Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021

Όταν φρίττει ο Μάρξ κι ο Λένιν χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, με τα καμώματα της Ελληνικής αριστεράς


 

Ξέρετε γιατί ο Τσίπρας τα βάζει με τις πολυεθνικές του φαρμάκου κι έχει φαγωθεί να τους πάρει την πατέντα του εμβολίου και να την μοιράσει; Όχι από συνεπή αριστερή αντιμονοπωλιακή ιδεολογία (όπως θα υπέθετε κάποιος καλοπροαίρετος), αλλά διότι μετά από έναν χρόνο πανδημίας έχει αποφασίσει ότι ο κορονοϊός ευνοεί πολιτικά τον …Μητσοτάκη. Πέρυσι τέτοιο καιρό θεωρούσε το κορονοϊό αριστερό, αλλά τώρα έχει κάνει στροφή 360 μοιρών (το θυμάστε αυτό, έτσι;) και πιστεύει ακριβώς το ανάποδο.

Γιατί αλήθεια ο Αλέξης θεωρεί ότι ο κορονοϊός ευνοεί τον Μητσοτάκη; Μα, εκ του αποτελέσματος. Αφού έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος με πανδημία και οικονομική καταστροφή αλλά ο Μητσοτάκης παραμένει πολιτικά αλώβητος, τότε είναι φανερό ότι για κάποιον άγνωστο λόγο η αρρώστια είναι ιδεολογικοπολιτική φιλενάδα της δεξιάς. Οπότε προϋπόθεση για να προκόψει η αριστερά απέναντι στην καταραμένη δεξιά, είναι να φύγει από την μέση ο κορονοϊός. Εντάξει, μας βολεύει όλους αυτή η γραμμή.

Θα μου πείτε βέβαια πως αυτή η ανάλυση μπατάρει άγαρμπα προς τον κομπογιαννιτισμό, πλην μην αμφιβάλετε πως έτσι λειτουργούν εκεί στην αντιπολίτευση. Έχουν τόση ένδεια ερμηνευτικών εργαλείων για τον σύγχρονο κόσμο, που το ‘’βλέποντας και κάνοντας’’ (για το οποίο κατηγορούν τον Μητσοτάκη) είναι η ραχοκοκαλιά της πολιτικής τους. Πριν έναν χρόνο πίστευαν ακράδαντα ότι ο κορονοϊός ήταν μια φωτοτυπία των  μνημονίων που θα την καβαλίκευαν (όπως έκαναν το 2010) και θα έφταναν ξανά έφιπποι στο Μαξίμου. 

Δώδεκα μήνες μετά και βλέποντας την δημοσκοπική τους κατάντια, αποφάσισαν ότι η ύφεση, οι περιορισμοί κινήσεων, τα λουκέτα και ο φόβος ευνοούν τον Μητσοτάκη και βλάπτουν τον Σύριζα. Οπότε το γύρισαν το παραμύθι και έγιναν διαπρύσιοι οπαδοί της κανονικότητας, στις πλάτες της οποίας έχουν εναποθέσει πλέον την πολιτική και δημοσκοπική τους ανάκαμψη. 

Και ποιος παρακαλώ εμποδίζει την γρήγορη έλευση της κανονικότητας; Μα οι πολυεθνικές του φαρμάκου που δεν παράγουν αμέσως τα εμβόλια για να τελειώσουμε με τον κορονοϊό. Οπότε βουρ να τους πάρουμε την πατέντα, μπας και δούμε άσπρη μέρα. 

Βεβαίως είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος, που ένα κόμμα του πιστεύει ότι μια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και οικονομικό στρίμωγμα των μαζών, ευνοεί τους εκπροσώπους της αστικής τάξης δηλαδή τα δεξιά κόμματα. Επίσης είναι η πρώτη φορά που η αριστερά υιοθετεί την άποψη ότι η κανονικότητα και η ανάπτυξη που θα έρθει με το τέλος μιας κρίσης, θα την βγάλουν στον πολιτικό αφρό. Συνήθως η αριστερά ακούει κανονικότητα και φτύνει στον κόρφο της. Το Μαοϊκό ‘’παγκόσμια αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση’’ φαίνεται πως δεν ισχύει πια. 

Πρόκειται για ιδεολογικές κωλοτούμπες που θα έκαναν τον Μαρξ να φρίξει και τον Λένιν να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, όμως τι να κάνει και ο άχαστος Αλέξης; Ψάχνει μια φόρμουλα για να επιβιώσει απέναντι σ’ έναν ‘’Κούλη’’ που περνά από πάνω τους σαν οδοστρωτήρας. 

Τέλος πάντων, ας συνεχίσουν τον αντιμονοπωλιακό τους αγώνα, κακό δεν κάνουν παρά μόνο στον εαυτό τους. Όταν το μέγα διεθνές πρόβλημα είναι η εύρεση πρώτων υλών και η υψηλή τεχνολογία που απαιτείται για ένα τόσο δύσκολο προϊόν, ο Αλέξης πιστεύει ότι θα το λύσει χαρίζοντας (μετά από πετυχημένο δικό του παγκόσμιο αγώνα) την πατέντα σε φαρμακευτικές βιοτεχνίες της Ελευσίνας και της Παιανίας. 

Τι να πω, μακάρι. Να έρθει επιτέλους η κανονικότητα, να μπορέσουν κι αυτοί να κάνουν συνέδριο, διότι χωρίς αυτό –λέει- το χουν ρίξει στην εσωστρέφεια και δυσκολεύονται να ασκήσουν μαζική πολιτική. Άντε, με το καλό. 

πηγή:https://www.liberal.gr/apopsi/otan-frittei-o-marx-ki-o-lenin-chtupa-to-kefali-tou-ston-toicho/353596

Αϊνστάιν εναντίον Χίτλερ - Πότε έγινε ο στόχος πρώτης προτεραιότητας για τους ναζί δολοφόνους


 

 
Μία φωτογραφία που βγήκε έξι χρόνια πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δείχνει τι παιζόταν τότε στον κόσμο

Protagon Team


Πρόκειται για ένα στιγμιότυπο μιας «επικίνδυνης εποχής», λέει ο συγγραφέας του άρθρου, ο Κεντ Σολτ, η θύμηση της οποίας μας κάνει να αναρωτιόμαστε «τι θα είχε συμβεί στον κόσμο, αν…». 

