Κυβέρνηση: - Η αλήθεια για το νερό μέσα από 10 ερωτήσεις και απαντήσεις - Δεν υπάρχει καμία ιδιωτικοποίηση - Θωρακίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας των παρόχων ύδατος.

 

Η αλήθεια για το νερό μέσα από 10 ερωτήσεις και απαντήσεις

 

1. Η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι θέλετε να ιδιωτικοποιήσετε το νερό. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Είναι άλλο ένα ψέμα. Δεν υπάρχει καμία ιδιωτικοποίηση. Το νερό ήταν, είναι και θα παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο. Δεν υπάρχει καμία πρόθεση και δεν είναι σωστό να ιδιωτικοποιηθεί το νερό. Το νερό δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν. Η νομολογία του ΣτΕ προσδιορίζει τον δημόσιο χαρακτήρα των φορέων παροχής υπηρεσιών ύδατος.

Για πρώτη φορά όμως στο νόμο που φέρνει η κυβέρνηση με το άρθρο 1 της αιτιολογικής έκθεσης και το άρθρο 3 του νομοσχεδίου θωρακίζεται ο δημόσιος χαρακτήρας των παρόχων ύδατος.

Δεν εκχωρούμε καμία αρμοδιότητα υδατικής πολιτικής προς μια Ρυθμιστική Αρχή. Αναφέρεται ρητά ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας είναι ο αρμόδιος φορέας που χαράσσει την πολιτική για την προστασία και τη διαχείριση των υδάτων.

Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου αναφέρεται ρητά ότι μεταφέρεται η αρμοδιότητα «εποπτείας και ελέγχου» και μόνο.

 

2. Άρα, γιατί υπάρχει ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης;

Διότι χρειάζεται να διασφαλίσουμε διαφάνεια και λογοδοσία, ιδιαίτερα επειδή οι πάροχοι ύδατος είναι δημόσια μονοπώλια. Πρέπει να εξασφαλίσουμε χαμηλές τιμές και το ότι η τιμολόγηση του νερού γίνεται σύμφωνα με το νόμο ενώ η ποιότητα του πρέπει να καταμετράται συστηματικά και σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.

 

3. Ποιες είναι οι παθογένειες, οι οποίες πρέπει να εκλείψουν;

Είναι αρκετές. Ενδεικτικά αναφέρονται οι εξής:

• Μεγάλος κατακερματισμός των υπηρεσιών ύδατος σε πολλούς παρόχους (295 αυτή τη στιγμή).
• Ανεπαρκής έλεγχος των οικονομικών στοιχείων των παρόχων υπηρεσιών ύδατος και των βασικών κέντρων κόστους.
• Ανεπαρκή στοιχεία: Μόλις το 42% των οργανισμών υποβάλει συστηματικά τα στοιχεία που υποχρεούται από τον νόμο στην πλατφόρμα του συστήματος.
• Ανομοιομορφία σε ό,τι αφορά στο ποσοστό ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Το επίπεδο ανάκτησης του κόστους των παρόχων υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, πλην ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ που είναι πιο οργανωμένες, κυμαίνεται από 21% έως 202%.
• Το 2019, το συνολικό ποσοστό απωλειών των παρόχων φτάνει έως και το 62%, και κατά μέσο όρο έχουμε απώλειες που φτάνουν το 35,6%, σε ό,τι αφορά το πόσιμο νερό. Υπάρχουν ΔΕΥΑ που δηλώνουν ότι έχουν 65% απώλειες στο νερό.
• Έλλειψη συστηματικής αποτύπωσης της κατάστασης του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης, ώστε να προτεραιοποιηθούν τα απαιτούμενα έργα.
• Έλλειψη κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τους κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος.

Πρόσθετο στοιχείο: 2015 - 2019, Κυβέρνηση Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: Επιβλήθηκαν στις ΔΕΥΑ συνολικά 9 πρόστιμα. Αντίθετα την τελευταία τριετία, κατά την διακυβέρνηση της χώρας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν επιβληθεί 62 πρόστιμα.

 

4. Αφού η διαχείριση του νερού στην Ελλάδα γίνεται από δημόσιους παρόχους, τι την θέλουμε τη Ρυθμιστική Αρχή;

Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου η διαχείριση του νερού γίνεται από δημόσιους φορείς, υπάρχουν Ανεξάρτητες Ρυθμιστικές Αρχές. Η ρύθμιση της αγοράς δεν χρειάζεται μόνο για τη ρύθμιση του ανταγωνισμού μεταξύ ιδιωτών. Χρειαζόμαστε και δημιουργούμε ισχυρούς δημόσιους φορείς διαχείρισης ύδατος.

 

5. Με δεδομένο ότι κι εσείς λέτε πως οι πάροχοι είναι φυσικά μονοπώλια, γιατί απαιτείται ρύθμιση;

Προχωρούμε σε μια δομική μεταρρύθμιση για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, προς όφελος των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος. Όλα έρχονται στο φως, η ποιότητα, οι απώλειες και η υπερανάκτηση του κόστους του νερού όποτε συμβαίνει. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι μόνο μια ισχυρή, δημόσια και ανεξάρτητη αρχή, μπορεί να ασκεί αποφασιστικά έλεγχο για την ασφάλεια και την ποιότητα του νερού ιδιαίτερα όταν έχουμε δημόσιους μονοπωλιακούς οργανισμούς!

 

6. Δηλαδή δεν γίνεται να παραμείνει ο δημόσιος έλεγχος στη διαχείριση των υδάτων στη Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος του υπουργείου;

Δίνουμε την εποπτεία σε μια Ανεξάρτητη Δημόσια Ρυθμιστική Αρχή. Και αυτός είναι δημόσιος έλεγχος. Οι Ανεξάρτητες Αρχές είναι αυτό που λέει το όνομά τους: Ανεξάρτητες! Δεν υπάγονται σε ιεραρχικό έλεγχο εκ μέρους του αρμόδιου υπουργού. Τα μέλη τους, έχουν λειτουργική ανεξαρτησία. Άλλωστε η Ρυθμιστική Αρχή ΔΕΝ έχει αρμοδιότητα τιμολόγησης, μόνο εποπτείας και ελέγχου, τίποτα άλλο.

 

7. Ποιες αρχές ελέγχουν την ασφάλεια του πόσιμου νερού, πώς και πότε;

Το υπουργείο Υγείας είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο της ποιότητας του πόσιμου νερού, με την αντίστοιχη νομοθεσία για το πόσιμο νερό σε εφαρμογή της αντίστοιχης ενωσιακής, από την οποία έχουμε ζητήσει να προστεθούν κυρώσεις σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης.

Πλέον, μέσα από τα στοιχεία και τους δείκτες που υποχρεώνουμε τους παρόχους να υποβάλλουν στην Αρχή, μπαίνει μια τάξη και εξασφαλίζεται διαφάνεια και έλεγχος αναφορικά με την τήρηση των υποχρεώσεων συστηματικής παρακολούθησης από τους παρόχους της ποιότητας του πόσιμου νερού.

