Γράφει ο
ΧΡΗΣΤΟΣ Γ. ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
Αντισυνταγματάρχης ε.α.
Διευθύνων Σύμβουλος ΕΑΑΣ
Για να εισαχθεί κάποιος/α στις Στρατιωτικές Σχολές γράφει εξετάσεις.
Για να προάγεται από κάθε τάξη γράφει εξετάσεις .
Την καριέρα του την καθορίζει η επιτυχία στις γραπτές πτυχιακές εξετάσεις αφού η σειρά αποφοίτησης καθορίζει κατά μείζονα τρόπο, το μέλλον του/της.
Στη συνέχεια περνάει διάφορα σχολεία μετεκπαιδεύσεως όπου και πάλι οι γραπτές εξετάσεις παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
Ένας Αξιωματικός φοιτά σε διάφορα σχολεία κατά μέσο όρο 4-5 χρόνια πέραν των 4 αρχικών που είναι η βασική Σχολή για όλους.
Σ’ αυτά δεν προσμετρούνται πιθανά σχολεία εξειδικεύσεως του εξωτερικού ή και ένα δεύτερο πτυχίο που πάρθηκε από χόμπι ή και εξαιρετικό ενδιαφέρον για μάθηση σε ένα άλλο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα.
Σύνολο λοιπόν σπουδών για ένα μέσο Αξιωματικό 9 -10 χρόνια και 11 - 14 για τους φιλομαθείς.
Εξετάσεις εκατοντάδες, διαγωνίσματα χιλιάδες και ώρες μελέτης, αμέτρητες.
Μετά το «μάλιστα – όχι - διατάξτε» το «βγάλτε μια κόλλα χαρτί» είναι η πιο πολυχρησιμοποιημένη έκφραση ανάμεσα στα στελέχη των ΕΔ.
Είναι όμως αρκετή η ΥΨΗΛΟΤΑΤΗ μόρφωση που λαμβάνουν τα στελέχη των ΕΔ προκειμένου να ανταποκριθούν στην αποστολή τους; Πώς διδάσκεται το φρόνημα; Πώς καλλιεργείται η αφοσίωση στα ιδανικά του Γένους των Ελλήνων; Πώς καλλιεργείται η «λεβεντιά» και το «θάρρος της γνώμης»; Πώς διδάσκεται η Διοίκηση όταν υπάρχουν Αξιωματικοί που αποφοιτούν και ΔΕΝ έχουν δώσει ούτε παράγγελμα στις Σχολές τους; Πώς τέλος καλλιεργείται η διαχρονική σωματική αντοχή στις κακουχίες και η ψυχική στη θέα του ΑΙΜΑΤΟΣ;
Ερωτήματα που χρήσιμο είναι να απαντηθούν από τους καθ’ ύλην αρμοδίους για την εκπαίδευση των αυριανών ηγητόρων του Στρατού μας.
Φαντάζομαι ότι ΔΕΝ υπάρχουν γραπτές εξετάσεις για τα παραπάνω, ούτε φυσικά ωρολόγιο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως. Τουλάχιστον επί των ημερών μου – προ 30ετίας δηλαδή – δεν υπήρχε τίποτα από τα προαναφερθέντα.
Θυμάμαι παλιούς μου εκπαιδευτές στρατιωτικούς και μη στη Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων να μας προτρέπουν να μάθουμε ξένες γλώσσες για να υπηρετήσουμε ΕΥΔΟΚΙΜΩΣ σε θέσεις εξωτερικού. Άλλοι πάλι μας έλεγαν να πάρουμε και δεύτερο πτυχίο διευρύνοντας τους ορίζοντές μας γιατί οι Στρατιώτες που θα διοικήσουμε θα είναι υψηλοτάτου επιπέδου και θα πρέπει να «σταθούμε» επαξίως απέναντί τους, διοικώντας τους, κερδίζοντας το σεβασμό τους δια της ΓΕΝΙΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ.
Απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω το έρπην, ο στίβος μάχης, η λύση αρμολόγηση του ατομικού τυφεκίου και η ατομική εκπαίδευση του μαχητή δεν απαιτεί ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ!!!
Το πλήρωμα του άρματος δεν χρειάζεται ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ και οι «υπηρέτες» ενός όλμου ή ενός πυροβόλου δεν χρειάζονται ΠΤΥΧΙΟ ΑΕΙ!!!
Για να είσαι δε αλεξιπτωτιστής ή βατραχάνθρωπος εκεί είναι που ΔΕΝ χρειάζεσαι 20 ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ σε διεθνή συνέδρια!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν!!!
Εκπαίδευση, εμπνευσμένους ηγέτες και αφοσίωση και πίστη στην αποστολή απαιτούνται και σταματώ εδώ.
Και όμως το βάρος δίνεται στην Ακαδημαϊκή εκπαίδευση ή μάλλον λάθος, μόνο στην Ακαδημαϊκή και τα στελέχη των ΕΔ «γέρνουν» επικίνδυνα προς την πλευρά των «επιστημόνων» παρά προς την πλευρά της μάχης και της αυτοθυσίας.
Η κρίση και η πρόοδος ενός αξιωματικού ΔΕΝ εξαρτάται από το εάν είναι πρόθυμος και έτοιμος να πεθάνει στη μάχη για υψηλά ιδανικά, ΟΥΤΕ από το εάν οι υφιστάμενοί του θα τον ακολουθήσουν τυφλά στη μάχη Α Λ Λ Α από το εάν πρώτευσε στο ακαδημαϊκό πεδίο.
Αν μιλήσουμε δε για χειρισμό υπολογιστή, όσοι απογειώνουν το power point στις διάφορες παρουσιάσεις σε υψηλό επίπεδο επαφών και επισκέψεων, τυγχάνουν αναγνώρισης και έχουν περισσότερες πιθανότητες για επικείμενη προαγωγή.
