Στις 04 και 05 Φεβρουαρίου 2021, τηρώντας όλα τα απαραίτητα υγειονομικά πρωτόκολλα για την πρόληψη της μετάδοσης και διασποράς του νέου κορωνοϊού, πραγματοποιήθηκαν οι τελετές ορκωμοσίας των Νεοσύλλεκτων Οπλιτών Θητείας της 2021 Α΄ ΕΣΣΟ.
#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy
Οι μηνιαίοι κατώτατοι μισθοί στις χώρες της ΕΕ, κυμαίνονται από 332 ευρώ έως 2202 ευρώ. Οι κατηγοριοποιήσεις της κλίμακας, απαντώνται στην γεωγραφία της γηραιάς ηπείρου. Οι ανατολικές χώρες είναι οι πιο φτωχές, ο νότος λίγο πιο πάνω ενώ η κεντρική και βόρεια Ευρώπη υπερέχουν.
Η Κύπρος μαζί με την Δανία, την Ιταλία, την Αυστρία, την Φιλανδία και την Σουηδία αποτελούν εξαιρέσεις από τα κράτη μέλη της ΕΕ που έχουν θεσπίσει από την 1η Ιανουαρίου 2021 «εθνικούς κατώτατους μισθούς».
Τα 21 κράτη μέλη της ΕΕ που έχουν εθνικούς κατώτατους μισθούς, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, μπορούν να χωριστούν σε τρεις ξεχωριστές κατηγορίες βάσει του ύψους του μισθού.
Οι χαμηλόμισθοι
Από τα 21 κράτη της ΕΕ που θέσπισαν κατώτατους μισθούς, τα 10, που βρίσκονται μάλιστα στην Ανατολική Ευρώπη, είχαν κατώτατους μισθούς κάτω από 700 ευρώ το μήνα: Βουλγαρία (332 ευρώ), Ουγγαρία (442 ευρώ), Ρουμανία (458 ευρώ), Λετονία (500 ευρώ), Κροατία (563 ευρώ), Τσεχία (579 ευρώ), Εσθονία (584 ευρώ), Πολωνία (614 ευρώ), Σλοβακία (623 ευρώ) και Λιθουανία (642 ευρώ).
Η μεσαία κατηγορία
Στον ευρωπαϊκό νότο βρίσκονται τα 5 κράτη μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, όπου οι κατώτατοι μισθοί κυμαίνονταν από 700 ευρώ και λίγο πάνω από 1 100 ευρώ το μήνα: Ελλάδα (758 ευρώ), Πορτογαλία (776 ευρώ), Μάλτα (785 ευρώ), Σλοβενία ( 1 024 €) και Ισπανία (1 108 €).
Οι πλούσιοι της Ευρώπης
Στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη είναι συγκεντρωμένα τα πλούσια κράτη μέλη που οι κατώτατοι μισθοί τους οποίους έχουν θεσπίσει, κυμαίνονται από 1.500 ευρώ το μήνα μέχρι 2.202: Γαλλία (1.555 ευρώ), Γερμανία (1.614 ευρώ), Βέλγιο (1.626 ευρώ), η Ολλανδία (1.685 ευρώ), Ιρλανδία (1.724 ευρώ) και Λουξεμβούργο (2.202 ευρώ).
Την ετοιμότητα της νέας αμερικανικής κυβέρνησης να εγκαλέσει τις συμπεριφορές της Τουρκίας που δεν συνάδουν με το Διεθνές Δίκαιο και τις νατοϊκές της δεσμεύσεις υπογραμμίζει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υπενθυμίζοντας ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει υποσχεθεί να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη γραμμή στο πλαίσιο της δέσμευσης των ΗΠΑ προς τους συμμάχους τους. "Ως μέρος της δέσμευσής μας προς τους Συμμάχους μας, ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει υποσχεθεί να εγκαλέσει την τουρκική συμπεριφορά που δεν συνάδει με το Διεθνές Δίκαιο ή τις δεσμεύσεις της προς το ΝΑΤΟ", σημείωσε εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος απάντησε ερώτηση της ιστοσελίδας Hellas Journal.
Συνεχίζοντας, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε μήνυμα προς την Τουρκία αλλά και όλους τους συμμάχους και τους εταίρους των ΗΠΑ να αποφύγουν την αγορά ρωσικών οπλικών συστημάτων. Μάλιστα προειδοποίησε την Άγκυρα ότι ενδεχόμενη μη συμμόρφωση με τις προβλέψεις του νόμου CAATSA (Νόμος για την Αντιμετώπιση των Αντιπάλων της Αμερικής Μέσω Κυρώσεων) ενδέχεται να οδηγήσει στην επιβολή επιπλέον κυρώσεων. "Προτρέπουμε την Τουρκία, καθώς και όλους τους εταίρους και τους συμμάχους των ΗΠΑ, να αποφύγουν τις μελλοντικές αγορές ρωσικού οπλισμού, συμπεριλαμβανομένων επιπλέον των S-400, οι οποίοι φέρνουν στη Ρωσία έσοδα, πρόσβαση και επιρροή.
