έγινε χθες γνωστό ότι στις 28 Ιανουαρίου καταβλήθηκαν από τον ΕΦΚΑ αναδρομικά ύψους 4.617.099 ευρώ σε 3.481 συνταξιούχους.

Η Β΄φάση

Αναφορικά με τις 150.000 εκκρεμότητες, πρόκειται για τη β’ φάση του επανυπολογισμού, που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Δηλαδή, είναι περιπτώσεις όπου θα εξεταστεί εάν έχουν πάνω από 30 έτη ασφάλισης και εάν από τα βελτιωμένα ποσοστά αναπλήρωσης θα προκύψει αύξηση σύνταξης και ταυτόχρονα καταβολή αναδρομικών ποσών. 

Η εκτίμηση είναι ότι τουλάχιστον για το 20% αυτών των περιπτώσεων, δηλαδή περίπου 30.000 περιπτώσεις, θα πρέπει να υπάρξει αύξηση στη σύνταξη. 

Βέβαια, ανάλογα με την προσωπική διαφορά του κάθε εν δυνάμει δικαιούχου θα εξαρτηθεί εάν η αύξηση αυτή θα είναι λογιστική ή πραγματική. Στην πρώτη περίπτωση, απλώς θα μειωθεί η προσωπική διαφορά. 

Στη δεύτερη θα προκύψει και αναδρομικό ποσό που θα πρέπει να καταβληθεί και το οποίο, σύμφωνα με αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, κυμαίνεται από 190 έως 220 ευρώ, συνολικά. 

Υπενθυμίζεται ότι τα αναδρομικά αφορούν την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2019 και έως σήμερα, δηλαδή καλύπτουν ένα διάστημα 25 μηνών. Είναι προφανές ότι οι όποιες αυξήσεις προκύψουν σε αυτές τις συντάξεις θα είναι μόλις στα επίπεδα των 5-10 ευρώ τον μήνα. 

Οι προσπάθειες που καταβάλλει ο ΕΦΚΑ είναι να ολοκληρωθεί η διαδικασία επανυπολογισμού για ένα μεγάλο μέρος αυτών των εκκρεμοτήτων εντός του μήνα. Όσες απομείνουν, εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθούν μέσα στο επόμενο δίμηνο.

Σε ό,τι αφορά την παράλληλη ασφάλιση, παραμένει ο στόχος της διοίκησης του Φορέα το ταχύτερο δυνατό να ενεργοποιηθεί το απαραίτητο λογισμικό και να δοθούν οι προσαυξήσεις που προβλέπονται, μαζί με τα αναδρομικά.

 Πρόκειται για περιπτώσεις συνταξιούχων που αναμένουν αυτά τα ποσά έως πεντέμισι χρόνια, δηλαδή από τις 13 Μαΐου 2016 και μετά, ημερομηνία έναρξης ισχύος του «νόμου Κατρούγκαλου» (ν.4387/16). Στη διαδικασία των προσαυξήσεων υπάγονται όλοι αυτοί οι συνταξιούχοι που κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου είχαν για κάποιο χρονικό διάστημα, μικρό ή μεγάλο, καταβάλει διπλά ένσημα.

πηγή:https://www.naftemporiki.gr/finance/story/1829220/ekkremei-o-epanupologismos-150000-kurion-suntakseon

Τι φοβάται πιο πολύ από έναν πόλεμο η Ευρώπη; - "Εάν προσκαλέσεις μια αρκούδα να χορέψετε, δεν αποφασίζεις εσύ πότε τελειώνει ο χορός αλλά η αρκούδα!"

