ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ: Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως ο "τρομοκράτης της περιοχής"

Aστραψε και βρόντηξε ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ και πρώην υπουργός Εθνικής Aμυνας Φραγκούλης Φράγκος κατά της Τουρκίας.

Tην κατηγόρησε ότι συμπεριφέρεται ως ο «τρομοκράτης της περιοχής», αλλά έβαλε και κατά των Ελλήνων πολιτικών που δείχνουν συνεχώς υποχωρητικότητα και ενδοτικότητα έναντι των αξιώσεων που εγείρει συνεχώς στο Αιγαίο η Άγκυρα.

Αφορμή στάθηκε η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24. Ο Στρατηγός Φράγκος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Κρήτης «Ράδιο 9,84» τόνισε πώς «το ρωσικό αεροσκάφος κινείτο εντός τους συριακού εδάφους, και τα τουρκικά μαχητικά πήγαν από πίσω του και όπως ομολόγησε ο Νταβούτογλου έδωσε εντολή για κατάρριψη. Επομένως, είναι ξεκάθαρο ότι υπήρχε πρόθεση να καταρριφθεί το αεροσκάφος. Και γνώριζαν και πολύ καλά τι κατέρριπταν».

Στη συνέχεια ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ ανέλυσε τις συνέπειες στη γεωπολιτική σκηνή από την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τους Τούρκους, τους κίνδυνους για την Ελλάδα και προτείνει συγκεκριμένες δράσεις.

“Έρχεται και ο σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν και λέει ότι θα ξανακάνουμε το ίδιο εάν μας παραβιάσετε των εθνικό εναέριο χώρο και την ίδια στιγμή η Ελληνική πλευρά σιωπά” ανέφερε ο κ. Φράγκος και επισήμανε ότι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, οι παραβάσεις του FIR Αθηνών, οι εμπλοκές και οι υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο.

“Οι παραβιάσεις είναι καθημερινές, 2.500 με 3.500 παραβιάσεις. Εάν ανοίξετε την ιστοσελίδα του ελληνικού ΓΕΕΘΑ υπάρχουν τα στατιστικά στοιχεία συνολικά, όλων των τελευταίων ετών. Πάρτε τα από το 2009 έως σήμερα. Θα δείτε λοιπόν ότι υπάρχουν υπερπτήσεις και πάνω από κατοικημένους τόπους όχι απλά πάνω από τα ναυτικά μίλια που αμφισβητούν”, σημείωσε ο Στρατηγός για να μιλήσει στη συνέχεια για το casus belli.

“Και εδώ είναι η μεγάλη υποκρισία της Τουρκίας. Μας έχει κηρύξει casus belli από το '95 όταν το διεθνές δίκαιο της θάλασσας μας επιτρέπει να πάμε από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια σε όλη μας την περιοχή και όχι μόνο στο Αιγαίο. Θα ήταν τραγικό σφάλμα εάν το κάνουμε μονάχα σε μια περιοχή για π.χ. στο Ιόνιο ή στο Κρητικό Πέλαγος και από την άλλη μεριά να το αφήσουμε έξι. Οι ίδιοι έχουν δώσει 12 ναυτικά μίλια για τη δικιά τους κυριαρχία και στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο”, δήλωσε.

Για τη συμπεριφορά τους αυτή στο Αιγαίο, αλλά και στο θέμα της Συρίας μετά και την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους ο Φραγκούλης Φράγκος χαρακτηρίζει τους Τούρκους “τρομοκράτες” της περιοχής που μας απαγόρευσαν να κάνουμε τη χρήση ενός νομίμου δικαιώματος που απορρέει από το διεθνές δίκαιο.

Και την ίδια στιγμή, ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τα ελληνοτουρκικά ζητήματα γίνεται λάβρος κατά των Ελλήνων πολιτικών για τον τρόπο με τον οποίο τα χειρίζονται.

