Ένα βήμα πριν από το τέλος του σκοταδιού: - Έλληνα θυμήσου: Την Άνοιξη και την (Επ)Ανάσταση, αν δεν την βρεις την φτιάχνεις

   

Η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν από το τέλος του σκοταδιού. Η ελπίδα του εμβολίου έχει ήδη προκαλέσει έκρηξη αισιοδοξίας

Ένα χρόνο πριν, όταν όλα τ’ σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά της πανδημίας, η Ελλάδα γιόρτασε την Ανάσταση των μπαλκονιών.

Τότε που ακόμη και η ελάχιστη παρουσία στις Εκκλησιές ήταν απαγορευτική, τότε που όλοι είχαν βγει στα μπαλκόνια και χαιρετούσαν τον κόσμο. «Χριστός Ανέστη» και «Δεύτε λάβετε φως», έλεγαν οι πολίτες, ο ένας μακριά από τον άλλον, χωρίς αγκαλιές, χωρίς φιλιά, με την αγωνία για την επόμενη ημέρα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

Ηταν μόλις δύο μήνες από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο κοροναϊός και στη χώρα μας, είχαν τους πρώτους, λίγους νεκρούς, αλλά και το πρώτο, σκληρό lockdown που είχε αλλάξει για πάντα τη ζωή μας.

Μια μέρα σαν και την σημερινή, πέρυσι το Πάσχα είχα γράψει τα εξής:

«Ισως ο κοροναϊός να μας κάνει πιο γήινους, να μας δώσει να καταλάβουμε ότι σημασία έχει το συναίσθημα και πως αυτό θα το βγάζεις αληθινά.

Το fake, η δήθεν γκλαμουριά και τα Πάσχα του χαβαλέ και της επίδειξης μπορούν να μείνουν στο παρελθόν. Το μέλλον μπορεί να χτιστεί διαφορετικά.

Με αυτούς που θέλουν να είναι όλοι μαζί. Αλλά και με εκείνους που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Τους μοναχικούς, τους ηλικιωμένους, τους γείτονες, τους αγνώστους στο δρόμο. Την Ελλάδα που αντιστέκεται, την Ελλάδα που επιμένει…»

Ένα χρόνο μετά η Ελλάδα, και ο πλανήτης ολόκληρος, συνεχίζουν να πολεμάνε, να αντιστέκονται, να έχουν απώλειες, να ελπίζουν.

Η χώρα μας μετρά περισσότερους από 10 χιλιάδες νεκρούς, νεκροί μέσα στα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Η πανδημία σκότωσε ανθρώπους μας, γνωστούς, άγνωστους, συγγενείς και φίλους, συναδέλφους ή απλά συμπολίτες.

Ο κοροναϊός συνεχίζει να τσακίζει τις ζωές μας, τις κοινωνικές επαφές μας, τη συντροφικότητα, την αίσθηση της ανθρωπιάς.

Μας έχει κάνει πιο μοναχικούς, πιο επιφυλακτικούς, πιο ανήσυχους, πιο… τρελαμένους, με περισσότερα ψυχολογικά βάρη.

Αλλά και με περισσότερες αντοχές, με περισσότερη αίσθηση του καθήκοντος να παλέψουμε απέναντι στον αόρατο εχθρό. Και να νικήσουμε.

Παρά το γεγονός ότι το δεύτερο Πάσχα στη σειρά γίνεται υπό διαφορετικές συνθήκες απ’ ότι είχαμε μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια, αυτό που βλέπει πλέον κανείς στους πολίτες είναι η ελπίδα.

Και μια διαρκής αίσθηση για ξέσπασμα. Χθες σε όλη την Ελλάδα έπεσαν χιλιάδες κροτίδες και φωτοβολίδες, άλλες φορές στις 9, άλλες στις 12. Ο κόσμος ήθελε να ξεσπάσει, να «τρομάξει» τον φόβο, τον ιό, με τα πυροτεχνήματα.

Γιατί τώρα εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έχουν κάνει το εμβόλιο και εκατομμύρια έχουν προγραμματίσει το ραντεβού τους τις επόμενες ημέρες.

Βλέπει κανείς πρόσωπα γεμάτα ελπίδα, γεμάτα δύναμη και αισιοδοξία, γεμάτα αίσθηση ότι η «απελευθέρωση» έρχεται, είναι κοντά.

Ακόμη και τα «ποσταρίσματα» με τα κλεισμένα ραντεβού βγάζουν αυτό το «ουφ» μέσα από τα σπλάχνα κάθε ανθρώπου.

Βλέπει και ακούει κανείς τους πολίτες να λένε ότι φτάνει το τέλος της περιπέτειας, ότι ξαναπαίρνουμε τις ζωές στα χέρια μας.

Και μοιάζει όλη αυτή η αίσθηση με την πραγματική Ανάσταση.

Η Ανάσταση παίρνει πλέον διαφορετικό νόημα. Στην κυριολεξία οι άνθρωποι δείχνουν αναγεννημένοι απλά και μόνο με ένα… τσίμπημα στο μπράτσο.

Η επιστήμη νικά τον θάνατο, το εμβόλιο νικά την αρρώστια. Δυστυχώς με απώλειες, δυστυχώς με θύματα που δεν θα ξαναδούμε ποτέ, που δεν πρόλαβαν να χαρούν την αίσθηση της επιστροφής στην ελευθερία.

Όμως, έτσι είναι η ζωή. Για να την κερδίσεις θα έχεις και απώλειες.

Η χώρα μας βρίσκεται στο πιο βαθύ σκοτάδι πριν από την αυγή. Είναι ένα βήμα πριν από το τέλος μιας περιπέτειας μοναδικής που μας στέρησε πολλά, αλλά και που -θέλω να ελπίζω- μας έμαθε και πολλά.

Κυρίως μας έμαθε να υπομένουμε, να ελπίζουμε, να πιστεύουμε στην επιστήμη, να απορρίπτουμε τους ψεύτες, τους αρνητές, τους ψεκασμένους, τους μεμψίμοιρους και κυρίως τους κακοπροαίρετους.

