Μεντβέντεφ: "Έκφυλοι και παλιοτόμαρα θέλουν τον θάνατο μας και της Ρωσίας" - "Θα τους εξαφανίσω"

 Ακραίους χαρακτηρισμούς, φέρεται να χρησιμοποίησε ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ούτως ώστε να περιγράψει άτομα που θέλουν το «κακό» της Ρωσίας στο πόλεμο με την Ουκρανία.

Ο ίδιος φέρεται να τόνισε, επιπλέον, ότι «θα κάνει τα πάντα για να εξαφανίσει τους «έκφυλους» και τα «παλιοτόμαρα».

Συγκεκριμένα, επισημαίνεται ότι ο Μεντβέντεφ βγήκε εκτός εαυτού στο Telegram, σε συνέχεια ερωτήσεων χρηστών, γιατί το τελευταίο καιρό είναι ιδιαίτερα επιθετικός στα social media, ειδικά σε θέματα που αφορούν την ρωσική εισβολή.

«Συχνά με ρωτούν, γιατί οι αναρτήσεις μου στο Telegram είναι τόσο σκληρές. Απαντώ, γιατί τους μισώ. Είναι έκφυλοι και παλιοτόμαρα. Θέλουν τον θάνατο μας, και της Ρωσίας. Όσο ζω θα κάνω τα πάντα για να τους εξαφανίσω», έγραψε χαρακτηριστικά ο 56χρονος πρώην ηγέτης, χωρίς να διευκρινίσει ποιος ήταν ο στόχος των δηλώσεών του. Παρόλα αυτά, όπως επισημαίνει η εφημερίδα Kommersant εκφράστηκε με αρνητικές διαθέσεις στις ηγεσίες της Ουκρανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ.

Ο ίδιος, στις 30 Μάιου έγραψε ότι σε περίπτωση πυραυλικών πληγμάτων σε ρωσικές πόλεις, η Ρωσία μπορεί να καταφέρει απαντητικά πλήγματα «σε κέντρα λήψης» «εγκληματικών αποφάσεων», μέρος των οποίων δεν βρίσκονται «καν στο Κίεβο».

Υπενθυμίζεται ότι ο Μεντβέντεφ, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος από το 2008 έως το 2012 και πρωθυπουργός από το 2012 έως το 2020, τον Ιανουάριο του πρόπερσι απρόσμενα παραχώρησε την θέση του στον νυν πρωθυπουργό Μιχαήλ Μισούστιν και ανέλαβε την θέση του αναπληρωτή προέδρου του πανίσχυρου ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας.

Πρόκειται για μια θέση που δημιουργήθηκε ειδικά για τον ίδιο καθώς πριν την αναλάβει, δεν υπήρχε τέτοια θέση στο εν λόγω όργανο. «Του έδωσαν μια θέση γελωτοποιού, χωρίς αρμοδιότητες και του επέτρεψαν να γράφει στο Telegram» σχολίασε το διάβημα του Μεντβέντεφ ο δημοσιογράφος Ντμίτρι Κόλεζεφ.

πηγή: ertnews.gr - https://www.ertnews.gr/eidiseis/diethni/afp-mentventef-ekfyloi-kai-paliotomara-theloyn-ton-thanato-mas-kai-tis-rosias-tha-toys-exafaniso/

Τουρκία: Ο επιτήδειος ουδέτερος - "Από τη σκύλα στη Χάρυβδη" - Από τον "έρωτα" με τον Χίτλερ στην "αγκαλιά" του Πούτιν

 

Μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων, η Τουρκία στάθηκε άτυχη από άποψη γεωγραφίας. Από τη μία πλευρά συνέχισε βέβαια να κατέχει τον υψηλής στρατηγικής αξίας άξονα Βόσπορος - Προποντίδα - Δαρδανέλια χάρη στη σταθερή κατοχή του οποίου το Βυζάντιο υπήρξε παγκόσμια υπερδύναμη επί 1.100 χρόνια, αλλά από την άλλη έχασε σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου. Την εποχή εκείνη, η απώλεια των νησιών του Αιγαίου πιθανώς να μην απασχολούσε ιδιαίτερα τους Τούρκους, αλλά σίγουρα κατάλαβαν τι έπαθαν μερικές δεκαετίες αργότερα.
 
Το μόνο μεγάλο σύμπλεγμα νησιών που δεν μπορέσαμε να απελευθερώσουμε στους Βαλκανικούς Πολέμους ήταν τα Δωδεκάνησα, διότι πολύ απλά είχε προλάβει και τα είχε αποσπάσει η Ιταλία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1912. 

Τα είχαμε όμως πάντα στον νου μας. Δύο μέρες μετά την ιταλική εισβολή τον Οκτώβριο του 1940, ο Μεταξάς είπε στους διευθυντές των αθηναϊκών εφημερίδων πως «όποιος δεν βλέπει πίσω από τον σημερινό πόλεμο την ανακατάληψη των Δωδεκανήσων δεν βλέπει τίποτα», υπολογίζοντας ότι μετά το τέλος του πολέμου οι Σύμμαχοι κατά πάσα πιθανότητα θα μας τα παραχωρούσαν ως αντάλλαγμα για τις θυσίες μας. 

Όταν τον Απρίλιο του 1941 η γερμανική πολεμική μηχανή κατέβηκε στα Βαλκάνια και χτύπησε ταυτόχρονα τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, οι Τούρκοι όχι μόνο δεν τίμησαν το σύμφωνο αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής που είχαν υπογράψει με τη χώρα μας, αλλά καραδοκώντας σαν ύαινες προσπάθησαν να επωφεληθούν από την πτώση της Ελλάδας και πρότειναν στους Γερμανούς να αναλάβουν τη φρούρηση της Χίου, της Σάμου και της Λέσβου για όσο διαρκούσε ο πόλεμος, δήθεν για να αποδεσμευτούν τα γερμανικά στρατεύματα και να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε άλλα μέτωπα. 

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών όμως απέρριψε αυτό το αίτημα και απάντησε ότι είχαν οριστεί γερμανικές μονάδες γι’ αυτόν τον σκοπό. Η τουρκική κυβέρνηση, αν και δυσαρεστήθηκε, δεν επέμεινε επειδή ήλπιζε να πάρει ένα ακόμη μεγαλύτερο έπαθλο: το Ιράκ και τις πετρελαιοπηγές της Μοσούλης. Εκείνη την εποχή δεν είχε φανταστεί ακόμα την αξία που θα είχαν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου και επικέντρωνε την προσοχή της σε εκείνα που ήταν ήδη γνωστά και άμεσα εκμεταλλεύσιμα. 
 
Όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, και ιδίως όταν το 1942 επιχείρησαν να καταλάβουν τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου, οι Τούρκοι και πάλι τους βοήθησαν εμμέσως παρατάσσοντας 28 μεραρχίες στην τουρκοσοβιετική μεθόριο και καθηλώνοντας σημαντικές σοβιετικές δυνάμεις απέναντί τους. Για όσο διάστημα εξελίσσονταν οι επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο, η Τουρκία καραδοκούσε για να δει προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα ώστε να επωφεληθεί. 

