Υπουργός Εξωτερικών: Η χώρα μας έχει απόλυτο δικαίωμα αυτοάμυνας και δεν αφήνει αναπάντητη οιαδήποτε πρόκληση

Συνέντευξη Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, στην εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ και στο Capital.gr και στον δημ/φο Σπύρο Δημητρέλη

 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε υπουργέ, η άνοδος της έντασης της ρητορικής της Τουρκίας αναφορικά με τη στρατιωτικοποίηση των νησιών σάς ανησυχεί; Η Άγκυρα θέτει πλέον ευθέως θέμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας στα νησιά.

Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Υπάρχει όντως έξαρση της ρητορικής της τουρκικής κυβέρνησης, η οποία πλέον σε λεκτικό επίπεδο δεν τηρεί καν τα προσχήματα και θέτει υπό αμφισβήτηση κεκτημένα δεκαετιών, με εξωφρενικές αιτιάσεις, πέραν κάθε έννοιας λογικής και βεβαίως της διεθνούς νομιμότητας.
Η έγερση ανάλογων ζητημάτων, τη στιγμή μάλιστα που η εν λόγω χώρα απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που μια κυρίαρχη χώρα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο, δεν ανταποκρίνεται στο επίπεδο σχέσεων που η Ελλάδα επιθυμεί να καλλιεργήσει με όλες τις γειτονικές της χώρες.
Για την ελληνική κυβέρνηση τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα: η χώρα μας έχει απόλυτο δικαίωμα αυτοάμυνας. Αυτό προβλέπεται από τον Χάρτη του OHE. Η κατάσταση αυτή έγινε ακόμα πιο επιτακτική μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και, κατά συνέπεια, η αμυντική θωράκιση των νησιών αποτελεί απόλυτο και νόμιμο δικαίωμα της χώρας.
Έχουμε απορρίψει τις μονομερείς αιτιάσεις της Τουρκίας περί καθεστώτος στρατιωτικοποίησης νησιών, μέσω επιστολής της Ελληνίδας Μονίμου Αντιπροσώπου στον OHE προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες. Στην επιστολή αυτή οι τουρκικές αιτιάσεις χαρακτηρίζονται παντελώς αβάσιμες, αστήρικτες, νομικά και ιστορικά λανθασμένες και ως εκ τούτου απορρίπτονται στο σύνολό τους, επί τη βάσει και προβλέψεων Διεθνών Συμφωνιών που βρίσκονται σε ισχύ και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Διεθνούς Δικαίου.
Είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν αφήνει αναπάντητη οιαδήποτε πρόκληση. Επιθυμούμε τον εποικοδομητικό διάλογο και την προώθηση μιας «θετικής ατζέντας», πάντα όμως στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, και ιδιαίτερα του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας.
Ουδείς δικαιούται να έχει αυταπάτες ως προς τη θέληση της Ελλάδας να υπερασπισθεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η χώρα μας εργάζεται αδιάκοπα για τη δημιουργία νέων σχημάτων συνεργασίας και αναδεικνύεται σε περιφερειακό πόλο σταθερότητας, τη στιγμή που η Τουρκία, παρά τη δική μας αντίθετη επιθυμία, συμπεριφέρεται ως παράγοντας αποσταθεροποίησης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποια ρίσκα αναδεικνύονται για την ελληνική εξωτερική πολιτική λόγω της έντασης μεταξύ NATO και Ρωσίας για την Ουκρανία;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Είναι προφανές ότι η όξυνση στις σχέσεις Ρωσίας – Ουκρανίας τους τελευταίους μήνες εγκυμονεί κινδύνους ανάφλεξης στην Ευρώπη. Τα πράγματα βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν την προηγούμενη εβδομάδα και που, λογικά, θα συνεχιστούν την επόμενη. Το όλο σκηνικό μπορεί να φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις και να κλονίσει το ευρύτερο πλαίσιο ασφαλείας στην περιοχή, σε μια περίοδο, μάλιστα, που αντιμετωπίζουμε, όλες οι χώρες, το φάσμα της ενεργειακής κρίσης, αλλά και των οικονομικών συνεπειών της υγειονομικής κρίσης δύο και πλέον ετών.
Πρέπει να αποκλιμακωθεί άμεσα η κατάσταση, λαμβάνοντας πάντα υπόψη την ανάγκη σεβασμού της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας βάσει των θεμελιωδών αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Αυτή είναι βασική και απαραβίαστη αρχή μας.
Ταυτόχρονα, όμως, η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Για τον λόγο αυτό έχουμε υπογραμμίσει ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη χωρά αυτή πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί.
Η Ελλάδα, βεβαίως, ως μέλος της E.E. και ίου NATO, λειτουργεί πάντα στο πλαίσιο των δεδομένων αρχών και αξιών. Ωστόσο, διατηρεί διαχρονικούς και πολυεπίπεδους ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τη Ρωσία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς αξιολογείται από την Ελλάδα το πρόσφατο σημείωμα του State Department για τον αγωγό East Med και την απόσυρση της αμερικανικής στήριξης στο project; Η Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη στο σχέδιο αυτό;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Καταρχάς, κύριε Δημητρέλη, θα ήθελα να τονίσω ότι σήμερα η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε έναν ισχυρό διαμετακομιστικό κόμβο στον τομέα της ενέργειας. Κατέχει πλέον σημαντικό ρόλο στους ενεργειακούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και στους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Η χώρα μας μετέχει σε ενεργειακά projects, συνάπτοντας συνεργασίες και συμμαχίες με γειτονικές χώρες και εφαρμόζοντας στην πράξη το Διεθνές Δίκαιο. Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει όλα τα σχέδια που θα μπορούσαν να είναι τεχνικά και οικονομικά βιώσιμα, βάσει πάντα των εκτιμήσεων στις οποίες προβαίνουν οι αγορές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο ίσως δεν προβλήθηκε αρκετά, ήταν η υπογραφή πριν από μερικούς μήνες του μνημονίου για την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου στο πλαίσιο του «EuroAfrica Interconnecter». Η εν λόγω Συμφωνία, που αφορά την πρώτη διασύνδεση της Ευρώπης με την Αφρική στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, εφαρμόζει στην πράξη τη Συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο, ενώ παράλληλα εδραιώνει τη σημαίνουσα γεωπολιτική και ενεργειακή θέση της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή.
Παράλληλα, θα ήθελα να υπογραμμίσω την αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ), καθώς και την αμερικανική στήριξη στη δημιουργία πλωτού τερματικού σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη, τη δημιουργία διασυνδετήριων αγωγών με τις χώρες στα βόρεια σύνορα μας, καθώς και τον «Euro-Asia Interconnecter», που προβλέπει την ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.
Η πολιτική βούληση των ΗΠΑ σε αυτή την κατεύθυνση είναι δεδομένη και έχει διακηρυχθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο. Μιας και ρωτάτε για τον East Med, θα μου επιτρέψετε μια παρατήρηση: το ζήτημα δεν είναι γεωπολιτικό, αλλά καθαρά οικονομικής βιωσιμότητας και περιβαλλοντικής αντίληψης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είστε ικανοποιημένος από την πορεία εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών; Σας ανησυχεί η πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της γειτονικής χωράς και ευρύτερα στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Το μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης είναι ξεκάθαρο: η πλήρης, συνεπής και καλή τη πίστει εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί απαραίτητο θεμέλιο για την περαιτέρω ενίσχυση των διμερών μας σχέσεων, αλλά και αναγκαία προϋπόθεση για την πρόοδο στην ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας. Οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών παρακολουθούν στενά αυτή τη διαδικασία. Καταγράφουμε με ικανοποίηση κάθε βήμα που γίνεται προς την κατεύθυνση της υλοποίησής της και προβαίνουμε στις δέουσες ενέργειες για τις όποιες ελλείψεις ή καθυστερήσεις διαπιστώνουμε.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, είναι αλήθεια ότι την τελευταία περίοδο έχουμε μια αναζωπύρωση κρίσεων και εντάσεων στα Δυτικά Βαλκάνια. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η κατάσταση στη Βοσνία Ερζεγοβίνη, όπου δυστυχώς μια ανάφλεξη είναι ένα δυσοίωνο σενάριο. Για τον λόγο αυτό, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την εμπέδωση της σταθερότητας στην περιοχή και βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή με τους εταίρους μας.
Πριν από λίγες ημέρες βρισκόμουν στην Κροατία, και στο τέλος της εβδομάδας θα συνοδεύσω τον πρωθυπουργό στη Σερβία. Για εμάς, η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων είναι μονόδρομος και εργαζόμαστε αδιάλειπτα στην κατεύθυνση αυτή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τα τελευταία χρόνια είδαμε σημαντικές ξένες επενδύσεις, ως αποτέλεσμα και της οικονομικής διπλωματίας της χωράς. Ποιος ο ρόλος της οικονομικής διπλωματίας στην προσπάθεια ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας αλλά και ενίσχυσης της εθνικής μας στρατηγικής;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Πράγματι, έχει ήδη επιτευχθεί σημαντικό έργο με την προσέλκυση εμβληματικών επενδύσεων σε τομείς όπως η πράσινη οικονομία, η ενέργεια και η τεχνολογική καινοτομία. Αποτέλεσμα των εν λόγω προσπαθειών μας, τις οποίες έχει αναλάβει ο αρμόδιος υφυπουργός, Κώστας Φραγκογιάννης, και ο γενικός γραμματέας, Γιάννης Σμυρλής, και που αποτυπώνονται στην αύξηση των εξαγωγών και των επενδύσεων, είναι η θεαματική βελτίωση της εικόνας της Ελλάδας, η οποία αντιμετωπίζεται παντού πλέον ως αξιόπιστος συνομιλητής και ασφαλής επενδυτικός προορισμός.
Φυσικά, αυτές οι πολύ θετικές εξελίξεις δεν προέκυψαν τυχαία, αλλά αποτελούν τον καρπό συγκεκριμένης στρατηγικής και συστηματικής δουλειάς. Η οικονομική διπλωματία έχει αναδειχθεί σε βασική προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό, θέσαμε ως κεντρικούς στόχους τη στήριξη της ελληνικής εξαγωγικής επιχειρηματικότητας και την περαιτέρω προσέλκυση ξένων επενδύσεων, ενώ ήδη καταρτίστηκε το πρώτο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Εξωστρέφειας, όπου οι εν λόγω στόχοι εξειδικεύονται και υλοποιούνται μέσω συντονισμένων δράσεων σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, καθώς και σε επίπεδο αναπτυξιακής συνεργασίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποια η στόχευση και το αποτέλεσμα των πρόσφατων δυναμικών ανοιγμάτων της ελληνικής διπλωματίας στις χώρες της Αφρικής;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Το άνοιγμα της εξωτερικής μας πολιτικής στην Υποσαχάρια Αφρική αποτελεί στρατηγική επιλογή. Όπως γνωρίζετε, επισκέφθηκα τη Ρουάντα, την Γκαμπόν και την Γκάνα τον περασμένο Νοέμβριο και πραγματοποίησα το πρώτο ταξίδι του έτους στη Νιγηρία και στην Ανγκόλα. Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο ότι σε λίγες εβδομάδες θα μεταβώ στη Σενεγάλη για τα εγκαίνια της εκεί Πρεσβείας μας. καθώς και στην Γκάμπια και το Πράσινο Ακρωτήριο.
Να επισημάνω απλώς ότι το σύνολο των ανωτέρω κρατών δεν είχε επισκεφθεί ποτέ στο παρελθόν Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Ο μοναδικός Έλληνας αξιωματούχος που είχε επισκεφθεί τη Νιγηρία ήταν το 2018 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ, ο οποίος είχε συναντήσει μέλη της ελληνικής κοινότητας και αξιωματούχους της νιγηριανής κυβέρνησης.
Οι επισκέψεις αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο της διεύρυνσης των διεθνών επαφών της χώρας μας, λαμβάνοντας υπόψη και την υποψηφιότητά μας για μια μη μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE για την περίοδο 2025-26.
Η Αφρικανική Ήπειρος έχει τη μεγαλύτερη οικονομική, καθώς και πληθυσμιακή ανάπτυξη στον κόσμο. Δημιουργούνται νέες ευκαιρίες, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα, αλλά παράλληλα αναδύονται νέες προκλήσεις, όπως για παράδειγμα στην περιοχή του Σαχέλ, όπου έχουν βρει πρόσφορο έδαφος τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά και παράνομοι διακινητές.
Σχεδιάζουμε να αυξήσουμε το αποτύπωμα και την επιρροή μας, βασιζόμενοι στην ισχυρή παρουσία της ελληνικής ομογένειας με ιστορικές κοινότητες αλλά και το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει αποικιακό παρελθόν. Παράλληλα, ως κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να ενεργήσουμε ως γέφυρα με την Ευρώπη και να συμβάλουμε στην ενίσχυση των σχέσεων EE. Αφρικής.

