Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2022

Υπουργός Οικονομίας: - Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε αλλά ροκανίζεται από την ακρίβεια! - Ο πλούτος αυξάνεται! - Υλοποιούμε μέτρα αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών

 



Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Είναι γεγονός ότι από τα μέσα του προηγούμενου έτους, σε όλες τις διεθνείς αγορές, παρατηρούνται αυξήσεις τιμών βασικών προϊόντων, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις, όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και ορισμένα τρόφιμα, είναι πράγματι απότομες και σημαντικές.
Απαιτείται – αρχικά – σωστή διάγνωση του προβλήματος, και – στη συνέχεια – ορθολογική αντιμετώπισή του.
 
Όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω σε πρόσφατη τοποθέτηση στη Βουλή, στα αρχικά στάδια του φαινομένου υπήρχαν δύο γνώμες αναφορικά με τα αίτιά του.
Σύμφωνα με την πρώτη, η οποία σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζεται από μεγάλες κεντρικές τράπεζες, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι ανατιμήσεις είναι ως επί το πλείστον συγκυριακές και θα υποχωρήσουν εντός του 2022.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η γρηγορότερη του αναμενομένου ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας από την κρίση του κορονοϊού οδηγεί σε αυξημένη ζήτηση προϊόντων.
Αντίθετα, η πλευρά της προσφοράς, αποκαθίσταται με πιο αργούς ρυθμούς.
Αυτή η ασυμμετρία ανάκαμψης μεταξύ παγκόσμιας ζήτησης και προσφοράς οδηγεί σε συγκυριακές αυξήσεις τιμών, οι οποίες μεγεθύνονται εξαιτίας του αποτελέσματος βάσης, δηλαδή της καταβαράθρωσης τιμών που δημιούργησε η καθίζηση της παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας το 2ο τρίμηνο του 2020.
Παράγοντες όπως η κατανάλωση των αποταμιεύσεων, που αυξήθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, συντηρούν τις ανατιμήσεις, εξαιτίας περαιτέρω τόνωσης της ζήτησης σε υψηλότερα του φυσιολογικού επίπεδα, ειδικά σε ό,τι αφορά τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά.
Και αυτοί οι παράγοντες, όμως, είναι προσωρινού χαρακτήρα.
 
Σύμφωνα με τη δεύτερη γνώμη, οι ανατιμήσεις δεν είναι συγκυριακές, αλλά το αποτέλεσμα πιο επίμονων πληθωριστικών πιέσεων.
Συγκεκριμένα, οι ανατιμήσεις είναι το αποτέλεσμα της εξαιρετικά επεκτατικής – σε παγκόσμιο επίπεδο – νομισματικής πολιτικής των τελευταίων ετών, αλλά και της αύξησης του δημοσίου χρέους σε όλες τις χώρες του κόσμου, εξαιτίας της κρίσης του κορονοϊού.
 
Επιπρόσθετα των παραπάνω, τους τελευταίους μήνες στον διεθνή διάλογο έχει διατυπωθεί και μια νέα, ενδιαφέρουσα υπόθεση, που συνδέει την παρατηρούμενη αύξηση πληθωρισμού με την απαραίτητη για τη μακροχρόνια οικονομική ανάπτυξη διαδικασία ανακατανομής οικονομικών πόρων, που προκαλείται από μόνιμες δομικές αλλαγές που έχει δημιουργήσει η πανδημία σε ό,τι αφορά τη σύνθεση της ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες.
Σύμφωνα με την υπόθεση αυτή, σε περιβάλλον υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης, όπως αυτό που διανύουμε, μια τελικά προσωρινή, αλλά παρατεταμένη σε διάρκεια, αύξηση του πληθωρισμού είναι αναπόφευκτη, ως αποτέλεσμα της αλλαγής των σχετικών τιμών που προκαλεί η αναδιανομή των οικονομικών πόρων της οικονομίας προς κλάδους που καταγράφουν μόνιμα υψηλότερη ζήτηση, έναντι κλάδων που παρουσιάζουν μόνιμα χαμηλότερη ζήτηση, σε σχέση με την προ-πανδημίας περίοδο.
 
Τέλος, έχει καταστεί σαφές, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, ότι οι τιμές ενέργειας, και ειδικότερα αυτές του φυσικού αερίου, οι οποίες αποτελούν και βασικό προσδιοριστικό παράγοντα της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, επηρεάζονται από διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις, που όλοι αντιλαμβανόμαστε.
Είναι προφανές σε κάθε οικονομικό αναλυτή, ότι οι αυξομειώσεις της γεωπολιτικής έντασης που συνδέεται με συγκεκριμένες διενέξεις, αντανακλάται άμεσα στη διεθνή τιμή του φυσικού αερίου, και ειδικά στην αγορά της Ευρώπης.
 
Παράλληλα όμως, οι αυξήσεις στις τιμές ενέργειας εμπεριέχουν και ένα σχετικά μικρό, αλλά πιο δομικό, στοιχείο, το οποίο προέρχεται από την αύξηση της τιμής δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων.
Αυτή αποτελεί αναγκαίο συστατικό της μετάβασης σε ένα κλιματικά διατηρήσιμο ενεργειακό μείγμα, αφού αποθαρρύνει επενδύσεις σε βλαβερές για το κλίμα μορφές ενέργειας και ενθαρρύνει την υποκατάστασή τους από πράσινες μορφές ενέργειας.
Το αποτέλεσμα αυτής της υποκατάστασης είναι ότι η ομαλοποίηση των γεωπολιτικών εντάσεων θα οδηγήσει σε πολύ σημαντική αποκλιμάκωση των τιμών ενέργειας από τα σημερινά τους πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά σε επίπεδα που – για ικανό χρονικό διάστημα – θα είναι υψηλότερα από αυτά που παρατηρούσαμε πριν από την πανδημία.
 
Όπως έπραξα και πρόσφατα στη Βουλή, έτσι και σήμερα, θα επιχειρήσω να αξιολογήσω τις παραπάνω υποθέσεις με βάση τα ποσοτικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας.
Θα ξεκινήσω αξιοποιώντας τους δείκτες που χρησιμοποιούν όλες οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες και οι διεθνείς οργανισμοί για να αποτιμήσουν τις πληθωριστικές προσδοκίες, συγκεκριμένα τις καμπύλες αποδόσεων κρατικών ομολόγων και τις έρευνες πληθωριστικών προσδοκιών που γίνονται μεταξύ καταναλωτών και εξειδικευμένων στελεχών.

Σε σχέση με πριν από έξι μήνες, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι σχετικές μετρήσεις δείχνουν αύξηση των πληθωριστικών προσδοκιών – κυρίως στις ΗΠΑ.
Και στις δύο όμως περιπτώσεις, αυτές παραμένουν συμβατές με μεσοπρόθεσμο πληθωρισμό της τάξεως του 2%.

Κατά συνέπεια, και συγκρινόμενα με τους δείκτες πληθωρισμού που έχουν καταγραφεί σε ετήσια βάση τους τελευταίους μήνες, τα παραπάνω στοιχεία υποδηλώνουν ότι η αύξηση του πληθωρισμού παραμένει κατά το μεγαλύτερο μέρος της παροδική, αν και ίσως εμπεριέχει και ένα κομμάτι το οποίο έχει πιο δομικά χαρακτηριστικά.
Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από την ανατομία του παρατηρούμενου πληθωρισμού.

Για τον μήνα Ιανουάριο 2022, ενώ σε ετήσια βάση ο πληθωρισμός του εναρμονισμένου δείκτη τιμών καταναλωτή στο σύνολο της ευρωζώνης κατέγραψε τιμή 5,1%, ο πληθωρισμός εξαιρουμένων των τιμών ενέργειας διαμορφώθηκε στο 2,6%, δηλαδή σχεδόν στο μισό του βασικού δείκτη.
Αυτό είναι συμβατό με τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με τις οποίες το 50% του πληθωρισμού που καταγράφεται στην ευρωζώνη οφείλεται στις αυξήσεις τιμών ενέργειας.

Κατά συνέπεια, ομαλοποίηση στις διεθνείς τιμές ενέργειας τους προσεχείς μήνες θα οδηγήσει σε σημαντική αποκλιμάκωση του πληθωρισμού που παρατηρούμε σήμερα.
Το ίδιο αποτέλεσμα αποκλιμάκωσης αναμένεται και από τη σταδιακή ομαλοποίηση των παγκοσμίων συνθηκών προσφοράς και ζήτησης.
Και τέλος, αποκλιμάκωση του πληθωρισμού θα επέλθει και από τη σταδιακή προσαρμογή της νομισματικής πολιτικής από συνθήκες κρίσης σε συνθήκες ανάπτυξης, διαδικασία που ήδη έχει ξεκινήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ενδείξεις ότι η πανδημία έχει πράγματι πυροδοτήσει μια διαδικασία ανακατανομής παραγωγικών πόρων και εργατικού δυναμικού μεταξύ των οικονομικών κλάδων.
Όπως ήδη ανέφερα, η διαδικασία αυτή, μέχρι να ολοκληρωθεί, εμπεριέχει και ένα στοιχείο πιο δομικής αύξησης του πληθωρισμού, αφού, σε μια οικονομία αγοράς, το σύστημα τιμών αποτελεί τον βασικό μηχανισμό κατανομής οικονομικών πόρων. Παράλληλα, όπως ανέλυσα πριν, η αύξηση πληθωρισμού περιλαμβάνει και ένα – σχετικά μικρό – δομικό κομμάτι που προέρχεται από την επιταχυνόμενη αύξηση στην τιμή εκπομπών άνθρακα, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την πραγματοποίηση επενδύσεων σε πράσινες μορφές ενέργειας.
 
Συμπερασματικά, τα διαθέσιμα στοιχεία εξακολουθούν να συνηγορούν ότι αν και πράγματι έχει αυξηθεί το επίπεδο προβλεπόμενου πληθωρισμού για τους επόμενους μήνες, η αύξηση αποτιμάται – κατά το μεγαλύτερο μέρος της – ως παροδική. 
Αυτή, όπως ήδη ανέφερα, είναι η εκτίμηση αγορών, μεγάλων κεντρικών τραπεζών και διεθνών οργανισμών.
Στην ίδια εκτίμηση καταλήγει και η Ελληνική Κυβέρνηση.
 
Εντούτοις, πρέπει να υπογραμμίσω ότι η εκτίμηση αυτή υπόκειται σε υψηλό βαθμό αβεβαιότητας.
Αυτή σχετίζεται, κυρίως, με δύο παράγοντες.
Πρώτον, απρόβλεπτες γεωπολιτικές εξελίξεις οι οποίες έχουν μεγάλη επίδραση στη διεθνή τιμή του φυσικού αερίου, ειδικά στην Ευρώπη.
Δεύτερον, πιθανές νέες αναταράξεις στις παγκόσμιες συνθήκες προσφοράς και στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα εάν υπάρξουν μελλοντικές μεταλλάξεις του κορονοϊού.
 
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Αυτή είναι, με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, η αποτίμηση της σημερινής κατάστασης, όπως προκύπτει και από τις συζητήσεις στο Eurogroup και το Ecofin.
Η επιτυχής διαχείριση των παραπάνω συνθηκών και ρίσκων απαιτεί γνώση, μεθοδική ανάλυση, γρήγορα αντανακλαστικά στην έλευση νέων δεδομένων, ανοικτό μυαλό, διορατικότητα, και, κυρίως, υπευθυνότητα.
Δεν προσφέρεται για ανεύθυνη αντιπολιτευτική πλειοδοσία και λαϊκισμούς.

Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι βρίσκεται δίπλα στην κοινωνία σε κάθε έκτακτη και απρόβλεπτη περίσταση.
Αντιδρά άμεσα, παρεμβαίνοντας με σύνεση και αποφασιστικότητα.
Υλοποιούμε μέτρα και πολιτικές, προκειμένου οι όποιες ανατιμήσεις να έχουν το μικρότερο δυνατό αποτύπωμα στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Πράττουμε το βέλτιστο δυνατό.
Συγκεκριμένα, κινούμαστε πάνω σε 5 διακριτούς άξονες.
 
1ος Άξονας. Υλοποιούμε μόνιμα μέτρα αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, τα οποία διακρίνονται σε 3 κατηγορίες.
 
1ον. Υλοποιούμε μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, όπως είναι:
  • Η μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στα φυσικά πρόσωπα από το 22% στο 9%.
  • Η μείωση του φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων από το 29% στο 22%.
  • Η μείωση του συντελεστή παρακράτησης φόρου για τα μερίσματα από το 10% στο 5%.
  • Η μείωση της προκαταβολής φόρου για τα φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα από το 100% στο 55%, και για τα νομικά πρόσωπα από το 100% στο 80%.
  • Η κατάργηση του φόρου γονικών παροχών – δωρεών για συγγενείς πρώτου βαθμού, για ακίνητες και κινητές αξίες, που αφορά αξίες έως 800.000 ευρώ.
  • Η μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 1+3 ποσοστιαίες μονάδες.
  • Η απαλλαγή από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης των εισοδημάτων από τον ιδιωτικό τομέα για το 2021 και το 2022.
  • Η μείωση του τέλους συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας, και η κατάργησή του για νέους έως 29 ετών.
  • Η επέκταση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στις μεταφορές, στον καφέ και στα μη αλκοολούχα ποτά, στους κινηματογράφους και στο τουριστικό πακέτο, στα γυμναστήρια και στις σχολές χορού, έως τον Ιούνιο του 2022.
  • Η μείωση του ΦΠΑ στις ζωοτροφές στο 6%.
  • Η μείωση του ΕΝΦΙΑ, που ανέρχεται πλέον στο 34% σε σχέση με το 2018, υπερκαλύπτοντας την προεκλογική μας δέσμευση.
Δηλαδή, τα φυσικά πρόσωπα θα πληρώνουν, από εφέτος, συνολικά 920 εκατ. ευρώ λιγότερα από το 2018!
 
2ον. Υλοποιούμε παρεμβάσεις αύξησης του κατώτατου μισθού.
Η πρώτη αύξηση κατά 2% ξεκίνησε να εφαρμόζεται, ήδη, από την 1η Ιανουαρίου, και θα ακολουθήσει δεύτερη, πιο γενναία αύξηση, τον Μάιο.
 
3ον. Αναλαμβάνουμε δράσεις αύξησης της απασχόλησης, όπως είναι:
  • Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, συνολικού ύψους 590 εκατ. ευρώ, για τη δημιουργία 86.000 νέων θέσεων εργασίας εντός του έτους.
  • Η επέκταση του προγράμματος επιδότησης 100.000 νέων θέσεων εργασίας, για άλλες 50.000 θέσεις με πλήρη κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών.
  • Το «πρώτο ένσημο» για την ένταξη – για πρώτη φορά – στην αγορά εργασίας νέων ηλικίας 18 έως 29 ετών.
 
2ος Άξονας. Εφαρμόζουμε βραχυπρόθεσμα μέτρα αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης.
Μέτρα συνολικού ύψους 1,35 δισ. ευρώ το τελευταίο 4μηνο του 2021, στα οποία προστέθηκαν άλλα 400 εκατ. ευρώ τον Ιανουάριο, καλύπτοντας και τις επιχειρήσεις.
Μέτρα όπως είναι η διευρυμένη κρατική επιδότηση σε λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας και παροχής φυσικού αερίου για νοικοκυριά, επιχειρήσεις και αγρότες, καθώς και μέτρα που λάβαμε το προηγούμενο διάστημα, με την ενίσχυση του επιδόματος θέρμανσης, με τον διπλασιασμό του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για τον μήνα Δεκέμβριο, με την έκτακτη ενίσχυση σε χαμηλοσυνταξιούχους.
Επιπρόσθετα, επιστρέφεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης σε νέους αγρότες και αγρότες-μέλη συνεργατικών σχημάτων, του έτους 2022.
 
3ος Άξονας. Επεκτείνουμε μέτρα στήριξης που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας, και τα οποία ξεπερνούν τα 43,8 δισ. ευρώ για την περίοδο 2020-2022, εκ των οποίων 3,7 δισ. ευρώ το 2022.
Μέτρα που, αποδεδειγμένα, κράτησαν όρθιο τον παραγωγικό ιστό της χώρας, προστάτευσαν θέσεις εργασίας και εισοδήματα.
Σύμφωνα με μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα έχει την 3η καλύτερη επίδοση στην αποκατάσταση των απωλειών εισοδημάτων.
Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, σχεδόν εξουδετερώσαμε την απώλεια εισοδήματος του φτωχότερου20% της εισοδηματικής κατανομής.
Στο πλαίσιο αυτό προχωρήσαμε:
  • Στη μετάθεση πληρωμής της επιστρεπτέας προκαταβολής για τον Ιούνιο.
  • Στην επέκταση του προγράμματος των παγίων δαπανών.
  • Στην επέκταση του προγράμματος «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ» και των προγραμμάτων «ΓΕΦΥΡΑ» για τη στήριξη δανειοληπτών.
    Ενώ:
  • δώσαμε τη δυνατότητα προσωρινών αναστολών εργασίας σε πληττόμενους από την πανδημία κλάδους για τον μήνα Ιανουάριο, καταβάλλοντας αποζημίωση ειδικού σκοπού στους εργαζόμενους,
  • διαμορφώσαμε ειδικό πρόγραμμα ενίσχυσης επιχειρήσεων κλάδων από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, και
  • αναστείλαμε την καταβολή δόσης ρυθμισμένων οφειλών στη φορολογική διοίκηση.
 
4ος Άξονας. Ελέγχουμε τη λειτουργία της αγοράς.
Σε αυτό θα αναφερθεί αναλυτικά ο αρμόδιος Υπουργός.
 
5ος Άξονας. Υλοποιούμε διαρθρωτικές αλλαγές, ψηφιοποιούμε το Κράτος και αξιοποιούμε πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ.
Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη:
  • Έχουν ήδη ενταχθεί 103 έργα, με προϋπολογισμό που υπερβαίνει τα 6 δισ. ευρώ.
  • Έχουμε λάβει την υψηλότερη προχρηματοδότηση στην Ευρώπη.
  • Έχουμε υποβάλει το πρώτο αίτημα πληρωμής.
  • Έχουμε υπογράψει επιχειρησιακές συμφωνίες με πιστωτικά ιδρύματα και διεθνείς τραπεζικούς φορείς, για την αξιοποίηση του δανειακού χαρτοφυλακίου του Ταμείου.
 
Συνεπώς, Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι, σας παρουσίασα το συνεκτικό και δυναμικό πλέγμα μέτρων που έχει αναλάβει η Κυβέρνηση προκειμένου να στηρίξει, στον βαθμό που είναι εφικτό, νοικοκυριά και επιχειρήσεις για την αντιμετώπιση των δίδυμων εξωγενών δυσκολιών.
Η στήριξη αυτή είναι σημαντική και θα συνεχιστεί για όσο απαιτηθεί.
Αποδίδει όμως αυτή η πολιτική;
Ναι, αποδίδει, όπως αποτυπώνεται με απτά, μετρήσιμα, πολύπλευρα αποτελέσματα.
 
1ον. Το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε το πρώτο 9μηνο του έτους, κατά 3,5 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2019.
Βέβαια σήμερα, ένα μέρος αυτού του ενισχυμένου εισοδήματος ροκανίζεται από την ακρίβεια, και αυτό επιδιώκουμε, με τις πολιτικές μας, να ελαχιστοποιήσουμε.
 
2ον. Η ανεργία μειώθηκε και η απασχόληση ενισχύθηκε.
Πλέον, ο αριθμός των ανέργων κυμαίνεται στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Ιούνιο του 2010.
Και ο αριθμός των απασχολούμενων είναι ο υψηλότερος από τον Ιούνιο του 2011.
Επιπλέον, από τον Μάρτιο του 2020 – όταν και ξέσπασε η υγειονομική κρίση μέχρι και σήμερα – ο αριθμός των απασχολουμένων αυξήθηκε κατά 191.000.
Οι πολιτικές μας δημιουργούν δουλειές για τους πολίτες!
 
3ον. Οι επιχειρήσεις άντεξαν.
Ο κύκλος εργασιών πολλών επιχειρήσεων ανήλθε στο επίπεδο του 2019.
Ενώ σε κάποιες κατηγορίες επιχειρήσεων, όπως είναι αυτές που έχουν υποχρέωση τήρησης διπλογραφικών βιβλίων και υποβάλλουν στοιχεία σε μηνιαία βάση, ο τζίρος τους είναι αυξημένος σε σχέση με το 2019.
Αποτρέψαμε τα λουκέτα που ορισμένοι είχαν προεξοφλήσει, και προστατεύσαμε τις θέσεις εργασίας.
 
4ον. Οι καταθέσεις πολιτών και επιχειρήσεων ενισχύονται.
Είναι αυξημένες κατά 43 δισ. ευρώ σε σχέση με τον Ιούνιο του 2019, με το 52% της αύξησης να προέρχεται από τα νοικοκυριά.
 
5ον. Η οικονομία ανακάμπτει ισχυρά.
Ο πλούτος αυξάνεται, πιθανότατα ισχυρότερα από τις συντηρητικές εκτιμήσεις μας.
Και η σύνθεσή του βελτιώνεται.
Διεθνείς επενδυτικοί όμιλοι «προσδένονται» στη χώρα μας.
Συνολικά, οι επενδύσεις παρουσιάζουν τη 2η μεγαλύτερη αύξηση στην ευρωζώνη.
Και οι εξαγωγές διαμορφώνονται σε ιστορικά υψηλό επίπεδο!
Επενδύσεις και εξωστρέφεια που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης και εισοδήματα.
 
6ον. Ο δείκτης οικονομικού κλίματος βρέθηκε, αυτόν το μήνα, στο υψηλότερο σημείο των τελευταίων 21 ετών, υπερβαίνοντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
 
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Όλα τα προαναφερθέντα αποδεικνύουν ότι η Κυβέρνηση διαχειρίζεται τις μεγάλες εξωγενείς κρίσεις των τελευταίων ετών, με σύνεση, σωφροσύνη και αποτελεσματικότητα, λαμβάνοντας, πάντοτε, υπόψη τις αντοχές της οικονομίας και την κοινωνική συνοχή.
Και έχουμε πλέον αποδείξει ότι διαθέτουμε την ικανότητα όχι απλώς να ανταποκρινόμαστε στις πολλαπλές προκλήσεις, αλλά να ισχυροποιούμε, ολόπλευρα, και τη χώρα, όπως απεδείχθη πρόσφατα με την εύρεση πόρων για την ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας.
Η ελληνική οικονομία διαθέτει, πλέον, ισχυρή ανθεκτικότητα, γερά θεμέλια και ισχυρή δυναμική.
Οι προοπτικές της είναι θετικές και η πορεία της προδιαγράφεται ανοδική, παρά τα όποια προσκόμματα.
Γι’ αυτό, ακόμη και σε αυτό το ρευστό περιβάλλον υψηλών αβεβαιοτήτων, το 2022 θα είναι έτος υψηλής, βιώσιμης και κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης.

Αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης - Αἱ ῎Ενοπλοι Δυνάμεις, σάρξ ἐκ τῆς σαρκὸς τοὺ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ - Αποτελοῦν τὸν πολυτιμώτερον ἐγγυητὴν τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἀσφαλείας - Είναι τὸ δυναμικώτερον και το πλέον ὠργανωμένον τμῆμα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος.

 



4.-  ΑΙ  ΕΝΟΠΛΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

 

 

Αἱ ῎Ενοπλοι Δυνάμεις, σάρξ ἐκ τῆς σαρκὸς τοὺ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ἀποτελοῦν τὸν πολυτιμώτερον ἐγγυητὴν τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἀσφαλείας, τὸ δυναμικώτερον καὶ πλέον ὠργανωμένον τμῆμα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος. 'Ενῷ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀκομμάτιστοι καὶ μακρυὰ ἀπὸ κάθε κομματικὴ ἢ ἄλλη ἐπιρροή, ἐπανειλημμένως κατὰ τὸ παρελθὸν ἀφέθησαν, νὰ χρησιμοποιηθοῦν εἰς ἐκλογικὰ καὶ ἄλλα πραξικοπήματα. Μὲ εἰδεχθέστερον ὅλων τὴν ἐγκληματικὴ ἑπτάχρονη τυραννία τῆς περιόδου 1967-1974, τὴν ὁποία μὶα ὁμὰς ἐπιόρκων ἀξιωματικῶν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν λοιπῶν, ἐπέβαλε διὰ τῆς βίας εἰς τὸν ῾Ελληνικὸν λαόν. Μὲ τελικὸν καρπὸν τὴν ἐθνικὴν Κυπριακὴν συμφοράν, τὴν μεγαλυτέραν ἐθνικήν μας καταστροφὴν ὕστερα ἀπὸ ἐκείνην τοῦ 1922, μὲ τὴν ἀπώλεια τῆς ἀλησμόνητης ᾽Ιωνίας καὶ ἄλλων ἀπὸ χιλιετηρίδες ἑλληνικῶν χωρῶν.

Μετὰ τὴν κατάρρευσι τῆς δικτατορίας (1974) ἡ κατάστασις εἰς τὰς ᾽Ενόπλους Δυνάμεις ἤλλαξε βαθμηδὸν σημαντικῶς, αὐταὶ περιορίζονται αὐστηρῶς εἰς τὰ καθήκοντά των καὶ οὐδεὶς πλέον κίνδυνος άναφαίνεται νέας ἀπὸ τοὺς κόλπους των ἐπιβουλῆς εἰς βάρος τῶν ἐλευθεριῶν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Μάλιστα ἐφθάσαμε καὶ εἰς τὸ ἄλλο ἄκρον, μὲ προγραμματισμούς, ποὺ εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ θὰ κλονίσουν σὺν τῷ χρόνῳ τὴν ἀξιουμένην, διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς τῶν ᾽Ενόπλων Δυνάμεων, τάξιν καὶ πειθαρχίαν εἰς αὐτές.

Σχετικὲς ἐπὶ τοῦ προκειμένου σκέψεις διαλαμβάνει καὶ τὸ πρωτοχρονιάτικο τοῦ 1999 μήνυμα τοῦ τέως Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Χρήστου Α. Σαρτζετάκη, εἰς τὸ ἀναφερόμενον εἰς τὰς ᾽Ενόπλους Δυνάμεις μας τμῆμα του, τὸ ὁποῖον καὶ παρατίθεται ἐν συνεχείᾳ :

 

« β) Αἱ ῎Ενοπλοι Δυνάμεις, μετὰ τὰ βαρύτατα ἁμαρτήματα τοῦ παρελθόντος, ὅταν μετεβάλλοντο εἰς θλιβερὰ ἐνεργούμενα συγκεκριμένων κομματικῶν ἐπιδιώξεων ἢ ἀκόμη καὶ εἰς ἀπροσχηματίστους δυνάστας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, εἰσῆλθον μεταπολιτευτικῶς εἰς τὴν μόνην συνταγματικῶς ἐπιτρεπτὴν ὁδὸν τοῦ σεβασμοῦ τῆς λαϊκῆς θελήσεως καὶ τῆς νομιμοφροσύνης. Καὶ ἔτσι ἀποτελοῦν ἤδη ἕνα ἀπὸ τὰ καλλίτερα ὠργανωμένα τμήματα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, ἀξιόπιστοι ἐγγυηταὶ τῆς ἐθνικῆς μας ἐλευθερίας καὶ ἐθνικῆς μας ἀνεξαρτησίας.

῞Ομως συντελεῖται καὶ τούτων ἡ διάβρωσις. ῎Ετσι, ἐνῷ ἄλλοτε ἡ στρατιωτικὴ ὑπηρεσία ἀποτελοῦσε τιμὴν καὶ καύχημα διὰ κάθε ῞Ελληνα πολίτην, δι᾽ αὐτὸ καὶ μόνον κατάδικοι διὰ βαρύτατα ἐγκλήματα (ὅπως π.χ. ὁ νόμος περὶ λῃστείας ὥριζε) ἀπεκλείοντο, ἐν εἴδει ποινῆς, ἐξ αὐτῆς, κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ ἀποφυγὴ τῆς στρατεύσεως κατήντησε νὰ γίνῃ σταθερὰ ἐπιδίωξις, τὴν ὁποίαν καὶ ἡ Πολιτεία ὑποθάλπει μὲ θεσπιζόμενες πολυπληθεῖς ἀπαλλαγὲς ἢ καὶ χρηματικὲς ἐξαγορές, μέτρα καταδήλως ἀντισυνταγματικά. Καὶ εἰς τήν, ἀκόμη χειροτέραν εἰς τὰς συνεπείας της, νομοθετικὴν καθιέρωσιν τῆς ἀόπλου, δῆθεν «κοινωνικῆς», θητείας τῶν ἀσυνειδήτων «ἀντιρρησιῶν συνειδήσεως», μέτρον ἐπίσης καταδήλως ἀντισυνταγματικὸν ( ἀντίθετον πρὸς τὰ ἄρθρα 4 § 6 καὶ  13 § 4 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος), προστίθενται ἤδη τὰ ἀκόμη χειρότερα καὶ πλέον ἐπιζήμια: ἡ καθιέρωσις «συνηγόρου τοῦ ὁπλίτου», ὡς καὶ ἡ προγραμματιζομένη σύστασις ἐπιτροπῶν στρατιωτῶν, γιὰ νὰ συμμετέχουν στὶς ἀποφάσεις, ποὺ τοὺς ἀφοροῦν μέσα στὴν στρατιωτικὴ μονάδα, ὅπου ὑπηρετοῦν ! Πρέπει ἐπὶ τέλους οἱ ἁρμόδιοι νὰ ἀντιληφθοῦν, ὅτι ὁ στρατὼν δὲν εἶναι κατασκήνωσις ἢ τόπος ἀναψυχῆς ἢ παραθερισμοῦ, διὰ νὰ ζητῆται καὶ ἡ γνώμη τῶν διαβιούντων εἰς αὐτόν, οὔτε εἶναι νοητὴ ἡ ὕπαρξις οἱουδήποτε «συνηγόρου» εἰς σχηματισμούς, τῶν ὁποίων ἡ μὲν ἱεραρχικὴ διάταξις ἀποτελεῖ ἐπαρκεστάτην ἐγγύησιν ἀποφυγῆς αὐθαιρεσιῶν, ἡ δὲ πρωτίστη ἀρετή, ἡ καὶ μόνη διασφαλίζουσα τὴν ἀποτελεσματικότητά των, εἶναι ἡ ἄνευ ἀντιρρήσεων ἐκτέλεσις τῶν ὑπὸ τοῦ ἱεραρχικῶς προϊσταμένου ἑκάστοτε διατασσομένων. Τέτοια μέτρα εἶναι καταφανῶς ἀπαράδεκτα, διότι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν ἀποκλείεται νὰ προκαλέσουν ἀπροβλέπτους ἀντιδράσεις ἀκόμη καὶ ἄκρως νομοταγῶν μονίμων στελεχῶν, θὰ ἐπιφέρουν σὺν τῷ χρόνῳ ὁλοκληρωτικὴν κατάλυσιν τῆς ἀπαραιτήτου στρατιωτικῆς πειθαρχίας καὶ θὰ συντελέσουν ἔτσι ἀναποτρέπτως εἰς αὐτὴν τὴν διάλυσιν τῶν ᾽Ενόπλων μας Δυνάμεων. Συνέπεια, τὴν ὁποίαν βεβαίως οὐδεὶς ἐπιθυμεῖ ».-

 

Απεβίωσε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης - Είναι ο μόνος Πρόεδρος που απέδειξε με ατράνταχτα στοιχεία ότι η περίοδος 1945 - 1949, είναι περίοδος συμμοριτοπολέμου και όχι εμφυλίου. Αιωνία του η μνήμη

 


Απεβίωσε τα ξημερώματα της Πέμπτης ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Χρήστος Σαρτζετάκης. 

Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιτέλεσε το καθήκον του με απόλυτο σεβασμό των θεσμών της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Στις 25 Αυγούστου 2005, με δημοσίευσή του, απέδειξε με ατράνταχτα στοιχεία ότι η περίοδος 1945 - 1949, είναι περίοδος συμμοριτοπολέμου και όχι εμφυλίου.  



Δείτε την δημοσίευση 



ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

Πρώην Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

*******

M N H M  E Θ Ν Ι Κ Η

(Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 56 ἐτῶν ἀπὸ τῆς συντριβῆς

τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ)

*****

1.-  Ἡ 30ὴ Αὐγούστου 1949 ἔχει δικαίως καταγραφῆ διὰ τοὺς σκεπτομένους καὶ μὲ ἀληθῆ δημοκρατικὴν συνείδησιν Ἕλληνας ὡς μία τῶν ἐνδοξοτέρων ἡμερῶν τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, ὡς ἡ φωτεινοτέρα τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος. Διότι, μετὰ τὴν κατὰ τὰς προηγηθείσας ἡμέρας πτῶσιν τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βιτσίου, ὑπέκυπτεν εἰς τὰς ἐθνικὰς δυνάμεις τὴν 10ην πρωϊνὴν τῆς ἡμέρας αὐτῆς καὶ τὸ φοβερὸν Κάμενικ, ἡ τελευταία καὶ ἰσχυροτέρα θέσις-κλειδὶ τοῦ ἀντιπάλου ἐπὶ τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αὐτὴ ὑπῆρξεν ἡ νικηφόρος κατακλεὶς τριετοῦς καὶ πλέον ἐνόπλου ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους ἐναντίον συμμοριτοπολέμου, ἐπιβληθέντος εἰς τὴν Ελλάδα ἀπὸ τοὺς βορείους, ὑπὸ κομμουνιστικὸν τότε καθεστώς, γείτονάς της, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ὠργάνωσαν, τὸν ἐξώπλισαν καὶ τὸν κατηύθυναν, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της. 

