Νέα Δικαστική ΒΟΜΒΑ Αναδρομικών, για την χορήγηση συμπληρωματικού εφάπαξ σε Στρατιωτικούς - Δείτε τα ποσά που επιδικάστηκαν στους συναδέλφους

Αριθμός Απόφασης:  18499/2020

 

Γ.Α.Κ.: 4205/2015

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ 13ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 20 Μαΐου 2020,  με δικαστή την Ιωάννα Μπασιούκα, Πρωτοδίκη Δ.Δ. και γραμματέα την Παναγιώτα Καλαβρυτινού, δικαστική υπάλληλο,

γ ι α  ν α  δικάσει την αγωγή, με ημερομηνία κατάθεσης 3.3.2015,

τ ω ν: 1) .............. (σύνολο 16), οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ.2 του Κ.Δ.Δ. του δικηγόρου τους ..............,

κ α τ ά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου  με την επωνυμία «Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας – Ειδικός Λογαριασμός Αλληλοβοηθείας Αεροπορίας (ΜΤΑ - ΕΛΟΑΑ)», που εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. και παραστάθηκε με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ.2 του Κ.Δ.Δ., του πληρεξούσιου δικηγόρου ...................

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

Σκέφθηκε κατά τον Νόμο

1. Επειδή, η κρινόμενη αγωγή νομίμως εισάγεται για περαιτέρω συζήτηση μετά την έκδοση της 12241/2019 προδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου και την εκτέλεση όσων διατάχθηκαν με αυτήν. Με την αγωγή αυτή, όπως το αίτημα αυτής περιορίσθηκε  νομίμως με από 4.12.2018 νομοτύπως κατατεθέν υπόμνημα των εναγόντων, οι τελευταίοι, απόστρατοι αξιωματικοί της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), ζητούν με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου νπδδ να καταβάλει σε καθέναν από τους 1ο, 2ο και 3ο εξ αυτών το ποσό των  8.906,32 ευρώ, στον 4ο το ποσό των 8.129,97 ευρώ, στον 5ο το ποσό των 9.814,50 ευρώ, στον 6ο το ποσό των 10.094,24 ευρώ, στον 7ο το ποσό των 3.465,84 ευρώ, στον 8ο το ποσό των 5.514,11 ευρώ, στον 9ο το ποσό των 9.242,96 ευρώ, στο 10ο το ποσό των 8.704,71 ευρώ, στον 11ο το ποσό των 9.255,08 ευρώ, στο 12ο το ποσό των 8.969,67 ευρώ, στο 13ο το ποσό των 8.162,91 ευρώ, στο 14ο το ποσό των 13.442,17 ευρώ, στον 15ο το ποσό των 10.778,02 ευρώ και στο 16ο το ποσό των 7.461,34 ευρώ,   ως αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 105 - 106 του ΕισΝΑΚ, άλλως τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρα 904 επ. ΑΚ). Τα ποσά δε αυτά αντιστοιχούν στη διαφορά μεταξύ του εφάπαξ βοηθήματος που, κατά τους ίδιους, δικαιούνταν με βάση το προϋφιστάμενο του ν. 4093/2012 μισθολογικό καθεστώς των στρατιωτικών των Ενόπλων Δυνάμεων και εκείνου που τους καταβλήθηκε σε εφαρμογή των αντισυνταγματικών, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, περικοπών του βασικού μισθού και των επιδομάτων  του ν. 4093/2012.

2. Επειδή, ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ), που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97) ορίζει, στο άρθρο 140, ότι: «1. Η δίκη διακόπτεται αν, κατά τη διάρκειά της και πριν από την τελευταία συζήτηση, αποβιώσει διάδικος ... 2. Η διακοπή επέρχεται αφότου γνωστοποιηθεί ο λόγος που την προκάλεσε. Η γνωστοποίηση διενεργείται είτε με κατάθεση σχετικού δικογράφου στο γραμματέα του δικαστηρίου είτε με προφορική δήλωση, στο ακροατήριο ή εκτός του ακροατηρίου κατά τη διενέργεια διαδικαστικής πράξης, από οποιονδήποτε έχει δικαίωμα να επαναλάβει τη δίκη ή από τον τελευταίο πληρεξούσιο δικηγόρο εκείνου στο πρόσωπο του οποίου συνέτρεξε ο λόγος της διακοπής. 3. Η κατά την προηγούμενη παράγραφο γνωστοποίηση πρέπει υποχρεωτικώς να συνοδεύεται από όλα τα έγγραφα τα αποδεικνύοντα το λόγο της διακοπής. ...» και στο άρθρο 141 αυτού ότι: «1. Η δίκη που διακόπηκε επαναλαμβάνεται αν, μέσα σε εξήντα (60) ημέρες από τη συνεδρίαση κατά την οποία διαπιστώθηκε η διακοπή της, κάποιο από το πρόσωπα που δικαιούνται να την επαναλάβουν υποβάλει, προς το γραμματέα του δικαστηρίου, δικόγραφο περιέχον σχετική δήλωση. … Η δήλωση μπορεί να γίνει και προφορικώς στο ακροατήριο κατά τη συνεδρίαση κατά την οποία διαπιστώθηκε η διακοπή της δίκης. Η κατά τις προηγούμενες περιόδους δήλωση δεν επιφέρει κανένα έννομο αποτέλεσμα αν, σε κάθε περίπτωση, δεν συνοδεύεται από κατάσταση με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των τυχόν λοιπών προσώπων που έχουν επίσης δικαίωμα επανάληψης… ».

3. Επειδή, με την ως άνω 12241/2019 προδικαστική απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, λήφθηκε, κατ΄  αρχάς, υπόψη ότι, όπως προέκυπτε από τα προσκομιζόμενα στοιχεία, ο 9ος από τους ενάγοντες  απεβίωσε ..............

4. Επειδή, σε εκτέλεση της παραπάνω προδικαστικής απόφασης, οι ως άνω φερόμενες ως νόμιμες κληρονόμοι του αποβιώσαντος 9ου ενάγοντος, προσκόμισαν τα αιτηθέντα στοιχεία και συγκεκριμένα: .............

5. Επειδή, με βάση το περιεχόμενο της κρινόμενης αγωγής (σκέψη 1) που θεμελιώνεται στο μη νόμιμο υπολογισμό του εφάπαξ βοηθήματος εκ μέρους του εναγόμενου Ταμείου κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4093/2012, αλλά και το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1 και 2 του ν.δ. 398/1974 (Α΄ 116), 2 παρ. 1 του ν. 2913/2001 (Α΄ 102), 28 του ν. 3648/2008 (Α΄ 38) και 72 του ΚΔΔ, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, υπόχρεο προς ικανοποίηση των αξιώσεων των εναγόντων είναι το εναγόμενο που έχει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια καθώς και ικανότητα διαδίκου και, συνεπώς, νομιμοποιείται παθητικά (βλ. ΔΕΑ 4115/2018), απορριπτομένων ως αβασίμων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών αυτού που προβάλλει με το από 27.11.2015 νομοτύπως κατατεθέν υπόμνημά του. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός του εναγομένου περί του ότι η υπό κρίση αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, διότι δεν τηρήθηκε η προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου για την ικανοποίηση του αιτήματός τους πρέπει, ομοίως, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Τούτο δε διότι η υπό κρίση αγωγή κατατέθηκε στις 3.3.2015, και, ως εκ τούτου, ασκείται παραδεκτώς χωρίς οι ενάγοντες να προσφύγουν προηγουμένως στα αρμόδια όργανα του Ταμείου για την ικανοποίηση του αιτήματός τους, καθώς η σχετική προϋπόθεση που επικαλείται το εναγόμενο Ταμείο και θεσπιζόταν με τη διάταξη του άρθρου 71 παρ. 5 του ΚΔΔ, ανεξαρτήτως του ειδικότερου χαρακτήρα της κρινόμενης αγωγής ως αποζημιωτικής, δεν υφίστατο κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής αυτής και ειδικότερα μετά την κατάργηση της ως άνω διάταξης με το άρθρο 69 περ. γ΄ του ν. 3900/2010 (Α΄ 213 - ισχύς από 1.1.2011).

Εξάλλου, οι ενάγοντες ομοδικούν παραδεκτώς, δεδομένου ότι τα δικαιώματά τους στηρίζονται σε όμοια, κατά τα ουσιώδη στοιχεία, νομική και πραγματική βάση (άρθρο 115 παρ. 1 του ΚΔΔ). Κατόπιν τούτων, η αγωγή έχει ασκηθεί εν γένει παραδεκτώς, όπως τούτο έχει κριθεί οριστικά με την 12241/2019 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου για όλους τους ενάγοντες, ήδη, συμπεριλαμβανομένου και του 9ου (για τον οποίο το Δικαστήριο είχε επιφυλαχθεί να αποφασίσει ως προς τα δικαιούμενα να συνεχίσουν πρόσωπα με την προδικαστική απόφασή του) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατά τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα.

6. Επειδή, το ν.δ. 398/1974 «περί Ταμείων Αλληλοβοηθείας Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας» (Α΄ 116), ορίζει, στο άρθρο 1, ότι: «1. Τα υφιστάμενα Ταμεία Αλληλοβοηθείας Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας ... έχουν σκοπόν την χορήγησιν εφ’ άπαξ χρηματικού βοηθήματος εις τους εξερχομένους των τάξεων των Ενόπλων Δυνάμεων ... μετόχους ... 2. ...», στο άρθρο 8, ότι: « 1. Μέτοχοι των Ταμείων ... τυγχάνουν υποχρεωτικώς: α) Οι εν ενεργεία μόνιμοι αξιωματικοί, ανθυπασπισταί και υπαξιωματικοί των αντιστοίχων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων β) ... 2. ... 3. ...», στο άρθρο 9, ότι: « 1. Η μετοχική σχέσις άρχεται από της κατατάξεως των εν άρθρω 8 ως μονίμων στελεχών, αφ’ ης άρχεται η υποχρέωσίς των προς καταβολήν της ... εισφοράς, λήγει δε από της οριστικής εξόδου των εκ των τάξεων του Στρατεύματος, ότε και παύει η λόγω εισφοράς ενεργουμένη κράτησις. 2. ... 3. … 4. ...» και, στο άρθρο  17, ως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο πριν την τροποποίησή του με το άρθρο 45 παρ. 1 του ν. 4509/2017 (Α΄201),  ότι: « 1. Το υπό των Ταμείων ... χορηγούμενον εφ’ άπαξ βοήθημα εις τους εξερχομένους του Στρατεύματος μετόχους τούτων συνίσταται εκ του αθροίσματος βασικού μισθού, προσαυξήσεως, ευδοκίμου παραμονής και επιδόματος πολυετούς υπηρεσίας, δι’ ων εμισθοδοτήθη ο δικαιούχος κατά την ημέραν της εξόδου του, πολλαπλασιαζομένου επί τον αριθμόν των ετών συμμετοχής τούτου εις το Ταμείον ... 2. ...».

 7. Επειδή, περαιτέρω, ιδιαίτερες, μισθολογικού χαρακτήρα, ρυθμίσεις για τους αξιωματικούς, ανθυπασπιστές και μονίμους και εθελοντές οπλίτες των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας περιελήφθησαν, αρχικώς, στις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 5 του ν. 754/1978 (Α` 17). Στη συνέχεια, με τις διατάξεις του ν. 1643/1986 (Α` 126) επιχειρήθηκε η αναμόρφωση του μισθολογικού καθεστώτος των στρατιωτικών των ενόπλων δυνάμεων, και των αντιστοίχων της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος και η εισαγωγή ενός μισθολογίου αποκλειστικής επ` αυτών εφαρμογής. Εκτεταμένες αλλαγές του μισθολογίου αυτού επήλθαν με τον επακολουθήσαντα ν. 2448/1996 (Α` 279), με τις διατάξεις του οποίου καθορίσθηκε ο βασικός μισθός του ανθυπολοχαγού και των αντιστοίχων προς αυτόν, ως βάση για τον υπολογισμό του μισθού των λοιπών βαθμών της ιεραρχίας. Με τον ίδιο νόμο χορηγήθηκαν συγκριτικώς υψηλότερες αυξήσεις στους ανώτατους αξιωματικούς, "προς ενίσχυση του κύρους του βαθμού και για την αντιστάθμιση της αυξημένης ευθύνης των καθηκόντων που τους ανατίθενται", όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του ως άνω νόμου. Παραλλήλως, επιχειρήθηκε η εκλογίκευση της επιδοματικής πολιτικής, με τη διατήρηση ορισμένων βασικών επιδομάτων (χρόνου υπηρεσίας και οικογενειακών βαρών), την αύξηση ορισμένων άλλων (εξομάλυνσης μισθολογικών διαφορών), τη θέσπιση νέων (επιδόματα ειδικής απασχόλησης, επιτελικής ευθύνης, έξοδα παράστασης) και την κατάργηση των υπολοίπων επιδομάτων που είχαν χορηγηθεί κατά το παρελθόν. Ακολούθησε ο ν. 3205/2003 (Α` 297), με τις διατάξεις του Κεφαλαίου Ζ του οποίου (άρθρα 50 και 51) τροποποιήθηκαν και κωδικοποιήθηκαν οι διατάξεις του μισθολογίου των μονίμων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, το οποίο από της ενάρξεως ισχύος του ν. 2448/1996 είχε υποστεί διαδοχικές τροποποιήσεις. Στην εισηγητική έκθεση του νόμου αυτού αναφέρεται ότι με τις διατάξεις του κωδικοποιούνται οι αλλαγές που επήλθαν μέχρι σήμερα και χορηγούνται επιπλέον αυξήσεις ώστε η δομή του μισθολογίου να ανταποκρίνεται καλύτερα στις σύγχρονες ανάγκες του προσωπικού του. 

