Μετά από τρεις βδομάδες απάντησε ο πρόεδρος της Βουλής!! - Α, κάτι τελευταίο: - Έχει 60 εργάτες η Βουλή, που θα πάρουν το επίδομα επικινδυνότητας; - Ποιες ακριβώς εργασίες κάνουν;

Με ενδιαφέρον, αλλά και προβληματισμό άκουσα από τα χείλη του προέδρου της Βουλής Νικήτα Κακλαμάνη τη διάψευση της πολυήμερης φημολογίας σύμφωνα με την οποία στο τέλος Ιουλίου με διακομματική απόφαση χορηγήθηκε οριζόντια επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας σε όλους τους υπαλλήλους του Κοινοβουλίου.

Ο προβληματισμός σχετίζεται αφενός με τη χαρακτηριστική καθυστέρηση με την οποία έγινε η διάψευση και αφετέρου με τις διατυπώσεις που χρησιμοποίησε ο κ. Κακλαμάνης και οι οποίες -άγνωστο γιατί- δεν ήταν και τόσο κατηγορηματικά ξεκάθαρες.

Μιλώντας στο OPEN, ο πρόεδρος της Βουλής είπε ότι η επίμαχη διάταξη για την οποία έγινε μεγάλος θόρυβος στο Διαδίκτυο και εκφωνήθηκαν ανακοινώσεις από άλλους υπηρετούντες στο Δημόσιο, όπως οι εποχικοί πυροσβέστες, «είναι νόμος του 2015». Πρόσθεσε κάπως ακαταλαβίστικα ότι «είχε βγει ΚΥΑ και το 2024 αναθεωρήθηκε για το ποιες κατηγορίες στον δημόσιο τομέα περιλαμβάνει. Και μέσα στον δημόσιο τομέα συμπεριέλαβε και τη Βουλή». 

Και κατέληξε λέγοντας ότι οι κατηγορίες των εργαζομένων που θα λάβουν το επίδομα είναι οι καθαρίστριες, οι νοσηλεύτριες (6-7) και οι εργάτες (περίπου 50-60).

Άμα είναι έτσι, σίγουρα δεν υπάρχει ζήτημα. Αλλά τότε γιατί δεν διευκρινίστηκε αυτό εξ αρχής;

Υ.Γ.: Α, κάτι τελευταίο: Έχει 60 εργάτες η Βουλή; Και ποιες ακριβώς εργασίες κάνουν;

ΠΗΓΉ: https://www.tovima.gr/2025/08/22/stiles/vimatodotis/ta-psemata-ta-megala-psemata-kai-oi-statistikes-tou-adonidos/

«Τα ψέματα, τα μεγάλα ψέματα και οι στατιστικές» (του Αδώνιδος)

 

Ποιος θυμάται τον Ανδρέα Γεωργίου; Το ερώτημα αφορά τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κατά την περίοδο 2010 – 2015, ο οποίος είχε μπει στο στόχαστρο όλων όσοι δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε η Ελλάδα στο Μνημόνιο.

Ο Γεωργίου αντιμετώπισε πολύχρονες δικαστικές διώξεις επειδή κατέγραψε τα ακριβή ελλείμματα που είχαν συσσωρευθεί την περίοδο πριν από το Μνημόνιο, κάτι που πολλοί δεν θέλουν να θυμούνται στη χώρα μας. Έλα, όμως, που τον θυμούνται στο εξωτερικό, όπως συνέβη αυτές τις μέρες που το site New York Times δημοσιεύει άρθρο του πρώην επικεφαλής της ελληνικής στατιστικής αρχής με τίτλο (σε ελεύθερη απόδοση): «Έχω δει τι συμβαίνει όταν μια χώρα παραποιεί τα δεδομένα. Αμερική πρόσεχε».

Παρόλο που το άρθρο αφορά τους αφορισμούς του Τραμπ κατά των στατιστικών στοιχείων των Ηνωμένων Πολιτείων -εξ ου και το «Αμερική πρόσεχε»-, ο Γεωργίου αναφέρεται στην ελληνική «περιπέτεια», για την οποία επισημαίνει ότι υπέστη «επτά ποινικές και αστικές δικαστικές υποθέσεις, μία εκ των οποίων παραμένει ανοιχτή».

