Συνάντηση, με τον φίλο των Ενόπλων Δυνάμεων, πρώην Δήμαρχο Ν. Σκουφά και υποψήφιο Βουλευτή Στάθη Γιαννούλη, είχε το Τοπικό Συμβούλιο του Παραρτήματός μας, με σκοπό την πλήρη ενημέρωσή του, σε θέματα που απασχολούν τα εν αποστρατεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Αυτός ήταν ο τίτλος της εφημερίδας «Ελευθερία», του Πάνου Κόκκα, στις 12 Ιουνίου 1963, την επομένη της παραιτήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή, λόγω της διαφωνίας του με τα Ανάκτορα. Κάλλιστα θα μπορούσε να γραφτεί και σήμερα ανάλογος τίτλος με αναφορά στον Α. Τσίπρα και στο πώς διαχειρίστηκε την υπόθεση Κουφοντίνα και τις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών.
Δεν γνωρίζω τι σκέφτηκε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όταν πήρε την απόφαση να στηρίξει πολιτικά όχι μόνον το αίτημα του Κουφοντίνα για μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, αλλά και τις διαδηλώσεις συμπαράστασης που επακολούθησαν. Φαίνεται πως πίστεψαν ότι βάζουν στην πρέσα την κυβέρνηση. Από την μια πλευρά θα ήταν απάνθρωπο να πεθάνει ένας άνθρωπος από απεργία πείνας—όποιος και αν ήταν αυτός—και από την άλλη, αν υποχωρούσε η κυβέρνηση θα υφίστατο μια σημαντική πολιτική ήττα.
Τελικά, δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο απεργός πείνας μπροστά στην αταλάντευτη στάση της κυβέρνησης, το ξανασκέφτηκε. Κατάλαβε πως η ζωή του έχει μεγαλύτερη αξία, από την αξιοπρέπεια του. Παλαιότερα οι αριστεροί για να μην υπογράψουν δήλωση εκτελούνταν.
Από την απόφαση τού Κουφοντίνα να ζήσει ο μεγάλος χαμένος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση πήρε τα εύσημα από το ακροατήριο της. Η αξιωματική αντιπολίτευση όμως τι ταμείο έκανε;
Σίγουρα διερράγησαν οι σχέσεις της με εκείνη την κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που είναι απαραίτητοι για να κερδίσει ένα κόμμα της εκλογές. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, είναι κόμμα εξουσίας. Και τα κόμματα εξουσίας έχουν κάποια χαρακτηριστικά, το κυριότερο των οποίων είναι πως πρέπει να πείθουν το κοινό τους ότι μπορεί να ξανακυβερνήσουν. Αν αυτή η προοπτική δεν είναι ορατή στους πολίτες, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παύει να θεωρείται κόμμα εξουσίας και αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυνάμεις. Και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί κόμμα εξουσίας.
Σε αυτήν την κατάσταση δεν συνετέλεσε μόνον η πολιτική στάση του απέναντι στην απεργία πείνας του Κουφοντίνα. Οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την μεσοαστική τάξη διαταράχθηκαν και λόγω των συνεχών διαδηλώσεων, εν μέσω πανδημίας.
Ένα κόμμα εξουσίας απευθύνεται πάντα σε εθνικό ακροατήριο με λόγο ενωτικό και μετριοπαθή. Στην προκειμένη περίπτωση η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να απευθυνθεί στην ιστορική βάση της που είναι ένας πυρήνας στελεχών με μαρξιστική παιδεία και ακτιβιστικά χαρακτηριστικά.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχασε μια σημαντική ευκαιρία να ασκήσει πολιτική εθνικής εμβέλειας. Να αφήσει πολιτικά ακάλυπτη την απεργία πείνας του Κουφοντίνα και να τοποθετηθεί με σαφήνεια κατά των πορειών, εν μέσω κορονοϊού. «Μα, αν τα έκανε αυτά δεν θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ», θα μου αντιτείνει ο αναγνώστης και έχει απόλυτο δίκιο. Τέτοιες υπερβάσεις ούτε ο Α. Τσίπρας μπορεί να τις κάνει ούτε η ιστορία και η ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ το επιτρέπει. Γι΄ αυτό στα κρίσιμα θέματα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται πάντα με την λάθος πλευρά. Γι΄ αυτό και θα πέφτει πάντα μέσα στον λάκκο που σκάβει για την κυβέρνηση.
Τα λούμπεν στοιχεία συνασπίζονται και λειτουργούν πολύ συχνά ως συγκοινωνούντα δοχεία με τις δυνάμεις καταστολής. Ένα τεράστιο σιφόνι βίας λειτουργεί ως ενισχυτής
Πολλά παιδιά που η αδυσώπητη μοίρα τα έταξε να βιώσουν την εμπειρία της γενιάς του Πολυτεχνείου, «κακοδιάβασαν» ή, καλύτερα, «κακοχώνεψαν» την αριστερή βιβλιογραφία που ήταν «must» στα χρόνια της μεταπολίτευσης, ιδίως όσον αφορά στη μετασταλινική εκδοχή της.