Είμαστε στα 1933, ο τόπος είναι η Αγγλία, ένα παραθαλάσσιο χωριό ονόματι Κρόμερ. Στο ενσταντανέ βλέπουμε μία καλύβα και μπροστά της τέσσερις ανθρώπους. Ο ένας είναι ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, οι υπόλοιποι, δύο ένοπλοι άνδρες και μία γυναίκα, είναι σωματοφύλακες του επιστήμονα. 

Τι τους ήθελε τους σωματοφύλακες ο Αϊνστάιν; Επειδή ήταν Εβραίος, άρτι δραπετεύσας από το κράτος του Χίτλερ και φοβόταν μην τον σκοτώσουν γερμανοί πράκτορες. Μα, και γυναίκα σωματοφύλακας εν έτει 1933; Βέβαια! Ο ίδιος ο σοφός είχε να το παινεύεται: «Η ομορφιά των σωματοφυλάκων μου είναι… αφοπλιστική» έλεγε σε όσους τον επισκέπτονταν. 

Ο Σολτ θεωρεί τον Αϊνστάιν τον άνθρωπο «που ξεκλείδωσε το μυστήριο της ατομικής ενέργειας, και άλλα μυστικά του Σύμπαντος, και βοήθησε να ξεκινήσει η παραγωγή της πρώτης ατομικής βόμβας των ΗΠΑ». Συνεπώς «ήταν στόχος πρώτης προτεραιότητας για τους ναζί δολοφόνους», αφού «μόλις είχε φύγει από τη Γερμανία, αφού είχε εκφράσει την αντίθεσή του στον Αδόλφο Χίτλερ». 

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος απείχε έξι έτη από τις διακοπές στο Κρόμερ. Όμως από τον Ιανουάριο του 1933 ο Χίτλερ και το κόμμα του είχαν αναλάβει τον έλεγχο του γερμανικού κοινοβουλίου, ρίχνοντας τις πρώτες απειλητικές σκιές πάνω στη χώρα. «Το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης χτίστηκε τον Μάρτιο, στο Νταχάου. Οι λεγόμενοι “εχθροί του κράτους” άρχισαν να εξαφανίζονται. Καθώς ο Αϊνστάιν έγινε ανοιχτά επικριτικός για τους ναζί, οι εντάσεις μεταξύ του επιστήμονα και του Τρίτου Ράιχ κλιμακώθηκαν». 

Τον Απρίλιο οι ναζί ψήφισαν νόμο που απαγόρευε στους εβραίους να κατέχουν θέσεις στα πανεπιστήμια. Τον επόμενο μήνα, «τα δημοσιευμένα βιβλία του Αϊνστάιν ήταν μεταξύ αυτών που κάηκαν στις διαδηλώσεις από τους ναζιστές κακοποιούς και τους συνοδοιπόρους τους». 

Τέλος, «η κυβέρνηση κατέσχεσε τους τραπεζικούς λογαριασμούς του, και αυτό ήταν αρκετό: ο Αϊνστάιν ανακοίνωσε ότι παραιτείται από τη γερμανική του υπηκοότητα και ότι φεύγει για πάντα» από τη Γερμανία. «Ήταν Εβραίος, και αυτή η κίνηση πολύ συνετή». 

Ο αρθρογράφος λέει ότι ο Χίτλερ ήταν αμετάπειστος όσον αφορά την εκκαθάριση των γερμανικών πανεπιστημίων από το ισραηλίτικο στοιχείο. Προτιμούσε να υποχωρήσει η επιστήμη της Γερμανίας, παρά να υποχωρήσει ο ίδιος από τις ούλτρα αντιεβραϊκές θέσεις του. 

Οσο ο Αϊνσταϊν εξαπέλυε επιθέσεις στον Χίτλερ, άλλο τόσο και ο φιλοχιτλερικός Τύπος εξαπέλυε επιθέσεις στον Αϊνστάιν: «Του έγραψαν άρθρα υβριστικά, συκοφαντικά, δημοσίευσαν και μία φωτογραφία του με τη φριχτή λεζάντα: ΟΧΙ ΑΚΟΜΗ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ!» 

Το ίδιο είχαν κάνει και στον εβραίο φιλόσοφο και συνεργάτη του Αϊνστάιν, τον Τεοντόρ Λέσινγκ, που δολοφονήθηκε από άγνωστους στην Τσεχοσλοβακία λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία της φωτογραφίας του με το ίδιο σύνθημα: ΟΧΙ ΑΚΟΜΗ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ!» 

Ο αρθρογράφος λέει ότι εκείνη τη χρονιά επικρατούσε αναβρασμός στο Νησί εξαιτίας των φημών που ήθελαν τους Γερμανούς πράκτορες να αλωνίζουν, έχοντας ανά χείρας λίστα προγραφών. «Στην κορυφή της ήταν γραμμένο το όνομα του Αϊνσταϊν» υποστηρίζει ο Σολτ. Κάποτε άκουσε και ο ίδιος ότι είχε επικηρυχθεί από τους ναζί για 5.000 λίρες. «Δεν ήξερα ότι το κεφάλι μου άξιζε τόσα λεφτά» είπε τότε, όπως μας πληροφορεί ο Σολτ. 

Στο παραθαλάσσιο καλύβι του Κρόμερ ο επιστήμονας πήγε προσκεκλημένος του Ολιβερ Λόκερ-Λάμπσον, βουλευτή και πιλότου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος είχε φροντίσει να προσλάβει σωματοφύλακες. «Αν και ουδέποτε υπήρξαν στοιχεία ότι ναζί πράκτορες έψαχναν τον Αϊνστάιν στα χωράφια του Κρόμερ τον Σεπτέμβριο του 1933, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα το έκαναν αν είχαν την ευκαιρία» λέει ο αρθρογράφος.

 «Τον επόμενο μήνα ο Αϊνστάιν, ήδη αποξενωμένος από την πρώτη σύζυγό του, μπάρκαρε για την Αμερική. Εγκαταστάθηκε στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ, όπου εργάστηκε με ασφάλεια για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποτέ δεν πήγε ξανά στην Ευρώπη». 

Ο Σολτ σκέφτεται τι θα είχε συμβεί στον κόσμο αν οι Γερμανοί ναζί «είχαν καταφέρει να σκοτώσουν έναν από τους πιο βαθείς στοχαστές εκείνης της εποχής». Και αποφαίνεται ότι πρόκειται για «θαύμα». 