Θέλω να ελπίζω ότι μας έμαθε να αγαπάμε περισσότερο τους συνανθρώπους μας. Να απλώνουμε το χέρι σε όσους το χρειάζονται, να λέμε μια ζεστή κουβέντα σε όσους έχουν ανάγκη να την ακούνε.

Και να διεκδικούμε με πάθος αυτό που επιθυμούμε. Ή όπως έγραψε κάποια γνωστή μου: «Οταν θέλεις κάτι πολύ, το παίρνεις. Τελεία».

Μπορεί να μην έχουμε την ευκαιρία να την πούμε, ο κοροναϊός και κάθε αρρώστια που δεν ξέρουμε μπορεί να μας στερήσει την ικανοποίηση της βοήθειας, της προσφοράς.

Είμαστε κοντά στο επιθυμητό. Να κερδίσουμε τη ζωή μας, αλλά να κερδίσουμε και ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο και θα έχει ανάγκη τους πάντες. Η ανασυγκρότηση της χώρας, οικονομική, κοινωνική, εκπαιδευτική, υγειονομική δεν μπορεί να περιμένει. Και δεν μπορεί να γίνει ερήμην των πολιτών, ειδικά εκείνων που έχουν χτυπηθεί από την οικονομική και την υγειονομική κρίση.

Γι’ αυτό οι επόμενοι μήνες και τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα.

Το πολιτικό σύστημα ελπίζω να ωρίμασε με τέτοιο τρόπο ώστε να κρατήσει τα καλά και να απορρίψει τα κακά της πανδημίας.

Ο κόσμος ελπίζω να είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι ο διχασμός, η ανθρωποφαγία, το μίσος για το διαφορετικό, για την αντίθετη άποψη, δεν θα οδηγήσουν την πατρίδα μας στον σωστό δρόμο.

Πρέπει να κάνει την επανάσταση του αυτονόητου

Η χώρα μας βρίσκεται απέναντι σε μια μεγάλη πρόκληση. Να κάνει αυτό που τόσο γλαφυρά είχε γράψει ο σπουδαίος Οδυσσέας Ελύτης:

«Να την αγαπάς την Άνοιξη.
Όχι μόνο για τα όμορφα και τα ανάλαφρα ρούχα που φοράς.
Μήτε για τους καταγάλανους ουρανούς που σου δωρίζει.
Αλλά για την Αναγέννηση που σε κάνει να ζεις.

Εκείνον τον γλυκό αέρα που δροσίζει την ψυχή σου.
Και εκείνον τον ήλιο που σου χαρίζει ζεστασιά.

Να της δίνεις γεύση λοιπόν.
Σαν εκείνη την βαριά και γλυκιά, που μόνο ο Έρωτας μπορεί να δώσει.

Και μην στεναχωριέσαι αν ξαφνικά χαθεί ή απλά δεν σου έρθει.

Διότι, την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις».

Χρόνια πολλά σε όλους

πηγή:https://www.tanea.gr/2021/05/02/opinions/ellina-thymisou-tin-anoiksi-kai-tin-epanastasi-an-den-tin-vreis-tin-ftiaxneis/

Αναταράξεις στις γεωπολιτικές και επιχειρηματικές ισορροπίες για το Φυσικό αέριο και τους αγωγούς - Ξαναμοιράζεται η τράπουλα από την Ανατολική Μεσόγειο έως τη Βαλτική

 

Αναταράσσονται οι εύθραυστες ισορροπίες στο μέτωπο των αγωγών φυσικού αερίου από τέσσερις μεγάλες πολιτικές κινήσεις που εκδηλώνονται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο καθώς και στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, τη Γερμανία.

Η πολυετής μάχη για τον έλεγχο των κοιτασμάτων και των διόδων μεταφοράς του πολύτιμου φυσικού αερίου για τη μετάβαση της ΕΕ στην ανθρακική ουδετερότητα παίρνει άλλη τροπή με πρωταγωνιστές το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ελλάδα αλλά και το κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία. Σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών και πετρελαϊκών ομίλων, η Ευρώπη θα χρειαστεί μέχρι το 2030 επιπλέον ποσότητες φυσικού αερίου 100 δισ. κυβικών μέτρων και συνεπώς η διπλωματική και επιχειρηματική σύγκρουση είναι σφοδρή. Στο επίκεντρο των εξελίξεων και των γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων βρίσκονται:

Το κοίτασμα φυσικού αερίου Ταμάρ το οποίο ανακαλύφθηκε το 2009 ανοικτά του Ισραήλ με αποθέματα της τάξης των 318 δισ. κυβικών μέτρων.

Το project του αγωγού EastMed που θα μεταφέρει αρχικά ποσότητες αερίου 10 δισ. και στη συνέχεια 20 δισ. κυβικών μέτρων από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου και της κυπριακής ΑΟΖ στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας και Ιταλίας. Ο υπό κατασκευή υποθαλάσσιος αγωγός της Βαλτικής Nord Stream 2 που θα μεταφέρει νέες ποσότητες της τάξης των 55 δισ. κυβικών μέτρων από τη Ρωσία στη Γερμανία.

Οι αναταράξεις στις γεωπολιτικές και επιχειρηματικές ισορροπίες προκαλούνται από την παρασκηνιακή αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας για την επιρροή της Γηραιάς Ηπείρου μέσω της ενέργειας.

ΤΑΜΑΡ

Οι τελευταίες εξελίξεις που ανακατεύουν την τράπουλα έρχονται από την πολιτική κίνηση Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων για σύσφιγξη των διπλωματικών τους σχέσεων. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η  ανακοίνωση του ενεργειακού ομίλου του Ισραήλ Delek Drilling και της πετρελαϊκής εταιρείας των ΗΑΕ Mubadala Petroleum για τη σύναψη προσυμφώνου που προβλέπει την πώληση του μεριδίου της πρώτης 22% στη δεύτερη. Το deal ύψους 1 δισ. δολ. φανερώνει τις συντονισμένες κινήσεις  ΗΠΑ, Ισραήλ και ΗΑΕ για την κυριαρχία στις ενεργειακές πηγές που θα προσφέρουν εναλλακτικό εφοδιασμό και επιπλέον ασφάλεια στην ΕΕ. Πρόσφατα ένας εκ των εταίρων της Delek στη διαχείριση του Ταμάρ, η αμερικανική Noble Energy, εξαγοράστηκε από την καλιφορνέζικη Chevron.