«Γνωρίζω από εμπειρία τις ζημιές που προκαλούν οι επιθέσεις στα στατιστικά στοιχεία. Διοικούσα την εθνική στατιστική υπηρεσία της Ελλάδας, την ΕΛΣΤΑΤ, από το 2010 έως το 2015 κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της χώρας», γράφει στο άρθρο και προσθέτει: «Σε αυτόν τον ρόλο, επέβλεψα την αναθεώρηση του χρονικά εσφαλμένου ελλείμματος και χρέους της κυβέρνησης για τα έτη από το 2006 έως το 2009, τα χρόνια πριν την κρίση, η οποία ξεκίνησε στις αρχές του 2010. Οι αναθεωρημένοι, σωστοί αριθμοί αμφισβήτησαν το αφήγημα που διαδίδεται από τα περισσότερα πολιτικά κόμματα ότι η δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας ήταν υπό έλεγχο και έτσι δεν προκάλεσε τις δυσκολίες της».

Διαβάζοντας το κείμενο του άρθρου δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό του συνειρμού των επισημάνσεων του με τις αμφισβητήσεις που εξέφρασε ο Άδωνις Γεωργιάδης για τα στοιχεία της Eurostat αναφορικά με τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες που καταγράφονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο ισχυρισμός του Αδώνιδος ότι η Eurostat κάνει δημοσκοπήσεις που δεν είναι έγκυρες όσο είναι τα στοιχεία από την δήθεν αξιολόγηση που έκαναν οι πολίτες που νοσηλεύτηκαν στα νοσοκομεία θυμίζει τη μνημειώδη ρήση σύμφωνα με την οποία «υπάρχουν τα ψέματα, τα μεγάλα ψέματα και οι στατιστικές».

πηγή:qhttps://www.tovima.gr/2025/08/22/stiles/vimatodotis/ta-psemata-ta-megala-psemata-kai-oi-statistikes-tou-adonidos/

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ στην πατρίδα μας προτιμούν να παριστάνουν τους χαζούς αντί να δίνουν απαντήσεις

 

Μανώλης Κοττάκης

Εἴμαστε ὑπέρ τῆς Οὐκρανίας λόγῳ τῆς Κύπρου, ἀλλά ψηφίζουμε ὑπέρ τῆς ἐντάξεως τοῦ Κοσσυφοπεδίου στό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης καί ὑπέρ ἐκλογῆς Τούρκων σέ διεθνεῖς ὀργανισμούς (ΟΑΣΕ, IMO)

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ στήν πατρίδα μας προτιμοῦν νά παριστάνουν τούς χαζούς ἀντί νά δίνουν ἀπαντήσεις. Καί εἰδικῶς καί γενικῶς. Θέσαμε τίς προάλλες ἕνα πολύ συγκεκριμένο ἐρώτημα γιά τό πότε συνδέθηκε μέ ἔνταση ἡ στάση τῆς Ἑλλάδος στό Οὐκρανικό μέ τό Κυπριακό καί πότε ἀπαιτήθηκε ἀπό τούς συμμάχους μας νά ἔχουν τήν ἴδια ἀκριβῶς στάση στά διεθνῆ fora ὅλα αὐτά τά χρόνια. Ἀπάντηση δέν λάβαμε καμμία. Ἀντιθέτως κυκλοφοροῦν σήμερα μερικοί γραφικοί στό διαδίκτυο πού συνεχίζουν νά ἐπαναλαμβάνουν τό ἐπιχείρημα τοῦ 2022, ὅτι ἔπρεπε νά στηρίξουμε τήν Οὐκρανία γιατί ἔχουμε ἀκριβῶς τό ἴδιο πρόβλημα στήν Κύπρο. Χωρίς νά λένε ὅμως λέξη γιά τό ἀντάλλαγμα πού δέν πήραμε γι’ αὐτό ἐπί τρία ὁλόκληρα χρόνια. Ἔστω σέ μία παράγραφο Συνόδου Κορυφῆς. Ἔστω σέ μιά ἀνακοίνωση τοῦ Σταίητ Ντηπάρτμεντ.

Ὡστόσο γιά νά μιλήσουμε γενικώτερα ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον ὁ διάλογος πού γίνεται γιά τόν ἀναθεωρητισμό. Κάποιοι ἐμφανίζονται νά ὑποστηρίζουν δημοσίως ὅτι ἡ συζήτηση γιά τόν ἀναθεωρητισμό ἄρχισε περίπου τό 2022 μέ τήν εἰσβολή τῆς Ρωσσίας στήν Οὐκρανία.

Ὁ ἀναθεωρητισμός καί ἡ χάραξη τῶν νέων συνόρων σ’ ὁλόκληρο τόν πλανήτη ὅμως εἶναι πρωθύστερος. Ὄχι πολύ πρωθύστερος, ἀλλά πρωθύστερος. Τοῦ … 20οῦ αἰῶνα. Νέα σύνορα σέ ἐκτεταμένη μορφή ἄρχισαν κατ’ ἀρχάς νά χαράσσονται ἀμέσως μετά τήν πτώση τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως τό 1989 καί τήν ἀπόσχιση τῶν δημοκρατιῶν τῆς Βαλτικῆς ἀπό τήν Ρωσσική Ὁμοσπονδία, ἡ ὁποία ἔφτασε κάποια στιγμή νά ἑορτάζει κάθε Ἰούνιο μέ παρέλαση στήν Κόκκινη Πλατεία τήν ἡμέρα πού ἔμεινε μόνη της. Χωρίς τήν Οὐκρανία, χωρίς τήν Γεωργία, χωρίς τήν Λιθουανία, χωρίς τήν Λεττονία, χωρίς τήν Ἐσθονία.

