ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΚΟΕΜΣ

   

   Τελικά εφαρμόστηκε η απόφαση του Κου Α/ΓΕΣ, που αφορούσε στην κατά 5% μείωση, της τιμής του μεριδίου του ΕΚΟΕΜΣ, από 1-3-2015, στο ύψος των 4,9383 ευρώ, από τα 5,1982 ευρώ που ίσχυε μέχρι τώρα, παρ΄ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις δηλώσεις, από το βήμα της Βουλής, του αναπληρωτή Υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης Κου Δημήτρη Στρατούλη, κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, ο οποίος είχε τονίσει με έμφαση ότι για τα επικουρικά ταμεία των Στρατιωτικών και Σωμάτων Ασφαλείας, θα ισχύσουν όλες οι εγγυήσεις και  δεσμεύσεις που θα ισχύσουν για τις κύριες και επικουρικές συντάξεις των υπολοίπων  συνταξιούχων και επιπλέον θα ανασταλούν οι διατάξεις που καταργούν την αυτοτέλεια των επικουρικών τους ταμείων.

    

    Στην σελίδα του ΜΤΣ/ΕΚΟΕΜΣ/Παροχές, δεν έχει γίνει καμιά τροποποίηση, τόσο στην μείωση της τιμής του μεριδίου, όσο και στον σχετικό πίνακα οικονομικής ενίσχυσης, η οποία αναγράφει ότι:  

   "Ο ΕΚΟΕΜΣ χορηγεί στους μερισματούχους του ΜΤΣ τους προερχομένους από το Στρατό Ξηράς, οικονομική ενίσχυση, η οποία υπολογίζεται με βάση τα κατά βαθμό και χρόνο μετοχικής σχέσης στο ΜΤΣ, αναλογούντα μερίδια και ισούται με το γινόμενο των μεριδίων επί της κατ' έτος καθοριζόμενης τιμής μεριδίου. Η τιμή μεριδίου έχει καθοριστεί με απόφαση του κ. Α/ΓΕΣ στο ύψος των 5,1982 Ευρώ από 1-7-2014. Κάντε κλικ ΕΔΩ για να δείτε τον πίνακα της οικονομικής ενίσχυσης."
    
    ΔΕΙΤΕ  ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Α/ΓΕΣ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ !!!

     

H ΘEΩΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ: Το παίγνιο Ελλάδας-Τρόϊκας