EASTMED

Για το έργο έχουν υπογράψει τον Ιανουάριο του 2020 διακρατική συμφωνία οι χώρες της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, ενώ ένθερμος υποστηρικτής του αγωγού των 1.470 χλμ. και προϋπολογισμού ύψους 3 δισ. ευρώ είναι οι ΗΠΑ. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες με πολιτική πρωτοβουλία των υπουργών Ενέργειας της Ελλάδας Κώστα Σκρέκα και του Ισραήλ Γιούβαλ Στάινιτς οκτώ συνολικά χώρες (Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρος, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σερβία, Β. Μακεδονία και Ουγγαρία) έστειλαν επιστολή στην αρμόδια για την ενέργεια επίτροπο της ΕΕ Κάντρι Σίμσον από την οποία ζητούν τη στήριξη του έργου καθώς και την εναλλακτική όδευση των ποσοτήτων φυσικού αερίου προς τις χώρες των Βαλκανίων και της Κεντρικής Ευρώπης. Υπενθυμίζεται ότι ο EastMed έχει σχεδιαστεί να καταλήγει υποθαλάσσια στην Ιταλία.

Έτσι ουσιαστικά το ισραηλινό φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου που θα ελέγχεται από εταιρείες αραβοαμερικανικών συμφερόντων θα φτάνει στην Ευρώπη, κόντρα στην κυριαρχία της Ρωσίας και της Gazprom. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα στο τραπέζι… έχει πέσει και η πρόταση της Αιγύπτου για ξεχωριστό αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου στην Ελλάδα.

NORD STREAM 2

Μεγάλη εστία της γεωπολιτικής σύγκρουσης ΗΠΑ – Ρωσίας αποτελεί και η συμφωνία Βερολίνου – Μόσχας για την κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου της Gazprom Nord Stream 2.

Αίφνης, η Ουάσιγκτον βρήκε έναν σύμμαχο στο Βερολίνο και πρόκειται για το κόμμα των Πρασίνων, οι οποίοι εφόσον εκλεγούν στις επικείμενες ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας έχουν διακηρύξει πως θα σταματήσουν τον Nord Stream 2.

πηγή:https://www.tanea.gr/2021/05/02/economy/diethni/ksanamoirazetai-i-trapoula-apo-tin-anatoliki-mesogeio-eos-ti-valtiki/

Λιβυκή… σφαλιάρα στον Ερντογάν! - ΥΠΕΞ Λιβύης σε Τσαβούσογλου: - "Να φύγουν ξένα στρατεύματα και μισθοφόροι από τη Λιβύη"

 

   Την αποχώρηση ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων από τη Λιβύη με τη συνδρομή και της Τουρκίας, ζήτησε η Λίβυα υπουργός Εξωτερικών Νάιλα Μοχάμεντ ελ-Μανγκούς από τον Τούρκο ομόλογό της Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Πολυμελής αντιπροσωπεία της τουρκικής κυβέρνησης, με επικεφαλής τους Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Χουλουσί Ακάρ πραγματοποίησε επίσκεψη στη Λιβύη.

Οι Τούρκοι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας αντίστοιχα, συναντήθηκαν με τους Λίβυους ομολόγους τους και συζήτησαν για τη συνεργασία των δυο χωρών σε διάφορους τομείς, ενώ έθεσαν στο τραπέζι και το θέμα του τουρκολιβυκού μνημονίου.

«Η Λιβύη είναι μια ιερή χώρα για εμάς. Ως Τουρκία, υιοθετούσαμε πάντα την αρχή της προστασίας της ακεραιότητας, της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της πολιτικής ενότητας της Λιβύης. Είμαστε πάντα δίπλα στο λαό της Λιβύης και στις νόμιμες κυβερνήσεις της, κατά τη διάρκεια των δύσκολων καιρών της. Στη διάρκεια των επιθέσεων στην Τρίπολη, η νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης απηύθυνε έκκληση για βοήθεια σε ορισμένες χώρες. Μόνο η Τουρκία απάντησε θετικά σε αυτό το κάλεσμα. Η υποστήριξη που παρείχαμε απέτρεψε τον εμφύλιο πόλεμο, τις αδελφικές συγκρούσεις και την ανθρώπινη τραγωδία» ανέφερε ο Τσαβούσογλου.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είπε πως συζήτησε με τον Λίβυο ομόλογό του το ζήτημα του τουρκολιβυκού μνημονίου για τα θαλάσσια σύνορα των δυο χωρών και τα επόμενα βήματα που θα κάνουν πάνω σε αυτό.

Δήλωσε, ακόμα, ότι συζήτησαν για την οικονομική συνεργασία των δυο χωρών, τις επενδύσεις της Τουρκίας στη Λιβύη και τις διμερείς εμπορικές σχέσεις, ενώ αξιολόγησαν το ζήτημα της επιστροφής του τουρκικού ιδιωτικού τομέα στη Λιβύη.

Λιβυκή… σφαλιάρα

H Λίβυα υπουργός Εξωτερικών Νάιλα Μοχάμεντ ελ-Μανγκούς ζήτησε την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων από το έδαφος της χώρας, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι τουρκικές δυνάμεις.

Κατά τις κοινές τους δηλώσεις η ΥΠΕΞ της Λιβύης ανέφερε σύμφωνα με το Libya review:

«Υπογραμμίζουμε το σημαντικό ρόλο της Τουρκίας στον τερματισμό του πολέμου και για τη διατήρηση της εκεχειρίας. Καλούμαι την Τουρκία να κάνει βήματα στην κατεύθυνση της πλήρους εφαρμογής των συμπερασμάτων της συνόδου του Βερολίνου και των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Καλούμε την Τουρκία να συνεργαστεί μαζί μας για να τερματιστεί η παρουσία ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων στη Λιβύη».