Rafale: - Η αχρείαστη διαφημιστική πλειοδοσία - Οι κραυγές για Εθνικές καπηλείες και η προδοτική άρνηση για την ενίσχυση της άμυνάς μας

 Αν η ΝΔ είχε μειωμένο δικαίωμα να προβάλει ένα εθνικό απόκτημα ως κομματικό επίτευγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να επικαλεστεί εθνικές και θεσμικές ευπρέπειες στο συγκεκριμένο ζήτημα. 

Τα "ντροπή και εθνική καπηλεία" του Τσίπρα θα είχαν νόημα αν ο ίδιος είχε συμβάλει στην προσπάθεια ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεών μας 

Ναι, αν ήμουν εγώ –λέμε τώρα– στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ή της ΝΔ, δεν θα το έκανα. Δεν θα έβαζα το σήμα του κόμματος δίπλα στα Rafale που πετάνε πάνω από την Ακρόπολη ή προσγειώνονται στην Τανάγρα. 

Ακόμα κι αν έμπαινα στον πειρασμό να το σκεφτώ, θα συγκρατούσα, πιστεύω, τον εαυτό μου. Δεν θα είχα λόγο να το κάνω. Η άφιξη των αεροσκαφών μέσα σε χρόνο ρεκόρ και μεσούσης της κρίσης με τον Ερντογάν είναι από μόνη της μια καραμπινάτη διαφήμιση της κυβερνητικής ικανότητας και αποφασιστικότητας. Το κομματικό σήμα δίπλα στα αεροπλάνα ήταν ένας αχρείαστος διαφημιστικός πλεονασμός. 

Όμως μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Αν η ΝΔ είχε μειωμένο δικαίωμα να προβάλει ένα εθνικό απόκτημα ως κομματικό επίτευγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα απολύτως δικαίωμα να επικαλεστεί εθνικές και θεσμικές ευπρέπειες στο συγκεκριμένο ζήτημα. Τα "ντροπή και εθνική καπηλεία" του Τσίπρα θα είχαν νόημα αν ο ίδιος είχε συμβάλει με τη στάση του στην εθνική προσπάθεια ενίσχυσης των Ενόπλων δυνάμεών μας. 