Συμμοριτοπολέμου, ἀποσκοποῦντος εἰς τὴν ὑλοποίησιν ἀφ’ ἑνὸς τοῦ παλαιοῦ, ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αίῶνος, πανσλαβιστικοῦ σχεδίου ἐπεκτατικῆς καθόδου εἰς τὸ Αἰγαῖον δι’ ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ( : ἐδαφικὸς τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμός ), ἀνανεωθέντος δὲ ὑπὸ Σταλινικὴν ἐπίνευσιν καὶ Τιτοϊκὴν πρωτοβουλίαν ὑπὸ τὴν μορφὴν δημιουργίας, μετὰ τῶν λοιπῶν ἐκτὸς Ἑλλάδος τμημάτων τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας, ξεχωριστοῦ κράτους ( : ἐθνικὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀκρωτηριασμὸς δι’ ἀποχωρισμοῦ ἀπὸ αὐτὸν τῶν Μακεδόνων καὶ διαγραφῆς ἔτσι ἕξη αἰώνων ἐνδόξου ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, αὐτῆς τῶν λεγομένων Ἑλληνιστικῶν χρόνων, ἀπὸ τοῦ 3ου π.Χ. μέχρι καὶ τοῦ 3ου μ.Χ. αἰῶνος ) καὶ ἀφ’ ἑτέρου εἰς τὴν κομμουνιστικοποίησιν καὶ τῆς ἀπομενούσης Ἑλλάδος. Συμμοριτοπολέμου δὲ ἐξαπολυθέντος μὲ ἐθελόδουλα ἐγχώρια ἐνεργούμενα, ἰδεολογικῶς ὁμόφρονα τῶν ξένων ἐπιβούλων. Συγκεκριμένως ὑπὸ μόνου τοῦ Κ.Κ.Ε. χωρὶς συμμετοχὴν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ’ αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.), μὲ ἐπιστράτευσιν κομματικῶν στελεχῶν καὶ ὀπαδῶν του, ἀλλὰ καὶ σωρείας παραπλανηθέντων ἀπὸ ἀπατηλὴν συνθηματολογίαν καὶ ἀδίστακτον ψευδολογίαν ἁγνῶν καὶ ἀνυπόπτων Ἑλλήνων, ὡς καὶ χιλιάδων βιαίως, δι’ ἐπιδρομῶν εἰς τὴν ὕπαιθρον χώραν, στρατολογηθέντων χωρικῶν, ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὅμως, διδομένης εὐκαιρίας, καὶ κατέφευγον, παραδιδόμενοι, εἰς τὰς ἐθνικὰς δυνάμεις. Αὐτὸς ἦτο ὁ ψευδώνυμος «Δημοκρατικὸς Στρατός» !  Καὶ δὲν ἐδίστασε τὸ Κ.Κ.Ε. εἰς τὴν ἔνοπλον αὐτὴν ἐπιχείρησίν του ἀκρωτηριασμοῦ τῆς ἰδίας Πατρίδος, ἀφοῦ εἶχεν ἤδη προηγουμένως, ἀπὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, ἀποδεχθῆ τὸ σχέδιον τῶν σταλινικῶν πατρώνων του (3ης Διεθνοῦς, ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ βουλγάρου Δημητρώφ) περὶ αὐτονομήσεως τῆς Μακεδονίας μας.

2.- Ἔτσι, ἐνῷ οἱ ἄλλοι Εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ ἐπεδίδοντο εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνορθώσεως τῶν χωρῶν των ἀπὸ τὰ ἐρείπια τοῦ 2ου παγκοσμίου πολέμου, ἐδῶ  τὸ Κ.Κ.Ε. προεκάλεσε νέα πολλαπλάσια τοῦ πολέμου ἐκείνου δεινά, μὲ   δεκάδας χιλιάδας θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφάς∙ καὶ μὲ μελανωτέραν σελίδα τὸ κατάπτυστον παιδομάζωμα, δηλαδὴ τὴν διαρπαγὴν χιλιάδων, συγκεκριμένως 28.010, μικρῶν Ἑλληνοπαίδων ἡλικίας μόλις 3 ἕως 14 ἐτῶν τῆς ὑπαίθρου χώρας ἀπὸ τοὺς γονεῖς των καὶ τὴν βιαίαν μεταφοράν των  εἰς γειτονικὰς καὶ ἄλλας κομμουνιστικὰς χώρας, διὰ νὰ μεταβληθοῦν εἰς γενιτσάρους, ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος των – παιδομάζωμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἐστιγματίσθη ἀπὸ τὴν ἐπιτοπίως ἐργασθεῖσαν «Βαλκανικὴν Ἐπιτροπὴν» τοῦ Ο.Η.Ε.  μὲ τὴν ἀπὸ 21.5.1948 ἀπόφασίν της, ὡς «κακούργημα γενοκτονίας» (crime of genocide).

Καὶ τὸν ἐθνικὸν αὐτὸν ὑπὲρ ὑπάρξεως, διασφαλίσεως τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἐλευθέρου τοῦ ἐθνικοῦ δημοκρατικοῦ μας βίου, ἀγῶνα διεξήγαγεν ἡ Ἑλλὰς  ὑπὸ κοινοβουλευτικὸν καθεστώς, λειτουργούσης τῆς Βουλῆς, μὲ Πρωθυπουργὸν τὸν ἀείμνηστον Ἀρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην καὶ μὲ ὁμοφωνίαν ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ δυνάμεων τῆς χώρας (πλὴν τοῦ στασιάσαντος Κ.Κ.Ε.). Δηλαδὴ ἀκόμη καὶ ὁ τραγικὸς ἐκεῖνος ἐθνικὸς διχασμός, ἡ διαίρεσις μεταξὺ βενιζελικῶν καὶ ἀντιβενιζελικῶν (βασιλοφρόνων), ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαετίας, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ πρώτου παγκοσμίου πολέμου, εἶχε ταλανίσει τὴν χώραν καὶ ἔφθασεν εἰς τὸν παροξυσμὸν κινημάτων καὶ ἀντικινημάτων, ἐπανειλημμένων ἀποπειρῶν δολοφονίας (1920 καὶ 1933) τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ Ἀρχηγοῦ τῶν Φιλελευθέρων Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ἀλλὰ καὶ ὡδήγησεν οὐσιαστικῶς εἰς τὴν δίκην, καταδίκην καὶ ἐκτέλεσιν τῶν πέντε ἡγετικῶν προσωπικοτήτων τῆς ἀντιπάλου παρατάξεως καὶ τοῦ Ἀρχιστρατήγου (τὸ 1922), ὁ ἐν λόγῳ διχασμὸς τότε, τὸ 1946, ἐξηνεμίσθη πλήρως ἐνώπιον τῆς ἀπειλουμένης νέας τοῦ Ἔθνους συμφορᾶς. Τόση ἦτο ἡ τραγικότης τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, ὥστε καὶ ἀντιθέσεις ποτισθεῖσαι ἑκατέρωθεν μὲ αἷμα νὰ ἐξαφανισθοῦν. Καὶ οἱ τέως θανάσιμοι ἀντίπαλοι ἐσχημάτισαν τὴν συμμαχικὴν Κυβέρνησιν Λαϊκῶν (Βασιλοφρόνων) καὶ Φιλελευθέρων, ὑπὸ τὴν Προεδρίαν μάλιστα τοῦ Θεμιστοκλέους Σοφούλη, ἀμέσου διαδόχου τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου εἰς τὴν ἀρχηγίαν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων, καίτοι μάλιστα τοῦτο ὑπελείπετο εἰς βουλευτικὰς ἕδρας τοῦ, ἔχοντος θριαμβεύσει κατὰ τὰς προηγηθείσας ἐκλογὰς τῆς 31ης Μαρτίου 1946, Λαϊκοῦ κόμματος. Καὶ   μὲ τὴν πλήρη καὶ ἀνεπιφύλακτον συναίνεσιν καὶ τῶν λοιπῶν μικροτέρων εἰς δύναμιν πολιτικῶν σχηματισμῶν, κυριολεκτικῶς σύσσωμον τὸ Ἔθνος ἀντιμετώπισε νικηφόρως τὴν ξενοκίνητον ἐπέλασιν, τὴν μάστιγα τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ.

Δὲν ἐπρόκειτο λοιπὸν περὶ καταστολῆς ἀνταρσίας «ἀδίκως διωκομένων δημοκρατικῶν Ἑλλήνων πολιτῶν»(!), ὅπως μὲ ὑστερίαν διαλαλεῖ συνεχῶς ἡ κομμουνιστικὴ προπαγάνδα, ἀλλὰ περὶ καταστολῆς στάσεως, ἔξωθεν ὑποκινηθείσης καὶ κατευθυνομένης μὲ πειθήνιον ἐκτελεστὴν τὸ κόμμα «τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς ἐθνικῆς προδοσίας» κατὰ τὸν ἐπιτυχέστατον ἱστορικὸν χαρακτηρισμὸν διὰ τὸ Κ.Κ.Ε. τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, Ἀρχηγοῦ τοῦ Δημοκρατικοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος, Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἀπελευθερώσεως, τοῦ μετέπειτα θρυλικοῦ «Γέρου τῆς Δημοκρατίας».  Οὔτε φυσικὰ ἐπρόκειτο περὶ «ἐμφυλίου πολέμου». Οἱ ἔχοντες ἑλληνικὴν παιδείαν γνωρίζουν, ὅτι ὁ «πόλεμος» κυριολεκτεῖται μόνον ἐπὶ διαμάχης μετὰ ξένων, ποτὲ μετὰ ὁμοφύλων, πολέμιοι εἶναι μόνον ξένοι καὶ ὁ πόλεμος μόνον μὲ ξένους διεξάγεται, ἐνῷ ἡ διαμάχη καὶ ἀντιπαράθεσις πρὸς ὁμοφύλους ὀνομάζεται «στάσις». Λέγει χαρακτηριστικῶς ὁ Πλάτων, κατὰ λέξιν, « ... λέγω δὲ τὰ δύο, τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ ξυγγενές, τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ἄλλοτρίου πόλεμος» (Πολιτεία, 470 Β).

Καὶ ἡ στάσις αὐτὴ ἔχει ὄνομα. Τὸ ἀντλεῖ ἀπὸ τὶς κείμενες διατάξεις τῆς Ποινικῆς νομοθεσίας. Ἡ ἀπόπειρα βιαίας μεταβολῆς τοῦ πολιτεύματος τῆς χώρας (ὅπως ἐν προκειμένῳ ἀπὸ ἐλευθέρου δημοκρατικοῦ εἰς καταπιεστικὸν κομμουνιστικόν) συνιστᾷ τὸ κακούργημα τῆς ἐσχάτης προδοσίας  [ ἄρθρον 123 § 2 τοῦ προϊσχύσαντος μέχρι καὶ τοῦ 1950 Ποινικοῦ Νόμου, ἄρθρον 134 § 1 Β β τοῦ ἰσχύοντος Ποινικοῦ Κώδικος]. Ἡ ἐπιχείρησις βιαίας ἀποσπάσεως ἐδάφους ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν κράτος (ὅπως ἐν προκειμένῳ τῆς Μακεδονίας μας) συνιστᾷ τὸ κακούργημα τῆς προδοσίας (ἐπιβουλῆς τῆς ἀκεραιότητος) τῆς χώρας [ ἄρθρον 123 § 4 Ποινικοῦ Νόμου,  ἄρθρον 138 § 1 Ποινικοῦ Κώδικος ].  Ἡ δὲ συμφωνία ἢ ἕνωσις μὲ ἄλλους (ἕνα ἢ περισσοτέρους) πρὸς διάπραξιν συγκεκριμένων κακουργημάτων (ὅπως τὰ προκείμενα) συνιστᾷ τὸ ἔγκλημα τῆς συμμορίας  [ἄρθρον 57 Ποινικοῦ Νόμου, ἄρθρον 187 § 1 Ποινικοῦ Κώδικος].Καὶ ἂς προστεθῇ ἐδῶ, ὅτι δὲν πρόκειται περὶ ἰδιαιτερότητος τῆς Ἑλληνικῆς Ποινικῆς Νομοθεσίας, παλαιᾶς καὶ ἰσχυούσης. Διότι τὰ ἴδια ἐγκλήματα μὲ τοὺς ἰδίους χαρακτηρισμοὺς καὶ τὰς ἰδίας αὐστηρὰς κυρώσεις προβλέπουν καὶ αἱ ξέναι ποινικαὶ νομοθεσίαι, ὅλων τῶν πολιτισμένων χωρῶν.  Ἐθνοπροδόται καὶ προδόται τῆς χώρας, λοιπόν, καὶ συμμορῖται ὑπῆρξαν, κατὰ τὸν μόνον δυνατὸν καὶ ἐπιστημονικῶς ἀκριβῆ χαρακτηρισμόν, οἱ ἀποτελέσαντες τὸν ψευδώνυμον «Δημοκρατικὸν Στρατόν». Ἑπομένως καὶ ὀρθότατα ἐχαρακτηρίζοντο ἀνέκαθεν ὡς «συμμορῖται»  καὶ ἐγίνετο λόγος συνεκδοχικῶς περὶ «συμμοριτοπολέμου», ἐξ αἰτίας δὲ τῆς ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ποδηγετήσεώς των, περὶ «κομμουνιστοσυμμοριῶν» καὶ «κομμουνιστο-συμμοριτοπολέμου».