Σχολιάζοντας τελευταία φορά το ενσταντανέ που τον οδήγησε σε όλες τις παραπάνω σκέψεις, ο αρθρογράφος εκπλήσσεται: «Να ένας άνδρας που κάθεται και διαβάζει μπροστά σε μία καλύβα, λες και στον κόσμο τριγύρω του δεν υπάρχει κανένα κακό»… 


Πηγή: Protagon.gr

ΓΕΕΘΑ: Άσκηση Συνεργασίας Ελλάδας , ΗΠΑ και Κύπρου - Εν πλω εκτέλεση αποστολών και αμφίβιες επιχειρήσεις πλησίον ακτής


 Από την Δευτέρα 11 έως την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021, πραγματοποιήθηκε συνεκπαίδευση σε αντικείμενα Ναυτικών Ειδικών Επιχειρήσεων (MAROPS / NAVSOF Training) μεταξύ Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ) της Ελλάδας (Διοίκηση Υποβρύχιων Καταστροφών-ΔΥΚ), της Κύπρου (Μονάδα Υποβρύχιων Καταστροφών-ΜΥΚ) και των ΗΠΑ (Special Warfare Combatant-Craft Crewmen-SWCC), στη Σούδα της Κρήτης και στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή αυτής.

Η συνεκπαίδευση σχεδιάστηκε και συντονίστηκε από τη Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ (ΓΕΕΘΑ/ΔΔΕΕ) και συμπεριέλαβε αμφίβιες επιχειρήσεις πλησίον ακτής [Over the Beach (OTB) MAROPS] και νηοψίες (Visit, Board, Search and Seizure-VBSS) με πρακτική εκπαίδευση στο Εκπαιδευτικό Πλοίο ΑΡΗΣ. Επιστέγασμα των ανωτέρω ήταν η εν πλώ εκτέλεση αποστολών «field Training Exercises, Maritime Security Operations» σε συνεργασία με τη Φρεγάτα (Φ/Γ) ΚΑΝΑΡΗΣ του Πολεμικού Ναυτικού.

Η εν λόγω συνεκπαίδευση μεταξύ των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, ΗΠΑ και Κύπρου είχε ως σκοπό την επαύξηση της μαχητικής ικανότητας, την ενδυνάμωση των στενών δεσμών και τη διαλειτουργικότητα Συμμάχων και εταίρων και την εξάσκηση στην αντιμετώπιση σύγχρονων μορφών απειλών στο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου. Ταυτόχρονα αναδείχθηκε η υψηλή αξία της Κρήτης και ειδικότερα της Σούδας ως εκπαιδευτικού κέντρου, με ισχυρό αποτύπωμα στην ασφάλεια και την σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.

ΓΕΕΘΑ: Διμερής Διακλαδική Άσκηση "ΣΚΥΡΟΣ 2021", μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας - Εκτέλεση σύνθετων αεροναυτικών επιχειρήσεων ημέρα και νύχτα


 

Την Τρίτη 02 Φεβρουαρίου 2021, ολοκληρώθηκε η άφιξη της αποστολής προσωπικού και μέσων της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Αεροπορική Βάση της Τανάγρας στο πλαίσιο της διμερούς Διακλαδικής Άσκησης «ΣΚΥΡΟΣ 2021», η οποία θα διεξαχθεί από 02 έως 04 Φεβρουαρίου 2021.

Σκοπός της «ΣΚΥΡΟΣ 2021» είναι η εξάσκηση του προσωπικού στην εκτέλεση σύνθετων αεροναυτικών επιχειρήσεων, που θα διεξαχθούν ημέρα και νύχτα σε όλο το εύρος του FIR Αθηνών.

Η Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) θα συμμετάσχει με αεροσκάφη Mirage 2000 και F-16, το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) με μονάδες επιφανείας, ενώ η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία με τέσσερα αεροσκάφη RAFALE, δύο μεταγωγικά A400M Atlas και ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού Α330 MRTT.

Η Πέμπτη 04 Φεβρουαρίου 2021 έχει καθορισθεί ως Ημέρα Διακεκριμένων Επισκεπτών (Distinguished Visitor Day – DV DAY), η οποία προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία λόγω και της πρόσφατης υπογραφής συμφωνίας πρόσκτησης 18 αεροσκαφών RAFALE από τη χώρα μας. Την DV DAY θα παρακολουθήσουν η Στρατιωτική και Πολιτική Ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, ο Πρέσβης της Γαλλίας στην Αθήνα, Γαλλική Στρατιωτική Αντιπροσωπεία, Ακόλουθοι Άμυνας ξένων χωρών, καθώς και Έλληνες και Γάλλοι δημοσιογράφοι.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2021

Συντάξεις/Αναδρομικά: Ελεγκτικό Συνέδριο : - Το Ελληνικό Δημόσιο είναι υποχρεωμένο, να ικανοποίει τις αγωγές των συνταξιούχων Δημοσίου - Επιδίκασε αναδρομικά 32.691.10 ευρώ, για χρονικό διάστημα 24 μηνών




     1. Με την υπ΄αριθ. 1575/2020 απόφασή του το ΙΙ Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δικαίωσε δικαστικό συνταξιούχο, που είχε προβεί στην κατάθεση αγωγής την 23-05-2018 και διεκδικούσε  αναδρομικά 35.691,10 ευρώ αναλυόμενα ως εξής:

       α32.691.10 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 

1-5-2016 έως 31-5-2018 (24 μήνες) 

       β. 3.000,00 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση   λόγω ηθικής βλάβης

   2. Το ΙΙ Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην απόφασή του:

       α. Δικαίωσε  εν μέρει τον συνταξιούχο δικαστικό, υποχρεώνοντας το Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει το ποσό των 32.691,10 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής 

      β. Απέρριψε το αίτημα για επιδίκαση ποσού  3.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης


---------------------------------------------------------------------

Δείτε τα επίμαχα σημεία της απόφασης


Απόφαση 1575/2020

ΤΟ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΤΜΗΜΑ II

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 16 Ιανουαρίου 2020, με την ακόλουθη σύνθεση: .......

Για να δικάσει την από 23.05.2018 (Α.Β.Δ. Ε.Σ. ./2018) αγωγή, η οποία κατατέθηκε στην 1η Υπηρεσία Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου Νομού Αχαΐας (αριθ.πρωτ.37358/ 01.06.2018),

Του …, κατοίκου Πατρών (οδός …), ο οποίος παρέστη με έγγραφη δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, του πληρεξούσιου δικηγόρου του Βασιλείου Γαλανόπουλου (AM Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών 1155).

κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος παρέστη διά της Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Σπυριδούλας Θωμοπούλου.