 

 Τι φοβάται πιο πολύ από έναν πόλεμο η Ευρώπη   Οι Ευρωπαίοι περιμένουν τις κινήσεις του Πούτιν, ο ίδιος όμως δεν δείχνει να βιάζεται. «Εάν προσκαλέσεις μια αρκούδα να χορέψετε, δεν αποφασίζεις εσύ πότε τελειώνει ο χορός αλλά η αρκούδα» λέει μια παλιά ρωσική παροιμία 

Συζητήθηκε και αναλύθηκε ευρέως η στρατηγική στροφή των ΗΠΑ από τον Ατλαντικό Ωκεανό στην ευρύτερη περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού. Ωστόσο σήμερα αποτελεί γεγονός ότι μέσω μιας σειράς υπερβολικών αξιώσεων που σόκαραν τη διαιρεμένη και αποπροσανατολισμένη Ευρώπη, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανάγκασε την Ουάσιγκτον να επικεντρώσει εκ νέου την προσοχή της στη Γηραιά Ηπειρο, ωθώντας, συγχρόνως, τη Δύση, στο σύνολό της, να συσπειρωθεί γύρω από την Αμερική.

 «Εχουν περάσει χρόνια από τότε που αυτή η φράση μπορούσε να γραφτεί ξεκάθαρα. Η Ρωσία επέφερε αυτό που φοβάται – μία Δύση που επιδεικνύει κάτι που προσεγγίζει την αποφασιστικότητα», αναφέρει σχετικά σε άρθρο του ο Εντουαρντ Λους των Financial Times, υποστηρίζοντας πως οι Αμερικανοί επέστρεψαν και σκοπεύουν να παραμείνουν στην Ευρώπη. 

Ωστόσο, ειδικά όσον αφορά την ουκρανική κρίση, υφίσταται ένα κρίσιμο ζήτημα το οποίο αναδεικνύει σε άρθρο του στους New York Times ο Ιβαν Κράστεφ, πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερων Στρατηγικών της Σόφιας και μόνιμο μέλος του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Επιστημών της Βιέννης. 

Ο επιφανής πολιτικός επιστήμονας από τη Βουλγαρία αρχίζει την ανάλυσή του παραθέτοντας ένα ιστορικό ανέκδοτο από την περίοδο του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Λίγες εβδομάδες πριν τον τερματισμό του, ένας γερμανός στρατηγός έστειλε τηλεγράφημα στους αυστριακούς συμμάχους του, συνοψίζοντας την κατάσταση, η οποία κατά τη γνώμη του ήταν «σοβαρή αλλά όχι καταστροφική». Ομως οι Αυστριακοί τον ενημέρωσαν από την πλευρά τους ότι «εδώ η κατάσταση είναι καταστροφική αλλά όχι σοβαρή». Σύμφωνα με τον Κράστεφ αυτή ακριβώς η φράση αποτυπώνει σήμερα τη βασική διαφωνία μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης όσον αφορά την εκρηκτική κατάσταση στην Ουκρανία. 

Πόλεμος ή μπλόφα; 

Την ώρα που ο πρόεδρος Μπάιντεν εγκρίνει την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη, θεωρώντας κάθε άλλο παρά απίθανο το ενδεχόμενο να εισβάλει τελικά στην ουκρανική επικράτεια η Ρωσία, οι Ευρωπαίοι δείχνουν να μην το πολυπιστεύουν. «Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ο Πούτιν θα διεξάγει έναν ολικό πόλεμο. Οι Ευρωπαίοι έχουν τη γνώμη ότι μπλοφάρει», ανέφερε σχετικά ανώτερος γερμανός διπλωμάτης. 

Ο Κράστεφ αναγνωρίζει πως η εν λόγω άποψη είναι απόλυτα εύλογη και δικαιολογημένη και αναμενόμενη για τους Ευρωπαίους, καθώς στην αντίληψή τους ένας ολικός πόλεμος είναι αδιανόητος τόσο όσο είναι και «μία εισβολή εξωγήινων». Επιπρόσθετα, λόγω της πολυετούς ειρήνης που απολαμβάνουν αλλά και της μεγάλης εξάρτησής τους από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της Ρωσίας, οι Δυτικοευρωπαίοι τείνουν σχεδόν αυτομάτως να πιστεύουν πως οι όποιες επιθετικές ενέργειες του Κρεμλίνου αποτελούν τεχνάσματα.

