Ελληνοτουρκικά: Ψάχνεται για θερμό επεισόδιο η Τουρκία. Κατηγορεί την Ελλάδα ότι ανέπτυξε επιθετικά πλοία στο Καστελλόριζο!!

 

Όπως μεταδίδει ως Έκτακτη Είδηση η hurriyet σε δήλωση του το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας, αναφέρει ότι "η Ελλάδα, η οποία συνεχίζει να διατηρεί στρατιωτικά πλοία στα αποστρατιωτικοποιημένα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έχει αναπτύξει τελικά επιθετικά πλοία στο νησί Καστελλόριζο".

Ψάχνεται για θερμό επεισόδιο η Τουρκία είναι προφανές και πασιφανές…Aμφισβητεί μονίμως το δικαίωμα της Ελλάδα να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα έχει γκριζάρει όλο το Αιγαίο. Ωστόσο ο αντίπαλος μπορεί να παίζει το παιχνίδι του στραβισμού και της προσποίησης αλλού κοιτάει κι αλλού να δώσει το έναυσμα. Αλλά δεν αποκλείεται συνδυαστική κίνηση….

dimpenews.com

Της Δικαιοσύνης ήλιε, της 17Ν, νοητέ - Τώρα ο Κουφοντίνας ζητάει το δίκιο του, από το Συμβούλιο της Επικρατείας! - Πότε βγαίνει η απόφαση!!

 

Μετά την απόρριψη και του δεύτερου αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα από τη Δικαιοσύνη (δικαστικό συμβούλιο της Λαμίας) οι συνήγοροί του προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας εκεί να κριθεί η νομιμότητα ή μη της μεταγωγής του πολυισοβίτη στις φυλακές του Δομοκού, γεγονός που έχει πυροδοτήσει την αντίδραση Κουφοντίνα που βρίσκεται νοσηλευόμενος σε πολυήμερη απεργία πείνας.

Όπως προκύπτει από το σκεπτικό της ομόφωνης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε το δεύτερο αίτημα Κουφοντίνα, ο δρόμος της δικαιοσύνης παραμένει ανοικτός, καθώς υποδεικνύεται ως αρμόδιο δικαστήριο το Συμβούλιο της Επικρατείας και τα Διοικητικά Δικαστήρια.

Με την αίτηση στο ΣτΕ, ο Δημήτρης Κουφοντίνας ζητά την έκδοση προσωρινής διαταγής με την οποία να «παγώνει» η απόφαση μεταγωγής στο Δομοκό, την ακύρωση της σχετικής απόφασης της γενικής γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου και την αναστολή στην ισχύ της εν λόγω απόφασης.

Ειδικότερα υποστηρίζεται ότι η επίμαχη απόφαση μεταγωγής του Δημήτρη Κουφοντίνα στις φυλακές του Δομικού είναι παράνομη και επιπλέον αντισυνταγματική (νόμος 4760 του 2020).

Το ανώτατο δικαστήριο αναμένεται, ενδεχομένως και αύριο, Τρίτη, να αποφανθεί σχετικά.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/society/561288493/prosefyge-sto-ste-o-koyfontinas/

Συντάξεις/Αναδρομικά: Υπομονή, έρχονται με την πρέπουσα ταχύτητα, τα αναδρομικά και τα ισχνά, για λίγους αναδρομικά - Δείτε τα ενδεικτικά παραδείγματα

 

Σημαντικές αυξήσεις αλλά και αναδρομικά για πάνω από 20 μήνες αναμονής θα λάβουν πιθανότατα μετά το Πάσχα περίπου 200.000 συνταξιούχοι. Η έκδοση και της τελευταίας απαιτούμενης υπουργικής απόφασης ανοίγει τον δρόμο για τον επανυπολογισμό των συντάξεων με βάση τους νέους συντελεστές αναπλήρωσης σε όσους έχουν ασφαλιστεί για πάνω από 30 χρόνια, που αναμένεται να οδηγήσει τουλάχιστον 150.000 παλαιούς ασφαλισμένους σε αυξήσεις συντάξεων. Αλλοι περίπου 50.000 νεότεροι συνταξιούχοι, των οποίων οι συντάξεις εκδόθηκαν μετά την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου, βλέπουν σταδιακά και αυτοί τις συντάξεις τους να αυξάνονται, με τον υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη να ξεκαθαρίζει ότι προτεραιότητα έχει η έναντι προκαταβολή της σύνταξης σε όσους έχουν εκκρεμείς αιτήσεις έως και 5 χρόνια.

Βέβαια και οι περίπου 200.000 συνταξιούχοι περιμένουν για πάνω από ένα χρόνο την εφαρμογή του νόμου Βρούτση, ο οποίος μάλιστα κλήθηκε να τροποποιήσει τα ποσοστά αναπλήρωσης που κρίθηκαν αντισυνταγματικά, από τον Οκτώβριο του 2019 και εφεξής.  

Σύμφωνα μάλιστα με το υπουργείο Εργασίας, τυχόν αναδρομικά ποσά που θα προκύψουν για τους συνταξιούχους για το διάστημα από τον Οκτώβριο 2019 μέχρι την εφαρμογή της αναπροσαρμογής θα τους αποδοθούν εφάπαξ.

Η «Κ» παρουσιάζει σήμερα ενδεικτικά παραδείγματα για το τι ποσά δικαιούνται παλαιοί αλλά και νέοι συνταξιούχοι, με τη βοήθεια δύο έγκριτων δικηγόρων που εξειδικεύονται σε θέματα Κοινωνικής Ασφάλισης, της Ασπας Παπαθανασοπούλου και του Δημήτρη Μπούρλου.
 
Συνταξιοδότηση προ του ν.  4387/2016

1. Συνταξιούχος έπειτα από 31 έτη ασφάλισης και μέσον όρο συντάξιμων αποδοχών 1.000 ευρώ ελάμβανε στις 30-09-2019 καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 622,19 ευρώ, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ποσό προσωπικής διαφοράς 21,39 ευρώ. Με βάση τον νέο συντελεστή αναπλήρωσης θα πρέπει να λάβει καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 627,45 ευρώ, καθώς για το χρονικό διάστημα από 10/2019 έως και σήμερα το ποσό της ανταποδοτικής του σύνταξης θα αυξηθεί μετά τον επανυπολογισμό κατά 5,26 ευρώ, το οποίο θα λάβει σε ετήσιες δόσεις του 1/5. Η πρώτη δόση καταβάλλεται συνολικά για το διάστημα από 01/10/2019 έως και τον 12/2020, η δεύτερη εντός του έτους 2021, η τρίτη εντός του έτους 2022, η τέταρτη εντός του έτους 2023 και η πέμπτη εντός του έτους 2024, ενώ η προσωπική του διαφορά θα μειωθεί και θα γίνει 16,13 ευρώ μηνιαίως.

2. Συνταξιούχος έπειτα από 35 έτη ασφάλισης έχει μέσον όρο συντάξιμων αποδοχών 1.500 ευρώ και ελάμβανε στις 30-09-2019 καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 837,68 ευρώ, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται προσωπική διαφορά 33,44 ευρώ. Μετά τον επανυπολογισμό θα λάβει καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 887,03 ευρώ, ενώ η ανταποδοτική του σύνταξη θα αυξηθεί τόσο με το ποσό της καταβαλλόμενης ήδη προσωπικής διαφοράς όσο και με το ποσό που θα λάβει τμηματικά από την αύξηση του συντελεστή αναπλήρωσης. Πιο συγκεκριμένα, για το χρονικό διάστημα από 10/2019 έως και σήμερα, το ποσό που θα πρέπει να λάβει ανέρχεται σε 3,18 ευρώ (το 1/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το πρώτο διάστημα) Χ 15 μήνες (από τον 10/2019 έως και τον 12/2020) + 6,36  ευρώ  (τα 2/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το έτος 2021) Χ 3 μήνες (από τον 01/2021 έως και τον 03/2021) ίσον 66,78 ευρώ συνολικά. Κατά τα έτη 2022, 2023 και 2024, θα προστίθεται κάθε χρόνο στη σύνταξή του ποσό 3,18 ευρώ.