Ειδικότερα, αυξάνονται οι βασικοί μισθοί και το επίδομα ειδικής απασχόλησης, ενώ διατηρούνται σταθερές οι υφιστάμενες σχέσεις μεταξύ των μισθών όλων των βαθμών. Για το προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας αναφέρεται ότι προβλέπεται περαιτέρω αύξηση των επιδομάτων και αποζημιώσεων που συνδέονται με την παροχή πρόσθετης εργασίας, προκειμένου να εξυπηρετείται καλύτερα η εύρυθμη λειτουργία των αντίστοιχων υπηρεσιών. Με τις διατάξεις του άρθρου 50 του ως άνω ν. 3205/2003 διατηρήθηκε ως βάση υπολογισμού των αποδοχών των στελεχών αυτών ο βασικός μισθός του ανθυπολοχαγού. Πέραν του μηνιαίου βασικού μισθού, με τις διατάξεις του άρθρου 51 του ίδιου νόμου, προβλεπόταν η χορήγηση στο προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας των επιδομάτων χρόνου υπηρεσίας, οικογενειακής παροχής και εξομάλυνσης μισθολογικών διαφορών, καθώς και ειδικών επιδομάτων, συνδεομένων με την ιδιαίτερη φύση της αποστολής τους (ειδικών συνθηκών, ειδικής απασχόλησης, θέσης υψηλής ή αυξημένης ευθύνης, ευθύνης διοίκησης διεύθυνσης και αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας μονάδων), και εξόδων παράστασης. Με τις ίδιες διατάξεις διατηρήθηκαν, επίσης, τα ήδη χορηγούμενα επιδόματα εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα) και αδείας.

8. Επειδή, ακολούθως, με τις διατάξεις των περιπτώσεων 13-36 της υποπαραγράφου Γ.1 (με τίτλο «ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ») της παραγράφου Γ (με τίτλο «ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ») του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α΄ 222/12.11.2012) επήλθαν μειώσεις σε όλα τα χαρακτηρισθέντα από τον νομοθέτη ως «ειδικά μισθολόγια», με βάση τα οποία αμείβονται διάφορες κατηγορίες λειτουργών και υπαλλήλων. 

Ειδικότερα, με τις περιπτώσεις 31-33 της ως άνω υποπαραγράφου τροποποιήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 50 και 51 του ν. 3205/2003 και μειώθηκαν οι αποδοχές των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, με τη μείωση του βασικού μισθού του ανθυπολοχαγού και των αντίστοιχων βαθμών, τη μείωση των συντελεστών βάσει των οποίων καθορίζονται οι βασικοί μισθοί των λοιπών βαθμών και τη μείωση των προβλεπόμενων επιδομάτων και αποζημιώσεων. 

Με τις ίδιες διατάξεις, τροποποιήθηκαν οι διατάξεις κοινών υπουργικών αποφάσεων 8002/32/122-α/6.9.2007 (Β` 1803/2007) και 2/2381/0022/5.5.2009 (Β` 928), με τις οποίες είχαν καθορισθεί, κατ’ εφαρμογήν της παραγράφου Α8 του άρθρου 51 του ν. 3205/2003, τα επιδόματα επιχειρησιακής ετοιμότητας του ένστολου προσωπικού της ΕΛ.Α.Σ. και του Λ.Σ.- ΑΚΤ, και επήλθαν οι εξής μεταβολές στις αποδοχές των στρατιωτικών των ενόπλων δυνάμεων και των υπαλλήλων των σωμάτων ασφαλείας: 

Α. ο μεικτός βασικός μισθός: … του Ταγματάρχη και αντιστοίχων διαμορφώνεται στα 971 ευρώ (από 1.070) με συντελεστή 1,11 (από 1,19), του Λοχαγού και αντιστοίχων διαμορφώνεται στα 928 ευρώ (από 1.016) με συντελεστή 1,06 (από 1,13), του Υπολοχαγού και αντιστοίχων διαμορφώνεται στα 910 (από 971) με συντελεστή 1,04 (από 1,08), του Ανθυπολοχαγού και αντιστοίχων διαμορφώνεται 875 ευρώ (από 899) με συντελεστή 1,00 (από 1,00), … 

Β. Αντιστοίχως τα επιδόματα: α) εξομάλυνσης διαμορφώνεται, ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου, μεταξύ 100 και 200 ευρώ (από 111 - 226), β) ειδικής απασχόλησης για τους ανώτατους αξιωματικούς διαμορφώνεται στα 250 ευρώ (από 338), για τους λοιπούς αξιωματικούς ενόπλων δυνάμεων διαμορφώνεται στα 170 ευρώ (από 192), …, γ) υψηλής θέσης ή αυξημένης ευθύνης ορίζεται σε ποσά από 26 έως 535ευρώ ανάλογα με τον βαθμό (από 29,15 έως 713,26), δ) ευθύνης Διοίκησης ορίζεται σε ποσά από 28 έως 95 ευρώ ανάλογα με το βαθμό (από 25 έως 119), ε) αυξημένης επιχειρησιακής ετοιμότητας αξιωματικών και υπαξιωματικών ενόπλων δυνάμεων στο ποσό των 43 ευρώ (από 59), στ) … 

Αντίστοιχες μειώσεις υπέστησαν οι απόστρατοι και οι συνταξιούχοι αστυνομικοί και λιμενικοί λόγω της, κατά τα προεκτεθέντα, συνδέσεως των συντάξιμων αποδοχών τους με τις αποδοχές των εν ενεργεία στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας (βλ. άρθρο 34 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα).

 9. Επειδή, με την 2192/2014 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι οι διατάξεις των ως άνω περιπτώσεων 31- 33 της υποπαραγράφου Γ1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές των εν ενεργεία στρατιωτικών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και, μάλιστα, αναδρομικώς από 1-8-2012, καθώς και της απολύτου συναφούς προς αυτές διατάξεως της περιπτώσεως 37, αντίκεινται προς την απορρέουσα εμμέσως από τις διατάξεις των άρθρων 45, 23 παρ. 2 και 29 παρ. 9 του Συντάγματος αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχειρίσεως των στρατιωτικών (Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας), ως αρχή που εγγυάται την αποτελεσματική εκπλήρωση της κρατικής αποστολής τους και ως αντιστάθμισμα για τις ιδιαίτερες συνθήκες εκτελέσεως των καθηκόντων τους. Εξάλλου, με την ίδια ως άνω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι οι επίμαχες περικοπές συνιστούν μεν μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, επιβαρύνουν, όμως, και πάλι την ίδια κατηγορία πολιτών, κατά παράβαση της κατ’ άρθρο 25 παρ.4 του Συντάγματος υποχρεώσεως όλων των πολιτών για εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.

10. Επειδή, στη συνέχεια, ακολούθησε η θέση σε ισχύ του ν. 4307/2014 (Α΄ 246), στο άρθρο 86 παρ. 1-5 του οποίου περιελήφθησαν ρυθμίσεις σχετικά με τη μισθολογική αποκατάσταση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας κατόπιν του ν. 4093/2012, και, ειδικότερα, με την παρ. 1 αυτού καταργήθηκαν, αφ’ ης ίσχυσαν, οι προμνησθείσες αντισυνταγματικές διατάξεις των περ. 31 έως 33 της υποπαραγράφου Γ.1 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, ενώ με την παρ. 2 αυτού αντικαταστάθηκαν εκ νέου, από 1.8.2012, τα άρθρα 50 παρ. 2 και 3 και 51 παρ. 3 – 8α και 10 του ν. 3205/2003 και αυξήθηκε μεν ο βασικός μισθός του ανθυπολοχαγού και των αντιστοίχων βαθμών, καθορίσθηκαν όμως νέοι μειωμένοι συντελεστές προσδιορισμού βασικών μισθών, ενώ αναπροσαρμόσθηκαν επί τα χείρω τα διάφορα επιδόματα των στρατιωτικών και των στελεχών των σωμάτων ασφαλείας. 

Εντούτοις και οι διατάξεις της παρ. 2 του ως άνω άρθρου 86, με τις οποίες επί της ουσίας προβλέφθηκε η αναδρομική αποκατάσταση των περικοπεισών με το ν. 4093/2012 αποδοχών των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας σε ποσοστό περίπου 50% σε σχέση με τις προ της 1.8.2012 αποδοχές τους, καθώς και η εξακολούθηση καταβολής τους μειωμένων κατά το αυτό ποσοστό, κρίθηκαν με την 1125/2016 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθ’ ο μέρος οι διατάξεις αυτές αφορούσαν στους εν ενεργεία στρατιωτικούς, ομοίως ως ανεφάρμοστες λόγω αντίθεσής τους προς το Σύνταγμα. Με την ως άνω απόφαση κρίθηκε, ειδικότερα, ότι οι τεθείσες με τις προαναφερόμενες διατάξεις ρυθμίσεις, κατά μεν το αναδρομικό τους κεφάλαιο, ήτοι για το χρονικό διάστημα από 1.8.2012 έως τη δημοσίευση του ν. 4307/2014 (15.11.2014), συνιστούν μερική μόνο συμμόρφωση προς την προμνημονευόμενη 2192/2014 ακυρωτική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά παράβαση του άρθρου 95 παρ. 5 του Συντάγματος, κατά δε το μέρος που αφορούν στην αναπροσαρμογή των τρεχουσών αποδοχών των εν ενεργεία στρατιωτικών, αντίκεινται προς την απορρέουσα έμμεσα από τις προμνημονευόμενες διατάξεις των άρθρων 45, 23 παρ. 2 και 29 παρ. 3 του Συντάγματος αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισης των στρατιωτικών. Εξάλλου, όπως κρίθηκε με την 258/2018 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, το ακυρωτικό αποτέλεσμα των ανωτέρω αποφάσεων καταλαμβάνει και τους απόστρατους στρατιωτικούς των ενόπλων δυνάμεων, ενώ σε περίπτωση αδράνειας του νομοθέτη για συμμόρφωση προς αυτές, μετά την κήρυξη της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 86 του ν. 4307/2014, αναβιώνουν οι προ του ν. 4093/2012 διατάξεις του ν. 3205/2003, με τις οποίες είχαν εισαχθεί, ενιαία για όλες τις κατηγορίες στρατιωτικών, ειδικές μισθολογικές ρυθμίσεις.

11. Επειδή, επιπροσθέτως, με το άρθρο 10 του ν. 4575/2018 (Α΄ 192) ορίσθηκε ότι στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, για όσο χρόνο αυτά ήταν εν ενεργεία κατά το χρονικό διάστημα από 1.8.2012 έως και 31.12.2016, καταβάλλεται εφάπαξ χρηματικό ποσό, που αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ των μηνιαίων αποδοχών, τις οποίες θα δικαιούνταν να λάβουν με βάση τις ισχύουσες κατά την 31.7.2012 μισθολογικές διατάξεις και των μηνιαίων αποδοχών που πράγματι τους κατεβλήθησαν, με βάση το άρθρο 86 του ν. 4307/2014, ενώ με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής καθορίζεται ο χρόνος, η διαδικασία, οι προβλεπόμενες από τις κείμενες διατάξεις κρατήσεις και κάθε άλλο αναγκαίο ζήτημα. 

Επίσης, με το άρθρο 15 προβλέφθηκε ότι και στους συνταξιούχους των Ενόπλων Δυνάμεων καταβάλλεται εφάπαξ χρηματικό ποσό, το οποίο αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ της μηνιαίας σύνταξης που θα δικαιούνταν να λάβουν, εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι μισθολογικές διατάξεις του ν. 4093/2012 και εκείνης που πράγματι τους κατεβλήθη, κατ’ εφαρμογή των προαναφερθεισών διατάξεων, με κοινή δε απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζεται ο χρόνος, η διαδικασία, οι προβλεπόμενες από τις κείμενες διατάξεις κρατήσεις και κάθε άλλο αναγκαίο ζήτημα, σχετικά με την καταβολή αυτού του χρηματικού ποσού. 

Κατ’ εξουσιοδότηση του τελευταίου αυτού άρθρου, εκδόθηκε η 170285/0092 κοινή υπουργική απόφαση [“Καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού στα πρόσωπα του άρθρου 15 του ν. 4575/2018”, Β΄ 5503], η οποία προβλέπει στο άρθρο 1 ότι: “1. Το χρηματικό ποσό που απορρέει από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 15 του ν. 4575/2018 για τους συνταξιούχους των κατηγοριών προσωπικού των άρθρων 10 έως και 14 του ανωτέρω νόμου καταβάλλεται εφάπαξ. 2. … 4. Το προαναφερόμενο ποσό υπολογίζεται με αναφορά στα αντίστοιχα για κάθε κατηγορία συνταξιούχων χρονικά διαστήματα, όπως αυτά ορίζονται στα ανωτέρω άρθρα, και μέχρι το χρονικό σημείο υπαγωγής τους στις διατάξεις του ν. 4387/2016”, στο άρθρο 2 ότι: “Το ως άνω ποσό, όπως αυτό προκύπτει μετά την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 11 του ν. 3865/2010 (Α΄ 120), της παρ. 14 του άρθρου 2 του ν. 4002/2011 (Α΄ 180), της παρ. 10 του άρθρου 1 του ν. 4024/2011 (Α΄ 226), του άρθρου 1 του ν. 4051/2012 (Α΄ 40) και της υποπαραγράφου Β3 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α΄ 222), που ίσχυαν για τα κατά περίπτωση οριζόμενα διαστήματα, υπόκειται σε κράτηση για υγειονομική περίθαλψη στο ποσοστό που αυτή διενεργείτο για το ίδιο χρονικό διάστημα”, στο άρθρο 3: “Επί του καταβαλλόμενου εφάπαξ χρηματικού ποσού διενεργείται παρακράτηση φόρου με συντελεστή 20% σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ.4 του άρθρου 60 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167) ...”, στο άρθρο 4 ότι: “Σε περίπτωση που τα πρόσωπα του άρθρου 1 έχουν λάβει, σε εκτέλεση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων, ποσά που αντιστοιχούν σε αυτά που θα λάμβαναν εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι μισθολογικές διατάξεις του ν. 4093/2012, τα σχετικά ποσά συμψηφίζονται με το εφάπαξ χρηματικό ποσό του ιδίου άρθρου, κατά το μέρος που αναφέρονται στο ίδιο χρονικό διάστημα, εξαιρουμένων των σχετικών επιδικασθέντων τόκων. Ο προαναφερόμενος συμψηφισμός θα λάβει χώρα και κατά την εκτέλεση σχετικών δικαστικών αποφάσεων που τυχόν εκδοθούν μετά την ημερομηνία εφάπαξ καταβολής του ανωτέρω χρηματικού ποσού, εφόσον αυτές αναφέρονται, εν όλω ή εν μέρει, στο ίδιο χρονικό διάστημα”.

