H χώρα αυτή δεν μπορεί να πεθάνει

Τι γιoρτάζουμε την 28η Οτωβρίου άραγε; 
Το «όχι» του Μεταξά; Την εποποιία του ’40; 
Τις θύμισες μιας ηρωϊκής εποχής; 
Τους προγόνους μας, όχι πολύ μακρινούς που θυσιάστηκαν για την ελευθερία και την ειρήνη της πατρίδας;

Ή μήπως γιορτάζουμε τις σιδερόφρακτες παρελάσεις, ακόμη και με την αριστερά στην εξουσία; 
Μήπως το γεγονός ότι η χώρα μας έχει ήδη κλείσει 5 χρόνια οικονομικής κατοχής για την οποία, ας πούμε την αλήθεια, δεν φταίνε μόνον οι ξένοι; 

Μήπως η σύγχρονη γενιά αν βρεθεί στην ίδια θέση που βρέθηκαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας δεν καταφέρει να επαναλάβει τον άθλο, το αλβανικό έπος;

Και ποιοι είναι σήμερα οι οχτροί που μπήκαν ήδη στην πόλη κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα γιατί είμαστε «τροφαντοί» και βουτηγμένοι στην ευδαιμονία της Μεταπολίτευσης με ξένα λεφτά και χωρίς τις δικές μας δυνάμεις;

Δεν θα έπρεπε να γιορτάζει κανείς σήμερα, γιατί η εποχή αυτή δεν έχει καμιά σχέση με εκείνη του ’40. Τότε, ακόμη και ο δικτάτορας Μεταξάς (έστω και για δικούς του λόγους και υπό την ασφυκτική πίεση του λαού) είπε όχι. 
Τότε οι ξεβράκωτοι Έλληνες που δεν είχαν ούτε να φάνε πήγαν εθελοντές να πολεμήσουν. 
Τώρα οι περισσότεροι Έλληνες κοιτάζουν με θολά μάτια, αποχαυνωμένοι από την καλοπέραση, την πατρίδα να καταστρέφεται και δεν τολμούν να κάνουν τίποτε. 

Τότε το πολιτικό σύστημα δεν ήταν τόσο διαβρωμένο, τόσο άθλιο μέχρι το μεδούλι. 
Τότε δεν υπήρχαν τόσοι ψεύτες.

Με λίγα λόγια δεν μας αξίζουν οι ήρωες εκείνης της εποποιίας αφού εμείς οι συνεχιστές του Ελληνικού κράτους δεν είμαστε αντάξιοί τους. Το αποδεικνύουμε καθημερινά με τη στάση μας. Βλέπουμε να διαλύεται η χώρα κι εμείς γεμίζουμε τα μπαράκια και τις ταβέρνες. 

Ορδές απελπισμένων προσφύγων εισβάλλουν στην Ελλάδα κι εμείς δεν μπορούμε να αρθρώσουμε μια σωστή μεταναστευτική πολιτική. 
Έρχεται ο κάθε άθλιος χαρτογιακάς της Κομισιόν κι εμείς είμαστε αναγκασμένοι να τον ακούμε να μας βρίζει, να μας κάνει συστάσεις, να μας απειλεί, να μας κουνά το δάκτυλο. 
Και δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να ξαναφέρουμε την περηφάνια της Ελλάδας και να μπορούμε να διώξουμε τους ξεφτιλισμένους εκπροσώπους των θεσμών που μας έχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο. 
Δεν έχουμε τα κότσια, τη θέληση ή την ικανότητα να αλλάξουμε ως λαός και ως χώρα προκειμένου να μην τους ανεχόμαστε όλους αυτούς τους υπαλληλίσκους της δεκάρας.