Στη συζήτηση κλήθηκε να παραστεί και το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Αγίου Κωνσταντίνου αρ. 8) και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Διοικητή του, ο οποίος παρέστη διά της Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους Σπυριδούλας Θωμοπούλου.

Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε, το Δικαστήριο άκουσε:

Την εκπρόσωπο του Ελληνικού Δημοσίου και του ΕΦΚΑ, η οποία ζήτησε την απόρριψη της αγωγής, και

Τον Επιτροπεύοντα Πάρεδρο της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ο οποίος πρότεινε την έκδοση προδικαστικής απόφασης.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

Σκέφθηκε σύμφωνα με τον νόμο

Αποφάσισε τα εξής:

Γ. Με την υπό κρίση αγωγή, ο ενάγων, συνταξιούχος δικαστικός λειτουργός (επίτιμος Πρόεδρος Εφετών), ζητεί να υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 6.000,00 ευρώ και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να του καταβάλει, επίσης νομιμοτόκως, το ποσό των 29.691,10 ευρώ, ήτοι συνολικά 35.691,10 ευρώ. 

Από το ως άνω συνολικώς διεκδικούμενο ποσό ζητεί: 

α) το ποσό των 32.691.10 ευρώ, ως αποζημίωση κατά το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, άλλως με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, το οποίο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, αντιστοιχεί στη διαφορά των ποσών συντάξεων που έλαβε κατά το χρονικό διάστημα από 1.5.2016 έως 31.5.2018 και των ποσών που θα ελάμβανε, εάν δεν εφαρμόζονταν επί των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών οι διατάξεις της υποπαραγράφου Β.3 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν.4093/2012 και του άρθρου 13 του ν.4387/2016, 

β) το ποσό των 3.000,00 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης κατά το άρθρο 932 του Αστικού Κώδικα.

ΙΙ.Α. Σύμφωνα με το άρθρο 98 παρ. 1 περ. στ’ του Συντάγματος, οι διαφορές που αναφύονται από την απονομή συντάξεων δημόσιων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών, όσων έλκουν από αυτούς συνταξιοδοτικό δικαίωμα και των εξομοιούμενων προς αυτούς κατηγοριών – στις οποίες συγκαταλέγονται και οι εγειρόμενες διαφορές στο πλαίσιο της αδικοπρακτικής ευθύνης του Δημοσίου από τη θέσπιση και εφαρμογή συνταξιοδοτικών διατάξεων, εντός του ειδικού αυτού συνταξιοδοτικού συστήματος, που φέρονται ως αντιβαίνουσες σε υπέρτερης τυπικής ισχύος ρυθμίσεις – ανήκει στην ειδική αποκλειστική δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Αποκλείεται δε η κρίση άλλων δικαστηρίων επί των εν λόγω θεμάτων, ευθέως ή παρεμπιπτόντως (βλ. ΑΕΔ 1/2004, 4, 3/2002, 4/2001, Ε.Σ. Ολ. 484/2018, ΣτΕ Ολ. 2066/1999, 303/1998, ΣτΕ 1827/2010, 516/2004).

Β. Τα ανωτέρω ισχύουν με την επιφύλαξη της ειδικότερης δικαιοδοσίας του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος και των διατάξεων του οργανικού του Συντάγματος ν.3038/2002 (Α’ 180), επί ζητημάτων που αφορούν ειδικώς στους δικαστικούς λειτουργούς και δύνανται ταυτόχρονα να επηρεάσουν τη συνταξιοδοτική κατάσταση ευρύτερου κύκλου των προσώπων αυτών

Με βάση τα ανωτέρω, όταν, μετά την έναρξη ισχύος του ν.3038/2002, περί συγκρότησης του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 παρ. 2 του Συντάγματος, εισαχθεί στο Ελεγκτικό Συνέδριο διαφορά σχετική με συντάξεις δικαστικών λειτουργών, στην οποία τίθεται νομικό ζήτημα που μπορεί να επηρεάσει τη συνταξιοδοτική κατάσταση ευρύτερου κύκλου προσώπων, το Ελεγκτικό Συνέδριο υποχρεούται, κατ’ αρχήν, να παραπέμψει τη διαφορά αυτή στο ως άνω Ειδικό Δικαστήριο. 

III.Α. Ο συνταγματικός νομοθέτης έχει επιφυλάξει διαχρονικώς ειδικό υπηρεσιακό και συνταξιοδοτικό καθεστώς για τους δημόσιους λειτουργούς, υπαλλήλους και στρατιωτικούς (άμεσα και έμμεσα όργανα του Κράτους), που συνδέονται με ειδική νομική σχέση με το Κράτος (βλ. μεταξύ άλλων τη νομοθετική πράξη ΧΝΒ’ του 1861, άρθρα 94, 114 και 49 εδ. γ’ του Συντάγματος του 1927, άρθρα 61, 87 επ., 98 εδ. δ’ και 101 του Συντάγματος του 1952). 

Ειδικότερα, το Σύνταγμα του 1975, όπως ισχύει και μετά τις ύστερες αναθεωρήσεις του, περιλαμβάνει διατάξεις, από τις οποίες απορρέει, μεταξύ άλλων, η ιδιαίτερη θέση των δικαστικών λειτουργών (άρθρα 87 και επ.), των βουλευτών (άρθρα 59 και επ.), των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας 

Β.  Όπως δε συνάγεται από το σύνολο των ισχυουσών κατά τη θέσπιση του Συντάγματος του 1975 συνταξιοδοτικών διατάξεων (βλ. μεταξύ άλλων τις διατάξεις του α.ν.1854/1951 της 23/23 Ιουνίου 1951 «Περί απονομής των Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων», Α’ 182, του ν.3163/1955 «περί συνταξιοδοτήσεως του προσωπικού του Ι.Κ.Α.» Α’ 71), ως «σύνταξη» προεχόντως νοείται η ισόβια περιοδική παροχή που καταβάλλεται στους δημόσιους λειτουργούς, υπαλλήλους και στρατιωτικούς αντί μισθού και ως συνέχεια αυτού, μετά την αποχώρησή τους από την ενεργό υπηρεσία, για τη δε απονομή της εφαρμόζονται ενιαίοι κανόνες, προσαρμοσμένοι στην ιδιομορφία της σχέσης δημοσίου δικαίου που τους συνδέει με την υπηρεσία. 