Από τη στιγμή που διά της ψήφου του αμφισβήτησε την αναγκαιότητα αγοράς των Rafale για την Πολεμική Αεροπορία μας, προς τι η οργή του για την αξιοποίηση της εικόνας τους από τη ΝΔ; Ο Τσίπρας τα χάρισε στον Μητσοτάκη. Απλώς ο Μητσοτάκης δεν χρειαζόταν να το υπερτονίσει. Ήταν φανερό από μόνο του. 

Ποιο είναι, αλήθεια, μεγαλύτερο και σοβαρότερο ατόπημα; 

Μια αχρείαστη διαφημιστική πλειοδοσία πάνω σε μια εθνικά επιβεβλημένη κίνηση ή η άρνηση της μείζονος αντιπολίτευσης να συναινέσει στην ενίσχυση της άμυνάς μας, όταν ο Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως και επισήμως την ελληνική κυριαρχία στα νησιά μας; 

Γιατί εδώ κοντεύουμε να τρελαθούμε. 

Γυρίζουν οι Συριζαίοι στα κανάλια και κραυγάζουν για εθνικές καπηλείες, την ώρα που επισήμως αρνούνται να δουν την τούρκικη κάννη που μας σημαδεύει και το τούρκικο δάκτυλο που πατάει τη σκανδάλη. Λες και του περίσσευαν του Μητσοτάκη δέκα δισ. ευρώ για αεροπλάνα και καράβια. Λες και δεν θα ήθελε κι αυτός να τα κάνει επιδόματα και φοροαπαλλαγές να τα μοιράσει στους ψηφοφόρους.

 Πηγή: Protagon.gr

Ένοπλες Δυνάμεις - Rafale και Belh@rra οι πολλαπλασιαστές ισχύος

 Ραφάλ. Γιατί όχι. Και Ραφάλ και φρεγάτες. Για να παραμείνουμε πρώτη δύναμη στο ΝΑΤΟ σε αμυντικές δαπάνες, πρέπει σε κάθε τουρκική «αγορά του αιώνα» να απαντάμε με τη δική μας. Να προσθέτουμε έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα μιας αγοραστικής αλληλεξάρτησης που μας εξουθενώνει, έχει όμως το ανθρωπιστικό πλεονέκτημα να συντρέχει οικονομικά τους πωλητές και τους μεσάζοντες. 'Αλλωστε, ειδήσεις για τη φτώχεια στην Ελλάδα δεν πολυπαίζονται στα κανάλια μας. Για τη φτώχεια στην Τουρκία, όμως, είμαστε πλήρως ενημερωμένοι. Η λίρα τους; Περίπου σαν την κατοχική δραχμή. Ενώ το δικό μας νόμισμα είναι το παντοδύναμο ευρώ. Απλώς δεν τυχαίνει να το διαθέτουμε εν αφθονία, άτομα και πολιτεία.

Ραφάλ, ναι. Για να ενισχύσουμε τις σχέσεις μας με τη φίλη Γαλλία. Η οποία –όπως δα και οι ΗΠΑ, η Γερμανία και οι άλλες εμπορικές δυνάμεις– μας ευγνωμονεί για τα θερμά αισθήματα που τρέφουμε γι’ αυτήν, θέλει όμως και την υλική απόδειξή τους. Έτσι, πάντως, εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας. Από τη γραμματική ξέρουμε ότι μακρόν προ μακρού οξύνεται. Τώρα, ενόσω χαιρόμαστε να βλέπουμε τον Εμανουέλ Μακρόν να συνεχίζει τη μακρά παράδοση του γαλλικού φιλελληνισμού, μαθαίνουμε από τα εξοπλιστικά μαθηματικά ότι Ραφάλ επί Ραφάλ ίσον «πολλαπλασιαστής ισχύος». Το είπε ο κ. Κ. Μητσοτάκης στην Τανάγρα, απ’ όπου «εξέπεμψε νέο αυστηρό μήνυμα προς την Άγκυρα». Κάπου στο Αιγαίο, μυριάδες αμφίπλευρα «αυστηρά μηνύματα» διασταυρώνονται και ανεμοσκορπίζονται αδιάβαστα.

Δυστυχώς, αυτού του τύπου οι πολλαπλασιαστές προσφέρουν ληξιπρόθεσμη ισχύ. Έτσι δείχνει η εξοπλιστική πείρα. Σε λίγα χρόνια η τεχνολογία τους κρίνεται ξεπερασμένη. Και συνήθως αυτό το κρίνουν οι πωλητές, ώστε να προωθήσουν τα νέα προϊόντα τους, πακέτο με τη συμμαχική φιλία τους. Οπότε και απαιτείται νέα αγορά ισχύος, δηλαδή μαχητικών, υποβρυχίων κτλ. Και πάει λέγοντας. Και πληρώνοντας. Αδρά.

Ραφάλ και πάνω από την Ακρόπολη; Αυτό είναι το σωστό. Κι ας λένε από παλιά οι αρχαιολόγοι ότι οι εξ ουρανού κραδασμοί δεν κάνουν καλό στα μάρμαρα. Λαϊκισμός η συμβολική πτήση; Μα ίδιος είναι ο λαϊκισμός των λαϊκιστών με τον λαϊκισμό των «αντιλαϊκιστών»; Οι οποίοι, στο κάτω κάτω, έχουν το θάρρος να υπογράφουν φαρδιά πλατιά, με το σύμβολο του κόμματός τους, τις εθνικές αγορές. Βέβαιοι ότι το κόμμα τους είναι ταυτόσημο του έθνους και ότι όσοι πιστεύουν πως η ιπτάμενη προπαγάνδα ήταν απ’ τ’ (Αγ)ραφα(λ) τυγχάνουν εθνομηδενιστές. Λογικό.

Κάτω από την ίδια σημαία

 Η δημοσιογραφία είναι πεδίο όπου συγκρούονται επιθυμίες, μύθοι και πραγματικότητα. Δημοσιογράφοι και η υπόλοιπη κοινωνία έχουν κατά νουν το ιδανικό της ουδέτερης, αξιόπιστης ενημέρωσης που αποτελεί θεμέλιο της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας. Με αυτό το κριτήριο μπαίνουν πολλοί στον χώρο, θέλοντας να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία. Όμως, την ίδια σημαία εκμεταλλεύονται άλλοι για να ωφελήσουν φίλους, να βλάψουν αντιπάλους, να κερδίσουν οι ίδιοι. 

Το δημόσιο βήμα παρέχει μεγάλη δύναμη και η δύναμη αυτή αποτελεί και ευθύνη και πειρασμό. Έτσι, πέρα από το ιδανικό ζητούμενο, πέρα από τους μύθους, η πραγματικότητα είναι ότι οι Έλληνες πολίτες εκφράζουν το χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης στα Μέσα τους, με μόνο το 18% να πιστεύει ότι αυτά παρουσιάζουν σωστά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις (Pew Research Report, 2018).

Οι λόγοι της δυσπιστίας είναι διαχρονικοί. Στον παραδοσιακό πολιτικό διχασμό και τη διαπλοκή μέσων και δημοσιογράφων με την πολιτική και επιχειρηματική εξουσία, τελευταίως προστέθηκαν ο ταυτόχρονος κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού και του φάσματος των μέσων ενημέρωσης. 

Έτσι, οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι τα Μέσα εξυπηρετούν συμφέροντα και ιδιοτελείς στόχους. Βλέπουμε κάποιους να χρησιμοποιούν τη δημοσιογραφία ως μέσο αυτοπροβολής και εξυπηρέτησης επιχειρηματικής ή πολιτικής πελατείας. 