“Δεν διανοείται κανένας σ' αυτόν τον τόπο να πει στην ΕΕ αποκλείεται να ανοίξει το οποιοδήποτε κεφάλαιο, διότι απειλούμεθα από μία χώρα η οποία θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ. Όλες όσες μπήκαν ως μέλη στην ΕΕ πάντα παραιτούντο οποιονδήποτε εδαφικών διεκδικήσεων. Εδώ όχι μόνο δεν έχουμε παραίτηση από τις εδαφικές διεκδικήσεις, έχουμε απειλή πολέμου”, ξεσπαθώνει ο κ. Φράγκος και καταλήγει:

“Με την ίδια τεχνική λοιπόν, τι πετύχανε; Φιλανδοποίηση της ελληνικής πολιτικής. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί οι πολιτικοί μας έχουν τέτοια υποχωρητικότητα. Τι φοβούνται; Ποιον φοβούνται;”.

Ερωτήματα ουσίας τα οποία δυστυχώς για τη χώρα επιβεβαιώθηκαν πρόσφατα, για ακόμη μία φορά, από τα tweet του Αλέξη Τσίπρα, τα οποία έσπευσε να κατεβάσει όταν δυσαρεστήθηκε ο κ. Νταβούτογλου

ΤΑΡ: Η Ελλάδα και το «Μεγάλο Παίγνιο» της Ευρασίας

Του Γεωργίου Κ. Φίλη Ph.D.*

Οι συνεχείς και αναβαθμισμένες επαφές των υπουργών εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας με την Αθήνα αλλά και την Κύπρο, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην περιοχή και την σοβαρότατη ρωσο-τουρκική κρίση η οποία έχει θέσει εκτός σχεδίων –τουλάχιστον για την ώρα- τον Turkish Stream στην ουσία αυξάνουν την σημασία του υπό κατασκευή αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Trans-Adriatic Pipeline (TAP).

Εξ αρχής θα πρέπει να σημειωθεί πως ο σχεδιασμός μεταφοράς μέσω αγωγών φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία στην Ευρώπη μετά από μία μεγάλη περίοδο ανταγωνισμών και συγκρούσεων σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, στρατηγικό και τελικά γεωπολιτικό βρίσκει νικητή τον ΤΑΡ, και κατά συνέπεια την χώρα μας αφού η Ελλάδα αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου.

Ο ΤAP αναμένεται να λειτουργήσει ως ο κύριος αγωγός πάνω στον οποίο θα «κουμπώσουν» και οι ενεργειακές διαδρομές από νότο (Ελλάδα) προς βορρά δηλαδή με αφετηρία την Ελλάδα κάθετοι αγωγοί θα μεταφέρουν φυσικό αέριο τόσο στα δυτικά όσο και στα ανατολικά βαλκάνια καθώς και στην κεντρική Ευρώπη. Με βάση όλα τα παραπάνω μία ανάλυση της φύσης αλλά και του «Μεγάλου Παιγνίου» το οποίο εκτυλίσσεται γύρω από τον ΤΑΡ θα καταστήσει κατανοητό το υψίστης σημασίας για την γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας μας ενεργειακό σχέδιο.

Το συμπέρασμα της σύντομης αυτής ανάλυσης -αναφορικά με τα ενεργειακά και 

γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας και των ΗΠΑ σε σχέση με το συγκεκριμένο σχέδιο- ίσως να εκπλήξει τον αναγνώστη αλλά αξίζει να προσεγγιστεί υπό την προτεινόμενη οπτική διότι αναμένεται να αποτελέσει ένα πολύτιμο «εργαλείο» προς αξιοποίηση από τη χώρα μας για το άμεσο μέλλον.

Κάτι περισσότερο από ένας απλός αγωγός…

Αναφορικά με τη μακροσκοπική ερμηνεία της σημασίας του ΤΑΡ το θέμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον αφού το σχέδιο διαθέτει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία ορίζουν και τον ακριβή του ρόλο μέσα στο γεωπολιτικό παίγνιο με τίτλο «Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Ασφάλεια». Πέραν της «μυθολογίας» και της «παραφιλολογίας» που έχει αναπτυχθεί για το συγκεκριμένο σχέδιο θα προσπαθήσουμε επιγραμματικά να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα που θέτουν τις πραγματικές παραμέτρους του θέματος και μας οδηγούν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Ερώτημα πρώτο: Τι είναι ο TAP;  

Απάντηση: Πρόκειται για ένα μόνο συστατικό – το σημαντικότερο βέβαια – του Νότιου Ευρωπαϊκού Διαδρόμου (Southern Gas Corridor - SGC)  Φυσικού Αερίου o οποίος περιλαμβάνει τον Αγωγό Νότιου Καυκάσου (South Caucasus Pipeline): Αζερμπαϊτζάν-Γεωργία, τον Trans-Anatolian Pipeline (ΤΑΝΑΡ): Τουρκία και φυσικά τον ΤΑΡ: Ελλάδα-Αλβανία-Ιταλία.

