Αθλητική Εκδήλωση με θέμα: "Παιδεία - Αθλητισμός. Τα εφόδια του αυριανού ενήλικα"

       Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο κατάμεστο από μαθητές και γονείς, Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Άρτας η αθλητική εκδήλωση με θέμα: "Παιδεία - Αθλητισμός. Τα εφόδια του αυριανού ενήλικα" 

     Στόχος της εκδήλωσης ήταν να μυηθούν οι νέες και οι νέοι στις αξίες τους αθλητισμού αλλά και να εμπνευστούν μέσα από την γνωριμία τους με σπουδαίες προσωπικότητες που έχουν γράψει ιστορία στον παγκόσμιο αθλητισμό.

     Την εκδήλωση τίμησαν,  με την παρουσία τους η χρυσή Ολυμπιονίκης, στο αγώνισμα των 10 μέτρων μετ΄ εμποδίων   Βούλα Πατουλίδου και ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, πρωταθλητής Ευρώπης στο ελαφρό σκιφ ανδρών στην κωπηλασία

     Εκ μέρους της Ε.Α.Α.Σ./Παράρτημα Άρτας παραβρέθηκαν το μέλος του τοπικού συμβουλίου μας Λγος(ΜΣ) ε.α  Μιχάλης Τσοφύλας και αριθμός συναδέλφων

      

Συνέβη σαν σήμερα - Η τύχη της Ελλάδας αποφασίζεται και γράφεται σε μια χαρτοπετσέτα

 Η 9η Οκτωβρίου είναι η 282η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και 83η σε δίσεκτα έτη. Στις 9 Οκτωβρίου ξεκινά «Τέταρτη Διάσκεψη της Μόσχας», που θα οδηγήσει στη «Συμφωνία των Ποσοστών» ανάμεσα στον Ουίνστον Τσόρτσιλ και τον Ιωσήφ Στάλιν. Και έχει τεράστια σημασία για την Ελλάδα.

«Δεν θα θεωρηθεί πολύ κυνικό αν φανεί ότι διευθετήσαμε τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων, με έναν τόσο 'πρόχειρο' τρόπο; Ας κάψουμε το χαρτί», είπε ο Τσώρτσιλ.

«Όχι, κράτα το», απάντησε ο Στάλιν. Και δίπλωσε τη χαρτοπετσέτα...

Ο διάλογος δεν είναι απόσπασμα από θεατρικό έργο, ούτε προϊόν μυθοπλασίας.

Σύμφωνα με τον ίδιον τον Ουίνστων Τσόρτσιλ, ο τότε Πρωθυπουργός της Βρετανίας και ο Ιωσήφ Στάλιν διαπραγματεύτηκαν τη μοιρασιά των Βαλκανίων, κρατώντας σημειώσεις σε μια χαρτοπετσέτα, στην οποία ο Τσόρτσιλ έγραψε τις προτάσεις του και ο Στάλιν ενέκρινε...

Όπως έγραψε αργότερα στην αυτοβιογραφία του, ο Τσώρτσιλ πρότεινε η Σοβιετική Ένωση να έχει 90% επιρροή στη Ρουμανία και 75% στη Βουλγαρία, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει 90% επιρροή στην Ελλάδα.

Ο Τσώρτσιλ επίσης πρότεινε στην Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία να έχουν 50% επιρροή και οι δύο. Στη συνέχεια ο Τσώρτσιλ έγραψε τη συμφωνία με μπλε μολύβι σε μία χαρτοπετσέτα, την οποία έδωσε στον Στάλιν, ο οποίος αφού την ενέκρινε, του την επέστρεψε.

Η Ελλάδα δεύτερη στη λίστα, με τα γράμματα του Ουίνστον Τσόρτσιλ...

Ας μοιράσουμε τον κόσμο

Στις 9 Οκτωβρίου 1944, τρεις ημέρες πριν την απελευθέρωση της Ελλάδος απότους Γερμανούς, ο Τσόρτσιλ μεζί με τον υπουργό του των Εξωτερικών Άντονι Ήντεν πηγαίνουν στη Μόσχα για να συναντήσουν τον Στάλιν και τον Σοβιετικό υπουργό Εξωτερικών, Βιατσεσλάβ Μολότοφ.

Η «Τέταρτη Διάσκεψη της Μόσχας» θα είχε κωδική ονομασία «Τολστόι», από το όνομα του Ρώσου συγγραφέα και ήταν πράγματι πολύ «δημιουργική».

Η διάσκεψη διήρκεσε δέκα ημέρες. Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο εάν όντως υπήρξε, στο πλαίσό της, η «Συμφωνία των Ποσοστών», για την οποία μιλάει εκτενώς ο ίδιος ο Τσόρτσιλ, πλην όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ από καμία άλλη πηγή.

Γιατί όμως να πει ψέματα ο Τσόρτσιλ;

Και μάλιστα εμφανίζοντας ο ίδιος αντίγραφο της περίφημης χαρτοπετσέτας, στην οποία γράφτηκαν τα ποσοστά επιρροής των δύο μεγάλων δυνάμεων στις βαλκανικές χώρες και που πλέον ανήκει στα βρετανικά εθνικά αρχεία.

