«Οι Σουηδοί όπως και πολλά άλλα κράτη κατανοούν πλήρως την σημασία της επικοινωνίας σε έναν σύγχρονο πόλεμο και για το λόγο αυτό λαμβάνει μέτρα όχι μόνο για να ενισχύσει την ικανότητα του στρατού αλλά και για να αυξήσει την «ανθεκτικότητα της κοινωνίας» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Η κυβέρνηση της Σουηδίας διόρισε μια Επιτροπή Άμυνας το 2017 για να εξετάσει πέρα από τα τρέχοντα ζητήματα άμυνας, να αξιολογήσει και την μελλοντική αμυντική πολιτική και τη στάση της χώρας. Μια πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής επικεντρώνεται συγκεκριμένα στην ανάγκη να προετοιμαστεί ολόκληρη η κοινωνία για το χειρότερο σενάριο του πολέμου.»
Αυτό είναι απόσπασμα από άρθρο του «viadiplomacy» τον (Απρίλιο 2018) με τίτλο «Η Σουηδία προετοιμάζει την κοινωνία για πόλεμο και δείχνει τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα»
Την ίδια ώρα ο διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ταιβάν μετά από μεγάλης κλίμακας άσκηση με την συμμετοχή του στρατού, υπηρεσιών και δεκάδων χιλιάδων πολιτών σημείωνε «Πιστεύω ότι οι πολίτες μας πρέπει να αισθάνονται πολύ σίγουροι για την αποφασιστικότητα του στρατού μας να υπερασπιστούμε και να προστατέψουμε τη χώρα μας». Και αυτό, απέναντι στην Κίνα
Αντίθετα στην Ελλάδα, ο Ελληνικός Λαός εκστασιασμένος από το κρασί του 21 και τις ιαχές των ηρώων στα Βουνά της Πίνδου, θεωρεί ότι δεν χρειάζεται να δει την πραγματικότητα κατάματα για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, ως επικτητής του Ελληνισμού και τον ηρώων που απελευθέρωσαν το Έθνος με αγώνες, νομίζει πως αρκούν αυτά για την «εκπαίδευση» του. Άλλωστε, ποιος Έλληνας δεν το έχει αποδείξει με τα ηρωικά του σχόλια στα Social, που απαξιώνει δίχως τέλος την χώρα του, τους ηγέτες του, τους διπλωμάτες, ακόμα και τις Ένοπλες Δυνάμεις σε μερικές περιπτώσεις.
Δεύτερον, ο Ελληνικός Λαός θεωρεί για κάποιο μυστήριο λόγο, πως ότι και να συμβεί οι άλλοι έχουν την υποχρέωση να τον βοηθήσουν, λες και τα κράτη λειτουργούν με το «θυμάσαι που σε κατέβασα από τα βελανίδια»
Αυτός ο θανατηφόρος συνδυασμός έχει καταφέρει να μαλθακώσει (και τα 70 συνεχόμενα χρόνια Ειρήνης) τόσο πολύ τον Έλληνα που ακόμα και σε περίπτωση που τολμήσει η πολιτεία να τον εκπαιδεύσει για σεισμό, την επόμενη ώρα θα έχουν αδειάσει τα Super Market.
Βέβαια, για να φτάσει σε αυτό το σημείο ο Έλληνας, το χεράκι της, πιο χεράκι της, την χερούκλα της, την έβαλε η πολιτεία. Από την μια η Αριστερά που επί δεκαετίες δημιουργούσε γενιές «απαξιωτών» προς θεσμούς και σύμβολα, και από την άλλη η πατριωτικές δυνάμεις που σήκωναν μεγαλύτερα τείχη του Ελλαδισμού, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν φόβο στους πολίτες, χωρίς να τους αφήσουν να βλέπουν πολλές φορές την πραγματικότητα.
Και αυτή η πραγματικότητα βόλευε κυβερνήσεις και πολιτικούς. «Οι Αμερικανοί φταίνε για την Κύπρο, οι Γερμανοί για την οικονομική μας κατάντια, και οι Αλβανοί και «ρωσοπόντιοι» που έγιναν πιο νοικοκύρηδες
Αυτή την φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο συμβιβασμός που έρχεται ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία θα φέρει προ των ευθυνών λαό και πολιτικούς. Ο λαός έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί τι έχει συμβεί και τι συμβαίνει, και η πολιτεία να αρχίσει να ενημερώνει για τις επιλογές.