Οι σχέσεις ναζιστικής Γερμανίας - Τουρκίας συνέχιζαν να είναι στενές. Η Τουρκία πέρασε όλο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως «επιτήδειος ουδέτερος», φλερτάροντας διαρκώς με τη ναζιστική Γερμανία την οποία τροφοδοτούσε ασταμάτητα με στρατηγικές πρώτες ύλες όπως χρώμιο και νικέλιο. Οι συνολικές τουρκικές εξαγωγές στη Γερμανία ανήλθαν σε 51 εκατομμύρια μάρκα το 1940, 82 εκατομμύρια μάρκα το 1941, 100 εκατομμύρια μάρκα το 1942 και 160 εκατομμύρια μάρκα το 1943. Έως το 1943 οι Τούρκοι είχαν ήδη προμηθευτεί από τη Γερμανία άρματα μάχης PzKpfw IV και καταδιωκτικά αεροσκάφη Fw190, και ενδιαφέρονταν ζωηρά για την απόκτηση βαρέων αρμάτων Τίγρις. 

Το γεγονός ότι ο Χίτλερ ήταν πρόθυμος να πουλήσει στους Τούρκους τα νεότατα Τίγρις, τα οποία αποτελούσαν ακόμη ένα είδος στρατιωτικού μυστικού για τη Βέρμαχτ, φανερώνει το πόσο μεγάλη σημασία απέδιδε στη στάση της Τουρκίας γενικότερα. Τα κινηματογραφικά επίκαιρα της εποχής δείχνουν τους Τούρκους στρατιωτικούς να παρακολουθούν εντυπωσιασμένοι μερικά άρματα Τίγρις να ανεβοκατεβαίνουν σε απότομες τάφρους σε στίβο μάχης της Τέταρτης Στρατιάς Πάντσερ στη Ρωσία την άνοιξη του 1943, λίγο πριν τη μάχη του Κουρσκ. Στο γεύμα που τους παρέθεσαν οι Γερμανοί στρατηγοί μετά την επίδειξη οι Τούρκοι εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για τα γερμανικά όπλα, αλλά, όταν ρωτήθηκαν αν η χώρα τους θα εγκατέλειπε την ουδετερότη­τά της για να συνταχθεί με τη Γερμανία, απάντησαν διπλωματικά πως η Βέρμαχτ ήταν αρκετά ισχυρή για να νικήσει τους Σοβιετικούς μόνη της. Δηλαδή «τρόλαραν» και τους Γερμανούς κανονικότατα.

 
Τελικά, η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία στις 28 Φεβρουαρίου 1945, όταν πλέον τα σοβιετικά στρατεύματα είχαν καταλάβει την Πολωνία και την Ουγγαρία και βρίσκονταν σε απόσταση λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από το Βερολίνο. Οι Τούρκοι, θρασύτατοι όπως πάντα, επεδίωξαν να καθίσουν στο τραπέζι των νικητών και να παζαρέψουν ανταλλάγματα για τη… συμμετοχή τους στον πόλεμο κατά του Άξονα, ενώ στην πραγματικότητα η στάση τους ήταν μια σκέτη κοροϊδία. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δεν έχασαν ούτε έναν στρατιώτη και δεν υπέστησαν απολύτως καμία ζημιά, ενώ αντιθέτως η Ελλάδα πλήρωσε βαρύτατο φόρο αίματος με 600.000 νεκρούς και αναρίθμητες ζημιές σε περιουσίες και υποδομές. Η Ελλάδα έλαβε τελικά ως αντάλλαγμα για τις θυσίες της τα Δωδεκάνησα, ενώ η Τουρκία τίποτα – όπως της άξιζε.
 
Επομένως το να παραπονιέται σήμερα η Τουρκία για την υπερβολικά μεγάλη ΑΟΖ του Καστελόριζου αποτελεί απύθμενο θράσος. Το Καστελόριζο και ολόκληρα τα Δωδεκάνησα δεν τα χάρισε κανείς στην Ελλάδα αλλά κερδήθηκαν με ποταμούς αίματος. Το ότι τα νησιά αυτά στερούν ένα μεγάλο μέρος υφαλοκρηπίδας από την Τουρκία είναι απλώς «κακοτυχία» για τους γείτονες. 

Έπαιξαν το παιγνίδι της ουδετερότητας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχασαν. Δεν νομιμοποιούνται τώρα να διεκδικούν μέρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μια περιοχή που αποτελεί την ανταμοιβή της Ελλάδας για μία από τις πιο έξοχες στιγμές της Ιστορίας της.

Συνέβη σαν Σήμερα το 1822 - Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη - 2.000 μέλη του πληρώματος κάηκαν

 Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη στη Χίο (7 Ιουνίου 1822), υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ναυτικά κατορθώματα της Ελληνικής Επανάστασης.

Η προετοιμασία

Μετά την καταστροφή της Χίου (30 Μαρτίου 1822), το ελληνικό ναυτικό θέλησε να πάρει εκδίκηση, προσβάλλοντας τον τουρκικό στόλο. Για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε μία μεγάλη αρμάδα από 64 πλοία (29 υδραϊκά υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, ο οποίος αναγνωριζόταν ως αρχιναύαρχος, 19 σπετσιώτικα υπό τους Αναστάσιο Ανδρούτσο και Ανδρέα Χατζηαναργύρου και 16 ψαριανά). Τα ελληνικά πλοία συγκεντρώθηκαν στα Ψαρά στα τέλη Απριλίου κι έψαχναν την ευκαιρία να δράσουν.

Ο χρόνος που επελέγη ήταν η μεγάλη μουσουλμανική γιορτή του ραμαζανιού, που ξεκινούσε στις 10 Μαΐου. Αρχικά, έγιναν απόπειρες επιθέσεων, αλλά απέτυχαν, όπως απέτυχε και η απόπειρα πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στις 18 Μαΐου.

Στο μεταξύ, εκδηλώθηκε απειθαρχία των πληρωμάτων, εξαιτίας της καθυστέρησης καταβολής της μισθοδοσίας τους, αλλά και διαφωνίες μεταξύ των Υδραίων και Σπετσιωτών ναυάρχων. Οι Σπετσιώτες ναύαρχοι Ανδρούτσος και Χατζηαναργύρου έκριναν φρόνιμο να αποχωρήσουν από την κοινή προσπάθεια για να μην προκληθεί ρήξη στο ελληνικό στρατόπεδο και στις 31 Μαΐου σάλπαραν για το νησί τους.

Η πυρπόληση

Την ίδια ημέρα, οι Ψαριανοί πήραν την απόφαση να χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο με πυρπολικά, επειδή κατέφθασαν πληροφορίες ότι ο αιγυπτιακός στόλος βρισκόταν στην Κρήτη. Την απόφαση επικρότησε ο Μιαούλης, καθώς και οι άλλοι δύο υδραίοι ναύαρχοι Λάζαρος Λαλεχός και Ιωάννης Βούλγαρης. Την επιχείρηση ανέλαβαν να εκτελέσουν δύο πυρπολικά, ένα από κάθε πλευρά.