3. Συνταξιούχος που έχει λάβει σύνταξη με 40 έτη ασφάλισης, έχει μέσον όρο συντάξιμων αποδοχών 1.500 ευρώ και ελάμβανε στις 30-09-2019 καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 964,44 ευρώ, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ποσό προσωπικής διαφοράς 88,76 ευρώ. Με βάση τον νέο συντελεστή αναπλήρωσης, θα πρέπει να λάβει καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 1.066,10 ευρώ, ενώ η ανταποδοτική του σύνταξη θα αυξηθεί τόσο με το ποσό της καταβαλλόμενης ήδη προσωπικής διαφοράς όσο και με το ποσό που θα λάβει τμηματικά από την αύξηση του συντελεστή αναπλήρωσης. Πιο συγκεκριμένα, για το χρονικό διάστημα από 10/2019 έως και σήμερα, το ποσό που θα πρέπει να λάβει ανέρχεται σε 2,58 ευρώ (το 1/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το πρώτο διάστημα) Χ 15 μήνες (από τον 10/2019 έως και τον 12/2020) + 5,16 ευρώ (τα 2/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το έτος 2021) Χ 3 μήνες (από τον 01/2021 έως και τον 03/2021) ίσον 54,15 ευρώ συνολικά. Κατά τα έτη 2022, 2023 και 2024 θα προστίθεται κάθε χρόνο στη σύνταξή του ποσό 2,58 ευρώ.
 
Συνταξιοδότηση μετά το ν. 4387/2016

1. Συνταξιούχος με 35 έτη ασφάλισης έχει μέσον όρο συντάξιμων αποδοχών 2.170 ευρώ και ελάμβανε στις 30-09-2019 καθαρό προ φόρου ποσό σύνταξης 1.295,29 ευρώ, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ποσό προσωπικής διαφοράς 101,11 ευρώ. Με τον επανυπολογισμό θα εξακολουθήσει να λαμβάνει το ίδιο ποσό σύνταξης, δεδομένου ότι το προ φόρου ποσό των 1.274,04  ευρώ που ελάμβανε στις 30-09-2019, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικής διαφοράς είναι υψηλότερο από αυτό που προκύπτει με βάση τον νέο συντελεστή αναπλήρωσης, ύψους 1.122,01 ευρώ.

2. Συνταξιούχος με  40 έτη ασφάλισης έχει μέσον όρο συντάξιμων αποδοχών 2.200 ευρώ. Στις 30-09-2019 ελάμβανε σύνταξη προ φόρου 1.373,46 ευρώ, στην οποία συμπεριλαμβάνεται προσωπική διαφορά 127,6 ευρώ. Με βάση τον νέο συντελεστή αναπλήρωσης, πρέπει να λάβει καθαρή προ φόρου σύνταξη 1.394,96  ευρώ, ενώ η ανταποδοτική του σύνταξη θα αυξηθεί τόσο με το ποσό της καταβαλλόμενης ήδη προσωπικής διαφοράς όσο και με το ποσό που θα λάβει τμηματικά από την αύξηση του συντελεστή αναπλήρωσης. Πιο συγκεκριμένα: για το χρονικό διάστημα από 10/2019 έως και σήμερα, το ποσό που θα πρέπει να λάβει ανέρχεται σε 4,30 ευρώ (το 1/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το πρώτο διάστημα) Χ 15 μήνες (από τον 10/2019 έως και τον 12/2020) + 8,60 ευρώ (τα 2/5 της προκύπτουσας διαφοράς για το έτος 2021) Χ 3 μήνες (από τον 01/2021 έως και τον 03/2021) ίσον 90,30 ευρώ συνολικά. Το διάστημα 2022-2024 θα προστίθεται κάθε χρόνο στη σύνταξή του ποσό 4,30 ευρώ.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/economy/local/561286420/ayxiseis-kai-anadromika-gia-200-000-syntaxioychoys/

Η ισότητα των δύο φύλων

 

Γράφει ο Γιώργος Γκορέζης*

e-mail : ggorezis@yahoo.gr

Web :   ggore.wordpress.com

 

Ο φεμινισμός στις ημέρες μας  δίνει έμφαση στη βιολογική διαφορά και παρουσιάζει τη γυναίκα σαν θύμα της κοινωνίας.  Ο φεμινισμός αυτός της θυματοποίησης της γυναίκας παρουσιάζει τον άνδρα στο ρόλο του εξουσιαστή – βασανιστή.  Είναι ένα είδος νέου φεμινισμού, που όμως έχει πάρει λάθος δρόμο, υποστηρίζει παλιές απόψεις και οδηγεί σε οπισθοδρομικό πουριτανισμό. 

Το θέμα δεν αφορά μόνο το άλλο μισό, αλλά το σύνολο του ουρανού που μας περιβάλλει, με τα φωτεινά του σημεία αλλά και τις πολλές γκρίζες του ζώνες. Επιρρεπής σε μυθεύματα και παράδοξα , όπως και σε καθησυχαστικά και τακτοποιημένα μέσα στην επαναστατικότητα τους οράματα, ο φεμινισμός προσφέρεται για συνεχή κρίση και  επαναξιολόγηση.

Όλοι οι σοβαροί κοινωνιολόγοι παραδέχονται ότι κάτι δεν πάει καλά σήμερα με τους άνδρες και τις γυναίκες.  Η σεξουαλική διαφοροποίηση γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη, και τα περί ισχυρού ανδρός στερεότυπα κατακρημνίζονται.  Οι πιο « αρρενωπές » σήμερα γυναίκες και οι πιο « θηλυκοί » άνδρες έχουν δυσχέρεια στην οικοδόμηση μιας ταυτότητας στη βάση των παραδοσιακών στερεοτύπων, που είχαν κάποτε τη χάρη να είναι ξεκάθαρα.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια το παγκόσμιο φεμινιστικό ρεύμα, σε πλήρη αντιστοιχία με την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, κάνει αισθητή την παρουσία του στα αριστερά και τα δεξιά κόμματα, προωθώντας δύο βασικές προτάσεις : Ότι οι γυναίκες είναι θύματα των ανδρών και χρειάζονται προστασία. Ότι οι γυναίκες έχουν ουσιαστικές διαφορές από τους άνδρες και η ισότητα των δύο φύλων απαιτεί τη συνειδητοποίηση αυτής της διαφοράς.

Αυτές οι δύο αρχές θριαμβεύουν και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, και σκιαγραφούν ένα μοντέλο σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων.  Συνιστούν μια άποψη για την ισότητα, της οποίας τις συνέπειες πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν. Και δεν πρέπει να αυταπατόμαστε. Οι σχέσεις ανδρών και γυναικών δεν έχουν καθόλου προοδεύσει τα τελευταία χρόνια. Τουναντίον το περιεχόμενο της διαμάχης έχει χειροτερεύσει. Τα δύο φύλα θεωρούν ότι το ένα είναι θύμα του άλλου, με τη διαφορά ότι οι γυναίκες μιλούν ανοιχτά ενώ οι άνδρες μουρμουρίζουν.

