Πώς στήθηκε το colpo grosso για ξεπούλημα των τραπεζών. Το «ριφιφί» ή «η λεηλασία των αιώνων»

Θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί ως το «ριφιφί» ή «η λεηλασία των αιώνων» και να μην είναι υπερβολικοί οι χαρακτηρισμοί.

Ήταν, πάντως, το colpo grosso, το οποίο σε γενικές γραμμές εξελίχθηκε σε δύο φάσεις και είχε ως αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να ξοδέψει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών και, πάρα την αιματηρή θυσία, να μην τις έχει υπό έλεγχο και, επιπλέον, να έχει χάσει τα λεφτά του.

Για να καταλάβουμε το ρεσάλτο που έγινε στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, θα πρέπει πρώτα να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Το μεγάλο κόλπο στήθηκε με το εύρημα των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, οι οποίες μυστηριωδώς και εν κρυπτώ χαρακτηρίστηκαν βιώσιμες και, συνεπώς, έπρεπε πάση θυσία να σωθούν, για να προστατευτούν δήθεν οι καταθέσεις των πολιτών, οι οποίες τράπεζες, με εξαίρεση την Εθνική, ήταν, τι παράξενο, ιδιωτικές.

Η «σωτηρία» εξελίχθηκε ουσιαστικά σε δύο φάσεις: 
Στην πρώτη δόθηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία των άλλων τραπεζών, μεταξύ αυτών το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η Αγροτική Τράπεζα, στις τέσσερις συστημικές, ενώ και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εισέφερε επίσης δεκάδες δισ. ευρώ και απέκτησε τις μετοχές και τον έλεγχο των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Οι τράπεζες ήταν καθαρές πλέον και έτοιμες να παραδοθούν στα χέρια των ξένων, όπως εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι προέβλεπε το σχέδιο.

Η μεγάλη κλοπή σε βάρος του ελληνικού λαού εκδηλώθηκε στη δεύτερη φάση. 
Εδώ το κόλπο έγινε με την απαγόρευση από τους δανειστές στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου των τεσσάρων πάντα συστημικών τραπεζών. 
Οι ξένοι επενδυτές απέκτησαν τις μετοχές σε τιμή κατά 80% χαμηλότερη από εκείνη που είχε αγοράσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και, εισφέροντας ένα πολύ μικρό μέρος κεφαλαίων, σε σύγκριση με εκείνα που είχαν διαθέσει το ΤΧΣ και γενικότερα ο ελληνικός λαός μέσω και των εκχωρήσεων των κρατικών τραπεζών, βρέθηκαν να ελέγχουν τις ελληνικές τράπεζες. 
Απόδειξη αυτού; 
Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας έχει πλέον μόνο το 2,38% των μετοχών της Eurobank.
Το τραγικό είναι πως κανείς εισαγγελέας δεν κινήθηκε εναντίον των μεγάλων ενόχων της μεγαλύτερης λεηλασίας της νεότερης Ελλάδας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η τύχη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου ήταν προδιαγεγραμμένη. 
Το πεπρωμένο ήταν να χρησιμοποιηθεί ως Ιφιγένεια για να σωθεί κάποια συστημική τράπεζα, και η τυχερή ήταν η Eurobank.
Κι αυτό παρότι το Τ.Τ. ήταν η πλέον υγιής ελληνική τράπεζα, αφού κατείχε την πρώτη θέση στην Ελλάδα και την τρίτη στην Ευρώπη σε κεφαλαιακή επάρκεια, ο δείκτης χορηγήσεων προς καταθέσεις ήταν στο 65%, όταν στις άλλες τράπεζες κυμαινόταν από 135% έως 156%, και οι επισφάλειες ήταν στο 10%, έναντι 20% των άλλων τραπεζών.

Μάλιστα, το Τ.Τ. δεν κατάφερε να σωθεί, παρά τις διαβεβαιώσεις του τότε υπουργού Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλου προς τη διοίκησή του, ότι το Ελληνικό Δημόσιο, ως μέτοχος, θα κάνει το καθήκον του κατά την ανακεφαλαιοποίηση. 
Ακόμα και να ήθελε ο Βαγγέλης Βενιζέλος (που οι πληροφορίες της εποχής έλεγαν πως δεν έκανε καμία προσπάθεια), η τρόικα είχε βάλει βέτο και είχε αποφασίσει να δώσει τις ελληνικές τράπεζες στους ξένους και κανένας από την τότε κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν θέλησε να αντισταθεί. 
Το αντίθετο, μάλιστα. Ήταν οι ιδανικοί «γιες μαν».

Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να ζημιώσουν ξεδιάντροπα τους Έλληνες φορολογουμένους και κατά τη συναλλαγή με την οποία το Τ.Τ. παραχωρήθηκε στη Eurobank, κάνοντας άλλο ένα colpo grosso, που κόστισε… μόλις πάνω από 500.000.000 ευρώ, ψιχία δηλαδή σε σύγκριση με τα δισεκατομμύρια των προηγούμενων φάσεων.

Το τέχνασμα στήθηκε με τον τρόπο που θα γινόταν η συναλλαγή και αποτελούσε υπόδειξη της Τραπέζης της Ελλάδος.
Προσέξτε τις λεπτομέρειες, για να δείτε πόσο σατανικοί είναι οι τραπεζίτες όταν θέλουν να κάνουν κόλπα. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Τ.Τ., απέκτησε 1.418.750.000 μετοχές της Eurobank, των οποίων η χρηματιστηριακή αξία ήταν 859.800.000 ευρώ την ημέρα που έγινε η συναλλαγή.

