Ο Φλώρος και οι ...φλώροι - Τι συμβαίνει με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ;

 

Η στοχοποίηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ από τα ΜΜΕ της Δεξιάς και η «ταμπακιέρα» των 151 εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Τι συμβαίνει με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ και μερίδα του Τύπου που είναι φιλικά προσκείμενη στην κυβερνητική παράταξη και η οποία έχει αρχίσει δειλά - δειλά να τον αμφισβητεί ;

Προς τι οι επιθέσεις στο πρόσωπο του στρατηγού Φλώρου;

Τι ζόρι τραβάνε οι «προστάτες» , οι ...φλώροι της Δεξιάς που συχνά - πυκνά ρίχνουν και από μια σταγόνα πετρέλαιο στο βάζο με το μέλι ; Ή μήπως θεωρούν ότι δεν έχει «μέλι» το βάζο του 2020 που γέμισαν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις επί των ημερών Φλώρου ;

Οι αμφισβητίες του στρατηγού Φλώρου γνωρίζουν κάτι περισσότερο που δεν μας το λένε;

Υπάρχει κάτι επιλήψιμο για τον στρατηγό που επιβάλει την άμεση αντικατάσταση του;

Ή μήπως υπάρχει κάποιος καλύτερος από τον Φλώρο για αρχηγός ΓΕΕΘΑ και δεν τον ξέρουμε ; Εάν γνωρίζουν κάποιον οι «γαλάζιοι» επικριτές του Φλώρου ας μας τον υποδείξουν....

Έχω επισημάνει και άλλη φορά, ότι τον στρατηγό Φλώρο ΔΕΝ τον γνωρίζω προσωπικά παρ´ ότι είναι γείτονας μου στον Χολαργό και παρ´ ότι η σύζυγος του - όπως ακούω στην Πόλη- είναι επιτυχημένη αντιδήμαρχος. 

Τον στρατηγό Φλώρο τον εντόπισα για πρώτη φορά στην Ειδομένη όταν η προηγούμενη κυβέρνηση του ανέθεσε να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και εκείνος έδρασε ως “σίφουνας” βγάζοντας την Ελλάδα ασπροπρόσωπη! 

Το όνομα του Φλώρου το άκουσα ξανά όταν ένα μεσημέρι σε χαλαρή συζήτηση με τον ναύαρχο Αποστολάκη του έθεσα ευθέως το ερώτημα : -Με ποιους θα πολεμήσεις; Ο ναύαρχος με κοιτάζει κατάματα και το πρώτο όνομα που μου λέει είναι : Φλώρος!

- Της Ειδομένης ;

- Ναι της Ειδομένης!

Αυτό ήταν για μένα ! Ο Φλώρος εδραιώνεται στο ...ρετιρέ των ματιών μου.

Προβληματίστηκα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν τον έκανε Αρχηγό, ανακουφίστηκα που τον επέλεξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη …

Το 2020 ο Φλώρος αποδεικνύεται «λίρα Αγγλίας». Την Καθαρά Δευτέρα στον Έβρο και τον Αύγουστο Νοτίως του Αιγαίου…

Όχι δεν θεοποιώ τον στρατηγό Φλώρο, ούτε Σούπερμαν τον θεωρώ. Ως κοινός θνητός μου βγάζει αυτό που δείχνει το παρουσιαστικό του! Ευθυτενής με ολοκάθαρα χαρακτηριστικά προσώπου που συνδυάζει την σοβαρότητα με το σπινθηροβόλο βλέμμα. Πολεμιστής που εμπνέει. Στρατιωτικός ηγέτης ιδανικός για την εποχή που διανύουμε…

Γράφω όλα αυτά, όχι για να γλύψω τον Φλώρο,- άλλωστε ούτε το χρειάζεται ούτε τον χρειάζομαι- αλλά για να απευθυνθώ στους ...φλώρους της Δεξιάς και στα ...φλωράκια (μεμέτια) της Ανατολικής πλευράς.

Η δουλειά του στρατηγού Φλώρου είναι να προετοιμάζεται για πόλεμο. Η αποστολή αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έχει απαιτήσεις , καθημερινές συγκρούσεις με την γραφειοκρατία και την μετριότητα, με την παλαιοκομματική νοοτροπία της Δεξιάς που επί δεκαετίες θεωρούσε τσιφλίκι της το στράτευμα. Συγκρούσεις και με τα οικονομικά συμφέροντα. 

Ο στρατηγός Φλώρος ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα πρέπει μέχρι αρχές του καλοκαιριού του 2021 να έχει προετοιμάσει και καταθέσει στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών προς άμεση υλοποίηση 151 υπερ-επείγοντα εξοπλιστικά προγράμματα γεγονός που ζορίζει την γραφειοκρατία , αναστατώνει τις μετριότητες και συν τοις άλλοις αφιονίζει μεσάζοντες και νταραβεριτζήδες που επιδίδονται σε ανορθόδοξο πόλεμο με βρώμικα όπλα για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους....

Το Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει καλά και τον Φλώρο και τους ...φλώρους που δημοσίως τον αμφισβητούν. Απομένει να δούμε πως θα χειριστεί το θέμα γιατί πρόκειται για εθνική και όχι απλή ενδοκυβερνητική υπόθεση.