Αυτά τα παιδιά που χτυπήθηκαν καίρια από την κακοχωνεμένη ανάγνωση του αγοραίου μαρξισμού, εκείνου που προπαγάνδιζε δήθεν το «βάθεμα και το πλάτεμα» της δημοκρατίας, λίγο αργότερα κλήθηκαν να καθοδηγήσουν τις αλλεπάλληλες ρήξεις με τις αποσχιστικές φράξιες, τα ενδοκομματικά διαζύγια, τους ενδοοικογενειακούς καυγάδες, σε μία Αριστερά η οποία βίωνε με χαρακτηριστική χρονική και τελικά πολιτικο-ιδεολογική στέρηση τα κατακλυσμιαία φαινόμενα που χαρακτήριζαν την αριστερή σκέψη από το 1968 και μετά.
Ο ελληνικός επαρχιωτισμός της ελληνικής αριστεράς ήταν η αιτία της ιδιότυπης πνευματικής της πενίας. Κάποιος που κατανόησε αυτήν τη δραματική στέρηση νωρίς, πήδηξε με τα βιβλία του από το παράθυρο. Οι άλλοι απλώς παρατηρούσαν τα βαγόνια να περνούν που τα έσερναν οι ατμομηχανές της ιστορίας.
Φτάσαμε κάποτε, πριν μερικές δεκαετίες, να καθοδηγείται μία κοινωνία με τέτοιο τρόπο ώστε μέρος των πολιτών να δηλώνουν υπερήφανα στις δημοσκοπήσεις πως «ανέχονται» ή πως «συμφωνούν» ή τελικά πως «δεν διαφωνούν», για να καταλήξουν δηλαδή πως «δεν απορρίπτουν» τις πρακτικές τις 17ης Νοέμβρη.
Αυτά όσον αφορά στις περίεργες εποχές προ μνημονίων όπου η πίττα της διαφθοράς μοιραζόταν σε άπειρα κομμάτια, διαφορετικού μεγέθους έτσι ώστε να «απολαμβάνουν» όσο το δυνατόν περισσότεροι τα προνόμια του «πλατέματος και του βαθέματος» της διαπλοκής σε ένα απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα παραγωγής και διανομής κοινωνικού μερίσματος. Είναι, βλέπετε, τόσο συμφέρον να είσαι ταυτόχρονα μέρος του συστήματος διαφθοράς αλλά και να συμπαθείς τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως τιμωρούς. Τότε λοιπόν, εκείνα τα αναθεματισμένα χρόνια, μία μεγάλη μερίδα των νέων ανθρώπων που προσδιόριζαν τον εαυτό τους ως «αριστεροί» ομολογούσαν ελαφρά την καρδία πως «Η βία είναι η μήτρα της Ιστορίας». Το είχαν κάπου διαβάσει. Δεν το καταλάβαιναν, αλλά τους άρεσε. Το κατάπιαν και το ανήγαγαν σε βασικό άλλοθι. Μπορεί να κλέβεις το κράτος, την κοινωνία, τον συμπολίτη σου, αλλά όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία σημασία αφού υπάρχει η διέξοδος της βίας η οποία νομιμοποιείται ως κινητήριος δύναμις της ιστορίας. Δηλαδή, και συμπράττεις με τη διαφθορά αλλά και διατηρείς το δικαίωμα να είσαι αγανακτισμένος λόγω του διεφθαρμένου κράτους και των διαφθαρμένων πολιτικών. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο και τη συνείδησή σου ήσυχη. Αθάνατα, ανορθολογικά βαλκάνια.
Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν με τη σειρά τους τα δικά τους παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν μηρυκάζοντας από τη μία τα αποφθέγματα της χαμένης (από χέρι) επανάστασης των γονιών τους, ανακατεμένης με μία γενναία δόση μικροαστικής απληστίας του «όλοι μαζί θα τα φάμε» και ένα σακούλι αγανάκτησης κατά του κόσμου ο οποίος λειτουργεί τροφοδοτούμενος από τις ανισότητες.
Τα αδιέξοδα είναι προφανή. Τα κράτη διέθεταν όλο και λιγότερα ποσά στη διανομή του κοινωνικού μερίσματος της διαφθοράς. Τα κονδύλια δεν αρκούσαν πλέον για να διατηρήσουν εντός εγγυημένων πλαισίων την κοινωνική αναταραχή. Οι ανισότητες ξεπέρασαν τις αντοχές δικτύων απορρόφησης κραδασμών που είχαν στήσει τα κοινωνικά συστήματα. Τα συστήματα έστησαν νέους μηχανισμούς διοχέτευσης της αγανάκτησης. Προσπάθησαν να ελέγξουν την οργή αλλά εις μάτην. Γεμίσαμε ομάδες αγανακτισμένων μικροαστών , πιτσιρικάδων και λιγότερο πιτσιρικάδων από το Σιάτλ έως το Νέο Δελχί .
Η αριστερά νόμιζε πως θα μπορούσε να καθοδηγήσει την οργή στη βάση του δόγματος «η βία είναι η μήτρα της ιστορίας». Υπήρχε, ωστόσο, ένας έμπειρος ιστορικός ανταγωνιστής. Ο κατ' εξοχήν εκφραστής της άποψης πως η βία είναι η κινητήριος δύναμη για την επιβολή της φυλετικής και γενετικής καθαρότητας (ανεξαρτήτως έθνους ή φυλής, διότι τελικά ο φασισμός ταιριάζει σε όλες τις φυλές του HOMO SAPIENS, αυτό το sapiens, βλέπετε, μας μάρανε).