 

8. Τι ποινές προβλέπονται για μη τήρηση κείμενης νομοθεσίας;

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καν σύστημα κυρώσεων για την μη τήρηση της κείμενης νομοθεσίας. Επί ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, το 2017, θεσπίστηκε η ΚΥΑ τιμολόγησης, η οποία δεν περιέχει καθόλου κυρώσεις.

Σήμερα, καλύπτουμε αυτό το κενό, με το άρθρο 18 θεσπίζοντας συγκεκριμένες άμεσες και έμμεσες κυρώσεις, με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών σε ένα φυσικό αγαθό. Θωρακίζουμε τον έλεγχο του κράτους επί των υπηρεσιών ύδατος με σκοπό την προστασία της υγείας των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, διασφαλίζεται η ορθολογική χρήση των οικονομικών πόρων και συγκρατείται το κόστος για τον πολίτη, σύμφωνα με τους κανόνες που θέτει η Πολιτεία.

 

9. Τι αλλάζει σε όλα τα παραπάνω με την νέα Ρυθμιστική Αρχή;

Η νέα Εθνική Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων έχει ως στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπιση των προβλημάτων και των διοικητικών κενών που υπάρχουν.

Η νέα Εθνική Ρυθμιστική Αρχή στοχεύει σε 3 βασικούς άξονες:

1. Αύξηση της λογοδοσίας των δημοσίων και δημοτικών Παρόχων Υπηρεσιών Ύδατος, με προώθηση της αποτελεσματικότητας και της διαφάνειας των υπηρεσιών.
2. Ενίσχυση της εποπτείας των δημοσίων και δημοτικών Παρόχων Υπηρεσιών Ύδατος, με γνώμονα την αποτελεσματική και οικονομικά συμφέρουσα διαχείριση για τους πολίτες.
3. Συμμόρφωση των δημόσιων και δημοτικών Παρόχων Υπηρεσιών Ύδατος με τη σχετική νομοθεσία, και την επιβολή προστίμων, όπου διαπιστώνονται παραβάσεις.

Διασφαλίζεται:

• Η ποιότητα των υπηρεσιών, λαμβάνοντας υπόψη τη σχέση κόστους - αποτελεσματικότητας.
• Ο καθορισμός ενός σαφούς και διαφανούς συστήματος κοστολόγησης και τιμολόγησης, βάσει προκαθορισμένων κριτηρίων, προς όφελος των καταναλωτών.
• Η αύξηση της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών, μέσω της υποχρέωσης σύνταξης πενταετών επιχειρησιακών σχεδίων, και ετήσιου προγραμματισμού.

 

10. Τι επιτυγχάνεται με αυτές τις αλλαγές;

• Λειτουργικό και σύγχρονο σύστημα διακυβέρνησης μέσω μιας Εθνικής Στρατηγικής για την προστασία και τη διαχείριση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων.
• Την προώθηση συνθηκών ίσης πρόσβασης, της ασφάλειας εφοδιασμού και της εξοικονόμησης ύδατος. Με λίγα λόγια περισσότερο και καλύτερο νερό για τους πολίτες.

Όταν η Δικαιοσύνη πολιτεύεται…- Είναι πολλές οι καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εις βάρος της Ελλάδας

 Δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εις βάρος της Ελλάδας για διάφορες παραβάσεις, κυρίως όμως γιατί η ελληνική Δικαιοσύνη καθυστερεί να εκδώσει αποφάσεις – καταδίκες που κατατάσσουν τη χώρα μας ψηλά στη σχετική λίστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Ωστόσο οι καταδίκες αυτές δεν έχουν καθοριστικά συμβάλει στο να ληφθούν μέτρα ώστε το ελληνικό δικαστικό σύστημα να αποφασίζει σύντομα, χωρίς να ταλαιπωρεί τους πολίτες, προκαλώντας τους ζημία οικονομική – και όχι μόνον.

Και ενώ η ελληνική Δικαιοσύνη αποδοκιμάζεται από το Ευρωδικαστήριο, κυρίως λόγω της κύριας παθογένειας να μην αποφασίζει σε εύλογο χρόνο για τα αιτήματα έννομης προστασίας των πολιτών, πρόσφατα αποδοκιμάστηκε για έναν ακόμη πολύ σοβαρό λόγο.

Για το γεγονός ότι δεν παρείχε δυνατότητα δίκαιης δίκης σε έναν Ελληνα που ταλαιπωρήθηκε, όσο λίγοι, για λόγους πολιτικής στοχοποίησης. Πρόκειται για την υπόθεση του Ανδρέα Γεωργίου, που διετέλεσε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας και της προσπάθειας για δημοσιονομική προσαρμογή. Ο άνθρωπος αυτός στοχοποιήθηκε με συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις και πολιτικές ιδεοληψίες, ως υπεύθυνος της οικονομικής κατάρρευσης, με την ανυπόστατη κατηγορία ότι «μαγείρεψε» το έλλειμμα του 2009, με αποτέλεσμα να μπει η χώρα στα μνημόνια. Η ελληνική Δικαιοσύνη πρωτοστάτησε στις διώξεις εναντίον του και στη στοχοποίησή του, με πρωτεργάτες κορυφαίους την εποχή εκείνη δικαστικούς παράγοντες, όπως η πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου.

Ο Αρειος Πάγος, που εισέπραξε πρόσφατα την αποδοκιμασία του Ευρωδικαστηρίου, ήταν κατ’ εξοχήν το δικαστήριο που επιχειρούσε να καταδικαστεί ο Ανδρέας Γεωργίου, παρά τις κατά καιρούς αθωώσεις του από κατώτερα δικαστήρια. Ηταν το δικαστήριο που δεν δέχθηκε να σταλεί ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προκειμένου να εξηγηθεί πλήρως ο ευρωπαϊκός κανονισμός για τις ανεξάρτητες στατιστικές αρχές, ώστε να παύσουν οι διώξεις εις βάρος του Γεωργίου για δήθεν αλλοίωση του ελλείμματος του 2009.

Η αποδοκιμασία εις βάρος του Α.Π. από το Ευρωδικαστήριο για την υπόθεση Γεωργίου είναι πολύ σοβαρή και εκθέτει την ελληνική Δικαιοσύνη, όχι μόνον γιατί δεν παρείχε δίκαιη δίκη σε έναν Έλληνα πολίτη, αλλά γιατί μετείχε ενεργά στη στοχοποίησή του, με απανωτές διώξεις, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το πολιτικό αφήγημα ότι η αλλοίωση του ελλείμματος του 2009 ήταν η αιτία για τα μνημόνια. Η καταδίκη για την υπόθεση Γεωργίου είναι επί της ουσίας καταδίκη για την ανάμειξη της ελληνικής Δικαιοσύνης σε πολιτικά παίγνια και μάλιστα στο υψηλότατο επίπεδο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που κινήθηκε όχι μία αλλά πολλές φορές για να επιτευχθεί η καταδίκη Γεωργίου.