Ανάλυση με τη βοήθεια της Θεωρίας Παιγνίων Με αφορμή τη δημοσιότητα που έχει λάβει πρόσφατα η Θεωρία Παιγνίων (ΘΠ) θα σας δώσω ένα παράδειγμα το οποίο, κατά την προσωπική μου άποψη, ίσως διαλευκάνει ορισμένα θέματα. Στόχος μου είναι να βοηθήσω τους αναγνώστες να αντιληφθούν την πρακτική χρησιμότητα ή μη-χρησιμότητα της ΘΠ. Επίσης οι αναγνώστες θα κατανοήσουν γιατί προσωπικά δεν ανησυχώ για την τελική έκβαση του Eurogroup της Δευτέρας 16 Φεβρουαρίου. Του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου * Κατ' αρχήν, η ΘΠ δεν είναι παρά μία θεωρία υποστήριξης στρατηγικών αποφάσεων. Η ΘΠ δεν είναι εργαλείο υποστήριξης αποφάσεων. Το λέει άλλωστε και η λέξη «θεωρία». Ένα τέτοιο εργαλείο υποστήριξης στρατηγικών αποφάσεων θα ήταν πχ. ένα σύστημα software υποστηριζόμενο από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή ή το ανθρώπινο μυαλό. Άρα, η ΘΠ για την εφαρμογή της απαιτεί ένα λογισμικό και έναν αποφασίζοντα. Ωστόσο, ο αποφασίζων είναι αυτός ο οποίος λαμβάνει τις αποφάσεις και όχι το εργαλείο ή η θεωρία. Αυτό είναι σαφέστατο. Η ΘΠ είναι ένας πανέμορφος κλάδος των μαθηματικών η οποία έχει εφαρμογή στον επιχειρηματικό τομέα, στην οικονομία, στη βιολογία, στη διεθνή διπλωματία, στα σπορ, αλλά και στην πολιτική. Η λέξη «παίγνια» περιλαμβάνει ό,τι ακριβώς αντιλαμβάνεστε: φανταστείτε δύο παίκτες οι οποίοι παίζουν ένα παιχνίδι, π.χ. τένις. Η στρατηγική που επιλέγει κάποιος παίκτης έχει ως αποτέλεσμα την αντίδραση με άλλη στρατηγική από τον άλλο παίκτη, η οποία με τη σειρά της θα προξενήσει την αντίδραση του πρώτου παίκτη με άλλη στρατηγική κλπ., κλπ. Π.χ. αν ο πρώτος παίκτης (παίκτης Α) έχει αδύναμο δεξί χέρι, τότε λογικό είναι ο άλλος παίκτης (παίκτης Β) να στέλνει τη μπάλα συνέχεια στο δεξί χέρι του παίκτη Α. Συνέχεια; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ο παίκτης Α με τις συνεχείς υποδοχές της μπάλας που πραγματοποιεί με το αδύναμο δεξί χέρι, στο τέλος θα το εξασκήσει τόσο πολύ με αποτέλεσμα να το βελτιώσει. Άρα ο παίκτης Β θα πρέπει να στέλνει τη μπάλα στο δεξί χέρι του παίκτη Α σε τέτοια αναλογία και με τυχαίο τρόπο ώστε ο παίκτης Α να μην εξασκηθεί και να μη γνωρίζει πότε και πώς θα αντιδράσει ο παίκτης Β. Ο κάθε παίκτης προσπαθεί να κάνει τέτοιες κινήσεις ώστε να βελτιστοποιήσει το όφελός του. Το παίγνιο έρχεται στα ίσα όταν κάθε παίκτης μάθει τόσο καλά τις στρατηγικές κινήσεις του αντιπάλου ώστε και οι δύο είναι ικανοί να προβλέψουν τις κινήσεις αλλήλων. Το παίγνιο τότε καταλήγει σε ισορροπία (equilibrium). Κάθε παίγνιο μπορεί να περιλαμβάνει πολλούς παίκτες οι οποίοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτή τη περίπτωση η στρατηγική του ενός παίκτη επηρεάζει τις στρατηγικές όλων των υπόλοιπων. Επίσης, ας έχουμε υπ'όψιν μας πως κάθε παίγνιο διέπεται από 3 συγκεκριμένους κανόνες: 1. Κάθε παίκτης οφείλει να διαθέτει μία στρατηγική υπεροχής («Dominance Strategy»). 2. Κάθε παίκτης οφείλει να εφαρμόσει τη στρατηγική αυτή. 3. Κάθε παίκτης πρέπει να κρατήσει μυστικό το γεγονός πως διαθέτει τέτοια στρατηγική. Τί είναι αυτό που καθιστά τη ΘΠ σημαντική; Η γνώση-πληροφορία, η οποία παρέχεται από την εφαρμογή της ΘΠ σχετικά πιο εύκολα και πιο γρήγορα σε σχέση με άλλες θεωρητικές μεθόδους, πχ. της απλής στατιστικής. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters διαπίστωσε πρόσφατα (http://uk.reuters.com/article/2015/02/11/uk-economy-poll-eurozone-reuterspoll-idUKKBN0LF1SO20150211), έπειτα από σχετική δημοσκοπική έρευνα που πραγματοποίησε μεταξύ οικονομολόγων πως η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ είναι 1 στις 4 ή  25%. Για τους οικονομολόγους-χρηματιστές-επιχειρηματίες-πολιτικούς η γνώση μία τέτοιας πληροφορίας είναι σημαντική. Άρα, ο τρόπος με τον οποίο κάποιος καταλήγει στην απόκτηση μίας τέτοιας γνώσης-πληροφορίας (εύκολα, γρήγορα, με αξιοπιστία) είναι το ίδιο σημαντικός. Ωστόσο, το πως θα χρησιμοποιηθεί αυτή η πληροφορία είναι κάτι τελείως διαφορετικό: αυτό εναπόκειται ξεκάθαρα στην προσωπική αντίληψη του κάθε αποφασίζοντα.  