Οποιεσδήποτε τέτοιες συναλλαγές θα μπορούσαν να υπόκεινται σε ξεχωριστές και επιπλέον κυρώσεις CAATSA πέρα από εκείνων που έχουν ήδη επιβληθεί", σημείωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Υπό αυτό το πρίσμα, υπενθύμισε ότι η απόκτηση του ρωσικού συστήματος S-400 από την Άγκυρα θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της τεχνολογίας του ΝΑΤΟ και ότι αντιβαίνει στις συμμαχικές δεσμεύσεις της Τουρκίας. Μάλιστα ο Αμερικανός διπλωμάτης κάλεσε την Άγκυρα να εγκαταλείψει τον υπάρχοντα ρωσικό εξοπλισμό που έχει ήδη παραλάβει και χρησιμοποιήσει.
"Τα ρωσικά S-400 δεν είναι συμβατά με τον εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, απειλούν την ασφάλεια της τεχνολογίας του ΝΑΤΟ και δεν συνάδουν με τις δεσμεύσεις της Τουρκίας ως συμμάχου του ΝΑΤΟ.
Αυτή η σημαντική συναλλαγή με τη Ρωσία προκάλεσε τις κυρώσεις CAATSA (Νόμος για την Αντιμετώπιση των Αντιπάλων της Αμερικής Μέσω Κυρώσεων) σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ. Προτρέπουμε την Τουρκία να μην διατηρήσει το σύστημα (των S-400). Η Τουρκία είναι ένας μακροχρόνιος και πολύτιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η απόκτηση των S-400 έρχεται σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν όλοι οι Σύμμαχοι στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ του 2016 στη Βαρσοβία για τη μείωση των εξαρτήσεων από τον ρωσικό εξοπλισμό", τόνισε χαρακτηριστικά.
Η αμερικανική θέση "δεν έχει αλλάξει", διατράνωσε χθες ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, ο Τζον Κέρμπι. "Προτρέπουμε την Τουρκία να εγκαταλείψει το σύστημα S-400".
Αντιδρώντας στην παράδοση το 2019 στην Τουρκία της πρώτης συστοιχίας του συστήματος S-400, οι ΗΠΑ απέκλεισαν την Άγκυρα από το πρόγραμμα κατασκευής του σχεδόν αόρατου για τα ραντάρ F-35, κρίνοντας πως υπήρχε κίνδυνος να αποκαλυφθούν αμερικανικά τεχνολογικά μυστικά και πως το ρωσικό σύστημα είναι ασύμβατο με αυτά του NATO.
"Η Τουρκία είναι σύμμαχος εδώ και πολύ καιρό και διακεκριμένο μέλος του NATO, αλλά η απόφασή της να αγοράσει S-400 είναι ασύμβατη με τις δεσμεύσεις της ως συμμάχου των ΗΠΑ και του NATO", τόνισε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
"Η Τουρκία είχε πολλές ευκαιρίες τα τελευταία δέκα χρόνια να αγοράσει το (ανταγωνιστικό) σύστημα Patriot από τις ΗΠΑ, αλλά προτίμησε να αγοράσει το S-400, γεγονός που προσφέρει στη Ρωσία έσοδα, πρόσβαση και επιρροή", πρόσθεσε.
Πέραν της εκδίωξης της Τουρκίας από το πρόγραμμα κατασκευής των F-35, η Ουάσινγκτον απαγόρευσε τον Δεκέμβριο τη χορήγηση οποιασδήποτε άδειας για την εξαγωγή όπλων στην SSB, την τουρκική κρατική υπηρεσία που είναι αρμόδια για τις προμήθειες στρατιωτικού υλικού, προκειμένου να τιμωρήσει την Άγκυρα για την αγορά του ρωσικού συστήματος.
Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε τον Ιανουάριο την ελπίδα ότι θα καταλήξει σε συμβιβασμό με την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν που θα επιτρέψει η Άγκυρα να επανενταχθεί στο πρόγραμμα κατασκευής των F-35, όμως οι επαφές ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τη δική του κυβέρνηση είναι περιορισμένες.