Στη συμφωνία, όπως προβλεπόταν, κατέβαλε το ΤΧΣ στη Eurobank 554.900.000 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά. Αυτό σημαίνει ότι πήρε «χαρτιά» 859.800.000 ευρώ, τα οποία σήμερα έχουν χάσει το 98,5% της αξίας τους, και κατέβαλε 554.900.000 ευρώ. Δηλαδή, αν κάνουμε έναν απλό υπολογισμό, θα δούμε πως έδωσε το Τ.Τ., 554.900.000 ευρώ και πήρε στα χέρια του μετοχές που σήμερα αξίζουν (συγκρατηθείτε, παρακαλώ) περίπου 12.500.000 ευρώ.

Ας πάμε λίγο βαθύτερα, για να δούμε το μέγεθος της απάτης. Η Eurobank εξέδωσε μετοχές αξίας 859.800.000 ευρώ, εισέπραξε 554.900.000 ρευστό και απέκτησε μία τράπεζα που είχε εξυγιανθεί, διέθετε καταθέσεις 10,5 δισ. ευρώ και ένα εκτεταμένο δίκτυο καταστημάτων.


Ποια ήταν τότε η Eurobank; 
Από την έκθεση της BlackRock του 2013 προκύπτει ότι είχε έλλειμμα κεφαλαίων 5 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλάσια των κεφαλαίων που είχε τότε, και επομένως η πραγματική αξία της μετοχής ήταν αρνητική. 
Που, σε απλά ελληνικά σημαίνει πως ήταν άνθρακας ο θησαυρός των μετοχών ύψους 859.800.000 ευρώ που είχε πάρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παραχωρώντας το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. 
Δηλαδή βρισκόμαστε ενώπιον ενός άλλου τεράστιου σκανδάλου, το οποίο δυστυχώς έμεινε επίσης ατιμώρητο.

Οι καταγγελίες για «στημένη» παράδοση του Τ.Τ.

Θύματα της μεγάλης κομπίνας δεν ήταν μόνο το Δημόσιο και οι Έλληνες φορολογούμενοι. Ζημιωμένοι βγήκαν και οι 72.000 ιδιώτες μέτοχοι που κατείχαν συνολικά το 50% του μετοχικού κεφαλαίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και έχασαν τα λεφτά τους σε μία νύχτα από τις μηχανορραφίες πολιτικών, τραπεζιτών και τρόικας.

Μία πολύ σημαντική πτυχή του θέματος για τη μεθόδευση με την οποία «έστειλαν» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παραθέτει η Ένωση Μετόχων & Φίλων Τ.Τ. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Με στημένες διαδικασίες οδήγησαν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στον τελικό τους στόχο, δηλαδή την αγκαλιά της Eurobank. 
Στη διαγωνιστική διαδικασία για την αγορά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου προσήλθε ξένο fund για να συμμετάσχει, αλλά κυριολεκτικά εξεδιώχθη από το ΤΧΣ με την επισήμανση ότι το “Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα δοθεί σε τράπεζα”.

Σε ποια τράπεζα όμως; 
Όχι σε όποια πλειοδοτήσει, αλλά σε αυτήν που πρέπει… 
Αυτό μάλλον φάνηκε και από την αλλαγή των αρχικών όρων του διαγωνισμού, κυριολεκτικά την παραμονή της απόφασης της κατακύρωσής τους με τον αποκλεισμό της εισφοράς μετρητών και την προτίμηση εισφοράς μετοχών, παρανομώντας για πολλοστή φορά εις βάρος των συμφερόντων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των μετόχων του. 
Έτσι έλαχε η τυχερή να είναι η Eurobank».
Και να υπενθυμίσουμε αυτό που προαναφέραμε, ότι η αξία των μετοχών μειώθηκε στη συνέχεια κατά 98,5%, που σημαίνει ότι το ΤΧΣ έχασε τα λεφτά του.

Πηγή: dimokratianews.gr

Στην κορυφή της λίστας των φορολογικών παραδείσων οι Έλληνες. Πίνακας

H Ελλάδα βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα με τις χώρες που ένα μεγάλο μέρος του πλούτου τους είναι κρυμμένο σε φορολογικούς παραδείσους.

Σύμφωνα με νέα έρευνα του Gabriel Zucman που επεξεργάζεται στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), ο πλούτος των ελληνικών νοικοκυριών που βρίσκεται σε χώρες όπως η Ελβετία και ο Παναμάς αγγίζει τo 40% του ελληνικού ΑΕΠ.

Το ποσοστό αυτό είναι αρκετά υψηλότερο από τον μέσο όρο του 9,8% σε παγκόσμιο επίπεδο και κατατάσσει τη χώρα μας πάνω από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα με ΑΕΠ μεγαλύτερο από 200 δισ. δολάρια.

Yψηλότερα από την Ελλάδα βρίσκονται μόνο τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Βενεζουέλα, η Σαουδική Αραβία, η Ρωσία και η Αργεντινή, ενώ ακολουθούν χώρες όπως η Πορτογαλία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία.

Όπως φαίνεται από τον πίνακα, το ποσοστό του offshore πλούτου προς το ΑΕΠ είναι πολύ χαμηλό στις Σκανδιναβικές Χώρες, αυξάνεται περίπου στο 15% στην ηπειρωτική Ευρώπη και αγγίζει το 60% σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Μέσης Ανατολής.

Από την έρευνα προκύπτει πως το μέγεθος του offshore πλούτου δεν εξηγείται εύκολα από φορολογικούς και οικονομικούς παράγοντες. Αντίθετα, μεγαλύτερο ρόλο φαίνεται να παίζει η γεωγραφική θέση και η πολιτική σταθερότητα. Οι χώρες που είναι πιο κοντά στην Ελβετία εμφανίζουν μεγαλύτερο offshore πλούτο, όπως και αυτές που έχουν φυσικούς πόρους και βίωσαν πολιτικά σοκ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

H έρευνα διαπιστώνει επίσης πως μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ υπάρχει ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στο μέγεθος του offshore πλούτου και τον αριθμό των ιδιοκτητών σε εταιρείες-βιτρίνες της παναμέζικης νομικής εταιρείας Mossack Fonseca.

