Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

Ποιους φαντάζονται ότι θα βρουν στο «οργανωμένο έγκλημα»;

 





Τι είναι άραγε αυτό που ονομάζουμε
οργανωμένο έγκλημα και γιατί έχει τόσο αποθρασυνθεί; Πυροβολούν μέρα μεσημέρι όποιον θέλουν. Πριν λίγες εβδομάδες δολοφόνησαν τον δημοσιογράφο Γιώργο Καραϊβάζ. Αύριο ποιόν άλλον; Το κράτος θα πρέπει να περάσει από τη θεωρία στην πράξη και να αντιμετωπίσει σκληρά και άμεσα την απειλή. Και ας μην ψάχνουν την ελληνική μαφία σε τίποτε υπονόμους. Μία έρευνα στη λεγόμενη καλή κοινωνία δε βλάπτει. Αν θέλουν αποτέλεσμα πρέπει να σπάσουν αυγά.

Όσοι φαντάζονται «πόλεμο» με το οργανωμένο έγκλημα, είναι έτοιμοι να αποδεχτούν την πιθανότητα να βρεθούν αντιμέτωποι με «ανεπιθύμητες καταστάσεις»; Δεν τους έχει περάσει άραγε από το μυαλό ότι η μαφία κινείται απροκάλυπτα επειδή για κάποιον λόγο νιώθει πανίσχυρη;

Να μη γελιόμαστε. Στη διάρκεια των δώδεκα ετών της κρίσης οι έμποροι ναρκωτικών και οι λαθρέμποροι απέκτησαν ισχύ και δύναμη, καταλαμβάνοντας τον ζωτικό χώρο που άφησαν πίσω τους οι εκπρόσωποι της μεγαλοαστικής τάξης. Όταν οι φυσικοί ηγέτες της επιχειρηματικής κοινότητας αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Λονδίνο και να έρχονται στην Ελλάδα μόνο για διακοπές, ήταν απολύτως φυσιολογικό να καλύψει κάποιος άλλος το κενό που θα άφηναν πίσω τους. Και ποιος θα το κάλυπτε; Ο Μπιλ Γκέιτς; Όχι, βέβαια! Σε αυτές τις περιπτώσεις ο υπόκοσμος βγαίνει δειλά - δειλά έξω από τα λαγούμια του και αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ελλείψει αντιπάλου η δύναμη του χρήματος τον βοηθάει να διευρύνει τις σχέσεις του και να «ακουμπήσει» σε παραδοσιακούς πυλώνες στήριξης της κοινωνίας μας.

Η υπόθεση «οργανωμένο έγκλημα» είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Υπάρχει και σχετικός φάκελος της ΕΥΠ που δόθηκε στον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Με ονόματα και διευθύνσεις ακόμη και αστυνομικών. Και είδαμε κάποιους από τους εμπλεκόμενους με εκείνον τον φάκελο να πέφτουν νεκροί.

Πόλεμος, λοιπόν, με το οργανωμένο έγκλημα. Αυτό σημαίνει πόλεμο του κράτους. Σημαίνει μία ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Το κράτος δεν είναι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Δεν είναι η κυβέρνηση. Το κράτος είναι κάτι ευρύτερο και πάνω από υπουργούς και κυβερνήσεις. Λέμε με άλλα λόγια ότι αν θέλουν να ξεκινήσουν μία τέτοια προσπάθεια θα πρέπει να προετοιμαστούν για μεγάλες αντιστάσεις. Ακριβώς επειδή δεν έχουν να κάνουν μόνο με πιστολέρο και μαχαιροβγάλτες. Έχει «αναβαθμιστεί» το… είδος…

Αν πάντως θέλει να ξεκινήσει από κάπου το αρμόδιο υπουργείο, ας βάλει ειδικά μηχανήματα για να αποτρέπει τις επικοινωνίες με κινητό από τις φυλακές. Θα είναι μία καλή αρχή. Κι ας διδαχτεί από την εμπειρία άλλων χωρών που ανέθεσαν αυτές τις υποθέσεις σε νέες ομάδες αδιάφθορων αστυνομικών. Με δηλώσεις και ευχολόγια δε θα ξεριζωθεί η ρίζα του κακού.

Θανάσης Μαυρίδης


πηγή:https://www.liberal.gr/apopsi/poious-fantazontai-oti-tha-broun-sto-organomeno-egklima-/381819

ΓΕΕΘΑ: Αναρτήθηκαν οι πίνακες καταλλήλων και ακατάλληλων υποψηφίων ΕΠ.ΟΠ.


 Στο πλαίσιο των εν εξελίξει διαγωνισμών πρόσληψης ΕΠ.ΟΠ στον Στρατό Ξηράς, στο Πολεμικό Ναυτικό, στην Πολεμική Αεροπορία και στο Κοινό Νομικό Σώμα, ανακοινώνεται ότι αναρτήθηκαν οι πίνακες καταλλήλων και ακατάλληλων υποψηφίων ΕΠ.ΟΠ.

Υπενθυμίζεται η υποχρέωση των υποψηφίων να ενημερωθούν με αποκλειστικά δική τους ευθύνη από τις σχετικές ηλεκτρονικές διευθύνσεις.

Για το Στρατό Ξηράς εδώ

Για το Πολεμικό Ναυτικό εδώ

Για την Πολεμική Αεροπορία εδώ

Για το Κοινό Νομικό Σώμα εδώ

Ιπτάμενοι και… τζέντλεμεν στη Σούδα - Τι θα φιλοξενεί το "αεροπλανοφόρο" Κρήτη

 



Γράφει ο Σταύρος Ιωαννίδης


Σάρκα και οστά παίρνει το σχέδιο για τη μόνιμη παρουσία ελικοπτέρων της Αεροπορίας Στρατού στην Κρήτη, που θα αυξήσει κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των αερομεταφερόμενων μονάδων του νησιού. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, το κλιμάκιο που θα μεταφερθεί μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα στο Ηράκλειο, συγκεκριμένα στις εγκαταστάσεις της πρώην 126 Σμηναρχίας Μάχης, θα αποτελείται από δύο επιθετικά ελικόπτερα AH-64 Apache, δύο μεταφοράς προσωπικού CH-47D Chinook, δύο από τα νεοαποκτηθέντα ελικόπτερα επιθετικής αναγνώρισης OH-58D Kiowa Warrior και από ένα γενικού ρόλου UH-1D Huey. 

Η απόφαση ελήφθη με γνώμονα την ενεργοποίηση και τρίτου Αερομεταφερόμενου Τάγματος Πεζικού, καθώς αυτό επιτάσσουν οι αυξημένες επιχειρησιακές ανάγκες του Νοτιοανατολικού Αιγαίου.

 Οι ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις και οι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της Άγκυρας, ως απόρροια του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, επιβάλλουν την ενίσχυση και την ταχύτατη ανάπτυξη των δυνάμεων που έχουν ως τομέα ευθύνης τους την περιοχή από το Καστελόριζο μέχρι τα νότια της Κρήτης. 

Με το τρίτο Αερομεταφερόμενο Τάγμα στο νησί, μετά το 545 ΑΜ/ΤΠ με έδρα το Ηράκλειο και το 547 ΑΜ/ΤΠ με έδρα το Ρέθυμνο, η Κρήτη θα αποκτήσει τον δεύτερο πλήρη Αερομεταφερόμενο σχηματισμό του Στρατού Ξηράς. 

