Εάν προσθέσει κανείς όλα τα πακέτα στήριξης που εγκρίθηκαν στην Ελλάδα, φτάνει στο ιλιγγιώδες ποσόν των 368,6 δις € – από τα οποία όμως έως το 2015 χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα 215,9 δις €. Από αυτά τα 215,9 δις € λιγότερα από το 5%, δηλαδή 10,8 δις €, εισέρευσαν στον προϋπολογισμό – όχι φυσικά δωρεάν, αλλά ως έντοκα δάνεια. Το μεγαλύτερο μέρος τους, τα 205,1 δις €, δόθηκε για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων – καθώς επίσης ως κίνητρο για τη συμμετοχή των επενδυτών στο PSI και στην εξαγορά χρέους.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα, από το 2010 έως το 2015, πλήρωσε τόκους ύψους 52,3 δις € στους δανειστές της – κυρίως στην ΕΕ, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ. Οι τόκοι αυτοί το 2018, όταν λήξει η τρίτη δανειακή σύμβαση, θα φτάσουν στα 70,1 δις € – ενώ από το 2022 έως το 2024 θα λήξουν τόκοι 55,5 δις € που έχουν παγώσει.
Μέχρι το 2014 τώρα το δημόσιο εξοικονόμησε 58,6 δις € από την αύξηση των φόρων και τη μείωση των δαπανών – ενώ την ίδια χρονική περίοδο τα μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη (ακριβώς επειδή αυξήθηκαν οι φόροι, μειώθηκαν οι μισθοί, κλιμακώθηκε η ανεργία, χρεοκόπησαν χιλιάδες επιχειρήσεις, διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός και κατέρρευσαν οι τιμές των ακινήτων), υπερέβησαν τα 200 δις €, συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία.
Όσον αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας που είχε υπολογιστεί το 2010 στα 300 δις € χωρίς τα ενεργειακά αποθέματα, έως τα τέλη του 2015 εισπράχθηκαν μόλις 3 δις € – ενώ ως το 2018 τοποθετούνται στα 6 δις €. Φυσικά πρόκειται για ένα αστείο ποσόν, συγκρινόμενο με τους τόκους των 70,1 δις € που θα έχουμε πληρώσει έως τότε – ή με τα 600 δις € που χάθηκαν από την ιδιωτική ακίνητη περιουσία!
Εκτός αυτού, το ξεπούλημα των κερδοφόρων αεροδρομίων, των λιμανιών, του ΟΠΑΠ κοκ. θα έχει ως αποτέλεσμα να λείπουν από το κράτος τα έσοδα από τα κέρδη τους στο μέλλον – οπότε θα πρέπει να εξισορροπηθούν με την αύξηση της φορολογίας. Το δημόσιο χρέος δε, παρά το PSI, τις αποκρατικοποιήσεις, τους φόρους κλπ. είναι κατά 25 δις € μεγαλύτερο από το 2009!
Από τον επόμενο μήνα τώρα θα ξεκινήσει η «κόκκινη καταιγίδα» των τραπεζών: οι μαζικές κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί, όπου πολλοί θα χάσουν τα σπίτια ή τις επιχειρήσεις τους, παραμένοντας χρεωμένοι με το υπόλοιπο του δανείου τους. Παρά την ανυπολόγιστη καταστροφή όμως κανένας δεν αντιδράει, ενώ παραδόξως αυξάνεται ο αριθμός αυτών που τάσσονται υπέρ των μνημονίων – με τη συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων να τα στηρίζει!
Το μόνο που απομένει σήμερα, είναι η αναμονή του ξυπνήματος του ζωώδους ενστίκτου της αυτοσυντήρησης – όταν οι εξαθλιωμένοι Πολίτες, καθώς επίσης αυτοί που θα εξαθλιωθούν στη συνέχεια παραμένοντας χρεωμένοι παρά το ότι θα χάσουν τα σπίτια τους, υπερβούν το κρίσιμο μέγεθος και καταστούν πλειοψηφία.
.
Άποψη
Με την ανάλυση μας «το εκ προμελέτης έγκλημα των μνημονίων» είχαμε αναφερθεί στην περίοδο 2010 έως 2014 – τεκμηριώνοντας πως η Ελλάδα ήταν το θύμα μίας απίστευτης καταστροφής, μοναδικής στην παγκόσμια ιστορία σε περιόδους ειρήνης. Δεν θελήσαμε βέβαια να συνδέσουμε την κατάρρευση της χώρας με κάποιο πολιτικό κόμμα – αφού όλα είχαν τη δική τους μερίδα ευθύνης, με την έννοια της ενδοτικότητας, καθώς επίσης της δουλοπρεπούς εφαρμογής της πολιτικής των δανειστών.Ήταν δε σωστή η θέση μας, αφού αποδείχθηκε πως το επόμενο κόμμα, το οποίο προήλθε σε κάποιο βαθμό από τις πλατείες διαμαρτυρίας και στελεχώθηκε από τη σοσιαλιστική παράταξη, έκανε τα ίδια – ενώ το οποιοδήποτε μελλοντικό είμαστε σίγουροι πως επίσης δεν θα διαφοροποιηθεί.
Πρόσφατα τώρα ολοκληρώθηκε στατιστικά η περίοδος 2010 – 2016, όπου το ΑΕΠ της χώρας μας (γράφημα, πηγή) μειώθηκε κατά 61,6 δις € (-26%), τα κρατικά έσοδα κατά 5 δις €, οι περικοπές των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων του δημοσίου έφτασαν στα 19,13 δις €(παρά το ότι αρκετοί ισχυρίζονται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πλήρωσαν καθόλου την κρίση), ενώ το χρέος ως προς το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 52,3% φτάνοντας στο 179% – σε απόλυτο μέγεθος κατά 25 δις €, παρά το «ευεργετικό» PSI και την επαναγορά χρέους το 2012.
Η μείωση του ΑΕΠ κατά 61,6 δις € σημαίνει πως τα δημόσιά έσοδα θα ήταν σήμερα κατά 18 δις € περισσότερα, με «συντελεστή εσόδων» μόλις 30%, εάν δεν είχε συμβεί – οπότε η χώρα θα είχε ένα τεράστιο πλεόνασμα. Κανένας όμως δεν δίνει σημασία σε τέτοιες «λεπτομέρειες» – ενώ οι πιστωτές δεν έχουν κανένα συμφέρον να το κάνουν. Δεν ενδιαφέρεται επίσης κανένας για το ότι, με το PSI χρεοκόπησαν οι τράπεζες κοστίζοντας μας περί τα 40 δις € που αύξησαν το χρέος – οπότε η οποιαδήποτε ωφέλεια της διαγραφής που «κατάφερε» η τότε κυβέρνηση, έναντι υπέρογκων ανταλλαγμάτων, χάθηκε εντελώς.
Περαιτέρω, ο ιδιωτικός τομέας «κατακρεουργήθηκε», με τις αμοιβές της εξαρτημένης εργασίας να έχουν μειωθεί από 84,9 δις € το 2009 στα 58,7 δις € το 2016 (-30%) – όταν την ίδια περίοδο δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις υπερχρεώθηκαν ή χρεοκόπησαν, η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη, τα ληξιπρόθεσμα χρέη ξεπέρασαν τα 200 δις €, ενώ η κατανάλωση (γράφημα) περιορίσθηκε από τα 217,2 δις € το 2009 στα 158,6 δις € (-27%).