Στη ΘΠ και στη χάραξη στρατηγικής το πιο σημαντικό στοιχείο είναι να σκέφτεται κάποιος παίκτης με τη νοοτροπία-σκέψη του αντιπάλου. Όπως στο σκάκι. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να προβλέψει (εκτιμήσει) τις επόμενες κινήσεις του αντιπάλου. Αυτό θα μπορέσει να το κάνει μάλιστα με ποσοτικά στοιχεία (πιθανότητες). Κάθε παίγνιο έχει το δικό του διακύβευμα (κάπως έτσι ίσως εξηγείται η πολλαπλή χρήση της λέξης «διακύβευμα» που παρατηρείτε από το 2011 και εντεύθεν... ακόμη και στις εκλογικές αναμετρήσεις πχ. «το διακύβευμα των εκλογών» κλπ.). Θα σας δώσω ένα σχετικό παράδειγμα. Ας παίξουμε ένα παίγνιο. Το διακύβευμα στο παίγνιό μας ας είναι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Οι παίκτες του δικού μας παίγνιου ας είναι δύο: Ελλάδα και Τρόϊκα. Θα μπορούσε το παίγνιο να περιλαμβάνει πιο πολλούς παίκτες, αλλά χάριν απλότητας ας το παίξουμε με δύο παίκτες μόνο.Οι εναλλακτικές του παίγνιου περιγράφονται στον επισυναπτόμενο πίνακα (έτσι  ακριβώς πραγματοποιούνται οι στρατηγικές αναλύσεις στη ΘΠ: με χρήση αντίστοιχων πινάκων ή/και με χρήση δέντρων λήψης αποφάσεων). ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ:Ε(Σ): Η Ελλάδα συνδιαλέγεται, υποχωρεί (συνηγορεί στην υιοθέτηση-παράταση Μνημονίου κλπ.) Τ(Σ): Η Τρόϊκα συνδιαλέγεται, υποχωρεί (δεν επιμένει στην υιοθέτηση-παράταση Μνημονίου κλπ.) Ε(ΔΣ): Η Ελλάδα δεν συνδιαλέγεται, δεν υποχωρεί, παραμένει αδιάλλακτη (επιμένει στη μη υιοθέτηση-παράταση Μνημονίου κλπ.) Τ(ΔΣ): Η Τρόϊκα δεν συνδιαλέγεται, δεν υποχωρεί, παραμένει αδιάλλακτη (επιμένει στην υιοθέτηση-παράταση Μνημονίου κλπ.) Πιθανοί συνδυασμοί του παίγνιου: ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 1. Ε(Σ) και Τ(Σ) = αποτέλεσμα = 0.5 + 0.5 = 1   Η Ελλάδα και η Τρόϊκα συνδιαλέγονται, τα βρίσκουν μεταξύ τους και καταλήγουν σε αμοιβαία συμφωνία (mutual agreement)...γι' αυτό και μοιράζονται ισόποσα τις απώλειες του παίγνιου... ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 2. Ε(ΔΣ) και Τ(Σ) = 1 + (-1) = 0 Η Ελλάδα παραμένει αδιάλλακτη, δηλαδή δεν υποχωρεί, επιζητώντας το μέγιστο όφελος για την ίδια (μαξιμαλιστική πολιτική), ενώ η Τρόϊκα υποχωρεί, παραχωρώντας έτσι το μέγιστο όφελός της προς την Ελλάδα. ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 3. Ε(Σ) και Τ(ΔΣ) = (-1) + 1 = 0 Η Ελλάδα υποχωρεί πλήρως και συνδιαλέγεται (= -1) στις αξιώσεις της Τρόϊκας χωρίς ωστόσο να υπάρχει από την άλλη πλευρά αμοιβαία υποχώρηση της Τρόϊκας η οποία επιζητά τα μέγιστα οφέλη (= +1), δηλαδή επιζητά την πλήρη υιοθέτηση-παράταση του Μνημονίου κλπ. ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 4. Ε(ΔΣ) και Τ(ΔΣ) = - 1-1 = - 2 Η Ελλάδα και η Τρόϊκα παραμένουν και οι δύο ανυποχώρητες στις θέσεις τους. Καμία πρόοδος δεν υπάρχει, καμία συνομιλία. Μόνη διέξοδος η πλήρης ρήξη. Έτσι χάνουν και οι δύο και γι' αυτό το συνολικό κόστος είναι ίσο με (-2). Το equilibrium του παίγνιου (δηλ. το σημείο στο οποίο μεγιστοποιούνται τα οφέλη και των δύο παικτών) επιτυγχάνεται όταν εφαρμοσθεί η πολιτική του «Συνδυασμού 1», δηλαδή: Ε(Σ) και Τ(Σ). Εκεί μεγιστοποιείται το συνολικό όφελος των δύο παικτών: Πιθανότητες: Πιθανότητα μέγιστου συνολικού οφέλους = 25% (Συνδυασμός 1) Πιθανότητα μέγιστου συνολικού κόστους = 25% (Συνδυασμός 4), δηλαδή αυτή είναι η πιθανότητα Grexit όπως την έθεσε το Reuters (1 στα 4). Πιθανότητα μηδενικού συνολικού οφέλους = 50% (Συνδυασμοί 2 και 3) Συμπεράσματα: 1. Οι παίκτες του παίγνιου θα πρέπει να επιλέξουν το μέγιστο συνολικό όφελος (= +1) με πιθανότητα 25%  (1 στα 4) (Συνδυασμός 1). Αυτό εκφράζει η φράση «win-win». 