Όταν η ενημέρωση μετατρέπεται σε θέατρο «καλού εναντίον κακού» και όταν ως κοινωνία το ανεχόμαστε αυτό, επόμενο είναι να ανθεί η επιλεκτική ενημέρωση, με την υπερβολή και την αποσιώπηση. Τότε, κάποιοι αστέρες θα ενδίδουν στους πειρασμούς του παραγοντισμού και ενός ναρκισσιστικού ακτιβισμού, όπου οι ίδιοι γίνονται αντικείμενο ειδήσεων, εκφραστές πολιτικής, ηγέτες σταυροφοριών με στόχους πέρα από την ενημέρωση του κοινού.    

Οι περιπτώσεις ανθρώπων που «αξιοποίησαν» το δημόσιο βήμα προς ίδιον όφελος είναι τρανταχτές και τραυματικές. Όμως, η ενημέρωση είναι πολύ κρίσιμη για να πέσουμε στον πειρασμό να πιστεύουμε ότι «όλοι ίδιοι είναι», να παρακολουθούμε μόνο το μέσο που ταιριάζει με τις δικές μας πεποιθήσεις. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εξυγίανση από απαγορεύσεις και τον «νόμο της αγοράς». Ως πολίτες οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η σωστή ενημέρωση είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία. Με αυστηρά κριτήρια να ξεχωρίζουμε τους λαοπλάνους και ιδιοτελείς από αυτούς που πασχίζουν να προσφέρουν έγκυρη ενημέρωση. 

Στη δημοκρατία αυτή η επιλογή είναι ευθύνη των πολιτών.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561678667/kato-apo-tin-idia-simaia/

Αποκαλυπτήρια με Σοβιετ αποφάσεις - Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, το εξαφανίζεις.

 

Όταν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα, εξαφάνισέ το. Για τον Τσίπρα και το χρόνιο εσωκομματικό πρόβλημα που συνιστά η αριστερή φρουρά του Πρωτοσύριζα, το αξίωμα βρήκε την εφαρμογή του: Πρόβλημα που δεν λύνεται, εκκαθαρίζεται.

Αργά ή γρήγορα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα υπέκυπτε στο ρεύμα των υπόλοιπων κομμάτων, που έχουν εδώ και πολλά χρόνια καθιερώσει την εκλογή της ηγεσίας τους από τη βάση. Η Αριστερά ήταν εκτεθειμένη ως η αλγεινή εξαίρεση. Φαίνεται ότι η αναζωογονητική ορμή που έδωσε η εσωκομματική κάλπη στο Κίνημα Αλλαγής, ώθησε και τον Τσίπρα να αναλάβει το ρίσκο. Ποιο ρίσκο; Είναι σχεδόν απίθανο να έχει αντίπαλο. Το ρίσκο θα ήταν μια συμμετοχή σημαντικά χαμηλότερη από εκείνη του ΚΙΝΑΛ, που θα έδινε την εντύπωση ότι ο Τσίπρας έτρεξε μόνος και βγήκε δεύτερος. Κι αυτό όμως φρόντισε να το διασκεδάσει προληπτικά, περιορίζοντας τη συμμετοχή στο κλειστό μητρώο των μελών του κόμματος.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πάντως δεν αρκέστηκε στην όψιμη υιοθέτηση της άμεσης εκλογής αρχηγού. Ανοίγει στη βάση και την Κεντρική Επιτροπή. Και, κυρίως, βάζει πλαφόν στις θητείες στελεχών και βουλευτών. Αντί να συγκρουστεί ο ίδιος με τις κεφαλές της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, αναθέτει την αποκαθήλωσή τους στο κομματικό σώμα, που σε ικανό βαθμό έχει σχηματιστεί από φερτά υλικά, ξένα προς το αριστερό πρόπλασμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι θιγόμενοι δεν θα υποστούν αδιαμαρτύρητα την αμεσοδημοκρατική τους εξαέρωση. Ηδη στο Πολιτικό Συμβούλιο ακούστηκε η κριτική περί «πασαρέλας». Η κάλπη, λένε, πριμοδοτεί τους σταρ. Τυχόν αποστράτευση των Αριστερών στελεχών διά της κάλπης θα οδηγήσει σε αλλαγή της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του κόμματος.

Το στρατήγημα Τσίπρα δεν είναι εύκολο να αποκρουσθεί. Ιδίως στο πλαφόν των θητειών, τυχόν αντίδραση κινδυνεύει να φανεί σαν προσωπική αγωνία των στελεχών να διασώσουν τις έδρες τους. Στελέχη όπως ο Τσακαλώτος, ο Βούτσης, ο Δρίτσας, ο Δραγασάκης, δεν θα μπορούν μετά τη θέσπιση του περιορισμού να θέσουν ξανά υποψηφιότητα.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση έχει δει την παγίδα. Γι’ αυτό και ετοιμάζεται ήδη στο συνέδριο να ιδεολογικοποιήσει τη φοβία της, προβάλλοντας το αφήγημα περί «συστημικής μετάλλαξης» του κόμματος. Ακόμη και τα ίδια τα προς απόσυρση στελέχη, πάντως, το ξέρουν: Δεν υπάρχει τρόπος να εμποδίσουν τον Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει για πρώτη φορά τόσο συντριπτικά –και επιτήδεια– το μονοπώλιο της εσωκομματικής του ισχύος.

Λένε ότι έτσι ο Τσίπρας τραυματίζει ψυχικά το κόμμα του σε προεκλογικό χρόνο. Ο κίνδυνος φαίνεται μικρός – ανάλογος της κοινωνικής επιρροής της μειοψηφίας που αντιδρά. Η εσωτερική επιρροή όμως, στο κλειστό ακροατήριο των μελών, μπορεί να αποδειχτεί ασύμμετρη. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αβεβαιότητα: Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να αποκαλύψει τη βάση του. Να τη μετρήσει και να την καθρεφτίσει.

πηγή:  https://www.kathimerini.gr/opinion/561679156/alexis-tsipras-apokalyptiria/

Αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης: "Η συμφωνία για τα Rafale είχε πολλά προβλήματα γι` αυτό και την καταψηφίσαμε" - "Mας πουλήσανε, όχι στο κόστος, ακριβά μας πουλήσανε" - "Δεν ψηφίζουμε τη συμφωνά για τις βάσεις"

 

Συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο KONTRA CHANNEL και την εκπομπή «ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ» με τους δημοσιογράφους Γιώργο Σιαδήμα και Βασίλη Σκουρή

Το λέω ξεκάθαρα: Τo επείγον μείζον ζήτημα είναι να φύγει αυτή η επικίνδυνη κυβέρνηση. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι απολύτως αποτυχημένη και επικίνδυνη. Επικίνδυνη για τη δημόσια Υγεία, επικίνδυνη για το εισόδημα, επικίνδυνη για τη Δημοκρατία. Το να φύγει αυτή η κυβέρνηση είναι ζήτημα ζωής, ζήτημα επιβίωσης, ζήτημα Δημοκρατίας.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι αναξιόπιστος, έχει βασική ευθύνη για την πορεία των πραγμάτων, έχει αφήσει απροστάτευτη την ελληνική κοινωνία, είναι επιταχυντής της κρίσης.

Όταν θες να στηρίξεις την κοινωνία, απέναντι σε ένα φαινόμενο όπως η ακρίβεια -που εμείς είχαμε προειδοποιήσει ότι δεν είναι παροδικό- αυξάνεις τον κατώτατο μισθό.