Δεν είναι τυχαίο πως ενώ τα κατώτερα δικαστήρια τον αθώωναν, η Εισαγγελία του Α.Π. ασκούσε αναιρέσεις. Τουλάχιστον τρεις φορές επιχειρήθηκε από τον Α.Π. η εξαφάνιση των αποφάσεων απαλλαγής για τον Ανδρέα Γεωργίου. Το Ευρωδικαστήριο στην υπόθεση Γεωργίου καταδίκασε ουσιαστικά την ανάμειξη της ελληνικής Δικαιοσύνης στον χώρο της πολιτικής…

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/562331587/otan-i-dikaiosyni-politeyetai/

Ε.Α.Α.Σ/Παρ. Άρτας: - Συγκέντρωση για ενημέρωση και συζήτηση για τις συντάξεις, τα μερίσματα και το ΒΟΕΑ - Ομόφωνη απόφαση για τις επικείμενες δράσεις - Θε είμαστε παρόντες στο συλλαλητήριο

    1. Πραγματοποιήθηκε σήμερα, στο γραφείο του παραρτήματος μας, συγκέντρωση για ενημέρωση των συναδέλφων στα θέματα που αφορούσαν:

        Ι> Τις "κλοπές" που έχουν που έχουν παρατηρηθεί, σε όλους ανεξαιρέτως τους συναδέλφους,, μετά την αύξηση των συντάξεων κατά 7,75%, την κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και την καταβολή της 4ης ή 5ης δόσης για όσους  είχαν αρνητική προσωπική διαφορά. Ο πρόεδρος αποκάλυψε τον δόλιο τρόπο που χρησιμοποιεί ο  ΕΦΚΑ/INTRASOFT  σε συνεργασία με το Υπουργείο εργασίας, για την "εξαφάνιση" μέρους της αύξησης. Η "εξαφάνιση" αυτή  αφορά όλους τους συνταξιούχους και ξεκινά από 0,50 ευρώ και φτάνει  μέχρι  και τα 74 ευρώ. Τα ποσά αυτά προέκυψαν  μετά τον έλεγχο που έγινε, στα μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα συντάξεων, δεκάδων συναδέλφων Άρτας.

       Ι>  Την επερχόμενη λεηλασία των μερισμάτων που  χορηγεί το ΜΤΣ.

       Ι>  Την  εξαΰλωση των  ΒΟΕΑ

       Ι>  Την άρνηση της Κυβέρνησης, να εφαρμόσει τις αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων  για την καταβολή των οφειλόμενων αναδρομικών από την 1η  Αυγούστου 2012

      Ι> Την  άρνηση του ΥΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ να συναντηθούν με τις 3 Θεσμικές Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών 

  2. Αποφασίστηκε ομόφωνα να προβούμε σε δικαστικές δράσεις,(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο , κατάθεση μηνύσεων για παράβαση καθήκοντος 

 3. Θε είμαστε παρόντες στο συλλαλητήριο που πραγματοποιεί η Ε.Α.Α.Σ στις 05 Απριλίου στο ΥΠΕΘΑ 

 

Βεβήλωση νεκρών - Επενδύουν πολιτικά, στους 57 νεκρούς των Τεμπών, προς άγραν ψήφων

 Οι νεκροί είναι έρημοι και ανυπεράσπιστοι απέναντι σε όσους επενδύουν πολιτικά στον θάνατό τους. Για τον πολύ λαό το δυστύχημα των Τεμπών αποτέλεσε ένα οδυνηρό ξάφνιασμα, ένα βαθύ σοκ. Επέφερε μια πάνδημη θλίψη που εξακτινώθηκε και σε Έλληνες του εξωτερικού, καθώς η σημερινή τεχνολογία τους επιτρέπει καθημερινή επαφή με τα τεκταινόμενα στην πατρίδα.

Δεν ήταν μόνο ο μεγάλος αριθμός των νεκρών και ο άδικος θάνατός τους. Ήταν κυρίως τα νιάτα τους που μας λύγισαν. Τα γεμάτα από χαρά και προσμονή ζωής χαμόγελά τους, όπως αποτυπώνονταν στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν. Λυγμός και οργή για το άδικο. Αλλά οι επαγγελματίες της οργής κράτησαν το δεύτερο.

Στις πρώτες διαδηλώσεις εμφανίστηκαν αλλότρια είδη που επένδυαν στην συλλογική συγκίνηση για να περάσουν τις δικές τους «πλατφόρμες». Από εκείνους τους κομματικούς νεαρούς οπαδούς που φέρουν κοντάρια εν είδει σημαιών στις διαδηλώσεις, έως εκείνους που κραυγάζουν «Η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς».

Ήταν και οι στοχοπροσηλωμένοι μονομανείς που οικειοποιούνταν ασύστολα τους νεκρούς με πανό του στυλ «οι νεκροί μας τα κέρδη σας», και σε άφηναν ενεό: Από που κι ως που δικοί τους οι νεκροί; Και τα έλεγαν ακόμη και αυτοί που πούλησαν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για φραγκοδίφραγκα.

Μπορεί να το έκαναν για να διασκεδάσουν το ξεπούλημα που διέπραξαν, είτε γιατί διέπονται από την ανεπίγνωστη αυθαιρεσία: Να θεωρούν ότι ιστορικώ δικαίω δικαιούνται να κατηγορούν και να επιτιμούν τους πάντες, ακόμη και για τα δικά τους επιλήψιμα πεπραγμένα.

Αναμεσά τους φυσικά και τα καθοδηγούμενα αγήματα των παράνομων μεταναστών, που χρησιμοποίησαν την συλλογική λύπη για να απαιτήσουν ελληνοποίηση, διαβατήριο, σπίτια και μισθούς! Βρήκαν την ώρα οι καθοδηγητές τους, για να τους κάνουν πιο απεχθείς...

Από την αυγή του ανθρώπινου είδους οι νεκροί απολαμβάνουν σεβασμό. Στην Ευρώπη (στοιχεία δημοσιευμένα από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ) μόνο το 2021 στην ΕΕ καταγράφησαν 1.389 σιδηροδρομικά δυστυχήματα με συνολικά 636 νεκρούς και 513 τραυματίες, εκ των οποίων τα 97 αφορούσαν συγκρούσεις τρένων.

Δεν τα γράφουμε για να δικαιολογήσουμε καμιά κυβέρνηση, όπως θα αποφανθούν οι εύκολες κομματικές ντουντούκες, μεταξύ των οποίων και κάποιοι δηλώνοντες δημοσιογράφοι. Το γράφουμε γιατί σε καμιά άλλη χώρα τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα και οι νεκροί δεν έγιναν προεκλογικά προσπέκτ των κομμάτων.