Σημειώνεται ότι η έρευνα του οικονομολόγου κ. Zucman περιορίζεται στις οικονομίες που ξεπερνούν τα 200 δισ. δολάρια, ενώ για λόγους ακρίβειας, οι υπολογισμοί για το ποσοστό του offshore πλούτου ως προς το ΑΕΠ αφορούν το 2007.

Αλέξανδρος Μανωλάτος

alexa@euro2day.gr

http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1565560/posa-kryvoyn-oi-ellhnes-se-forologikoys-paradeisoy.html

ΗΠΑ: Κυρώσεις στην Τουρκία για την αγορά των S-400, γιατί παραβιάζει νόμους των ΗΠΑ

    

Η αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400 από την Τουρκία και τον Ταγίπ Ερντογάν ίσως παραβιάζει αμερικανικό νόμο που προβλέπει την αυτόματη επιβολή κυρώσεων, ανέφερε ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Μπεν Κάρντιν (Δημοκρατικός από το Μέριλαντ), σε επιστολή του σε υπουργούς της κυβέρνησης του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Στο μεταξύ, η πολεμική μεταξύ της Ουάσιγκτον και της ‘Αγκυρας έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις. 

Ο γερουσιαστής αναφέρει ότι η αγορά των ρωσικών πυραύλων από την Τουρκία παραβιάζει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, που ψηφίστηκαν πριν από μερικούς μήνες. Βάσει του σχετικού νόμου πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις εναντίον οιουδήποτε που έχει σημαντικές δοσοληψίες με τη Ρωσική Ομοσπονδία στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας. 

«Είναι υποχρεωτική η επιβολή κυρώσεων και αυτό αποτελεί δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών ώστε να αποτρέψουν τη Ρωσία από το να πλήξει την Αμερική και τις συμμάχους της στο μέλλον», δηλώνει ο κ. Κάρντιν στην επιστολή του που έχει αποδέκτες τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και τον υπουργό Οικονομικών Στηβ Μνιούτσιν. «Ως σύμμαχος των ΗΠΑ, είναι ατυχές που η Τουρκία εμφανίζεται να συμμαχεί με τη Μόσχα στην κρίσιμη αυτή περίοδο», γράφει. Ως γνωστόν, το σύστημα S-400 αποτελεί το πλέον προηγμένο στην κατηγορία του ρωσικό σύστημα. 

Σχεδιάστηκε για την αντιμετώπιση αμερικανικών αεροσκαφών και έχει βεληνεκές σχεδόν 400 χλμ. έχοντας την ικανότητα εμπλοκής 80 στόχων ταυτόχρονα. US Democratic Senator from Maryland Benjamin Cardin delivers remarks during a press conference in the US Capitol in Washington, DC, USA. EPA, SHAWN THEW Ρωσικά, προσκείμενα στο Κρεμλίνο, ΜΜΕ όπως το RT και το Sputnik πανηγύρισαν για την συμφωνία πώλησης των πυραύλων στην Τουρκία, χαρακτηρίζοντάς την ως διπλωματικό χτύπημα, καθώς η Μόσχα προσπαθεί να απομακρύνει την Τουρκία από τη Δύση. 

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα POLITICO, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ εξέφρασαν την ανησυχία τους για την ύψους 2,5 δισ. δολαρίων συμφωνία λόγω και της ένταξης της ρωσικής στρατιωτικής τεχνογνωσίας σε μια χώρα μέλος της συμμαχίας. Εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ ανέφερε μάλιστα πως η συμμαχία δεν είχε σχετική ενημέρωση από την Άγκυρα. 

Την ίδια ώρα ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δήλωνε πως το ΝΑΤΟ πρέπει να μέμφεται μόνο τον εαυτό του καθώς καθυστέρησε να ανταποκριθεί στα τουρκικά αιτήματα προμήθειας αντιβαλλιστικών συστημάτων. «Το ΝΑΤΟ τρελάθηκε γιατί προχωρήσαμε στην συμφωνία για τους S-400. Τι να κάναμε; Να σας περιμέναμε; Φροντίζουμε τους εαυτούς μας», δήλωσε και πρόσθεσε πως έχει ήδη καταβληθεί η σχετική προκαταβολή. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, από την πλευρά του, ανέφερε ότι η αγορά των S-400 δεν πληροί τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, οι χώρες μέλη του οποίου διαθέτουν συμβατά, μεταξύ τους, οπλικά συστήματα. Η εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών χαρακτήρισε την συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας ασύμβατη με την συμφωνία μεταξύ των χωρών μελών του ΝΑΤΟ για απόσυρση σοβιετικών οπλικών συστημάτων. 

Το Πεντάγωνο, τέλος, εξέφρασε την ανησυχία του για την συμφωνία. «Εκφράσαμε την ανησυχία μας σε Τούρκους αξιωματούχους σχετικά με την προμήθεια των S-400. Ένα δυτικό αντιβαλλιστικό σύστημα παραμένει η καλύτερη επιλογή για την άμυνα της Τουρκίας, από όλες τις πιθανές απειλές», ανέφερε εκπρόσωπος του Πενταγώνου. 

Ο Κάρντιν, πάντως, με την επιστολή του, ζητά από την αμερικανική κυβέρνηση να εξετάσει επίσης το κατά πόσο η αγορά του ρωσικού συστήματος επηρεάζει την συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, αλλά και την αμερικανική βοήθεια σε θέματα ασφαλείας προς την Άγκυρα, που περιλαμβάνει και τις πωλήσεις αμερικανικών οπλικών συστημάτων. 