Το ύψος αυτής πρέπει να τελεί σε εύλογη αναλογία προς τις αποδοχές ενέργειας, αναλόγως των ιδιαίτερων υπηρεσιακών συνθηκών εκάστης κατηγορίας, εξασφαλίζοντας γι’ αυτούς αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, ανάλογες της θέσης, των καθηκόντων, του χρόνου υπηρεσίας και της υπηρεσιακής τους εξέλιξης 


Δ.  Τούτο δε, ακόμη και όταν από τις παροχές αυτές δύνανται να επωφελούνται και οι δημόσιοι λειτουργοί, υπάλληλοι και στρατιωτικοί (βλ. ΣτΕ 226/2012) ή όταν πρόκειται για κοινωνικοασφαλιστικές παροχές που χαρακτηρίζονται σε επίπεδο νόμου ως «συντάξεις», υπό την έννοια της περιοδικώς καταβαλλόμενης παροχής, καθόσον αυτές δεν έχουν χαρακτήρα αμοιβής, όπως οι κατά τις ανωτέρω ρυθμίσεις συντάξεις των δημόσιων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών, που χορηγούνται στο πλαίσιο της ειδικής σχέσης που τους συνδέει με το Κράτος, αλλά τον χαρακτήρα ασφαλιστικής παροχής μετά την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου (βλ. ΑΕΔ 2/2004, Ε.Σ. Ολ. 137/2019, 244/2017).

Η δυνατότητα δε του δικαιούχου να απαιτήσει δικαστικώς την ικανοποίηση των σχετικών αξιώσεων από το Ελληνικό Δημόσιο και η παθητική νομιμοποίηση του τελευταίου, στις δίκες που έχουν ως αντικείμενο αποζημιωτικές αξιώσεις γεννηθείσες μέχρι τις 31.12.2016, δεν αναιρούνται από τη μεταφορά της αρμοδιότητας πληρωμής των συντάξεων από 1.1.2017 στον, συσταθέντα με το άρθρο 51 του ν.4387/2016 (Α’ 85), «Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης» (εφεξής «ΕΦΚΑ»), μεταφορά που συντελέστηκε με την κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 100 παρ. 1 εδ. β του ν.4387/2016 εκδοθείσα κ.υ.α. 124456/0092/13.12.2016 (Β’ 4074), με την οποία ορίστηκε ότι από την ως άνω ημερομηνία (1.1.2017) καταβάλλονται από τον ΕΦΚΑ και αναδρομικά συντάξεων του Δημοσίου, έστω και αν ανατρέχουν σε χρόνο προγενέστερο της ημερομηνίας αυτής.


Γ. Εξάλλου, για τις σχετικές αποζημιωτικές απαιτήσεις που γεννώνται από την εφαρμογή των οικείων συνταξιοδοτικών διατάξεων για το διάστημα από 1.1.2017 και εντεύθεν, κατά το οποίο η αρμοδιότητα πληρωμής των συντάξεων του Δημοσίου έχει μεταφερθεί στον ΕΦΚΑ, αλλά και για αντίστοιχες απαιτήσεις που γεννώνται κατά το διάστημα από 1.5.2018 και εφεξής, κατά το οποίο είχε ολοκληρωθεί η μεταφορά των αρμοδιοτήτων των συντάξεων του Δημόσιου τομέα στον ΕΦΚΑ, το Ελληνικό Δημόσιο εξακολουθεί να ευθύνεται για την ικανοποίηση των σχετικών αξιώσεων και να νομιμοποιείται παθητικώς στις σχετικές δίκες. Και τούτο, τόσο λόγω της κατά τα ανωτέρω εγγυητικής του θέσης στο εν λόγω ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς, που το καθιστά άνευ ετέρου διάδικο στις σχετικές δίκες, όσο και της αυτοτελούς αποζημιωτικής του ευθύνης που απορρέει από την θέσπιση διατάξεων, επί των οποίων προβάλλεται αντίθεση σε διατάξεις υπέρτερης τυπικής ισχύος.

 Η ευθύνη του δε αυτή και η αυτοτελής παθητική του νομιμοποίηση δεν αναιρούνται από την παράλληλη και εις ολόκληρον ευθύνη του ΕΦΚΑ, για την ικανοποίηση των απαιτήσεων που γεννώνται από 1.1.2017, 

Σε κάθε δε περίπτωση, είτε οίκοθεν, είτε στο πλαίσιο της συμμόρφωσης προς τη σχετική δικαστική απόφαση, το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να συμμορφωθεί, μέσω των οικείων υπηρεσιών του ΕΦΚΑ περί πληρωμής των αναδρομικών ποσών συντάξεων, κατά τα οριζόμενα στην κ.υ.α. 124456/0092/13.12.2016 (βλ. ανωτέρω παρούσα σκέψη V.B.).


Ζ. Κατόπιν αυτών, η υπό κρίση αγωγή, για την οποία δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, ως εκ του περιορισμού του καταψηφιστικού της αιτήματος για το ποσό μέχρι τις 6.000 ευρώ [βλ. άρθρο 274 παρ. 1 και 2 του ΚΔΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση της παραγράφου 2 αυτού, με το άρθρο 34 του ν.3659/2008 (Α’ 77), αναλόγως εφαρμοζομένου, βάσει του άρθρου 123 του π.δ.1225/1981, (βλ. Ε.Σ. Ολ. 1277/2018, 244/2017, II Τμ. 611/2017, III Τμ. 2052, 2053, 442/2017, ΣτΕ Ολ 660/2016, 3410/2014], έχει ασκηθεί αρμοδίως και κατά τα λοιπά παραδεκτώς, είναι δε περαιτέρω ερευνητέα, ως προς τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα.

VI.Α. Με την 164/2015 απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου του άρθρου 88 του Συντάγματος κρίθηκε ότι οι, θεσπισθείσες με τους νόμους 3833/2010 (άρθρο 1 παρ. 2), 3845/2010 (άρθρο τρίτο παρ. 6), 3865/2010 (άρθρο 11), 4002/2011 (άρθρο 2 παρ. 13), 4024/2011 (άρθρο 1 παρ. 10) και 4051/2012 (άρθρο 1 παρ. 1), περικοπές των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών εντάσσονται, όπως και αυτές των λοιπών συνταξιούχων του Δημοσίου, σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και προώθησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας, για την άμεση μείωση των κρατικών δαπανών και την εξεύρεση πόρων, με σκοπό, τόσο την αντιμετώπιση της έκτακτης οικονομικής ανάγκης, στην οποία βρέθηκε η Χώρα, όσο και τη βελτίωση της μελλοντικής δημοσιονομικής και οικονομικής κατάστασης, δεν υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο και, ως εκ τούτου, δεν θίγουν τις συνταγματικές αρχές της διάκρισης των λειτουργιών και της δικαστικής ανεξαρτησίας, λαμβανομένων υπόψη του ύψους, των χαρακτηριστικών τους και των συνθηκών, υπό τις οποίες θεσπίστηκαν.