Αυτός ο συντροφοδοτούμενος κύκλος της βίας από πικραμένους αριστερούς και αφηνιασμένους ακροδεξιούς απειλεί τη χώρα από την έναρξη της αποσταθεροποίησης που συμπίπτει χρονικά με την οικονομική κρίση του 2008. Η φάση των «αγανακτισμένων» , η ανέλπιστη διόγκωση της αριστερής επιρροής από το 2014 και μετά, η αμήχανη έως και ερασιτεχνική αριστερή διακυβέρνηση, η στη συνέχεια πρωτοφανής ανωριμότητα των συντηρητικών μηχανισμών, όλα αυτά μαζί αλλά και χώρια διατήρησαν την αποσταθεροποιητική δυναμική της βίας.
Σε κάποιες στιγμές, όπως για μερικά εικοσιτετράωρα στη Νέα Σμύρνη, αυτή η αποσταθεροποιητική δυναμική αναδεικνύεται κυρίαρχη. Οι λανθασμένοι χειρισμοί της Πολιτείας ενισχύουν τη δυναμικότητα των περιθωριακών πρωταγωνιστών. Στην επιφάνεια ανέρχονται όσα χειρότερα διαθέτει μία κοινωνία στον πάτο του βαρελιού.
Τα λούμπεν στοιχεία συνασπίζονται και λειτουργούν πολύ συχνά ως συγκοινωνούντα δοχεία με τις δυνάμεις καταστολής. Ένα τεράστιο σιφόνι βίας λειτουργεί ως ενισχυτής.
Το απεχθές πρόσωπο αυτού του κύκλου το βίωσε η κοινωνία στη MARFIN, το βράδυ της πυρπόλησης του ΑΤΤΙΚΟΝ, την στιγμή της εγκληματικής επίθεσης κατά του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη, μέσα από το «Πάμε να τους γαμήσουμε, πάμε να τους σκοτώσουμε» κάποιων αστυνομικών.
Οι αποκαλούμενοι μπαχαλάκηδες σε μοναδική ομαδική σύνθεση με την αφρόκρεμα του οπαδικού χουλιγκανισμού, σε πρωτοφανή διασυλλογική μάλιστα συμπαράταξη, κατάφεραν το ακατόρθωτο. Να εκμεταλλευτούν την κοινωνική οργή για την εκτός ορίων αστυνομική βαναυσότητα, η οποία μπολιάστηκε πάνω στις ορδές των χούλιγκαν.
Αυτοί, σε συνεργασία με τους εξοργισμένους για την υπόθεση Κουφοντίνα, έβαλαν φωτιά στο πολιτικό σκηνικό την ώρα που μπλοκάριζε το σύστημα διαχείρισης της πανδημίας. Όλα αυτά με την πολιτική ανοχή και την παρότρυνση (σε κάποιες στιγμές) ενός τμήματος της αριστεράς και του συνόλου της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κάποιοι άλλοι μηχανισμοί στο παρασκήνιο λειτουργούσαν για τη στρατολόγηση των ομάδων χούλιγκαν των οπαδικών συστημάτων του πρώην ΠΟΚ. Από το πρωί της περασμένης Τρίτης αυτοί που έπρεπε να είναι ενημερωμένοι γνώριζαν πως η διαδήλωση στη Νέα Σμύρνη δεν θα είναι σαν όλες τις άλλες. Το τι δεν έκαναν για την αποτροπή των επιπτώσεων είναι γνωστό. Το γιατί δεν έκαναν τίποτε παραμένει ως κυρίαρχο ερώτημα το οποίο δεν θα απαντηθεί εύκολα. Όπως ακριβώς δεν απαντήθηκε και το ερώτημα που αφορούσε την τραγωδία της MARFIN.
Είναι ενδεχομένως δυσεξήγητο το πόσο ταυτοποιούνται τα πολιτικά επιχειρήματα των Γάλλων αριστερών του Μελανσόν και εκείνων του ακροδεξιού κινήματος της Μαρίν Λεπέν σε βασικές στρατηγικές επιλογές των δύο, θεωρητικά, εκ διαμέτρου αντιθέτων πολιτικών σχηματισμών. Τα βασικά σημεία σύμπτωσης απόψεων είναι οι βασικές αρχές του προτεινόμενου οικονομικού σχεδιασμού, το μέλλον (ή μάλλον, το μη μέλλον) της Ευρώπης και η επιστροφή στο «κράτος - έθνος» και τον προστατευτισμό. Καταδίκη της Παγκοσμιοποίησης. Υιοθέτηση εθνικιστικών προτύπων.
Είναι τόσο ευεξήγητο το πώς το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» στη Γαλλία εξ αρχής έδειξε να καθοδηγείται ταυτόχρονα από τους ακροδεξιούς της Λεπέν σε συνεργασία με μηχανισμούς της γαλλικής αριστεράς και με τη δυναμική αρωγή των μαυροφορεμένων γάλλων μπαχαλάκηδων.