 Δήμος Βερύκιος 

πηγή:https://www.ieidiseis.gr/eidiseis/opinions/item/80207-dimos-verykios-o-floros-kai-oi-floroi

Η πρώτη μέρα ενός "Αστυνομικού ΑΕΙ" - Πηγαίνεις νωρίς το πρωί, φρέσκος φρέσκος και .... σκάει μύτη ένα τσούρμο με κουκουλοφόρους από το πουθενά. - Τότε τι κάνεις;

 

Μαζί με καμιά δεκαριά συναδέλφους σου, πηγαίνεις νωρίς το πρωί, φρέσκος φρέσκος, γεμάτος γνώσεις και όρεξη, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ή στο κτίριο του Μετσοβίου στην Πατησίων να επιτελέσεις την αποστολή σου. Και σκάει μύτη ένα τσούρμο με κουκουλοφόρους από το πουθενά. Τότε τι κάνεις;

Δημήτρης Ευθυμάκης

Ας πούμε ότι είσαι ένα παλικάρι είκοσι τριών ετών που ψάχνει δουλειά. Και διαβάζεις στην εφημερίδα ότι η Ελληνική Αστυνομία ζητάει άτομα για πρόσληψη στο ειδικό σώμα φύλαξης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. 

Το μάτι σου πέφτει κυρίως στη λέξη «πρόσληψη» και δευτερευόντως στην αποστολή αυτών που θα προσληφθούν. Κάτσε να προσληφθείς πρώτα και μετά βλέπεις πού θα σε βάλουν και τι θα κάνεις εκεί. 

Η μονιμότητα να κατοχυρωθεί, να αρχίσει να πέφτει ο μισθός, να φύγεις επιτέλους από το παιδικό σου δωμάτιο και από το χαρτζιλίκι του πατέρα σου, να κάνεις τους (αρκετούς υποθέτεις) μήνες εκπαίδευσης και μετά έχει ο Θεός. Βλέποντας και κάνοντας. 

Δίνεις λοιπόν εξετάσεις (αφού πας σε ένα απ’ τα φροντιστήρια που θα ξεφυτρώσουν στο Διαδίκτυο σαν μανιτάρια) ή παρίστασαι σε μια συνέντευξη (αφού φιλήσεις κατουρημένες ποδιές σε βουλευτικά γραφεία) και τελικά βλέπεις πανευτυχής το όνομά σου στους καταλόγους επιτυχόντων. 

Βρήκες μόνιμη δουλειά, αδερφέ, μεγάλη υπόθεση για την εποχή μας, όλοι οι φίλοι σου άνεργοι είναι. Κι έπειτα από μια βδομάδα σε μαντρώνουν σε μια αστυνομική ακαδημία κάπου στην Αμυγδαλέζα, αρχίζουν τα θεωρητικά μαθήματα και οι πρακτικές εκπαιδεύσεις, σου λένε ότι θα φοράς μια light αστυνομική στολή και θα επιβάλλεις τον νόμο με έξυπνους τρόπους μέσα σε ένα κατ’ αρχήν εχθρικό πανεπιστημιακό περιβάλλον, που από σένα εξαρτάται να γίνει σιγά σιγά φιλικότερο. 

Φέρνουν κάτι καθηγητές πανεπιστημίου που από έδρας σου εξηγούν την πολυπλοκότητα του επιχειρησιακού πεδίου σου, σου περιγράφουν λεπτομερώς πώς δουλεύει το σύστημα εκεί μέσα, τι στάση κρατά η σιωπηρή πλειοψηφία και πώς δρουν οι τσαμπουκαλεμένες μειοψηφίες. 

Σου λένε για τους παραβατικούς, για τους μικροπωλητές που βρίσκουν καταφύγιο πίσω απ’ τα πανεπιστημιακά κάγκελα, για τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές που έχουν δικές τους αίθουσες στα υπόγεια για να φτιάχνουν μολότωφ, για τους εξω πανεπιστημιακούς που θεωρούν τις σχολές τσιφλίκι τους. 

Σου λένε για τους πρυτάνεις και τους καθηγητές που κάνουν την πάπια στις δύσκολες ώρες, για τις φοιτητικές παρατάξεις που (όταν όταν δεν μπαίνουν στα χωράφια των παραβατικών) κάνουν εν πολλοίς κουμάντο στην υπόλοιπη λειτουργία των ιδρυμάτων. Έρχονται και κάποιοι «μυστικοί» της ΕΛ.ΑΣ. που έχουν δήθεν εσωτερική γνώση και πληροφόρηση από τους πανεπιστημιακούς χώρους και σου κάνουν μάθημα για τη δομή των οργανώσεων των αντιεξουσιαστών, τις σχέσεις τους με τις θύρες των γηπέδων και με τους αρχηγίσκους των Εξαρχείων. 

Έρχονται και ψυχολόγοι που σου λένε για τον τρόπο σκέψης της πανεπιστημιακής μάζας, για τους τρόπους σταδιακής μετατροπής της φοβισμένης σιωπηρής πλειοψηφίας σε ενεργητική υποστηρικτική δύναμή σου, για το ευεργέτημα της ψυχραιμίας, της νηφαλιότητας και της φιλικότητας μέσα σε δύσκολο επιχειρησιακό περιβάλλον. 

Κι έρχονται και οι επικεφαλής σου και σου εξηγούν ότι θα ξεκινήσεις από τα μικρά και εύκολα, πριν πας στα σκληρά και τα δύσκολα, ας πούμε με μια απλή και ευγενική σύσταση στην είσοδο να δείχνουν φοιτητική ταυτότητα όσοι πάνε να μπούνε μέσα. 