Κι από την άλλη δεν αισθανόμαστε ούτε μια τόση δα ντροπή που άλλοι λαοί προόδευσαν ενώ εμείς ξαναγυρίσαμε σε εκείνα τα χρόνια, να απλώνουμε δηλαδή το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη. 
Ποιοι, οι Έλληνες που στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χάθηκε το 10% του πληθυσμού. 
Ποιοι να μας μιλήσουν: 
Οι Γερμανοί, οι καταστροφείς του κόσμου; 
Οι Γάλλοι που δεν άντεξαν ούτε ένα μήνα και υποτάχτηκαν όταν εμείς αντισταθήκαμε περισσότερες από 200 ημέρες;

Ή μήπως οι Ούγγροι που μας υβρίζουν για το μεταναστευτικό ενώ οι ίδιοι είναι απόγονοι προδοτών και γερμανοτσολιάδων;

Κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορούν να μας πουν το παραμικρό, θα έπρεπε να τους κλείνουμε το στόμα. 
Όμως, δυστυχώς η κατάντια της Ελλάδας, έτσι όπως την καταντήσαμε όλοι μας, ο καθένας με την ευθύνη που του αναλογεί, δεν μας επιτρέπει να μιλάμε αλλά μόνο να ζητάμε.

Αλλά η χώρα αυτή δεν μπορεί να πεθάνει. 

Δεν μπορεί να την αφήσουν οι ίδιοι οι Έλληνες να καταστραφεί.
Κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχει το φιλότιμο, η δύναμη, η αξιοπρέπεια να αντισταθούμε. 
Όχι στους κακούς ξένους αλλά στον κακό μας εαυτό που ανέχεται να έχει τέτοιες κυβερνήσεις

πηγή:antinews.gr

Οι επόμενες γενιές ή θα μας αποθεώνουν ή θα μας καταριούνται

Ο Μικρός Όμηρος

Τα ψέματα τελειώνουν. Σε δεκαπέντε ημέρες έρχεται η ώρα για:

Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Να ψηφίσουμε για μια φορά, για πρώτη ίσως, με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας κι όχι τις ατομικές μας επιδιώξεις.

Να αλλάξουμε τα πάντα. Πρώτα-πρώτα τα 9/10 των βουλευτών. Τέτοια εκπροσώπηση δεν αξίζει κανένας λαός. Οι εκλογές του 2012 έφεραν στο Κοινοβούλιο ανθρώπους, που εκτός από τον εαυτό τους και την παρέα τους δεν εκπροσωπούν κανέναν άλλο.

Η θρασύτητα, η χυδαιότητα, ο οπορτουνισμός κυριάρχησαν.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως αν τυχαία επιλέγαμε από τον τηλεφωνικό κατάλογο 300 άτομα, με τις κατ’ αντιστοιχία ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις, η σύνθεση αναμφίβολα θα είναι ποιοτικότερη.

Είναι η ώρα που τα προγράμματα και οι θέσεις κάθε κόμματος μπαίνουν στην άκρη. Οι περισσότεροι έχουν αποφασίσει. Οι αναποφάσιστοι θα το πράξουν μέσα στις επόμενες λίγες μέρες. Είναι αστικός μύθος ο ψηφοφόρος που αποφασίζει στην κάλπη, ενώ το πιτσιρίκι του τον τραβάει από τα ρούχα για να παίξει στο προαύλιο του σχολείου.

Προς τα πού θα κινηθούν οι αναποφάσιστοι είναι το ερώτημα.

Ένα σημαντικό τμήμα, όπως έχουν δείξει διαχρονικά όλες οι κοινωνικές έρευνες πηγαίνει με τον διαφαινόμενο νικητή. Μόνο και μόνο για να μην είναι με τους ηττημένους. Δίχως άλλο επιχείρημα.

Στη διαμάχη φόβου έναντι ελπίδας, είθισται να επικρατεί η δεύτερη.

Στην περίπτωση μας πολλοί ψηφοφόροι δεν αντέχουν άλλο φόβο. Τράφηκαν για χρόνια με διλήμματα.

Οπότε την κούρσα θα την κερδίσει όποιος δώσει πειστικά το όραμα του για την ελληνική κοινωνία του 2020, για το μέλλον των παιδιών αυτής της χώρας.

Και τα ονόματα ασφαλώς παίζουν το ρόλο τους, αλλά οι πολιτικές μεταγραφές από μόνες τους δεν έκριναν κανένα αποτέλεσμα.

Ούτε οι προεκλογικές καμπάνιες, ούτε τα ευφάνταστα σποτ.

Αυτά είναι επικοινωνιακά τεχνάσματα για λαούς πολύ λιγότερο πολιτικοποιημένους από τον δικό μας.

Τη μάχη θα την κρίνει ο λαός, με το δικό του αισθητήριο. Ο αγρότης, ο κάτοικος των μεγάλων πόλεων, ο «καθημερινός» άνθρωπος.