Σε γενικές γραμμές λοιπόν η Ελλάδα υπέστη ζημίες που δεν θα ήταν υψηλότερες από το βομβαρδισμό της εκ μέρους μίας ξένης δύναμης – ενώ τα μοναδικά «θετικά» στοιχεία είναι η μετατροπή του ελλείμματος του προϋπολογισμού από 15,1% του ΑΕΠ σε πλεόνασμα 0,7% με τη βοήθεια των υπέρογκων φόρων που χρεοκόπησαν τη συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών (όταν δεν χρεοκοπούν τα κράτη χρεοκοπούν οι πολίτες τους), καθώς επίσης η μείωση του εμπορικού ελλείμματος από τα -35,12 δις € το 2009 στα -18,75 δις € το 2016 (γράφημα).
Χωρίς να επεκταθούμε σε παραπάνω λεπτομέρειες, μετά την τεράστια καταστροφή που συντελέσθηκε στη χώρα μας, εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν έχει νόημα να συνεχίσει να τάσσεται εναντίον των μνημονίων – αφού το παρελθόν δεν αλλάζει, οι ζημίες είναι δεδομένες, η Ελλάδα αποτελεί πλέον αποικία χρέους, ενώ η υφαρπαγή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της έχει «επισφραγιστεί» τόσο από το PSI (αγγλικό δίκαιο, απώλεια της δυνατότητας επιστροφής στη δραχμή, υποθήκευση της χώρας κλπ.), όσο και από την τρίτη δανειακή σύμβαση με τη λεηλασία των τραπεζών που τη συνόδευσε.
Πόσο μάλλον όταν, όπως όλα δείχνουν, οι ένοχοι της ελληνικής καταστροφής θα μείνουν ατιμώρητοι, η πλειοψηφία των Πολιτών έχει επιλέξει δειλά την αυτομαστίγωση στη θέση της αντίδρασης μη διαθέτοντας «αρετή και τόλμη», ενώ όλο και περισσότεροι θεωρούν πως ο λαός είναι ο νούμερο ένα υπεύθυνος για τα δεινά του (άρθρο) – ούτε η πολιτική της Γερμανίας, ούτε ο κ. Σόιμπλε, ούτε τα «ελαττώματα» του ευρώ, ούτε το ΔΝΤ παρά το ότι παραδέχθηκε τα λάθη του, ούτε κανένας άλλος.
Ότι οι Έλληνες είναι λοιπόν άξιοι της μοίρας τους, επειδή είναι η μοναδικοί στον πλανήτη που φοροδιαφεύγουν, που είναι διεφθαρμένοι, που εκμεταλλεύονταν ασύστολα το δημόσιο εισπράττοντας πρόωρες ή/και μεγάλες συντάξεις, που κατανάλωναν υπερβολικά επί πιστώσει, που είναι οκνηροί, απατεώνες κοκ. – όπως ακριβώς τους είχε περιγράψει διεθνώς ο κ. Γ. Παπανδρέου, όταν προσπάθησε παραδόξως να ζητήσει δανεικά από τη Γερμανία, μετά από τέτοιες «αποκαλύψεις»!
Η «αντίσταση» άλλωστε δεν έχει το ίδιο νόημα, όπως όταν έχει προηγηθεί η στρατιωτική κατοχή της χώρας – αφού η οικονομική κατοχή είναι μη ανατρέψιμη, ενώ έχουν πέσει πια οι τίτλοι τέλους στην ελληνική τραγωδία μετά από επτά χρόνια μνημόνια, με την πλειοψηφία των κομμάτων να τάσσεται υπέρ της πολιτικής των πιστωτών θεωρώντας την πικρό μεν, αλλά αναγκαίο φάρμακο (δηλητήριο κατά την άποψη μας).
Στην αντίθετη περίπτωση, εάν συνεχίσει δηλαδή να αντιστέκεται κανείς, απλά διακινδυνεύει είτε να θεωρηθεί γραφικός, είτε το ξέσπασμα ενός εμφυλίου πολέμου που θα χαροποιούσε ίσως την πρωσική κυβέρνηση – γνωρίζοντας πως, με βάση τις πιθανότητες, θα κέρδιζε η «σύμμαχος της» πλευρά των μνημονίων.
Ως εκ τούτου το μόνο που απομένει είναι η αναμονή του ξυπνήματος του ζωώδους ενστίκτου της αυτοσυντήρησης – όταν οι εξαθλιωμένοι Πολίτες, καθώς επίσης αυτοί που θα εξαθλιωθούν στη συνέχεια παραμένοντας χρεωμένοι παρά το ότι θα χάσουν τα σπίτια τους (με αφετηρία τις κατασχέσεις και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αγγλικού δικαίου που δεν επιτρέπονται σε κανένα άλλο κράτος της Ευρωζώνης), υπερβούν το κρίσιμο μέγεθος και καταστούν πλειοψηφία.
Η ανώτατη εισοδηματική τάξη βέβαια, μη γνωρίζοντας τη γερμανική νοοτροπία, θεωρεί ότι θα μείνει ανέπαφη, ενώ θα εισπράξει ένα μέρος από τα έσοδα της λεηλασίας – έχοντας παραπλανηθεί από την εν πρώτοις συμμετοχή της στα «λάφυρα», όπως στο παράδειγμα της FRAPORT (του σκανδάλου του ξεπουλήματος των αεροδρομίων). Δυστυχώς όμως για την ίδια, θα απογοητευθεί – αφού οι Γερμανοί εκ φύσεως δεν αφήνουν ούτε ψίχουλο στους άλλους, όπως έχει τεκμηριωθεί άλλωστε από τους δύο παγκοσμίους πολέμους που διενήργησαν, καθώς επίσης από τα χρόνια που τους ακολούθησαν.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, αποτελεί ασφαλώς δυστυχία σήμερα το να είσαι ένας Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του, έχοντας τη δυνατότητα να προβλέψει το μέλλον – κάτι που δεν απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες, ούτε φυσικά οικονομικές γνώσεις, αφού έχει προηγηθεί η επώδυνη εμπειρία των επτά χρόνων μνημονίων, σε συνδυασμό με την αποχαυνωτική συμπεριφορά των Πολιτών.
Εν τούτοις, είναι ακόμη χειρότερο να ελπίζεις στον από μηχανής θεό ή/και σε θαύματα – ενώ δεν πρέπει να περιμένεις απολύτως τίποτα από ανθρώπους που τα περιμένουν όλα από κάποιον προικισμένο ηγέτη ή από την τύχη, χωρίς να κάνουν οι ίδιοι τίποτα.
Εγκλωβισμένος στα ραντάρ ελληνικού F-16 Τούρκος πιλότος έριξε chaff και flares για να ξεφύγει
Δείγματα έντονης νευρικότητας, αλλά και καταφανούς απειρίας των Τούρκων πιλότων που πετούν πάνω από το Αιγαίο, καταγράφονται πλέον σε πολύ τακτική βάση από την Πολεμική Αεροπορία (Π.Α.).
Χτες για ακόμη μια ημέρα φτάσαμε πολύ κοντά σε «ατύχημα» στον αέρα με απρόβλεπτες συνέπειες και άμεση κλιμάκωση μιας ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης.
Σύνολο 37 παραβιάσεις και 2 εμπλοκές με συμμετοχή 20 μαχητικών συνολικά!
Το τελευταίο περιστατικό όπως αποκαλύπτει η «Καθημερινή» καταγράφηκε προχθές το απόγευμα κατά τη διάρκεια εμπλοκής ζεύγους τουρκικών με ελληνικά F-16, στα βορειοδυτικά της Χίου.