12. Επειδή, εξάλλου, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 105 – 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ, πδ 456/1984, Α΄ 164), για να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του Δημοσίου (ή νπδδ) προς αποζημίωση λόγω πράξης ή παράλειψης των οργάνων τους, κατά την άσκηση της ανατεθειμένης σε αυτά δημόσιας εξουσίας, απαιτείται μεταξύ άλλων η πράξη ή παράλειψη να είναι παράνομη. 

Εκ του ότι δε ο νομοθέτης, είτε με νόμο είτε με διοικητική κανονιστική πράξη που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση αυτού, καθορίζει γενικότερα τους όρους του αδίκου, παρέπεται ότι δεν μπορεί να προκύψει, έστω και αν προκαλείται ζημία σε τρίτο, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 αυτού, από την εκ μέρους της Πολιτείας νομοθέτηση με τα αρμόδια αυτής όργανα, ή από την παράλειψη των οργάνων αυτών να νομοθετήσουν, εκτός αν από τη νομοθέτηση ή την παράλειψή της γεννάται αντίθεση προς κανόνες δικαίου υπέρτερης τυπικής ισχύος (πρβλ. ΣτΕ 3901/2013, 2544, 730/2010). 

Στην τελευταία αυτή περίπτωση, ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση του ζημιωθέντος γεννάται μόνο αν οι επιζήμιες συνέπειες επέρχονται απευθείας από την επίμαχη διάταξη, πριν και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εφαρμογή της με πράξη της Διοίκησης. 

Στις λοιπές περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι επιζήμιες συνέπειες επέρχονται από την εφαρμογή του πιο πάνω κανόνα δικαίου, δηλαδή από πράξη της Διοίκησης που τον εφαρμόζει στην ατομική περίπτωση, η ευθύνη έναντι του ζημιωθέντος προκύπτει όχι από τον κανόνα δικαίου αλλά από την τελευταία αυτή πράξη (πρβλ. ΣτΕ 4741/2014 Ολ, 3701/2013 7μ, 450/2013 7μ, 2773/2010 7μ), με συνέπεια τη δημιουργία αποζημιωτικής ευθύνης σε βάρος του νπδδ, όργανο του οποίου εξέδωσε την πράξη αυτή (βλ. Ολ ΣτΕ 479 - 481/2018, 4741/2014).

 Εξάλλου, για τη θεμελίωση της ευθύνης προς αποζημίωση απαιτείται, μεταξύ άλλων, να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας και της επελθούσας ζημίας. 

Ο σύνδεσμος αυτός υφίσταται όταν, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη ή υλική ενέργεια, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων και ενόψει των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης, ήταν εξ αντικειμένου ικανή και πρόσφορη να επιφέρει το ζημιογόνο γεγονός (βλ. Ολ ΣτΕ 479/2018, 4741/2014). 

Περαιτέρω, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 105 – 106 του ΕισΝΑΚ και 298 του Α.Κ., η αποζημίωση που οφείλουν το Δημόσιο ή τα νπδδ περιλαμβάνει τη διαφορά μεταξύ της περιουσιακής κατάστασης του ζημιωθέντος, μετά την επέλευση του ζημιογόνου γεγονότος, και εκείνης στην οποία θα τελούσε ο ζημιωθείς αν δεν συνέβαινε αυτό το γεγονός. 

Οσάκις από το ζημιογόνο γεγονός προκύπτει και ωφέλεια, που τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο προς αυτό, πραγματική ζημία είναι ό,τι υπολείπεται μετά την αφαίρεση της ωφέλειας. Τέτοιος σύνδεσμος δεν συντρέχει όταν ζημία και ωφέλεια στηρίζονται σε διαφορετική η καθεμία αιτία (βλ. ΣτΕ 1827/2013, 3606/2012, 866/2011 7μ).

13. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Οι ενάγοντες, απόστρατοι αξιωματικοί της Π.Α., κατά την αποχώρησή τους από την υπηρεσία κατά περίπτωση από  30.9.2012 έως και 10.7.2014, έλαβαν από το εναγόμενο Ταμείο το αναλογούν εφάπαξ χρηματικό βοήθημα, το οποίο υπολογίστηκε, επί του βασικού μισθού και του κατά περίπτωση χρονοεπιδόματος, επιδόματος ειδικής απασχόλησης και θέσης υψηλής ευθύνης, όπως αυτά διαμορφώθηκαν βάσει των διατάξεων του ν. 4093/2012. 

Συγκεκριμένα, έλαβαν εφάπαξ χρηματικό βοήθημα το οποίο καθορίστηκε στο ονομαστικό ποσό ύψους 111.295,60 ευρώ για τον 1ο, 2ο και 3ο εξ αυτών, 100.576 ευρώ για τον 4ο, 104.984,53 ευρώ για τον 5ο, 101.956,13 ευρώ για τον 6ο, 104.227,43 ευρώ για τον 7ο,75.944,64 ευρώ για τον 8ο, 102.044,80 ευρώ για τον 9ο, 95.912,30 ευρώ για το 10ο, 98.927,73 ευρώ για τον 11ο, 98.855,90 ευρώ για το 12ο, 93.214 ευρώ για το 13ο, 82.577,25 ευρώ για τον 14ο, 111.295,60 ευρώ για το 15ο, και 117.024,05 (103.026+13.998,05) ευρώ για το 16ο, τα οποία κατόπιν αφαίρεσης των νόμιμων κρατήσεων και των οικείων για τον καθένα, κατά περίπτωση, οφειλών, ανήλθαν στο πληρωτέο ποσό ύψους 109.593,09 ευρώ για τον 1ο, 29.630,95 ευρώ για το 2ο, 47.420,48 ευρώ για τον 3ο, 80.437,91 ευρώ για τον 4ο, 103.522,43 ευρώ για τον 5ο, 100.494,03 ευρώ για τον 6ο, 81.289,64 ευρώ για τον 7ο, 74.592,24 ευρώ για τον 8ο, 66.531,57 ευρώ για τον 9ο, 8.253,69 ευρώ για τον 10ο, 68.518,96 ευρώ για τον 11ο, 78.676,85 ευρώ για το 12ο, 50.392,63 ευρώ για το 13ο, 81.172,10 ευρώ για το 14ο, 90.967,93 ευρώ για το 15ο και 60.841,95 (48.330,16+12.511,79) ευρώ για το 16ο. 

Μεταγενεστέρως, δε, χορηγήθηκε από το εναγόμενο σε άπαντες τους ενάγοντες συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα, βάσει των διατάξεων του ν. 4307/2014, το οποίο υπολογίστηκε επί του βασικού μισθού του βαθμού που δικαιούνταν, κατά το χρόνο αίτησης για την παροχή του εν λόγω εφάπαξ βοηθήματος, όπως αυτός καθοριζόταν από τις διατάξεις του εν λόγω νόμου, ονομαστικού ποσού ύψους 10.642 ευρώ για τον 1ο, 2ο και 3ο εξ αυτών, 9.286,90 ευρώ για τον 4ο, 9.697,66 ευρώ για τον 5ο, 9.417,92 ευρώ για τον 6ο, 9.627,72 ευρώ για τον 7ο, 5.475,02 ευρώ για τον 8ο, 9.198,45 ευρώ για τον 9ο, 8.645,66 ευρώ για τον 10ο, 9.138,18 ευρώ για τον 11ο, 8.911 ευρώ για το 12ο, 8.402,43 ευρώ για το 13ο, 6.743,67 ευρώ για το 14ο, 10.642 ευρώ για το 15ο και 11.189,75 (9.286,90 + 1.902,85) ευρώ για το 16ο, το οποίο, κατόπιν αφαίρεσης των νόμιμων κρατήσεων ανήλθε στο πληρωτέο ποσό ύψους 10.505,30 ευρώ για τον 1ο, 2ο και 3ο, 9.181,56 ευρώ για τον 4ο, 9.579,77 ευρώ για τον 5ο, 9.300,03 ευρώ για τον 6ο, 9.509,83 ευρώ για τον 7ο, 5.392,34 ευρώ για τον 8ο, 9.097,45 ευρώ για τον 9ο, 8.533,50 ευρώ για τον 10ο, 9.020,29 ευρώ για τον 11ο, 8.797,59 ευρώ για το 12ο, 8.300,89 ευρώ για το 13ο, 6.644,49 ευρώ για το 14ο, 10.505,30 ευρώ για το 15ο και 11.055,41 (9.239,49+1.816,27) ευρώ για το 16ο (βλ. αναφορικά με τις  καταβολές των αρχικών και συμπληρωματικών εφάπαξ βοηθημάτων τη Φ. 851/ΕΠ.14395Σ.6032/27.11.2018 έκθεση απόψεων του Διευθυντή ΕΛΟΑΑ του εναγομένου Ταμείου και τα οικεία εντάλματα πληρωμής).

14. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, όπως αναπτύσσεται με το νομοτύπως κατατεθέν υπόμνημα, οι ενάγοντες ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων, ότι ο υπολογισμός των εφάπαξ βοηθημάτων τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 ήταν μη νόμιμος, καθώς οι διατάξεις αυτές κρίθηκαν αντισυνταγματικές με τις προαναφερθείσες αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, στη συνέχεια δε η Διοίκηση συμμορφώθηκε μεν προς αυτές, αλλά πλημμελώς. 

Ως εκ τούτου, οι ενάγοντες με την υπό κρίση αγωγή, όπως το αίτημά της περιορίστηκε νομίμως, με το ως άνω υπόμνημά τους, κατά το ποσό που αντιστοιχεί στο καταβληθέν σε αυτούς συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα βάσει του ν. 4307/2014, ζητούν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλει σε καθέναν από τους 1ο, 2ο και 3ο εξ αυτών το ποσό των  8.906,32 ευρώ, στον 4ο το ποσό των 8.129,97 ευρώ, στον 5ο το ποσό των 9.814,50 ευρώ, στον 6ο το ποσό των 10.094,24 ευρώ, στον 7ο το ποσό των 3.465,84 ευρώ, στον 8ο το ποσό των 5.514,11 ευρώ, στον 9ο το ποσό των 9.242,96 ευρώ, στο 10ο το ποσό των 8.704,71 ευρώ, στον 11ο το ποσό των 9.255,08 ευρώ, στο 12ο το ποσό των 8.969,67 ευρώ, στο 13ο το ποσό των 8.162,91 ευρώ, στο 14ο το ποσό των 13.442,17 ευρώ, στον 15ο το ποσό των 10.778,02 ευρώ και στο 16ο το ποσό των 7.461,34 ευρώ, που αντιστοιχούν στη  διαφορά μεταξύ του εφάπαξ βοηθήματος που οι ίδιοι θεωρούν ότι δικαιούνταν κατά την αποστρατεία τους με βάση του προϋφιστάμενου του ν. 4093/2012 μισθολογικό καθεστώς των στρατιωτικών των Ενόπλων Δυνάμεων και εκείνου που τους καταβλήθηκε σε εφαρμογή των αντισυνταγματικών, κατά τους ίδιους,  περικοπών του βασικού μισθού και των επιδομάτων βάσει του ν. 4093/2012. 

Τα ποσά αυτά ζητούν με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή να τους καταβληθούν νομιμοτόκως ως αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 105 - 106 του ΕισΝΑΚ, άλλως τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού (άρθρα 904 επ. ΑΚ). 

Αντιθέτως, το εναγόμενο Ταμείο, με το από 17.11.2018 νομοτύπως κατατεθέν υπόμνημα, ζητεί την απόρριψη της αγωγής, προβάλλοντας ότι τα όργανά του, κατά τον υπολογισμό του χορηγούμενου εφάπαξ βοηθήματος, δεν είχαν εξουσία να επέμβουν στο ύψος των ποσών που συνθέτουν τη βάση του (βασικός μισθός, προσαυξήσεις, επιδόματα κλπ.), όπως αυτά βεβαιώνονται από τον επίσημο μισθοδοτικό φορέα, και να καταβάλουν εφάπαξ βοήθημα βάσει ανώτερων αποδοχών από αυτές που λάμβαναν οι ενάγοντες κατά το χρόνο εξόδου από την υπηρεσία τους. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι ευθύνεται το Ελληνικό Δημόσιο, λόγω της παράνομης νομοθέτησης των διατάξεων των ν. 4093/2012 και 4307/2014.

15. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που προπαρατέθηκαν, όπως αυτές ερμηνεύτηκαν, το Δικαστήριο, με την 12241/2019 απόφασή του, λαμβάνοντας υπόψη: 

α) ότι, με την 2192/2014 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίθηκε ότι οι διατάξεις των περιπτώσεων 31-33 της υποπαραγράφου Γ1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές των εν ενεργεία στρατιωτικών των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και, μάλιστα, αναδρομικώς από 1-8-2012, καθώς και της απολύτου συναφούς προς αυτές διατάξεως της περιπτώσεως 37, αντίκεινται προς την απορρέουσα εμμέσως από τις διατάξεις των άρθρων 45, 23 παρ. 2 και 29 παρ. 9 του Συντάγματος αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχειρίσεως των στρατιωτικών, 

β) ότι, με την 1125/2016 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίθηκαν αντίθετες στο άρθρο 95 παρ.5 του Συντάγματος και οι διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 86 του ν. 4307/2014 κατά το αναδρομικό τους μέρος, καθώς και της απολύτως συναφούς διατάξεως της παρ. 3 του ίδιου άρθρου, και γ) ότι, στην προκείμενη περίπτωση, στους ενάγοντες χορηγήθηκε αρχικά εφάπαξ βοήθημα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και, περαιτέρω, συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4307/2014,  έκρινε (για όλους τους ενάγοντες πλην του 9ου για τον οποίο εκκρεμούσε το ζήτημα της νομιμοποίησης των νομίμως κληρονόμων του) ότι μη νομίμως περιορίστηκαν τα εν λόγω εφάπαξ βοηθήματα κατά τις ανωτέρω διατάξεις και ότι, επομένως, το εναγόμενο Ταμείο, οφείλει, κατ΄ αρχήν, να τους καταβάλει, κατά τις διατάξεις του άρθρου 106 ΕισΝΑΚ, τη διαφορά μεταξύ του αθροίσματος του αρχικώς καταβληθέντος εφάπαξ και του συμπληρωματικώς καταβληθέντος και του εφάπαξ που δικαιούται υπολογιζομένου τούτου, χωρίς την εφαρμογή των ως άνω αντισυνταγματικών διατάξεων. 

Οι, δε, αντίθετοι ισχυρισμοί του εναγομένου, ότι δηλαδή κατά τον υπολογισμό του χορηγούμενου εφάπαξ βοηθήματος τα όργανά του δεν έχουν εξουσία να επέμβουν στο ύψος των ποσών που συνθέτουν τη βάση του (βασικός μισθός, προσαυξήσεις, επιδόματα κλπ.), όπως αυτά βεβαιώνονται από τον επίσημο μισθοδοτικό φορέα, ούτε άλλωστε εισπράχθηκαν και αποδόθηκαν σε αυτό οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές των εναγόντων από την αρμόδια υπηρεσία (Π.Α.), προκειμένου να δύναται το ίδιο να καταβάλει πρόσθετο συμπληρωματικό εφάπαξ στους ενάγοντες, με την 12241/2019 απόφαση απορρίφθηκαν ως νόμω αβάσιμοι. 

Και τούτο διότι, αφενός στην προκειμένη περίπτωση η ένδικη ζημία των εναγόντων από την καταβολή μειωμένου εφάπαξ βοηθήματος δεν επήλθε απευθείας από τις διατάξεις του ν. 4307/2014, αλλά από την εφαρμογή αυτών με πράξη απονομής εφάπαξ βοηθήματος του εναγόμενου νπδδ, αφετέρου το αρχικώς καταβληθέν εφάπαξ βοήθημα των εναγόντων υπολογίσθηκε εξ αρχής μειωμένο από το ίδιο το Ταμείο, με βάση το μισθολόγιο του ν. 4093/2012, ο οποίος στη συνέχεια κρίθηκε αντισυνταγματικός με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως και οι διατάξεις του ν. 4307/2014 κατά το αναδρομικό τους μέρος. 

Εξάλλου, η υπό κρίση αγωγή θεμελιώνεται στο μη νόμιμο υπολογισμό του εφάπαξ βοηθήματος εκ μέρους του Ταμείου, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4093/2012, οι οποίες ακολούθως κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές, και στην άρνηση αυτού να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις αυτές, προκειμένου να του χορηγήσει την ένδικη διαφορά εφάπαξ βοηθήματος (βλ. ΔΕΑ 4115/2018). Εν συνεχεία, με την 12241/2019 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, λήφθηκε υπόψη ότι με τις διατάξεις των άρθρων 10 και 15 του ν. 4575/2018, προβλέφθηκε η αναδρομική καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού στους εν ενεργεία και συνταξιούχους στρατιωτικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο αντιστοιχεί στη διαφορά μεταξύ των μηναιών αποδοχών και της μηνιαίας σύνταξης  αντίστοιχα που θα δικαιούνταν να λάβουν, εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι μισθολογικές διατάξεις του ν. 4093/2012, και αυτής που πράγματι τους καταβλήθηκε κατ' εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων, σε συνδυασμό με τα οριζόμενα στο π.δ. 169/2007. 

Επιπροσθέτως, για τον υπολογισμό του τελικώς καταβλητέου εφάπαξ βοηθήματος, το Δικαστήριο έκρινε με την ίδια ως άνω απόφασή του, ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη και τυχόν επιπλέον εισφορές των εναγόντων προς το ΜΤΑ - ΕΛΟΑΑ, που καταβλήθηκαν ή παρακρατήθηκαν εν τω μεταξύ από τις προαναφερόμενες αναδρομικές αποδοχές ή συντάξεις τους, κατά το ένδικο χρονικό διάστημα. Κατόπιν των ανωτέρω, το Δικαστήριο με την ως άνω προδικαστική απόφασή του, έκρινε αναγκαίο να αναβάλει την έκδοση οριστικής απόφασης και να διατάξει τη συμπλήρωση των στοιχείων του διοικητικού φακέλου (άρθρα 151, 152, 155 παρ.3 του Κ.Δ.Δ.) προκειμένου το εναγόμενο να προσκομίσει στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου (Τμήμα 13ο), εντός της σχετικώς ταχθείσας προθεσμίας, ισάριθμες για καθέναν από τους ενάγοντες, συμπεριλαμβανομένου, για λόγους οικονομίας της δίκης και του 9ου, βεβαιώσεις, στις οποίες θα αναφέρεται εγγράφως: 1] Το ακριβές ποσό, στο οποίο θα έπρεπε να ανέλθει το εφάπαξ βοήθημα για καθέναν από τους ενάγοντες, εάν αυτό υπολογιζόταν με βάση τις διατάξεις για το ύψος των αποδοχών των ιδίων, που ίσχυαν πριν την έναρξη ισχύος της υποπαραγράφου Γ1 της παρ. Γ του Άρθρου Πρώτου του ν. 4093/2012 και του άρθρου 86 του ν. 4307/2014, καθώς και ο ακριβής τρόπος υπολογισμού του ποσού αυτού, 2] Εάν επήλθε οποιαδήποτε μεταβολή στο ποσό του εν λόγω εφάπαξ βοηθήματος, ένεκα των άρθρων 10 – 15 του ν. 4575/2018 και της υπ’ αριθ. 170285/0092/2018 κοινής απόφασης (“Καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού στα πρόσωπα του άρθρου 15 του ν. 4575/2018”) των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών και 3] 

Ποιο είναι το τελικώς δικαιούμενο για καθέναν ενάγοντα εφάπαξ βοήθημα κατόπιν όλων των ανωτέρω υπολογισμών, αφαιρουμένων των ποσών που εν τω μεταξύ του έχουν καταβληθεί είτε αρχικώς είτε συμπληρωματικώς, εντόκως ή ατόκως, από την ίδια ή παρόμοια αιτία.

16. Επειδή, σε εκτέλεση της ως άνω προδικαστικής, το εναγόμενο προσκόμισε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τις οικείες βεβαιώσεις, σύμφωνα με τις οποίες η διαφορά μεταξύ του εφάπαξ βοηθήματος που έλαβαν οι ενάγοντες κατά την αποχώρησή τους από την υπηρεσία και αυτού που θα ελάμβαναν σε περίπτωση μη εφαρμογής των διατάξεων των περιπτώσεων 31-33 της υποπαραγράφου Γ1 του άρθρου 1 του ν. 4093/2012 κατά την ημερομηνία αποχώρησης εκάστου,  αφαιρουμένων των ποσών που εν τω μεταξύ τους είχαν καταβληθεί συμπληρωματικώς βάσει των διατάξεων του άρθρου 86 του ν. 4307/2014 και, μείον, περαιτέρω των νομίμων κρατήσεων, ανέρχεται στο ποσό των 10.695,20 ευρώ για καθέναν από τους 1ο, 2ο και 3ο, των 9.149,46 ευρώ για τον 4ο, των 9.611,42 ευρώ για τον 5ο, των 9.331,70 ευρώ για τον 6ο, των 9.541,49 ευρώ για τον 7ο, των 5.379,82 ευρώ για τον 8ο, των 9.074,24 ευρώ για τον 9ο, των 8.513,73 ευρώ για το 10ο, των 9.051,98 ευρώ για τον 11ο, των 8.777,16 ευρώ για το 12ο, των 8.282,54 ευρώ για το 13ο, των 6.631,36 ευρώ για το 14ο, των 10.590,20 ευρώ για το 15ο και των 11.010,48 ευρώ για το 16ο  (όπως ειδικότερα ανά ενάγοντα υπολογίζεται). 

Περαιτέρω δε, σε όλες τις προσκομισθείσες βεβαιώσεις αναφέρεται ότι καμία μεταβολή δεν επήλθε στο ποσό του εν λόγω εφάπαξ βοηθήματος, ένεκα των άρθρων 10 – 15 του ν. 4575/2018 και της υπ’ αριθ. 170285/0092/2018 κοινής απόφασης (“Καταβολή εφάπαξ χρηματικού ποσού στα πρόσωπα του άρθρου 15 του ν. 4575/2018”) των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών.

17. Επειδή, ακολούθως, το Δικαστήριο, αναφορικά με την αξίωση του 9ου ενάγοντος για τον οποίο με την 12241/2019 προδικαστική απόφασή του δεν είχε διαλάβει κρίση, λαμβάνει υπόψη ότι, όπως και των λοιπών εναγόντων, του χορηγήθηκε αρχικά εφάπαξ βοήθημα σύμφωνα με τις ήδη κριθείσες ως αντισυνταγματικές διατάξεις του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και, περαιτέρω, συμπληρωματικό εφάπαξ βοήθημα, σύμφωνα με τις ομοίως αντισυνταγματικές κατά το αναδρομικό τους μέρος διατάξεις του ν. 4307/2014. 

Συνεπώς, κρίνει ότι μη νομίμως περιορίστηκε το εν λόγω εφάπαξ βοήθημα που δικαιούνταν να λάβει κατά τις ανωτέρω διατάξεις και, για το λόγο αυτό, το εναγόμενο Ταμείο, οφείλει να καταβάλει, κατά τις διατάξεις του άρθρου 106 ΕισΝΑΚ, στη νόμιμη κληρονόμο του τη διαφορά μεταξύ του αθροίσματος του αρχικώς καταβληθέντος εφάπαξ και του συμπληρωματικώς καταβληθέντος και του εφάπαξ που δικαιούται υπολογιζομένου τούτου, χωρίς την εφαρμογή των ως άνω αντισυνταγματικών διατάξεων.

18. Επειδή, κατόπιν όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται, κατ΄ αρχάς, να λάβουν την αιτούμενη διαφορά εφάπαξ και, συγκεκριμένα: α) ο 1ος, 2ος και 3ος το ποσό των 10.695,20 ευρώ ο καθένας, ο  4ος το ποσό των 9.149,46 ευρώ, ο 7ος το ποσό των 9.541,96 ευρώ, ο 13ος το ποσό των 8.282,54 ευρώ και ο 16ος το ποσό των 11.010,48 ευρώ,  σύμφωνα τις προσκομιζόμενες από το εναγόμενο υπηρεσιακές βεβαιώσεις, αλλά δοθέντος ότι, σύμφωνα με το άρθρο 80 παρ.1 του Κ.Δ.Δ, το Δικαστήριο δεν έχει εξουσία να επιδικάσει χρηματικό ποσό ανώτερο του αιτηθέντος με το δικόγραφο της αγωγής, ο 1ος, 2ος και 3ος δικαιούνται εν τέλει να λάβουν το αιτηθέν ποσό των 8.906,32 ευρώ ο καθένας, ο 4ος το αιτηθέν ποσό των 8.129,97, ο 7ος το ποσό των 3.465,48 ευρώ, ο 13ος το ποσό των 8.162,91 ευρώ και ο 16ος το ποσό των 7.461,34 ευρώ και  β) στον 5ο το ποσό των 9.611,42 ευρώ, στον 6ο το ποσό των 9.331,70 ευρώ, στον 8ο το ποσό των 5.379,82 ευρώ, στη νόμιμη κληρονόμο του 9ου το ποσό των 9.074,24 ευρώ, στο 10ο το ποσό των 8.513,73 ευρώ, στον 11ο το ποσό των 9.051,98 ευρώ, στο 12ο το ποσό των 8.777,16 ευρώ, στο 14ο το ποσό των 6.631,36 ευρώ και στο 15ο το ποσό των 10.590,20 ευρώ, σύμφωνα με τις προσκομιζόμενες υπηρεσιακές βεβαιώσεις, κατά  μερική αποδοχή του αγωγικού τους αιτήματος.

 Όλα δε τα ανωτέρω ποσά πρέπει να καταβληθούν στους ενάγοντες  νομιμοτόκως, από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής στο εναγόμενο, ήτοι από 10.3.2015 (βλ. σχετ. την 9357Β/9.3.2015 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών, Βασιλικής Χαραλαμποπούλου) μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Εξάλλου, το αίτημα των εναγόντων να κηρυχθεί η παρούσα απόφαση προσωρινά εκτελεστή πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμο, ενόψει του αναγνωριστικού αιτήματος της αγωγής (άρθρα 80 παρ. 3 του ΚΔΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο 9 του ν. 3659/2008, Α΄77, σε συνδυασμό με το άρθρο 199 του αυτού Κώδικα).