Μολονότι η Άγκυρα γνωστοποίησε την Τρίτη πως ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας και στενός συνεργάτης του προέδρου, ο Ιμπραήμ Καλίν, συνομίλησε με τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου και πως οι δύο άνδρες εξέφρασαν την "βούληση να αποκατασταθούν ισχυρές, διαρκείς και εποικοδομητικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες την περίοδο που ξεκινά", ο κ. Μπάιντεν δεν είχε ακόμη μιλήσει τηλεφωνικά με τον κ. Ερντογάν μέχρι χθες Παρασκευή.
πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3523878/austiro-minuma-mpainten-se-erntogan-telos-stin-agora-rosikon-oplon-allios-kuroseis
Τήν στιγμή πού θέτουν ζήτημα γκρίζων ζωνῶν στίς διερευνητικές – Ὀργανώσεις μεταναστῶν -ἀριστεριστῶν διεδήλωσαν στήν Ἀθήνα ὑπέρ τῶν «κοινῶν ἀγώνων» λαῶν Ἑλλάδος – Τουρκίας!
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ὅτι ἡ Ἑλλάς δέν ἀποδέχεται νά συζητήσει θέμα γκρίζων ζωνῶν στίς διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Ἑλλάδος – Τουρκίας οἱ ὁποῖες ἄρχισαν τήν περασμένη ἑβδομάδα στήν Κωνσταντινούπολη. Καί σωστά. Αὐτήν τήν σταθερή καί παγία ἄρνησή της ἀπό τό 2002 πού ἄρχισαν οἱ συνομιλίες αὐτές ἕως καί τό 2019 τήν συνώδευε ὅμως καί μέ μία πειστική ἄσκηση κυριαρχίας κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή:
Ὅλοι ἀνέκαθεν οἱ Ὑπουργοί Ἐθνικῆς Ἀμύνης προσέγγιζαν τό μικρό αὐτό σύμπλεγμα τῶν βραχονησίδων εἴτε ἀπό ἀέρος εἴτε διά θαλάσσης καί ἔρριπταν ἕνα στεφάνι στήν θάλασσα στήν μνήμη τῶν τριῶν ἡρωικῶν πιλότων τοῦ ἑλικοπτέρου πού κατέπεσε τήν μοιραία γιά τόν Ἑλληνισμό ἐκείνη βραδιά: τοῦ Βλαχάκου, τοῦ Γιαλοψοῦ καί τοῦ Καραθανάση.
Δέν ὑπῆρξαν ἥρωες κατά λάθος οἱ συγκεκριμένοι. Ὑπῆρξαν ἥρωες ἀπό ἐπιλογή. Εἶχαν τήν δυνατότητα καί τήν σχετική ἄδεια νά προσνηωθοῦν σέ τουρκική φρεγάτα ἐκείνη τήν βραδιά γιά νά μήν συντριβοῦν, ἀλλά εἶπαν ὄχι. Ἀρνήθηκαν τόν ἐξευτελισμό μέ τίμημα τήν ἀπώλεια τῆς ζωῆς τους, πέφτοντας γιά τήν πατρίδα.
Στό παρελθόν λοιπόν Ὑπουργοί Ἀμύνης ὅπως ὁ Δημήτρης Ἀβραμόπουλος ἀπό τήν ΝΔ ἤ ὁ Πάνος Καμμένος ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, ἔστω ὑπό ἀντίξοες συνθῆκες, προσέγγιζαν αὐτή τήν ἀποφράδα ἡμέρα τά Ἴμια καί ἔκαναν τό καθῆκον τους. Δυστυχῶς ἀπό πέρυσι ὅταν ὁ μαρτυριάρης Ὑπουργός Ἀμύνης τῆς Τουρκίας Χουλουσί Ἀκάρ ὑπεστήριξε ὅτι ὑπάρχει συμφωνία νά μήν προσεγγίζουμε τά Ἴμια αὐτήν τήν ἡμέρα –γεγονός πού ἀποτελεῖ καί ξεκάθαρη ἄσκηση κυριαρχίας, ἡ παράδοσις αὐτή πού ἄφηνε ζωντανή τήν κυριαρχία μας στήν περιοχή ἐγκατελείφθη.