Νέα σύνορα χαράχθηκαν μέ τό βελούδινο διαζύγιο Τσεχίας καί Σλοβακίας καθώς καί μέ τήν ἐπανένωση τῆς Ἀνατολικῆς μέ τήν Δυτική Γερμανία. Ἀλλά ἐν προκειμένῳ ἡ χάραξη τῶν νέων συνόρων προῆλθε ἀπό τήν ἐσωτερική κρίση καί παρακμή τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως καί ἀπό τίς μυστικές ὑπηρεσίες, ὄχι ἀπό ἐπιθετικές ἐνέργειες.

Τέσσερα χρόνια ἀργότερα ὅμως τό 1993 ἄρχισαν νά χαράσσονται νέα σύνορα στήν Βαλκανική. Στή γειτονιά μας. Αὐτά ἦσαν προϊόν ἀναθεωρητισμοῦ. Καί εἶναι λίγο περίεργο μέ δεδομένο ὅτι οἱ δυνάμεις τοῦ ΝΑΤΟ πού εἰσέβαλαν στίς χῶρες τῆς Βαλκανικῆς γιά νά ἐγκαθιδρύσουν τό νέο status πέρασαν ἔξω ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, κάποιοι νά παριστάνουν σήμερα ὅτι δέν θυμοῦνται πότε ἄρχισε ὁ ἀναθεωρητισμός. Ὁ ἀναθεωρητισμός τῆς Δύσεως καί ὄχι τοῦ Πούτιν ἄρχισε μέσα στήν αὐλή μας. Μέ τήν διάλυση τῆς ἑνιαίας Γιουγκοσλαβίας μετά ἀπό ἀποφάσεις συγκεκριμένων δυτικῶν δυνάμεων. Διά ἀνηλεῶν βομβαρδισμῶν καί δεκάδων νεκρῶν. Ἔχουμε Κοσσυφοπέδιο στή γειτονιά μας καί ξέρουμε πῶς δημιουργήθηκε. Μοιάζει τόσο πολύ ἡ δημιουργία του μέ ὅσα συνέβησαν στήν Κύπρο μας, ὥστε κάποιοι γιά νά ξεπεράσουν τήν ἀμηχανία τους ἐξασφάλισαν μέχρι καί ἀπόφαση τοῦ διεθνοῦς δικαστηρίου πού ὑποστηρίζει ὅτι τό ἐδαφικό καθεστώς τοῦ Κοσσυφοπεδίου δέν προσομοιάζει μέ τό καθεστώς τῆς Κύπρου.

Μέ τήν διαφορά ὅτι οἱ ἀδελφοί μας στήν Κύπρο δέν ἔχουν τήν ἴδια ἄποψη. Στήν τελευταία ψηφοφορία πού ἔγινε γιά τήν εἴσοδο τοῦ Κοσσυφοπεδίου στό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης ἡ Κύπρος ψήφισε ἀρνητικά. Ἡ Ἑλλάδα ψήφισε θετικά. Ὅπως ἡ Ἑλλάδα ψήφισε θετικά ὑπέρ τοῦ εἰσβολέα Τουρκία γιά τήν θέση τοῦ Προέδρου στόν Διεθνῆ Ναυτιλιακό Ὀργανισμό (IMO) καί γιά τήν θέση τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα τοῦ ΟΑΣΕ!

Πολιτικά σχιζοειδής στάση. Καταδικάζουμε τήν εἰσβολή τοῦ Πούτιν στήν Οὐκρανία, ἀλλά ψηφίζουμε Τούρκους ὑποψήφιους (ἐγκρίνοντας τήν εἰσβολή στήν Κύπρο) σέ διεθνεῖς ὀργανισμούς! Ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο εἶναι μάλιστα ὁ ἐμπνευστής τῆς Γαλάζιας Πατρίδας. Βίτσιο! Τήν ἴδια ὥρα σιωποῦμε μέ τήν χάραξη νέων συνόρων στό Ναγκόρνο Καραμπάχ μεταξύ Ἀζερμπαϊτζάν καί Ἀρμενίας ἡ ὁποία ἔγινε πάλι μέ εἰσβολή τῆς Τουρκίας.