 Προκειμένου δε να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, προβλέπεται η άμεση εφαρμογή των νέων, ενιαίων κανόνων υπολογισμού των συντάξεων και επί των ήδη συνταξιούχων του Δημοσίου, μέσω του επανυπολογισμού των συντάξεών τους κατά τους ορισμούς του άρθρου 14 του ν.4387/2016. 

Το τελευταίο αυτό άρθρο, αρχικώς όριζε στην παρ. 2 περ. α ότι οι, ήδη καταβαλλόμενες κατά την έναρξη ισχύος του εν λόγω νόμου, συντάξεις εξακολουθούν να καταβάλλονται μέχρι 31.12.2018 στο ύψος που είχαν διαμορφωθεί στις 31.12.2014, δηλαδή κατόπιν συνυπολογισμού των περικοπών που είχαν επέλθει στις συντάξεις του Δημοσίου κατ’ εφαρμογή των νόμων 4024/2011, 4051/2012 και 4093/2012, καθώς και της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων του άρθρου 11 του ν.3865/2010.

Περαιτέρω, προέβλεπε στην περ. β της ίδιας παραγράφου ότι, από 1.1.2019 και εφόσον το ποσό της σύνταξης, όπως υπολογίζεται, είναι μεγαλύτερο από το ήδη καταβαλλόμενο, το επιπλέον ποσό εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο ως προσωπική διαφορά, συμψηφιζόμενο κατ’ έτος, και ως την πλήρη εξάλειψή του, με την εκάστοτε αναπροσαρμογή των συντάξεων. 

Η τελευταία αυτή περίπτωση αντικαταστάθηκε, από 19.5.2017, με την παρ. 2 του άρθρου 1 του ν.4472/2017 (Α’ 74/19.5.2017), ορίζοντας ότι το τυχόν υπερβάλλον μετά τον επανυπολογισμό ποσό περικόπτεται μέχρι ποσοστού 18% επί της, καταβαλλόμενης κατά την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016, κύριας σύνταξης του δικαιούχου, περικοπή που, όμως, δεν συντελείται για το καταβαλλόμενο από 1.1.2019 ποσό σύνταξης, ενόψει της νεότερης διάταξης του άρθρου 1 παρ. 1 του ν.4583/2018 (Α’ 212).

 

VΙΙ.Α.  Ο ενάγων είναι τέως δικαστικός λειτουργός (επίτιμος Πρόεδρος Εφετών), ο οποίος κατέστη συνταξιούχος το έτος 2014, ήτοι πριν από την έναρξη εφαρμογής του ν.4387/2016 (12.5.2016). 

Με την ένδικη αγωγή του, ζητεί να υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 6.000,00 ευρώ και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να του καταβάλει, επίσης νομιμοτόκως, το ποσό των 29.691,10 ευρώ, ήτοι συνολικά 35.691,10 ευρώ. 

Από το ως άνω συνολικώς διεκδικούμενο ποσό ζητεί 

α) το ποσό των 32.691,10 ευρώ, ως αποζημίωση κατά το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, άλλως με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, το οποίο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, αντιστοιχεί στη διαφορά των ποσών συντάξεων που έλαβε κατά το χρονικό διάστημα από 1.5.2016 έως 31.5.2018 και των ποσών που θα ελάμβανε, εάν δεν εφαρμόζονταν επί των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών οι διατάξεις της υποπαραγράφου Β.3 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν.4093/2012 και του άρθρου 13 του ν.4387/2016.

β) το ποσό των 3.000,00 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Με βάση τα ανωτέρω δεκτά γενόμενα και κατά τα ήδη κριθέντα από το αρμόδιο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 του Συντάγματος ....... αντίκεινται στις διατάξεις του άρθρου 26 του Συντάγματος και στις εξειδικεύουσες αυτές, ως προς τη δικαστική εξουσία, διατάξεις των άρθρων 87 παρ. 1 και 88 παρ. 2 του Συντάγματος, οι οποίες επιτάσσουν τη χορήγηση στους δικαστικούς λειτουργούς σύνταξης, που να μην αποκλίνει ουσιωδώς από τις αποδοχές των εν ενεργεία δικαστικών λειτουργών, οι οποίοι έχουν τον αυτό βαθμό με εκείνον που κατείχαν οι συνταξιούχοι κατά την έξοδό τους από την ενεργό υπηρεσία, ώστε να διασφαλίζεται σε αυτούς επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, ανάλογο με το κύρος και την αποστολή του λειτουργήματος που ασκούσαν.

Επομένως, οι γενόμενες παρακρατήσεις στις συντάξιμες αποδοχές του ενάγοντος, βάσει των ανωτέρω ανίσχυρων διατάξεων, είναι μη νόμιμες, η δε ένδικη αγωγή, ερειδόμενη στο άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, είναι νόμω βάσιμη και γεννάται ευθύνη του Δημοσίου προς αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο ενάγων από τη στέρηση των διαφορών σύνταξης που θα ελάμβανε, αν δεν είχε μεσολαβήσει η παράνομη ενέργεια των οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου και συγκεκριμένα η θέσπιση των εν λόγω διατάξεων, οι οποίες έτυχαν άμεσης εφαρμογής αρχικώς από διοικητικά όργανα του Δημοσίου και εν συνεχεία από όργανα του ΕΦΚΑ.

Β. Περαιτέρω, η ένδικη αξίωση δεν έχει υποπέσει στην πενταετή παραγραφή του άρθρου 140 παρ. 1 του ν.4270/2014  .........