 Εντύπωση, ωστόσο, στον βούλγαρο επιστήμονα προκαλεί το γεγονός πως, παρά τον αρχικό πανικό, τώρα φαίνεται ότι την ευρωπαϊκή άποψη συμμερίζεται και η κυβέρνηση της Ουκρανίας. Αμφιβολίες για την πραγματική απειλή που μπορεί να συνιστά για την πατρίδα του η παρουσία 130.000 ρώσων στρατιωτών στα σύνορά της, εξέφρασε την προηγούμενη εβδομάδα και ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δηλώνοντας πως η κατάσταση είναι «επικίνδυνη αλλά αμφίρροπη». 

Ολέθρια απειλή 

Διερωτώμενος πως εξηγείται αυτό, ο Κράστεφ προσφέρει μια απάντηση αναμφίβολα αξιοσημείωτη και άλλο τόσο παράδοξη. Οι Δυτικοευρωπαίοι και Ουκρανοί αμφιβάλλουν ότι οι Ρώσοι θα εισβάλουν ολοκληρωτικά στην Ουκρανία όχι επειδή η γνώμη που έχουν για τον Πούτιν είναι καλύτερη από την αντίστοιχη αμερικανική, αλλά «γιατί τον θεωρούν ακόμη πιο κακόβουλο. Ο πόλεμος, υποστηρίζουν, δεν είναι το αγαπημένο παιχνίδι του Κρεμλίνου – αυτό μάλλον είναι μια πλούσια γκάμα τακτικών που σχεδιάστηκαν για την αποσταθεροποίηση της Δύσης. Για την Ευρώπη, η απειλή πολέμου θα μπορούσε να αποβεί πιο ολέθρια και από τον ίδιο τον πόλεμο», σημειώνει ο Κράστεφ. 

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί συμφωνούν ότι στόχος του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι να αποζημιωθεί, έστω συμβολικά, η Ρωσία για όλα όσα υπέστη κατά τη δεκαετία του 1990, μέσω της ανατροπής τους στάτους κβο που εγκαθιδρύθηκε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. 

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο πλαίσιο μιας νέας δομής ασφαλείας για την Ευρώπη που θα αναγνωρίζει τη ρωσική σφαίρα επιρροής στη μετασοβιετική επικράτεια και θα απορρίπτει την οικουμενικότητα των δυτικών αξιών, επισημαίνει ο Κράστεφ, εξηγώντας πως στόχος του Κρεμλίνου δεν είναι η παλινόρθωση της Σοβιετικής Ενωσης αλλά η επάνοδος αυτής που ο Πούτιν ορίζει ως ιστορική Ρωσία. 

Δεν θα κάνει πίσω το Κρεμλίνο 

Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες επίσης συμφωνούν ότι το Κρεμλίνο σε καμία περίπτωση δεν θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα, πως αργά ή γρήγορα σε κάποια ενέργεια θα προβεί. Το ενδεχόμενο απλά να οπισθοχωρήσει απορρίπτεται από αμφότερες τις πλευρές. Αλλά ενώ οι Αμερικανοί δείχνουν να πιστεύουν πως για να επιτύχει τους στόχους του ο Πούτιν πρέπει να διεξάγει πόλεμο, οι Ευρωπαίοι και μάλλον και οι Ουκρανοί θεωρούν πως εφαρμόζοντας μία «υβριδική στρατηγική – με στρατιωτική παρουσία στα σύνορα, “οπλοποίηση” των ενεργειακών ροών και κυβερνοεπιθέσεις», ο ρώσος ηγέτης θα μπορούσε να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του.

Η ευρωπαϊκή άποψη σίγουρα δεν στερείται επιχειρημάτων. Κανένας δεν αμφιβάλλει πως σε περίπτωση ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ θα αναγκαστεί να απαντήσει επιθετικά και ενιαίως. Σκληραίνοντας τη στάση του, ο Πούτιν αναπόφευκτα θα συσπειρώσει περαιτέρω τους αντιπάλους του. Θα μπορούσε, όμως, να πετύχει το αντίθετο αποτέλεσμα διατηρώντας την αυτοκυριαρχία του: «η πολιτική της μέγιστης πίεσης, χωρίς μια εισβολή, μπορεί στο τέλος να διχάσει και να παραλύσει το ΝΑΤΟ», προειδοποιεί ο Κράστεφ. 