Αυτός που κάνει ταχεία τάξη του όλμου, που ξέρει πώς να επισκευάζει σε μηδενικό χρόνο την ερπύστρια του άρματος, που κάνει πορεία πολλών χιλιομέτρων φορτωμένος σαν τριαξονικό, που μιλάει στους στρατιώτες του με πατριωτική φλόγα και τους συνεπαίρνει, ΥΣΤΕΡΕΙ έναντι άλλων, όταν δεν έχει πτυχία, όταν δεν έλαβε καλή βαθμολογία στη θεωρία και όταν δεν μιλάει ξένες γλώσσες.
Επίσης υστερεί λόγω ανάληψης ρίσκου, διότι όποιος «μπαίνει» στη φωτιά και ζυμώνεται μ’ αυτήν κινδυνεύει να τραυματιστεί ή και να τραυματίσει. Κινδυνεύει να πει και μια κουβέντα παραπάνω και να στοχοποιηθεί ΑΜΕΣΑ ως αντιδραστικός. Κινδυνεύει ακόμη να κακοχαρακτηρισθεί αφού αντιστεκόμενος σε ρουσφέτια, πάντοτε στενοχωρεί τον αιτούντα. Κινδυνεύει τέλος να τον «στιγματίσουν» τα ΜΜΕ ως μιλιταριστή, σωβινιστή, καραβανά, χουντικό ή φασίστα και τότε «κλαύτα Χαράλαμπε».
Έτσι τα στελέχη των ΕΔ, αντί να διάγουν στρατιωτικό βίο, αρκούνται στη διεκπεραίωση της ημερήσιας γραφειοκρατίας, διολισθαίνοντας έτσι σε νοοτροπία κακού δημοσίου υπαλλήλου, χάνουν τα πρότυπα που θα έπρεπε να έχουν και τελικά καταλήγουν να υπηρετούν ένα Στρατό που αντί να παράγει ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΤΟΛΜΗ στην τήρηση της αποστολής του, αντί να λειτουργεί ως μέσον ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ, συμπεριφέρεται και διάγει ως «υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου». Τα πτυχία...πτυχία, όπως και η μόρφωση και το επίπεδο υψηλότατη!
Όμως το νεαρό Ελληνόπουλο, που αφήνει την οικογένειά του για να υπηρετήσει τη θητεία του, δεν αναμένει να συναντήσει έναν καθηγητή ούτε έναν καλοδιαβασμένο διοικητικό υπάλληλο του δημοσίου. Έχει ανάγκη από έναν Ηγήτορα με ευρυμάθεια μεν αλλά φλογερό πατριώτη και πολεμιστή από την άλλη. Έναν «μπροστάρη» που δεν θα φείδεται κόπου και χρόνου για να τον εκπαιδεύσει. Έναν συμπαραστάτη στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ως στρατιώτης και όχι έναν «καλοχαιρέτα» που απλά πετάει τη μπάλα στην εξέδρα. Ένα ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΠΑΝΩ απ’ όλα που θα το θυμάται για όλη του τη ζωή.
Ρωτήστε γύρω σας στρατιώτες που έχουν απολυθεί την τελευταία 5ετία αν θυμούνται το Διμοιρίτη τους ή το Λοχαγό τους. Αν θυμούνται το Διοικητή τους ή έστω πόσες βολές φορητού οπλισμού έκαναν. Αν θυμούνται κάτι από την στρατιωτική τοπογραφία της περιοχής τους.
Ρωτήστε τους ποια είναι η άποψή τους για τους Αξιωματικούς τους και τι πιστεύουν για τη θητεία γενικότερα.
Οι απαντήσεις που θα πάρετε, θα σας απογοητεύσουν, θα σας πικράνουν, θα σας θυμώσουν.
Αυτές οι απαντήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάτι πάει πολύ στραβά. Κάτι στη μόρφωση και την επάρκεια των Αξιωματικών χωλαίνει.
Πτυχία, Αγγλικά, Γαλλικά και «πιάνο» ΔΕΝ επαρκούν.
Εύχομαι μόνο να μη χρειαστεί ποτέ να δοκιμαστούμε – βάζω και τον εαυτό μου μέσα – σε πόλεμο γιατί ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ όπως είμαστε θα σκουπίζουμε το αίμα που θα τρέχει ποτάμι με τα αποδεικτικά της ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΜΑΣ...τα ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ και τα ΠΤΥΧΙΑ!!!!
Αντί επιλόγου, από το «Ευαγγέλιο του Στρατού».
Στρατιωτικός Κανονισμός ΣΚ 20-1, Κεφάλαιο Α’, άρθρο 2:
1.«Ο Έλληνας ή η Ελληνίδα, όταν καλείται από το Νόμο στην ενεργό υπηρεσία του Στρατού, αναλαμβάνει το ιερό καθήκον της υπερασπίσεως της Πατρίδας και έχει εξαιρετικά καθήκοντα και ευθύνες.
2. Για να φθάσει στην εκπλήρωση του μεγάλου αυτού προορισμού ο στρατιωτικός πρέπει να είναι προικισμένος με τις αρετές της φιλοπατρίας, της ανδρείας, της καρτερίας, του στρατιωτικού πνεύματος και της πειθαρχίας.
3. Οι αρετές αυτές, που αποτελούν τις κύριες ηθικές δυνάμεις του Στρατού, προϋποθέτουν ανάλογη διαπαιδαγώγηση στους κόλπους της οικογένειας, του σχολείου και της κοινωνίας,αλλά σφυρηλατούνται και σταθεροποιούνται κυρίως με τη στρατιωτική αγωγή
πηγή:EΘNIKH HXΩ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2020