Δέν χρειάζεται νά ἐπισημάνω τί ἔκαναν ὅλοι αὐτοί πού καταγγέλλουν σήμερα τόν ἀναθεωρητισμό τοῦ Πούτιν, ὅταν ἡ Δύση κατακρεουργοῦσε τήν Γιουγκοσλαβία καί χάρασσε τά σύνορα ἀπό τήν ἀρχή. Πανηγύριζαν γιά τήν πτώση τοῦ Μιλόσεβιτς. Τά ἐπίχειρα αὐτῶν τῶν πανηγυρισμῶν τά ζοῦμε σήμερα καθώς συχνά πυκνά ἐπιστρέφουν οἱ χάρτες τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας πού περιλαμβάνουν καί τό Κοσσυφοπέδιο καί τμῆμα τῶν Σκοπίων στό ὁποῖο βρίσκεται καί ζεῖ ἡ ἀλβανόφωνη κοινότητα τῆς Ἀχρίδας. Πρόσφατα ἕνας τέτοιος χάρτης μέ σύνορα ὥς τήν Πρέβεζα δημοσιεύθηκε στό ἐπίσημο περιοδικό τοῦ ὑπουργείου Ἄμυνας τῆς Ἀλβανίας.

Ἀλλά ὁ ἀναθεωρητισμός δέν σταμάτησε στήν Γιουγκοσλαβία μόνον. Εἶχε καί συνέχεια. Ὁ ἴδιος «Ἕλλην χασάπης» πού συνεργαζόμενος στό παρασκήνιο μέ τήν Δύση ὁδήγησε στήν πτώση τοῦ Μιλόσεβιτς καί ἄνοιξε τόν ἀσκό τοῦ Αἰόλου γιά τά νέα σύνορα τοῦ ἀναθεωρητισμοῦ στά Βαλκάνια, ἐργάστηκε ἀόκνως καί γιά τόν διαμελισμό τοῦ Σουδάν. Γιά λογαριασμό τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως βεβαίως. Καί μέ στόχο τόν ἔλεγχο τῶν ἐνεργειακῶν του πηγῶν. Μέ συνέπεια μετά ἀπ’ ὅλα αὐτά, νά κατακλυστεῖ ἡ Μεσόγειος ἀπό Σουδανούς μετανάστες.

Τούς ὁποίους τό …ἀντικειμενικό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο διατάσσει μέ ἀσφαλιστικά μέτρα νά κρατήσουμε στήν Ἑλλάδα καί νά μήν τούς ἀπελάσουμε.
Ἑλληνική ὑπογραφή λοιπόν ἐκτός ἀπό γαλλική ἔχει ἡ χάραξη τῶν νέων συνόρων σ’ αὐτό τό πολύπαθο κράτος. Ἑλληνική ὑπογραφή ἐκτός ἀπό εὐρωπαϊκή ἔχει καί τό κῦμα τῶν παράνομων μεταναστῶν πού δεχόμαστε κάθε τόσο ἀπό τό Σουδάν. Διαβάστε τό πόρισμα τοῦ ἀνακριτῆ Φούκα γιά τό σχέδιο «Πυθία» καί θά μάθετε πολλά!

Καί βεβαίως δυτική ὑπογραφή μέσῳ τῆς ὑποκινήσεως τῆς Ἀραβικῆς Ἀνοίξεως ἔχουν καί τά νέα σύνορα στήν Λιβύη, Δυτική καί Ἀνατολική. Σέ χῶρες τῆς Ἀφρικῆς. Ἀλλά γι’ αὐτά λέξη.

Δέν μπορεῖς, βλέπετε, νά κάνεις καρριέρα στό ἀκροφιλελεύθερο μπλόκ ἀσκῶντας κριτική στόν ἀναθεωρητισμό τῆς Δύσεως. Ἀρκεῖ ὁ ἀναθεωρητισμός τῆς Ἀνατολῆς.

Καί στό ἐρώτημα (γιά νά ἐπιστρέψω στό εἰδικό) γιατί ὑπογράφουμε συμφωνίες εἰρήνης καί φιλίας μέ τόν ἀναθεωρητή Ἐρντογάν καί τόν «ξεπλένουμε» ἀφοῦ θέλουμε νά ἀναδείξουμε τό Κυπριακό μέσῳ Οὐκρανίας, πάλι καμμία ἀπάντηση. Στό ἐρώτημα γιατί στηρίζουμε τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Συρία καί ἀναγνωρίζουμε ντέ φάκτο τό καθεστώς, πάλι καμμία ἀπάντηση. Γιά τήν εἰσβολή τοῦ Ἰσραήλ στήν Γάζα, τέλος, δέν ἔχω ἀπαίτηση. Αὐτή γιά κάποιους δέν εἶναι ἀναθεωρητισμός, εἶναι νόμιμη ἄμυνα.