Τούρκος πιλότος F-16 έχοντας στην ουρά του ένα ελληνικό μαχητικό να τον έχει «κλειδώσει», κάτι που σημαίνει στη γλώσσα το αεροπόρων «kill», προχώρησε στη ρίψη chaff και flares.
Θέλησε ενεργοποιώντας τα αντίμετρα να ξεφύγει από τη σκληρή αερομαχία, αλλά αν οι συνθήκες ήταν πραγματικές τότε οι Τούρκοι θα έψαχναν τα συντρίμμια του F-16 τους στη θάλασσα του Αιγαίου.
Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, η οποία πραγματοποιείται πάντα με αρκετούς ελιγμούς, ο πιλότος ενός εκ των δύο τουρκικών F-16 άφησε να απελευθερωθούν αερόφυλλα αλουμινίου (τα γνωστά στους αεροπόρους ως «chaffs») προκειμένου να «τυφλώσουν» το ραντάρ του ελληνικού μαχητικού που τον ακολουθούσε.
Δεν πρόκειται για συνηθισμένη κίνηση σε περίπτωση εικονικών αερομαχιών, ακόμη και αν αυτές οδηγούν σε επικίνδυνους ελιγμούς.
Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για την τρίτη φορά εντός του 2017 που Τούρκος πιλότος απελευθερώνει «chaffs», προκειμένου να ελιχθεί και να ξεφύγει από το στόχαστρο του διώκτη του.
Πρακτικά τα αερόφυλλα αλουμινίου δημιουργούν ένα μικρό μεταλλικό νέφος, το οποίο έχει σκοπό να δημιουργήσει αντανάκλαση στο ραντάρ του αεροσκάφους που ακολουθεί.
Αυτή η κίνηση δίνει στον πιλότο 1-2 δευτερόλεπτα, ώστε να πραγματοποιήσει έναν απότομο ελιγμό ή μια βουτιά προς τα κάτω και να ξεφύγει από το εχθρικό ραντάρ.
Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για μικρού μεγέθους λωρίδες αλουμινίου. Θεωρείται ξεπερασμένος τύπος αεροπορικών αντιμέτρων, καθώς πλέον τα ραντάρ σχεδόν όλων των νέας τεχνολογίας αεροσκαφών (και των F-16 που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία) έχουν τη δυνατότητα να απαλείψουν –όπως αναφέρεται στην αεροπορική ορολογία– το μεταλλικό νέφος και να εστιάσουν στον πραγματικό στόχο τους, το καταδιωκόμενο μαχητικό.
Μαζί με τις φωτοβολίδες (flairs) οι οποίες έχουν στόχο να αποπροσανατολίσουν τα ραντάρ, δημιουργώντας ένα δεύτερο, προσωρινό, θερμικό ίχνος, αποτελούν τα δύο πλέον γνωστά αντίμετρα των μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-16.
Αν και χθες η κατάσταση πάνω από το Αιγαίο ήταν ήρεμη, ιδίως σε σύγκριση με τις τελευταίες ημέρες, στο ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΑ η συμπεριφορά των Τούρκων πιλότων αξιολογείται σε βάθος.
Υπάρχουν δύο εκδοχές.
Η πρώτη αφορά την απειρία των Τούρκων πιλότων, ιδίως λόγω της απομάκρυνσης των εμπείρων, έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος του προηγούμενου καλοκαιριού.
Η δεύτερη, λιγότερο τεχνική, έχει ως βάση την εκτίμηση της διατήρησης της έντασης πάνω από το Αιγαίο, ως νέας στρατηγικής της Αγκυρας.
Άλλωστε, το φετινό καλοκαίρι η Τουρκία έχει καταστρατηγήσει το άλλοτε άτυπο μορατόριουμ ασκήσεων και στρατιωτικών πτήσεων στο Αιγαίο, είτε μέσω της δέσμευσης εκτάσεων στο αρχιπέλαγος, οι οποίες ενεργοποιούνται σχεδόν ανά δύο ημέρες, είτε μέσω των μπαράζ παραβιάσεων, όπως αυτά που καταγράφηκαν την περασμένη Δευτέρα (7/8) και την Παρασκευή (4/8).
Και χθες καταγράφηκαν παραβιάσεις, από ένα ζεύγος τουρκικών F-16, τα οποία εισήλθαν στο FIR Αθηνών βόρεια της Λέσβου και πέταξαν νοτίως καταδιωκόμενα από δύο ελληνικά F-16 που απογειώθηκαν από τη Λήμνο και ενεπλάκησαν στις 16.45 στα νότια της Ρόδου.
Άριστη και εμπρέπουσα η προειδοποίηση του Αρχηγού του ΓΕΝ από το Νεώριο των Χανίων με αποδέκτες και τους εντός (εφησυχάζοντες) και τους απέναντι (προκαλούντες): «αν χρειασθεί θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε»!
Η προσλαλιά του ναυάρχου θυμίζει εκείνην του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν ξεπροβόδιζε τα Ελληνόπουλα στον πόλεμο κατά της Τουρκίας στις 5/18 Οκτωβρίου 1912 στον Ναύσταθμο του Φαλήρου. Είχε πει μεταξύ άλλων ο γενναίος πολιτικός:
«Η πατρίς άξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνετε υπέρ αυτής. Αυτό θα είναι το ολιγώτερον. Αξιοί να νικήσετε»!(Σπ. Μαρκεζίνης, Πολιτική ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος Γ’, σ.190) όπου ονομάζει την προσφώνηση εκείνη του Πρωθυπουργού «ένα από τα ευτυχέστερα κείμενα του Ελευθερίου Βενιζέλου»).
Σημαίνον πρόσωπο της τέχνης η πιανίστα, Κα Ντόρα Μπακοπούλου αρθρώνει λόγον αληθείας: «Φοβάμαι ότι ως έθνος κινδυνεύουμε να χάσουμε την οντότητά μας(…). Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση (…). Θέλω όμως να είμαι πιο αισιόδοξη, πιστεύω ότι είναι μια φάση. Δεν μπορεί ο κόσμος να μετατοπιστεί από το θείο στο χρήμα(…). Πρέπει οι νέοι να έχουν στον νού τους και την πατρίδα(…). Ας μη φοβόμαστε τη λέξη πατριωτισμός, κρίμα να αφήσουμε να την οικειοποιηθούν η χούντα και η “Χρυσή Αυγή”(Βήμα 23/7/17).
Κοινωνίες που υιοθέτησαν τον «θάνατο» του Θεού, οι δυτικές κοινωνίες μαστίζονται από το διαρκώς διογκούμενο έγκλημα Χωρίς Θεό, έλεγε ο Ντοσκογιέφσκι, όλα επιτρέπονται. Κουλτούρα ατιμωρησίας την ονομάζουν οι ειδικοί. Αυτή η κουλτούρα ανέβασε 10% τα εγκλήματα τον περασμένο χρόνο στην Βρετανία. Εκείνα με μαχαίρι αυξήθηκαν 20%, σημειώνουν οι Times του Λονδίνου (21/7/2017), και εκείνα με χρήση όπλων ακόμη περισσότερο. Συνολικά, σημειώθηκαν 175.000 «εγκλήματα εναντίον προσώπων», περίπου 18% περισσότερα από το 2015.