πηγή:https://www.tanea.gr/2021/05/03/politics/ypeks-livyis-se-tsavousoglou-na-fygoun-ksena-strateymata-kai-misthoforoi-apo-ti-livyi/

Συντάξεις: Ιούνιο και Ιούλιο θα δοθούν στους συνταξιούχους τα οφειλόμενα αναδρομικά

 Σε δύο δόσεις θα καταβληθούν οι αυξήσεις και τα αναδρομικά στους 200.000 συνταξιούχους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

Πρόκειται για όσους συνταξιούχους έχουν πάνω από 30 έτη ασφάλισης και αποχώρησαν μετά τις 13/5/2016 με το νόμο Κατρούγκαλου.

Οι αυξήσεις και τα αναδρομικά θα δοθούν στο τέλος Ιουνίου (με τις συντάξεις Ιουλίου) στους νέους συνταξιούχους, δηλαδή σε όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί με 30ετία μετά τον Μάιο του 2016 όπου ίσχυσε ο νόμος Κατρούγκαλου.

Στο τέλος Ιουλίου σειρά έχουν οι παλαιοί συνταξιούχοι, που θα λάβουν τις αυξήσεις και τα αναδρομικά που δικαιούνται με την πίστωση των συντάξεων Αυγούστου.

Το χρονοδιάγραμμα πληρωμής των αυξήσεων και αναδρομικών στους δικαιούχους τους πήγε πίσω κατά ένα μήνα, καθώς δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί ο επανυπολογισμός των συντάξεων από τον ΕΦΚΑ, που αυτή την στιγμή βρίσκεται στο 90%.

Καθώς οι αυξήσεις που προκύπτουν από τους νέους συντελεστές αναπλήρωσης ανατρέχουν στον Οκτώβριο του 2019 και επειδή δεν έχουν εφαρμοστεί στην πράξη ενάμισυ χρόνο μετά, 150.000 παλαιοί (προ Μαΐου 2016) και 50.000 νέοι συνταξιούχοι (μετά τον Μάιο 2016) περιμένουν ήδη εδώ και μήνες τις αυξήσεις και τα αναδρομικά τους.

Άλλοι 600.000 δικαιούνται μόνο λογιστικούς συμψηφισμούς με την προσωπική διαφορά, καθώς διατηρούν προσωπική διαφορά.

Οι αυξήσεις θα συμψηφιστούν και στα εκκαθαριστικά τους θα δουν την προσωπική διαφορά να μειώνεται ή να μηδενίζεται, ανοίγοντας «παράθυρο» για μελλοντική βελτίωση του ποσού που εισπράττουν.

πηγή:https://www.ot.gr/2021/05/02/oikonomia/anadromika-iounio-kai-iouliou-tha-dothoun-stous-syntaksiouxous/

Τα Θετικά και τα αρνητικά ενός απολογισμού για τις Ένοπλες Δυνάμεις

 

Παναγιώτης Λασκαρίδης*

Επανέρχομαι στο θέμα των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Είναι σκόπιμο να γίνει μια σύντομη ανασκόπηση σχετικά με τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών γύρω από το θέμα αυτό.
 
Η περίοδος αυτή, ας την ορίσουμε από την αρχή του περασμένου χρόνου μέχρι σήμερα, μπορεί να χαρακτηριστεί από αρκετά θετικά σημεία και μερικά ανησυχητικά και αρνητικά. 

Στα θετικά μπορούμε να προσμετρήσουμε κατά σειράν τα εξής:

• Την κραταιά και επιτυχημένη αντίδραση των χερσαίων δυνάμεών μας κατά τα γεγονότα του Εβρου τον Μάρτιο του 2020 και τις συνεπακόλουθες αποφάσεις κατασκευής του φράχτη και των λοιπών οχυρώσεων και εξοπλισμού της μεθορίου στον Εβρο.

• Τη συνεχή ισχυροποίηση και επαγρύπνηση του Ναυτικού και του Λιμενικού μας Σώματος στα θαλάσσια σύνορα του Ανατολικού Αιγαίου και τον περιορισμό των μεταναστευτικών ροών, παρά τη λυσσαλέα προσπάθεια της τουρκικής πλευράς – ιδιωτικής και κυρίως κρατικής.

• Τη μέγιστη και άριστη κινητοποίηση και επιχείρηση του Πολεμικού Ναυτικού (και της Πολεμικής Αεροπορίας), κατά τη μεγάλη κρίση του Αυγούστου του περασμένου χρόνου.
 
Θεωρώ ότι αξίζει να αναφερθούμε αναλυτικότερα στη συμβολή του Πολεμικού μας Ναυτικού στην περίοδο αυτή. Η ταχύτατη κινητοποίηση, η άριστη διακλαδική συνεργασία, οι επιχειρήσεις των πλοίων, η ανταπόκριση των ψυχωμένων αξιωματικών και πληρωμάτων του συνόλου του στόλου που έλαβε μέρος στην επιχείρηση ήταν άξια θαυμασμού για έναν στόλο παλαιό, που επί χρόνια δεν είχε αναλάβει τέτοιας τεράστιας εκτάσεως κινητοποίηση, που έμεινε μακριά από τις βάσεις του για εβδομάδες και που στάθηκε αξιοπρεπέστατα απέναντι σε έναν μεγαλύτερο αντίπαλο, που επιχειρούσε δίπλα στους ναυστάθμους του, με νέα πλοία και άριστη υποδομή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο στόλος μας και η αεροπορία μας κατέδειξαν ότι υπερέχουν αισθητά των αντιπάλων μας σε τακτική πολέμου και εκπαίδευση. Αξίζει ένα τεράστιο εύγε σε όλους όσοι αναμείχθηκαν σε αυτό το εγχείρημα, από αρχηγούς και ναυάρχους μέχρι τον τελευταίο ναύτη. Μας έκαναν όλους υπερήφανους και κυρίως μας εξασφάλισαν το αίσθημα ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχα.
 
