Αναστηλώνουν το Γεφύρι της Πλάκας

Έτοιμο να στηθεί στα... βάθρα του είναι το εμβληματικό γεφύρι της Πλάκας, στον Άραχθο, το οποίο κατέρρευσε τον Φεβρουάριο του 2015, μετά το «πράσινο φως» που πήρε η περιφέρεια Ηπείρου από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) του υπουργείου Πολιτισμού για την άμεση έναρξη των εργασιών.

Για την αναστήλωση θα χρησιμοποιηθεί αυθεντικό υλικό της αρχικής κατασκευής του το 1866, λίθινα κομμάτια δηλαδή από τον Ραστανίτη, παραπόταμο του Αραχθου, ενώ για την κάλυψη του κόστους των 3 εκατ. ευρώ η Περιφέρεια Ηπείρου θα βγάλει... κουμπαρά για να συγκεντρωθούν χρήματα από Ηπειρώτες επιχειρηματίες και ιδιώτες.

Οι εργασίες αναστήλωσης θα γίνουν σύμφωνα με τη μελέτη που εκπόνησαν 26 καθηγητές και 40 διδάκτορες του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και το έργο χαρακτηρίζεται ως ειδικού σκοπού και κατεπείγον, γεγονός που καθιστά άμεση και αναγκαία την έναρξη των εργασιών προκειμένου να αποφευχθεί και το ενδεχόμενο κατάρρευσης των σωζόμενων τμημάτων.

Σε πρώτη φάση και μόλις πέσει η στάθμη του ποταμού, περίπου σε έναν μήνα, θα γίνει η πασσαλοποίηση των αυθεντικών βάθρων και τμημάτων της γέφυρας και θα ανασυρθούν από το νερό τα τέσσερα τεράστια κομμάτια του. Καθένα από τα κομμάτια αυτά ζυγίζει πάνω από 400 τόνους και τα συνεργεία της Περιφέρειας θα τα κόψουν και θα τα μεταφέρουν σε ασφαλές σημείο, προκειμένου στην επόμενη φάση να συγκολληθούν και να επαναχρησιμοποιηθούν.

«Το γεφύρι θα στηθεί ξανά στα βάθρα του με όποιο κόστος», δήλωσε στο «Εθνος» ο γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Ηπείρου, Αλέκος Καχριμάνης, που παρέστη στη συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων και εξέφρασε την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα.

Τα τέσσερα τεράστια κομμάτια θα ανασυρθούν από το νερό και θα χρησιμοποιηθούν για την αναστήλωση του παραδοσιακού γεφυριού

Οι εργασίες
Σύμφωνα με τον κ. Καχριμάνη, αν φέτος το καλοκαίρι ολοκληρωθούν η πασσαλοποίηση των βάθρων και η ανάσυρση των αυθεντικών τμημάτων, την άνοιξη του 2017 θα ξεκινήσει η αναστήλωση και... καιρού επιτρέποντος μέχρι το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς θα είναι και πάλι έτοιμο.

«Είναι δύσκολο ακόμη να μιλήσουμε για χρονοδιάγραμμα γιατί στο έργο αυτό έχουμε κόντρα τον καιρό. Αν δεν υποχωρήσει η στάθμη του Αραχθου, δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε και το ίδιο θα συμβεί και την επόμενη χρονιά. Οπως και να 'χει πάντως το γεφύρι θα στηθεί ξανά και θα είναι έτοιμο στο τέλος του 2017 ή στις αρχές του 2018», μας είπε ο κ. Καχριμάνης.

Σύμφωνα με την απόφαση του ΚΣΝΜ του υπουργείου Πολιτισμού, για την αναστήλωση του ιστορικού γεφυριού της Πλάκας θα χρησιμοποιηθεί το ίδιο υλικό και της αρχικής κατασκευής του και όπου χρειαστεί θα μπουν σύγχρονα ανθεκτικά υλικά.

Η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Μαρία Βλαζάκη, διαβεβαίωσε ότι οι εργασίες θα ξεκινήσουν μόλις κατατεθεί μια μικρή, συμπληρωματική μελέτη από την Περιφέρεια Ηπείρου για την πασσαλοποίηση των βάθρων, ενώ την επίβλεψη του έργου θα έχουν το υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Η υλοποίηση
Οπως έχει ανακοινωθεί από το υπουργείο Πολιτισμού, η υλοποίηση της κατασκευής θα γίνει από το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων σε συνδυασμό με την ένταξη του έργου στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία».

Η καθηγήτρια του ΕΜΠ και μέλος του ΚΣΝΜ, Ελισάβετ Βιντζηλαίου, ανέφερε ότι κύρια αιτία της κατάρρευσης ήταν η διάβρωση που εντοπίστηκε ότι υπήρχε στο ανατολικό βάθρο της γέφυρας, με αποτέλεσμα τα φορτία να μην καταλήγουν ομοιόμορφα σε όλα τα θεμέλια. Οι έντονες βροχοπτώσεις που έπληξαν τα Τζουμέρκα τον Φεβρουάριο του 2015 επιβάρυναν ακόμη περισσότερο το γεφύρι, το οποίο και κατέρρευσε.

Το 2008 είχαν γίνει κάποιες εργασίες συντήρησης στο μνημείο, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν, το 2013 είχε γίνει σύσκεψη αρμόδιων φορέων για την περαιτέρω αναστήλωση του μνημείου, που ωστόσο δεν προχώρησε, ενώ ρωγμές εντοπίστηκαν και σε αυτοψία του 2014.

Τον προβληματισμό του για τυχόν βλάβες που μπορεί να έχουν υποστεί τα πεσμένα στο νερό τμήματα αυθεντικού υλικού εξέφρασε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργος Γκανασούλης, ενώ η γενική διευθύντρια του υπουργείου Πολιτισμού, Ευγενία Γατοπούλου, εξήγησε ότι η χρήση του υλικού αυτού θα διερευνηθεί μόλις ανασυρθεί, οπότε και θα διαπιστωθούν η ποιότητα και η κατάσταση διατήρησής του. «Είμαστε χαρούμενοι, ικανοποιημένοι και αισιόδοξοι ότι το εμβληματικό Γεφύρι της Πλάκας θα στηθεί και πάλι στα βάθρα του γιατί αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Ελπίζουμε όλοι θα φανούν συνεπείς στις δεσμεύσεις τους», μας είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Αράχθου, Δημήτρης Μήτσης.

Το Γεφύρι της Πλάκας, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων, χτίστηκε το 1866, είχε μήκος 61 μέτρα, μέγιστο ύψος 21 μέτρα, άνοιγμα καμάρας 40 μέτρα και για πάνω από 150 χρόνια ένωνε τις όχθες του Αραχθου στα όρια των Νομών Ιωαννίνων και Αρτας.

Η θεομηνία
Στη διάρκεια μιας πρωτοφανούς θεομηνίας την 1η Φεβρουαρίου του 2015 το γεφύρι κατέρρευσε και έκτοτε μένει λαβωμένο να χωρίζει στα δύο το ποτάμι. Το ΕΜΠ «υιοθέτησε» σχεδόν αμέσως το μνημείο και διέθεσε από την πρώτη στιγμή το υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό του και συγκροτήθηκε ομάδα εμπειρογνωμόνων με επικεφαλής τον διακεκριμένο καθηγητή Μανόλη Κορρέ.

Μαρία Ριτζαλέου

πηγή:http://www.ethnos.gr/politismos/arthro/anastilonoun_to_gefyri_tis_plakas-64391677/

Ποιοι ήταν οι Τσάμηδες. Η συνεργασία με τους Ναζί και η "Μεγάλη Αλβανία"

Oι Τσάμηδες είχαν συνεργαστεί με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς τον Ιούλιο του 1942. Η καταγωγή τους, οι περιουσίες, το χθες και το σήμερα. Εξετάζοντας το ζήτημα που ανακύπτει κάθε φορά που υπάρχει ένταση στις σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας

Χρήστος Δεμέτης

Όλα ξεκίνησαν από ένα πανό που αναρτήθηκε κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώναΑλβανίας-Ελβετίας. Αλβανοί φίλαθλοι που βρέθηκαν στη Γαλλία, έκαναν αναφορά στο ζήτημα των Τσάμηδων, με μήνυμα πως "η Ελλάδα είναι ένοχη γενοκτονίας στην Τσαμουριά".

Το πανό κατέβηκε αμέσως μόλις έγινε αντιληπτό από τους υπεύθυνους της διοργάνωσης καθώς απαγορεύονται ρητά τα πολιτικά συνθήματα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

 

Η συγκεκριμένη κίνηση έρχεται ως συνέχεια των πρόσφατων διπλωματικών διαξιφισμών μεταξύ Τιράνων και Αθήνας για το αίτημα των Αλβανών περί ύπαρξης "Τσαμικού" ζητήματος, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Έντι Ράμα.

