Συνέβη σαν Σήμερα το 1944: Αιματοβαμμένα Δεκεμβριανά: - Πως η αριστερά έστεισε, το σκηνικό της ένοπλης αναμέτρησης - Γιάννης Ιωαννίδης: "Εμείς στο ΚΚΕ προχωρούσαμε βάση σχεδίου στην εξεύρεση προσχήματος για να αρχίσει ο πόλεμος"

 

Η ένοπλη αναμέτρηση που έγινε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, ήταν η κορύφωση της αντίθεσης μεταξύ ενός ισχυρού ακροαριστερού κοινωνικού ρεύματος που είχε επωασθεί στα βουνά της Ελλάδας στην Αντίσταση και του αστικού αντικομουνιστικού κόσμου που ήταν ουσιαστικά ο πολιτικός κληρονόμος και συνεχιστής της προπολεμικής Ελλάδας. 

Το ΕΑΜ μεγενθύνθηκε απότομα ευνοημένο από μια σειρά από παράγοντες, όπως η υλικοτεχνική και οικονομική βοήθεια που έλαβε από τους Άγγλους ως το καλοκαίρι του 1943, τα πατριωτικά συνθήματα που χρησιμοποίησε (υποβαθμίζοντας τα ταξικά) στην επαφή του με τους Έλληνες της υπαίθρου, η εξόντωση η η προσπάθεια εξόντωσης όλων των άλλων Ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων (ΠΑΟ, ΕΚΚΑ, ΕΔΕΣ), η απόκτηση με δόλο των όπλων της ιταλικής μεραρχίας Πινερόλο, αλλά και ο ριζοσπαστικός πολιτικοκοινωνικός λόγος που χρησιμοποίησε σε μια εποχή που η Ελλάδα είχε ερημώσει και διψούσε για ελπίδα και προοπτική.

Το σκηνικό της ένοπλης αναμέτρησης του Δεκεμβρίου είχε στηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 1943. Τότε σε μια λάθος εκτίμηση της κατάστασης ο ΕΛΑΣ είχε επιτεθεί με σκληρότητα στον ΕΔΕΣ, διαλύοντας τις μικρές του ομάδες στην Θεσσαλία και στην Στερεά Ελλάδα αλλά και στην ΕΚΚΑ του Ψαρρού την οποία ομοίως την διέλυσε. Σκοπός του ήταν να αναλάβει την εξουσία καθώς θεωρούσε ότι οι Γερμανοί αποχωρούσαν. Όταν όμως οι Γερμανοί τελικά δεν αποχώρησαν από την Ελλάδα αλλά αντίθετα ενίσχυσαν την παρουσία τους και κόπηκε η Αγγλική βοήθεια λόγω του Ελληνικού εμφυλίου, τότε το ΕΑΜ στράφηκε σε πολιτικές λύσεις ιδρύοντας το 1944 στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας την ΠΕΕΑ με συμμετοχή σημαντικών πολιτικών προσωπικοτήτων από την ευρύτερη Αριστερά (Σβώλος, Αγγελόπουλος).

Στην Μέση Ανατολή όπου βρισκόταν η έδρα της Ελληνικής Κυβέρνησης συνέβη μια μεταβολή πολύ σημαντική. Στις 20 Απριλίου 1944 ανέλαβε καθήκοντα Πρωθυπουργού ο Γεώργιος Παπανδρέου, που ερχόταν από την Ελλάδα και γνώριζε απόλυτα την τρέχουσα κατάσταση και την υπεροχή του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Με ένα πραγματιστικό πολιτικό πρόγραμμα κατάφερε να παγιδεύσει τους αντιπροσώπους του ΕΑΜ στην συνδιάσκεψη του Λιβάνου τον Μάιο της ίδιας χρονιάς και να τους εντάξει στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η συμμετοχή του ΕΑΜ στην κυβέρνηση Παπανδρέου το εγκλώβισε σε μια νομιμόφρονα στάση, που σε συνδυασμό με την συμφωνία της Καζέρτας (26η Σεπτεμβρίου 1944) οδήγησε στην αναίμακτη απελευθέρωση της Αθήνας στις 18 Οκτωβρίου 1944 από μικρές Αγγλικές μονάδες υπό τον στρατηγό Σκόμπυ. Η ΙΙΙ ορεινή ταξιαρχία "Ρίμινι" υπό τον Βεντήρη έφτασε στην Αθήνα στις 9 Νοεμβρίου, γνωρίζοντας αποθεωτική υποδοχή από τους Αθηναίους και ενισχύοντας σημαντικά τις ασθενείς μονάδες που είχε στην διάθεση της η κυβέρνηση.

Το τελευταίο βήμα πριν την πλήρη πολιτική εξομάλυνση στην Ελλάδα ήταν η αποστράτευση των ενόπλων τμημάτων των ανταρτών των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία άνηκε στον ΕΛΑΣ. Το σχέδιο αποστράτευσης είχε συμφωνηθεί ήδη από το Λίβανο και προέβλεπε την ταυτόχρονη αποστράτευση τόσο του ΕΛΑΣ όσο και του ΕΔΕΣ στις 10 Δεκεμβρίου με πρόσκληση τριών κλάσεων από όλη την Ελλάδα και αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης (επιλέχθηκε ο Οθωναίος). Σύμφωνα με την μαρτυρία Παπανδρέου στις 27 Νοεμβρίου τον επισκέφτηκαν οι υπουργοί της κυβέρνησης που αντιπροσώπευαν το ΕΑΜ (Σβώλος, Τσιριμώκος, Ζεύγος) ενεχειρίζοντας το σχετικό έγγραφο της συμφωνίας που περιείχε τους συμφωνηθέντες όρους υπογεγραμμένο.

Το απόγευμα της 28ης Νοεμβρίου επισκέφτηκε εκ νέου τον Παπανδρέου ο αντιπρόσωπος των αριστερών Ζεύγος, για να του υποβάλλει ένα νέο πολύ σημαντικό όρο στην ήδη επικυρωθείσα συμφωνία, που ήταν η αποστράτευση και της ταξιαρχίας "Ρίμινι", ως μονάδας πιστής στην Κυβέρνηση (αν και αυτή ήταν Εθνικής Ενότητας με συμμετοχή του ΕΑΜ). Να σημειωθεί ότι η αξίωση αυτή είχε και τελεσιγραφικό χαρακτήρα. Ο Παπανδρέου θεώρησε ότι αυτό αποτελούσε ουσιώδη υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα. Αποφάσισε όμως να κάνει μια ύστατη θυσία (παρά τις αντιρρήσεις άλλων πολιτικών όπως ο Σοφούλης) για να σωθεί η Ελλάδα από τον εμφύλιο. Πρότεινε στο ΕΑΜ να μην αποστρατευθεί μια μονάδα του ΕΛΑΣ ίση με το άθροισμα της ταξιαρχίας "Ρίμινι" και μιας μονάδας του ΕΔΕΣ. Σε αυτή την πολύ λογική συμβιβαστική πρόταση η ηγεσία του ΕΑΜ αμφιταλαντεύτηκε, αλλά τελικώς αρνήθηκε καθώς επικράτησαν οι αδιάλλακτοι στις τάξεις της. Αμέσως παραιτήθηκαν όλοι οι αριστεροί υπουργοί οδηγώντας την Ελλάδα στην δίνη του εμφυλίου. Σε αυτό το καθεστώς έντασης και διαφωνίας, το ΕΑΜ κήρυξε γενική απεργία και συλλαλητήριο για τις 3 Δεκεμβρίου.

Η ζητούμενη άδεια για το συλλαλητήριο δεν δόθηκε από την Κυβέρνηση, καθώς ο Παπανδρέου είχε πληροφορίες ότι σκοπός του συλλαλητηρίου ήταν η εξέγερση και η αναμέτρηση και όχι η πολιτική έκφραση. Ο "ριζοσπάστης" των ημερών περιείχε εμπρηστικά άρθρα, ενώ το ίδιο επιθετικές ήταν και οι αποφάσεις της πολιτικής επιτροπής του ΕΑΜ που συνεδρίασε. Στις 3 Δεκεμβρίου ένα μεγάλο πλήθος διαδήλωσε υπέρ του ΕΑΜ, κάποιοι αστυνομικοί αφοπλίστηκαν από το πλήθος, κάποιοι άλλοι όμως άνοιξαν πυρ. το αποτέλεσμα ήταν πολλοί νεκροί και η αρχή μιας από της μεγαλύτερες τραγωδίες της σύγχρονης μας Ιστορίας.

Η βασική μας θέση είναι η εξής. Κακώς δίδεται τόση έμφαση στα τραγικά γεγονότα της 3ης Δεκεμβρίου ως βασική αιτία όσων ακολούθησαν. Είναι λάθος να αποκόπτεται το συλλαλητήριο και να εξετάζεται χωριστά από την άρνηση του ΕΑΜ να συνεργαστεί για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ που είχε συμφωνηθεί τουλάχιστον 3 φορές (Λίβανος, Καζέρτα, Αθήνα) από εκπροσώπους του ΕΑΜ. Όταν το ΕΑΜ αποφάσισε να ωθήσει την αναμέτρηση στο πεζοδρόμιο, η αιματηρή κατάληξη ήταν φυσιολογική.