Οι γυναίκες βλέπουν διαρκώς την άνιση κατανομή εξουσιών και καθηκόντων. Και οι άνδρες αισθάνονται απογυμνωμένοι από κάθε ιδιαιτερότητα και αποδέκτες αντιφατικών προσδοκιών. Τους ζητούν να διατηρήσουν τις αρετές των παππούδων τους ( προστατευτική δύναμη, θάρρος, αίσθηση των ευθυνών ) και παράλληλα να αποκτήσουν εκείνες των γιαγιάδων τους ( κατανόηση, τρυφερότητα, συμπόνια ). Μια πλήρης σύγχυση της ταυτότητας των ανδρών, έναντι γυναικών που συμπεριφέρονται σαν άνδρες του παρελθόντος, επιβάλλοντας δηλαδή τη θέληση τους.

Ο φεμινισμός όπως αναπτύσσεται τελευταία δημιουργεί ιδεολογία, και επιβάλλει τον τρόπο σκέψης του σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, και τους προστατευτικούς του νόμους στις πολιτικές συλλογικές αποφάσεις ( ισότιμη εκπροσώπηση στην πολιτική ή το πατρώνυμο κ.λ.π.). Αν προσθέσουμε το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι νόμοι είχαν τη μεγάλη στήριξη των ΜΜΕ δημιουργείται η αίσθηση στο άλλο στρατόπεδο ότι οι γυναίκες δεν είναι και τόσο αδύναμα θύματα, όσο τους αρέσει να λένε. Και αν ακόμα αγνοήσει κανείς το επικείμενο τέλος των αβάσιμων προνομίων τους, η καταστολή των ηθών που αφορούν στη σεξουαλική συμπεριφορά, και η διάχυτη αίσθηση συλλογικής ενοχής του ανδρικού φύλου, γίνονται όλο και λιγότερο ανεκτά από τους άνδρες.

Τελευταία στατιστικά στοιχεία δείχνουν τους άνδρες να δυσανασχετούν και να εκφράζουν τη δυσφορία τους έναντι των γυναικών, τις οποίες θεωρούν τις μεγάλες νικήτριες των τελευταίων τριάντα ετών. Παροπλισμένοι, αποπροσανατολισμένοι, γεμάτοι πικρία και ανησυχία, οι άνδρες φαντάζονται μια μελλοντική ζωή όπου θα είναι αντικείμενα, ευνούχοι, άχρηστοι-ακόμα και στο θέμα της αναπαραγωγής. Και αυτό αποδεικνύει ότι η ρητορική της θυματοποίησης των γυναικών χρησιμοποιείται προς λάθος κατεύθυνση. Και ότι θα ήταν καλύτερα οι γυναίκες να είχαν αγωνιστεί σε όλους τους τομείς, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, εκεί όπου υφίστανται ανισότητες. Να είχαν κατέβει στους δρόμους για να καταγγείλουν αυτές τις ανισότητες, αντί να βάζουν τους άνδρες στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Οι μεγάλες νίκες της δεκαετίας του 70 και η άνοδος της αριστεράς στην εξουσία είχαν κατενθουσιάσει τις γυναίκες.  Μέσα σε χρόνο λιγότερο από είκοσι χρόνια οι φεμινίστριες είχαν να επιδείξουν πραγματικό θρίαμβο. Η μαζική είσοδος των γυναικών στους χώρους εργασίας άνοιγε τις πόρτες της ανεξαρτησίας, και η γυναίκα μπορεί πλέον να εγκαταλείψει τον άνδρα που δεν ανέχεται.  Ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνεται συστηματικά και ο παραδοσιακός γάμος χάνει το περιεχόμενο του.  Με την αντισύλληψη και την άμβλωση οι γυναίκες της Δύσης βρέθηκαν να κατέχουν μια άνευ προηγουμένου εξουσία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η επανάσταση αυτή σήμαινε το τέλος της πατριαρχίας.  Και επανέρχονται ασταμάτητα τα ονόματα των γυναικών εκείνων που είχαν κατακτήσει για πρώτη φορά ανδρικά εδάφη. Από την πρώτη γυναίκα που μπήκε πρώτη στην πολυτεχνική σχολή ως την πρώτη πιλότο πολεμικού αεροσκάφους, δημιουργείται η αίσθηση ότι επιχειρείται να ανατραπεί ο ορισμός των φύλων.  Η εικόνα της γυναίκας γινόταν πιο ανδροπρεπής, και επιτέλους άλλαζαν οι ρόλοι.  Αυτή η ανατροπή ήταν σίγουρα πηγή πολύτιμης ενέργειας για τη γυναίκα, που επιτέλους όλα όσα ήταν του ανδρός είναι τώρα δικά της, αλλά όσα ήταν δικά της δεν ήταν δικά του.      Είναι το νέο κύμα αμερικανόφερτου φεμινισμού, που πρέσβευε ουσιοκρατικές, αποσχιστικές απόψεις, που δημιουργούσαν ένα αντιπαραθετικό δυϊσμό των φύλων.  Αδιάφορη, αλλά για πολύ λίγο, έναντι του νέου κύματος παρέμεναν οι ελληνίδες της περιφέρειας, που ονειρεύονταν μια ειρηνική σχέση με τους άνδρες της ζωής τους :  τους πατέρες, τους συζύγους, τους εργοδότες και όλους τους άλλους.

Ωστόσο δεν ζούμε την εποχή των θριαμβευτικών κατακτήσεων σε ότι αφορά την οικογενειακή και επαγγελματική ζωή.   Εδώ και είκοσι χρόνια τίποτε δεν έχει αλλάξει πραγματικά.  Οι γυναίκες, παράλληλα με τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, συνεχίζουν να ασχολούνται με τα τρία τέταρτα των οικογενειακών και οικιακών υποχρεώσεων.  Και αυτή η απαισιόδοξη διαπίστωση ενισχύθηκε στις μέρες μας από τη σκληρότητα της οικονομικής κρίσης.  Εκατομμύρια άνδρες, και αναλογικά, ακόμα περισσότερες γυναίκες γνωρίζουν την ανεργία.  Η κοινωνία έγινε εσωστρεφής και πολλές μητέρες δύο παιδιών, κυρίως οι πιο αδύναμες οικονομικά, γυρίζουν στα σπίτια τους μέσω ενός ημιμόνιμου μισθού.

Η ισότιμη εκπροσώπηση στην πολιτική που κάνει λόγο για ισότητα στη διαφορά είναι βραδυφλεγής βόμβα. Πολύ γρήγορα η διαφορά υπερεκτιμάται, και η ισότητα σχετικοποιείται.  Η διαφορά των φύλων είναι γεγονός, αλλά δεν προδιαθέτει για ρόλους και αξιώματα.  Αλλά και δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε άνδρες και γυναίκες ως δύο σύνολα με διαφορετικά συμφέροντα και να αγωνιζόμαστε για την εξίσωση των ρόλων, που ως τόσο αποτελεί το μόνο δρόμο για την ισότητα των φύλων. Περισσότεροι βρεφονηπιακοί σταθμοί και καλύτερες δυνατότητες φύλαξης των παιδιών στο σπίτι προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στην ισότητα από ότι όλοι οι λόγοι υπέρ της ισότιμης εκπροσώπησης στην πολιτική.  Όπως και η πατρική άδεια, που σηματοδοτεί συμβολικά το γεγονός ότι η συμφιλίωση ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής δεν αφορά μόνο τη μητέρα. 

Δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας σε ασπρόμαυρο τρόπο σκέψης και σε αυτονόητες βεβαιότητες, αλλά να εμβαθύνουμε στα πράγματα.  Τα στερεότυπα του παρελθόντος  στις σχέσεις των δύο φύλων μας περιορίζουν, αλλά και μας εξασφαλίζουν.  Η σημερινή καταρράκωση τους προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία.  Πολλοί άνδρες βλέπουν σε αυτό την μείωση του ρόλου τους και οι γυναίκες με τη σειρά τους πληρώνουν το τίμημα γι’ αυτό. Άλλες μπαίνουν στον πειρασμό να απαντήσουν με την εγκαθίδρυση μιας νέας ηθικής τάξης.  Και το ένα και το άλλο είναι μια παγίδα για όλους, στην οποία δεν πρέπει να πέσουμε.-

 

* O Γιώργος Γκορέζης είναι Υποστράτηγος ε.α., αρθρογράφος, συγγραφέας.

      

Αναπληρωτής υπουργός οικονομικών: "Δεν είναι πρόθεση της κυβέρνησης να παντρευτεί την ειδική εισφορά αλληλεγγύης!!" - Με την παράνομη και αντισυνταγματική εισφορά αλληλεγγύης πότε θα πάρει διαζύγιο;

 

Η πρόβλεψή μας είναι ότι και για το 2022 δεν θα υπάρχει εισφορά αλληλεγγύης στον ιδιωτικό τομέα, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών

Για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, την ύφεση και τον τροπο που έχει ανταποκριθεί μέχρι στιγμής η χώρα στις ιδιαίτερες συνθήκες που έχει δημιουργήσει τον τελευταίο χρόνο η πρωτοφανής υγειονομική κρίση της πανδημίας μίλησε στον ΘΕΜΑ 104,6 και στον Ηλία Σιακαντάρη ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης.

protothema · 2021.03.07 ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ

Όπως τόνισε ο κ. Σκυλακάκης, η οικονομία άντεξε καλύτερα του αναμενομένου, και σε αυτό βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό τα μέτρα τα οποία είχε λάβει η κυβέρνηση. «Έπιασαν πολύ περισσότερο το 3ο και το 4ο τρίμηνο απ' ότι το 2ο τρίμηνο του 2020... Συν ότι είχαμε πολύ καλές επιδόσεις στις εξαγωγές, άντεξαν οι επενδύσεις σε σχέση με την κατάσταση την οποία βρισκόταν η οικονομία το 2020. Πήγαμε πολύ κοντά στον μέσο όρο της Ευρώπης», ανέφερε μεταξύ άλλων ο αναπληρωτής υπουργός.

Όπως επισήμανε ο κ. Σκυλακάκης, ξεκινάμε από μία καλύτερη βάση στο ΑΕΠ αυτή τη χρονιά και ξεκινάμε από λίγο καλύτερο δημόσιο χρέος: «Έχουμε κερδίσει αρκετές μονάδες στο δημόσιο χρέος, που είναι πάντα ένας σοβαρός κίνδυνος». «Όλη την ύφεση θα μπορούσες να την έχεις και μόνο από τον τουρισμό, αν δεν έπαιρνες τα υπόλοιπα μέτρα» επισημαίνει ο αναπληρωτής υπουργός, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση έχει λάβει πάρα πολύ ισχυρά μέτρα σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας. «Αν δείτε στο τέλος τα νούμερα, θα είμαστε από τις χώρες που είχαν πολύ μεγάλη παρέμβαση», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Αναφορικά με την ανεργία, τονίζει ότι ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη η πολιτική της κυβέρνησης, αφού δεν είχαμε πραγματική άνοδο της ανεργίας μέχρι σήμερα. Όπως προειδοποίησε, θα έχουμε κάποιες αναταράξεις όταν ανοίξει η οικονομία και τελειώσει η πλήρης προστασία, όμως οι εξελίξεις στην ανεργία είναι τελείως διαφορετικές από αυτές που προβλέπονταν στην αρχή της πανδημίας.

Αναφορικά με την εισφορά αλληλεγγύης ο αναπληρωτής υπουργός τόνισε ότι δεν είναι πρόθεση της κυβέρνησης να την «παντρευτεί». «Η πρόθεσή μας είναι να καταργηθεί... Αν τα πράγματα πάνε με βάση έναν ρεαλιστικό σχεδιασμό, η βούληση της κατάργησης υπάρχει. Η πρόβλεψή μας είναι ότι και για το 2022 δεν θα υπάρχει εισφορά αλληλεγγύης στον ιδιωτικό τομέα. Η μονιμότητα είναι κάτι που θα συζητηθεί de facto στον προϋπολογισμό του 2023».

πηγή:https://www.capital.gr/oikonomia/3530476/th-skulakakis-kai-gia-to-2022-den-tha-uparxei-eisfora-allilegguis-gia-ton-idiotiko-tomea

Ο Δρίτσας και ο " καταδότης πρύτανης"! - Αν δεν ήσουν δεξιός δεν σε πείραζε η "17 Νοέμβρη"

 Είναι πολύ δύσκολο να ασκείς τα δικαιώματά σου όταν έχεις απέναντί σου ομάδες που χρησιμοποιούν βία

 Σπύρος Βλέτσας

Η ουσία των δηλώσεων του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θόδωρου Δρίτσα ήταν ότι εφόσον τα τρομοκρατικά χτυπήματα και οι δολοφονίες δεν είχαν ως στόχο τον δικό του πολιτικό χώρο, δεν υπήρχε ζήτημα τρομοκράτησης. Αν δολοφονούνταν οι δεξιοί, δεν χάλασε ο κόσμος. Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε -και με αρκετή καθυστέρηση- το κόμμα του και ο ίδιος ο βουλευτής πήραν αποστάσεις από τις δηλώσεις αυτές.

Τις ίδιες μέρες με τις δηλώσεις Δρίτσα ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Νίκος Παπαϊωάννου βρέθηκε στο στόχαστρο της«Εφημερίδας των συντακτών» με άρθρο με τίτλο ο «Ο καταδότης πρύτανης», επειδή ειδοποίησε την εισαγγελία ότι διενεργούνται παράνομες πράξεις όταν κάποιοι (φοιτητές και άλλοι) κατέλαβαν το κτίριο διοίκησης του πανεπιστημίου. Ο εισαγγελέας κάλεσε τα ΜΑΤ να επέμβουν και να σταματήσουν την κατάληψη.

Αρκετοί πανεπιστημιακοί δάσκαλοι υπόγραψαν κείμενο συμπαράστασης στον πρύτανη του ΑΠΘ. Μια ομάδα φοιτητών του ίδιου πανεπιστημίου χαρακτήρισε ανεπιθύμητους στους  χώρους του ιδρύματος τους καθηγητές που υπέγραψαν υπέρ του πρύτανη. Στην ουσία πρόκειται για ευθεία απειλή εναντίον της σωματικής ακεραιότητας των καθηγητών και μια αντιδημοκρατική επίθεση εναντίον του δικαιώματός τους στην προσωπική ελευθερία γνώμης, που έχουν ως πολίτες της χώρας και ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.

Υπάρχουν κόμματα, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί και φοιτητές που αντέδρασαν στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά δεν ενοχλούνται από τις απειλές βίας εναντίον μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας για τις απόψεις που εκφράζουν και τη στάση που τους υπαγορεύει η συνείδησή τους. Όπως και ο βουλευτής Δρίτσας ανέχονται τη βία και την τρομοκράτηση, όταν βλέπουν ότι αφορούν άλλους. Η τρομοκράτηση των άλλων.

Αν δεν ήσουν δεξιός δεν σε πείραζε η «17 Νοέμβρη», ισχυρίστηκε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάνεις αυτά που σου λέμε, δεν πρόκειται να σε ενοχλήσουμε, λένε τα μέλη των ομάδων που δρουν στα πανεπιστήμια χρησιμοποιώντας απειλές και βία. Πρόκειται για την επανάληψη μιας βασικής αρχής του ολοκληρωτισμού: όλοι είναι ελεύθεροι μόνο να συμφωνούν μαζί μας.