Μέ συνέπεια νά πανηγυρίζουν οἱ Τοῦρκοι ἀπό τό περασμένο Σάββατο ἐπειδή δέν τολμήσαμε νά πᾶμε στά Ἴμια. Καί νά προβάλλουν στά μέσα τους δικές τους φρεγάτες ἀνεμίζουσες τήν σημαία μέ τήν ἡμισέληνο γύρω ἀπό τά νησάκια πού ἕως τό ἔτος 1995 ἡ ἀμερικανική ὑδρογραφική ὑπηρεσία ἐνεφάνιζε στούς χάρτες της ὡς ἑλληνικά! Ἡ προσκειμένη στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν «Γενή Σαφάκ» ἔγραψε θριαμβευτικά τό Σάββατο: «Οἱ Ἕλληνες δέν πῆγαν στά Ἴμια γιά πρώτη φορά τά τελευταῖα εἰκοσιπέντε χρόνια». Μέ συνέπεια νά ἐρωτᾶται κανείς πῶς θά ὁριοθετήσουμε ὑφαλοκρηπῖδα ἐπί ἀμφισβητουμένων νήσων καί βραχονησίδων; Πιό συγκεκριμένα ἡ «Γενή Σαφάκ» σημείωσε:
«Μάθαμε ὅτι οἱ ἑλληνικές ἀρχές, πού ἔρχονταν στίς βραχονησῖδες “Καρντάκ” κάθε χρόνο καί ρίχνουν στεφάνια, δέν ἔρχονται ἐφέτος. Ὅμως μέ τήν εὐκαιρία τῆς 25ης ἐπετείου τῆς κρίσεως στίς βραχονησῖδες ἕνα πολεμικό πλοῖο καί δύο σκάφη τῆς Ἀκτοφυλακῆς περιπολοῦν τήν περιοχή. Γιά πρώτη φορά σέ 25 χρόνια δέν ὑπῆρξε ἔντασις στίς βραχονησῖδες “Καρντάκ”».
Τό μέγα θέμα βεβαίως δέν εἶναι ὅτι δέν ἐτιμήθησαν οἱ ἥρωές μας στά Ἴμια ἀλλά –μέ ἐξαίρεση κάποιες ἐκδηλώσεις ἀποστράτων στήν Μακεδονία καί τήν Ἤπειρο καί δηλώσεις ὁρισμένων Βουλευτῶν τῆς ΝΔ– δέν ἔγινε καμμία ἐκδήλωσις μνήμης στήν πρωτεύουσα τῶν Ἀθηνῶν! Δέν εἶναι γκρίζα ζώνη καί ἡ Ἀθήνα, ὑποθέτουμε.
Προκειμένου ὅμως νά ἀπαγορευθεῖ ἀκόμη καί ἡ σκέψις διοργανώσεως μνημοσύνου στό μνημεῖο πού ἀνήγειρε ὁ Δῆμος Ἀθηναίων στήν ὁδό Ρηγίλλης τό 1997, ἀριστερίστικες ὀργανώσεις τό κατέλαβαν! Ἔκαναν ἐκεῖ συγκέντρωση τό Σάββατο μέ συνθήματα ὑπέρ τῆς ἀδελφοσύνης Ἑλλάδος – Τουρκίας! Μέ τήν ἀνοχή τοῦ ἁρμοδίου Ὑπουργείου Δημοσίας Τάξεως –δυστυχῶς.
Ὅπως ἀνέφεραν στήν πρόσκλησή τους, «συγκεντρωθήκαμε γιά νά δείξουμε ὅτι ὁ διεθνισμός καί οἱ κοινοί ἀγῶνες τῶν λαῶν σέ Ἑλλάδα – Τουρκία καί Κύπρο εἶναι ἡ δική μας ἀπάντηση στούς ἀνταγωνισμούς τῶν ἀστικῶν τάξεων, στίς πολιτικές Ἐρντογάν – Μητσοτάκη καί στά σχέδια τῶν ἰμπεριαλιστικῶν δυνάμεων στήν περιοχή».
Οἱ διοργανωτές τῆς ἐκδηλώσεως ἀνέφεραν ὅτι «στή δική μας πολιτική προοπτική δέν ἔχουν θέση ὁ πόλεμος, ἡ καταστροφική γιά τό περιβάλλον πολιτική τῶν ἐξορύξεων στίς ΑΟΖ, ἡ ἀνθρωποθυσία γιά τά κέρδη τοῦ κεφαλαίου».
Στήν συγκέντρωση στήν πλατεῖα Ρηγίλλης μετεῖχαν ὁ Ἀντιφασιστικός Συντονισμός Ἀθήνας/Πειραιᾶ, Antinazi Zone/YRE, Δίκτυο γιά τά Κοινωνικά καί Πολιτικά Δικαιώματα, Δίκτυο Ἐλεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος/Ἐπιτροπή Ἀλληλεγγύης Στρατευμένων, Καμπάνια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ/Οἱ ναζί στή φυλακή, Κίνηση Ἀπελάστε τόν Ρατσισμό, Κυριακάτικο Σχολεῖο Μεταναστῶν, Στέκι Μεταναστῶν/ Κοινωνικό Κέντρο, Συντονισμός γιά τό Προσφυγικό Μεταναστευτικό.