Ο λόγος για την σκληρή γραμμή του ΕΑΜ στο θέμα του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ δεν έχει ακόμη εξιχνιασθεί από την Ιστορία. Τα σχετικά ντοκουμέντα για τις εσωτερικές ζυμώσεις στην οργάνωση αυτή αλλά και στο ΚΚΕ, σιωπούν. Τα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ που έχουν δημοσιευτεί δεν διαφωτίζουν καθόλου τα αίτια πίσω από την κρίσιμη υπαναχώρηση του ΕΑΜ. Από τις αιτίες που έχουν προταθεί από διάφορους Ιστορικούς αναφέρουμε αυτές που θεωρούμε πιο πιθανές.

1. Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι ακροαριστεροί περίμεναν περισσότερα στρατεύματα να αποβιβαστούν μαζί με την κυβέρνηση. Όταν είδαν ότι υπερείχαν αριθμητικά, δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό της κατάληψης της εξουσίας που είναι βασικός στόχος κάθε μαρξιστικού κόμματος (Woodhouse).

2. Οι ηγέτες του ΚΚΕ δεν εμπιστεύονταν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και είχαν φόβο ότι ο αφοπλισμός τους θα ήταν πολιτικά καταδικαστικός για αυτούς.

3. Το ΕΑΜ φοβόταν αντεκδικήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα όπου στελέχη της είχαν φερθεί σκληρά και καταπιεστικά

4. Υπήρχε ένας διάχυτος φόβος στην άκρα αριστερά ότι όταν θα έπαυε η δύναμη του ΕΛΑΣ, οι Βρετανοί θα προσπαθούσαν να επαναφέρουν τον Βασιλιά Γεώργιο χωρίς δημοψήφισμα αψηφώντας την σχετική συμφωνία.

5. Ο Τίτο απέστειλε μήνυμα στους Έλληνες κομμουνιστές παρακινώντας τους να αντισταθούν στους Άγγλους (Αλεξάντερ)

Πάντως ο Γιάννης Ιωαννίδης, μεγαλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ την εποχή εκείνη, δήλωσε μερικά χρόνια μετά: "Εμείς (το ΚΚΕ) προχωρούσαμε βάση σχεδίου στην εξεύρεση προσχήματος για να αρχίσει ο πόλεμος". Αυτή είναι και η θέση μας. Όλες οι πηγές που αναφέρουμε στο τέλος συγκλίνουν ακριβώς στο κρίσιμο αυτό συμπέρασμα. Η άκρα αριστερά είχε αποφασίσει να προσπαθήσει να καταλάβει την εξουσία, πριν ακόμη αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις αφοπλισμού με τον Παπανδρέου. Τα αίτια πάντως ακόμη δεν έχουν πλήρως αποσαφηνισθεί.....

ΠΗΓΕΣ

Chris Woodhouse, Το μήλο της έριδος, εκδόσεις "εξάντας"

"Τα επίσημα κείμενα" του ΚΚΕ τόμος πέμπτος

Γεώργιος Παπανδρέου, Η απελευθέρωση της Ελλάδος, εκδόσεις "το βήμα"

Γενικό Επιτελείο Στρατού, Η απελευθέρωση της Ελλάδος και τα μετά αυτής γεγονότα, εκδόσεις Γ.Ε.Σ.

Χάγκεν Φλάισερ, Στέμμα και σβάστιγκα, εκδόσεις Παπαζήση

Τ. Αλεξάντερ, Η κρίση αποστράτευσης το 1944, από συλλογικό έργο "η Ελλαδα στην δεκαετία 1940-1950" εκδόσεις Θεμέλιο

Χ. Γκητάκος, Δεκεμβριανά 1944 τα εκατέρωθεν ντοκουμέντα, εκδόσεις "Ιδεοτυπία"

Συλλογικό έργο, Η μάχη των Αθηνών 1944, εκδόσεις Περισκόπιο

πηγή:https://www.istorikathemata.com/2009/12/blog-post_01.html

Αντιπρόεδρος Ε.Α.Α.Σ: - "Γιατί ο ΥΕΘΑ και οι στενοί συνεργάτες δεν πρόλαβαν: "Να διακόψουν την κράτηση του ν.4093/12 από τα μερίσματα!" - "Να ψηφίσουν την χορήγηση 13ου μερίσματος" - "Να αφιερώσουν χρόνο για τους απόστρατους"

Γράφει ο 

Υπτγος ε.α. Δεβούρος Ιωάννης, 

Αντιπρόεδρος Ε.Α.Α.Σ.
 

Η χρονική παράταση του πολέμου στην Ουκρανία, έχει παράγει σημαντικές παράπλευρες απώλειες, χωρίς βέβαια να αποτελεί τον μοναδικό γενεσιουργό παράγοντα αρνητικών οικονομικών δεδομένων. 

Στην χώρα μας η δυσκολία κάλυψης των δαπανών διαβίωσης δεν αφορά μόνο τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας, αλλά περίπου το ένα τρίτο (1/3) του συνόλου των νοικοκυριών, αφού το 40% των ΜΗ φτωχών δηλώνει δυσκολία κάλυψης των αναγκαίων δαπανών, ήτοι πληρωμή ΔΕΚΟ, καταναλωτικά δάνεια, εφορία κ.α 

Οι αξιοπρεπείς και έντιμες ελληνικές οικογένειες συνταξιούχων τα τελευταία χρόνια έχουν πληγεί οικονομικά με αποτέλεσμα από την μια μεριά να έχει συρρικνωθεί σημαντικά το μηνιαίο εισόδημα τους και από την άλλη να καλούνται να αντιμετωπίσουν τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές των Μεγάλων Αγορών (super market) και των υγρών καυσίμων, σκηνικό που δημιουργεί κίνδυνο φτωχοποίησης τους, με ταυτόχρονη αύξηση της οικονομικής ανισότητας μεταξύ των πολιτών. 

Η Πολιτεία μέσω των αρμόδιων και υπευθύνων θα πρέπει πάνω απ όλα να αντιμετωπίσει το υπαρκτό αυτό πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας. Η φτώχεια δεν κάνει διακρίσεις μας αφορά όλους! Η ποιότητα ζωής του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.

 Αγαπητοί συνάδελφοι γνωρίζετε ότι μετά από πολλές γενόμενες προσπάθειες του ΜΤΣ και της ΕΑΑΣ αναμενόταν μέχρι τέλος Ιουλίου 2022, να έχει ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΘΑ, στο οποίο μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονταν τα παρακάτω σοβαρά θέματα που αφορούν στους αποστράτους: 

Ι>  Η κατάργηση της συνδρομής των εν αποστρατεία στρατιωτικών υπέρ Στρατιωτικών Λεσχών (Τροποποίηση του ν. 4361/2026) 

Ι>  Η διακοπή της κράτησης του ν. 4093/2012, στα μερίσματα των Μετοχικών Ταμείων (ΜΤ) των ΕΔ 

Ι>  Η πρόταση νόμου με εισηγητική έκθεση του Μετοχικού Ταμείου Στρατού για δυνατότητα χορήγησης ενός (1) επιπλέον μερίσματος στους μερισματούχους του Ταμείου. 

Ι>  Η πρόταση του ΜΤΣ εναρμόνισης της νομοθεσίας του ΜΤΣ με τις διατάξεις του ν. 4472/2017 (Νέο Μισθολόγιο των Ενόπλων Δυνάμεων) Μέρισμα Ταξιάρχου – Αρχιλοχία 

Ι> Η ψήφιση του νομοσχεδίου πήρε αλλεπάλληλες παρατάσεις, χωρίς να έχει ψηφιστεί μέχρι τέλος Οκτωβρίου 

Είναι γεγονός ότι ο κ. Υπουργός και οι στενοί συνεργάτες του, υπό το βάρος   που έχουν και λόγω του καθημερινού φόρτου εργασίας, δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν τον χρονικό πίνακα ενεργειών, που οι ίδιοι κάθε φορά καθόριζαν, αλλά παράλληλα δεν καταδέχονται να ενημερώσουν την μεγάλη κοινωνική ομάδα των αποστράτων για το σοβαρότατο αυτό θέμα. 

Το πολυνομοσχέδιο αφού πέρασε από συμπληγάδες πέτρες και υπέστη τις αναμενόμενες απώλειες (έχω ήδη αναφερθεί στο παρελθόν), μετά από προσπάθειες και άσκηση πίεσης άρχισε και πάλι να κινείται. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα στις αρχές Δεκεμβρίου 2022. 