19. Επειδή, κατ΄ ακολουθίαν, η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή εν όλω για τους 1ο, 2ο, 3ο, 4ο 7ο, 13ο και 16ο από τους ενάγοντες και εν μέρει δεκτή, κατά τα λοιπά, ήτοι ως προς τους 5ο, 6ο, 8ο έως και 12ο, 14ο και 15ο  από τους ενάγοντες, και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει τα αναφερόμενα στην προηγούμενη σκέψη ποσά, νομιμοτόκως,από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής στο εναγόμενο, ήτοι από 10.3.2015, μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. 

Περαιτέρω δε, κατ΄ εκτίμηση των περιστάσεων, πρέπει να απαλλαγεί το εναγόμενο από την καταβολή των δικαστικών εξόδων των 1ου, 2ου, 3ου, 4ου, 7ου, 13ου και 16ου  (άρθρο 275 παρ.1 εδ. ε΄ του Κ.Δ.Δ.) και να συμψηφισθούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των λοιπών εναγόντων και του εναγομένου, λόγω της μερικής νίκης και ήττας αυτών (άρθρο 275 παρ.1 εδ. γ΄ του Κ.Δ.Δ.)

ΔΙΑ  ΤΑΥΤΑ

            Δέχεται εν όλω την αγωγή ως προς τους 1ο, 2ο, 3ο, 4ο 7ο, 13ο και 16ο.

            Αναγνωρίζει την υποχρέωση του εναγομένου  να καταβάλει, για την αιτία που αναφέρεται στο σκεπτικό, σε καθέναν από τους 1ο, 2ο και 3ο το ποσό των οκτώ χιλιάδων εννιακοσίων έξι ευρώ και τριάντα δύο λεπτών (8.906,32 ευρώ), στον 4ο το ποσό των οκτώ χιλιάδων εκατόν είκοσι εννέα ευρώ και ενενήντα επτά λεπτών (8.129,97 ευρώ),  στον 7ο το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων εξήντα πέντε ευρώ και σαράντα οκτώ λεπτών (3.465,48 ευρώ), στο 13ο το ποσό των οκτώ χιλιάδων εκατόν εξήντα δύο ευρώ και ενενήντα ενός λεπτών (8.162,91 ευρώ), και στον 16ο το ποσό των επτά χιλιάδων τετρακοσίων εξήντα ενός ευρώ και τριαντατεσσάρων λεπτών (7.461,34 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής στο εναγόμενο, ήτοι από 10.3.2015 μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.

            Απαλλάσσει το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο από την καταβολή των δικαστικών εξόδων των ανωτέρω εναγόντων.

            Δέχεται εν μέρει την αγωγή, κατά τα λοιπά,  ήτοι ως προς τους 5ο, 6ο, 8ο έως και 12ο, 14ο και 15ο  από τους ενάγοντες.

            Αναγνωρίζει την υποχρέωση του εναγομένου  να καταβάλει, για την αιτία που αναφέρεται στο σκεπτικό, στον 5ο το ποσό των εννέα χιλιάδων εξακοσίων έντεκα ευρώ και σαράντα δύο λεπτών (9.611,42 ευρώ),  στον 6ο το ποσό των εννέα χιλιάδων τριακοσίων τριάντα ενός ευρώ και εβδομήντα λεπτών (9.331,70 ευρώ), στον 8ο το ποσό των πέντε χιλιάδων τριακοσίων εβδομήντα εννέα ευρώ και ογδόντα δύο λεπτών (5.379,82 ευρώ), στη νόμιμη κληρονόμο του 9ου το ποσό των εννέα χιλιάδων εβδομήντα τεσσάρων ευρώ και είκοσί τεσσάρων λεπτών (9.074,24 ευρώ), στο 10ο το ποσό των οκτώ χιλιάδων πεντακοσίων δεκατριών ευρώ και εβδομήντα τριών λεπτών (8.513,73 ευρώ), στον 11ο το ποσό των εννέα χιλιάδων πενήντα ενός ευρώ και ενενήντα οκτώ λεπτών (9.051,98 ευρώ), στο 12ο το ποσό των οκτώ χιλιάδων επτακοσίων εβδομήντα επτά ευρώ και δεκαέξι λεπτών (8.777,16 ευρώ),  στο 14ο το ποσό των έξι χιλιάδων εξακοσίων τριάντα ενός ευρώ και τριάντα έξι λεπτών (6.631,36 ευρώ) και στο 15ο το ποσό των δέκα χιλιάδων πεντακοσίων ενενήντα ευρώ και είκοσι λεπτών (10.590,20 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής στο εναγόμενο, ήτοι από 10.3.2015 μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.

            Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των ως άνω εναγόντων και του εναγομένου.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην Αθήνα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά τη δημόσια συνεδρίαση της 30ης.12.2020.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                                                                                   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΑΣΙΟΥΚΑ                                             ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟΥ

ΓΕΣ: Αναβάθμισε τις Στρατιωτικές Σχολές Ευελπίδων και Μονίμων Υπαξιωματικών

 Στο πλαίσιο της μέριμνας υπέρ του προσωπικού και της διαρκούς προσπάθειας αναβάθμισης και βελτίωσης των υποδομών των Παραγωγικών Σχολών του Στρατού Ξηράς, ολοκληρώθηκαν τα παρακάτω έργα:

Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ)

-  Ανακατασκευή και Ανακαίνιση 6 Κτιρίων Λόχων Ευελπίδων (εκ των οποίων οι 5 με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος).
-  Επισκευή των Κτιριακών Εγκαταστάσεων του Εργαστηρίου Μηχανικής και Αντοχής Υλικών.
-  Κατασκευή Χώρου Υγιεινής ΑμεΑ στο Διοικητήριο της Σχολής.
-  Επισκευή Εγκαταστάσεων Φωτισμού Κολυμβητηρίου.
-  Πλακόστρωση της έκτασης έμπροσθεν του χώρου Αναφοράς Συντάγματος.
-  Ανακαίνιση 5 Αιθουσών Διδασκαλίας.
-  Μετατροπή της παλιάς αμμοδόχου σε διαδραστική αμμοδόχο, η οποία επιτρέπει στον εκπαιδευόμενο τη δημιουργία τρισδιάστατων τοπογραφικών μοντέλων με τη δυνατότητα πρότυπης εφαρμογής εικονικής πραγματικότητας.

Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ)

 - Επισκευή – Αντικατάσταση Εξωτερικών Κουφωμάτων στο 1ο Τάγμα Σπουδαστών.
 - Ανακαίνιση Αιθουσών Διδασκαλίας Σπουδαστών και αντικατάσταση των αναλογιών των Σπουδαστών με νέα σύγχρονου τύπου.
 - Εγκατάσταση υλικοτεχνικής υποδομής για τη λειτουργία σύγχρονης τηλεκπαίδευσης σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας.
 - Ανακαίνιση των χώρων υγιεινής των Αιθουσών Διδασκαλίας.

Ελληνοτουρκικά: Το "τσαλάκωμα" του Ερντογάν

 Του Κώστα Στούπα 

Το 2020 αποδείχτηκε μια από τις δυσκολότερες χρονιές των τελευταίων δεκαετιών για την Ελλάδα καθώς εκτός από την επιδημία του "Covid-19" που έπληξε ολόκληρη την υφήλιο, η χώρα αντιμετώπισε την προσπάθεια της Τουρκίας του Ερντογάν να μας φέρει προ οδυνηρών τετελεσμένων.

Η προσπάθεια αυτή της Τουρκίας ξεκίνησε στα τέλη του 2019 όταν στις 8 Δεκέμβριου τέθηκε σε ισχύ το περίφημο "τουρκολιβυκό" σύμφωνο που προέβλεπε την οριοθέτηση AOZ μεταξύ της Τουρκίας και της κυβέρνησης της Τρίπολης η οποία βρισκόταν  σε εμφύλια αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ που ήλεγχε τα δυο τρίτα της χώρας και έχει την υποστήριξη του κοινοβουλίου της. Στις 27 Φεβρουαρίου η συμφωνία εστάλη στον ΟΗΕ και στις 2 Μαρτίου αναρτήθηκε επίσημα. Με βάση τη συμφωνία αυτές οι θαλάσσιες ζώνες νοτίως της Κρήτης περιέρχονταν στην τουρκική ΑΟΖ.

Το δεύτερο χτύπημα...

Στα τέλη του Φεβρουαρίου και ενώ είχε ξεκινήσει η διασπορά του "Covid-19” από την Κίνα προς τις χώρες της Δύσης η Τουρκία μεθόδευσε μια υβριδική εισβολή δεκάδων χιλιάδων "λαθρομεταναστών" και προσφύγων από τις περιοχές που διασχίζει ο Έβρος μεταξύ των συνόρων των δυο χωρών.

Ανέλπιστα, η Ελλάδα κατάφερε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κίνηση αυτή, η επιτυχία της οποίας θα μπορούσε να προκαλέσει πολιτική και κοινωνική κρίση στη χώρα και την Ε.Ε. Η Ελλάδα είχε αρωγό στην προσπάθεια αυτή πολλές χώρες της Ευρώπης και την υποστήριξη της Ε.Ε.

Η επιτυχής αντιμετώπιση της κρίσης στον Έβρο φαίνεται να αιφνιδίασε το καθεστώς  Ερντογάν στην Τουρκία η οποία υπολόγιζε πως με τις δύο παραπάνω κινήσεις θα προκαλούσε κοινωνικό και πολιτικό χάος στην Ελλάδα και θα εκβίαζε την Ε.Ε. για οικονομικά και πολιτικά ανταλλάγματα.

Η κρίση στον Έβρο κράτησε περί τις 30 ημέρες μέχρι που η Τουρκία αναγκάστηκε να απομακρύνει  τις χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών που είχαν κατασκηνώσει δίπλα στα ελληνικά σύνορα. 

Χαρακτηριστικό της κατάστασης έμεινε το επεισόδιο μεταξύ Τούρκων στρατιωτών και αυστριακών συνοριοφυλάκων που βρέθηκαν αντιμέτωποι στη συνοριογραμμή όταν οι δεύτεροι στην ερώτηση τι δουλειά έχουν εκεί απάντησαν, για να προστατέψουν τα σύνορα της Ε.Ε.

Το εγχείρημα του Ερντογάν απέτυχε στον Έβρο και η αξιοπιστία της Ελλάδας μετά από μια δεκαετία με "Greek Statistics" και απειλές για "Grexit" αναβαπτίστηκε στα μάτια των εταίρων και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Η επόμενη κρίση στις σχέσεις των δυο χωρών ξεκίνησε περί τα μέσα Ιουλίου με την έκδοση navtex από μέρους της Τουρκίας με περιεχόμενο τη διεξαγωγή ερευνών στο Λιβυκό Πέλαγος νότια της Κρήτης και δυτικά της Κύπρου.

Η navtex ήταν παράνομη, διότι δέσμευε και περιοχές της Ελληνικής και Κυπριακής υφαλοκρηπίδας, τις οποίες όμως η Τουρκία αντίθετα με το δίκαιο της θάλασσας παράνομα θεωρεί τουρκικές.

Η Ελλάδα απάντησε με την υπογραφή συμφωνίας που όριζε την ΑΟΖ με την Ιταλία και αμέσως μετά με μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο δυτικά του 27ου Μεσημβρινού σε περιοχή που έτεμνε την περιοχή που περιλάμβανε το τουρκολιβυκό  σύμφωνο.

To καλοκαίρι το ερευνητικό πλοίο Ορούτς Ρέις έπλευσε σε αμφισβητούμενες θαλάσσιες ζώνες με τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών υπό την αυστηρή επιτήρηση του συνόλου σχεδόν του ελληνικού στόλου ο οποίος με την παρουσία των μονάδων του παρεμπόδιζε τις έρευνες και κυρίως αμφισβητούσε έμπρακτα την επίδειξη κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία.

Κατά πληροφορίες του γερμανικού Τύπου η Τουρκία φαίνεται πως επεδίωκε κάποιο "θερμό" επεισόδιο το οποίο θα ξεκινούσε με τρόπο που εξέθετε την Ελλάδα ως επιτιθέμενη στη διεθνή κοινή γνώμη. Η σύγκρουση της φρεγάτας Λήμνος με την τούρκικη Κεμάλ Ρέις στην οποία η τελευταία έπαθε σημαντικές ζημιές αποδίδεται στην προσπάθειά της να εμβολίσει το ελληνικό σκάφος.

Η Ελλάδα την περίοδο των προκλήσεων και της αντιπαράθεσης με την Τουρκία το 2020 κατάφερε να πραγματοποιήσει σε επίμαχες περιοχές αλλεπάλληλες στρατιωτικές ασκήσεις με τη Γαλλία, τις ΗΠΑ, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τα ΕΑΕ κλπ δημιουργώντας ένα ισχυρό αποτρεπτικό πλέγμα αλλά και ένα σαφές μήνυμα πως δεν θα δεχτεί τετελεσμένα με σταυρωμένα χέρια, ούτε η ίδια, ούτε οι σύμμαχοί της.

Τόσο η Γαλλία όσο και οι ΗΠΑ  πολλές φορές υποστήριξαν τις ελληνικές θέσεις με τρόπο που δεν είχαν κάνει ποτέ στο παρελθόν.

Ακόμη και η Γερμανία που έχει σημαντική οικονομική, πολιτική και ιστορική εξάρτηση από την Τουρκία μετά τη δεύτερη έξοδο του Ορούτς Ρέις αναγκάστηκε να πάρει αποστάσεις...