Η ΝΔ προεκλογικά, εξαιτίας της πίεσης επειδή είχαμε αυξήσει 11% τον κατώτατο μισθό και 24% τον υποκατώτατο, είχε εξαγγείλει ότι θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στο διπλάσιο μέγεθος της ανάπτυξης. Πέρασαν δύο χρόνια και είδαμε μηδενική αύξηση. Και την 1η Ιανουαρίου 2022 είδαμε αύξηση 2%. Σε όλη την Ευρώπη, και το 2020 και το 2021, είδαμε γενναίες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό για να αντιμετωπιστεί και η ακρίβεια και οι συνθήκες της πανδημίας. Μόνο η Ελλάδα και η Εσθονία δεν αύξησαν τον κατώτατο μισθό.

Πώς θα ζήσει ο κόσμος με 20% αυξήσεις στις τιμές και 2% αύξηση στον κατώτατο μισθό και με την ανεργία να τον μαστίζει;

Δεν τους ενδιαφέρει πώς θα ζήσει ο κόσμος.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μη χαλάσουν τα deals με τον ΣΕΒ, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τις τράπεζες, τους κλινικάρχες, τους σχολάρχες. Είναι μια κυβέρνηση των deals, επικίνδυνη για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος απόλυτος έλεγχος της ενημέρωσης. Γι` αυτό δεν αισθάνονται την ανάγκη να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό. Όμως η πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Όταν πας στο σουπερμάρκετ, όταν δεις τον λογαριασμό του ρεύματος, ό,τι και να σου πουν τα ΜΜΕ δεν έχει αξία.

Για το 1/10 αυτών που έκανε ο κ. Μητσοτάκης με τη λίστα Πέτσα, ο Αυστριακός καγκελάριος Κουρτς παραιτήθηκε. Για ένα πάρτι στο γραφείο του κινδυνεύει με παραίτηση ο Μπόρις Τζόνσον. Ο κ. Μητσοτάκης έκανε γλέντι στην Ικαρία την ώρα που όλη η Ελλάδα ήταν στα σπίτια σε lockdown.

Δεν μπορεί να βγαίνει ο Πρωθυπουργός της χώρας και να λέει ότι τα πήγαμε περίφημα και το μόνο προβληματάκι είναι ότι χάσαμε 16.000 ανθρώπους. Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης θα είχε βγει ο πρωθυπουργός να το πει αυτό και θα μπορούσε να σταθεί στη θέση του;

Τώρα, η μόνη διέξοδος για τη χώρα είναι η λαϊκή ετυμηγορία. Να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση κυνική και αλαζονική, για να δει άσπρη μέρα και προοπτική ο τόπος.

 

.

.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Η πρότασή σας αυτή για συνεννόηση ισχύει και τώρα;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τώρα τι συνεννόηση να κάνουμε, πάνω στα ερείπια; Τώρα η μόνη διέξοδος για τη χώρα είναι η λαϊκή ετυμηγορία. Είναι να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη που ήταν και είναι κυβέρνηση κυνική και αλαζονική για να δει άσπρη μέρα και προοπτική ο τόπος. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συνεννόησης.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Πάντως και την περασμένη εβδομάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν ερωτήθηκε, είπε ότι «μας χωρίζει άβυσσος με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ».

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Σ’ αυτό έχει δίκιο.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Πάντως μιας και λέτε για όλο αυτό το χρονικό διάστημα μέχρι να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός την 1η Μαΐου αντί για 1η Ιουλίου που έχει προαναγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δίνουν επιδοτήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος, του φυσικού αερίου...

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ρωτήστε τους πολίτες και την τσέπη σας, γιατί κι εσείς είστε πολίτες, φαντάζομαι πληρώνετε το λογαριασμό του ρεύματος...

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Αλήθεια είναι αυτό.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ μας οδήγησαν στα μνημόνια και ήταν μονοκομματικές και ισχυρότατες. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μια κυβέρνηση συνεργασίας και μάλιστα μ’ ένα κόμμα με πολύ μεγάλες ιδεολογικές διαφορές. Και κράτησε 4,5 χρόνια. Και σε πολύ δύσκολες συνθήκες, όπου είχε να βγάλει αξιολογήσεις, είχε να βγάλει τη χώρα από μνημόνια, σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Αλλά ήταν μια σταθερή κυβέρνηση υπό αυτή την έννοια, ολοκλήρωσε την τετραετία σχεδόν.

Άρα λοιπόν δεν νομίζω ότι έχει νόημα αυτού του είδους η σύγκριση. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας, ιδίως δε αν γίνονται σε μια έντιμη προγραμματική βάση, μπορεί να είναι σταθερότατες κυβερνήσεις, όπως βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη. Σε όλη την Ευρώπη κυβερνήσεις συνεργασίας υπάρχουν.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Όχι, λέει, θα κάνει δεύτερες εκλογές κι αν χρειαστεί και τρίτες. Δεν το λέει ο ίδιος, αλλά διαρρέεται..

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Με συγχωρείτε, ο κ. Σιαδήμας είπε ότι ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του μας είπε ότι ζητά στις πρώτες εκλογές να έχει αυτοδυναμία. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει 51%.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Και λέει ότι αυτό δεν γίνεται, το λέει ο ίδιος.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Α, λέει ο ίδιος ότι δεν γίνεται.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Λέει ότι αν είναι κάτι δύσκολο και πάμε σε δεύτερες με 38, 39, 40, εκλέγεται μονοκομματική.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: 38%, είπε, θέλει.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Εγώ θεωρώ λοιπόν, αν και θα με συνέφερε, το αντιλαμβάνεστε, διότι μέσα από την πόλωση και την αντιπαράθεση, δεν ωφελείται ένας, ωφελούνται δύο κάθε φορά, όμως θεωρώ ότι υπάρχει προοπτική, υπάρχει η δυνατότητα και οφείλουμε να την εξαντλήσουμε αυτή τη δυνατότητα, να μη βρεθούμε σε μια διαρκή εκλογική διαδικασία και να δοκιμάσουμε την προοπτική μιας προοδευτικής κυβέρνησης, το οποίο βεβαίως, όπως εξήγησα πιο πριν, προϋποθέτει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές με την απλή αναλογική.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Δεύτερο ερώτημα: Αν χάσει τις εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν θα χάσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ κ. Σκουρή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές γιατί πάντοτε ήταν και παραμένει τέκνο της ανάγκης. Και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι μπορεί στα δύσκολα να τα βγάζει πέρα και να προστατεύει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Θα τις κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Την υποθετική περίπτωση.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές. Κάντε αυτό το ερώτημα στον κ. Μητσοτάκη που κατά πάσα πιθανότητα θα τις χάσει και που έχει και πολλούς δελφίνους να διεκδικούν τη θέση του.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Πριν πάμε στα εθνικά, για να τα κλείσουμε τα του ΣΥΡΙΖΑ, πάμε κ. Πρόεδρε στον κ. Πολάκη. Το λέω γιατί και τις τελευταίες μέρες, σηκώθηκε σκόνη. Συμφωνείτε με όσα κάνει ο βουλευτής σας; Ακόμα και πρόσωπα του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτές, ο κ. Κούλογλου, αν δεν κάνω λάθος, από χτες το βράδυ ζητά τη διαγραφή Πολάκη.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι η Νέα Δημοκρατία παράγει περισσότερο Πολάκη απ’ όσο μπορούμε να καταναλώσουμε. Ο Πολάκης είναι ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα πει τώρα «συμφωνείτε»; Με άλλα που κάνει συμφωνώ και άλλα που λέει συμφωνώ και άλλα που κάνει διαφωνώ και άλλα που λέει διαφωνώ. Σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια διαφωνώ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Ο Πολάκης έχει την ιστορία του, έχει τη διαδρομή του, δεν είναι χθεσινός. Και κρίνεται από τους πολίτες, από τον ελληνικό λαό, από το κόμμα. Όσο βρίσκεται σ’ ένα συντεταγμένο πλαίσιο λειτουργίας, που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα για τα κόμματα τα πολυσυλλεκτικά, αν έχουν ένα συντεταγμένο πλαίσιο λειτουργίας, ένα καταστατικό να το σέβονται, δεν θα συμφωνούμε με όλα όσα λέει και όσα κάνει.