Αντιδράσεις από ΥΠΕΞ - Κοτζιά

Άμεση ήταν η τοποθέτηση-σχόλιο του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας μας. Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, κ. Ευστράτιος Ευθυμίου, έκανε λόγο για "θρασύτατη ενέργεια" που παραβιάζει τους κανονισμούς της UEFA.

"Η Ελληνική Κυβέρνηση προβαίνει ήδη σε αυστηρές παραστάσεις διαμαρτυρίας προς την UEFA και τους Γάλλους διοργανωτές από τους οποίους αναμένουμε εξηγήσεις γιατί, παρά τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας, δεν απετράπη η είσοδος του συγκεκριμένου προκλητικού πανό. Παράσταση γίνεται, επίσης, και προς την Αλβανική κυβέρνηση, από την οποία αναμένουμε να καταδικάσει την απαράδεκτη και προκλητική αυτή ενέργεια.

Είναι ολοφάνερο ότι αυτές οι προβοκατόρικες ενέργειες γίνονται από περιθωριακούς κύκλους που είναι δυσαρεστημένοι από την προσέγγιση Ελλάδας-Αλβανίας και από την επίσημη παραδοχή από το Αλβανικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι δεν υφίσταται κανένα ζήτημα Τσαμουριάς", αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου.

Ο κ. Κοτζιάς απέδωσε τη νέα πρόκληση Αλβανών εθνικιστών στην προσπάθεια συγκεκριμένων δυνάμεων στη γείτονα χώρα να υπονομεύσουν τον διάλογο της Ελλάδας και της Αλβανίας και να αποτρέψουν να διαμορφωθεί καλό κλίμα στις διμερείς σχέσεις.

Επίσης, εξέφρασε την απορία του για το πώς αυτό το πανό πέρασε μέσα στο γήπεδο παρά τα μέτρα ασφαλείας που υπάρχουν αυτή την περίοδο, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι η UEFA το κατέβασε αμέσως και δεν επέτρεψε να εμφανιστεί στην τηλεόραση.

"Αυτοί οι Τσάμηδες που μιλάνε και για Τσαμουριά, δηλαδή ότι τάχα πρέπει να αλλάξουν τα σύνορα, είναι απομονωμένοι στην ίδια την Αλβανία" επισήμανε ο υπουργός Εξωτερικών. Υπενθύμισε μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του στα Τίρανα, ο υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας επανέλαβε τέσσερις φορές ότι "η Αλβανία είναι πιστή στις συμφωνίες του Ελσίνκι και αναγνωρίζει τα σύνορα που καταγράφονται σε αυτήν τη συμφωνία και ότι είναι παράνομα τα αιτήματα περί Τσαμουριάς".

Στη συνέχεια κάνοντας μια συνοπτική ιστορική αναδρομή, τόνισε πως έχει μεγάλη σημασία να μην ταυτίσει κανείς και να μην αφήσει να ταυτιστούν οι Αλβανοί με το Τσάμικο, αλλά ούτε καν οι Τσάμηδες Αλβανοί. "Οι ηγέτες των Τσάμηδων στην Ελλάδα συνεργάστηκαν με τον Γερμανό κατακτητή, ίδρυσαν τα κομιτάτα στους νομούς Ηπείρου, που προσπάθησαν να υποκαταστήσουν το ελληνικό κράτος, λειτούργησαν ως δωσίλογοι και εγκληματίες πολέμου, και γι' αυτό αποχώρησαν από μόνοι τους, γιατί τα δικαστήρια θα τους καταδικάζανε σε θάνατο", ανέφερε.

Τα παραπάνω έδωσαν λαβή σε διάφορες συζητήσεις περί Τσαμουριάς και Τσάμηδων.

Η Τσαμουριά, η συνεργασία με τους Ναζί και ο εθνικιστής ηγέτης τους

Όπως γράφει η Ελευθερία Μαντά στο έργο της "Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου"(Θεσσαλονίκη, εκδ. Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου), Τσαμουριά ονομάζεται η περιοχή εκείνη της Ηπείρου, που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής ανάμεσα στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα και μέχρι το Βουθρωτό και ανατολικά μέχρι τους πρόποδες του όρους Ολύτσικας (Τόμαρος). Η περιοχή ταυτίζεται με τη Θεσπρωτία και ένα  μικρό της τμήμα  ανήκει σήμερα στην Αλβανία με κέντρο την κωμόπολη Κονίσπολη.

Για την προέλευση της ονομασίας υπάρχουν πολλές εκδοχές.

Η περισσότερο ανταποκρινόμενη στην πραγματικότητα φαίνεται να είναι η εκδοχή που κάνει λόγο για παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θύαμις (Καλαμάς), με παραφθορά του με την πάροδο του χρόνου: Θύαμις, Θυάμις, Τσ(ι)άμης, δηλ. ο κάτοικος που βρίσκεται κοντά στον Θύαμη ποταμό, την Θυαμυρία, την Τσ(ι)αμουριά. 

Στους αγώνες των Σουλιωτών κατά του Αλή Πασά είναι γνωστή η σύμπραξη των Τσάμηδων με τους Τούρκους, λόγω θρησκείας. Όπως δήλωνε ο Κώστας Τζαβέλλας, απόγονος του Νικολάου και του Κίτσου Τζαβέλλα, μιλώντας στο NEWS 247:

"Την απάντηση του 7χρονου Νικολάκη γιου του Φώτου, όταν τον ρώτησε ο Αλή Πασάς αν σου δώσω Νικολό ένα ντουφέκι θα πολεμήσεις; Του απάντησε ναι, αλλά όχι τους δικούς σου του Τσάμηδες δεν είναι καλοί, εγώ θέλω να πολεμήσω με τους γενναίους!"

Κατά την έναρξη του  Α'  Βαλκανικού Πολέμου οι Τσάμηδες τάχθηκαν ενάντια στην απελευθέρωση της Ηπείρου από τους Έλληνες, ενώ άλλαξαν στάση μετά την ήττα της Τουρκίας και την Υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης στο Λονδίνο (17.5.1913) δηλώνοντας με Υπόμνημά τους (6.11.1913) στην "Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου επί της Εξωτερικής Οργανώσεως της Αλβανίας" πως "...Θα συμπολεμήσωμεν μετά των αδελφών μας Χριστιανών, μέχρις εσχάτων δια να αποκρούσωμεν τον ζυγόν του Αλβανικού Κράτους και να διατηρήσωμεν την ελευθερία μας εις την αγκάλην της μητρός μας Ελλάδος".

Στο ελληνικό τμήμα της Τσαμουριάς ζούσαν το 1923, 20.319 μουσουλμάνοι που είχαν την αλβανική ως μητρική γλώσσα. Για την καταγωγή των Τσάμηδων υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Ορισμένοι ερευνητές τους προσμετρούν σε εκείνους, που τον 17ο αιώνα, λόγω της  αποτυχίας της επανάστασης του 1611 που προσπάθησε να υποκινήσει ο Μητροπολίτης Διονύσιος ο επονομαζόμενος από τους Οθωμανούς Σκυλόσοφος, ασπάσθηκαν το Ισλάμ.

Άλλοι  θεωρούν τη γλώσσα ως στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της αλβανικής καταγωγής των Τσάμηδων. Μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους το 1913 και κυρίως στη δεκαετία του  1920, οι Τσάμηδες κατέστησαν σημείο αναφοράς για την αλβανική πλευρά, η οποία άρχισε να καταβάλει κάθε προσπάθεια για να δημιουργήσει ζήτημα.

Ιθαγένεια

Ήδη από το 1913, βάσει της συνθήκης των Αθηνών (άρθρο 4), οι περισσότεροι Τσάμηδες επέλεξαν την ελληνική ιθαγένεια.

Οι λίγοι, που επέλεξαν την οθωμανική ιθαγένεια το 1913, έφυγαν για την Τουρκία. Εξαιτίας όμως των κακών συνθηκών διαβίωσης στην Τουρκία, ξαναγύρισαν στην Ελλάδα. Κατάφεραν να παραμείνουν στην Ελλάδα και προκύπτει ότι ανακάλεσαν την απόφασή τους και το 1920 ξαναεπέλεξαν την ελληνική ιθαγένεια. Μεταγενέστερα, όταν προέκυψε το ζήτημα της ανταλλαγής των πληθυσμών, 700 από αυτούς εμφανίστηκαν εκ νέου ως Οθωμανοί, πήραν άδεια από την επιτροπή ανταλλαγής και αναχώρησαν για Τουρκία αφού πρώτα πούλησαν τα υπάρχοντά τους. Εντούτοις, για λόγους γραφειοκρατικούς δεν κατέστη δυνατή η αναχώρηση άλλων 24 οικογενειών από αυτούς. Τελικά το νομικό τμήμα της Κοινωνίας των Εθνών έκρινε ότι όποιος δεν εγκατέλειψε την Ελλάδα ως τις 20.7.1927 πρέπει να θεωρείται Έλληνας υπήκοος.

