Πού είναι οι «θαρραλέοι» καλλιτέχνες; - Οι ουδέτεροι τρίτοι που απλώς εύχονται να ... !

 Κανείς με τα σωστά του δεν αμφισβητεί το πόσο σημαντικός είναι ο στόχος του εμβολιασμού όσο το δυνατόν περισσότερων συμπολιτών. Αναπόφευκτα στην προσπάθεια να επιτευχθεί ο σημαντικός αυτός στόχος συμμετέχουν κυρίως όσοι έχουν αυτό που ονομάζεται «δημόσιος λόγος». Οι άνθρωποι που είναι ειδικοί (οι επιστήμονες) και οι άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να απευθύνονται σε πολλούς άλλους ανθρώπους είναι λογικό να σηκώσουν το μεγαλύτερο μέρος του φορτίου της προσπάθειας για όσο τον δυνατόν λιγότερους νεκρούς και όσο το δυνατόν μικρότερη καταστροφή.

Κάποιοι είναι βέβαια με το μέρος του κορωνοϊού και βοηθούν στην εξάπλωση της πανδημίας πανδημίας (διαβάστε εδώ και εδώ), αλλά η πλειονότητα των επιστημόνων, των πολιτικών και των δημοσιογράφων, μιλούν συνεχώς για την ανάγκη εμβολιασμού. Μπορεί όχι όλοι στον ίδιο βαθμό (ας πούμε οι επιστήμονες το κάνουν σχεδόν όλοι, ενώ οι δημοσιογράφοι απλώς οι περισσότεροι) αλλά αυτοί που έχουν καταλάβει τι συμβαίνει και δεν θέλουν να ζητιανέψουν τη συμπάθεια του κάθε ψεκασμένου, καλούν σε εμβολιασμό με επιμονή.

Όμως κάποιοι απουσιάζουν από αυτή την προσπάθεια. Κάποιοι που η επιρροή τους θα μπορούσε να γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα. Κάποιοι που, ενώ μιλούν συνέχεια για όλα, στο ζήτημα του εμβολιασμού προτιμούν να κοιτούν ψηλά στον ουρανό και να χαζεύουν τα συννεφάκια. Κάποιοι που σε κάθε ευκαιρία παριστάνουν τους θαρραλέους τώρα δεν έχουν το θάρρος να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για το καλό των συμπολιτών και της κοινωνίας.

Οι καλλιτέχνες, οι art workers όπως μας συστήθηκαν πριν έναν χρόνο (πιθανότατα για να κινητοποιήσουν με το μήνυμά τους τους κατοίκους των Ηνωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ωκεανίας) έχουν κάνει ένα ιδιαιτέρως ψιλοκομμένο τουμπεκί και σχεδόν κανένας τους δεν βγάζει άχνα για την ανάγκη εμβολιασμού. Λες και ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους που μέχρι χτες πήγαινε ροδάνι.

Αν εξαιρέσω τον Πάνο τον Κιάμο, ο οποίος με ένα βίντεό του ενημέρωσε ότι το κέντρο που θα εμφανίζεται θα είναι μόνο για εμβολιασμένους και τα συνεχή ποστ του Στάθη του Δρογώση, κανένας καλλιτέχνης με επιρροή δεν έχει κάνει καμία σοβαρή προσπάθεια να βοηθήσει να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ζητώ συγγνώμη αν δεν έχω πάρει χαμπάρι την προσπάθεια κάποιου, αλλά και ένας δύο ακόμη δεν φτάνουν για να αλλάξει η εικόνα: οι συνήθως λαλίστατοι καλλιτέχνες, αυτοί που σε κάθε ευκαιρία βγάζουν επικολυρικά λογίδρια και αναρτούν ηρωικομελό ποστ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτοί που μας τα έκαναν τσουρέκια με την ευαισθησία τους κάθε φορά που η ευαισθησία που εξέφραζαν ήταν κοινός τόπος, τώρα απουσιάζουν επιδεικτικά. Στον αγώνα ενάντια στην αμάθεια, τον σκοταδισμό και τον ψεκασμό, στον αγώνα επιβίωσης της κοινωνίας, αυτοί κάθονται στην κερκίδα και απολαμβάνουν το θέαμα σαν ουδέτεροι τρίτοι που απλώς εύχονται να κερδίσει ο καλύτερος.

Και δεν είναι μόνο που σφυρίζουν αδιάφορα για τον εμβολιασμό. Είναι που σφυρίζουν αδιάφορα ακόμα κι όταν ένας συνάδελφος τους καλλιτέχνης απειλείται και τραμπουκίζεται από τους ψεκασμένους συμπολίτες: ένας τραγουδιστής από ένα τάλεντ σόου, πρωτοπόρος της αντιεμβολιαστικής παράκρουσης, ανεβάζει ποστ του Δρογώση και τον περιγράφει ως «ανθρωπάκι που, όταν τελειώσει η δικτατορία, θα ψάχνει τρύπα να κρυφτεί» και οι δήθεν ευαίσθητοι σε κάθε περιστατικό κακοποίησης καλλιτέχνες δεν δίνουν δεκάρα. Αντιθέτως, ένας από αυτούς, ένας συνδικαλιστής του ΣΕΗ που έσκιζε τα ρούχα του από οργή για τις κακοποιήσεις συναδέλφων του, φαίνεται να βάζει και το λάικ του στην απειλητική ανάρτηση του ηγέτη των αντιεμβολιαστών.

Βέβαια, οι ψεκασμένοι, αυτοί που θέλουν να δουν ανθρώπους να τρέχουν να κρυφτούν, όπως και αυτοί που πρότειναν θεραπείες με πρόπολη ή έγραψαν για παγκόσμια σχέδια υποταγής και άλλες ανοησίες, τουλάχιστον είπαν αυτό που είχαν στο κεφάλι τους. Οι υπόλοιποι πού είναι;

Πού είναι οι λογικοί; Πού είναι αυτοί που καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι να είμαστε όλοι εμβολιασμένοι; Σε ποιο λαγούμι έχουν κρυφτεί; Πώς στηρίζουν την κοινωνία από την οποία με πάθος απαίτησαν να τους στηρίξει; Πού πήγε το σθένος και η αγωνιστικότητά τους; Πού πήγε το θάρρος τους;

Πουθενά δεν πήγε. Δεν υπάρχει για να πάει οπουδήποτε. Ή μάλλον υπάρχει, είναι τοσοδούλι και φτάνει μέχρι εκεί που ακούγεται το χειροκρότημα της πελατείας τους. Όταν το χειροκρότημα της πελατείας δεν είναι βέβαιο, όταν μπορεί να χαθεί κάνας πελάτης, όταν η άποψη μπορεί να δυσαρεστήσει το κοινό, το θάρρος γίνεται ατμός. Κι αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, στο κάτω-κάτω κανέναν δεν πρέπει να κατηγορούμε για το θάρρος του (ειδικά εγώ που είμαι και φοβητσιάρης), αν δεν ήταν σίγουρο πως σύντομα αυτοί που τώρα κρύβονται για να μη δυσαρεστήσουν κανέναν, με θάρρος θα απαιτήσουν από την κοινωνία να τους στηρίξει ξανά. Και μπράβο τους.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/720938_poy-einai-oi-tharraleoi-kallitehnes»

«

Δουλεύουμε 179 ημέρες αποκλειστικά για να συντηρούμε το κράτος

 

Του Προκόπη Χατζηνικολάου

Δουλεύουμε για το κράτος σχεδόν τις μισές ημέρες του χρόνου. Σύμφωνα με το ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης, το 2021, από τις 365 ημέρες του χρόνου, τις 179 εργαστήκαμε για να πληρώσουμε φόρους και εισφορές. Με βάση την ανάλυση "Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας" για την Ελλάδα ήταν η 29η Ιουνίου του 2021, αφού έως τότε κάθε μισθός και ημερομίσθιο προοριζόταν για τα κρατικά ταμεία. Την τελευταία πενταετία, σταθερά σχεδόν το μισό εισόδημα που παράγεται στην Ελλάδα πηγαίνει στο κράτος. Αν συνυπολογιστεί το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης για το 2021, το οποίο αντιπροσωπεύει μελλοντικούς φόρους, τότε η Ημέρα Φορολογικής Ελευθερίας για το 2021 θα έρθει σε 42 ημέρες και συγκεκριμένα την 10η Αυγούστου.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά το πόσους φόρους πληρώνουμε, δεν θα ήταν ίσως αρνητικό αν η ανταποδοτικότητα των φόρων, με τη μορφή των προσφερόμενων κρατικών υπηρεσιών, ήταν υψηλού επιπέδου. Ο πίνακας κατάταξης των χωρών δείχνει πως πολλές ανεπτυγμένες χώρες πληρώνουν υψηλούς φόρους: Ιταλία, Φινλανδία, Αυστρία, Σουηδία, Γαλλία κ.λ.π. δουλεύουν περισσότερες μέρες από την Ελλάδα για το κράτος. Προφανώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές, έχουν πολύ υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες και κοινωνικά επιδόματα.