2. Η πιθανότητα εξόδου της χώρας από το ευρώ (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 4, = 25%), είναι ίση με την πιθανότητα παραμονής της χώρας στο ευρώ (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 1, = 25%). Το Reuters επέλεξε να δώσει μόνο την πιθανότητα εξόδου και όχι την ισόποση πιθανότητα παραμονής στο ευρώ... 3. Αυτοί που έχουν στοιχηματίσει, για τον οποιοδήποτε λόγο, στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ παίζουν στο υπόλοιπο 75% (Συνδυασμοί 2, 3 και 4) με μέγιστο όφελος για τους ίδιους (= + 2) και προσπαθούν να ωθήσουν το παίγνιο στο Συνδυασμό 4. 4. Η παραπάνω ανάλυση κατέληξε στην ίδια ακριβώς πιθανότητα Grexit που παρείχε το Reuters, πολύ εύκολα και γρήγορα, χωρίς χρήση δημοσκοπικών εργαλείων. Ωστόσο, η μεθοδολογία του Reuters δεν παρείχε ποιοτικές πληροφορίες απαραίτητες για την εξήγηση των υπόλοιπων πιθανοτήτων.  Αυτές οι πληροφορίες όμως είναι ίσως πιο σημαντικές καθώς δίνουν τη δυνατότητα στους αποφασίζοντες να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ελιχθούν για την επίτευξη του equilibrium… 5. Αν ο πίνακας γινόταν τρισδιάστατος ή τετρασδιάστατος με επιπλέον παίκτες (πχ. παρουσία τρίτης χώρας ή και τέταρτης χώρας) το παίγνιο θα γινόταν ακόμη πιο ενδιαφέρον με αλλαγές στα ποσοστά των πιθανοτήτων...πχ. το 25% του ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ 4 (GREXIT) θα άλλαζε, ειδικά αν και εφόσον, οι νεώτεροι παίκτες εισήγαγαν άλλα ποιοτικά διακυβεύματα (όχι απαραίτητα οικονομικά) στο παίγνιο...Αυτά τα διακυβεύματα δεν μπορούν να «πιάσουν»- «κατανοήσουν»-«αναλύσουν» οι καθαρά οικονομετρικές μέθοδοι... οι οικονομολόγοι συνήθως δεν δίνουν σημσία σε αυτά τα μη-οικονομικά διακυβεύματα. Όμως, αυτά ακριβώς τα διακυβεύματα είναι που έχουν τη μεγαλύτερη ίσως σημασία για τους πολιτικούς αποφασίζοντες. Ίσως κάπως έτσι εξηγείται η δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στην Κύπρο: «Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν πυλώνες σταθερότητας και ασφάλειας σε ένα ταραγμένο γεωπολιτικά περιβάλλον. Όσοι δεν το κατανοούν και κάνουν μονάχα οικονομικούς υπολογισμούς θα διαψευστούν, γιατί, καλοί οι οικονομολόγοι αλλά στηριζόμενοι μονάχα σε αυτούς κινδυνεύουμε να οδηγήσουμε την Ευρωζώνη σε μεγάλη καταστροφή». 6. Μέχρι το επόμενο Eurogroup της Δευτέρας 16ης Φεβρουαρίου και οι δύο παίκτες θα «παίζουν» στο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ 4. Τότε αναγκαστικά θα μεταπηδήσουν στο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ 1 (αμοιβαίες υποχωρήσεις-«win-win»). Αυτό το γνώριζαν και οι δύο παίκτες από την αρχή του παίγνιου: από τις 26 Ιανουρίου 2015... ΥΓ. Η Θεωρία Παιγνίων εφαρμόζεται και στη γεωπολιτική. Η πιο γνωστή περίπτωση όπου εφαρμόσθηκε με επιτυχία η ΘΠ στη γεωπολιτική ήταν το 1962 κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα στην οποία ο ίδιος ο πρόεδρος Κέννεντυ προσωπικά είχε υπολογίσει την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου στο 33% (1 στα 3 με ίσες πιθανότητες).  Η λογική την οποία είχε χρησιμοποιήσει ο Κέννεντυ ήταν παραπλήσια με τη λογική την οποία σας παρουσίασα στην παραπάνω ανάλυση. Τότε υπήρξαν αμοιβαίες ορθολογικές υποχωρήσεις μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ και τελικά απεφεύχθη ο Γ' Παγκόσμιος (πυρηνικός) Πόλεμος... Τ (NO GREXIT) T (GREXIT) 0.5 1 E (GREXIT) (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 1) (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 2) 0,5 -1 -1 -1 E (GREXIT) (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 3) (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ 4) 1 -1 Πίνακας εξήγησης εναλλακτικών στρατηγικών * Ο κ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος είναι διπλ. μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης (M.Eng.). υποψήφιος διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης. http://www.neakriti.gr