Το συνθηματολογικό- ιδεολογικό περιεχόμενο - αχταρμάς των «Κίτρινων Γιλέκων» ξεκινούσε από τον αντιευρωπαϊσμό, περνούσε από την καταδίκη των μεταναστών, μεταπηδούσε στην καταδίκη της παγκοσμιοποίησης, για να υιοθετήσει τελικά το μοντέλο της παλιάς, καλής, ψυχοπονιάρας Γαλλίας. Ποιας άραγε; Εκείνης του πολέμου στην Αλγερίας ή την Ινδοκίνας; Εκείνης που διέταξε τα τανκς να οδεύσουν προς το Παρίσι τον Μάη του '68; Της Γαλλίας με τα «Διαμάντια του Μποκάσα»; Της Γαλλίας με τις φρεγάτες στην Ταιβάν; Της Γαλλίας με την αιματηρή επίθεση κατά του σκάφους της Greenpeace στον Ειρηνικό; Για ποια Γαλλία μιλάμε ακριβώς;
Βλέπουμε δηλαδή να συντίθεται ένα μοντέλο πολιτικής έκφρασης, στη Γαλλία, την Ιταλία (με πυρήνες τον ακροδεξιό Σαλβίνι και τον επίσης ακροδεξιό αλλά αρλεκίνο Μπέπε Γκρίλο), την Ελλάδα αλλά και στην Ολλανδία, όπου με πυρήνα την αποσταθεροποιητική δυναμική της βίας, ακροδεξιοί με αριστερές δυναμικές μειοψηφίες έχουν ως κοινό τελικό σκοπό την αποσταθεροποίηση του δυτικού μοντέλου διακυβέρνησης και ως κοινή αφετηρία την αγανάκτηση των πολιτών απέναντι στις ανισότητες και την απίστευτη κούραση λόγω της πανδημίας. Ήταν το εκρηκτικό κοκτέιλ που παρήγαγε τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» τόσες πολλές δεκαετίες πριν. Στη Νέα Σμύρνη εκείνη την Τρίτη και για μία στιγμή ο παρατηρητής θα μπορούσε να νιώσει το ψυχρό ράπισμα του αέρα που, σαν εκκένωση ρεύματος, προϊδεάζει για μία επερχόμενη καταστροφή. Ευτυχώς η θεά Τύχη είχε τα κέφια της εκείνο το βράδυ.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/706209_pandimia-vias-aggizoyme-ti-mitra-tis-syllogikis-trelas»
s»
Φαίνεται πως το εμπόριο της «αντίστασης» και της «πίστης» είναι σημαντικότερα από το κανονικό /λιανικό εμπόριο και γι αυτό προηγούνται.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως το να τηρείς τα μέτρα είναι ζόρικο. Κανείς δεν μπορεί να πει πως είναι εύκολο να φοράς συνέχεια μάσκα όταν είσαι έξω από το σπίτι σου, να μην κάνεις εκδρομές, να μη μαζεύεσαι στο σπίτι με φίλους, να μην παρτάρεις και γενικά να φέρεσαι όπως πρέπει να φέρεται κανείς στη μέση μιας πανδημίας.
Όμως όλοι αναγνωρίζουμε πως αυτά είναι προβλήματα πολυτελείας αν συγκριθούν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που έχουν τιναχτεί στον αέρα οι δουλειές τους. Το να μην μπορείς να τραπεζώνεις τους φίλους σου είναι σοβαρό μόνο αν δεν είναι κλειστό το μαγαζί σου ή το μαγαζί που εργάζεσαι (και προφανώς όλα είναι ασήμαντα αν είσαι σε μια ΜΕΘ ή δύο μέτρα κάτω από τη γη, αλλά εδω το θέμα είναι άλλο).
Υπό αυτήν την έννοια η αγωνία των λιανεμπόρων και των υπόλοιπων επαγγελματιών για το πότε θα ανοίξουν είναι απείρως σημαντικότερη από την αγωνία του Μάνου για το πότε θα ξαναδεί τον Θανάση, τον Αλέξανδρο και τη Μαρία.
Δυστυχώς όμως, αυτή η σημαντικότερη αγωνία τους θα πρέπει να παραταθεί, καθώς η πολιτεία, εξ αιτίας της πίεσης που δέχεται από ένα καθόλου πλειοψηφικό αλλά εξαιρετικά δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, δίνει προτεραιότητα σε άλλους κλάδους του εμπορίου που μπορεί επισήμως να μην αναγνωρίζονται ως τέτοιοι, αλλά, διαχρονικά, ως τέτοιοι συμπεριφέρονται.
Η αρχή έγινε με την Εκκλησία η οποία, ως η μεγαλύτερη και παλαιότερη εμπορική επιχείρηση της χώρας, έκρινε από μόνη της ότι δεν είναι δυνατόν να συμμορφωθεί και να διακόψει την πώληση ελπίδας για τη μεταθανάτεια ζωή ή την πώληση ελπίδας για τη ζωή εδώ. Δεν χρειάζεται να θυμίσω το πώς αντιμετώπισαν τα μεγαλοστελέχη της επιχείρησης Εκκλησία ΑΕ τα μέτρα στα Θεοφάνεια, όπως δεν χρειάζεται να θυμίσω και τις εκδηλώσεις προ των Θεοφανείων, πολλές από τις οποίες κόσμησαν με την παρουσία τους κυβερνητικά μεγαλοστελέχη. Δεν χρειάζεται επίσης να θυμίσω τις θρησκευτικές τελετές οι οποίες, αντίθετα από το λιανεμπόριο ή την εστίαση που είναι εντελώς κλειστές, πραγματοποιούνται με περιορισμούς μεν αδιάκοπα δε (ίσως για να δικαιολογήσουν τον τίτλο τους ως «μυστήρια»). Η λειτουργία της Εκκλησίας ΑΕ γίνεται ακόμα πιο περίεργη αν κανείς σκεφτεί ότι οι υπάλληλοι της είναι κρατικώς μισθοδοτούμενοι και άρα ακόμα και σπίτι τους θα πληρώνονται κανονικά. Όμως φαίνεται πως το εμπόριο της πίστης είναι σημαντικότερο από το κανονικό εμπόριο και γι αυτό προηγείται.