Κι αφού τα εμπεδώσεις όλα αυτά, έρχεται η μέρα που θα πιάσεις δουλειά, ας πούμε τον Σεπτέμβρη του 2021 στην έναρξη της καινούργιας ακαδημαϊκής χρονιάς. 

Μαζί με καμιά δεκαριά συναδέλφους σου, πηγαίνεις νωρίς το πρωί, φρέσκος φρέσκος, γεμάτος γνώσεις και όρεξη, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ή στο κτίριο του Μετσοβίου στην Πατησίων να επιτελέσεις την αποστολή σου. 

Και σκάει μύτη ένα τσούρμο με κουκουλοφόρους από το πουθενά, που είτε σου σπάνε το κεφάλι κατευθείαν είτε σε βγάζουν έξω καροτσάκι φωνάζοντας «δεν θα μπουν μπάτσοι στα πανεπιστήμια». Εσύ θες να τους μιλήσεις (όπως σου έλεγαν στα μαθήματα) αλλά αυτοί δεν παίρνουν από λόγια. Και η σιωπηρή πλειοψηφία των φοιτητών κοιτάζει όσα συμβαίνουν δίχως να αντιδρά. 

Είναι και κάτι Συριζαίοι με ΚΝίτες που δεν δέρνουν, αλλά φωνάζουν συνθήματα, είναι και κάτι ΔΑΠίτες που κοιτάνε από μακριά. Τι να κάνεις κι εσύ, κινδυνεύεις, καλείς από τα γουόκι-τόκι τα ΜΑΤ. Κι έρχονται αυτά και γίνεται χαμός. 

Και αντιλαμβάνεσαι ότι αλλιώς είχες ονειρευτεί την πρώτη μέρα στη δουλειά σου και συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ’ όσο σου τα περιέγραφαν. 

Και αρχίζεις (από την πρώτη-δεύτερη μέρα) να πιστεύεις ότι δύσκολα θα παραμείνει το ειδικό σώμα μέσα στα πανεπιστήμια, οπότε παίρνεις την απόφαση να μην κάνεις τον ήρωα, θα κοιτάξεις να τη βγάλεις καθαρή για ένα διάστημα, μέχρι να σε πάρουν από ‘κείνο το ναρκοπέδιο και να σε πάνε σε καμιά άλλη υπηρεσία να ησυχάσεις. Να βγάζεις διαβατήρια, ας πούμε, ή να ελέγχεις την κίνηση στην πρωτεύουσα από το κέντρο επιχειρήσεων της Τροχαίας.

 

Πηγή: Protagon.gr

Η πιο αποτυχημένη πειρατεία που έγινε ποτέ! ! Σομαλοί πειρατές, μπέρδεψαν το πολεμικό πλοίο με εμπορικό! - Δείτε τι ακολούθησε στο ΒΙΝΤΕΟ!

-  Γκάφα ολκής

-  Πηδούσαν στην θάλασσα στο σκοτάδι για να γλιτώσουν!

Σε μια από τις πιο αποτυχημένες απόπειρες που έχουν καταγραφεί ποτέ, Σομαλοί πειρατές προσπαθούν να επιτεθούν σε ένα σκάφος στο σκοτάδι μόνο που ανακάλυψαν ότι ο επιλεγμένος στόχος τους ήταν ένα πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ.

Ακολούθησε...μακελειό!  Σε ένα σημείο του βίντεο, βλέπει κανείς έναν από τους πειρατές να πηδά στη θάλασσα για να γλιτώσει μέσα στο σκοτάδι.

 

 

πηγή:https://www.pentapostagma.gr/tkosmos/6990010_sainia-somaloi-peirates-epitithentai-kata-lathos-se-polemiko-ploio-binteo?utm_source=email&utm_medium=newslet

Οι ομοιότητες μεταξύ της πολιτικής/κομματικής λατρείας και της Θρησκείας - Για ποιο λόγο δεν αντιλαμβάνονται το αυτονόητο

 Τα αριστερά κόμματα συγκρούονται με πράγματα τόσο αυτονόητα που ακόμα και ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους τα αντιλαμβάνεται ως τέτοια

Μάνος Βουλαρίνος

Το ότι η αριστερά είναι μια μορφή θρησκείας το έχουμε νομίζω εμπεδώσει. Έχει δόγμα, αγίους, μάρτυρες, ιερό βιβλίο, ιερά σύμβολα, πίστη σε έναν άλλο κόσμο απαλλαγμένο από όλα τα δεινά αυτού, μίσος για τους "απίστους" και γενικά όλα τα γνωρίσματα των θρησκειών (εξ ου και οι διώξεις στις υπόλοιπες θρησκείες εκεί που επικράτησε - ήταν μια προσπάθεια εξάλειψης του ανταγωνισμού). 