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Οι απειλές και η άσκηση βίας στα Πανεπιστήμια έχουν οδηγήσει πολλούς πανεπιστημιακούς στην αυτολογοκρισία. Για να μην αντιμετωπίσουν τη βία πολλές εκδηλώσεις δεν γίνονται ή πραγματοποιούνται εκτός των χώρων των πανεπιστημίων, ανακοινώσεις διαμαρτυρίας δεν υπογράφονται, πρωτοβουλίες δεν αναλαμβάνονται. Αν δεν υπήρχε αυτολογοκρισία και αυτοπεριορισμός τα φαινόμενα βίας θα ήταν συχνότερα και εντονότερα.

Είναι πολύ δύσκολο να ασκείς τα δικαιώματά σου όταν έχεις απέναντί σου ομάδες που χρησιμοποιούν βία. Κανένας μας δεν θέλει να γυρίσει από τη δουλειά του στο σπίτι δαρμένος, να βρει το αυτοκίνητό του κατεστραμμένο, να κρατηθεί όμηρος ή να αναρτηθεί φωτογραφία του με μια κρεμασμένη ταμπέλα.

Όσοι υποβαθμίζουν τα φαινόμενα βίας επειδή δεν αφορούν τους ίδιους και τους φίλους τους συναινούν στην ύπαρξη θυλάκων μέσα στην ελληνική κοινωνία, όπου τα ατομικά δικαιώματα και οι προσωπικές ελευθερίες βρίσκονται υπό περιορισμό. Αυτή είναι μία πλευρά του ζητήματος. Μία άλλη, εξίσου ουσιαστική, είναι το πώς μπορεί να προχωρήσει μια κοινωνία στην εποχή της γνώσης και της τεχνολογίας με καθεστώς βίαιης λογοκρισίας και τρομοκρατίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/704931_o-dritsas-sto-panepistimio»

ΥΕΘΑ: Έγκαιρη υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος, για την ενίσχυση αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων - Χρειαζόμαστε, λιγότερο Λιγνάδη, λιγότερο Κουφοντίνα και περισσότερο Ιάκωβο Τσούνη.

 

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος απηύθυνε ομιλία, σήμερα 4 Μαρτίου 2021, στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του Σχεδίου Νόμου: «Για τον εκσυγχρονισμό, την απλοποίηση και την αναμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων, ειδικότερες ρυθμίσεις προμηθειών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας και άλλες διατάξεις για την ανάπτυξη και τις υποδομές».

Παρών κατά την ομιλία ήταν και ο Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Αλκιβιάδης Στεφανής. Ο κ. Παναγιωτόπουλος τόνισε τα εξής:

«Κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι ,

Μόλις άκουσα μεταξύ άλλων, έναν αρκετά τοξικό λόγο, έντονο και φορτισμένο από τη μόλις κατελθούσα του βήματος συνάδελφο. Θα μου επιτρέψετε δύο σχόλια, το ένα συναφές με αυτά που ακούστηκαν και ακούγονται αυτές τις μέρες στο δημόσιο λόγο.

Το πρώτο σχόλιο είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δίνουν και πάλι το «παρών» δίπλα στους υπόλοιπους κρατικούς φορείς, για την υποστήριξη και την αρωγή της τοπικής κοινωνίας στην ευρύτερη περιοχή της Ελασσόνας που δοκιμάζεται και υποφέρει βιώνοντας τον αντίκτυπο και στην καθημερινότητά της από τον μεγάλο χθεσινό σεισμό. Πάντοτε, και σε καιρό ειρήνης, οι Ένοπλες Δυνάμεις βρίσκονται στο πλευρό της κοινωνίας στα δύσκολα, με πράξεις, με έργα, με μεγάλη δραστηριότητα υποστήριξης.

Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι θεωρώ πως η χώρα επιτέλους πρέπει να πάει μπροστά. «Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός», όπως λέει ο ποιητής.

Ο ιός βρίσκεται σε έξαρση. Η χαλάρωση ενός μέρους του πληθυσμού ως προς την τήρηση των μέτρων οδηγεί σε περαιτέρω έξαρση, άρα η περαιτέρω έξαρση οδηγεί στην αναγκαιότητα επιβολής νέων μέτρων. Η αναγκαιότητα επιβολής νέων μέτρων όχι μόνο αναβάλλει τη λήξη του συναγερμού, όχι μόνο μετακινεί προς τα πίσω τη γραμμή τερματισμού, αλλά προκαλεί ακόμα περισσότερο εκνευρισμό, κόπωση, κούραση και θυμό. Τα νεύρα είναι τεντωμένα. Υπάρχει κόπωση, ανασφάλεια εξαιτίας της μεγάλης οικονομικής αβεβαιότητας. Οι ισορροπίες είναι λεπτές.

Με αυτές τις συνθήκες, το τελευταίο που χρειάζεται αυτή την ώρα ο δημόσιος βίος είναι περισσότερο δηλητήριο, περισσότερο τοξικό λόγο. Δεν θα κάνω λόγο για τις δημόσιες πρόσφατες, εξωφρενικές θα έλεγα, δηλώσεις του κυρίου Δρίτσα. Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά πάνω σε αυτά. Νομίζω ότι κι ο ίδιος έχει κινηθεί για να ανασκευάσει την αρχική εντύπωση. Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά, αλλά θα πω μόνο τούτο: Τέτοιου είδους δηλώσεις και η αναπαραγωγή τους ευρύτερα ρίχνουν αχρείαστο δηλητήριο στο δημόσιο βίο.

Εκτρέπουν τη συζήτηση από τις μείζονες ρυθμικές προκλήσεις, πάνε τη χώρα πίσω και η χώρα πρέπει να πάει μπροστά. Και για να πάει μπροστά ο δημόσιος βίος χρειάζεται, λιγότερο Λιγνάδη, λιγότερο Κουφοντίνα και περισσότερο Ιάκωβο Τσούνη.

Αναφέρομαι στον Έλληνα ευπατρίδη, ο οποίος βραβεύτηκε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ ημερών, παρασημοφορήθηκε. Νωρίτερα, πριν από μερικούς μήνες, τού είχε απονεμηθεί και από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ο βαθμός του Υποστρατήγου ε.τ. για τη συνολική προσφορά του στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο άνθρωπος αυτός που διέθεσε με απόφαση που περιλαμβάνεται στη δημόσια διαθήκη του -εκτός όλων των άλλων όσων έχει κάνει μέχρι τώρα για την υλική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων- το σύνολο της περιουσίας του στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Αποτελεί ένα σπουδαίο φωτεινό παράδειγμα επιφανούς πατριώτη σαν αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Σαν τους ανθρώπους που δεν μετρούν κάθε μέρα τη ζωή τους αναλογιζόμενοι και αναρωτώμενοι «τι μπορεί να κάνει η Πατρίδα για αυτούς, αλλά τι μπορεί να κάνουν εκείνοι για την Πατρίδα». Τέτοια παραδείγματα χρειαζόμαστε. Στη βάση αυτή λοιπόν, του τι μπορεί να κάνουμε εμείς για την Πατρίδα, επιτρέψτε μου την αναγωγή αναλογικά στη δική μας ταπεινότερη ασφαλώς περίπτωση.