Στη συνέχεια είχαμε τους εμπόρους της «αντίστασης» (ή της αντίστασης χωρίς εισαγωγικά αν μιλάμε για αντίσταση στη λογική) και του «αγώνα» (ή αγώνα χωρίς εισαγωγικά αν μιλάμε για τον αγώνα να αποτύχουν τα μέτρα για την πανδημία). Αυτούς που κάθε μέρα καλούν σε πορείες και συγκεντρώσεις είτε γιατί ένα νομοσχέδιο δεν τους αρέσει, είτε για να συμπαρασταθούν σε έναν τρομοκράτη, είτε για να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική βία και να στηρίξουν τη μη αστυνομική βία. Το συγκεκριμένο εμπόριο μπορούμε να το εντάξουμε στο θρησκευτικό εμπόριο αλλά έχει μια διαφορά από το εμπόριο της Εκκλησίας ΑΕ: Οι έμποροι του έχουν συμφέρον (μικροπολιτικό θα πει κάποιος που θεωρεί μικρό πράγμα την εξουσία) όχι μόνο από την αδιάκοπη πώληση του προϊόντος στους πελάτες τους, αλλά και από την αποτυχία των μέτρων κατά της πανδημίας. Πετυχαίνουν δηλαδή με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Σε κάθε περίπτωση το εμπόριο της «αντίστασης» και του «αγώνα» είναι κι αυτό σημαντικότερο από το κανονικό εμπόριο και γι’ αυτό προηγείται.
Τελευταίο, ελαφρώς ιδρωμένο αλλά ιδιαιτέρως σημαντικό, το εμπόριο κετελαπόνγκο ή όπως αλλιώς ονομάζεται αυτό που έκανε ο δήμαρχος Ξάνθης. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε ο εν λόγω δήμαρχος είχε φροντίσει ώστε στο κέντρο μιας πόλης που είναι γνωστή για το καρναβάλι της (κι ενώ οι καρναβαλικές εκδηλώσεις ήταν απαγορευμένες λόγω της πανδημίας) να ακούγονται, όλη μέρα κάθε μέρα, μουσικές συνοδευτικές των καρναβαλικών εκδηλώσεων. Έκανε δηλαδή το αντίστοιχο του να βάλεις μια πιατέλα παϊδάκια μπροστά στη μύτη ανθρώπων που πρέπει να κάνουν δίαιτα για να μην πεθάνουν. Το αποτέλεσμα ήταν το βράδυ του Σαββάτου εκατοντάδες κάτοικοι της Ξάνθης να ξεφαντώσουν υπό τους ήχους της μουσικής και να τινάξουν κάθε προσπάθεια περιορισμού στον αέρα.
Αντίστοιχο περιστατικό (χωρίς την ανεπίσημη πρόσκληση από τον δήμαρχο) είχαμε και στην Πάτρα οπού εκατοντάδες συμπολίτες σκέφτηκαν ότι δεύτερη χρονιά χωρίς καρναβάλι είναι κάτι χειρότερο κι από τον θάνατο κι έτσι έδωσαν ραντεβού και βγήκαν να τινάξουν την προσπάθεια κατά της πανδημίας στον αέρα στην πιο πολύχρωμη και χαρούμενη κηδεία που έχει δει ο πλανήτης (πλην Ξάνθης). Γιατί, όπως καταλαβαίνετε, το εμπόριο κετελαπόνγκο είναι σίγουρα σημαντικότερο από το κανονικό και γι' αυτό κι αυτό προηγείται.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, οι άνθρωποι του λιανεμπορίου και των επιχειρήσεων εστίασης δικαίως αγωνιούν για το πότε θα καταφέρουν να ξαναδουλέψουν. Θα πρέπει όμως να καταλάβουν ότι για την ελληνική πολιτεία και για ένα μειοψηφικό αλλά δυναμικό (όπως λέμε αυτούς που σηκώνουν χέρι να βαρέσουν όταν κάτι δεν τους αρέσει) κομμάτι της κοινωνίας προηγούνται άλλοι. Και μπράβο τους.
«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/706091_lianiko-emporio-perimenei-proigoyntai-alloi-emporoi»
Είναι απίστευτο, αλλά είναι αλήθεια! Σκάνδαλο μεγατόνων.Το αμερικανικό Bloomberg, στις 15/03/21 δημοσίευσε ένα άρθρο που γράφτηκε από τον ίδιο τον Ερντογάν, όπου επαινεί την πολιτική του στη Συρία δηλώνοντας ότι «κατά τη διάρκεια οκτώ ημερών, σώσαμε εκατομμύρια ζωές»
“Πιστεύω ότι η αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή εξαρτάται από την πραγματική και ισχυρή δυτική υποστήριξη για την Τουρκία”.
Stop Erdogan and Stop Bloomberg που φιλοξενεί το άρθρο του Erdogan με αφορμή τα 10 χρόνια πολέμου ενάντια στη Συρία.Kάνει πρεμιέρα κι ως αρθρογράφος.
Μποϊκοτάζ στο Bloomberg που δίνει βήμα στο νέο γενοκτόνο Αρμενίας, Κούρδων εισβολέα σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αμμόχωστο και τελευταία στην Υεμένη.
Ο Ερντογάν θα μας διδάξει τη δημοκρατία!
Δώστε του και Νόμπελ Ειρήνης.