Στήριξαν οἱ ὀργανώσεις: Ἀναμέτρηση-Ὁμάδα Κομμουνιστῶν-κομμουνστριῶν, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ, Ἀριστερή Ἑνότητα, Διεθνιστική Ἐργατική Ἀριστερά, Ἐργατικό Ἐπαναστατικό Κόμμα ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, Κόκκινο Νῆμα, ΝΑΡ γιά τήν Κομμουνιστική Ἀπελευθέρωση, Νεολαία Κομμουνιστική Ἀπελευθέρωση, Συνάντηση γιά μιά Ἀντικαπιταλιστική – Διεθνιστική Ἀριστερά, Ξεκίνημα-Διεθνιστική Σοσιαλιστική Ὀργάνωση, ΟΚΔΕ Σπάρτακος.
πηγή:https://www.estianews.gr/kentriko-thema/ntropi-panigyrizoyn-oi-tourkoi-epeidi-den-pigame-sta-imia/
Για τον Νίκο Βούτση, ο γιος του που συνελήφθη πρέπει να αντιμετωπιστεί με επιείκεια επειδή είναι "ημιπιτσιρικάς", 35 ετών. Εκτός τού ότι ο Γιώργος Βούτσης είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον Κόπολα όταν γύριζε τον "Νονό ΙΙ", φαίνεται ότι ο ημιπιτσιρικισμός διαρκεί περισσότερο στην Αριστερά
Αντώνης Πανούτσος
Στα 35 ο Γιώργος Βούτσης είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Ναπολέοντα όταν έγινε πρώτος ύπατος της Γαλλίας, τέσσερα χρόνια από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ όταν έπαιρνε Νομπέλ στη Φυσική και έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα όταν πήρε το Οσκαρ για τον "Νονό ΙΙ".
Έχει όλα τα δικαιώματα του πολίτη. Του επιτρέπεται να έχει οικογένεια, δίπλωμα οδήγησης, να ψηφίζει και να ψηφίζεται.
Όμως για τον Νίκο Βούτση, ο γιος του, που συνελήφθη για τη ρίψη φέιγ βολάν έξω από το γραφείο της γ.γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου, πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιείκεια, αφού δεν είναι παρά ένας "ημιπιτσιρικάς".
Πέραν του νεολογισμού, "ημιπιτσιρικάς", υπάρχει η ουσία. Εκτός τού ότι ημιπιτσιρικάς ήταν ο Κουφοντίνας όταν δολοφόνησε τον Νίκο Μομφεράτο ή ο Αντερς Μπρέιβικ όταν δολοφόνησε 69 άτομα, έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση που στηρίχθηκε εν πολλοίς από τα Μέσα τις τελευταίες δεκαετίες: ότι εάν η αναφορά γίνει για "νεαρούς διαδηλωτές", "άτομα νεαρής ηλικίας που διαμαρτύρονταν", "μέλη νεολαιών", "νεαρούς του αντιεξουσιαστικού χώρου", αυτόματα η τρομοκρατική ενέργεια, σοβαρή ή λιγότερο σοβαρή, γίνεται αντίδραση μια καταπιεσμένης νεολαίας, που εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να αντιμετωπίσουμε με κατανόηση, επειδή για κάποιον απροσδιόριστο από τον νόμο λόγο είμαστε ένοχοι.
Μια μορφή εθιμικού δικαίου για το οποίο για πρώτη φορά προσδιορίζονται και τα ηλικιακά όρια, αφού ο Νίκος Βούτσης (πρώην Πρόεδρος της Βουλής) είπε ότι το παιδί ήταν ημιπιτσιρικάς 35 χρόνων και όχι 40 όπως έγραψαν τα Μέσα. Μια θέση που προκαλεί ερωτήματα.
Πρώτον, πώς μπορούμε να λέμε ότι ένας πολίτης που κρίνεται αρκετά ώριμος για να ψηφίζει και να ψηφίζεται θεωρείται ότι έχει ελαφρυντικά λόγω νεαρής ηλικίας όταν παραβαίνει τον νόμο;
Δεύτερον, ποιες πράξεις συγχωρούνται μέχρι τα 35; Τα τρικάκια έξω από το γραφείο κυβερνητικού στελέχους προφανώς συγχωρούνται. Τα γκαζάκια κάτω από το αυτοκίνητο βουλευτή μάλλον όχι. Το βάψιμο των τοίχων έξω από τα γραφεία δικαστικών και δημοσιογράφων;
Και μην πει κάποιος "σιγά μωρέ τι κάνανε, τον τοίχο βάψανε, τρικάκια πετάξανε". Το βάψιμο των τοίχων, τα φέιγ βολάν, απέναντι από τα σπίτια πολιτικών αντιπάλων είναι δοκιμασμένη στον χρόνο μέθοδος.