Έτσι, την επομένη, 1η Ιουνίου, τα δύο πυρπολικά, ένα ψαριανό με κυβερνήτη τον Κωνσταντίνο Κανάρη και ένα υδραϊκό με κυβερνήτη τον Ανδρέα Πιπίνο, ξεκίνησαν προς αναζήτηση του τουρκικού στόλου. Τα δύο πυρπολικά συνόδευαν τέσσερα μπρίκια (δύο ψαριανά με πλοιάρχους τους Νικόλαο Γιαννίτση και Γεώργιο Κουτσούκο και δύο υδραϊκά με τους Ιωάννη Ζάκα και Αντώνιο Ραφαλιά), που θα αναλάμβαναν τη διάσωση των πληρωμάτων μετά την πυρπόληση.

Με αρκετές προφυλάξεις, τα δύο πυρπολικά πλησίασαν τον τουρκικό στόλο, που ναυλοχούσε στη Χίο και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να δράσουν. Επέλεξαν τη νύχτα της 6ης προς 7η Ιουνίου 1822. Ήταν μία νύχτα χωρίς φεγγάρι και οι αξιωματικοί είχαν συγκεντρωθεί στη φωταγωγημένη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου για να γιορτάσουν τη λήξη του ραμαζανιού. Αν και γνώριζαν την καταστροφική δύναμη των ελληνικών πυρπολικών, δεν φαίνεται να είχαν πάρει ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης.

Το υδραϊκό πυρπολικό υπό τον Πιπίνο γλίστρησε αθέατο προς την υποναυαρχίδα του τουρκικού στόλου, ένα δίκροτο με πλοίαρχο τον Μπεκίρ Μπέη. Επιχείρησε να προσκολληθεί, αλλά παρασύρθηκε από τον άνεμο και αποσπάσθηκε. Η απόπειρα του Πιπίνου απέτυχε, αλλά ο Κανάρης κατόρθωσε να προσδέσει το πυρπολικό του στην τουρκική ναυαρχίδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι επιδέξιοι ελιγμοί του έμπειρου πηδαλιούχου Ιωάννη Θεοφιλόπουλου.

Σχεδόν αμέσως το ξύλινο σκαρί του μεγαλοπρεπούς πλοίου λαμπάδιασε και άρχισε να καίγεται σαν πυροτέχνημα. Ο Καρά Αλής έσπευσε να εγκαταλείψει το πλοίο και επιβιβάσθηκε σε λέμβο, αλλά ένα κομμάτι από το φλεγόμενο κεντρικό κατάρτι του πλοίου τον χτύπησε στο κεφάλι και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι 2.000 άνδρες που βρίσκονταν πάνω στη ναυαρχίδα χάθηκαν σχεδόν όλοι.

Οι 32 άνδρες που συγκροτούσαν τα πληρώματα των δύο πυρπολικών, εκμεταλλευόμενοι τη σύγχυση που επικράτησε, έφθασαν σώοι στα ελληνικά πλοία που τους περίμεναν στ’ ανοιχτά. Η επιστροφή τους στα Ψαρά ήταν θριαμβευτική και με τη συνοδεία του πλήθους κατευθύνθηκαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, όπου ανέπεμψαν ευχαριστήρια δέηση για τη σωτηρία τους.

Τα επακόλουθα

Ο Μπεκίρ Μπέης, που ανέλαβε τη διοίκηση του στόλου μετά το θάνατο του Καρα Αλή, δεν τόλμησε να επιτεθεί στα Ψαρά ή τη Σάμο, αλλά περίτρομος εγκατέλειψε τη Χίο και κατέφυγε στον Ελλήσποντο. Αντίθετα, οι Τούρκοι της Χίου, όταν έμαθαν το θλιβερό γι’ αυτούς περιστατικό, αποτελείωσαν τον αφανισμό του νησιού με την καταστροφή των Μαστιχοχωρίων.

Το κατόρθωμα του Κανάρη έδωσε κουράγιο στους επαναστατημένους Έλληνες και συγκίνησε βαθύτατα την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Στην Ευρώπη κυκλοφόρησαν χαλκογραφίες, που παριστούσαν τον Κανάρη με τον δαυλό στο χέρι, και τα χρήματα από τις πωλήσεις τους απεστάλησαν στην Ελλάδα για την ενίσχυση του αγώνα.

Για να τιμήσει τα πληρώματα των δύο πυρπολικών, το Μινιστέριον των Ναυτικών (Υπουργείο Ναυτιλίας) πρότεινε στο Εκτελεστικόν (κυβέρνηση) να τους παρασημοφορήσει και να τους χορηγήσει εκτάσεις γης. Το Βουλευτικόν (Βουλή) ενέκρινε την πρόταση, η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1248?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-06-07

© SanSimera.gr

Εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ: "Οι πυροσβέστες δίνουν μάχες με τους κουβάδες!" - "Έρχεται η ώρα της πολιτικής αλλαγής!"

«Οι πρώτες φωτιές του Ιουνίου μας έφεραν ξανά αντιμέτωπους με το περσινό σκηνικό.

Καταστροφές και καμένα σπίτια μέσα στον αστικό ιστό. Αλλά για τον κ. Οικονόμου όλα λειτούργησαν βάσει πρωτοκόλλου. Έφτασε μάλιστα στο σημείο αυτοθαυμασμού να πει ότι η φωτιά στην Βούλα δείχνει πως «κινούμαστε στο σωστό δρόμο»

Ένα χρόνο μετά το αρνητικό ρεκόρ με 1,3 εκατ. στρέμματα γης καμένα, οι δεσμεύσεις του κ. Μητσοτάκη για ενίσχυση της πυροσβεστικής, καταρρέουν μπροστά στα χιλιάδες οργανικά κενά της Υπηρεσίας και τις εικόνες πυροσβεστών να δίνουν τη μάχη με κουβάδες μέσα στην Αθήνα.

Η κυβερνητική αδιαφορία αναδεικνύεται και από τις δημόσιες καταγγελίες του Δημάρχου Ιστιαίας πως δεν έχει γίνει τίποτα στη βόρεια Εύβοια ένα χρόνο μετά.

Τρία χρόνια τώρα ο κ. Μητσοτάκης ξέρει μόνο να κάνει φιέστες και να δίνει υποσχέσεις. Τις δύσκολες ώρες κρύβεται πίσω από επιτελικούς και συνεργάτες. Όμως δεν θα κρύβεται για πολύ. Έρχεται η ώρα της πολιτικής αλλαγής».

πηγή:https://www.syriza.gr/article/id/128631/N.-Hliopoylos:-Oi-desmeyseis-toy-k.-Mhtsotakh-gia-enischysh-ths-pyrosbestikhs-katarreoyn---Erchetai-h-wra-ths-politikhs-allaghs.html

Προέδρος του ΣΥΡΙΖΑ: "Εμείς βιαζόμαστε για τις εκλογές γιατί ανησυχούμε για την κοινωνία!" - "Τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα περνάνε πάρα πολύ δύσκολα!" - "Ο νόμος Κατρούγκαλου είναι ο πιο παρεξηγημένος νόμος γιατί διακρίνεται από το στοιχείο, της δίκαιης μοιρασιάς!"

 

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Κύριε Πρόεδρε, θα επιστρέψουμε στο θέμα της πανδημίας. Έχουμε μαζί μας και τρεις σημαντικούς εκπροσώπους από τον ιατρικό κόσμο που έζησαν όλη αυτή την τεράστια περιπέτεια και θέλουν να σας απευθύνουν ερωτήσεις.