Οι απώλειες του σχεδίου νόμου που αναφέρω παραπάνω εκτιμώ ότι είναι: 

  Ι> Αφαιρέθηκε από το νομοσχέδιο το άρθρο που αφορά στην πρόταση εναρμόνισης της νομοθεσίας του ΜΤΣ, με τις διατάξεις του ν. 4472/2017 (Νέο Ειδικό Μισθολόγιο των Ενόπλων Δυνάμεων) μέρισμα Ταξιάρχου – Αρχιλοχία. (Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, Προστασίας του Πολίτη) 

  Ι> Η διακοπή της κράτησης του ν. 4093/2012 στα μερίσματα των Μ/Τ των ΕΔ θα υλοποιηθεί, πλην όμως σχεδιάζεται να δοθεί αναδρομικά στους δικαιούχους από 1/1/2022 και όχι από τον Ιανουάριο του 2021, όπως είχε αρχικά καθοριστεί. (Υπουργείο Οικονομικών) 

Το αναφερόμενο παραπάνω πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Άμυνας, για την μέριμνα του Προσωπικού, θα προωθηθεί σε δημόσια διαβούλευση, στην οποία θα συμμετέχουν φορείς και φυσικά πρόσωπα, εκφράζοντας την άποψή τους. Είναι σημαντικό να συμμετέχουμε μαζικά. 

Επίσης η Ένωση Αποστράτων Αξκων Στρατού (ΕΑΑΣ) διαχρονικά διεκδικεί την δίκαιη αναλογική κατανομή των προερχομένων από τα εξοπλιστικά προγράμματα, πόρων ύψους 4% υπερ των Μετοχικών Ταμείων (Μ.Τ). Επί του σημαντικού αυτού θέματος για τους συναδέλφους, έχουν γίνει βήματα και υπάρχουν εξελίξεις. Σύντομα θα σας ενημερώσω για τις σημαντικές πτυχές του θέματος δεν είμαι όμως ιδιαίτερα αισιόδοξος. 

Η παραπάνω κράτηση 4% έχει θεσμοθετηθεί ως αντιστάθμισμα στην ανύπαρκτη εργοδοτική εισφορά που για όλους τους άλλους υπαλλήλους και τους δημόσιους λειτουργούς, ακόμη και για τους αστυνομικούς υπαλλήλους, πλην των στρατιωτικών ανέρχεται σε 3%. 

Οι στρατιωτικοί είναι οι μόνοι δημόσιοι λειτουργοί που ΔΕΝ έχουν επίσημη επικουρική ασφάλιση και οι μόνοι για τους οποίους δεν καταβάλλει η πολιτεία εργοδοτική εισφορά. 

"Επικουρικό Ταμείο είναι αυτό που παίρνει εργοδοτική εισφορά από το κράτος, δηλαδή το κράτος εγγυάται την επιπλέον χρηματοδότηση του , πέραν από τις εισφορές των ανθρώπων που ανήκουν στο επικουρικό αυτό ταμείο"

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βλέπουμε και να αξιολογούμε τα γεγονότα και τις καταστάσεις, όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι. Σε επίπεδο εφαρμοσμένης στρατηγικής και έμπρακτης διπλωματίας, δεν πρέπει να παραβιάζεται ο βασικός κανόνας της εμμονής στην επιτυχία του ΑΝΣΚ με τις μικρότερες δυνατές απώλειες σε συνδυασμό με την εξασφάλιση συνενώσεων και στρατηγικών συμμαχιών με τους περισσότερους, αν όχι με όλους τους συνεμπλεκόμενους φορείς και ΟΧΙ να τους βάζουμε ΟΛΟΥΣ απέναντί μας. 

Η παραβίαση των παραπάνω κανόνων και μεθόδων ορθολογικής προσέγγισης αποτελεί ασφαλή μέθοδο ακριβώς για την ανατροπή της επιτυχίας του ΑΝΣΚ και την δικαίωση των ΄΄κακώς κειμένων΄΄ όπως άλλωστε γίνεται στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. 

Τα Μετοχικά Ταμεία (ΜΤ) των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) ,χορηγούν μηνιαίο μέρισμα στους απόστρατους στρατιωτικούς και αποτελούν τον δεύτερο άξονα στήριξης του συνταξιοδοτικού συστήματος , σε αντιστοιχία με τα υπάρχοντα επικουρικά ταμεία του Ιδιωτικού και λοιπού Δημόσιου Τομέα. 

Βασική αρχή κάθε ασφαλιστικού συστήματος, είναι η ανταποδοτικότητα των κρατήσεων, δηλαδή για τις ίδιες κρατήσεις να καταβάλλεται ανάλογο μέρισμα. Η εμμονή κάποιων, συναδέλφων ε.ε και όχι μόνο, για κατάργηση της κράτησης της ειδικής εισφοράς (1%) του άρθρου 38 του ν.3986/2011, άρθρο 38 ,παραγρ.2β, που γίνεται από το 2011 στα εν ενεργεία στελέχη των ΕΔ, προς όφελος των ΜΤ κινείται σε ΛΑΘΟΣ κατεύθυνση και θεωρώ ότι είναι και άδικο να μην την λάβουν όσοι συνταξιοδοτηθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα , συνάδελφοι οι οποίοι πλήρωναν την αναφερόμενη κράτηση, επί σειρά ετών. 

Η επιτομή του διανεμητικού συστήματος των Μετοχικών μας Ταμείων στους μερισματούχους τους καταστρατηγείται. 

Τα έσοδα των Ταμείων μειώνονται σημαντικά, άνευ λόγου και αιτίας και υποβαθμίζεται η κοινωνική τους αποστολή με την επικείμενη κατάργηση της παραπάνω αναφερόμενης Ειδικής Εισφοράς, άρθρο 38 του προς ψήφιση νομοσχεδίου. Ιδιαίτερη δε σημασία αποκτούν τα αναφερόμενα παραπάνω, για το Μετοχικό Ταμείο Στρατού (ΜΤΣ). Έχω ήδη αναρτήσει στην ιστοσελίδα της Ένωσης σχετικό άρθρο, εδώ και πολλές ημέρες. 

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται πλέον το επάγγελμα του στρατιωτικού απαξιώνεται και αυτό δεν προκύπτει μόνο από το θέμα που προέκυψε με τα ΜΤ, στο προς ψήφιση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με τίτλο "Εξορθολογισμός Ασφαλιστικής και Συνταξιοδοτικής Νομοθεσίας, Ενίσχυση Ευάλωτων Κοινωνικών Ομάδων και άλλες διατάξεις". 

Μετά από πρόσκληση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, η Ένωση συμμετείχε διαδικτυακά στην συνεδρίαση της επιτροπής, το μεσημέρι της Δευτέρας 21 Νοε 2022 και υπέβαλε τις προτάσεις – παρεμβάσεις της, για την τροποποίηση συγκεκριμένων άρθρων του αναφερόμενου παραπάνω νομοσχέδιο τα οποία αφορούν τους Αποστράτους. Το προηγούμενο χρονικό διάστημα η ΕΑΑΣ είχε ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να ενημερωθούν τα μέλη της συγκεκριμένης επιτροπής επι των προτάσεων της Ένωσης, επ΄ ωφελεία των αποστράτων συναδέλφων, προσπάθεια η οποία συνεχίζεται, το καλάθι όμως που κρατώ, είναι για μία ακόμη φορά μικρό!

Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: Έκτακτο φόρο στις τράπεζες ώστε να εξαναγκαστούν σε ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες - Έχουν κέρδη 1 δισ. η καθεμία και δεν πληρώνουν φόρους

 Έκτακτο φόρο στις τράπεζες ώστε να εξαναγκαστούν σε ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες - Δεν μπορεί να έχουν κέρδη 1 δισ. η καθεμία και να πιάνουν τους δανειολήπτες από τον λαιμό

Η αισχροκέρδεια στη χώρα μας δεν είναι εισαγόμενη. Είναι γέννημα θρέμμα της πολιτικής Μητσοτάκη.
Που εν μέσω της ενεργειακής κρίσης ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ.
Που εν μέσω της υγειονομικής κρίσης ιδιωτικοποιεί σήμερα το ΕΣΥ.
Που έχει αφήσει τις τράπεζες και τα funds ανεξέλεγκτα να απειλούν τα σπίτια και να δημιουργούν συνθήκες λεηλασίας στη μεσαία τάξη που υποτίθεται ότι θα προστάτευε.
Ειδικότερα δε με τις τράπεζες, βλέπουμε μέσα σε συνθήκες κρίσης να έχουν κέρδη πάνω από 1 δισ. ευρώ μέσα στον χρόνο η καθεμία.
Δεν μπορεί να έχουν τέτοια κέρδη και να πιάνουν τους δανειολήπτες να από τον λαιμό.
Ο Έλληνας φορολογούμενος τις έχει πληρώσει χρυσάφι τις τράπεζες. Με διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις αλλά και με τον αναβαλλόμενο φόρο, διότι οι τράπεζες ως γνωστόν δεν πληρώνουν φόρους.
Οι κυβερνήσεις νομοθετούν. Έτσι έγινε και στην Ισπανία. Δε λέμε πράγματα παράλογα.
Με έναν έκτακτο φόρο και με μία νομοθετική παρέμβαση, να εξαναγκαστούν οι τράπεζες σε ουσιαστικές ρυθμίσεις με τους δανειολήπτες.

Δνων Σύμβουλος και Μέλος του Δ.Σ. της Ε.Α.ΑΣ: -ΧΑΟΣ με το ΜΤΣ, το Ε.Κ.Ο.Ε.Μ.Σ, το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. κλπ - Μας αντιμετωπίζουν ως εταίρες και όχι ως εταίρους - Μας θεωρούν "αυτιστικούς" και "δεδομένους" - Ανταμείψτε τους με το ίδιο νόμισμα

Γράφουν οι: 

Ι> Σχης (Π.Ζ.) ε.α. Αναστάσιος Φαραντάτος 

                   Μέλος Δ.Σ. Ε.Α.Α.Σ.

