Τον τελευταίο καιρό, με περισσή έπαρση, η τουρκική ηγεσία προβαίνει σε προσβλητικές δηλώσεις για τα γεγονότα του ’22, χρησιμοποιώντας φράσεις, όπως «σας ρίξαμε στη θάλασσα», «θυμήσου τη Σμύρνη» κ.λπ.
Εντούτοις, καλό θα ήταν να εξεταστεί για ποιο ακριβώς πράγμα θα μπορούσε να επαίρεται η τουρκική πλευρά. Υποθέτουμε όχι για τις ανηλεείς σφαγές και ωμότητες που διεπράχθησαν τότε κατά του ανυπεράσπιστου ελληνικού πληθυσμού, αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε η κατακρεούργηση του Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου από τον μαινόμενο όχλο. Ομοίως, όχι για την αποτέφρωση και καταστροφή του συνόλου σχεδόν των ελληνικών κατοικιών και σχολείων της πόλεως, καθώς και για την επακολουθήσασα εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων, κατά τρόπο απάνθρωπο, καθ’ οδόν προς, ή εντός των διαβόητων ταγμάτων εργασίας.
Συνεπώς τα επαναλαμβανόμενα περί «ενθυμήσεως της Σμύρνης» αφορούν τις από τουρκικής πλευράς σφαγές και αγριότητες κατά απροστάτευτων αμάχων, εγκλήματα δηλαδή για τα οποία, υπό τις σημερινές συνθήκες, οι αυτουργοί θα έπρεπε να παραπεμφθούν στη διεθνή δικαιοσύνη για να λογοδοτήσουν σχετικά.
Υπό το φως των προεκτεθέντων, φρονούμε ότι η τουρκική ηγεσία, αντί να αναφέρεται με κυνική αυταρέσκεια στην καταστροφή της Σμύρνης, θα πρέπει να βρει κάποτε το θάρρος να αναγνωρίσει τα διαπραχθέντα εγκλήματα, τόσο αυτά του ’22, όσο και αυτά που διεπράχθησαν κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο, μεταξύ των ετών 1914 και 1921, και που σύμφωνα με τα λεπτομερώς οριζόμενα στη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ του 1948, συνιστούν αναμφίβολα γενοκτονία.
Καταλήγοντας, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ουδέποτε η τουρκική πλευρά θα είχε επιτύχει τους στόχους της, εάν δεν κυριαρχούσε την περίοδο εκείνη ο Εθνικός Διχασμός, που, ως γνωστόν, επέφερε αλληλοεξόντωση των εθνικών δυνάμεων και αποδυνάμωση της χώρας μας.
Τέλος, έχουμε όλοι χρέος να διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη των αλησμόνητων πατρίδων μας, προβάλλοντας πάντα την ιστορική αλήθεια και αποτίνοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα θύματα εκείνης της περιόδου.
πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/readers/562108273/ta-egklimata-toys-o-dichasmos-mas/