Εν τω μεταξύ το περασμένο Φθινόπωρο η απόσπαση του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στις εσωτερικές εξελίξεις λόγω εκλογών αύξησε περαιτέρω το κενό ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή, δημιουργώντας ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Κοινός παρονομαστής των υποδείξεων των φίλων και συμμάχων της Ελλάδας προς τη χώρα μας ήταν η αποφυγή κάποιου θερμού επεισοδίου που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μέχρι την ορκωμοσία του νέου Προέδρου...

Τούτο δεν ήταν εύκολη υπόθεση καθώς οι ένοπλες δυνάμεις έπρεπε να επιτηρούν συνεχώς τις τουρκικές κινήσεις που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπέρασαν τα όρια των προκλητικών επιδείξεων.

Η Ε.Ε. στην τελευταία σύνοδο απέφυγε να λάβει μέτρα εναντίον της Τουρκίας γιατί προφανώς περιμένει να προσανατολιστεί σε σχέση με τη στάση που θα κρατήσουν οι ΗΠΑ υπό την προεδρία του Τζο Μπάιντεν.

Αν κάποιος το 2019 μας περιέγραφε το μέγεθος, το εύρος και τη διάρκεια των τουρκικών προκλήσεων το 2020 είναι απίθανο να υπολογίζαμε πως το 2021 δεν θα μας έβρισκε με σημαντικές απώλειες στην δίνη μιας κρίσης μεγαλύτερης από εκείνη που ακολούθησε τη χρεοκοπία του 2010.

Τα ελληνοτουρκικά είναι το μοναδικό μέτωπο που η Τουρκία του Ερντογάν δεν πέτυχε τους στόχους που είχε βάλει, εν αντιθέσει με τα μέτωπα της Λιβύης, της Συρίας και του Ναγκόρνο Καραμπάχ και αυτό παρά την προκλητική υποστήριξη του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Οι Ελλητουρκικές διαφορές αναδείχτηκαν ένα από τα σημεία διάστασης μεταξύ του προέδρου Τραμπ και των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας.

Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στο Αιγαίο και οι αστυνομικές δυνάμεις στον Έβρο επέδειξαν μη αναμενόμενη υψηλή αποτελεσματικότητα παρά τη μεταπολιτευτική δημοσιοϋπαλληλοποίηση και τη γήρανση του εξοπλισμού μετά τη χρεοκοπία.

Η κινητοποίηση μονάδων που θεωρούνταν ουσιαστικά παροπλισμένες κρύβει ικανότητες και καταβολή τεράστιων προσπαθειών.

Η αντιμετώπιση της ελληνοτουρκικής κρίσης του 2020 διπλωματικά και στρατιωτικά αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του μεταπολιτευτικού ελληνισμού.

Η αντιπαράθεση βέβαια δεν έχει τελειώσει, η Τουρκία αποτελεί πολύτιμο στρατηγικό, οικονομικό και ενεργειακό εταίρο ( ως κόμβος μεταφοράς).

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το 2020 ήταν μια χρονιά υποχώρησης και απωλειών στα εθνικά μέτωπα της χώρας. Το αντίθετο συμβαίνει. Το 2021 βρισκόμαστε έναντι της Τουρκίας από ισχυρότερες θέσεις σε σχέση με αυτές που βρισκόμασταν 12 μήνες νωρίτερα...

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3506956/to-tsalakoma-tou-erntogan

Ο υμνητής της Πλατυτέρας των ουρανών και αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης: Εξαπολύει πυρά και δηλώνει εξοργισμένος γιατί δεν ήταν κλειστές οι Εκκλησίες τα Χριστούγεννα και τα Φώτα - - Δείτε και τον ύμνο του, προς την Παναγία

Alexis Tsipras

την Τετάρτη

Η διαχείριση ακόμη και των περιοριστικών μέτρων που ανακοινώνει ο κ. Μητσοτάκης, εξελίσσεται σε θέατρο του παραλόγου.
Προχθές μας είπαν κλειστές οι εκκλησίες τα Φώτα, σε αντίθεση με Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά, υπό τον φόβο συνωστισμού και αύξησης των κρουσμάτων.
Η ιεραρχία διαφώνησε, αγνόησε τα μέτρα και σήμερα οι εκκλησίες άνοιξαν, όπως και τα Χριστούγεννα.
Η κυβέρνηση όμως γιατί πανηγυρίζει ότι δεν έκανε βήμα πίσω;
Τελικά εκτός από τραγικοί αποδεικνύονται συνάμα και κωμικοί.

5,6 χιλ.

344

461

Alexis Tsipras

 

15 Αυγούστου 2020  · 

Ο λαός μας τιμά σήμερα την Παναγία. Την Aνύμφευτη Nύμφη, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Ελεούσα, τη Γιάτρισσα, τη Θαλασσινή, την Παρηγορήτρα. Τη Μάνα που προστατεύει τους αδύναμους και σκέπει τους αδικημένους. Που συγχωρεί και δεν τιμωρεί, και το όνομά της βρίσκεται στα χείλη όσων αισθάνονται ότι έχουν την ανάγκη της.

Στις σκοτεινές μέρες που περνάμε, με την υγειονομική και την οικονομική κρίση, αλλά και με τις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της πατρίδας μας, χρειαζόμαστε όλες και όλοι το κουράγιο, την ελπίδα, το φως, που η πίστη καθενός, αλλά και ο σεβασμός στην πίστη καθενός, στις παραδόσεις και στη λαϊκή ψυχή, μπορούν να προσφέρουν.

Χρόνια πολλά στις απανταχού Ελληνίδες, χρόνια πολλά στους απανταχού Έλληνες!

Συντάξεις/Αναδρομικά Εκδικάστηκε η πρώτη, ατομική αγωγή, για τα αναδρομικά της Εισφοράς Αλληλεγγύης συνταξιούχων (ΕΑΣ) - Τι αποφάσισε το Ελεγκτικό Συνέδριο

 

     Στην ολομέλεια του Ελεγκτικού συνεδρίου παρέπεμψε,το II Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου την αγωγή, που  είχε καταθέσει στις 31-1-2019  χήρα θανόντος Δικαστικού, που διεκδικούσε το ποσό των 6.489,44 ευρώ, για την παράνομη παρακράτηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων.  

   Επειδή ο όγκος των αγωγών που ήδη εκκρεµμούν, στο Ελεγκτικό Συνέδριο, είναι αυξημένος, και οι κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν την απόφαση 244/2017 της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που διέτασσε το κράτος να σταματήσει την παρακράτηση της Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων,   το II Τµήµα  αποφάσισε ότι, πρέπει να υποβληθεί προδικαστικό ερώτημα στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, για την οριστική λύση του προβλήματος

        

Απόφαση 930/2019

ΕΛΕΓΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΤΜΗΜΑ ΙΙ 

Συνεδρίασε δηµόσια στο ακροατήριό του στις 4 Απριλίου 2019, µε την ακόλουθη σύνθεση: 

Κωνσταντίνος Κωστόπουλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Τµήµατος, Βασιλική Σοφιανού (εισηγήτρια) και Βασιλική Πέππα, Σύµβουλοι, Αικατερίνη Σπηλιοπούλου και Αθανάσιος Καρακόιδας, Πάρεδροι (µε συµβουλευτική ψήφο). 

Γενικός Επίτροπος της Επικρατείας: 

Παραστάθηκε ο Eπιτροπεύων Πάρεδρος της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ∆ηµήτριος Κοκοτσής, που αναπληρώνει νόµιµα την κωλυόµενη Γενική Επίτροπο της Επικρατείας. 

Γραµµατέας: Γεωργία Φραγκοπανάγου, υπάλληλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

 Για να δικάσει την από 31.1.2019 αγωγή (Α.Β.∆……) Της ….του …, κατοίκου ……η οποία παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου της δικηγόρου, Νικολάου Αναγνωστόπουλου (Α.Μ.∆.Σ.Α. 19556), κατά του Ελληνικού ∆ηµοσίου, που εκπροσωπείται νόµιµα από τον Υπουργό Οικονοµικών, και κατά του ν.π.δ.δ. µε την επωνυµία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.), που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (οδός Αγίου Κωνσταντίνου αρ. 8), και εκπροσωπείται νόµιµα από το ∆ιοικητή του, που αµφότερα παρέστησαν διά του Παρέδρου του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου. 

 Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε, το ∆ικαστήριο άκουσε: 

Tον πληρεξούσιο δικηγόρο της ενάγουσας, ο οποίος ζήτησε της παραδοχή της αγωγής. 

Τον εκπρόσωπο του Ελληνικού ∆ηµοσίου και του Ε.Φ.Κ.Α., ο οποίος ζήτησε την απόρριψη της αγωγής, και 

Τον Επιτροπεύοντα Πάρεδρο της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο, ο οποίος πρότεινε την αναστολή εκδίκασης της αγωγής. 

Μετά τη δηµόσια συνεδρίαση, το ∆ικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη. 

                     Αφού µελέτησε τα σχετικά έγγραφα  

Σκέφθηκε σύµφωνα µε το νόµο Αποφάσισε τα εξής: 

1. Με την υπό κρίση αγωγή, η ενάγουσα, εκ µεταβιβάσεως πολιτική συνταξιούχος του ∆ηµοσίου, χήρα αποβιώσαντος συνταξιούχου δικαστικού λειτουργού (τέως Συµβούλου της Επικρατείας), ζητεί, κατ’ εκτίµηση του περιεχοµένου της αγωγής και µε βάση τα άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ, να υποχρεωθούν το Ελληνικό ∆ηµόσιο και ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης να της καταβάλουν, εις ολόκληρον και νοµιµοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 6.489,44 ευρώ. 

Το ποσό αυτό αντιστοιχεί, κατά τους ισχυρισµούς της ενάγουσας, στη ζηµία που υπέστη από την παρακράτηση από τη σύνταξή της, κατά το διάστηµα από 8.2.2017 έως 31.1.2019, της «Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων» (ΕΑΣ), κατ’ εφαρµογή των διατάξεων των άρθρων 38 του ν. 3863/2010 και 11 του ν. 3865/2010, όπως αυτές ίσχυαν κατά τον κρίσιµο χρόνο, οι οποίες, όπως προβάλλει η ενάγουσα, καθ’ ο µέρος επέβαλαν την επίδικη εισφορά αλληλεγγύης στις συντάξεις του ∆ηµοσίου, είναι αντίθετες προς τις ρυθµίσεις των άρθρων 4 παρ.1 και 5, 22 παρ. 5 και 25 παρ. 1 και 4 του Συντάγµατος και τις από αυτά απορρέουσες συνταγµατικές αρχές, σύµφωνα και µε όσα έχουν κριθεί µε την 244/2017 απόφαση της Ολοµέλειας του παρόντος ∆ικαστηρίου. 

 

52. Κατόπιν αυτών, το Τµήµα διαπιστώνει ότι στην υπό κρίση υπόθεση ανακύπτει ζήτηµα γενικότερης σηµασίας και µε συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων, και συγκεκριµένα εάν µετά τη θέση ισχύ των διατάξεων του ν. 4387/2016 περί της ένταξης των δηµοσίων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών εν ενεργεία και συνταξιούχων στον ΕΦΚΑ και την από 1.1.2017 µεταφορά στον τελευταίο της αρµοδιότητας πληρωµής των συντάξεων του ∆ηµοσίου µε την κ.υ.α. 124456/0092/13.12.2016 εξακολουθεί να αντίκειται στο Σύνταγµα ......

Επί του του ζητήµατος αυτού, το Τµήµα άγεται οµόφωνα σε καταφατική κρίση, όπως εκτίθεται στη σκέψη 50 της παρούσας, καθόσον: 

α) Μετά τη διαγνωσθείσα αντισυνταγµατικότητα της επίδικης εισφοράς µε τη 244/2017 απόφαση της Ολοµελείας του ∆ικαστηρίου δεν επαναρρυθµίστηκε εξ αρχής το ζήτηµα της επιβολής της στους συνταξιούχους δηµοσίους λειτουργούς, υπαλλήλους και στρατιωτικούς, σε συµµόρφωση προς τα κριθέντα µε την απόφαση αυτή και ειδικότερα προς τις τέσσερις διαπιστωθείσες επάλληλες και αυτοτελείς βάσεις αντισυνταγµατικότητας της εισφοράς (βλ. σκέψη 36), προκειµένου να είναι δυνατή η ανατροπή των όσων κρίθηκαν, τα οποία δεσµεύουν εν τοις πράγµασι τους οικείους σχηµατισµούς κατά την εκδίκαση όµοιων υποθέσεων, ενόψει των συνταγµατικών αρχών της ασφάλειας δικαίου και της ισότητας των διαδίκων, κρίσεις τις οποίες υιοθετεί οµόφωνα και το παρόν Τµήµα (βλ. σκέψη 50). 

 β) Σε κάθε περίπτωση, οι προβλέψεις του τελευταίου αυτού νόµου περί υπαγωγής των δηµοσίων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών στον ΕΦΚΑ, αντίκεινται στις διατάξεις του Συντάγµατος µε τις οποίες κατοχυρώνεται το ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς των κατηγοριών αυτών (βλ. σκέψεις 48 και 49). 

Συνεπώς, η ένταξη της κατηγορίας αυτής στον εν λόγω φορέα, ακόµη και αν αυτός γίνει ανεκτός, ως διφυής φορέας, µεταβατικά, µέχρι την συµµόρφωση του νοµοθέτη προς τις οικείες συνταγµατικές ρυθµίσεις, δεν αίρει την πρώτη βάση αντισυνταγµατικότητας της επίδικης εισφοράς, όπως αυτή κρίθηκε µε την 244/2017 απόφαση της Ολοµέλειας, 

Η βάση δε αυτή αντισυνταγµατικότητας εξακολουθεί ισχύουσα και για την επιβολή της εισφοράς από 1.1.2019 και εντεύθεν,  .......  