Μία ακόμη σύγκριση που προκύπτει από τα στοιχεία του ΚΕΦίΜ είναι εντυπωσιακή: Το ποσό που πληρώνουν κάθε χρόνο οι Ελληνες για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και το οποίο είναι διπλάσιο σε σύγκριση με αυτό που πληρώνουν για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών. Συγκεκριμένα, για διατροφή, ένδυση, στέγαση, οικιακά αγαθά, μεταφορές και επικοινωνίες πλήρωσαν το 2019 περί τα 44,4 δισ. ευρώ, ενώ για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, πολίτες και επιχειρήσεις στην Ελλάδα πλήρωσαν το 71,9 δισ. ευρώ.

Η αύξηση των ημερών που δουλεύουμε για το κράτος ήταν αλματώδης την περίοδο της κρίσης. Ως το 2010, δουλεύαμε 137-147 ημέρες τον χρόνο, ενώ στη συνέχεια, προφανώς λόγω δραματικής πτώσης του ΑΕΠ, αλλά και φοροεισπρακτικών μέτρων, φτάσαμε έως και τις 186 ημέρες το 2018.

  

179 meres douleuoume gia to kratos
Infogram

Από την ανάλυση της έκθεσης προκύπτουν τα εξής:

1. Το 2021 δουλέψαμε 75 ημέρες για την πληρωμή έμμεσων φόρων, 60 ημέρες για την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών, 43 ημέρες για την πληρωμή άμεσων φόρων και 1 ημέρα για την πληρωμή των φόρων κεφαλαίου

2. Η συνολική επιβάρυνση πολιτών και επιχειρήσεων από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές το 2021 ανέρχεται σε 71,9 δισ. και είναι σχεδόν διπλάσια από το ποσό που καταβάλλουν τα νοικοκυριά για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών (ενδεικτικά: 44,4 δισ. το 2019 για διατροφή, ένδυση, στέγαση, οικιακά αγαθά, μεταφορές και επικοινωνίες, σύμφωνα με την προ πρόσφατη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ

3. Η Ελλάδα, καταγράφει μία από τις 7 υψηλότερες επιβαρύνσεις από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές για το 2019 (12 ημέρες πάνω από τον μέσο όρο) και χαμηλότερο βαθμό εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση σε σχέση με τον μέσο όρο για το 2020 (11 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον μέσο όρο) ανάμεσα στις 23 Ευρωπαϊκές χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία και για τους δύο δείκτες.

4. Η Ελλάδα, καταγράφει χαμηλότερο βαθμό αποτελεσματικότητας της κοινωνικής πολιτικής, σε σχέση με τον μέσο όρο για το 2019, όντας 24η ανάμεσα στις 26 Ευρωπαϊκές χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, ενώ παράλληλα σημειώνει την 8η υψηλότερη επιβάρυνση από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές (14 ημέρες πάνω από τον μέσο όρο) στις 26 χώρες του δείγματος, για το ίδιο έτος.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΚΕΦίΜ, Αλέξανδρο Σκούρα, "Τα διαχρονικά δεδομένα της Ημέρας Φορολογικής Ελευθερίας αναδεικνύουν δύο σημαντικά συμπεράσματα: αφενός, την εκτίναξη του φορολογικού βάρους που επωμίστηκαν πολίτες και επιχειρήσεις κατά την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας εξαιτίας των συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών εκείνης της περιόδου, και αφετέρου την συγκράτηση αυτής της επικίνδυνης τάσης τα τελευταία δύο χρόνια. Βεβαίως, όπως καταδεικνύει ο συνυπολογισμός των ελλειμμάτων, που φέτος για πρώτη φορά εντάσσεται στη μεθοδολογία της Ημέρας Φορολογικής Ελευθερίας, οι έκτακτες δαπάνες για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας είναι ένα δεδομένο που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής των επόμενων ετών. Άλλωστε, όπως επανειλημμένα και οδυνηρά έχει αποδειχθεί στην πράξη, όταν τα ελλείμματα δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα προσοχή, το κόστος που εντέλει θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι πολίτες θα είναι δυσβάσταχτο".

https://www.capital.gr/tax/3557838/douleuoume-179-imeres-apokleistika-gia-na-suntiroume-to-kratos?utmsource=email

Κόψτε τους "Γόρδιους Δεσμούς" των ανισοκατανομών στα Μετοχικά Ταμεία - Δείτε τον πίνακα με τις ιλιγγιώδεις διαφορές και την ισοκατανομή - Τι Ισχυρίζονται το ΜΤΝ και το ΜΤΑ -

 

Γράφει ο 

Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής 

Πρόεδρος ΕΑΑΣ

Εδώ και δεκαετίες η Ελληνική Πολιτεία αντιμετώπισε τις αμοιβές και τις συντάξεις των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων με τρόπο “ιδιαίτερο” προβλέποντας ότι το Σώμα των Αξιωματικών θα “εργάζεται” χωρίς την καθιερωμένη για όλους τους άλλους σύνδεση χρόνου εργασίας και μισθών και γι’ αυτό η πολιτεία θα αναλάμβανε να καλύπτει τις ανάγκες με ξεχωριστές “αποδοχές” και συντάξεις προς τους αξιωματικούς εις το διηνεκές. 

Είχε δημιουργηθεί μάλιστα μεταξύ των στελεχών η “υποκουλτούρα” ότι είναι υποτιμητικό για τον αξιωματικό να ασχολείται με τα οικονομικά του. Προσφέρει έργο προς την Υπηρεσία, που ταυτιζόταν με την πατρίδα, με ατελείωτες ώρες εργασίας πρωί-βράδυ στη Μονάδα και στα Γραφεία, σε ασκήσεις και λοιπές δραστηριότητες. Όλα αυτά ωσάν να υπήρχε ένα άτυπο “συμβόλαια τιμής” μεταξύ των δύο πλευρών που λειτουργούσε υπέρ της Στρατιωτικής Υπηρεσίας, χωρίς δυστυχώς να αναγνωρίζεται από την πολιτεία στην πράξη. Βέβαια για δεκαετίες οι “αποδοχές” δεν ανταποκρίνονταν στο παραγόμενο έργο από τα στελέχη και η πολιτεία αντί να προβεί σε ουσιαστική και πραγματική αναπροσαρμογή τους κατευθύνθηκε σε άλλους τρόπους έμμεσων απολαβών όπως η καταβολή ημερών εκτός έδρας, παροχή επί πλέον αδειών και ημερήσιων απαλλαγών κ.λ.π.. 

Τελικά τα τελευταία χρόνια άδικα ανέτρεψε με επανειλημμένα νομοθετήματα αυτά τα άτυπα “συμβόλαια τιμής” μεταξύ των δύο πλευρών. Ακούστηκαν, μάλιστα, υπηρεσιακοί παράγοντες των διαφόρων υπουργείων να ισχυρίζονται ότι “δεν υπάρχει λόγος να διακρίνονται οι στρατιωτικοί απόστρατοι από τους λοιπούς δημοσίους λειτουργούς αφού δεν έχουν διαφορά”. 

Οι συνέπειες αυτής της “νέας λογικής” της πολιτείας προς τα στελέχη των Ε.Δ. μπορεί να είναι τραγικές στην νοοτροπία εργασίας των στρατιωτικών και θα φανούν σταδιακά με καταλυτικές συνέπειες στη λειτουργία τους. Σκοπός, όμως, του παρόντος σημειώματος δεν είναι να ασχοληθούμε με το μείζον αυτό θέμα. Aναφέρονται όμως εδώ καθόσον ανάλογη “λογική” ακολουθήθηκε και σε άλλους τομείς, όπως η υγεία, η επικουρική ασφάλιση κ.λ.π. 