Δυστυχώς οι πολλοί σήμερα δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν την επισήμανση του Βίκτωρος Ουγκώ πως η ανθρώπινη ψυχή έχει περισσότερο ανάγκη του ιδανικού παρά του πραγματικού. Γιατί; Διότι «με το πραγματικό ζει κανείς, με το ιδανικό υπάρχει». Θέλετε να δούμε τη διαφορά, ρωτάει ο σοφός συγγραφέας και απαντά: «Τα ζώα ζουν, οι άνθρωποι υπάρχουν»!
Η πολιτική έχει περάσει πια στην εποχή της μετριοκρατίας και στους «συνασπισμούς των μετρίων». Οι μέτριοι δεν ανεβαίνουν περπατώντας, ή τρέχοντας, αλλά, έρποντας. Η πνευματική τιμιότητα κατάντησε είδος ουσιώδες εν ανεπαρκεία. Πλεονάζει, ξεχειλίζει η δοκησισοφία και η αυθάδεια.
Οι δανειστές θέλουν, εντόκως ασφαλώς, τα λεφτά τους. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν ψάχτηκαν ποτέ να αναζητήσουν πέραν της πεπατημένης, εύκολης αλλά εξοντωτικής φορολόγησης παντός ακινήτου (και μηδέν αποδίδοντας) και παντός κινούμενου προσώπου και πράγματος, λύση στο δράμα του αδίκως φορολογουμένου. Φτοχωποίησαν τους μεσαίους, εξαθλίωσαν τους φτωχούς. Αίσχιστο παράδειγμα του φορομπήχτικου παλιμβαρβαρισμού: Μικρομεσαίος για εισόδημα 2015 των 66.181,25 € φορολογείται το 2016 με 29.060,39 € = 43,91% των κερδών του. Για το 2017 το ίδιο άτομο με χαμηλότερο εισόδημα 60.996,41 € καλείται να πληρώσει 47.468 € = 77,82%(πηγή: Μ. Κουρής, ΠΑΡΟΝ,30/7/17).
Ποιο οφείλει να είναι το ζητούμενο από την Κυβέρνηση; Να φορολογήσει τον παραγόμενο πλούτο. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
«Στην Κύπρο, την αέρινη / Τη Μακαρία τη γη», για να θυμηθούμε τον Κωστή Παλαμά, «Στ’ ωραίο πολύπαθο κορμί , η αγνή ψυχή δεν έσβησε και ζει, και ζει, και ζει!».
Αθάνατη ελληνική ποίηση της Λεβεντιάς και της Ελευθερίας!
«Τη Ρωμιοσύνη μην τη κλαις – εκεί που πάει να σκύψει / με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο / Νάτη πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει / και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου»(Γιάννης Ρίτσος).
Οι αδελφοί μας Κύπριοι, σ’ αντίθεση με τους Ελλαδίτες «την αγαθήν μερίδα εξελέξαντο». Τόλμησαν, ανεκήρυξαν την ΑΟΖ, (ν’ αγιάσουν τα κοκκαλάκια του Τάσσου), προχώρησαν στις ενδεδειγμένες στρατηγικές συμμαχίες όπου έσυραν ευτυχώς και μας. Οριοθέτησαν, ανέθεσαν, συμμάχησαν. Δρουν, ξεκινούν την εκμετάλλευση. Ας γαυγίζει ο τούρκος.
Νετανιάχου και Αλ Σίσι προειδοποίησαν αυστηρά Ελλάδα και Κύπρο να μην βάλουν την Τουρκία από το παράθυρο, στο παιχνίδι της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο μας ενημερώνει ο συνήθως καλά πληροφορημένος Μ. Ιγνατίου (Πρώτο Θέμα, 30/7/17)
Οι τουρκοισραηλινές σχέσεις είναι στο ναδίρ εξ αιτίας της επιλογής από Νετανιάχου του East Med αντί του άλλου μέσω Τουρκίας. Ισραήλ, και Αίγυπτος αποστρέφονται, ευελπιστούμε αμετακλήτως, τον Ερντογάν για τους τυχοδιωκτισμούς του. Φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν.
Η Αίγυπτος βρίσκεται «πολύ κοντά στην οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων με την Ελλάδα» μας είπε προχθές ο Αιγύπτιος αρμόδιος υπουργός.
Ο κ. υπουργός της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής Παιδείας, δεν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Σύμφωνα με το “Πρώτο Θέμα”, όταν ο Κώστας Γαβρόγλου έφτασε σε ηλικία 24 ετών, το 1971, και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία μόλις οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. (Λόγω της εκ της Πόλης καταγωγής του). Τώρα υπεραμύνεται της θητείας…. Ο Καραϊσκάκης, ο Αχιλλέας της Ρούμελης, και όλοι οι νέοι και αρχαίοι καπεταναίοι του Γένους, στους αρνητές στράτευσης, εφάρμοζαν κάτι περίεργες και “σκοταδιστκές πρακτικές”, ως θα έλεγε μια προοδευτική συνιστώσα…Ας τις δούμε:
Στην αρχαία Αθήνα όσους αρνούνταν να στρατευτούν, τους ριψάσπιδες (= ρίπτω την ασπίδα) τους φορούσαν γυναικεία ρούχα, τους περιέφεραν στην πόλη και τους διαπόμπευαν μέχρι εσχάτης ξεφτίλας. Οι λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «άτιμοι» – και τα τέκνα τους κληρονομούσαν το στίγμα- δεν είχαν κανένα πολιτικό, δικαίωμα, ήταν ηθικά εκμηδενισμένοι, αξιοκαταφρόνητοι. Είναι γνωστός ο όρκος των Αθηναίων εφήβων: «Ου καταισχύνω τα όπλα…. αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων, και μόνος και μετά πολλών, και την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…».
Για την Σπάρτη ήταν αδιανόητη η αποφυγή στράτευσης. Οι δειλοί ανασκολπίζονταν. Στα «αποφθέγματα Λακαινών» του Πλούταρχου διασώζεται το εξής:
«Η Δαμάτρια, ακούγοντας πως ο γιος της ήταν δειλός και ανάξιός της στην μάχη, όταν αυτός έφτασε στο σπίτι, τον σκότωσε. Το επίγραμμα στον τάφο της είναι το εξής: “τον παραβάντα νόμους Δαμάτριον έκτανε (=σκότωσε) μήτηρ, η Λακεδαιμονία τον Λακεδαιμόνιον”. (εκδ. «Κάκτος», σελ. 227).
Αυτά στην αρχαία εποχή όπου η φιλοπατρία και η ανδρεία ήταν αρετές, τρανές και σπουδαίες. Για τους αρχαίους η αξία ενός άνδρα συμπυκνώνεται στην περίφημη ομηρική φράση: «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης». Ενώ «της δειλίας αισχρά γίγνεται τέκνα», η δειλία, η λιποταξία, γεννοβολά αισχρά τέκνα.
Στην νεότερη εποχή εξόχως αποκαλυπτική και ξεκαρδιστική είναι η τακτική του στρατάρχη της Ρούμελης, του Καραϊσκάκη. Αυτός, όπως γράφει ο Δημήτρης Φωτιάδης στην βιογραφία του, «έσερνε ένα γυναικείο παλιόβρακο, γνωστό σ’ όλο το ασκέρι του με τ’ όνομα το βρακί της Κατερίνας, που το φόραγε στους φοβιτσιάρηδες». Όταν η πατρίδα κινδύνευε και ήθελε ο στρατηγός να στρατολογήσει πολεμιστές πήγαινε στα χωριά και τους μάζευε. Όσους κρύβονταν, τους κιοτήδες, «τις σαπιοκοιλιές», όπως τους ονόμαζε ο Καραϊσκάκης, τους ξετρύπωνε και τους ανάγκαζε να φορέσουν «το βρακί της Κατερίνας». (Η Κατερίνα ήταν περιβόητο για την ελευθεριότητά του γύναιο της περιοχής).