 

Λαµβανοµένου δε υπ’ όψιν ότι οι βαρυνόµενοι µε την ΕΑΣ συνταξιούχοι δεν είναι η µόνη κατηγορία που αντλεί ωφέλεια από την βιωσιµότητα του συνταξιοδοτικού συστήµατος ως συνόλου και ειδικότερα των κλάδων κυρίας σύνταξης, αφού άµεση ωφέλεια από το σύστηµα αυτό αντλεί και ο ενεργός ασφαλισµένος πληθυσµός, η επιλογή του νοµοθέτη να θεσµοθετήσει ένα τέτοιο δια-ταµειακό βάρος µόνο σε βάρος της κατηγορίας των συνταξιούχων και, µάλιστα, όσων οι συντάξεις υπερβαίνουν το ποσό των 1.400 ευρώ, έπρεπε να αιτιολογηθεί ειδικά, καθόσον συνιστά κατ’ αρχήν απόκλιση από την κατ’ άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγµατος αρχή της καθολικότητας των βαρών, στο βαθµό που µε τον επίµαχο γενικευµένο κοινωνικοασφαλιστικό πόρο επιφορτίζεται συγκεκριµένη κατηγορία. 

Τέλος, διατηρείται και η τέταρτη βάση αντισυνταγµατικότητας, σύµφωνα µε την οποία, εφόσον η εν λόγω εισφορά δεν αποτελεί έκτακτο δηµοσιονοµικό µέτρο προς ελάφρυνση του προϋπολογισµού της Γενικής Κυβέρνησης, αλλά διαρθρωτικού χαρακτήρα παρέµβαση, .....................

Για τους λόγους αυτούς και λαµβανοµένου υπ’ όψιν ότι: ........

β) ∆εν υφίσταται απόφαση της Ολοµέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου που να έχει επιλύσει τα ανωτέρω ζητήµατα ισχύος και εφαρµογής της 244/2017 απόφασής της µετά τη θέση σε ισχύ του ν. 4387/2016 και σύστασης της ΕΦΚΑ, και δη µετά την από 1.1.2017 µεταφορά της αρµοδιότητας πληρωµής των συντάξεων του ∆ηµοσίου από το φορέα αυτό, ενόψει και της µετά την 1.1.2019 διάθεσης του προϊόντος υπέρ ΑΚΑΓΕ. 

γ) Το Τµήµα άγεται σε κρίση περί αντίθεσης στο Σύνταγµα των διατάξεων του ν. 4387/2016 µε τις οποίες προβλέπεται η ένταξη των δηµοσίων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών, εν ενεργεία και συνταξιούχων, Απόφαση 930/2019 83 στον ΕΦΚΑ µε κανόνες ενιαίους µε τους κοινούς ασφαλισµένους. ..............

Και τούτο, διότι το ΙΙΙ Τµήµα του ∆ικαστηρίου, έχον ειδική αρµοδιότητα επί συγκεκριµένων κατηγοριών συντάξεων, πολεµικών, στρατιωτικών και κανονιζοµένων βάσει των ειδικών νόµων, ....... µε τη 277/2019 απόφασή του υπέβαλε προδικαστικό ερώτηµα, µε αντικείµενο τη συµβατότητα µε το Σύνταγµα της υπαγωγής των στρατιωτικών συνταξιούχων στον ΕΦΚΑ, βάσει των διατάξεων του ν. 4387/2016, καθώς και επιµέρους ρυθµίσεών του που αφορούν στον κανονισµό σύνταξης της κατηγορίας αυτής συνταξιούχων. 

Περαιτέρω, µε τη 278/2019 απόφαση του, το ίδιο Τµήµα υπέβαλε και έτερο προδικαστικό ερώτηµα, µε αντικείµενο τη διατήρηση ή µη της κρίσης της 244/2017 απόφασης της Ολοµέλειας του ∆ικαστηρίου, και κατ’ εκτίµηση του περιεχοµένου της οικείας απόφασης του Τµήµατος στην 32/2018 απόφαση αυτής, περί αντίθεσης της κατ’ άρθρα 38 του ν. 3863/2010 και 11 του ν. 3865/2010 εισφοράς αλληλεγγύης των στρατιωτικών συνταξιούχων στα άρθρα 4 παρ. 1 και 5 του Συντάγµατος, επειδή η κατηγορία αυτή δεν αντλεί ωφέλεια από το προϊόν της εισφοράς ως εκ της ένταξης, µεταξύ άλλων, της κατηγορίας αυτής συνταξιούχων στον ΕΦΚΑ, η οποία κρίθηκε, κατά πλειοψηφία, ως συνταγµατική από το ΙΙΙ Τµήµα του ∆ικαστηρίου. .............

Ειδικότερα, το µεν πρώτο από τα ανωτέρω προδικαστικά ερωτήµατα του ΙΙΙ Τµήµατος δεν συναρτά το ζήτηµα της συµβατότητας των διατάξεων του ν. 4387/2016 µε την εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων, ενώ το δεύτερο αφορά µεν στην τύχη της εν λόγω εισφοράς µετά τη θέση σε ισχύ του νόµου αυτού, πλην αφορά µόνο στους στρατιωτικούς συνταξιούχους και την εξετάζει αποκλειστικά σε ό,τι αφορά την πρώτη βάση αντισυνταγµατικότητάς της και όχι ως προς τις άλλες τρεις, ενώ δεν θέτει το ζήτηµα της συνταγµατικότητας της παρακράτησης της ΕΑΣ για το διάστηµα από 1.1.2019 και εφεξής. 

 

Συνεπώς, παραδεκτώς και δη λυσιτελώς υποβάλλεται το παρόν προδικαστικό ερώτηµα, που αφορά στην παρακράτηση από τη σύνταξη πολιτικής συνταξιούχου, και δη κατά µεταβίβαση συνταξιούχου, χήρας αποβιώσαντος τέως δικαστικού λειτουργού, της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων .........

ε) Κατά την εκτίµηση του Τµήµατος, ο όγκος των υποθέσεων που ήδη εκκρεµεί ενώπιόν του και που θα προκύψει από την εφαρµογή της 244/2017 απόφασης της Ολοµέλειας του ∆ικαστηρίου, η οποία, άλλωστε, εκδόθηκε στο πλαίσιο δίκης – πιλότου, κατ’ εφαρµογήν των διατάξεων του άρθρου 108 Α παρ. 1 του π.δ/τος 1225/1981, είναι αυξηµένος, το Τµήµα κρίνει ότι πρέπει να υποβληθεί προδικαστικό ερώτηµα στην Ολοµέλεια, κατ’ εφαρµογή του άρθρου 108 Α παρ. 2 του π.δ. 1225/1981, προκειµένου να αποφανθεί για τα εκτιθέµενα στη σκέψη 52 ζητήµατα, όπως ειδικότερα αναλύονται και στο σκεπτικό της παρούσας.  

Για τους λόγους αυτούς Παραπέµπει την αγωγή στην Ολοµέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κατά τα ειδικώς αναφερόµενα στο σκεπτικό της παρούσας. 

 

 Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 11 Απριλίου 2019. 

 Ο ΠΡΟΕ∆ΡΟΣ 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ 

 ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΟΦΙΑΝΟΥ 

 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

 ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΡΑΓΚΟΠΑΝΑΓΟΥ

 

Διαβάστε την απόφαση

930/2019 Aπόφαση ΤΕΤΑΡΤΟΥ Τμήματος Ελεγκτικού Συνεδρίου (πρώην ΙΙ )

09/12/2020

Συνταξιοδοτικές  Διαφορές – Πολιτικοί Υπάλληλοι – Αγωγές.

930 2019 προδικαστικό για ΕΑΣ.pdf

"Θα τους λιώσουμε σε 5 μέρες": Η σίγουρη νίκη που κατέληξε στην πιο φονική μάχη όλων των εποχών - Δείτε τα ΒΙΝΤΕΟ

 

Στα 17 χρόνια του ο πεζοναύτης Ραλφ Χάιτ δεν είχε ιδέα για ποιον λόγο τον έστειλαν να πολεμήσει σε μια ασήμαντη ηφαιστειακή πέτρα στη μέση του Ειρηνικού.

Λίγο καιρό πριν ο νεαρός είχε βιώσει στο πετσί του τι εστί Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στη μάχη του Γκουάμ. Γυαλίζοντας το όπλο για τη δεύτερη αποστολή του είχε την εντύπωση ότι τα δύσκολα ήταν πίσω. Ότι τα είχε ήδη δει όλα.

Ποιος να του το ‘λεγε ότι δεν είχε περάσει καν την προσαρμογή. Αυτό που ξεκίνησε να εκτυλίσσεται την ώρα της απόβασής του στο Ίβο Τζίμα αποδείχτηκε ότι ξεπερνούσε και τη πιο νοσηρή φαντασία του.

Σχεδόν ένα μήνα αργότερα ο μέχρι πρότινος ξένοιαστος αθλητής μπέιζμπολ στο Γυμνάσιο του Όρεγκον ήταν σε θέση να περιγράψει τι σημαίνει κόλαση επί Γης.

Αυτή η «ήσυχη πολεμική εκστρατεία», την οποία η ηγεσία Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ προσδοκούσε να ολοκληρώσει σε πέντε ημέρες έμεινε στην Ιστορία ως μία από τις πιο φριχτές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πάνω από 90.000 μαχητές σε μια έκταση μόλις 21 τρ. χλμ. σφάζονταν με μανία επί 35 ημέρες. Κάθε σπιθαμή του εδάφους της νήσου αποτελούσε πολεμική ζώνη, εντεταγμένη είτε στο βεληνεκές των πυρών της γιαπωνέζικης δύναμης, είτε της αμερικανικής. Είτε –στο μεγαλύτερο μέρος της έκτασης- και των δύο μαζί.

Ο πόλεμος είχε τελειώσει στην Ευρώπη με τη συνθηκολόγηση των Γερμανών, στον Ειρηνικό όμως η Ιαπωνία θα συνέχισε μέχρι τελικής πτώσης. Η παράδοση ήταν ολότελα κόντρα στις αρχές και την κουλτούρα της χώρας, ουσιαστικά δεν υφίστατο καν ως επιλογή, μολονότι η πλάστιγγα είχε γείρει ανεπιστρεπτί υπέρ των Αμερικανών.

Η μάχη ήταν άνιση, αλλά οι Ιάπωνες είχαν απευθύνει στους αντιπάλους τους το δικό τους «Μολών Λαβέ». Ένα αντίστοιχο είχε διαμηνύσει στην πολεμική ηγεσία των ΗΠΑ ο στρατηγός Τανταμίτσι Κουριμπαγιάσι και οι 21.000 άνδρες του, οι εντεταλμένοι φρουροί του Ίβο Τζίμα.

Επρόκειτο για ένα ακατοίκητο, ηφαιστειογενές νησί, 1.200 χλμ. νότια του Τόκιο. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Αυτοκρατορική Ιαπωνία το θεωρούσαν μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Για τους αμυνόμενους η νήσος χρησίμευε όχι μόνο ως προκεχωρημένη αεροπορική βάση, αλλά και ως ένας σταθμός ραντάρ ικανός να παράσχει έγκαιρη προειδοποίηση για την προσέγγιση αμερικανικών βαρέων βομβαρδιστικών.

Τους έδινε τη δυνατότητα να στέλνουν στον αέρα σκάφη αναχαίτισης τη στιγμή που τα Β-29 έφταναν πάνω από την Ιαπωνία.

Αλλά και οι δυνάμεις καταστολής που εδράζονταν στο Νησί –τα αντιαεροπορικά όπλα και τα μαχητικά αεροσκάφη- έκαναν δύσκολη τη ζωή της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, καθώς ο πόλεμος είχε πλέον μεταφερθεί σε γιαπωνέζικο έδαφος. Ο τελικός στόχος ήταν ο ανηλεής βομβαρδισμός των κυρίων πόλεων της Ιαπωνίας και της βιομηχανικής της υποδομής.

Οι Αμερικανοί ήθελαν να αποκτήσουν μια βάση ανεφοδιασμού πολύ κοντά στο «βασίλειο» του εχθρού, αφαιρώντας παράλληλα την τελευταία γραμμή άμυνας από αυτόν.

Επί 74 ολόκληρες μέρες το Ναυτικό και η Αεροπορία των ΗΠΑ βομβάρδιζε τις ιαπωνικές θέσεις στο νησί για να προετοιμαστεί η απόβαση. Προσέβλεπαν να μειωθεί τόσο αποτελεσματικά η αμυντική ικανότητα των αντιπάλων ώστε το πεζικό να κάνει «παρέλαση», αποδίδοντας τον ελάχιστο δυνατό φόρο αίματος.

Οι Ιάπωνες δεν είχαν προμήθειες, ούτε δυνατότητα να καλέσουν ενισχύσεις. Ήταν οι σύγχρονοι «ελεύθεροι πολιορκημένοι». Αποκλεισμένοι στην ίδια τους τη χώρα. Ο Κουριμπαγιάσι ήξερε ότι το τεράστιο αριθμητικό μειονέκτημα αφαιρούσε σχεδόν κάθε ελπίδα.

Ήταν όμως αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Καθώς όλο το νησί ήταν επίπεδο, με εξαίρεση το λόφο Σουριμπάτσι (ύψους 169 μέτρων), έπρεπε να επινοήσει ένα αμυντικό σχέδιο που δεν θα έθετε τους άνδρες του στο στόχαστρο των εχθρικών – από αέρος και θαλάσσης – πυρών. Ηταν μια ιδιοφυής, σχεδόν υπεράνθρωπη στη εφαρμογή της, προσπάθεια. Η οποία εξέπληξε δυσάρεστα τους Αμερικανούς.