Ο πρώτος είναι η 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία που εφορμά από το Κιλκίς και καλύπτει το Βόρειο Αιγαίο και την ενδοχώρα, ενώ η 5η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία θα έχει ως περιοχή ευθύνης της τον νότιο τομέα της χώρας. Αν και αυτονόητη, από τη στιγμή που υπάρχουν αερομεταφερόμενες μονάδες, η δημιουργία βάσης της Αεροπορίας Στρατού στην Κρήτη υλοποιείται με αρκετά χρόνια καθυστέρησης.

 Η μόνιμη παρουσία ελικοπτέρων θα αναβαθμίσει την εκπαίδευση των αλεξιπτωτιστών με συχνότερες ρίψεις, αεραποβατικές ενέργειες και ασκήσεις με τη συμμετοχή μέσων και των τριών κλάδων. 

Η απόφαση, βέβαια, συνδέεται άμεσα και με τη σύσταση της νέας Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικού Πολέμου και του μετασχηματισμού των Ειδικών Δυνάμεων της χώρας, βάσει διεθνών προτύπων, που ανέλαβε προσωπικά ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος. 

Η Κρήτη κατέχει πλέον κεντρικό ρόλο στην εκπαίδευση της ελίτ των Ειδικών Επιχειρήσεων της Ελλάδας αλλά και των συμμάχων της. Τους τελευταίους μήνες τμήματα των Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Κύπρου και άλλων χωρών που ανήκουν στο τόξο των συμμαχιών που χτίζει η Αθήνα επισκέπτονται τη Σούδα και εκπαιδεύονται σε κοινά γυμνάσια με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, επενδύοντας στη συνεργασία και τη διαλειτουργικότητα. 

Η Κρήτη είναι ο πυρήνας αυτών των συνεργειών και η ενίσχυσή της αποτελεί προτεραιότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. 

Στον ίδιο άξονα κινείται και η αναβάθμιση της αμερικανικής παρουσίας στο νησί μέσω της νέας Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), που θα υπογράψουν σύντομα Αθήνα και Ουάσιγκτον, ενώ στο άμεσο μέλλον αναμένεται να ξεκινήσουν και οι εργασίες για τη δημιουργία ενός δεύτερου ναυστάθμου για το Πολεμικό Ναυτικό. 

Πρόθεση του ελληνικού επιτελείου είναι το «αεροπλανοφόρο» Κρήτη να φιλοξενεί τις νέες φρεγάτες που θα αποκτήσει η χώρα μετά το 2025, ώστε να βρίσκονται κοντά στις περιοχές ενδιαφέροντος της Ανατολικής Μεσογείου. 

Η Σούδα, πάντως, βρίσκεται ήδη στο προσκήνιο με συχνές επισκέψεις αμερικανικών και γαλλικών πολεμικών πλοίων και αεροπλανοφόρων, αφού είναι η μόνη ναυτική βάση στην περιοχή που μπορεί να φιλοξενήσει πλοία τέτοιου μεγέθους. Μόνιμη σχεδόν είναι και η παρουσία μαχητικών αεροσκαφών από τους συμμάχους της Αθήνας. 

Μόνο τους τελευταίους έξι μήνες έχουν μετασταθμεύσει αεροσκάφη από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. 




πηγή: https://www.political.gr/wp-content/uploads/2021/06/POLITICAL-%ce%a4%ce%95%ce%a5%ce%a7%ce%9f%ce%a3-136.pdf

Οργανωμένο έγκλημα - Oλα ξεκινούν από το μαύρο χρήμα - Τα τεράστια πεδία του ανεξέλεγκτου χρήματος


  Υπάρχουν τεράστια πεδία ανεξέλεγκτου χρήματος που εύκολα βάζουν σε πειρασμό τους πονηρούς. Το πρόβλημα δεν λύνεται αν βγάλεις τους αστυνομικούς από τα Εξάρχεια και τους βάλεις να περιπολούν για να μη σκοτωθούν οι μαφιόζοι μεταξύ τους. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται αν ελεγχθεί αποτελεσματικά η διακίνηση του μαύρου χρήματος 


Μετά τη δολοφονία της ημέρας, του πυγμάχου στη Βάρη, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μία ανάρτηση στην οποία επισημαίνει ότι η κυβέρνηση, αντί να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα, ασχολείται με τα Πανεπιστήμια. Το πρόβλημα με αυτόν τον ισχυρισμό είναι ότι θέτει μία περιττή διάζευξη. Διότι η κυβέρνηση οφείλει και να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και τα προβλήματα ανομίας στα Πανεπιστήμια. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι λαμβάνοντας μέτρα στα Πανεπιστήμια, αφήνει ασύδοτο το έγκλημα, ούτε, αντίστροφα, αν ασχοληθεί με τις συμμορίες θα πρέπει να αφήσει τα Πανεπιστήμια στην τύχη τους. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα που δεν συνδέονται μεταξύ τους. 

Το βασικό ερώτημα που έπρεπε να θέσει ο Αλέξης Τσίπρας είναι αν η έκρηξη της βίαιης εγκληματικότητας οφείλεται σε έλλειμμα πολιτικής βούλησης ή στην καχεξία του συστήματος ελέγχου και απονομής δικαιοσύνης. Και εδώ φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα. Διότι, πράγματι, από τη μία η κυβέρνηση εμφανίζεται συνεπής έναντι των ψηφοφόρων της, ελέγχοντας τα Εξάρχεια του υψηλού συμβολισμού, αλλά, από την άλλη, οι ληστείες και οι δολοφονίες τείνουν να αποκτήσουν κανονικότητα τροχαίων δυστυχημάτων. 

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πήγε στον Άρειο Πάγο ένα φάκελο με ονόματα μαφιόζων που κυκλοφορούν ελεύθεροι για διάφορους λόγους. Κάποιοι είναι έξω με περιοριστικούς όρους, άλλοι έχουν καταδικαστεί για ελαφρά αδικήματα και πολλοί βγήκαν κάνοντας χρήση ευεργετικών διατάξεων. Η κίνηση του υπουργού επενδύεται, ασφαλώς, από επικοινωνιακή σκοπιμότητα: «Εμείς τους πιάνουμε και εσείς τους αφήνετε». Υποθέτω ότι για πολλούς η Δικαιοσύνη θα απαντούσε ότι τους παραλαμβάνει δεμένους με χειροπέδες, αλλά όχι και με επαρκή στοιχεία, ενώ για κάποιους θα έδειχνε προς την πολιτική ηγεσία και τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Αν σήμερα πάρεις ένα Καλάσνικοφ και ξεκινήσεις για να διαπράξεις μία δολοφονία, έτσι και σε σταματήσουν στον δρόμο, θα σε πάρουν μέσα για πλημμέλημα. 

Όμως δεν είναι μόνο η ενδεχόμενη επιχειρησιακή ανεπάρκεια της Αστυνομίας ή τα παράθυρα διαφυγής από το ποινικό οικοδόμημα. Είναι το μεγάλο εύρος που παίρνει η εγκληματικότητα μέσα σε ένα διάτρητο σύστημα. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλοί τομείς που προσελκύουν το οργανωμένο έγκλημα. Δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά και η πορνεία, δύο τομείς που παραδοσιακά λειτουργούν ως θερμοκήπια εγκλήματος. Είναι η νύχτα με το μαύρο χρήμα. Ο τουρισμός, που επίσης επιτρέπει αρπαχτές και διακινεί λεφτά που δεν βλέπει η Εφορία, η τοκογλυφία, που τροφοδοτείται από μαύρο χρήμα, το λαθρεμπόριο. 

