Οι λέξεις είναι δωρεάν. Τζάμπα και τα ευχολόγια. Άλλο τόσο κοστίζουν οι υποσχέσεις. Έργα, λοιπόν: ούτε σεντ στην Τουρκία
Η πρόφαση όσων δεν θέλουν να ζυμώσουν είναι ότι όσο και να προσπαθήσουν δεν μπορούν να ταΐσουν ολόκληρο τον κόσμο. Παράλογο. Ουδείς ζητά από κάποιον να ταΐσει ολόκληρο τον κόσμο. Χρέος του είναι να συμμετέχει στην προσπάθεια όσο του αναλογεί.
Και στους Έλληνες αναλογεί να μην προσφέρουν στους Τούρκους μετρητά για να τα κάνουν σφαίρες, που θα ρίξουν (αν προλάβουν) πάνω μας, και λάμες, που θα απλώσουν (αν μπορέσουν) μέχρι τα λαρύγγια μας.
Το μποϊκοτάζ των τουρκικών προϊόντων δεν λύνει το ελληνοτουρκικό ζήτημα.
Όλοι ξέρουμε πώς θα λυθεί αυτό. Όμως, η παύση της οικονομικής αιμορραγίας προς τη χώρα που χτίστηκε πάνω στα κόκαλα των προγόνων μας θα δυσκολέψει τον βίο των αντιπάλων μας σημαντικά και, το κυριότερο, θα τους τρομάξει. Θα έχει αποτέλεσμα μεγαλύτερο απ’ όσο νομίζουμε διότι θα στείλει το μήνυμα μιας ηθικής στάσης από τον ελληνικό λαό. Θα δείξει την ομόθυμη διάθεση των Ελλήνων να μην εξευμενίζουν περαιτέρω τον Μινώταυρο, ο οποίος τρέφεται με τις σάρκες μας και εκμεταλλεύεται εδάφη, πόρους και πληθυσμούς που ουδέποτε νομίμως κατείχε ή σχετιζόταν μαζί τους αληθινά, διότι η Τουρκία δεν παρήγαγε πολιτισμό.
Όποιος δεν παράγει πολιτισμό κατακτά και νέμεται εδάφη και πόρους υλικούς και πνευματικούς εκείνων που παράγουν και κάποτε περιέρχονται σε αδυναμία. Με τους Τούρκους το έχουμε δει να γίνεται δεκάδες φορές και όποτε δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για τα χειρότερα έχουμε πληρώσει βαρύτατο τίμημα.
Ούτε ταξίδια εκεί ούτε σουβενίρ ούτε ηλεκτρικές συσκευές προερχόμενες από Τουρκία ούτε παρακολούθηση των σίριάλ τους ούτε τρόφιμα ούτε ενδύματα. Τίποτε από Τουρκία. Ο Έλληνας πολίτης (ευτυχώς) ορίζει ακόμα πώς θα διαθέσει τα ελάχιστα χρήματα που του απομένουν. Μπορεί κάλλιστα να παύσει να χρηματοδοτεί την επιχείρηση της ακύρωσης των αποτελεσμάτων της Επανάστασης του 1821.
Αυτά ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Ο,τι κι αν συμβεί με τους Έλληνες Στρατιωτικούς που βρίσκονται σε ομηρία από το τουρκικό κράτος, πρέπει να δείξουμε χαρακτήρα.
Ούτε ταξίδια εκεί ούτε σουβενίρ ούτε ηλεκτρικές συσκευές προερχόμενες από Τουρκία ούτε παρακολούθηση των σίριάλ τους ούτε τρόφιμα ούτε ενδύματα. Τίποτε από Τουρκία. Ο Έλληνας πολίτης (ευτυχώς) ορίζει ακόμα πώς θα διαθέσει τα ελάχιστα χρήματα που του απομένουν. Μπορεί κάλλιστα να παύσει να χρηματοδοτεί την επιχείρηση της ακύρωσης των αποτελεσμάτων της Επανάστασης του 1821.
Αυτά ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Ο,τι κι αν συμβεί με τους Έλληνες Στρατιωτικούς που βρίσκονται σε ομηρία από το τουρκικό κράτος, πρέπει να δείξουμε χαρακτήρα.
Παναγιώτης Λιάκος