Οι συζητούμενες μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις που επισπεύδονται από το Υπουργείο στο χώρο των προμηθειών του αμυντικού εξοπλισμού δεν είναι καθόλου αμελητέα ποσότητα. Αποτελούν μια μεγάλη και χρηστική βελτίωση του θεσμικού πλαισίου στα όρια του επιτρεπτού. Εδώ, το επιτρεπτό είναι το όριο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας από το πνεύμα της οποίας δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε, όμως μπορούμε να κάνουμε κάποιες ειδικές στοχευμένες βελτιώσεις, όπου για πολύ καιρό άπαντες, διαπαραταξιακά, διαπιστώναμε την ανάγκη για αυτές τις μεταρρυθμίσεις πλην όμως δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτές. Ερχόμαστε σήμερα, λοιπόν, και κάνουμε κάτι.

Το νομοσχέδιο που συζητείται σήμερα ενσωματώνει και ολοκληρώνει τις αναγκαίες παρεμβάσεις στον κρίσιμο χώρο των Δημοσίων Συμβάσεων εν γένει. Στόχος είναι η βελτιστοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών προγραμματισμού, εκτέλεσης και σύναψης των Δημοσίων Συμβάσεων, η εδραίωση της ασφάλειας δικαίου και εν τέλει η επίτευξη του πολυπόθητου σχεδιασμού ταχύτητας, αποτελεσματικότητας, αλλά και διαφάνειας.

Η ανάγκη βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου για τις Δημόσιες Συμβάσεις στον τομέα της Άμυνας έχει εκφραστεί πολλάκις και ποικιλοτρόπως, τόσο στους κόλπους των Ενόπλων Δυνάμεων (κυρίως όσον αφορά στους εμπλεκόμενους με τη διαδικασία σύναψης και εκτέλεσης των συμβάσεων στρατιωτικού εξοπλισμού, τους ανθρώπους δηλαδή που βιώνουν στην καθημερινότητά τους τη δυσκολία, την πολυπλοκότητα και την αρτηριοσκλήρωση -θα έλεγα- στη ταχεία διεκπεραίωση αυτών των συμβάσεων), όσο και στο πλαίσιο του Σώματος από τους συναδέλφους της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, αλλά και της Επιτροπής Εξοπλιστικών.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Κυβέρνησης για την ενίσχυση αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων στηρίζεται στην έγκαιρη υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος, όπως αυτό εγκρίνεται κάθε φορά από τα θεσπισμένα όργανα των Ενόπλων Δυνάμεων και της Βουλής.

Βασικό εργαλείο για την υλοποίηση αυτού του εξοπλιστικού προγραμματισμού αποτελεί ένα σύγχρονο, συνεκτικό και αποτελεσματικό κανονιστικό πλαίσιο Δημοσίων Συμβάσεων. Η προτεινόμενη, λοιπόν, μεταρρύθμιση της νομοθεσίας που διέπει τον προγραμματισμό της σύναψης και την εκτέλεση των Δημοσίων Συμβάσεων στον τομέα της Άμυνας κινείται προς αυτή την κατεύθυνση της μακροπρόθεσμης ενίσχυσης, της διαθεσιμότητας και της αποτελεσματικότητας των οπλικών συστημάτων της χώρας. Αν εξασφαλίσουμε αυτή τη δυνατότητα, τότε θα παρέχονται τα απαιτούμενα εχέγγυα για τη στήριξή του ανθρώπινου δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων στην εκτέλεση της αποστολής τους, αλλά και η δυνατότητα αποτελεσματικής στρατηγικής διαχείρισης της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας.

Εδώ λοιπόν, το δεύτερο μέρος του Σχεδίου Νόμου περιλαμβάνει τις μεταρρυθμιστικές αλλαγές στις Δημόσιες Συμβάσεις προμηθειών, υπηρεσιών και έργων στον τομέα της Άμυνας που προκρίναμε ως άμεσες και αναγκαίες. Για τη διαμόρφωση του νέου θεσμικού πλαισίου λήφθηκαν υπόψη απόψεις και προτάσεις των αρμοδίων φορέων του Υπουργείου, αλλά και η ανάγκη υποστήριξης της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι γινόταν μέχρι σήμερα, υπό τους όρους και τις δυνατότητες θεμιτού ανταγωνισμού που παρέχει το Εθνικό και Ενωσιακό Δίκαιο. Σε κάθε περίπτωση δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία στην τήρηση των απαιτήσεων ελέγχου, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας κατά τη διοικητική διαδικασία υλοποίησης των συμβάσεων στρατιωτικού εξοπλισμού.

Τα αναλύσουμε εκτενώς κατά τη διήμερη συζήτηση στην Επιτροπή. Λήφθηκαν υπ’ όψιν παρατηρήσεις και παρεμβάσεις συναδέλφων. Εκτιμώ ότι ήταν εποικοδομητική η διαδικασία διότι όλοι κατ’ αρχήν δέχτηκαν το αναγκαίο της μεταρρύθμισης, συντάχθηκαν θετικά ως προς αυτό και συνεισέφεραν ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία και με τις δικές του παρατηρήσεις -πολλές από τις οποίες λήφθηκαν υπ’ όψιν- στο τελικό αποτέλεσμα αυτής της νομοθετικής παρέμβασης.

Πραγματοποιείται λοιπόν στοχευμένη τροποποίηση Διατάξεων του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου των Δημοσίων Συμβάσεων. Γνώμονας η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων της αναθέτουσας Αρχής και των σύγχρονων υλικών στην αγορά και στη Δημόσια Διοίκηση.

Η βασική διάρθρωση του εν λόγω μέρους αποτελείται από τρεις θεματικές ενότητες, οι οποίες αντιστοιχούν σε κάθε φάση προμήθειας στρατιωτικού εξοπλισμού:

• Η πρώτη έχει να κάνει με τον προγραμματισμό αυτής της διαδικασίας στα πρώτα άρθρα. Αφορά στις διαδικασίες προσδιορισμού των απαιτήσεων και της ένταξής τους σ’ ένα ενιαίο επιχειρησιακό και χρηματοδοτικό προγραμματισμό έως την απόφαση για την υλοποίηση της προμήθειας.

• Η δεύτερη έχει να κάνει με το στάδιο σύναψης της σύμβασης που αφορά στις διαγωνιστικές διαδικασίες οι οποίες οδηγούν στην επιλογή οικονομικού φορέα ως αναδόχου και τη σύναψη της σχετικής σύμβασης.

• Η τρίτη έχει να κάνει με το στάδιο εκτέλεσης της σύμβασης αυτής και αφορά στις διαδικασίες παρακολούθησης και ελέγχου για την ομαλή εκτέλεση σύμβασης έως την ολοκλήρωσή της.

Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, αυτό που ερχόμαστε να βελτιώσουμε για τις συμβάσεις στον τομέα της Άμυνας, συνέβαλε οπωσδήποτε σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, αλλά όχι εντελώς στην αποτελεσματική ικανοποίηση αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων. Κατά την εφαρμογή των Διατάξεων της νομοθεσίας διαπιστώθηκαν αδυναμίες και καθυστερήσεις, κενά και ανακολουθίες, ως προς τις σύγχρονες συνθήκες αγοράς, τα οποία απαγόρευσαν αυτό που κάνουμε σήμερα την προωθούμενη μεταρρυθμιστική παρέμβαση. Δεν θα φτάσω στο σημείο να πω ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο αποτελεί (όπως λένε κάποιοι) «Νόμο μη – Προμηθειών», διότι προμήθειες γίνονται και πολλές φορές όταν το απαιτεί η ανάγκη και οι συγκυρίες, όπως οι παρούσες. Οι συνθήκες κατέστησαν αναγκαίες κάποιες προμήθειες εκτός του υφισταμένου ρυθμιστικού πλαισίου και το κάναμε, αλλά από κει και πέρα, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και νομίζω ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης.