Σκοπός του SGC είναι να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη, μέσω ενός συστήματος αγωγών που θα αυξάνει τις πηγές και τις διαδρομές φυσικού αερίου προς την ήπειρό μας άρα θα μειώνει την εξάρτησή της από έναν ή δύο προμηθευτές. Ο συγκεκριμένος δε διάδρομος λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων βορείως (Ουκρανίας) και νοτίως (Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή) αυτού αποδεικνύει την αξία του ως μία επιλογή σχετικής σταθερότητας και αξιοπιστίας μεταφοράς ενέργειας.

Πάνω από όλα ο ΤΑΡ, ως μέρος του SGC αποτελεί ένα σύστημα μεταφοράς ποσότητας φυσικού αερίου η οποία θα κυμαίνεται από τα 10 έως τα 20 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ανά έτος (bcm/y) δηλαδή μίας μέτριας σε όγκο ποσότητας η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως μία σχετικά μικρή αλλά αξιόπιστη βάση περεταίρω ανάπτυξης.

Ερώτημα δεύτερο: Τι ΔΕΝ είναι ο ΤΑΡ;    

Απάντηση: Με βάση το δεδομένο ότι η Ευρώπη, ακόμα και με τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις θα χρειαστεί το λιγότερο 500bcm/y φυσικού αερίου τα επόμενα έτη, η σχεδιαζόμενη χωρητικότητα του ΤΑΡ δεν μπορεί παρά να καλύπτει το 2 με 5% της ζήτησης.

Είναι προφανές ότι ο ΤΑΡ και ο SGC υπό την παρούσα του μορφή δεν μπορεί να αλλάξει δραματικά τα δεδομένα στην ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία της Ευρώπης, αφού οι ποσότητες που θα μεταφέρει είναι σχετικά μικρές. Άρα στην ουσία δεν λύνει το ενεργειακό πρόβλημα της Ένωσης.

Ερώτημα τρίτο: Πως θα μπορούσε να εξελιχτεί ο ΤΑΡ;

Απάντηση: Με συγκεκριμένες στρατηγικές και πολιτικές ο ΤΑΡ και ο SGC θα μπορούσε να εξελιχτεί σε μία σημαντική παράμετρο επίλυσης της εξίσωσης ενεργειακής ασφαλείας της Ευρώπης. Μία αύξηση της χωρητικότητάς έχει να κάνει με την εξασφάλιση και άλλων πηγών – πλην του Αζερμπαϊτζάν – φυσικού αερίου. Το να αναλύσουμε αυτή τη στιγμή τις δυνατότητες αλλά και τις πάσης φύσεως δυσκολίες για την ανάπτυξη των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο [Κύπρο, Ισραήλ, Λίβανος, Ελλάδα(;)], στο Βόρειο Ιράκ (Κουρδικές περιοχές) ή στη συμμετοχή του Τουρκμενιστάν στο σχήμα δεν είναι της παρούσης.

Η ουσία είναι ότι ο SGC θα μπορούσε να μετατραπεί σε καθοριστικό παράγοντα εάν μετεξελιχθεί σε ένα δίκτυο αγωγών, τερματικών LNG και θαλάσσιων διαδρομών που θα δέχεται φυσικό αέριο από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Κεντρικής Ασίας και θα στέλνει στην Ευρώπη ποσότητες τουλάχιστον τριπλάσιες του υπάρχοντος σχεδιασμού. Αξίζει να σημειωθεί πως μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο οι ΗΠΑ αναμένεται να παίξουν σημαντικότατο ρόλο αφού ο προσανατολισμός τους είναι να βοηθήσουν την χώρα μας να αυξήσει την εισαγωγή ποσοτήτων LNG, έτσι ώστε να γίνει εφικτό η Ελλάδα να μετατραπεί στον βασικό ενεργειακό κόμβο (energy hub) που θα μεταφέρει φυσικό αέριο στα ενδότερα της ανατολικής Ευρώπης.

