Πάει κι αυτή η εορταστική περίοδος…
Πάει, ετελείωσε, παραπέμφθηκε στις «Καλένδες τού Χρόνου και τής Μνήμης»,
αφού πρώτα -ανεξαρτήτως αν είμαστε ένθεοι ή άθεοι-
μάς προσέφερε την υποβλητική επανατοποθέτησή μας
προς την υπέρτατη έννοια και προς το υπέρτατο συναίσθημα που λέγεται «Αγάπη».
Και τώρα, μετά από την αρμόζουσα αποτοξίνωση,
νομοτελειακώς επανερχόμαστε στην Καθημερινότητα,
όπου καλούμαστε -μεταξύ άλλων- να κάνουμε τούς απολογισμούς μας
σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο.
Τι μάς άφησε ετούτος ο ιδιότυπος και κουτσουρεμένος «Μήνας τού Μέλιτος»
που ξεκινάει από τις 24 Δεκεμβρίου και κλείνει στις 7 Ιανουαρίου.. ;
Τι μάς άφησε ετούτη η ετήσια πανηγυρική περιστροφή
που έχει στο κέντρο της την ημερολογιακώς εμβληματική «Πρωτοχρονιά»..;
…
Ε, λοιπόν,
η Πρωτοχρονιά τού 2025 έμελλε να στιγματιστεί
από την τεράστια γκάφα που διέπραξε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου,
η οποία υποδέχθηκε εκπροσώπους συλλόγων για την ανταλλαγή των καθιερωμένων ευχών
και ανάμεσά τους ήταν κι ένα 6χρονο αγοράκι
από το «Ειδικό Νηπιαγωγείο Τυφλών Καλλιθέας».
Η Πρόεδρος τής Δημοκρατίας εγονάτισε με τρυφερότητα
μπροστά στο παιδάκι που έχει χάσει την όρασή του,
αλλά αμέσως μετά εξεστόμισε -άθελά της- την καταστροφική φράση:
«Με θυμάσαι που ’χα έρθει και σε είδα
στην αρχή της χρονιάς που κάναμε τον αγιασμό του σχολείου..;».