Με αφορμή τα επεισόδια του καλοκαιριού, ο στόλος μας συνέχισε να βελτιώνεται και η κυβέρνηση κατάλαβε ότι τα πλοία χρειάζονται φροντίδα, χρήματα και υλικό. Ετσι, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι σήμερα ο στόλος μας, και πολλοί από εμάς το γνωρίζουν αυτό από πρώτο χέρι, είναι σε καλύτερη κατάσταση από όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει το βαρύ φορτίο της κρίσης του καλοκαιριού του 2020.
 
Με αφορμή αυτά τα γεγονότα και το γεγονός ότι με την Τουρκία «τον αράπη και αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς», επιτέλους η πολιτεία κατάλαβε ότι με αυτά τα πράγματα δεν παίζουμε, και έτσι, ύστερα από πολλές διαβουλεύσεις, ανήγγειλε ένα μεγάλο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Νέες φρεγάτες, ενδιάμεσα πλοία, βαρέος τύπου τορπίλες, νέα μαχητικά αεροπλάνα και άλλοι εξοπλισμοί, οι οποίοι αναμένεται να υλοποιηθούν σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα και να ενισχύσουν τις Ενοπλες Δυνάμεις μας.
 
Θα αναρωτηθεί κανείς: «Είναι αρκετοί αυτοί οι εξοπλισμοί;». Η απάντηση είναι ότι είναι αναμφίβολα μια καλή αρχή, αλλά σίγουρα δεν είναι το σύνολο αυτών που απαιτούνται. Και εξηγούμαι: και ο αφελέστερος παρατηρητής, και σίγουρα ο ελληνικός λαός που διαθέτει ακαταμάχητη διαίσθηση, κατανοεί ότι η απειλή της Τουρκίας δεν είναι μόνο καπρίτσιο του Ερντογάν.
 
Είναι μια βαθύτερη, διαχρονική επιθετικότητα, σύμφυτη στην τουρκική ψυχοσύνθεση και ιδεολογία, για να μην αναφερθούμε στις νεοϊμπεριαλιστικές κινήσεις, που απλά επαναλαμβάνουν όλα τα αισχρά που έχουμε δει στην «ένδοξη» αυτοκρατορική περίοδό της. Ευτυχώς σίγησαν οι πολλές φωνές των δήθεν διανοούμενων καθηγητών και αναλυτών μας που προέτρεπαν την πολιτεία να «τα βρει» με την Τουρκία με διάφορα ανόητα επιχειρήματα του τύπου «πρέπει να ζήσουμε μαζί» κ.λπ.
 
Στα αρνητικά της τελευταίας περιόδου πρέπει όμως να συγκαταλεχθούν η πολυσυζητημένη αλλαγή του νόμου για τις δημόσιες προμήθειες, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων (αλλαγή του περιώνυμου και καταστροφικού νόμου Βενιζέλου), που έγινε πρόσφατα, αλλά δεν έλυσε το τεράστιο πρόβλημα της δυσλειτουργίας του νόμου αυτού. Ο νόμος αυτός σε πάμπολλες περιπτώσεις είναι ενάντιος στο Σύνταγμα, που προστάζει ότι κάθε Ελληνας είναι υπεύθυνος για την άμυνα της πατρίδας.
 
Οι καρεκλοκένταυροι των επιτροπών, του Ελεγκτικού Συμβουλίου, του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που καθυστερούν την έγκριση συμβάσεων για υλικό, όπλα και εξοπλισμούς απολύτως αναγκαίους για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, δεν εκτελούν το καθήκον τους – γίνονται ύποπτοι για πράξεις εθνικής προδοσίας.
 
Ένα δεύτερο αρνητικό είναι η αναγγελία των νέων προγραμμάτων και η πρόκληση μεγάλου εντυπωσιασμού για αυτά. Πρέπει όμως να υπολογιστεί ότι η παράδοση αυτών των όπλων θα είναι μακροχρόνια και όχι άμεση. Στο άμεσο διάστημα, πρέπει να αντεπεξέλθουμε με αυτά που διαθέτουμε και συνεπώς, το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, πρέπει να ενισχυθούν άμεσα οι λειτουργικοί προϋπολογισμοί και οι εκταμιεύσεις για τη συντήρηση, επισκευή, αναβάθμιση και διατήρηση σε άριστη κατάσταση των υπαρχόντων πλοίων και του υπάρχοντος εξοπλισμού. Τι να τις κάνουμε τις φρεγάτες και τα αεροπλάνα σε 3 – 4 χρόνια, όταν ίσως το φετινό καλοκαίρι έχουμε τα ίδια επεισόδια με το περασμένο;
 
Το ερώτημα είναι: «Όλα αυτά είναι αρκετά;». Η απάντηση είναι: «Όχι, δεν είναι». Γιατί δεν είναι; Γιατί ναι μεν η Τουρκία γνωρίζει πια ότι οι Έλληνες δεν παίζουν, αλλά γνωρίζουν επίσης οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις υπερτερούν μεν σε ηθικό και εκπαίδευση, αλλά υστερούν σε αριθμούς, δεν έχουν το μέγεθος και τη δύναμη να επιφέρουν καταστροφικά πλήγματα κατά της ίδιας, εάν αυτό, ο μη γένοιτο, ποτέ απαιτηθεί.
 
Πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα και να καταλάβουμε επιτέλους ότι η Τουρκία ένα και μόνο ένα πράγμα πρόκειται να φοβηθεί: μια Ελλάδα με Ένοπλες Δυνάμεις με μέγεθος ικανό να τη συντρίψουν. Όχι απλά «να τα βγάλει πέρα» σε μια κρίση! Αν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε και εμείς άλλη προσέγγιση και προς την εχθρική Ευρώπη, που συνεχώς κλείνει το μάτι στην Τουρκία, και προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και κυρίως προς την ίδια την Τουρκία, η οποία δεν θα σήκωνε τα αεροπλάνα της κάθε μέρα για να παραβιάσει τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας, εάν αντί για ένα και δύο δικά μας καταδιωκτικά, έβλεπε απέναντι στα δικά της 12 ή 24 δικά μας.
 