Αλλά η Νέα Δημοκρατία το έχει παραξηλώσει. Και κουράζει αυτό, ξέρετε. Κουράζει. Πόσο Πολάκη πια; Και ο Πολάκης το ένα, κι ο Πολάκης το άλλο κι ο Πολάκης το τρίτο... Εντάξει, νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά δεν έχει νόημα να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση. Ούτε έχει νόημα αυτή την ώρα κατά τη γνώμη μου να σχολιάζω τις ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας κάθε τρεις και λίγο που μου ζητά να πάρω μέτρα. Ας πάρει μέτρα η Νέα Δημοκρατία για τους δικούς της, για τον κ. Κύρτσο για παράδειγμα. Θα απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης;

..

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Πάμε στο θέμα των Rafale, κ. Πρόεδρε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Πριν πάμε στο θέμα των Rafale, θέλω να εκφράσω την ανησυχία μου για τη δύσκολη κατάσταση η οποία διαμορφώνεται στην εξωτερική πολιτική. Διότι δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία δεν είναι απομονωμένη και κλιμακώνει τις προκλητικές ενέργειες και βρίσκει δυστυχώς ανοχή συνβοηθείας από δικούς μας συμμάχους, είναι το γεγονός ότι αισθάνομαι ότι για πολλά χρόνια, μετά από πάρα πολλά χρόνια, η χώρα δεν έχει στρατηγική. Έχει έλλειμμα εθνικής στρατηγικής. Δεν ξέρουμε τι ζητάμε, δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ποια είναι η στρατηγική της χώρας; Είδα κάποιες συμμαχίες...

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Ναι, ελληνογαλλική συμφωνία, αμυντική, Rafale, μια χαρά.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μπράβο, πολύ ωραία όλα αυτά. Έχετε δίκιο. Κάναμε λοιπόν μια συμφωνία με τη Γαλλία, που επί της αρχής είναι θετικό πράγμα, η ίδια η συμφωνία είχε πολλά προβλήματα γι` αυτό και την καταψηφίσαμε και κάναμε και μια συμφωνία αμυντική με τις ΗΠΑ. Τα δώσαμε όλα. Δεν αφήσαμε τίποτα να μη δώσουμε.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Εννοείτε για τις βάσεις.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Βέβαια. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, δώσαμε χωρίς όριο χρονικό, στρατιωτικές βάσεις, δώσαμε την Αλεξανδρούπολη, όπου στην Αλεξανδρούπολη έχουμε και τον κίνδυνο να εμπλακούμε σε μια ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Πέραν της Σούδας δώσαμε και άλλες εγκαταστάσεις, ό,τι μας ζήτησαν και όσα δε μας ζήτησαν δώσαμε. Με ποιο αντάλλαγμα;

Κι έρχεται λοιπόν ο σύμμαχος, οι ΗΠΑ, λίγους μήνες μετά τις συμφωνίες αυτές και αντί να σ’ επιβραβεύσουν που τα έδωσες όλα, που καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε δώσει ποτέ τόσα πολλά, τι κάνουν; Βγάζουν την υπογραφή τους από τον EastMed. Κι όχι μόνο βγάζουν την υπογραφή τους, διότι αν έβγαιναν και έλεγαν ότι «κοιτάξτε, είναι ένα μη βιώσιμο οικονομικά σχέδιο γι` αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει», αιτιολογούν την απόσυρση της στήριξής τους στο ότι προκαλεί εντάσεις στην περιοχή αυτός ο αγωγός.

Αντιλαμβάνεστε τώρα ότι αυτό είναι πολύ μεγάλη ήττα για την εξωτερική μας πολιτική και τα εθνικά μας συμφέροντα. Και την ίδια ώρα, αμερικανικές εταιρείες, και γαλλικές που έχουμε επίσης στη συνεργασία, αποσύρονται από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στην Κύπρο και νότια της Κρήτης. Πού είναι λοιπόν αυτοί οι σύμμαχοι στους οποίους τα έχουμε δώσει όλα;

Εντάξει, μας πουλήσανε, όχι στο κόστος, ακριβά μας πουλήσανε, όσο κάνει εν πάση περιπτώσει, δεν ξέρω αν πουλήσανε και λίγο παραπάνω στην τιμή, πολεμικά αεροσκάφη...

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Βάζετε θέμα γι` αυτό, για την τιμή των Rafale;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Όχι, βάζουμε ένα συνολικό ζήτημα.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Να βγάλω ένα συμπέρασμα κ. Πρόεδρε και να μου πείτε αν είναι σωστό. Απ’ ό,τι κατάλαβα, απ’ όσα είπατε, τη συμφωνία για τις βάσεις δεν την ψηφίζετε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι προφανές ότι δεν την ψηφίζουμε, τι να ψηφίσουμε;

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Θα την καταψηφίσετε δηλαδή;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Να ψηφίσουμε τη συμφωνία αυτή ότι παραχωρούμε... Δεν υπήρξε άλλοτε κυβέρνηση που να το έχει κάνει αυτό. Δεν την καταψηφίζουμε όχι διότι δεν θέλουμε συμφωνία με τις ΗΠΑ, επί των ημερών μας οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ αναβαθμίστηκαν όσο ποτέ άλλοτε. Αλλά εμείς διεκδικούσαμε να είμαστε ένας σύμμαχος ο οποίος διεκδικεί να έχει οφέλη, όχι ένας εύκολος σύμμαχος υποτελής που τα δίνει όλα χωρίς να φέρνει τίποτε.

Τι να ψηφίσουμε δηλαδή; Και εν τοιαύτη περιπτώσει, σας επαναλαμβάνω: καμία άλλη κυβέρνηση, στην ιστορία της χώρας, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά -δε θέλω να πάω στην εποχή την μετεμφυλιακή, τη δύσκολη εποχή- δεν είχε παραχωρήσει έδαφος για στρατιωτικές βάσεις επ` αόριστον, χωρίς ημερομηνία λήξης. Ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το έκανε αυτό για τη Σούδα, προφανώς ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε κανένας.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Πάμε στα Rafale λοιπόν.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Αλλά εγώ θέλω να συνδυάσετε τη θέση και τη στάση μας αυτή με τον συνολικότερο προβληματισμό τον οποίο καταθέτω για το έλλειμμα στρατηγικής. Το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής και την ανησυχία μου. Για το θέμα των Rafale, αυτό το οποίο έγινε χθες, νομίζω επίσης είναι πρωτοφανές.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Σας κατηγόρησε η κυβέρνηση, μιας και αναφέρεστε σ’ αυτό, για μικροπρέπεια απ’ την πλευρά σας.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Για μικροψυχία.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τώρα είναι μικροπρέπεια το να αντιδρά ο πολιτικός κόσμος στην εθνική καπηλεία ή η ίδια η εθνική καπηλεία είναι μικροπρέπεια, να βγάζεις σποτάκι με το κομματικό σύμβολο με τα πολεμικά αεροσκάφη που πλήρωσε ο ελληνικός λαός; Αυτό είναι μικροπρέπεια. Είναι ο ορισμός της μικροπρέπειας.