Ο ρόλος του Βερολίνου 

Για να διαπιστωθεί πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, ο Βούλγαρος πολιτειολόγος εστιάζει την προσοχή του στη Γερμανία. Πριν από την τρέχουσα κρίση το Βερολίνο ήταν ο πιο στενός σύμμαχος της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη ενώ καυχιόταν για την ιδιαίτερη σχέση του με τη Μόσχα, όντας συγχρόνως ο πιο σημαντικός εταίρος των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης. Σήμερα, όμως, κάποιοι στην Ουάσιγκτον αμφιβάλλουν για την προθυμία του Βερολίνου να αντιταχθεί στη Ρωσία, η σχέση του με το Κρεμλίνο επιδεινώνεται ενώ πολλοί Ανατολικοευρωπαίοι εμφανίζονται ιδιαίτερα ανήσυχοι και δυσαρεστημένοι εξαιτίας της εμφανούς διστακτικότητας της Γερμανίας να προασπιστεί τα συμφέροντά τους. «Οι δυσκολίες της Γερμανίας προμηνύουν τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ο Πούτιν συνεχίσει την πολιτική των άκρων, δίχως να παρέχει τη βεβαιότητα ότι θα εισβάλει», υποστηρίζει ο Κράστεφ. Ειδικά για την Γερμανία και, κατ’ επέκταση, για την Ευρώπη εξηγεί πως δεν άλλαξαν αυτές αλλά ο κόσμος καθώς πλέον η γεωπολιτική ισχύς δεν εξαρτάται από την οικονομική ευρωστία αλλά από την αντοχή στις στερήσεις. Σε αντίθεση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, πλέον «ο εχθρός δεν είναι κάποιος πίσω από ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα αλλά κάποιος με τον οποίο συναλλάσσεσαι, από τον οποίο παίρνεις αέριο και στον οποίο εξάγεις προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. Η ήπια ισχύς έχει αντικατασταθεί από την ανθεκτικότητα», γράφει ο Κράστεφ, υπογραμμίζοντας πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για την Ευρώπη. 

Οι προκλήσεις για την ΕΕ 

Εάν η έκβαση της κρίσης εξαρτηθεί από την ικανότητα των δυτικών κοινωνιών να αντεπεξέλθουν στην πίεση των υψηλών τιμών της ενέργειας, της παραπληροφόρησης και της πολιτικής αστάθειας για μια παρατεταμένη περίοδο, τότε ο ρώσος πρόεδρος έχει βάσιμους λόγους να αισιοδοξεί. Γιατί στην παρούσα φάση η Ευρώπη είναι σαφώς απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις. Για να διορθωθεί η κατάσταση, ανεξάρτητα από την ουκρανική κρίση, η Ευρώπη καλείται άμεσα να προβεί σε επενδύσεις με στόχο να αυξηθεί η στρατιωτική της ισχύς, να περιοριστεί η ενεργειακή της εξάρτηση και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή. Οσον αφορά το τι μέλλει γενέσθαι στην Ουκρανία ο Κράστεφ θεωρεί πως οι Ευρωπαίοι έχουν δίκιο να πιστεύουν ότι δεν είναι αναπόφευκτη μια ρωσική εισβολή, αναγνωρίζοντας, μάλιστα, πως ενδέχεται να μην είναι αυτό ούτε το πιο πιθανό σενάριο. «Αλλά δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες ότι μπορούμε να αποφύγουμε το τεστ αντοχής. “Εάν προσκαλέσεις μια αρκούδα να χορέψετε, δεν αποφασίζεις εσύ πότε τελειώνει ο χορός αλλά η αρκούδα”, λέει μια ρωσική παροιμία», σημειώνει πολύ εύστοχα ο βούλγαρος αναλυτής. 

Πηγή: Protagon.gr