Όσοι λαγόκαρδοι και κιοτήδες φορούσαν «το βρακί» ντροπιάζονταν διά βίου και συνήθως εξαφανίζονταν, για να γλιτώσουν τον περίγελω του κόσμου και κυρίως των οικείων τους, μανάδων,αδελφών και γυναικών τους.
Εκείνα τα χρόνια «μιλούσαν οι καρδιές, τώρα μιλούν τα χρήματα» (Κανάρης).
Οι λιποτάκτες ατιμάζονταν ως ανάξιοι της πατρίδας. Αναστήθηκε το Γένος από ανθρώπους «τρελούς» σαν τον Καραϊσκάκη, που με τις ηρωϊκές «αποκοτιές τους» έδιναν θάρρος. Χαρακτηριστικό το παρακάτω επεισόδιο, το οποίο αναφέρει ο Φωτιάδης (σελ. 111). Συνήθιζε στις μάχες ο στρατηγός να προκαλεί τους Τούρκους με βρισιές και χοντρά πειράγματα. «Μέσα στο ξάναμμα της μάχης», (στο Κομπότι, στις 8 Ιουνίου του 1821), τους φωνάζει.
– Ουχά, κιοτήδες, σταθείτε ωρέ να πολεμήσετε! – Ποιος είσαι εσύ ωρέ, που θα μας πεις κιοτήδες; – Είμαι ο γιος της καλογριάς και σας χέζω! – Εμάς, γκιαούρη, χέζεις; – Εσάς μεμέτηδες! – Περίμενε, μπάσταρδε, να σε πιάσουμε, να σε σουβλίσουμε και τότες βλέπεις τι θα κρένει ο πισινός σου! – Εμένα, ωρέ, θα σουβλίσετε; – Εσένα, ωρέ, Καραϊσκάκη! – Αμ τότες σταθήτε ν’ ακούσετε από τώρα τι κρένει (=λέει) ο πισινός μου! Πηδάει πάνω σ’ ένα βράχο, ξεβρακώνεται, τεντώνει γυμνό τον κώλο του στους οχτρούς και τους φωνάζει: – να ωρέ Τούρκοι…!
Ήταν όμως κρυμμένος κοντά ένας Τούρκος, τον πυροβόλησε και είδε και τρόμαξε να γιατροπορευτεί από το βόλι που τον βρήκε «στα μεριά». Όταν όμως έγινε το βαυαροκρατούμενο κρατίδιο οι αγωνιστές παραμερίστηκαν και τα αξιώματα πήγαιναν στους απειροπόλεμους πολιτικάντηδες, στο ζυμάρι των Τούρκων. Και επιδαψίλευαν τους εαυτούς τους με γελοιωδέστατους τίτλους. «Έλεγε ο Κολοκοτρώνης καταγελών: και ευγενέστατον και πανευγενέστατον και ενδοξότατον και εκλαμπρότατον και εξοχότατον και μεγαλειότατον με ονόμασαν, μόνο τον τίτλο του παναγιότατου δε μ’ έδωκαν». (Σπηλιάδης, «Απομνημονεύματα», τομ. Γ΄, σελ. 38).
Από την αυγή του νεοελληνικού βίου διαφαίνεται ποιοι θα κυβερνούν: «οι εκλαμπρότατοι», οι οποίοι στους εθνικούς αγώνες προτιμούσαν «το βρακί» παρά το πεδίο της τιμής.
Τώρα βέβαια επεκτάθηκε η τακτική του …«βρακοφορέματος» και εν καιρώ ειρήνης. Το 1940 κάτι παρόμοιο συμβαίνει. Οι γιοι των «εκλαμπρότατων» αναπαύονται «βοηθητικοί» στα μετόπισθεν, ενώ ο απλός λαός κατασκοτώνεται για την τιμή του έθνους στα βορειοηπειρώτικα βουνά, στις αετοράχες της Πίνδου.
Στο βιβλίο του «Οπλίτης στο αλβανικό μέτωπο», ο σπουδαίος λαογράφος Δημ. Λουκάτος, γράφει: «Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 1940, έκαμα μια βόλτα στα γραφεία των Εμπέδων. Ένα σωρό φαντάροι έχουν βολευτεί εκεί μέσα. Μ’ ένα μπιλιετάκι, μ’ έναν γνωστό, από δω και από κει, τα κατάφεραν. Τώρα είναι ήσυχοι. Είναι όλοι τους από αριστοκρατικές αθηναϊκές οικογένειες, και πολλοί έρχονται στο γραφείο τους με ιδιόκτητη κούρσα. Τους ξεχωρίζεις από τα καλοχτενισμένα μαλλιά, τα μεταξωτά πουκάμισα, τα καλοβαλμένα φανταρίστικα, και το ρολόι του χεριού. Τους ξεχωρίζεις ακόμα, από το ακατάδεχτο ύφος τους και την απροθυμία τους να σ’ εξυπηρετήσουν. Τα τσακίσματα και τις ευγένειες τα σπαταλάνε στους αξιωματικούς…». (εκδ. «Ποταμός», σελ. 25).
Αυτοί οι κιοτήδες, οι γόνοι των «καλών» οικογενειών, διακρίθηκαν την περίοδο της Κατοχής, ως δοσίλογοι ή μαυραγορίτες. Όταν απελευθερωθήκαμε γλίτωσαν την κρεμάλα, γιατί εκμεταλλεύτηκαν τον εμφυλιοπολεμικό κυκεώνα, έγιναν φανατικοί του καθεστώτος, έκαναν τις βρωμοδουλειές του, και έλαβαν άφεσιν αμαρτιών. Οι έκγονοί τους, μαζί με τις αιματοβαμμένες περιουσίες τους, κληρονόμησαν και την αφιλοπατρία, την αποφυγή της στράτευσης, τον παρασιτισμό.
Ποιοι, τα τελευταία χρόνια του σαλταδορισμού, είναι φυγόστρατοι, απαλλάσσοντα από το χρέος της υπηρετήσεως της πατρίδας; Κάποιοι γόνοι πολιτικών, επώνυμοι αθλητές, καλλιτέχνες και λοιποί τζιτζιφιόγκοι και μοσχοαναθρεμμένοι γιοι και ανηψιοί των ισχυρών οικονομικά παραγόντων, αφιλόπατροι καριερίστες και οι… Ιεχωβάδες. Όλο το “φοβερό σκουπιδαριό” που λυμαίνεται, δηλαδή, τον τόπο. Αν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν, θα διαπιστώναμε πως είναι αυτοί που λεηλάτησαν την πατρίδα, που κατέχουν περίοπτες και χρυσοπλήρωτες θέσεις του Δημοσίου, που ροκανίζουν επιδοτήσεις, είναι όλοι τους «εκλαμπρότατοι» και «πανευγενέστατοι”. ( Και ένιοι σεβασμιότατοι). Και αντί να μάθουμε ποιοι είναι «οι σαπιοκοιλιές», να τους φορέσει ο λαός το περιβόητο…εσώρουχο, μήπως και ξεκουμπιστούν από την ντροπή και γλιτώσει ο τόπος, επιβραβεύονται με αξιώματα και τιμές.