Ο Ερντογάν γράφει στο άρθρο:
“Στη 10η επέτειο της εξέγερσης της Συρίας, πρέπει να θυμόμαστε τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν, και τα εκατομμύρια που εκτοπίστηκαν – όλοι επειδή απαιτούσαν δημοκρατία, ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα. Οι προσπάθειες του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ και των υποστηρικτών του για να συντρίψουν αυτά τα νόμιμα αιτήματα οδήγησαν σε τρομερά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας και της παράνομης μετανάστευσης. “
Απλή υπενθύμιση: ‘Οταν οι υποστηριζόμενοι από τον Ερντογάν και τη Δύση χτύπησαν τους σταθμούς της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην αρχή της ”επανάστασης” στη Συρία φώναζαν ”δεν χρειαζόμαστε ηλεκτρικό ρεύμα γιατί έχουμε το Φως του Ισλάμ“.
Ο Ερντογάν επαίρεται ”ότι πέρυσι, αυτήν την εποχή ο Τουρκικός στρατός χτύπησε τις θέσεις του συριακού καθεστώτος για να σταματήσει την τελευταία επίθεση στο Idlib, το τελευταίο προπύργιο της αντιπολίτευσης και να αποτρέψει τον εκτοπισμό ή τη δολοφονία αθώων ανθρώπων. Ενδεικτικά αναφέρει οτι “κατά τη διάρκεια οκτώ ημερών, σώσαμε εκατομμύρια ζωές”.
Συνεχίζει ένα παραλήρημα περί των δημοκρατικών του πεποιθήσεων, αγώνων και ενεργειών, πάντα αναφερόμενος στη γειτονική του χώρα!
“Τώρα, καθώς η συζήτηση για τη δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι εκ νέου σε διαβούλευση , οι ανθρωπιστικές ενέργειες στη Συρία θα είναι το απόλυτο μέλημά μας. “Άνθρωπος πάνω από όλα…Τον ξεπλένει καλά το Bloomberg….
Για να ολοκληρώσει εκλιπαρώντας τη Δύση να τον βοηθήσει στην ολοκλήρωση και παγίωση της τουρκικής κατοχής στη γείτονα χώρα: “Πιστεύω ότι η αποκατάσταση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή εξαρτάται από την πραγματική και ισχυρή δυτική υποστήριξη για την Τουρκία.“
Ο τιμητής και γνωστός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεχίζει το παραλήρημα αποκαλώντας εξέγερση την ισλαμική αναζοπύρωση στα πλαίσια της αραβικής άνοιξης η οποία θα είχε λήξει εάν δεν τροφοδοτούσε από τα σύνορα του: “Στην 10η επέτειο της εξέγερσης της Συρίας, πρέπει να θυμόμαστε τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που σκοτώθηκαν και βασανίστηκαν, και τα εκατομμύρια εκτοπίστηκαν – επειδή απαιτούσαν δημοκρατία, ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα” είπε ένας από τους βασικούς αρχιτέκτοντας του πολύνεκρου πολέμου που αποδεικνύεται άλλοτε από την εισβολή του. Προκλητικότατος.
που αναρτήθηκε στη Νέα Υόρκη επέφερε κύμα συμπαράστασης με “Love Erdogan” και σχετική ανάρτηση έγινε ως και στην κατεχόμενη Σμύρνη από την Προεδρία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην πόλη, αλλά χωρίς άδεια του δήμου αλλά και στην κατεχόμενη Αμμόχωστο!
Στις αρχές Μαρτίου, εμφανίστηκε ένα διαφημιστικό πλαίσιο “Stop Erdoğan” στη διάσημη Times Square της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με πληροφορίες, τοποθετήθηκε από μια ομάδα που ονομάζεται “Advocates of Silently Turkey“, η οποία ισχυρίζεται ότι “δίνει φωνή σε όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους στην Τουρκία”. Εκτός από αυτήν την ανακοίνωση, αυτή η ομάδα ζήτησε τον τερματισμό των γυναικοκτονιών στην Τουρκία.
Λίγες μέρες αργότερα, οι τουρκικές αρχές άρχισαν να βάζουν αφίσες “Love Erdogan” σε πολλές τουρκικές πόλεις (επίσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη!), Και ακόμη και στα ανατολικά της Τουρκίας στην επαρχία του τουρκικού κατεχόμενου Hatay όπου ζουν μειονότητες. Εκεί τα πάνελ της αγάπης Ερντογάν γράφτηκαν σε 5 γλώσσες, Τουρκικά, Αραμαϊκά, Αραβικά, Κουρντ, Αγγλικά!
Επί του παρόντος, ένας ακόμη άνευ προηγουμένου πόλεμος εναντίον της Συρίας προσωποποιημένος στην Asma Al-Assad! Η Μεγάλη Βρετανία επιδιώκει να διαβάλει την εντιμότητά της με τη λεγόμενη έρευνα σχετικά με τις «τρομοκρατικές πράξεις» της και η Γαλλία και οι ΗΠΑ έχουν πραγματοποιήσει τον διαμεσολαβητικό πόλεμο εναντίον της πρώτης κυρίας της Συρίας, χαρακτηρίζοντάς την ως «κερδοσκόπο πολέμου» λόγω της φιλανθρωπικής εργασίας της για άτομα με ειδικές ανάγκες και τραυματίες του πολέμου! Στην πραγματικότητα η Ευρώπη ξεκίνησε μια βρώμικη προπαγάνδα για τη ΜΚΟ που ιδρύθηκε το 2007, φαίνεται ότι δεν τους αρέσει που διανέμει βοήθεια στα άτομα με ειδικές ανάγκες και στις γυναίκες!
