Γύρισα από το εξωτερικό (Ην. Βασίλειο) 20 χρόνια πριν και ζω και εργάζομαι στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Κρήτη. Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ. Όλα αυτά τα χρόνια στις συναλλαγές με το Κράτος ή το Δημόσιο, που ευτυχώς τώρα έχουν μειωθεί, διαπίστωσα ότι συναλλάσσομαι με ανθρώπους - δομές σε ένα παράλληλο σύμπαν, σε μία άλλη διάσταση, με μία διαφορετική στάση ζωής, όπου ο χρόνος κυλάει πιο αργά...
Ένα κράτος το οποίο πληρώνουν οι πολίτες και αντί να τους εξυπηρετεί, τους βάζει εμπόδια και τους καθυστερεί. Σε οποιαδήποτε συναλλαγή, ενέργεια η επιχειρηματική πρόθεση.
Και φυσικά ούτε κουβέντα για ανταποδοτικότητα. Ούτε δωρεάν παιδεία έχουμε ούτε δωρεάν υγεία... Μη σας κουράζω όμως, λίγο-πολύ όλα είναι αριθμοί, το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα, κ. Κώστα.
Νέος και ονειροπόλος, έλπιζα, νόμιζα ότι ήταν μονόδρομος, ότι αυτό θα αλλάξει κάποια στιγμή. Η τεχνολογική εξέλιξη, η πρόσβαση στην πληροφορία και οι ανοιχτές αγορές θα μας ανάγκαζαν να μεταμορφωθούμε. Θα ήταν ευκολότερο και για τους ίδιους να εξελιχθούμε. Να μη ντρεπόμαστε για το χάλι μας. Να φτάσουμε στο επίπεδο των άλλων και, γιατί όχι, να τους ξεπεράσουμε. Δεν έπρεπε καν να σκεφτούμε νέους τρόπους/συστήματα για οτιδήποτε, υπάρχουν ήδη έτοιμες, δοκιμασμένες λύσεις για τα πάντα, (παιδεία, οικονομία, άμυνα, κτλ) τις οποίες, αν θέλαμε, μπορούσαμε να τις εφαρμόσουμε / προσαρμόσουμε / βελτιώσουμε. Δεν θέλουμε όμως.
Ωριμότερος πλέον, έχω πάψει να ελπίζω. Έχω αρχίσει να απαιτώ. Θέλω επανίδρυση του κράτους. Από το μηδέν. Αν όχι τώρα, πότε; Αφού πεθάνουμε ή μεταναστεύσουμε όλοι; Γιατί κανείς δεν τολμάει να ξεκοπρίσει το Κράτος; Πόσες Ιφιγένειες πρέπει να θυσιαστούν; Τώρα είναι η ώρα. Να μη φοβηθεί κανείς το πολιτικό κόστος. Πλέον χάνονται ζωές. Τι πιο κοστοβόρο;
Το πολιτικό κόστος είναι αυτό που μας στοιχειώνει και μας έφερε εδώ. Γιατί και οι πολιτικοί, όπως και ο σταθμάρχης δεν κάνουν τη δουλειά τους. Δεν υπηρετούν το Δημόσιο αλλά το προσωπικό συμφέρον. Και να τα χάλια μας. Το ατύχημα στα Τέμπη είναι μικρογραφία της πορείας της χώρας μας... Αυτοκτονούμε.
Ψήφισα Νέα Δημοκρατία το 2019, ως το μη χείρον βέλτιστον. Πίστευα ότι θα έβαζε χέρι στην αναποτελεσματικότητα του Κράτους, ότι θα έκανε τομές. Φοβήθηκε. Χ από εμένα.
Θα ψήφιζα για πάντα τον πολιτικό που θα ξεκόπριζε το κράτος, όχι το κόμμα που θα με διόριζε. Υπάρχει και αυτή η μερίδα του λαού, είναι το 50% που δεν πάει να ψηφίσει και που αιμοδοτεί το άλλο 50%. Εκεί πονάμε, εκεί είναι ο καρκίνος μας, εκεί πρέπει να στοχεύσουν. Δυστυχώς όμως δεν έχουν το ελάχιστα απαιτούμενο IQ να το αντιληφθούν...
ΥΓ: Η θυσία της Ιφιγένειας...
...διάλεξαν για αρχηγό τον Αγαµέµνονα κι αφού έκαναν θυσίες, περίµεναν να φυσήξει ο άνεµος, να ξεκινήσουν τα καράβια για την Τροία. Όµως φύλλο δεν εσάλευε κι οι βασιλιάδες ρωτήσανε το µάντη Κάλχα να τους πει γιατί οι άνεµοι δε φυσούσαν.
Εκείνος τότε είπε ότι η θεά Άρτεµη κρατούσε τους ανέµους. Είχε θυµώσει, γιατί ο Αγαµέµνονας είχε σκοτώσει το ιερό ελάφι της.
Και δε θα της περνούσε ο θυµός, αν πρώτα ο Αγαµέµνονας δε θυσίαζε στο βωµό της την κόρη του, την Ιφιγένεια.
Αβάσταχτη θλίψη πλάκωσε την καρδιά του Αγαµέµνονα. Δεν ήθελε να θυσιάσει την αγαπηµένη του κόρη. Μέρες θρηνούσε. Τέλος έστειλε µήνυµα στην Κλυταιµνήστρα, τη γυναίκα του, να φέρει στην Αυλίδα την Ιφιγένεια, να την παντρέψει τάχα µε τον Αχιλλέα.
Όταν η Ιφιγένεια κι η µητέρα της έφτασαν στην Αυλίδα, µε δάκρυα στα µάτια ο Αγαµέµνονας τους είπε την αλήθεια. Η Κλυταιµνήστρα έκλαιγε και τον παρακαλούσε να µην αφήσει να γίνει η θυσία. Η Ιφιγένεια τελικά αποφάσισε να θυσιαστεί για την πατρίδα της.
Τη µέρα της θυσίας πήγε στολισµένη στο βωµό και µε θάρρος έσκυψε το κεφάλι. Κι ο µάντης Κάλχας, αφού της φόρεσε χρυσό στεφάνι στα µαλλιά, σήκωσε το µαχαίρι.
Όµως εκείνη τη στιγµή η Άρτεµη ήρθε µέσα σε ένα σύννεφο, άρπαξε την κόρη και πάνω στο βωµό άφησε ένα µικρό ελάφι.Την Ιφιγένεια την πήγε µακριά στη χώρα των Ταύρων σ’ έναν από τους ναούς της.
Αµέσως φύσηξε άνεµος και οι Αχαιοί κίνησαν για την Τροία.
ΜΦΧ
Ηρακλής Κουριδάκης