Στρατιωτικοί εξοπλισμοί & Εθνική Οικονομία

Η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες αντιμετωπίζει απροκάλυπτα απειλή από την Τουρκία και το ρόλο που της ανατίθεται στο πλαίσιο των πολιτικοστρατιωτικών ολοκληρώσεων για τη διαμόρφωση περιφερειακών συστημάτων ασφαλείας.

Η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται με τους συνεχείς εξοπλισμούς και τους διακηρυσσόμενους στόχους της. Από τις αρχές του ΄90 παρατηρούνται σημαντικές αλλαγές σε όλα σχεδόν τα κράτη, ως προς τη δομή στρατιωτικής οργάνωσης και την παραγωγή και διεθνή διακίνηση οπλικών συστημάτων. 

Οι χώρες του ΝΑΤΟ ακολουθούν πολιτική μείωσης των στρατιωτικών δαπανών λόγω της κατάρρευσης του αντιπάλου στρατιωτικού συνασπισμού αλλά και της ανάγκης μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων με μόνη εξαίρεση την Τουρκία, που μολονότι το κατά κεφαλήν εισόδημα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα, συγκρινόμενο με τις άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, εν τούτοις, ο τουρκικός κοινωνικός σχηματισμός αποδέχεται τις υψηλές στρατιωτικές δαπάνες τη στιγμή που ως χώρα αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Το πολιτικό καθεστώς της χώρας αυτής υλοποιεί την στρατηγικά φιλόδοξη πολιτική της προκειμένου να διαδραματίσει ρόλο τοπικής υπερδύναμης, κάτι που ασφαλώς θα έχει θετικές επιπτώσεις στο σύνολο της τουρκικής κοινωνίας.

Είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε χώρας να φροντίζει για την ασφάλειά της. Όμως οι εξόφθαλμα μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες, συμβάλλουν στην περιφερειακή αστάθεια, εκτός από τις σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις. Οι μεγάλοι εξοπλισμοί, αντί να ενισχύσουν την ασφάλεια, δημιουργούν συχνά αβεβαιότητα και ένταση μεταξύ των κρατών ενώ μειώνουν τις ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη. Στις περισσότερες περιοχές όπου υπάρχει ένταση και αστάθεια, οι επιπτώσεις των αμυντικών δαπανών στην ευημερία των πληθυσμών είναι πολύ συχνά δραματικές. Η υπεροπλία της επιπρόσθετα, καθιστά την Τουρκία απρόβλεπτη στη συμπεριφορά της, που πολλές φορές μάλιστα περιφρονεί τους διεθνείς κανόνες δικαίου, προβάλλοντας την επιθετικότητά της όπου και όταν εξυπηρετούνται οι στρατηγικοί της στόχοι. 