Τό ξέρω, ζητάω πολλά. Δυστυχῶς, μερικοί εἶναι γιά νά τούς λυπᾶσαι.

https://www.estianews.gr/apopseis/pote-%e1%bc%84rchise-%e1%bd%81-%e1%bc%80natheoritismos/

Ο «χάρτης» πληρωμών για την περίοδο 25 έως 29 Αυγούστου - 2.443.990.550,71 ευρώ σε 4.322.897 δικαιούχους

 

Κατά την περίοδο 25 έως 29 Αυγούστου θα καταβληθούν συνολικά 2.443.990.550,71 ευρώ σε 4.322.897 δικαιούχους, στο πλαίσιο των προγραμματισμένων καταβολών του e-ΕΦΚΑ και της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης.

1.Ειδικότερα από τον e-ΕΦΚΑ:

• Στις 25 Αυγούστου θα καταβληθούν 36.161.158,79 ευρώ σε 47,055 δικαιούχους για την πληρωμή αναδρομικών ποσών συντάξεων όπως προβλέπεται στο άρθρο 34 του ν. 5018/2023.
• Στις 26, 28 και 29 Αυγούστου θα καταβληθούν συνολικά 2.347.446.391,92 ευρώ σε 4.217.481 δικαιούχους για πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Σεπτεμβρίου 2025.
• Από τις 25 έως και τις 29 Αυγούστου θα καταβληθούν 12.500.000 ευρώ σε 550 δικαιούχους σε συνέχεια έκδοσης αποφάσεων για εφάπαξ.
• Στις 29 Αυγούστου θα καταβληθούν 12.000.000 ευρώ σε 11.230 δικαιούχους για επιστροφή εισφορών μη μισθωτών με παράλληλη μισθωτή απασχόληση για το έτος 2024.

2.Από την ΔΥΠΑ θα γίνουν οι εξής καταβολές:

• 19.000.000 ευρώ σε 31.500 δικαιούχους για καταβολή επιδομάτων ανεργίας και λοιπών επιδομάτων.
• 1.000.000 ευρώ σε 2.000 μητέρες για επιδοτούμενη άδεια μητρότητας.
• 14.000.000 ευρώ σε 13.000 δικαιούχους στο πλαίσιο επιδοτούμενων προγραμμάτων απασχόλησης.
• 1.800.000 ευρώ σε 80 φορείς για πληρωμή εισφορών  στο πλαίσιο προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα.
• 83.000 ευρώ σε 1 δικαιούχο του προγράμματος «Σπίτι μου».

Eurostat στην κυβέρνηση: - Κατέχετε την ΠΡΩΤΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ στην Ευρωπαϊκή Ένωση ! - 32% των Ελλήνων ζουν στη φτώχεια και δεν έχουν πρόσβαση σε καμία περίθαλψη!!

Η κατάρρευση του ΕΣΥ δεν είναι πλέον μια κραυγή της κοινωνίας που η κυβέρνηση προσπαθεί να φιμώσει. Είναι μια αμείλικτη διαπίστωση από την ίδια την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat), η οποία με τα στοιχεία της ξεγύμνωσε το κυβερνητικό παραμύθι περί «ισχυρού και σύγχρονου Εθνικού Συστήματος Υγείας».

Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη κατέχει την πρωτιά ντροπής στην ΕΕ: το 2024, το 21,9% των πολιτών δήλωσε ότι δεν είχε πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη που χρειαζόταν, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι μόλις 3,6%. Ένας στους πέντε Έλληνες εγκαταλείπεται χωρίς ιατρική φροντίδα, εξαιτίας της φτώχειας, των εξοντωτικών λιστών αναμονής και της ανυπαρξίας ιατρικού προσωπικού.

Αυτή είναι η αλήθεια πίσω από τις φιέστες και τις τηλεοπτικές φιγούρες του κ. Γεωργιάδη:

• Ασθενείς που περιμένουν ώρες για μια διάγνωση.

• Γιατροί εξαντλημένοι, χωρίς ρεπό, χωρίς μέσα, χωρίς ελπίδα.

• Νοσοκομεία-φαντάσματα σε νησιά, χωρίς ούτε έναν Παθολόγο ή Παιδίατρο.

• Ασθενείς να στοιβάζονται σε ράντζα και ασανσέρ να καταρρέουν.

Αυτό δεν είναι ΕΣΥ. Είναι ένα σύστημα διάλυσης, μια συνειδητή πολιτική απαξίωσης που εξυπηρετεί τους ιδιώτες και τους εργολάβους της Υγείας. Ο ίδιος ο υπουργός χαρακτηρίστηκε από εργαζόμενους «Υπουργός Εμπορίου της Υγείας» – και δικαίως. Γιατί για τη Νέα Δημοκρατία ο ασθενής δεν είναι άνθρωπος. Είναι πελάτης.