Ι>  Ανχης (Α.Σ.) ε.α. Χρήστος Χρηστίδης

                  Δ/νων Σύμβουλος Ε.Α.Α.Σ. 

Είναι σε όλους γνωστό ότι η δημόσια διοίκηση πάσχει, αφού οι δαιδαλώδεις διαδικασίες, οι αλληλοσυγκρουόμενοι νόμοι που ψηφίζονται, οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις, τα Προεδρικά Διατάγματα και οι ακολουθούσες ερμηνευτικές εγκύκλιοι δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα, που όχι μόνον οδηγεί στην αδυναμία εξυπηρέτησης των πολιτών, αλλά απαγορεύει παντελώς σε κάθε αδικούμενο να βρει το δίκιο του και μάλιστα όταν υπάρχει σχετική ευθύνη κρατικών παραγόντων ή οργάνων, όχι μόνον να μην ανιχνεύεται αλλά ακόμη και να συγκαλύπτεται. 

Εμείς, τα μέλη της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, ως συνταξιούχοι υπαγόμεθα πλέον στο Υπουργείο Οικονομικών για τις συντάξεις μας, στο Υπουργείο Εργασίας για τα ασφαλιστικά μας και στο Υπουργείο Υγείας για την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Ως εν αποστρατεία στρατιωτικούς, μας εποπτεύει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο ελέγχει και καθοδηγεί το ΜΤΣ, τον Ε.Κ.Ο.Ε.Μ.Σ, το Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. κλπ. 

ΧΑΟΣ! 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εν έτει 2022, όπου όλοι επιχαίρουν για τη Δημοκρατία μας, ένα σημαντικό ερώτημα μένει αναπάντητο: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ των παραπάνω Υπουργείων, κάθε φορά που ένα νομοσχέδιο, που μας αφορά άμεσα, εισάγεται προς ψήφιση στη βουλή;» Ποιος είναι ο Κοινωνικός Εταίρος, που μας έλεγαν κάποτε; 

Οι Ενώσεις Αποστράτων, ως οι πλέον αντιπροσωπευτικοί, μαζικοί, συνταξιουχικοί, διεκδικητικοί και συνδικαλιστικοί φορείς είναι οι φύσει και de jure Κοινωνικοί Εταίροι της κάθε Κυβέρνησης, για τα ζητήματα των ε.α. Αξιωματικών. 

Τα μέλη μας εκλέγουν τα διοικητικά συμβούλια των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών, δηλαδή η εκλογή των Προέδρων, Αντιπροέδρων και μελών των ΔΣ, γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες από την βάση, οπότε εμείς, τα ΔΣ, πρέπει να συμμετέχουμε στη διαμόρφωση των αποφάσεων που μας αφορούν και εμάς θα έπρεπε να προσκαλούν όλα τα υπουργεία, ως συνομιλητές στις διαβουλεύσεις, που θα έπρεπε να προηγούνται της κατάθεσης νομοσχεδίων στη βουλή, όπως γίνεται σε όλα τα ευνομούμενα προηγμένα κράτη.

Δυστυχώς μας αγνοούν επιδεικτικά σαν να μην είμαστε ισότιμοι πολίτες αυτού του κράτους, σαν να μην έχουμε γνώμη ή μάλλον ακόμη χειρότερα, μας θεωρούν «αυτιστικούς» και «δεδομένους». 

Και σαν να μην έφτανε αυτή η απαξίωση και περιφρόνηση, από τους εκάστοτε κρατούντες προς το σώμα των Ελλήνων αξιωματικών, μας έχουν στερήσει με νόμους και τη συμμετοχή μας, στα όργανα λήψης αποφάσεων, δηλαδή στα ΔΣ φορέων, που διαχειρίζονται την περιουσία και τα χρήματά μας! 

Το ΜΤΣ π.χ. έχει 8μελές Διοικητικό Συμβούλιο και εμείς συμμετέχουμε με ένα μόνο μέλος! Επίσης μετέχουν εξ οφίτσιο, ο εκάστοτε, διορισμένος από τον ΥΕΘΑ, Πρόεδρος του ΜΤΣ, και 4 ε.ε. Αξιωματικοί, που και αυτοί υπάγονται αμέσως ή εμμέσως στον κ. Υπουργό . Έτσι υπάρχει πάντα η απαιτούμενη πλειοψηφία, ώστε να εφαρμόζονται οι άνωθεν εντολές. 

Στην ουσία και με βάση τα παραπάνω ο κ. Υπουργός επιλέγει να συνδιαλέγεται με τον «εαυτό του» για το ύψος του μερίσματος, τον καθορισμό της πολιτικής για διεύρυνση των πόρων κ.α. Όμως ο Κοινωνικός Εταίρος είμαστε εμείς, ενώ το ΜΤΣ είναι απλά το διαχειριστικό όργανο και όχι φορέας χάραξης πολιτικής. Αν του δώσεις 100, 100 θα μοιράσει, 1000 , 1000 θα μοιράσει, το πώς θα τα βρει, από πού θα τα αντλήσει και πώς θα βρει παραπάνω από τα 1000 είναι θέμα των αποστράτων, τους οποίους εκπροσωπούν οι Ενώσεις και ΟΧΙ τα ΜΤ. Σύμβουλοι των Ενώσεων έπρεπε να είναι τα ΜΤ και όχι αποφασίζοντες και προτείνοντες. Τα ΔΣ έπρεπε να διέπονται από ισορροπία στη συγκρότησή τους και γι’ αυτό οφείλουν να διευρυνθούνώστε την πλειοψηφία να την έχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή εμείς. 

Οι διοριζόμενοι Πρόεδροι πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης με τον εκάστοτε ΥΕΘΑ, διότι πάνω απ’ όλα πρέπει να είναι δίπλα στον απόστρατο και τα προβλήματά του και να εργάζονται για το δικό μας συμφέρον. 

Το ίδιο και στο ΝΙΜΤΣ, όπου πάλι είμαστε ωσεί παρόντες με το 1/11 ενώ ο κ. Υπουργός ελέγχει και πάλι τα 6/11. 

Ποιος διοικεί λοιπόν τα ΝΠΔΔ που μας υπηρετούν; 

Ποιος έπρεπε να μας έχει συνεργάτες και μόνιμους συνομιλητές και όχι στο περιθώριο; 

Είναι τραγικό και ταυτόχρονα προσβλητικό για τη δημοκρατία μας, να μην συνεργάζονται μαζί μας οι ΥΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ, αλλά να «κινούν» τα νήματα ενώ παράλληλα να διατρανώνουν ότι προσπαθούν για εμάς.... χωρίς εμάς. 

Από τις 27 Δεκ 2021, που πραγματοποιήθηκε επίσημη επίσκεψη του Συντονιστικού των 3 Ενώσεων στον κ.ΥΕΘΑ, αποχωρήσαμε με τη δέσμευση της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου, που θα ρύθμιζε χρονίζοντα θέματά μας, μέχρι τον Μάρτιο του 2022 και μέχρι τώρα δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή. Θα μου πείτε 8 μήνες καθυστέρηση και αναμονή, κάτσε ένα μήνα ακόμη και θα έχει γενέθλια η....αδιαφορία! 

Κατάντησε βαρετό να προσπαθούμε να εισακουσθούμε από ώτα μη ακουόντων. Εισάγεται νομοσχέδιο που αφορά συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά μας ζητήματα και ούτε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μπήκε στον κόπο να μας καλέσει για να ακούσει τη γνώμη μας. Τελευταία στιγμή και καταϊδρωμένοι, παριστάμεθα διαδικτυακά, για τα μάτια της....δημοκρατίας! 

Τελικά αποδεικνύεται ότι η απάτη περί κυρίαρχου λαού, μας αφορά μόνον όταν οι πολιτικοί, που διαχειρίζονται τις τύχες μας, μας καλούν να τους ψηφίσουμε. 

Την υπόλοιπη θητεία της, η κάθε κυβέρνηση μας αγνοεί, επειδή μας θεωρεί ...δεδομένους. 

Ίσως τώρα είναι ο κατάλληλος χρόνος αυτό να αλλάξει για πάντα. Αναλογιστείτε πόσα υποστήκαμε τα τελευταία 10 χρόνια, ποιοι και πόσο μας αγνόησαν και ανταμείψτε τους με το ίδιο νόμισμα. 

Μόνον έτσι στο μέλλον θα μας αντιμετωπίζουν ως εταίρους και όχι ως εταίρες, όπως μέχρι σήμερα.

ΜΙΝΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ (ΜΑΞΙ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ!) - Ισοπεδωτικός και αποκαλυπτικός ο Πρόεδρος της Ε.Α.Α.Σ: - "Ο Υπουργός εργασίας αρνήθηκε να συναντηθούμε" - "Αγνόησε τις προτάσεις μας" - "Τιμωρούνται οι απόστρατοι"- "Η κατάντια που θα χτυπήσει ανελέητα και τους εν ενεργεία"

 

Γράφει ο 

Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής, 

Πρόεδρος Ε.Α.Α.Σ. 

Ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Χατζηδάκης, κατέθεσε σχέδιο νόμου για να ρυθμίσει “εκκρεμότητες” του “νόμου Βρούτση”, που υποτίθεται ότι διαμόρφωνε καλύτερα τον προηγηθέντα “νόμο Κατρούγκαλου”. 

Η Ένωση από την αρχή ενημέρωσής της για το νέο σχέδιο νόμου: 

Συνέταξε Υπόμνημα με τα αιτήματά μας (αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας), το οποίο απέστειλε προς όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και εμπλεκόμενους βουλευτές. 

Συμμετείχε σε κινητοποίηση των συνταξιούχων στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και επειδή έλειπε ο κ. Υπουργός κατέθεσε το Υπόμνημα στη Γραμματεία του. 

Συναντήθηκε με πολλούς βουλευτές της ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ και τον Πρόεδρό της, που έχει την αρμοδιότητα συζήτησης με τους κοινωνικούς εταίρους το εξεταζόμενο σχέδιο νόμου. 

Ζήτησε να παρουσιάσει τις θέσεις της σε ξεχωριστή συνάντηση με τον κ. Υπουργό. 

Ο υπογράφων παρουσίασε την παρακάτω παρέμβαση στην τηλεδιάσκεψη της Επιτροπής. 

Τέλος με παρέμβαση/επιστολή του Συντονιστικού των Ενώσεων ζητήθηκε επί πλέον η μη κατάργηση της κράτησης του 1% από τις αποδοχές των στρατιωτικών υπέρ των Μετοχικών Ταμείων τους, καθόσον αυτό θα επέφερε μεγάλη οικονομική “αιμορραγία” στα Ταμεία (ήταν αλλαγή της τελευταίας στιγμής στο αρχικό σχέδιο νόμου).

Στη συζήτηση του σχεδίου νόμου στην ολομέλεια της Βουλής έγιναν παρεμβάσεις από κόμματα και μεμονωμένους βουλευτές που αφορούσαν τα αιτήματά μας. 

Δεν εισακούστηκε το αίτημά μας να συναντηθούμε με τον κ. Υπουργό προ της ψήφισης του νόμου και οι προτάσεις μας αγνοήθηκαν! 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΕ.Α.Α.Σ. ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ «Εξορθολογισμός ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, ενίσχυση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και άλλες διατάξεις» 

Τηλεδιάσκεψη 

Δευτέρα, 21Νοεμβρίου 2022 και ώρα 13.00΄ 

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είμαι ο Αντιστράτηγος ε.α. Σταύρος Κουτρής, Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού ,ΝΠΔΔ που εκπροσωπεί 30.000 αποστράτους αξιωματικούς, ανθυπασπιστές και ορφανικές οικογένειες του Στρατού Ξηράς. 

Ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας να παρουσιάσουμε τις προτάσεις μας για το συζητούμενο σήμερα σχέδιο νόμου. 

Αυτές σας έχουν ήδη κοινοποιηθεί ως Υπόμνημα με σχετικό μας έγγραφο της 31/10/2022.Οπότε σήμερα δεν θα επεκταθώ στην ανάλυσή τους, αλλά θα τοποθετηθώ γι’ αυτές γενικά, πιστεύοντας ότι θα έχετε το χρόνο να τις μελετήσετε σε βάθος και θα είμαι στη διάθεσή σας για επεξηγήσεις που θα θεωρήσετε απαραίτητες. 

Κυρίες και κύριοι, σήμερα η Ελληνική Πολιτεία τιμά τις Ένοπλες Δυνάμεις και κατά βάση το προσωπικό τους που αδιαμφισβήτητα αποτελεί και το κύριο πολλαπλασιαστή της ισχύος τους. 

Σε όλη τη χώρα θα γίνουν δοξολογίες καταθέσεις στεφάνων και δεξιώσεις. Και δικαίως. Στην πράξη όμως η Πολιτεία παρουσιάζεται ως Ιανός. Με το ένα πρόσωπο αναγνωρίζει και τιμά και με το άλλο απαξιώνει και αποδομεί. 

Γίνομαι σαφέστερος. 

Η Πολιτεία έχει αποφασίσει να διαχωρίσει τεχνικά τις αμοιβές του “εν ενεργεία” προσωπικού από τις συντάξεις των αποστράτων και ίσως θεωρεί ότι έτσι πετυχαίνει κάτι σπουδαίο λογιστικά, καθόσον έχει συμπιέσει τις συντάξεις των στρατιωτικών με πολλαπλές μειώσεις εδώ και 12 χρόνια, παρά τις εύλογες αντιδράσεις των αποστράτων και τις κατατεθείσες κατά καιρούς εισηγήσεις. Αυτό είναι κατάντια. Ομιλώ βεβαίως εκ μέρους των αποστράτων του ΣΞ γνωρίζοντας όμως ότι στην πράξη και ουσιαστικά οι “εν ενεργεία” συνάδελφοι παρακολουθούν αυτή την κατάντια και αξιολογούν το αποτέλεσμα που θα τους κτυπήσει ανελέητα σε λίγα χρόνια. Τι επιπτώσεις πιστεύετε ότι έχει στο ηθικό τους; 

Η λογιστική προσέγγιση έχει καταλύσει το “άτυπο μεν, ουσιαστικό δε συμβόλαιο” μεταξύ Πολιτείας και στρατιωτικών που αναγνώριζε ότι αυτή η κατηγορία δημόσιων λειτουργών είναι η μόνη από όλους τους απασχολούμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που δεν θα έχουν συνδεδεμένο ωράριο με αμοιβές και δήλωνε ότι γι’ αυτό το λόγο θα καλύπτει με ιδιαίτερη φροντίδα και μέριμνα αυτούς και τις οικογένειές τους δια βίου. Και έτσι υπήρχε η “εργασιακή υποκουλτούρα” των στρατιωτικών να μην ασχολούνται με τις απολαβές τους. Ήταν μάλιστα αξιοπεριφρόνητος αυτός που μέτραγε το τι θα πάρει στο τέλος του μήνα. Αυτό αλλάζει. Και είναι σε βάρος του στρατεύματος και της Πολιτείας. 

Η λογιστική αντιμετώπιση στις αμοιβές των στρατιωτικών οδηγεί νομοτελιακά στην υπαλληλοποίησή τους καθόσον αποτυγχάνει να πιάσει τα άυλα αλλά σημαντικότερα που όμως επιβάλλεται να νιώθουν οι πολιτικοί. Και αυτό προσδοκούμε απευθυνόμενοι σε σας σήμερα. 

Κυρίες και κύριοι πιάστε τα άυλα, αλλά ουσιαστικά και θεσμοθετήστε ανάλογα. 

Στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου με το Υπόμνημά μας κάνουμε 9 προτάσεις. Σε κάθε μια έχουμε μικρό ιστορικό, σχόλια και τέλος καταθέτουμε την πρότασή μας και μάλιστα στις περισσότερες ως συγκεκριμένη τροποποίηση νόμου και άρθρου. Η μία αφορά το άρθρο 23 (προηγούμενο 19), οι 7 αφορούν παλαιά αιτήματα που όμως δεν καλύφθηκαν με τις προηγούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις των κκ. Κατρούγκαλου και Βρούτση και τέλος υποβάλλουμε μια πρόταση για πολιτική προσέγγιση της “προσωπικής διαφοράς”. 

Επιτρέψτε μου λοιπόν να θέσω επιγραμματικά αυτές μας τις θέσεις. 

Με το Άρθρο 23 (στην αρχική έκδοση του σχεδίου νόμου 19), παραχωρείται η επί πλέον πενταετία σε όλο το προσωπικό των ΕΔ και ΣΑ. 

Κατ’ αρχάς παρακαλώ για την αντικατάσταση της ορολογίας “ένστολο προσωπικό”, από την ακριβέστερη “προσωπικό των ΕΔ και ΣΑ”. 