Η Ελληνική Διπλωματία έχει αποδείξει το τελευταίο διάστημα ότι όχι μόνο ξέρει να κάνει την δουλειά της, αλλά ξέρει και τι πρέπει να κάνει ώστε η χώρα να διασφαλίσει ότι αυτά που θα χάσει θα είναι λιγότερα από αυτά που έχει να κερδίσει. Αυτό ακριβώς είχε πει και ο Κώστας Σημίτης τον Μάϊο στην πρώτη του δήλωση και όταν έτρεξαν όλοι πάνω του, πρέπει τώρα να συζητήσουμε με την Τουρκία και να πάρουμε πιο πολλά από αυτά που θα χάσουμε. Άλλωστε, αυτό δεν θα είναι και το αποτέλεσμα της περιβόητης Χάγης;
Χρόνια τώρα δεν δηλώνει η Ελλάδα ποια είναι η βασική διαφορά με την Τουρκία και ποια η λύση; Ναι λοιπόν, αυτό που δεν είπαν στο Ελληνικό Λαό όλα αυτά τα χρόνια είναι πως όταν θα πάμε στην Χάγη με την βασική μας διαφορά, η Ελλάδα δεν θα δικαιωθεί 100%, κάτι θα χάσει. Και αυτό ήταν το λάθος του Κώστα Σημίτη, το είπε, και αυτά έχουν δρομολογηθεί να γίνουν με άλλο τρόπο
Οι τρόπο είναι τρεις:
>. Ο ένας Ελλάδα με Τουρκία να πάνε κατόπιν μιας συμφωνίας των διαφορών,
>. Ο δεύτερος με έναν έμμεσο τρόπο με την πίεση της Ελλάδας προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο θα πίεζε την Τουρκία και προσέλθει στις διαπραγματεύσεις, και
>. Ο τρίτος, άλλες χώρες (Ρωσία – ΗΠΑ) να πείσουν την Τουρκία να κάτσει στο τραπέζι.
Και επειδή τα παραπάνω είναι δύσκολα να γίνουν με την Τουρκία να θέλει περισσότερα, στην Χάγη οι δύο χώρες θα προσέλθουν μετά από ένα επεισόδιο (ανεξαρτήτου μεγέθους). Το κρίσιμο σε αυτή την περίπτωση θα είναι (γιατί το λαμβάνει υπόψη αυτό η Χάγη) πως η Ελλάδα θα υπερασπιστεί με σθένος τα Δίκαια Διακαιώματα της, και πως θα υπερασπιστεί η Τουρκία τα «δικαιώματα» της
Και η Τουρκία θα καταλάβει από τα κανάλια που πρέπει, ότι αυτά που θα χάσει είναι πολλά περισσότερα από αυτά που θα κερδίσει. Αυτό που οφείλει να κάνει η πολιτεία πλέον είναι να πείσει τον Ελληνικό Λαό ότι σε αυτή την ρήξη δεν πάμε να πάρουμε την Πόλη, αλλά πάμε για να διασφαλίσουμε την ύπαρξη του Έθνους για τα επόμενα 100 χρόνια, αυτό προέχει. Να εξηγήσει στους πολίτες ότι πολλές φορές χάνεις κάτι, αλλά κερδίζεις κάτι πολύ μεγαλύτερο. Η Ελλάδα από το 1912 το έχει καταφέρει δύο φορές.
Και η ιστορία δεν αμφισβητείται. Σε αυτά τα 108 χρόνια, ηγέτες αυτής της χώρας κατάφεραν (που πολλοί ακόμα και σήμερα αναφέρονται ως προδότες, είναι τόσο εύκολο) να την μεγαλώσουν γεωγραφικά και να την κρατήσουν έτσι κάτω από απίστευτα δύσκολες περιόδους. Περιόδους που μόνο από την Τουρκία δεν απειλούταν.
Όπως έγραψε και το Viadplomacy τον Μάιο , οδηγούμαστε σε Συμφωνία της Στρογγύλης, και το ζητούμενο δεν είναι τι θα χάσουμε, αλλά τι είναι αυτό που θα κερδίσουμε.