Η χώρα μας, που έχει γευθεί όχι μόνο την φραστική αλλά την έμπρακτη απειλή εκ μέρους της Τουρκίας, οφείλει να διατηρεί ισχυρή αποτρεπτική δύναμη. Η αμυντική θωράκιση της χώρας έχει προτεραιότητα γιατί χωρίς εθνική ανεξαρτησία δεν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη. Χωρίς όμως οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να εξασφαλισθεί η συνεχής και συνεπής αμυντική θωράκιση, χωρίς οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρχει αμυντική στρατηγική.

Για να διασφαλίσουμε την αμυντική μας επάρκεια είμαστε υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουμε τη διάθεση επαρκών οικονομικών πόρων που να κατευθύνονται στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι αμυντικές δαπάνες, που μετά το 1974 απορροφούν περίπου το 5% του ΑΕΠ, είναι μία δυσάρεστη αναγκαιότητα και έχουν αρνητικές αλλά και θετικές επιπτώσεις στην εθνική οικονομία. Οι αρνητικές συνίστανται στο ότι πρέπει να γίνουν σε ορισμένο χρονικό πλαίσιο και επειδή δεν μπορούμε να παράγουμε τα οπλικά συστήματα που μας αναγκαιούν, ένα μεγάλο τμήμα του κεφαλαίου φεύγει έξω από τη χώρα μας. Επιπρόσθετα οι αμυντικές δαπάνες μειώνουν τις δυνατότητες της χώρας μας για κοινωνικές δαπάνες ή δαπάνες παιδείας. Στις θετικές επιπτώσεις υπολογίζονται οι δυνατότητες ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής, η απορρόφηση τεχνογνωσίας και οι δευτερογενείς επιδράσεις στην υπόλοιπη βιομηχανία (την μη αμυντική).

Από πολλές πλευρές υποστηρίζεται η άποψη ότι οι αγορές οπλικών συστημάτων ή οι επενδύσεις γενικότερα στην άμυνα ισοδυναμούν με απώλεια πόρων. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι ορθή γιατί η άμυνα είναι δημόσιο αγαθό. Κανείς ποτέ δεν σκέφθηκε να καταργήσει την Αστυνομία, το Λιμενικό, τα Δικαστήρια, διότι μας εξασφαλίζουν το δημόσιο αγαθό που είναι η εσωτερική ασφάλεια. Η άμυνα και οι κάθε είδους επενδύσεις σε αυτή, ισοδυναμούν σε επενδύσεις, σε μονάδες αποτροπής που μας εξασφαλίζουν την ειρήνη, τη σταθερότητα και γενικά την ομαλή ανάπτυξη της οικονομίας. Ακούγονται διαμαρτυρίες για τα υψηλά ποσοστά των αμυντικών μας δαπανών δεν έχουμε όμως ακούσει όμως διαμαρτυρίες για τις επιχορηγήσεις που εδίδοντο κάθε χρόνο για τις ΔΕΚΟ που από το έλλειμμα ενός μόνο έτους θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί η αγορά του συγκεκριμένου πολεμικού υλικού που θα χρησιμοποιηθεί για περίοδο 20 ετών περίπου.Εάν υπολογισθούν και τα Αντισταθμιστικά Οφέλη που οι ξένες εταιρείες από τις οποίες προμηθευόμεθα οπλικά συστήματα προσφέρουν στη χώρα μας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν υπάρχει μεταφορά υψηλής τεχνολογίας, τότε από τις αμυντικές δαπάνες προκύπτει μετρήσιμο οικονομικό όφελος.

Το ουσιαστικό κέρδος από τα Αντισταθμιστικά Οφέλη προκύπτει μόνο όταν γίνονται σωστές προτάσεις και αποφεύγονται οι εύκολες λύσεις. (Έχουμε περίπτωση που υπολογίσθηκε ως αντισταθμιστικό όφελος οι αφίξεις τουριστών από συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή χώρα προς την πατρίδα μας οι οποίοι μάλλον θα έκαναν διακοπές στη χώρα μας έτσι και αλλιώς. 

Το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως το ηθικό του προσωπικού, η εκπαίδευση, η οργάνωση, ο εξοπλισμός με σύγχρονα μέσα κ.λ.π. Εάν αντιπράξουμε τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα δεν θα έχουμε κανένα αποτέλεσμα χωρίς τις ενέργειες των χειριστών και αυτό σηματοδοτεί την κύρια επίδραση του ανθρώπινου παράγοντα και η προς αυτόν μέριμνα της πολιτείας πρέπει να έχει υψηλή προτεραιότητα. Αν δεν φροντίσουμε για τους ανθρώπους, οπλικά συστήματα τεχνολογικής αιχμής από μόνα τους δεν πρόκειται να μας σώσουν. Επένδυση για την βελτίωση του προσωπικού δεν κινδυνεύει να απαξιωθεί ή να εξουδετερωθεί και είναι σίγουρα αποδοτική.