”Για να νικηθεί για πάντα η ISIS στη Συρία πρέπει αυτή τη στιγμή να σταθεροποιήσουμε τους αντάρτες” γράφει η lemonde σ΄έναν άλλο ντελιριώδη παροξυστικό λίβελο υπέρ των τούρκικων συμφερόντων ”ανταρτών” συμβάλλοντας στο νέο επικοινωνιακό πόλεμο που κήρυξε η Δύση κατά της Συρίας!! Kαι ας μην ξεχνάμε το χθεσινό μήνυμα συμπαράστασης στους τζιχαντιστές της Συρίας από τον καρντάσι Μακρόν!! Aλλά και του joseph borel για λογαριασμό της ΕΕ που είπε ότι καμιά υποστήριξη για ανοικοδόμηση στη Συρία μέχρι να φύγει ο Άσαντ σύμφωνα με το al monitor.
΄Υστερα από όλα αυτά το ποιός εκθρέφει τον επεκτατισμό μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν είναι πασιφανές.
Δίνουν και το email επικοινωνίας με το διανοούμενο ανθρωπιστή αρθροφράφο τους τον Ερντογάν..
Γιατί το άρθρο αυτό του αρθρογράφου Ερντογάν στο αμερικάνικο μέσο λογοκρίθηκε στην Ελλάδα και δεν σχολιάστηκε; Δεν μας αφορά ο επεκτατισμός του Ερντογάν και ποιοί τον αβαντάρουν;
Να ποιοι είναι οι πάτρονες του Ερντογάν!!!!
Ο Άσαντ δικαιώνεται μόνο και μόνο που Δημόσιος Κατήγορός του είναι ο Ερντογάν ο Εκπορθητής Β΄της Αγίας Σοφίας Κων/πόλεως!!!!!
dimpenews.com
Συνεχείς πιέσεις τις τελευταίες μέρες στις τούρκικες δυνάμεις ν΄αποσυρθούν από τη Β Συρία. Παρανάλωμα πυρός τα παράνομα διυλιστήρια των τρομοκρατών της πάνω στα συριακά σύνορα σε αλλεπάλληλες επιθέσεις βαλλιστικών ρωσικών πυραύλων. Σήμερα στο Ιντλίμπ ένα στρατιωτικό τούρκικο βαρύ όχημα ανατινάχθηκε από επιτιθέμενους…
Την ίδια στιγμή η ισλαμιστική τρομοκρατία ενθαρρυμένη από τη Δύση αποπειράται να αιματοκυλίσει εκ νέου τη συριακή πρωτεύουσα. Μια πηγή από την εσωτερική ασφάλεια: απετράπη μια τρομοκρατική επιχείρηση που θα στόχευε την πόλη της Δαμασκού με καμικάζι και ζώνες εκρηκτικών. Σκοτώθηκαν οι 3 συνελήφθηκαν άλλοι 3.
Η τρομοκρατική επιχείρηση αποτράπηκε με τη συμβολή κατοίκων από τις πόλεις Zakia και Kanakar στην περιφέρεια της Δαμασκού.Σχεδιάστηκε από τακφιριστικές ομάδες.
dimpenews.com
Στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης συμμετείχε και ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας, Ιμπραχίμ Καλίν. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Καλίν θα έρθει στην Αθήνα, για να φέρει και κάποιο μήνυμα. Καμία πλευρά δεν αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο όμως ούτε το επιβεβαιώνει.
Διπλωματικές πηγές στην Αθήνα επιμένουν να τονίζουν πως το πλαίσιο των συνομιλιών είναι οι διερευνητικές επαφές με την Άγκυρα, στην επίσημη ανακοίνωση της οποίας αναφέρεται και σε πολιτικές διαβουλεύσεις.
Από τις αρχές Φεβρουαρίου, και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Mεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά και ο υπουργός Αμυνας Χουλουσί Ακάρ δεν μιλούσαν για «διερευνητικές επαφές» και έκαναν μόνιμα αναφορά για «συναντήσεις διαβουλεύσεων».
Οι διερευνητικές επαφές, όπως και στους προηγούμενους γύρους, έχουν συγκεκριμένη ατζέντα, την επίλυση της διαφοράς υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο χωρών και των θεμάτων που συνδέονται με αυτήν. Οι πολιτικές διαβουλεύσεις είναι μια διαφορετική διαδικασία. Αξιωματούχοι των υπουργείων Εξωτερικών θέτουν τα ζητήματα και τις διαφορές που προκύπτουν στις σχέσεις των δύο χωρών, από μειονοτικά, θρησκευτικά και άλλα πολλά θέματα. Η διαδικασία αυτή στο παρελθόν ήταν τακτική, σχεδόν κάθε έξι μήνες, αλλά με την επιδείνωση των σχέσεων σταμάτησαν και οι πολιτικές επαφές.
Για την τουρκική πλευρά, η πολιτική διαβούλευση είναι μια αναβάθμιση, ένας διάλογος μεταξύ των δύο χωρών για τα ζητήματα που απασχολούν τις δύο χώρες, και αυτός ήταν και ο λόγος που η Αγκυρα είχε αλλάξει τη ρητορική της και γι’ αυτό πρόσθεσε τις διαβουλεύσεις στην επίσημη ανακοίνωσή της.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν στην πολιτική διαβούλευση η τουρκική πλευρά θα θέσει ζητήματα τα οποία αναφέρουν με κάθε ευκαιρία οι αξιωματούχοι της και στα οποία δεν δείχνουν κάποια αλλαγή στάσης.