Ακολούθως δεν θα ήταν δίκαιο να επεκταθεί η νέα ευεργετική διάταξη και στους ήδη αποστρατευθέντας; 

Επίσης αναρωτηθείτε παρακαλώ γιατί κάποτε ο νομοθέτης έδωσε αυτά τα 5 χρόνια στους στρατιωτικούς. Ήταν χαριστικά ή για να αναγνωρίσει τις πραγματικές και ατελείωτες προγραμματισμένες ώρες υπηρεσίας και ασκήσεων στις μονάδες; Και τώρα με αυτή την ευεργετική διάταξη πώς θα συνεχίσετε εσείς, οι σημερινοί νομοθέτες, να αναγνωρίζετε αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην απασχόληση των συναδέλφων των ΕΔ; 

Ακολούθως οι συνάδελφοι που αποστρατεύονται με πάνω από 40 χρόνια υπηρεσίας “τιμωρούνται” με μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης από 2 σε 0,5. Αυτοί δηλαδή, κυρίως οι ανώτατοι, που θα διατηρήσουν για τόσα χρόνια τόσες ευθύνες αντιμετωπίζουν αυτή την ακατανόητη μείωση. Γιατί; Δεν πρέπει να αλλάξει άμεσα αυτή η ρύθμιση; 

Επίσης έχουμε το μοναδικό φαινόμενο μεταξύ των εργαζομένων οι συνάδελφοι να τερματίζουν την υπηρεσία τους ευδοκίμως πριν από τα 40 χρόνια. Διότι αυτό απαιτεί η τήρηση της στρατιωτικής ανώτατης κυρίως ηγεσίας. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις διεθνώς έχουν πυραμιδοειδή οργάνωση διοικήσεως, όπου η ιεραρχία των βαθμών συμβαδίζει με την ιεραρχία των καθηκόντων και ως εκ τούτου όσο ανεβαίνουμε σε βαθμό, οι οργανικές θέσεις μειώνονται δραματικά, οπότε απαιτείται η αποστρατεία μεγάλου αριθμού στρατιωτικών κυρίως μετά τον βαθμό του Ταξιάρχου, όπου οι αποστρατευόμενοι έχουν 33-35-37 χρόνια υπηρεσίας. Γιατί λοιπόν δεν τους δίνονται τα επί πλέον χρόνια μέχρι τα 40 αφού αυτοί δεν προκάλεσαν την αποστρατεία τους; 

Έχουμε τα περιβόητα, τουλάχιστον για για μας, “χρόνια του Κονδύλη”. Με βάση αυτή τη ρύθμιση οι συνάδελφοι που προερχόντουσαν από τις τάξεις των υπαξιωματικών μπορούσαν να διαλέξουν τη συνταξιοδοτική τους κατάσταση με ευνοϊκό τρόπο. Η ευνοϊκή διάταξη καταργήθηκε, οι συντάξεις τους “κλειδώθηκαν” με τις παλιές ρυθμίσεις και δεν τους επιτρέπεται να τις επαναπροσδιορίσουν με την τωρινή διάταξη που σήμερα θα ήταν ευνοϊκότερη γι’ αυτούς. Για ποιο λόγο; 

Εάν απόστρατος τολμήσει να εργαστεί θα “τιμωρηθεί” με περικοπή της σύνταξης, για την οποίαν έχει κατοχυρώσει το δικαίωμα να την λαμβάνει λόγω της ενεργού υπηρεσίας του. Ούτε να διδάξει σε στρατιωτικά σχολεία δεν μπορεί. Η εργασία του δεν θα αύξανε τον πλούτο; Η φορολόγηση της επί πλέον προσπάθειας δεν θα έφερνε έσοδα στο Κράτος; Περισσότερα επιχειρήματα μπορείτε να βρείτε στο Υπομνημά μας. 

Γιατί οι Ενώσεις Αποστράτων αποκλείονται νομοθετικά από την απολαβή των εσόδων των 0,20 ΕΥΡΩ που κρατούνται από τις συντάξεις των μελών τους; Επειδή έχουν και άλλα έσοδα; Μα ούτως ή άλλως οι απόστρατοι οικειοθελώς συμβάλλουν από συντάξεις και μερίσματα για τις Ενώσεις τους. Δεν επιβαρύνεται ο Κρατικός Προϋπολογισμός. 

Γιατί δεν αποδίδονται σε όλους ανεξαιρέτως τα αναδρομικά 23 μηνών (Φεβ. ’17 - Δεκ. ’19) από την κατάργηση της ΕΑΣ; 

Γιατί αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο δήλωσε το παράνομο των κρατήσεων αυτής της περιόδου θα πρέπει οι Έλληνες πολίτες να διαχωριστούν σε αυτούς που πρόλαβαν να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη και στους άλλους; 

Γιατί κρατείται ως εισφορά Υγειονομικής Περίθαλψης από όλους τους συνταξιούχους 6% αδιακρίτως των καλυπτομένων μελών της οικογενείας τους; Δεν θα ήταν δικαιότερη μια αναλογικότερη εισφορά; 

Τέλος ας εξεταστεί αν είναι δυνατή η απόδοση των αναλογουσών αυξήσεων του νέου έτους ως οικονομική ενίσχυση, ώστε η “προσωπική διαφορά” να μη λειτουργήσει αρνητικά για τους συνταξιούχους.

 Άφησα τελευταίο ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για τους αποστράτους του ΣΞ. Αφορά στην κατανομή των πόρων από τα εξοπλιστικά προγράμματα των ΕΔ. Αυτό που προβλέπεται σήμερα είναι η κράτηση 4% από τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΥΠΕΘΑ, να κατανέμεται στο ΜΤ του κάθε Κλάδου ο οποίος εκτελεί την προμήθεια. 

Η πρόβλεψη αυτή αντισταθμίζει την ανυπαρξία επικουρικών ταμείων για τους στρατιωτικούς και κατάθεσης στα Μετοχικά Ταμεία της αναλογούσης εισφοράς 3% από τον εργοδότη,το Κράτος. Εδώ υφίσταται η μεγάλη αδικία σε βάρος των αποστράτων του ΣΞ. Οι εξοπλισμοί καλύπτουν επιχειρησιακές ανάγκες των ΕΔ και όχι του Κλάδου που τους πραγματοποιεί. Επίσης το έσοδο αυτό θεσπίζεται από την Πολιτεία για τους αποστράτους και συνεπώς θα έπρεπε να μοιράζεται αναλογικά σε όλους αδιακρίτως Κλάδου. Γιατί λοιπόν εξακολουθεί τόσο άδικη και παράλογη προσέγγιση; 

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, ευελπιστώγια την μελέτη των προτάσεών μας και την υιοθέτησή τους με κατάλληλες παρεμβάσεις στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου.

Πότε (ΔΕΝ) θα γίνουν οι εκλογές - Οι τέσσερις παράγοντες που θα μυρίζουν εκλογές

 

Πότε (δεν) θα γίνουν οι εκλογές Τέσσερις αντικειμενικοί παράγοντες καθορίζουν το πότε θα στηθούν οι κάλπες. Και αν τελικώς αποφασιστεί ότι οι εκλογές θα γίνουν με τη νέα απογραφή, η πρώτη αναμέτρηση θα διεξαχθεί πιθανότατα κάποια από τις Κυριακές που περιλαμβάνονται στο διάστημα από 5 Μαρτίου έως 9 Απριλίου 

Από την ώρα που ο πρωθυπουργός απεφάνθη ότι «μύρισε εκλογές» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι θα γίνουν «κοντά» στο τέλος της τετραετίας, ουσιαστικά ο χρόνος μετράει αντίστροφα για να στηθούν οι κάλπες. Ζήτημα «αιφνιδιασμού» δεν υπάρχει, καθώς ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει θυσιάσει αυτό το πρωθυπουργικό «όπλο» στον… βωμό της θεσμικής αντίληψης που προβλέπει εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Πότε, όμως, μπορούν να διεξαχθούν οι εκλογές, με βάση τα σημερινά πραγματικά δεδομένα; Διά της εις ατόπον απαγωγής μπορεί κανείς να υποθέσει βασίμως ότι η ημερομηνία διεξαγωγής τους τοποθετείται εντός του Μαρτίου ή του Απριλίου και πριν από το Πάσχα, που φέτος εορτάζεται στις 16 Απριλίου. Ας δούμε ποιοι παράγοντες καθορίζουν τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Πρώτον, το γεγονός ότι βάσει του κυβερνητικού σχεδιασμού θα είναι διπλές. 

Οι πρώτες θα γίνουν με απλή αναλογική και επειδή όλα δείχνουν ότι δεν θα σχηματιστεί κυβέρνηση, πιθανότατα θα ακολουθήσουν και δεύτερες, με ενισχυμένη αναλογική. Αυτή η διπλή εκλογική διαδικασία απαιτεί συνολικά περίπου δυόμισι μήνες από την ώρα που θα προκηρυχθούν οι πρώτες και μέχρις ότου διεξαχθούν και οι δεύτερες εκλογές. Ανάμεσα δε στην πρώτη και στη δεύτερη κάλπη θα μεσολαβήσουν από τέσσερις έως έξι εβδομάδες, ανάλογα με τον χρόνο που θα κρατήσουν οι διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης. 

Δεύτερος παράγων, η απογραφή. Σύμφωνα με κορυφαίους κυβερνητικούς παράγοντες, εφόσον οι εκλογές γίνουν πριν τις 28 Φεβρουαρίου, διεξάγονται με βάση την υπάρχουσα απογραφή, ενώ από αυτή την ημερομηνία και πέρα γίνονται με τη νέα απογραφή, πράγμα που επηρεάζει την κατανομή των εδρών ανά εκλογική περιφέρεια. Επειδή η κυβέρνηση έχει στρατηγική διπλών εκλογών, είναι εντελώς απίθανο να υποθέσει κανείς ότι θα κάνει τις πρώτες εκλογές με την παλιά απογραφή και τις δεύτερες με τη νέα. Πρακτικά, λοιπόν, η απογραφή καθιστά μάλλον απίθανη τη διεξαγωγή των εκλογών πριν την 1η Μαρτίου. 