Για την κάλυψη των αναγκών σε σύγχρονα οπλικά συστήματα, τα Γενικά Επιτελεία των Κλάδων συντάσσουν 5ετές εξοπλιστικά πρόγραμμα. Η σχεδίαση γίνεται βάσει των συμπερασμάτων αναλυτικής μελέτης της απειλής, των ειδικών συνθηκών χρήσης των οπλικών συστημάτων, της αναδυόμενης σε κάθε τομέα τεχνολογίας και βεβαίως του ανθρώπινου παράγοντα. Η δόμηση του εξοπλιστικού παράγοντα πρέπει να έχει ως στόχο την αντιμετώπιση της απειλής και όχι τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό. Πρέπει να σχεδιάζεται κατά τρόπο που να εξυπηρετεί την αμυντική στρατηγική της χώρας μας και όχι έναν άνευ λογικής εξοπλιστικό ανταγωνισμό που προσπαθούν να επιβάλουν τα οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων αμυντικών βιομηχανιών και οι πολιτικές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτά.

 Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα είναι ρεαλιστικό όταν στηρίζεται στην ποιοτική υπεροχή των οπλικών συστημάτων και την επαγγελματική εξειδίκευση του ανθρώπινου δυναμικού που θα χειρισθούν τα συστήματα και κινείται στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η οικονομική ανάπτυξη και πορεία της χώρας ούτε να οδηγεί σε υπέρμετρο εξωτερικό δανεισμό διότι τότε συνδυάζεται η υλοποίησή του με εξαρτήσεις (πολιτικές ή οικονομικές) με προφανή αρνητικά αποτελέσματα.

Σε ότι αφορά την επιλογή των κυρίων οπλικών συστημάτων που αναγκαιούν στις ένοπλες δυνάμεις (Άρματα – Α/Φ – Πυροβόλα – Πολεμικά Πλοία – κ.λ.π) που εντάσσονται στα εξοπλιστικά προγράμματα, από μελέτη της διεθνούς πρακτικής προκύπτει ότι το υλικό των Ε.Δ. διαχωρίζεται σε τρεις βασικές κατηγορίες, στο σύγχρονο πολεμικό υλικό που καλύπτει χρονική περίοδο χρησιμοποίησης 15 ετών περίπου, το εκσυγχρονισμένο υλικό (στο υπάρχον υλικό ενσωματώνονται οι σύγχρονες βελτιώσεις) και το παλαιό υλικό. Αυτή τη διάκριση του υλικού οφείλουν τα Γενικά Επιτελεία να την λαμβάνουν υπόψη τους στη σύνταξη των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Επίσης τα Γενικά Επιτελεία πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους ότι το έδαφος ως παράγοντας ισχύος έχει υποβαθμισθεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το έδαφος έχει πάψει να έχει σημασία στον σημερινό «παγκοσμιοποιημένο» κόσμο. Αποτελεί στοιχείο ισχύος αλλά με διαφορετική θεώρηση, διατηρεί δηλαδή τη στρατηγική του σημασία όχι η επιφάνεια αλλά μάλλον ως αφετηρία για επιχειρήσεις (κυρίως αεροπορικές) στο εσωτερικό της χώρας του αντιπάλου για επιχειρήσεις ελέγχου δρομολογίων κ.λ.π.

Αυτό που εξέφρασε κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν του Αλβανικού Έπους «Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους», σήμερα δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό μας στόχο με την έννοια ότι οι μικρές χώρες δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα αντισταθούν για πολύ στηριζόμενοι ισχυρά στην στατική εδαφική άμυνα. Την άμυνά μας σήμερα οφείλουμε να την εξασφαλίσουμε με κατάλληλα οπλικά συστήματα με οργανωμένες ένοπλες δυνάμεις στη λογική της ισχύος ενός ισχυρού κράτους με την οποία μπορεί να προστατεύσει την εδαφική μας ακεραιότητα χρησιμοποιώντας οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα και πιέσεις που ασκούνται σε περιφερειακή αλλά και διεθνή κλίμακα.