Σαφώς ήταν τραγικό πρόβλημα σε όλες, αλλά ήταν Λυδία λίθος μεταξύ των λαών και κυβερνήσεων. Ουδεμία πολιτική δύναμη το εκμεταλλεύτηκε. Καλώς - κακώς, αυτός είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός από τον οποίο απέχουμε. Στην απόληξη της Βαλκανικής χερσονήσου όλοι έσπευσαν να επενδύσουν και να αποκτήσουν πολιτική υπεραξία στο όνομα των νεκρών.

Το αστείο θέατρο που έπαιξε προχθές ο Τσίπρας πηγαίνοντας σε ένα γιαπί για να καταγγείλει την μη ύπαρξη τηλεδιοίκησης, συνοδευόμενος από έναν επί δωδεκαετία σχολάζων κομματικό συνδικαλιστή, σχολιάστηκε αρκούντως. Το χειρότερο το είδαμε από την βουλευτή του ΜεΡΑ 25, κυρία Απατζίδη.

Δεν είναι οι αστειότητες που είπε στη Βουλή, ότι το σιδηροδρομικό ατύχημα ήταν θυσία, ή κάτι τέτοιο, στον σκοτεινό Μολώχ του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός κολλάει σε όλα, ακόμη και αν οι εθνικοί πόροι με την κακοδιοίκηση που τους επεφύλαξε το πολιτικό προσωπικό επί δεκαετίες, ήταν λειψοί, ώστε να μην μπορούν να συντηρήσουν το σύνολο του ΟΣΕ. Και ποιος ιδιωτικός καπιταλισμός όταν παραχωρήθηκε σε ιταλική κρατική εταιρεία;

Ωστόσο, η εν λόγω βουλευτής προέβη σε μέγιστη προσβολή νεκρών. Σε μαύρο T-shirt τύπωσε σχήμα σιδηροδρομικών γραμμών και με λευκά γράμματα το λογότυπο: «57 νεκροί, 156 υποκριτές».

Δεν έχει σημασία που με τον αριθμό υπονοούσε μόνο τους κυβερνητικούς βουλευτές, ενώ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ την ξεπούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά αφορούν όσα προείπαμε: Την Αριστερά που θεωρεί ότι δικαιούται να παριστάνει τον κοινωνικό τιμητή ακόμη και σε θέματα για τα οποία υποχρεούται να απολογηθεί. Έχει σημασία η ελαφρότητα της αμφίεσης.

Είθισται η Αριστερά να χρησιμοποιεί τους νεκρούς ως σύμβολα. Η φωτογραφία του Βελουχιώτη στόλισε πολλά φοιτητικά δωμάτια κατά την πρώιμη περίοδο της μεταπολίτευσης. Το ίδιο φυσικά και το πόστερ του Τσε Γκεβάρα, που ρετουσαρισμένο εν είδει ποπ ειδώλου, συνήρπασε τη νεολαία της Δύσης στα 70s.

Έγινε T-shirt, δείγμα επαναστατικότητας και αμφισβήτησης κατά του «κατεστημένου», η οποία αμφισβήτηση κυκλοφορούσε λικνιζόμενη στα βραδινά μοδάτα club των δυτικών πόλεων.

Αλλά αυτά αφορούσαν αγωνιστές (ναι) που με τον τρόπο τους (λαθεμένο ή όχι, έχει αποφανθεί η ιστορία), ήθελαν να αλλάξουν την ιστορία, και πλήρωσαν με τη ζωή τους. Αλλά και όταν χρησιμοποιήθηκαν ως μοδάτη αμφισβήτηση και σημείο αναφοράς, είχε υπάρξει χρονική περίοδος συναισθηματικής αποφόρτισης, και είχαν περάσει στην ιστορία.

Τέτοια στυγνή πολιτική εκμετάλλευση σαν αυτή που έκανε η βουλευτής του Βαρουφάκη, δεν θα διανοείτο ουδείς που θα είχε μια στοιχειώδη ενσυναίσθηση. Τα νεκρά παιδιά του των Τεμπών χρησιμοποιημένα ως εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας, από το βήμα της Βουλής. Το μόνο που προδίδει είναι ολοκληρωτική απανθρωπιά. Και όλα αυτά στο όνομα της μαχητικότητας της Αριστεράς που είναι, λέει, υπέρ του ανθρώπου!

Ιμπραήμ πασάς: Τα άγνωστα γεγονότα που τον απομυθοποιούν

 

Η ζωή και η δράση του ανθρώπου που λίγο έλειψε να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση του 1821

-Τα άγνωστα περιστατικά και οι μεγάλες απώλειες του από την αναχώρηση του από την Αλεξάνδρεια ως την αποβίβαση των στρατευμάτων του στην Πελοπόννησο

 Ιμπραήμ πασάς, ο άνθρωπος που λίγο έλειψε να σταθεί μοιραίος για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και να πετύχει όσα δεν είχαν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια (πριν το 1825), τα οθωμανικά στρατεύματα: να την καταπνίξει.

Ποιος ήταν ο Ιμπραήμ πασάς;

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως ο Ιμπραήμ υπήρξε υπερτιμημένος; ‘Όχι τόσο στον τομέα των ικανοτήτων του, όσο στο θέμα της εκστρατείας του στην Ελλάδα. Οι περισσότερες Ελληνίδες και οι περισσότεροι Έλληνες, αν ρωτηθούν για αυτόν, θα απαντήσουν (όσες και όσοι ξέρουν…), ότι ήταν ένας φοβερός και τρομερός στρατιωτικός που συνέτριψε παντού τους Έλληνες και αν δεν είχα παρέμβει οι Μεγάλες Δυνάμεις και δεν ακολουθούσε η ναυμαχία του Ναβαρίνου και η εκστρατεία του Μεζόν στην Πελοπόννησο, σίγουρα θα είχε καταστείλει την Επανάσταση.

Το 2016, από τις ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο του αείμνηστου ιστορικού και ακαδημαϊκού Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου (1912-2014), με τίτλο «Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο καταλύτης για την αποδιοργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης 24 Φεβρουαρίου- 23 Μαΐου 1825». Το συγκεκριμένο έργο, γράφτηκε απ’ τον αείμνηστο Μ. Σακελλαρίου, μεταξύ 1939- 1942. Σκόπευε να το συνεχίσει και να το εμπλουτίσει με στοιχεία από ευρωπαϊκά και αιγυπτιακά αρχεία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, η απόφασή του να ασχοληθεί με την αρχαία ελληνική ιστορία, τον έκαναν να μην ασχοληθεί περαιτέρω με τον Ιμπραήμ. Ωστόσο, το 2007, αποφάσισε να δει πάλι το υλικό που είχε συγκεντρώσει, 65 χρόνια πριν. Με μερικές προσθήκες και βελτιώσεις, το βιβλίο εκδόθηκε το 2016, φέρνοντας στο φως πολύτιμες και άγνωστες πληροφορίες για τον Ιμπραήμ και την δράση του, που ανατρέπουν πολλά απ’ όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα γι’ αυτόν.