Για να το πούμε αλλιώς, υπάρχουν τεράστια πεδία ανεξέλεγκτου χρήματος που εύκολα βάζουν σε πειρασμό τους πονηρούς. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν λύνεται αν βγάλεις τους αστυνομικούς από τα Εξάρχεια και τους βάλεις να περιπολούν για να μη σκοτωθούν οι μαφιόζοι μεταξύ τους. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται αν ελεγχθεί αποτελεσματικά η διακίνηση του μαύρου χρήματος. Πρώτα τους καις το χωράφι που σπέρνουν. Μετά τους δένεις. Και ύστερα τους κλείνεις μέσα. 


Πηγή: Protagon.gr

Η "άλλη" Ελλάδα του Γουέμπλεϊ - Τότε που Ολυμπιακοί και ΑΕΚτζήδες πανηγύριζαν στο πλευρό του Παναθηναϊκoύ - Ο Γουλανδρής παρόν με πράσινο κασκόλ!


 


Στις 2 Ιουνίου -σαν σήμερα- του 1971 ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωνε το πιο ένδοξο ποδοσφαιρικό ταξίδι ελληνικού συλλόγου στα Κύπελλα Ευρώπης. Η επέτειος των 50 ετών από το «Έπος του Γουέμπλεϊ» είναι ευκαιρία να θυμηθούμε μια εποχή πολύ διαφορετική και για την ελληνική κοινωνία. Τότε που Ολυμπιακοί και ΑΕΚτζήδες πανηγύριζαν στο πλευρό του 

Είναι η κορυφαία (και, μάλλον, ανεπανάληπτη) επιτυχία ελληνικού συλλόγου στο ποδόσφαιρο. Ενα Euro 2004, 33 χρόνια πριν από το Euro 2004. Εξίσου απρόσμενη, απίστευτη και υπέροχη. Μισόν αιώνα μετά, το «Επος του Γουέμπλεϊ» εξακολουθεί να συγκινεί όσους το έζησαν, και να μοιάζει με μύθο – αποκύημα κάποιας αχαλίνωτης φαντασίας για τους μεταγενέστερους. «Η Ελλάδα πέτυχε τον μεγαλύτερο θρίαμβο στην αθλητική της ιστορία, ο οποίος μπορεί να συγκριθεί μόνο με το παγκόσμιο ρεκόρ του Χρήστου Παπανικολάου (στο επί κοντώ)», έγραφε η Equipe το πρωί της 29ης Απριλίου 1971, την επομένη της πρόκρισης του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών – του σημερινού Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν, σχεδόν, αδιανόητο: στις 2 Ιουνίου -σαν σήμερα- εκείνης της χρονιάς, μια άγνωστη στην Ευρώπη ομάδα με το δύσκολο όνομα «Panathinaikos» (που πολλοί ξένοι σπορτκάστερς ανέφεραν ως «Athens» για ευκολία) θα αντιμετώπιζε στο παλιό «Γουέμπλεϊ» το ποδοσφαιρικό μοντέλο της εποχής (Αγιαξ), με έπαθλο τη «Μεγάλη Κούπα». 

Ημιεπαγγελματίες παίκτες (κάποιοι έκαναν και δεύτερη δουλειά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην) θα όρθωναν το ανάστημά τους απέναντι στον Κρόιφ, τον Νέεσκενς, τον Κάιζερ, τον Κρολ, τον Χάαν, τον φαν Ντάικ, τον Μιούρεν… 

Στο κατάμεστο λονδρέζικο στάδιο ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε αποκλειστικά με έλληνες ποδοσφαιριστές. Τάκης Οικονομόπουλος, Γιάννης Τομαράς, Γιώργος Βλάχος, Κώστας Ελευθεράκης, Αριστείδης Καμάρας, Φραγκίσκος Σούρπης, Χάρης Γραμμός, Τότης Φυλακούρης, Αντώνης Αντωνιάδης, Μίμης Δομάζος, Ανθιμος Καψής. Μάλιστα, ήταν βέροι Αθηναίοι, εκτός από τρεις: τον Ξανθιώτη Αντώνη Αντωνιάδη, τον Μυτιληνιό Χάρη Γραμμό, και τον Κερκυραίο Γιώργο Βλάχο. Αναπληρωματικοί ήταν ο Βασίλης Κωνσταντίνου, ο Βίκτωρ Μητρόπουλος, ο Κώστας Αθανασόπουλος, ο Μήτσος Δημητρίου και ο Δημήτρης Καλλιγέρης. 

Ο Αγιαξ του Ρίνους Μίχελς, πρωταθλητής Ευρώπης και τις δύο επόμενες χρονιές (1972, 1973), ήταν αδύνατο να χάσει. Αλλά, όπως συχνά τονίζει ο «στρατηγός» Μίμης Δομάζος, «όταν μπαίναμε στο «Γουέμπλεϊ», σκεφτόμασταν ότι, εκεί που είχαμε φτάσει, ήταν σαν να είχαμε, ήδη, κατακτήσει το Κύπελλο. Γιατί μία ελληνική ομάδα που δεν την ήξερε κανείς, βρέθηκε να παίζει σε έναν τέτοιο τελικό. Εκείνη την εποχή δεν γνώριζαν τίποτα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και σήμερα, αν πας στο γήπεδο αυτό, θα δεις τη σημαία του Παναθηναϊκού. Μας έλειψε και η τύχη σε εκείνον τον αγώνα. Ο Αντωνιάδης έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες στο 1-0, ενώ στο δεύτερο γκολ των Ολλανδών η μπάλα χτύπησε στο πόδι του Καψή και ξεγέλασε τον Οικονομόπουλο». 

Για να αντιληφθούμε τον άθλο του Παναθηναϊκού στις πραγματικές του διαστάσεις, θα πρέπει να έχουμε μια εικόνα της δυναμικής του ελληνικού ποδοσφαίρου εκείνα τα χρόνια. Οταν, λοιπόν, το «Τριφύλλι» κληρώθηκε να αντιμετωπίσει την πρωταθλήτρια Αγγλίας, Εβερτον, στον προημιτελικό, οι ομάδες μας που είχαν παίξει στα Κύπελλα Ευρώπης μετρούσαν μόλις πέντε νίκες (και 36 ήττες) σε 43 εκτός έδρας αγώνες τους. Μεταξύ άλλων, η ΑΕΚ είχε χάσει από τη Μονακό με 7-2, ο Ολυμπιακός από την πολωνική Γκόρνικ με 5-0, ο Ηρακλής από τη Βοϊβοντίνα με 9-1, και ο Αρης από την ουγγρική Ουΐπεστ με το ίδιο σκορ. Οσο για την Εθνική μας (του Δομάζου, του Παπαϊωάννου, του Σιδέρη, του Κούδα, του Σαράφη, του Δέδε…), είχε αποκλειστεί από τη Ρουμανία, στον δρόμο για το Μουντιάλ του 1970. 