 

Ως προς την επίσημη εθνοτική καταγωγή, σύμφωνα με την επίσημη ελληνική, αλβανική και τουρκική θέση κατά την συνδιάσκεψη της Λωζάνης (1923) αλλά και την θέση του γενικού γραμματέα της Κοινωνίας των Εθνών, οι Τσάμηδες ήταν μουσουλμάνοι, Έλληνες υπήκοοι, αλβανικής καταγωγής που δεν είχαν τουρκική συνείδηση και οι οποίοι γεννήθηκαν είτε στην τότε Αλβανία (έτος 1923), είτε στην τότε Ελλάδα (1923) από πατέρα που γεννήθηκε στην τότε Αλβανία.

Η συνθήκη της Λωζάνης

Στις διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης (24.7.1923) δεν γίνεται λόγος για Έλληνες και  Τούρκους, αλλά για Μουσουλμάνους και Χριστιανούς. Θα έπρεπε τότε όλοι οι μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων και οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, να ανταλλαγούν με  τους Έλληνες. Όμως οι Τσάμηδες οι οποίοι ήταν περίπου 20.000 εξαιρέθηκαν. Η ειδική αυτή ρύθμιση ήταν το αποτέλεσμα μιας πρωτοβουλίας με  πρωταγωνιστές τον Υπουργό Εξωτερικών της Αλβανίας P. Evangelji και τον εκπρόσωπο της αλβανικής Αντιπροσωπείας στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ), B. Blishinti, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και ο επικεφαλής της ιταλικής Αντιπροσωπείας G. Montagna, ο οποίος πρότεινε  να  παραμείνουν οι Τσάμηδες στην Ελλάδα.

Οι περιουσίες των Τσάμηδων

Μια άλλη πτυχή αυτού του ζητήματος συνιστούν οι περιουσίες  των  Τσάμηδων. Ένα τμήμα των περιουσιών κατασχέθηκε με βάση τη Συνθήκη της  Λωζάνης και ύστερα από συμφωνία με τους ιδιοκτήτες για να καλυφθούν οι  ανάγκες των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν την Ήπειρο, ωστόσο το ζήτημα επανήλθε πολλές φορές στην επικαιρότητα με τις ενέργειες των Αλβανών και τις αντίστοιχες του Βενιζέλου, όπως και πριν από την  εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα το 1940. Αυτή η δεύτερη φάση του  ζητήματος των Τσάμηδων, που τελείωσε το 1944 αποτελεί ένα περίπλοκο θέμα.

Οι αλβανικές περιουσίες είναι οι περιουσίες στην ελληνική επικράτεια των ατόμων που απέκτησαν την αλβανική υπηκοότητα μεταξύ κυρίως του 1913 και του 1923. Μέρος τουλάχιστον των περιουσιών αυτών εμφανίζεται να έχει απαλλοτριωθεί πριν το 1940 για τις ανάγκες των προσφύγων από την Μικρά Ασία130. Οι αποζημιώσεις, που προβλέφθηκαν γι' αυτά τα κτήματα, δεν διέφεραν από τις αντίστοιχες των υπολοίπων απαλλοτριωθέντων κτημάτων Εντούτοις, ο τρόπος αποζημίωσης δεν ήταν γενικά ικανοποιητικός. Οι Αλβανοί υπήκοοι διεκδίκησαν υψηλότερη αποζημίωση μέσω διακρατικής συμφωνίας132 και προσφυγής στην Κοινωνία των Εθνών αλλά φέρονται να μην εισέπραξαν ούτε την κύρια αποζημίωση, αναμένοντας ευνοϊκότερες γι' αυτούς ρυθμίσεις που δεν ήλθαν ποτέ.

Δεν είναι ξεκάθαρο αν τα ανωτέρω απαλλοτριωθέντα κτήματα ή μέρος αυτών τέθηκαν υπό μεσεγγύηση μετά την 28η Οκτωβρίου 1940. Το πιθανότερο είναι ότι, παρά την μη καταβολή της κύριας αποζημίωσης, θεωρήθηκαν ότι δεν είναι πλέον αλβανικά-εχθρικά κτήματα αλλά δημόσια περιουσία και δεν υπόκεινται σε μεσεγγύηση.

Όπως γράφει η Μαντά, οι Τσάμηδες αισθανόμενοι αδικημένοι με την εξέλιξη του θέματος των περιουσιών τους οδηγήθηκαν στο να  συνεργασθούν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. Τον Ιούλιο του 1942,  υπό την καθοδήγηση του J. Dino, γαμπρού του Αλβανού Πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκροτούν την K.S.I.L.I.A. ("Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως") με 14 Τάγματα έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας.

Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών.

 

Στα Ιωάννινα οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων "Bashkimi i Kombit" στις 14.3.1944 δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των Τσάμηδων με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι Τσάμηδες  συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της κατοχής, αναζήτησαν  προστασία στην Αλβανία και 18.000 άτομα, εγκατέλειψαν την  Ελλάδα. Με βάση  τα στοιχεία της απογραφής της 7/4/1951, είχαν παραμείνει  στην Ελλάδα 123 Τσάμηδες. 

Οι Τσάμηδες κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων, εκδίδει μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων, με ποινή για πολλούς εξ' αυτών το θάνατο.

Τσάμηδες επιθεωρούνται από στρατηγό των SS:

 

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η  απαλλοτρίωση και διανομή των περιουσιών των Τσάμηδων η οποία επεβλήθη από την ανάγκη εποικισμού των περιοχών, ενώ υλοποιήθηκε και η διαδικασία για την αφαίρεση της ιθαγένειας. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αλβανίας από τους  Χότζα και Αλία το ζήτημα των Τσάμηδων πέρασε ουσιαστικά στο  περιθώριο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Χότζα αντιμετώπισε στην αρχή τους Τσάμηδες που κατέφυγαν στην Αλβανία με δυσπιστία, αφού  θεωρήθηκαν συνεργάτες των Ιταλών και γι΄ αυτό ένα μέρος τους μετακινήθηκε προς τα βόρεια της χώρας, στο Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα. 

"Μετά από όλο αυτό το διάστημα της σιωπής γύρω από τους Τσάμηδες, με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία το 1991, το ζήτημά τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα ζήτημα που ανακύπτει μετά σε κάθε φάση έντασης στις σχέσεις Ελλάδας- Αλβανίας", αναφέρει η Μαντά στο βιβλίο της.

Ο ρόλος της δικτατορίας Μεταξά

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι καταγραφές στο βιβλίο του πανεπιστημιακού-Ιστορικού, καθηγητή Γιώργου Μαργαρίτη, "Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες. Στοιχεία για την καταστροφή των μειονοτήτων της Ελλάδας. Εβραίοι, Τσάμηδες" (Βιβλιόραμα-Αθήνα, 2005):

Α) Οι Αλβανοί Τσάμηδες της Θεσπρωτίας, που οι εθνικιστές τους τους παρουσιάζουν ως απογόνους των Μολοσσών, κινδύνεψαν κατά τη φοβερή ανταλλαγή πληθυσμών με βάση το θρήσκευμα (1923-'26) μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, να εξοριστούν στη Μ.Ασία. Τελικά το ανοσιούργημα αυτό αποφεύχθηκε, ύστερα από έντονα διαβήματά τους στην "Κοινωνία των Εθνών" και για πολλούς ακόμη λόγους. Στο διάστημα αυτό υπέστησαν έναν τρομερό ψυχολογικό, και όχι μονο, πόλεμο, που οδήγησε σε αναγκαστική πώληση ή και σε λεηλασίες των περιουσιών τους. 

Πολλοί αυτοεξορίστηκαν στην Αλβανία  κουβαλώντας έκτοτε τα αισθήματα του εκπατρισμένου πρόσφυγα με ότι αυτό συνεπαγόταν για το μέλλον. Η δικτατορία Μεταξά έφερε το 1937 το  Ν.735/8, που προέβλεπε την υποχρεωτική απαλλοτρίωση των αλβανικών περιουσιών που απέμειναν. 