Και νομίζω ότι αντί να βγουν να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό να πουν «κάναμε ένα λάθος βρε αδερφέ...», αλλά δεν έκαναν λάθος. Είναι η στρατηγική τους, είναι ένας συνδυασμός κιτς, τους παπάδες να ευλογούν τα πτερύγια, και τη μπάντα να παιανίζει τον Εθνικό Ύμνο. Κατηγορούσαν κάποτε τον Καμένο αλλά αυτοί τον ξεπεράσανε τον Καμένο. Ένας συνδυασμός λοιπόν μιας κιτς αισθητικής με την προσπάθεια μικροπολιτικής εκμετάλλευσης πάνω σε ζητήματα που είναι εθνικά ζητήματα. Δεν μπορείς αντί για το εθνόσημο να βάζεις το λογότυπο ενός κόμματος πάνω στα πολεμικά αεροσκάφη της χώρας. Είναι αδιανόητο αυτό το πράγμα, είναι ντροπή.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Σας έχει ασκηθεί πολύ σφοδρή κριτική και ευρύτερα, πέραν του χώρου της Νέας Δημοκρατίας, γιατί δεν υπερψηφίσατε την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία την ίδια στιγμή που η διαπραγμάτευση για τα Mirage και τις φρεγάτες, άρχισε επί των ημερών σας.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι πολύ συγκεκριμένοι οι λόγοι για τους οποίους καταψηφίσαμε τη συμφωνία αυτή.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Επιμένετε ότι είναι ορθή η θέση αυτή;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Βεβαίως επιμένω ότι είναι ορθή και θα δικαιωθούμε σε βάθος χρόνου. Ελπίζω να μη δικαιωθούμε με αρνητικό τρόπο. Εννοώ, ελπίζω και εύχομαι να μην υπάρξει ένα γεγονός που θα δικαιώσει την κριτική μας, είτε στο Σαχέλ, με την εμπλοκή μας ελληνικών δυνάμεων στην υποσαχάρια Αφρική σε εμπόλεμες διαδικασίες, είτε με κάποια παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων όπου η συμφωνία η ίδια δεν προβλέπει, δεν εξαναγκάζει τις γαλλικές δυνάμεις να σταθούν στο πλάι μας έξω από τον χώρο της ελληνικής επικράτειας.

Αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω: η βασική αντίθεσή μου δεν είναι επί της αρχής στη λογική της αμυντικής συνεργασίας με τη Γαλλία. Το μεγάλο θέμα το οποίο θέτω είναι ότι για να προχωρήσεις σε συνεργασίες αμυντικές, πρέπει να έχεις μια σαφή εθνική στρατηγική. Και αυτή η σαφής εθνική στρατηγική πρέπει να απαντήσει πρωτίστως σ’ ένα κρίσιμο ερώτημα: Τι θέλουμε στη σχέση μας με την Τουρκία; Θέλουμε να πάμε οριστικά σε μια διαδικασία επίλυσης μέσω αμοιβαίων εξοπλισμών και μιας κούρσας η οποία δεν θα έχει πάτο, δεν θα έχει τελειωμό; Ή θέλουμε να έχουμε ισχυρότατο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεών μας, και το αξιόμαχο έχει να κάνει βεβαίως και με τους αναγκαίους εξοπλισμούς, αλλά και με το σθένος, τις αποφάσεις, την αποφασιστικότητα να υπερασπιστείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα που δεν τα είδαμε όταν το Oruc Reis έγινε ποστάλι στα Δωδεκάνησα. Δεν το είδαμε. Και δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Rafale.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Στον Έβρο για παράδειγμα ήμασταν εκεί.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Στον Έβρο η κυβέρνηση έκανε το αυτονόητο, αυτό που θα έκανε οποιαδήποτε κυβέρνηση ήταν, τα σύνορα υπερασπίζεται. Όταν όμως έχεις την παραβίαση των κυριαρχικών σου δικαιωμάτων επί ένα τρίμηνο και κάνεις ότι δεν βλέπεις και λες ότι το πήρε ο αέρας και το πήραν τα κύματα και ότι δεν κάνει μετρήσεις διότι κάνουν φασαρία τα παρακείμενα πλοία και γίνεσαι ρεζίλι διεθνώς, δίνεις μια εικόνα, δίνεις ένα μήνυμα.

Και επαναλαμβάνω, δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Rafale, δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Belhara, διότι όταν έκανε το ίδιο το Barbaros, δεν είχαμε ούτε Rafele ούτε Belhara, είχαμε όμως ψυχή. Και ήταν εκεί οι φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού και εμπόδισαν την παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Να τελειώσει λοιπόν αυτό το παραμύθι της καπηλείας των συναισθημάτων του ελληνικού λαού, των πατριωτικών αισθημάτων του ελληνικού λαού.

Γιατί η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτοί που παριστάνουν τους κόκορες σε στιγμές ευτυχίας και ειρήνης, στις δύσκολες στιγμές μετατρέπονται σε όρνιθες. Το έχει δείξει η ιστορία, δεν θα το πω εγώ. Άρα λοιπόν να τελειώνουμε μ’ αυτή την ιστορία. Η χώρα έχει μια πρόσφατη, τώρα να πιάσω την άλλη πλευρά και να ολοκληρώσω, η χώρα έχει και μια πρόσφατη ιστορία. Πώς χρεοκόπησε η χώρα; Ήταν κομμάτι της αιτίας χρεοκοπίας αυτή η αλόγιστη κούρσα των εξοπλισμών του προηγούμενου διαστήματος; Τα ξεχάσαμε αυτά;

Τα ξεχάσαμε τα κατορθώματα του Άκη Τσοχατζόπουλου; Και τότε στο όνομα της υπεράσπισης των εθνικών μας δικαιωμάτων έγιναν όλα αυτά. Και της ενίσχυσης απέναντι στην Τουρκία. Άρα λοιπόν εμείς λέμε ναι στην επαρκή άμυνα, ναι στην ορθολογική στήριξη των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι όμως σε μια αλόγιστη κούρσα εξοπλισμών που θα μας οδηγήσει σε μια ασύδοτη διεύρυνση του δημοσίου ελλείμματος με εξοπλισμούς που δεν αντέχει η χώρα. Δεν αντέχει.

Και βεβαίως, θα είμαστε εδώ να ελέγξουμε και να υπερασπιστούμε το τελευταίο ευρώ. Η υπόθεση της Καλαμάτας, κ. Σκουρή, είναι μια υπόθεση που γεννά πολύ μεγάλα ερωτηματικά. Γεννά πολύ μεγάλα ερωτηματικά, διότι διαχειριστήκαμε εμείς αυτή την ιστορία.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Εννοείτε ως προς το ύψος της σύμβασης.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρουμε το πραγματικό κόστος το οποίο απαιτείτο και απαιτείται για να έχουμε μια αξιόπιστη σχολή Αεροπόρων στα ελληνικά χέρια και με ελληνικά χέρια. Και την πρόταση την οποία κατατέθηκε σ’ εμάς την οποία απορρίψαμε διότι κόστιζε στο Ελληνικό Δημόσιο πάνω από 1 δισ. και σε αυτό που έχει φτάσει τώρα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Θα είμαστε να κρίνουμε εκεί και θα απαιτήσουμε να έρθουν αυτές οι συμβάσεις στη Βουλή των Ελλήνων. Και θα τις εξετάσουμε ενδελεχώς, διότι και το τελευταίο ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου, πρέπει να αποδίδει και να πιάνει τόπο, ιδίως όταν κατευθύνεται σε εξοπλισμούς, που είναι αναγκαίοι ορισμένοι βεβαίως για την ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων, κάποιοι άλλοι όμως, μπορεί να οδηγήσουν ξανά σ’ ένα φαύλο κύκλο σαν αυτόν που είδαμε τα προηγούμενα χρόνια που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και πολιτικούς σε απαξίωση.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Δεν αναφέρεστε, φαντάζομαι, στις φρεγάτες.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν καταλαβαίνω το ερώτημά σας.