Στις 9 Μαρτίου 1971 ο Παναθηναϊκός φαινόταν να μην έχει την παραμικρή τύχη, πηγαίνοντας στο «Γκούντισον Παρκ» για να αντιμετωπίσει την Εβερτον (που μέχρι τότε είχε τον ίδιο αριθμό τίτλων με τη Λίβερπουλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Αρσεναλ) στον προημιτελικό. Ηταν η πρώτη φορά σε εκείνη τη μεγαλειώδη πορεία προς το «Γουέμπλεϊ», που το αγαπημένο σλόγκαν του Φέρεντς Πούσκας -«11 αυτοί, 11 κι εμείς»- επιβεβαιώθηκε στην πράξη. Εγκαινιάζοντας μια νέα στολή (λευκές φανέλες, πράσινα σορτσάκια, πράσινες κάλτσες), η ελληνική ομάδα απέσπασε ισοπαλία (1-1) με γκολ του Αντωνιάδη. Που φορούσε το «9», πέτυχε το ένατο τέρμα του στα Κύπελλα Ευρώπης, εννέα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα, στις 9 Μαρτίου, ακριβώς στις 9 το βράδυ! «Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τη μεγαλύτερη έκπληξη στα χρονικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών», μετέδωσε το BBC, ενώ το France Football έγραψε: «Ολη η Ευρώπη, πλέον, έμαθε τους Ελληνες και το ποδόσφαιρό τους». 

Στις 24 Μαρτίου η Εβερτον ήρθε για τη ρεβάνς… με τη μύτη ψηλά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του άγγλου προπονητή, Χάρι Κάτερικ: «Η ομάδα μου θα νικήσει εύκολα. Το ισόπαλο αποτέλεσμα του Λίβερπουλ, απλώς, με αναγκάζει να χρησιμοποιήσω και στην Αθήνα την πρώτη μας ομάδα, ενώ είχα σκοπό να παρατάξω τους αναπληρωματικούς». Οι οπαδοί της «Θύρας 13» είχαν άλλη γνώμη: «Εβερτον, γιου γουίλ ντάι», έγραφε σε θλιβερά Αγγλικά το πανό που είχαν κρεμάσει. Το τελικό 0-0 έστειλε το «Τριφύλλι» στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, και την Εβερτον, που ήταν φαβορί για την Κούπα του 1971, σπίτι της. Οι Αγγλοι έπεσαν σε ακόμη μεγαλύτερη… κατάθλιψη, όταν η Daily Mail δημοσίευσε μια φωτογραφία που είχε τραβηχτεί την προηγούμενη του αγώνα. Εδειχνε τις φανέλες, τα σορτσάκια και τις κάλτσες που ο ιστορικός φροντιστής του συλλόγου, Μήτσος Μπακούρος, είχε κρεμάσει στον αγωνιστικό χώρο της Λεωφόρου για να στεγνώσουν. 

Τέτοιες εποχές ζούσε, εκείνα τα χρόνια, το ελληνικό ποδόσφαιρο. Φτωχικές, δύσκολες, αλλά αγνές. Τόσο ρομαντικές, ώστε ο τότε γενικός αρχηγός και μετέπειτα πρόεδρος του Ολυμπιακού, Νίκος Γουλανδρής, πήγε και βρήκε τους παίκτες του Παναθηναϊκού στην πίστα (μπουζούκια) όπου γιόρταζαν την πρόκριση, και τους πρόσφερε ένα σεβαστό ποσό, ως μπόνους για την επιτυχία τους, λέγοντάς τους: «Ημουν κι εγώ στο ματς. Δείξατε στους Εγγλέζους, τι θα πει ελληνικό ποδόσφαιρο». Οι ποδοσφαιριστές τον ευχαρίστησαν, όμως δεν δέχτηκαν τις επιταγές του. «Παρότι ήμασταν φτωχόπαιδα, δεν θέλαμε να μας κατηγορήσει κανείς για χρηματισμό, σε περίπτωση που «στράβωνε» κάποιο ματς με τον Ολυμπιακό», έχει εξηγήσει ο Δομάζος. Ετσι, αρκέστηκαν στο επίσημο πριμ των 90.000 δραχμών. 

Ο Γουλανδρής, πάντως, ήταν παρών και στο «Γουέμπλεϊ», φορώντας πράσινο κασκόλ! 

Σε μια Ελλάδα εντελώς διαφορετική από τη σημερινή, όλοι οι έλληνες φίλαθλοι ήταν στο πλευρό του Παναθηναϊκού, σε κάθε του βήμα σ’ αυτήν την πορεία. Οπαδοί του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ ξεχύνονταν στους δρόμους έπειτα από κάθε του θρίαμβο, κρατώντας πλακάτ με συνθήματα, ενώ και οι παίκτες των μεγάλων του αντιπάλων πήγαιναν στο γήπεδο της Λεωφόρου για να συγχαρούν τους συναδέλφους τους. «

Ενας στον Κάρασι επάνω, Κάρασι το σούουουτ… θαυμάσια η επέμβασις του Κωνσταντίνου». Οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν μπορούσαν, βεβαίως, να ακούσουν τις παροτρύνσεις του Γιάννη Διακογιάννη στην τηλεοπτική μετάδοση της ρεβάνς με τον Ερυθρό Αστέρα, όμως έκαναν ακριβώς ό,τι έπρεπε για να ανατρέψουν τη βαριά ήττα τους (4-1) στο Βελιγράδι. Στις 28 Απριλίου 1971 νίκησαν τους σούπερ ταλαντούχους Γιουγκοσλάβους 3-0, με δύο γκολ του Αντωνιάδη και ένα του Καμάρα, κι άφησαν έκπληκτη όλη την Ευρώπη για άλλη μια φορά. «Είχαμε δώσει όρκο πρόκρισης στο δωμάτιο του Δομάζου – μας είχαν πεισμώσει κάτι φέιγ-βολάν που έγραφαν: Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών: Ερυθρός Αστέρας – Αγιαξ», θυμάται ο Ελευθεράκης. 

Στο ιντερνετικό κανάλι της UEFA θα βρείτε ένα βίντεο-αφιέρωμα στο «Επος του Γουέμπλεϊ», με τον Δομάζο να αφηγείται τις αλησμόνητες στιγμές που έζησε με τους συμπαίκτες του. Και δεν πρέπει να χάσετε το σχετικό, εξαιρετικό ντοκιμαντέρ που ετοίμασε η ΠΑΕ ΠΑΟ, με στιγμιότυπα από τους αγώνες, ανέκδοτες ιστορίες, διηγήσεις των πρωταγωνιστών και δημοσιεύματα της εποχής, το οποίο θα μεταδοθεί απόψε (Τετάρτη) στις 20:00 από την ΕΡΤ3 (θα υπάρχει και στην πλατφόρμα του ΕΡΤFLIX). Ακόμη κι όσοι δεν είναι φίλαθλοι, θα θυμηθούν, ή θα γνωρίσουν, μια ελληνική κοινωνία που σήμερα μοιάζει τόσο μακρινή, όσο και ο άθλος του Παναθηναϊκού.