Οφείλουμε λοιπόν να αντιληφθούμε τα αισθήματα που ενέπνευσαν όλα αυτά στη μειονότητα, που ένιωθε υπό διωγμόν, εξωθώντας την να βλέπει ως απελευθερωτή της κάθε εισβολέα, όπως συνέβαινε πάντα ιστορικά με κάθε καταπιεζόμενη μειονότητα (π.χ. Ουνίτες της Ουκρανίας, που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς - Ναζίδες εισβολείς). Δεν θέλω να δικαιολογήσω αυτές τις αντιδράσεις των αδικημένων μειονοτήτων, οφείλουμε όμως να κατανοήσουμε για τα καθ' ημάς, ποιές εγκληματικές εθνικιστικές συμπεριφορές αντιδραστικών ελληνικών κυβερνητικών κύκλων τις προκάλεσαν, μετατρέποντας τις μειονότητες σε Δούρειους Ίππους αλυτρωτισμών και να φροντίζουμε να μην επαναληφθούν, ούτε καν με περιφορές Επιταφείων σε αμιγώς μουσουλμανικά χωριά.

Β. Στην αρχή της Κατοχής, οι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας που είχαν απομείνει ήταν περί τους 20.000. Η συνεργασία ενός μέρους από αυτούς με τα στρατεύματα της φασιστικής και της ναζιστικής Κατοχής, όχι από ιδεολογία αλλά από ανάγκη, ήταν περίπου μονόδρομος, αν συνυπολογισθεί και η εγκληματική όσο και βλακώδης τακτική του ΕΔΕΣ εναντίον τους, που τροφοδοτούσε μίση και τους εξωθούσε σε αποστασία. Δυστυχώς η παρουσία του ΕΑΜ στα μέρη αυτά ήταν αρχικά περιορισμένη. Το 1943 πολλοί Τσάμηδες συνέδραμαν τα ναζιστικά αντίποινα για το φόνο 10 Γερμανών στρατιωτών, δηλαδή την καταστροφή του Φαναριού και την εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, παίρνοντας αντεκδίκηση ακόμη και με βιασμούς γυναικών.

Το κλείσιμο της υπόθεσης για την ελληνική πλευρά

Στις 26 Ιουνίου του 1944 ο ΕΔΕΣ μπήκε στην Παραμυθιά έπειτα από σύντομη αντίσταση της τσάμικης πολιτοφυλακής.

Γράφει ο Γ. Μαργαρίτης: "Όλες οι μαρτυρίες από οποιαδήποτε πλευρά κι αν προέρχονται συμφωνούν στην έκταση και στη βιαιότητα των θανατώσεων και κακοποιήσεων σε βάρος των μουσουλμάνων κατοίκων. Πολλές εκατοντάδες-ο αριθμός άγνωστος, αλλά ίσως πλησιάζει τα 500 άτομα-θανατώθηκαν με τους πιο μαρτυρικούς τρόπους μέσα και γύρω από την πόλη. Ο ταγματάρχης Κρανιάς, του ΕΔΕΣ αποφάσισε την τιμωρία των "πρωταιτίων", δηλαδή την εκτέλεση 34 Τσάμηδων που είχαν επιβιώσει της σφαγής. Δεν ήταν η τελευταία φάση. Οι εκκαθαρίσεις των μουσουλμανικών χωριών νότια του Καλαμά, έδιωξαν τους περισσότερους κατοίκους τους βόρεια από το ποτάμι…".

"Παρά τις πολύπλευρες πιέσεις και την ένταση…το Απελευθερωτικό Μέτωπο της Αλβανίας, αρνήθηκε να προχωρήσει σε αντίποινα εις βάρος της ελληνικής μειονότητας της γειτονικής χώρας. Σε αντίθεση με τις συνήθεις βαλκανικές πρακτικές το αίμα δεν απαντήθηκε με αίμα….το αναφέρουμε αυτό σε εποχές που υπερβολικά πολλοί και με υπερβολικά εύκολο τρόπο διακηρύσσουν ότι….στα Βαλκάνια των πρόσφατων χρόνων….η δική μας χώρα "δίδαξε πολιτισμό". Στην εδώ περίπτωση το μάθημα ήταν σπουδαίο και ασφαλώς δεν προήλθε από την ελληνική πλευρά", σημειώνει ο Μαργαρίτης.

 

Στόχος της οργάνωσης του Ζέρβα - ΕΔΕΣ το καλοκαίρι του 1944 υπήρξε η περιοχή της Παραμυθιάς, ώστε να διευκολυνθεί ο από θαλάσσης ανεφοδιασμός των συμμαχικών δυνάμεων. Στα μέσα Ιουνίου ο μεγάλος όγκος των Γερμανών εγκατέλειψε την πόλη στην οποία έμεινε μικρή γερμανική φρουρά και σώματα Τσάμηδων. Στις 29 Ιουνίου τμήματα της 10 μεραρχίας του ΕΔΕΣ κατέλαβαν την Παραμυθιά. Ακολούθησαν σφαγές των μουσουλμάνων στην πόλη και τα περίχωρα. Ο διοικητής του 16ου συντάγματος του ΕΔΕΣ συνταγματάρχης Κρανιάς συγκάλεσε έκτακτο στρατοδικείο, στο οποίο παρέπεμψε 34 επιβιώσαντες Τσάμηδες, που εκτελέστηκαν επί τόπου.

Όπως σημειώνει πάντως η Μαντά από τη δική της μεριά: "Σε σύγκριση πάντως με τα αιματηρά επεισόδια με θύματα (εθνοτικά) Γερμανούς και άλλους πρόσφυγες που καταγράφηκαν κατά την προέλαση του κόκκινου στρατού τους τελευταίους μήνες των συγκρούσεων στο ανατολικό μέτωπο, τα βίαια επεισόδια εναντίον αμάχων Μουσουλμάνων στην Παραμυθιά, το Καρβουνάρι, την Πάργα και τους Φιλιάτες, το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο του 1944, ήταν εξαιρετικά περιορισμένα, και αυτό επειδή τελικά ο Ζέρβας μπόρεσε να επιβάλει την αναγκαία πειθαρχία για την περιφρούρηση του συγκεντρωμένου σε διάφορα ασφαλή σημεία άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού...

Η εκκένωση του συνόλου σχεδόν του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας –με εξαίρεση τους λίγους μουσουλμάνους μαχητές που ήταν ενταγμένοι στο αντάρτικο του ΕΔΕΣ κυρίως από το χωριό Κόντρα της Γκρόπας– ήταν, ίσως, μια από τις λίγες ρεαλιστικές αποφάσεις που πήρε ο Nuri Dino όταν δεν μπορούσε πλέον παρά να παραδεχτεί ότι το σενάριο του αλυτρωτισμού είχε ακυρωθεί οριστικά. Η τραγωδία, όμως, της υπόθεσης αυτής δεν βρίσκεται στην αυτοκαταστροφική πορεία της ηγεσίας των μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας, αλλά στο ότι η ηγεσία αυτή, χωρίς να συναντήσει στο εσωτερικό της μειονότητας τους φραγμούς και τις αντιστάσεις που θα περίμενε κανείς, κατάφερε και παγίδευσε το σύνολο σχεδόν των ομοεθνών της να συμμετάσχουν στην υλοποίηση της αλβανικής μεγάλης ιδέας, να υπολογίσουν σε λάθος σύμμαχο για την πραγμάτωση της ένωσης της Θεσπρωτίας με την Αλβανία και τελικά να οδηγηθούν αναγκαστικά στον ξεριζωμό, στα πλαίσια μιας εθνοκάθαρσης εξ αντανακλάσεως, παρόμοια με εκείνες που σημειώθηκαν με γερμανικούς πληθυσμούς σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με την προέλαση του σοβιετικού στρατού".

Όσοι από τους κατοίκους παρέμειναν στην πόλη και δεν ακολούθησαν τους Γερμανούς στην υποχώρηση θανατώθηκαν, τα σπίτια λεηλατήθηκαν και τα τζαμιά παραδόθηκαν στις φλόγες. Οι τοπικές οργανώσεις του ΕΑΜ έκαναν κάποιες προσπάθειες ώστε να συγκρατήσουν η φυγή προς την Αλβανία, όμως έως τον Δεκέμβριο του 1944 πέρασαν τα σύνορα 22 - 25.000 άτομα.

Για το επίσημο ελληνικό κράτος η υπόθεση των Τσάμηδων έκλεισε άμεσα το 1945, όπως γράψαμε και παραπάνω. Λίγο μετά την απελευθέρωση και την αποκατάσταση των ελληνικών αρχών στη Θεσπρωτία, κινήθηκαν διαδικασίες υποβολής μηνύσεων τόσο από ιδιώτες όσο και από υπηρεσίες ασφαλείας εναντίον των Αλβανών Τσάμηδων που είχαν διαπράξει βιαιότητες και συνεργάσθηκαν με Γερμανούς και Ιταλούς. Οι υποθέσεις εκδικάσθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από ειδικό δικαστήριο δοσιλόγων στα Ιωάννινα το οποίο καταδίκασε ερήμην 1.930 άτομα.