Με παρόμοια “λογική” δεν δημιούργησε ποτέ Επικουρικά Ταμεία για τα μέλη των Ε.Δ. (ενώ το έκανε για τα μέλη των Σωμάτων Ασφαλείας) λόγω των ήδη αναφερθεισών αναγνωρισμένων ειδικών μισθολογικών, συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών ρυθμίσεων που είχε θεσπίσει στο παρελθόν και αρκούμενη από πλευράς “ασφαλιστικής επικουρικότητας” στα μερίσματα που παρείχαν στους μερισματούχους τους τα Μετοχικά τους Ταμεία (ΜΤ) και οι Ειδικοί Λογαριασμοί (ΕΛ). Τα ΜΤ, όμως, των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και οι ΕΛ ιδρύθηκαν για την εξυπηρέτηση των εν ενεργεία και των αποστράτων στελεχών και των οικογενειών τους σε χρόνους κατά τους οποίους δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί η έννοια της επικουρικής ασφάλισης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

 Τα έσοδα των ΜΤ προέρχονται από τις κρατήσεις που γίνονται στις αποδοχές των μετόχων τους (όλων των στρατιωτικών) και από την εκμετάλλευση της περιουσίας που τα Ταμεία έχουν δημιουργήσει. 

Η συμμετοχή της Πολιτείας σ’ αυτά δεν ήταν άμεση, όπως αργότερα στα επικουρικά ταμεία των άλλων κλάδων εργαζομένων, ούτε αναλογική. Αρκέστηκε στο να νομοθετήσει κάποια έσοδα, όχι βεβαίως από τον προϋπολογισμό. Με δεδομένο βέβαια ότι οι δημιουργούμενοι πόροι θα μπορούσαν να εννοηθούν στην ουσία ως τη συμμετοχή του εργοδότη (Δημόσιο) στην επικουρική κάλυψη των εργαζομένων σε αυτόν θα πρέπει να προβλέπεται η συμμετοχή όλων σε αυτήν με τρόπο ανάλογο και δίκαιο. 

Eνα από αυτά τα έσοδα είναι το περιβόητο ποσοστό 4% που ο προμηθευτής κάθε εξοπλιστικού προγράμματος οφείλει να καταθέσει υπέρ των ΜΤ. Η προμήθεια οπλικού συστήματος από ένα Κλάδο που εξυπηρετεί επιχειρησιακή ανάγκη των Ε.Δ. εκτός από την εξυπηρέτηση αυτής έχει λοιπόν και σοβαρή παρεπόμενη επίπτωση στην διάθεση κάποιου ποσού υπέρ κάποιου ΜΤ και των μερισματούχων συναδέλφων. 

Αρχικά βέβαια οι πόροι εκ των εξοπλιστικών αθροίζονταν και κατανέμονταν ισομερώς στα Ταμεία ασχέτως της προέλευσης του πόρου από κάποιο Κλάδο. Ο τρόπος κατανομής αυτών των ποσών στην πορεία του χρόνου άλλαξε και η προμήθεια κάθε Κλάδου των Ε.Δ. ενίσχυε το ΜΤ μόνον του Κλάδου του δημιουργώντας έτσι ανισοκατανομές. 

Με βάση τα προαναφερθέντα για την “επικουρικότητα” των ΜΤ, δεν μπορεί η Πολιτεία να αντιμετωπίζει διαφορετικά τους πολίτες της, με 2 μέτρα και 2 σταθμά, καθόσον σε αυτή την περίπτωση κλονίζονται οι αρχές της ισοπολιτείας και της ισονομίας, θεμέλια της Δημοκρατίας και της κοινωνικής γαλήνης. 

Εδώ και δεκαετίες, βέβαια, ισχύει στις Ε.Δ. η διακλαδικότητα που έχει ισχυροποιηθεί και με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις για την ενίσχυση του ρόλου του Α/ΓΕΕΘΑ. Είναι αποδεκτό από όλους του αξιωματικούς ότι με τις προμήθειες εξοπλιστικών προγραμμάτων καλύπτονται επιχειρησιακές δυνατότητες των Ε.Δ. και όχι απλές και τρέχουσες ανάγκες των Κλάδων. 

Κατά τον ίδιο τρόπο και Πολιτεία βλέπει τις Ε.Δ. ως ένα ενιαίο δυναμικό με κοινό σκοπό και λειτουργία και με αυτή την λογική φροντίζει για την κάλυψη των επιχειρησιακών του αναγκών ως συνόλου, άσχετα με το ποιος Κλάδος θα χειρίζεται ένα οπλικό σύστημα. Κατά λογική συνέπεια και οι οικονομικές/ασφαλιστικές συνέπειες θα πρέπει να ευεργετούν αναλογικά τους αποστράτους. 

Η σημερινή Κυβέρνηση αντιμέτωπη με την έξαρση της Τουρκικής επιθετικότητας πήρε την ιστορική απόφαση επανεξοπλισμού των Ε.Δ. και ανακοίνωσε ένα φιλόδοξο, άκρως απαραίτητο πρόγραμμα, αμυντικών συστημάτων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ που θα έχει παρεπόμενη ωφέλεια και στα μερίσματα των αποστράτων, οπότε η ήδη υφισταμένη ανισομέρεια πολλαπλασιάζεται. 

Η προηγούμενη δεκαετία είχε καταλυτικές συνέπειες στα οικονομικά όλων των Ελλήνων πολιτών και από τις μεγαλύτερες στους αποστράτους, οπότε το αίσθημα της συγκεκριμένης αδικίας τονίζεται ακόμη περισσότερο και λαμβάνει κυρίως πολιτικές διαστάσεις. 

Για χρόνια επανειλημμένα φορείς του ΣΞ, το ΜΤΣ και η Ε.Α.Α.Σ. έχουν θίξει το θέμα της άδικης κατανομής των πόρων που προέρχονται από την προμήθεια των εξοπλιστικών προγραμμάτων, χωρίς μέχρι στιγμής να εισακουστούν από τις Κυβερνήσεις. 

Ενδεικτικά αναφέρεται το παράδειγμα της κατανομής πόρων μεταξύ των ετών 20011- 2016 για να διαφανεί η αναφερθείσα ανισοκατανομή: 

ΜΤ               ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ   ΠΟΡΟΣ/ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟ

ΣΤΡΑΤΟΥ               65.327               27.881.175,25                 175,25  

ΝΑΥΤΙΚΟΥ             15.032               28.817.887,63              1.917,10

ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ       13.739               48.047.888,83               3.497,19 

Εάν ίσχυε η 

ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ 

ΚΑΤΑΝΟΜΗ          94.098             104.746.951,71               1.113,17

 Το παρόν ΔΣ της Ε.Α.Α.Σ. είχε εξ αρχής θέσει ως προτεραιότητα την ανάδειξη αυτής της αδικίας και την προσπάθεια εξάλειψής της και μάλιστα πολύ πριν εξαγγελθούν τα ελπιδοφόρα εξοπλιστικά προγράμματα, συνεχίζοντας την προσπάθεια των προγενεστέρων ΔΣ. 

Και αυτό έκανε, ξεσηκώνοντας τις αναμενόμενες αντιδράσεις, οι οποίες μάλιστα κάποιες φορές πήραν και προσωπικό χαρακτήρα κατά του συντάκτου του παρόντος. 

Ο υπογράφων στην αρχή και στη συνέχεια σε συνεργασία με τον Πρόεδρο του ΜΤΣ υπέβαλαν υπομνήματα για το θέμα. Ακολούθησε πρόταση νομοθετικής ρύθμισης εκ μέρους του ΜΤΣ με την οποίαν προτείνεται να κατατίθεται ένα 10% του αναλογούντος ποσού υπέρ του ΜΤ του Κλάδου που πραγματοποιείτο εξοπλιστικό πρόγραμμα και το υπόλοιπο 90% να κατανέμεται αναλογικά στα ΜΤ όλων των Κλάδων.

 Η Ε.Α.Α.Σ. στο ΔΣ του ΜΤΣ κατά τη συζήτηση του θέματος μειοψήφισε υποστηρίζοντας ότι θα έπρεπε να κατανέμεται το 100% εξ αρχής στα τρία ΜΤ. 

Η πρόταση του σχεδίου νόμου αφού συγκέντρωσε τα σχόλια των Κλάδων και έλαβε την υπογραφή από την λοιπή ιεραρχία του Υπουργείου βρίσκεται για έγκριση στον κ. ΥΕΘΑ. 