Είναι λοιπόν αναμενόμενο, ως θρησκεία, η σχέση που έχει με την πραγματικότητα να είναι κάπως χαλαρή. Οι θρησκείες άλλωστε δεν εξαρτώνται από την πραγματικότητα γιατί, αν εξαρτιόνταν από την πραγματικότητα, θα ήταν απόψεις που μεταβάλλονται μαζί της και όχι δόγματα που παραμένουν αναλλοίωτα εις τους αιώνας των αιώνων.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα και πιο ενοχλητικά γνωρίσματα των θρησκειών είναι πως, ενώ η σχέση τους με την πραγματικότητα είναι χαλαρή, η επιθυμία τους να της επιβληθούν και να την εξουσιάσουν είναι απόλυτη. Όταν όμως ένας θεσμός που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την πραγματικότητα προσπαθεί να επιβληθεί στην πραγματικότητα, αναγκαστικά συγκρούεται με το αυτονόητο. Ό,τι δηλαδή συνέβη με την Εκκλησία της Ελλάδας και τον πολιτικό γάμο, την καύση νεκρών ή τις ταυτότητες και ό,τι συμβαίνει αυτές τις μέρες με τα αριστερά κόμματα και το νομοσχέδιο της Κεραμέως για τα ΑΕΙ.

Προκειμένου να επιβληθούν στην πραγματικότητα και να επιβάλλουν το δόγμα τους, τα αριστερά κόμματα συγκρούονται με πράγματα τόσο αυτονόητα που ακόμα και ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους τα αντιλαμβάνεται ως τέτοια.

Γιατί πολλοί ψηφοφόροι της αριστεράς καταλαβαίνουν πως:

>. Είναι αυτονόητο να μην μπορείς να μπεις στο πανεπιστήμιο αν δεν έχεις μια επίδοση που να βεβαιώνει ότι γνωρίζεις τον τρόπο με τον οποίο ανοίγει ένα βιβλίο.

>. Είναι αυτονόητο πως η ιδιότητα του φοιτητή σε δημόσιο πανεπιστήμιο, δηλαδή του φοιτητή που για τη φοίτησή του πληρώνουν υποχρεωτικά οι συμπολίτες του, δεν μπορεί να είναι ισόβια ή όσο κάνει κέφι στον καθένα.

>. Είναι αυτονόητο πως οι τραμπούκοι και οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου δεν μπορούν να έχουν στα πανεπιστήμια άνεση κινήσεων την οποία ούτε καν ονειρεύονται έξω από αυτά.

>. Είναι αυτονόητο πως οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν μπορεί να είναι κέντρα διερχομένων ή ξενοδοχεία ημιδιαμονής ανοιχτά για κάθε περαστικό. 

>. Είναι αυτονόητο πως τα ελληνικά ΑΕΙ θα πρέπει να προσπαθήσουν να μοιάσουν (όσο αυτό είναι δυνατό) στα καλύτερα ξένα έτσι ώστε και αυτοί που δεν έχουν τα χρήματα να σπουδάσουν στο εξωτερικό να έχουν δικαίωμα σε αξιοπρεπείς χώρους σπουδών.

Ενάντια σ’ αυτά τα αυτονόητα (ακόμα και για πολλούς ψηφοφόρους τους) είναι που αγωνίζονται τα κόμματα της αριστεράς και οι διαδηλωτές που εναντιώνονται στο νομοσχέδιο της Κεραμέως αποδεικνύοντας πως, όπως συνήθως συμβαίνει με τις θρησκείες, εκφράζουν τη συντήρηση και όχι την πρόοδο.

Γιατί αν εξέφραζαν την πρόοδο, αν δεν ήταν αρχιερείς και ιερείς θρησκείας, θα αγωνίζονταν όχι ενάντια στα αυτονόητα αλλά υπέρ των αυτονόητων που το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει.

Θα αγωνίζονταν για τον περιορισμό της γάγγραινας που ακούει στο όνομα φοιτητικές κομματικές παρατάξεις. Αυτά τα κομματικά κατηχητικά που το νομοσχέδιο μοιάζει να θεωρεί ως πανεπιστημιακή κανονικότητα και αφήνει ανενόχλητα να λύνουν και να δένουν και να στρατολογούν φοιτητές οι οποίοι θα εξελιχθούν σε καριερίστες κομματανθρώπους.

Θα αγωνίζονταν ώστε η χρηματοδότηση των σχολών να εξαρτάται άμεσα από την αξιολόγηση ή/και το ερευνητικό τους έργο έτσι ώστε να εμπεδωθεί πως τα πανεπιστήμια δεν είναι απλώς χώροι λιμνάζουσας διδασκαλίας, αλλά ζωντανοί χώροι μετάδοσης αλλά και διεύρυνσης της γνώσης.

Θα αγωνίζονταν να κλείσουν οι σχολές που υπάρχουν μόνο για να ικανοποιούν τις ανάγκες τοπικών κοινωνιών ή/και διορισμών και θα αγωνίζονταν ώστε με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν να αυξηθεί η χρηματοδότηση των σχολών που έχουν εκπαιδευτικό και ερευνητικό λόγο ύπαρξης. 

Θα αγωνίζονταν ώστε τα κριτήρια για να γίνει (και να παραμείνει) κάποιος πανεπιστημιακός καθηγητής να γίνουν πιο αυστηρά και το ίδιο αυστηρός να είναι και ο διαρκής έλεγχός τους.