Ο Ιμπραήμ πασάς γεννήθηκε το 1789 στην Καβάλα ή στο χωριό Νικηφόρος (παλαιότερα Νουσρατλί), της Δράμας. Ήταν γιος του αλβανικής καταγωγής Βαλή της Αιγύπτου Μοχάμετ Άλη και μιας Χριστιανής, γνωστής ως χήρας Τουρματζή. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ήταν γιος της χήρας, από τον γάμο της με κάποιον Τουρματζή και ο Μοχάμετ Άλη τον υιοθέτησε. Πήρε μόρφωση από Ευρωπαίους παιδαγωγούς. Ήταν κοντός και παχύς, τολμηρός αποφασιστικός και παράφορος. Μετά τον διορισμό του πατέρα του ως αντιβασιλέα της Αιγύπτου (1805), ο Ιμπραήμ άρχισε να δείχνει τις στρατιωτικές του ικανότητες. Ο Μοχάμετ  Άλη, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του, τον εξόρισε αρχικά στο εσωτερικό της Αιγύπτου, όμως σύντομα τον χρειάστηκε για να εξοντώσει τους Μαμελούκους που λυμαίνονταν το Σουλτανάτο της Αιγύπτου.

Το 1818, κατέστειλε την εξέγερση των Βαχαβιτών, μιας μουσουλμανικής αίρεσης και επανέφερε τη Μεδίνα, ιερή πόλη των Μουσουλμάνων, στην οθωμανική επικράτεια. Για ανταμοιβή, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ του ανέθεσε το πασαλίκι της Μέκκας και τον ονόμασε πασά με τρεις ιππουρίδες (αλογοουρές) καθιστώντας τον ισότιμο με τον πατέρα του. Από τότε ασχολήθηκε συστηματικά με τη σωστή οργάνωση του αιγυπτιακού στρατού και για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησε σε καίριες θέσεις Γάλλους, κυρίως, αξιωματικούς που είχαν πάρει μέρος στους ναπολεόντειους πολέμους. Στην προσπάθειά του αυτή, συνάντησε πολλές αντιδράσεις από τους Αιγύπτιους αξιωματικούς ωστόσο κατάφερε να επιβληθεί. Έτσι, το 1823, ο στρατός της αντιβασιλείας της Αιγύπτου, απαρτιζόταν από 100.000 άνδρες αρκετά καλά γυμνασμένους και ετοιμοπόλεμους.

Η Επανάσταση ως το 1824

Τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821, οι Ελληνικές δυνάμεις υπερίσχυσαν σχεδόν παντού σε στεριά και θάλασσα, των Οθωμανικών. Το 1823, η δύναμη της αντίστασης των Οθωμανών μειώθηκε ακόμα περισσότερο και η Επανάσταση είχε εδραιωθεί και ο εχθρός φαινόταν ανίκανος να την καταστείλει. Και μέσα στα ελευθερωμένα από τους Έλληνες εδάφη μόνο λίγα φρούρια, κι αυτά αποκλεισμένα, παρέμεναν στα χέρια των Τούρκων: της Αθήνας, της Ναυπάκτου, της Καρύστου, της Πάτρας, της Μεθώνης και της Κορώνης.

Κι ενώ οι Οθωμανοί φαίνονταν αποδυναμωμένοι και οι Έλληνες σε πολύ πλεονεκτική θέση, οι εσωτερικές έχθρες, ο φανατισμός και προσωπικές φιλοδοξίες, οδήγησαν από τα τέλη του 1823 ως τις αρχές του 1825 σε εμφύλιες συγκρούσεις, δύο φορές, που λίγο έλειψε να προκαλέσουν το τέλος και την αποτυχία, την «αυτοκατάλυση» της Επανάστασης.

Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο σουλτάνος αποφάσισε να κινητοποιήσει και να αξιοποιήσει περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις. Έτσι απευθύνθηκε στον ημιανεξάρτητο «υφιστάμενό» του, Μοχάμετ Άλη της Αιγύπτου που ήταν ο πρώτος επικεφαλής ισλαμικής χώρας που προσανατολιζόταν προς τη Δύση. Οι δυο τους αποφάσισαν να συμπράξουν. Ο μεν σουλτάνος θα κατέπνιγε την Επανάσταση στα νησιά, ενώ ο δεύτερος θα καταλάμβανε την Κρήτη και την Πελοπόννησο, τις οποίες, αν όλα πήγαιναν όπως τα είχαν σχεδιάσει, θα του παραχωρούσε μετά την καταστολή της Επανάστασης ο σουλτάνος.

Η εκστρατεία άρχισε να σχεδιάζεται στις αρχές του 1824.

Η εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Ελλάδα

Η προετοιμασία της κράτησε αρκετούς μήνες. Στο επιτελείο του Ιμπραήμ ανήκαν Ευρωπαίοι αξιωματικοί όπως αναφέραμε, με επικεφαλής τον Γάλλο εξωμότη de Seve που έγινε γνωστός ως Σο(υ)λεϊμάν μπέης. Ο Ιμπραήμ άρχισε να συγκεντρώνει και να εκπαιδεύει στρατό, να μαζεύει χρήματα, πολεμικό υλικό και τρόφιμα και να ναυλώνει ευρωπαϊκά φορτηγά για να μεταφέρει τον στρατό του στην Ελλάδα. Είχε φροντίσει ακόμα και να δωροδοκήσει Ευρωπαίους τυχοδιώκτες που εμφανιζόμενοι ως φιλέλληνες, γύριζαν σε διάφορα μέρη της χώρας μας συγκεντρώνοντας πληροφορίες που τις μετέφεραν στη συνέχεια στον Ιμπραήμ. Αυτός πίστευε ότι ως την άνοιξη του 1824 θα είχε ολοκληρώσει τις ετοιμασίες του και θα έφτανε στην Ελλάδα.

Στα αρχικά σχέδιά του ήταν να κάνει απόβαση στην Πάτρα και το Νεόκαστρο και να καταστρέψει την Ύδρα και τις Σπέτσες.

Όμως επιδημίες, μια καταστρεπτική πυρκαγιά στην ακρόπολη της πρωτεύουσάς του και επαναστάσεις στη Συρία και την Άνω Αίγυπτο καθυστέρησαν τις ετοιμασίες του.

Οι Έλληνες μάθαιναν από διάφορες πηγές για τις ετοιμασίες του πασά της Αιγύπτου εναντίον τους. Ήταν όμως τόσο πολύ απορροφημένοι τις εμφύλιες διαμάχες που δεν έκαναν απολύτως τίποτε. Ο στόλος, το μεγαλύτερο όπλο της χώρας μας, είχε διαταγή από το νέο Εκτελεστικό να στραφεί εναντίον του παλαιού! Έτσι χωρίς καμία αντίσταση ο αιγυπτιακός στόλος με αλβανικό αποβατικό σώμα, κατέλαβε την Κρήτη. Ένα προπύργιο της Επανάστασης έπεσε και ο εχθρός απέκτησε μια σημαντική βάση για τη συνέχιση των επιχειρήσεών του.