Στο "War on the Mind: The Military Uses and Abuses of Psychology" o Πίτερ Γουάτσον (Peter Watson) γράφει ότι ήταν μια από τις μεθόδους των δυνάμεων ασφαλείας στην εξέγερση της Μαλαισίας το 1948. Ζωγράφιζαν ένα μάτι στον τοίχο τού απέναντι σπιτιού από κάποιου που υπήρχε υπόνοια ότι συμπαθεί τους επαναστάτες για να του στείλουν το μήνυμα: "Σε παρακολουθούμε". Τον ίδιο στόχο που είχαν τα τρικάκια που πετάχτηκαν έξω από το γραφείο της Σοφίας Νικολάου.
πηγή:Protagon.gr
Πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Μαρτίου 2021
Στο πλαίσιο της εφαρμογής του μέτρου της ταυτόχρονης καταβολής των κύριων και επικουρικών συντάξεων το Διοικητικό Συμβούλιο του e-ΕΦΚΑ αποφάσισε στη συνεδρίαση της 4ης Φεβρουαρίου 2021 το ακόλουθο πρόγραμμα πληρωμής των κύριων και επικουρικών συντάξεων:
ΚΥΡΙΕΣ & ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
Σώτη Τριανταφύλλου
Η τρομοκρατία είναι προϊόν των ανθρώπινων ατελειών, της ανθρώπινης διανοητικής και ψυχικής ανεπάρκειας.
Μια ιστορική αναδρομή στον αναρχισμό & στις τρομοκρατικές οργανώσεις και εξηγεί τη συμπάθεια μέρους του κοινού έναντι των τρομοκρατών
Η συμπάθεια μέρους του κοινού έναντι των τρομοκρατών –οι πολλές αποχρώσεις εύνοιας και ανοχής– χρονολογείται από την εποχή του ρωσικού αναρχισμού του 19ου αιώνα. Ο ρωσικός αναρχισμός επηρέασε ολόκληρη την Ευρώπη και επωφελήθηκε από θετικές αναπαραστάσεις στο λαϊκό φαντασιακό. Οι αναρχικοί που χρησιμοποιούσαν βία –διαπράττοντας κυρίως δολοφονίες διακεκριμένων– θεωρούνταν ρομαντικοί ιδεαλιστές και οι επακόλουθες τιμωρίες τούς καθιστούσαν μάρτυρες. Δεν συμφωνούσαν όλοι με αυτή την πρόσληψη: πολλοί αναρχικοί και αριστεροί διανοούμενοι της Μπελ Επόκ κατήγγειλαν τους τρομοκράτες για απάτη και προβοκάτσια, ενώ άλλοι εξύμνησαν τη βία ως μέσον ανατροπής και καταστροφής.
Ο αναρχισμός είχε αρνητική συνήχηση μέχρι το 1840, όταν ο Προυντόν με το βιβλίο του «Είναι η ιδιοκτησία κλοπή;» δικαιολογούσε τη βία για τον καλό σκοπό. Ακολούθησε μια μακρά σειρά θεωρητικών –Ερίκο Μαλατέστα, Κροπότκιν– και μια εξίσου μακρά σειρά οργανώσεων που εμπνέονταν από τις αναρχικές ιδέες, όπως, για παράδειγμα, η αμερικανική Ιndustrial Workers of the World ή οι αναρχοσυνδικαλιστές της Καταλονίας. Εννοείται ότι το τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια περίοδος μεγάλων εθνικών και κοινωνικών εντάσεων οι οποίες αποτελούσαν εύφορο έδαφος για την επαναστατική ρητορική. Μαζί με τη βιομηχανία αναπτυσσόταν το εργατικό κίνημα, μέρος του οποίου επέλεξε, ιδιαίτερα μετά τις ευρωπαϊκές εξεγέρσεις του 1848, τον δρόμο της βίας ως απάντηση στην καπιταλιστική βία και στη βία του κράτους.
Στον 19ο αιώνα η καπιταλιστική βία ήταν πολύ συγκεκριμένη: οι επαναστάτες αρχισυνδικαλιστές μπορούσαν να βρεθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στην εξορία. Οι διαδηλώσεις κατέληγαν συχνά σε σφαγές, όπως συνέβη στην καταστολή της Παρισινής Κομούνας, όταν συνελήφθησαν δεκάδες χιλιάδες εργάτες και σοσιαλιστές, από τους οποίους εκτελέστηκαν περίπου τριάντα χιλιάδες –ολόκληρη πόλη. Δεν ήταν το μοναδικό πολυαίμακτο γεγονός: στην Ανδαλουσία, στις ΗΠΑ και στη Ρωσία η «μπουρζουαζία» σκότωνε όχι μόνο με την πείνα αλλά και με σφαίρες.