Από τη δημοσιοποίηση των σχετικών ενεργειών μας για την αναλογική κατανομή των πόρων από τα εξοπλιστικά προγράμματα στα ΜΤ αναλόγως των μερισματούχων τους άρχισαν συνάδελφοι των άλλων Κλάδων των Ε.Δ. να δημοσιεύουν αντίθετες απόψεις χωρίς να αναφέρονται στα δύο βασικά μας επιχειρήματα, την επικουρικότητα και την κάλυψη επιχειρησιακών αναγκών από τα εξοπλιστικά. 

Διαβάσαμε λοιπόν ότι: 

1. Η Ε.Α.Α.Σ. λειτούργησε εν αγνοία του Συντονιστικού Συμβουλίου των Ενώσεων θέτοντας το θέμα αιφνιδιαστικά. Και όμως ο υπογράφων έθεσε το θέμα επιχειρηματολογώντας στην πρώτη Σύσκεψη του Συντονιστικού Συμβουλίου των Ενώσεων υπό την παρούσα σύνθεσή του τον Ιούλιο του 2020. 

2.  Τα ΜΤ δημιουργήθηκαν και λειτουργούν με ανεξάρτητους νόμους εδώ και δεκαετίες. Ορθόν, αλλά άσχετο με το τεθέν θέμα. Οι πόροι των Ταμείων ιστορικά ρυθμίζονταν διαφορετικά από σήμερα (ίσχυε η αναλογική με τα μέλη τους κατανομή των θεσμοθετημένων πόρων) και σήμερα ζητούμε την επιστροφή σε αυτό το δικαιότερο σύστημα και εν τοιαύτη περιπτώσει αναφερόμαστε σε δημιουργούμενη ανισορροπία, η οποία πρέπει να διορθωθεί. 

3.  Η Ε.Α.Α.Σ. προσπαθεί να μεταφέρει τα προβλήματα και τις ζημιές από την κακοδιαχείριση του ΜΤΣ στα άλλα δύο Ταμεία. Ουδέν αναληθέστερο. Η Ε.Α.Α.Σ. δεν αναφέρεται σε οποιαδήποτε προβλήματα οποιουδήποτε Μετοχικού Ταμείου, ούτε προσπαθεί να μειώσει ή να βλάψει οποιονδήποτε. Εκφράζει συγκεκριμένα επιχειρήματα, επιχειρησιακά και ασφαλιστικά, επί των οποίων ουδέν αντιλέγεται. Η δε αναφορά σε παρελθούσα κακοδιαχείριση του ΜΤΣ είναι άκαιρη, άσχετη με το θέμα, άδικη και τουλάχιστον “άκομψη”.

 4. Η Ε.Α.Α.Σ. διεκδικεί έσοδα από τα φτωχότερα ταμεία των άλλων δύο Κλάδων. Η αλήθεια είναι ότι η Ε.Α.Α.Σ. δεν διεκδικεί τίποτε από κανένα Ταμείο. Αναφέρεται με επιχειρήματα στην αναλογική κατανομή πόρων από τα μελλοντικά εξοπλιστικά προγράμματα σε όλους τους συναδέλφους. 

Είναι γνωστό και πολυσυζητημένο το περιβόητο πολιτικό κόστος που μας ταλανίζει. Όχι κάποιου είδους ρίσκου που ενυπάρχει σε κάθε απόφαση που ο ηγέτης καλείται να πάρει, αλλά ο ψυχρός κομματικός υπολογισμός του πόσους ψήφους θα πάρουμε ή θα χάσουμε από μια απόφαση και πόσο θα μας κοστίσει στις επόμενες εκλογές. 

Με αυτό τον τρόπο πολλά πράγματα δεν αλλάζουν, βαλτώνουν ακόμη οπισθοδρομούν. Το κυριότερο όμως είναι ότι επικρατεί σταδιακά στην κοινωνία και τα ήθη μια “αντιηγετική” προσέγγιση, να προκρίνεται το συμφέρον από το δίκαιο, το ανάλγητο από το κοινό αίσθημα δικαίου, το θράσος από το θάρρος. Και αυτό ζημιώνει την χώρα πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε οικονομική ή άλλη δυσκολία, διότι αυτό φθείρει την ψυχή της κοινωνίας και αναπτύσσει “ανθυγιεινές” νοοτροπίες και αντιπαραγωγικές πρακτικές. 

Η πολυσυζητούμενη παραγωγικότητα ίσως έχει να κάνει πολύ περισσότερο με αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε “καλώς εννοούμενα συναλλακτικά ήθη” παρά με άλλες οικονομικές, νομικές ή άλλες παραμέτρους. Με άλλα λόγια ο λόγος τιμής, το έντιμο, το κοινό συμφέρον έναντι του προσωπικού ή αυτού της “ομαδούλας” μας πάνω απ’ όλα. Και ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτό; Ο πολιτικός ηγέτης που πρέπει να σταθεί πάνω απ’ όλους και όλα και με τις αποφάσεις του να υπηρετήσει το δίκαιο και ορθό και να δημιουργήσει το “θερμοκήπιο” εκείνο μέσα στο οποίο κάθε άξιος θα προοδεύει και το κάθε “ζιζάνιο” θα ξεριζώνεται. 

Και αυτό δεν γίνεται μετρώντας “ψηφαλάκια”! 

Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο και η πολιτική απόφαση αυτού του χρονίζοντος προβλήματος αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ δύσκολη. Η ομοφωνία των Κλάδων των Ε.Δ. επί του θέματος αποδεικνύεται πολύ δύσκολη έως αδύνατη, όχι διότι δεν αντιλαμβάνονται το δίκαιο του πράγματος, αλλά καθαρά για τα οικονομικά συμφέροντα που θίγονται. Γι’ αυτό και η πολιτική παρέμβαση είναι αναγκαία για τη λύση αυτού του “Γόρδιου Δεσμού”. 

Τα κύρια κριτήρια που πρέπει να πρυτανεύσουν είναι: 

. Το κοινό αίσθημα δικαίου, 

. Η κοινή λογική και 

. Η επίδειξη καθαρής Ηγεσίας που σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις πρέπει να επιδεικνύεται.

Τραμπ: "Ο Χίτλερ ωφέλησε τη Γερμανία"…

 

Νέο βιβλίο, γραμμένο από ρεπόρτερ του Λευκού Οίκου, αποκαλύπτει τις ανιστόρητες και προκλητικές απόψεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, οι οποίες πέρα από την άγνοιά του φανερώνουν την ακροδεξιά ιδεολογία του 

Το παραπάνω εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού Stern (που σημαίνει άστρο) είναι μεν παλιό, του 2017, αλλά παραμένει… αστεράτο – και όχι λόγω αστερόεσσας. Δείχνει τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να χαιρετά με τον αυτοκρατορικό (ρωμαϊκό, φασιστικό, ναζιστικό) χαιρετισμό της υψωμένης δεξιάς, περιβεβλημένος την αμερικανική σημαία. Το περιοδικό ήθελε να δείξει την αυταρχικότητα του Τραμπ αλλά και την εγωπάθειά του, δηλαδή τα βασικά στοιχεία των δικτατόρων. Τα κελεπούρια που φέρνει στο φως ένα νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ αποκαλύπτουν ότι ο Ρεπουμπλικανός πολιτικός πράγματι συμπαθεί τους δικτάτορες, αφού είπε το αμίμητο, ότι ο ναζισμός ωφέλησε τη Γερμανία! 

Ο Μάικλ Μπέντερ, δημοσιογράφος της Wall Street Journal με διαπίστευση στον Λευκό Οίκο, με το βιβλίο του «Frankly, We Did Win This Election: The Inside Story of How Trump Lost» («Ειλικρινώς, όντως κερδίσαμε αυτές τις εκλογές – Η εκ των ένδον ιστορία για την ήττα του Τραμπ») περιγράφει καταστάσεις και στιχομυθίες στο προεδρικό περιβάλλον που φανερώνουν την περιφρόνηση του Τραμπ στην Ιστορία και την κλίση του στην ακροδεξιά ιδεολογία. Ο Μπέντερ γράφει ότι ο Τραμπ συμμετείχε σε συζητήσεις ιστορικού ενδιαφέροντος υπερασπιζόμενος τον Χίτλερ και τις πολιτικές του, λέγοντας απίστευτες χοντράδες. 