Το τυχόν πάγωμα πωλήσεων αμερικανικών όπλων στην Τουρκία υπήρξε αντικείμενο συζήτησης και στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας πριν λίγες μέρες.

Πηγή: http://mignatiou.com/2017/09/gia-proti-fora-katatethike-i-idea-gia-kirosis-stin-tourkia-i-agora-ton-s-400-paraviazi-nomous-ton-ipa/

ΑΝΥΕΘΑ: Η μνήμες είναι ζωντανές κι ας έχουν περάσει 95 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

                    

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας εκπροσώπησε την κυβέρνηση στις εκδηλώσεις μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που πραγματοποιήθηκαν σήμερα Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017 στην Αθήνα.

Ο ΑΝΥΕΘΑ στην ομιλία που εκφώνησε ανέφερε τα ακόλουθα:
 
«“Η μνήμη είναι η μητέρα της σοφίας”. Αυτό έλεγε, 2.500 χρόνια πριν ο Αισχύλος. Κι αυτή η αλήθεια δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Γιατί χωρίς μνήμη δεν μπορείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου, να αναγνωρίζεις τις ανάγκες σου, να θέτεις στόχους και να αποκτάς ενέργεια για να προχωράς μπροστά.

Σας είναι γνωστό ότι η 14η Σεπτεμβρίου έχει αναγορευτεί με τον πιο επίσημο τρόπο ως “Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος”.

Αυτή η Γενοκτονία πραγματοποιήθηκε παράλληλα με τις γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών, όπως των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Η χρήση του όρου Μικρασιατική Καταστροφή εμπεριέχει το μέγεθος του γεγονότος που συντελέστηκε.

Καταστροφή, που σημαίνει μια απόλυτη κατάσταση, προσχεδιασμένου αφανισμού χιλιάδων ανθρώπων και απώλεια των τόπων καταγωγής.

Σήμανε τον αφανισμό των ελληνικών πληθυσμών, μετά από περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια συνεχούς παρουσίας και μοναδικής προσφοράς στον παγκόσμιο πολιτισμού. 

Η εμβληματική καταστροφή της Σμύρνης φαντάζει και είναι το μέγιστο επεισόδιο μιας βιβλικής τραγωδίας που ξεκίνησε το 1914.

Η ποικιλότητα των πληθυσμών στους τόπους καταγωγής τους, ομογενοποιείται στην πολιτική των Νεοτούρκων εθνικιστών, με βάση την ελληνικότητα και την θρησκεία, με ένα στόχο, το ξεκλήρισμα.

Με τον πλέον εγκληματικά βίαιο τρόπο διακόπηκε στη γη της Ιωνίας η τρις χιλιάχρονη συνεχής παρουσία ανθρώπων με μοναδική προσφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό. 

Είναι δουλειά άλλων να εμβαθύνουν στα ιστορικά γεγονότα.

Για μένα όμως είναι καθαρά δύο πράγματα:

1ο. Η Μικρασιατική Καταστροφή ούτε αναγκαία ούτε αναπόφευκτη ήταν.

2ο. Οι συνέπειες μιας ιστορικής καταστροφής δεν είναι ποτέ μονοσήμαντες. Η προσφυγιά που ακολούθησε υπήρξε η συνέπεια και η ολοκλήρωση της εθνικής τραγωδίας αλλά συγχρόνως, αναγκαστικά και μέσα από μια βασανιστική διαδικασία οδηγηθήκαμε στην ολοκλήρωση του ελληνικού κράτους.

Οι πρόσφυγες έφτασαν κατεστραμμένοι και κατατρεγμένοι, όμως δεν ήρθαν με άδεια χέρια. Κουβάλησαν, μνήμες, συνήθειες και πολιτισμό. Δεν έγιναν από την πρώτη στιγμή με χαρά δεκτοί, όμως η παρουσία τους, οι γνώσεις τους, η δίψα τους για επιβίωση επανίδρυσαν τη χώρα. 

Ο τρόπος που ακόμα και σήμερα αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική συλλογικότητα, βασικά στοιχεία του κοινωνικού κράτους, όπως η υγεία, η παιδεία ακόμα και η πολεοδομία έχουν να κάνουν με τους πρόσφυγες.

Οι προσφυγικές οργανώσεις και οι πολιτιστικοί σύλλογοι άλλαξαν τους όρους συλλογικής δράσης στην Ελλάδα, όπως βέβαια άλλαξαν και τους συσχετισμούς σε πολιτικό επίπεδο.

Χρειάστηκε βέβαια και ένας νέος πελώριος κίνδυνος από τους φασίστες του Μουσολίνη και τους ναζί του Χίτλερ για να ομογενοποιηθούν και ψυχικά οι Έλληνες.

Όμως ήδη η παρουσία 1,5 εκατομμυρίου Μικρασιατών προσφύγων έσπρωχνε την Ελλάδα μπροστά.

Έχουν περάσει 95 χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων είχαν φυσική παρουσία στα γεγονότα έχουν φύγει. Φεύγουν κι αυτοί κι αυτές που γεννήθηκαν τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς. Οι μνήμες όμως είναι ζωντανές.

Σήμερα 1 στους 3  Έλληνες και Ελληνίδες έχουν ρίζα Μικρασιατική. Σήμερα δεν υπάρχουν οι διαχωρισμοί της Ελλάδας του Μεσοπολέμου και ο πόνος έχει ξεθωριάσει. Όμως η δημιουργία μένει, τα μαθήματα ιστορίας μένουν και πολλά μα πολλά διδάγματα. 

Έχει ευφυώς ειπωθεί πως “οι πρόσφυγες είναι οι μεγάλοι επιζήσαντες της ιστορίας μας. Οι άνθρωποι που επέμειναν αφού έχασαν τα πάντα”.