Όλοι εμείς που πριν ψηφίσουμε, οφείλουμε να σκεφτούμε τις επόμενες γενεές.

Οι οποίες ή θα μας αποθεώνουν ή θα μας καταριούνται.

Μέση λύση, μέση οδός, αυτή τη φορά δεν υπάρχει.

πηγή:antinews.gr,

Όταν κοιμάσαι με το Διάβολο μην αναρωτιέσαι γιατί ξύπνησες στην κόλαση

     Του Προφήτη

Στη μνήμη του Wolinski

Πραγματική ιστορία. Ένας από εκείνους τους επιδειξίες του Lifestyle είχε πάρει για κατοικίδιο έναν πύθωνα. Ο πύθωνας μεγαλώνοντας άρχισε μιαν εποχή, όταν εκείνος ξάπλωνε στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση, να πηγαίνει, να ξεκουλουριάζεται και να ευθυγραμμίζεται παράλληλα, δίπλα του στον καναπέ.

Ευτυχώς ο ελαφρόμυαλος είχε φίλο έναν κτηνίατρο στον οποίο μια μέρα ανέφερε τυχαία το γεγονός. Ο κτηνίατρος, με αδιάφορο τόνο, του επέβαλε το βράδυ που θα γυρίσει σπίτι να μην ξαπλώσει στον καναπέ, δήθεν γιατί ο πύθωνας αρρωσταίνει όταν ευθυγραμμίζεται, και το επόμενο πρωί, πρώτο πράγμα, να πάει το φίδι στο ιατρείο για να του κάνει μια θεραπευτική ένεση.

Το επόμενο πρωί ο ιδιοκτήτης τού πήγε το φίδι και ο κτηνίατρος αμέσως το εξαπέστειλε με μια δηλητηριώδη ένεση στον αγύριστο των ερπετών. Εξηγώντας στον ανύποπτο αφελή ότι ευθυγραμμιζόμενο το φίδι παράλληλα στον ξαπλωμένο ιδιοκτήτη τον «μετρούσε», κάνοντας δοκιμές για να τον καταπιεί.

Η Ευρώπη εκτρέφει επί χρόνια το φίδι που θα καταπιεί αυτήν και τον πολιτισμό της. Το οποίο κάνει δοκιμές μετρώντας τις ηθικές και υλικές της αντιστάσεις. Επιτίθεται παρατεταμένα και εντεινόμενα σε όλους τους πυρήνες της πολιτισμικής υπόστασης της Ευρώπης, η οποία στοιχειοθετείται κυρίως από την επικρατούσα χριστιανική της θρησκευτική παράδοση.

Κεντρική επιδίωξη των μουσουλμάνων τα τελευταία χρόνια υπήρξε η μεθοδική υπονόμευση των εορτασμών των Χριστουγέννων ανά την Ευρώπη, με τελικό σκοπό την κατάργηση τους και την εκθεμελίωση της χριστιανικής ταυτότητας. Ξεκίνησαν με την πίεση να καταργηθούν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στις πλατείες, τάχα γιατί ενοχλούσαν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα, βρίσκοντας συμπαραστάτες την άθρησκη Αριστερά.

Εκμεταλλεύτηκαν την ηττοπαθή διάθεση των γηγενών «να μην πληγωθούν τα αισθήματα των μουσουλμάνων», συνδυασμένη με την τάση αθεΐας στην Ευρώπη από την διάχυση του μηδενισμού, για να εκλείψει η αναφορά των Χριστουγέννων από την εορταστική καθημερινότητα.

Οι Ευρωπαίοι πλέον φοβούνται, ντρέπονται ή αδιαφορούν να ευχηθούν ο ένας στον άλλον με θέρμη «Καλά Χριστούγεννα». Αντικατέστησαν την ισχυρού μηνύματος ευχή τις γιορτινές ήμερες με το εξοργιστικά άχρωμο «Καλές Γιορτές». Λες και γιορτάζεται η Γιορτή Μπύρας του Μονάχου ή μια πανήγυρη για την ίδρυση ενός συλλόγου εκδοροσφαγέων.