«Ο Χίτλερ; Έκανε πολλά καλά πράγματα για τη Γερμανία, ξεκινώντας από την εξαιρετική οικονομική ανάκαμψη της δεκαετίας του 1930» ήταν μία από αυτές τις ανιστόρητες αποφάνσεις του Τραμπ που καταχώρισε στο πόνημά του ο Μπέντερ. Ο συγγραφέας αναφέρει ένα περιστατικό ενδεικτικό της νοοτροπίας του Τραμπ. Πριν από τρία χρόνια συζήτησε το θέμα του Χίτλερ με τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι καθώς πετούσαν προς την Ευρώπη με σκοπό να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Ο Μπέντερ δεν κατονομάζει την πηγή των πληροφοριών που μεταδίδει, ωστόσο είναι πειστικός καθώς αναφέρει ότι ο ίδιος ο Κέλι (παλαιός στρατιωτικός, σημειωτέον) υπενθύμισε στον Τραμπ τις θηριωδίες των ναζί, για να εισπράξει την απίστευτη προεδρική απάντηση ότι «ο Χίτλερ έβγαλε τους Γερμανούς από τη φτώχεια». Ο Κέλι αμύνθηκε σθεναρώς: «Προτιμότερη η φτώχεια από τη γενοκτονία» του αντιγύρισε. Αλλά ο Τραμπ του είπε ξερά ότι διαφωνεί. 

Σύμφωνα με τον Μπέντερ, ο Κέλι προσπάθησε, ματαίως εξυπακούεται, να συμμαζέψει τον Τραμπ, να του πει ότι πρέπει να δείχνει σεβασμό στην Ιστορία. Ωστόσο ο Τραμπ ήταν αμετάπειστος. Εξάλλου και για την ιστορία της δουλείας στις ίδιες τις ΗΠΑ δεν έδινε καμία σημασία, ούτε για τις φυλετικές διακρίσεις κατόπιν. Έτσι εξηγούνται τα ανεξήγητα, αφού από τον θαυμασμό για τις χιτλερικές πολιτικές μέχρι την ανοχή στις διαδηλώσεις των ακροδεξιών ομάδων εντός των ΗΠΑ η απόσταση δεν είναι μεγάλη. 

Πηγή: Protagon.gr

1943: Ο πολυαίμακτος, αδελφοκτόνος πόλεμος του ΕΛΑΣ - Η Ιταλική μεραρχία Πινερέλο - Η παρέμβαση της Μόσχας και η κυβέρνηση του Καΐρου

Στη φωτογραφία, εκτέλεση Ελλήνων πατριωτών, από δυνάμεις κατοχής, στη γέφυρα του Γοργοποτάμου, μετά την ανατίναξή της (πηγή: Σπ. Μελετζής «Με τους αντάρτες στα βουνά», από την έκδοση της «Κ» Ελλάδα, 20ός αιώνας). 

H «επιχείρηση Γοργοπόταμος», τη νύχτα της 24ης προς την 25η Νοεμβρίου 1942, ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας των ανταρτικών δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση Βρετανών αξιωματικών. Η σύμπραξη Βελουχιώτη και Ζέρβα ήταν μία ευκαιριακή παρένθεση στη λυσσώδη αντιπαράθεση που χτιζόταν, υπό το βλέμμα των κατακτητών, προανάκρουσμα των επόμενων εμφυλιοπολεμικών, πολυαίμακτων, αδελφοκτόνων γύρων που θα ακολουθούσαν μετά την απελευθέρωση.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣΕπίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής υπουργείου Γεωργίας,  μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Με έμμεση πλην σαφή σοβιετική παρέμβαση, ο ΕΛΑΣ σταμάτησε την επίθεση εναντίον του ΕΔΕΣ που είχε αρχίσει το φθινόπωρο του 1943. Είχαν προηγηθεί μερικά γεγονότα.

Τον Ιούλιο του 1943, με μεσολάβηση της συμμαχικής αποστολής στο βουνό, δημιουργήθηκε το Κοινό Γενικό Στρατηγείο Ανταρτών (ΚΓΣΑ), το οποίο περιελάμβανε τον ΕΛΑΣ, τον ΕΕΣ και το 5/42 Σύνταγμα του συνταγματάρχη Ψαρρού. Το ΚΓΣΑ είχε υπαχθεί στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής που έδρευε στο Κάιρο. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943, η Ιταλική Μεραρχία Πινερόλο που έδρευε στη Λάρισα, προσχώρησε στις συμμαχικές δυνάμεις τις οποίες εκπροσωπούσαν η συμμαχική αποστολή και το ΚΓΣΑ. 

Η προσχώρηση έγινε με βάση ένα πρωτόκολλο το οποίο καθόριζε τους όρους συνεργασίας του ΕΛΑΣ που κυριαρχούσε στη Θεσσαλία με τη μεραρχία Πινερόλο στον αγώνα κατά των Γερμανών. 

Σημειωτέον ότι η μεραρχία Πινερόλο ήταν η μόνη μεταξύ των 12 ιταλικών μεραρχιών που έδρευαν στην Ελλάδα, η οποία προσχώρησε στις συμμαχικές δυνάμεις.

 Η μεραρχία της Κεφαλονιάς, η οποία θέλησε να αντισταθεί στους Γερμανούς, εξοντώθηκε. Οι άλλες 10 παραδόθηκαν στους Γερμανούς χωρίς αντίσταση. 

Ένα μήνα μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου συνεργασίας, ο ΕΛΑΣ με αιφνιδιαστική επιχείρηση αφόπλισε τους Ιταλούς. Και ναι μεν εξόργισε τους συμμάχους, απέκτησε όμως, εκτός από τα χιλιάδες ατομικά όπλα, βαρύ οπλισμό με κανόνια, όλμους, πολυβόλα κ.λπ. 

Αισθανόμενος, έπειτα από αυτό πολύ ισχυρός, επετέθη κατά του ΕΔΕΣ, σπάζοντας τη συμφωνία με την οποία είχε δημιουργηθεί το ΚΓΣΑ. Και ενώ εμαίνετο ο πόλεμος μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, ο υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Eνωσης Μολότοφ επέδωσε στον Έλληνα πρεσβευτή της Κυβέρνησης του Καΐρου μία δήλωση της σοβιετικής κυβέρνησης, η οποία ανακοινώθηκε από το ραδιόφωνο της Μόσχας. 

Αυτά αναφέρει ο Σόλων Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Αντίστασης». 

Ο Σόλων Γρηγοριάδης υπηρετούσε τότε στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ και παρακολουθούσε από κοντά τα γεγονότα τα οποία κατέγραψε με αξιοσημείωτη αντικειμενικότητα. Σύμφωνα με την ανωτέρω δήλωση, «Η σοβιετική κυβέρνηση θεωρεί σκόπιμο να υποστηρίξει τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου όλων των Ελλήνων ανταρτών, για να δυναμώσει η πάλη κατά των κατακτητών». 

Και σχεδόν ταυτόχρονα ο ίδιος ο ραδιοφωνικός σταθμός έκανε έκκληση προς τους Έλληνες πατριώτες: «Ενώσατε τα χτυπήματά σας εναντίον του εχθρού που σας υποδούλωσε… Παρτιζάνοι και πολίτες, ενωθείτε για τον τελικό αγώνα εναντίον των Γερμανών και για την ελευθερία του ελληνικού λαού». 

Αυτά τα καινούργια στοιχεία ερμηνεύτηκαν από την Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ ως εξής: «Η Σοβιετική Eνωση αναγνωρίζει πάντα την κυβέρνηση του Καΐρου σαν την επίσημη εκπροσώπηση της Ελλάδος. Η δήλωση του Μολότοφ προς τον Eλληνα πρεσβευτή αποτελούσε μία προειδοποίηση της Μόσχας. Η Μόσχα υποδεικνύει την κατάπαυση της ένοπλης σύγκρουσης του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ και την από κοινού δράση κατά των Γερμανών. Αυτή η διαπίστωση –που δεν ήταν εσφαλμένη– έκανε την Ολομέλεια να κρίνει πως δεν μπορούσε να μη λάβει υπόψη αποφασιστικά την υπόδειξη της Μόσχας». Αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης Μολότοφ ήταν να σπεύσει ο Γ. Σιάντος στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ και να ζητήσει να σταματήσει η σύγκρουση με τον ΕΔΕΣ, που είχε αρχίσει τον Οκτώβριο του 1943.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/561421183/o-polemos-elas-edes-i-italiki-merarchia-pinerelo-i-moscha-kai-i-kyvernisi-toy-ka-roy/

Αυτοί που ζουν στην δημοκρατία της δικτατορίας - Το Απαρτχάιντ και άλλες άγνωστες λέξεις

 

Τελικά ποιος είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να πειστούν κάποιοι ότι δεν ζουν σε Χούντα, Απαρτχάιντ και άλλες λέξεις που δεν καταλαβαίνουν.