Έχει φανταστεί η κυβέρνηση ποια θα ήταν η πολιτική της Τουρκίας εάν η Ελλάδα είχε 50 μαχητικά πέμπτης γενιάς επιπλέον και άλλες έξι (πέραν των παραγγελθέντων ήδη) νέες φρεγάτες και άλλα τέσσερα μοντέρνα υποβρύχια πλαισιωμένα από επιπλέον ικανό αριθμό άλλων ελαφρότερων μονάδων; Όλος ο ελληνικός λαός το ξέρει: θα έβαζε την ουρά στα σκέλια! Πώς είναι δυνατόν να μην το ξέρει η κυβέρνηση;
 
Θα μου πείτε ότι αυτά δεν γίνονται για λόγους οικονομικούς. Απαντώ: «Σαχλαμάρες». Δεν γίνονται αυτά, αλλά γίνονται τα επιδόματα δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο για ψηφοθηρικούς λόγους. Δεν γίνονται αυτά, αλλά τα δισεκατομμύρια έχουν γίνει μαρουλόφυλλα και ο ελληνικός λαός σκύβει το κεφάλι μην τον πετύχει κανένα δισεκατομμύριο από αυτά που πετάνε από εδώ και από εκεί.
 
Για μεγαλύτερη ακρίβεια, με επιπλέον 15 δισ. ευρώ –σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο ελληνικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό (άνω των 600 δισ.), μπροστά στους προϋπολογισμούς αρκετών ετών, μπροστά σε διάφορα προγράμματα ΕΣΠΑ, «Ανάκαμψης» κ.λπ.– μπορούμε να εξοπλίσουμε την πατρίδα και να την κάνουμε «αστακό» και ο Ερντογάν και οι επίδοξοι διάδοχοί του να χάσουν αυτοί τον ύπνο τους και όχι εμείς να σερνόμαστε μια στις Βρυξέλλες και μια στην Ουάσιγκτον και να παρακαλάμε να τους πάρουμε καμιά καλή κουβέντα.
 
Όποια κυβέρνηση το κάνει αυτό θα μείνει στην Ιστορία ως αυτή που αντιμετώπισε την εξ Ανατολών απειλή. Το θέμα όμως αξίζει να συζητηθεί αρκετά ακόμη και ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε.
 
* Ο δρ Παναγιώτης Κ. Λασκαρίδης είναι υποναύαρχος Π.Ν. επί τιμή, CΕng, FIMechE, FIMarE, FRINA, FSNAME, RCNC.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/561349435/thetika-kai-arnitika-enos-apologismoy-gia-tis-enoples-dynameis/

Μην κάνεις αυτό το "ΛΑΘΟΣ" μετά το εμβόλιο…

 

Μπορεί να βαδίζουμε, πια, στο τέλος ενός εξαιρετικά κοπιαστικού (ιδίως σε ψυχολογικό επίπεδο) 6μηνου lockdown, όμως δυστυχώς ο κορωνοϊός συνεχίζει να είναι εδώ και να «σφυροκοπά» τη χώρα μας.

Αυτό καταδεικνύουν μ’ εμφατικό, δυστυχώς, τρόπο από τα νούμερα που καταγράφονται ακόμα στην Ελλάδα σε καθημερινά κρούσματα, σε συμπολίτες μας που εξακολουθούν να νοσηλεύονται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και, το χειρότερο όλων φυσικά, σε θανάτους.

Ωστόσο, δεν είναι όλα κατάμαυρα σε ό,τι έχει να κάνει με την πανδημία: οι εμβολιασμοί- ιδίως από την στιγμή που ήρθε η σειρά των νεότερων ηλικιών που δε διστάζουν, ευτυχώς για το καλό όλων μας, να εμβολιαστούν- αρχίζουν και «τρέχουν» με πάρα πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς, μιας και η συντριπτική πλειονότητα των 30-39 αλλά και των 40-44 σπεύδει να κλείσει και τα δύο ραντεβού.

Είναι δεδομένο, λοιπόν, πως αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς λίαν τους επόμενους μήνες θα έχουμε πετύχει την πολυπόθητη ανοσία της αγέλης και θα μπορούμε να μιλάμε, ρεαλιστικά πλέον, για επιστροφή στην κανονικότητα όπως την γνωρίζαμε πριν τον Μάρτιο του 2020.

Παρά τα πάρα πολύ θετικά νέα που σχετίζονται με το εμβόλιο, όμως, υπάρχει ένα «λάθος» το οποίο σχεδόν όλοι κάνουμε ή σχεδιάζουμε να κάνουμε όταν, με το καλό, έχουμε ολοκληρώσει και τη δεύτερη δόση.

Σε τι αναφερόμαστε;

Στο γεγονός πως άπαντες (ή, για να είμαστε πιο δίκαιοι, ένα μεγάλο ποσοστό) σπεύδει να κάνει τεστ αντισωμάτων μετά το πέρας λίγων ημερών από τη δεύτερη δόση.

Γιατί, όμως, είναι λάθος το να θέλουμε να δούμε αν όντως έχουμε αντισώματα απέναντι στον covid;

«Όσοι εμβολιάστηκαν τον Ιανουάριο θα πρέπει να γνωρίζουν ότι έχουν αναπτύξει ανοσία στον κορωνοϊό σίγουρα για 6 μήνες και μάλλον θα είναι και παραπάνω. Είναι ένα θέμα ανοιχτό μπροστά μας, το πόσο παραπάνω. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να έχουν αγωνία. Ούτε να σπεύδουν να κάνουν έλεγχο αντισωμάτων. Έχουμε “ξεφύγει” λίγο στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα αντισώματα. 

