Μέσα σε μια ημέρα: Εμπλοκή των ανδρών της ΕΛΑΣ σε δύο ένοπλες συμπλοκές με τρεις νεκρούς κακοποιούς και δύο τραυματίες αστυνομικούς, επίθεση 100 αναρχικών στις εγκαταστάσεις των ΜΑΤ στου Ζωγράφου και στη συνέχεια επίθεση «αντιρατσιστών» εναντίον ανδρών της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Απολογισμός: άλλοι τέσσερις αστυνομικοί τραυματίες.
Κάποιοι θα συγχαρούν αυτά τα παιδιά των 800 ευρώ, κάποιοι άλλοι θα πουν πως απλώς κάνουν τη δουλειά τους. Και κάποιες αριστερές ψυχούλες θα τους κατηγορήσουν για κατάχρηση εξουσίας. Αυτούς τους προσπερνάμε. Όταν κυβερνούσαν ήταν με τους κακοποιούς και τους μπαχαλάκηδες. Την ΕΛΑΣ την ήθελαν μόνο για να δέρνει γυναικόπαιδα που διαμαρτύρονταν για τις Πρέσπες και αγρότες που διαδήλωναν για τα αιτήματα τους.
Ούτως ή άλλως είναι προσβλητικό πλέον να συγκρίνουμε τα πεπραγμένα αυτής της κυβέρνησης με τους προηγούμενους. Ο πήχης έχει ανέβει.
Υπάρχει μια κατηγορία πολιτών που εγκαλεί την ΕΛΑΣ γιατί δεν προχωρεί σε συλλήψεις. Η ΕΛΑΣ και συλλήψεις κάνει και προσαγωγές. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός πως οι συλληφθέντες αφήνονται αμέσως ελεύθεροι από τις δικαστικές αρχές. Και αυτό δεν γίνεται από βίτσιο των δικαστών, αλλά γιατί αυτό προβλέπει η νομοθεσία. Συνεπώς το πρόβλημα είναι πολιτικό. Να αυστηροποιηθούν οι σχετικοί νόμοι. Να μην αναφερθώ στις αποφυλακίσεις ψυχρών δολοφόνων με τον νόμο Παρασκευόπουλου και το τι έκαναν στη συνέχεια.
Όμως διακεκριμένοι νομικοί υποστηρίζουν πως μια αυστηροποίηση των ποινών αντιβαίνει στις σύγχρονες τάσεις του νομικού μας πολιτισμού. Οπότε βρισκόμαστε πάλι στην αρχή. Ο αστυνομικός βρίσκεται μόνος του, αντιμέτωπος με τον παραβάτη του νόμου τον οποίον είχε συλλάβει και στο παρελθόν.
Να διευκρινίσω, χωρίς να θέλω να γίνω απολογητικός, πως η έξαρση της εγκληματικότητας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Μαστίζει όλες τις μεγαλουπόλεις. Η ανάλυση των αιτίων δεν είναι του παρόντος άρθρου. Αν σε κάτι διαφέρουν αυτές οι μεγαλουπόλεις από τις ελληνικές, είναι πως εκεί η δράση της Αστυνομίας είναι αποδεκτή, θεμιτή και επιβεβλημένη, χωρίς αστερίσκους. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης αντιλαμβάνεται πως ο αστυνομικός για να κάνει καλά τη δουλειά του θα πρέπει πολλές φορές να κάνει χρήση της βίας, η οποία ανήκει αποκλειστικά στο συντεταγμένο κράτος.
Αυτό στην πατρίδα μας ήταν υπό αμφισβήτηση κατά το παρελθόν και μόνον τώρα, μετά τη λαίλαπα Τόσκα - ΣΥΡΙΖΑ, τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Απέχουμε πολύ όμως από μία καθολική αποδοχή. Ένα τμήμα της κοινωνίας μας, όχι ασήμαντο, είναι πολλές φορές με τον κακοποιό ή τον αντιεξουσιαστή για λόγους ιδεολογικούς. Αυτό λειτουργεί ανασταλτικά - κακώς κατά τη γνώμη μου - στις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας της ΕΛΑΣ. Πριν δώσουν εντολή για δράση, ζυγίζουν τις αντιδράσεις της Αριστεράς. Κοιτάζοντας στο 20%, κινδυνεύουν να χάσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Τους «κυρ - Παντελήδες».
Σε αυτό το άρθρο δεν θα αναφερθώ στις εξιχνιάσεις δύσκολων και ειδεχθών εγκλημάτων, πολλές φορές μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, κάτι που καταγράφεται στο ενεργητικό τον διωκτικών αρχών. Εδώ κρίνω το πώς κινείται η ΕΛΑΣ στην πρώτη γραμμή του πυρός. Εκεί που τα παλικάρια παίζουν με τη ζωή τους, όπως έδειξαν τα δύο προχθεσινά περιστατικά και πολλά άλλα. (Δεν είναι λίγοι οι εμβολισμοί αστυνομικών οχημάτων από αυτοκίνητα οπλισμένων κακοποιών.)
Γι' αυτό η εύκολη κριτική πολλές φορές είναι άδικη. Αν υπάρχουν ευθύνες αυτές είναι πολιτικές. Αλλά αυτό το θέμα έχει εξαντληθεί
πηγή:https://www.liberal.gr/apopsi/megalo-to-ergo-ton-paidion-tis-elas/458660