Το 1953 ο Έμβερ Χότζα έδωσε την αλβανική υπηκοότητα σε όλους τους Τσάμηδες που κατοικούσαν στην Αλβανία.

 

Σήμερα οι Τσάμηδες έχουν ιδρύσει στην Αλβανία τον "Σύνδεσμο της Τσαμουριάς", μιά 100μελή άτυπη βουλή. Συχνά κάνουν πορείες στα Τίρανα ενώ κατά καιρούς συγκεντρώνονται στα σύνορα με την Ελλάδα στο κομμάτι της Θεσπρωτίας.

Αξίζει να σημειωθεί στις 30 Ιουνίου 1994 η αλβανική βουλή καθιέρωσε ομόφωνα την 27 Ιουνίου ως ημέρα "γενοκτονίας" των Τσάμηδων.

Βιβλιογραφία:

Ελευθερία Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου, Εκδόσεις ΙΜΧΑ

Γιώργος Μαργαρίτης, Ανεπιθύμητοι Συμπατριώτες, Εκδόσεις Βιβλιόραμα

πηγή:http://news247.gr/eidiseis/afieromata/poioi-htan-oi-tsamhdes-h-synergasia-me-toys-nazi-kai-h-megalh-alvania.

Κοράνι στην Αγία Σοφία: Πρόκληση ή ανοησία;

Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός-συγγραφέας

Οι Τούρκοι θαρρούν ότι ο πλανήτης φτιάχτηκε για να τους φιλοξενήσει. Κι όταν αντιμετωπίζουν κρίσεις, καταφεύγουν στις προκλήσεις. Αυτό δεν πρέπει καθόλου να μας εκπλήσσει. Είναι παλαιά τακτική. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχει αυτο-απομονωθεί. Περιβάλλεται από χώρες ιστορικά εχθρικές, με τις οποίες βρίσκεται ξανά σε τριβές. Επιπλέον, έχει αποκοπεί από τους παραδοσιακούς συμμάχους της (Γερμανούς - Αμερικανούς) και ουσιαστικά βρίσκεται ante bellum με τον μεγαλύτερό της εχθρό, τη Ρωσία. Συνεπώς, η πρόσφατη ανάγνωση εδαφίων εντός της Αγίας Σοφίας, ιερό κέντρο όλης της Χριστιανοσύνης, που από την εποχή του Κεμάλ έχει μετασχηματισθεί σε μουσείο, σε τούτο μόνο αποσκοπεί: να αποστραφεί η προσοχή του τουρκικού λαού από τα μεγάλα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα που τον ταλανίζουν και να στραφεί προς μία θρησκευτική κατεύθυνση για να ικανοποιηθεί το θρησκευτικό μένος των Τούρκων μουσουλμάνων και να σταλεί ένα μήνυμα απειλής εναντίον της Ελλάδος, που αποτελεί -έτσι θεωρούν- τον πλέον αδύνατο κρίκο των αντιπάλων της χώρας του Ερντογάν.

ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ότι οι άνθρωποι που οργάνωσαν και την «τσιρκολάνικη» παράσταση με τους 7.000 ορχούμενους χαλδούπηδες προς εορτασμό της καταλήψεως της Πόλης, «προς κέντρα λακτίζουν». Αφενός αφυπνίζουν και τις αντιτουρκικές διαθέσεις των Ελλήνων και αφετέρου διεγείρουν για πολλοστή φορά την αποστροφή όλων των πολιτισμένων λαών της Γης. Ειδικά η ανάγνωση εδαφίων του Κορανίου μέσα στην Αγία Σοφία ήταν μία πράξη ασχημοσύνης και ανοησίας. Κατανοητόν. «Η ευφυΐα έχει τα όριά της, η κουταμάρα όχι», είχε πει Οσκαρ Ουάιλντ. Και ειλικρινά δεν θα μπορούσε να βρεθεί μεγαλύτερη πράξη ανοησίας από το άκουσμα του Κορανίου στην Αγία Σοφία, ειδικά σε αυτούς, τους κρίσιμους για την Τουρκία, καιρούς. Το να ξέρεις να προκαλείς, δεν σημαίνει ότι ξέρεις και να αρέσεις. Ο Ερντογάν έγινε περισσότερο απεχθής.

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, όπως γράψαμε στο βιβλίο μας «Η Αυτοκρατορία της Κωνσταντινουπόλεως», που κυκλοφόρησε μέσω της Realnews, εκτός του ότι είναι μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, θα μπορούσε να γίνει «σημείον» συναντήσεως ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό λαό. Όπως συχνά έχω γράψει, η Ιστορία μάς χωρίζει με τους Τούρκους. Η γεωγραφία μάς ενώνει. Επί μία χιλιετία (μάχη Μαντζικέρτ 1071) βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση μαζί τους. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν -κυρίως από τη μεριά Ελλήνων πολιτικών- για ένα ειρηνικό modus vivendi, ποτέ δεν έλειψαν από μέρους τους οι τριβές και οι προκλήσεις. Οι καθημερινές σχεδόν παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και η προώθηση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και λαθρομεταναστών προς τα νησιά μας συνιστούν ισχυρή επιβεβαίωση. Τώρα προστίθεται και η θρησκευτική πρόκληση. Που δεν αφορά αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αφορά σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ειδικά τον ορθόδοξο. Και σήμερα την ηγεσία της χριστιανικής Ορθοδοξίας (από αβελτηρίες δικές μας) διεκδικεί η Ρωσία. Ο Πούτιν αφορμή γυρεύει να ξαναστείλει, όπως έγινε το 1878, τα ρωσικά στρατεύματα, ως τον Άγιο Στέφανο, όπου σήμερα βρίσκεται το αεροδρόμιο της Κωνσταντινουπόλεως.

Η ΕΛΛΑΣ, κατά την παρούσα στιγμή, δεν επιθυμεί καμία τριβή με τη γείτονα. Ούτε, άλλωστε, επιθυμούσε στο παρελθόν. Από την εποχή της συνάψεως του συμφώνου φιλίας μεταξύ Βενιζέλου-Ινονού όλοι σχεδόν οι Έλληνες πολιτικοί επεδίωξαν μία σταθερή πολιτική φιλίας. Αυτό επιδιώκεται και στον παρόντα καιρό προς αμοιβαίο όφελος. Οι Τούρκοι πολιτικοί ας σκεφθούν πόσα οφέλη αποκομίζουν από τους Έλληνες προσκυνητές της Αγίας Σοφίας. Θα ήταν πράξη μωρίας αν κοπεί αυτή η προσκυνηματική ροή. Θα έλθουν και για τις δύο χώρες δύσκολοι στο εγγύς μέλλον καιροί. Θα χρειασθεί οι δύο λαοί να είναι αλληλέγγυοι. Να μην υποσκάπτει ο ένας τη θέση του άλλου. Η Ελλάς το πράττει. Συχνά ταπεινωτικά. Η Τουρκία όχι, συχνά υπεροπτικά. Αυτό θα τη βλάψει μελλοντικά. Ωστόσο, ο ελληνικός λαός, πάντα μεγάθυμος, ξέρει να συγχωρεί και να συμπαρίσταται. Όταν πολύ σύντομα θα έλθουν τα δεινά για τη γείτονα, μόνο η πόρτα της Ελλάδος θα είναι ανοικτή. Οι Τούρκοι πολιτικοί ας μη φροντίσουν να την κλείσουν με προβοκατόρικες ενέργειες. Όπως εμείς σεβόμαστε τη θρησκευτική τους ευαισθησία, ας σεβασθούν και αυτοί τη δική μας. Ας αφήσουν την Αγία Σοφία να μένει σέμνωμα της Ορθοδοξίας. Εμείς θα νιώθουμε ευχαριστημένοι ψυχικά, ενώ αυτοί θα κερδίζουν οικονομικά. Ας σκεφθούν τούτο το απλά απειλητικό: Οι Αρμένιοι μέχρι πότε θα καρτερούν να βλέπουν από μακριά το Αραράτ; Αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει νέος πόλεμος προς Ανατολάς. Συμφέρει την Τουρκία να έχει τριβές μαζί μας και προς Δυσμάς;

πηγή:http://www.enikos.gr/specials/393992,Korani-sthn-Agia-Sofia-Proklhsh-h-anohsia.html

Τρίτη δύναμη στο ΝΑΤΟ το Πολεμικό Ναυτικό

Την περασμένη Τετάρτη δύο από τα τρία χόβερκραφτ που διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) διέσχιζαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα το Αιγαίο, στο πλαίσιο της Ασκησης «Καταιγίς 2016». Ηταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο, έπειτα από αρκετό καιρό που τα ρωσικής κατασκευής σκάφη παρέμεναν στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Από τα τέσσερα –πανάκριβα και αμφιβόλου επιχειρησιακής αξίας χόβερκραφτ, καθώς δεν μπορούν να πλεύσουν με ανέμους άνω των 4 μποφόρ (είχαν αγοραστεί προ 15ετίας)– ένα έχει παροπλιστεί και ακόμη ένα παραμένει πάντα ακίνητο για συντήρηση. Βλέποντάς τα, αρκετά στελέχη του Π.Ν. χαμογέλασαν ειρωνικά, ενθυμούμενα τις προ κρίσης εποχές που τα εντυπωσιακά –λόγω της ιλιγγιώδους ταχύτητας που αναπτύσσουν– Zubr έβγαιναν στο Αιγαίο τακτικά όταν ο εκάστοτε υπουργός Άμυνας ήθελε απλά να εντυπωσιάσει κάποιον υψηλόβαθμο επισκέπτη.