Το CDC της Αμερικής, έχει κάνει μια σύσταση που λέει να μην κάνουμε τεστ μετά τον εμβολιασμό. Ο ένας λόγος είναι πως δεν ξέρουμε ποιο είναι το επίπεδο αντισωμάτων, που είναι προστατευτικό. Έχω φίλους που με παίρνουν και μου λένε, έκανα τεστ και έχω 5.000 και ο άλλος μου εμένα τα δικά μου αντισώματα είναι 500. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε καμία ιδέα αν το 500 πραγματικά μπορεί να αρκεί. Μόνο σύγχυση δημιουργεί αυτή η πρακτική

Τα αντισώματα από μόνα τους δεν βοηθούν. Και να μην έχεις αντισώματα, υπάρχει η ανοσία που σχετίζεται με τα T- λεμφοκύτταρα, η κυτταρική ανοσία. Δηλαδή καλό είναι να μην κάνουμε άσκοπες κινήσεις. Τρέχουν όλοι τώρα και κάνουν τεστ αντισωμάτων, χωρίς να ξέρουν ότι μπορεί να έχουν κυτταρική ανοσία και να μην έχουν αντισώματα», εξηγεί ο Θεοκλής Ζαούτης, Καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Perelman School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας.

«Δεν συστήνουμε σαν Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών τον εργαστηριακό έλεγχο ούτε πριν, ούτε μετά τον εμβολιασμό. Όπως και δεν συστήνουμε τον έλεγχο των αντισωμάτων για να δούμε αν έπιασε το εμβόλιο. Είναι κάτι που δημιουργεί άγχος και δεν υπάρχει μέσα στις κατευθυντήριες οδηγίες για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας του εμβολίου», συμφωνεί η Καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας, Βάνα Παπαευαγγέλου- άποψη που εκφράζει απόλυτα και την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών.

Επομένως, για όλους τους παραπάνω λόγους καθίσταται σαφές πως ο έλεγχος των αντισωμάτων μετά τις δύο δόσεις του εμβολίου είναι λάθος, μιας και μπορεί πολύ εύκολα να μας «αποπροσανατολίσει» και να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα- είτε προς τη μία είτε προς την άλλη πλευρά.

Γι’ αυτό, ας κάνουμε αυτό που λένε οι ειδικοί και θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο: να εμβολιαστούμε και στο τέλος όλα θα πάνε καλά…

Πηγή:https://menshouse.gr/newsroom/141443/min-kaneis-ayto-to-lathos-meta-to-emvolio

Πώς ν’ αναστήσεις με τόσο πένθος;

 

Ακούσαμε και φέτος, όπως στο ξεκίνημα κάθε Μεγάλης Εβδομάδας, το «Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος». Και, νηστεύοντες και μη, πιστεύοντες και μη, βομβαρδισμένοι πάντως όλοι από ειδήσεις για την κίνηση στην αγορά και στις εθνικές οδούς, προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπο για να συμμετάσχουμε έστω μερικώς σε ό,τι υποδεικνύει ο όρος «κατάνυξη», μισοάδειος κι αυτός νοηματικά από την αλόγιστη χρήση. 

Πιθανόν γενικεύω αυθαίρετα. Αισθάνομαι εντούτοις ότι η πνευματική και ψυχική δυσκολία μας να συντονιστούμε με τα θεία πάθη είναι φέτος μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον για όσους ανήκουμε στις μεταπολεμικές γενιές. Γι’ αυτό και ο νους μας μαγνητίστηκε από την ενδιάμεση λέξη «εκούσιον» και όχι από τους δύο πόλους, «Κύριος» και «πάθος». Για να την αντιπαραβάλει, ίσως με ανευλάβεια –αλλά μια ανευλάβεια που μοιάζει ενστικτώδης και φυσική, όχι διανοητική αλλά σχεδόν σωματική– με τα ακούσια πάθη που υφίσταται επί ενάμιση χρόνο η ανθρωπότητα, εννοούμενη ως ένα σώμα, άτμητο. Άθικτο από το ξυράφι των φυλών, των θρησκειών, των τάξεων και των ιδεολογιών. Δεν υπάρχει δυστυχώς τέτοια ανθρωπότητα. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να την ονειρευόμαστε έτσι, μήπως και κάποτε υπάρξει έστω ένα ατελές ομοίωμά της.

Απολύτως ακούσια πάθη δεν υπάρχουν. Για τους επιστήμονες, είναι αυταπόδεικτος ο συσχετισμός των πανδημιών με τη φθορά που προκαλούμε στη φύση, με την εκπόρθηση από το έμφρον δίποδο των ενδιαιτημάτων των άλλων όντων, με τη ριζική και ανίατη εξαλλοίωση του ίδιου του πλανήτη, που ίσως πια πρέπει να τον αποκαλούμε Γουχάν.

Έπειτα από τρία εκατομμύρια νεκρούς και αμέτρητα εκατομμύρια συντριμμένους από τη νέα φτώχεια, τη γενικευμένη ανασφάλεια και την κατάθλιψη, το όνομα Γουχάν μεταβλήθηκε σε μακρινή ανάμνηση ως προσδιοριστικό μιας κινεζικής πόλης μετρίου μεγέθους και ηχεί σαν παρανόμι του πλανήτη μας, κοινό σε όλες τις γλώσσες. Εξαιρουμένης της Κίνας και κάποιων κουκκίδων πάνω στην υδρόγειο σφαίρα, όπως το Ισραήλ, οι υπόλοιποι βουλιάζουμε από το ένα κύμα στο άλλο μιας φουρτούνας που δεν φαίνεται να λήγει γρήγορα και εύκολα, παρά τις διαβεβαιώσεις των πολιτικών και την πρόοδο της επιστήμης. 

Γιατί οι μεν διαβεβαιώσεις των πολιτικών συντρίβονται πάνω στην πραγματικότητα, η δε πρόοδος της επιστήμης και τα αγαθά της δεν είναι κοινό, παγκόσμιο κτήμα. Οι πατέντες των οικονομικών συμφερόντων και των πολιτικών παιγνίων αποδεικνύονται ακαταμάχητες. Και το ερανικό πανέρι με τον τίτλο Covax, προς ενίσχυση των φτωχών χωρών με φάρμακα, τεχνολογικά εφόδια και εμβόλια, εξαιρετικά ισχνό για να προλάβει καταστροφές όπως της Ινδίας.