 Πηγή: Protagon.gr

ΗΠΕΙΡΟΣ Η αιματηρή δεκαετία 1940 - 1949


 



Βήμα – βήμα ως την επίθεση:

Το καλοκαίρι του 1940, η Ευρώπη ζούσε την γερμανική λαίλαπα του κεραυνοβόλου πολέμου και η Ελλάδα υπέμενε τις ιταλικές προκλήσεις. Λιγόστεψαν μετά τον τορπιλισμό της «Έλλης» στην Τήνο. Ο Χίτλερ δυσφορούσε. Και δυσφορούσε, επειδή ήθελε να ρίξει όλο το βάρος στη μάχη της Αγγλίας, ενώ για τα Βαλκάνια σχεδίαζε συνολική ρύθμιση. Ο Μουσολίνι δεν μπορούσε να παραβλέψει τον βόρειο εταίρο, πολύ περισσότερο που, για τις 27 Σεπτεμβρίου του 1940, προγραμματιζόταν (και πραγματοποιήθηκε) η υπογραφή του τριμερούς συμφώνου ανάμεσα στη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία. Στον στρατηγό Βισκόντι Πράσκα, όμως, είχαν δοθεί εντολές να επεξεργαστεί ένα σχέδιο εισβολής στην Ελλάδα. Και είχαν μεταφερθεί στην Αλβανία 30.000 άνδρες.

Στις 4 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι συναντήθηκαν στα (από το 1938) γερμανοϊταλικά σύνορα, στη διάβαση Μπρένερ των Άλπεων. Συζήτησαν αναλυτικά για το τι πρέπει να γίνει με την Ελλάδα. Ο Χίτλερ προτιμούσε διπλωματική πίεση και κατάληψη της Κρήτης. Επέμενε σε μια συνολική ρύθμιση που θα περιλάμβανε και τη Γιουγκοσλαβία. Και λησμόνησε να πει στον Μουσολίνι τα σχέδιά του για τη Ρουμανία. Ο ντούτσε τα έμαθε από το ραδιόφωνο στις 7 Οκτωβρίου: Η Ρουμανία κυριεύτηκε «για να προστατευτούν τα πετρέλαιά της από τους Άγγλους». Εξοργίστηκε.

Ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα ειδοποιήθηκε να βρίσκεται στη Ρώμη στις 14 Οκτωβρίου. Εκεί, έμαθε πως θα μετείχε σε σύσκεψη στο ιδιαίτερο γραφείο του Μουσολίνι την επομένη, 15 του μήνα. Βρήκε να τον περιμένουν ο ντούτσε, ο υπουργός Εξωτερικών κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο, ο στρατάρχης Πέτρος Μπαντόλιο κι όλοι οι στρατηγοί του επιτελείου. Ανέπτυξε το σχέδιό του «Εμεργκέντσα Γκ.»:

Εκατό χιλιάδες άνδρες θα ρίχνονταν στα ελληνοαλβανικά σύνορα ταυτόχρονα με μιαν επίθεση των Βουλγάρων στη Μακεδονία, ενώ η μεραρχία Μπάρι θα έκανε απόβαση στην Κέρκυρα και θα κυρίευε διαδοχικά Κεφαλληνία και Ζάκυνθο. Το σχέδιο εγκρίθηκε, ο Τσιάνο ανέλαβε να στήσει την αφορμή κι ο Μουσολίνι έστειλε γράμμα στον βασιλιά Βόρι της Βουλγαρίας. Ημέρα Χ ορίστηκε η 26 Οκτωβρίου. Λίγες μέρες αργότερα, αναβλήθηκε για τις 28, επειδή καθυστερούσε η προώθηση των ανδρών στα σύνορα.

Η πρώτη απογοήτευση για τον Μουσολίνι ήρθε από τον βασιλιά της Βουλγαρίας: Πολύ θα ήθελε λίγη Μακεδονία αλλά φοβόταν πιθανή επέμβαση της Τουρκίας. Ο Μουσολίνι αποφάσισε να προχωρήσει χωρίς αυτόν. Στις 22 Οκτωβρίου, ο Τσιάνο άρχισε να συντάσσει το τελεσίγραφο. Στις 23, ο Έλληνας πρεσβευτής στη Ρώμη ειδοποίησε την Αθήνα πως οι Ιταλοί σκόπευαν να επιτεθούν ανάμεσα στις 25 και στις 28 του μήνα. Στις 24, ένα στημένο επεισόδιο έγινε στους Αγίους Σαράντα: Η αφορμή, που ο Τσιάνο είχε υποσχεθεί.

Στις 25 Οκτωβρίου, έφτασε στην Αθήνα ο Αντόνιο Πουτσίνι για την πρεμιέρα στο Εθνικό θέατρο της «Μαντάμ Μπατερφλάι» του διάσημου πατέρα του, Τζιάκομο. Στις 26, ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα έδινε δεξίωση στην πρεσβεία «με σκοπό τη σύσφιγξη των ελληνοϊταλικών σχέσεων και την καλλιτεχνική συνεργασία», ενώ την ίδια ώρα άνθρωποί του αποκρυπτογραφούσαν το ιταλικό τελεσίγραφο. Στις 27, η μεραρχία Μπάρι επιβιβάστηκε στα οπλιταγωγά, που δεν απέπλευσαν, επειδή υπήρχε θαλασσοταραχή. Η απόβαση στην Κέρκυρα αναβλήθηκε για την 1η Νοεμβρίου, οπότε ματαιώθηκε οριστικά.

Στις 3 τα ξημερώματα, 28 Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρεσβευτής επέδωσε το τελεσίγραφο. Λίγο αργότερα, οι ιταλικές δυνάμεις ξεκίνησαν την εισβολή. Οι πρώτες κανονιές πήγαν στον βρόντο: Έβρεχε κατακλυσμιαία στα σύνορα κι οι σκοποί τις νόμισαν για βροντές κι αστραπές.

 

Ιταλική εισβολή στην Ήπειρο:

Ο Μουσολίνι είχε κάθε λόγο να είναι σίγουρος για τη νίκη, όταν εκδηλώθηκε η ιταλική επίθεση στην Ήπειρο. Οι δυνάμεις του είχαν κυριεύσει τη βρετανική Σομαλία, απειλούσαν το βρετανικό Σουδάν, προέλαυναν στη Λιβύη και στρίμωχναν τους Βρετανούς στη Μάρσα Ματρούχ. Στην Αλβανία, 100.000 άνδρες, 135 πυροβολαρχίες, 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, άγνωστος αριθμός Αλβανών ατάκτων και 400 αεροπλάνα είχαν απέναντί τους όχι τους πάνοπλους Άγγλους αλλά 35.000 Έλληνες με την επιστράτευση σε εξέλιξη όταν άρχισε η εισβολή και με 40 πυροβολαρχίες. Τα συνολικά 140 ελληνικά αεροπλάνα έπρεπε να καλύπτουν ολόκληρη τη χώρα. Κι απέναντι στον ιταλικό στόλο, η Ελλάδα παρέτασσε 16 σκάφη, από τα οποία το ένα ήταν ο βραδυκίνητος παλιωμένος «Αβέρωφ». Κι από τα οκτώ αντιτορπιλικά, τα μισά είχαν φάει τα ψωμιά τους, ενώ και τα έξι υποβρύχια έπρεπε να βρίσκονται στα μουσεία.