Η κυβέρνηση που επικράτησε στον εμφύλιο, έδωσε αμνηστία στους ηττημένους αντιπάλους της στις 2/14 Ιουνίου 1824. Ωστόσο το χαμένο έδαφος ήταν πολύ δύσκολο να ανακτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι Τούρκοι από τα Δαρδανέλια και οι Αιγύπτιοι από την Κρήτη άρχισαν τα χτυπήματα. Πρώτος ο αιγυπτιακός στόλος κινήθηκε προς την Κάσο και την κατέστρεψε στα τέλη Μαΐου 1824. Ακολούθησαν τα Ψαρά που κατέστρεψε ο τουρκικός στόλος με επικεφαλής τον ναύαρχο Χοσρέφ στις 21 Ιουνίου/3 Ιουλίου 1824. Και στις δύο περιπτώσεις, ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Δημήτριο Σαχτούρη στην πρώτη περίπτωση και τον Ανδρέα Μιαούλη στη δεύτερη, έφτασε με καθυστέρηση. Παράλληλα, ο Μοχάμετ Άλη προετοίμαζε το εκστρατευτικό σώμα για την επιχείρηση στην Πελοπόννησο.

Στα τέλη Ιουνίου, το εκστρατευτικό σώμα ήταν έτοιμο. Απαρτιζόταν από 4 συντάγματα. Οι μάχιμοι άνδρες ήταν 19.605. Υπήρχαν ακόμα 2.000 ιπποκόμοι και 4.000 υπηρέτες. Συνολικά, ο Μοχάμετ Άλη έστειλε στην Ελλάδα 26.000 άνδρες με αρχηγό τον Ιμπραήμ που περιστοιχιζόταν από διάφορους Ανατολίτες αξιωματούχους.

Η ανώτατη διοίκηση δεν είχε λάβει εκπαίδευση αξιωματικού του τακτικού στρατού. Προσκολλήθηκαν όμως στο εκστρατευτικό σώμα σαν εκπαιδευτές και έντεκα Ευρωπαίοι αξιωματικοί: 9 του Πεζικού, ένας του Μηχανικού και ένας των Σκαπανέων. Κορυφαίος όλων, ο Ιταλός Giovanni Romei, Ιταλός Συνταγματάρχης του Μηχανικού, παλαιός αξιωματικός στον στρατό του Ναπολέοντα.

Πολλά ευρωπαϊκά πλοία ήταν έτοιμα από καιρό για να μεταφέρουν το αιγυπτιακό εκστρατευτικό σώμα και τα εφόδιά του. Για να εξαπατήσουν τον ελληνικό στόλο όσα μετέφεραν τρόφιμα, εφοδιάστηκαν με ψεύτικα ναυλωτικά, ότι δήθεν το φορτίο τους προοριζόταν για τη Μάλτα, τα νησιά του Ιονίου και λιμάνια της Αδριατικής.

Στις αρχές Ιουλίου 1824, 272 πολεμικά και μεταγωγικά πλοία του αιγυπτιακού, οθωμανικού και τυνησιακού στόλου απέπλευσαν από την Αλεξάνδρεια για τις ελληνικές θάλασσες.

Τα παθήματα του Ιμπραήμ

Η νηοπομπή αυτή όμως δεν μπόρεσε να διατηρηθεί σε τάξη. Πολλά πλοία σκόρπισαν και απομακρύνθηκαν. Πρώτος σταθμός των πλοίων ήταν η Μάκρη (Μαρμάρι) όπου γιόρτασαν το Ραμαζάνι και έπειτα κατευθύνθηκαν στη Ρόδο όπου έφτασαν στις αρχές Αυγούστου 1824. Την ίδια εποχή, ο Χοσρέφ επιδίωκε να καταλάβει τη Σάμο. Όμως πλέον ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Μιαούλη βρισκόταν στη θέση του. Ο Χοσρέφ ζήτησε τη βοήθεια του Ιμπραήμ που βρισκόταν στην Αλικαρνασσό κι εκείνος θεωρώντας πως θα είχε εύκολο έργο, συμφώνησε.

Στη ναυμαχία του Γέροντα όμως ο ελληνικός στόλος συνέτριψε τους επιτιθέμενους εχθρούς (29/8/1824) και πυρπόλησε την τυνησιακή ναυαρχίδα. Ο Ιμπραήμ πείσμωσε και στοχοποίησε τη Σάμο. Και πάλι όμως ο Μιαούλης βρέθηκε μπροστά του και τον σταμάτησε μπροστά στο νησί (9/21 Σεπτεμβρίου 1824). Και όχι μόνο αυτό. Καταδίωξε τους δύο στόλους ανάμεσα στις Κυκλάδες κοντά στην Ικαρία, έξω απ’ τη Χίο και τη Λέσβο και ματαίωσε μια απόπειρά τους να ξαναγυρίσουν στην Αλικαρνασσό. Η… σύμπραξη των δυο πασάδων διακόπηκε άδοξα. Ο Χοσρέφ μετά από σουλτανική διαταγή επέστρεψε στη βάση του, αφήνοντας 15 πλοία στον Ιμπραήμ που γύρισε στην Αλικαρνασσό στις 10/22 Οκτωβρίου. Είχε όμως χάσει πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις.

Οι πλοίαρχοι των ναυλωμένων ευρωπαϊκών σκαφών ζητούσαν να πληρωθούν και να φύγουν. Θανατηφόρες ασθένειες έπληξαν τον στρατό του στην Αλικαρνασσό. Με το πείσμα και με σκληρές τιμωρίες επέβαλε την πειθαρχία.

Στις 25 Οκτωβρίου, μέσα σε σφοδρή κακοκαιρία, έδωσε εντολή στον στόλο του να ξεκινήσει για την Πελοπόννησο. Στις 2/14 Νοεμβρίου εμφανίστηκε πάλι ο ελληνικός στόλος με τον Μιαούλη επικεφαλής, που άρχισε να καταδιώκει τον εχθρικό. Ο Ιμπραήμ απελπισμένος, έδωσε σήμα ,να σωθεί όπως μπορεί το κάθε πλοίο. Ο στόλος του σκόρπισε. Ο Ιμπραήμ έφτασε στη Σούδα. Άλλα πλοία γύρισαν στη Ρόδο και το Μαρμάρι ενώ κάποια έφτασαν στην Αλεξάνδρεια! Οι απώλειες του Ιμπραήμ ήταν τεράστιες. Στα χέρια των Ελλήνων, ανάμεσα στα άλλα, έπεσαν μια σακολέβα με πολλά χρήματα, πέντε ευρωπαϊκά μεταγωγικά με 1.700 άνδρες ,σχεδόν όλους του 6ου Συντάγματος και δέκα αυστριακά, με άλογα, ιππείς, εφόδια και τρόφιμα. Ο ελληνικός στόλος στις 12/24 Νοεμβρίου αποσύρθηκε στις βάσεις του για τις αναγκαίες επισκευές.