Η Ελλάδα εμφανίζεται δεύτερη στη λίστα, με την επιπλέον σημείωση: «Ιn accord with USA», σε συμφωνία με τις ΗΠΑ δηλαδή και το όνομα του Γ. Παπανδρέου γραμμένο ευκρινώς.

Είναι δεδομένη έτσι κι αλλιώς η πρεμούρα των μεγάλων δυνάμεων να καθορίσουν τον μεταπολεμικό κόσμο, πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τα Βαλκάνια ήταν νευραλγικής σημασίας για όλους τους.

Ήδη από το Δεκέμβριο του 1941, όταν οι Ρώσοι απώθησαν τους Γερμανούς από τη Μόσχα, ο Στάλιν είχε συναντηθεί με τον Ήντεν και του είχε εκφράσει την επιθυμία του Ρωσία και Βρετανία «να τα βρουν» για το μετά.

Ο Βρετανός καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, Βίκτορ Ρόθγουελ στο βιβλίο του «Βρετανία και Ψυχρός Πόλεμος, 1941-1947», γράφει ότι «ο Ήντεν είχε τότε εκπλαγεί βρίσκοντας τον Στάλιν τόσο κατατοπισμένο, ώστε να μιλάει για θέματα όπως της Ρηνανίας ή του μέλλοντος των Δωδεκανήσων μόλις την επομένη της απώθησης των Γερμανών από τις πύλες τις Μόσχας».

Στις 27 Νοεμβρίου 1943, γίνεται η Διάσκεψη της Τεχεράνης, με την κωδική ονομασία «ΕUREKA», δηλαδή «Εύρηκα». Ήταν η πρώτη φορά που Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ βρίσκονται όλοι μαζί και σχεδιάζουν τα σύνορα του μεταπολεμικου κόσμου. Και φυσικά, αργότερα ήλθε η Γιάλτα.

Στο ενδιάμεσο αυτών, υπήρξαν προφανώς πάρα πολλές μυστικές συνομιλίες και συναντήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων έγιναν οι ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.

Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψει κανείς ότι όλα ήταν τόσο εύκολα ώστε να διευθετηθούν αυτομάτως μέσα σε λίγες μέρες.

Τα «ευαίσθητα» και σύνθετα Βαλκάνια

Όταν πήγε στη Μόσχα το Μάιο του 1944, ο Τσόρτσιλ ανησυχούσε πολύ για τα Βαλκάνια, κυρίως λόγω της εκτεταμένης δράσης των κομμουνιστών ανταρτών τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και την Ελλάδα, οι οποίοι φαίνονταν να διαμορφώνουν μια ντε φάκτο κατάσταση.

Επιπλέον, παρανοϊκός αντικομμουνιστής όπως ήταν, έβλεπε παντού ρωσικό δάκτυλο και σοβιετικές παρεμβάσεις. Εν μέρει μπορεί να μην είχε και άδικο. Όταν διατύπωσε αυτές τις ανησυχίες στον Ήντεν, εκείνος του απάντησε ότι η Βρετανία είχε βοηθήσει περισσότερο από τη Σοβιετική Ένωση τους κομμουνιστές στην Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία, λόγω του «ατυχούς γεγονότος ότι φαίνονταν να είναι οι καλύτεροι αρχηγοί των ανταρτών».

Ένα αγκάθι στη συμφωνία, ήταν η Βόρεια Ήπειρος, ένα θέμα που είχε θέσει επιτακτικά η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση.

Δεν ήταν τόσο απλό όμως. Οι Βρετανοί πιθανώς θα προτιμούσαν να πάει στην Ελλάδα, κυρίως με αντάλλαγμα να αφήσει αυτή ήσυχα τα Δωδεκάνησα. Τα οποία ήταν έτοιμοι να προσφέρουν στην Τουρκία, προκειμένου να τη «δωροδοκήσουν για να μπει στον πόλεμο».

Η Αλβανία όμως, αν και «μικρή και πρωτόγονη», υπήρχε και ήταν επιθυμία όλων των μεγάλων δυνάμεων να συνεχίσει να υπάρχει. Αν η Ελλάδα έπαιρνε ένα τμήμα του νότου της, ήταν απολύτως βέβαιο -και δεδηλωμένο- ότι η Γιουγκοσλαβία θα έπαιρνε κι εκείνη ένα τμήμα των βορείων εδαφών της.

Όταν ο Τσόρτσιλ έφτασε στη Μόσχα, τον πίεζε πλέον αφόρητα ο χρόνος, καθώς ο Κόκκινος Στρατός είχε αρχίσει τη καλπάζουσα προέλασή του στην ανατολική Ευρώπη και η μία μετά την άλλη οι χώρες έπεφταν στα χέρια του.

Αναφορικά με τα Βαλκάνια, ήδη Βουλγαρία και Ρουμανία ήταν υπό σοβιετική επιρροή, ενώ ο Στάλιν είχε συνάψει και συμφωνία με τον Τίτο. Περίπου τα ίδια και στην Ουγγαρία.