3.- Ἀνέκαθεν ἐχρησιμοποιοῦντο ἀπὸ ὅλους οἱ ὅροι αὐτοί, ἀλλὰ κατὰ τὰς πρώτας μόνον ἀπὸ τῆς ἐθνικῆς αὐτῆς τραγῳδίας δεκαετίας. Διότι ὁ χαρακτηρισμὸς εἰς τὸ πολιτικὸν λεξιλόγιον ἤλλαξεν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν. Ἡ ἀλλαγή, χωρὶς νὰ δικαιολογῆται, ἔχει ἐν τούτοις τὴν κοινωνιολογικήν της ἐξήγησιν. Ὀφείλεται εἰς τὸ μέγα ἔγκλημα τῶν ἐπιόρκων συνωμοτῶν τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967, καταλύσεως τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος καὶ διὰ τῆς βίας,  μὲ διώξεις ἀναριθμήτων Ἑλλήνων πολιτῶν καὶ βασανιστήρια εἰς βάρος ἑκατοντάδων ἄλλων, ἀνεξαρτήτως κοσμοθεωρητικῆς, ἰδεολογικῆς ἢ κομματικῆς τοποθετήσεως τῶν θυμάτων των αὐτῶν, ἐπιβολῆς τοῦ γελοιωδεστέρου καθεστῶτος, ποὺ ἐγνώρισεν ἡ Ἑλλάς. Μὲ ἀποτέλεσμα ἡ καθολική, ἐκτὸς τῶν ἰδιοτελῶν καιροσκόπων, συσπείρωσις καὶ ἀντίθεσις τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ πρὸς τὴν ἐπιβληθεῖσαν τυρρανίαν νὰ συνεπιφέρῃ τὴν συνεύρεσιν εἰς τὸ αὐτὸ ἀντίπαλον αὐτῆς στρατόπεδον πάντων, καὶ τῆς δημοκρατικῆς Ἑλλάδος τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949 καὶ τῆς ἡττηθείσης μικρᾶς, ἀλλὰ τόσον κακοποιοῦ, συμμοριακῆς μειονοψηφίας. Ὥστε τοῦ λοιποῦ νὰ ἀπαμβλυνθῇ ἡ μεταξύ των ἀντίθεσις ἐνώπιον τῶν δεινῶν τῆς νέας συμφορᾶς, καὶ συνακολούθως καὶ ἡ ὁρολογικὴ ἐπισήμανσις τῆς παλαιᾶς ἐκείνης ἀντιπαραθέσεως νὰ εἶναι τοῦ λοιποῦ ἄτοπος καὶ πολιτικῶς ἀσύνετος. Διότι τὸν σημερινὸν συναγωνιστήν σου δὲν νοεῖται νὰ τὸν ἀποδοκιμάζῃς μὲ τὰ κριτήρια τοῦ παρελθόντος του. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὠμὴ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀλήθεια τῶν πραγμάτων, καὶ ὄχι οἱασδήποτε μορφῆς μετάγνωσις τῆς ἐθνικόφρονος, δημοκρατικῆς Ἑλλάδος καὶ μεταβολὴ ἀντιλήψεών της περὶ τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ∙ ἀλήθεια, τὴν ὁποίαν μόνον οἱ ἄφρονες καὶ οἱ ἔχοντες σκοταδιστικὰς παρωπίδας ἀγνοοῦν. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ διατί, ἕνας Παναγιώτης Κανελλόπουλος, εὐγενεστάτη καὶ ἀληθῶς ἐξέχουσα, ἐκ τῶν σπανιωτάτων, πολιτικὴ τῆς Πατρίδος μας φυσιογνωμία, καὶ μάλιστα ἡ, κατὰ τὴν γνώμην μου, κραταιοτέρα πνευματικὴ μορφὴ τῆς Ἑλλάδος τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὡμίλησε περὶ «ἐμφυλίου πολέμου» διὰ τὸν ὑπὲρ ὑπάρξεως ἀγῶνα ἐκεῖνον τοῦ Ἔθνους μολονότι δὲν ἤθελε νὰ βιάσῃ τὴν ἱστορικὴν περὶ τούτου ἀλήθειαν, ἡ ὁποία, ὅπως ἔλεγε, καὶ δὲν ἀλλοιοῦται μὲ ὁσασδήποτε εἰς βάρος της κακοποιήσεις∙ καὶ αὐτὰ τὰ γνωρίζουν ὅσοι εἶχαν τὸ προνόμιον τῆς φιλίας καὶ πνευματικῆς ἀναστροφῆς μαζί του, ὅπως καὶ ὁ σύρων τὰς παρούσας γραμμάς.

Ἔτσι γίνεται πλέον καθολικῶς λόγος ἀνακριβέστατα καὶ ἀτόπως περὶ «ἐμφυλίου πολέμου» εἰς τὸ πλαίσιον μιᾶς εὐγενοῦς, πλὴν ἀμφιβόλων ἀποτελεσμάτων, ἀδιεξόδου σήμερον πολιτικῆς σκοπιμότητος. Συγκεκριμένως, τῆς ἐπιτεύξεως πανεθνικῆς ὁμοφροσύνης δι’ ὁριστικῆς συμφιλιώσεως ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Ὅμως οἱαδήποτε συμφιλίωσις προϋποθέτει ἀμφοτερόπλευρον ἐνέργειαν, συγχωρεῖται ὁ πταίσας, ἀφοῦ ὅμως ἀναγνωρίσει προηγουμένως, ὅτι ἔπταισε. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δὲν συμβαίνει ἐν προκειμένῳ. Διότι, ὄχι μόνον τό, χωρὶς ὅρους, νομιμοποιηθὲν ὡς πολιτικὸν κόμμα Κ.Κ.Ε. δὲν ἐξεδήλωσε ποτὲ τὴν μεταμέλειάν του διὰ τὰ ὅσα, ὡς ἀνωτέρω, κακουργήματα εἰς βάρος τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος διέπραξε, ἀλλά, καί, χωρὶς τοὐλάχιστον νὰ σιωπήσῃ, καθημερινῶς ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως καὶ ἐντεῦθεν ἐπιδίδεται, διὰ λόγων,  ἐντύπων καὶ ἄλλων δημοσιευμάτων στελεχῶν καὶ ἄλλων πνευματικῶς ἀνερματίστων ὑποτακτικῶν του σκοταδιστῶν, ὡς καὶ δι’ ἐπισκέψεων εἰς τοὺς τόπους τοῦ δράματος, «ἑορτῶν» καὶ «πανηγύρεων» καὶ ἐμετικῶν ἐξιστορήσεων, εἰς συνεχῆ καὶ ἀδιάλειπτον ἐξύμνησιν τῶν «πεπραγμένων» του ἐκείνων, τῶν «ἔργων καὶ ἡμερῶν» καὶ ἄθλων, βεβαίως κατὰ τὸ πλεῖστον ἀνυπάρκτων καὶ φανταστικῶν, τοῦ φρικαλέου ἐκείνου ψευδωνύμου «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ».  Καὶ εἶναι φανερὸν πόσον βλαπτικὴ διὰ τὸ ἐθνικόν μας σύνολον εἶναι ἡ ἀδίστακτος αὐτὴ πλαστογράφησις τῆς Ἱστορίας, δυναμένη, ἀπομένουσα χωρὶς καταγγελίαν της, νὰ παραπλανήσῃ τὴν ἄδολον καὶ ἀνύποπτον νέαν γενεάν. Παρὰ ταῦτα, τὸ σύνολον σχεδόν, μὲ περιθωριακὰς ἐξαιρέσεις, τοῦ λοιποῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἀκολουθεῖ σταθερῶς τὴν υἱοθετηθεῖσαν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς μας Δημοκρατίας πολιτικὴν τῆς χωρὶς ἀντίκρυσμα συγχωρήσεως τῶν παλαιῶν ἐκείνων ἐγκλημάτων, ὡς καὶ τῆς ἀπροσμετρήτου ἀνοχῆς καὶ σιωπῆς ἐνώπιον τῶν νεωτέρων ἐλεεινῶν, ὡς ἀνωτέρω, προκλήσεων καὶ ψευδολογιῶν.

Καὶ προσωπικῶς φρονῶ, αὐτὸ γίνεται παρὰ τὴν πλήρη γνῶσιν τῆς ἀληθοῦς τῶν πραγμάτων, χωρὶς τὰς κακοποιήσεις της, Ἱστορίας. Ἔτσι ἑρμηνεύω π.χ. καὶ τὴν δήλωσιν τοῦ σημερινοῦ Ἕλληνος Πρωθυπουργοῦ κατὰ πρόσφατον ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν νῆσον Ἅγιος Εὐστράτιος, τόπον ἐξορίας κομμουνιστῶν κατὰ τὴν ἐπίμαχον ἐκείνην περίοδον τοῦ ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους, καὶ τὸν χαρακτηρισμὸν τοῦ συγκεκριμένου οἰκήματος τῆς ἐκεῖ διαμονῆς των ὡς «Μουσείου τῆς Δημοκρατίας». Χαρακτηρισμόν, ὁ ὁποῖος καὶ προεκάλεσε θύελλαν διαμαρτυριῶν ἁγνῶν, συνειδητῶν Ἑλλήνων πατριωτῶν, ὄχι δὲ μόνον ἐκ τῶν ἐπιζώντων μαχητῶν τοῦ ἱεροῦ ἐκείνου τοῦ Ἔθνους ἀγῶνος. Φρονῶ, ὅτι ὁ Πρωθυπουργὸς μὲ τὰ λεγόμενά του ἤθελε νὰ ἐξάρῃ, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Πατρὶς συμπεριεφέρθη τότε μὲ δημοκρατικὸν ἀνθρωπισμόν, ἁπλῶς ἠδρανοποίησε τοὺς ἀγωνιζομένους ἐναντίον της ἐχθρούς της διὰ τῆς κρατήσεώς των, καὶ δὲν τοὺς ἐξώντωσε φυσικῶς, οὔτε τοὺς ἀπέστειλεν εἰς ψυχιατρεῖα ἢ καταναγκαστικὰ ἔργα, κατὰ τὴν πρακτικὴν τῶν ἀπολυταρχικῶν καθεστώτων, καὶ ἰδίως τῶν κομμουνιστικῶν («Γκουλάκ», κλπ.). Ὥστε προβάλλουν ὄντως ὡς Μουσεῖα Δημοκρατίας οἱ τόποι ἐκεῖνοι κρατήσεως, δείγματα εὐγενοῦς δημοκρατικῆς συμπεριφορᾶς χώρας πολιτισμένης, ἀκόμη καὶ πρὸς ἀπεργαζομένους τὸν ἀφανισμόν της,. Διότι δὲν διανοοῦμαι, ὅτι ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργὸς ἤθελε μὲ τὸν ἀνωτέρω χαρακτηρισμὸν νὰ μυκτηρίσῃ τὴν δημοκρατικὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἐθνικὸν ἀντισυμμοριακὸν ἀγῶνα.