Ο εφησυχασμός που προκλήθηκε στην ελληνική πλευρά οδήγησε σε νέο γύρο εμφύλιων συγκρούσεων. Επί ένα μήνα οι Έλληνες σπαράζονταν στον Μοριά. Η Πύλη πίεζε τον Ιμπραήμ να περάσει στην Πελοπόννησο επωφελούμενος από τον ελληνικό εμφύλιο. Ο Αιγύπτιος πήγε στη Ρόδο και το Μαρμάρι και οδήγησε στη Σούδα όσα πλοία είχαν παραμείνει εκεί. Έστειλε στην Κορώνη και τη Μεθώνη μια γολέτα κι ένα μπρίκι με τρεις λόχους για να ενισχύσουν τα φρούρια που πολιορκούσαν οι Έλληνες. Το μπρίκι όμως χάλασε από τη θαλασσοταραχή και γύρισε πίσω αλλά η γαλέτα κατάφερε να αποβιβάσει δυνάμεις και εφόδια.

Παράλληλα, ο Μοχάμετ Άλη έστειλε στο Μαρμάρι τα πλοία που είχαν επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια μετά τον διασκορπισμό τους. Ο Ιμπραήμ έφυγε από τη Σούδα για να τα παραλάβει. Στην επιστροφή του αυτή, τον βρήκε νέα κακοτυχία. Σφοδρή τρικυμία έπληξε τη νηοπομπή. Τα περισσότερα από τα 36 πολεμικά και φορτηγά γύρισαν στην Αλεξάνδρεια και το Μαρμάρι. Μόνο 5 φρεγάτες, τρία μπρίκια και μερικά μικρότερα έφτασαν με τον Ιμπραήμ στη Σούδα. Ένα από αυτά που σκόρπισαν, το συνάντησε η γαλέτα του Μπόταση και το έκαψε. Μερικά μικρά πολεμικά και φορτηγά πλοία έφτασαν σκόρπια στη Σούδα στις αρχές Φεβρουαρίου, ενώ όσα πήγαν στην Αλεξάνδρεια έμειναν εκεί ως τις 6/18 Μαρτίου. Και στην Κρήτη όμως, ο αιγυπτιακός στρατός είχε πολλά προβλήματα. Έβρεχε συνεχώς και έκανε πολύ κρύο. Φορώντας ελαφριά ρούχα, πολλοί άνδρες του Ιμπραήμ, αρρώστησαν. Οι επιδημίες θέριζαν. Οι σκοτωμένοι, πνιγμένοι, αιχμάλωτοι και τα θύματα των ασθενειών που θέρισαν τους Αιγύπτιους στην Αλικαρνασσό, στη Ρόδο και τη Σούδα ήταν 7.000! Η συνοχή του στρατού, διατηρήθηκε χάρη στη σκληρότατη πειθαρχία που επέβαλε ο Ιμπραήμ.

Χρησιμοποιούσε πνευματικά μέσα με τους ιμάμηδες που συνόδευαν τον στρατό και σωματικές τιμωρίες. Σε μεγάλη χρήση, ήταν η ποινή του ραβδισμού, την οποία δέχονταν ακόμα και Ταγματάρχες και Λοχαγοί! Και στο ιππικό είχε όμως μεγάλες απώλειες ο Ιμπραήμ. Τουλάχιστον 1.200 ιππείς και 1.500 άλογα σε σύνολο 2.000 χάθηκαν. Δύο Λόχοι Σκαπανέων έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων και άλλοι δύο ήταν στα πλοία που επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια. Από τους σωματοφύλακες του Ιμπραήμ, μόνο 80 επέζησαν. Οι υπόλοιποι πνίγηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες. 20 πλοία πιάστηκαν από τους Έλληνες και άλλα τόσα βυθίστηκαν. Ο Ιμπραήμ υποχρεώθηκε να πληρώσει επιπλέον χρήματα για να παρατείνει τη ναύλωση των ευρωπαϊκών πλοίων.

Παρ’ όλα αυτά, τον Φεβρουάριο του 1825, με 7 μήνες καθυστέρηση, ήταν έτοιμος να αποβιβασθεί στην Πελοπόννησο. Ακόμα και η αποβίβαση των δυνάμεών του στον Μοριά ήταν τραγελαφική. Στις 12 και 13 Φεβρουαρίου 1825, έφτασε το πρώτο «κύμα». Ωστόσο, 50 άνδρες πνίγηκαν κατά την αποβίβαση στη Μεθώνη!

Στις 5/17 Μαρτίου, έφτασε το δεύτερο «κύμα». Επικράτησε μεγάλη σύγχυση και σημειώθηκαν δυστυχήματα και απώλεια υλικού που έπεσε στη θάλασσα. Με το τρίτο «κύμα», έφτασαν στον Μοριά πολεμικό υλικό και άλλα εφόδια. Αυτές ήταν οι περιπέτειες του Ιμπραήμ μέχρι να φτάσει στην Πελοπόννησο. Με τα όσα έγιναν στη συνέχεια θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο.

Βασική πηγή για το άρθρο ήταν το βιβλίο του Μιχαήλ Β. Σακελλαρίου «Η απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο καταλύτης για την αποδιοργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης», ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ, 2016

πηγή:https://www.protothema.gr/greece/article/987273/ibraim-pasas/

"Γόνος του Ρήγα ο κύρης μου, γεννήθηκε στις Φέρες, στο Σούλι η μάνα μου είδε το φως .. " - Ένα μοναδικό ποίημα, Ύμνος, για τον Αγώνα των Επαναστατημένων Ελλήνων

 

Γόνος του Ρήγα ο κύρης μου, γεννήθηκε στις Φέρες
στο Σούλι η μάνα μου είδε το φως, στου Αλί Πασά τις μέρες.

Κι’ εγώ Υδραίος και Σπετσιώτης, θαλασσινός και στεριανός,
το βράδυ είμαι αποσπερίτης και το πρωί αυγερινός
κι’ είναι ο Θούριος για μένα ύμνος εωθινός. 

Κλέφτης κι’ αρματολός στον Μπότσαρη και στη Γραβιά Ανδρούτσος
ναύτης ήμουνα στον Κανάρη και στον Μιαούλη μούτσος.

Με τον Καραϊσκάκη, φρουρός της θείας ήμουν πίστης
και με τον Υψηλάντη της Φιλικής έγινα μύστης.

Είπα τη Μάντω αρχόντισσα, την Μπουμπουλίνα λεβεντιά,
δώρα τους έφερα στολίδια από τη Βενετιά.