Εφέτος το Ισλάμ προχώρησε σε ανοιχτή τρομοκρατία. Η Ευρώπη γιόρτασε τα περασμένα Χριστούγεννα υπό καθεστώς πολιορκίας. Στη Γαλλία μετά από δύο επιθέσεις κατά αθώων πολιτών, εκτός από την θέση του κρατικού μηχανισμού σε κατάσταση «ύψιστου συναγερμού» ο στρατός είχε διαταχτεί να περιπολεί στους δημόσιους χώρους.

Επιθέσεις που, μετά και την αιματηρή ομηρία πολιτών από τζιχαντιστή στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, είχαν θέσει όλες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες σε κατάσταση εμφανούς ή αφανούς συναγερμού. Με τη Βρετανία να λαμβάνει έκτακτα αστυνομικά μέτρα για να αποτρέψει τυχόν επίθεση τρομοκράτη από εκείνους που χαρακτηρίζονται «μοναχικοί λύκοι». Μια Βρετανία όπου το 9% του πληθυσμού είναι πλέον μουσουλμάνοι και όπου το 2014 πιο δημοφιλές όνομα για βαπτιζόμενα αγόρια έγινε το "Μοχάμεντ", εκτοπίζοντας τα παραδοσιακά βρετανικά «Όλιβερ» και «Τζακ» - ιδιαίτερα στο Λονδίνο το όνομα κάνει θραύση.

Η ισλαμική, τρομοκρατική εκστρατεία κατά της Χριστιανικής Ευρώπης κλιμακώνεται δραματικά με επίκεντρο τη Γαλλία, με τριπλή επίθεση. Στη Νταμαρτέν και το εβραϊκό παντοπωλείο στο Παρίσι. Κυρίως όμως το μακελειό στο περιοδικό Charlie Hebdo, επίθεση την ευθύνη της οποίας ανέλαβε επίσημα η Αλ Καϊντα της Υεμένης για «προσβολή της τιμής του προφήτη Μωάμεθ», με το οποίο πέρασαν σε επίθεση κατά της ελευθερίας του λόγου και της κριτικής. Επίθεση στο δικαίωμα να λέμε και να πράττουμε ό,τι θέλουμε στον τόπο μας. Ήτοι, στο δικαίωμα να κάνουμε κουμάντο στο σπίτι μας.

Αν θυμάστε, όλοι οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις που θεμελίωσαν τα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη έγιναν ακριβώς γι’ αυτό το δικαίωμα. Συνεπώς, τα ευρωπαϊκά κράτη αν δεν αλλάξουν άρδην μυαλά και πορεία οδεύουν προς την κατάσταση «κλινικώς νεκρά». Όποιος κρίνει υπερβολική τη διατύπωση ας ψάξει εκείνον το Δανό γελοιογράφο που κρύβεται μονίμως επειδή σχεδίασε σατιρικά σκίτσα του Μωάμεθ.

Κυρίως όμως ας δει την απύθμενη γελοιότητα της κυρίαρχης αντίδρασης των Ευρωπαίων στην τρομοκρατική εκτέλεση του Charlie Hebdo : «Je Suis Charlie». Έξοχα. Ένας κλινικά νεκρός θα παρουσίαζε εντονότερα αντανακλαστικά.

Είναι γνωστή η ειρωνική περιγραφή τής εθελότυφλης δειλίας «Μάς φτύνουνε; Όχι, ψιχαλίζει».

Η Ευρώπη και ευρύτερα ο λεγόμενος Δυτικός Κόσμος δέχεται γενικευμένη επίθεση από το Ισλάμ και περί άλλων τυρβάζει . Στις επιθέσεις το Δεκέμβριο στη Γαλλία οι δράστες φώναζαν "Ο Θεός είναι μεγάλος" (Allahu Akbar), την ισχυρότερη επίκληση των μουσουλμάνων. Όμως οι γαλλικές αρχές ανακοίνωναν ότι επρόκειτο για «ψυχικά διαταραγμένους».

Και τώρα, με δεκαεφτά ανθρώπους νεκρούς από δράστες γνωστούς τζιχαντιστές, που είχαν γυρίσει όλη τη Μέση Ανατολή εκπαιδευόμενοι και εκπαιδεύοντας για πόλεμο κατά της Δύσης, πάλι οι «ομιλούσες κεφαλές» και οι κατευθυνόμενες γραφίδες ψελλίζουν ότι δεν πρέπει να συγχέουμε τους δράστες με τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους, ότι πρόκειται για μία φανατική ισλαμική μειοψηφία και άλλα ψοφοδεή. Για να μη χαθεί η φθηνή εργασία και η καταναλωτική μάζα που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές, ηγετικές οικονομικοπολιτικές τάξεις το αλλότριο για όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες μουσουλμανικό πλήθος.