Β. ΣΚΟΥΡΗΣ: Ποιοι είναι αυτοί οι εξοπλισμοί που είναι περιττοί;

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Μα με συγχωρείτε, την ανάγκη η χώρα να αποκτήσει σύγχρονες φρεγάτες την έχουμε υποστηρίξει κι εμείς. Εμείς υποστηρίζουμε κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα το οποίο έρχεται από την τεκμηριωμένη και διαπιστωμένη και διατυπωμένη ανάγκη των Ενόπλων Δυνάμεων, από τα ίδια τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Τις φρεγάτες λοιπόν τις πρότειναν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι φρεγάτες στην πορεία έκαναν φτερά και έγιναν Rafale. Και μας είπε ο κ. Μητσοτάκης ότι πάμε στα Rafale διότι δεν έχουμε λεφτά για φρεγάτες και μετά αποφάσισε να φέρει και τις φρεγάτες και άλλα τόσα Rafale. Και πάμε και στα F-35. Αντέχουμε; Κι επαναλαμβάνω, τα Rafale, για τα οποία τώρα τόσο πανηγυρίζουμε, δεν αμφισβητώ εγώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο, αλίμονο, δεν ήταν εισήγηση των επιτελείων. Οι φρεγάτες ήταν τότε εισήγηση. Σας τα θυμίζω αυτά, τα ξέρετε, τα έχετε ξεχάσει μάλλον.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Απλώς κάποιοι επισημαίνουν ότι είθισται η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν έχουμε τέτοια προγράμματα εξοπλιστικά, να υπερψηφίζει στις προηγούμενες κυβερνήσεις, στις προηγούμενες δεκαετίες.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Αφήστε τα «είθισται». Αυτά τα «είθισται», οδήγησαν σ’ ένα συναινετικό δικομματισμό που έβγαλε φίδια από το μπαούλο. Που έβγαλε καταδίκες πολιτικών για μίζες, που έβγαλε σκάνδαλα. Εμείς λοιπόν θα είμαστε εδώ και θα λέμε: το πατριωτικό μας καθήκον μας οδηγεί στο να κάνουμε αξιόπιστη, τεκμηριωμένη και ουσιαστική αντιπολίτευση. Όπου διαφωνούμε, θα καταθέτουμε τη διαφωνία μας.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Και να κλείσουμε μ’ αυτό το μήνυμα αφού σας ευχαριστήσουμε για ακόμη μια φορά, μια σημαντική για μας συνέντευξη, τη δίνετε σε αυτή τη συγκυρία, η πρώτη με τη νέα χρονιά, μετά και από την Όμικρον που περάσατε.

ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Επαναλαμβάνω, έχετε μια ιστορική εκπομπή και είμαι ευτυχής που σας φιλοξένησα στο γραφείο μου.

Γ. ΣΙΑΔΗΜΑΣ: Κι εμείς σας ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά.

πηγή:https://www.syriza.gr/article/id/120837/Al.-Tsipras:-To-na-fygei-ayth-h-kybernhsh-einai-zhthma-zwhs-epibiwshs-Dhmokratias.html

Συνέβη σαν Σήμερα το 1943 - Κωνσταντίνος Δαβάκης - Μία από τις θρυλικές μορφές του Ελληνοϊταλικού Πολέμου

 

Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, από τις θρυλικές μορφές του Ελληνοϊταλικού Πολέμου (1940-1941).

Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης γεννήθηκε το 1897 στα Κεχριάνικα Λακωνίας και ήταν γιος του δασκάλου Δαβάκη. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ανθυπολοχαγός Πεζικού το 1916. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συμπλήρωσε τη στρατιωτική του κατάρτιση στη γαλλική Σχολή Αρμάτων και την Ανώτερη Σχολή Πολέμου των Παρισίων.

Πήρε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και πολέμησε στις μάχες του Σκρα (17 Μαΐου 1918) και της Δοϊράνης (5 Σεπτεμβρίου 1918), όπου η υγεία του υπέστη βαρύτατη βλάβη από ασφυξιογόνα οβίδα. Προβιβάσθηκε σε λοχαγό επ’ ανδραγαθία το 1918. Με αίτησή του ζήτησε και πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα που επέδειξε στη μάχη των υψωμάτων του Αλμπανός.

Από το 1922 έως το 1937 υπηρέτησε σε μονάδες πεζικού και επιτελικές θέσεις, ενώ συνέγραψε εγχειρίδια στρατιωτικής ιστορίας και τακτικής τεθωρακισμένων. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους της ιδέας της μηχανοκίνησης του πεζικού και της χρησιμοποίησης των αρμάτων ως κύριου όπλου για τη διάσπαση και καταδίωξη του εχθρού. Αποστρατεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου του 1937, με το βαθμό του συνταγματάρχη, λόγω της επιβαρυμένης υγείας του.

Ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία τον Αύγουστο του 1940 και τοποθετήθηκε διοικητής του Αποσπάσματος Πίνδου, που αποτελείτο από το 51ο Σύνταγμα Πεζικού και διάφορες μικρομονάδες. Όταν εκδηλώθηκε η ιταλική επίθεση τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, αντιμετώπισε με τους 2.000 άνδρες του την επίλεκτη 3η Ιταλική Μεραρχία Αλπινιστών «Τζιούλια», που αριθμούσε πάνω από 10.000 στρατιώτες. Στις πρώτες κρίσιμες στιγμές του πολέμου αναγκάστηκε να συμπτύξει τις δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει τις υπέρτερες ποσοτικά και ποιοτικά δυνάμεις του εχθρού και κατόρθωσε να σταθεροποιήσει το μέτωπο, ενώ από την 1η Νοεμβρίου πέρασε στην αντεπίθεση, όταν έφθασαν οι ενισχύσεις από την 1η Μεραρχία Πεζικού. Την επομένη, κατά τη διάρκεια αναγνωριστικής επιχείρησης, ο Δαβάκης τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος και τέθηκε εκτός μάχης.

Τον Δεκέμβριο του 1942 συνελήφθη από τις ιταλικές αρχές κατοχής, ως ύποπτος συμμετοχής σε αντιστασιακή ομάδα μαζί με άλλους αξιωματικούς. Όλοι μαζί επιβιβάστηκαν στην Πάτρα στο ατμόπλοιο «Città di Genova» («Πόλη της Γένοβας»), με σκοπό να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Το πλοίο, όμως, τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο στις 21 Ιανουαρίου του 1943 και βυθίστηκε στα ανοιχτά των αλβανικών ακτών, με αποτέλεσμα να πνιγούν όλοι οι επιβαίνοντες. Το πτώμα του Δαβάκη αναγνωρίστηκε και τάφηκε στην Αυλώνα (Βλόρε) της Αλβανίας. Μεταπολεμικά τα οστά του μεταφέρθηκαν και τάφηκαν στην Αθήνα.

Σε πανηγυρική συνεδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών (Μάρτιος του 1948) τού απονεμήθηκε μεταθανάτια το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας. Το όνομά του φέρουν πλατείες (Καλλιθέα, Νίκαια) και δρόμοι σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/777?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-01-21

© SanSimera.gr