TAP και το «Μεγάλο Παίγνιο»: Mεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ

Ποια λοιπόν η θέση της Ρωσίας και των ΗΠΑ στο συγκεκριμένο σχεδιασμό; Επιγραμματικά και μιλώντας για στρατηγική στις διεθνείς σχέσεις θα πρέπει να ξεχωρίσουμε μεταξύ των τακτικών και των στρατηγικών κινήσεων του κάθε γεωπολιτικού δρώντος έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τις επιδιώξεις του καθενός και να πράξουμε ανάλογα.

Για τις ΗΠΑ η κύρια στρατηγική επιδίωξη αναφορικά με την ενεργειακή στρατηγική για την Ευρώπη είναι το να δημιουργηθεί ο SGC έτσι ώστε να μειωθεί η ευρωπαϊκή ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Από την άλλη για την Ρωσία η στρατηγική επιδίωξη είναι ο SGC να μην θέσει σε κίνδυνο την ηγεμονική της θέση αναφορικά με την κάλυψη των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών.

Με βάση αυτό το δεδομένο οι ΗΠΑ ως τακτική κίνηση προέκριναν και ευνόησαν την δημιουργία ενός συστήματος αγωγών οι οποίοι ναι μεν δεν ανταποκρινόντουσαν στις μαξιμαλιστικές αρχικές επιδιώξεις της δημιουργίας ενός mega-αγωγού (πχ. Nabucco και West-Nabucco) αλλά ικανοποιούσαν την πρώτιστη επιδίωξη, αυτή της δημιουργίας ενός δικτύου που να παρακάμπτει τη Ρωσία. Η Μόσχα, από την πλευρά της ως κίνηση τακτικής «επέτρεψε» στο Αζερμπαϊτζάν να δημιουργήσει τον SGC εξασφαλίζοντας όμως πως το σχήμα που θα υλοποιούνταν δεν θα επηρέαζε την γενικότερη ενεργειακή ισορροπία «ενεργειακών» δυνάμεων στην Ευρώπη. Δηλαδή πολέμησε με πείσμα τα σχέδια του Nabucco και επέτρεψε τον ΤΑΡ ο οποίος είναι μικρότερης χωρητικότητας.

Με άλλα λόγια τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία, για να επιτύχουν τις αντιθετικές στρατηγικές τους επιδιώξεις θεώρησαν σε τακτικό επίπεδο την δημιουργία του ΤΑΡ ως ένα βήμα στο οποίο είναι όλοι ευχαριστημένοι αφού όλοι κάτι επιτυγχάνουν αλλά και κάτι χάνουν. Είναι αυτό που ο πλέον ενδεικτικός εκπρόσωπός του ρεαλισμού/αμοραλισμού (;) και της διπλωματίας Χένρι Κίσσινγκερ χαρακτηρίζει ως «ισορροπημένη δυσαρέσκεια» των αντιπάλων όταν σηκώνονται από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.  Η Ουάσιγκτον, δημιουργεί, εκ του μηδενός, δίκτυο αγωγών πέραν του ελέγχου της Μόσχας, αλλά το Κρεμλίνο εξασφαλίζει ότι το δίκτυο αυτό δεν θα επηρεάσει σημαντικά την υπάρχουσα ισορροπία στον συγκεκριμένο τομέα. Έτσι στο άμεσο μέλλον ο SGC, υπό το σχήμα SCP-TANAP-TAP, αποτελεί μέρος μίας «συμφωνίας» ΗΠΑ και Ρωσίας.  Το πρόβλημα θα ανακύψει στο απώτερο μέλλον, δηλαδή περί το 2024 όταν οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν με βάση το υπάρχον σχήμα να αναπτύξουν περεταίρω τον SGC, ενώ η Ρωσία θα προσπαθήσει να αποτρέψει μία τέτοια προσπάθεια.

Κλείνοντας τη συγκεκριμένη ανάλυση θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας, και κατ’ επέκταση του γεωπολιτικού προσανατολισμού της Ευρώπης θα παιχτεί στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος περιοχή όπου ο ελληνισμός έχει άμεσα και ζωτικά συμφέροντα. Η Αθήνα και η Λευκωσία θα πρέπει να αντιληφθούν αυτήν την πραγματικότητα και να λειτουργήσουν ως ένας εξωστρεφής παράγοντας σταθερότητας αλλά και αποφασιστικότητας. Ο ελληνισμός μπορεί να λειτουργήσει ως ο συνδετικός κρίκος λαών της περιοχής ενώ έχει τεράστια ερείσματα τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ρωσία. Αρκεί μέσα στον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε να θυμηθούμε τον Θουκυδίδη και να (ξανα)ανακαλύψουμε τη στρατηγική κουλτούρα που εμείς αναπτύξαμε και τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχουμε (ξε)χάσει.    