Η Eurostat αποκαλύπτει και μια ακόμη αλήθεια: πάνω από 32% των συμπολιτών μας που ζουν κοντά στη φτώχεια δεν έχουν πρόσβαση σε καμία περίθαλψη. Η κυβέρνηση εγκαταλείπει τους πιο αδύναμους Έλληνες, ενώ την ίδια ώρα ανοίγει τις πόρτες του ΕΣΥ για κάθε παράνομο λαθρομετανάστη, παρέχοντάς του δωρεάν υπηρεσίες.

Η εικόνα είναι ξεκάθαρη:

• Το ΕΣΥ βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση της Μεταπολίτευσης.

• Οι Έλληνες πολίτες πληρώνουν φόρους και εισφορές για μια δημόσια Υγεία που δεν τους παρέχεται.

Η δημόσια Υγεία δεν είναι εμπόρευμα. Είναι ιερό δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη.

Και όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να το ξεχνά, θα βρίσκει απέναντί της τη ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ.

 

Σάββας Καλεντερίδης: - «Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται».- Εθνικός μονόδρομος η απόκτηση και η επίδειξη ισχύος

 

Ο φόβος φυλάει τα έρημα . Μόνο η απόκτηση και η επίδειξη ισχύος μπορεί να οδηγήσουν στην εγκατάλειψη του καταστροφικού δόγματος του κατευνασμού, που ενθαρρύνει την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα

• Του Σάββα Καλεντερίδη

Το 1919, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου, που ονομάστηκε Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, οι νικητές αποφάσισαν τη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών, που είχε ως στόχο τον αφοπλισμό, την πρόληψη του πολέμου μέσω της συλλογικής ασφάλειας, τη διευθέτηση των διαφορών μεταξύ των χωρών μέσω των διαπραγματεύσεων και της διπλωματίας, και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής παγκοσμίως.

Το 1945, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και πάλι με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, οι νικητές αποφάσισαν τη μετεξέλιξη της Κοινωνίας των Εθνών σε έναν νέο οργανισμό με στόχο τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης και την αποτροπή μελλοντικών πολέμων.

Παρότι ο ΟΗΕ έχει έξι κύρια όργανα, αυτό που επωμίζεται το θέμα της διεθνούς ασφάλειας και τάξης είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας, με τα πέντε μόνιμα μέλη του, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Κίνα. Σημειώνεται ότι οι πέντε αυτές χώρες, με τις αποφάσεις του Σ.Α., που αποτελούν μέρος του Διεθνούς Δικαίου, παρεμβαίνουν σε συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως, εκτός από εκείνες στις οποίες εμπλέκονται οι ίδιες, δεδομένου ότι το δικαίωμα της αρνησικυρίας που διαθέτουν δεν επιτρέπει την έκδοση αποφάσεων και ψηφισμάτων που στρέφονται εναντίον τους.

Από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, με το Σ.Α. να παραμένει «σιωπηλό», ενώ ο γ.γ. του ΟΗΕ αρκείται σε παραινέσεις και ευχολόγια.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι φωνές που ζητούν την αναδόμηση του Σ.Α. του ΟΗΕ, ούτως ώστε να συμπεριλαμβάνονται στα μόνιμα μέλη μεγάλες χώρες, για παράδειγμα η Ινδία, η αφρικανική ήπειρος και ο μουσουλμανικός κόσμος. Να σημειωθεί ότι μία από τις πιο δυνατές φωνές είναι αυτή του Ερντογάν, ο οποίος επαναλαμβάνει την ανάγκη να εκπροσωπηθεί ο μουσουλμανικός κόσμος στο Σ.Α., σε κάθε ομιλία του στη Γ.Σ. του ΟΗΕ τα τελευταία χρόνια.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα, η συνάντηση Τραμπ – Ζελένσκι, παρουσία των επτά της Ευρώπης, η διάσπαση του ΝΑΤΟ στο θέμα της πολιτικής που πρέπει να ακολουθηθεί έναντι της Ρωσίας και η δυστοκία εξεύρεσης λύσης στο θέμα των εγγυήσεων που θα παρασχεθούν στην Ουκρανία, για να ανοίξει ο δρόμος για την υπογραφή συνθήκης ειρήνης, δίνουν επιχειρήματα σε εκείνους που επιδιώκουν την αναδόμηση του Σ.Α. του ΟΗΕ, με στόχο τη βελτίωση παρέμβασης σε κρίσεις που εμφανίζονται παγκοσμίως.