Βεβαίως η πλειοψηφία των μουσουλμανικού θρησκεύματος δεν είναι εγκληματίες. Αλλά ψαχνό και κόκκαλο πάνε πάντα μαζί. Και σε κοινωνικό επίπεδο δεν υπάρχει αυτός που θα λειτουργήσει ως χασάπης για να τα διαχωρίσει και να κρατήσει για την Ευρώπη μόνο το «ψαχνό», τους φιλήσυχους.

Μ’ άλλα λόγια, όταν αποδέχεσαι μαζικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς στο έδαφός σου μπορεί στους εκατό να έχεις ενενήντα μετριοπαθείς. Αλλά θα έχεις σίγουρα και δέκα φανατικούς. Αυτοί οι φανατικοί, οι οργισμένες και μαχητικές μειοψηφίες, είναι που θα πολεμήσουν λυσσαλέα για να σε καταστρέψουν. Και όταν σού επιβληθούν οι φανατικοί θα γίνουν και οι «μετριοπαθείς» δυνάστες σου.

Θα είναι δικαίωση για το δίδαγμα του ασύμμετρου πολέμου ότι μακροπρόθεσμα η πίστη, η αφοσίωση και η αυτοθυσία αποδεικνύονται κίνητρα πολύ πιο ισχυρά από οποιαδήποτε δύναμη πυρός. Οι μουσουλμάνοι πολεμούν και πεθαίνουν για χάρη των πιστεύω τους – όπως έκαναν κάποτε και οι Ευρωπαίοι. Ξένοι και μακριά από την πατρίδα τους δεν έχασαν την ταυτότητα και τις αξίες τους. Τις έχασαν αντίθετα οι αυτόχθονες, αν και στον τόπο τους. Οι έξυπνοι μουσουλμάνοι το «έπιασαν», ο Τούρκος υπουργός Bayraktar δήλωσε πέρυσι ότι «ο Χριστιανισμός δεν αποτελεί πλέον θρησκεία, αλλά κουλτούρα».

Τα παιδιά στην Ευρώπη έπαψαν να διδάσκονται στα σχολεία για τους ήρωες, στους οποίους οφείλουν την ελευθερία και την ποιότητα της ζωής που απολαμβάνουν, οι περισσότεροι των οποίων διακρίθηκαν ακριβώς σε πολέμους κατά του Ισλάμ. Έπαψαν να έχουν ως πρότυπα αυτούς και έχουν τον Justin Bieber. Έπαψαν να διδάσκονται τι τα περιμένει αν ανοίξουν την πόρτα σε αυτόν που τα μισεί θανάσιμα. Που μισεί κάθε πτυχή της ζωής τους, χωρίς απαραίτητα να σφάλει γι’ αυτό σε όλα, όπως για παράδειγμα τον υπέρτατο κοινωνικό εκφυλισμό των ομοφυλόφιλων γάμων.

Είναι άλλο σοφά να μην προτιμάς τον πόλεμο και άλλο να λησμονείς τον Ηρόδοτο, σαφή από τον 5ο π.Χ. αιώνα ακόμα : «Πόλεμος πάντων μέν πατήρ ἐστι, …τούς δέ ἀνθρώπους, τούς μέν δούλους ἐποίησε, τούς δέ ἐλευθέρους». Η Ευρώπη δηλητηριάζεται από την φοβική εμμονή στην πάση θυσία αποφυγή του μίσους και των συγκρούσεων. Τη δηλητηρίασε το αντίδοτο για το υποτιθέμενο δηλητήριο.