Η απάντηση των μαζών ήταν: «όλα επιτρέπονται», «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», «διαρκής επανάσταση», «προπαγάνδα μέσω πράξεων» (Μαλατέστα, Αντρέα Κόστα). Παραλλήλως, αναπτυσσόταν ο αναρχικός Τύπος που υπερασπιζόταν την επαναστατική βία και περιέγραφε, μεταξύ άλλων, πώς κατασκευάζονταν τα εκρηκτικά.
Οι διαφωνίες δεν έλειπαν –ο Κροπότκιν αναρωτιόταν αν ένα κοινωνικό οικοδόμημα αιώνων μπορούσε να γκρεμιστεί με μερικά κιλά δυναμίτη– αλλά η κατεύθυνση του μηδενισμού ήταν σαφής και οι Ευρωπαίοι αναρχικοί μιμούνταν τους Ρώσους: το τέλος του 19ου αιώνα ήταν η χρυσή εποχή των πολιτικών δολοφονιών, αν μπορούμε να το διατυπώσουμε έτσι. Πολλές απόπειρες δολοφονίας κατέληγαν στον θάνατο των μισητών προσώπων, άλλες σε περιπέτειες ελαφρώς κωμικοτραγικές – και η απόκριση των κυβερνήσεων ήταν πάντοτε τα σκληρά αντίποινα.
Ενώ η οικονομία και η νομοθεσία αναπτύσσονταν, στο στόχαστρο των αναρχικών τρομοκρατικών ομάδων έμπαιναν όλο και λιγότερο «αξιομίσητα» πολιτικά πρόσωπα. Συχνά, η βία απευθυνόταν σε μάλλον προοδευτικούς, φιλελεύθερους πολιτικούς με αποτέλεσμα υποψίες διείσδυσης προβοκατόρων στο αναρχικό κίνημα. Επειδή οι λαοί είχαν εξιδανικεύσει τους αναρχικούς, απέδιδαν οποιαδήποτε υπερβολή και αδικία διέπρατταν σε δόλιες δυνάμεις της μπουρζουαζίας. Στον 20ό αιώνα, αν και η ιστορία του αναρχισμού και της αριστερής τρομοκρατίας είναι περίπλοκη, μπορούμε να πούμε, σε αδρές γραμμές, ότι το αναρχικό κίνημα διασπάστηκε κι ότι για μια στιγμή του χρόνου κυριάρχησε ο πασιφισμός και ο «νόμιμος» αναρχοσυνδικαλισμός ο οποίος χρησιμοποιούσε τη βία ως απάντηση, όχι ως πρωτοβουλία.
Ώσπου φτάσαμε στο πιο πρόσφατο φαινόμενο των τρομοκρατικών οργανώσεων των δεκαετιών 1965-1985 –Ερυθρές Ταξιαρχίες, Φράξια Κόκκινος Στρατός, Ενωμένος Κόκκινος Στρατός (Ιαπωνία)– που σχετίζονταν περισσότερο με την εξτρεμιστική αριστερά, τον μαοϊσμό, τις λατινοαμερικανικές ομάδες αντάρτικου πόλεων (όπως οι Τουπαμάρος), και λιγότερο με τον αναρχισμό του 19ου αιώνα.
Το κύμα των δολοφονιών, των απαγωγών και των ληστειών εκείνης της εικοσαετίας αποσταθεροποίησε την Ιταλία και τη Γερμανία και δίχασε για κάποιο διάστημα την κοινή γνώμη, μέρος της οποίας φρονούσε ότι οι τρομοκράτες ήταν η ηρωική πλευρά της συμβιβασμένης, εξημερωμένης ευρωπαϊκής αριστεράς.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, αριστεροί διανοητές και μέσα ενημέρωσης πρόβαλλαν τις ενέργειες των τρομοκρατικών οργανώσεων με ένα μείγμα εξιδανίκευσης και κιτρινισμού: στη σκηνή παιζόταν μια συναρπαστική ταινία δράσης με επαναστάτες που επιζητούσαν να καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα «στην καρδιά του Κράτους» και με τις δυνάμεις ασφαλείας να τους καταδιώκουν.
Στην Ιταλία η αρχική συμπάθεια στις Ερυθρές Ταξιαρχίες αποδίδεται συνήθως στον ιστορικό συμβιβασμό του Χριστιανοδημοκρατικού και του Κομμουνιστικού Κόμματος που απογοήτευσε την επαναστατική αριστερά η οποία, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, παρέμενε πιστή στις αρχές και τις αναπαραστάσεις του 19ου αιώνα, στην πρόσληψη της μπουρζουαζίας ως φορέα σήψης, παρακμής και εκμετάλλευσης.