4.-  Ἀποτελεῖ παναρχαίαν Ἑλληνικὴν παράδοσιν ἡ ἀπόδοσις τιμῶν εἰς τοὺς νεκρούς, καὶ μάλιστα εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς Πατρίδος πεσόντας. «Τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι», γράφει ὁ Θουκυδίδης (Ἱστορία, ΙΙ 34, 35) «δημοσίας ταφὰς ἐποιήσαντο» οἱ Ἀθηναῖοι διὰ τοὺς πεσόντας κατὰ τὸ πρῶτον ἔτος τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου, ὁπότε καὶ ἐξεφώνησεν ὁ Περικλῆς «ἔπαινον τὸν πρέποντα» δι’ αὐτούς, τὸν περίφημον ἐπιτάφιόν του, καθὼς ἐπεβάλλετο «ἀνδρῶν ἀγαθῶν ἔργῳ γενομένων ἔργῳ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιμάς».

Καὶ ὅμως ἡ πατρογονικὴ αὐτὴ συνήθεια, ἡ ἐπὶ χιλιετηρίδας ἀδιαλείπτως ἀκολουθουμένη, ἔπαυσε βαθμηδὸν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν τηρουμένη διὰ τοὺς πεσόντας ὑπὲρ Ἑλλάδος ἐλευθερίας κατὰ τὸν ἱστορικὸν ἐκεῖνον ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ διὰ νὰ ἐγκαταλειφθῇ κατὰ τὰς ἡμέρας μας ὁλοσχερῶς. Καὶ ἀπὸ τὸν πολιτικὸν κόσμον γενικῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίσημον Πολιτείαν ! Καὶ ἐπενδύεται ἡ τοιαύτη ἀσυγχώρητος ἀσέβεια πρὸς τοὺς πεσόντας καὶ τοὺς ἀγωνισθέντας διὰ νὰ εἴμεθα ἐμεῖς σήμερον ἐλεύθεροι, μὲ ἑτοιμόρροπον δικαιολογίαν. Καὶ πάλιν, τὴν ἀνάγκην λήθης τοῦ παρελθόντος καὶ ἐθνικῆς συμφιλιώσεως.

Ἀλλὰ τὴν πραγματικὴν συμφιλίωσιν ἡ ἐγκληματήσασα, ἀντίπαλος τοῦ Ἔθνους, πλευρά, ὅπως προεξετέθη, δὲν τὴν ἀποδέχεται∙ διότι δὲν ἀρκεῖται εἰς πολλαπλῶς κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας ἐκφραζομένην, ἀκόμη καὶ διὰ κρατικῶν παροχῶν (συντάξεων, κλπ.!), ἐθνικὴν τῶν ἀνομημάτων της συγχώρησιν, ἀλλὰ ἐπιδιώκει καὶ τὴν ρητὴν τῶν ἐγκλημάτων της δικαίωσιν. Ἐξ ἄλλου, μὲ τὴν ἀνωτέρω πολιτικὴν λησμονεῖται, ὅτι ἡ λήθη εἶναι καὶ γλωσσικῶς ἀκόμη τὸ ἀντίθετον τῆς ἀληθείας, τὴν καταπνίγει ὁλοσχερῶς ! Προκειμένου δὲ περὶ ἐπικῶν σελίδων τῆς ἐθνικῆς Ἱστορίας, ὅπως τοῦ ἐναντίον τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους, τὴν κολοβώνει ἐθνοβλαβῶς. Κυρίως δέ, τοιαύτη λήθη τίποτε ἀπολύτως δὲν ὑπηρετεῖ. Διότι ἡ Πολιτεία θὰ ἠμποροῦσε κάλλιστα νὰ συνεχίσῃ τὴν ὀρθὴν πολιτικήν της κατευνασμοῦ τῶν παθῶν τοῦ παρελθόντος διὰ τῆς πρακτικῆς τῆς ἴσης μεταχειρίσεως καὶ ἰσονομίας πάντων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, χωρὶς ὅμως καὶ νὰ παύσῃ τιμῶσα συγχρόνως καὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ Ἔθνους πεσόντας καὶ ἀγωνισθέντας. Τοὐλάχιστον καὶ πρὸς ἐθνικὸν τῶν νεωτέρων φρονηματισμόν. Ὅταν μάλιστα ἡ ἀντίπαλος, ἡ ἐθνικῶς ἐγκληματήσασα, πλευρὰ καθημερινῶς ἀνυμνεῖ καὶ τιμᾷ τοὺς ἰδικούς της ἐθνοπροδότας νεκροὺς καὶ ἀγωνιστάς.   Ἐπὶ τέλους, ὁ κατευνασμὸς δὲν συνεπάγεται ἀχωρίστως καὶ τὴν πλαστογράφησιν τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας διὰ τῆς διαγραφῆς χρυσῶν δέλτων της.

5.- Καὶ εἶναι πράγματι ὁλόχρυσοι αἱ σελίδες τῆς Ἱστορίας μας τοῦ ἀντισυμμοριακοῦ ἐκείνου ἀγῶνος. Διότι ἡ 30ὴ Αὐγούστου 1949, ἡ τελειωτικὴ νίκη τοῦ Ἔθνους εἰς τὸν Γράμμον καὶ τὸ Βίτσι, ἔχει ὄχι μόνον στενῶς Ἑλληνικήν, ἀλλὰ ὑπερεθνικήν, πανανθρωπίνην, ἀποφασιστικὴν διὰ τὸν ροῦν τῆς παγκοσμίου Ἱστορίας,  σημασίαν. Ἵσταται ἰσότιμος πρὸς τὴν πανένδοξον 28ην Ὀκτωβρίου 1940. 

Πράγματι, ὅπως καὶ ἄλλοτε, εἰς μήνυμά μου κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς 50ῆς ἐπετείου τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους, ἐσημείωσα, αὐτὴ ἐντάσσεται εἰς τὴν χορείαν τῶν σημαντικωτέρων συμβάντων τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας. Καὶ ἔρχεται ὡς ἀδιάσπαστος κρίκος πρὸς ἐπιβεβαίωσιν τῆς Ἑλληνικῆς ἀρετῆς τοῦ ἀδιαλείπτου ἀγῶνος ὑπὲρ τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ. Διότι, ὅπως κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ὁ Ἑλληνισμὸς διέσωσε τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμὸν ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴν βαρβαρότητα∙  ὅπως κατὰ τοὺς Μέσους χρόνους τὸ Βυζάντιον, ἡ Μεσαιωνικὴ αὐτὴ Ἑλληνική μας Αὐτοκρατορία, διεφύλαξε τὴν Εὐρώπην ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη ἀπὸ τὰς ἐπιδρομὰς καὶ πάλιν κυρίως ἀσιατῶν βαρβάρων ἐπιδρομέων∙ ὅπως κατὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους τοῦ 20οῦ αἰῶνος  ἡ Ἑλλὰς ἠγωνίσθη παρὰ τὸ πλευρὸν τῶν Δημοκρατιῶν ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, καὶ μάλιστα ἔδωσεν αὐτή, κατὰ τὸν δεύτερον πόλεμον, διὰ θριαμβευτικῆς συμβολῆς της εἰς ἀποφασιστικὴν καμπήν του, τὴν νίκην εἰς τοὺς συμμάχους [βλέπε σχετικῶς τὰ ἐξαίρετα βιβλία τοῦ ἀειμνήστου Ἀχιλλέως ΚΥΡΟΥ, Ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε τὴν Νίκην, 2α ἔκδοσις, καὶ Ἡ ἀποφασιστικὴ καμπὴ τοῦ πολέμου, ἀμφότερα Ἀθῆναι, Ἀετός, 1945 καὶ 1946 ἀντιστοίχως]∙ ἔτσι καὶ μὲ τὴν ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστο-συμμοριτισμοῦ νίκην, ποὺ κατήγαγον, μὲ τὴν ὑλικὴν μόνον βοήθειαν τῶν συμμάχων μας, μὲ τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα των, μόνα τωντὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, οὐσιαστικῶς διέσωσαν καὶ πάλιν τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμόν : Διότι, ἐὰν τότε ἡ Ἑλλὰς ὑπέκυπτε, καὶ ἐξετείνετο τοιουτοτρόπως ἡ σοβιετικὴ κυριαρχία μέχρι τῆς Μεσογείου, ἡ μὲν γείτων Τουρκία, πάντοτε καιροσκόπος, θὰ ἐνέδιδε, ἡ δὲ λοιπὴ Εὐρώπη, περιδεὴς καὶ ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν ἰσχυρῶν κατὰ τόπους κομμουνιστικῶν κομμάτων, ἀσφαλῶς θὰ ἐσυνθηκολόγει. Καὶ ἔτσι καὶ ἡ Δυτικὴ Εὐρώπη θὰ ἐσύρετο ὑπὸ τὸ πέλμα τῆς σκοταδιστικῆς σταλινικῆς κτηνωδίας, τῆς ὁποίας τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον θύματα σύγχρονοι ἱστορικοὶ ἀναβιβάζουν εἰς σχεδὸν ἑκατὸν ἑκατομμύρια ! [βλέπε σχετικῶς τὸ ἐκπληκτικῆς τεκμηριώσεως ἔργον τῶν COURTOISWERTHPANNÉ, PACZKOWSKIBARTOSEKMARGOLINLe livre noir du CommunismeCrimesTerreurRépression (Tὸ μαῦρο βιβλίο τοῦ κομμουνισμοῦ, Ἐγκλήματα, Τρόμος, Καταπίεσις), ParisRobert Laffont, 1998, σελίδες 923 ]. Ὁπότε καὶ ἡ Δημοκρατία παντοῦ θὰ κατελύετο ἀνεπανορθώτως καί, συνακολούθως, ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ ἀπεκλείετο καὶ ἡ, ἐκ τῆς ὑπάρξεως ἀκριβῶς τῆς Ἐλευθέρας Εὐρώπης, σημειωθεῖσα μετὰ 40ετίαν ἐξέλιξις, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς τὴν κατάρρευσιν παντοῦ εἰς τὴν Εὐρώπην τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς μὲ ἐλεύθερον πνεῦμα καὶ τιμίαν συνείδησιν δικαιοῦται νὰ διαστρέφῃ ἢ ἀγνοῇ.