Η πανδημία και τα μέτρα για να σωθούν όσοι δυνατόν περισσότεροι και όσα δυνατόν περισσότερα έκανε τους αντιεμβολιαστές συμπολίτες να ξαναπιπιλήσουν την καραμέλα της «ελευθερίας» και των «δικαιωμάτων». Βέβαια τα γράφουν ΕΛΕΥΘΕΡΕΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΜΑΤΑ αλλά, όπως συχνά συμβαίνει, η γραμματική τους μόρφωση είναι αντιστρόφως ανάλογη του πάθους με το οποίο «επιχειρηματολογούν» (σε εισαγωγικά γιατί τα λογικά άλματα, οι ψευδείς πληροφορίες και η επίκληση ακατανόητων για τους ίδιους όρων, δεν είναι ακριβώς επιχειρηματολογία). 

Φυσικά το ζουμί πίσω από τα «επιχειρήματα» τους είναι ένα: θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω χωρίς κανέναν περιορισμό ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα περιορίσω όλους τους υπόλοιπους και θα καταστρέψω κάποιους από αυτούς. Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρονται για καμία ελευθερία και κανένα δικαίωμα. Απλώς προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ασυδοσία τους και την υποταγή όλων των άλλων σ’ αυτή. 

Έχοντας την ψυχοσύνθεση μικρών παιδιών δεν μπορούν να αντιληφθούν τον κόσμο πέρα από το «θέλω» και το «τώρα» και γι αυτό κάθε προσπάθεια λογικής συνεννόησης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Οι αντιεμβολιαστές δεν αρνούνται να σκεφτούν λογικά, δεν αρνούνται να φερθούν ως υπεύθυνα μέλη μιας κοινωνίας, δηλαδή μέλη που αντιλαμβάνονται πως οι υποχρεώσεις είναι προϋπόθεση για τα δικαιώματα και το αντίστροφο αλλά και ότι αυτό το κουβάρι υποχρεώσεων και δικαιωμάτων αφορά και τους γύρω τους. Απλώς δεν μπορούν να το κάνουν. Η αντικοινωνική τους συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα επιλογής αλλά ψυχοπνευματικών περιορισμών. 

Έτσι στο μυαλό τους η κοινωνία (συνήθως με τη μορφή του κράτους) έχει κυρίως υποχρεώσεις απέναντι τους κι εκείνοι έχουν κυρίως δικαιώματα. Θα τους θυμάστε πόσο και πώς διαμαρτυρήθηκαν στην τελευταία απόπειρα* κυβέρνησης να επιβάλει τον αντικαπνιστικό νόμο 10 χρόνια μετά την πρώτη του ψήφιση. 

Οι συμπολίτες αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ως απειλή μόνο τον «υποχρεωτικό» εμβολιασμό (σε εισαγωγικά γιατί ποτέ δεν είναι υποχρεωτικός, είναι απλώς προϋπόθεση). Γι αυτούς είναι απειλή και καταπίεση η ζώνη στο αυτοκίνητο, το κράνος στη μηχανή, το κόκκινο στη διασταύρωση, η ουρά στο ταμείο, το όριο επιβατών σε ασανσέρ, η απαγόρευση στάθμευσης σε διαβάσεις αναπήρων ή σε πεζοδρόμια, η απαγόρευση καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, η απαγόρευση χτισίματος όπου τους κάνει κέφι, τα όρια ταχύτητας, οι ώρες κοινής ησυχίας, η απαγόρευση να πετάς τα σκουπίδια σου όπου γουστάρεις... οτιδήποτε τους περιορίζει είναι αντιδημοκρατικό κι οτιδήποτε τους βολεύει είναι η δημοκρατία στην πράξη.         

Γι αυτούς τους συμπολίτες οποιαδήποτε απόπειρα να προστατευτούν τα δικαιώματα των άλλων από τη δική τους ασυδοσία δεν είναι απλώς κάτι που πάει κόντρα στο προσωπικό τους συμφέρον αλλά κάτι πολύ  ευρύτερο και επικίνδυνο. Κάθε περιορισμός στην ασυδοσία τους είναι μια Χούντα, ένα απαρτχάιντ (που δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι, αλλά ξέρουν ότι είναι κακό), είναι στέρηση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων (τα οποία επίσης δεν κατανοούν). Γι αυτούς τους συμπολίτες οι άλλοι δεν υπάρχουν ως άνθρωποι αλλά ως ντεκόρ. Ένα ντεκόρ χωρίς δικαιώματα και ανάγκες. Ένα ντεκόρ το οποίο υπάρχει μόνο για να γεμίζει το γήπεδο ή τη συγκέντρωση ή την παραλία. Κι όταν οι άλλοι δεν είναι ντεκόρ, είναι υπηρέτες. Γκαρσόνια, υπάλληλοι λιανικής, επαγγελματίες οδηγοί, υπάλληλοι υπηρεσιών, δάσκαλοι, τηλεφωνητές, όλους τους αντιλαμβάνονται ως όντα που μοναδικό σκοπό της ζωής τους πρέπει να έχουν την ικανοποίηση κάθε τους ανάγκης. 

Είμαι σίγουρος ότι τους ξέρετε πολύ καλά αυτούς τους συμπολίτες. Ξέρετε τα μυαλά τους, τη συμπεριφορά τους και σίγουρα υποφέρετε από τον τρόπο με τον οποίο περιφέρουν την νηπιακά εγωκεντρική ύπαρξη τους. Θέλω λοιπόν να σας ρωτήσω: πιστεύετε ότι υπάρχει περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι να καταλάβουν και να αλλάξουν συμπεριφορά μόνο με την πειθώ και το καλόπιασμα; Πιστεύετε ότι αυτό που τους χρειάζεται είναι κι άλλη ενημέρωση; Πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος τρόπος να συνειδητοποιήσουν τι είναι καλό για τους ίδιους και για τους γύρω τους και ότι αυτά τα δύο καλά ταυτίζονται; Και (κυρίως) πιστεύετε ότι έχουμε χρόνο να τους χαϊδεύουμε και να τους εξηγούμε;  Όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει πάντα να φοράς κράνος όταν ανεβαίνεις σε δίκυκλο, όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν πρέπει να καπνίζεις σε δημόσιο χώρο που μοιράζεσαι με άλλους, όταν μετά από χρόνια δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν μπορούν να βάζουν τα παιδιά τους στο μπροστινό κάθισμα ή τρικάβαλο, πιστεύετε ότι θα μπορέσουν μέσα σε λίγες μέρες να καταλάβουν γιατί πρέπει να εμβολιαστούν; Και μπράβο τους.    

*ακούω και διαβάζω ότι ο νόμος τηρείται κι αυτό δεν είναι αλήθεια. Νόμος που αλλού τηρείται και αλλού όχι είναι νόμος που ΔΕΝ τηρείται. Εκτός αν οι συμπολίτες που το ισχυρίζονται αναφέρονται μόνο στα εστιατόρια της Αθήνας ξεχνώντας ότι ο νόμος αφορά ΟΛΟΥΣ τους κλειστούς χώρους σε όλη την επικράτεια. 

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/greece/720792_aytoi-poy-zoyn-se-hoynta-aparthaint-kai-alles-agnostes-lexeis»

Το αδιέξοδο και το ύστατο τηλεφώνημα Τσίπρα στον Πούτιν - Την επαύριον του δημοψηφίσματος του 2015 - Το δράμα του Grexit κορυφώθηκε μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο

  Τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015, μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, η ιστοσελίδα της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα ανάρτησε επίσημη ανακοίνωση με την οποία ενημέρωσε ότι πραγματοποιήθηκε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Αλέξη Τσίπρα, «έπειτα από αίτημα του Ελληνα πρωθυπουργού».

Μέσα στη φόρτιση και την πυκνότητα εκείνων των ωρών, το τηλεφώνημα υποτιμήθηκε, αλλά όπως αποκαλύπτεται σήμερα ήταν η ύστατη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να αναζητήσει το μέλλον της Ελλάδας εκτός της ευρωζώνης. Λίγο μετά τις 10 π.μ. ο τέως πρωθυπουργός βρισκόταν στο Προεδρικό Μέγαρο και συμμετείχε στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. 