Τρίτος παράγων, οι πανελλαδικές εξετάσεις. Η ημερομηνία διεξαγωγής τους έχει ήδη ανακοινωθεί και περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα από τις 2 έως τις 29 Ιουνίου. Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρος ο Ιούνιος αποκλείεται ως μήνας εκλογών. Αρα, με δεδομένο ότι η τετραετία λήγει τον Ιούνιο (δεν μπορεί να φανταστεί κανείς σοβαρό λόγο εξάντλησης και του πρόσθετου μήνα, όπως δίνει τη δυνατότητα το Σύνταγμα), οι διπλές εκλογές θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί εντός του Μαΐου. Αρα, οι πρώτες –με απλή αναλογική– θα πρέπει να έχουν γίνει το αργότερο εντός του Απριλίου. 

Τέταρτο, το Πάσχα. Η Κυριακή του Πάσχα είναι στις 16 Απριλίου και προφανώς αποκλείεται ως ημερομηνία διεξαγωγής είτε των πρώτων είτε των δεύτερων εκλογών. Εάν όμως η εκλογική διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει πριν από το Πάσχα, αυτό σημαίνει είτε ότι οι άγιες μέρες θα συμπέσουν με την προεκλογική περίοδο (πράγμα που δεν βοηθάει τον πολιτικό διάλογο) είτε ότι δεν θα υπάρχει αρκετός χρόνος (μέχρι και έξι εβδομάδες) ώστε οι δεύτερες εκλογές να έχουν ολοκληρωθεί πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις. 

Συμπέρασμα: Εάν τελικώς αποφασιστεί ότι οι εκλογές θα γίνουν με τη νέα απογραφή, η πρώτη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί πιθανότατα κάποια από τις Κυριακές που περιλαμβάνονται στο διάστημα από 5 Μαρτίου έως 9 Απριλίου. 

Πηγή: Protagon.gr

Αν η Στάζι είχε φάκελο στο όνομά σας, θα θέλατε να τον δείτε; - Η μνήμη και η λήθη ως μηχανισμοί ψυχολογικής άμυνας

 

 
Αμέτρητα θύματα του διαβόητου υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας επιλέγουν συνειδητά να μην ασχοληθούν και να συνεχίσουν να αγνοούν ποιοι ήταν οι καταπιεστές τους. Η Γερμανία έχει και εκείνη τις δικές της «ζώνες λήθης», όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες...

Protagon Team

Το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Ανατολικής Γερμανίας, η Στάζι, είχε θέσει τον φωτογράφο Ζίγκφριντ Βίτενμπουργκ υπό επιτήρηση από το 1972 σχεδόν μέχρι τη διάλυσή της. Η τελευταία καταχώρηση της υπηρεσίας στον φάκελο του, η οποία αφορούσε φωτογραφίες από την ερειπωμένη παλιά πόλη του Ρόστοκ που είχε εκθέσει –καθότι ήταν πιο ασφαλές το να τραβήξεις φωτογραφίες από το να επικρίνεις το καθεστώς της κουμμουνιστικής περιόδου με τα λόγια, έστω και με μικρή διαφορά– είχε ημερομηνία 27 Νοεμβρίου 1989. Το Τείχος του Βερολίνου είχε γκρεμιστεί σχεδόν τρεις εβδομάδες νωρίτερα. 

Ο Βίτενμπουργκ βρέθηκε σε θέση να γνωρίζει τα παραπάνω, καθώς αιτήθηκε πρόσβαση στον φάκελο του το 1999. Εχοντας ανακαλύψει τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, συμφιλιώθηκε με έναν από αυτούς –υπήρξε θύμα εκβιασμού της Στάζι και ο ίδιος– ενώ τερμάτισε τις σχέσεις του με τους άλλους. «Από τότε που απελευθερώθηκα από το παρελθόν μου, νιώθω ελεύθερος» λέει ο 69χρονος. «Εγινα πιο ανοιχτός, πιο χαρούμενος, πιο ζεστός – και επιτυχημένος». 

Την παραπάνω προσωπική ιστορία παρέθεσε στην εισαγωγή του άρθρου της στον Guardian υπό τον τίτλο «Εάν οι υπηρεσίες πληροφοριών είχαν έναν φάκελο για εσάς, γιατί να μη θέλατε να τον δείτε; Ρωτήστε τους Γερμανούς που κατασκόπευε η Στάζι», η δημοσιογράφος του επιστημονικού ρεπορτάζ Λόρα Σπίνεϊ. 

Η Σπίνεϊ θα προσπαθήσει στη συνέχεια να απαντήσει στο ερώτημα αυτό καθώς, παρότι «πολλοί πρώην πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας αφηγούνται παρόμοιες ιστορίες», μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cognition ήρθε να προκαλέσει ανησυχία, καταγράφοντας ότι η πλειονότητα των ανθρώπων για τους οποίους η Στάζι διατηρούσε αρχεία, δεν τα έχει ανοίξει.

Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα έφθασαν η ιστορικός του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δρέσδης, Ντάγκμαρ Ελερμπροκ, και ο ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, Ραλφ Χέρτβιγκ. Και τα ευρήματα τους αυτά «άγγιξαν μια ευαίσθητη χορδή στη Γερμανία, η οποία μπορεί μερικές φορές να μοιάζει σαν ένα ανοιχτό μουσείο για τη φρίκη του ναζισμού, αλλά έχει και εκείνη τις δικές της ζώνες λήθης, όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες», έγραψε η δημοσιογράφος και συγγραφέας. Εν παραδείγματι, «η Γερμανία δεν έχει συμφιλιωθεί ακόμη με τη βία που επικράτησε στις πρώην αποικίες της, όπως και η Βρετανία, η Γαλλία ακόμη παλεύει να διαχειριστεί την εμπλοκή της στον πόλεμο της Αλγερίας, ενώ η Ισπανία διέλυσε τη συμφωνία της λήθης που είχε συναφθεί μετά την εποχή του Φράνκο πολύ πρόσφατα». Την ώρα, λοιπόν, που η Ιστορία εργαλειοποιείται στην Ουκρανία και καθώς η πανδημία αρχίζει να σβήνει από τη μνήμη, η εν λόγω μελέτη ήρθε να τροφοδοτήσει μια ευρύτερη συζήτηση σχετικά με το πώς οι κοινωνίες –αλλά και τα άτομα– αντιμετωπίζουν τα τραύματα του παρελθόντος, συνέχισε ο Guardian. «Δεν δικαιολογώ τη σκόπιμη άγνοια, όμως θέλω να την κατανοήσω» λέει ο Χέρτβιγκ. Ο ίδιος έχει ακούσει πολλές ιστορίες όπως αυτή του Βίτενμπουργκ, αλλά και αρκετά διαφορετικές αφηγήσεις. 

Οταν ο Χέλμουτ Σμιτ ανέφερε, το 2002, ότι θα επιθυμούσε την καταστροφή του αρχείου της Στάζι –«το ένστικτό μου θα ήταν να κάψω οτιδήποτε δεν είχε διαβαστεί»–, ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας εξέφραζε την άποψη της πλειονότητας της δυτικογερμανικής πολιτικής ελίτ την εποχή της επανένωσης. Ο συγγραφέας Γκύντερ Γκρας αρνήθηκε δημοσίως να δει τον φάκελό του, με το σκεπτικό ότι με αυτή την κίνησή του θα ανακάλυπτε τις ταυτότητες των πληροφοριοδοτών του, αλλά όχι αυτό που τους παρακίνησε (τελικά άλλαξε στάση, αλλά μόνο αφού είχαν διαγραφεί τα ονόματα). 

Οι Χέρτβιγκ και Ελερμπροκ ρώτησαν το προσωπικό της υπηρεσίας που χειρίζεται το αρχείο της Στάζι πόσοι των οποίων οι φάκελοι διατηρούνται ήρθαν να τους ανοίξουν. «Η απάντησή τους ήταν: “Τι εννοείς; Ολοι κοιτάζουν τους φακέλους τους!”» λέει ο Χέρτβιγκ. 

Κάτι τέτοιο φαινόταν απίθανο, ωστόσο οι ερευνητές συνειδητοποίησαν γιατί μπορεί οι υπάλληλοι να έδωσαν αυτή την απάντηση: «Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσοι φάκελοι υπάρχουν –μόνο ότι πριν μοιραστούν ανάμεσα στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας στο Βερολίνο και σε δώδεκα ακόμη περιφερειακά υποκαταστήματα των εθνικών αρχείων, το 2021, γέμιζαν ράφια 111 χλμ. Μία από τις τελευταίες ενέργειες της Στάζι ήταν να καταστρέψει μεγάλο μέρος του συστήματος ευρετηρίασης των αρχείων, μαζί με πολλούς φακέλους. Αλλά αν δεν γνωρίζουμε πόσα αρχεία υπάρχουν, δεν γνωρίζουμε και πόσοι φάκελοι δεν ανοίχτηκαν από τους ενδιαφερόμενους». 