Η άσκηση «Καταιγίς 2016» στέφθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από επιτυχία. Άλλωστε το ελληνικό Π.Ν. είναι τρίτο κατά σειρά στην αξιολόγηση του ΝΑΤΟ ως η πλέον ικανή ναυτική δύναμη, σε σύνολο 28 κρατών-μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Το αξιόμαχο του Π.Ν. αποτελεί έναν από τους λόγους διατήρησης της εμπιστοσύνης του ΝΑΤΟ στην ικανότητα της Ελλάδας να διαδραματίσει αναβαθμισμένο ρόλο στην Κεντρική Μεσόγειο, ιδίως ενόψει της κλιμάκωσης των επιχειρήσεων στα βόρεια του κόλπου της Σύρτης στη Λιβύη.

Αυτή η πραγματικότητα είναι που πιέζει αρκετούς οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι για πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, η Ελλάδα μπορεί να αξιοποιήσει τη ναυτική ισχύ της, προκειμένου να εξυπηρετήσει τους στόχους της Συμμαχίας στη νότια πτέρυγά της. Υφίσταται μια αρκετά σοβαρή συζήτηση περί του αν η Ελλάδα πρέπει να περιοριστεί ως η χώρα που φιλοξενεί την «Best in the Med» Βάση της Σούδας στην Κρήτη, ή να συμμετάσχει στις συμμαχικές επιχειρήσεις με αυξημένη παρουσία.

Κακή συγκυρία

Οι δυσκολίες είναι αρκετές και εντοπίζονται σχεδόν αποκλειστικά στη δυσμενή οικονομική συγκυρία. Στρατιωτικές πηγές αναφέρουν ότι μια φρεγάτα που βρίσκεται σε αποστολή μπορεί να κοστίζει έως και ένα εκατομμύριο ευρώ τον μήνα. Πρόκειται, όπως αναφέρουν, για ένα πλοίο το οποίο φέρει ελικόπτερο, έχει πλήρωμα μεταξύ 150 και 170 ατόμων και, όπως είθισται σε μια ναυτική επιχείρηση στην ανοικτή θάλασσα, πέρα από τα έξοδα κίνησης και τις αμοιβές των αξιωματικών, μπορεί να αντιμετωπίσει έκτακτες βλάβες ή άλλα προβλήματα.

Αν, μάλιστα, η Ελλάδα συμμετάσχει με περισσότερα του ενός πλοία στην επιχείρηση στα ανοιχτά της Κεντρικής Μεσογείου, τότε το κόστος πολλαπλασιάζεται. Ενδεικτικό της οικονομικής στενότητας είναι ότι η Ελλάδα, που άλλοτε συμμετείχε σε όλες τις συμμαχικές ασκήσεις, επιχειρήσεις ή δραστηριότητες εντός και εκτός Μεσογείου, πλέον έχει περιοριστεί σε πάρα πολύ σημαντικό βαθμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ουκ ολίγες φορές οι αρμόδιοι του υπουργείου Εξωτερικών εισηγούνται τη συμμετοχή σε ασκήσεις, αλλά το υπουργείο Εθνικής Αμυνας τελικά επιλέγει την αποχή για οικονομικούς λόγους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις δύο ναυτικές επιχειρήσεις που διεξάγονται αυτή την περίοδο στη Μεσόγειο, η Ελλάδα στέλνει ένα υποβρύχιο για 15 ημέρες, ανά τετράμηνο, στη Sophia (βόρεια δυτικής Λιβύης και Τυνησίας), και ακόμη ένα υποβρύχιο για 15 ημέρες, ανά τετράμηνο, στην Active Endeavor. Αλλο ένα ενδεικτικό στοιχείο της οικονομικής στενότητας που υπάρχει είναι ότι από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας σχεδιάζουν την απόσυρση της φρεγάτας «Σπέτσαι» από τη δραστηριότητα του νατοϊκού στολίσκου SNMG 2 στο Αιγαίο και την αντικατάστασή της με κάποιο μικρότερο πλοίο ή τη διατήρηση της ελληνικής παρουσίας με τις δύο ήδη παρούσες κανονιοφόρους «Νικηφόρος» και «Μαχητής».

Η επιχείρηση SNMG2 στηρίζεται από την Ελλάδα, τις ΗΠΑ –που διά του κ. Τζον Κέρι έχουν προαναγγείλει την αποστολή πλοίου στο Αιγαίο– αλλά και τους υπόλοιπους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, με μοναδική εξαίρεση την Τουρκία, η οποία επιθυμεί διακοπή της το αργότερο ώς τη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Βαρσοβία στις 8-9 Ιουλίου. Οπως είναι γνωστό, η Τουρκία δεν επιθυμεί την προώθηση της νατοϊκής δραστηριότητας προς τα Δωδεκάνησα και προβάλλει ως αιτιολογία γι’ αυτό τις σχεδόν μηδενικές ροές προσφύγων προς αυτήν τη νησιωτική περιοχή από τα παράλια της Ανατολίας.

Ωστόσο υπάρχουν ολοένα και περισσότερες εκτιμήσεις βάσει των οποίων η δράση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο αφενός θα είναι μόνιμη, αφετέρου έχει ως βασικό λόγο την αποτροπή πιθανού θερμού επεισοδίου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, σε μια περίοδο κατά την οποία η Συμμαχία επιχειρεί να ανοιχτεί σχεδόν σε ολόκληρη την έκταση της Μεσογείου Θάλασσας.

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διεκδικεί και σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνει τη διεύρυνση της παρουσίας της σε όλη τη Μεσόγειο, αλλά και έξω από αυτήν. Στην επιχείρηση «Beyaz Firtina» (Λευκή Θύελλα) 2016 –που πραγματοποιήθηκε περίπου δύο εβδομάδες πριν από την ελληνική «Καταιγίδα 2016»– ο τουρκικός στόλος προχώρησε σε ανάπτυξη μεγάλου μέρους των σύγχρονων μέσων του, πολλά εκ των οποίων έχουν ναυπηγηθεί τα τελευταία 5-10 χρόνια.

Στην άσκηση συμμετείχαν 12 φρεγάτες, επτά κορβέτες, 13 πυραυλάκατοι, επτά υποβρύχια, ένα αμφίβιο, 12 βοηθητικά πλοία, δύο ναρκοθηρευτικά, ένα σκάφος ψηφιακού πολέμου, πέντε αεροπλάνα ναυτικής συνεργασίας και 15 ελικόπτερα. Παράλληλα, το ναυτικό εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας δεν σταματά και τα ναυπηγεία της Κωνσταντινούπολης είναι έτοιμα να παραδώσουν και κάποιες νέες υψηλής τεχνολογίας «αόρατες» στα ραντάρ κορβέτες (τύπου «Stealth»).

Είναι απολύτως πασιφανές ότι η αναλογία «7 προς 10» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας (η οποία διαιωνίσθηκε κάποια χρόνια μετά τη λήξη του Σχεδίου Μάρσαλ), αλλά και η υπερπροσπάθεια της Αθήνας να ανταγωνιστεί την Αγκυρα σε αυτό τον τομέα κατά τη δεκαετία του 1990, αποτελούν μακρινό παρελθόν.

Η τουρκική κατακόρυφη αύξηση της ναυτικής ισχύος συνδυάζεται και με μια παράλληλη «νέα» αυτοπεποίθηση, η άνοδος της οποίας καταγράφεται τα τελευταία έξι χρόνια της κρίσης. Παρά το γεγονός ότι το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό πέρασε μια σοβαρότατη κρίση (λόγω των δικών που έγιναν από την κυβέρνηση Ερντογάν εναντίον εκατοντάδων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού της γειτονικής χώρας) ήδη από το 2014 τα πλοία της γειτονικής χώρας δεν περιορίζονται στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας αλλά ανοίγονται ακόμη και σε υπερπόντια ταξίδια.