Υπογραμμίζεται ότι στη συνάντηση της Ουάσινγκτον, όπου ο Τραμπ υποδέχτηκε στον Λευκό Οίκο τον Ζελένσκι και επτά Ευρωπαίους αξιωματούχους, δεν είχε προσκληθεί ο γ.γ. του ΟΗΕ, κίνηση που απαξιώνει ακόμα περισσότερο τον Οργανισμό. Αλλωστε, είναι γνωστή η απαξία του Τραμπ στον ΟΗΕ και γενικά σε διεθνείς θεσμούς, τους οποίους θεωρεί εμπόδια στην εφαρμογή των πολιτικών του. 

Η απουσία των Ηνωμένων Εθνών από τις διαδικασίες εξεύρεσης λύσης και επίτευξης συμφωνίας ειρήνης στην Ουκρανία, κάτι που εντάσσεται στις βασικές υποχρεώσεις του Οργανισμού, είναι ένα μήνυμα που πρέπει να λάβουν Λευκωσία και Αθήνα, δεδομένου ότι τα Ηνωμένα Εθνη είναι ο τοποτηρητής της διεθνούς νομιμότητας και εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου. 

Με δεδομένο ότι και στο Κυπριακό και στο θέμα των παράνομων και παράλογων διεκδικήσεων της Τουρκίας εις βάρος της Ελλάδας η ραχοκοκαλιά και μόνιμη επωδός των εκφραστών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο, το οποίο παραβιάζεται ασυστόλως από τους ισχυρούς και χωρίς επιπτώσεις, Λευκωσία και Αθήνα θα πρέπει να προσθέσουν στο δόγμα της εξωτερικής πολιτικής και τον παράγοντα ισχύς.

Μόνο η απόκτηση και η επίδειξη ισχύος μπορεί να οδηγήσουν στην εγκατάλειψη του καταστροφικού δόγματος του κατευνασμού, που ενθαρρύνει την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα, μόνο η ισχύς μπορεί να επιτρέψει την υιοθέτηση του δόγματος της αποτροπής.

Είναι καιρός να αλλάξουμε ριζικά ως κοινωνία, πολιτικό σύστημα και κράτος, για να αποτρέψουμε καταστροφικές εξελίξεις.

Αλλωστε, ο σοφός λαός συνεχίζει να μας διδάσκει με δύο ρήσεις: «Ο φόβος φυλάει τα έρημα» και «Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται».

https://www.dimokratia.gr/politiki/596613/ethnikos-monodromos-i-apoktisi-kai-i-epideixi-ischyos/

Συνέβη σαν Σήμερα το 1952 - Η Δίκη των Αεροπόρων και οι εμπνευστές της σκευωρίας

Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δικαστική περιπέτεια στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας και πολιτών, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Κατηγορήθηκαν για δολιοφθορά και κομμουνιστική συνωμοσία, αλλά αμνηστεύτηκαν από την κυβέρνηση Καραμανλή το 1955. Κατοπινές έρευνες έδειξαν ότι η δίωξή τους οφείλεται σε σκευωρία.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων συνέβη ένα ατύχημα σε εκπαιδευτικό αεροπλάνο τύπου Χάρβαρντ. Λίγες μέρες αργότερα, σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο στον τοίχο σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ. Τα γεγονότα αυτά συσχετίζονται και στις 30 Δεκεμβρίου ο αρχηγός του ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής διατάσσει ένορκο προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς σε πολεμικό αεροσκάφος της Σχολής Αεροπορίας».

Την εποχή εκείνη η Ελλάδα απείχε δύο χρόνια από το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Τη χώρα κυβερνούσαν αδύναμες και βραχύβιες κυβερνήσεις του Κέντρου, με επικεφαλής, εναλλάξ, τον Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα, υπό την υψηλή εποπτεία της Αμερικανικής Αποστολής. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος και αποτελούσε πόλο εξουσίας. 

Στους κόλπους του δρούσε η μυστική οργάνωση ΙΔΕΑ («Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών»), που αποτέλεσε χρόνια αργότερα τη «μαγιά» του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα ήταν η δίκη και η καταδίκη σε θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του για κατασκοπεία υπέρ του παράνομου ΚΚΕ. Το σκηνικό ήταν κατάλληλο για κάποιους ακραίους αντικομμουνιστικούς κύκλους να ξεκαθαρίσουν τις σχέσεις τους με τα φιλελεύθερα στοιχεία της Αεροπορίας.