Δυστυχώς η ανθρωπότητα δεν μαθαίνει πάντα και δεν διδάσκεται καλά. Νέοι πόλεμοι στη γειτονιά μας αλλά και όλο τον πλανήτη δημιουργούν νέα κύματα προσφυγιάς. Ναι δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα μ΄εμάς, ναι δεν έχουν τις ίδιες ρίζες κουλτούρας, κινούνται με βάση την ανάγκη για επιβίωση και ελευθερία.

Εμείς, πολίτες αυτής της χώρας, διωγμένοι από τους τόπους καταγωγής μας πριν 4 γενιές, δείξαμε την πιο μεγάλη κι γενναιόδωρη κατανόηση. Βοηθήσαμε και βοηθάμε, μερικές φορές πάνω από τις δυνάμεις μας. Όχι μόνο από ανθρωπιστικό χρέος, ναι και γι΄αυτό. Όχι μόνο γιατί είμαστε ένας δημοκρατικός και πολιτισμένος λαός, ναι και γι΄αυτό. Συγχρόνως γιατί ξέρουμε απ΄τη δική μας εμπειρία πως έτσι βοηθάμε στην εξέλιξη και την ανάπτυξη όλου του κόσμου.

Κι επιτρέψτε μου κάτι τελευταίο.

Στην Προκυμαία της Σμύρνης έμειναν γραμμένα με αίμα πολλά συμπεράσματα που πρέπει διαρκώς να τα έχουμε κατά νουν. 

Σαν λαός, σαν έθνος και σαν πολιτική ηγεσία πρέπει να έχουμε καθαρό ότι στις διεθνείς σχέσεις, στις σχέσεις ανάμεσα σε κράτη, αυτό που παίζει τον καθοριστικό ρόλο στις επιλογές που γίνονται είναι οι συσχετισμοί συμφερόντων. 

Η πολιτική ηγεσία κρίνεται για το πόσο καθαρά αντιλαμβάνεται αυτούς τους συσχετισμός και πως τους αξιοποιεί σε όφελος της χώρας στο πλαίσιο μιας στρατηγικής αντίληψης που πρέπει να έχει. Εδώ μεγάλη σημασία έχει η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα, χωρίς να χάνεται ο προσανατολισμός και η τελική στόχευση. 

Πάνω στους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν το 1922 οικοδομήθηκε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η χώρας μας σήμερα. Η Συνθήκη της Λοζάνης είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας. 

Η Ελλάδα δεν αμφισβητεί την κυριαρχία άλλων χωρών αλλά και δεν ανέχεται καμία αμφισβήτηση της δικής της εθνικής κυριαρχίας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. 

Το σύνορα του ελληνικού κράτους με την αποφασιστικότητα του λαού μας και την καταλυτική συνδρομή των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι απαραβίαστα. 

Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος για αυτό: τα εδάφη και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε θάλασσα και αέρα δεν μας παραχωρήθηκαν από κάποια συνθήκη αλλά κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Οι συνθήκες ήρθαν να επικυρώσουν αυτό το αποτέλεσμα.

Σήμερα η χώρας μας με τις επίπονες και αιματηρές θυσίες του λαού μας, μπαίνει σε ένα δρόμο ανάκαμψης και εξόδου από την οικονομική κρίση. Οι πρόσφυγες που ήρθαν από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη έχουν πολλά να μας διδάξουν για το πώς μπορεί ένα λαός να σταθεί στα πόδια του με τις δικές του δυνάμεις. 

Και πάνω απ΄όλα μας διδάσκουν πως σαν λαός και σαν άνθρωπος πρέπει:
Να θυμάσαι, να παλεύεις, 
να μην τα παρατάς, 
να μαθαίνεις ακόμα και από τα λάθη σου».

ΜΤΣ: Ετήσια έσοδα 480.000 ευρώ, από την ενοικίαση ακινήτου

Της Στεφανίας Σούκη

Στον όμιλο της Intrakat, με σκοπό τη δημιουργία boutique ξενοδοχείου, καταλήγει, σύμφωνα με πληροφορίες, το ακίνητο επί της οδού Κολοκοτρώνη 3-5 και Βουλής, από τα πιο γνωστά διατηρητέα ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού στην περιοχή του Συντάγματος.

Η εταιρεία του ομίλου Κόκκαλη αναδείχθηκε πλειοδότης στο διαγωνισμό, τον οποίο πραγματοποίησε μέσα στον Αύγουστο η Υπηρεσία Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας Ενόπλων Δυνάμεων (ΥΠΑΑΠΕΔ) με «ανοικτή» στον επενδυτή την επιλογή της χρήσης του ακινήτου.

Σημειωτέον ότι κατά το παρελθόν το ακίνητο στέγαζε κατάστημα της σουηδικής H&M, της αλυσίδας αξεσουάρ της Ferrari κ.α., ενώ τα τελευταία χρόνια έμενε στο μεγαλύτερο μέρος του, κενό. Τώρα, δεδομένης της θέσης του στην «καρδιά» της τουριστικής Αθήνας, η χρήση που επιλέγεται είναι η ξενοδοχειακή και δή για τη δημιουργία boutique ξενοδοχείου.

Το διατηρητέο, επί της οδού Κολοκοτρώνη 3-5 και Βουλής, συνολικής επιφάνειας 4.160 τ.μ., πρόκειται να μισθωθεί, εφόσον φυσικά δοθεί το ''πράσινο φώς'' από το Συμβούλιο Αμυνας, με μηνιαίο μίσθωμα στα 40.000 ευρώ για 20 χρόνια, με δυνατότητα παράτασης για άλλα 20, με ελάχιστη αναπροσαρμογή 1% το χρόνο, ενώ το συνολικό οικονομικό όφελος για την ΥΠΑΑΠΕΔ από τη συγκεκριμένη σύμβαση μισθώσεως, τα 20 πρώτα χρόνια θα είναι κατ΄ ελάχιστον 10,35 εκατ. ευρώ. 

Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά ακίνητα ιδιοκτησίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, στο οποίο ανήκει, ως γνωστόν και το Μέγαρο Citylink, όπου στεγάζεται το πολυκατάστημα attica του Συντάγματος. Το ΜΤΣ είχε κάνει την τελευταία πενταετία αρκετές προσπάθειες κατά το πρόσφατο παρελθόν για την αξιοποίησή του, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα λόγω της πτώσης στο εγχώριο λιανεμπόριο.

Από την πλευρά του, ο όμιλος Κόκκαλη πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα σημαντικό «άνοιγμα» στο κομμάτι του τουρισμού σε δημοφιλείς προορισμούς με έμφαση τόσο στην αγορά της Αθήνας όσο και της Μυκόνου μέσω και της θυγατρικής που έχει συσταθεί για τον σκοπό αυτό, με την επωνυμία Inestia. Για την ανάπτυξη στο κομμάτι του τουρισμού, ο όμιλος αναζητεί κι επιλέγει, κατά κύριο λόγο, τις μισθώσεις, έναντι των αγορών προνομιακών ακινήτων, κυρίως στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας αλλά και στη Μύκονο, όπου ήδη από το περασμένο καλοκαίρι λειτουργεί το νέο ξενοδοχείο «Branco».

Αντίστοιχα, στην Αθήνα, πέραν του νέου ξενοδοχείου του Συντάγματος, ο όμιλος «κυνηγάει» από τις αρχές του έτους ένα ακόμη εγχείρημα, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας για την αναβίωση ενός από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο ξενοδοχείο της ελληνικής πρωτεύουσας από το ...1835, ιδιοκτησίας του γνωστού επιχειρηματία του Μοναστηρακίου κ. Σπύρου Μπαϊρακτάρη: Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο τελευταίος έλαβε το «πράσινο φως» από το υπουργείο Πολιτισμού για τη μελέτη αποκατάστασης του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου ξενοδοχείου Αίολος, επί της οδού Αιόλου 3 – 5 και Αδριανού στην Αθήνα και τη μετατροπή του σε ξενοδοχείου.

πηγή: http://www.newmoney.gr/business-stories/332967-me-tin-ipografi-tou-omilou-kokkali-to-neo-ksenodoxeio-sto-sintagm

Στο σπιράλ του θανάτου οι Έλληνες με την κυλιόμενη χρεοκοπία

Η κυλιόμενη χρεοκοπία θα συνεχιστεί, οπότε θα απαιτούνται διαρκώς μέτρα, μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, νέες δανειακές συμβάσεις κοκ. – αφού η πολιτική λιτότητας είναι αδύνατον να επαναφέρει στη ζωή μία ήδη σκελετωμένη οικονομία, εάν θέλει να παραμένει κανείς ρεαλιστής.

.

«Όταν ακούμε πως κάποιοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας προειδοποιούσαν από πολλά χρόνια πριν για τους κινδύνους χρεοκοπίας της, ασφαλώς δεν τους θεωρούμε προφήτες – αφού επρόκειτο για μία αυτονόητη πρόβλεψη τους, γνωρίζοντας «εξ ιδίων» το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς.

Κανένας άλλωστε δεν πιστεύει σοβαρά ότι, οι τεράστιες περιουσίες που συσσώρευσαν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι υπουργοί  τους, καθώς επίσης αυτοί με τους οποίους διαπλέκονταν διαφθειρόμενοι (ΜΜΕ, επιχειρήσεις κλπ.) προέρχονταν από τους μισθούς τους – οπότε λογικά προέβλεπαν πως η οικονομία δεν θα (τους) αντέξει«.

.

Άποψη

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν και είναι πολιτικό – αφού η Οικονομία είναι πάντοτε σε θέση να παρέχει συγκεκριμένες και αποτελεσματικές λύσεις. Αρκεί βέβαια να γνωρίζει ακριβώς ποιό είναι το εκάστοτε ζητούμενο από την Πολιτική, οπότε από την πλειοψηφία των Πολιτών που θα κληθούν να το στηρίξουν επειδή θα πρόκειται για το δικό τους συμφέρον – ενώ η μειοψηφία στις δημοκρατικές χώρες συντάσσεται ενεργητικά με τη βούληση της πλειοψηφίας.

Για παράδειγμα, εάν η Πολιτική θεωρεί πως το ζητούμενο είναι η ελευθερία, η οποία προϋποθέτει ασφαλώς την εθνική κυριαρχία ενός κράτους, οπότε τη μη μετατροπή του σε προτεκτοράτο, τότε η Οικονομία είναι σε θέση να συντάξει ένα ανάλογο σχέδιο – το οποίο θα συμπεριλαμβάνει όλα όσα απαιτούνται για να επιτευχθεί, σταδιακά φυσικά (ανάλυση).

Το πρώτο απαιτούμενο τώρα από ένα κόμμα που θέλει να κυβερνήσει, είναι η προστασία των Πολιτών από τα λάθη του λόγω τυχόν ανεπαρκούς στελέχωσης του – κυρίως όμως από την ενδεχόμενη διαφθορά του, από τη διαπλοκή του, καθώς επίσης από τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει όχι επειδή θεωρεί πως είναι σε θέση να τις πραγματοποιήσει, αλλά για να υφαρπάξει την εξουσία με αποκλειστικό σκοπό τη νομή της.