Γιατί ήθελε η Βρετανία την Ελλάδα;

Τι έμενε; Η Ελλάδα, για την οποία οι Βρετανοί ήταν έτοιμοι να δώσουν μάχη, προκειμένου να επιστρέψει εκεί η εξόριστη κυβέρνηση του Παπανδρέου, την οποία ήλεγχαν απόλυτα.

Όταν έγραψε στο χαρτί τα προτεινόμενα ποσοστά, ο Τσόρτσιλ εντυπωσιάστηκε με την ευκολία με την οποία ο Στάλιν τα δέχτηκε. Δεν θα έπρεπε. Ο Σοβιετικός ηγέτης είχε ήδη αποφασίσει τι θα έκανε και είναι δεδομένο ότι οι χώρες που τον ενδιέφεραν περισσότερο ήταν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Γιουγκοσλαβία. Όσα χαρτιά και να υπέγραφε, επίσημα ή μη, η κατάληξη θα ήταν η ίδια.

Σε κάθε περίπτωση, αναφορικά με την Ελλάδα κράτησε το λόγο του και την έδωσε στους Βρετανούς, που ως ναυτική δύναμη ήθελαν τα λιμάνια της και τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Από την πλευρά τους, οι Σοβιετικοί ενδιαφέρονταν πιο πολύ για τις χώρες του εσωτερικού, ο έλεγχος των οποίων ήταν ζωτικός για τη δική τους ασφάλεια και τον καθορισμό της ζώνης επιρροής τους.

Όταν ξέσπασε ο ελληνικός εμφύλιος, η Βρετανία υποστήριξε τις δυνάμεις της Ελληνικής Κυβέρνησης, ενώ η Σοβιετική Ένωση δεν βοήθησε καθόλου τους κομμουνιστές.

Στις 10 Ιανουαρίου 1945 ο Στάλιν έλεγε: «Εγώ συμβούλευσα τους Έλληνες να μην αρχίσουν αυτόν τον αγώνα. Οι άνθρωποι του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να βγουν από την κυβέρνηση του Παπανδρέου. Καταπιάστηκαν με μια δουλειά για την οποία δεν τους επαρκούσαν οι δυνάμεις. Φαίνεται, υπολόγιζαν ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατέβει ως το Αιγαίο. Εμείς αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να στείλουμε και στην Ελλάδα δικά μας στρατεύματα. Οι Έλληνες έκαναν βλακεία».

Η «Συμφωνία των Ποσοστών», είτε είχε κάποια αξία είτε όχι, είτε εν τέλει υπήρξε είτε όχι, δεν ήταν καθοριστική για το μέλλον, αλλά για κάτι άλλο:

Κατέδειξε το κολοσσιαίο μέγεθος του κυνισμού με τον οποίο αντιμετώπισαν οι δύο χώρες το ζήτημα της μοιρασιάς και της επιρροής τους, εν μέσω του μεγαλύτερου πολέμου στην ιστορία.

Οι περισσότεροι ιστορικοί, εξάλλου, συμφωνούν στο εξής: Οι Σοβιετικοί και οι Βρετανοί θα τα έβρισκαν ούτως ή άλλως. Γι αυτούς ο πόλεμος είχε ήδη τελειώσει καιρό πριν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η συνύπαρξη μετά από αυτόν, με τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη για τον καθέναν.

Έστω και γραμμένα σε μια χαρτοπετσέτα.

πηγή:https://www.cnn.gr/focus/story/331868/san-simera-9-oktovriou-i-tyxi-tis-elladas-apofasizetai-kai-grafetai-se-mia-xartopetseta

Συντάξεις: - Πως Υπολογίζεται ο διπλάσιος χρόνος υπηρεσίας για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας

 

Άρθρο 19 Υπολογισμός χρόνου υπηρεσίας ένστολου προσωπικού του δημοσίου στο διπλάσιο – Αντικατάσταση παρ. 5 άρθρου 40 π.δ. 169/2007 και παρ. 3 άρθρου 22 ν. 3865/2010

 

1. Η παρ. 5 του άρθρου 40 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007, Α΄ 210), περί του αυξημένου υπολογισμού στο διπλάσιο του χρόνου υπηρεσίας του υπηρετούντος προσωπικού στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας, αντικαθίσταται ως εξής:

«5. Επίσης λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο και ως τέτοιος πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας ο χρόνος υπηρεσίας που διανύθηκε ή διανύεται:
α) σε οποιαδήποτε μονάδα ή υπηρεσία των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων από τους εν ενεργεία μονίμους ή επί θητεία στρατιωτικούς των Ενόπλων Δυνάμεων.
β) σε οποιαδήποτε μονάδα ή υπηρεσία ή στα Αρχηγεία της Ελληνικής Αστυνομίας από τα εν ενεργεία μόνιμα ή επί θητεία στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας.
γ) σε οποιαδήποτε μονάδα ή υπηρεσία ή στο Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος από τα εν ενεργεία μόνιμα ή επί θητεία ή επί συμβάσει στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος.
δ) σε οποιαδήποτε μονάδα ή υπηρεσία ή στο Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής από τα εν ενεργεία μόνιμα στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής.
Ο χρόνος υπηρεσίας καθενός στις μονάδες και υπηρεσίες των περ. α) έως δ), καθώς και τα χρονικά διαστήματα, κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου υπηρεσίας, στα οποία χορηγήθηκε κανονική ή αναρρωτική άδεια ή διανύθηκε υπηρεσία σε νοσηλεία, βεβαιώνονται από την αρμόδια υπηρεσία του οικείου Υπουργείου. Για την εφαρμογή της παρούσας, χρόνος υπηρεσίας λογίζεται και το χρονικό διάστημα της κανονικής άδειας που έλαβε ο εργαζόμενος, καθώς και ο χρόνος αναρρωτικής άδειας ή νοσηλείας μέχρι ένα (1) μήνα ανά έτος. Για την εφαρμογή της παρούσας, δεν θεωρείται χρόνος υπηρεσίας το χρονικό διάστημα διαθεσιμότητας ή αργίας ή πρόσκαιρης παύσης.
Ο παραπάνω διπλασιασμός δεν ισχύει, εφόσον η έξοδος από την υπηρεσία γίνεται με αίτηση του ενδιαφερομένου πριν από τη συμπλήρωση είκοσι πέντε (25) ετών πραγματικής υπηρεσίας, ανεξαρτήτως φύλου.
Η παρούσα εφαρμόζεται και στο προσωπικό των περ. α) έως δ) που υπάγεται στην ασφάλιση των λοιπών ενταχθέντων στον Ηλεκτρονικό Εθνικό Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.) πρώην φορέων, κλάδων, τομέων και λογαριασμών. Για τους ασφαλισμένους αυτούς ο χρόνος υπηρεσίας που υπολογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο, σύμφωνα με την παρούσα, λογίζεται ως χρόνος πραγματικής ασφάλισης.
Ο διπλασιασμός του χρόνου υπηρεσίας που προβλέπεται στην παρούσα δεν μπορεί να υπερβεί τα πέντε (5) έτη στο σύνολο.
Χρόνος υπηρεσίας που υπολογίζεται στο διπλάσιο σύμφωνα με την παρούσα δεν μπορεί να προσμετρηθεί ως διπλάσιος κατ’ εφαρμογή άλλων διατάξεων.».

2. Στην παρ. 3 του άρθρου 22 του ν. 3865/2010 (Α΄ 120), περί αναγνώρισης για τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος ως συντάξιμου του χρόνου υπηρεσίας των πέντε (5) ετών, ο οποίος λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) το πρώτο εδάφιο τροποποιείται, ώστε αα) να αναφέρονται οι κατηγορίες των στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής που εντάσσονται στο ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης και αβ) να αναγνωρίζεται ο εν λόγω χρόνος υπηρεσίας των πέντε (5) ετών που υπολογίζεται στο διπλάσιο, εναλλακτικά, ως χρόνος πραγματικής ασφάλισης, β) προστίθεται τρίτο εδάφιο και γ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, και η παρ. 3 διαμορφώνεται ως εξής:

«3. Προκειμένου για τα εν ενεργεία μόνιμα ή επί θητεία ή επί συμβάσει στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, ο χρόνος υπηρεσίας των πέντε (5) ετών που λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 40 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007, Α΄ 210), αναγνωρίζεται ως συντάξιμος ή ως χρόνος πραγματικής ασφάλισης με καταβολή του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών ασφαλισμένου και εργοδότη, από τους ενδιαφερόμενους. Οι εισφορές αυτές υπολογίζονται επί της εκάστοτε αποζημίωσης που λαμβάνουν για εργασία πέραν του πενθημέρου, σύμφωνα με την περ. ΣΤ) του άρθρου 55 του ν. 1249/1982 (Α΄ 43), περί της κύρωσης της υπό στοιχεία 14868.Φ.012.5/58/27.11.1981 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Δημοσίας Τάξεως «Για την καθιέρωση αποζημίωσης για το προσωπικό του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και των Υπηρεσιών αυτού που θα εργάζεται πλέον του 5νθημέρου την εβδομάδα», και παρακρατούνται κατά τον χρόνο καταβολής της αποζημίωσης, κατ’ ανώτατο όριο για μία πενταετία. Για στελέχη του προηγούμενου εδαφίου, τα οποία δεν λαμβάνουν αποζημίωση για εργασία πέραν του πενθημέρου, σύμφωνα με την περ. ΣΤ) του άρθρου 55 του ν. 1249/1982, οι εισφορές για την αναγνώριση, ως συντάξιμου ή ως χρόνου πραγματικής ασφάλισης, του χρόνου υπηρεσίας των πέντε (5) ετών, ο οποίος λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο, υπολογίζονται επί της εκάστοτε αποζημίωσης που αυτοί θα ελάμβαναν, αν παρείχαν εργασία πέραν του πενθημέρου, σύμφωνα με την περ. ΣΤ) του άρθρου 55 του ν. 1249/1982, και παρακρατούνται από τις αποδοχές τους κατά τον χρόνο της εν ενεργεία υπηρεσίας τους, κατ’ ανώτατο όριο για μία πενταετία.