Συμβολικό σημείο καμπής το 2012, όταν ένας τουρκικός στολίσκος πολεμικών σκαφών πραγματοποίησε τον περίπλου της Αφρικής, σε ένα πανηγυρικό ταξίδι 102 ημερών με 25 στάσεις σε 24 χώρες της ηπείρου.

Επρόκειτο για την πρώτη φορά που τουρκικό πολεμικό πλοίο έφθανε στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, έπειτα από 102 χρόνια.

Αυτός ο συμβολισμός εξηγεί εν πολλοίς για ποιον λόγο το τουρκικό πολεμικό ναυτικό πλέει στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, τα πλοία του δεν διστάζουν να φθάσουν στα νότια της Κρήτης και των Δωδεκανήσων και στα ανοιχτά της Πελοποννήσου. Εμπειροι παρατηρητές τονίζουν ότι αυτή η τουρκική κινητικότητα δεν συνιστά τακτική κίνηση εγκλωβισμένη στις ανάγκες της εποχής, αλλά συνολική στρατηγική, η οποία καλείται να εξυπηρετήσει το όραμα της περιφερειακής δύναμης που καλλιεργούν οι διάφορες κυβερνήσεις του κ. Ταγίπ Ερντογάν κατά τα τελευταία πολλά χρόνια.

Η ναυτική ισορροπία (τουλάχιστον σε επίπεδο αριθμών) αποτελεί μόνο ένα στοιχείο διαταραχής των ισορροπιών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτή η εντεινόμενη κλίση της ζυγαριάς σε επίπεδο στρατιωτικό, οικονομικό και πληθυσμιακό, συνιστά για αρκετούς (και για το σημερινό ελληνικό ΥΠΕΞ) έναν από τους πολύ σοβαρούς λόγους που οι δύο χώρες θα πρέπει να λύσουν ταχύτατα τις χρονίζουσες διαφορές τους, διατηρώντας ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας ακόμη και σε περιόδους κρίσεων των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ, kathimerini.gr

Συντάξεις: Ολες οι ανατροπές σε κύριες, επικουρικές, εφάπαξ, μερίσματα (πίνακες και παραδείγματα)

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΤΟΥ

Στο δίμηνο Ιουλίου - Αυγούστου θα φανούν οι πρώτες μειώσεις σε συντάξεις, μερίσματα, ΕΚΑΣ και εφάπαξ με βάση το νέο «μηχανισμό» των περικοπών που «μπαίνει» σε λειτουργία σε εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού νόμου και θα θίξει πάνω από 600.000 συνταξιούχους, αν συνυπολογιστούν οι 100.000 χαμηλοσυνταξιούχοι, οι οποίοι θα χάσουν ή θα λάβουν μειωμένο το ΕΚΑΣ και όσοι είναι στην... ουρά για τα νέα εφάπαξ (εκκρεμούν 60.000).

Οι μειώσεις, ωστόσο, θα έχουν αναδρομική ισχύ από την 1η Ιουνίου για τις κύριες συντάξεις που ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ μεικτά, τις επικουρικές οι οποίες μαζί με την κύρια υπερβαίνουν τα 1.300 ευρώ μεικτά και το ΕΚΑΣ και από την 1/1/2016 για τα μερίσματα του Μετοχικού Ταμείου (ανεξαρτήτως του ύψους του καταβαλλόμενου ποσού) ενώ «κουρεμένα» έως 18% θα είναι τα νέα εφάπαξ.

ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Οι «υψηλές» κύριες συντάξεις που ξεπερνούν τα 2.000 ευρώ μεικτά (έναντι των 2.774 ευρώ που ήταν πριν από το νέο νόμο) θα περιοριστούν έως τις 31/12/2018 στα 2.000 ευρώ και οι πολλαπλές καταβαλλόμενες στον ίδιο συνταξιούχο στα 3.000 ευρώ καθαρά (από 3.360 ευρώ). 
Για όλες τις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις, ωστόσο, προβλέπεται να επανυπολογιστούν έως τις 30 Σεπτεμβρίου με τα νέα (χαμηλότερα) ποσοστά αναπλήρωσης + την εθνική σύνταξη και η διαφορά που θα προκύψει θα κρατείται ως «προσωπική διαφορά». 
Σύμφωνα με τον νόμο, «στις περιπτώσεις που το καταβαλλόμενο ή καταβλητέο κατά την ημερομηνία έναρξης του ν. 4387/2016 ποσό σύνταξης είναι μεγαλύτερο από αυτό που προκύπτει από τον επανυπολογισμό της, το επιπλέον ποσό εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο ως προσωπική διαφορά, συμψηφιζόμενο κατ’ έτος και μέχρι την πλήρη εξάλειψή του, με την εκάστοτε αναπροσαρμογή των συντάξεων. 
Εάν το καταβαλλόμενο ή καταβλητέο κατά την ημερομηνία έναρξης του Ν. 4387/2016 ποσό της σύνταξης είναι μικρότερο, τότε αυτό προσαυξάνεται κατά το ένα πέμπτο της διαφοράς κατ’ έτος, σταδιακά και ισόποσα εντός πέντε ετών από την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής». Η διαδικασία του επανυπολογισμού θα γίνει σταδιακά, μέσα σε ένα χρόνο, από τα τέλη του ερχόμενου Σεπτεμβρίου έως τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2017.

ΟΙ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ

Στις συντάξεις του μηνός Αυγούστου θα αποτυπωθούν οι μειώσεις στις επικουρικές που μαζί με την κύρια ξεπερνούν τα 1.300 ευρώ μεικτά, συμπεριλαμβανομένης της εισφοράς υγειονομικής περίθαλψης και των κρατήσεων της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης επικουρικής ασφάλισης. 

Στο 40% ή και ακόμη υψηλότερα εκτιμάται ότι θα φτάσουν, σε κάποιες περιπτώσεις, οι περικοπές στις συντάξεις πρώην ταμείων που είχαν υψηλά ποσοστά αναπλήρωσης και για συνταξιούχους με λίγα χρόνια ασφάλισης (το ποσοστό αναπλήρωσης για 35 έτη θα είναι 15,75% έναντι 20% - 45% με τα οποία υπολογίστηκαν οι παλαιές επικουρικές) ή χαμηλές συντάξεις (ο συντελεστής επανυπολογισμού έχοντας στον παρονομαστή την κύρια σύνταξη δεν ευνοεί τους χαμηλοσυνταξιούχους). 
Με βάση τον νόμο, η «αναπροσαρμογή» και τα υπερβάλλοντα ποσά θα παρακρατηθούν σε ισόποσες δόσεις έως και το Δεκέμβριο ανεξαρτήτως αν οι πρώτες μειώσεις γίνουν με τις πληρωμές του μηνός Αυγούστου. 
Όπως για τις κύριες, έτσι και για τις επικουρικές θα υπάρξει, μετά τον επανυπολογισμό, μια «προσωπική διαφορά» η οποία «θα αποσβένεται σταδιακά σύμφωνα με την ετήσια αναπροσαρμογή των επικουρικών συντάξεων». Οι νέες επικουρικές συντάξεις, τέλος, θα είναι κυμαινόμενες αφού υπολογίζονται, για τον χρόνο ασφάλισης από 1/1/2015, με πιο αυστηρά κριτήρια, σύνθετο μαθηματικό τύπο και με βάση την αρχή ισοδυναμίας των εισφορών, την ηλικία, την ύπαρξη συζύγου ή τέκνων, το προσδόκιμο ζωής κ.ά.

ΤΑ ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ

Μειωμένα έως 45% θα είναι τα 285.000 μερίσματα που θα καταβάλει το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων στα τέλη Ιουνίου και θα εισπράξουν οι συνταξιούχοι τον Ιούλιο. Ο νέος τρόπος υπολογισμού φέρνει μεσοσταθμικές μειώσεις 40% έως 45% στα καταβαλλόμενα ποσά και οι διαφορές, που προκύπτουν, θα παρακρατηθούν με τις πληρωμές στα τέλη Σεπτεμβρίου και στα τέλη Δεκεμβρίου. Επιπλέον 15.000 συνταξιούχοι υπολογίζεται ότι θα χάσουν οριστικά τη συγκεκριμένη συνταξιοδοτική παροχή, ενώ για τα επόμενα χρόνια τα μερίσματα θα είναι αντίστοιχα με τις εισφορές που έχουν καταβληθεί και με βάση συντελεστή αναπλήρωσης, ο οποίος θα καθορίζεται κάθε χρόνο με βάση τις οικονομικές δυνατότητες του Ταμείου.