Θέλω προς το παρόν να πάμε στο κομμάτι του Ασφαλιστικού. Επί δικών σας ημερών, κάτω από την πίεση των μνημονίων, έγινε μια μεγάλη μεταρρύθμιση, ο νόμος Κατρούγκαλου. Τότε θυμάμαι την κυβέρνηση να λέει ότι πολλά από όσα ψηφίζουμε δεν είναι πράγματα τα οποία θέλουμε να κάνουμε, αλλά επιβάλλονται αυτή τη στιγμή από τους δανειστές και το μνημόνιο.

Θέλω να ρωτήσω με τη σοφία του χρόνου, που λένε: Αν αυτά τα οποία ψηφίστηκαν τότε, και τα οποία πραγματικά έδωσαν ανάσα στο ασφαλιστικό σύστημα, ήταν αλλαγές που έπρεπε να γίνουν. Και θέλω και το σχόλιό σας στις εκτιμήσεις των αναλυτών, ότι ήδη η κατάσταση είναι τέτοια που δεν είναι πλέον αρκετά. Χρειάζονται αναπροσαρμογές, να δούμε ξανά το όριο ηλικίας, να δούμε ξανά τις αμοιβές, να δούμε ξανά τα χρόνια εργασίας, ώστε να γίνει ακόμη αυστηρότερος ο νόμος Κατρούγκαλου.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι αυτός ο περιβόητος νόμος Κατρούγκαλου, είναι ίσως από τους πιο παρεξηγημένους νόμους στη χώρα. Και υπό αυτή την έννοια, ο ίδιος ο Γιώργος Κατρούγκαλος έχει αδικηθεί. Διότι το γεγονός ότι είχαμε ένα ασφαλιστικό σύστημα μη βιώσιμο, δε μπορεί να διαψευσθεί από κανέναν. Είναι αδιαμφισβήτητο. Άρα, αργά ή γρήγορα, μια μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα, θα έπρεπε οποιαδήποτε κυβέρνηση να την κάνει, ανεξαρτήτως αν είχαμε τρόικα ή δεν είχαμε τρόικα.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Δεν την κάνατε και με τεράστια χαρά όμως, αυτό θέλω να πω.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κανείς δεν κάνει τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις με τεράστια χαρά. Αλλά ακόμα και στις δύσκολες πολιτικές επιλογές, εκεί όπου διακρίνεται μια κυβέρνηση με κοινωνικό πρόσημο ή μια κυβέρνηση με μη κοινωνικό πρόσημο, είναι αν μοιράζει και τις ωφέλειες αλλά και τα βάρη με δικαιοσύνη. Θεωρώ λοιπόν ότι ο νόμος Κατρούγκαλου ήταν ένας νόμος που διακρίνεται απ’ αυτό το στοιχείο, της δίκαιης μοιρασιάς των βαρών και των ωφελημάτων, διαφανής νόμος απόλυτα, ο οποίος προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις που ήταν αναγκαίο να γίνουν δεκαετίες, όπως το ένα Ασφαλιστικό Ταμείο για όλους. Πριν από δεκαετίες έπρεπε να έχει γίνει.

Ταυτόχρονα, βεβαίως, η πίεση που είχαμε τότε από την τρόικα, μας υποχρέωσε να κάνουμε και μια σειρά από μικρές αλλά σημαντικές αβαρίες, τις οποίες διορθώσαμε αμέσως μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Και αναφέρομαι στις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, ιδιαίτερα στη λεγόμενη μεσαία τάξη, στους επαγγελματίες. Αν εξαιρέσεις λοιπόν αυτό, πέρα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχει κανείς, το αποτέλεσμα, που αυτό μετράει, είναι ότι έχουμε ένα ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα που είναι βιώσιμο για πολλές δεκαετίες ακόμα, όπως πιστοποίησε η ίδια η Κομισιόν και το 2016, όταν έγινε ο νόμος. Και το 2018 ξανά και το 2020, όταν ήρθε ο κ. Βρούτσης να φέρει τη μεταρρύθμιση τη δική του για την επικουρική ασφάλιση, ότι το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα είναι βιώσιμο ως το 2070.

Γι` αυτό έρχομαι να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος του ερωτήματός σας, κύριε Σρόιτερ. Ας μην προσπαθούν κάποιοι, ας μας πουν ότι έχουν μια άλλη αντίληψη, μια άλλη άποψη για το πώς πρέπει να είναι το ασφαλιστικό σύστημα, να τα φορτώσουν στη μη βιωσιμότητα. Αυτή είναι μια κουβέντα που ήταν κυρίαρχη στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μέχρι το 2016 που φτιάξαμε αυτό τον νόμο. Πλέον είναι βιώσιμο το σύστημα. Αν θα είναι μέχρι το 2070 ή αν τα δημογραφικά μεγέθη θα επιδεινώσουν και θα φέρουν λίγο πιο μπροστά, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Σήμερα όμως, που μιλάμε και για την επόμενη δεκαετία, εγώ θα έλεγα και για παραπάνω, για δεκαετίες, έχουμε ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιχειρηματολογώντας για το θέμα του Ασφαλιστικού, βάλατε εμμέσως αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, δηλαδή το πολιτικό κόστος. Εσείς ξέρετε ότι πρέπει να κάνετε μια μεταρρύθμιση για τα ασφαλιστικά, είστε την ανησυχία του πολιτικού κόστους. Τώρα η κυβέρνηση θέλει να κάνει μια μεταρρύθμιση για να κλείσει νοσοκομειακές μονάδες, φοβάται ότι εσείς και ο συνδικαλιστικό κίνημα θα είστε απέναντι, δεν τολμά να κλείσει νοσοκομεία ή να κάνει μια αναθεώρηση του συστήματος υγείας. Αυτό το πολιτικό κόστος, μέχρι πότε η έννοια θα καθορίζει τις επιλογές και ενδεχομένως θα αδικεί τις προσπάθειες όλων σας;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Πολιτικό κόστος θα υπάρχει πάντοτε στην πολιτική ζωή του τόπου.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος εννοώ, υπό αυτή την έννοια.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Αυτό είναι το κρίσιμο θέμα, το κρίσιμο θέμα είναι αν οι κυβερνήσεις θα τολμούν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος όταν πιστεύουν ότι κάτι γίνεται προς όφελος του δημόσιου ή του εθνικού συμφέροντος. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω σε σχέση με τη σύγκριση που κάνατε. Διότι το ότι το ασφαλιστικό σύστημα ήταν μη βιώσιμο, ήταν ένα fact το οποίο κανείς δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει. Αν είχε άλλη άποψη για τη διάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος η συντηρητική παράταξη στον τόπο, αυτό είναι υγιές πολιτικά, αλλά δεν είναι ζήτημα πολιτικού κόστους, είναι άλλης απόψεως.