Υπουργός Εργασίας: Καταργείται την ειδική εισφορά 1% από όλους. - Συνεχίζεται ΜΟΝΟ σε όσους είναι ασφαλισμένοι στα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων - Ποιος είναι ο λόγος!!

 

Δυσάρεστη έκπληξη επιφύλαξε ο Υπουργός εργασίας, στο εν ενεργεία  προσωπικό που είναι εγγεγραμμένο στα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων , καθόσον  στο κατατεθέν, την 6/10/22,  σχέδιο νόμου με τίτλο: "Εξορθολογισμός ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, ενίσχυση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και άλλες διατάξεις"  επιβάλλοντας την συνέχιση  της παρακράτησης  1% για την ειδική εισφορά,   επί των αποδοχών επί των  αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων.

   Για τα υπόλοιπα ταμεία ο κ. Υπουργός  κατήργησε την ειδική εισφορά 1% καθόσον εκτίμησε πως είναι είναι πλέον οικονομικά βιώσιμα ! Ενώ για τα  Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων θεωρεί πως βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση!

  

 

Δείτε το επίμαχο άρθρο καθώς και τον νόμο  3986/2011 - Άρθρο 38

Άρθρο 12 Κατάργηση ειδικής εισφοράς ασφαλισμένων του τέως Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (Τ.Π.Δ.Υ.) και του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού – Αντικατάσταση περ. β) παρ. 2 άρθρου 38 ν. 3986/2011

Η περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 38 του ν. 3986/2011 (Α΄ 152), περί της θέσπισης ειδικής εισφοράς των ασφαλισμένων του τέως Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (Τ.Π.Δ.Υ.), υπέρ του τέως Τ.Π.Δ.Υ., των λοιπών ασφαλισμένων, υπέρ του τέως Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού, και του προσωπικού που είναι ασφαλισμένο στα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων, υπέρ των εν λόγω ταμείων, αντικαθίσταται ως εξής:

«β) Καθιερώνεται ειδική εισφορά του προσωπικού που είναι ασφαλισμένο στα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία υπολογίζεται σε ποσοστό ένα τοις εκατό (1%) επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων του προσωπικού αυτού και αποδίδεται υπέρ των εν λόγω Ταμείων.»

Κατάργηση ειδικής εισφοράς 1% των ασφαλισμένων του τ. ΤΠΔΥ

]Καταργείται η ειδική εισφορά 1% των ασφαλισμένων του πρώην Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), η οποία θεσπίστηκε για τη στήριξη της βιωσιμότητας του εν λόγω Ταμείου. Το ΤΠΔΥ είναι πλέον βιώσιμο και δεν υπάρχει λόγος συνέχισης της ειδικής εισφοράς που σταματά να παρακρατείται από τους δημοσίους υπαλλήλους, για τους οποίους η κράτηση δεν ήταν ανταποδοτική. Η ειδική εισφορά 1% καταργείται και για τους λοιπούς μισθοδοτούμενους του Δημοσίου, για τους οποίους η κράτηση επίσης δεν ήταν ανταποδοτική. Διευκρινίζεται ότι με τη διάταξη αυτή δεν επηρεάζονται τα σχετικά εφάπαξ.

     

Νόμος 3986/2011 - Άρθρο 38

Κωδικοποιημένος σύμφωνα με το Ν.4578/2018

Η περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 38

β) Καθιερώνεται ειδική εισφορά των ασφαλισμένων του Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) πέραν των προβλεπομένων, υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων. Η εισφορά αυτή υπολογίζεται σε ποσοστό ένα τοις εκατό (1%) επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων όλων των δικαιούχων υπαλλήλων του Ταμείου. Για όσους υπαλλήλους του δεύτερου εδαφίου της προηγούμενης περίπτωσης δεν είναι ασφαλισμένοι στο ΤΠΔΥ η εισφορά υπολογίζεται σε ένα τοις εκατό (1%) επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων, υπέρ του ΟΑΕΔ, ενώ για το προσωπικό που είναι ασφαλισμένο στα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων, η εισφορά αυτή αποδίδεται υπέρ των εν λόγω Ταμείων. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να ρυθμίζεται ο τρόπος υπολογισμού, είσπραξης και απόδοσης της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης και κάθε άλλο αναγκαίο θέμα για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου.

Δύο νταήδες, πολλά μέτωπα

 Εγκαταβιούμε όχι σε προφυλαγμένη νησίδα, αλλά σε αχανές ταραγμένο πεδίο. Μια, ακόμη και περιορισμένης εμβέλειας, πυρηνική εμπλοκή είναι το εφιαλτικότερο σενάριο για έναν κόσμο σε αλληλοδιάδοχες κρίσεις. Ενα «ατύχημα» στο Αιγαίο είναι η οξύτερη αγωνία για μια Ελλάδα σε απανωτές τρικυμίες. 