Θα αγωνίζονταν ώστε το νομοσχέδιο να αποκτήσει χώρο και για άλλα αυτονόητα και δεν θα αγωνίζονταν ενάντια στα αυτονόητα που το νομοσχέδιο ήδη περιέχει. Αλλά τότε δεν θα ήταν θρησκεία. Και δεν θα ήταν η αριστερά που ξέρουμε. Και μπράβο της.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/702009_agonas-diarkeias-enantia-sto-aytonoito»

Ελληνική Βουλή: Ούτε κουβέντα για τα μαγαζιά τους! - Η διακομματική ομερτά και η "συντεχνιακή" αλληλεγγύη - Για ποιους είναι θέμα υπαρξιακής φύσης.

 

 
Στη Βουλή συζητούν για τα προβλήματα στα πανεπιστήμια αλλά αποφεύγουν να αναλάβουν την ευθύνη που αναλογεί στις φοιτητικές παρατάξεις, δηλαδή στα κομματικά παραρτήματα εντός της ακαδημαϊκής κοινότητας. 

Λες και υπάρχει μία διακομματική ομερτά, "συντεχνιακή" αλληλεγγύη στο μέγιστο δυνατό βαθμό

Κώστας Γιαννακίδης

Από το βήμα της Βουλής έγιναν πολλές αναφορές προς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που είναι στους δρόμους και διαμαρτύρονται για την αστυνόμευση στους χώρους των ιδρυμάτων. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας το κάνει πιο ωραία από όλους, δείχνοντας και παραστατικά με το δάχτυλο. 

Το ενδιαφέρον σε αυτές τις συζητήσεις είναι ότι γίνεται εκτενής αναφορά σε αυτούς που διαμαρτύρονται, αλλά συνήθως δεν ακούγεται λέξη για εκείνους που συμφωνούν. Αν, ας πούμε, μπορούσαμε να μετρήσουμε τους φοιτητές και τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας που αποδέχονται την αστυνόμευση, ενδεχομένως η εικόνα να ήταν διαφορετική. Απλώς οι συγκριμένες «φυλές» δεν είναι και τόσο του ακτιβισμού και της διαμαρτυρίας. 

Στη Βουλή είπαν πολλά για την κατάσταση και τη βία στα πανεπιστήμια. Όμως απέφυγαν να αναφερθούν στα δικά τους μαγαζιά που λειτουργούν εκεί μέσα: στις κομματικές παρατάξεις. Δουλευόμαστε. Εντοπίζουμε στον πυρήνα του προβλήματος τους μπαχαλάκηδες και τους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, αλλά δεν λέμε ότι οι κομματικές μας ακαδημίες έχουν μερίδιο ευθύνης στην παθογένεια των πανεπιστημίων. 

'Oλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι φοιτητικές παρατάξεις, αυτά τα φυτώρια κομματικών στελεχών. Είναι λες και προσπαθούν να τραβήξουν το Πανεπιστήμιο στο χθες ή, τέλος πάντων, να το μετατρέψουν σε θερμοκήπιο για εθνικές καχεξίες. 

Αν, λοιπόν, τα κόμματα είναι ειλικρινή ως προς την αγωνία τους για το Πανεπιστήμιο, οφείλουν να συνάψουν μία έντιμη συμφωνία για την απόσυρση των φοιτητικών παρατάξεων (τα περί απαγόρευσης που προτείνουν κάποιοι είναι βλακώδη, αντισυνταγματικά κ.λ.π). 

Ακούγεται αστείο, ε; Και είναι. Κανένας δεν κλείνει ένα μικρομάγαζο που στέλνει πελάτες στα κεντρικά. Όμως είναι εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο βγάζουν τις φοιτητικές παρατάξεις από την κουβέντα. Λες και υπάρχει μία διακομματική ομερτά, «συντεχνιακή» αλληλεγγύη στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και μην πει κανείς τους ότι αυτά δεν είναι εύκολο να γίνουν. Μπορούν πολύ εύκολα να διακόψουν την οργανική σύνδεση των παρατάξεων με τους κομματικούς μηχανισμούς. Χωρίς στήριξη, χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς κομματικούς πατερούληδες στο πλευρό των παιδιών. 

Η πρωτοβουλία δεν θα είναι καν τόσο τολμηρή όσο θα φαίνεται. Ούτως ή άλλως οι παρατάξεις και το περιβάλλον τους απονευρώνονται στο πέρασμα του χρόνου, δείχνουν απομεινάρι του παλιού και αρκετά τοξικές για το σώμα μίας υγιούς κοινότητας. 

Για την Αριστερά, το θέμα είναι υπαρξιακής φύσης. Για τους άλλους όμως; Ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να το τολμήσει, αυτή θα ήταν μία πραγματικά γενναία μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Μπορεί να του κοστίσει στα πανεπιστήμια, αλλά θα βγάλει περισσότερα από την κοινωνία. 

Υ.Γ Ο μόνος εκ των ομιλητών που αναφέρθηκε στις ευθύνες του πολιτικού συστήματος για τον κομματισμό στο Πανεπιστήμιο ήταν ο Δημήτρης Καιρίδης της ΝΔ. Ως πανεπιστημιακός τα έχει υποστεί όλα αυτά. 

Πηγή: Protagon.gr

Τα μυστικά των κινητοποιήσεων! - Τα τρία ιδεολογικά προπύργια, το ανομολόγητο πρόβλημα και η δημοκρατία της Αριστεράς!

 

Τρία ήταν μεταπολιτευτικώς τα ιδεολογικά προπύργια της Αριστεράς: Η διανόηση.