Τιμώ τον Γέρο του Μωριά και αγαπώ τον Μακρυγιάννη
ο λόγος του αστραφτερός, φτερά μου δίνει και με κάνει
στη Λαύρα το λάβαρο να υψώνω, που εχθρός κανείς δεν φτάνει
αυτό που ευλόγησε ο Πατρών κι’ είχε την άνοιξη σημάνει.

Το είπαν με τον τρόπο τους, Σέλλεϋ, Ουγκώ, Ντελακρουά
κι’ ο Σολωμός το τραγουδά: Χαίρε ω! χαίρε ελευθεριά.

Ας μην ξεχνάμε όμως τα χαλεπά και θλιβερά 
Του Διάκου το μαρτύριο, του Ζάλογγου τα οδυνηρά.
Θρήνησε η λευτεριά τον Μπάιρον, η δόξα τα Ψαρά,
τα γυναικόπαιδα της Χίου έκλαψε ο κόσμος όλος.
Του Φαναριού η πύλη χτίστηκε και σείστηκε ο θόλος.

Πέσαν στην Έξοδο οι ντάπιες, το Μεσολόγγι όμως ζει
Έζησε τον Απρίλη εκείνο, πάθη κι’ Ανάσταση μαζί.

Χρόνια και χρόνια κράτησε η άνιση πάλη αυτή˙
παρά τις έριδες, τους διχασμούς και τα εμφύλια μίση,
που παραλίγο τον αγώνα θα είχαν αφανίσει,
νίκησε τέλος ο σταυρός (του Κάλβου η τόλμη κι’ αρετή)˙

Νίκη που Γάλλοι, Ρώσοι κι Άγγλοι δική τους έκαναν γιορτή,
όταν κατατροπώσαν τον Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο
και οι Έλληνες Ανάσταση ζήσαν τον χρόνο εκείνο.
Έτσι από τότε στο σχολειό μαθαίνουν τα παιδιά
τη Λευτεριά να τραγουδάνε σαν άλλη Παναγιά.
Κι’ εμείς για του εικοσιένα τον απολογισμό,
μετράμε Πάσχα, Άνοιξη και Ευαγγελισμό.

Ελένη Αρβελέρ

Γιατί οι σύντροφοι λένε τόσα και τόσο μεγάλα ψέματα; - Γιατί το παραμύθιασμα βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογίας των συντρόφων

 Προφανώς το ψέμα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και άρα και της πολιτικής, αλλά νομίζω ότι δύσκολα κάποιος θα διαφωνήσει με τη διαπίστωση ότι κανείς δεν χρησιμοποιεί το ψέμα με την συχνότητα και την αποτελεσματικότητα με την οποία το κάνει η Αριστερά. 

Μόνο τις τελευταίες ημέρες έχουμε δει εκστρατείες εναντίον της «ιδιωτικοποίησης» του ΟΣΕ, με αφορμή ένα δυστύχημα στο οποίο όλοι όσοι έχουν ευθύνη (από τον σταθμάρχη μέχρι τον υπουργό) είναι γρανάζια του δημοσίου και σκηνοθετημένα σόου που σκοπό έχουν να πείσουν ότι το δυστύχημα δεν μπορούσε να αποφευχθεί με τα υπάρχοντα μέσα ενώ πια είναι βέβαιο ότι μπορούσε. 

Την ίδια στιγμή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτώνται άσχετες φωτογραφίες τάχα από τη «λαϊκή εξέγερση στη Γαλλία», όπως ονομάζεται η προσπάθεια της γαλλικής ακροδεξιάς και της γαλλικής αριστεράς να τινάξουν τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα. Και σειρά παίρνει η «ιδιωτικοποίηση του νερού».

Φυσικά καμία «ιδιωτικοποίηση του νερού» δεν είναι προ των πυλών, αλλά οι σύντροφοι δεν έχουν κανέναν λόγο να μην πουν ακόμα ένα ψέμα χάρη στο οποίο θα κολληθούν αγωνιστικά ένσημα, θα πωληθεί «αντίσταση και πάλη», θα χτιστούν φιλολαϊκά προφίλ και στο τέλος θα μείνει και η εντύπωση σε ένα αφελές αλλά σημαντικό μέρος των πολιτών ότι σύντομα θα έχει πρόβλημα με την ύδρευσή του. Άλλωστε σε μια χώρα στην οποία οι δημοσιογράφοι διαγωνίζονται για το ποιος θα εμφανίσει το πιο «φιλολαϊκό» (μτφ. λαϊκίστικο) προφίλ και ποιος θα είναι περισσότερο ευχάριστος και λιγότερο χρήσιμος, ακόμα και η πιο ακραία προπαγάνδα διαδίδεται σχεδόν ανενόχλητη.

Όμως η απροθυμία των δημοσιογράφων να ενημερώσουν και όχι να χαϊδέψουν και η ευπιστία του εξυπνότερου λαού στον κόσμο δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την ιδιαίτερη σχέση της Αριστεράς με το ψέμα και το παραμύθι που τόσο ωραία είχε περιγράψει σε μια συνέντευξή του ο ηγέτης της στην Ελλάδα.

Η πραγματική αιτία της έφεσης στο παραμύθιασμα βρίσκεται στον πυρήνα της ιδεολογίας των συντρόφων. Ο ίδιος ο κόσμος τον οποίο προτείνουν έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση έχει και η Γένεσις της Παλαιάς Διαθήκης με τη δημιουργία του κόσμου μας. Όπως, με ιδιαιτέρως οδυνηρό τρόπο, έχει αποδειχθεί οπουδήποτε οι θεωρίες των συντρόφων μετατράπηκαν σε πράξη, ο άλλος κόσμος που ευαγγελίζονται είναι εφικτός μόνο σε μορφή επίγειας κόλασης.

Όταν λοιπόν η ίδια σου ιδεολογία βασίζεται (και αποδεδειγμένα πλέον) σε ένα ψέμα, η σχέση σου με το παραμύθι είναι εντελώς διαφορετική από τη σχέση που μπορεί να έχει με αυτό κάποιος του οποίου η αναφορά είναι η πραγματικότητα. Όταν η ιδεολογία μετατρέπεται σε θρησκεία, το ψέμα δεν εμφανίζεται εδώ κι εκεί αλλά, ελλείψει των περιορισμών της πραγματικότητας, καταλαμβάνει τα πάντα.

Με λίγα λόγια, το παραμύθι για την αριστερά δεν είναι απλώς ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί για να αποκομίσει εκλογικά ή άλλα οφέλη. Είναι ο ίδιος ο πυρήνας της ύπαρξής της. Στην πραγματικότητα η Αριστερά δεν χρησιμοποιεί παραμύθια αλλά είναι η ίδια ένα μεγάλο παραμύθι από το οποίο, όπως συμβαίνει με όλα τα παραμύθια, οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι παραμυθάδες του κι αυτοί που την πατάνε είναι όσοι το πιστεύουν. Και μπράβο τους

πηγή:https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/794334/giati-oi-sudrofoi-lene-tosa-kai-toso-megala-psemata/