Ο Πούτιν ανανεώνει την πυρηνική απειλή μετά τα παράνομα δημοψηφίσματα στην Ανατολική Ουκρανία ως ανάχωμα στην πορεία παρακμής του αλλά και ως σκιάχτρο προς τη Δύση, ώστε αυτή να απομακρύνει το στρατιωτικό χέρι βοηθείας προς το Κίεβο. 

Ομοίως ενεργεί ο συνοδοιπόρος του, αναθεωρητής συνθηκών και συνόρων, Ερντογάν. Απειλώντας πως «θα ‘ρθει στην Ελλάδα ξαφνικά ένα βράδυ» πιέζει ΗΠΑ και Ε.Ε. για υπαναχωρήσεις και ανταλλάγματα. Αμφότεροι διαστρεβλώνουν φρικιαστικά την πραγματικότητα.

 Ο Πούτιν υποστηρίζει ότι η Δύση επιδιώκει να διαμελίσει τη Ρωσία και ωθεί την Ουκρανία σε πόλεμο μαζί της, με τον ίδιο τρόπο που ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα ενοχλεί και επιτίθεται στην Τουρκία.

Ο δεύτερος φόβος, αν και ισχυρότερος, συνεχώς ανατροφοδοτούμενος από το εχθροπαθές ανθελληνικό παραλήρημα του «σουλτάνου» και των χειροκροτητών του, δεν επισκιάζει τον πρώτο. Εκείνον στον οποίο συχνά καταπίπτουμε όταν επιχειρούμε να αποδράσουμε από τον οικείο πόνο – και χανόμαστε μέσα στα θερμά δεδομένα: παράνομες προσαρτήσεις, συγκέντρωση στρατευμάτων, δολιοφθορές, επικίνδυνα παιχνίδια κλιμάκωσης από έναν άκαμπτο ηγέτη που δεν προτίθεται να υποχωρήσει. 

Παιχνίδια που μπορεί να οδηγήσουν σε εξουθενωτικές παρατάσεις των πολλαπλών κρίσεων, σε περισσότερο αίμα, ασύλληπτες καταστροφές, αν δεν αποφευχθεί πυρηνικό πλήγμα, π.χ., στο Φιδονήσι, τρομακτικές απώλειες, άμεσες και μακροχρόνιες. Ισως και γενίκευση μιας φωτιάς που θα άλλαζε τον κόσμο. 

Το ασθενές ενδεχόμενο ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν αίρει την ανησυχία. Ο σκοπός υποχωρεί ανάλογα με το κέρδος. Αναρίθμητες ανατριχίλες και στεναγμούς χρειάζεται να καταπνίγουμε καθημερινά ώστε να δραπετεύσουμε από την οδυνηρή πίεση των απειλών στη μερικώς επισκευασμένη κανονικότητα. Διότι ύστερα από τόσες κρίσεις και με διακριτό το περίγραμμα των επόμενων, αν και επιθυμούμε διακαώς κάτι περισσότερο ευφρόσυνο, είναι δύσκολο να αποσυνδεθούμε από τόπο, χρόνο, εκρηκτικές περιστάσεις. Υφίστανται θετικά σενάρια; Ναι, ο Πούτιν δεν διαθέτει, λέγεται, έτοιμα προς χρήση τακτικά πυρηνικά, ούτε η απόφαση μιας πυρηνικής επίθεσης είναι αποκλειστικά δική του. Ναι, ο Ερντογάν έχει και να χάσει αν επιχειρήσει θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ομως, η βάναυση διόγκωση των αδιεξόδων τους ενδέχεται να επιτρέψει στην τρέλα να κυριαρχήσει… Η βαριά σκιά καταστροφικών πιθανοτήτων μάς εμποδίζει να αναπαυθούμε –έστω για λίγο– μέσα στην απλή ύπαρξη.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/562082089/dyo-ntaides-polla-metopa/

Συνέβη σαν Σήμερα το 1827 - Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου που άνοιξε τον δρόμο για την ελευθερία της Ελλάδας

 Μετά την πτώση της Ακρόπολης (24 Μαΐου 1827) η Επανάσταση του '21 έπνεε τα λοίσθια. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχε κατασταλεί και μόνο στο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου παρέμενε ζωντανή. Κι εκεί, όμως, απειλείτο από τον Ιμπραήμ, που σκόπευε να εκστρατεύσει κατά του Ναυπλίου και της Ύδρας.

Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή διπλωματία άλλαξε στάση και άρχισε να διάκειται ευμενώς προς την Επανάσταση. Συνέβαλε σε αυτό και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη τροπή στην εξωτερική πολιτική της Γηραιάς Αλβιόνας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη συνθήκη, ιδρυόταν ελληνικό κράτος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. Στη Συνθήκη Ειρηνεύσεως της Ελλάδος υπήρχε κι ένα μυστικό άρθρο, που προέβλεπε την επέμβαση των τριών δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.