• Από τον Μανώλη Κοττάκη

Οι εφημερίδες. Τα πανεπιστήμια. Και δι’ αυτών «κυβερνούσε» χωρίς να κυβερνά. Με τη διανόηση έγραψε ξανά την Ιστορία της νεοτέρας Ελλάδος, ειδικώς του Εμφυλίου Πολέμου, με όρους νικητού και όχι ηττημένου. Κολακευόταν τότε η Αριστερά με τη φράση «η Δεξιά κυβερνά, η Αριστερά σκέπτεται». Με τις εφημερίδες διαμόρφωνε την πολιτική ατμόσφαιρα στην κοινωνία. Σε όλα τα επιτελεία του Τύπου ηγούνταν παλαιοί εαμίτες ή και νέες αριστερές μεταπολιτευτικές δυνάμεις. Ακόμη και ο κεντροδεξιός Τύπος έτσι στελεχωνόταν. Με τα πανεπιστήμια, τέλος, στρατολογούσε κομματικά μέλη, αύξανε τη διείσδυσή της στο εκλογικό σώμα και διέθετε εμπροσθοφυλακή για τις διαδηλώσεις.

Ο νόμος-πλαίσιο του 1982, που προέβλεπε συμμετοχή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα και κατ’ ουσίαν συνδιοίκηση με τους πρυτάνεις, τη μεταπολιτευτική διαμόρφωση των συσχετισμών στα ΑΕΙ επικύρωνε. Μέσω αυτού -οι συντάκτες του το έχουν μετανιώσει- η Αριστερά αύξησε καταλυτικά την παρουσία της στα μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού. Απέκτησε λέκτορες, αναπληρωτές επίκουρους και τακτικούς καθηγητές, οι οποίοι αποτελούν σήμερα, καθένας στον τομέα του, την αυθεντία που ορίζει την κατεύθυνση της επιστήμης αλλά και το μονοπώλιο της σκέψης. Ταυτοχρόνως «εξόρισε» από το πανεπιστήμιο διάνοιες που την απειλούσαν – χαρακτηριστικό το παράδειγμα του διαπρεπούς καθηγητή Νανόπουλου στον οποίο εφράγη ο δρόμος. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η Αριστερά πολέμησε λυσσωδώς τη δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Ο φόβος ότι θα «ανοίξει» η κλειστή ακαδημαϊκή επετηρίδα και θα χαθεί διαπαντός το μονοπώλιο της σκέψης.

Οι «αυθεντίες» που έγερναν την πλάστιγγα υπέρ της σε κρίσιμες στιγμές. Προχωρώ συντόμως σε αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις γιατί είναι μάλλον δύσκολο στον τρίτο αδαή που έχει μαύρα μεσάνυκτα για την αριστερά κουλτούρα και πρακτική να κατανοήσει γιατί αυτές τις ημέρες η Αριστερά πραγματοποιεί το ένα συλλαλητήριο πίσω από το άλλο εναντίον του νόμου Κεραμέως για την Ανώτατη Εκπαίδευση τη στιγμή που:

 α) δεν πράττει με την ίδια επιμονή κάτι ανάλογο για τους πληττόμενους κλάδους από την πανδημία και 

β) οι δημοσκοπήσεις της «λένε» ότι οι απόψεις της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση είναι ισχυρά πλειοψηφικές και οι δικές της ασθενώς μειοψηφικές.

Η απάντηση είναι ότι ελάχιστα την ενδιαφέρει αυτό. Αυτό που την «καίει» είναι η μείωση των εισακτέων κατά 20.000 με την καθιέρωση της βάσης και η πτώση του προπυργίου της ανομίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους του ασύλου. Και τούτο για έναν απλό λόγο, τον οποίο υπαινίχθηκα ευθέως ανωτέρω: Λιγότεροι εισακτέοι στα ΑΕΙ ίσον λιγότερη επιρροή στη νεολαία, λιγότερη στρατολόγηση στους οριοθετημένους χώρους του πανεπιστημίου, μικρότερες διαδηλώσεις. 

Φαντάζεται κανείς ότι πήρε ο πόνος την Αριστερά για το γεγονός ότι οι αποτυχόντες να εισέλθουν στα ΑΕΙ θα εγγραφούν στα κολέγια και τα ΙΕΚ; Θεωρεί κανείς ότι το πρόβλημά της είναι το χαμηλό επίπεδο των κολεγίων και των ΙΕΚ; 

Μα αν την ένοιαζε διαχρονικά το επίπεδο σπουδών, δεν θα έτρεχαν τα ίδια της τα μέλη και στελέχη να σπουδάσουν σε αμφίβολης ποιότητας σχολές Νομικής, Ιατρικής κ.ά. στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, ακόμη και στην Ιταλία. 

Αν την ένοιαζε, θα διάβαζε μελέτη της ΓΣΕΕ που αποκαλύπτει ότι οι πτυχιούχοι ΑΕΙ φοιτούν μετά το πέρας των σπουδών τους σε ΙΕΚ γιατί μόνο έτσι βρίσκουν θέση στην αγορά εργασίας. Εάν την ένοιαζε, θα διαμαρτυρόταν για την εξίσωση ΤΕΙ – ΑΕΙ. Αστειευόμαστε, προφανώς!