Η «πολιτική ορθότητα» συνέθλιψε την αυθόρμητη και θαρραλέα έκφραση του είναι της, αίφνης το να είσαι λευκός, χριστιανός, και ευρωπαίος έγινε κατάπτυστη ταυτότητα. Και την έκανε να ξεχάσει την αλήθεια με την οποία πορευόταν δεκατέσσερεις αιώνες, από όταν οι πρώτοι Άραβες εμφανίστηκαν με τις ίδιες ακριβώς διαθέσεις όπως και σήμερα έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, αλλά βρήκαν απέναντί τους γίγαντες σαν τον Ηράκλειο. Ότι κουλτούρες και θρησκείες, ειδικά το Ισλάμ, μάχονται μέχρις επικρατήσεως. Γι’ αυτό η Ευρώπη επέλεξε να γίνει αυτό που ειρωνικά επιτιμούν αυτοί που θέλουν να την κατακτήσουν, «Χριστιανικό Φρούριο», άλλως θα είχε από τότε ανοίξει τις θύρες.

Εν κατακλείδι, η Ευρώπη ξέχασε τον Ηράκλειτο : Ό,τι έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα.

Αν ο Κάρολος Μαρτέλ στεκόταν στο Πουατιέ απέναντι στους Άραβες και τους έλεγε με νάζι σαν της Μπριζίτ Μπαρντό «Je Suis Charlie», αντί να τους συντρίψει με το σιδερόφρακτο ιππικό, το κύμα του επελαύνοντος τότε Αραβικού Ισλαμισμού θα είχε κατακτήσει όλη την Ευρώπη.

Αν ο Γιαν Σομπιέσκι έξω από τη Βιέννη έλεγε με την ένρινη χροιά της Εντιθ Πιαφ στους Τούρκους «Je Suis Charlie», η πριγκίπισσα Σίσσυ θα λεγόταν Εμινέ, και αντί να παίζει με άλλες ξανθούλες στα λιβάδια του Τιρόλο θα εξυπηρετούσε Οθωμανούς κλεισμένη στο χαρέμι.

Και αν ο τελευταίος Έλληνας βασιλέας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, δεν είχε με την αυτοθυσία του αφήσει στο Γένος ανυπέρβλητο υπόδειγμα αντίστασης μέχρις εσχάτων στο σαρικοφόρο σκότος και υποθήκη εξέγερσης για απαλλαγή απ’ το ζόφο τους, το όνομά μου θα ήταν Αχμέτ.

πηγή:antinews.gr

Μην ξεχνάτε αυτούς που αγρυπνούν κι απόψε

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Απόψε, όταν η πλειοψηφία θα είναι στην θαλπωρή του σπιτιού της ή τις μικρές ώρες αρκετοί, που θέλουν και μπορούν, θα διασκεδάζουν στα κέντρα, η Φρουρά της Πατρίδας, όπως πάντα θα αγρυπνά. Έστω για λίγο η σκέψη όλων μας θα πρέπει να είναι στους άνδρες και τις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, που θα ξαγρυπνούν στην γη, στην θάλασσα και στον αέρα, σε σκοπιές, περίπολα, εποπτεία, readiness και γέφυρες πλοίων, μέσα στο κρύο, στο χιόνι, στην τρικυμισμένη θάλασσα και στον δυνατό αέρα, σε περιπολικά, στα βουνά, στους δρόμους των πόλεων και των χωριών της Πατρίδας, με το βλέμμα άγρυπνο.

Άξιοι τιμής όλοι, οι διασώστες, οι γιατροί κι οι νοσηλευτές, όσοι απόψε θα σώζουν ζωές, θα απεγκλωβίζουν συνανθρώπους μας, θα φροντίζουν αρρώστους, θα αποκαθιστούν βλάβες στα δίκτυα, θα ανοίγουν δρόμους. Όμως ένα τόσο δα «κλικ» παραπάνω γι’ αυτούς που είναι ταγμένοι στην εξωτερική κι εσωτερική Φρουρά της Ελλάδας, οι μόνοι που, αν χρειαστεί, μπορούν να πεθάνουν για την αποστολή τους κι ενίοτε δυστυχώς πεθαίνουν ή τραυματίζονται, ώστε όλοι μας να κοιμόμαστε ήσυχοι στα κρεβάτια μας, να τρώμε και να πίνουμε με τους αγαπημένους μας.

Μια γουλιά στην υγειά τους και κατά το αρχαίο έθος του λαού μας άλλη μια στο ελληνικό χώμα, τιμητική σπονδή στην γη που υπερασπίζονται με δόξα, τιμή και αυταπάρνηση, στην μνήμη αυτών που έφυγαν στο καθήκον…

Καλή Χρονιά με υγεία σε όλους, δύναμη κι ανάταση για την Πατρίδα.

πηγή:antinews.gr