Προς τούτο, ο αγγλικός στόλος υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσαν στην Πελοπόννησο για να επιβάλουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η ελληνική πλευρά δέχτηκε με προθυμία την πρόταση των τριών Συμμάχων, ενώ ο Σουλτάνος δυσανασχέτησε και απέκρουσε οποιαδήποτε επέμβαση στην επικράτειά του.

Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, πρόλαβε να προσορμισθεί στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (σημερινή Πύλος), προτού προλάβει ο Δεριγνύ να τον εμποδίσει. Στόχος, τώρα, των τριών ναυάρχων ήταν να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή και τον προειδοποίησε ότι τυχόν άρνησή του θα τον υποχρέωνε να την επιβάλει δια της βίας.

Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, πήρε μάλλον αψήφιστα την απειλή του Κόδριγκτον και τις επόμενες μέρες δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου εξήλθαν από το Ναβαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και αναγκάσθηκαν να προσορμιστούν και πάλι στο Ναβαρίνο.

Οι παρασπονδίες του Ιμπραήμ ανάγκασαν τους τρεις ναυάρχους να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Αποφάσισαν τα πλοία τους να εισπλεύσουν στον κόλπο του Ναβαρίνου για να επιτηρούν αποτελεσματικότερα τις κινήσεις του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που τον αποτελούσαν συνολικά 89 σκάφη και 41 μεταγωγικά, από τα οποία τα 8 αυστριακά. Η συμμαχική δύναμη ήταν αριθμητικά πολύ μικρότερη. Αποτελείτο από 12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Ασία, 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα Σειρήνα και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο Αζόφ.

Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναβαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα Ασία. Ο Κόδριγκτον ήλπιζε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα έσπευδε να συμφωνήσει με την προτεινόμενη ανακωχή. Αντί απάντησης, οι Αιγύπτιοι πέρασαν στη δράση και άρχισαν τους πυροβολισμούς κατά της αγγλικής λέμβου, την οποία είχε στείλει με λευκή σημαία ο Κόδριγκτον προς συνεννόηση, με αποτέλεσμα να φονευθεί ο Έλληνας πηδαλιούχος της Πέτρος Μικέλης. Ταυτόχρονα, εκανονιοβολούντο η αγγλική και η γαλλική ναυαρχίδα.

Ο Κόδριγκτον, μη έχοντας άλλη λύση, έδωσε το παράγγελμα της επίθεσης. Παρά την αριθμητική υπεροχή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και τη βοήθεια των πυροβολείων της Σφακτηρίας (το νησάκι που σχεδόν φράζει τον κόλπο του Ναβαρίνου), η ναυμαχία αμέσως έκλινε υπέρ του συμμαχικού στόλου, που είχε μεγαλύτερη δύναμη πυρός. Γύρω στις 6 το απόγευμα, η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε περίπου 500. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.

Η είδηση για τη ναυμαχία έτυχε διαφορετικής υποδοχής στις πρωτεύουσες των δυνάμεων που συμμετείχαν στην επιχείρηση. Στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον χαρακτήρισε τη ναυμαχία «ατυχές και απαίσιο γεγονός», ενώ μία μερίδα πολιτικών υποστήριξε ότι ο Κόδριγκτον έπρεπε να παραπεμφθεί στο ναυτοδικείο για ανυπακοή, επειδή δεν είχε εντολή να δράσει. Αντίθετα, στο Παρίσι και τη Μόσχα η είδηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό. Ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας και μέγας εχθρός της Ελληνικής Επανάστασης πρίγκηπας Μέτερνιχ χαρακτήρισε την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου ως «αρχή της βασιλείας του χάους».

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/319?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-10-08

© SanSimera.gr

Τι κοινό έχει ο "αρχιστράτηγος" Πούτιν με τον Χίτλερ; - Κάνει τα ίδια λάθη στα πεδία των μαχών - Πως τιμωρεί αυτούς τον πήραν στο λαιμό τους!

 

 
Ο βρετανός στρατιωτικός αναλυτής Ρίτσαρντ Κεμπ θεωρεί ότι τα λάθη του ρώσου προέδρου στα ουκρανικά πεδία μαχών θυμίζουν εκείνα που έκανε ο Φίρερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Protagon Team

«Ο Πούτιν αναφέρεται συνεχώς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να δικαιολογήσει τον πόλεμό του. Μιλάει περί ευρωπαϊκής επίθεσης στη Ρωσία, περί αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας, κ.λπ. Όμως στην πραγματικότητα αυτός μοιάζει με τον Χίτλερ»: Τα παραπάνω έγραψε στο Telegraph o Ρίτσαρντ Κεμπ, ο οποίος πολέμησε στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στη Βοσνία και πλέον είναι αρθρογράφος πολλών βρετανικών Μέσων. 

Ο Κεμπ βρίσκει την εξής ομοιότητα μεταξύ Χίτλερ και Πούτιν: και οι δύο είναι ανίκανοι σαν αρχιστράτηγοι, έγραψε. Έδωσε το παράδειγμα της Μάχης της Δουνκέρκης (1940) σαν λάθος της γερμανικής τακτικής, ενώ σημείωσε ότι «η Ιστορία θα κρίνει την απόφαση του Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία καταστροφική». 