Οι Χέρτβιγκ και Ελερμπροκ υπολόγισαν ότι, εάν όλοι οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας που πίστευαν ότι η Στάζι είχε αρχεία για τους ίδιους είχαν κάνει αίτηση για να αποκτήσουν πρόσβαση στο υλικό αυτό, οι αιτήσεις θα έφθαναν τα 5 εκατομμύρια περίπου από τότε που άνοιξε το αρχείο, το 1991. Ωσατόσο, οι αιτήσεις ήταν περί τα 2 εκατομμύρια, κάτι που σημαίνει ότι περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες επέλεξαν τη «σκόπιμη άγνοια». 

Αφότου γνωστοποίησαν την εργασία τους στον Τύπο και έπεισαν περί τα 150 άτομα που δεν είχαν δει τους φακέλους τους να μετάσχουν στη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν συνδυασμό συνεντεύξεων και ερωτηματολογίων προκειμένου να εξετάσουν τους λόγους πίσω από αυτή την επιλογή. 

Οι λόγοι διέφεραν, αλλά οι πλέον συνηθισμένες απαντήσεις ήταν ότι οι πληροφορίες δεν είναι πλέον σχετικές, ότι προτιμούσαν να μη γνωρίζουν ποιοι συνάδελφοι, φίλοι ή συγγενείς είχαν παράσχει πληροφορίες για τους ίδιους στη Στάζι, ή ότι φοβόντουσαν ότι δεν θα μπορούσαν να εμπιστευθούν ξανά. 

Για τον Βόλκερ Χόφερ, ο οποίος διευθύνει το αρχείο της Στάζι στο Ρόστοκ, όσοι συμβουλεύθηκαν τους φακέλους τους σχεδόν πάντα έβρισκαν την εμπειρία αυτή απελευθερωτική –ειδικά αν είχαν υποστεί διώξεις, ως αποτέλεσμα κατασκοπείας από το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας. «Σε πολλές περιπτώσεις, μου είπαν ότι τώρα μπορούσαν να κλείσουν τις σκοτεινές τρύπες μέσα τους» λέει. Επιπλέον, ο Χόφερ υποστηρίζει ότι η εμπειρία αυτή αποτελεί και ένα απαραίτητο βήμα για ολόκληρη τη Γερμανία, προκειμένου να αναπτύξει ανοσία στις όποιες δικτατορίες του μέλλοντος. 

«Οι σκέψεις του ατόμου είναι περίπλοκες και ιδιωτικές και μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου – ειδικά με την αλλαγή των γενεών», σημειώνει ο Χέρτβιγκ. «Ετσι εξελίσσεται η συλλογική μνήμη και κεφάλαια που κάποτε είχαν απωθηθεί επανέρχονται στη συλλογική συνείδηση. Η σκόπιμη άγνοια και η λήθη δεν είναι το ίδιο πράγμα, διότι για να ξεχάσεις κάτι πρέπει να το έχεις γνωρίσει εξαρχής. Ωστόσο, η λήθη μπορεί επίσης να είναι μια συλλογική στρατηγική. Πιθανότατα αυτή ήταν και η προτιμώμενη στρατηγική από τις κοινωνίες προκειμένου να προχωρήσουν πέρα από τα τραύματα που υπέστησαν, η οποία όμως σπάνια αποδεικνύεται ανθεκτική», σύμφωνα με τον ψυχολόγο. 

Με αφορμή τα παραπάνω, η δημοσιογράφος του Guardian θα αναφερθεί και στην «τρέχουσα τάση» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση συλλογικών τραυμάτων, η οποία έχει ως μοντέλο την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης της Νότιας Αφρικής, το 1996, για την περίοδο του απαρτχάιντ.

 Μια τέτοια προσέγγιση υιοθέτησε πολύ πιο πρόσφατα ο Καναδάς απέναντι στο παρελθόν βίας κατά των ιθαγενών της χώρας, όμως η τακτική αυτή είχε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. «Το 2020, κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης μεταξύ της αστυνομίας και ακτιβιστών που ισχυρίζονταν ότι η κυβέρνηση ήθελε να κατασκευάσει ένα αγωγό φυσικού αερίου ο οποίος περνούσε από τα κλεμμένα εδάφη των ιθαγενών, γεννήθηκε ένα νέο σύνθημα: “Η συμφιλίωση είναι νεκρή”». Μια πλατύτερη ερμηνεία για το σύνθημα, το οποίο ξεπέρασε τα όρια της χώρας της Βόρειας Αμερικής, είναι: «Αν συγχωρήσεις και ξεχάσεις, θα είσαι για πάντα θύμα». 

Η μνήμη και η λήθη ως μηχανισμοί ψυχολογικής άμυνας

 Μια άλλη παράμετρος της συζήτησης που θέτει η Λόρα Σπίνεϊ αγγίζει τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD), χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι οι επίμονες τραυματικές αναμνήσεις. 

Το τρέχον θεραπευτικό πρωτόκολλο για το PTSD περιλαμβάνει την προσπάθεια «ενημέρωσης» της τραυματικής ανάμνησης με την εισαγωγή νέων πληροφοριών, λέει η ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Τζένιφερ Ουάιλντ. Ωστόσο, η πρόσφατη δουλειά της με υγειονομικούς των οποίων η ψυχική υγεία επιβαρύνθηκε την περίοδο της πανδημίας της Covid-19, την έκανε να αναρωτηθεί αν υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να επιταχυνθεί η ανάρρωση ενός ασθενούς. 

Η «επανεγγραφή» της μνήμης μπορεί να βοηθήσει, λέει η ψυχολόγος, η οποία ειδικεύεται στο PTSD, όμως «άνθρωποι έχουν βρει χρήσιμο το να σπάσουν τη σύνδεση με το παρελθόν», αντί να την επεξεργαστούν. 

Εφαρμόζοντας τις ιδέες της στα θύματα της Στάζι, και υπό την επιφύλαξη ότι δεν έχει εργαστεί μαζί τους, υποστηρίζει ότι είναι λογικό ένα άτομο χωρίς τραυματικές αναμνήσεις να μη νιώθει καμία επιθυμία να συμβουλευθεί τον φάκελό του. 

Από την άλλη, αν κανείς δυσκολευόταν να αφήσει πίσω το παρελθόν, μια «επίσκεψη» στα αρχεία –«σκεπτόμενος τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους κάποιος μπορεί να τον πρόδωσε, και με δεδομένο ότι η κατάσταση σήμερα είναι διαφορετική»– θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη, εκτίμησε. Από την πλευρά του, ο νευρολόγος και ειδικός για τη νόσο Αλτσχάιμερ Σκοτ Σμολ, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, υποστήριξε («Forgetting: the Benefits of Not Remembering») ότι σύντομα θα ξεχάσουμε μεγάλο μέρος της πανδημίας, κάτι που είναι καλό, όπως λέει, για την ψυχική μας υγεία. 

Ο Σμολ, ο οποίος κάνει λόγο για «επανάσταση» στην επιστημονική σκέψη απέναντι στη λήθη τα τελευταία χρόνια, εξηγεί ότι το να ξεχνάμε δεν ισοδυναμεί απλώς με μια «θολή» ανάμνηση: πρόκειται για μια διαδικασία που υποστηρίζεται από διακριτούς μοριακούς μηχανισμούς. «Ενα σημαντικό συστατικό αυτών των μηχανισμών είναι η ορμόνη ωκυτοκίνη, η οποία εκκρίνεται φυσικά όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν πρόσωπο με πρόσωπο, ρυθμίζοντας το στρες. Ετσι, μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, διαμορφώνουμε ο ένας τις αναμνήσεις του άλλου, για να φθάσουμε σε έναν αμοιβαία συμβατό, συναισθηματικά μη επιβλαβή απολογισμό», σημειώνει. 

«Ο φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν θα είχε τρομοκρατηθεί» με τα παραπάνω, «καθώς ένιωθε ότι μόνο αν διατηρούμε το συναίσθημα ανέπαφο θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος», σχολίασε η δημοσιογράφος. 

«Οι ειδικοί στη Δημόσια Υγεία, που απογοητεύονται από την αδυναμία μας να θυμηθούμε τις πανδημίες του παρελθόντος και να προετοιμαστούμε για τις μελλοντικές, μπορεί να συμφωνήσουν (με τον Μπένγιαμιν). Αλλά το πιθανότερο είναι ότι πολλοί από εμάς θα ξεχάσουμε, ή θα επιλέξουμε την άγνοια, αν μπορούμε, και εν αγνοία μας, θα ξαναγράψουμε την ιστορία στη διαδικασία», συνόψισε η Σπίνεϊ, ενώ έκλεισε το άρθρο της με ακόμη μια αναφορά στην πρόσφατη συλλογική τραυματική εμπειρία του κορονοϊού: «Εκείνοι που μας αγκυροβολούν στο παρελθόν, τα διαρκή δοχεία της μνήμης, παραμένουν οι πενθούντες. “Οσο για τις απώλειες”, λέει ένας άνδρας που έχασε και τους δύο γονείς του κατά τη διάρκεια της πανδημίας, “μόνο αυτοί που τους γνώριζαν από κοντά θα τις κουβαλούν καθημερινά για το υπόλοιπο της ζωής τους”». 

Πηγή: Protagon.gr

Πηγή: Protagon.gr

 Πηγή: Protagon.gr