Γ. Κατόπιν των ανωτέρω, ο ενάγων πρέπει να λάβει ως αποζημίωση, κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ, τα ποσά συντάξεων που παρακρατήθηκαν από τη σύνταξή του, κατ’ εφαρμογή των ανωτέρω ανίσχυρων διατάξεων των άρθρων πρώτου παράγραφος Β υποπαράγραφος Β3 του ν.4093/2012 και 13 του ν.4387/2016, κατά το από 1.5.2016 έως 31.05.2018 χρονικό διάστημα. Όπως προκύπτει δε από τα προσκομιζόμενα εκκαθαριστικά σημειώματα συντάξεων μηνών Μαΐου 2016 έως Μαΐου 2018 και δεν αμφισβητείται ειδικότερα από το εναγόμενο:

1) για το χρονικό διάστημα από 1.5.2016 έως 30.9.2017, από τις ακαθάριστες μηνιαίες συντάξιμες αποδοχές του ενάγοντος παρακρατήθηκε, σύμφωνα με την ανίσχυρη κατά τα ανωτέρω υποπαράγραφο Β3 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν.4093/2012, το ποσό των 714,06 ευρώ, ήτοι συνολικώς για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, το ποσό των 12.139,02 ευρώ (ήτοι 714,06 ευρώ Χ 17 μήνες),

2) για το χρονικό διάστημα από 1.10.2017 έως 31.5.2018, από το μηνιαίο ακαθάριστο ποσό συντάξεων του ενάγοντος (στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνονται τυχόν αναδρομικά, ενώ συνυπολογίζεται, κατά τα ανωτέρω, το ποσό των 714,06 ευρώ, που αντιστοιχεί στην κριθείσα ως μη νόμιμη παρακράτηση του ν.4093/2012) συνολικού ύψους 4.569,01 ευρώ (ήτοι ποσό βασικής σύνταξης ύψους 5.447,81 ευρώ, συν το επίδομα εξομάλυνσης ύψους 207 ευρώ, μείον την παρακράτηση του ν.4024/2011 ύψους 732,63 ευρώ, μείον την παρακράτηση του ν.4051/2012 ύψους 353,17 ευρώ), το καταβλητέο σε αυτόν ακαθάριστο μηναίο ποσό ανήλθε σε 2.000 ευρώ, σε εκτέλεση της ανίσχυρης, κατά τα ανωτέρω, διάταξης του άρθρου 13 παρ. 1 του ν.4387/2016, ήτοι παρακρατήθηκε μηνιαίο ακαθάριστο ποσό συντάξεων ύψους 2.569,01 ευρώ (4.569,01 μείον 2.000) και συνολικώς, για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, το ποσό των 20.552,08 ευρώ (ήτοι 2.569,01 ευρώ Χ 8 μήνες).

Δ. Επομένως, το συνολικό ακαθάριστο ποσό, που παρακρατήθηκε από τις συντάξιμες αποδοχές του ενάγοντος για το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα από 1.5.2016 έως 31.5.2018 και, σύμφωνα με τα ανωτέρω, πρέπει να του επιστραφεί, ανέρχεται σε 32.691,10 ευρώ (12.139,02 ευρώ + 20.552,08 ευρώ). 

Εξ άλλου, το αίτημα της αγωγής περί επιδίκασης του ποσού των 3.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, κατά το άρθρο 932 ΑΚ, είναι απορριπτέο, καθόσον το Δικαστήριο, μετ’ εκτίμηση των περιστάσεων, άγεται στην κρίση ότι ο ενάγων δεν υπέστη ηθική βλάβη, που να δικαιολογεί την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης.

VIII. Ακολούθως, η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 6.000,00 ευρώ και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 26.691,10 ευρώ, ήτοι συνολικώς το ποσό των 32.691,10 ευρώ (6.000,00 ευρώ + 26.691,10 ευρώ) νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής σε αυτό (επίδοση στο Ελληνικό Δημόσιο την 21η.06.2018, βλ. την 259/21.06.2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών Ιωάννη Παπακωνσταντίνου). 

Περαιτέρω, παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση της επικουρικής, εκ του αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρο 904 ΑΚ), βάσης της κρινόμενης αγωγής. Τέλος, το Δικαστήριο κρίνει ότι, λόγω της μερικής νίκης και ήττας των διαδίκων, πρέπει τα δικαστικά έξοδα να συμψηφιστούν μεταξύ τους (βλ. άρθρο 275 παρ. 1 εδ. γ’ του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, σε συνδυασμό με το άρθρο 123 του π.δ. 1225/1981, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν.3472/2006).

Για τους λόγους αυτούς

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των έξι χιλιάδων ευρώ (6.000,00 €), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο σκεπτικό.

Αναγνωρίζει την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των είκοσι έξι χιλιάδων εξακοσίων ενενήντα ένα ευρώ και δέκα λεπτών (26.691,10 €), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο σκεπτικό. Και

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 8 Μαΐου 2020.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                               Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ              ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΓΝΑΡΔΕΛΛΗ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΡΑΓΚΟΠΑΝΑΓΟΥ

Δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, στις 28 Ιουλίου 2020.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                           Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ              ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΡΑΓΚΟΠΑΝΑΓΟΥ

·                       

 


Πανδημία/Covid-19: - Δεν πάμε καλά - 1261νέα κρούσματα - 22 καταγεγραμμένοι θάνατοι - 244 νοσηλεύονται διασωληνωμένοι. - Δείτε την ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξη


 


Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19)

Δεδομένα έως 2 Φεβρουαρίου 2021, ώρα 15:00

Σήμερα ανακοινώνουμε 1261 νέα κρούσματα της λοίμωξης του νέου κορωνοϊού (COVID-19), εκ των οποίων 18 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται στα 158716, εκ των οποίων 52.0% άνδρες. Κατά την ιχνηλάτιση βρέθηκε ότι 5988 (3.8%) θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 49885 (63.9%) είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

244 άτομα νοσηλεύονται διασωληνωμένοι. Η διάμεση ηλικία τους είναι 70 έτη. 178 (73.0%) εκ των διασωληνωμένων είναι άνδρες. To 86.5%, των διασωληνωμένων, έχει υποκείμενο νόσημα ή είναι ηλικιωμένοι 70 ετών και άνω.1131 ασθενείς έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ από την αρχή της πανδημίας.

Τέλος, έχουμε 22 νέους θανάτους από τη νόσο COVID-19, φθάνοντας τους 5851 θανάτους συνολικά στη χώρα, εκ των οποίων 3437 (58.7%) άνδρες. Η διάμεση ηλικία των θανόντων συμπολιτών μας ήταν τα 79 έτη και το 95.5% είχε κάποιο υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω.