Ο βρετανός στρατιωτικός αναλυτής έχει τη γνώμη ότι «οι ρωσικές επιχειρήσεις πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο» και ότι για την κατάσταση αυτή φταίει ο Πούτιν διότι «διαχειρίζεται όλο και περισσότερο τα διαδραματιζόμενα στο πεδίο της μάχης, όπως και ο Χίτλερ».

 «Καθώς η Ουκρανία επιτίθεται σε στρατηγικά σημαντικές πόλεις στα ανατολικά και στα νότια, ο Πούτιν επιμένει σε άλλα σημεία, σπαταλώντας δυνάμεις που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη ρωσική άμυνα αλλού». Γιατί το κάνει αυτό; «Έχει τη μάταιη ελπίδα ότι έτσι, ανακοινώνοντας κάποιου είδους επιθετική επιτυχία, θα καθησυχάσει τους επικριτές του στη Μόσχα». 

Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό, αφού «η σαρωτική ουκρανική αντεπίθεση γύρω από το Χάρκοβο ήταν βαθιά ταπεινωτική για τον Πούτιν»; Διότι «όχι μόνο έχασε έδαφος κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, αλλά ενίσχυσε το ηθικό των Ουκρανών και αναζωογόνησε τη Δυτική υποστήριξη». Ο Κεμπ σχολίασε ότι «η Δύση είδε απτά αποτελέσματα από την τεράστια επένδυσή της, οικονομική και στρατιωτική, στην ουκρανική μαχητική ικανότητα». 

O βρετανός αρθρογράφος σημειώνει ότι ο ανίκανος Πούτιν δεν κατηγορήθηκε για την αποτυχία, αλλά απεναντίας, με διαταγή του «ξηλώθηκαν» οι στρατηγοί και ήρθαν άλλοι, που τον κολακεύουν καλύτερα. «Τα ίδια έκανε και ο Χίτλερ». Ο Κεμπ έκρινε ότι η ανακατάληψη της πόλης Λιμάν «ήταν ένα σημαντικό στρατηγικό και πολιτικό πλήγμα» για τον Πούτιν, ο οποίος «την ίδια ώρα δήλωνε ότι η επαρχία αυτή θα ήταν στο εξής ρωσική και για πάντα». 

Ο αρθρογράφος, βασιζόμενος σε πληροφορίες που δεν κοινοποίησε, ισχυρίστηκε ότι οι ρώσοι φαντάροι στη Λιμάν δεν έλαβαν από τον Πούτιν εντολή οπισθοχώρησης, έτσι «εκατοντάδες αιχμαλωτίστηκαν και ο εξοπλισμός τους κατασχέθηκε ή καταστράφηκε, μειώνοντας περαιτέρω τη ρωσική μαχητική ισχύ». 

Κατόπιν ο Κεμπ ασχολήθηκε με τα μέτωπα στον Νότο και ειδικά με τη Χερσώνα. Εγραψε ότι παίζει κομβικό ρόλο η Χερσώνα στα σχέδια του Πούτιν για μελλοντική κατάληψη της Οδησσού και για διασφάλιση της άμυνας της Κριμαίας. «Για αυτόν τον λόγο οι Ρώσοι αποσύρθηκαν από τα ανατολικά και επέτρεψαν στην Ουκρανία να πετύχει νίκες πέριξ του Χαρκόβου». Με την ευκαιρία ζήτησε ενίσχυση του Ζελένσκι με το πολεμικό υλικό που επιμόνως απαιτεί από τους Δυτικούς να του στείλουν. 

Επιστρέφοντας στις ευθύνες του Πούτιν, ο Κεμπ παρατήρησε ότι ο Ρώσος πρόεδρος θα συνεχίσει στην πεπατημένη της «μικροδιαχείρισης» όσων συμβαίνουν στην εκστρατεία, κάτι που «θα οδηγήσει σε περισσότερα λάθη στα πεδία των μαχών», συνεπώς «και σε μεγαλύτερη αναστάτωση στη Ρωσία» –θεωρείται, και είναι, εντελώς εσφαλμένη προσέγγιση ένας πολιτικός, άσχετος με τις επιχειρησιακές και επιμελητειακές απαιτήσεις ενός πολέμου να ασχολείται με λεπτομέρειες, παρακάμπτοντας ή καπελώνοντας τους καθ’ ύλην αρμόδιους, δηλαδή τους αξιωματικούς. 

Το τέλος του άρθρου του είναι ένα βρετανικό σάλπισμα γενικής αντεπίθεσης από πλευράς Δύσης: «Και ο Πούτιν και ο Ζελένσκι θα συνεχίσουν τον πόλεμο καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο τρόπος που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις πυρηνικές απειλές του Πούτιν είναι να απειλήσουμε και εμείς και να είμαστε έτοιμοι να επιφέρουμε καταστροφικές συνέπειες στη Ρωσία» 

Πηγή: Protagon.gr