Το ανομολόγητο πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι στα κολέγια και στα ΙΕΚ δεν είναι δυνατό το πολιτικό ψηστήρι. Και κυρίως η στρατολόγηση. Στις περυσινές φοιτητικές εκλογές (ΔΑΠ 49%) η παράταξη της Πανσπουδαστικής έλαβε 20%, τέσσερις φορές πάνω το ποσοστό του ΚΚΕ στην επικράτεια. Τα ΕΑΑΚ 9% και η ΠΑΣΠ 8%. Για να αυξηθούν τα ποσοστά αυτά και να αιμαδοτοδοτηθεί η γηρασμένη εκλογική βάση του εν συνεδριακή τροχιά ΚΚΕ απαιτούνται «ηρωικά» γεγονότα. Πορείες. Επεισόδια. Προσαγωγές. Ξύλο. Καταγγελίες. Είναι καταπληκτικό να παρατηρεί κανείς με ποια επιχειρήματα επιχειρεί η Αριστερά να ματαιώσει την ψήφιση του νομοσχεδίου Κεραμέως.

Και ποια τακτική ακολουθούν μεταξύ τους τα αριστερά κόμματα στην προσπάθεια να υφαρπάξουν πελατεία το ένα από το άλλο! Επί της αρχής ζήτησαν απόσυρση του νομοσχεδίου με επιχείρημα την πανδημία. Εάν είχαν ζητήσει πλήρη αναστολή των εργασιών της Βουλής (ψήφιση νόμων, κύρωση διεθνών συμβάσεων, συνεδρίαση επιτροπών, κοινοβουλευτικό έλεγχο), τότε ίσως είχε αξιοπιστία το επιχείρημα της πανδημίας. Αλλά δεν το έκαναν. Αντιθέτως, αυτό που πρότειναν στον ελληνικό λαό σε περίοδο κρίσεως είναι η διακοπή της νομοθέτησης και κατ’ επέκταση της διακυβέρνησης. Πρωτότυπο!

Έπειτα επιχείρησαν να οικοδομήσουν το επιχείρημα ότι, αν αθροιστούν τα ποσοστά τους στο εκλογικό σώμα, ξεπερνούν το 50% και κατά συνέπεια η κυβέρνηση πρέπει να ικανοποιήσει την απαίτησή τους για αναβολή. Στην ουσία πρότειναν όμως την κατάργηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Οι έδρες όλων των συνασπισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά του νομοσχεδίου Κεραμέως είναι μόλις 132! Ωραίοι λογαριασμοί.
Όπως ωραίος και ο χαρακτηρισμός της συγκέντρωσης «πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο»:

Έτσι αποκλήθηκε η συγκέντρωση 5.000-7.000 κομματικών μελών με κόκκινα λάβαρα χωρίς την παρουσία ούτε ενός εν ενεργεία πρυτάνεως. «Πανεκπαιδευτικό». Πόσο δυστυχείς. 

Κράτησα για το τέλος το καλύτερο: Τον συναγωνισμό «αλληλεγγύης» εντός Κοινοβουλίου. Αριστερά κόμματα που δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό έσπευσαν να αξιοποιήσουν μια αψιμαχία έξω από τη ΓΑΔΑ για να υποστηρίξουν ότι ξυλοκοπήθηκε η βουλευτής του ΜέΡΑ25 Σοφία Σακοράφα. Ενώ, όπως διευκρίνισε αργά το βράδυ της ιδίας μέρας η σεμνή άλλοτε πρωταθλήτριά μας στον ακοντισμό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.

Όλα αυτά συνέβησαν την ημέρα που ο πρόεδρος Ερντογάν απείλησε ευθέως ξανά την Ελλάδα και τον πρωθυπουργό της, οι εστιάτορες μετέβησαν στο Μαξίμου για να παραδώσουν τα κλειδιά τους, το οικονομικό επιτελείο αποκάλυψε πως ετοιμάζεται να αναθεωρήσει τον Προϋπολογισμό λόγω της ύφεσης και σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία το ιδιωτικό χρέος -οι πολίτες που κάνουν στάση πληρωμών αυξάνονται δραματικώς- εκτοξεύεται. Κάποιοι τη μέρα αυτή αφηνίασαν στο κέντρο της Αθήνας υπέρ της αιωνιότητος της φοιτητικής ιδιότητος και εμμέσως υπέρ του δικαιώματος στην αντιγραφή και τη λογοκλοπή. Λες και η χώρα έχει καιρό για χάσιμο. Ε, λοιπόν, όχι, η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Για νέο «ραχατηλίκι».

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβει και όσο νωρίτερα σταματήσει την αυτοθυματοποίηση η Αριστερά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητές της να μειώσει τη νέα συρρίκνωση που θα υποστεί σε εθνικό επίπεδο. Όσα μέλη κι αν «ψαρέψει» στα τραπεζάκια έξω από τις Γραμματείες των σχολών. Εάν θέλει, ας το καταλάβει. Αν όχι, κακό του κεφαλιού της. Ας παραμείνει κλεισμένη στον υπέροχο κόσμο της.

πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/169214/ta-mystika-ton-kinitopoiiseon/

Υπεράνω όλων η πατρίς

 

«Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι». Σωκράτης (Πλάτωνος «Κρίτων», 51α, 51β)

• Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Σε μια εποχή που η παιδεία του επίσημου ελληνικού κράτους σε όλες τις βαθμίδες επιχειρεί την αλλαγή της ιδιοπροσωπίας του Έλληνα, προωθώντας πρότυπα ξένα προς την ελληνική παράδοση και την Ιστορία.