Σε ό,τι αφορά λοιπόν στον προγραμματισμό προμήθειας Αμυντικού Εξοπλισμού, οι υφιστάμενες προβλέψεις για την εκπόνηση του μακροπρόθεσμου και του κυλιόμενου προγραμματισμού δεν εφαρμόστηκαν ως ένα βαθμό λόγω εννοιολογικών ασαφειών, ως προς το εύρος ή τη χρηματοδότησή του μεταξύ άλλων, οδηγώντας σε μεμονωμένες ενεργοποιήσεις των προγραμμάτων με επανάληψη των κύκλων έγκρισης, άρα προστέθηκε διοικητικό και γραφειοκρατικό κόστος για κάθε πρόγραμμα ξεχωριστά, Εκτός από τον αποσπασματικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων, δηλαδή, όταν κρίναμε ότι έπρεπε να προχωρήσουμε στην έγκριση ενός συγκεκριμένου εξοπλιστικού υποπρογράμματος, αυτό δεν ήταν στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού όπως επέτασσε το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών.

Ο Νόμος 3978/11 που ενσωμάτωσε την Ευρωπαϊκή Οδηγία στην Εθνική έννομη τάξη και ρυθμίζει ζητήματα διαγωνιστικής διαδικασίας και σύναψης των συμβάσεων, προέβλεπε ορισμένες υπέρμετρες απαιτήσεις και ενέργειες από τους οικονομικούς φορείς. Καθ’ υπέρβαση των προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί μειωμένη προσέλευση οικονομικών φορέων στις διαγωνιστικές διαδικασίες και αδυναμία ομαλής και αποτελεσματικής διεκπεραίωσης διαγωνισμών για εξοπλισμούς. Με δεδομένο ότι αυτή η διαδικασία καθορίζεται κυρίως από την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν υπήρξαν περιθώρια ευρείας αλλαγής των διατάξεων. Οι προτεινόμενες παρεμβάσεις αφορούν σε ρυθμίσεις του Εθνικού νομοθέτη και κυρίως σε όσες δρουν αρνητικά στην προσέλκυση των οικονομικών φορέων τόσο Ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων όσο και εύρος των εταιρειών της αλλοδαπής.

Για να μην μακρηγορήσω επειδή δεν υπάρχει και χρόνος, επαναλαμβάνω τη διάρθρωση και τέσσερα - πέντε βασικά στοιχεία των παρεμβάσεων μας: Στο Μέρος Β’ περιέχονται τα άρθρα 143-199. Στο πρώτο κεφάλαιο εντάσσονται τα Άρθρα 143-146 που αναφέρονται σε θέματα προγραμματισμού των Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα. Το δεύτερο κεφάλαιο περιλαμβάνει τα Άρθρα 147-166 και αφορά σε θέματα σύναψης των Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα. Το τρίτο κεφάλαιο εκτείνεται στα άρθρα 167-176 και καθορίζει το πλαίσιο εκτέλεσης των Δημόσιων Συμβάσεων στην Άμυνα ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο περιέχονται οι μεταβατικές διατάξεις. Καταλαβαίνετε την ανάγκη για λόγους ασφάλειας και ενοποίησης του Δικαίου, αυτές οι διατάξεις συμπεριλαμβάνονται στο μεγάλο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης για τις Δημόσιες Συμβάσεις και αντιλαμβάνεστε την αλληλουχία από τον προγραμματισμό και το σχεδιασμό, μέχρι την τελική εκτέλεση Δημοσίων Συμβάσεων στην Άμυνα.

Σημαντικότερες τροποποιήσεις, όσον αφορά στον προγραμματισμό και τη διαδικασία ενεργοποίησης των συμβάσεων, πρώτα άρθρα 143 έως 146:

• Αναλυτική περιγραφή των μερών του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Αμυντικών Εξοπλισμών και του Κυλιομένου Προγράμματος.

• Αναφορά στις πηγές χρηματοδότησης των Εξοπλιστικών προγραμμάτων.

• Μείωση του ορίου των συμβάσεων μείζονος οικονομικής αξίας τα 30 εκατομμύρια ευρώ για λόγους διαφάνειας με ταυτόχρονη επίσπευση των διαδικασιών για όλες τις υπόλοιπες, με εξαμηνιαία απολογιστική ενημέρωση της Βουλής, (σημαντικό) αντί τις διαδικασίες εισαγωγής του θέματος για λήψη απόφασης από το ΚΥΣΕΑ και διατύπωση γνώμης από την αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή.

Διαχωρίζοντας τις εισαγόμενες προς έγκριση συμβάσεις, ανάλογα με το χρηματικό όριο, επισπεύδουμε τη διαδικασία καταθέτοντάς της άπαξ στη Βουλή, μαζί με το Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών ώστε να μην φέρουμε αποσπασματικά υποπρογράμματα εδώ και εκεί, με ότι αυτό συνεπάγεται στην καθυστέρηση.

Άλλη διάταξη: Δυνατότητα χρήσης συμφωνιών-πλαίσιο ως συμβάσεων εν συνέχεια υποστήριξης όταν δεν μπορούν εκ των προτέρων να συμφωνηθούν λεπτομερειακά οι όροι (κάτι που συμβαίνει στην πράξη συνεχώς), με την περιγραφή ουσιωδών όρων και τη μετέπειτα εξειδίκευση των όρων διά της σύμβασης, των κατ’ ιδίαν εκτελεστικών συμβάσεων που ακολουθούν τη συμφωνία - πλαίσιο. Αυτό το κάναμε πέρυσι με ειδική νομοθετική πρόβλεψη στην εν συνεχεία υποστήριξη των «Μιράζ» 2000-5. Το περάσαμε με ειδικό Νόμο και όπως καταλαβαίνετε αυτό τώρα καθίσταται δυνατόν να γίνεται αυτομάτως αφού το περιέχει πλέον αυτή η μεταρρύθμιση, άρα το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο.

Άλλη σημαντική μεταρρύθμιση είναι η εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού εγγράφου σύμβασης στη διαγωνιστική διαδικασία με το άρθρο 160: Εδώ η αξιοσημείωτη αυτή τροποποίηση επέρχεται με την πρόβλεψη για χρήση του νέου ευρωπαϊκού εγγράφου σύμβασης, και επίσης με τη χρήση του τυποποιημένου εντύπου υπεύθυνης δήλωσης με τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα. Όπως καταλαβαίνετε εξοικονομείται πολύς χρόνος, ο οποίος αναλίσκετο μέχρι πρότινος σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και διοικητικό φόρτο καθότι η κάθε εταιρεία ξεχωριστά συνέλεγε τα πιστοποιητικά, χρησιμοποιούσε διαφορετικούς τύπους εγγράφων για τις συμβάσεις αυτές. Τώρα θα υπάρχει ένας ενιαίος τύπος εγγράφου που προβλέπεται και στο Δίκαιο της Ε.Ε..

Από εκεί και πέρα υπάρχει η σημαντική πρόβλεψη για τις εγγυητικές επιστολές και τροποποιήσεις των συμβάσεων και συμφωνιών – πλαίσιο κατά τη διάρκειά τους. Προχωρούμε σε μείωση του ύψους των εγγυητικών επιστολών όσον αφορά στην εγγύηση συμμετοχής από 5% σε 2%, όσον αφορά στην εγγύηση καλής εκτέλεσης από 10% σε 5%. Έτσι θα καταστεί ευχερέστερη η έκδοση των εγγυητικών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα οποία καταφεύγουν οι οικονομικοί φορείς και θα είναι ευκολότερο και γι’ αυτούς να παράσχουν εγγυητικές επιστολές, άρα να συμμετέχουν πιο εύκολα κι επομένως να τονωθεί ο ανταγωνισμός κατά την προκαταρκτική, διαγωνιστική, διαδικασία. Τονώνεται λοιπόν ο ανταγωνισμός και καθίσταται οικονομικά ευχερέστερο για περισσότερους οικονομικούς φορείς να συμμετάσχουν.