Τις προηγούμενες ημέρες, η Τουρκία κατηγόρησε και πάλι την Ελλάδα για «προβοκάτσιες» και «προκλητική» στάση, όμως δεν αναφέρθηκε μόνο στους ισχυρισμούς της για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, αλλά έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει πως τα πλοία του ελληνικού ναυτικού δεν πρέπει να «δένουν» στα Ελληνικά νησιά!
Η εκπρόσωπος του υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας, Πινάρ Καρά, σε συνέντευξη Τύπου ισχυρίστηκε πως «η Eλλάδα εξακολουθεί να έχει πλοία του ναυτικού της στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, παραβιάζοντας με αυτόν τον τρόπο το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησής τους. Πρόσφατα στο Καστελλόριζο, το οποίο βρίσκεται στη Μεσόγειο, και το οποίο πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένo, υπάρχει μόνιμη παρουσία μιας πυραυλακάτου».
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον, κατηγόρησε και πάλι την Ελλάδα, τονίζοντας πως «παρά την προκλητική στάση και τις προκλητικές δηλώσεις της Ελλάδας, η Τουρκία στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο συνεχίζει να είναι ψύχραιμη και διατηρεί την αποφασιστικότητα να συνεχιστούν οι διερευνητικές επαφές».
Παράλληλα, ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος AKP, Oμέρ Τσελίκ, επιτέθηκε στον Νίκο Δένδια λόγω της επίσκεψής του στην Αίγυπτο. Η αλλαγή στάσης της Αιγύπτου και η υποχώρησή της στο ζήτημα του οικοπέδου W-18 εξόργισε τον κ. Τσελίκ, ο οποίος δήλωσε πως «μόλις η Αίγυπτος έδωσε άδειες ερευνών υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο, η Ελλάδα ανησύχησε και ξεκίνησε πάλι τη δράση της εναντίον της Τουρκίας. Ο υπουργός Εξωτερικών τους επισκέφθηκε το Κάιρο και συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου. Σημειώνουμε και κρατάμε αυτή τη δράση της Ελλάδας. Θα απαντήσουμε με τον κατάλληλο τρόπο και με τη διπλωματία, αλλά και στο μέτωπο», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Οι τουρκικές αντιδράσεις συνεχίζονται και στα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας, με τον Χουλουσί Ακάρ να τα θεωρεί «προκλητικές προσπάθειες που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα». Παράλληλα, από το υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας δημοσιεύονται βίντεο στα οποία η Ελλάδα κατηγορείται για κακομεταχείριση των μεταναστών και των προσφύγων.
Στόχος της Άγκυρας είναι να εμφανίσει την Ελλάδα ως χώρα που προκαλεί προβλήματα, ενώ η τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζει πως διατηρεί εποικοδομητικό ρόλο στην περιοχή, χωρίς να συζητάει για όσα συνέβησαν το 2020. Το ερώτημα είναι αν οι αξιωματούχοι της γειτονικής χώρας θα διατηρήσουν αυτή τη στάση και αν θα θέσουν αυτά τα ζητήματα στο τραπέζι των διαβουλεύσεων.
Στο πλαίσιο της προσέγγισης με πολλές χώρες, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μέσα σε μια εβδομάδα συνομίλησε μέσω τηλεδιάσκεψης με την Αγκελα Μέρκελ, τον Εμανουέλ Μακρόν, τον Βλαντιμίρ Πούτιν αλλά και τον Μπόρις Τζόνσον και σε όλους έστειλε μήνυμα συνεργασίας σε ζητήματα όπως το προσφυγικό, η Λιβύη, η Ανατολική Μεσόγειος, η Συρία.
Ο κ. Καλίν στη συνέντευξή του στο Bloomberg έδειξε και τον τρόπο που βλέπει η Αγκυρα τις σχέσεις με την Ελλάδα στο πλαίσιο της Ε.Ε. Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας δήλωσε πως «έχουμε μια πολύ εποικοδομητική δυναμική με την Ε.Ε. και θέλουμε οι σχέσεις μας να βελτιωθούν περαιτέρω. Υπάρχουν μεγαλύτερα ζητήματα στην ατζέντα μας από τις διερευνητικές συνομιλίες που είχαμε με τους Έλληνες, όπως η επικαιροποίηση της συμφωνίας για το μεταναστευτικό, η οποία θα εισέλθει στο 5ο έτος της στις 18 Μαρτίου, η διασφάλιση της απελευθέρωσης των θεωρήσεων και η επικαιροποίηση της συμφωνίας Τελωνειακής Ένωσης. Όλα αυτά μας δίνουν έναν νέο οδικό χάρτη για την αναβίωση των σχέσεών μας».
Πολιτικοί αναλυτές προσπαθούν να καταλάβουν αν όσα υπόσχεται η Αγκυρα θα γίνουν πράξη, όμως οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως πρέπει να δοθεί χρόνος στην Τουρκία για να αποδείξει την «ευρωπαϊκή της στροφή»…
πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/561294496/me-diplo-prosopo-emfanizetai-pali-i-toyrkia/