Σε μια εποχή που το ελληνικό κράτος αλλά και οι… πνευματικές ελίτ κακοποίησαν και συνεχίζουν να κακοποιούν την ελληνική γλώσσα, που είναι το θεμέλιο αλλά και ο συνεκτικός κρίκος του ελληνικού έθνους.

Σε μια εποχή που συστηματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν πρότυπα που αποξενώνουν τους Έλληνες από την παράδοση και την Ιστορία.

Σε μια εποχή που τα κόμματα πρεσβεύουν ιδέες και εφαρμόζουν προγράμματα που οδηγούν στη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της Ελλάδας.

Σε μια εποχή που οι διανοούμενοι και οι ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι σε μεγάλο βαθμό διδάσκουν το δόγμα της ασυνέχειας, δηλαδή ότι το ελληνικό έθνος είναι δημιούργημα του ελληνικού κράτους και δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιότητα.

Σε μια εποχή που λόγω της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η ελληνική κρατική τηλεόραση, ενώ θα έπρεπε καθημερινά να μεταδίδει ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ με ήρωες και γεγονότα της Επανάστασης του 1821, δείχνει άλλα αντ’ άλλων.

Σε μια εποχή που η ελληνική κυβέρνηση ανέθεσε την ευθύνη για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 σε εθνοαποδομητές και σε άτομα που στην ουσία μισούν τον Ελληνισμό.

Σε μια εποχή που όλο αυτό το σύστημα που προανέφερα θέλει να μας αποξενώσει από την Ιστορία και τις ηρωικές μορφές των εθνικών μας αγώνων.

Σε μια εποχή που η νεολαία της πατρίδας μας γράφει συνθήματα στους τοίχους του τύπου «Ελληνας είσαι και φαίνεσαι», «Μετανάστες, μη μας αφήνετε μόνους μας με τους Ελληνες», «Να πεθάνουν οι Ελληνες, να ζήσουμε εμείς»…

Σε μια εποχή που η νεολαία της πατρίδας μας βεβηλώνει και βανδαλίζει συστηματικά τις προτομές, τα αγάλματα και τους ανδριάντες εθνικών ηρώων με συνθήματα αντεθνικά και ανθελληνικά.

Σε μια εποχή που γίνονται όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα… ένας Ελληνας, απόγονος των Πετμεζάδων και των Λιονταίων, που αγωνίστηκαν το 1821 για να ελευθερωθεί το Γένος, είπε σας εμάς, στην παρηκμασμένη Ελλάδα που μισεί τον εαυτό της, ότι «ξυπόλυτος ήλθα, ξυπόλυτος θα φύγω, γι’ αυτό αφήνω όλη την περιουσία μου στην Ελλάδα, γιατί αυτό προστάζουν οι αγωνιστές πρόγονοί μου».

Είναι ο 97χρονος Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος πλαστογράφησε την ταυτότητά του όταν ήταν 16 ετών, για να φαίνεται 18 και να δικαιούται να συμμετάσχει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή αυτό του «επέβαλλαν» οι νεκροί ήρωες πρόγονοί του.

Είναι ο Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος, αν και απέκτησε περιουσία και έγινε εφοπλιστής, δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τους αγώνες των προγόνων του και τα συμφέροντα της πατρίδας.

Είναι ο Ιάκωβος Τσούνης, ο οποίος ίδρυσε το Μουσείο «Ιάκωβος Τσούνης» στο Αίγιο, για να θυμίζει στους νεότερους τους ήρωες προγόνους μας και να μας εμπνέουν σε κάθε βήμα της ζωής μας.

Είναι ο 97χρονος έφηβος Ιάκωβος Τσούνης, ο σύγχρονος εθνικός ευεργέτης που δώρισε την περιουσία του (23.000.000 ευρώ) και 60 σκάφη αμφίβιων επιχειρήσεων στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, δίνοντας το μήνυμα προς όλους μας ότι υπεράνω όλων είναι η πατρίς.

Ελπίζω να καταλάβαμε τώρα γιατί θέλουν να μας αποξενώσουν από τους ήρωες προγόνους μας, από τους αγωνιστές των εθνικών μας αγώνων.

Γιατί, αν το καταφέρουν, δεν θα ενδιαφέρονται οι Έλληνες για τα εθνικά μας θέματα.
Γιατί, αν το καταφέρουν, όταν χρειαστεί, οι (Νεο)Ελληνες δεν θα θελήσουν να υπερασπιστούν την πατρίδα, όπως το έκαναν οι πρόγονοί μας πάντοτε όποτε τους κάλεσε η πατρίδα.

Γιατί, αν το καταφέρουν, δεν θα ξαναβρεθούν άλλοι Ελληνες, όπως ο Ιάκωβος Τσούνης (1925), ο οποίος στα 97 χρόνια του δώρισε ολόκληρη την περιουσία του στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Είναι καιρός, 200 χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, μια επανάσταση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, εμείς οι Ελληνες, οι απλοί πολίτες, να αναθεωρήσουμε πολλά, για να ολοκληρώσουμε κάποια στιγμή την Επανάσταση, να δικαιώσουμε τον αγώνα των προγόνων μας και να αποκτήσει η Ελλάδα την πραγματική ανεξαρτησία της.

πηγή: https://www.newsbreak.gr/apopseis/169252/yperano-olon-i-patris/