Και όμως η θητεία ενός νέου αποτελεί ύψιστο καθήκον. Παρ’ όλη την κατασυκοφάντηση του στρατού μας τις τελευταίες μεταπολιτευτικές δεκαετίες, η εμπιστοσύνη του λαού παραμένει ακλόνητη σ’ αυτόν. Ο στρατός για έναν νέο συνιστά σχολείο πατριδογνωσίας, πειθαρχίας, συναλληλίας, αλληλεγγύης.. πηγαίνεις παιδί, γυρίζεις άντρας, έλεγαν οι παλιοί. Όποιος για αστείο λόγο δεν υπηρετούσε, του έμενε κουσούρι μια ζωή, κορίτσι καλό για παντρειά κανείς δεν του εμπιστευόταν, εύκολα δουλειά δεν έβρισκε.
Όταν ήμασταν ακόμη Ρωμιοί, πριν γίνουμε Ευρωπαίοι, οι άντρες μιλούσαν με καμάρι για την στρατιωτική τους θητεία, αν και οι τότε κακουχίες και οι στερήσεις, είναι αδιανόητες για την σημερινή γενιά του κινητού, της κατάληψης και του χαβαλέ. Τώρα το εκσυχγρονιστικό – νεοεποχίτικο σαράκι της αρνησιπατρίας και της απέχθειας για την στράτευση, φωλιάζει στις καρδιές των νέων, με αποτέλεσμα η θητεία να θεωρείται χάσιμο χρόνου, κοροϊδία. Οι παρελάσεις, που τονώνουν το αίσθημα ασφάλειας του λαού μας και λειτουργούν ως αναλαμπές εθνικής υπερηφάνειας – τόσο απαραίτητες για την κρισιμότατη περιοχή και εποχή μας – μπήκαν στο στόχαστρο των χασομέρηδων της ειρηνοφιλίας. Και είναι σίγουρο ότι θα καταργηθούν, μόνο μια παρέλαση θα γίνεται: της παρδαλής υπερηφάνειας.
( Έφτασε, θυμάμαι, κάποτε και ένας πρόεδρος της ΟΛΜΕ να ζητήσει την κατάργησή των εθνικών παρελάσεων, διότι αποτελούν φασιστικό κατάλοιπο. Τέτοια παραδείγματα από τους «εκλαμπρότατους» και τους νεόπλουτους του χρήματος και πνεύματος παίρνει η λαϊκή ψυχή, οι νέοι, και αποβάλλουν κάθε ευγενική πνοή, κάθε εδραία αξία).
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν γεννιόταν αγόρι εύχονταν στην μάνα: να σου ζήσει, να γίνει καπετάνιος, να του γράψουν και τραγούδι. Τώρα γεμίσαμε «λιανοπαίδια», που, αντί για παντελόνια, φορούν του Καραϊσκάκη το ατιμωτικό -λέξη του Μακρυγιάννη αυτή -κωλόπανο…
(Ζητώ συγγνώμη για τις ορολογίες, αλλά είναι της γενιάς του ’21, η οποία, ευτυχώς, δεν γνώριζε από την όλο κουδουνίσματα και κορδακισμούς γλώσσα της σήμερον).
Στις 8 Αυγούστου του 1964 η τουρκική αεροπορία βομβάρδισε με βόμβες Ναπάλμ την περιοχή Τηλλυρίας στη Κύπρο. Δολοφονήθηκαν 55 άτομα μεταξύ των 28 πολίτες…
ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ*
Μετά την οργανωμένη και προμελετημένη τουρκοανταρσία του Δεκεμβρίου 1963, ουσιαστικά το πρώτο πραξικόπημα εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, για την προώθηση των βρετανο-τουρκικών σχεδίων διχοτόμησης/ομοσπονδοποίησης της Κύπρου, η τουρκοκυπριακή ηγεσία, ενισχυμένη από την Τουρκία, άρχισε τον εξοπλισμό των αμιγώς τουρκοκυπριακών χωριών. Και συνεχίστηκε και εντατικοποιήθηκε η πολιτική της τ/κ ηγεσίας (Ρ. Ντενκτάς/Φ. Κουτσιούκ) που άρχισε το 1958 με την καθοδήγηση και χρηματοδότηση της Άγκυρας, δηλαδή η μεταφορά των Τουρκοκυπρίων από μεικτά χωριά της σημερινής ελεύθερης Κύπρου προς το βόρειο μέρος της νήσου (κατεχόμενο σήμερα) και σε περιοχές που έλεγχαν οι ίδιοι.
Σκοπός των τουρκικών προθέσεων ήταν η δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών διοχετεύσεως οπλισμού και προσωπικού από την Τουρκία για προετοιμασία ευνοϊκών συνθηκών τουρκικής εισβολής/απόβασης, με τη δημιουργία προγεφυρωμάτων για το στόχο αυτό και συγκεντρώσεως των Τούρκων της Κύπρου στη βόρεια πλευρά του νησιού προετοιμάζοντας το ‘τουρκο-κυπριακό συνιστών κράτος’ τους. Υπενθυμίζεται το Φόρειν ΄Οφις κατόπιν συνεννοήσεως με τον Τούρκο τότε ΥΠΕΞ Feridun Cemal Erkin, από τις 3 Ιανουαρίου 1964 ετοίμαζε σχέδια για επανασύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδία με ΔΥΟ ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΑ ΚΡΑΤΗ (two constituent states.