Επισήμως μεταδόθηκε ότι ζήτησε ο ίδιος τη σύγκληση του συμβουλίου όταν επισκέφθηκε κατά τη μία πρωινή το Προεδρικό Μέγαρο, αλλά ανεπισήμως είχε σχεδιάσει την πρωτοβουλία αυτή από κοινού με τον κ. Παυλόπουλο, ο οποίος ήδη από την Κυριακή το απόγευμα είχε ενημερώσει τον κ. Τσίπρα ότι θα παραιτηθεί εάν η κυβέρνηση επρόκειτο να ερμηνεύσει το «Οχι» ως εντολή εξόδου από το ευρώ.

Ο τέως πρωθυπουργός έφτασε στο Προεδρικό Μέγαρο συνοδευόμενος από τον Νίκο Παππά και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Ο τελευταίος διέκοψε τη σύσκεψη λίγη ώρα αργότερα και ενημέρωσε τον κ. Τσίπρα ότι το αίτημα του Μεγάρου Μαξίμου προς το Κρεμλίνο για μια τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των δύο ηγετών είχε γίνει δεκτό και ο Ρώσος πρόεδρος ήταν έτοιμος να συνομιλήσει με τον Ελληνα ηγέτη. «Είδα τη χαρά του Λαφαζάνη όταν μας διέκοψε για να πει στον Τσίπρα για τον Πούτιν», λέει στην «Κ» πολιτικός αρχηγός αναφερόμενος στην εμφανή βεβαιότητα του βετεράνου αριστερού πολιτικού ότι, έστω και με καθυστέρηση 70 ετών, είχε έρθει επιτέλους η στιγμή για να περάσει η Ελλάδα στη ρωσική σφαίρα επιρροής. 

Ο κ. Τσίπρας ζήτησε συγγνώμη, αποχώρησε προσωρινά από τη σύσκεψη και πήγε στο γραφείο του τότε γενικού γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας πρέσβη ε.τ. Γεωργίου Γεννηματά. Σε αυτό το μικρό γραφείο με την κλασική επίπλωση, τους ιστορικούς πίνακες και τον χαμηλό θερμό φωτισμό, κάποιοι θα έλεγαν ότι για λίγα λεπτά παίχτηκε κορώνα – γράμματα η ίδια η μοίρα της χώρας. Ομως, συγκλίνουσες πηγές διαβεβαιώνουν ότι ο Ρώσος πρόεδρος, ο οποίος είναι φιλέλληνας και υπολογίζει τις κινήσεις του με μεγάλη προσοχή, δεν είχε σε καμία στιγμή αποφασίσει να σπρώξει την Ελλάδα στους υφάλους της χρεοκοπίας, ούτε να την καταδικάσει σε έναν νέο εθνικό διχασμό.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης έγραψε το Σάββατο 26 Ιουνίου σε άρθρο του στην «Κ», ότι μόλις ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε στη σύσκεψη, είπε: «Μίλησα στον πρόεδρο Πούτιν, δεν μπορεί να κάνει κάτι ο ίδιος, αλλά αν θέλουμε θα μιλήσει θετικά για εμάς στη Μέρκελ». Αλλοι πολιτικοί αρχηγοί επιβεβαιώνουν την αφήγηση του κ. Θεοδωράκη, που ήταν τότε αρχηγός του Ποταμιού. Σύμφωνα με έναν πολιτικό αρχηγό, συνέβη μάλιστα και το εξής: «Μόλις άκουσαν τον Τσίπρα να τα λέει αυτά, ο Θεοδωράκης και ο Μεϊμαράκης γέλασαν». Ο Μεϊμαράκης, που μόλις πριν από λίγες ώρες είχε αναλάβει μεταβατικός πρόεδρος της Ν.Δ. μετά την παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά, είπε στον κ. Τσίπρα: «Αλέξη, συνειδητοποιείς το αδιέξοδο στο οποίο έχεις φέρει τα πράγματα;». Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, ο κ. Τσίπρας, που από την αρχή της σύσκεψης ήταν αρκετά προβληματισμένος και χωρίς διάθεση για κομπασμούς για το νωπό «Οχι», μετά το τηλεφώνημα με τον Πούτιν απέκτησε πλέον την εικόνα ενός ανθρώπου εγκλωβισμένου σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Η σταδιακή συνειδητοποίηση της ευθύνης θα πρέπει να ήταν ένα συντριπτικό βάρος, ασύλληπτο για όλους εμάς.

Το ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλούς συνομιλητές της «Κ» και θα απασχολήσει και την Ιστορία είναι το εξής: Ηθελε ή όχι ο Αλέξης Τσίπρας να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ; Και αν ναι, ζήτησε ή όχι τη συμβολή της Ρωσίας; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, καθώς ο κ. Τσίπρας είναι μια κατεξοχήν πρωτεϊκή μορφή πολιτικού – δηλαδή μπορεί, όπως ο μυθικός Πρωτέας, να μεταμορφώνεται ταχύτατα και θεαματικά, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις αναγκαιότητες. 

Αν προσεγγίσει κανείς συνολικά την προηγούμενη δεκαετία θα διαπιστώσει ότι ήταν ο πιο αποτελεσματικός αντιμνημονιακός πολιτικός αρχηγός και στη συνέχεια έγινε ο πιο σκληρός μνημονιακός πρωθυπουργός. Πολλοί εκτιμούν ότι για τον κ. Τσίπρα το Grexit δεν ήταν ούτε σταθερή επιλογή (όπως είναι για τον κ. Λαφαζάνη), ούτε ταμπού (όπως είναι για τον κ. Τσακαλώτο).

Πούτιν καλεί Ολάντ

Το τηλεφώνημα Πούτιν – Τσίπρα συνδέεται με το τηλεφώνημα Πούτιν – Ολάντ που έγινε αργότερα την ίδια ημέρα, αλλά αποκαλύφθηκε 16 μήνες μετά, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο για τον Φρανσουά Ολάντ των δημοσιογράφων της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, Gérard Davet και Fabrice Lhomme με τίτλο «Un Président ne devrait pas dire ça…» («Ενας πρόεδρος δεν πρέπει να τα λέει αυτά»). 

Σύμφωνα με τους δύο δημοσιογράφους, που ακολουθούσαν τον Γάλλο πρόεδρο και κατέγραφαν τη δραστηριότητά του με τη δική του άδεια επί έναν χρόνο, στο τηλεφώνημα αυτό ο Πούτιν είπε στον Ολάντ: «Η Ελλάδα ζήτησε από εμάς να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία. Ηθελα να σου δώσω αυτή την πληροφορία για να καταλάβεις ότι δεν επιθυμούμε καθόλου κάτι τέτοιο». 

Το Grexit και η δραχμή παραμένουν λέξεις ταμπού ακόμα και σήμερα. Ωστόσο, όπως αποκαλύπτεται από όλες τις διηγήσεις, η ουσία είναι η ίδια, ανεξάρτητα από τις λέξεις. Τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015 ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια ύστατη προσπάθεια να παρακάμψει και να εγκαταλείψει την Ευρώπη, αλλά ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρνήθηκε να τον βοηθήσει.

Η σκακιέρα του Αλέξη

Δύο μήνες πριν από το δημοψήφισμα, στο Μέγαρο Μαξίμου πίστευαν ότι μια συμφωνία με τη ρωσική εταιρεία αερίου Gazprom θα ήταν το όχημα για την προείσπραξη 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως συναλλαγματικά διαθέσιμα, είτε για την έκδοση εθνικού νομίσματος, είτε για την απειλή έκδοσης εθνικού νομίσματος – δηλαδή για μια «μπλόφα», που θα ανάγκαζε τη Γερμανία να αποδεχθεί κούρεμα του χρέους. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι δεν αποθάρρυναν από την αρχή τους βολονταριστές των Αθηνών. Το Κρεμλίνο, θέλοντας ίσως να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα στο Βερολίνο και στο Παρίσι, που την ίδια περίοδο στρίμωχναν τη Μόσχα στις συνομιλίες του Μινσκ σχετικά με την εισβολή στην Κριμαία, κάλεσε τον κ. Τσίπρα να μιλήσει ως τιμώμενος ξένος ηγέτης στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης στις 19 Ιουνίου 2015. Στην ομιλία του ενώπιον του κ. Πούτιν, ο τέως πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα στο Βερολίνο: «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να πλεύσει σε νέες θάλασσες». Μόλις 15 μέρες μετά, ο Ρώσος ηγέτης δεν επέτρεψε στην ελληνική τριήρη να πλεύσει υπερήφανα στον Βόλγα. Εμπειροι αναλυτές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι μια υποβοηθούμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ισοδυναμούσε με επιθετική πράξη απέναντι στην ευρωζώνη, που η Ρωσία δεν είχε λόγο να κάνει, ιδίως εφόσον η Κριμαία είχε εν τω μεταξύ σιωπηλά διευθετηθεί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να «παίξει» τις μεγάλες δυνάμεις, τη μία απέναντι στην άλλη, σαν να είναι πιόνια σε μια σκακιέρα, όπως ίσως τόλμησε να κάνει ο κ. Τσίπρας…