Ωστόσο, πολλά είχαν αλλάξει από τον 19ο αιώνα και, παρά τη μακρά λίστα των εγκλημάτων των Ερυθρών Ταξιαρχιών, η εξάρθρωση της οργάνωσης έγινε τόσο μέσω των μαζικών συλλήψεων, όσο και μέσω της ενδόρρηξής της –μετά τη δολοφονία του Άλντο Μόρο και κυρίως του Ρομπέρτο Πέτσι το 1981, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες διασπάστηκαν. Κανείς βεβαίως δεν τιμωρήθηκε με τον τρόπο του 19ου αιώνα και η στήριξη της αριστερής τρομοκρατίας συνεχίστηκε και συνεχίζεται στους ακαδημαϊκούς κύκλους από μια θέση άνεσης και ασφάλειας. Οι αριστεροί ζηλωτές των πανεπιστημίων έχουν κύρος και λάμψη.
Η γερμανική Φράξια Κόκκινος Στρατός, γνωστή ως Ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ, προερχόταν επίσης από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και εφάρμοζε τις μεθόδους της «μαύρης τρομοκρατίας», δηλαδή όχι μόνο δολοφονίες προσώπων αλλά τρομοκρατικές ενέργειες στις οποίες εμπλέκονταν αθώα πλήθη. Η εγκαρδιότητα για τη Φράξια συνδεόταν τότε, εκτός από την ολοφάνερη αίσθηση του ανήκειν στην ευρύτερη αριστερή παράταξη, με την αλληλεγγύη στο παλαιστινιακό κίνημα με το οποίο οι Μπάαντερ και Μάινχοφ διατηρούσαν στενές σχέσεις: οι τρομοκράτες εκπαιδεύονταν σε παλαιστινιακά στρατόπεδα στην Ιορδανία.
Το 1977 πολλά ΜΜΕ και διανοούμενοι, συγγραφείς, σκηνοθέτες, φάνηκαν συντετριμμένοι όταν οι επικεφαλής της οργάνωσης βρήκαν τον θάνατο στις φυλακές του Στάμχαϊμ. Οι συνθήκες απομόνωσης στις οποίες κρατούνταν είχαν προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες: στο Στάμχαϊμ τους είχε επισκεφτεί ο Ζαν-Πολ Σαρτρ ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να στηρίξει τον αριστερό σεχταρισμό σε όλες του τις εκδοχές και εκδηλώσεις.
Η ευρωπαϊκή αριστερή τρομοκρατία κινητοποίησε προαιώνια λαϊκά αντανακλαστικά. Η απόφαση ανθρώπων να ζήσουν στην παρανομία, να παραβιάσουν τους νόμους, γραπτούς και άγραφους, ασκούσε και συνεχίζει να ασκεί κάποια γοητεία, εφόσον αυτό που ονομάζουμε ξανά και ξανά ηθικό πλεονέκτημα αποτελεί αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα. Οι λαοί θαμπώνονται εύκολα, τόσο από χαρισματικούς ηγέτες όσο κι από διαταραγμένα άτομα που κάνουν ριψοκίνδυνες επιλογές: όσο ο Χίτλερ είχε σκοτεινό χάρισμα, τόσο είχαν και πολλοί που τοποθετούνταν στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Αν εξετάσει κανείς από κοντά μια από αυτές τις εξτρεμιστικές οργανώσεις –ένα λιγότερο μελετημένο παράδειγμα είναι ο ιαπωνικός Ενωμένος Κόκκινος Στρατός– θα διαπιστώσει όχι μόνο τις προφανείς και χιλιοειπωμένες ομοιότητες με τον φασισμό, αλλά την περαιτέρω εξτρεμοποίησή του: την έλξη προς το απόλυτο άκρο του αυταρχισμού και του κοινωνικού μίσους από το οποίο πέφτεις, κατά κάποιον τρόπο, σε μια ζοφερή άβυσσο.
Το άκρο αυτό που επίσης εκπροσωπούν οι δολοφόνοι κατά συρροήν –ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ή ο Night Stalker του Λος Άντζελες– προκαλεί ενδιαφέρον, δέος, ακόμα και ερωτικά αισθήματα. Ό,τι ταράζει την ανία του μικροαστού, ότι απειλεί την κανονικότητα, μοιάζει να έχει βαθύ και δυσερμήνευτο νόημα. Το κοινό δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα κι ότι η τρομοκρατία είναι προϊόν των ανθρώπινων ατελειών, της ανθρώπινης διανοητικής και ψυχικής ανεπάρκειας.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/700707_h-sagini-tis-tromokratias»