Όπως κι εμείς τώρα, έχουμε μια άλλη άποψη για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το δεδομένο ότι το ΕΣΥ στη χώρα μας έχει πάρα πολλά προβλήματα. Θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε δίνοντας περισσότερο χώρο στον ιδιωτικό τομέα, συρρικνώνοντας το Δημόσιο. Εγώ δεν είμαι υπέρ της άποψης ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει χώρο στην υγεία, θεωρώ ότι πρέπει το κράτος να κατευθύνει τον ιδιωτικό τομέα. Να τον κατευθύνει ώστε να γίνεται συμπληρωματικός, να καλύπτει τις ανάγκες, όχι να στερεί δυνατότητες από τον δημόσιο τομέα, προκειμένου να δημιουργήσει δυνατότητες κερδοφορίας στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι η αντίληψή μας. Αυτή είναι η διαφωνία μας.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Είναι ένα σημείο που ήθελα να βάλω ακριβώς, αυτό που επισημαίνετε. Ότι έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι εσείς είστε απέναντι στο ιδιωτικό σύστημα υγείας.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Με ρωτήσατε και πριν για τις ΣΔΙΤ. Θέλετε να είμαστε ειλικρινείς; ΣΔΙΤ υπάρχει και τώρα. Ο ΕΟΠΥΥ δεν πληρώνει ιδιωτικές δαπάνες, ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας;

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Ασφαλώς.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Το θέμα λοιπόν είναι, επαναλαμβάνω, εάν θα κατακρεουργήσουμε και άλλο το δημόσιο σύστημα, το ΕΣΥ για να δώσουμε έδαφος κερδοφορίας στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό, κατά την άποψή μας, είναι και ανήθικο και παράλογο.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Πάντως, για παράδειγμα στο κομμάτι του Ασφαλιστικού, τον ιδιωτικό τομέα δεν τον θέλετε. Το πρώτο πράγμα που έχετε πει ότι θα κάνετε είναι να καταργήσετε το επικουρικό κεφαλαιοποιητικό σύστημα που έχει φτιάξει η κυβέρνηση. Και αναρωτιέμαι για έναν εργαζόμενο βεβαίως τι σημαίνει αυτό, που πραγματικά δεν ξέρει πάλι σε μερικά χρόνια τι του ξημερώνει στο κομμάτι του Ασφαλιστικού, έτσι;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Να το πιάσουμε λίγο πιο πριν όμως το νήμα; Ερχόμαστε εμείς και κάνουμε τη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό Σύστημα, καθιστώντας το βιώσιμο. Και, ταυτόχρονα, μόλις βγαίνουμε από τα μνημόνια, δίνουμε τη δυνατότητα, την ονομάσαμε 13η σύνταξη -γιατί ήταν για το 30% των χαμηλοσυνταξιούχων, για τους συνταξιούχους με υψηλότερες συντάξεις, ήταν κατά τι λιγότερο- αλλά ήταν μια επιπλέον ενίσχυση.

Έρχεται η Νέα Δημοκρατία και λέει «θα το διατηρήσω», προεκλογικά. Μετά τις εκλογές, παίρνει αυτό το 1 δισεκατομμύρια που είχαμε θεσπίσει στο δημόσιο προϋπολογισμό, για να το δώσει πού, κύριε Σρόιτερ; Να καλυφθεί η τρύπα της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης.

Πέρα από τις διαφωνίες μας τις ιδεολογικές και πολιτικές σε σχέση με τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου συστήματος, σε σχέση με το ρίσκο που αναλαμβάνει για την επικουρική σύνταξη, γιατί έχουμε δει, όπου έχει εφαρμοστεί, σε όποιες χώρες έχει εφαρμοστεί, έχει αποτύχει, σε πολλές περιπτώσεις οικτρά. Είχαμε τραγωδίες, ανθρώπινες τραγωδίες και ναυάγια κοινωνικά. Και γύρισαν πίσω στο δημόσιο, καθολικό και αναδιανεμητικό σύστημα, το σύστημα της διαγενεακής αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, λέμε εμείς.

Πέρα όμως από την ιδεολογική και πολιτική διαφωνία μας, ας δούμε και το συγκεκριμένο πρακτικό ζήτημα. Αυτή η αλλαγή θα κοστίσει στο Δημόσιο Ταμείο, σε βάθος 50 ετών, 70 δισεκατομμύρια ευρώ. Ποιος θα τα καλύψει; Γι` αυτό τον λόγο πήραν το 1 δισεκατομμύριο για να το ρίξουν σ’ αυτή τη μαύρη τρύπα.

Εμείς θεωρούμε λοιπόν ότι τούτη την ώρα, που βλέπουμε ότι βρισκόμαστε σ’ ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας, που η σύνταξη δεν φτάνει για να πληρώσει κανείς το σούπερ μάρκετ και το ρεύμα, τούτη την ώρα το να παίρνεις 1 δισεκατομμύριο το χρόνο από τον συνταξιούχο, και δη το χαμηλοσυνταξιούχο, τα τρία αυτά χρόνια, 2020, 2021, 2022, είναι 3 δισ., νομίζω ότι είναι κοινωνικό έγκλημα.

..

ΑΝΤ. ΣΡΌΙΤΕΡ: Έχετε ακόμη ενάμιση χρόνο μπροστά σας, υπό την έννοια ότι άκουσα τον πρωθυπουργό να λέει ότι «όσο και να προσδοκάτε, οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας και κακώς περιμένετε»...

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ενάμιση; Θα πάει στα τεσσεράμισι χρόνια η θητεία του; Το τέλος της τετραετίας είναι σε έναν χρόνο, όχι σε ενάμιση γι` αυτό αστειεύτηκα. Εντάξει, η ιδιαιτερότητα αυτής της κυβέρνησης είναι ότι από την εκλογή της ξεκίνησε να διασπείρει η ίδια φήμες πρόωρων εκλογών. Από την εκλογή της! Ότι θα τις κάνει στον χρόνο πάνω, γιατί είναι η απλή αναλογική που θέλει να την κάψει και άντε θα τις κάνει στον ενάμιση χρόνο και άντε θα τις κάνει στα δυο χρόνια.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Εντάξει, είναι και ευθύνη των δημοσιογράφων. Και εμείς επεκτείνουμε αυτά τα σενάρια και τα γράφουμε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στη χώρα, νομίζω, την πρώτη μέρα που εκλέγεται μια κυβέρνηση να συζητείται πότε θα γίνουν εκλογές. Είναι οξύμωρο αλλά οι διαρροές για τις πρόωρες εκλογές προέρχονται από το Μέγαρο Μαξίμου, του οποίου κάτοικος είναι ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος διαρκώς τις διαψεύδει. Κάπως πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Εσείς γιατί βιάζεστε όμως, κύριε Πρόεδρε;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εμείς βιαζόμαστε, θα σας πω. Το είπα και σε μια προηγούμενη συνέντευξή μου, έγινε αντικείμενο σχολιασμού. Θα το επαναλάβω. Ένα πράγμα με ανησυχεί: τι θα παραλάβουμε ξανά, αυτό με ανησυχεί μόνο. Θεωρώ ότι κάθε μέρα που περνάει, είναι και μια μέρα που ξοδεύεται χρήσιμος χρόνος και κρίσιμοι πόροι που θα μπορούσαν να διοχετευτούν στο να στηριχθεί η κοινωνία.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Αυτό είναι μια υποκειμενική άποψη, όμως.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τη δική μου άποψη σας λέω. Την άποψή μου δεν ρωτήσατε; Δεν μπορώ να σας πω τη δική σας, εσείς μπορεί να έχετε μια άλλη άποψη. Αλλά εν πάση περιπτώσει, εγώ θεωρώ ότι σε κάθε περίπτωση η κοινωνία -και αυτό, νομίζω, είναι και δική σας άποψη- περνάει μια πολύ μεγάλη δυσκολία με την ακρίβεια.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Βεβαίως.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μια πρωτοφανή δυσκολία, το εισόδημα εξαϋλώνεται σε χρόνο dt, ειδικά τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα περνάνε πάρα πολύ δύσκολα. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ότι αυτό θα βελτιωθεί το επόμενο διάστημα. Xρειάζονται ριζικές και γενναίες πολιτικές αποφάσεις σε διαφορετική κατεύθυνση κατά τη γνώμη μου, από την πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, που είναι μια γνήσια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, αλλά σε μια λάθος εποχή. Η εποχή μας είναι για κοινωνικό κράτος και κοινωνική στήριξη, όχι για νεοφιλελεύθερα προγράμματα.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κύριε Πρόεδρε, πριν μερικούς μήνες έβαλε το τέλος στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Εσείς είστε έτοιμοι για κυβέρνηση συνεργασίας, μετά και την εμπειρία της προηγούμενης θητείας σας;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ρωτάτε εμένα που ψήφισα τον νόμο της απλής αναλογικής. Για να το έχω κάνει αυτό, σημαίνει όχι απλά ότι είμαι έτοιμος, αλλά το πιστεύω. Πιστεύω δηλαδή ότι η χώρα δεινοπάθησε με αυτοδύναμες κυβερνήσεις που ήταν τόσο πολύ αυτοδύναμες, ώστε τη δύναμή τους να την κάνουν βάρος στον λαό και να ασκούν την εξουσία πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς να λογοδοτούν.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Αυτό ακούγεται πάρα πολύ ωραίο, κύριε Πρόεδρε, αλλά από την άλλη, όταν πας να το εφαρμόσεις πρακτικά, έχει μια δύσκολα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι απέναντί σας, ένα δυο κόμματα αρνούνται να συμμετάσχουν...