Επομένως, το κόμμα αυτό θα έπρεπε να θέσει ως προτεραιότητα του την ψήφιση νόμων, οι οποίοι θα διασφαλίζουν τους Πολίτες από τα παραπάνω – όπου ευτυχώς στην Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να ανακαλυφθεί ο τροχός, αφού έχουμε εμπειρία από τους προγόνους μας. Για παράδειγμα, υπήρχαν μεταξύ άλλων οι εξής νόμοι στο παρελθόν (απόδοση στα νέα ελληνικά), οι οποίοι φυσικά εφαρμόζονταν με μεγάλη αυστηρότητα:

(α) Η περιουσία των εκλεγομένων αρχόντων δεσμεύεται, μέχρι να αποδώσουν λογαριασμό για τα πεπραγμένα τους – δηλαδή, για την οικονομική τους διαχείριση στο διάστημα που θα κυβερνούν.

(β) Οι ψευδείς υποσχέσεις, διδόμενες ενώπιον του λαού, τιμωρούνται με θάνατο – γεγονός που σημαίνει ότι, κανένας πολιτικός δεν τολμούσε να εξαπατήσει τους Πολίτες.

(γ) Οι δωροδοκούμενοι ή καταβάλουν το ποσόν στο δεκαπλάσιο στα δημόσια ταμεία, ή τιμωρούνται σε θάνατο – οπότε δεν ήταν εύκολος ο χρηματισμός τους.

Αντίθετα όμως με όλα αυτά, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν κακοποιήσει το Σύνταγμα, διαμορφώνοντας το έτσι ώστε να προστατεύει αποκλειστικά και μόνο τα ιδιοτελή τους συμφέροντα – με αποκορύφωμα της «απάτης» το νόμο περί ευθύνης (ανευθυνότητας) των υπουργών. Ακόμη χειρότερα, δεν σέβονται ποτέ τους νόμους που οφείλουν να απορρέουν από το Σύνταγμα και δεν τους τηρούν – σημειώνοντας ότι, παρά την κακοποίηση του που θα μπορούσε να διορθωθεί πολύ εύκολα, το Σύνταγμα μας είναι ένα από τα καλύτερα στον πλανήτη.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ακούμε πως κάποιοι πρωθυπουργοί της Ελλάδας προειδοποιούσαν από πολλά χρόνια πριν για τους κινδύνους χρεοκοπίας της, ασφαλώς δεν τους θεωρούμε προφήτες – αφού επρόκειτο για μία αυτονόητη πρόβλεψη τους, γνωρίζοντας «εξ ιδίων» το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς. Κανένας άλλωστε δεν πιστεύει σοβαρά ότι, οι τεράστιες περιουσίες που συσσώρευσαν τόσο οι ίδιοι, όσο και οι υπουργοί  τους, καθώς επίσης αυτοί με τους οποίους διαπλέκονταν διαφθειρόμενοι (ΜΜΕ, επιχειρήσεις κλπ.) προέρχονταν από τους μισθούς τους – οπότε λογικά προέβλεπαν πως η οικονομία δεν θα (τους) αντέξει. Συμπερασματικά λοιπόν η χώρα χρεοκόπησε πρώτα πολιτικά και μετά οικονομικά – οπότε πρέπει να προηγηθεί η πολιτική διάσωση της, για να ακολουθήσει η οικονομική.

Το κορυφαίο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας      

Περαιτέρω, το κορυφαίο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, το οποίο προέκυψε μετά την εφαρμογή των μνημονίων, είναι η κατακόρυφη πτώση του ΑΕΠ της – μοναδική στην παγκόσμια ιστορία σε εποχές ειρήνης. Όλα τα υπόλοιπα, από την κατάρρευση του παραγωγικού της ιστού, την ανεργία και το ασφαλιστικό, έως τη διαφαινόμενη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας της, είναι σε μεγάλο βαθμό τα νομοτελειακά επακόλουθα της πτώσης του ΑΕΠ – χωρίς καμία αμφιβολία.

Η πτώση δε του ΑΕΠ είναι ουσιαστικά πολύ μεγαλύτερη από τα 60 δις € ή από το -25% (το 2013 πλησίασε το -30%) – αφού στο διάστημα αυτό μειώθηκαν σημαντικά τα εμπορικά ελλείμματα (γράφημα), τα οποία περιορίζουν ανάλογα το ΑΕΠ. Δυστυχώς όμως, η μείωση αυτή δεν οφειλόταν στην αύξηση των εξαγωγών, αλλά στην πτώση των εισαγωγών – οπότε δεν ωφέλησε σχεδόν καθόλου την οικονομία μας.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας (μπλε στήλες, αριστερή κάθετος), σε σχέση με το ΑΕΠ της (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος).

.Το πού οφειλόταν τώρα η πτώση του ΑΕΠ φαίνεται από τους συντελεστές του – όπου ΑΕΠ = Κατανάλωση + Ιδιωτικές επενδύσεις + Δημόσιες δαπάνες + (Εξαγωγές – Εισαγωγές). Πριν από όλα στην πτώση της κατανάλωσης, λόγω της απότομης μείωσης των μισθών, των συντάξεων και των λοιπών εισοδημάτων των Ελλήνων – με έναν καταιγιστικό ρυθμό επίσης μοναδικό στην ιστορία.