Θα ήθελα να κάνω ένα ακόμα σχόλιο σχετικώς με το άρθρο 159 που αφορά στην προσθήκη προϋποθέσεων και τις διαδικασίες προσφυγής του άρθρου 346 της Συνθήκης της Λισσαβόνας, σύμφωνα με το οποίο, τα Κράτη-Μέλη κατ’ εξαίρεση από όσα ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για προμήθειες στο χώρο της Άμυνας μπορούν, αν κρίνουν ότι έτσι εξυπηρετούνται ζωτικά συμφέροντα Ασφαλείας τους, να κάνουν το δικό τους προγραμματισμό και το δικό τους σχεδιασμό όσον αφορά στις αμυντικές προμήθειες. Μέχρι σήμερα αυτό προβλεπόταν στο ισχύον θεσμικό πλαίσιο, όμως υπήρχε ανασφάλεια Δικαίου, δηλαδή δεν εφαρμοζόταν ποτέ η καταφυγή σε αυτή την εξαίρεση ως προς το επίπεδο λήψης απόφασης για την επίκλησή της. Δηλαδή δύσκολα θα μπορούσε κάποιος, αφού το πλαίσιο ήταν ασαφές, να επικαλεστεί την εξαίρεση 346 της Συνθήκης της Λισσαβόνας για να καταρτιστεί μια σύμβαση κατά παρέκκλιση του ισχύοντος πλαισίου.

Τώρα προβλέπεται ρητά ότι η απόφαση εξαίρεσης μιας σύμβασης στρατιωτικού εξοπλισμού από τους κανόνες Ενωσιακής αγοράς λαμβάνεται από το ΚΥΣΕΑ, ύστερα από σύμφωνη γνώμη της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής των Ελλήνων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ασκήσει τις αρμοδιότητες περιγράφονται στο άρθρο 348 της Συνθήκης της Λισσαβόνας έχοντας δυνατότητα να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά Κράτους-Μέλους, αν προκύψει καταχρηστική εφαρμογή ακριβώς αυτού του άρθρου. Όπως καταλαβαίνετε σε περιόδους κρίσης και εντάσεων, αυτή η δυνατότητα πλέον είναι ιδιαίτερα σημαντική για το συνολικό προγραμματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων στα Εξοπλιστικά.

Κυρίες και Κύριοι,

οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερα κρίσιμο και απαιτητικό ρόλο για τη διαφύλαξη ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας. Η κάλυψη των επιχειρησιακών και εφοδιαστικών απαιτήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων απαιτεί ένα κατάλληλο σύστημα Δημόσιων Συμβάσεων που παρέχει αφ’ ενός την αναγκαία ευελιξία και ταχύτητα της διαδικασίας ανάθεσης των συμβάσεων, αφ’ ετέρου όμως εξοικονόμηση χρόνου, διοικητικού και γραφειοκρατικού κόστους, καθώς και βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Είναι ζήτημα εξισορρόπησης ανάμεσα στην ταχύτητα, την αποτελεσματικότητα και τη διαφάνεια.

Η διασφάλιση της επιχειρησιακής ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων επιτρέπει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να προβαίνει στο μέσο-μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για την επόμενη μέρα της Εθνικής Άμυνας με νηφαλιότητα, σιγουριά και αυτοπεποίθηση ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ανά πάσα ώρα διαθέσιμες, αξιόπιστες, αποτρεπτικές και τελικά ισχυρές σε Εθνικό περιφερειακό Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο.

Θεωρώ ότι το νομοσχέδιο αυτό και οι διατάξεις που εισάγει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για τη βελτίωση του πλαισίου όσον αφορά στις Δημόσιες Συμβάσεις στο χώρο της Άμυνας είναι ένα σημαντικό - ίσως πιο σημαντικό απ’ όσο νομίζουμε - βήμα ώστε να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι για ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις. Ευχαριστώ πραγματικά τις παρατάξεις που έρχονται να υποστηρίξουν την αναγκαιότητα έγκρισης αυτής της σημαντικής μεταρρύθμισης.

Αν μου επιτρέπετε κύριε Πρόεδρε, επειδή ο κ. Κεγκέρογλου έχει καταθέσει μια τροπολογία και για να μην παίρνω το λόγο μετά, να τοποθετηθώ για 30 δευτερόλεπτα επ’ αυτού. Είναι προς την ορθή κατεύθυνση κατ’ αρχήν, κύριε συνάδελφε, η τροπολογία, πλην όμως έχει ρυθμιστεί από Υπουργικές Αποφάσεις.

Είναι η τροπολογία με γενικό αριθμό 784 και ειδικό 53. Κατατέθηκε σήμερα από Βουλευτές του «Κινήματος Αλλαγής» με θέμα «Αναβάθμιση ΓΔΑΕΕ και συμβουλίου Αμυντικής Έρευνας Τεχνολογίας και Βιομηχανίας, το λεγόμενο ΣΑΕΤΒ», επί της οποίας επισημαίνω τα παρακάτω:

Η προτεινόμενη αρμοδιότητα του ΣΑΕΤΒ εκτιμάται ότι καλύπτεται νομικά, τόσο από την παρ. 1 του Άρθρου 13 του Ν. 2919/01, σύμφωνα με την οποία το Συμβούλιο εισηγείται τις βασικές επιλογές κατά τον προγραμματισμό της Κυβερνητικής Πολιτικής στον τομέα της Αμυντικής Έρευνας και Τεχνολογίας, αλλά και στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας στο πλαίσιο της Εθνικής Αμυντικής και Βιομηχανικής Στρατηγικής, όσο και από την παρ. 2 του ίδιου άρθρου. Επομένως το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο καλύπτει αυτό που ορθώς προτείνετε.

Από κει και πέρα επιπλέον, η σύγκληση του Συμβουλίου Αμυντικής Έρευνας Τεχνολογίας και Βιομηχανίας δύο φορές ετησίως, καθώς και σε έκτακτες περιπτώσεις επίσης προβλέπεται. Έχει ήδη καθοριστεί στο Άρθρο 3 της Υπουργικής Απόφασης που έχει εκδοθεί από τις 16 Οκτωβρίου 2020 από το ΥΠΕΘΑ και επιπλέον, η σύγκληση του Συμβουλίου με άλλο τρόπο, δηλαδή κατόπιν εισήγησης ενός από τους φορείς εκπροσώπησης της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, πρέπει να προκύπτει από την εν λόγω Υπουργική Απόφαση. Άμα κρίνεται σκόπιμο μπορεί να συγκληθεί το Συμβούλιο αυτό.

Ορθώς ζητείτε να γίνει αυτό, ενδεχομένως με μεγαλύτερη συνέπεια, με περιοδικότητα και συχνότητα, διότι αυτό το συμβουλευτικό όργανο προσθέτει στις δυνατότητες σχεδιασμού ιδίως στον χώρο της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, αλλά αυτό έχει ήδη προβλεφθεί και υπάρχει ήδη στο γενικό Κανονιστικό Πλαίσιο, τόσο σε επίπεδο Νόμου, όσο και σε επίπεδο Υπουργικής Απόφασης. Επομένως, είναι ευπρόσδεκτη η τροπολογία, αλλά δεν γίνεται δεκτή διότι θεσμικά προβλέπεται αυτή η δυνατότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, επί της αρχής συμφωνούμε.

Σας ευχαριστώ».