*Ο κ. Γεώργιος Φίλης είναι διδάκτωρ Γεωπολιτικής (Durham University, UK), Επισκέπτης καθηγητής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο τμήμα Διεθνών Επιχειρήσεων του DEREE – The American College of Greece και μέλος του Institute of Diplomacy & Global Affairs (DEREE) καθώς και του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας & Άμυνας (georgios.filis@hotmail.com)

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ: Δεύτερο μέτωπο στο Ιράκ. 4 τουρκικά Τάγματα μπήκαν στην Μοσούλη

ΙΡΑΚ: "NA AΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ - ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΙΣΒΟΛΗ"

ΕΚΤΑΚΤΟ - Δεύτερο μέτωπο στο Ιράκ: 4 τουρκικά Τάγματα μπήκαν στην Μοσούλη - 20.000 προσωπικό και 1.000 άρματα και ΤΟΜΑ στη μεθόριο με Συρία (upd3, vid)

του Βασίλη Καπούλα

Aνακοίνωση εξέδωσε το γραφείο του Ιρακινού πρωθυπουργού η οποία μεταδόθηκε και από την ιρακινή κρατική τηλεόραση με την οποία επιβεβαιώνει ότι ο τουρκικός Στρατός εισέβαλε στο Ιράκ (για εισβολή κάνει λόγο και το RT) με άρματα μάχης και πυροβολικό ειδικά στο προάστιο της Νινευή και ισχυρίζονται ότι εκπαιδεύουν τον...Ιρακινό Στρατό χωρίς αίτημα ή έγκριση από  τις αρμόδιες αρχές του Ιράκ και αυτό θεωρείται σοβαρή παραβίαση της ιρακινής κυριαρχίας και δεν συνάδει με τις καλές σχέσεις γειτονίας μεταξύ Ιράκ και Τουρκίας.

Το Ιράκ καλεί την Τουρκία να σεβαστεί τις καλές σχέσεις γειτονίας και να απομακρυνθεί άμεσα από το ιρακινό έδαφος καταλήγει η ανακοίνωση του Ιρακινού πρωθυπουργού Haider al- Abadi.

Δείτε πατώντας εδώ το βίντεο της τουρκικής εισβολής στο Ιράκ.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σημαντική τουρκική χερσαία δύναμη πέρασε μέσα στο Ιράκ στην περιοχή της Μοσούλης που κατέχεται από το ISIS με το πρόσχημα της καταπολέμησης του ISIS, αλλά πρακτικά για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις μόνιμης τουρκικής κατοχής σε μία πλούσια πετρελαιοπαραγωγό περιοχή που μέχρι το τέλος του Α'ΠΠ ήταν στην επικράτεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Να σημειώσουμε ότι ο αριθμός των Τούρκων στρατιωτών που έδωσε η Άγκυρα είναι συγκεχυμένος. Οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για 1200 στρατιώτες έπειτα ο αριθμός τους έπεσε σε μόλις 130, τα τουρκικά ΜΜΕ μεταδίδουν πως πρόκειται για 300 στρατιώτες με πυροβολικό και 25 άρματα μάχης ενώ οι Κούρδοι εμμένουν στην αρχική πληροφορία πως είναι 1200 ενώ πολλοί τούρκοι στρατιώτες κινούνται προς το Ερμπίλ.

Ο Ιρακινος πρόεδρος της Επιτροπής Ασφάλειας ζήτησε από τον πρωθυπουργό Μ.Abadi να προωθηθούν άμεσα ιρακινά στρατεύματα στην περιοχή για να απωθήσουν τις τουρκικές δυνάμεις, αλλά πόσο εύκολο είναι αυτό;

Μην ξεχνάμε ότι ο ιρακινός Στρατός μετά την περσινή ήττα του από το ISIS, με πολύ μεγάλη προσπάθεια έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια υποτυπώδη στρατιωτική δύναμη για να υπερασπιστεί την Βαγδάτη, όχι όμως για να νικήσει τον ISIS, πόσο μάλλον τα τουρκικά στρατεύματα.