Την πρώτη μέρα, οι Ιταλοί προχώρησαν καθώς οι άνδρες των φυλακίων της προκάλυψης αποσύρονταν στη γραμμή άμυνας που είχε καθορίσει η μεραρχία. Ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα σκόπευε να δράσει κεραυνοβόλα περνώντας από το Καλπάκι, βόρεια από τα Γιάννενα. Μόνο που το Καλπάκι είχε διαλέξει και η ελληνική μεραρχία ως την πιο κατάλληλη θέση για να αποκρούσει τον εχθρό. Τη νύχτα 29 προς 30 Οκτωβρίου, όλα τα ελληνικά τμήματα είχαν μπει στην ορισμένη από πριν γραμμή άμυνας. Όταν ξημέρωσε, οι Ιταλοί σκάλωσαν. Καμουφλαρισμένες πυροβολαρχίες χτυπούσαν «όχι ιδιαίτερα πυκνά αλλά με μεγάλη ευστοχία», όπως σημείωσε ο Πράσκα. Η κύρια προσπάθεια των Ιταλών έγινε στις 31 Οκτωβρίου. Σκάλωσαν γι’ άλλη μια φορά. Σε πλάτος 260 χλμ., το μέτωπο άντεξε.

Και ξαφνικά, στην αλβανική παραλία όπου οι Ιταλοί αποβιβάζονταν ήσυχοι, παρουσιάστηκαν δυο αντιτορπιλικά. Το «Σπέτσαι» και το «Ψαρά». Ύψωσαν την ελληνική σημαία κι άρχισαν να βομβαρδίζουν. Ο βομβαρδισμός κράτησε μιάμιση ώρα. Μετά, πάντα σημαιοστολισμένα, τα ελληνικά πλοία αποχώρησαν ανενόχλητα. Την επομένη, ο Μουσολίνι αποφάσιζε ν’ αναβάλει την απόβαση στην Κέρκυρα. Η μεραρχία Μπάρι διατάχτηκε να πάει στην Πίνδο. Η γενική επίθεση των Ιταλών προσδιορίστηκε για τις 2 του μήνα. Αποκρούστηκε, όπως θ’ αποκρουόταν και η νέα γενική επίθεση, στις 4 Νοεμβρίου. Στις 8, ο Μουσολίνι αντικατέστησε τον Πράσκα.

 

Η ελληνική αντεπίθεση:

Στις αρχές Νοεμβρίου του 1940, οι Ιταλοί βρίσκονταν μέσα στο ελληνικό έδαφος στην Ήπειρο αλλά μπροστά από τη γραμμή της ελληνικής άμυνας. Η γενική τους επίθεση (4 Νοεμβρίου) απέφερε τη διάσπαση του ελληνικού μετώπου στην παραλία. Δεν προχώρησαν όμως, καθώς η γραμμή Καλπάκι - Γραμπάλα αντιστεκόταν σθεναρά. Νέα γενική επίθεση στις 7 του μήνα έβαλε κύριο στόχο το Καλπάκι και τη Γραμπάλα. Αν τα έπαιρναν, θα μπορούσαν να προχωρήσουν.

Το Καλπάκι άντεξε με ηρωική άμυνα. Το ύψωμα της Γραμπάλας έπεσε. Δεν πρόλαβαν να χαρούν οι Ιταλοί. Μεσάνυχτα ξέσπασε η ελληνική αντεπίθεση με την ξιφολόγχη. Όταν έφεξε 8 του μήνα, η Γραμπάλα ήταν πάλι στα χέρια των Ελλήνων. Ένα πρωινό τηλεγράφημα, την ίδια μέρα, πληροφορούσε τον στρατηγό Πράσκα πως είχε αντικατασταθεί. Δέκα μόλις μέρες μετά την ιταλική εισβολή, ο αμυντικός πόλεμος είχε τελειώσει για τους Έλληνες. Στις 12 Νοεμβρίου, το μέτωπο στην Ήπειρο ανέλαβε το Α’ Σώμα στρατού. Από τις 14, άρχισε αναγνωριστικές επιχειρήσεις. Τα σημάδια ήταν ευνοϊκά. Οι Ιταλοί έχαναν τις θέσεις τους, τη μια μετά την άλλη.

Στις 18 Νοεμβρίου του 1940, η διαταγή του διοικητή της 8ης ελληνικής μεραρχίας υποστράτηγου Κατσιμήτρου έλεγε:

«Ήλθαν η ευλογημένη υπό του θεού ημέρα κατά την οποίαν θα εκδιώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους (...). Η μεραρχία αναλαμβάνει από σήμερον γενικήν αντεπίθεσιν εφ' ολοκλήρου του μετώπου».

Η κραυγή «Αέρα» συγκλόνισε τα ηπειρωτικά βουνά. Οι ιταλικές θέσεις ανατράπηκαν. Καθώς ξημέρωνε 19 Νοεμβρίου, οι Ιταλοί βρίσκονταν στις θέσεις που κατείχαν πριν από τις 28 Οκτωβρίου. Και πια έπρεπε να τις υπερασπιστούν. Στους Έλληνες χαμογελούσε κιόλας η Κορυτσά.

Νέα ελληνική επίθεση ξέσπασε στις 2 το μεσημέρι, 21 Νοεμβρίου του 1940. Αυτή τη φορά, ο στρατός προέλαυνε μέσα στη Βόρεια Ήπειρο, στις βουνοκορφές πλάι στα σύνορα Αλβανίας - Γιουγκοσλαβίας. Το πρώτο ύψωμα πάρθηκε με την ξιφολόγχη. Το ίδιο και το δεύτερο. Οι Ιταλοί το ξαναπήραν και το ξανάχασαν. Το πρώτο χιόνι εμπόδιζε τη δράση. Όμως, ως τη νύχτα, ολόκληρος ο ορεινός όγκος είχε πέσει στα ελληνικά χέρια. Το σκοτάδι δεν εμπόδισε τους Έλληνες να συνεχίσουν την προέλαση. Ξημέρωμα 22 Νοεμβρίου, βρέθηκαν να έχουν μπροστά τους τον κατήφορο της πλαγιάς. Στάλθηκαν αναγνωριστικές περιπολίες. Οι Ιταλοί είχαν χαθεί.

Γιουγκοσλάβοι των συνόρων έλυσαν το μυστήριο: Μια ατέλειωτη ιταλική φάλαγγα κινιόταν από την Κορυτσά προς πιο βόρεια σημεία. Υποχωρούσαν. Ο ελληνικός στρατός μπορούσε να προχωρήσει σε όλο το πλάτος του μετώπου. Χωριά και κωμοπόλεις κυριεύονταν δίχως μάχη. Νύχτωνε, όταν στην πλαγιά, στα πόδια των Ελλήνων, φάνηκαν να λαμπυρίζουν τα φώτα της Κορυτσάς. Οι στρατιώτες διατάχτηκαν να σταματήσουν. Προχωρούσαν 27 ώρες χωρίς σταματημό. Δε γινόταν να μπουν σ’ αυτό το χάλι, στην πρώτη ελληνική πόλη της Βόρειας Ηπείρου που τύχαινε στο διάβα τους αφότου πέρασαν τα σύνορα. Θα έμπαιναν ξεκούραστοι το επόμενο πρωί.