Τα φαντάσματα της Ιστορίας και τα ελικόπτερα…

Bλαντιμίρ Πούτιν και Αλέξης Τσίπρας στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης στις 19 Ιουνίου 2015, όπου ο τέως πρωθυπουργός κλήθηκε να μιλήσει ως τιμώμενος ξένος ηγέτης. (Φωτ. ΑΠΕ-ΜΠΕ / ANDREA BONETTI)

Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος μόλις πληροφορήθηκε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος επρόκειτο να είναι ένα συντριπτικό «Οχι», τηλεφώνησε στον Φρανσουά Ολάντ και τον διαβεβαίωσε ότι θα υπάρξει γραπτή ανακοίνωση των πολιτικών αρχηγών ότι το «Οχι» δεν είναι «Οχι στην Ευρώπη», αλλά εκφράζει τη θέληση για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης συμφωνίας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ερμηνεία του «Οχι» ήταν συγκεχυμένη. 

Ο κ. Τσίπρας ζητούσε ένα ισχυρό «Οχι», με το επιχείρημα ότι αυτό θα φέρει καλύτερη συμφωνία με κούρεμα χρέους. Γνώριζε όμως ότι ένα ελληνικό κούρεμα θα τραυμάτιζε τη χρηματοοικονομική σταθερότητα γιατί τότε κάθε άλλο εθνικό χρέος θα αντιμετωπιζόταν ως υποψήφιο για κούρεμα, με αποτέλεσμα την απόσυρση κεφαλαίων από τις αγορές ομολόγων και την άνοδο των spreads. Γι’ αυτό η Γερμανία δεν αποδεχόταν την ερμηνεία και την απαίτηση της Αθήνας και επέμενε ότι το «Οχι» σε μια συμφωνία χωρίς κούρεμα ισοδυναμεί με Grexit, γιατί μόνο με Grexit επιτρέπεται το κούρεμα που ο κ. Τσίπρας επί πέντε μήνες θεωρούσε απαράβατο όρο μιας συμφωνίας. Ο Γάλλος πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι θα μεσολαβήσει στην Αγκελα Μέρκελ, η οποία αρνούνταν να επικοινωνήσει με την Αθήνα και απαιτούσε… kolotoumba.

Λίγο αργότερα ο κ. Παυλόπουλος επικοινώνησε με τον κ. Τσίπρα και συμφώνησαν να επισκεφθεί ο πρωθυπουργός το Προεδρικό Μέγαρο και να ζητήσει τη σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τον Πρόεδρο λίγο πριν από τη μία μετά τα μεσάνυχτα, αφού πέρασε από το Σύνταγμα για να χαιρετίσει τους οπαδούς του «Οχι» που πανηγύριζαν. Νωρίτερα, στο τηλεοπτικό του διάγγελμα ήταν προσεκτικός: «Η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης με την Ευρώπη, αλλά εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής δύναμης για την επίτευξη βιώσιμης συμφωνίας». Στη μεταμεσονύχτια συνάντηση ο κ. Παυλόπουλος επανέλαβε ότι αν στο συμβούλιο των αρχηγών δεν επιτευχθεί συναίνεση για την παραμονή στην Ευρώπη, τότε θα παραιτηθεί. Ο κ. Τσίπρας είπε στον κ. Παυλόπουλο ότι η πρόθεσή του είναι να οπλιστεί με τη συναίνεση όλων των κομμάτων για μια νέα διαπραγμάτευση. Ο τέως Πρόεδρος προετοίμασε ένα κείμενο συμφωνίας και το ίδιο έκαναν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί. Το τελικό κείμενο εκφράζει μια σύνθεση των απόψεων, με κύριο κορμό το κείμενο της Προεδρίας.

Η σύσκεψη άρχισε στις 10 π.μ. με κάποιες εντάσεις. Ο Πάνος Καμμένος είπε ότι κατατροπώθηκαν όσοι ήθελαν την Ελλάδα υπόδουλη. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επιχείρησε να συνδυάσει την πρέπουσα κριτική στην κυβέρνηση με τη στήριξη στον πρωθυπουργό για την επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης. Η Φώφη Γεννηματά άσκησε κριτική στον πρωθυπουργό και υπογράμμισε ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την παραμονή στην ευρωζώνη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, που είχε πρωτοστατήσει στην καμπάνια του «Ναι» και είχε προτείνει το χρώμα του «Ναι» να είναι το κόκκινο, ζήτησε να επιτευχθεί συναίνεση χωρίς καθυστέρηση. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε ότι το ΚΚΕ είναι κατά της Ευρώπης και γι’ αυτό δεν θα συνυπογράψει το κείμενο, αλλά δεν θα χαλάσει τη συμφωνία, αφού, όπως φέρεται ότι πρόσθεσε: «Αν είσαι στην Ευρώπη, δεν μπορεί να βγαίνεις με αυτόν τον τρόπο». Στη σύσκεψη δεν κλήθηκε η Χρυσή Αυγή. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν αντέδρασε.

«Μιλούσαμε στον καθρέφτη»

Ολοι διαισθάνονταν ότι είχαν ξυπνήσει τα φαντάσματα της Ιστορίας. Πολιτικός αρχηγός που στήριξε το «Ναι», είπε στη σύσκεψη: «Αν δεν υπάρξει συναίνεση η Ελλάδα θα διολισθήσει σε συνθήκες αναρχίας και εξαθλίωσης. Ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του, υπάρχει διχασμός και οι παρατάξεις θα συγκρουστούν. Θα βρεθούμε στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου». «Δεν μπορείτε να συνεχίσετε, εκτός αν έχετε έτοιμα τα ελικόπτερα». Κάποιες φράσεις ήταν σκληρές, αλλά ειπώθηκαν σε χαμηλούς τόνους γιατί όλοι, και οι μεν και οι δε, συνειδητοποιούσαν το αδιέξοδο. Τα πνεύματα ηρέμησαν μόλις αποχώρησαν οι πρακτικογράφοι, έπειτα από πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη, την οποία υποστήριξαν οι κ. Τσίπρας και Μεϊμαράκης. «Για όση ώρα ήταν μαζί μας οι πρακτικογράφοι εμείς μιλούσαμε στους καθρέφτες μας και στους οπαδούς μας», παραδέχεται στην «Κ» πολιτικός αρχηγός. «Μόλις αποχώρησαν οι πρακτικογράφοι, όλοι κοιταχτήκαμε και αποδεχτήκαμε την πραγματικότητα». Ο κ. Καμμένος αμφισβήτησε την κρισιμότητα των ωρών για να εισπράξει απάντηση από τον κ. Θεοδωράκη: «Κοίταξε δίπλα σου τον πρωθυπουργό για να καταλάβεις σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε». Ο κ. Καμμένος κοίταξε πράγματι αριστερά του προς τον κ. Τσίπρα, ο οποίος δεν είπε τίποτα. Τότε σώπασαν όλοι για λίγο. Την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ βρισκόταν σε διαβουλεύσεις με τους ηγέτες της ευρωζώνης ενόψει της συνάντησης που θα γινόταν στο Παρίσι, αργά το απόγευμα μεταξύ Ολάντ και Μέρκελ. Στις 12:45 μ.μ. ο κ. Παυλόπουλος επικοινώνησε με τον κ. Ολάντ και του μετέφερε την πληροφορία ότι υπάρχει συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων για επανεκκίνηση της διαπραγμάτευσης. Τριάμισι χρόνια μετά, στις 15 Νοεμβρίου 2018, ο Γάλλος Πρόεδρος επισκέφθηκε την Αθήνα, εξήρε τον ρόλο του τέως Προέδρου για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και είπε: «Το τηλεφώνημα αυτό ήταν ιστορικό, καθώς χάρη σε αυτό καταφέραμε να ξεκινήσουμε και πάλι τον κύκλο των διαπραγματεύσεων».

πηγή: https://www.kathimerini.gr/politics/561421294/to-adiexodo-kai-to-ystato-tilefonima-tsipra-ston-poytin/