Ένας λαός πρέπει να είναι ισχυρός ώστε να μην κινδυνεύει να απολέσει το έδαφός του. Οι όροι του παιχνιδιού έχουν αλλάξει και ευρίσκονται σε πλεονεκτική θέση τα κράτη (μικρά ή μεγάλα) που διαθέτουν τα πλεονεκτήματα που απαιτεί η σημερινή πραγματικότητα υπό την βασική προϋπόθεση ότι θα προσαρμόσουν ανάλογα την συμπεριφορά τους εγκαταλείποντας ξεπερασμένες αμυντικές στρατηγικές.

 Η ασφάλεια μιας μικρής χώρας όπως είναι η Ελλάδα, κατοχυρώνεται με αξιόπιστη αποτρεπτική δύναμη, διπλωματικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και απόδοσης, αποτελεσματικές υπηρεσίες πληροφοριών, ανεπτυγμένη οικονομία και υψηλό επίπεδο πολιτισμικού τομέα που διαμορφώνει την εικόνα της χώρας και των ανθρώπων που επιδρά στις πολιτικές αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων.

Αυτές οι σκέψεις οφείλουν να προβληματίζουν τους υπεύθυνους προκειμένου να γίνουν οι σωστές επιλογές των οπλικών συστημάτων που θα αποκτήσουμε. Σε ότι αφορά τώρα την επιλογή του οπλικού συστήματος από οικονομικής και μόνο προσέγγισης ισχύει η αρχή «το ακριβότερο είναι το πιο φθηνό». Αυτό προκύπτει από τους δείκτες κόστους αποτελεσματικότητας. Για να γίνει αντιληπτή η αρχή θα την εξειδικεύουν σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Η εμπειρία από τον Πόλεμο του Κόλπου αλλά και από τους πρόσφατους πολέμους στην πρώην Γ/Β μας έδειξε ότι ο βαθμός αποτελεσματικότητας ενός τόνου κατευθυνόμενης βόμβας ήταν 51,25 μεγαλύτερος από ενός τόνου απλής βόμβας. Το κόστος μιας κατευθυνόμενης βόμβας είναι περίπου 10πλάσιο από ότι μια απλή της ίδιας κατηγορίας και αποτελεσματικότητας οπότε το συνολικό αποτέλεσμα είναι πως η καταστροφή ενός στόχου με κατευθυνόμενη βόμβα στοιχίζει 5 φορές λιγότερο από ότι με απλές. Αυτή η σχέση ισχύει για όλα τα είδη των οπλικών συστημάτων σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.

Παλαιότερα τα Γενικά Επιτελεία ήταν υπεύθυνα για το σχεδιασμό και την υλοποίηση των εξοπλιστικών των προγραμμάτων. Θεωρήθηκε το σύστημα εξοπλισμών εντός των ΓΕ ότι παρουσιάζει αδυναμίες και μετά από προβληματισμούς και παλίνδρομους σχεδιασμούς το 1995 ψηφίζεται ο νόμο 1992/95 με τον οποίο θεσμοθετείται η αναδιοργάνωση του ΥΠΕΘΑ με βασική καινοτομία τη σύσταση δύο νέων υπηρεσιών του Επιτελείου Υπουργού Εθνικής Αμύνης (ΕΠΥΕΘΑ) και της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (ΓΔΕ) που έχει την ευθύνη της υλοποίησης των προγραμμάτων αμυντικών εξοπλισμών καθώς και την αμυντική βιομηχανία, την έρευνα, τεχνολογία και αντισταθμιστικά οφέλη.

πηγή:difencenews.gr

ΧΟΡΟΕΣΠΕΡΙΔΑ ΚΟΠΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

     Oι Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού και της Αστυνομίας 

                         Π ρ ο σ κ α λ ο ύ ν

τους συναδέλφους και τους Φίλους των Ενώσεών μας, να παρευρεθούν στην χοροεσπερίδα που διοργανώνουν, με σκοπό την διασκέδαση, την καλή παρέα, την γιορτή των Απόκρεω σε μια όμορφη, φιλική, συναδελφική βραδιά, με ζωντανή μουσική, που  θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου και ώρα 21:00, στο κέντρο "Άμαξα", περιοχή Αμφιθέας. 

   Τιμή πρόσκλησης 12 ευρώ