Αλλά στην Κορυτσά τους περίμεναν. Ίσως κάποιοι θα μπορούσαν να προηγηθούν. Διατάχτηκαν ένα τάγμα κι ένας λόχος να κυριεύσουν την πόλη. Ξεκίνησαν αγώνα δρόμου, ποιος θα είχε την τιμή να φτάσει πρώτος. Έφτασαν μαζί λίγο πριν από τις 6. Στην Κορυτσά, γινόταν χαλασμός. Όπως στα 1912.

Το τάγμα ανέφερε στον συνταγματάρχη. Ο συνταγματάρχης ανέφερε στη μεραρχία:

«Ώραν 17.45 σήμερον το υπ' εμέ απόσπασμα εισελθόν Κορυτσάν ελευθέρωσε ταύτην».

Η μεραρχία ανέφερε στο γενικό στρατηγείο. Υπήρχαν κι άλλες αναφορές εκεί. Το ανακοινωθέν στην Αθήνα μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο, που πανηγύριζε:

«Κορυτσά, Φιλιάται, Λεσκοβίκιον ελευθερώθησαν σήμερον».

Αλλά και το ιταλικό ραδιόφωνο πανηγύριζε:

«Οι Έλληνες μπήκαν στην Κορυτσά. Τους αναγκάσαμε να έρθουν σε μέρος, που εμείς επιλέξαμε για να δώσουμε τη μάχη και να τους συντρίψουμε».

Κανένας, όμως, δεν άκουγε ιταλικό ραδιόφωνο εκείνο το βράδυ. Στην Αθήνα, ξενυχτούσαν πανηγυρίζοντας. Στην Κορυτσά, κοιμούνταν ήρεμα, να ξυπνήσουν πρωί. Το ξημέρωμα, 23 Νοεμβρίου του 1940, όλοι ήταν στο πόδι. Και η πόλη πνιγμένη στη γαλανόλευκη. Ο ελληνικός στρατός μπήκε με βήμα παρέλασης.

Το Πόγραδετς πάρθηκε στις 30 Νοεμβρίου. Το Δελβίνο στις 5 Δεκεμβρίου. Στις 6, οι Άγιοι Σαράντα. Στις 8, το Αργυρόκαστρο. Στις 22, η Χιμάρα. Οι Ιταλοί οχυρώνονταν στον Αυλώνα, στην παραλία, και στο Τεπελένι, πιο ανατολικά.

 

Η εαρινή επίθεση:

Η μεγάλη ιταλική εαρινή επίθεση προετοιμάστηκε συστηματικά από τα μέσα Ιανουαρίου. Ήταν η τελευταία ελπίδα του Μουσολίνι. Σε έκθεσή του προς τον βασιλιά της Ιταλίας, έγραφε: «Οφείλουμε να έχουμε τουλάχιστο μία στρατιωτική επιτυχία, πριν ν' αρχίσουν οι Γερμανοί την επίθεσή τους, τον Απρίλη». Στις 23 του Φεβρουαρίου, σε λόγο του στη Ρώμη, έλεγε: «Το τελευταίο έρεισμα της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρώπη ήταν και είναι η Ελλάδα. Ήταν απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε την Ελλάδα. Σε λίγο, θα έρθει η άνοιξη και επειδή η άνοιξη είναι η δική μας (δηλαδή, των φασιστών) εποχή, όλα θα μας έρθουν ρόδινα».

Στις αρχές Μαρτίου κι ενώ τα γερμανικά στρατεύματα απλώνονταν στη Βουλγαρία, έφτασε ο ίδιος στην Αλβανία για να παρακολουθήσει από κοντά τις επιχειρήσεις. Κύριος στόχος, η διάσπαση του μετώπου σε μια γραμμή έξι χιλιομέτρων από την Γκλάβα ως το Μπούμπεσι. Ειδικός στόχος, το ύψωμα 731. Αν το έπαιρναν, θα προχωρούσαν. Όμως, δεν το πήραν. Η πολυδιαφημισμένη εαρινή επίθεση του Μουσολίνι (βλ. [ ελληνικά θέματα ] «Η «Εαρινή επίθεση» του Μουσολίνι») ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου κι έσβησε στις 25 του ίδιου μήνα.

 

Το τέλος του εμφυλίου:

Το μέτωπο στην Αλβανία κατέρρευσε μετά την γερμανική εισβολή στη Μακεδονία. Η κατοχή διάρκεσε ως τον Οκτώβριο του 1944. Την ακολούθησε ο εμφύλιος.

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1947, ο παράνομος ραδιοσταθμός του ΚΚΕ ανάγγειλε τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης («κυβέρνησης του βουνού»), με πρωθυπουργό τον Μάρκο Βαφειάδη. Τον κυβερνητικό στρατό ανέλαβε ο αρχιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος. Το 1948 βρήκε τον δημοκρατικό στρατό να σημειώνει επιτυχίες έχοντας δύναμη 26.000 άνδρες έναντι των 220.000 του τακτικού στρατού. Ήδη, όμως, τα βόρεια σύνορα έκλειναν. Αν πιστέψουμε τον Γιουγκοσλάβο Μίλοβαν Τζίλας, με διαταγή του Στάλιν. Από το καλοκαίρι, ο τακτικός στρατός πετύχαινε μεγάλες αλλ’ όχι καθοριστικές νίκες στη Ρούμελη και στον Γράμμο. Το φθινόπωρο του 1948, ο δημοκρατικός στρατός ξαναγύρισε στις νίκες κι οχυρώθηκε στο Βίτσι ελέγχοντας τη βορειοδυτική και τη δυτική Ελλάδα ως τη Ρούμελη. Επιθέσεις στη Νάουσα, την Καρδίτσα, το Καρπενήσι και τη Φλώρινα έδειξαν πως ο δημοκρατικός στρατός εξακολουθούσε να διαθέτει δύναμη, παρά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο.

Η μεταστροφή άρχισε ραγδαία με την είσοδο του 1949. Ο Τίτο είχε αποκηρυχτεί από την Κομινφόρμ, ενώ στην Ελλάδα (21 Ιανουαρίου) σχηματίστηκε κυβέρνηση «ευρυτάτης συνεργασίας» με πρωθυπουργό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη που πέθανε και τον διαδέχτηκε (24 του Ιουνίου) ο Αλέξανδρος Διομήδης. Στις 4 Φεβρουαρίου (1949), ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ ανάγγειλε την καθαίρεση του Μάρκου Βαφειάδη και την αντικατάστασή του από τον γενικό γραμματέα, Νίκο Ζαχαριάδη. Ο δημοκρατικός στρατός νικήθηκε σε συνεχείς μάχες (Μάρτιος), στα Κερδύλια, στον Βάλτο, στην Άρτα και στον Αχελώο. Νέες ήττες ακολούθησαν από τον Μάιο στη Ρούμελη και στη Θεσσαλία.