Α. ΣΡΌΙΤΕΡ: Εκτός αν είναι πρόθυμος να συνεργαστεί με τον κ. Μητσοτάκη σε μια κυβέρνηση.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρω ένα καλύτερο ανέκδοτο να σας πω, αλλά μόλις τελειώσουμε.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Δηλαδή, είναι ωραίο ως προσέγγιση, αλλά ποιοι είναι οι σύμμαχοί σας;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, μεγάλες χώρες υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Και το υγιές σε αυτές τις κυβερνήσεις συνεργασίας είναι να μην είναι ανάμεσα στους δυο βασικούς πόλους του πολιτικού συστήματος, που έχουν ιδεολογικές και προγραμματικές διαφορές πολύ μεγάλες, αλλά να είναι ανάμεσα σε ένα από τους δυο πόλους, με διάφορα άλλα κόμματα τα οποία καθορίζουν την στρατηγική τους βεβαίως και με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Βλέπω τον κ. Ανδρουλάκη…;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Προτρέχω να σας απαντήσω. Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα που έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας και στις οποίες χώρες αυτές ομνύουμε ότι έχουν πολιτικό πολιτισμό και δημοκρατία, σε καμία όμως από αυτές τις χώρες δεν ήρθαν τα κόμματα εκ των προτέρων να αναγγείλουν τη συνεργασία τους. Έρχεται η λαϊκή ετυμηγορία, διαμορφώνεται το ρεύμα με βάση τη λαϊκή βούληση και έρχονται τα πολιτικά κόμματα να προτείνουν στη βάση πολιτικών προγραμμάτων.

ΑΝΤ. ΣΡΌΙΤΕΡ: Περάσατε τον νόμο που οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Και αναρωτιέμαι, κύριε Πρόεδρε, με το χέρι στην καρδιά πλέον, αν καλοπεράσατε εσείς στις κυβερνήσεις συνεργασίας. Είχατε έναν κυβερνητικό εταίρο, δεν ξέρω αν περάσατε πολύ καλά μαζί του, αλλά...

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Καλά, εμείς δεν καλοπεράσαμε έτσι κι αλλιώς. Διότι ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για τη χώρα. Μια περίοδος όπου κοιμόμασταν και ξυπνάγαμε με το άγχος της χρεοκοπίας, τα θυμάστε. Και μετά, με το άγχος να καταφέρουμε να βγάλουμε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα, να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια και την επιτροπεία, να ρυθμίσουμε το χρέος.

ΑΝΤ. ΣΡΌΙΤΕΡ: Ποια ήταν η εμπειρία σας από τις κυβερνήσεις συνεργασίας, από αυτή που εσείς σχηματίσατε;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εντάξει. Κοιτάξτε τώρα, εμείς είχαμε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η αλήθεια είναι, με ένα εταίρο ο οποίος σε κρίσιμα θέματα ιδεολογικής συνοχής, ας το πω έτσι, ιδεολογικού περιεχομένου, είχαμε μεγάλες αντιθέσεις. Παρ’ όλα αυτά, στο διάστημα που αφορούσε η ad hoc συμφωνία για να καταφέρουμε να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια, δεν είχαμε προβλήματα. Οφείλω να το πω.

Είχαμε τεράστιες αντιθέσεις και διαφωνίες, εκεί όπου πήραμε το πολιτικό κόστος, μιας και μιλήσατε πριν για πολιτικό κόστος, να κάνουμε κάτι που πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι είναι πάρα πολύ ωφέλιμο για τη χώρα: να λύσουμε μια τριακονταετή διαφορά με τους βόρειους γείτονές μας. Και φανταστείτε τώρα σε αυτή την κρίση να μην είχαμε λύσει το μακεδονικό. Φανταστείτε τώρα τι θα έκανε όποιος και εάν ήταν πρωθυπουργός, όταν οι σύμμαχοί μας, που εδώ μας ζητάνε να τους παραχωρήσουμε βάσεις επ’ αόριστον, και το κάνουμε. Μας ζητάνε να στείλουμε όπλα στην Ουκρανία και το κάνουμε. Μας ζητούσαν να βάλουμε αυτή τη χώρα που θα λεγόταν Μακεδονία και όχι Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ, εάν θα συνεχίζαμε εμείς να λέγαμε όχι. Ήταν μια απολύτως θετική και επωφελής κίνηση για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Μ. ΚΟΥΤΡΑΣ: Και εσείς είχατε μια καλή συνεργασία με τους συμμάχους που υπαινιχθήκατε, κύριε Πρόεδρε, αλλά ας το αφήσουμε. Για το Αιγαίο ανησυχείτε για το καλοκαίρι; Ακούω την κοινή γνώμη, ρωτήστε τους πολιτικούς, ρωτήστε τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Τσίπρα. Ανησυχεί για το Αιγαίο. Εσείς τι εισπράττετε από αυτή την εικόνα που έχει δημιουργηθεί;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εντάξει, η εικόνα αυτή δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Και νομίζω ότι αυτή η κλιμάκωση της έντασης σε ένα βαθμό αποτυπώνει και τη στρατηγική αποτυχία της εξωτερικής μας πολιτικής. Γιατί πριν από 2 μήνες επισκέφτηκε ο κ. Μητσοτάκης τον κ. Ερντογάν και μας είπε ότι θα έχουμε ένα ήρεμο καλοκαίρι. Προφανώς, γιατί θέλω να είμαι καθαρός, την ευθύνη την έχει η τουρκική πλευρά της κλιμάκωσης της έντασης. Η Τουρκία βρίσκεται σήμερα σε μια οικονομική δύνη. Θέλει να εξάγει ένταση προκειμένου να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας εκεί και όχι στο γεγονός ότι η λίρα έχει φτάσει σε ρεκόρ και είναι 16 λίρες το δολάριο και ο πληθωρισμός έχει ανέβει και εκεί 4, 5, 6, 7 φορές παραπάνω από ό,τι εδώ. Αλλά εν πάση περιπτώσει ,αυτή η ένταση και αυτή η κλιμάκωση μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνους ατραπούς. Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει ένα ατύχημα, για παράδειγμα.