Εκτός από τα οχυρωματικά έργα επιφάνειας, τα οποία οι Αμερικανοί κατάφεραν να εντοπίσουν, οι αμυνόμενοι κατασκεύασαν ένα περίτεχνο δίκτυο από σπηλιές, σήραγγες και υπόγεια καταφύγια που μπορούσαν να στεγάσουν τα στρατεύματα, μαζί με τα αποθέματα πυρομαχικών και εφοδίων.

Σκοπός αυτού του δικτύου ήταν να πολεμήσουν οι Ιάπωνες μια μάχη φθοράς, που θα κατάφερνε βαριές απώλειες στους εισβολείς και παρ’ ελπίδα θα οδηγούσε στη ματαίωση κατάληψης της νήσου.

Έστησαν δηλαδή ένα κανονικό αντάρτικο σε ένα νησί που δεν παρείχε φυσικές καλύψεις. Πάνω από 300 πυροβόλα, δεκάδες όλμοι και ναυτικά κανόνια, καθώς και αντιαεροπορικά πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος, τοποθετήθηκαν σε ενισχυμένες οχυρώσεις. Αυτά που είχαν στηθεί στο Σουριμπάτσι ήταν τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε τετραγωνικό μέτρο της νήσου να μπορεί να πυροβοληθεί από την κορυφή.

 

Όταν οι πεζοναύτες αποβιβάστηκαν στο Ίβο Τζίμα, στις 19 Φεβρουαρίου 1945, δεν είχαν πλήρη γνώση των περίτεχνων αμυντικών έργων που είχαν φτιάξει οι Ιάπωνες. Διέθεταν ωστόσο αρκετές πληροφορίες για να νιώθουν… ανήσυχοι οι Διοικητές τους.

Αυτό που προοριζόταν από τις ΗΠΑ να αποτελέσει μια παράλογη γιαπωνέζικη θυσία κατέληξε στη πιο φονική έως τότε μάχη του Ειρηνικού. Για να υπερκεράσουν τον ανταρτοπόλεμο ανθρώπων που έμοιαζαν (και στην πραγματικότητα ήταν) ζωντανοί-νεκροί, ξεφυτρώνοντας μέσα από τη γη, οι Αμερικάνοι αναγκάστηκαν να επιστρατεύσουν περισσότερους από 70.000 μαχητές.

Τα συμβατικά όπλα δεν ήταν σε θέση να δώσουν λύση απέναντι στην πρωτοφανή οχύρωση των αντιπάλων. Η διέξοδος ήρθε μέσω φλογοβόλων. Οι εισβολείς τα χρησιμοποίησαν κατά κόρον προκειμένου να εξουδετερώσουν τις εστίες αντίστασης… καίγοντας τους αμυνόμενους.

Η απόλυτη κτηνωδία, που «έζησε» το νησί για 35 ημέρες, περιγράφεται κάπως έτσι από τον Ντάγκλας Φορντ, καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Σάλφορντ και συγγραφέα πολυάριθμων επιστημονικών εργασιών για τον πόλεμο στον Ειρηνικό:

«Όποτε ένας πεζικάριος έβρισκε ένα πολυβολείο ή την είσοδο μιας σπηλιάς, συνήθως προσπαθούσε να τα κρατήσει υπό τα πυρά πολυβόλου μέχρις ότου να φτάσει μια ομάδα με φλογοβόλα και να εκτοξεύσει ναπάλμ προκειμένου οι αμυνόμενες δυνάμεις να αποτεφρωθούν ή να πεθάνουν από ασφυξία».

Ο στρατιωτικός κώδικας των Ιαπώνων, γνωστός ως «Senjinkun», ήταν ουσιαστικά ο κώδικας τιμής που δεν τους επέτρεπε ούτε να υποχωρήσουν, ούτε να παραδοθούν. Επρόκειτο για έναν όρκο που ανήγαγε σε ατίμωση την αιχμαλωσία. Ενώπιον μιας τέτοιας ντροπής ο θάνατος ήταν λύτρωση και το ιερό πάθος των υπερασπιστών του νησιού προκάλεσε βαρύτατες απώλειες στους εισβολείς.

Σύμφωνα με τις επίσημες αμερικανικές πηγές, ο αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 7.000 και των τραυματιών σε 20.000, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν ήταν ξανά σε θέση να πιάσουν όπλο.

Σε όλο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ιάπωνες πολέμησαν με την –εντελώς παράλογη για κάθε Δυτικό– ιδέα ότι η αιχμαλωσία είναι η απόλυτη ταπείνωση και αυτό εξηγεί το εξής ανατριχιαστικό νούμερο: από τους 21.000 αμυνόμενους μόνο 216 αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης.

Πολλοί ήταν αυτοί που αυτοκτόνησαν προκειμένου να μην παραδοθούν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι εξοντώθηκαν. Με εξαίρεση κάποιους που έζησαν για καιρό μέσα στις κατακόμβες και παραδόθηκαν αφότου διαπίστωσαν ότι η συμπεριφορά των Αμερικάνων στους αιχμαλώτους ήταν εντελώς αντίθετη από εκείνη των συμμάχων τους, Ναζί.

Από την 5η ημέρα της μάχης, στις 23 Φεβρουαρίου, οι μετέπειτα νικητές κατέλαβαν το λόφο Σουριμπάτσι και κάρφωσαν συμβολικά στην κορυφή την αμερικανική σημαία.

Η στιγμή απαθανατίστηκε από το φωτογράφο Τζο Ρόζενθολ, ο οποίος κατέκτησε το βραβείο Πούλιτζερ για αυτήν που είναι σήμερα η διασημότερη φωτογραφία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η νήσος κατελήφθη πλήρως στις 16 Μαρτίου, μετά την κατάληψη του αεροδρομίου και των γύρω βουνοκορφών από τους πεζοναύτες.

Η μάχη του Ίβο Τζίμα και η ακόλουθη στην Οκινάουα οδήγησαν τους Αμερικάνους να επανεξετάσουν τη στρατηγική τους για την τελική νίκη στον Ειρηνικό. Οι απώλειες ήταν τόσο μεγάλες που ανέτρεψαν τα αρχικά πλάνα περί εισβολής στην ηπειρωτική Ιαπωνία.

Η λυσσασμένη ιαπωνική άμυνα προβλημάτισε τόσο την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ που εν τέλει αποτέλεσε ένα σημαντικό επιχείρημα υπέρ της ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, έξι μήνες αργότερα.

Για να γλιτώσουν οι αμερικανικές δυνάμεις τη φρίκη μερικών ακόμα αιματηρών μαχών και υπέρμετρων απωλειών, ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν διέταξε τον πυρηνικό όλεθρο σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ώστε να εξαναγκαστεί η Ιαπωνία σε συνθηκολόγηση, κάτι που τελικά συνέβη τον Αύγουστο του 1945.

Το Ίβο Τζίμα στη μεγάλη οθόνη

Περίπου 70 χρόνια μετά πολλοί ήταν εκείνοι που έμαθαν την ιστορία της μάχης στις κινηματογραφικές αίθουσες. Υπεύθυνος για αυτό ο Κλιντ Ίστγουντ, ο οποίος σκηνοθέτησε δύο υπερπαραγωγές για το ίδιο θέμα.

Το «Flags of Our Fathers» («Οι σημαίες των προγόνων μας») εξετάζει τα γεγονότα από την αμερικανική πλευρά, ενώ το «Letters from Iwo Jima» («Γράμμματα από το Ίβο Τζίμα») αφιερώνεται εξ’ ολοκλήρου στην αντίπερα όχθη και το γιαπωνέζικο δράμα.

Οι δύο ταινίες κυκλοφόρησαν με διαφορά μόλις δύο μηνών το 2006, αφού κατά τα γυρίσματα της πρώτης ο Ίστγουντ σκέφτηκε ότι η εξιστόρηση θα έμενε ημιτελής αν δεν παρουσίαζε και την άλλη όψη του νομίσματος.

«Όλοι με ρωτούσαν γιατί κάνω δύο ταινίες μαζί. Απλά, επειδή μου φάνηκε πως αυτό έπρεπε να γίνει. Ήταν το δίκαιο. Δουλεύοντας τις λεπτομέρειες στο σενάριο των “Σημαιών”, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την άλλη πλευρά του καθρέφτη, για την ιαπωνική αμυντική τακτική και τελικά για τον στρατηγό τους Τανταμίτσι Κουριμπαγιάσι. Και ζήτησα από τον σεναριογράφο Πολ Χάγκις να βρει κάποιον να βοηθήσει με την έρευνα», έχει πει ο Ίστγουντ για την ομολογουμένως πρωτότυπη και αξιέπαινη επιλογή Αμερικανού σκηνοθέτη να σπαταλήσει 19 εκατομμύρια δολάρια για να εξυμνήσει τον ηρωισμό αυτών που αντιστάθηκαν στις ΗΠΑ.

Η πρώτη ταινία επικεντρώνεται στην ιστορία της φωτογραφίας που απεικονίζει τους έξι Αμερικάνους στρατιώτες να υψώνουν την αμερικανική σημαία στο Σουριμπάτσι.

Η ανάρτηση της σημαίας, που σκοπό είχε να συμβολίσει τη νίκη και να ανυψώσει το ηθικό του στρατεύματος, έφτασε μέσα σε λίγες ώρες εικονοποιημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκίνησε την ψυχικώς εξαντλημένη κοινή γνώμη.

Μέσα από το σενάριο ο Ίστγουντ θέτει ουσιαστικά το debate αν η φωτογραφία αυτή αποτελούσε αγνό δείγμα ηρωισμού μερικών στρατιωτών ή δεν ήταν τίποτε περισσότερο από προϊόν πολεμικής προπαγάνδας.

Μετά την επιστροφή στην πατρίδα οι τρεις από τους πεζοναύτες της εικόνας θα περιφέρονταν σαν «μαριονέτες» σε κάθε γωνιά του αμερικανικού κράτους, εμπνέοντας το λαό και πείθοντάς τον να αγοράσει τα -απαραίτητα για την ολοκλήρωση του πολέμου- πολεμικά ομόλογα.

Η προπαγάνδα είχε οργανωθεί γύρω από ένα φωτογραφικό κλικ και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας κάθε άλλο παρά τέτοιοι αισθάνονταν. Κοντά στο υπερθέαμα που κυβέρνηση και στρατιωτική ηγεσία έστηναν με κυνισμό αλλά μεθοδικότητα, τα εκκολαπτόμενα γεράκια του πολέμου ετοίμαζαν το ιμπεριαλιστικό προφίλ των ΗΠΑ που μεταπολεμικά θα γινόταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εξωτερικής πολιτικής τους.

Με μια βαθιά αντιπολεμική ταινία, ο σκηνοθέτης θέλησε να υπογραμμίσει τη δική του αλήθεια: ότι στους πολέμους (στρατιωτικούς ή κοινωνικούς) οι μόνοι πραγματικά ηττημένοι είναι οι μαχόμενοι, ακόμα κι αν ανακηρυχθούν ήρωες. Οι υπόλοιποι, όπως εύστοχα ακούγεται σε μία σκηνή του φιλμ, κάνουν μπίζνες…

Αν το «Flags of Our Fathers» συνιστά ένα δριμύ «κατηγορώ» στους πολεμοχαρείς ηγέτες όλου του κόσμου, το «Letters from Iwo Jima» στοχεύει να παρουσιάσει σε όλο το εύρος τους τη φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου. Πρόκειται για μια μαεστρικά δοσμένη αντιπολεμική ελεγεία, που παρουσιάζει την τραγικότητα των στιγμών και τη σπαρτιάτικη αυταπάρνηση των μελλοθάνατων αμυνόμενων του νησιού.

Διαβιώνοντας κάτω από τη γη, υπό άθλιες συνθήκες, πολλές κακουχίες και λιγοστή τροφή και νερό, οι Ιάπωνες ετοιμάζονται να αποκρούσουν την αναμενόμενη απόβαση με τεράστιο αριθμητικό μειονέκτημα. Αντιλαμβανόμενοι ότι οι ενισχύσεις από την ενδοχώρα δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ, συνειδητοποιούν ότι ετοιμάζονται για μια χαμένη μάχη που θα τους οδηγήσει σε βέβαιο θάνατο.

Και μέσω αυτής της διαπίστωσης ξεκινούν να γράφουν γράμματα προς τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ελπίζοντας απλώς να «επιβιώσει» το χαρτί μέσα στην κόλαση και να διαβαστούν κάποτε στην πατρίδα.

Σαν άλλος Λεωνίδας, ο Κουριμπαγιάσι προσπαθεί να κρατήσει ψηλά το φρόνημα των μαχητών του και να δώσει νόημα στην αποστολή τους, με πύρινους λόγους για τις πατρογονικές αξίες, τον γιαπωνέζικο κώδικα τιμής και το ιερό χρέος προς την πατρίδα. Μελετώντας εξονυχιστικά τις πηγές, το σενάριο το έγραψε η πρωτοεμφανιζόμενη Γιαπωνέζα συγγραφέας Άϊρις Γιαμασίτα.

Το «Letters from Iwo Jima» αποτελεί την «απάντηση» του Ίστγουντ στη… διαπίστωση ότι η «ιστορία γράφεται από τους νικητές».

Από τις δικές του παράλληλες ιστορίες η «φωτογραφία» που μένει δεν είναι ο θρίαμβος της αστερόεσσας στο λόφο Σουριμπάτσι, αλλά η μεγαλειώδης, ανώφελη θυσία του ηγέτη των ηττημένων…

πηγή:https://menshouse.gr/istories/25242/o-irinikos-flegete-imera-pou-amerikani-patisan-koryfi-sto-ivo-tzima