Χωρίς εφόδια, με κλεισμένα τα σύνορα προς την Γιουγκοσλαβία και με την Αλβανία να αφοπλίζει όποιον περνούσε τα σύνορά της, εκτεθειμένος στην αεροπορία, που κυριαρχούσε στον αέρα, ο δημοκρατικός στρατός υποχώρησε στην Πίνδο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Αθήνας, 4.700 άνδρες και γυναίκες οχυρώθηκαν στον Γράμμο και 6.700 στο Βίτσι. Απέναντί τους, επτά μεραρχίες, δυο ανεξάρτητες ταξιαρχίες, δέκα τάγματα της εθνοφρουράς, συντάγματα πυροβολικού και αεροπορία. Στον Γράμμο, η μάχη ξεκίνησε στις 2 και τέλειωσε στις 16 Αυγούστου. Νεκροί κατά την Αθήνα, 256 του κυβερνητικού στρατού και 1.182 των ανταρτών. Μεσολάβησε η μάχη στο Βίτσι. Έπεσε με τους κομμουνιστές να μετακινούνται στον Γράμμο. Η εκεί τελική επίθεση ξεκίνησε στις 25 Αυγούστου με θεατές τον βασιλιά Παύλο και τον Αμερικανό αντιστράτηγο Βαν Φλιτ. Πενήντα νεοαφιχθέντα αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης δοκιμάστηκαν στην πράξη. Στις 29 του μήνα, ο Γράμμος έπεσε. Στοίχισε 243 νεκρούς του κυβερνητικού στρατού και 900 των ανταρτών, κατά την ανακοίνωση της Αθήνας. Ο εμφύλιος είχε τελειώσει. Όχι όμως κι ο διχασμός.

Στις 5 Ιανουαρίου 1950, πρωθυπουργός ανέλαβε ο Τζον Θεοτόκης. Η άρση του στρατιωτικού νόμου δημοσιεύτηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1950. Οι εκλογές (22 Μαρτίου του 1951) ανέδειξαν κυβέρνηση με εναλλασσόμενους πρωθυπουργούς τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον Σοφοκλή Βενιζέλο. 

H Ελλάδα μπήκε στο ΝΑΤΟ στις 15 Μαΐου του ίδιου χρόνου (η απόφαση της Βουλής, 18 Φεβρουαρίου του 1952). Ο Νίκος Ζαχαριάδης καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο (1953). Αυτοκτόνησε στη Σοβιετική Ένωση. Το ΚΚΕ νομιμοποιήθηκε το 1974, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση.







http://historyreport.gr/index.php/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1/%CE%97%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82/1524--5-----1940-1949

Συντάξεις/Επανυπολογισμός Συντάξεων: Το Πρώτο κύμα, για τους νέους συνταξιούχους, περιλαμβάνει: Αναδρομικά έως 5.250 ευρώ - Μηνιαίες αυξήσεις από από 12 έως 250 ευρώ - Ποιοι κερδίζουν από την ενσωματωμένη ρήτρα προστασίας

 


Από τις 24 έως τις 29 Ιουνίου, με την πληρωμή των συντάξεων Ιουλίου, έρχεται το πρώτο κύμα πληρωμών για 50.000 νέους συνταξιούχους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα οι οποίοι έχουν συνταξιοδοτηθεί μετά τον Μάιο του 2016 με περισσότερα από 30 έτη ασφάλισης και δεν διατηρούν προσωπική διαφορά. 

Μαζί με τις αυξήσεις η συγκεκριμένη κατηγορία θα λάβει και αναδρομικά έως 21 μηνών. Οι μηνιαίες αυξήσεις στις συντάξεις κυμαίνονται από 12 έως 250 ευρώ τον μήνα και τα αναδρομικά έως 5.250 ευρώ.

Επισημαίνεται ότι οι αυξήσεις αφορούν μόνο όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί με περισσότερα από 30,1 και έως 44 έτη ασφάλισης και προκύπτουν από τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης στις κύριες ανταποδοτικές συντάξεις. Οσοι έχουν αποχωρήσει με 30 έτη ασφάλισης και κάτω, όπως επίσης και όσοι έχουν συνταξιοδοτηθεί με 45 έτη ασφάλισης και άνω δεν δικαιούνται αύξηση με το νέο σύστημα.

Ειδικότερα, οι νέοι συνταξιούχοι από όλα τα πρώην Ταμεία του ιδιωτικού τομέα και από το Δημόσιο που έχουν αποχωρήσει μετά τις 13 Μαΐου 2016 και δεν έχουν προσωπική διαφορά, θα λάβουν σύμφωνα με τα Νέα όλο το ποσό της αύξησης εφόσον έχουν πάνω από 30 χρόνια ασφάλισης ως αναπροσαρμογή του μεικτού ποσού αναδρομικά από 1ης Οκτωβρίου 2019.

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν:

  • >. Δημόσιοι υπάλληλοι ΥΕ και ΔΕ με χαμηλές και μεσαίες συντάξιμες αποδοχές, που έχουν συνταξιοδοτηθεί με 30,1 έτη έως 44 έτη ασφάλισης.
  • >. Αυτοκινητιστές του πρώην ΟΑΕΕ - ΤΣΑ που συνταξιοδοτήθηκαν την περίοδο 2016-2019 με περισσότερα από 30,1 έτη ασφάλισης και έως 44 έτη ασφάλισης.
  • >. Συνταξιούχοι των πρώην ειδικών Ταμείων των ΔΕΚΟ - Τραπεζών (ΤΑΠ-ΟΤΕ, ΟΑΠ-ΔΕΗ, ΤΣΠ-ΕΤΕ κ.λπ.) οι οποίοι αποχώρησαν με περισσότερα από 30 έτη και έως 44 έτη.
  • >. Μισθωτοί ΙΚΑ που αποχώρησαν με πάνω από 30 έτη – κυρίως όσοι έχουν πάνω από 35 έτη – και έως 44 έτη ασφάλισης.

Επισημαίνεται ότι ιδιαίτερη κατηγορία συνιστούν οι νέοι συνταξιούχοι που αποχώρησαν από 13/5/2016 έως 31/12/2018 και διατηρούν προσωπική διαφορά στο πλαίσιο της σύντομης μεταβατικής περιόδου του νόμου Κατρούγκαλου.

Όσοι συνταξιοδοτήθηκαν από τον Μάιο του 2016 έως τον Δεκέμβριο του 2018 δικαιώθηκαν τμήμα προσωπικής διαφοράς (25% έως 50%) στην περίπτωση που η νέα σύνταξή τους – όπως υπολογίστηκε µε τον νόμο 4387/2016 – ήταν μειωμένη κατά 20% και άνω από τη σύνταξη που θα έπαιρναν µε το παλαιό καθεστώς.

Σε αυτή την κατηγορία βρίσκονται δημόσιοι υπάλληλοι κατηγοριών ΤΕ και ΠΕ με 35 και άνω έτη ασφάλισης, ασφαλισμένοι του πρώην ΤΕΒΕ που συνταξιοδοτήθηκαν με πάνω από 30 έτη ασφάλισης, ασφαλισμένοι του Ταμείου Νομικών, του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, του ΕΤΑΑ-ΤΣΑΥ που συνταξιοδοτήθηκαν με πάνω από 30 έτη ασφάλισης. 

Στον νόμο υπάρχει ενσωματωμένη ρήτρα προστασίας των αποδοχών των εν λόγω συνταξιούχων, στην περίπτωση που η νέα σύνταξη προκύψει μικρότερη μετά τον επανυπολογισμό της με τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης. Ειδικότερα αναφέρεται πως «το ποσό της διαφοράς που προκύπτει εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο ως προσωπική διαφορά».



πηγή:https://www.newsbomb.gr/oikonomia/story/1201765/anadromika-eos-5-250-eyro-gia-50-000-syntaxioyxoys