Συν το γεγονός ότι η Τουρκία μπορεί να βρει την ευκαιρία που θέλει για να εμπλακεί με μεγάλες δυνάμεις και στο Ιράκ.

Αλλωστε το τεράστιο τουρκικό στράτευμα έχει την δυνατότητα ταυτόχρονης εμπλοκής σε δύο και σε τρία μέτωπα ταυτόχρονα...

Τούρκοι αξιωματούχοι ενημέρωσαν ότι οι στρατιώτες μαζί με άρματα μάχης έφτασαν στην Μοσούλη, για "κοινή επιχείρηση εναντίον του ISIS με τον υπό τον ΗΠΑ συνασπισμό"!

Την ίδια στιγμή 20.000 Τούρκοι στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.

Ο στόχος είναι με το πρόσχημα καταπολέμησης του ISIS να εξοντώσουν τους Κούρδους και να δημιουργήσουν "ζώνη ασφαλείας" στα βόρεια της χώρας για να υποδεχτούν 5 εκατ. πρόσφυγες!

Την ίδια στιγμή 20.000 Τούρκοι στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.

Από την ζώνη ευθύνης του 1ου τουρκικού σώματος στρατού στην Ανατολική Θράκη μεταφέρθηκαν στα σύνορα με την Συρία, επιλαρχίες αρμάτων μάχης Leopard 2A4  και ΜΤ-60 Sabra,TOMA, 36 κινητά συστήματα βαλλιστικών πυραύλων Yildirim, 12 συστήματα πολλαπλών εκτοξευτών M270, αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ44Τ1, Μ107, Μ110 Α2, Firtina. 

Η Τουρκία αντιπαρατάσσει χερσαίες δυνάμεις που η Ρωσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, ενώ και στον αέρα είναι σαφής η τουρκική υπεροχή, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί η άφιξη των αεροπορικών ενισχύσεων.

Το τουρκικό επιχειρησιακό σχέδιο περιλαμβάνει ανάληψη δράσης σε 7 περιοχές κοντά στα σύνορα με την Τουρκία με προέλαση 40 χλμ μέσα στο συριακό έδαφος!

Η τουρκική ανάληψη δράσης έρχεται λίγο μετά την κίνηση της Ρωσίας να εφοδιάσει με όπλα τους Κούρδους του PYD στο Χαλέπι (δείτε σχετικά εδώ).

Για την εξέλιξη αυτή είχαν προειδοποιήσει οι Τούρκοι, αφού απείλησαν ότι αν οι Κούρδοι περάσουν τον Ευφράτη και εισέλθουν στην βορειοδυτική Συρία θα τους χτυπήσει για να μην καταλάβουν την πόλη Τζαραμπλούς που κατέχει το ISIS και είναι η πύλη ανεφοδιασμού του από την Τουρκία και την πόλη Αζαζ!

Η Αζαζ είναι στρατηγικής σημασίας γιατί ελέγχει τα συνοριακά περάσματα στην βορειοδυτική Συρία.

Oι Τούρκοι τόνιζαν ότι "ρωσικά μαχητικά επιτέθηκαν στους ισλαμιστές στις πόλεις Malikiye και Ziyara, βόρεια του Χαλεπίου προς υποστήριξη του YPG ενώ τους παρείχαν αεροπορική καλυψη και επιτέθηκαν στους ισλαμιστές και στις πόλεις Deir Cemal και Meryemeyn για να τους ανοίξουν διαδρόμους" (για το τελευταίο σας είχαμε ενημερώσει εδώ).

Το YPG έχει επεκτείνει το έδαφος του προς τα δυτικά μετά την κατάληψη της πόλης Tal Abyad από το ISIS τον Ιούνιο μιας περιοχής που κατοικείται κυρίως από Άραβες και Τουρκμένους.

Παρόλ' αυτά για να ενώσει το Κομπάνι με την Αφρίν το YPG πρέπει να πάρει τον έλεγχο της Τζαραμπλούς και της Αζαζ γι αυτό και η Ρωσία τους υποστηρίζει.

πηγή:

ADVERTISING