Τα ακούσια παθήματα μας έχουν καταποντίσει στο πένθος, που επειδή σε πολλές περιπτώσεις μένει αδήλωτο και αλειτούργητο, γίνεται ακόμα πιο βαρύ, ακόμα πιο φαρμακερό. Υψώνονται έτσι φράγματα που δεν επιτρέπουν να περάσουν και ν’ ακουστούν ακέραια τα παραμυθητικά μηνύματα ή της μιας ή της άλλης θρησκείας. Τραυματίζονται, η παραμυθητική μουσική τους μεταπίπτει σε θόρυβο, το νόημά τους ηχεί μακρινό και ξένο. Πώς να αναστήσεις με τόσον θάνατο γύρω σου και δίπλα σου; Ποιας θρησκείας οι οπαδοί να μείνουν ακλόνητοι στην πίστη τους πως ο θεός τους είναι σπλαχνικός και τους νοιάζεται;

Είναι πολύ μακρινή πια η εποχή που λέγαμε στους άλλους ή στον εαυτό μας «δεν ξέρω κανένα θύμα αλλά και κανένα κρούσμα». Και –το θυμόμαστε;– χρησιμοποιούσαμε τη φράση αυτή είτε σαν αγχολυτικό, που μας επέτρεπε να συνεχίσουμε περίπου όπως και πριν, είτε σαν επιχείρημα ότι η νόσος είναι μια ψευδής κατασκευή, και η πανδημία μια εμπορική ή ιδεολογική πλάνη, με στόχο τη χειραγώγηση των μαζών. 

Οι αρνητές του ιού αυτό. Οι αρνητές της στοιχειώδους νοημοσύνης εντέλει. Που θα βλέπουν τώρα τους νεκρούς της Ινδίας να αποτεφρώνονται κατά δεκάδες σε χώρους-αλάνες ή τους νεκρούς της Βραζιλίας να πετιούνται ταχύρρυθμα σε μαζικούς τάφους, και θα υποθέτουν ότι όλα αυτά τα σκηνοθετεί και τα κινηματογραφεί κάποια μακάβρια, εκφοβιστική Τσινετσιτά, χρηματοδοτημένη από τους «γνωστούς» αρχισυνωμότες της παγκοσμιοποίησης, της «Νέας Εποχής» κ.λπ. 
Ανάμεσα στο πέρυσι και το φέτος έχει ανοιχτεί μια τεράστια χαράδρα. Και δεν μπορούμε να τη διαβούμε παρά τα εμβόλια, τις μάσκες, τις «ασφαλείς αποστάσεις», την υγειονομική καταστολή της κοινωνικότητας. Παρά την απάρνηση των περισσότερων δεσμών μας με τον κόσμο εν ολίγοις, την αναγκαστική προσχώρησή μας σε όσα ορίζει το επίρρημα «τήλε» και την επίσης αναγκαστική ανοχή μας σε αποφάσεις και ενέργειες που μειώνουν –πιθανόν οριστικά– τις ατομικές ελευθερίες μας και τα κοινωνικά μας δικαιώματα. Ο κόσμος αλλάζει. Προς το χειρότερο.

Η μονοτονία του θανάτου, θεωρητικά αδιανόητη, άμβλυνε ακόμα και την οξύτατη σαφήνεια της γλώσσας των αριθμών. Η Ελλάδα μπήκε στη Μεγάλη Εβδομάδα με τους νεκρούς της από την COVID-19 να ξεπερνούν τη μία μυριάδα, τους δέκα χιλιάδες. Κι αυτό δεν ήταν πρώτη είδηση στα κανάλια, ούτε καν τρίτη ή τέταρτη, αφού προέχει το «Πάσχα στο χωριό» και τα διόδια, η Βαρβάκειος και η Ερμού, ενώ δεν ήταν καν «χτύπημα» στα πρωτοσέλιδα των μισών εφημερίδων. Μια κωμόπολη ξεκληρίστηκε μέσα σε έναν μόλις χρόνο κι όλοι εμείς, άρχοντες και αρχόμενοι, δεν μπορούμε παρά να συνεχίζουμε περίπου όπως και πριν. Δηλαδή αφομοιώνοντας διά της παραβλέψεως.

Για να φανεί πόσο πένθος έχει προστεθεί στην κοινωνία μας από το περσινό Πάσχα έως το φετινό, παραθέτω λίγες αράδες από την «ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19)» της 17ης Απριλίου 2020. Δηλαδή της περσινής Μεγάλης Παρασκευής: «Τα νέα επιβεβαιωμένα εργαστηριακά κρούσματα της νόσου είναι 17. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 22.241 (ημερήσια μεταβολή +0,8%), εκ των οποίων 56,0% άνδρες. 

Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 είναι 3, ενώ από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 108 θάνατοι». Μεσημέρι της Μεγάλης Δευτέρας του 2021, οι νεκροί στην Ελλάδα είναι 10.007 και στον πλανήτη 3.122.007. Σε περιόδους δεινής κρίσης, όπως η τωρινή, το μυαλό του ανθρώπου μπορεί να παραλύσει, να αφεθεί να το ναρκώσει ο πολύς θάνατος. Μπορεί επίσης να διαφύγει προς δύο οδούς πάντα πρόσφορες σε ανάλογες περιστάσεις, και οι οποίες μοιάζουν παράλληλες και ασύμπτωτες, στην πραγματικότητα όμως συγκλίνουν και διασταυρώνονται στο σημείο μηδέν της ηθικής ευθύνης και της πνευματικής εγρήγορσης: αφενός την οδό ενός σκεπτικισμού που ερωτοτροπεί με τον στυγνό κυνισμό και τον πρόστυχο ατομικισμό, και αφετέρου την οδό της δεισιδαιμονίας. 

Ο σκεπτικισμός αυτού του είδους δεν αρέσκεται να γκρεμίζει θεότητες και δόγματα, αλλά τον άνθρωπο ως αυταξία. Η δε δεισιδαιμονία, εκτός από την παραδοσιακή καταφυγή της σε μαντζούνια, θαύματα και μυστικά σημάδια στον ουρανό, εκσυγχρονίζεται και σε συνωμοσιολογία. Το μείγμα μοιάζει ανίκητο. Ας αποδείξουμε ότι δεν είναι.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561350107/pos-n-anastiseis-me-toso-penthos/