Ημερήσια έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης λοίμωξης από το νέο κορωνοϊό (COVID-19) – Δεδομένα έως 02/02/2021



Οι πρόεδροι και οι άλλοι



 
Σε μια πολιτική συναστρία, Μητσοτάκης, Τσίπρας και Γεννηματά έχουν βρεθεί να αντιμετωπίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μια εσωκομματική βαβούρα, αν όχι αντιπολίτευση. Το πώς ο καθένας τους την αντιμετωπίζει λέει πολλά

Μυρτώ Λιαλιούτη


Για πρώτη φορά, οι πλανήτες των ελληνικών κομμάτων ευθυγραμμίζονται: οι τρεις πρόεδροι, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, βρίσκονται, την ίδια στιγμή, αντιμέτωποι με την εσωκομματική τους αντιπολίτευση.  

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να το έχει πάρει απόφαση ότι θα αντιμετωπίζει τις δημόσιες διαφοροποιήσεις του Αντώνη Σαμαρά κάνοντας σαν να μην υπάρχουν. Επικαλούμενος, δηλαδή, την κλασική ατάκα που χρησιμοποιούν πάντα οι ηγεσίες όταν τους ενοχλούν τα φαντάσματα του παρελθόντος: «Ενας πρώην πρωθυπουργός μπορεί να εκφέρει τις απόψεις του». Δεν θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος, αν τον δυσκόλευαν οι δημοσκοπήσεις. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, ούτε καν στα εθνικά θέματα, για τα οποία οι απόψεις Σαμαρά απηχούν μια τάση της δεξιάς πτέρυγας.  

Η πρόσφατη μέτρηση της Metron Analysis θέλει το 64% του δείγματος να είναι υπέρ των διερευνητικών επαφών και της διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, για τα θέματα που η ελληνική πλευρά πιστεύει ότι είναι ανοιχτά. Αν η αποδοχή της κυβέρνησης ήταν μικρότερη, τότε η ανοιχτή διαφοροποίηση του πρώην πρωθυπουργού θα λειτουργούσε διασπαστικά. Επειδή, όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, η συνέντευξη Σαμαρά δίνει μεν τροφή στην αντιπολίτευση, αλλά επί της ουσίας ο πόλος που δημιουργείται απλώς «κρατά» τα ποσοστά της ΝΔ από τα δεξιά, όσο ο Μητσοτάκης συνεχίζει την προσέγγιση στο πολιτικό Κέντρο. Θα αποτελέσει πρόβλημα μόνο όταν ξεκινήσει η πραγματική φθορά, όταν δηλαδή ο Μητσοτάκης κληθεί, σε πολιτικό και όχι επικοινωνιακό επίπεδο πια, να πάρει αποφάσεις που θα δυσαρεστήσουν τη μία ή την άλλη πλευρά.  

Στον ΣΥΡΙΖΑ, η δημιουργία της «Ομπρέλας» σκιαγράφησε ένα δίπολο ανάμεσα στα στελέχη που την ίδρυσαν και τον Αλέξη Τσίπρα: το 3%, που προσπαθεί να διαφυλάξει την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζει, και οι νεοφερμένοι, που μαζί με τους προεδρικούς θέλουν τον μετασχηματισμό του. Το δίπολο δεν είναι απολύτως πραγματικό, γιατί δεν είναι ενδεικτικό του πραγματικού διλήμματος εντός του κόμματος: επενδύουμε στη συνταγή του 2012 ή στην κυβερνώσα Αριστερά –και αν πάμε στο δεύτερο, πώς καλύπτονται οι πρακτικές του Νίκου Παππά; Υπό την Ομπρέλα ενώθηκαν πολιτικά στελέχη που στο παρελθόν έχουν βρεθεί σε αντίπαλες όχθες και αυτή τη στιγμή, θέλοντας και μη, λειτουργούν ως το μοναδικό αντίπαλο δέος απέναντι στην ηγεσία.  

Από τη στιγμή που δεν τον αμφισβητούν, διατηρούν το δικαίωμα να ασκούν κριτική –και η Κουμουνδούρου, με τη σειρά της, μπορεί να περηφανεύεται πως (συν)διαμορφώνει τις θέσεις της σεβόμενη την εσωκομματική δημοκρατία. Παρότι τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένα, ο Τσίπρας είναι αυτός που έχει το πάνω χέρι: οποιαδήποτε στιγμή θελήσει, μπορεί να κατηγορήσει την απέναντι πλευρά για εσωστρέφεια και κυρίως να επικαλεστεί το δίπολο παλιού και σημερινού ΣΥΡΙΖΑ που περιγράφεται και από τους πολιτικούς αντιπάλους του, ώστε, την ώρα των ψηφοφοριών, να έχει στην πράξη ένα αφήγημα ανανέωσης να παρουσιάσει.  

Η Φώφη Γεννηματά έχει μπροστά της το πιο καθαρό τοπίο, μια εσωκομματική μάχη με στελέχη που θέλουν να διεκδικήσουν την θέση του προέδρου του Κινήματος Αλλαγής –ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν θα μπορούσε να το κάνει πιο ξεκάθαρο. Και έκανε μια κίνηση που δείχνει, αν μη τι άλλο, συνειδητοποίηση της κατάστασης που θα επικρατήσει στο κόμμα έως τον επόμενο Νοέμβριο. Γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει, αντικατέστησε τον Λοβέρδο στη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, αναγνωρίζοντας ότι το στέλεχος που τοποθετείται σε αυτή τη θέση πρέπει να αντανακλά τις απόψεις της ηγεσίας. 

Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι η επιλογή της λειτούργησε απελευθερωτικά για τον Λοβέρδο, που λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του –ο μόνος που το έχει κάνει ως τώρα. Η Γεννηματά, επομένως, όχι μόνο λόγω του πιο συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, παίζει με ανοιχτά χαρτιά απέναντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση, διεκδικώντας την παραμονή της. Γνωρίζοντας, παράλληλα, ότι ενδεχόμενες εθνικές εκλογές πριν από την κεντροαριστερή κάλπη που έρχεται μπορεί να αλλάξουν εντελώς τα δεδομένα.  

Τόσο εκείνη όσο και ο Τσίπρας κυνηγούν ένα ποσοστό –τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά αν το πετύχουν. Για την Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη, η ύπαρξη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης είναι ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα μέχρι την αναμέτρηση των συνεδρίων. Για το Μέγαρο Μαξίμου, από την άλλη, είναι υπενθύμιση. Ο Μητσοτάκης παίζει με τη γραμμικότητα του πολιτικού χρόνου, γνωρίζοντας ότι τα πράγματα δεν θα είναι πάντα τόσο εύκολα για τον ίδιο όσο είναι σήμερα. 


Πηγή: Protagon.gr