Η περιοχή λοιπόν Κοκκίνων-Μανσούρας, με μικρό αλλά αμιγές τουρκοκυπριακό πληθυσμό και των όρμων που επιτρέπουν την προσέγγιση μικρών πλοιαρίων, προσφέρθηκε ως ιδανική. Έτσι, από το Φεβρουάριο του 1964 (και αφού η Βρετανία είχε πάρει ρητώς την απόφαση ότι και εισβολή να έκαναν οι Τούρκοι δεν επρόκειτο να επέμβει) η Τουρκία άρχισε να στέλλει οπλισμό, και από το Μάρτιο μεταφέρονταν κατά τη διάρκεια της νύχτας Τουρκοκύπριοι φοιτητές και εργαζόμενοι, ηλικίας 18-30 ετών, από τις τουρκικές ακτές Ανεμούρ και Σελεύκεια, εξοπλισμένοι με όπλα μπρεν, στεν μπαζούκας, όλμους 60 ή 81 χιλ.και τουφέκια. Οι Τουρκοκύπριοι φοιτητές και μη προήρχοντο είτε από το Λονδίνο είτε από την Τουρκία και προτού μεταφερθούν στην περιοχή Κοκκίνων-Μανσούρας, εκπαιδεύονταν για λίγες μέρες σε στρατόπεδο κοντά στην Άγκυρα. Μέχρι τον Αύγουστο του 1964, υπολογιζόταν ότι είχαν αποβιβαστεί περί τους 800, οι 450 εκ των οποίων παρέμειναν στο προγεφύρωμα Κοκκίνων-Μανσούρας. Οι υπόλοιποι διοχετεύτηκαν στην περιοχή Λιμνίτη και Πάφου, όπου και προέβαιναν στην οργάνωση του εδάφους, με αποτέλεσμα το Μάρτιο η οδική επικοινωνία Μόρφου-Πόλεως Χρυσοχούς να καταστεί επισφαλής, λόγω των τουρκοκυπριακών χωριών Καζιβερών, Λιμνήτη και κυρίως των Κοκκίνων-Μανσούρας. Στις 18.6.64, χρησιμοποιώντας όλμους και μπαζούκας και το χωριό Άγ. Θεόδωρος, οι Τουρκοκύπριοι επεδίωξαν να καταλάβουν το Μοσφιλέρι. Από τότε άρχισαν να αυξάνονται τα επεισόδια μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στην περιοχή, λόγω των τουρκικών προθέσεων να αυξήσουν και να ολοκληρώσουν στην περιοχή το σχεδιασθέν προγεφύρωμά τους. Ουσιαστικά, οι Tούρκοι ήθελαν να ενώσουν το προγεφύρωμα Κοκκίνων-Μανσούρας διά της χρήσης των όπλων με το προγεφύρωμα Λιμνίτη, Λεύκας, όταν και μια έκταση περί τα 200 τ.μ. θα βρισκόταν πλέον υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Δίδοντάς τους τη δυνατότητα στη συνέχεια να κατευθυνθούν προς Μόρφου-Λευκωσία και να ενωθούν με το υπό τον έλεγχό τους κομμάτι της Λευκωσίας προς Κερύνεια… Η διχοτόμηση τότε θα υλοποιείτο…
Στη συνέχεια, οι Τουρκοκύπριοι λεγόμενοι μαχητές (9.7.1964) κατέλαβαν και το Λωρόβουνο, μία σοβαρής στρατηγικής σημασίας περιοχή, και τα Ηνωμένα Έθνη απέρριψαν διαμαρτυρία της Εθνικής Φρουράς να τους απομακρύνει! Ο διευθυντής της, με έγγραφο ημερ. 24.7.1964, δεν θεώρησε σοβαρή την τουρκική κίνηση και πως οι τουρκοκύπριοι, με την κατάληψη του Λωρόβουνου, δεν παρενοχλούσαν τα ε/κ χωριά και ούτε ήλεγχαν τα δρομολόγια!!! Την 31.7.1964 συνελήφθη περίπολος Τουρκοκυπρίων που κινούνταν πυροβολώντας μεταξύ Γιαλιάς προς Κόκκινα, και ομολόγησαν ότι πήγαιναν για παραλαβή οπλισμού και μεταφορά του στην Πόλη Χρυσοχούς… (Από το βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Τα κρίσιμα ντοκουμέντα του Κυπριακού» 1959-1967 Τόμος Β’).
Τα τουρκικά σχέδια επιβεβαίωσε τότε και επιστολή της τουρκοκυπριακής ηγεσίας Κοκκίνων-Μανσούρας, που βρέθηκε στην κατοχή του ζεύγους (Άγγλων) Marley στις 26.5.1964. Ο Marley ήταν ένας από τους πολλούς Βρετανούς στρατιώτες που συνελήφθησαν τότε από τις Αρχές της Δημοκρατίας και ανακρίνονταν και οι οποίοι βοηθούσαν τους Τούρκους στα άνομα σχέδιά τους. Βρετανικό αποδεσμευμένο έγγραφο επιβεβαιώνει τις συνεργασίες των Βρετανών αυτών αξιωματούχων της RAF (Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας) στην Κύπρο. Ένα συγκεκριμένο για τις συνεργασίες αυτές γράφει: «…Είναι εμφανές πως οι γνώσεις του Αντωνίου (κυπριακής Αστυνομίας) είναι περιορισμένες ως προς την έκταση της ανάμειξης των Βρετανών στρατιωτών στη μεταφορά όπλων ή βοήθεια προς τους Τούρκους μαχητές. Οι δραστηριότητες τού Bass φαίνεται δεν είναι γνωστές στην κυπριακή Αστυνομία. Η σύλληψη του Marley ήταν εντελώς τυχαία. Η Αστυνομία ξέρει μόνο για τον Batchelor ως προμηθευτή όπλων προς τους Τούρκους. Ο Marley δεν τους αποκάλυψε ακόμα περισσότερα ονόματα… Ο κύριος λόγος που θέλουμε να βγάλουμε τον Bass εκτός Κύπρου είναι οι τρομερά ευαίσθητες πληροφορίες που έχει στην κατοχή του, σε σχέση με τα τουρκικά σχέδια επέμβασης και τα οποία μπορεί κάτω από πιεστικές ανακρίσεις να αποκαλύψει στους Ελληνοκυπρίους…» ( Έγραφο ημερ. 3.6.1964, από τη βρετ. Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία προς το Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο και στο αρχηγείο των βρετ. Δυνάμεων στην Κύπρο. (Βλέπε βιβλίο της γράφουσας ‘Conspiracy or Blunder?’)
Οι Eλληνοκύπριοι εθελοντές προστάτες – Λόχος Πολεμίου
Κάτω από αυτές τις συνθήκες λοιπόν και υπό το φως των προβλεπόμενων εξελίξεων, η ηρωική περιοχή της Τηλλυρίας/Πάφου άρχισε να συ-στρατεύεται για προστασία και υπεράσπιση, και να δημιουργείται και ο λόχος Πολεμίου, όπως έμεινε έκτοτε γνωστός.
Το λόχο αυτόν αποτελούσαν περίπου 80 άτομα εθελοντές όλων των ηλικιών, με διοικητές τους Γαβριήλ Γεωργιάδη (ο οποίος ήταν και της ΕΟΚΑ Α’) Αντώνη Κωμοδρόμο και Γεώργιο Ονησιφόρου. Η πρώτη συμμετοχή ομάδων του λόχου στα γεγονότα εκείνα ήταν η καταστολή της ανταρσίας των Τουρκοκυπρίων της Χούλου στην Πάφο…
O Αγαθοκλής Αγαθοκλέους από το Πολέμι είναι ένας από τους συμπατριώτες μας εκείνους που επάνδρωναν το λόχο Πολεμίου και ο οποίος πολέμησε στις μάχες εκείνες, με αποτέλεσμα να είναι ένας από τους επιζήσαντες κατά τα γεγονότα, αφού πολλοί κάηκαν από τις βόμβες ναπάλμ της τουρκικής αεροπορίας στους βομβαρδισμούς της 8-9 Αυγούστου 1964.
Νεαρός 18 ετών τότε, οικογενειάρχης με τρεις θυγατέρες εγκατεστημένος στο Λονδίνο τώρα, θυμάται και αφηγείται με λύπη, απόγνωση και πόνο ψυχής, την πολυτάραχη ιστορική εκείνη περίοδο της κυπριακής ιστορίας, που ελάχιστοι δυστυχώς γνωρίζουν, ιδίως οι σημερινοί μας νέοι. Και ο πόνος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος και αβάστακτος, όταν η δική μας πλευρά εγκληματικά αποφεύγει να αναλύει και να εξιστορεί με περηφάνια τα πραγματικά γεγονότα, για γνώση και μάθηση των νεοτέρων και θύμηση των παλαιοτέρων.