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που έχουμε αυτή την ένταση. Δεν είναι η πρώτη φορά. Εγώ αυτό το οποίο θέλω να επισημάνω όμως είναι ότι είναι η πρώτη φορά που έχουμε αυτή την ένταση, που είμαστε τόσο δεδομένοι στους συμμάχους μας, τόσο πολύ δεδομένοι. Και βλέπουμε οι σύμμαχοί μας να απαντούν «βρείτε τα». «Βρείτε τα».

Ο κ. Μητσοτάκης βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δεν πρόλαβε να γυρίσει, τα τουρκικά μαχητικά ήταν στην Αλεξανδρούπολη. «Βρείτε τα». Αυτό είναι που με ανησυχεί, διότι ξέρω πάρα πολύ καλά ότι εάν κάτι συμβεί, ο μη γένοιτο, θα είμαστε μόνοι μας.

ΑΝΤ. ΣΡΟΪΤΕΡ: Από την άλλη βεβαίως η τελευταία φάση αυτής της κλιμάκωσης ξεκίνησε μετά την επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ομιλία στο Κογκρέσο, όπου ως κόμμα επικρίνατε τον πρωθυπουργό ότι δεν έβαλε το θέμα της Τουρκίας ξεκάθαρα και ονομαστικά σε αυτή την ομιλία. Δεν το εισέπραξαν έτσι οι Τούρκοι, όπως αποδείχτηκε. Πάρα πολλά νεύρα μετά από αυτή την ομιλία. Πάρα πολλές αναφορές στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στοχοποίησε την Τουρκία σε αυτή την ομιλία. Μήπως ήταν άστοχη η κριτική σας, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από την πλευρά της Τουρκίας και του Ερντογάν υπάρχει ένας διαρκής εκβιασμός προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να έχει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Και ο εκβιασμός εν προκειμένω έχει να κάνει με την απαίτηση της Τουρκίας να προχωρήσει στην αγορά των F-16. Και ακόμα και στην αγορά των F-35, παρά το γεγονός ότι διατηρεί την προνομιακή σχέση με τη Ρωσία και το δικαίωμα να έχει στα οπλικά της συστήματα τους S400.

Άρα, λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι η στρατηγική της Τουρκίας είναι καλά μελετημένη, προσχεδιασμένη και δεν έχει να κάνει με το εάν είπε ή δεν είπε κάποια πράγματα στην ομιλία του ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Κογκρέσο.

Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική, εμείς αυτό που θα πρέπει να απαιτήσουμε από τους εταίρους και συμμάχους μας είναι να έχουν ξεκάθαρες αποφάσεις και ξεκάθαρες θέσεις. Δεν τους ζητάμε να μη θεωρούν σύμμαχο χώρα την Τουρκία. Ζητάμε όμως να τηρήσουν αυτό που ορίζει το διεθνές δίκαιο, να βγούνε και να μιλήσουν καθαρά σε σχέση με τις απαιτήσεις της Τουρκίας για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης, τα αποστρατικοποιημένα νησιά, τις γκρίζες ζώνες. Σε αυτό ζητάμε να είναι κάθετοι και απολύτως σαφείς. Διότι το να τους τα δίνουμε όλα και απλά να μας χτυπάνε στην πλάτη λέγοντας «βρείτε τα», κατά την άποψή μου αυτό δεν είναι συμμαχία. Δεν είναι συμμαχία να τηρείς ίσες αποστάσεις απέναντι σε αυτόν που τηρεί το διεθνές δίκαιο και στον άλλον που το παραβιάζει.

πηγή:https://www.syriza.gr/article/id/128716/Al.-Tsipras:-H-epochh-mas-chreiazetai-koinwniko-kratos-ochi-neofileleytheres-politikes.html

Μήπως η ακροαριστερά δέρνει για καλό; - Γιατί η Ελληνική δημοσιογραφία έχει μετατραπεί σε σύμμαχο των πανεπιστημιακών τραμπούκων

 

Τα επεισόδια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, η βία της ακροαριστεράς και η δημοσιογραφική αντίδραση.

Ας υποθέσουμε ότι μια αριστερή φοιτητική παράταξη διοργανώνει ένα πάρτι στο προαύλιο ενός πανεπιστημίου.

 Ας υποθέσουμε ότι στο πάρτι κάνουν έφοδο καμιά 20αριά χρυσαυγίτες ή άλλοι ακροδεξιοί οι οποίοι απειλούν, δέρνουν και καταστρέφουν τον ηχητικό εξοπλισμό των φοιτητών. 

Την επόμενη μέρα είναι βέβαιο ότι το θέμα θα είναι πρωτοσέλιδο σχεδόν σε όλες τις εφημερίδες και το βράδυ θα είναι από τα πρώτα θέματα των δελτίων ειδήσεων. Και πολύ σωστά. Το να μην είναι ασφαλείς οι φοιτητές μέσα στα πανεπιστήμια, το να είναι τα πανεπιστήμια χώροι που ανενόχλητα δρουν τάγματα εφόδου, είναι ένα ιδιαιτέρως σοβαρό θέμα. Εκτός αν οι δράστες είναι αναρχικοί ή ακροαριστεροί και τα θύματα φοιτητές φιλελεύθεροι. Σε αυτήν την περίπτωση οι Έλληνες δημοσιογράφοι, οι αρχισυντάκτες των δελτίων ειδήσεων και οι διευθυντές σύνταξης των εφημερίδων δεν φαίνεται να συγκινούνται ιδιαιτέρως. Λες και θεωρούν την ακροαριστερή βία θεμιτή και αναγνωρίζουν στα αναρχικά τάγματα εφόδου ένα ιδανικό υπέρ του ανθρώπου (για να θυμηθούμε τη ρήση του συντρόφου Μπαλαούρα). 

Το Σάββατο στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής η φοιτητική παράταξη ΠΑΝΚΣ διοργάνωσε ένα πάρτι. Είχαν πάρει άδεια από την πρυτανεία, αλλά όχι από τα πραγματικά αφεντικά των ελληνικών πανεπιστημίων τα οποία ανέλαβαν δράση: καμιά 20αριά άτομα με στειλιάρια και άλλα εργαλεία διεκδίκησης και αγώνα, τους επιτέθηκαν, τους έσπασαν τα μηχανήματα και γενικά τους έδειξαν διά του παραδείγματος ποιος κάνει κουμάντο στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φυσικά ειδοποιήθηκε η αστυνομία και φυσικά ουδέποτε ανταποκρίθηκε. Στο κάτω-κάτω ο υπουργός Παρατήματος του Πολίτη στη Μοίρα του, Τάκης Θεοδωρικάκος, δεν είχε τουιτάρει σχετικώς και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής δεν είναι στα όρια της εκλογικής περιφέρειας του Νότιου Τομέα των Αθηνών.