ΤΑ ΕΦΑΠΑΞ

Ακόμη μικρότερα θα είναι τα νέα εφάπαξ λόγω της αλλαγής του τρόπου υπολογισμού τους (στο 60% επί των αποδοχών της 5ετίας έως και τις 31/12/2013, χωρίς τα δώρα και το επίδομα αδείας για όσους πλήρωναν εισφορά 4% ). Οι νέες μειώσεις, στο Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων κυμαίνονται από 15,6% έως 18,26%, ενώ τα επόμενα εφάπαξ προβλέπεται να είναι ακόμη χαμηλότερα αφού θα υπολογίζονται με βάση τη συσσωρευμένη αξία των εισφορών λαμβάνοντας υπόψη, ταυτόχρονα, τα συνολικά έσοδα από εισφορές του έτους «εξόδου» του υπαλλήλου.

ΤΟ ΕΚΑΣ
Χωρίς ΕΚΑΣ ή με χαμηλότερο ποσό επιδόματος θα είναι οι συντάξεις του μηνός Ιουλίου για 100.000 συνταξιούχους καθώς από την 1η Ιουνίου θα ισχύουν νέα εισοδηματικά κριτήρια (το ακαθάριστο συνολικό ποσό κύριας και επικουρικής σύνταξης και επιδομάτων του Μαίου δεν πρέπει να είναι πάνω από 664 ευρώ, έναντι 850 ευρώ). Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που θα εκδίδεται σε ετήσια βάση μέχρι το 2019 (τελευταία χρονιά καταβολής του ΕΚΑΣ) θα αναπροσαρμόζονται τόσο τα εισοδηματικά κριτήρια όσο και ποσά του επιδόματος.

ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Ασφαλισμένος στο IKA και στο ΤΕΑΥΕΚ με 37 έτη ασφάλισης και 1.800 ευρώ αποδοχές λαμβάνει από το ΙΚΑ 1.180 ευρώ και από το ΤΕΑΥΕΚ 425 ευρώ. Με το νέο σύστημα θα έχει μείωση στην επικουρική 33% και θα περιοριστεί στα 285 ευρώ.

Ασφαλισμένη στο πρώην ΤΣΠ-ΑΤΕ και επικουρικό στο ΕΤΕΑ με 30 έτη ασφάλισης και συντάξιμο μισθό 1.800 ευρώ λαμβάνει κύρια σύνταξη 1.075 ευρώ και επικουρική 430 ευρώ. Με το νέο καθεστώς η επικουρική της σύνταξη θα είναι 245 ευρώ μειωμένη κατά 43%.

Δημόσιος υπάλληλος με 35 έτη ασφάλισης πανεπιστημιακής εκπαίδευσης λαμβάνει σύνταξη από το δημόσιο 1.185 ευρώ και επικουρικό ΤΕΑΔΥ 241 ευρώ. Με το νέο καθεστώς η επικουρική του σύνταξη μειώνεται στα 210 ευρώ, μείωση 12,8%.

Ασφαλισμένος στο ΙΚΑ και στο ΕΤΕΑΜ για 35 έτη με συντάξιμες αποδοχές 2.000 ευρώ λαμβάνει σήμερα κύρια σύνταξη 1.210 ευρώ και επικουρική 302 ευρώ και μαζί με την ΕΑΣ και την εισφορά για περίθαλψη 371 ευρώ. Με το νέο σύστημα υπολογισμού θα έχει μείωση 18,5% στην επικουρική του σύνταξη, αφού το μεικτό ποσό θα είναι 246 ευρώ από 302 ευρώ.

Ασφαλισμένος στο ΙΚΑ και στο ΤΑΝΠΥ με 37 έτη ασφάλισης και μισθό 1.800 ευρώ λαμβάνει κύρια σύνταξη από το ΙΚΑ 1.180 ευρώ και από το ΤΑΝΠΥ επικουρική 510 ευρώ. Με το νέο καθεστώς η επικουρική του σύνταξη μειώνεται στα 290 ευρώ με ποσοστό μείωσης 43%.

πηγή:http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=114032494

Το κρυφό «ψαλίδι» στις νέες συντάξεις

Η τελική διάταξη για τον υπολογισμό των συντάξεων που θα χορηγούνται με το νέο σύστημα κρύβει έναν άγνωστο «κόφτη», που ψαλιδίζει τις αποδοχές των μελλοντικών συνταξιούχων κατά τουλάχιστον 10%.

Ο «κόφτης» είναι ο δείκτης μισθών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Βάσει του νέου νόμου, ο δείκτης αυτός εφαρμόζεται στις αποδοχές όλων των ετών από το 2002 έως σήμερα, προκειμένου να προκύψει ο «συντάξιμος μισθός».

Όμως, λόγω της κατάρρευσης των μισθών ειδικά από το 2009 και μετά, με την εφαρμογή του συγκεκριμένου δείκτη, οι συντάξιμες αποδοχές αντί να αυξάνονται, μειώνονται.

Έτσι, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Καθημερινής, ακόμη και ο εργαζόμενος που θα αποχωρήσει στη σύνταξη χωρίς να έχει υποστεί μείωση αποδοχών στο διάστημα μετά το 2010 – υπάρχουν και τέτοιοι – ο συντάξιμος μισθός του (βάσει του οποίου θα προκύψει η σύνταξη) θα είναι χαμηλότερος από τον μέσο όρο των αποδοχών.

Στην περίπτωση, δε, που έχει συμβεί το… αναμενόμενο, δηλαδή οι ετήσιες αποδοχές να ακολουθούν φθίνουσα πορεία μετά το 2010, τόσο το χειρότερο για τον υποψήφιο συνταξιούχο, καθώς ο δείκτης μισθών προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ζημιά.

Το θράσος των γειτόνων μας

Η συγκυρία στην οποία εκδηλώθηκαν οι προκλήσεις από την Τουρκία και την Αλβανία δεν είναι καθόλου τυχαία. Όπως, επίσης, δεν είναι άνευ σημασίας το γεγονός της χρονικής σύμπτωσής τους. Αυτήν την περίοδο σημειώνεται έξαρση των γεωπολιτικών εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή, την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται στην οικονομική κρίση και την κοινωνική απόγνωση.

Οι γείτονές μας, με περισσό θράσος, δεν έχασαν την ευκαιρία να συγχρονιστούν για να επαναφέρουν ανύπαρκτα -μειονοτικά, κυρίως- θέματα. Ειδικά ο Ερντογάν δεν αρκέστηκε στην πρόκληση με την μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε «τζαμί». Εκμεταλλευόμενος την υποτονική ελληνική αντίδραση, έκανε και το επόμενο βήμα, αναζωπυρώνοντας τις απαιτήσεις για τη Δυτική Θράκη και την εξάπλωση της μουσουλμανικής επιρροής, διΑ της δημιουργίας τεμένους στην Αθήνα. Οσο για τον (σοσιαλιστή) κ. Ράμα, παίζει τον ρόλο κομπάρσου...

Οι ανιστόρητες αυτές επιδιώξεις αποκτούν νέο περιεχόμενο μέσα στο σημερινό ασταθές περιβάλλον. Άλλωστε, η ενεργοποίηση του μουσουλμανικού τόξου εξυπηρετεί γενικότερα σενάρια ανακατατάξεων στα Βαλκάνια.

Μειονοτικά παιχνίδια παίζονται, ασφαλώς, εδώ και δεκαετίες. Σχέδια για ακρωτηριασμό της ελληνικής επικράτειας, μέσω της αυτονόμησης τμημάτων της, εξυφαίνονταν ανέκαθεν. Ομως, η εποχή που διανύουμε είναι πιο εύφλεκτη από ποτέ.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η χώρα μας δείχνει αμήχανη, σαστισμένη. Μερικές δηλώσεις, που γίνονται για την τιμή των όπλων, δεν αρκούν. Είναι φανερό ότι, εκτός από την εθνική κυριαρχία, εξαιτίας των Μνημονίων, η Ελλάδα χάνει και το διπλωματικό σθένος της.

Αρκετές υποχωρήσεις έχουν ήδη σημειωθεί. Εγιναν και στο Προσφυγικό, με την ελπίδα ότι οι δανειστές θα χαλάρωναν κάπως τη θηλιά. Ηταν, όμως, μια ακόμη αυταπάτη.

Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι με τη συμπεριφορά του «καλού παιδιού» θα μας σεβαστούν σύμμαχοι και εταίροι, κάνει τεράστιο, εγκληματικό λάθος. Η Ελλάδα πρέπει να στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η οικονομική κρίση δεν θα τη μετατρέψει σε όμηρο και δεν θα την αποτρέψει από την αποφασιστική υπεράσπιση των ιερών και των οσίων του έθνους, της ακεραιότητας και της κυριαρχίας της.

Αυτό είναι το ύψιστο καθήκον προς την Ιστορία μας.
Πηγή "Δημοκρατία"