Όταν τώρα μειώνεται η κατανάλωση, άρα η ζήτηση, ασφαλώς δεν διενεργούνται ιδιωτικές επενδύσεις – οπότε ακόμη και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει ότι, πρέπει να επέμβει το δημόσιο επενδύοντας, έστω για να σταθεροποιήσει την Οικονομία (=αύξηση δημοσίων δαπανών). Πώς όμως να επενδύσει ένα κράτος που έχει απομονωθεί από τις χρηματαγορές, μετά τη συκοφάντηση του από την ίδια του την κυβέρνηση; Πόσο μάλλον όταν του απαγορεύθηκαν αμέσως από την Τρόικα οι δημόσιες επενδύσεις, χωρίς να μεσολαβήσει κανένα διάστημα αναπροσαρμογής;

Έτσι το μοναδικό φρένο στην κατάρρευση του ΑΕΠ ήταν ο τέταρτος συντελεστής του: ο «εξαγωγές – εισαγωγές» όπου όμως ένα συκοφαντημένο κράτος, εξευτελισμένο από τους πάντες και απομονωμένο από τις χρηματαγορές, είναι αδύνατον να πουλήσει τα προϊόντα του στο εξωτερικό τον πρώτο καιρό, ακόμη και αν τοποθετήσει τις τιμές τους κάτω από το κόστος τους. Με απλά λόγια, το «Made in Greece» τότε ήταν δυσφήμιση και όχι διαφήμιση – γεγονός που σημαίνει ότι, το μόνο που απέμενε ήταν η μείωση των εισαγωγών και του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, αφού πολλά από τα εισαγόμενα προϊόντα δεν παράγονται στη χώρα μας.

Η πρόσκαιρη ανάκαμψη της οικονομίας

Συνεχίζοντας, η τύχη στην «ατυχία» μας ήταν τα προβλήματα των γειτονικών χωρών, σε συνδυασμό με το ότι δεν σημειώθηκε εδώ κανένα τρομοκρατικό ή άλλο συμβάν – λόγω των οποίων αυξήθηκαν ο τουρισμός και η κατανάλωση από τους ξένους εντός της Ελλάδας,οπότε ανακόπηκε σε κάποιο βαθμό η τρομακτική βουτιά του ΑΕΠ μας

Εν τούτοις, αφενός μεν η άνοδος του τουρισμού είναι συγκυριακή, αφετέρου πρόκειται για μία βιομηχανία εντάσεως κεφαλαίου, η οποία παρουσιάζει πολλές διακυμάνσεις – ανόδους και καθόδους. Μπορεί λοιπόν τα τουριστικά μας έσοδα να είναι συνεχώς ανοδικά από το 2000, με μία μικρή πτώση μετά το 2009 (γράφημα), αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο στο μέλλον – ειδικά στην γεωπολιτική θέση που βρισκόμαστε.

Ως εκ τούτου, εάν δεν βρεθεί άμεσα κάποια βιώσιμη λύση, η οποία ασφαλώς δεν είναι οι σκανδαλώδεις ιδιωτικοποιήσεις που διενεργούνται (τελευταία το ξεπούλημα ολόκληρου του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας έναντι μόλις 45 εκ. €, από τα οποία εάν αφαιρέσει κανείς ως οφείλει τα 12 εκ. € που του οφείλει το κράτος η τιμή μειώνεται στα 33 εκ. – ενώ παραδίδεται άνευ βαρών αφού το δημόσιο έσβησε απαιτήσεις του άνω των 600 εκ. που θα προστεθούν στο χρέος!), η συνέχιση της πορείας του ΑΕΠ προς τα κάτω στο άμεσο μέλλον δεν θα αποφευχθεί – ενώ οι ιδιωτικές επενδύσεις σε μία χώρα που καταρρέει η ζήτηση, ενώ ο δημόσιος και ιδιωτικός της τομέας έχουν χάσει εντελώς την πιστοληπτική τους ικανότητα, είναι αδύνατον ποτέ να αυξηθούν.

Σε μία τέτοια περίπτωση το σπιράλ του θανάτου (γράφημα) μάλλον θα συνεχιστεί,  οπότε θα απαιτούνται διαρκώς νέα μέτρα λιτότητας, μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, νέες δανειακές συμβάσεις, καινούργια μνημόνια κοκ. – έως ότου οι ιθαγενείς εξαθλιωθούν και χάσουν τα πάντα, παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές. Σε κάθε περίπτωση, η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας και των μνημονίων είναι αδύνατον να επαναφέρει στη ζωή μία ήδη «σκελετωμένη» οικονομία – εάν θέλει να παραμένει κανείς ρεαλιστής.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, για να επιλυθεί το νούμερο ένα πρόβλημα της Ελλάδας, το πολιτικό, απαιτείται το ξύπνημα της ελληνικής κοινωνίας από το λήθαργο, στον οποίο έχει βυθιστεί – παρά το ότι είναι αιτιολογημένος (αλλά όχι δικαιολογημένος), για λόγους που έχουμε αναφέρει στο παρελθόν (Γιατί σιωπούν τα πρόβατα;).

Έχουμε δε την άποψη ότι, δεν έχει συμβεί ακόμη αφενός μεν επειδή οι περισσότεροι Έλληνες έχουν ψευδαισθήσεις και ατεκμηρίωτες ελπίδες, αφετέρου λόγω του ότι δεν συνειδητοποιούν πού θα οδηγηθούν στο μέλλον (άρθρο) – οπότε είναι ευθύνη όλων μας να δώσουμε την πραγματική εικόνα, όσο σκοτεινή και αν είναι.

Είμαστε άλλωστε σίγουροι ότι, εάν ξυπνήσει η κοινωνία, εάν πάψει να πιστεύει στα ψέματα και εάν συσπειρωθεί, θα τα καταφέρει – επειδή η πατρίδα μας είναι μία πολύ πλούσια χώρα, με εξαιρετικά ικανό εργατικό δυναμικό, παρά το ότι υποτιμάει συνεχώς τον εαυτό του μη διαθέτοντας διεθνή εμπειρία.

Βασίλης Βιλιάρδος

Οικονομολόγος

E-mail: viliardos@analyst.gr

Ειδικότητα: Mάκρο-οικονομικά / Πολιτική Οικονομία

http://www.analyst.gr/2017/09/14/sto-spiral-tou-thanatou/