Το 1964 τα παιδιά της Κύπρου πολέμησαν δίχως στρατιωτική εκπαίδευση, δίχως κομματικές καθοδηγήσεις, αλλά με την ελληνική ψυχή τους. Πλάι στην 31η Μοίρα Καταδρομών πολέμησαν γενναία και μέχρι τις 8 Αυγούστου 1964 απελευθέρωσαν τις κατεχόμενες περιοχές από τους Τουρκοκύπριους λεγόμενους μαχητές του Ντενκτάς και της Άγκυρας, και που κάλυπταν το τουρκικό προγεφύρωμα, περιλαμβανομένου και του Λωρόβουνου εκτός των Κοκκίνων. Δυστυχώς, όμως, κάποια διαταγή του ΓΕΕΦ (Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς) ανέστειλε κάθε περαιτέρω ενέργεια, παρόλο που όλοι ήσαν βέβαιοι ότι αν γινόταν η επίθεση, τα Κόκκινα θα καταλαμβάνονταν και μεταξύ των άλλων, θα συλλαμβανόταν και ο Ρ. Ντενκτάς, ο οποίος είχε φθάσει εκεί κρυφά την 1η Αυγούστου. Κάποιες λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις τότε δεν επέτρεψαν την τελευταία φάση, την απελευθέρωση και των Κοκκίνων, που έκτοτε παραμένουν στα χέρια των Αττίλων. Αποφάσεις που τελικά βοήθησαν τους Τούρκους… Τη λανθασμένη απόφαση κατάπαυσης των επιχειρήσεων ακολούθησαν στις 8 και 9 Αυγούστου οι βομβαρδισμοί της τουρκικής αεροπορίας με Φ100 και Φ84. Τα αεροπλάνα συνολικά έκαναν 64 εξόδους με αδιάκριτους βομβαρδισμούς και άφησαν πίσω τους τα πρώτα δείγματα κεμαλικής θηριωδίας και ολοκαυτώματος. Χαλάσματα, νεκρούς, αντίσκηνα…
Οι Γ. Ονησιφόρου, Χρυσόστομος Ιωάννου Σωκράτους, Χαράλαμπος Αντωνίου, Αγαθοκλής Παναγιώτου Αγαθοκλέους και Νεόφυτος Αριστείδης τραυματίστηκαν και έφεραν πολλαπλά εγκαύματα από τις τουρκικές βόμβες ναπάλμ. Αλλά τουλάχιστον γλίτωσαν, για να είναι σήμερα ζωντανοί μάρτυρες της πρώτης εκείνης απόπειρας τουρκικής εισβολής με βρετανική συνωμοσία και ζωντανοί μάρτυρες της πραγματικής ιστορίας των γεγονότων του 1964, κόντρα στις σημερινές ανανικές προσπάθειες διαστρέβλωσης και διαγραφής της μνήμης των Ελληνοκυπρίων…
Ο ηρωισμός και η νίκη των παλληκαριών μας, και η θυσία όλων εκείνων που έτρεξαν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της πατρίδας, καταστρέφοντας και αχρηστεύοντας τα τότε σχέδια των Τούρκων για δημιουργία ανεξάρτητου καντονίου/ προγεφυρώματος με πολιτική και στρατιωτική ηγεσία (απόπειρα πρώτης τουρκικής εισβολής) επιβεβαιώθηκε και με δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας. Έγραψε ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής στη σχετική έκθεσή του ημερ. 12.12.1964.
«…Τοιαύτη ήτο η σημασία της απωλείας του προγεφυρώματος Μανσούρας-Κοκκίνων διά τούς Τούρκους και τοιαύτας αυστηράς διαταγάς φαίνεται έδωσαν διά την διατήρησίν του ώστε, ως ανέγνωσα εις εφημερίδας, η τουρκική κυβέρνησις διέταξε την σύστασιν ειδικού στρατοδικείου να δικάση τον Τούρκον Συνταγματάρχην, διοικητήν του προγεφυρώματος και ετέρους 5 στρατιωτικούς ως υπαιτίους της τουρκικής ήττης και δραπετεύσαντας είτα εις Τουρκίαν…». Η εφημερίς «Κυριακάτικοι Καιροί» του Λονδίνου έγραψαν ότι «Οι Έλληνες κατήγαγον μεγίστην νίκην» και εχαρακτήρισε την Μανσούραν ως το τουρκοκυπριακόν προγεφύρωμα, όπου άνδρες και όπλα εκ Τουρκίας διωχετεύοντο εις Κύπρον, ενώ άλλαι ξέναι εφημερίδες έγραψαν ότι η Τουρκία απώλεσε τον μοναδικόν εις χείρας των Tουρκοκυπρίων λιμένα και το ισχυρότερον καντόνιον. Η εφημερίς «Ατλαντίς» αποδίδει ως λεχθέντα από τον κ. Άτσεσον τα ακόλουθα: «Απολύτως δικαιολογημέναι ήσαν αι επιθέσεις των Ελλήνων κατά των τουρκοκυπριακών παραλιακών θέσεων που αποτελούν ιδεώδη σημεία διά τουρκικόν προγεφύρωμα…»
(Βιβλίο Σπύρου Παπαγεωργίου «Τα κρίσιμα ντοκουμέντα του Κυπριακού» Τόμος Β’. Επίσης στο ίδιο βιβλίο βλέπε λεπτομερή και αποκαλυπτική έκθεση του Στρατηγού Ηλία Πρόκου (Αύγουστος 1964.)
Bαρύς φόρος για το Πολέμι
Ο Αγαθοκλής Αγαθοκλέους μεταφέρθηκε κατ’ αρχάς στο νοσοκομείο Πόλης Χρυσοχούς, μετά στο νοσοκομείο Πάφου, στη συνέχεια στο νοσοκομείο Λεμεσού και τέλος στο 430 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών… Τους περισσότερους νεκρούς όμως από την πρώτη εκείνη τουρκική εισβολή είχε το ηρωικό χωριό Πολέμι, γι’ αυτό και εκεί θα συναντήσει ένας και το μνημείο των ηρώων, στο οποίο μνημονεύονται τα ονόματα των εννέα πεσόντων στη θυσιασθείσα Τηλλυρία… Αυτοί ήσαν: Γιαννάκης Ανδρέου Ιωαννίδης 19 χρονών, Φρίξος Ανδρέου 23 χρονών, Ανδρέας Λόρδος 29 χρονών, Ανδρέας Μιχαήλ 23 χρονών, Νίκος Χριστοδούλου 19 χρονών, Ανδρέας Θουκυδίδης 18 χρονών, Τηλέμαχος Χριστοδούλου 18 χρονών, Στέφανος Ζαλούμης 17 χρονών και Δημήτρης Μαυρογένης 48 χρονών. Ο τελευταίος ήταν γιατρός και βρέθηκε νεκρός στα χαλάσματα του νοσοκομείου Παχυάμμου, όπου πρόσφερε υπηρεσίες. Το νοσοκομείο όπως και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κατεδαφίστηκαν από τους βομβαρδισμούς…
(Ένα άξιο λόγου ρεπορτάζ για την Τηλλυρία 1964 δημοσίευσε το ‘Περιοδικό’ (του συγκροτήματος ΔΙΑΣ) στις 12 Αυγούστου 1989, το οποίο ετοίμασε ο συνάδελφος Νίκος Παπαναστασίου (Φωτογραφία Στέλιου Παπαστυλιανού) με τίτλο ‘Η κατάληψη Λωρόβουνου και Μανσούρας’, με τον πλήρη κατάλογο των ‘Ηρωικών νεκρών της Τηλλυρίας’.) Το άρθρο αυτό πρωτο-δημοσιεύθηκε στις 8 Αυγούστου 2005 στην εφημερίδα Σημερινή και στη συνέχεια στην Ελευθερία και στα Νέα Λονδίνου, σήμερα ξανα-δημοσιεύεται με κάποιες προσθέσεις Ερευνήτρια/δημοσιογράφος * πηγή: https://olympia.gr/2017/08/09/