  Καὶ τὰ ὁποῖα ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐνθυμούμεθα, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλους νὰ ὑπενθυμίζωμεν. Καὶ πρὸ παντὸς εἰς τοὺς ξένουςὅλους τοὺς ἐλευθέρους λαούς, οἱ ὁποῖοι, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ὀφείλουν τὴν διάσωσιν καὶ τῆς ἰδικῆς των ἐλευθερίας εἰς τὸν ἐν λόγῳ ἀγῶνα καὶ τὰς κατ’ αὐτὸν θυσίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀνερχομένας, πέρα τῶν τεραστίων ὑλικῶν καταστροφῶν, εἰς τὸ ἀκόλουθον φοβερὸν εἰς ἀνθρωπίνους ἀπωλείας τίμημα : ἐκτελεσθέντες πολῖται 4.123, - ἐκτελεσθέντες ἱερεῖς 165,- πολῖται φονευθέντες εἰς ναρκοπέδια 931,- Ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τῆς Χωροφυλακῆς, φονευθέντες 1.579, τραυματισθέντες 2.329,- Ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τοῦ Στρατοῦ, φονευθέντες 12.777, τραυματισθέντες 37.732 (βλέπε σχετικῶς τὸ διαφωτιστικώτατον βιβλίον τοῦ Εὐαγγέλου ΑΒΕΡΩΦ, Φωτιὰ καὶ Τσεκούρι, μετάφρασις ἐκ τῆς γαλλικῆς, Ἀθῆναι, Ἑστία, 1974, σελ. 466).

Καὶ κυριώτατα ἐπιβάλλεται ἡ ὑπόμνησις τῆς ἀνωτέρω ἀληθείας πρὸς τοὺς γειτονικούς μας λαούς, αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τὸ κομμουνιστικόν των καθεστὼς ὠργάνωσαν καὶ κατηύθυναν τὴν ἐναντίον μας ἐπιβουλὴν καὶ οἱ ὁποῖοι, κατὰ παράδοξον τῆς μοῖρας τροπήν, ὠφελήθησαν καὶ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας πανεθνικὴν ἀντίστασιν, διὰ νὰ ζοῦν σήμερον καὶ αὐτοὶ ἐλεύθεροι. Καὶ ἔχει ἡ πρὸς αὐτοὺς ἰδιαιτέρως ὑπόμνησις καὶ σύγχρονον ἀποστολήν : διὰ νὰ παύσουν, ἐπαναλαμβάνοντες τὸν κακὸν ἑαυτόν των, βυσσοδομοῦντες καὶ σήμερον ἐναντίον τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος καὶ ἀνεξαρτησίας, ἐγκαταλείποντες ἐπὶ τέλους τὰς κατακτητικάς των εἰς βάρος μας βλέψεις των : οἱ Βούλγαροι μὲ τὸ ἐπίσημον δόγμα των, ὅτι συνορεύουν γύρωθεν πρὸς ἐδάφη μὲ βουλγαρικοὺς πληθυσμούς (ἐννοοῦν φυσικά, ἐν σχέσει πρὸς τὴν Ἑλλάδα,  τὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Δυτικὴν Θράκην),- οἱ Σκοπιανοὶ μὲ τὰς περὶ Μακεδονικῆς ἐθνότητος τερατώδεις ἀνοησίας των, οἱ Ἀλβανοὶ μὲ τὰ περὶ Τσαμουριᾶς φληναφήματα καὶ τὰς μέχρι καὶ Ἄρτης παραλόγους διεκδικήσεις των.

Ἡ ἐπίγνωσις τῶν ἀνωτέρω ἀδιασείστων ἀληθειῶν ἀναδεικνύει καὶ τὸ πόσον ἀπερίσκεπτος καὶ εὐθέως βλαπτικὴ διὰ τὰ γενικώτερα ἐθνικά μας συμφέροντα ὑπῆρξεν ἡ κατάργησις τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949. Διότι ἔτσι ἐνεταφιάσαμεν μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια κραταιὰ ἐθνικὰ πλεονεκτήματα, ἀπωλέσαμεν ἀδιαμφισβητήτους τίτλους τιμῆς διὰ τὴν Πατρίδα μας. Ἰδιαιτέρως χρησίμους κατὰ τοὺς σημερινοὺς σκοτεινοὺς δι’ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ἡ  ζωὴ λαῶν καὶ ἐθνῶν κινεῖται εἰς τὸ χάος καὶ τὸ ἔλεος ἀδιστάκτων συμφερόντων καὶ κατευθυνομένης ἀναρχίας.

6.- Διεκηρύχθη ὡς πολιτικὸν πρόγραμμα τῆς κυβερνώσης σήμερον παρατάξεως ἡ ἐπανίδρυσις τοῦ Κράτους. Ἡ προεκλογικὴ αὐτὴ δέσμευσις προϋποθέτει λογικῶς, ὅτι, κατὰ τὴν ἀντίληψιν τῶν σήμερον κυβερνώντων, τὸ Κράτος εἶχε περιέλθει εἰς κατάστασιν ἀποσυνθέσεως. Ἐκτίμησις, μὴ ἀπέχουσα τῆς πραγματικότητος εἰς ὡρισμένους τοὐλάχιστον τομεῖς, ὅπως π.χ. εἰς τὴν Παιδείαν, ὅπου τὸ ἔργον τῆς ἀποσυνθέσεως ἔχει μακρὰν ἱστορίαν, ἤρχισεν ἀπὸ τῆς μεταπολιτεύσεως, μὲ τὴν οὐσιαστικὴν δολοφονίαν τῆς γλώσσης μας καὶ μὲ σχολικὰ ἐγχειρίδια, ἱστορικὰ καὶ ἄλλα, μόνον παιδείαν Ἑλληνικὴν μὴ προσφέροντα διὰ νὰ συνεχισθῇ ἔκτοτε ἀδιακωλύτως, μὲ φωτεινὴν ἐξαίρεσιν τὴν ἀπόπειραν τοῦ ἀειμνήστου Ἀντωνίου Τρίτση, ὡς Ὑπουργοῦ Παιδείας, μὲ τὴν ἐπίσημον ἐξαγγελίαν προγράμματος «ἀνακτήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας», διὰ τὸ ὁποῖον ὅμως αὐτὸς ἐξεδιώχθη ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν, τοῦ δὲ προγράμματός του, καίτοι τυχόντος διακηρυχθείσης κυβερνητικῆς ἐγκρίσεως, ἐγκαταλειφθέντος∙ ἀποσυνθέσεως ἀνεμποδίστου, χωρὶς καμμίαν διαμαρτυρίαν ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν φύλακας, ποικιλωνύμους πνευματικούς μας ταγούς, ὅλους, μὲ ἐλαχίστας ἐξαιρέσεις, μεριμνῶντας, ἀκόμη καὶ μὲ ἀτομικὴν συμβολὴν εἰς τὸ ἔργον τῆς κατεδαφίσεως, μόνον διὰ τὴν ἀπόκτησιν τοῦ περιποθήτου τίτλου τοῦ προοδευτικοῦ, - οὐσιαστικῶς «προοδευτικοῦ», μὲ εἰσαγωγικά, σκοταδιστοῦ, χωρὶς εἰσαγωγικά...  

Ἀλλὰ ἡ ἀποσύνθεσις δὲν ἀνέκυψεν ἐκ τοῦ μηδενός, συνετελέσθη διὰ θεσμικῶν, νομοθετικῶν, ἐπεμβάσεων. Ἑπομένως ἐπανίδρυσις δὲν ἠμπορεῖ νὰ πραγματοποιηθῇ παρὰ μόνον μὲ τὴν ἀνατροπὴν καὶ κατάργησιν τῶν θεσμικῶν μεταβολῶν, ποὺ ὡδήγησαν εἰς τὴν ἀποσύνθεσιν. Αὐτὸ ἀναμένουν οἱ πιστεύοντες εἰς τὴν ἀνάγκην ἐπανιδρύσεως. Ἄλλως ἡ ἐπαγγελία θὰ παραμείνῃ μετέωρος, ἀναδίδουσα ἁπλῶς ὀσμὴν ἀερολογίας.

Ἔτσι καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου : Ἀποσύνθεσιν, καὶ  μάλιστα ἐθνικήν, ὄχι ἁπλῶς κρατικήν, συνιστᾷ καὶ ἡ θεσμικὴ ἐγκατάλειψις τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ. Διότι, ὅπως προεξετέθη, ἡ ἐπὶ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους σιωπή, χωρὶς τίποτε νὰ ὑπηρετῇ, μόνον τὴν πλαστογράφησιν τῆς προσφάτου Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας διὰ τῆς διαγραφῆς τῶν ἐνδοξοτέρων σελίδων της ἀπεργάζεται.

Ἐπιβάλλεται, λοιπόν, καὶ ἐπὶ τοῦ κεφαλαιώδους αὐτοῦ θέματος, ἡ ἀποκατάστασις, ἡ ἐπαναθέσπισις δηλαδὴ ὑπὸ τῆς Πολιτείας, μεριμνώσης διὰ τὴν ἐπανίδρυσιν τοῦ Κράτους καὶ συνακολούθως διὰ τὴν ἐνδυνάμωσιν τῆς ἐθνικῆς  τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ   αὐτογνωσίας,  τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς Νίκης τοῦ Ἔθνους τοῦ 1949.

 Αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἐθνική μας παράδοσις. Καὶ ἡ ἀνάγκη ἀνακτήσεως ἀδιατιμήτου, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ἐθνικοῦ μας πλεονεκτήματος. Καί, βεβαίως, τὸ χρέος τιμῆς ἡμῶν τῶν ἐπιγενομένων ἔναντι τῶν πεσόντων ἐκείνων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπιζώντων μαχητῶν τοῦ ἐπικοῦ ἐκείνου ἀγῶνος. Αὐτῶν, ποὺ μὲ τοὺς ἀγώνας καὶ τὰς θυσίας των συνετέλεσαν, ὥστε νὰ ζοῦμε σήμερον ἐμεῖς ἐλεύθεροι.

Δὲν ἔχει βεβαίως καὶ τόσην σημασίαν δι’ αὐτούς, ἐὰν ἡ ἐπίσημος Πολιτεία ἐπὶ τέλους συνέλθῃ καὶ ἐπανέλθῃ εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν ὑπερτάτου καὶ ἔναντί των χρέους. Διότι, ἐν πάσῃ περιπτώσει οἱ μὲν πεσόντες, θὰ συνεχίσουν ἀναπαυόμενοι ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν δίκαιον, χάριν τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος, τῆς Δημοκρατίας καὶ τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, αἰώνιον ὕπνον των.

 Οἱ δὲ ἐπιζῶντες μαχηταί, ἂς συντηροῦν μέσα των τὰ ζώπυρα τῆς νεανικῆς των ἀλκῆς καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν διὰ νὰ νεανικά των ἆθλα. Ἀρκεῖ δι’ ὅλους, ὅτι τοὺς στέφει ἐσαεὶ ἡ ἐτυμηγορία τῆς ἀδεκάστου Ἱστορίας καὶ  ἡ ἀναγνώρισις καὶ εὐγνωμοσύνη ὅλων τῶν συνειδητῶν Ἑλλήνων, ὅπου τῆς γῆς.-

Νέα Πεντέλη, 25η Αὐγούστου 2005. 

 Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

 (www.sartzetakis.gr)

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2022

Γιατί το κράτος πρέπει να μιμηθεί τον Στρατό - Είναι καιρός να πετάξουμε στα σκουπίδια όσα μας βαραίνουν, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους


 

Φωτιές, πλημμύρες, χιονοθύελλες, ό,τι, μα ό,τι κι αν συμβεί, το "Ιππικό" που έρχεται πάντα να σώσει την ταχυδρομική άμαξα από τους Απάτσι, τους πολίτες από την καταστροφή, είναι ο Στρατός. Γιατί, άραγε, οι Ένοπλες Δυνάμεις -και αναφέρομαι κυρίως στον αρχαιότερο Κλάδο-, λόγω αποστολής, είναι αυτές που σώζουν την κατάσταση; Το μυστικό είναι καλά «κρυμμένο» σε κοινή θέα. Καταρχάς, ο Στρατός είναι ένας κατεξοχήν ιδεαλιστικός θεσμός.

  • Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη*

Ακούω κατά καιρούς διάφορες μοδέρνες παπάτζες, πως, π.χ., ο Στρατιωτικός πρέπει να είναι επιστήμονας, μάνατζερ και διάφορα άλλα. Οπως πριν από 2.500 χρόνια στις Θερμοπύλες, στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές, έτσι και σήμερα ο Αξιωματικός, Υπαξιωματικός και Στρατιώτης πρέπει να είναι διάφορα, άλλα πρωτίστως Πολεμιστής, έτοιμος να πεθάνει αυτοπροαιρέτως και με γενναιότητα για την Πατρίδα. Η αποστολή του έχει σαφέστατα απολύτως πρακτικές προϋποθέσεις -logistics τα λένε οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι-, τουτέστιν όπλα, παρελκόμενά τους πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα κ.ά., όμως πάλι το ισχυρότερο όπλο είναι ο ίδιος ο Πολεμιστής και τις αρετές του τις έχει ορίσει ο Βρασίδας, Στρατηγός των Λακεδαιμονίων, στην περίφημη ομιλία του προς τους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους πριν από τη μάχη στην Αμφίπολη, όπου η Σπάρτη νίκησε τους Αθηναίους, αλλά ο Βρασίδας έπεσε πολεμώντας. Κατά την ανέγερση του Μουσείου της Αμφίπολης το 1976 ανακαλύφθηκε από τους εργάτες ο ασύλητος κιβωτιόσχημος τάφος του από πωροπλίνθους, σκαλισμένος σε βράχο. Μέσα του βρέθηκαν μια ασημένια λάρνακα, που περιείχε υπολείμματα καύσης ενός νεκρού, καθώς και ένα χρυσό στεφάνι ελιάς.

Συνεκτιμώντας διάφορα στοιχεία, οι Αρχαιολόγοι συμπέραναν πως ο τάφος ανήκει στον Βρασίδα, έναν από τους ικανότερους Στρατηγούς της πόλης, που δεν άφησε Παρθενώνες, αλλά κάτι σημαντικότερο: το αιώνιο κλέος του αγέρωχου παραδείγματος των τέκνων της, τα στήθη των οποίων αντικαθιστούσαν τα ανύπαρκτα τείχη της. Μιλώντας λοιπόν στους στρατιώτες του πριν από την έφοδο είπε «Τρία τοy καλώς πολεμείν. Το εθέλειν, το αισχύνεσθαι και το τοις άρχουσι πείθεσθαι», δηλαδή «τρεις είναι οι αρετές του καλού πολεμιστή: η αποφασιστικότητα, το αίσθημα τιμής και η πειθαρχία στους ανωτέρους». Οι μπουλντόζες, τα γκρέιντερ του Στρατού δεν είναι διαφορετικά από αυτά άλλων υπηρεσιών του Δημοσίου. Oι διαφορές είναι οι χειριστές, οι άνθρωποι, η αποφασιστικότητά τους, το αίσθημα φιλοτιμίας και η ενσυνείδητη πειθαρχία τους. Οι διαταγές-εντολές εκτελούνται άμεσα, και αναφέρεται και ελέγχεται η εκτέλεσή τους.

Δεν υπάρχουν παράλληλα κέντρα αποφάσεων, οι διαταγές δεν χάνονται, δεν πάνε στις καλένδες. Ακόμη, τουλάχιστον, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν μολυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τον συνδικαλισμό, που συμβάλλει στην παρακμή του υπόλοιπου Δημοσίου, υποκαθιστώντας την ιεραρχία και ανακατευόμενος σε επιχειρησιακά θέματα. Ο Στρατός, σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας και κατά τα ως άνω ιδεαλιστικός θεσμός, γι’ αυτό λειτουργεί ως ελβετικό ρολόι συγκριτικά με το ρεμπέτ ασκέρ των Υπερεσιών με τους ημετέρους, τα κομματόσκυλα και τους συνδικάλες. Και, επίσης, στον Στρατό η αξιολόγηση και ο ιεραρχικός έλεγχος διενεργούνται 24/7 και γράφονται στο μητρώο σου. Η δουλειά γίνεται σύντονα, γρήγορα, με εποπτεία και αποφασιστικότητα, χωρίς «τσιριμπίμ τσιριμπόμ», και όποιος δεν δύναται ή φανεί, σπανίως, απρόθυμος τιμωρείται, σημειώνεται η στάση του και δεν θα μακροημερεύσει στο Στράτευμα.

Το πολιτικό σύστημα φοβάται να πάρει τα μαθήματα και κάθε κομμάτι του, όταν ασκεί εξουσία, να μιμηθεί αυτά που μετατρέπουν ένα ηθικό, ιδεαλιστικό σύστημα σε αποτελεσματικό κράτος. Αυτό θα προϋπέθετε σύγκρουση με τους κομματικούς πελάτες, με τους αραχνιασμένους συνδικαλιστές. Κι αυτό είναι δύσκολο, ως αδύνατο, για τα συστημικά κόμματα, διότι η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού είναι ακριβώς προϊόντα του ίδιου συστήματος, όπου η εκτέλεση των αποφάσεων και σχεδίων χάνονται στην πορεία ή εκτελούνται πλημμελώς, χωρίς συνέπειες για τους αραχτούς ή βραδυπορούντες. Ούτε είναι τυχαία η πρωτιά των Ενόπλων Δυνάμεων στη συνείδηση των πολιτών στη δημοσκοπική ερώτηση ποιον εμπιστεύεστε περισσότερο.

Ο Στρατός είναι ο ένοπλος λαός, ένα κομμάτι του Έθνους καλά οργανωμένο, με πειθαρχία και αποτελεσματική ορμή. Η ψευτοελίτ μας το γνωρίζει και, όποτε τα πράγματα ζορίζουν ή τα κάνει ρόιδο, απευθύνεται σε αυτούς που υπέστησαν τις μεγαλύτερες μισθολογικές μειώσεις και στους στρατιώτες που υπηρετούν με ένα χαρτζιλίκι δύο ημερών. Επειδή δεν πρέπει και ούτε είναι εφικτό να παραδώσουμε όλη τη διοίκηση του κράτους στις Ενοπλες Δυνάμεις, ας επιβάλουμε στο υπόλοιπο Δημόσιο τη μίμηση των αρετών του, που θα έπρεπε να είναι κοινές σε κάθε υπηρέτη του δημόσιου και του εθνικού συμφέροντος, είτε είναι αιρετός είτε δημόσιος υπάλληλος. Αντί να μεταφέρουμε τη γάγγραινα του συνδικαλισμού και του κομματικού κράτους στον Στρατό, ας μεταφέρουμε τη φιλοτιμία, την πειθαρχία, την αποφασιστικότητα, τον ιεραρχικό έλεγχο και τη διαρκή αξιολόγηση στο υπόλοιπο κράτος που φορά πολιτικά. Τα κόμπλεξ που έχει η αριστερίλα και έχουν μολύνει όλο τον δημόσιο βίο δημιουργούν στους φορείς της παρακμής της φλύκταινες στην ιδέα μόνον συζήτησης των παραπάνω διαπιστώσεων. Είναι καιρός να πετάξουμε στα σκουπίδια όσα μας βαραίνουν, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μιμηθούμε τη φιλοτιμία και αποτελεσματικότητα που διδάσκουν οι προκινδυνεύοντες του Έθνους και κατά την ειρήνη…

πηγή: https://www.newsbreak.gr/apopseis/292091/to-ypoloipo-kratos-na-mimithei-ton-strato/

Το αληθινό σκάνδαλο με το ΚΚΕ - Οι Έλληνες χρηματοδοτούν με το στανιό κόμμα που το διέσυρε η Ιστορία


 Οι Έλληνες χρηματοδοτούν με το στανιό κόμμα που το διέσυρε η Ιστορία και εξευτελίζεται από τα γραπτά των αρχηγών του

  • Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Ο Σεργκέι Ραντσένκο είναι Ρώσος ιστορικός, που έβγαλε μερικά άπλυτα του ΚΚΕ στον αέρα, δημοσιοποιώντας απόρρητα έγγραφα της ΕΣΣΔ που αποχαρακτηρίστηκαν. Σε αυτά διαβάζουμε ότι μόνο το 10% των ανταρτών του αποκαλούμενου «δημοκρατικού» στρατού ήταν εθελοντές και ότι το 90% ήταν στρατολογημένοι με το ζόρι. Επίσης αποκαλύπτεται πως έπαιρναν όπλα από την ΕΣΣΔ για να τα στρέψουν εναντίον των Ελλήνων, ενώ επίσης σκόπευαν να αποσπάσουν τμήμα από την ελληνική επικράτεια και να τεμαχίσουν την πατρίδα. Τέλος, από τα έγγραφα μάθαμε ότι οι κουκουέδες είχαν ορίσει τους Σοβιετικούς «τροχονόμους» στα κρεβάτια τους! Ο Μάρκος Βαφειάδης ζητούσε την παρέμβαση των κομματικών κομισαρίων της ΕΣΣΔ επειδή η γυναίκα του είχε εραστή τον Νίκο Ζαχαριάδη!

Προσπαθώντας ο γ.γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας να ξεπλύνει το ρεζιλίκι, στράφηκε εναντίον της «δημοκρατίας» και της «Εστίας», λέγοντας στη Βουλή: «Και καλά, αυτός ο -πώς τον λένε- ξένος ιστορικός, ο ιστοριοδίφης που τον ξεχνάω, ο Παπαρατσένκο, κάπως έτσι…
Όμως, οι εγχώριοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι και της “Εστίας” και της “δημοκρατίας” και άλλων sites των κοινωνικών μέσων δικτύωσης δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν; Τώρα, φταίω εγώ εάν πω πού τα βρήκατε αυτά τα φιντάνια;»

Κανονικά δεν αξίζει να απαντηθεί αυτό το σημείο της ομιλίας Κουτσούμπα. Του έχουν απαντήσει ήδη δεκάδες λαοί, φυλές και εθνότητες που ξεφορτώθηκαν οριστικά και αμετάκλητα τα τυραννικά συστήματα που τους φόρτωσε η εγκληματική ιδεολογία του κομμουνισμού.

Ωστόσο, αξίζει σχολιασμού η ταμπακιέρα – κι αυτή είναι τα χρήματα του ελληνικού λαού, τα οποία δίδονται αφειδώς σ’ ένα κόμμα αποδεδειγμένα ξενοκίνητο, με αποδεδειγμένη εγκληματική ιδεολογία και το οποίο αρνείται να δεχθεί έλεγχο από τις φορολογικές Αρχές στα βιβλία του.

Το αληθινό σκάνδαλο δεν είναι η αποτυχημένη απόπειρα Κουτσούμπα να πει «πιασάρικα» τσιτάτα, αλλά το γεγονός ότι το προεδρείο της Βουλής, η Δικαιοσύνη και η επιτροπή για τα οικονομικά των κομμάτων δεν πράττουν τα δέοντα για αυτή τη σκαστή παρανομία.

Κάποια στιγμή εκείνοι που αποφασίζουν να χρυσώνεται το ΚΚΕ με τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων θα πρέπει να υποχρεωθούν να καταβάλλουν τα αχρεωστήτως καταβληθέντα από την τσέπη τους.




πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/292664/to-alithino-skandalo-me-to-kke/