Αν κάτι θα μπορούσε να συγκινήσει την αστυνομία, τον υπουργό και την κυβέρνηση γενικότερα, αυτό θα ήταν η δημοσιογραφική αντίδραση, αλλά οι Έλληνες δημοσιογράφοι στην πλειονότητά τους δεν ενοχλούνται από τη βία της ακροαριστεράς. Δεν ξέρω αν χειροκροτούν δημοσίως (είμαι σίγουρος ότι κάποιοι το κάνουν κατ’ ιδίαν), αλλά οι περισσότεροι αδιαφορούν και βρίσκουν ξανά το ενδιαφέρον τους αν, εκτός από τα συνήθη θύματα, τραυματιστεί και κανένας θύτης, περίπτωση στην οποία ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας ξεσηκώνεται και καταγγέλλει τη βία εναντίον του «φοιτητικού κινήματος» (αν δε ο τραυματισμός προέλθει από ένστολο, τότε τα οργισμένα πρωτοσέλιδα και η συγκινησιακά φορτισμένη τηλεοπτική κάλυψη είναι εξασφαλισμένες).

Με αυτόν τον τρόπο η ελληνική δημοσιογραφία έχει μετατραπεί σε κατ’ ουσίαν σύμμαχο των πανεπιστημιακών τραμπούκων. Σφυρίζει αδιάφορα όταν επιτίθενται, ανεβαίνει στα κάγκελα όταν τους επιτίθενται (ή, όταν συναντούν άμυνα στις επιθέσεις τους από συμπολίτες, δεν κάθονται να τις φάνε σαν καλά παιδιά) και γενικώς κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου η παγιωμένη βίαιη κατάσταση να διατηρηθεί ως έχει.

Για να μην αδικώ τους συναδέλφους, μπορεί η αντίδρασή τους να έχει να κάνει με το ότι θεωρούν πως ακροαριστερά και βία είναι έννοιες τόσο συνυφασμένες ώστε οι τραμπουκισμοί των συντρόφων να μην αποτελούν είδηση, αλλά από την άλλη εφημερίδες και δελτία είναι γεμάτα επαναλαμβανόμενα και αναμενόμενα περιστατικά, οπότε μάλλον δεν φταίει αυτό. Πιο πιθανόν η δημοσιογραφική αδιαφορία να είναι αποτέλεσμα της συνήθους ανεπάρκειας η οποία εκφράζεται με την απόλυτη παράδοση στα μεταπολιτευτικά ταμπού και τα κλισέ όπως και με την υποταγή στον λαϊκισμό και το «δίκιο» αυτών που φωνάζουν περισσότερο (κι ας είναι ελάχιστοι). Ίσως κάποιο ρόλο να παίζει και το ότι η πλειονότητα των υψηλόβαθμων στη δημοσιογραφική ιεραρχία στα νιάτα τους ήταν ενταγμένοι στην αριστερά και πολλοί από αυτούς δεν έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν πλήρως. Ή ίσως τίποτα από αυτά να μην ισχύει και απλώς οι συνάδελφοι να έχουν κάνει τις έρευνές τους και να έχουν διαπιστώσει ότι το ακροαριστερό χέρι είναι ένα χέρι απαλό, οπότε καλώς σηκώνεται, καλώς βαράει, καλώς στέλνει στο νοσοκομείο. Υπάρχει άλλωστε και το ιδανικό υπέρ του ανθρώπου. Και μπράβο του

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/760905-mipos-i-akroaristera-dernei-gia-kalo»

Καταπολέμηση Διαφθοράς: - Πανηγυρίζει η Κυβέρνηση - Άρχισαν να Συμμορφώνονται, εν Μέρει οι Διεφθαρμένοι Βουλευτές, Δικαστές και Εισαγγελείς - Δείτε την Έκθεση Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO).

 Υψηλό βαθμό συμμόρφωσης έχει επιδείξει η χώρα μας εφαρμόζοντας το 85% των συστάσεων που της έχουν γίνει από την Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO). Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα του Προσαρτήματος που δημοσιεύθηκε (01.06.2022) και αποτελεί μέρος της 2ης Έκθεσης Συμμόρφωσης για την εφαρμογή των συστάσεων στο πλαίσιο του 4ου Κύκλου Αξιολόγησης της GRECO για την Ελλάδα με θέμα την «Πρόληψη της Διαφθοράς όσον αφορά βουλευτές, δικαστές και εισαγγελείς».Δ

• Στην έκθεση επισημαίνεται ότι ποσοστό 85% των συστάσεων έχουν εφαρμοστεί ικανοποιητικά ή έχουν εν μέρει υλοποιηθεί από τη χώρα μας, ενώ 15% αυτών δεν έχουν ακόμη υιοθετηθεί.
• Ιδιαίτερα θετική εξέλιξη αποτελεί η διαπίστωση ότι η Ελλάδα έχει βελτιώσει σημαντικά το κανονιστικό πλαίσιο για την απόδοση ποινικών ευθυνών σε εν ενεργεία και πρώην μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές, περιορίζοντας τη δυνατότητα της Βουλής να αρνηθεί εισαγγελικά αιτήματα για άρση ασυλίας μόνο σε περιπτώσεις που αυτά έχουν άμεση συνάφεια με την άσκηση των κοινοβουλευτικών καθηκόντων.
• Παράλληλα, στο κείμενο της Έκθεσης αποτιμώνται θετικά οι πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της χώρας για τη θέσπιση υποχρέωσης εκπόνησης έκθεσης κανονιστικών επιπτώσεων για όλα τα νομοσχέδια και η σύσταση της νέας Υπηρεσίας Δικαστικών Στατιστικών του Υπουργείου Δικαιοσύνης (JustStat).
• Στο ίδιο πλαίσιο, η πρόσφατη Έκθεση του Μηχανισμού Ενισχυμένης Εποπτείας αναγνωρίζει τη σημαντική πρόοδο της Ελλάδας στην εφαρμογή των τριών τελευταίων συστάσεων του 4ου Κύκλου Αξιολόγησης της GRECO που παραμένουν ανοικτές. Σημειώνεται ότι οι εν λόγω συστάσεις έχουν ήδη ενσωματωθεί στην ελληνική έννομη τάξη μετά την ψήφιση από την ελληνική Βουλή (02.06.2022) του νέου Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών.

Η Έκθεση της GREGO έρχεται να προστεθεί σε σειρά θετικών αποτιμήσεων που έχουν γίνει από διεθνείς και ευρωπαϊκούς Οργανισμούς και στις οποίες επισημαίνεται η βελτιωμένη εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μας στο πεδίο της καταπολέμησης της διαφθοράς, ενώ παράλληλα αναγνωρίζεται το αποτελεσματικό έργο της Ε.Α.Δ. και η καθοριστική συνδρομή της στην εθνική αυτή προσπάθεια.