Στις αρχές του 1952 άρχισαν οι ανακρίσεις και σύντομα στα μπουντρούμια του Αερονομείου Παλαιού Φαλήρου βρέθηκαν οι πρώτοι κατηγορούμενοι, οκτώ αξιωματικοί (αντισμήναρχος ε.α. Θεοφάνης Μεταξάς, σμηναγοί Ηλίας Παναγουλάκης και Ελευθέριος Ζαφειρόπουλος, υποσμηναγοί Γεώργιος Θεοδωρίδης και Γεώργιος Μαδεμλής, επισμηναγός Νικόλαος Δόντζογλου και ανθυποσμηναγός Παναγιώτης Λεμπέσης), εφτά υπαξιωματικοί και πέντε ιδιώτες. Οι κατηγορούμενοι υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και ομολόγησαν την ενοχή τους στη δολιοφθορά του αεροπλάνου. Ένας εκ των κατηγορουμένων, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής, δεν άντεξε και πέθανε από τα βασανιστήρια.

Οι εμπνευστές της σκευωρίας έπρεπε να αποδείξουν και τη σχέση των κατηγορουμένων με το ΚΚΕ. Στρατολόγησαν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη και τον έστειλαν στις 7 Απριλίου 1952 στην Αλβανία για δήθεν εθνική αποστολή με την ιδιότητα του φυγάδα κομμουνιστή. Στη συνέχεια τον κατέδωσαν στις αλβανικές αρχές, ως διπλό πράκτορα. Ο Ακριβογιάννης καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 15 Απριλίου 1953.

Στις 16 Απριλίου 1952 η υπόθεση των αεροπόρων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή καλύπτεται από πέπλο σιωπής, έρχεται στην επιφάνεια από τον δεξιό Τύπο, που κατακλύζεται από πληθώρα δημοσιευμάτων «για την ανακαλυφθείσα κομμουνιστική δράση στην Αεροπορία». Πιο ευφάνταστες γραφίδες κάνουν λόγο και για καταρρίψεις αεροσκαφών από τους συνωμότες.

Στις 10 Ιουλίου 1952 εκδίδεται το παραπεμπτικό βούλευμα, με το οποίο οδηγούνται στο εδώλιο του Αεροδικείου 19 άτομα. Κατά το βούλευμα, οι κατηγορούμενοι είχαν συμπήξει οργάνωση, που δρούσε από το 1950 και εκτελούσε εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ. 

Η «Δίκη των Αεροπόρων» άρχισε στις 22 Αυγούστου 1952 και ολοκληρώθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου. Μάταια οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί επέσειαν στους Αεροδίκες τα μετάλλια και τα παράσημα, που είχαν λάβει στα πεδία των μαχών. Το δικαστήριο πείσθηκε για την ενοχή τους και επέβαλε την ποινή του θανάτου στον σμηναγό Παναγουλάκη και τον υποσμηναγό Θεοδωρίδη. Σε τέσσερις κατηγορουμένους επέβαλε ισόβια, σε δύο εικοσαετή κάθειρξη, σε δύο δεκαετή κάθειρξη, ενώ οι υπόλοιποι κηρύχθηκαν αθώοι.

Το Μάρτιο του 1953 η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Αναθεωρητικό Δικαστήριο, που ύστερα από μερικές συνεδριάσεις ανέβαλε τη δίκη «λόγω σημαντικών αιτίων και για κρείσσονες αποδείξεις». 

Τη χώρα τώρα κυβερνούσε ο νικητής του Εμφυλίου Αλέξανδρος Παπάγος, έχοντας κερδίσει δια περιπάτου τις εκλογές. Στις 30 Σεπτεμβρίου άρχισε η δίκη στο Αναθεωρητικό και ολοκληρώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1953, με δέκα κατηγορουμένους. Η ατμόσφαιρα αυτή τη φορά ήταν φανερά διαφορετική. Όλα τα στοιχεία πείθουν ότι πρόκειται για σκευωρία. Παρόλα αυτά, οι δικαστές δέχονται την ύπαρξη συνωμοσίας και επιβάλλουν ελαφρύτερες ποινές στους κατηγορουμένους. Δύο καταδικάζονται σε ισόβια, έξι σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης και δύο αθωώνονται.

Ο φάκελλος της υπόθεσης των αεροπόρων έκλεισε οριστικά τον Νοέμβριο του 1955, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή χορήγησε αμνηστία στους καταδικασθέντες, αλλά και στους σκευωρούς, πολλοί από τους οποίους υπηρέτησαν πιστά την Απριλιανή Χούντα.

 Όταν χρόνια αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συναντήθηκε μ' έναν από τους αμνηστευθέντες αξιωματικούς, τον συμπατριώτη του από τις Σέρρες Γεώργιο Μαδεμλή, του είπε ότι γνώριζε ότι «είναι αθώοι».

Βιβλιογραφία

• Θανάση Παπαντωνίου: «Η υπόθεση των 11 αεροπόρων: Μαρτυρία» («Καστανιώτης»)

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/353?&utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-08-22